aslinda aŞiĞim

7/30/2019 ASLINDA AŞIĞIM

http://slidepdf.com/reader/full/aslinda-asigim 1/94

ASLINDA AŞIĞIM BED’İN SANDIĞI (ÜÇ SANDIK)

OĞUZHAN DENİZ - BEDBİNDERUNE Bu Bir ‘Terk Ediliş’ Günlüğüdür.

Okuyacağınız bu kitap, aslında hiçbir zaman kitap olarak yayımlamayı düşünmediğim, yazılarımın tekbir başlığın altında birleşmesidir. Birbirinden anlamsız düşüncelerin birleştiği topluluk ve bana kalırsa

okumak bir hayli gereksiz.Yazmanın ne derece önemli olduğu tartışılabilir

BİR YAĞMUR AŞKIDIR.

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Açma o kapalı yarayı, üstü kapatılmışken sarih. Sarıldığım o yastık, sensizliği unutturmak için, garip. Göğsüm de bir boşluk var, hani olsaydın yanımda. Fena olmazdı cinsinden, özleminden bahis açma.

Sözlerinden, kırıp, parça-parça ettiğin kalbimden. Kaybolan o hislerimden, yok ettiğin niyetimden. Evlâ bêd, nedensin yarınlarında-ki karanlığa, sen. Sen mi? Sağ omuzumda-ki meleksin, dua ettiğimsin. Şükür Râbb. (Bu anlatım hiç güzel değil, değiştireceğim.)

AÇMA/ (Bedbinderune – Oğuzhan DENİZ’in kısaltılmış hali. Bana göre en derin yazar.Sana göre bayat bir parça hayatın ücralarında. Aklına getirdiğin kadarı ile şu an benaptalın tekiyim-içinden evet dediğini biliyorum. Zaten saklamıyorum.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Gözleri karamsar bakar, âşık bed. Boşuna mıdır sence aşk, bed? Kulağıma her gelen ses, senin… Sesini arar oldum, yazıktır aklıma.

Aklım kaldı bir ara gözleri aydınlık yarda. Gökyüzü gibi mavi gülümsemesi.Ağaçlar gibi yeşil bakışları. Bir gün geldi, aniden kayboldu… Kaybolan o değildi, içimde-ki kasaba.Bahsettiğim birçok söz, bana göre saçma.Kapatmadım defterimizi, hani saman kâğıdından. Kapatmayacağım, son bulana dek nefesim. Şükür Râbb (Bu anlatım daha da kötü.)

KAPAMA/ (Sanıyorlar-ki ben kimsesiz yaşamayı tercih eden odunun tekiyim.Bilmiyorlar-ki yaşamak istediğim en güzel-güzel yanımda olmadığı için tekliğim varolmuştur.)

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Oturduğum Dünya üzerinde bir yer. o yerin on metre bile yakınında bir yar. Yardan kastım, sadıklık, sözde güvenirlik. Özenirdim, hani kısık sesle söyleyiş tarzına. seniseviyorum

bir nefste. Vah benim aklıma, gitmiş kimin gönlüne konmuş. Vah benim gönlüme, gitmiş kimleri seçmiş eş… Vah benim bedliğime, her sayfayı yazar onun adına. Vah-ki ne vah bed, sen akıllanmayan o yaramaz velet. Şükür Râbb (Bu da olmadı.)

BAŞKA YAR YOK/ (Onca satırı yazmış olmak için yazmadım, yazdığım satırların hatırları vardı. Bir çift gözde bulduğum huzurun ikram-ı… Hâs’sı hakkı…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Önce boş bir bakış attım masama. Sonra sigaramı kavradım. Yaktım, derince çektim içime. Düşündüm.

-Sanırım sensizlik o kadar da kötü değil. Sanırım seni sevmek kötü olan. Kötü. Çünkü yüz yok bed’e. Aklıda yok. Birkaç söze kanmış bizim aklı uçuk. Ders almam gerekiyor yazılarımdan. Bir yığın şiir yazdım, yazdıktan sonra. Hiç okumadım. İnsanlara servis ediyorum. Peki, okuyan insanlar arasında o var mıdır? Aman be Bed, onsuz geçmez günün ancak.Onun gönlü sana boş-boş, hatta bomboş..

Şükür Râbb. (İdare eder, Devam.)

NE KADAR BAYATLAMIŞ SÖZLERİM/ (İnsanların varlıkları diğer insanlarda varlık olarak bilinmese de aslen nefretin kısmen omuzlarımızda varlığından kaynaklanan birilgisizlik hastalığı var olmuştur. Varlık çoğu zaman kendini inkâr eder.)

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Canım çok yanıyor, sensizlik beni delirtecek gibi üzerime geliyor.Ağlamaktan bazen harap oluyorum.

Saçlarını düşünüyorum, gözlerini. Ellerinin tutuşunu, hak etmek üzere oluşumu. Aniden kaybettiğimi. Ben kaybetmeye mahkûm birisi.Öylece geride bırakıp, düşünmeden. Benim seni düşündüğüm kadar senin beni düşünmediğin kadar… Allah yardım et, yıkılmak üzere olan dizlerime derman ver.

Var olan bu aşk-ı yüreğimden sök ve ellerime ver, O zaman bu aşk-ın katili olabilirim, onu yok edebilirim… (İyileştin BED)

CANIM ÇOK YANIYOR/ (Hisler, gizleri ortaya çıkardığından; insanoğlu diğer varlıkların önemini anladı. Önemsenmek ihtiyacı başkalarını önemsediği için varolmuş-ki varlık kendini unuttu ve başka varlıkların ruhunda yaşamayı istedi. Ruh başka bedende dirilmek isterken, terk etmek istediği bedeni acılara mahsus bıraktı.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ne yapmam gerek bilmiyorum… Aslında biliyorum, Aklımı senden uzak bir yere def etmem gerek. Bu mümkün değil,

Diğer insanlar arasında bazen senin kokuna denk geliyorum, derince çekip içime, düşünüyorum. Bu olmamalıydı ikimizin sonu. Ayrılık olmamalıydı, en azından benim için. Ben benden geçtim, benim için gerekli olanSEN, sen neredesin?Seni tekrar benim yapmam için çabalamalı mıyım? Yoksa senin beni terk ettiğin gibi terk mi etmeliyim?Bütün senli düşünceleri? Sensizliğe mi demir atmalıyım? Senden uzaklığa mı yol almalıyım?

Ne yapmam gerek bilmiyorum… Şükür Râbb.

NE YAPMALIYIM?/ (Âşıklar âşık olduklarından başka şey düşünmedikleri için,ayrılıklarda o denli daha zor olur sahiden âşık olan insanlar için. Âşık olmayan alışıldık şekilde yoluna devam ederken, sahi âşık yolundan sapar ve hayatın amacını unutur, buunutkanlık durumu yalnızca aşkın acısını etkilemez ve hem acı hem de unutkanlık ilene yapması gerektiği hakkın da bir fikri yoktur. Aşktan deliren adamların tam olaraknedeni budur.)

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I

Önceden yazılara haddinden fazla değer verirdim. Değer verdiğim kadar değer görmesini isterdim. Ancak ben kocaman bir boşluktan ibaretim. Bitmişim sahiden, bitmişliğim senin gitmişliğinden mi? Yok olmuşluk gibi şimdi sensizlik! Sensizliğin tarifini yapmam için kelimeler yeter mi… kelimelerin değerini bilir misin sen? Hatırlarsın senin için yazdığım onca şiiri. Belki okursun şimdi hala senin için yazdığım bu saçma yazıları, berbat şeyleri. Beni yokluğuna mahkûm edecek bir şey yapmışım

ki böyle acı çekiyorum. Acı çekmek benim yeni mesleğim. Sensizliğin evine giriyorum her akşam ve akşam yemeğimin üzerine sos olarak sensizliği servis ediyorum tabağıma, oysa gerdanından öpmek vardı bunun yerine. Şükür Râbb

BİTMİŞ SAHİDEN/ (Bir bitişin yeni bir başlangıcı getirdiği, her gün doğan güneş ileresmedilmekte gözlerimize, gözlerimiz en bilindik görüntüleri es geçmekte. İlk ‘bitti’ dendiğinde işin ciddiyeti kulaklarını ırgalamaz lakin gönül başka bir bitişle karşı-karşıya iken yeni bir başlangıcın olduğunu unutur.

Örn: BEN)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Her şey farklılaştı, bu gün kafamı kaldıramayacak kadar ağır hissediyorum kendimi. Sensizlikle arama giren ne kadar düşünce varsa elimin tersi ile ittim, garip denecek hayallere daldım gene.

Herkesin kuramayacağı şekilde hayaller. Seni ölümden kurtaran bir kahraman oldum… Sonra gözlerinde bana ait olan aşkı gördüm ve benimsedim, eski günlerde-ki gibi.Sonra hatırladım bana yaptıklarını. Beni nasıl yüzüstü bıraktığını ve sonra seni terk ettim. Yanından arkama bakmadan uzaklaşıp gittim. Beni nasıl terk ettiysen bende seni terk ettim. Tabii bu sadece bir hayaldi.Gerçek olmasını o kadar çok isterdim ki.İster miydim? Senden sonra her şey o kadar farklılaştı ki.

Bilmek için beni saatlerce günlerce dinlemek zorunda kalırdın. Şükür Râbb

HER ŞEY FARKLILAŞTI/ (Güneş bile her gün doğmasına rağmen, bir önceki gündenfarklıdır. Çünkü sabah; gecenin soğuğunu ciğerlerine işlemeden kendini teslim etmezgüneşe, aşk; acı çektirmediği sürece huzur-rahat vermez.)

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Eğer seni sevmemiş olsaydım eminim bir başkasına tutulacaktım böyle. Bel-ki böyle değil, daha farklı, neler yaptığımı biliyor musun? Aklından beni geçiriyor musun? Ben sürekli seni düşünüyorum.

Yıllar geçti, sevgi denen illet içimden bir dirhem azalmadı. Sakladığım gönül bahçemde-ki sabır boncukları birer birer kayboldu. Kaybedemiyorum seni ne kadar uğraşsam da… Ne kadar uzaklaşsam da yakınımda olduğun aklımda. Sabahları uyanamadığımı bilirsin, Kalkıp gittiğin yollardan takip etmek için saklanmak istiyorum. Ne yazık ki cesaret edemiyorum, Sevgin olmasaydı, şu an deli-misal dolanırdım. Ya sevgin olmasaydı, aklım ellere gider yazık olurdu… Şükür Râbb

YA SEVGİN OLMASAYDI/ (Gördüklerin, belleğinde biriktirdiklerine eklenir, bilgi-birikim bazen bir boka yaramaz, ne kadar bilsen de elzemleri, bazen’lere gönül kararverir aklın yerine. Akıl yeri düşünebilme lüksü değildir, akıl ve gönül kürsüleri ‘her kafadan ses çıkaran’ gürültü meclisidir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Saat epeyce geç oldu… Kazım Koyuncu dinliyorum, leyle-lele-leyle… Sanırım kulaklığı kulağıma takalı 1 saat oldu. Sürekli aynı şarkıyı dinliyorum.

Bu şarkıyı neden dinliyorum, bilmiyorum. Sanırım daha iyi adapte oluyorum, seni düşünürken. Seninle ilgili hayallere daha güzel başlıyorum bu sesleri duyarken. Bazen o kadar güzel hayaller kuruyorum ki.Fark ettiğim de yüzüm gerilmiş oluyor, gülümsememden.Çocuk masumiyetinde.Aciz bir adam gibi, kıvrılarak. Naif bir insan gibi, utanarak, sıkılarak. Şükür Râbb

SİGARA/ (Hayallerin elle tutulmaması, boş olduğu anlamına gelen hafif bir torba

değildir. Ne kadar dolu da olsa hayallerle akıl, rüyaların tam orta yerinde kaldığının fakrında değildir. Fark, rüya bittiğinde anlaşılır. Anlaştığın dünya bedenindenuyandığında etin-kemiğin bir anlamı kalmaz, aşk bittiğinde de öyledir. Aslında bütünaşklar sevişebilmenin bahanesidir.)

Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Hani şu sakallarımdan zor belli olabilen gamzelerim var ya,onlar artık hiç belli olmuyor, saldım sakalı, bıraktım saçı, ne hali varsa görsün der gibi. Asık yüzüm günlerdir.

Seni düşünmek başımı ağrıtıyor, Dünyadaki hiçbir şey de bu kadar zevk vermiyor.Senden bahsederken kendime,başka dünyalara dalıyorum. Ne yaparsam yapayım, seni unutamayacağımı hatırlatıyorum kendime. Seni neden unutamıyorum, unutmak istemediğimden mi? Seni canımdan çok sevdiğimden mi yoksa vazgeçemediğimden mi? İnsanlar alışkanlıklarını zor bırakabilirlermiş. Ben sigarayı bıraktım, seninle başlamadan önce başlamıştı onunla birlikteliğim. Ondan ayrılabiliyorum da senden niye kopamıyorum.

İstemediğim için mi? Halbu-ki sen ondan daha zararlısın bana! Aşkının irademe karşı çok güçlü oluşundan mı? Deli-dizginlenir mi?Ben öyle, deliler gibi, bir sende usluyum… Şükür Râbb

BELİRSİZ/ (Aşk bilindik bir kelimenin tarifinden ibaret değildir. Aşık olduğunda, aşk öğrenilmiş olmaz. Öğretmek bilginlere has değil midir? Bilgin bildiğini öğretir, bildikleribelirginleşmiştir, belirsiz olanları öğretmeyi kimse bilmez, hâlbu-ki aşk üzerine ne kadarkelime yazılmıştır bilirsin.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sevgilim, kolların cennet serinliği, Allah’ın en sevdiği kullarından biriyim, cennetimi ahireti beklemeden bahşetti, kolların cennet serinliği, sevgilim…

derdim… bir baktım derdim oldun… Ömür boyu özleyecek miyim?Peşinden ağlayacak mıyım? Böyle yazacak mıyım? İnsanlar nedense acıları üzere gelen şeylerden bahis açarak yazarlar, benim okuduğum çoğu kitap, çoğu şiir, hepsi acı dolu… Seni zamana bırakmak çözüm değil. Sensizlik zamanla işbirliği içinde, gün be gün eritiyor beni,Bir gün, ki öleceğim günden bahsediyorum,

bu satırları o zamana kadar okursan, ne olur bana bir işaret ver, Önce sinirlenip kızabilirim ama, emin ol, sonrasonra mı? Sen beni düşünmüyorsun, ben senin için neler yapıyorum? Yazıyorum, siliyorum, okuyorum, özlüyorum, düşünüyorum, özlüyorum, düşünüyorum, hatırlıyorum, ağlıyorum, tabii bunların hepsi sana göre ‘sadece yorum’… Şükür Râbb

CENNET/ (Sabah gözlerini açtığına şükür edenler insanlar var, erken uyandığı içinküfreden insanlar. Uyuyamadığı için küfredenlerde var, pamuk gibi uyuduğu içinşükreden insanlar. Aşk’a şükür eden az insan vardır, bunların arasında olmak yeğdir benim için, Allah’a şükretmiştim böyle bir aşk’a sahip olduğum için, Allah bana onulayık görmediği için birlikte değiliz diyorum ve şükrediyorum.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Senden uzaktayım, biliyorsun sende,hatırlıyor musun?

Düşünüyor musun ki beni? Tabii-ki hayır… Sen beni terk ettiğin günden beri,

hayal dünyam da sen ve ben bayağı ilerlettik işi. O kadar ileri-ki rüyalarıma girmeye başladın. Evlendik, Karahan adında bir veledimiz oldu. Sonra Mirahan adında bir kızımız oldu. Sonra iki çocuğumuz daha oldu, ama onlara isim veremedim sensiz… Uzakta yaşıyormuşuz, Marmara denizine kıyısı olan bir evde. Büyük bir ev,tam senin istediğin gibi, bahçesinde salıncak olan. Çocuklar ara-sıra yaramazlık yapıp canını yaksalar da, bakmaya kıyamadığın evlatların onlar senin, sesini çıkarmıyorsun… Disiplinsiz bir anne değilsin ama kesinlikle.

İşten geliyorum, kapıda öpüşüyoruz, sofraya oturuyoruz, sen ve çocuklarım var karşımda… Şükür Râbb

UZAK/ (Bildiğin uzaklık, gözlerinin görebildiği en uzaklıktır, görmediğin yerlere uzakdemek mantıklı mıdır? Uzaklar insanları birbirinden uzak tuttuğu için gözlere değmez, ya kör olsaydın? Yakını görebilmek için neler vermezdin? Peki, görüp görmezdengeldiğin yakınında mıdır? Yakınlık bir yatağı paylaşmak değildir, yakınlık eşinin nefesiile ısınabilmektir… Eş en yakın bildiğindir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Çok yorgunum, hala neyi beklediğimi bilmiyorum. Yaşamak için bir sebebim yok.Yok olmak için de bir sebebim yok.Yaşamak için birçok sebebim var aslında.

Bu sebepler sensiz bir anlama gelmiyor.Yaşamak için inat ediyorum, nesine var olmak gerekiyorsa dünyaya… Bütün gece ve bütün gün uyudum,hava çok sıcak, bunaldım, kalktım veduş aldım… Dizlerim kendini saldı salacak gibi. Buna rağmen kilo aldığımı söylüyorlar. Sen bana hep derdin ya kilo al diye,Belki de bundan terk ettin beni,zayıf biriyim diye, öyle mi?

Bunu düzeltebilirdim… Ama sen bana ayrılmamız gerektiğini söyledin.Hiç bir gerekçe göstermeden.-13 dereceydi hava… Telefonu kapadım, birkaç adım atıp, dizlerimin üstüne çöktüm. Kimse yoktu, orada, kaç saat kaldığımı bilmiyorum. Omuzumda bir el sıcaklığı hissettim, Uzman rütbesinde bir adamdı, yaşlı… Kolumdan tutup kaldırdı beni, nerenin askeri olduğumu sordu. Şaşkınlıkla cevap verdim, kendime geldiğimde neler olduğunu soran insanlar vardı etrafımda. ben sessiz ve boş boş bakıyordum, çok yorgundum… 15 ay kadar.

Şükür Râbb

ÇOK YORGUNUM/ (Dünya 24 saatte bir update eder kendini, yorulur bir gündeyığınla insanın yaptığı kirlettiği elbisesinden, belleğinden. Aşk yorar, inanç hiçbir zamanyorulmaz.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Uyumaya çalışırken seni düşündüğümü söylemiştim. O şekilde sızıp kalıyorum, sonra, uyandığımda, aklıma ilk senin geldiğini fark ediyorum… Yüzümü yıkıyorum, odama yürüyorum.

Orada uyuyorsun hissi geliyor. Heyecanlı adımlarla geliyorum, sen yoksun. Umursamıyorum, gibi davranıyorum. Farkında değilim, hala inanmıyorum. Gittiğini bir türlü söyleyemiyorum kalbime. Gitti diyemiyorum,Canım nasıl yangın yeri bir bilsen. Bir bilsen ki, hangi civâd-û nisan susturur beni?Bârân gözümde, hem hayali, hem de süzülen yaşlarla. Bir tutsam ellerinden, son kez görsem… dünya gözü ile bir daha baksam alıcı gözle.

XGeri dön demiyorum. Aslında karışık haldeyim. Senden nefret edercesine soğuk bir yerdeyim. Sana deliler gibi aşık yangınların içindeyim. Allah’ım sabır gücünü esirgeme. Bana yardım et, ne ah edeyim, ne vah diyeyim.Şükür Râbb.

SUSKUN/ (Susmaktan başka gerçeğin kalmadığı zamanlarda, kimse cesaretininolmadığına karar verir. Hayat bana göre insanların birbirilerinin hayatları üzerinde

yanlış ‘’karar verme’’ deneme tahtasıdır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Geçen bir kaç yılda, kendimi daha iyi tanımaya başladım. Sana ilk ne zaman âşık oldum, hatırlayamıyorum, sen, parıldayan sarı saçlarınla, ormanları renksiz bırakacak yeşil gözlerinle.

bakarken etrafına, ben sevmiştim seni ilk. Kimse yoktu, seni sevebilecek kimse,Sadece ben vardım orada, senin için, seni benden başka, kimsenin sevemeyeceği kadar çok sevdim. Bunlar eski, bir kaç yıl kadar önceydi. Çocukluğumuz da. O zamanlar gibi, eşsiz kalabilseydik, ya da hep çocuk. Seni bilmem, ben razıyım, uzaktan olsa da görmeye.Sen bilmesen de seni sevmeye,olmasam da senin için, benim için var etmeye seni.Uzaktan izleyip, hoşlandığım bir film gibi.

hani kötü sonla bitmeyenlerden. Ama öyle olmadı. Sen bittin, kötü sonla hem de.Kötü bir zamandı benden ayrıldığında. Ölümün tehlikesi vardı her an. Her yer soğuk ve karanlıktı. İçimi ısıtan bir sen. Bir de sigara vardı. Sohbet ederdi herkes birbiri ile. Ben susardım, kimse açamazdı dudaklarımı. Kimse konuşturamazdı, hayalinle meşguldüm ben. Ölüme çok yakınken, yârime çok uzaktım. Yârim, bana uzakmış meğer benim haberim yokmuş. Allah sabır ya Râbb… Şükür Râbb.

BİRKAÇ YIL/ (Sevgi ve aşk; zaman ve anı yakalayabildiğinde mutluluk verir. İpi kaçırırsan vay haline.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Aynalarla aram iyi değildir bilirsin. Yok, sadece sevmem.Yakışıklı biri değilim, bilirsin zaten bunu en iyi şekilde. Bir gün uzanmıştık yan yana, o zaman,

bir şey sormuştum, Neden beni seviyorsun, beni sevmen için ben mi bir şey yaptım? Yoksa kendiliğinden mi oldu her şey, ben çabalamadım yani, öyle mi? Ben senin yüreğini seviyorum, kalbini seviyorum, başka hiçbir şey umurumda değil. demiştin bana. Yani önemli değildi senin için hiçbir şey. Aldığım cevap beni nasıl mutlu etmişti. Havalara uçulacak tarzdan değildi, ancak hani çok değer verdiğin bir şey eskimiştir. Tamiri de olanaksızdır, onu her gördüğünde üzülürsün. İşte bir an da o değer verdiğin şey, gözlerine

yepyeni gelir, işte benim hissettiklerimde bunun gibi. Senin için iyi biri olabilir miydim?Bilmiyorum.Senin için hem eş, hem arkadaş olabilir miydim? Bilmiyorum.Senin için evlatlarına iyi bir baba olabilir miydim? Bilmiyorum.Neden hep senden bahsediyoruz?Bilmiyorum.Sen benim için iyi birisi olabilir misin?Sanmıyorum, Sen Kraliçe arısın ama normal arıların yaptığı işleri yapıyorsun…

Şükür Râbb.

AYNALAR/ (Uygun bir an bulduğunda eminim hiçbir güvenilen güvenini yerindebırakmaz. Aslında bu eş ve yer değişimlerinin sebebi aynada-ki başkasıdır. Herkeskendisi gibi bir sevgili istemez mi? Peki, bulabilir mi?)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Hava -18 dereceydi aşağı-yukarı. Üşüyorduk, ben suskundum. Çadırın aralığından birisi elini uzatıp yüzünü görebileceğimiz kadar açtı,

Adımı söyledi, peşinden, benim için bir zarf geldiğini… Sevdiğim olamazdı. Beni terk etmişti. Bir an aklımdan, Belki de önceden göndermiştir, yeni gelmiş olabilir. diye geçirdim. Öyle-ki Mektuplar-Zarflar 1 aydanuzun zaman da ulaşıyordu yollandığı elden. Sütten daha beyaz karlar üzerinde,Botlarımın çıkardığı garip ama kulağa hoş gelen seslerle. Yürüdüm idari kısıma… Zarfı aldım, ince bir zarftı… Arkasında Ankara’nın

adresi vardı. Gönderen kısmında Arkadaşımın adı yazıyordu. Adresi nasıl buldu derken, zarfı okuduktan sonra öğrendim… Bana her şeyin daha güzel olacağını söylüyordu mektupta. Her şeyi daha iyi, birlikte daha güzel yapacakmışız… Ben yârimden öte yâre bakmadım… Ellerinden tutmadım, sarılmadım, koklamadım. İstemedim, Aslında yanlış yapıyordum, Düşündükleri ile güzel konuşabilen bir adamım. Kır Zincirlerini Filminde-ki, kör ama iyimser piyanist gibi davranıyordum. Davranışlarım? Darıldıklarım? Sabrediyorum, o zincirlerin kırılmasın diye dua.

Şükür Râbb.

PTT ZARFI/ (Aşk anlatılamayan hisleri anlatmaya çalıştıkça saçmaladığın anlarvakasıdır. Her seferinde karalar ve bir şeyler ispatlamaya çalışırsın. Oysa iki kişi arasında hissedilenden başka gerçek mi vardır?)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sürekli rüyalarımda görüyorum seni, bunu daha önce de söylemiştim. Bu sefer farklıydı. Sen ve yanında üç arkadaşın daha.

Birlikte bir yere gidiyordunuz, sizi takip ediyordum.Birden kendimi uzun-boş, sağda ve solda ileri-sıralı ağaçlarla dolu bir yolda buldum. İleri de güzel bir beyazlık vardı. Başımı geriye çevirdim, sen oradaydın. Ben hızla uzaklaşıyordum yanından, o yol üzerinde. Bir an ağlayacak gibi baktın, gözlerinde ‘beni affet’, ifadesi vardı. Kardeşimin sesi ile uyandım. Önce sağa sola boş boş bakındım. Kendime geldim,

‘Bu şekilde olmamalıydı’ diyebildim… Sonra içimden bir ses,İhanetin karşılığı sadakatin olamaz. dedi Sen ihanete uğradın, ezaya bırakıldın. Düşündüm, içimde-ki bu ses haklıydı… Nedendi? Neden bu satırlara neden olan kişiyi, üzüntüme sebep olan kişiyi, ağlatan ve üzen kişiyi, nasıl olabilirdi de bu kadar sevebilirdim?Hem de hala, bir dirhem bile azalmadan sevgisinden.Bir gün bile bıkmadan, bürgün bile unutmadan. Bir gün hayalini kurmadan…

Benimle dalga geçiyorlar, benimse sensizlikten canım çıkıyor. Şükür Râbb.

İHANET/ (Yaz yerini Sonbahara bıraktığında vakit sana ihanet mi etmiştir? Oysa doğal değil midir yer değiştirmeler ve hava akımlarının tenimizde yarattığı değişiklikler? Ozaman bir tenin başka bir tende duygularının yenilenmesi de normaldir. Lâkin her ruhSonbahar gibi dökecektir ‘’mutlaka’’ yaprakları.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Söz vermiştin. 15 ay kadar yanında olmayacaktım. Ben her günü ufak bir deftere yazacaktım. Sende yazmaya karar vermiştin. Her günü.

Her sayfaya resmini çekip yapıştıracaktın. ”o an, yüzüne baktım, yokuş yoldan aşağı iniyorduk. Gözlerin çok güzeldi, yeşil ama bildiğimiz yeşillerden değil. Neftî. Ömrümü feda edebileceğim gözler. O an o gözlerde. Bana ait olmayan şeyler gördüm, heves vardı. Ama Benim için değildi. Hırs, Benim için değildi. Sevgi,Benim için değildi. Aşk,

Asla benim için olamazdı. Bunu fark ettikten sonra indiğimiz yokuş yolda sana,” ”bu kadar dolaştık, gezdik, bu yapacağın defter için önemli mi bu? Yani deri parçası olmasa olmaz mı?” -Hayır, olmaz, kesinlikle olacak hayatım- demiştin. ”Saman kâğıdı tamam, dışına deri kapak tamam, ama bu defter yarım kalacak, ben yokken unutacaksın beni.” -Sen öyle san, sen bir git gel, o zaman göreceksin.Ben seni seviyorum ve daima seveceğim, söz ver bana bir daha böyle konuşmayacaksın.-”Söz ama sende bana söz ver, ne olursa olsun, beni arayıp söyle.

Gönül işi bu, ne olursa olsun ara ve söyle bana” -Söz veriyorum ama bunun için değil, seni asla bırakmayacağıma.-Hem eriyorum günden-geceye,Hem kapı-duvar verilmiş sözlere. Şükür Râbb.

SÖZ/ (Gençtin, gençtim, biraz hüzün ekledikten sonra saçlarıma beyazları. Bedenimsöz vermemişti ölene dek diri kalacağına. Her aşık söz verir ölene dek seveceğine, hiçkimse tutamaz bu sözü, aşk sözleri kabul etmez. Buna göre ben aptalın tekiyim.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Senin sözlerin, sözlerini yazmaya karar verdim.Ama bir sorun vardı, ben iyi sözlerin çok azını hatırlıyordum. Ama söylediğin bütün acı veren sözler aklımdaydı. Hepsini, düşünürken etkisine kapılmış, tekrar yaşamış gibiydim.

XHer zaman iyimser bakmışım sana. Bu zamana kadar her şeye kötümser bakmıştım oysa. Sende neden öyle değildim, kötümser olamıyordum? Karamsarlığım evimde, odamda ışık zerresine izin vermezken, sende iyimserdim, aydınlıktı her yer, senden bahsedince,düşününce. Oysa oysa ne olurdu-ki seni hiç sevmeseydim!Görmeseydi gözlerim, yüreğim acı çekmeseydi böyle. Şimdi ne olacak biliyor musun? ”yıllar geçecek, ben seni hala seveceğim.

İnsanlar ulaşamadıkları şeylere özlem duyarlar ya, ben sana öyle deli gibi özlem duyacağım. bir türlü yanımda olmadığın için gece gündüz isyan edeceğim. İçeceğim gece-gündüz, kendimi harap edeceğim. İnsanlar acıyan gözlerle bakacaklar, yazık diyecekler. Kulaktan dolma hikâyeler ile bahsedecekler benden.Benim dilimse hala senden bahsedecek, ismini sayıklayacağım. Sen yoksan, benim için hiçbir şey olmayacak. Hiçbir şey, hiç bir şey… Ölüm bile benim değil sen olmadıktan sonra. Sen olmadıktan sonra, dünya benim değil, ben-ben değilim.” Şükür Râbb.

SENİN SÖZLERİN/ (Bir âşık gerçekten âşıksa, âşık olduğu kişinin bütün sözlerinihatırlar… İnsan için en önemli anlar hiç unutulmayanlar değil midir? Öyleyse sorbakalım ben neleri unuttum sözlerin arasında? Öyleyse sor hala âşık mıyım?)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I İnsanlar her gün farklı ruh hallerinde uyanıyorlar. Ben öyle bir insan değilim sanırım. Her sabah,Gözlerimi ilk açtığımda aklıma yeşil gözler geliyor.

Bu yıpratıyor, üzüyor… Bu duygular bazen o kadar yoğun hale geliyorlar-ki.Ağlatıyor. Neden diğer insanlar gibi olamıyorum? Bir ilişki bittiğinde diğer ilişkiye başlamak için vakit kaybetmiyorlar. Üstelik bir önceki ilişkilerini bir daha söz konusu etmiyorlar. Ben, diğer herkesin kendimden daha aptal olduğunu düşünen, ben… Yeşil gözlerin sahibinin benden başkasıyla, asla benimle iken mutlu olduğundan daha mutlu olacağına inanmayan ben, benimle mutlu olamıyorsa kimse ile mutlu olamayacağına inanan ben. Ben yalnızlığı mesken edinen aciz bir münzevi.

Diğer insanların gözlerini açtığı sabahın ilk saatlerinde, mutlu oldukları insanın yanında uyandıkları için duyduğu mutluluk… benim hiç bir zaman sahip olamayacağım mutluluk… Mutluluk benim için zor mu?Kendimi mutluluktan ilelebet uzak tutarak cezalandırıyorum. Hâlbu-ki cennete gidemeyeceğimi biliyorum, cehennem de çekeceğim cezalar mevcutken, neden kendi cezamı kendim kesiyorum? Bütün bunların sebebi o derinden inandığım sevgi mi? Sevgi bu kadar kutsal ve bütün bunlara değer mi? Büyük bir aptal olduğum aşikâr, ortada.

Buna rağmen o ve onun aşkı kadar aziz olan başka panorama yok sanırım benim için. Uyandığında, yüzünde gülücüğün simgelediği mutluluğa sahip akıllı insanların aksine, uyandığımda aptallığımın yüzümden belli olabilen üzüntüsü ile tanınan ben…

Ve ben en âşıklardan daha âşık! Öyle olmasaydım, bu satırları yazamazdım* diyorum kendime. Şükür Râbb

YABANCI/ (Tenin tenime küsmüş müydü? Yabancı olmanı gerektirecek ne gerekiyorinsanlar arasında âşıkken tam aksi olması dışında? Dışarıda bırakıldığına göre emin olsevgi paylaştığın bir ekmeğin yarısı kırıntıları.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Aşk hangi renk? Bence yeşil.

Vatan sevgisi,giydiğim kamuflajların yeşil renginde kazındı bedene.

Dini sevgi,dini savaşlar yapılırken, taşınan yeşil bayraklarla kazındı aklıma. Aile sevgisi,ilk okulda ödev olarak verdikleri aile ağacının yaprakları ile kazındı namusa… Sevgili sevgisi,O da yeşil, tanıdığım, bildiğim bir sevgi var-ki, gönlümdeki kasabanın düşleri ile kazındı yüreğime. Bütün bunlar benim için gerçek, yoksa yalan mı bütün gerçeğim? Bilmiyorum, hayallerimde-ki insanın adından ziyade, yanlış olan, adını umut mu koymaktı?

Biliyorum bilmediğimi! Ne yüzüme vurmana gerek var,Ne yüzümde oluşan kızarıkları sakallarımla saklamaya çalıştığım yalanını. Ne özümden vazgeçebilirim,Ne özlediğim manzaranın, yüzünün olduğu doğruluğu… Ne? Onca sevgi sözünden, seni ne kadar sevdiğimi bildiğin halde, son söz NE mi?Biliyorum yavrukuş, mimiklerimin hüzün dağıttığını… Dağıttığımı biliyorum, yokluğunun nasıl bir acı olduğunu ben biliyorum. Oysa sen? Elinin tersi ile düzelteceğine inanıyorsun her kırışıklığı. Kırışıklıklar, kırıklıklardan daha basit düzeltilebilir, ben kırışık değil kırığım.

Şükür Râbb

AŞK HANGİ RENK?/ (Saçlarım ellerine dolanacak kadar uzun olmadı, rengi siyahtı, alışılmıştı, alışılmış zor terk edilirdi… Ben sana hiç alışmış değildim, âşık olduğum içinvazgeçemiyorum ancak rengim hala siyah, saçlarım kulaklarıma doğru beyazlarla. Buacındırmak için sana göre, bana göre sensizlikten. Sömürü falan değil yani. 20 senesonra kar beyaz adam.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bir şarkıcı, Psikiyatrlar hastalarından farksızdır. demişti… Hala çaba sarf ediyorum…

Seni unutmak için, elimden gelen ne varsa harcıyorum. Hiçbir şeyi kalmayan insanlar gibi savuruyorum,neyim var neyim yoksa!

Ve yazılara döküyorum hastalığımı. Kendime söylemeye cesaret edemediğim şeyleri, daha sonra bir başkası yazmışçasına okuyup ders almaya çalışıyorum, Kendi Yazılarımdan! Acınacak bir haldeyim… Evet öyleyim… Hep yeni bir sayfa açıp, baştan başka senaryo ile karalamak istedim. Benim ‘Baştan karalamak üzere senden başka bir şeyim yok’ Bu yöntem ile iyileştirmeye çalışıyorum kendimi.

Sen beni terk ettiğine göre, bu ilişkide başarısız olan bendim. Dolayısı ile, kendimi iyileştirme seanslarında da çoğu zaman başarısız oluyorum… İyileştirmeye çalıştığım kendimden hiçbir farkım yoktu. Kötüydüm, her şeyde. Başarısız olacaktım, kendim için en hayırlı olanı kendim bilmiyorsam, ya hayatta bir hile var demektir,Ya da yenilgi almaya mecburum… Zafer kelimesi pek bir yabancı… Benim için en hayırlısı, tahmin edebildiğim kadarı ile iki kelime. Unutmak zafer… Şükür Râbb

HALA ÇABA SARF EDİYORUM/ (Hala düşünüyorsunuz eksileri, eskiler olmasaydı nasıl bu günlere gelirdiniz? Gelirdim belli bir yol yürüdükten sonra yolun yarısına… Amayürümek için çabalamazsam nasıl gelirim yol sonuna? Emin ol kim olursa olsun, yolunsonunda o varsa çaba sonsuza dek bitmez.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I 14 yaşındaydım sanırım… Sana âşık olduğumu fark ettiğimde. Şimdi 23 yaşındayım… O zamandan bu zamana pek bir şey değişti diyemem.

O zaman da aptaldım, şimdi de aptalım… Ben 14 yaşından bu yana seni EZBERLEMEK için çabaladım… Şimdi bana kalkmış, Unut Diyorlar,4 harflik bir kelime. Nefes bile harcamadan söylenen… Nasıl unutabilirim-ki?Nasıl? Basit olsa ben yapmaz mıydım? Unutmak fikri ilk defa, sevgilisi tarafından terk edilen, ilk erkek ben-imve arkadaşları tarafından yardımcı olmak adına teselli vereceğine inanılan 4 harflik kelimenin icadı ‘unut’u ortaya çıkarmış diye,

betimleyeceğim saçma cümleden daha saçma… Saçma ki ne saçma! Sanki ben unutmak istemiyorum.Sanki ben bunu akıl edemiyorum. İnsanların aptal muamelesi yaptıkları sevgilisi tarafından yeni terk edilmiş bir erkekolarak söyleyebileceğim, aslında pek bir şey yok… Ama şöyle diyebilirim. Tam anlamı ile İmkânsız… Şükür Râbb

İMKÂNSIZ/ (İmkânsız denen bir şey yok derler… Yüzünün imkânı olmadığı içinyakışıklı – Güzel- değilsin. Oysa buna rağmen imkânı olan her şey ellerinden gittiğinde geri gelmesinde bir imkânsızlık vardır…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Çok kötü olduğunu söyleyemem sensizliğin. Ama rezalet, berbat, can bezdirici,üzüntü verici, salgın bir hastalığın tek piyangocusu,cehenneme gidecek tek insanoğlu olduğumu,

söyleyebilirim.Sensizlik öyle-böyle bir şey değil… Kokunu hissedememek, anımsamaya çalışmak… Sana dokunduğumda, saçlarını yüzünden düzeltip gözlerinin içine baktığımda aldığım mutluluk… Bunları anlatmanın basit olmadığını hatta benimde anlatamadığımı biliyorum. Benden önce nice insanlar vardı, birbirilerine deli gibi aşık. Ama kavuşamayan. Allah’tan biz öyle değiliz. Düşünüyorum da, işte o zaman

Dünya da kıyamet günü kopacak fırtına, kopardı. Abartılı gibi gelebilir.Bilerek abartıyorum, içimdeki sen, böyle bir şeysin işte. Sen,Benim için basit değilsin. Küçük çocukların dişlerini yastığının altında saklayıp diş perisi gelecek diye uyuyor numarası yaparken sahiden uyumaları gibi bir şey. O küçük çocukların var olmayan bir şeye inanmaları gibi sana olan inancım. Diş perisi olmadığını hepimiz biliyoruz, işte, benden başka kimse senin benimle bir daha sevgili olmayacağımızı da biliyor.

Ama ben ısrarla seni beklerken uyuya kalıyorum… Şükür Râbb

DİŞ PERİSİ/ (Aşk gülünecek haller davası, dişimin vakası yeniden çıkmaktır, gönlümünamacı sevmek, aşkımın sebebi bitmemek, bitmemin önü ölüm… Gözlerimin amacı görmek İyi-Kötü-Kötü-İyi-REYNN)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bu gün nasıl hissettiğimi bilmek isteyen var mı? Ya daDiğer günlerden farksız olduğumu bilmek isteyen var mı? Arkadaşlarım benimle dalga geçmeye devam ediyorlar.

Beni terk eden bir insan için neden bu kadar üzüldüğümü soruyorlar. Bu öyle bir şey değil-ki… Yani birisini ya seversin ya da sevmezsin.Nasıl sevdiğin başka kimseyi ilgilendirmez… İlgilendikleri, erkeklerin bu hale düşmeleri, düştükleri durumun bütün erkekleri etkilediğiymiş. Hâlbu-ki ben neler düşünüyorum! Benimle aynı halde bulunan (Allah kimseye göstermesin) çok insan var, üstelik hepsi erkek değil. (Erkek gibi erkek hiç değil.) Karşı cinslerinde canlarının çok yandığını hissedebiliyorum. Özellikle ortaokulda sebepsizce terk ettiğim sevgilimi düşününce.

Sebepsiz değil, birini seviyorsan sebebin yoksa eğer aslında bir sebep vardır. Çok sevmekten ve acı çekmekten korkuyorsundur. Ne garip değil mi? Onun hissettiği acının aynısını bende hissediyorum. Dur bir dakika.Hissetmiyorum.Ben daha fazla acı çekiyorum! Ya da o benim hissettiğim acıyı asla hissedemez… Benim âşık olduğum kadar, bana âşık olan birisi çıksa karşıma, hala yeşil gözlerin sahibini sever miydim? Ben neyi seviyorum ki? Yeşil gözleri mi? Acı çekmeyi mi? Belki bütün problem budur. Acı çekmeyi seven bir manyağımdır ben… Delinin tekiyimdir.

Bu söylediklerim benim için zaten şüphesiz gereçli ama önemli olan, terk edilmeden önce mi? Şükür Râbb

BOŞ VER/ (Farkında olmadan boş verdiklerimiz var, farkını unuttuklarımız, kimdedeğerleneceğimiz! Ucuz duygulu insanların teninde-ki sıcaklıkla bitmiyor iş, zamanı unutmakla olmuyor, saate sürekli bakmakla da. Bakıp görmediklerimiz, değerini unuttuklarımız, kasaptan et çıkmayınca kasabı da sokağı da boş vermek değil)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Yerle bir ettim, gönül konağımı. Aslında sendin yerle bir eden.Benim bir hayale adanmış, bir hayatım var. Başka hayatım, senden başka hayalim yok.

Başka ne türlü anlatabilirim-ki sana içimi?İçimde-ki seni ne türlü anlatabilirim ki?Anlatmak basit değil, konu sen olduğunda. Senin yaptıkların olduğunda konu, basit.Dilimden öylece çıkıveriyor… Asıl mesele, yani ayrılıklarda iç kemirip-eriten şey. Sebep, Neden, yani gerekçe… Senin hiçbir nedenin yok,ödevini yapmayan öğrenciler gibi, yalanların var. Yalanlarla kilitli kapının ardında yaşıyorsun… Sen iyi değilsin, bunu çok iyi görebiliyorum.

Buna rağmen neden seni aklımdan uzaklaştıramıyorum. Bu sigara gibi, zararlı ama içince keyif veren. Bu başka bir şey, gördüğünde unutamadığın. Bu farklı, yürek yakan, bazen hüzün dağıtan. Bu bambaşka, bu benim sana olan inancımdı. İnandığım her şey beni yüzüstü bırakıyor. Burada oturmuş, senin için kelimeler, cümleler kuruyorum, yazıyorum, düşüncemi seninle meşgul ediyorum. Sen keyfinden, gönlünü zevâle emanet etmemişken. Sanırım doğru olanı yaptın, yaptığı hatalardan ağlayan bir adamım ben. Kaybettikleri için ağlayan bir adam.

Ama sen, kaybetmemek için çaba sarf etmiyorsun, çünkü yenilerini bulabiliyorsun.Bulmak mesele değil, bulmak basit, önemli olan ne? Ne bulmak? Sana şunu diyebilirim, kendimi buldum, uzun zaman önce.Keşke sende bulabilseydin, zeki birisi olduğunu biliyorum ama düşündüklerin küçük. Şükür Râbb

DÜŞÜNCESİZLİK/ (Düşünmek doğuştan gelen hastalık, düşünememe yetisi herkesinistediği ortak hastalık, virüsü kolay bulunamayan, değeri var edersendüşünememeklikte-ki kavramla, vaktini alır unutmak ya da unutamazsın. Unuttuğunu bulmak kolay gibidir, kaybettiğini kazanmak düşünememe istemek kadar zor.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Hatırla, Bân-ı Bed Bârân-e ReftârHatırladın mı?

Ya da okudun mu?Ben senin için yığınla kelime eskitirken, sen benim için neler yaptın? Hayatımın bu kısmını ‘Sorgulamak’ olarak adlandırıyorum. Neden, niye, falan filan gibi… Ben keder adamı değilim, karanlığın efendisi gibi terimlerim oldu. Sorunluydum, karamsar düşüncenin efsesinde zifirleniyordum. Güneşlenmek gibi zifirlenmek… Bahsettiğim birçok şey var. Satırlarımı bir gün olur okursan, bana haklı olduğum noktalar hakkında bir şeyler yazıp gönderebilir misin?

Mesela ben uzaktayken, neden benden ayrıldığını söylemediğin gibi. Sebebini de yaz, bu-bu sebepten dolayı… Aklımda bir kaç neden var aslında. Zenginlik gibi… Fakirlik gibi… Odamda, yüzümde, sakallarımda istemediğin kadar karanlık var. Sandıklarla saklı karanlıklar… Benim zenginliğim karanlık. Bazen o kadar net anlıyorum ki neden birlikte olamadığımızı, ama bazen de bu birden aklımdan çıkıyor… Bir nedeni de şu… Benim bir Bed’im var.

Saçım-sakalım karanlık, yüzüm karanlık, evim karanlık, odam karanlık, düşüncelerim karanlık, ben, Karanlığın Karamsarlığa emanet ettiği hüznün sözcüsüyüm. Sense, aydınlığın bir parça sadaka verdiği teninle aydınlıksın. Kendini aydınlatamayacak kadar, Kendini anlatamayacak kadar,Sen aydınlıksın, ışıksın ama bu temiz olduğun anlamına gelmez. Sen kirlisin, düşüncelerin kirli, fikirlerin kirli, kalbin kirli, sevgin kirli ve artık tenin kirli… Şükür Râbb

KARANLIK/ (Gözüne kızgın yağ dökersen, karanlığa kavuşmak zor değil. Bıçağı taşa

sürersen, ağızı körelir. İpi koparman zorlaşır, parmaklarına dolarsan ipi sıkıca, hücrelerin karanlığı tadar… Gözlerimiz ilelebet aydınlığa bakmayacak, geceningelişinden bellidir. Karmaşam, karanlığım 100’lük ampullerle aydınlanacak değil.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Üzülmemek imkânsız. Bazen etrafımda-ki insanların, adımı söyleyerek neyin var sorularına, ‘hiç’ diye klişe cevabı veriyorum…

Ben eski terkedilen bir adamım. O kadar eskidi-ki bana göre asırlar. Çünkü asırlar önce âşık olduğumu söylerdim. Bana üzülmememi söylüyorlar… Nasıl üzülmem-ki?Yeryüzünde sevdiğim bütün canlılardan daha çok sevdiğim canlı, benimle değil. Ağlamıyorum, ağlamayı pek sevmem. Nadir ağlarım, bunun için ağlamam. Sonum değil, yüreğimin sonu. Gülümsememin yok oluşu.

Papatyaların soluşu, kayboluşum. Uyandığımda sarıldığım yastığı fark ediyorum kollarımın arasında. Bu normal olan mı? Öpücükleri ile uyanıp, ellerinin yumuşak dokunuşunu hissetmek isterdim, onunla yeni bir güne daha uyanmayı. Odanın penceresinden sızan ışık, saçlarında parıldasa, saçlarını sevip, uzun-uzun baksam yeşil gözlerinin içine.Kokusunu doya-doya, özlemimi giderecek kadar çeksem ciğerlerime. ve daha anlatamadığım bir yığın güzellik. Anlatılamaz da zaten. Peki bu normal mi?Bunlar yokken nasıl gülebilirim? O yokken nasıl üzülmem-ki?

O yoksa ben sürekli üzüleceğim. Artık gelmesini de istemiyorum.Şükür Râbb

ÜZÜLMEMEK/ (Üzülmeyi mi? Üzülmemeyi mi tercih ederdin? İkinci tercihiyaptığından eminim herkesin, derttesin benim gibi. İnsan ne kadar üzülmediğini söylerse o kadar yalan söyler. Giden bir sevgili, kaybettiği bir yakını, üzüntününiliklerine kadar işlemesine neden olur. Üzüntü, ruhumuza ettiğimiz işkencedir. İşkenceler günler ilerledikçe, unutmak eylemi ile azalır. Bu unutabilenler için geçerlidir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Abarttığım şeyler olabilir.Ondan bahsederken, kendimi kaybediyorum.Onu çok sevdiğimden kaynaklanıyor. Toparlanmam için biraz zaman gerekiyor.

Evet maalesef abartıyorum. Canımdan çok sevdiğim için, üzülmesine kıyamadığım için, gözlerine aşık olduğum için, ellerini tutmak istediğim için. Sarılmak istediğim için, güzel vakit geçirmek istediğim için.

Vazgeçemediğim için, unutamadığım için, yok edemediğim hatırası için, maalesef…

Abartıyorum. Ama istediğim şey, yani istediklerim. İstediğim o, ömrümü geçirmek istediğim kişi. Yüzüne bakmak istediğim, uyandığımda yatağımı ısıtan kişiyi görmek yanımda. Eğer bu satırları okuyorsan, beni ne kadar üzdüğünün de farkındasındır. Ne kadar acı çektiğimin de. Sakın, bana acıyıp, üzülüp karşıma çıkma, marifetinle uzaktan gurur duy, ben uzaklardayken terk ettiğin gibi. Bugün senden tiksiniyorum.

Şükür Râbb

MAALESEF/ (Soluklarımızın yetmeği kırlar var, nefesimizin yetmediği öpüşmeler. Zaman geçtiğinde ‘’Maalesef bir zamanlardı’’ deriz.Zamanı harcayan biz, âşık olan biz, kaybeden biz, terk eden biz, keşke ve maaleseflerinarkasına sığınırız. Sığınmamız gereken yârin tomurcuklu göğüsleri varken.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ama bir mucize fena olmazdı… Her sayfayı yazılarımla kirletmeden önce bir mucize olsaydı da,Senin bana yaptıkların hiç bir zaman

olmamış olsaydı, bir mucize olsaydı da zamanı geri alabilseydim diyorum… Çünkü o zaman seni geri alabilirdim.Eski günlerde-ki gibi eğlenirdik. Gittiğimiz o kafe var ya, oraya yeniden giderdik, geçmişte ilk defa… İstanbul’un ayaklarımızın altında olduğu o güzel dakikalar ve o güzel kafe… Seni ne kadar özlüyorum biliyor musun?Kafamı yastığa koyduğumda, işte böyle gereksizce düşünüyorum.

Mucizeler olsun istiyorum,bunları düşünürken fark ediyorum-kiyüzümde tebessümler oluşuyor… Ah yâr… sana hala yâr diyorum… Bunu duymuyorsun, beyaz sayfalardan başka, duyanım, dinleyenim de yok. Kafamı yastık yerine hangi duvarlara vursam-kibeni bu acıdan, yüreğimde-ki yangından kurtarsın? Bu acıyı dindirmek, seni geri getirmek, geri gelsen de içimin kabul edebilmesi için, bir mucize gerekli… Şükür Râbb

MUCİZE/ (İnsanlık yaratıldığından bu güne kadar mucizelere inanmıştır, aslında olmayacağına inandığı şeyler olduğunda mucize gibi gelir. İnsanların birbirilerine olanbağlılıkları, tutamadıkları sözleri, kalp kırmaları bir zaman sonra normalleşir veönemsizleşir. Çünkü insanların mucizeleri küçüktür.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Yıldızları anlattım kardeşime, Neden gökyüzünde-ki parıldayan ışıklara yıldız diyoruz sorusuna… Sorduğun soruda hata var diyerek. Neden gökyüzünde-ki parıldayan ışıklara yıldızlar diyoruz demen gerekiyordu,

diye düzelttim.Haliyle anlamadı. Biraz düşünüp, yanlışımın farkına vardım. Bulutların biriktirdiği damlaların tümüne yağmur deniyordu.O damlalar gökyüzünden birer-birer kendini aşağı bıraktığında, bizler aşağıdan o damlaların yeryüzüne indiğini gördüğümüzde, Yağmur yağıyor diyorduk. O zaman Yağmurlar dememiz gerekmiyor muydu? Benim düzeltmemden yola çıkarak… Bu tartışılabilir aslında. Kimileri Yağmurlar diyebilir. Kimileri ise Yağmur diyebilir.

Benim için Yağmur… Çünkü başka sevdiğim yâr yok. Başka sevgili yok. O yoksa benim için, yaşamanın tadı yok ve önemi… Başkası için Yağmurlar… Çünkü insanlar sevdiklerinden ayrıldıklarında, başka biri ile sevgili olabiliyor, içleri nasıl kabul ediyorsa? Ama yapabiliyorlar… Başkasını sevip, mutlu olup, hatta evleniyorlar. Peki ya Yağmur? Yağmur ne düşünüyor bu konuda? Küçükken gökyüzü benim için erişilmez bir yerdi. Süpermen ile tanışana dek… Yağmur da öyledir… O’na en yakın olanındı…

Ben şimdi anlıyorum-ki hiçbir zaman yakın olamamışım. Şükür Râbb

GÖKYÜZÜ/ (Erişemediklerimiz, insanlar erişemediklerine âşık olurlar, yanı başındakilere değil, kaidedir ve bozulmaz. Yanımızdakileri severiz, erişemediklerimizi ulu sayarız. Gökyüzü yüzlerimizi görebilmemiz için gerekli olan ışığı verir, nimetgözlerimizdedir, görmek istediğimiz gibi görür, âşık olmak istediğimize âşık oluruz… Eğer içimiz de zerre bulut yoksa gözlerimiz yaşları akıtmaz.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kaç sayfa yazdım? İkibini geçmiş midir? Önceden yazdığım satırları okuyorum da, epeyce karmaşık ve sıkıcı,

şimdi de fark eden bir şey olmadığına eminim. Ama melodilerden hiç bahsetmemişim. Ya da denk gelmedim o kadar yazının içinde. Zaten aramadım. Melodiler, ruhu besleyen notaların çarpışma anıdır. Melodiler aynı olsun, insanlar farklı… Her melodiyi herkesin beğeneceği kaidesi yok. Erkekler için her bayan güzeldir.Bayanlar için?Bayanlar asla ne istediklerini bilmezler.Ya erkekler?

Erkekler de ne istediklerini bilmezler.Çünkü kadınlar çok güzel, öyle-ki birbirilerinden güzeller.Benim melodim, yağmur yağdığında ağaç yapraklarına çarpması sonucu çıkan ses… Sevdiğim güzel de o ruh hali ile beğendiğimdir.Ama dediğim gibi, herkes aynı melodiyi beğenmez. Sevdiğim ama benden uzakta olan kişinin melodisi ne? Ben olmadığım kesin, Benim bir melodim var mı ki? Eğer varsa, kulaklarına zarar verdiği kesin. Birlikte olmadığımızın bir nedeni de bu olabilir.

İnsan sevmediği melodiyi dinler mi? Peki, sen sevmediğin halde neden 1 yılı aşkın süre aynı melodiyi dinledin? Cevap ver neftî gözlerin sahibi… Şükür Râbb

MELODİ/ (Sevgili sesi kulaklarımızın ilacıdır, ilaç iyileştirir… İyileşemeyen kaç aşk yaralısı var? Kim bilebilir? Âşıklar birbirilerini tanıdıktan hemen sonra melodilerinibulurlar. Melodi aşk-ı tarif etmez, ruhu yansıtır, ayna demek mümkün ancak, hiçbirmelodi sevgili sesinin huzurunu veremez. Ruhumuzu tamir etmek için dinlediğimiz melodiler gürültüden başka nedir?)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sen yoksun, ben yokluğunu anlatıyorum. Bu biraz anlamsız. Anlamsız geldiğinin daha önce de farkındaydım. İnsanlar bazı gerçekleri, kendine söylemekte

yalancıdırlar. İnsanlar yalancıdır, düşüncesizdir.Düşüncesizce davranıp, kendime yalan söyledim. Başkaları da yalan söyledi, hazmetmek kolay olmadı. Anlatmanın pek anlamlı olmadığı, bu anlamsız düşünce anlatımının da gereksiz olduğunu anlayabilir.Anlayabilmiyorum yerine,anlayamıyorum demek gerekir.Ben anlamıyorum ve anlayabilmiyorum. Yani düşündükçe anlamsız geliyor.

Birini seviyorum, o beni sevmiyor ama ben hala seviyorum.Birini seviyorum, o beni terk etti ama ben ısrarla seviyorum. Anlayamadığım şu nokta aslında. Madem sevmiyordun, neden beni en zor günümde terk ettin?Neden umut verdin? Neden emeklerimin boşa gideceğini bildiğin halde hiçbir şey söylemedin? Hadi bana anlat, anlat ama benim seni anlattığım gibi değil. Daha anlaşılır anlat, sevginin bir anlık bir şey olduğunu anlat. Sende ‘beni’ nasıl bitirdiysen öyle anlat, bende ‘seni’ bitirmek istiyorum artık… Şükür Râbb

ANLAMSIZ/ (Sahte aşık bellidir, ‘’Seni seviyorum’’dan başka söz bilmez. Dünyanın engüzel sözü ‘’Seni seviyorum’’dur. Çünkü birisinin seni sevmesi gururunu okşar. Güvenini güçlendirir. Lakin sahteler vardır. Sahte gülüşler, onlar için anlamsızdır bu ikikelime. Çünkü iki bacak arasında var olandan önemli değildir hisler.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I En sevdiğin çiçeğin papatya olduğunu biliyorum.Hatırlıyor musun? Üniversite yılsonu için sana hediye olarak bir sürü papatya almıştım.

Şimdi o bitkilere o kadar üzülüyorum-ki… Senin için soldular, benim yüzümden.Üstelik onlara değer verdiğini göstermedin bile. Benim odamda bir köşeye attın. Attığın gibi aylarca beklediler seni. Hareketsizce, nefes almadıkları halde. Papatyalara benziyordun… Aslında onlar sana benziyordu. Sen güzelsin, sarı saçlar, yeşil gözler. Hatırlıyor musun? Elkızartmaca oynuyorduk…

Sinirlenip yüzüme vurmuştun, sonra yüzüne vurmuştum… Kalkıp evine gitmek istedin, ağlayacaktın neredeyse. Hızlı vurmamıştım, gerçekten hiç vurmamıştım. Zor ikna etmiştim seni gitmemen için. Ama gitmekte o kadar kararlıymışsın-ki,önünde-sonunda gittin… Gittin ve ben hiçbir şey yapamadım, çünkü yanında değildim. Eğer yanında olabilseydim, kesinlikle gitmemen için ikna ederdim seni. Gitmek istemene kırılsa da gönlüm, ikna ederdim. Başka seçeneğim olabilir miydi? Senden başka bir tane daha yoktu çünkü…

Şükür Râbb

PAPATYA/ (Âşık olmak bitkiselliktir. Bitkilerle avunan başka hangi yaratık vardır dünya üzerinde insanlardan başka? Papatya fallarında avutmak yatar aşkı. Aşk yürektegüçlendiğinde, denge bozar, adım yorar. Yaprakların tek tek yolunuşu eğer duymakistediğinse yüreğin huzur dolar. O başkası ile birliktedir o an.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kesin karar vermiştim, ilişkimiz başlayalı sanırım 8 ay olmuştu. Bana kötü ve ilgisiz davranıyordun. Ben kıvranıyordum, bir şekilde idare ediyordum.

Yarıda kalmasını istemiyordum… Yaptığın saçmalıklar ve çocuksu hareketler canıma tak dediği anda senden vazgeçmeye karar verdim. Ağladın, üzüldün, telefonda sesin hıçkırıklardan zor duyuluyordu. Bense katı yürekli davranıyordum, aslında ne hissettiğimi bilmiyordum. Çünkü bana kötü davranmıştın, kırmış, üzmüştün… Dünyada-ki bütün insanlar üzerime gelebilir,beni üzmek için bir şeyler diyebilir. Hatta yeryüzünde kimse beni sevmeyebilir.Hiç birisi senin sözlerin kadar önemli değildir. Senin bir tek sözün, beni dünyaya küstürebilir.

Nitekim küstüm… Ağaçlara, Güneşe, Rüzgâra, Yağmura. Son bir kez görüşmek istemiştin, ayrılmadan. Kabul etmedim ama kabul ettirdin, başımın etini yemiştin. Gittiğimiz ve gezdiğimiz yerlerde sürekli bana geleceğe dair şeyler anlattın, evimizi, çocuklarımızı, hayallerimizi.Erkek aklı, ya da gönlü, çocuk, ev derken uçup gidiyordu. Benimde öyle oldu, zaten yüzünü görünce ayrılmak çıkmıştı aklımdan… Seni her gördüğümde büyülendiğim gibi büyülenmiştim. Eve döndüğümde yatağa uzanıp düşündüm… Heveslenme oğuz, sen gittiğinde o da senden gidecek.

Heveslenme oğuz, sen onun için hevesten ibaretsin. Bitmek üzere yakılmış, her saniye biraz daha biten, basit bir gaz lambası… Düşündüklerim istemesem de gerçek oldu. Ağladım. Kahrettim, küfrettim. Sonuç değişmedi. Ağladım. Biliyordum, bitecekti, bırakacaktı ellerimi, gönülden uçacaktı yavrukuş… Şükür Râbb

AYRILIK/ (Asil bir adımdır uzaklaşmak yârin gönlüne uzaklığından. Ayrılık bir yanını öldürürken, diğer yanın ölü yanını taşımakla hükümlüdür, yarınlarının yıldızını göremezsin gökyüzünde, bütün yıldızlar o gece kayar. Adım adım işkencelere gittiğinin farkında olmazsın, adım adım gideni işkencelere maruz bıraktığını yarın yıldızların

gökyüzünde asılı olmadığında anlarsın.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sevmek ve sevmemek aynı şey aslında. Tadım Tuzum yok der gibi. Tat dilimizin hissettiği değişik lezzetlerin bütünü. Sevmek ve sevmemekte aynı şey aslında.

Ruhumuzun tattığı değişik acıların bütününe, ben ‘aynı şey’ demeye karar verdim… Birisini seviyorum, artık biliyorsunuz, kaç sayfadır ondan bahsediyorum… Birisini seviyorum, ona açılmak için acı çektim. Açıldım, ayrılmasından korktuğum için acı çektim. Yaşadığımız tatsız olaylardan acı çektim. Uzak kaldım, özleminden acı çektim.

Ve terkedildim, acı çektim, ve hala acı çekiyorum. Birisini seviyorum, acı çekiyorum.

Birisini sevmeseydim, yine acı çekecektim. Birisini sevemiyorum diye… Ne diyorum-ki ben?Hiç birisini sevmekle sevmemek aynı olabilir mi? Birisini seviyorum, sevdiğim için bu şekilde yazıyorum. Birisini sevmeseydim, bir şey yapmak için nedenim olmazdı. Bu sayfayı çürük elma olarak ilan ediyorum. Siz bütün sayfalarımı çürük elma olarak ilan edebilirsiniz. Şükür Râbb

TADIM TUZUM YOK/ (Hayatının tamamını geçirmek istediğin yâr, hayaller

mekânından çıkartmadığın yâr. Giderken götürdüğü aşk ile birlikte tadını da tuzunu daalır da gider. Kötü olan sensin yine de, üzüldüğün için, kendine ettiğin bu zulüm içinkötüsün? Durup düşün insanoğlu, yeryüzü var olduktan sonra, insanlar cennettençıkartılıp dünya ile tanıştığı günden bu yana, kaç insanoğlu aşk derdinden intihar etti?Düşün…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ömrümün yarısı 40… Henüz 17 sene var. Çok mu?Bence az… Az mı?

Sensiz bu çok uzun bir zaman demek.17 Sene… Ve bununla bitmeyecek, bir aksilik çıkmazsa. 60’a kadar önü var. En iyi ihtimalle, 74… Sonra intihar ederim zaten. Bu kadar yaşamak yeter… Bilmiyorum duruma bağlı… Çok uzun bir zaman değil mi? Özellikle sensiz… Sessiz, sıkıcı, kokun olmadan. Sanırım, ara-sıra yapmak istediğim şeyi yaparım, uzaktan seni izlerim, ya da bu bana acı verir.

Vazgeçerim şu an olduğu gibi.

Belki şunları yapabilirim ama Sinemaya giderim, çalışırım, uyurum. Film izlerim, çalışırım, uyurum. Uyanırım, çalışırım, yemek yerim. Bir şeyler yer çalışırım, uyurum. Uyanırım film izler uyurum. Su içerim.Seni düşünürüm, gözlerim dolar. Ağlarım. Uyanırım yüzümü yıkarım, bir şeyler yerim. Seni düşünürüm, uyurum… Uyanırım, seni düşünürüm.

Nasıl olsa seni düşünmek için koca bir ömür var önümde. Lütfen kızma bana.Şükür Râbb

ÖMRÜN YARISI/ (Ömrü, doğduğu günden itibaren hesaplar insanlar. Oysa ömür âşık olduktan sonra başlar. Ömrün yarısı aşığınındır, diğer yarısı aşkınındır. Ömür Allah’ın bahşettiği canda, ruhta gizlenir, ruhunda ise ömrünün aşkı saklanmıştır. Ve aşk ömürlüktür, geçimlik değil.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Uzun zaman oldu… Neredeyim, ne yapıyorum? İnan hiç bir fikrim yok. Ne için çabalıyorum,

aslında çabalamıyorum. Hayallerim vardı, hani kasaba falan. Onları düşünüyorum, şimdi hepsi saçma ve çocuksu geliyor… Şimdi idrak edebiliyorum-ki,hiçbir şey değişmemiş. Oynanmaması gereken bir eşya ile oynamak isteyen çocuklar gibiyim,elinden alındığında ağlayan, vermemek için inatlaşan. Bende öyleyim, cebimdekileri inatla saklıyorum.

İnatla yüreğimin acısını dindirmiyorum. Unutabilirim, unutmak istemiyorum.Unutmak istememeyi istiyorum.Ne istediğimi, neden istediğimi, nerede olduğumu ve nedenini bilmiyorum. Laftan anlamayan aksi ihtiyarlar gibi.Hiç bir sözü dinlemeyen yaramaz çocuklar gibi.Israrla önüme çıkan yeni fırsatları gözardı edip, elimin tersi ile itiyorum,sonra akşam oluyor, yatağa uzanıp seninle ilgili hayaller kuruyorum.

Bilmem gereken bir şey var, sensizliği hak edecek ne yaptım? Şükür Râbb

NEREDEYİM?/ (Neredeydik? İnsanoğlu, birden fazla âşık olabilen tek canlıdır. Aslında kendini kandırmasıdır bu, insanoğlu âşık olamaz. Öyle-ki yeni bir heyecana aşk deriz,acele ederiz ve dilimiz de yeniden âşık olduğumuz kişiye jest sözcükler vardır. ‘’Daha önce neredeydim?’’ Bu kadardır işte.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Çok ufakken,gökyüzünde-ki bazı bulutlar süt beyazı bazıları ise sinir siyahında görünürdü gözüme. Siyah olanlar o kadar çirkindi-ki

ödüm kopardı, korktuğumu kimseye söylemezdim.Babam, ‘erkekler korkmaz, ağlamaz, üzülmez’ demişti. Beyazlar o kadar güzeldi-ki bazen gülümseyenyüz ifadeleri ile bakarlardı gözlerimin içine. Annem, ‘her zaman iyi ol, iyi olursan mutlu olursun’ demişti. Ben, hem mutlu olmak hem de korkmayan birisi olmak istiyordum.Büyüdüğümde filmlerde-ki insanlar gibi olacaktım… Efsanevi, öyle düşünürdüm. O zaman nasıl biri olmalıydım? Beyaz mı? Siyah mı?

Gri mi?Ben siyahlar içinde beyaz boncuk dağıtan bir adamdım. Simsiyah sakallarım ve dudaklarımın arasından parlayanbeyaz dişlerim ile saçma görünüyordum… Nasıl gri olabilirdim-ki?Beyaz olmam imkânsızdı… Beyaz olmayı, çok istiyordum… Sabit bir takıntı haline gelmişti. Kendimden vazgeçmiştim, hâlbu-ki en sevdiğim renk… kahverengi… Bu renk pek sevilmez, yani ben tanık olmadım. Kahverenginde hayat vardır… Beyaz da değil,

Siyahta ölüm vardır, beyazda yaşam.. Siyahta korku yoktur, beyazda her an siyah korkusu vardır. Siyah bana göre, saçımın sakalımın rengi sadece. Kahverengi bana göre, gözlerimin rengi sadece.Ama benim iki rengime bir çift yeşil gözlerin yetiyor. Yanımda olduğun anlar, çocukluğuma döndüğüm dakikalar olurdu. Salıncakta ileri-geri sallanırken kafamı geriye yaslar, gökyüzünü izlerdim. Beyaz-iyimser bulutlardan şekiller yaratırdım. Elma şekeri gibi bulutlar vardı, oyuncak kamyonet gibi. Senin gözlerine baktığımda da, hemen hemen aynı şey vardı. Bulutlarda-ki gibi resimler görmezdim.

Ama hayalini kurduğum şeyler belirirdi. Onlar oradaydı, baktığımda tüylerimi ürperten gözlerinde. Güzel gözlerinde… Hani her şeyin siyah-beyaz hayalini kurduğumuz ev gibi. Şükür Râbb

BULUT ŞEKİLLERİ/ (Aşk yeşil çimenlere sırt uzanmayı vadeder. Gökyüzünü izlemeyi,huzura kavuşmayı… Bulutlardan şekiller çıkartılır, garip tatlardan anımsanacak hazlar.Oysa aşkın herhangi bir şekli yoktur, gözle görülemez ve elle tutulamaz. Sevgiliyedokunduğunda, gönlünün boşluğunu doldurursun. Yağmur gibi yağar bulutlar.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Mor çiçekli dal gibiydim.Bahar vakti kırıldım…

Volkan Konak ne kadar güzel yorumluyordubu şarkıyı. Dinlerken, anlatamadığım bir his beliriyor

içimde, o sözlerin içinde bir yerde ben vardım sanki. Hayatımın en güzel vakitlerindeyim, en genç, geç kalmayan… En diri, yerinde duramayan.En taze düşüncelerle, kötü düşünen… Kötü düşünüyorum, bu senin yüzünden. Beni ne kadar mutsuz ediyorsun… Beni ne kadar üzüyorsun bilmiyorsun, niyetinde yok… Uykularım bölünüyor, çoğu zaman gelmiyor. Güzel düşüncelerle uyumak isterdim. Gerçekten uyuyabilmek isterdim, sızmak değil.

Sağ koluma koymanı isterdim başını… Orada göğsüme sığınıp, korkularını gidermek isterdim. Güven verip, bütün aksiliklerden uzak tutmak isterdim.Yapabilirim, bunu başarabilirdim. Ama yanımda değilsin. Yanımda değilsin, sen giderken götürdüğün o bavulda bana ait çok şey vardı. Hayallerim, umutlarım, evimin anahtarı… Eminim onları boş ve karanlık bir yol kenarına terk etmişsindir. Ağırlığından kolların kopmuştur, taşıyamamışsındır… Çünkü bende ‘seninle ilgili hiçbir şey hafif değil’

Bende-ki aşk yağmur misali, tükenmesi kıyamete kadar imkânsız. Şükür Râbb

MOR ÇİÇEKLİ DAL/ (Ben dünyayı çok büyük bir ağaç olarak düşünüyorum. Vaktidolup ölüm sessizliğine kavuşanlar, sararan yapraklar gibi boşluğa bırakılanlardır. Rengin fark etmez. Sarı, Siyah, Kızıl ve Beyaz, sonunda düşer yapraklar.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ne kadar nadir şey varsa… Hepsi önemli, herkes önemli değil. Benden dünya da bir tane var,önemsendiğim olmuştur,

önemsizleştiğim kişi benim için önemli. Kartopu oynamak için gerekli olanlar.Bol miktarda kar tanesi.Eldiven… Dünya da bir yığın karşı cinsim insan var. Allah’ın bir lütfu… Kar taneleri gibi.Milyonlarca.Bana neden milyonlarca kişi arasından sen denk geldin ki? Ben sadece kartopu oynuyordum, birden sen belirdin.Sen geldin ve ısınmaya başladım.

Hiç kimse böyle hissettirmemişti. Hissettiremezdi, sen yeryüzünde teksin.Gökyüzünden düşen kar taneleri asla birbirine değmezler. Ta-ki düşmesi zeminde son bulunca. Sonra eldivenlerim kayboldu… Üşümeye başladım. Sen uzaklaşmaya başladın. Kendini zorla kaybettirdin.Ben Bedbaht oldum.Bir de kendime isim buldum.Ozan-ı Bedbaht…

Şükür Râbb

KARTOPU/ (Allah yeryüzüne birbirinden alakasız şekillerle, birbirine değmeden kartaneleri gönderdi. Allah yeryüzüne birbirine benzemeyen varlıkları da gönderdi. Allahsonra aşkı var etti. İnsanlar Allah’a olan aşk-ı kula beslemeye başladı. Kul aşk-ı hastalığı yarattı. Sonuçta aşk, insanoğlunu kar taneleri gibi eritti.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bilmiyorum… İnsan neleri bildiğini dahi bazen bilmez… Anımsamak kolay değildir. Unutmak basittir. Kişiye göre değişir.

Unutabilseydim, bilmiyorum derdim.Seninle ilgili bazı yakınlardan sorular geliyor, öyle çarpıyor-ki kelimeler yüzüme, buz gibi oluyorum.Bilmiyorum diyorum.Ayrıldığın sevgilin, ya da seni terk eden sevgilinin, ne halde olduğu bilinmez. Bilinmezliğe karıştırdım seni. Hakkında artık eskiden bildiklerim dışında bir şey bilmiyorum. Seni Ezberlemeye çalıştığımı söylemiştim ya, şimdi unutmaya çalışıyorum. Beni çölde yürüyen bir bedevi gibi düşün.

Yazıyorum, yazılarım çölde kalan ayak izlerim. Ağır, ağır unutuyorum seni, ayak izlerim esen rüzgarla dağılan kumlar sayesinde kayboluyor. Seni unutuyorum ama kendimi değil, arada arkama bakıyorum. Bazen de gökyüzüne bakıyorum.Şimdi düşünüyorum… Aslında kendimi kandırıyorum… Çölde-ki bedevi de sonunda yağmur bekleyecektir. İlelebet yürüyemez, susuz devam edemez… Şükür Râbb

BİLİNMEZ/ (Ne biliyorsun benimle ilgili? Sadece âşık olduğumu mu? Aşka secdeettiğimi mi sanıyorsun? İnsanlar her şeyi bilmeleri ile bilgiçlik taslayan fakir-fukaratabyasıdır. Beceremezler, ezberleri kuvvetleştikçe bilgiyi unuturlar. Heyecanların tadını alınca aşkı unuturlar. İnsanların unuttukları bilinmez. Bilmek için yeniden öğrenilmesi gerekir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Hayat kurtaran adamlar var.Kahraman olan insanlar.Doktorlar, hiç tanımadığı insanların hayatlarını kurtarıyorlar. Bunun için çalışıyorlar, kutsal bir meslek, para karşılığında.

Herkese tavsiyede bulunurlar, aslında doktorlar olmasaydı, dünya bu kadar kalabalık olmazdı. Kendi söküğünü dikemeyen terzi gibi, kör bir cerrah… Arkadaşlarıma nasihatler verirdim. Kadınlara, sevgililerine saygılı olmalarını söylerdim. Başka amaçlar uğruna birlikte olmamalarını da tabi. Doğru olanı onlar mı yapıyordu? Kadınları sadece yatak birlikteliğinde kendilerine eş seçmek… doğru onların düşündüğü müydü? Ya da yaptığı… Doğru neydi?

Cerrah ve kör kelimesinin birbirinden ne kadar uzakancak ne kadar yakıştığı hakkında hislerim mi?Mıknatısların zıt kutupları gibi düşünceler. Benim gibi düşünen insanlarla karşılaşmadım. Onlar gibi düşündüğüm az insanla tanıştım. Sonuç olarak insanlar kendilerine faydalı olan şeylerden uzak durmuşlardır hep. Bana faydalı olacak şey hafıza kaybı. Kafamı sertçe duvara vurmayı düşünüyorum, deniyorum ama canım çok yandığı ve kafamda şişmeler meydana geldiğinden ayrıca hiç bir değişiklik olmadığından vazgeçiyorum.

Kafama çekiçle vurmayı düşündüm, korkup başka bir şey düşündüm… Şükür Râbb

KÖR CERRAH/ (Neşter, olduğu için cerrah vardır. Kadınlar güzel oldukları için aşk varolmuştur. Cerrah kör olduktan sonra iyileştirme yetisi yoktur. Aşk görülmediği bilinmediği sürece platonik kalmaya mahkûmdur. Cerrahın bildikleri akılda, aşk kalbindedir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ciğerimi derince dolduruyorum, göğüslerim şişiyor… Ardından bırakıyorum nefesimi, Aslında bu benim için bir mesajdı…

Doğduğum günden beri… Aldığım nefesi bile geri veriyordum. O zaman aldığım şeyi bir gün geri verecektim.Kiracı… Evet, insanlar dünya da kiracılar. Kirliler, kimileri güzel kokuyor.Kiminin ağızı kokuyor, kimisinin gülüşü güzel. Kiminin saçları kahverengi, Aslında bir gün ölümün siyahında kaybolacağız. Kahverenginin bir önemi yok.O zaman bu satırları doldurarak boşa zaman mı harcıyorum?

Birileri okusun diye mi yazıyorum, yoksa kendimi okumak için mi yazıyorum? Merkezin ben olduğuna mı inanıyorum? Bu yazılardan kitap yapar mıyım? İsmi kiracı olur… Ya da kiracı isminde bir kitap yazabilirim, ikimiz hakkında her şeyi yazarım… Bu hoşuna gider mi rain? Senden bahsederken, bundan sonrarain diyeceğim. Ama okunduğu gibi diyeceğim… Reynn… Bana güvenen insanlar var,senin yüzünden tüm insanlar gözümde yabancı artık. Seni yaptığın her şeye pişman edeceğim,

zamanı var, hayallerine kavuştuğunda, kaybedecek hiçbir şeyi olmayan bir adam belirecek sokağının köşesinde, kara saçı-sakalı… Tanırsın hemen. Raydan çıkmış tren gibi, kafasında dumanlarıyla kasvetli bir dağ gibi. Tanırsın… Korkarsın, kaybettirdiğin her şey için özür dileyeceksin. Yanında erkek bozması bir adam, muhtemelen yumruklarımla yüzleşecek. Ben orada olacağım, uzun bir zaman sonra görüşeceğiz. Bir daha hiçbir şey göremeyeceksin… Şükür Râbb

KİRACI/ (Aldığın nefesi geri verirsin, Allah’ın verdiği canı, Allah’a geri vereceksin… Mutlu olduğun birisi ile evleneceksin, mutluluk verdiğin için mutluluk alacaksın. İnsanoğlu bedenlerini birbirine kiralarlar. Mutluluğunu garantilemediği sürece hiçbirinsanoğlu bir başkasının yanında durmaz. Yüreğinde durmadığın sürece yanında durmanın da önemi yoktur. İnsanlar birbirilerini kiralar.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bugün gerçekten berbat bir durumdayım. Yüzüm düşük, gönlüm bükük. Güzeller güzeli için yanıyorum. Yandıkça üşüyorum, sen öyle bir acısın-ki,

sabır bile ne zaman vazgeçeceğim konusunda sabırsızlanıyor. Martıların sesi kısıldı sana isyan etmekten. Papatyalar sana yem olmamak için, yollarını değiştiriyor. Güneş odama giremiyor, karanlık ağır basıyor. Sonbaharla İlkbahar arasında-ki mevsim gibisin.0 ve 1 arasında hiçbir şey olmaz ama sen olacak kadar saçmasın. Yani buçuksun… İçerleniyorum bazen sana, Bazen bilmediğim nedenler var diyorum ısrarla yalancı tavrımı eksik etmeksizin. Sende hakkım var mıdır? Bilmem, sana yararım dokunmuş mudur acaba?

Bilmiyorum ama ah alan insanın beli doğrulmaz derler… Doğru mu sence? Bazen o kadar sıkılıyorum-ki sensizlikten. Ölesim geliyor.Bu uyku gelmesi gibi, ölesi gelmek… Bazen dilimin ucuna geliyor, Allah’ım diyorum ve devamını getirmiyorum. Beddua edeceğim, kıyamıyorum, aslında kıyamıyorum değil… Sadece üzülüyorum… Acıyorum ikimize, ben ikimizi çok seviyordum… Sanırım kıyamıyorum. Eğer her şey kötüye giderse bil-ki beddua etmişimdir… Gelip helallik iste, kesinlikle helal etmeyeceğimi de bil. Şu an kendimi geciktirebildiğim kadar geciktiriyorum. Umarım o zamana kadar neler olup bittiğini öğrenirim.

Şükür Râbb

BED’DUA/ (Sende hakkım yoktur da, sensizlikte çok büyük ahım var. Sana ahım yoktur, sensizliğe beddualarım vardır. Beddua haksa edilir. Hakkın yoksa neaklayabilirsin kendini, ne durdurabilirsin yanında yâri. Yâr, varla-yok arasındadır nekadar emin olsan da.İnsanoğlu sevdiği varlığı kutsallaştırır çünkü seviyordur, âşıktır. Birlikte olmasalar dazarar gelmesini istemez. Âşıktır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I İnsanlar farklı korkularla yaşıyorlar… Gözümün gördüğünden korkmam diyen insanlar var. Söylemiştim insanlar yalancıdır. Duyduğum şeylere inanırım, korkmam…

İnsanlar ikiyüzlüdür. Sakalları-saçları bembeyaz bir dedem var.O bana, duyduğuna inanma, gördüğünün de yarısına inan, Allah’tan başka kimseden korkma, Allah’tan kork, babana saygı duy… Sigara içme, sigara pisliktir demişti. Ben ne yapıyorum? Gözlerimin gördüğünden, görmediğinden. Korkuyorum.Duyduklarımdan korkmadım, duyacaklarımdan korkuyorum. Allah’tan korkuyorum.

Sigara içiyorum… Daha önce ne yaşamıştın-ki?Beni yaşamadığım, tahmin edebildiğim ancak yaşamaktan çok korktuğum şeylerle yüz-yüze bıraktın? Daha önce ne oldu?Bilmediğim ne oldu-ki böyle acımasız oluverdin birden? Kalbine taş basan insanlar duydum, korktum. Yâr’inden ayrılan insanlar gördüm korktum… İliklerime kadar şimdi hissettiğim acıyı hissettim. Kendimi hazırlamalıymışım. Korkulara, yenilgilere, başarısızlıklara.

Gelebilecek tüm olumsuzluklara.Peki, daha öncesinde ne yapmalıydım? Düşünmekten canım çıkıyor. Rahat olmak istiyorum artık, düşünmeden uyumak… Şükür Râbb

DAHA ÖNCE/ (Çocukken, okuyup anlayabildiğinden çok önce, anlayamazken, herşey güzeldir, şimdi ağladığında bir sebep vardır, daha önce bilmezsin acıyı-hüznü.Sonra ne olur? Birden büyürsün, uslanırsın, öyle sanırsın, öyle değildir… Aslında büyüdüğünde anlamazsın, daha önce nasıl mutlu olduğunu unutursun, oysa insanlardaha önce de oyuncaklarına âşıklardır. Yaramaz âşıklar, çocukluklarında-ki gibi kırarlar

oyuncaklarının aşkla yer değiştirmiş halini.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Önce yarayı açarlar… Birisi tamir eder, giderken deşer… Yara iyileşmez. İzin vermezler-ki iyileşmek için zamanı olsun.

Aldığım her kötü haber sonunda çatık kaşlarım. Anlaşılmak istesem de anlatamıyorum kendimi. Yara kanamaya devam ediyor.Elimde bir yara bandı var… Yarayı iyileştirmiyor, sadece üzerini kapıyor.

————————————————————————————— -Her şeyin bir sebebi olduğuna inanıyorum… Çektiğim her acının ardından, çekmem gerekiyormuş, diyorum… Ben nasıl bir Allah’ın cezası, nasıl bir insanım ki, beni böyle bırakıp gittin.

Ne rezil, ne aşağılık bir adammışım-kibunlar reva bana… Bir erkeği ağlatmak zordur. Hiç bir erkek canı yanmazsa ağlamaz… Ellerim tuttuğu sürece tutunacağım, dizlerim ayakta durmaktan vazgeçene kadar dayanacağım… Sabrım delik deşik olana kadar bekleyeceğim… Yorulana kadar direneceğim, Ne zaman-ki can bedenden bıkacak… Usanacak-ki ben o zaman tövbe edeceğim. Düşünmeye, görmeye, duymaya.

Sabretmeye, beklemeye, hissetmeye. VeSeni sevmeye… Şükür Râbb

KAÇIYORUM/ (Kaç. Kaç âşık ölü? Kaç günahlardan, kaç bütün yalan sözlüdudaklardan. Kaç kişi peşinde yok oldu? Zoru görünce kaç, yüzün Allah’ın adresigökyüzüdür. Aşk Allah’ın bahşettiği his. Kaç. Ben kaçıyorum, mutluluktan. Mutluluğum dudağımın şükrüdür.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Canımdan can gitti, Ömrümden ömür… Ben süslü kelimelerin arkasına saklanan bir adam değilim. Sakallarımla itici ve düzgün diksiyonum ile berbat bir bedbahtım…

Güldüğümde zor belli olan gamzelerimden ibaret yüzümün güzelliği, ağladığımda büzülen dudaklarımda saklı hüzün… Gözlerimin neminden belli acımın büyüklüğü, tanınmadığım kadar yalnızım ölüme giden yolda. Karmaşık ve karamsar yazıların adamı, esen tatlı esintiye karşı gerinen adamdan eser yok… Sen bende görmek istediklerini gördün,görmek istemediklerini fark edince gittin.Ben görmek istediklerimden başka bir şey hissetmedim. Sevebildiğim kadar sevdim, Unutabildiğim kadar unuttum. Düşün, bu unutmuş halim :)

Yalnız kalabildiğim kadar yalnızlaştım yanlışlarda… Yanlış olan, görmek istediklerimdi. Sende görmek istediklerim hiçbir zaman olmadı. Sevdanın hürmetine seraplara aldandı gözüm. Uyanamadım, uyanmak mümkün değildi.Bu nasıl bir sevda-ki aldığım acılara rağmen vazgeçmiyorum. Gördüklerimden mi yoksa görmek istediklerimden mi?Ya da henüz göremediklerimden mi bütün bu sensizliğin isyanı? İkimizin birlikte olmayışının nedeni ne? Bir bilsem… Bunu bilseydim, görmek istediklerimi

bildiklerime uyarlar, yaşamaya öyle devam ederdim. Şükür Râbb

GÖRMEK İSTEDİĞİM/ (Gözlerim sultanları da gördü, çiçekleri de. Pınarlardan tattı dilim, damlalara da muhtaç kaldım. — - İnsanoğlu gördüğünü görmek istediği gibigördüğü için inancına yön verir. Sen aşka inandığın için âşık olursun. İnandığın içinyanarsın. Aşk’ın cenneti yoktur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bilirsin reynn… Gezmeyi pek sevmem,bugün nasıl olduysa biraz dolaştım. İkimizin evine çok yakın bir sahil var bilirsin.

Orada turladım. Denize karşı, oturmuş sohbet eden ve gülen iki sevgili gördüm.Biz seninle hiç denize karşı oturup, bu şekilde gülmedik, çok güldük, eğlendik ama denize bu kadar yakın olmadık. İlişkimizde eksik şeyler vardı. Senin ilgisizliğin vardı. Benim parasızlığım… Bende dünyalara sığmayacak kadar aşk. Dörtbuçuk milyar yıldır var olan dünya da…

Var olmuş, var olan bütün ağaçların yapraklarına seni sevdiğimi yazacak kadar büyük bir aşk, aşkın azmettirdiği güzelliğin. Gönlüm perişan, emeklerim ziyan… ‘Zindan Günlükleri’nde söylemiştim oysa… Yalnızlıkla pençeleşecek dermanım yokmuş, ben inatla varmış gibi davranmışım, şimdi sensizlikle yalnızlığın arasında bu sayfaların içinde bir yerdeyim. ”Zekasını kullanan her birey zenginliği tatmaktadır. Ezâsına yenik düşülen yâre kapılmış zekâlar vardır. Zekâsına güvenip ahireti unutmuş, toprağı görmüştür. Zekâsını unutup, hayata yenik insanlar var, bir bilinse.”

Divan-ı Derûn / Zindan Günlükleri / Tüm Karanlıklar / Satırlara Dökerken Zihnimi / Üçüncü Dörtlük Beyit.Şükür Râbb

YALNIZLIK/ (Yalnızlık insanoğlunun bedenine hüküm kalır. Allah ilk ER’i yaratmıştır. Yalnızlığını tamamlamak için eşini bahşetmiştir. Aşk var olduğundan bu yana kalbimiztek, kulaklarımız çift.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Yarın beni ne bekliyor? Sensizliğin düşüncesi, ne yapacağım evhamı ve saatlerle dolu koca bir gün. Okul sıralarına, uçlu kalemin demir ucu ile kazıdığım ismin…

Bel-ki hala vardır… Duruyordur öylece,benim burada böylece durduğum gibi. Kalemi kâğıda değdirdiğim anda kafamın nasıl önüme düşecekmiş gibi ağır düşüncelerle dolu durduğum gibi. Maalesef çaresi yok, sensizlik öyle bir boşluk-kibütün güzelleri verseler doldurulmazdır yüreğim. Ama, galiba… Sanırım biliyorum artık bazı şeyleri. İsminin bir önemi yok reynn…

Varlığının bir önemi yok, bende var ettiklerinin önemi var.

Yarattığım yok edilmeyen hayallerim yüzünden bütün elemler… Bütün bu rezilliğim sensizliğe inanmadığımdan. Bunun farkındayım, artık bazı şeyleri öğrendim… Yanlış tanıdım seni, en iyi tanıdığım sandığım kişiyi, aslında yanlış tanıdım… Tanımasaydım diyorum, unutamamanın en iyi tesellisi bu olsa gerek. Sen gittin, ben sana hiçbir şey diyemedim… Bana bunu bile vermedin, bunu bile çok gördün… Sana azıcıkta olsa payım olsa gerek, ama olmaz, bunu kendine itiraf edemeyecek kadar dürüst değilsin sen. Senden bahsederken artık dilim sızlıyor…

Seni düşündükçe, başım ağrıyor, inatla seni düşünüyorum. Düşündükçe başım ağrıyor… Düşünceler birbirini kovalıyor, aklımı kaçırmak üzereyim.Şükür Râbb

AKLIMI KAÇIRMAK ÜZEREYİM/ (Akıl düşünebildiğimiz ve kimsenin dokunamadığı cahillik okuludur. Düşündükçe çıtayı aşarsın. Aklını kaçırmak üzereyken bir yardım gelirAllah’tan, ya da aklını kaçırırsın aşktan.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Evet, saatli bomba… Kalbimin atışları bana filmlerde izlediğim saatli bomba sahnelerini hatırlatıyor. Bilmem kaç kilo C4 derler…

Komiktir, bombayı hiç görmezler ama ağırlığını bilirler. Kalbim saatli bomba,SEN, bilmem kaç kilo aşksın. Acıklı, sen hiç görmedin, görebilseydin, aşkın ciddiyetini anlardın. Sen hiç ciddi olmadın… Beni tanımadın, bana fırsat vermedin, beni üzdün,beni ağlattın… Bütün bunlar,hani derler ya,

”dokunsalar ağlarım” sürüklüyor bu hale.Kalbim sensizliğin her geçen saniyesini, geri sayım olarak sayıyor. Sen gelmiyorsun, vaktim azalıyor… Ölüme her gün24 saatle…

Hafta da 7 günleayda 4 haftayla,yılda 12 ayla yaklaşıyorum… Sensizlik ve aşk garip…

Yalnızlık ve ölüm basit bir matematik işlemidir… Şükür Râbb

SAATLİ BOMBA/ (Saatlerin göstergeleri, aslında farkında olmadan bize her güngerçeği gösterir, biz sadece zamanın dilimini öğrenmek için bakarız o rakamlara, oçubuklara… Oysa zamanın geçtiğinin, oysa ne kadar elem yarattığımızın, oysa bizisevenleri ne kadar üzdüğümüzün farkında değilizdir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kasımda aşk başkaymış… Neden?Benim sorunum bu… Başkasızlık,

————————————————————————— -Benim Kasımım Olur musun? ————————————————————————— -Benim Pazartesim olur musun?hayır mı? salı? Hayır… Güzel, hiç bir an benimle olma.Ben sensizken gayet mutluyum,yalan söyledim biliyorsun.Görüyorsun ne halde olduğu mu değil mi?

Biraz olsun pişman oldun mu acaba? Bensizliği bir an olsun benimle değişmeyi düşündün mü?Benden vazgeçmeden küçücük bir an düşündün mü beni? Gözlerinin önüne geldim mi?Sakallarıyla garip ama âşık adam!Sinirli, aksi ama deli gibi âşık adam.Kalbimi sürekli suçluyorum, biliyordum böyle olacağını. Hatta sana söylemiştim reynn… hatırlıyor musun?Bu satırları okurken ağlıyor musun? Eğer ağlamıyorsan kalbinde bir gram his yok demektir. Dünya da sadece ikimiz kalsak,

sadece bir yatak olsa, kendi tarafımı senin tarafına geçilmeyecek kadar dikenli telle donatacağım… İyi akşamlar… Şükür Râbb

KASIMDA AŞK BAŞKADIR/ (Başka manalar yüklemekten vazgeçmez âdemoğlu. Bendeher âdemoğlu, her insanoğlu gibi yanlışlarla, başka manalar yükleyerek bakışlara, hayatımın en güzel anlarını bok ettim. İnsanoğlu, doğayı, insanoğlunu, kendi hayatını mahvetmekte üstüne varlık geçirmez…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Günaydın gün, dün ve bugün… Neye aşığım? İnsan neye âşık olur? Aşk insanlar arasında mıdır?

Yağmur damlalarına âşık olamaz mı? Günaydın şehrin kalabalık ve aceleci insanları. Günaydın sabırdan yoksun, beklemekten aciz insanlar.

—————————————————————————————————— O iri ve yeşil gözlerine bakmak istiyorum. Gün doğduğunda, yatağında bıraktığın sıcaklığı, sesinde-ki kırılmaları duymak istiyorum. Günaydın de bana tatlı tatlı. Sonra gözlerini kırpıştır ve bak uzun uzun. Beni o kadar çok sev-ki başka birisi korkusu gitsin aklımdan. Bana o kadar derinden şeyler söyle-ki kimse

senin söylediklerini akıl edemesin… Kimsenin söylemediklerinden… Öyle bir dokun-ki bana, titresin bedenim,tüylerim isyan etsinler.Dediğime bakma, hayallerimden sızan bir kaç kaçak ayrıntı bunlar. Senin için olan hayallerimi sana bile söyleyemedim,eğer söyleseydim, sürpriz olmazdı değil mi? Senin için düşündüklerimi kimseye söylemedim, eğer söyleseydim, benden daha önce gerçekleştirebilirlerdi sevgililerine. Sonra ne olurdu?Ben onlardan görmüş gibi olurdum…

İnsanlar birbirilerini taklit ederler… Ben kimseyi taklit ettiğimi düşünmüyorum, benim ilham kaynağım sensin çünkü. Ve o yeşil gözlerin… Reynn… Şükür Râbb

GÜNAYDIN/ (Allah dünyayı yaratırken sadece ‘’ol’’ dedi… 6 gün 6 gecede var oldudünya. 7 kat yukarıda, 7 kat aşağıda var. Elbette bu sayıların ve sayıların içerdiği anlamı bilemeyiz. Ama Allah sadece ‘’ol’’ dedi diye güneş her gün aynı saatte yerinialır, ay her gece idam edip asar kendini gökyüzünde. Bu kadar kudretli ve heybetlideğil elbette (hâşâ) ama bir şey ‘’ol’’ dedi. Bende gittim sana ‘’âşık oldum’’ ve ben gibibir yığın insan aynı böyle.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I 73 gün ayrı kalmıştık… tam 73 koca gün.Telefonla görüşebiliyorduk, ancak bu bana yeterli değildi.

Nasıl yeterli olabilirdi-ki?Sadece resimlerine bakarak söndürmeyi deniyordumiçimde kopmuş olan alev fırtınasını. Havaalanından alacaktın beni. 73 gün geçmişti ama 1 saat 45 dakika geçmiyordu!Nihayet sana doğru yürürken netleşmeye başladı yüzün. ‘Allah’ım bu nasıl bir güzelliktir, bu ne güzel bir gülümseme,o yeşil gözler ancak bu kadar anlatabilirdi aldığım nefesi.’ diyordum içimden hızla sana yaklaşırken.

Sarıldık, ağlamak istemiyordum, diğer yandan da olduğum yere dizlerim üzerine çöküp, bisikletten düşüp dizini yaralayan çocuklar kadar içten ağlamak istiyordum. Engel oldum kendime, etrafımda bir yığın insan vardı. Ağlasaydım, diğer insanlar garibanın biri gibi bakacaklardı bana… kötü hissedecektim. Benim yapamadığımı, eve doğru yürürken, taksiden indiğimiz de İstanbul’da-ki bütün bulutlar yapmıştı. Benim yerime ağlıyorlardı. Hem de hıçkıra-hıçkıra. Nasıl kükrüyordu gök? 30 milyon aslanın aynı anda kükremesi gibi.

Eve gelene kadar sırılsıklam olmuştuk. Kavuştuğumuz da ben ağlamamıştım ama İstanbul benim yerime, benim ömrüm boyunca ağlayamayacağım kadar ağlamıştı. Yağmurları bende ağladım İstanbul… Artık ağlamana lüzum yok. O artık benimle değil, Seni de Ağlattığım için üzgünüm… özür dilerim. Çok özür dilerim.Şükür Râbb

AĞLAMIŞTI/ (İnsanoğlu, henüz kimyası çözülmemiş bir bulmacadır. Üzüldüğü şeyler için de ağlıyor, sevindiği şeyler için de. Ne garip şu insanlar, ne çok garip bir

adamım… Sevinçten ağlamadım hiç. Ama benim yerime, o gün, İstanbul’da-ki bütünbulutlar ağlamıştı. Yağmur ağlamıştı bütün bulutlar.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I -Hayat basamaklarını teker-teker çıktım, önce işimde başarılı oldum, daha sonra aşkta. -Biz çok iyi anlaşıyoruz, öyle-kikonuşmadan bile anlayabiliyoruz birbirimizi.

Hadi be, ben neden sizin gibi insanları görmedim. Kendi acılarımdan ziyade miydiniz yoksa siz? Gözlerimi kim kör etmişti? Kime sahiden âşık bakıyordu? Hayata doğduğu günden itibaren herkes merdiven dayıyormuş. Benim merdivenim henüz 23 basamaklı, ne var-ki aklım basmıyor. Mutluluğu, Huzuru… Huzuru kimde bulacağım? Bulacağım kişi senin kadar güzel olacak mı?

Ne zaman vazgeçeceğim başka insanlara yalan söylemekten? İnsanlar yalancıdır demiştim! Bütün güzellikleri eksiksiz olarak yaşayabilmek için kestirme bir yol yok mu?Bahsettiğimiz bu merdiveni ters çeviremez miyiz? Hakkım ne? Kimde kaldı hakkım? Hak ettiğim neydi? Hiçbir insanoğlu, her şeyinden vazgeçecek kadar sevdiği, diğer insanoğlu tarafından böyle bırakılmaz, bu şekilde olmaz… Bunu hayatımın her basamağında hatırlayacağım ve kaç basamak olursa olsun

bana yaptıklarını hak etmediğimi düşüneceğim… Düşüncesizlik ilacı var eden karanlık efendisinden… Şükür Râbb

MERDİVEN/ (Merdiven kelimesini ilk duyduğum an… aklıma Ali dedemin evininmerdivenleri geliyor. 50 küsur yıldır ayakta duran o ahşap ev. Sonra sen geliyorsunaklıma, oturup bir akşam o merdivene ağlamıştın deli gibi. Ablamla oyun oynamakiçin ağlıyordun o merdivende. Bize gelmek için, ağlıyordun. Şimdi, ara-sıra gidip halasenin ağladığın gibi duran o merdivene bakıyorum. Bazen oturup senin gibi ağlıyorum, yanına gelmeyi istediğim için.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ne farklı olmak istedim diğer insanlardan, ne de en ufak bir imtiyazım var olsun istedim… Her şeyi kendi çabalarımla, gayretimle, yanlış olan her şeyi kendi hissiyatımla düzeltmeyi denedim.

En ufak bir farklılık istemedim. Ama bak yüzüme, gözlerime.Bütün insanlardan farklıyım. Öyle büyük ezalar var-ki ömrümün tamamında taşımam gereken yüklerin sahibi omuzlarımda. Şu körpecik vaktimde döküldü şakaklarıma cennetin kışı. Eğlenmek değil amacım… Sevmenin eğlencelisi olmaz. Gülmek değil amacım, seni severken gülmeyi hedeflemedim zaten.Hatırlıyor musun seni güldürmek için,

bazen öyle anlarda bile ne kadar çok saçmaladığımı? Amacım sadece yüzünü güldürmekti, yaptım da. Buna rağmen yoksun yanımda. Ne yapmam gerekiyordu?Eğlenmem mi gerekiyordu, deli gibi içip sarhoş gezmek mi? Hoş birisin, kokun hoş diye, hoşlanıyorum bahanesi gösterip, dalga mı geçmeliydim? Ben zeki bir adamım bilirsin, bunu yapabilirdim. Çirkin sesimle şarkılar söyleyip, buna rağmen seni uyutabilirdim. Hayır, hayır, bu doğru değil, eğer zeki birisi olsaydım, seni kaybetmemek için attığım adımlarda zeka gücümü gösterebilirdim.

Ben kocaman bir APTALIM, hala seni seviyorum, bütün yaptıklarına rağmen. İşte bu yüzden, ben hala kimseden farklı olmak istemiyorum, sevenler aptaldır. Şükür Râbb

FARKSIZ/ (Küçük değişiklikler, imanın kuvvetliliği dışında, Âdemoğlu, İnsanoğlu Allahkatında birbirinden farksızdır. İnsanların beyinlerinin çalışma prensibi aynıdır fakatsalgıladıkları sıvılar farklıdır. Bu nedenle genlerimizin yüzümüze verdiği farklılık dışında birbirimizden farklı değiliz, bu yüzden kimimiz zeki, kimimiz aptalın önde gideniyiz.Ben aptalın önde gideniyim, aşka inandığım için böyle deli gibi biriyim.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Yağmur çiselemişti, kaldırımlar nemliydi. Seni evine bırakmak için, yanında yürüyordum. Bundan az önce gülüşmek için gözlerime sürme çekmiştik. Güzel oldu demiştin, bu şekilde de olsa gözüne güzel gelmek,

benim için iyi sayılırdı. Seviyordum seni ne yapabilirim ki? Sana yaranmak, gözüne girebilmek için her yolu deniyordum.Bıkmadan usanmadan. Yolda yürürken birden kolumdan tutup durdun.Beni de durdurdun.”Sen gözlerinle mi çıktın” diye feryat-figan ettin.Saçma bir ifadeyle,Tam olarak ne dediğimi hatırlamıyorum ama… ”Her zaman-ki gibi” diye cevap verdim… İkimiz de katılarak gülmeye başladık ıslak kaldırımın ortasında. Acayip görünüyorduk, buna eminim.

Sonra ”ya hayır sürme ile çıktın dışarı, onun için dedim ben” dedin. ”haklısın” demiştim sana. Sonra yine gülmüştük. Evinin kapısına kadar gelmiştik. Ormanlardan daha yeşil olan gözlerinle ”öyle bir bakış attın-ki” reynn… Yüreğim oracıkta duruverdi. Gözlerim karardı, o güzel sesinle ”iyi akşamlar, görüşürüz sonra” dedikten sonra tekrar atmaya başladı. Ne güzeldi… ”sonra görüşürüz” Ömrümün sonuna dek görüşelim reynn diyordum içimden. Ömrümün sonuna kadar… Sana ”yarında beni sevecek misin?” demiştim, ”Ömrümün sonuna kadar” demiştin. Peki ya gelecek hafta, ”gelecek olan bütün haftalarda b.e.n. seni seveceğim” demiştin.

Cahillikmiş işte, ıslak kaldırımlar üzerinde güldüğümüz espri kadar saçma… Şükür Râbb

ISLAK KALDIRIMLAR/ (İnsanoğlu, yeryüzünde var olduktan sonra birçok şeyin ilhamını Yağmurdan almıştır. Şöyle-ki; Yağmur’un biriktirdiği su taneleri çeşme olup,kaynaklar sağlamıştır, insanlar su içip, ferahlamıştır, ekinlerine de bereket vermiştir Yağmur… Dıştan bakıldığında güzeldir Yağmur, içi kapkaradır insan halini almış Yağmur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bu sayfayı da senin için yazılarımla mahvedeceğim. Hala sen… Daima senden bahsedeceğim… Aslında anlatmak istemiyorum,

işte bu gibi durumlarda başım tonlarca sigara içmiş gibi ağrıyor. Yani aptal insanların başlarında olan durum ortaya çıkıyor… Beynime kan gitmiyor.Anlatıyorum, neden anlatıyorsam… Dediğim gibi belki bu anlattıklarımla kitap yaparım. Senin 5 kuruş değer vermediğin yaşadıklarımızın asla tekrar yaşamış gibi anlatamayacağım bu sayfalara, kitabımı alıp, alma nezaketi gösteren insanlar sayesinde para kazanırım… Artık yarın oldu, uyumam lazım… Şükür Râbb

HALA MI?/ (İnsanoğlu, yapısı gereği, ibadeti abartır… Alkolün dozunu abartır, konuşmanın sınırını aşar-abartır… ve onlara ‘’hala mı?’’ diye sorular sorar insanoğlu. İnsanoğlu aşkı abesleştirir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Aylak ve tembel bir yolcuyum.Ağızımı bıçak açmıyor, ılık rüzgârlara teslim ediyorum kendimi. Bazen çiseleyen ince yağmurlara, serin, tüylerimi ürperten. Beni seninle gören insanlara denk geliyorum bazen.

Ne kadar değişmişsin, çocuksu tavrın gitmiş, tam bir adam olmuşsun diyorlar. Bilmiyorlar-ki sessizliğim, ağırbaşlılığım sensizliğin eseri. Bilmiyorlar onlar, benim neden böyle çaresiz uykuya hasret gözlerimi.Biraz sonra yatağıma uzanacağım, seninle ilgili hayaller kuracağım. Sensizliğin halimi anlattığı bu sayfadan kopup. Senden kopamamak.Yaralı bir adam var sol yanı çürümüş. Yalnız bir adam var, kollarının arası boş. Sensiz yürüdüğüm yollar ne kadarda boş. Ellerim cebimde, kırmızı ve beyaz taşlara basmadan yürümeye çalışıyorum,

düşüncen aklımı meşgul ederken, yani herkesin yaptığı gibi. Etrafıma bakıyorum sonra, yürüdüğüm yolda diğer insanlar da yürüyor. Öyle mutlular-ki, imreniyorum.Özeniyorum.Bitmeyen bu derin hasretle yürüyorum bu yolda.Aylak-aylak adımlarda, bitkin omuzlarla. Sensizliğin ilacı yok, her bir şeyi devirdi bileklerim. Parmaklarım yüzlerce kalemin mürekkebini bitirdi. Bir seni bitiremiyorum yazmakla, bir seni senin iğrençliğine rağmen istifa ettiremiyorum gönlüme. Gönül kuşu şarkıdan bıkmıyor. Gördüğüm bir düş diyorum şimdi senin için,

aylak adımlarımla yürüdüğüm yol mesafesinde bir anlık yaz mevsimi. Herkesin mevsimlerinden kısa, kimisi daima yazı yaşar, ben sensizlikten daima kış, soğuk ve yalnızlık mevsimindeyim. Şükür Râbb

AYLAK YOLCU/ (İnsanoğlu anne rahminde-ki nefessizlik evresinden kurtulup-ilknefesini aldıktan sonra, aslında her şeyi kaybettiği, ancak ‘’sen kahramansın’’ diyerekpohpohlanan en aciz varlıktır. Aldığı ilk nefesin de, vereceği son nefesin de bir gayesivardır. Buna rağmen insanoğlu ekseri bu çizginin dışına çıkmıştır. Aşk insanoğlunu yolundan alıkoyan yegâne kayıptır. Farklı nesnelere imanladıklarından sonra.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bitmezlik bende senin aşkın. Darısı kimin başına gelsin desem, tövbe eder bütün martılar, bakarlar sonra şaşkın. İğrenç bir betimleme olduğunun farkındayım.

Darısı kimsenin başına gelmesin. Gelsin ancak birbirine yakın iki kişinin başına gelsin. Allah kimseye nasip etmez bende-ki misal aşk-ı. Satırlarımı okuyan gözlerin sahibi sanacak seni dünya güzeli-ahu.Çok güzel biri değilsin, yani senden daha güzelleri var. Ama bana göre sanırım en güzeli sensin. Bundan kopamadığım, bitiremediğim sevgim. Bilinmezlik, sensizlik ve seninle birliktelik şu-an aynı şey. Gece gündüz bahsettiğim mucizenin gerçekleşmesi için dua ediyorum. Seni düşünürken uykuya sızıp kalıyorum. Sonra geri geldiğini düşünüyorum,

ne yapardım? Eskisi gibi olmayacak hiçbir şey, seni unutamayan aklım, seni arzulayan gönlüm, gittiğin için seni kabullenebilecek mi? İçinden ‘gelen kim be’ dediğini anımsar gibiyim. Bilinmezlik bende-ki bu hal.Bitmezlik bende-ki bu âşk. Yokluğun öyle çaresiz bir ahval, öyle cana kast eden bir durum!Kararsız kalışımın yokluğunun varoluşuna bağlıyorum. Yanımda olsaydın ayrılırken, bel-ki bende yanı başındakilerin kıymetini bilmeyen insanlar gibi kıymetini bilmezdim, ne sen acı çekerdin, ne de ben. Ki sen acı çekmiyorsun, acı çekmek yerine yeni insanları gözüne kestiriyorsun, akbaba gibi.

Böyle mi olurdu sence reynn? ‘Bilinmezlik’ Şükür Râbb

BİLİNMEZLİK/ (İnsanoğlu hep, en iyi bildikleri tarafından hezeyana uğramıştır. Ensevdiği, en değer verdiği, bu bilinmedik değil elbette, bu gizli bilinirlik bir yerde, bubilmemek değil, bilinmemek değil, bilinmezlik. Hayatlarımızda-ki giz, kötülüğü ifadeeden kelimeler; kalleşlik, hainlik, sırtından vurmak, bunlar egomuzun bastırılmış köşelerinde yatarken aşk aniden çıkıp gelir ve işte o bilinmezlik köşelerimizden yüzümüze yansıtır tüm kötülükleri… karşımızda-ki insana ne kadar zarar verdiğimizi bilmeyiz, buna aşkın gözü kördür derler… Aslında mantık bu tezin önüne geçer ancakbütün insanlar, geçmiş ve gelecek zaman da insanoğlu her işte olduğu gibi mantıklı düşünmekten kaytarır… mantık gücü aklın ham meyvesidir, meyve dalından erkenkopartılınca düşüncesizlik, eğer kopartılmaz ise küflenmeye yol açar. Bu ‘’küflü düşünceleri’’ ortaya çıkartır. Küflü düşünceler bilinmezliği sembolize eder-ki işte tamorada kötü yönlerimiz açığa çıkar, düşüncemizin ego-benliğimiz de bıraktığı aralıktan.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Odun… Evet, ben odunun tekiyim.Sen ateşsin, çok kızgın bir ateş. Yaktığın bedenim, yıllar geçti sönmedi bir dirhem alevinden kaybetmedi.

Alev-alev çağırıyor beni sana anılarımız. Yaşadıklarımız hatıramı yoruyor. Yorgun bir adam uyanıyor sabaha, bir kaç göz damlası çapaklanmış gözlerine.Uyumak için harcadığım eforu seni unutmak için harcasaydım, bel-ki unutmuştum. Unuttum diyebilmek isterdim ama seni unuttuğumu söylediğimde, yaşadıklarımızı aklımın bir köşesinde rafa kaldırdığım belli olurdu-kiunuttuğumu anımsayıp söyleyebilirdim unuttuğumu. Aslında insan hiçbir şeyi unutmaz. Sadece hatırlamaz.

Bu yemek-yemek gibi bir şey değil, hatırlamak için uğraşmazsın. Dolayısı ile unutursun. Ben unutamıyorum, dolayısı ile hep hatırımdasın. Saçmaladığımın farkındayım, artık uyumayı denesem fena olmayacak. İyi geceler bana. Ya da sabaha kadar uyuyamayacağım için şimdiden günaydın. Günaydın reynn… Bir ara bana uğra, aklımı aldığın gibi geri bırak… Belki akıl sağlığım yerine gelir, gönül sağlığı önemli değil, sensiz yaşayabiliyormuşum. Şükür Râbb

ATEŞ/ (İnsanoğlu… Âdemoğlu… Şeytanlaşmakta, Ateşoğlu…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ne kadar klişe bir durum ikimizin arasında-ki hâl.Sen terk eden sevgili, ben terk edilen.Sen bana verdiğin sözleri tutamadığın için sıradan bir arsız, kız. Ben sana verdiğim sözleri hala tuttuğum için unutamayan, bir adam.

Normal bir adam değil, Sana zarar verebilmenin sınırında duran. Elinden geleni ardına koymayacağı zaman kıyametinin erken kopma sebebi olan adam. Sakalları geceden siyah, polislerin ilgi odağı bir adam. Yâr’dan vurgun yemiş, kendini içkiye vurmuş, şair yanı ortaya çıkan adam. İki gözü açık uyuyan adam.Uykusuz adam. Terk etmeni kıskanan uykunun terk etmesiyle uykusuz adam. XFakir ama gururlu adam.Gözü kara ama sabırlı adam. Eli kanlı-bıçaklı ama temiz adam.

Gözlerinde hayallerinin canlandığı adam. Hayallerinde yaşamanın arzusu bulunan adam. Bir adam.Sıradan bir adam. Sıradan sözler sarf eden, kendisiyle aynı acıyı çeken adamların mertebesinde olan adam. Yerinin boşluğundan gözleri dolan adam. Deli-dolu ancak şimdi dolu olan adam. Aksi-sinirli ama aşık adam. Unutmayı beceremeyip yenilgine uğratılan adam. Peki sen? Aslında senin hiçbir suçun yok. İkimizde aynıyız, sana kızamam.

Sen böyleydin, hissiyatsız, gönl-û hicv, âr-u nâffet… Sen böyleydin ezelden. Ben böyleydim, dâr-u bârân, gönl-û zên… Ben böyleydim, ezeldendir sana âşık. Hayallerimi var ettirmediğin için var edeceğim ezâlara umarım katlanabilirsin. Şükür Râbb

HAYAL/ (Çocukluğu tatmayan kim vardır? Hz. Âdem? Hz. Havva? Çocukluk hayalidediğimiz bir kavram vardır aslına dayanan.Bu, kişiliğimizin yön tablosuna tekabül eder, küçükken değer verdiğin şeyler yıllar sonra anlamsız gelse de içinde bir yerlerde saklı tuttuğun o sempati asla gitmez, sadecebu; utanmakla alakalı, eğer çocukluğundan kalan komik bir resmi çevrene göstermekistemiyorsan bu bununla alakalıdır. Hayaller de öyledir, erişilemez bir dünya yaratırsın

kendine, senden başka kimse giremez, sen, cümleleri nasıl kurup-dilinden ne zamanbırakırsan o zaman bilinir… Bunlar için utanmak ayıp değildir, ayıplara utanmakgerekir, hayallerle dalga geçeni ayıplamak.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bana kimsenin aramızdaki durumu yanlış anlamasını istemediğini söylemiştin. Seninle benim aramda olan durumu yanlış olarak ele almışsın meğer. Şimdi filozofi konuşan dilim düşünen aklım, sen böyle dediğinde neredeymiş acaba? Ne garip değil mi sana olan sevgim?

Sevişme imkânımız yığınla olmasına rağmen hiç sevişmedik. Seni kirletmedim.Sana ‘sayfalar kadar beyaz bir gelinlik lazım bize’ diyordum haddimizi aşacağımız zaman. Hatırlıyor musun? Hatırlamadığına eminim, çünkü beni dinlemiyordun!Ben seni can kulağı ile dinlerken sen neden beni dinlemiyordun? Nedenini bilmiyorum ama ben senin için bir anlık hevesten ibaretim. Bu yüzden yanlış anlaşılmasını istemiyordun. Bitireceğini plânladığın için, zaten bitecek dediğin için kimsenin bilmesini istemedin.Ben birilerine söylediğimde ise kavgalar çıktı. Tartıştık, ayrıldık… Ayrıldığımız zamanlar ben istemedim barışmayı.

Barışma isteğiyle sen geldin. Ben kimseye eyvallah etmedim, ayrılırken de öyleydi değil mi? -Bitti mi?-Bitmesi gerekiyordu.-(Ağlıyordun, neden ağlıyorsan? Benden ayrıldığına mı? Karakterinin senden ayrıldığına mı?) -Tamam, biliyordum böyle olacağını, zaten sana söylemiştim, söylediğin iyi oldu, ne kadar erken unutursam o kadar iyi olacak. Zaten askerdeyim, yüzünü görme imkânı yok,daha çabuk unuturum. Hayır-hayır sakın ağlama, önemli değil, olsun. Benim kapatmam gerek, hava çok soğuk, hayli üşüdüm, söylemek istediğin bir şey yoksa gideyim ben. -Hakkını helal et. -Hakkım varsa helal olsun! (Hiç yanlış anlamadım emin ol, sadece bitti =)

Şükür Râbb

YANLIŞ ANLAMA/ (Bir gün bir bakarsın, baktığın şeylerin aslında hiçbir anlamı yoktur.Bir hayat beslediğinden aslında sana faydası yoktur, bir ömür boyu sevdiğin aslında senden epeyce uzaktadır. Ruhlar arasında-ki yaklaşımın ilk kapısı gözlerdir, gözlerbakıştığında anlattığı o kadar çok şey vardır-ki o bakanın seninle bir alakası yoksa bileyeni hayaller var etmek için yanlış anlamak ve anlaşılmak yeterlidir. Üstelik bir hayatboyu iz bırakırlar.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Gönül.Hatır. Sevgi.Aşk.

Dokunuş. Görmek.Duymak.Dinlemek.Anlamak.Kıymet. Sadakat.Samimiyet.Gerçek.İlgili. Sıcak.

Koku.Bütün bunların anlamını biliyor musun reynn? Bütün bunlar ve bunun gibiler sevgili kavramı! Biliyor musun? Bilmediğini biliyorum… Neyse… Boş ver… Şükür Râbb

NEYSE BOŞ VER/ (İfade, yüzlerce, binlerce çeşit ifade etmek vardır, kendini,karşındakini, oradakini, yakınında ya da uzağında kalanı. Senin için anlam ifadeedenler, bir başkası için önemli değildir, çünkü bir başkası senin hayatını, değerini, kıymet verdiklerini bilmez.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Nisan ayındaydık. Şimdi bahsetmek istemediğim bir mevzudan dolayı bir daha görüşmemek üzere ayrıldık. Sevgili değildik o zaman. Akşam üzere bize geldin,

gözlerinde yaşlar vardı ve kızarmıştı neftî gözlerin. Üzülmüştüm, sesim çıkmayacak kadar üzülmüştüm! Barışmak istemiyordum, sana söylediğim halde sözlerimi dinlememiştin, uyardığım halde üzdürmüştün kendini. Kızmış sinirlenmiştim. Arkadaşlarımla görüşmeyi bıraktım, sadece senin yüzünden.O akşam içimde sana karşı olan bütün sevgiyi kara bulutların içine hapsetmiştim-ki,hiç bir şey hissetmiyordum, yalnızca gözlerinin kızarmasına dayanamadım ve barıştık. 26 Nisan da doğum gününü kutladık, daha sonra benim sana karşı olan masum hislerimi fark etmiş olmalısın-kisürekli bize geliyordun. İşten geldikten sonra seni bizde görüyordum. Haftalarca sürdü.

Anlamıştın sana olan hislerimi. Ama kızgın bir boğayı kırmızıya çekmek için elinden geleni yapıyordun. Ve başardın, benim sana karşı dirayetsiz oluşum sana karşı başarısız olmamdı. 10 Mayıs ta söyledim sana seni sevdiğimi, kimseye seni seviyorum dememiştim, ilişkilerim oldu ama hiç birisinde ben ilk hamleyi yapan olmamıştım. Heyecanlıydım, korkuyordum, gözlerim âşık bakıyordu.Sağımda-ki sandalyede oturuyordun, sen başka tarafa baktığında sana bakıyordum, bana baktığında kaçırıyordum bakışlarımı. Sonra uzun-uzun baktım gözlerinin içine. ”Neden böyle bakıyorsun?” dedin,

Hiç! Sadece Baktım Öyle… Diyebildim sadece.Şükür Râbb

&…



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Cesaretimi toplayıp dizine dokundum. Sonra çektim telaşla elimi, gözlerine bakmaya devam ediyordum, tüylerim ürperiyordu, sevimli yüzünde gülücükler sana yakışıyordu,

bense seyretmekten bir an bile vazgeçmeyecek kadar seviyordum bu halini.”Sana bir şey söylemek istiyorum” aniden. O zaman gözlerinde, fark ettiğini fark ettim söyleyeceğim şeyi anladığını… ”Söyle” dedin. Sonra tam dudaklarım arasından çıkacakken kuz… tıktım sözcükleri tekrar ağızıma ve kapadım çenemi.Artık dönülmeyecek bir yolda ilerlemek üzere attığım bu adım için cesaret vermek amacı ile beni zorladın söylemeye… Utanmıştım, kızarmıştım, sonra söyleyeceğim diyerek geçiştirdim güç bela. Eve gittiğinde, mesajlarınla zorladın söyleyeceğim şeyi. Bende bir çırpıda gözlerimi kapadım ve yazdım.

Mesaj sana geldiğinde, artık her şey farklı olacaktı. Ve öyle oldu. ”ne diyosun sen yaa” dediğini hatırlıyorum, sonra; ”Şaka yapıyorsan öldürürüm oğuz seni” dedin. Ben bir umutla bu bahaneye sarıldığımda da sen inanmamıştın. Ertesi gün bana mesaj attın, ”dün söylediğin şeyler bugün de geçerli mi?-Hiç mesaj atmadın da” diye! ”ben sadece seni sevdiğimi söyledim, devamını getireceğiz demedim” ”peki, okuldayım ben akşam size uğrayacağım” Hem mutluluktan uçuyordum, hem de deli-deli atıyordu kalbim. Heyecanlanmıştım, korkuyordum, ………………..

Şimdi kokunu anımsadım da, keşke yanımda olsaydın reynn, bende bu aptal yazılar yerine, seninle ilgilenmeyi tercih etseydim. Şükür Râbb

HİÇ! SADECE BAKTIM ÖYLE// (Aslında en çok kaçtığıdır insanoğlunun başına gelenler, ne kadar uzak kalırsa o kadar yakınına çeker, görebildiğin kadar uzakta kalır görmek istemediğin aslında, aslında ne yoksunluklar vardır insanoğlunun hayatında. Veboşluklar alır bu yoksunlukların yerini, bakmak ve görmek arasında bir fark vardır derler ya işte tam burada devreye giriyor senin de ufak kaçamaklar verdiğin bakıp-gitmelerin. Birine umut vadedersin, biri sana yaşamayı vadeder. Sen, ikisi arasında savaş verirsin.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I İlk öpüştüğüm kişi sen değildin. İnsanların böyle takıntıları vardır, ilk öpücük, ilk gözağrı, falan filan falan. Ne ki bunlar?

İlk-i sonu bilmiyorum ama seninle öpüştüğümde, bir daha öpüşürken aynı şeyleri hissetmeyeceğimi, ayaklarımın altında yanan ateşlerden,tüylerimin tek-tek vücuduma isyan etmelerinden,öperken çıkardığın o dudak seslerinin beni etkilediğinden anlamıştım… Anlatamayacağım kadar karışıktım o an. O an ruhum huzurdan bedeni terke kalkıştı. O an dünya da ki tüm saniyelerimin o şekilde geçmesini istedim.O an slow-motion olmalıydı :) İlişkimiz de zor anlar yaşadık. Çok güzel dakikalar geçirdik.

Ama seninle ilgili her şeyi kafama taktım, seni en çözülmez problemim haline getirdim.Elimde değil, vazgeçemiyorum, dinletemiyorum ne gönlüme, ne aklıma, gördüklerim beni senin için zorluyor,kokunu istiyorum, sadece seni istiyorum.Her şeyden vazgeçtim, paradan-puldan,maldan-mülkten, hayattan-nefes almaktan, yeter-ki yanımda ol. Sen yanımda olursan bil-ki bana kuvvet vereceksin… Onlarca aslanın içinde kalsam da ellerimle parçalarım hepsini. Yeter-ki ilk öpüştüğümüzde hissettiğim tadı-artık o his ne hissi ise… Onu bana yeniden tattır.

Şükür Râbb

İLK ÖPÜCÜK/ (İlkler her zaman hayatında iz bırakmaz. İlk kızgınlık gibi, ilk pişmanlık gibi, ilk suç gibi. İlkler arasında iz bırakanlar, İlk inandığındır-ki O ilktir, ilk âşık olduğun vardır da unutamazsın.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Hırsa yeniliyorum ara-sıra. Bana yaptıklarını sadece izledim. Sana giderken ne kal dedim.Sana gelirken ne acele et dedim.

Sevdiğimi söyledim, sevgilim olur musun demedim. Yanlış olduğunu biliyordum. Bir gün ilelebet birlikte kalmayacağımızı da biliyordum. Buna rağmen tuttum ellerinden. Tattım dudaklarından. Asıl acıtan ne biliyor musun? Hissetmek istediğim ancak kimsede hissedemediklerim.Asıl yoran ne biliyor musun? Seni bu kadar severken, senin benden uzak olman.Asıl ağırlık eden ne biliyor musun? Omuzlarıma demirden dağların ağırlığını yüklemiş olman.

Asıl üzüntüm neden biliyor musun? Seni ömrüme sığmayacak kadar çok sevmek, yaptıklarına rağmen. Bedenimi asıl çürüten şey ne biliyor musun reynn? Her yağmur yağdığında, bulutlardan daha çok ağlıyorum. Seni istiyorum, beni neden terk ettin hala bilmiyorum,bilmek istiyorum ama üzülmek istemiyorum.İçimden hep, beni terk ettiğin sebebin hayat-memat meselesi olduğunu geçiriyorum. Oysa bana ben yokken, benden vazgeçme sebebi olan adamı gösterdiler resimlerde. Adam demek için şahit lazım derler ya, şahitler o resmi gördükten sonra ölebilirler. O kadar çirkin bir adamı senin kadar güzel bir kız sevemezdi. Başka bir şey var, ya para ya da hicap gerektiren bir konu.

Bilmiyorum ama benim gönlüm senden başkasını istemiyor. Sinirleniyorum… Sinirlilik yakışmıyor. Şükür Râbb

SİNİRLİLİK/ (Kaç tane duygu var? Aşk, Sevgi, Şefkat, Acıma… Kaç taneler? Sinirli olmakduygu mudur yoksa eylem mi? En çok sinir eden de aşktır, sinirlendiğinde aşka, aşk sınırlarını zorlayabilir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Merhaba!Saçma bir gün ve saçma yazılardan bir tane daha. Beyaz sayfaların üzerine kara kalemle yazılmış satırlar. Gerçekle - Gerçek olmayan arasında-ki fark ne?

Doğru ile gerçek aynı şey mi? Gerçek olabilir ama doğru olmayabilir bazen bazı şeyler. Sevgin gibi. Gerçekti ama doğru değildi. Ya da doğruydu ama gerçek değildi. Bu iki ihtimalin de gerçek olması için neler vermezdim. Ben sana deli-divane aşığım hala. Bunu söylemekten utanıyorum ama öyleyim. Deli gibi seviyorum, kimsenin sevemeyeceği kadar seviyorum. Yokluğuna rağmen yokluğunu seviyorum. Sessizliğine rağmen sessizliğini seviyorum.Ya da neyi neden sevdiğimi bende bilmiyorum.

Sana söz vermiştim, senden başkası ile evlenmem diye. Evleneceğim kişi nasıl birisi olmalıydı? Senden intikam almak için senden daha mı güzel olmalıydı? Senden daha mı zeki olmalıydı? Ne olması gerekiyordu?Ya da senide-sevginide-gözlerini de bir kenara bırakıp, beni mutlu edecek kişiyle, güzel-çirkin, iyi-kötü, demeden birlikte mi olmalıyım? Hayatımı onunla mı birleştirmeliyim? Ne yazık-ki bu imkansız, yanında bulduğum huzuru kimse de bulmuyorum. Gözlerine baktığımda o nemli bakışları kimse de göremiyorum. Yardım et Allah’ım, bana bir çıkış yolu göster, ya da onu bana geri ver yâ Râbb. Şükür Râbb

GERÇEKLE YALAN/ (Rüyadan uyanmak gibidir bir âşıktan ayrılış, gerçekliğini sorgulamaya başladığın ayrılığın ilk dakikaları, âşıklığının bir yalan düzeneğine kurulmuş olarak görürsün ve öyledir. Tüm gerçekliğine rağmen; tenine dokunup,öpebilmene rağmen, başından beri koca bir yalandır. Aşığının amacı sadece vakitöldürmektir, vakitte yalanla karşı-karşıyadır ancak vakit hep gerçekleri gösterir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kötülük, ne kadar kötülük yaparsano kadar karşılığını bulursun derler. Ben sana ne kötülük ettim-ki reynn?Ya da sen bana kötülük ettin, karşılığını da sen bulacaksın.

Böyle olacağına inanmıyorum. İnandıklarım ve inanmadıklarım arasında kararsızım. Aşka asla ve asla inanmadım ama şimdi pençeleşiyorum, can havli kıvranıyorum. Bana kötülük yapmanı gerektirecek hiçbir şey yapmadım oysa. Nedenini bilmiyorum, neden birlikte değiliz, bana olan ilginden neden vazgeçtin?Bilmiyorum… İçimden ara-sıra öyle kötülükler yapmak geçiyor-kikendime engel olmakta zorlanıyorum. Bir gün aniden karşına çıkıp, bana bıraktığın bu yalnızlığın verdiği acının,

bana bıraktığın bu yıkılmışlığın acısındaniki kat daha ağır acılar verecek kötülükler yaparsam, beni şimdiden affet. :) Affetmek kolay değil bilirsin, ben affetmiyorum hiçbir şeyi. Affetmek istesem de elimden gelmiyor, takıntılı ve saplantılı bir adamım. Sende ne kadar inatçıysam bu konuda da öyleyim.Kötülüğünü sana bırakıp, acıyan gözlerle bakmak istiyorum. Aslında içimden geçenlerin seninle pek bir alakası yok, bana yapılan bu haksızlığı bir başkası yapmış olsaydı, bu şekilde düşünecektim. Ama anlamadığım konular var, aklımı kurcalayan. Peki ya ben sana benim çektiğim acıların nedeni olan senin kötülüğünün aynısını yapsaydım,

ya da yaptığımı farz edelim, senin kadar mutlu devam edebilir miyim hayatıma? Şükür Râbb

KÖTÜLÜK/ (Ve bu ilk defa yansıtılmamıştı kâğıda, Aşk’tan büyük iyilik yoktur.Kötülükte aşktandır ya aşk Allah’ındır. Şimdi ilk defa görüyormuş gibi bakıp yenidenşekillendirmek gerekiyor kötülüğü, kötülüğü de var eden Allah, öyleyse bu kavramlarkendilerine kardeşler ve bize düşmandırlar. Ancak o zaman aşk-ı iyiliğe tasvir etmekgerekmez mi? Peki neden âşık olunanlar o an dünyanın en güzeli ve en iyisidir de terkettikten sonra en kötüsü ve en çirkini olur? Bundan kaçıp gitmek lazımdır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sana karşı olan hislerimde elbette değişme oldu sen gittikten sonra.Benim tüm saldırılara en savunmasız olduğum bir yerde-ki zamanlarımda, bırakıp gittin beni. Binlerce kez söyledim, ben ne keder adamıyım, ne de elem.

Elemden kurtulmak için elimden geleni yapsam da beceremiyorum.Sensizliği kalbime kabullendiremiyorum, aklımsa buna mecbur kaldı. Sen gittikten sonra aslında bayağı şey değişti. Saçlarımı-sakallarımı dağınık bir vaziyette koyuverdim gitti. Kesmeyi düşünüyorum, çünkü sakallar yüzümü kaşındırıyor. Saçlarımda çabuk kirleniyor, her gün yıkamak zorunda kalıyorum. Biraz kilo aldım, göğsüm kabardı ve kollarımın gücü arttı. Herhangi bir hastalığım yok şükürler olsun. Yani düşünce hastalığı beni senin gibi terk etse fena olmayacak ancak, hayır, bu imkânsız. Seni düşünmeden geçirmediğim zaman, hemen-hemen hiç yok.

Önceleri, yani ilk terkedildiğim anlarda daha fazla düşünüyordum. Ve içinden çıkılmaz bir adam gibiydim. Şimdi böyle biriyim diyemem. Sinirli ve aksi birisiyim, sinirim ancak cansız varlıklara zarar verir bilirsin. Ne olursa olsun, kocaman bir evren içinde küçücük dünya isimli gezegeninküçücük insanıyım. Ve evrenlere sığmayacak kadar büyük olan aşkım ile ağır ağır devam ediyorum sessiz sakin yolumda. Hemen-hemen hiç macera yok hayatımda. Sen varken en azından tadı-tuzu vardı. Şimdi de şikâyetçi değilim, tadı-tuzu yok ama en azından acısı var. Bu öyle bir şey değil, kırmızı pul biber acısından daha acı bir şey.

Ve kesinlikle geçmiyor.

Şükür Râbb

SAVUNMASIZ/ (Eğer bu satırları okuyorsanız, birçok kez ölümden dönmüşsünüzdür. İnsanları ölüme en çok yaklaştıran da aşktır. Öyle-ki çoğu savaşlar topraktan çokaşktan sebeplendirilerek çıkarılmıştır. Aşk iyilik savaşıdır, bazen duygu karmaşasıdır, tüm bu kargaşanın içindeyken aslında tamamen savunmasızdır ruhun. Eğer aşığın, senin, bu halini fark etmişse, bil-ki asla hayalindeki kahraman olamayacaksındır tekrar.Tüm bunların zaten ruhunda acı yarattığını fark etmişken, âşık olduğun kişi de bundanfaydalanıp terk eder. Çünkü zaten güçsüz birini yenmek basittir, kolaydır. Bu ruhyenikliği aşkına ve hayatına yansır-ki tüm yaşamın boyunca bu şekilde düşmek zorundakalırsın. Öyledir, aşk kargaşalar yaratarak girerken hayatına, aslında gönüllü esirsindir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bu içten bir şey. İnandıklarının içinde en güçlüsü. Bu eziklik duygusu.Bu mahvolmuşluk.

Bu tarifi yapılamayacak kadar ezilme. Binlerce ezâ.Bir kaç kişinin günahını aldım, kandırdım, aklına girdim ve kötü şeyler yaptırdım. Kısacası ah aldım. Bunları kendime bile söyleyemezken, anlattığım sayfalarda tüm gerçekler. Burası riyasız. Burası senden ve seninle yapmak istediğim, senin hakkında nasıl hissettiğimi anlatabileceğim tek yer. Üstelik korkmadan, civan mert.

Öyle çekip gittin, hiç bir açıklama yapmadın. Mektup yazmadın, mesaj atmadın. Öylece, biçare bırakıp gittin. Özlemiyorum demeyeceğim çünkü cidden özlüyorum. Üzülmüyorum demeyeceğim, her gün ölüyorum ağır-ağır. Bu günah değil mi? Bu bana yazık değil mi? Yaptığının çok doğru olduğunu düşündüğün şey sanırım kendin içindi, zaten ikimiz için doğru bir adım attığını hatırlamıyorum. Hatırladığım gözümde canlanan birkaç gülüşme sahnesi. Bir de, ağladığında kızaran o neftî gözlerin. Ağlamana dayanamıyordum, bir de gitmene dayanamazdım.

Artık ağlamıyorsun, ya da ben görmüyorum… Ama gittin, emin ol dayanamıyorum. Çok uzun bir yol var önümde ve tek başına, kimsesiz devam ediyorum, günah değil mi? Şükür Râbb

GÜNAH/ (Küçükken karanlıktan korkmuşsundur ya da öcülerden. Tüm korkularını yendiğin an ilk günahını işlediğin andır. Çünkü günahı öğrenip sevaba koşan insanların imrenilesi tablosu vardır artık gözlerinde. Günahın kötülükten beslenir ve ilk büyükgünahın da seni gerçekten seven ve sana herkesten daha çok âşık olana işlenir. Aşık öyle bir yağda kavrulur-ki, san-ki tüm günahların azabı ruhunda temizleniyordur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I 1997-1998 arasıydı. Kesinlikle emin değilimle birlikte hatırladığıma eminim. İnce, zarif ve çıt-kırıldım bileklerinle çok güzel bir çocuktun sen. Ben de çocuktum, esmer-karakaşlı henüz sakalsız.

Merdivenlerdeydin, güneş yüzüne vuruyordu.Kaşlarını çatmış, beni görmeye çalışıyordun. Oyun oynamak için çağırmıştım seni… Geldin yanıma, yüzünde bir tane pürüz yoktu. Sarı saçların parlıyordu, güneşin deniz suyu üzerinde kırılan ışıkları gibi. Seni o zaman dahi seviyordum, saman altından su yürütüyor,kendimi ister-istemez sana aşık ediyordum. Sense hiçbir şey yapmıyordun. Öyle çocukların yaptığı gibi sebepsiz oyunlar oynuyorduk.Hatta oyunumuzun adı ‘abicilik’ti. :) Ben, kardeşimle senin abin oluyordum…

Sözde geç saatte eve geldiğiniz için size kızıp zulmediyordum… Çocukluk… Ayrılmadan önce çocuk masumiyetinde olduğuna inanıyordum. Şimdi asla ve asla o masumiyette olamazsın. Küçükken çok kırardın kalbimi, farkında olmazdın. Şimdi de çok kırdın, hatta parçaladın, elimden bir şey gelmedi. Farkında mısın? Şimdi yazıp-yazıp siliyorum, yaptıklarını, yapacaklarımızı. En azından seni hala ne kadar çok sevdiğimi. Soğudum mu, evet, olanlar biraz itekledi beni senden. Ancak nasıl bir haldeyim, nasıl bir aşığım ki vazgeçmek ve başkasını düşünmek beni yoruyor ve üzüyor. Sürükleniyorum öyle günden güne okyanusta su üzerinde

kalmış tahta parçası gibi. Ah reynn, keşke yeniden çocuk olsaydık. Sen hiç bir şey hatırlamasaydın ama ben her şeyi hem de her saniyeyi hatırlasaydım, o zaman bütün bunları bilir ve senikaybetmezdim.Şükür Râbb

KÜÇÜK/ (Büyüdünüz de ne oldu? Aşk kalbinde büyü de ne oldu? Acı vermekten başka ne işe yarıyor? Ellerin büyüdüler de ne oldu? Büyüdünüz, aşklarınız büyüdü,sevaplarınız ve günahlarınız büyüdü. Oyunlarınızı yok ettiniz, masumluklarınızı veelbiseleriniz değişti, iyilik; büyük bedeninize küçük gelmeye başladı. Çünkü tüm iyihislerinizi, tüm paranızı şans oyunlarına yatırır gibi, aşk’a yatırmıştınız. Geri dönüşsüz.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Pamuk, bu sayfanın başlığı pamuk. Seninle benim aramda olan bir şifrenin parolası. Ama anlatmak istediğim tabii-ki de bu değil ve anlatmayacağım korkma. Sadece hatırlatmak istedim, bunu, bunun gibi bir çok şeyi.

Hala inanmıyorum biliyor musun? Bilmiyorsun buna eminim, bel-ki de içinden,amaaaan sıradan bir aşk’tı geçti gitti diyorsundur. Ya da aşk bile fazladır senin dilinden dökülesi sözcüklerin içinde. Bel-ki heves’ti. Belki kısa bir eğlence… Ne dersen de, senin bende basit olmadığını birden fazla kez söyledim. Söylemeye devam edeceğim, belki bir başkası ile evleneceğim ve evimi-aile düzenimi kuracağım. Ama hiç bir zaman unutacağıma inanmıyorum. Senin kadar tutkulu bir sevda yaşayacağıma inanmıyorum. İnanmak istiyorum, bazen buna inanmama ramak kalıyor, vazgeçiyorum. Bazen bilerek inanmıyorum, bazen inanıyorum ama

kendime söylediğim yalanlardan bir kaçını hatırlıyorum ve susuyorum. Öyle, can perişan hali üzerinde yer alıyorum. Öyle ölesi bir durumun içinde yaşıyorum, kimse bilmiyor. En yakınlarıma söylemedim… Pişman olup geri döneceğin günü bekliyorum. Bu da sanırım yıllar sonra gerçekleşecek. Sen geldiğinde sana verdiğim sözü tutup hala evlenmemiş olur muyum acaba? Belki de ileri de bu yazdığım saçmalıkları okuyup kendime güleceğim, katılırcasına, henüz bu mümkün değil, daha çok hıçkırarak ağlıyorum. Sen üzülmez miydin reynn?Yüreğinin tamamını dolduran varlık artık yok, yaptığım birçok şey etrafımca hoş görülmüyor.

Ama sen olsaydın? Bilmedikleri bu durumun içinde olan ben gibi davranmaz mıydın? İyi düşün… Şükür Râbb

PAMUK/ (Ve demir, hangisi daha ağır? Aşk ve Acı, hangisi tattıktan sonra vazgeçilmez?Hayatta bunun gibi şifrelerden ve kişiden kişiye değişen üzüntüler torbasıdır. Ve butorba öyle bereketlidir-ki herkese bir miktarda olsa üzüntü düşer. Önemli olan nekadar yüksekten düştüğüdür, çünkü ne kadar yukarıdan düşüyorsa etkisi de o kadarderin olur. Bu yağmur gibi fizik kurallarını üzen bir şey değildir. Yağmur gökyüzündendüşerken ağırlığından, acısından arınıp sana sadece bereketini ve serinliğini getirir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Sonsuzluk!İyi-ki sonsuza kadar yaşamayacağım… İyi-ki öleceğim, ölmek güzel bir şey olsa gerek. Acaba ölürken seni mi düşüneceğim?

Ya da yaptığım hatalar mı gelecek aklıma? Ya da hiçbir şey düşünemeyecek kadar hasta mı olmuş olurum? Ve ya, hala seni düşünüyor olurum… Ve ya, hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçer :) Güldüğüme bakma, geçmesini istemem. Seninle ilgili herhangi bir şey bulduğumda bu evde, canım ölmek istiyor. Canı kola içmek gibi bir şey, canı ölmek istemek.Saçmaladığımı biliyorum ama elimde değil. Çünkü çıldırmak üzereyim. Seni düşünüp sensizlikle baş etmeye çalışıyorum. Seni aklımdan düşürmüyorum ama hayatım kayıyor parmaklarımın arasından, yere düşmek üzere.

Yalnızlığa aşık olmayı deniyorum. Seni unutturmayı deniyorum aklıma. Beceremiyorum tabii-ki, ne hâl-i nâcmû’dan eser var bedenimde, ne de, ûs’û ehl’înden beynimde. Sitem ediyorum, hayata, gözlerime, kulaklarıma, parmaklarıma ve en önemlisi dudaklarıma. Seni öpmeseydim bu denli tutulmazdım. Sana dokunmasaydım böyle çekmezdi seni canım. Böyle güzel olmasaydın bu güzelliği aşılamazdı gözlerim yüreğime. Ah-reynn ahh… Nefesimi ciğerime uzunca doldurup sonra birden bırakıyorum. İşte o zaman yerimde olsaydın çoktan dünyada olmaktan vazgeçerdin.

Sensizlikle baş etmek öyle basit değil, öyle kolay değil, sensizlik aynı zaman da bensizlik demek. Şükür Râbb

SONSUZLUK/ (Hayallerinizdedir eminim. Bilinçsizce kabul edeceğiniz sonsuzluktur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Filmlerde-ki gibi.Yaşlanana kadar birlikte kalacaktık. Birbirimizi üzmeyecek, yormayacak, ağlatmayacaktık. En az onlar kadar mutlu olacaktık.

Bir dvd filmi almıştın, onu da izleyemeden ayrıldık, senden sonra izledim o filmi, saçma geldi, Fenerbahçeliler totem diye bir şey yapıyorlar ve kız nefes darlığı yüzünden girdiği komadan çıkıyor. Dünyada-ki milyarlarca insan aynı anda totem yapsalar benim içine girdiğim bu durumu tersine çeviremezler. Üstelik ikimizde Galatasaraylıyız. Yani gerek yokmuş bunlara. Çok Saçma :) ‘’He loves me He loves me not’’ filminde-ki gibi olacak sanırım benim durumum. Ama filmde kız benim gibi âşık, asla benim kadar olamaz ama o da bir nebze aşık. Doktorluk yapan bir adama âşık oluyor, elinden geleni yapsa datakıntısı olan bu aşk-ı kendinin yapamıyor. Adamın kafasına sert bir cisimle vurduktan sonra polislere teslim oluyor ve akli dengesi yerinde olmadığı için

hastaneye kapatılıyor, adam da sakat kalıyor, belden aşağısı tutmuyordu sanırım. Kız hastanede tedavi gördüğü süre boyunca aldığı ilaçları yutmuyor ve hastane odasında-ki dolabın arkasına adamın siluetini yapıyor. Sonra hastaneden çıkıyor… Ve film orada bitiyor. Benim de ömrüm bitecek.Belki filmde-ki kadar cesaretli olamayıp, sana zarar veremeyeceğim. Zarar vermek içimden gelmiyor değil, ben üzülüyorsam sende üzül, ben ağlıyorsam sen de ağla. Bel-ki de bunlar tamamen yalandır, kendime söylediklerim arasında olanlardan. Sana kıyamıyorumdur. Ne var-ki hikâyemizin mutlu bitmeyeceğine eminim.

Bitmeyecekte, kendimi buna hazırlıyorum, hazırlandığım bir de yolculuk var ama o saçma geliyor.Bilindik film karelerini andırıyor, sen yoksun diye evimden gitmek! Tuhaf, aklımdan geçiyor, cesaret edemiyorum, belki bir gün bir yerde karşılaşırız ve biraz konuşuruz diye, belki de içimde hiç tükenmeyen umut yüzünden gitmiyorum. Bir umutdiyorum.Şükür Râbb

BERABER YAŞLANCAKTIK/ (Ne gariptir, tüm sevgililer birlikte yaşlanmak isterler, oysakendilerinden haberdar değildirler. Kurdukları hayallerde bunun kadar saçmadır vekocamandır küçük yüreğine. Nereden mi biliyorum? Ben; o aptallardan biriyim…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bana bir adet parfüm borçlusun.Lütfen borcunu öde.Ben 15 ay kadar ortalıkta olmayacağım an da benden ben geri dönene kadar almıştın.

Kokum olmadan uyuyamadığını söylemiştin, yastığına sıkıp, sonra ona sarılıp, beni yanında gibi hissettiğini söylemiştin. Harbiden de hissetmişsin… O kadar hissetmişsin-ki artık bıkmışsın, benim haberim olmadan benden ayrılmışsın. Ben sende bittikten sonra öğrendim, bu yalan değil. Her neyse, geri getirmeni istediğim parfüm şişesine ihtiyacım yok. Belki de bitmiştir, kokum olmadığı için ayrılmışsındır benden. Ya da 15 ay uzun gelmiştir sana, belki de odanda bir kenarda duruyordur. Ama bilekliklerimi bir şekilde bana ulaştır. Onlar değerliler, onları kesinlikle istiyorum, manevi değerleri yüksek şeyler. İkimizin tanıdığı bir kişiye ver, o da bana getirsin, ben ondan alırım…

Neyse, bende sana ait az şey var. Bir sigaralık var, bir adet dvd filmi var, şekerlemelerin arasına bıraktığın notlar duruyor. Bir de duvar resmi var, tam ismi bu olmayabilir, iki kedi var birisi siyah birisi beyaz.Yatağımızın başucuna yapıştıracaktık. Birkaç mektup duruyor, hatırlamadığım birkaç parça eşya daha. Sanırım 2008 yılına ait bir takvim var, önünde boğa burcunun yorumu bulunuyor. Ne kafeydi, bir yerin kartvizitiydi aynı zamanda sanırım, bilmiyorum, kolinin içinde ve dolabın üzerinde şimdi kalkıp bakamam, biraz yorgunum. Senin için değerli olduğunu düşünmüyorum ama benim için kısmen de olsa değerli oldukları için atmadım duruyorlar hala.Bende kalan benim bilmediğim herhangi bir eşyan varsa bende bulur gönderirim sana.

Benim sende kalan tek bir şeyim daha var. Yüreğim… Senin de ikimizin arasında olan şeyin ortasında bıraktığın bir şeyin var aslında. Haysiyetin. Şükür Râbb

SIGNATURE/ (İmza. Sen ne saçma düşünen bir varlıksın insanoğlu, Allah’ın sayfalarından oluşan mucizevi bir kitaba değer vermezken, Allah’ın yaratıp, en güzelhali ile yâri sana hediye ettiğinden, yârin yazdığı ufacık bir kâğıt parçasına daha çokitimat edip inanıyorsun. Allah’a ne kadar borçlandığınızı düşündünüz mü insanlar?Aşktan başınızı kaldıramıyor muydunuz yoksa?)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kara, evet saçım-sakalım, kaşım-gözüm kara.Sana karalama yapmak istemiyorum,ama soy adın ne kadar güzel yakışmış kişiliğine. Böyle düşündün mü hiç?

Sen benim kadar saf ve temiz seven bir adamı bile düşünmüyorsun ve hiç düşünmedin-ki bunu düşünesin değil mi? Belki kızıyorsun bana, belki beddua ediyorsun. Beddua etme ne olur. Benim de sana kızdığım noktalar var ama ben sana hiç ah etmiyorum.Beddua etmiyorum, aslında etsem tutacak biliyorum ama yakıştıramıyorum kendime. Bir de sana kıyamıyorum, aslında asıl sebep ikinci söylediğimdi. Neyse işte, senin için hala yazıyorum, karalıyorum. Kara kelimesi ile çok hatıram var.Bu yüzden yazıyorum. Soyadının kara olması değil yazmamda-ki amaç.Sadece hatırlıyorum, anlıyor musun? Kendime engel olamıyorum, birden düşüyor aklıma.

Birden seninle irkiliyorum, senin yokluğunun üzüntüsü çöküyor bedene. Kara-Han. Bir yerden tanıdık geliyor mu?Gelmesi gerek, sakın ha sakın öyle bir hata yapma. Benimle birlikte değilsin, kesinlikle ve kesinlikle benim oğluma vermek istediğim ismi kendi evladına verme. Buna çok içerlenirim ve kızarım, sinirlenirim, kendimi kaybeder zarar verebilirim. Zaten o bana söylediklerine göre adam denmeyecek kadar ezik suratlı olan adamın çocuğu olacağına inanmıyorum, Allah affetsin ama böyle düşünüyorum, sende kusura bakma, bana böyle söylediler.Sen soyadının Kara’sı ve Kara Leke’n ile yaşa. Ben Kara Baht’ımla ve Karahan’la yaşayayım…

Şükür Râbb

KARA/ (Soyadının içinde-ki tüm duyguları tarif etmesi, rastlantısal bir durum değildir sanırım. Sen dünyanın en aydınlık yüzü ile yürürken, ezdiğin kaldırımlar da çürüyor.Benim tüm çirkinliğim ve kötülüğümde görülecek biçimde dışımdadır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Ben mi çok ince düşünüyorum yoksa insanlar mı normal olan derece de düşünüyorlar? Benden ayrıldıktan sonra birisi ile birlikte olduğunu duydum. Birlikte bir resminizi gösterdiler.

Senin kadar güzel bir kız o çirkin adamla nasıl birlikte olabilir ona hayret ediyorum bu birincisi.İkincisi ise, benimle ilgi ve alaka kurmak isteyen bir kız vardı. Aslında ismen tanıyorsun ve onu reddettiğimi de biliyorsun. Bana, benden çok hoşlandığını söylemişti, seninle yan-yana iken, o zamanlar sevgili değildik. Sevgilin var mı diye sorduğumda biraz kızarıp, utanıp ezilip bükülmüştü, yani ‘yok’ dediği zaman ben ve o an o ortamda bulunan ve konuyu dinleyen herkesyalan söylediğini bilecekti.

O yüzden şöyle söyledi… ‘Var ama bitti gibi bir şey, yani konuşmuyoruz ve görüşmüyoruz’ Kurduğu cümleler tam olarak bunlar olmayabilir. Emin değilim yani. Sonuç olarak, sevgili olmadan önce senin sevgini şu anda olduğu gibi unutmak istiyordum, amacım vakit harcanacak mesirelere çıkmak değildi. Sadece başkasını sevebilirim umuduydu, her neyse, o an durup düşündüm. Bu kız bir zamanlar belki de gerçekten sevdiği ve ya bir zamanlar seviyorum dediği adamın ellerini benim için bırakacaktı, yarın veya bir başka zaman benim ellerimi bırakmayacağı ne malûmdu? Bir kere bıraktıysa birinin elini, sonra yinelemek basit olurdu herhalde. Yani, birisini öldürmek gibi, birisini öldürdükten sonra birilerini öldürmek kolay geliyordur.Sonuç olarak, acaba o birlikte olduğun adam bunu düşünmedi mi? Acınacak haldeyim değil mi?

Keşke düşünseydi dediğimi duydun gibi geldi san-ki, evet, keşke öyle düşünseydi ve benim yaptığım gibi yapsaydı, belki hala benimle birlikte olurdun… Şükür Râbb

DÜŞÜNCESİZLİK/ (Eğer âşık olmuşsan, artık düşüncesizlik yasaktır sana. Ama iki çeşit düşüncesizlik vardır, birisi zihnin kıtlığından var olurken, diğeri aşkın çokluğundan kaynaklanır, bunu anlamadığı için âşıklarınız sizleri üzecek sözler ve aşağılayacak şeyler söylerler. Aşkınızı kıtlıktan kurtarıp ne kadar hediye edebiliyorsanız edin, bunu yapın.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Kendimle mutlak bir savaş içindeyim. Bir yanım senden kalanları temizlemek istiyor. Temizlemek dediğime göre kirli durumlar söz konusu… Hiç bir leke çıkarıcı çıkaramaz bunu.

Aslında önceleri hoşuma giden şeylerdi, şimdi beni terk etmeni hazmedemediğim için ‘leke’ diyorum. Seni unutmak isterken, unuttuğum bazı hatıralar çıkıveriyor birden önüme, önümü göremiyorum… Geçmişimle yaşamak istemiyorum, artık üzülmek istemiyorum, seni düşündüğüm sürece üzülüyorum. Savaş! Kendimle mutlak bir savaş içindeyim, ya da yaşadığım oda da sorun vardır. Neden bilmiyorum ama seni sadece yalnızken düşünüyorum artık. Bir de bu oda da. Değişmeler elbette var, yalnız bu sevginin azaldığı anlamına gelmez. Sadece bilmiyorum, yürürken aklıma geliyorsun ve saçma hayaller kurmaya başlıyorum.

Yatağa yattığımda zaten düşünüyorum o Allah’ın emri. Sonra minibüs-otobüs gibi toplu taşıma araçlarının camlarından içeride-ki bütüninsanlara göz-gezdiriyorum, sarı saç renkleri öncelik alıyor gözlerim. Aslında korkarak bakıyorum, bazen arkasından yürüdüğüm ve saçlarından seni anımsadığım bayanlara dikkat ediyorum, sonra omuzlarına düşüyor gözlerim ve ister-istemez bütün erkeklerin gözlerinin kaydığı yere bakıyor gözlerim. :)Kısacası, sen olmadığını sadece saç şekillerinden ya da renklerinden hemen inandırmaya çalışmıyorum kendimi… Dediğim gibi aslında korkuyorum, ya sen olsan o gözüme çarpan insanlardan biri? Ne yapacaktım? Büyük ihtimal korkup yolumu değiştireceğim…

Ya da kokunu duymak için bir süre takip edeceğim, ya da bunun acı vereceğini düşünüp hemen uzaklaşacağım olay yerinden… En korktuğum şey ne biliyor musun reynn? Aniden göz-göze gelmemiz… İşte o zaman o yeşil gözler içimde sana karşı kötüleyerek öldürdüğüm bazı hislerimi tekrar diriltecek, işte en çok bundan korkuyorum ve bunun içinsavaşıyorum. Şükür Râbb

SAVAŞ/ (Bazen başka tür yaşayanlara özeniyor ve ‘keşke onlar gibi olsaydım’ diyorsunuz ya insanlar… demeyin, en basitinden Martı. Gökyüzüyle savaşır, emin ol.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Dün yazdığım ‘savaş’ başlıklı sayfayı bugün farklı bir ruh hali ile hissetmek için tekrar okudum. Yani yazılarımı okuyorum, kötü olmasını istemiyorum, belki bana güzel gelen şeyler sonraları kötügelebilir, bilirsin başlarda aşkım deyip dudaklarından tattığın insanlar bir zaman sonra gözdençıkardığın insanlar listesine dâhil oluyor, hatta bunu en iyi sen bilirsin.

Seninle birlikteliğimiz başlamadan önce aramızda ufak bir kırgınlık olmuştu, gelip özür dileyip gözyaşlarınla gönlümü almıştın, dün okuduğum yazı bana dargın olduğumuz zamanlardan bir karehatırlattı. Merak etme, birazdan sende hatırlayacaksın. İkimizin de evine çok yakın bir market var. Aslında tam olarak hatırlamıyorum, hata edersem kusura bakma. O marketin yan sokağının köşesinden dönecektim-ki sen karşıma çıkmıştın… Elinde gazete vardı, ses çıkarmadın, biran duraksadık… Buz rengi bir kot vardı üzerinde ve tuniktarzı bir elbise. Çiçekliydi, convers ayakkabıların sarıydı. Parfümün aynıydı, saçlarını hatırlıyorumama verdiğin şeklin ismini bilmiyorum. Sonra kendimizi toparlayıp;

ben gözlerine bakmaktan alı-koyup kendimi yoluma devam etmek için bir adım kadar sağa kaydım ve ileri doğru adım attım. Sen gözlerini kaydırıp, pislik adamın tekisin der gibi baktın ve aksime yürümeye devam ettin. Arkamı dönüp bakmadım, çünkü o zamanlar seninle gerçekten birlikte olacağımıza inanmıyordum. Keşke o düşüncelerim seni ne kadar çok seversem seveyim, şu-an ve sevgili olduğumuz zamanlardada bu şekilde devam etseydi. Yani keşke hiçbir zaman sana inanmasaydım… Göz-göze geldiğimiz birçok an oldu sonra, ben her defasında sana milyon kat heyecanla bağlıbakarken -ki gözlerimin içi parlıyordu buna eminim, sen bu şekilde değildin… Hatta bana bu ilişkinin ve seni sevmemin hiç bir anlamı olmadığını basit bir kelime ilehissettirmiştin. Bak o zamanlar aklıma geldi şimdi, nasıl üzüldüm, nasıl içim kıyıldı ince-ince.

Odamdaydık, yatağa uzanmıştık, evde kimse yoktu, önce öpüştük, sonra gözlerine bakıp, saçlarını yüzünden düzelttim, dudaklarımın arasından usulca fısıldadım… Heyecanlı mısın? Değilim. Demiştin basit bir şekilde. Hatırlıyorum ve canımdan can gidiyor. Köpek gibi âşık olduğum insan benim için herhangi bir his taşımıyor. Bu ölüm nedeni. Allah sabır… Şükür Râbb

GÖZ-GÖZE/ (Ve hatırladığım başka bir şey; ‘Sarı saçlı çocukları daha çok seviyorum’ derken, esmerliğimden utanıp Allah’ın hikmetine isyan etmişliğim vardır. Allah’ım beniaffet, anlayamadığım için bağışla… Biliyorum-ki aşkı bana hediye ettin ve insanlar dasebeplendi.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Doğru, öyleyim, karamsarım… İçim dışım simsiyah ama seninle birlikteyken gayet iyimser düşünen biriydim. Buna eminim… Sen olmadığın için karamsar düşünüyordum, anlaşılmayan bir adamdım.

Yazıyordum o zamanlarda da, şu an-ki gibi. Kendimi anlatabildiğim tek yer bu beyaz sayfalar. Çünkü içimden geleni söyleyebiliyorum ve kimse bana soru-sormuyor.Ayıplamıyor, utandırmıyor… Ama sen benim karamsar ruh halinden kurtulmama yardım edeceğin yerde, beni daha çok sürükledin karamsarlığa. Beni sevdiğini söyledin, birlikte uyuduk aynı yatakta. Kötü bir şey yapmamış olabiliriz ama yanındauyuduğun adamı tanıyordun, üstelik çocukluktan… Bütün bunlara rağmen sevgili olduğumuz 2. Hafta (Ya da 3. Veya 4. Hafta) maddiyattan söz ettin.Geleceğe dair yatırımlar yapmam gerektiğini söyledin, bu doğru bir tavsiye buna kızmıyorumelbette. Ama benimle ilgili kaygılarının en başında maddiyatın olduğunu duymak beni üzdü. Sadecedaha iki toy sevgili ve henüz ergenlikten yeni çıkan iki genç olarak düşünmemiz gereken şeyler

bunlar değildi. Eğlenmemiz gerekiyordu, gülüp-gülüşüp, düşüncesizce uyumamız gerekiyordu. Bunafırsat vermedin, bel-ki de kişiliğimin tam oturması gereken yıllardaydım, bu şekilde davranarak nebeni doğru düşündürdün ne de senin hakkında (Sevgilim olduğunda-ki düşünceler) düşüncelerimindoğru yerlerinde nokta ve virgül koymama izin verdin. Beni aslında sarf ettin. Amaaan diyerek başından attın sonra. Genelde bu duruma düşenler karşıcinslerim olurlar ama sen bana bu şekilde davrandın… Haliyle içinde bulunduğum karamsar ruh halinden kurtulmam biraz zor oldu… Henüz askerliğimi yapmamıştım, hayatla yeni tanışıyordum ve hiçbir şey bilmiyordum. Şimdi bu satırlarda-ki cümleleri ve kelimeleri kurarken bir sonra-ki cümlenin içinde kullanacağımkelimeleri biliyorum ve o zaman da sadece seni deli gibi sevdiğimi biliyordum, zaten gerisi benimiçin pek önemli değildi. Sevgi ve aşk bana göre mantık işi değildir. Âşık olan insan doğru kararlar

veremez ve doğru hareket edemez… Bu bir bahane değil, sadece böyle olduğu için. Oku beni reynn, eğer bu yazıları okuyorsan anlarsın ‘sende’ ne kadar ısrarcı olduğumu. Ya da söyle bana, bütün bunların farkında olmadığını biliyorum ve bütün yaptıklarına rağmen vebirlikte olduğun sevgililerin arasında kıyasla beni, sende kim benim kadar ısrarcı? Kimde bende-ki kadar varsın? Kim seni benim kadar seviyor? Kim benim kadar hem karamsar hemâşık? Şükür Râbb

KARAMSAR/ (Bütün hemcinslerinin hıncını benden mi çıkartıyordun? Karamsarlığımın var olmasının bir nedeni de senden başka beklentimin olmamasıdır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I İkimizin arasında olan şey bel-ki de budur.Hırs ve Nefret… Sen asla ve asla kendini kontrol edemedin, nerede sinirleneceğini ve nerede susman gerektiğinibilmedin, aslında nerede konuşulması gerektiğini ve konuşurken hangi doğru kelimeleri seçmen

gerektiğini de bilmedin. Sende inanılmaz bir hırs vardı. Bende en naifinden en nezaketlisinden deli-dolu aşk. Bende ilimin irfanın yetersiz kalacağı kadar bîâşina aşk. Sen yalanlarınla oyalayan o hınzır düşünen ve haylaz kindar. Ne söylemeliyim bilmiyorum, insan yapısını anlatmak zor, özellikle ruh bakımından. Kendi ruh halimi henüz anlayamamışken senin-ki hakkında yorum yapıyor olmam biraz aptalca. Ki ben zaten en başından kocaman bir aptal değil miydim? Bütün bu sayfalarda, sonradan okuduğumda kesinlikle duygusömürüsü denen illetin olduğununfarkındayım. Evet, inkar etmiyorum, isyan ediyorum çünkü sana, çünkü sen duygularımısömürdün… Hırsın ve Nefretin yüzünden bize çok zarar verdin, buna rağmen ayakta kaldık, yani ayakta

kalmamıza neden olan benmişim… (15 ay kadar ortalıkta olmadığımda beni terk etmenden vardımbu kanıya.) Hâlbu-ki birazcık benim kadar âşık olabilseydin bunların hiç birisi olmayacaktı… Sana deli-divane aşığım bunu artık biliyor herkes, burada her fırsatta söylüyorum ancak anlatmakistediğimi anlatamıyorum diye hissediyorum. Şunu diyeceğim; Aşkımı dünyada-ki bütün denizler olarak ele alalım… Kaç milyar ton eder?Bilinmez kesinlikle… Yüce Allah bilir ve içimi de sevgimi de en iyi o biliyor ya zaten… Eğer benim yığınla sana duyduğum bu sonsuz aşkın bir damlası sende olsaydı, kölem olabilirdin… Emin ol, Metin ol ya da Reynn ol :)

Saçma geliyor şimdi sana, şöyle de diyebiliriz ‘hadi oradan sidikli, sen kimsin’ İşte bu yüzden hiç bir zaman hak ettiğim yerde, kollarının arasında olamayacağım. Benim yığınla hissettiğim hislerin en ufak zerresinin zerresi sende olmadığı için. Eğer olsaydı, dünyada ikimizden mutlu bir tek bebeğimiz mutlu olurdu. Ona iyi bakacağımız için! Şükür Râbb

HIRS VE NEFRET / (Sana hayranlıklarımdandır bu ikisi, nasıl hırslı ve kararlıydın-ki,kararlılığın nefrete dönüşüp, seninle alakasız olanlara bile kin besleyebiliyordun… Kötüler bazen hayranlık sebebin olabilirler. Ama ne yaparsan yap, seni sevecek kadarcesaretliysem, senden daha güçlü olduğum kesindir. Bu bir nevi kendimehayranlığımdır. Çünkü AŞK VE GURUR senin erdemlerinden üstündür.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Dünya üzerinde varlığım hala devam ediyorsa, bu senin benimle ayrılış biçimindi.Sana kin besliyorum, nefret besliyorum ve bir sürü negatif duygu daha.Ama aslında biraz da şükrediyorum… Yani bana def-ol hayatımdan da diyebilirdin.

Beni üzüp-yara vermek için elinden gelenin en iyisini yapmana gerek yok… Birkaç söz söyle sonra ölümü kalır yerden… Bana herhangi bir neden göstermedin, cevapsız kaldığı için bütün sorularım böyle kendimi yiyip bitiyorum ve deli misal yazıyorum… Bana ayrılmamızın gerekçesini söyleseydin, bu kadar sayfaya da kıymamış olacaktın. Çok mu ince düşünüyorum sayfa falan? Çekilmez bir adam gibi görüyorum kendimi.Zaten bir sana âşık olmaktan başka özelliğim yok. Yakışıklı bile değilim :) Neyse, bütün olanlardan sonra ayrılmamızı kendime yediremiyorum, daha çok kemiriyor içimi düşüncelerim, hasretin var elbette, özlem yakıyor. Üzülüyorum sensizlikle geçecek olan tüm seneler için.

Vakti geldiğinde üzülmem gereken şeylere bile şimdiden üzülüyorum. Mesela yarın olup gene kafa patlatacak kadar seni düşündükten sonra ağrıyan başıma üzülmek gibi. Beni mutlu etmediğin için senin mutlu olmanı istemiyorum ancak, teşekkür ederim aslında gene de. Çünkü hayatımın hiç bir evresinde mutlu olamayacağım kadargüzel anlar geçirdim seninle. Seninle olan birlikteliğim de, insanoğlu açgözlü nihayetinde, azı ileyetinmiyor… Ben zorla yetinmek zorundayım… Evet, teşekkür ederim, beni güldürdün, sana dokunma ve öpme fırsatı verdin, pişman değilim, bazı şeyler dışında. Aslında sana hak veriyorum, hayatını sen nasıl yaşamak istiyorsan o şekilde yönlendiriyorsun. Sana ne ah edebilirim ne de sitem etmem de fayda var. Çünkü sen böyle olmasını istedin. Sadece mutluluğumun senden başkası ile olmayacağını bilmeni istiyorum…

Sende benimle mutlu olmayacağına karar vermişsin… Son olarak, bana def-ol da diyebilirdin ya da ben diyebilirdim ama demedik… Güzel ayrıldık, sonuçta SAYGI… Şükür Râbb

DEF-OL/ (Herkes kendince haklıdır ya insanlar, bende bu aşk ile haklıyım kendime.Daha beter halde de olabilirdim. Şu an-ki kötü ahvalim için bile teşekkür ederim.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Yazdığım yazıları daha sonra tekrar okuduğumu söylemiştim. Hırs ve Nefret başlığında-ki yazıyı okudum ve son satırlarda senin çocuğunun babası olacağımı hayal ettim… Ne güzel olurdu… (Benim için) Ben sizi mutlu ederdim. Parasal konuda elimden geleni yapardım ve kazanırdım,

azimli birisiyim ve ademoğlu istediği şeyi yürekten isterse yapar bilirsin. Ama ismini doğarsa Karahan olarak kararlaştırdığımız veledimiz ile güzel günler imkânsız. Ben iyi bir baba olurdum gene de.Akşam iş bittikten sonra en azından sevineceğin bir sürpriz yapardım. Senin için yığınla sayfa tükettim emin ol bunu yapardım, sözde değil… Bebeği büyütmekte penguenler kadar yardımcı olurdum… Gözleri senin gibi yeşil olurdu ancak bana benzemesini isterdim. Tek bir kişiyi sevsin ve evlensin isterdim, kimsenin canını yakmasına izin vermezdim, birilerinin canını yakmasına da izin vermezdim. Konuşur ve dertleşirdim, anlamaya çalışır yardım ederdim. Eğitimine önem verirdim.

Müzik dersi almasını isterdim, özel okula bile gönderebilirdik… Sokak ağzını öğrenmesini istemezdim, kesinlikle saygıda kusur ettirmezdim. Çapkınlık yapsın ama kimseye zarar vermesin, güzellikler yaşasın ama tadında bıraksın… Aşırıya gitmesine izin vermezdim kesinlikle. Benim kapıldığım hatalara onunda kapılmasına neden olacak her şeyden uzakta tutardım onu. Üzülmesine kıyamam ve ağlamasına da. O canımdan bir parça olacaktı, e yapılış esnası da heyecanlı ancak baba olmak kadar başka heyecan veren şeyler arasında bir de senin kokunla uyumak vardı. :) Olmadı, üzülmek aslında gereksiz biliyorum ama elimde değil, bana baba diyen bir veletimiz olsun isterdim, isterdim elbette.Bazen saatlerce muhabbet ettiğimiz de bu şekilde hayaller kurardık.

En ümit verdiğin noktalarda bu konulardı… Asla ve asla bana baba diyen canımdan parça olan veletin benim gibi üzülmesine izinvermeyeceğim. Şükür Râbb

BABA/ (Korkma, baba hepsini yok edecektir. Çünkü babayla ‘alay’ edilmez.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Bugün mutluyum, mutluluğumun sensiz olmadığı kanaatine varmıştım ama öyle değilmiş.Ya da öyleymiş, şu an mutlu değil de neşeli olabilirim. Her neyse, insan kapalı kutu ve kutudan ne çıkacağı belli olmaz. Bu Acun Ilıcalı’nın ‘var mıyın yok muyun’ gibisi değil, hakiki ve gerçek.

Ben seni seçtim ve şansıma baht-ı kara’lık çıktı. Şükür buna da, elem ve ezâlarla geliyorum en azından evime, elim boşta dönebilirdim. Yazmak istediğim şey bu değil, bu gece, ‘bazen’ diye başlayacağım konu şundan ibaret. İnsanlar, her zaman-ki sağanak gözleri, bunak akılları, dengesiz tavırları ile hareket ederler.Bende şu an bu şekilde davranıyorum, etrafımda onca güzellik varken ben senden ibaret bazı şeyler yaratıp onlarla uykuya dalıyorum, sızıyorum. Sana artık inanmıyorum, seviyor muyum onu da bilmiyorum, sadece bilmediklerimle ve aciz aklımla yaptığım bu aciz yorumların arkasında arka taraflarda olan bir adamım. Düşünüyorum da, seni gözümde fazla büyüttüm ben, sen küçükken, sen minicikken, kişiliğinle gözler önünde duramazken ben seni gözlerimin önünde devleştirdim. Sonra devler ülkesinde cüceyi oynadım. Neden saçma sapan davranıyorum ki?

Karamsar bir adam olduğum için mi bütün bu seni geri alma çabaları ve senden kopamama hâlleri? Bilmiyorum, ben değerlerin bütünlüğüne inanan bir adamım. Bazen yörüngeyi farklı tarafa çevirip, farklı taraflara adım atmak gerekli… Seni bir kere daha tebrik ediyorum ve biraz önce kurduğum cümleler için özür diliyorum. Sen benim şimdi farkına vardığım şeylerin daha önceden farkına varmıştın ve kararını çok geçmeden uyguladın, bu imrenilesi bir durum… Tek eşlilikten falan bahsetmiştim, hepsi yalanmış, leyla ile mecnun öldüğüne göre ve onların rekorlarını kimse kıramayacağına göre, benim çabalamam ve bunun gibi şeyler yapmam da oldukça saçma… Saçma olan bütün bunların farkında olmama rağmen, seni hala seviyor olmam, bu satırları yazarken kesinlikle seninle ilgili güzellikleri düşünüyorum. Sanırım hala etkinden kurtulamadım, 2 yıldan fazla oldu ama ben ilk gün gibi yas tutuyorum…

Şükür Râbb

BAZEN/ (Yaşamayla, aşkla ilgili ne çok dertliyiz insanlar. İştahının doymaması Allah’ın ne büyük hikmetli bir sınavıdır. Bazen düşünmezsiniz insanlar, öyle yaşar gidersiniz,bazen öldürür ve ölürsünüz… Bazen âşık edip âşık olursunuz, bazen kandırırsınız birbirilerinizi. Peki, tüm bunlar neden olur? Bazen düşünemezsiniz insanlar, düşünseniz de düşünceniz yeterli değildir. Evren de ikinci bir dünya aramaya benzer…)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Selam ês selam… Etrafıma bakıyorum, kaybettiğim birçok şey var, hatırladıklarımın ilk sırasındaki isim ‘Reynn’ ikinci ve üçüncü sıralarında, çocukken oynadığım oyuncaklarım vs. İnsanlar kaybettikleri için çok fazla üzülmüyorlar, dünyanın sonu gelmiyor onlar için.

Sevgilisinden ayrılanlar için de geçerli aynı şey, yakın arkadaşlarımdan birisi, benim yaşadığım bu acı duruma düştü, acısı çok taze. O bile kendini benden daha iyi telkin ediyor.Yani ben yıllardır uğraşıyorum seninle, seni unutmak için çaba sarf ediyorum. Ama onun bu daha çok taze olan ayrılma durumunda yaptığı yorumlar beni hayrete düşürdü. O cümleleri yazmayı çok isterdim ama ben bile henüz anlayamadım, söyledikleri mantıklıydı aslında. Eğlence falan dedi, sonra geldi geçti dedi, üzgün değilim dedi. Geçer elbet dedi, zaten bu ayrılık beni onun sevgisinden soğuttu dedi. Bir şeyler bir şeyler işte. Öyle aslında, geçici bir eğlence iki genç arasında olan hisler… Belli bir zaman sonra ilk zaman-ki heyecanı kalmıyor.

Ama ben sana her baktığımda eskisinden daha hızlı atıyor kalbim. Bende üzgün değilim derim ama yalan söyleyemem, üzgünüm, hem de yeryüzünde hiçbir şeye üzülmediğim kadar üzülüyorum bu duruma.Senin için üzülüyorum, benimle ilgili herhangi bir şey düşünmeyen bir insan için. Bende geçeceğine inanıyorum, herkes aynı olacak diye bir kaide yok. O adamın hissiyat kapasitesi ve hissettiği acı birkaç günlüktür, onun için hemen geçer. Ama benim öyle değil, benim seni sevdiğimden çok birlikte geçirdiğimiz anlar yakıyor canımı. Bu sebeple üzülüyorum, sonuçta emek verdim ben bu sevgiye, ince-ince ördüm, ağır-ağır. Ayrılık… Bu konu da kim bilir ne kadar yorum yapılmıştır, insanlar kendi acılarını bir başkasının kaleminden okuduğunda ya da sesinden dinlediğinde, kimseye söyleyemediği için kendini iyi hissediyor…

Çünkü içinde bulunduğu hissiyatın içinde bulunan kendi dışında başka insanlar da var, burahatlatıyor. Ama beni değil, ben zaten biliyorum bunu… Ve hiç rahat değilim, ölmeden kemiklerim sızlıyor. Şükür Râbb

AYNI KADER/ (Anlamlı ya da anlamsız, herkesin hayatı değerlidir. Buna kötüler dedâhil, kötüler de kendileri ile aynı kaderdedir. Bizim kaderimiz aynı bunun gibi, iyi vekötü kaderlerde-ki gibi. Umarım tüm yaptıklarına rağmen iyi tarafta açarsın gözlerini.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Emaneten dünyadayız… Binlerce insan var oldu, öldü, ölecek… Sen ve ben de bu binlerce insanın içindeyiz. Hatta milyarlarca, kim bilir?

Benim bildiğim bir sevgin bir gönlümün sana olan hislerinde doğruluğu. Geri gelmeni istemiyorum, bende bıraktığın bu emanet acı kutusunu geri almanı da istemiyorum. Alışkanlıklarından ayrılmaları insanlar için zor olur… Benim içinde öyle, şimdi sensizliğe, sensizliğin verdiği acıya ve bu acıların getirdiği ilham sayesinde yazdığım satırlar… Bunlar benim alıştığım şeyler… Bu duygularında bende emaneten durduğunu biliyorum. Ya da sürekli biliyorum bilmiyorum diyen bu adamın söyledikleri tamamen deli saçması. Bir yazı okumuştum, Amerikalı bilim adamları yaşları 7’yi geçmeyen çocuklardan tanrıya mektup yazmalarını istemişler, doğru olup olmadığını bilemem… Çocuklardan birisi. ‘tanrım insanları öldürüp yerine yenilerini yaratıyorsun, elindekileri niçin saklamıyorsun?’ diye

sormuş… Küçücük bir çocuk bile böyle içinden çıkılmaz bir soru sorabiliyor. Üstelik henüz yedi yaşında ve ya daha az… Ve dünya üzerinde oyun oynamaktan başka derdiolamaz.Tek derdi ilgilenilmek ve mutlu olmak, gülücükler saçmak, kimsenin bilerek ağlamak ve mutsuzolmak istediğine inanmıyorum, kimse de inanmaz. Hal bu… Şimdi 19 yaşında sağlıklı bir adamım, bir yığın sorunum var, başta sen, mutlu olmayı istiyorum elbette, istediğim kişiyle mutlu olmayı istiyorum, isteklerim arasında enabarttığım sanırım ikinci isteğimdi… Böyle bir istek gerçekleşmeyecek… Ama aklımın almadığı ve aklımın alıpta gönlümün kabullenemediği aşk saçmalığını nasıl yeneceğim? Bu 7 yaşını henüz doldurmamış velet bile boyundan büyük sorular soruyor, bel-ki önemi yok,

bel-ki yalan, bel-ki hayal ürünü, senin gibi, ya da benim hayallerimde saçmalık var.. Bende önceden Allah’ın Peygamberi Dövdüğünü, Peygamber Ağlayınca Yağmur YağdığınıSanıyordum… Büyüyünce anladım sebeplerini, peki yağmur tepeden yağmak yerine neden yerin altından fışkırmıyordu? O zaman yağmur olmazdı elbette adı. Buna kimse cevap veremez, bilimsel-kilimsel cevap bulunsada saçma olur, sonuçta yüce Allah’ın bir hikmeti ve kudretidir. İşte cevaplarını bulamadığımemaneten sorulmuş, dünya üzerinde güzel bir sorusun(sorun) sen, cevabını bulmak imkânsız.İMKÂNSIZ… Şükür Râbb

EMANET/ (Aşk emanetti gönlümüze, toprağa, toprak Allah’a. Sen de Allah’a emanettin giderken, biliyorum-ki aşkıma eziyet edilmemesinden gitmene izin verdi.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I En başından benimle birlikte olmayacağına inanıyordum. Sonra beni sevdiğini söyledin, inanmıyordum içten içe, içten içe seni öptüğüme doyamıyordum. Sen benim gönül sarayımda yarattığım bir prenses, bense orada demirci yamağı… Kokunla söylediklerimin hiç bir manası yok şimdiye kadar.

Ancak kimse senin gibi kokmuyor… Başka karşı cinslerimle oturup konuşuyorum, muhabbet ediyorum. Onlar benim arkadaşlarım, onlarda senin kokunu arıyorum bazen, acaba arkadaş gözü ile baktığım için mi senin gibi kokmuyorlar? Yoksa kimsenin senin gibi mis kokular dağıtamayacağı için mi? İşte beni delirten ve çöküşe uğratan nedenlerden birisi. Kimileri dudaklarında çilek tadı vardır der saçmalar…

Ve bu klişe aşk sözlerine sinir olurum, daha derinlerde bence aşk, benim seni unutamayışımda. Seni aklımdan çıkaramayışımda. Seninle güzel bir gün geçirmek için Kadıköy’de bir yerlere gitmiştik, tabu oynamıştık, şimdi pek heyecanlı gelmiyor, yanında olmak dışında tabii-ki… :)

Ağaçlarla dolu bir park vardı, sen bir ağacın altına oturmuştun, kimse yoktu,ben dizlerine koymuştum başımı, ellerinle saçlarımı karıştırıyor sonra düzeltiyordun, tüm tüylerim isyan ediyordu… Sonra yüzümü avucunun içine aldın, elini tutup öptüm, o zaman bileğin burnuma denk geldi, derince bir nefes aldım içime tenindeki kokudan… Parfüm kokusu değildi, pek sevmem abartılı parfüm kokularını, o yüzden tanırım parfümkokusunu.Portakallı bir el kremin vardı, onun da kokusu değildi, acayip bir kokuydu, hem tahrik ediyordu, hem beni benden alıp senden hiçbir zaman kopamayacağım mesajları veriyordu. Erkekler ne kadar yobaz, odun gibi görünse de sevdikleri varlıklar üzerinde hâkimiyet kurmak istervesahip olduğu varlığın en doğal güzelliğinde kalması için çabalar, aslında erkekler kadınlardan daha

bakımlı ve hassastır. Eğer gerçekten sevdiği kişinin yanındaysa onunla ilgili her şeyi öğrenmek isterve dikkat eder, ne giymiş, hangi renk oje kullanmış, söylediklerini harddiskine kaydeder falan filan. Haliyle, yani sana aşık olduğum için başka bayanlarla bu şekilde ilgilenemiyorum, ilgilenemem dezaten,içimden gelmez ama senin özelliklerini aradığım kesinlikle doğru, senin gibi kokmuyorlar, daha çokpahalı parfümlerin imitasyonlarının altına gizlenmiş çirkin kokuları var… bu pek ilgimi çekmiyor. Sende öyle değil, kollarında cennet serinliği var, kokun da cennet nimetleri şüphesiz gerçek diyor. Şükür Râbb

KOKUNDA AŞK VAR/ (Bu sabah pencereni açtığında ilk temiz nefes gibi. Dününyorgunluğunu atan dünyaya ilk bakış gibi pencereden. Güneşten başka ihtiyacının

olmadığı an. Kuşların adını seslendiği an. Âşıklığımın her anı, kokunu soluduğum ilknefes gibi eşsiz, bu yüzden âşıklığım bu denli delice. Deli gibi sevmek anlatamaz beni.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Mutlu olmakla olmamak arasında fark yok demiştim… Alsında bir bakıma doğru, mutlu olmaya çalışırken belirli zorlu yollardan geçersin. Ben belirli bir yol kat ettim, sonra yarı yolda bırakıldım, bu ayrı bir konu… Saadet. Gerçekten ulaşılabilen bir yer mi?

Hangi yol ayrımından gittiğinde bu adrese varabilirim? İnsanlar kendine güvenen, el yumruğunu tatmadan böbürlenen cisimler bana göre. Herkes farklı fikirler ile aklına girerler, hepsi ‘ben’ çabasındalar. Benim farklı olduğumu söylerler, lisede Ufuk adında bir arkadaşım vardı, onun için şimdi üzülüyorum, benim yüzümden sigaraya başladı. Bana,”Oğlum sen acayip bir adamsın ya, sigarayı öyle bir içiyorsun-kiinsanın içesi geliyor, sanki böyle yararlı, c vitamini gibi çekiyorsun içine, yüzüne öyle bir hal geliyor.” Demişti. Evet ben bazı konularda farklıyım, deminde söylediğim gibi,herkes farklı fikirler ile aklına girerler, hepsi ‘ben’ çabasındalar.

Benim farklılığım burada devreye giriyor, benim bütün çabam ‘sen’… Üzülüyorum, ağlıyorum, elimde değil, kişiliğim değişti, ağlamaklı bir adam oldum, bana yaklaşmaya başlayan insanlarla yüz-yüze gelmeden çıkarıyorum mendilimi, dokunduklarına karnı acıkan minik bir bebek gibi zırlamaya başlıyorum. Oyuncak bir bebek gibiyim aslında düğmesine bastığında zırlayan. Benim bütün çabam aslında sen’de değilsin, benim bütün çabam saadet. Huzur ve mutluluk, içim mutlu olmazsa dışım nasıl öyle görünebilir-ki?Sensizlikle uslandım, epeyce akıllandım… Adımlarımı artık iki kere düşünerek atıyorum. Şükür Râbb

SAADET/ (Her insanın istediği ve artık klişeleşmiş bir şeydir saadet. Aslında gerekliolduğu bile tartışılabilir. Saadetten kastımız eğer mutluluksa, mutsuz olmak için nasıl birden çok sebebimiz varsa, eminim-ki bir o kadar mutlu olmak için sebebimiz vardır. Ancak şunu öğrendim, tüm bunları bir kişiye ait hayallerle yaşatıyorsanız ve o kişi yoksa sizin de yaşamanız ve yaşlanmanız için pek bir neden yoktur. Saadet yoktur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Saçım-sakalım aldı başını gitti, yolda yürürken, evimin sokağında-ki camii’nin istikametine giden adamlar, yaşlı amcalar ‘Selamın Alleykum’ diyorlar yanlarından geçerken… Suskun, sessiz bir tavırla ‘aleykum selam’ diyorum…

Uzaklaşırken yüzümde hafif tebessüm oluşuyor. Dini inançları üzerine çok yoğunlaşan bir adam değilim, şükür, elhamdûlillah Müslümanım elbette, belki çektiğim acılar yüzünden, belki seni düşünmekten başka şeylere düşünmeye vakit ayıramıyorum. Allah katında elbette bu bir bahane değil, hatta bazen o kadar ileri gidiyorum-ki,tövbeler olsun binlerce kez, isyan ediyorum… Ben seni böyle candan isterken, mutluluğumun seninle mümkün olduğuna inanırken, sen yanımda yoksun, Allah yüce ve hikmet sahibidir, o benim mutsuz olmamı istemeseydi, seni benden almazdı, gitmene izin vermezdi, hatta sana benim aşkımdan daha büyük bir aşkverebilirdi.Elbette Allah’a karşı olan inancımı sorguladığım için Müslümanlıktan çıkıyorum.

Ancak hemen sonra tövbe ediyorum.Mantıklı düşünüyorum ama dinde mantık aramanın yanlış olduğuna mantıklı düşündükten sonrakarar veriyorum… Ne yapacağımı bilmiyorum, ortalarında bir yerlerindeyim dünyanın, gelengeçen yüzüme vuruyor, yolumu kaybettim, güneşim yok, herkes yabancı, içimde desen bir damlahuzur yok, yüzüm zaten asık, kimse ile konuşmuyorum, gülmek için saçma*saçma programlaragidiyorum.Bir an için hayatımda seninle ilgili her şeyi unutturacak bir olay olsa diyorum, ya da bir iksirolsa da unutmak istediğim şeyleri tamamen unutabilsem. Sonra yaşadığımız güzellikler geliyoraklıma kıyamıyorum ikimize de… Güzel şeylerdi aslında yaşadıklarımız, yıllar boyu devam edecekmiş gibi geldi bana

ve asırları yaşamış gibi geliyor şimdi, öyle oturup sağ elimi çenemin altına koyuyorum sakallarımıacıtmayacak şekilde, sonra uzakları düşünüyorum, geçmişi ve kaçınılmaz düşünce olan seni… Ne kadar uzun bir zamandı, birlikte kahvaltı yapmıştık, ben sana şirinlik yapacağım diye tepsiyidevirmiştim, sense bana bağırmış ve kızmıştın ama birlikte yemiştik gene sonra. Bana çay demlerdin, iki şekeri bardağın içine atıp karıştırdıktan sonra bana uzatırdın. Asırlar öncegibi.Şükür Râbb

ASIRLAR/ (Âşıklar için başka gezegenlerin takvimleri geçerlidir. Örneğin Plüton,dünyanın bir yılı 248 yılına denk. Âşıkların gezegeni Plüton’dur. Gitmesi imkânsızlık kadar zor, yaşaması imkânsızdır. Bu inanılması güç bir evren döngüsüdür. Allah nasıl-ki

hikmetini gözlerimize sunuyorsa, imkânsızlıkları ve aşkları da o şekilde sunmuştur.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Dün akşam yazdığım makaleyi, yakından dostum olan adama okudum, sonra o okudu, sonra düşündü ve sonra yorumladı, anlattıklarını pek kaale almadım… Ya da almak istemedim,dinlemedim aslında pek ama söylediği bir iki şey onu haksız çıkarmama mani oldu.

Düşünsene, bana yaptığın onca şeye rağmen-ki bunların en önemlisi beni terk etmiş olman, ben hala seni başkalarına karşı savunuyorum… ”senin bütün bu yazdıkların, bütün bu karaladıkların, düşüncelerin, kimsenin umurunda değil, sen aptal gibi bunlarla vaktini geçiriyorsun, etrafında milyon güzellik var ama sen bir güzelekapılmış, o yok diye bütün güzelliklerden vazgeçmişsin, Allah’ın senin mutluluğunu istemeseydi onu sendenalmayacağını düşünüyorsun, ya tam tersi ise? Ya seni başına gelebilecek kötülüklerden ve daha kötüüzüntülerden kurtarmışsa? Şu an bütün bu ruh halinin çöküntüsüne neden olan kişiyi bana karşısavunuyorsun, seni neden terk ettiğini bile bilmiyorsun üstelik ya seninle olan ilişkisi devam etseydive bu ilişki devam ederken bir başkası olsaydı hayatında? ya evlendiğinizde bütün bunlar başınagelseydi, eminim intihar ederdin, öyle değil mi?” sustum ve cevap veremedim…

kardeşimden daha yakın olan bu adam bana aslında gerçekleri görmemi sağlamıştı, söyledikleri çokdoğruydu ancak olanlardan bahsettiğinden çok olabileceklerden bahsediyordu… Ama kesinlikle doğruları söylüyordu, gözlerim kör olmuş, açmada yardımcı oluyor. Ama elimden gelen bir şey yok, onu çok seviyorum ve aklımdan çıkaramıyorum, öyle olmasaydı bunca sayfayı nasıl karalayabilirim bunca hissiyatla? Bilmiyorum, galiba, sanırım, veyahut, her ne zıkkımsa. Gerçekten benim bütün bu yazdıklarım, yaşadıklarım, incir çekirdeğini doldurmayacak kadar küçük. Reynn ile çok kısa bir zaman sevgili kaldım, kısa derken bir buçuk yıl kadar. Kimileri için kısa, bunu tartışmayacağım… Onunla yaşadığım hemen hemen her saniye aklımda, aklımın hemen hemen tamamı onunladoluyken,

nasıl? Nasıl unutabilirim ki? Özellikle yüreğim? Yüreğim onun özleminden yanıyor, üzerime bir kova su atsalar göğsümden buharlar yükselecek ama bunu kimseye anlatamıyorum. Elimden geldiğince anlatmak istiyorum ama anlatamıyorum, kimse de anlamak için çabagöstermiyor,zaten bu konu açıldığında sanırım yaptığım saçma açıklamalar yüzünden kimse benimle konuşmakistemiyor ve konu dağılıyor, sanırım haklılar, bütün bunlar incir çekirdeğini doldurmazlar. Şükür Râbb

İNCİR ÇEKİRDEĞİ/ (Evrene sonsuz kat küçükken, incirin çekirdeği milyon kat küçükyüreğime, bu küçüklükte bile seni anmak, sitem göstergesi değildir. Şirkte değildir, çünkü Allah’tan geldiğimi ve Allah’tan geldiğini biliyorum, ben seni şüphesiz Allah

katında seviyorum… Bu, seni betimlemelerim için çok fazla bir şey değildir.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Umut, her gün yeni bir umut.Her akşam, biten bir umut. Sıkıntılar içinden çıkılmaz bir hal aldı. Gün doğarken ve batarken genelde gözlerim açık oluyor.

Uykusuzluk, yokluk, parçalara bölünmek.Ben her dakika seni hayatıma nasıl geri alabilirim ümidiyle yaşıyorum. Bir umut olur geri dönersin diye bekliyorum.Düşüncelerim sürekli değişiyor. Eminim yarın bana yaşattığın acıların düşüncesinin verdiği baş ağrısı ile uyanıp, senden ne kadar tiksindiğimi hatırlayacağım… Ama umutsuzca sevmekten vazgeçemeyip kokunu, yumuşak yanaklarını hissettiğimi anımsayacağım… Aslında çok bir şey istemiyorum, sadece sevdiğimi verin… Neden gittin-ki zaten? Sen ve ben mutlu olabilirdik,belki bir kaç ufak problem yaşardık ama içinden çıkardık. Sen ve ben gönül-gönüle, el-ele verirsek başarırdık.

Beni başarısızlığımla ve sensizlikle baş-başa bırakıp gittin, müziklerle dindirmeye çalışıyorum acımın yangınını. Şiirler yazıyorum, şiirler okuyorum, kim benim hissettiklerimi hissetmiş diye umutsuzca bakınıyorum… Dolanıyorum etrafımda daireler çizerek bilmeden, yarın sağımdan kalkacak şekilde uzanıyorum yatağa, işlerim ters gitmesin amacıyla. Sen yokken içinden çıkılmaz bir hal alıyorum ve bu çember, senin olmadığın her an biraz daha daralıyor. Güneş her doğduğunda, birlikte bir umut doğuyor benim için. Güneş her akşam batarken, umudum da kırılıp tükeniyor o gün için. Benim ne böyle bir adam olmam için herhangi bir nedenim vardı… Senin ne beni böyle bir adam yapmak için geçerli bir nedenin vardı…

Sahiden, asıl sebep neydi reynn?Şükür Râbb

UMUT/ (Ne yaparsanız yapın, yüreğinizden silemediğiniz bir aşk, bir de umut vardır. Aşk silinmez ancak biçim değiştirebilir, aşk umutta gizlidir, umut asla değişmez veinsanoğlunun kişiliklerinin vazgeçilmez ilacıdır, insanları bir arada tutar, umut inançtır.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Artık hayatımda yabancı birileri var gibi. Yani bilmiyorum, sanki birileri beni izliyor ve ne yapmam gerektiği konusunda yardım etmek için fikirlerini söylüyor… Kısa-kısa görüntüler geliyor gözlerimin önüne ve gaipten sesler duyuyorum.Adım-adım çıldırmak bu olsa gerek.

Düşünsene beni, saçlarım sakallarım ve yüzüm bakımsızlıktan eskimiş, kırışıklıkları belirginleşmiş, yüzümde herhangi bir durum ifadesi yok, üzgün müyüm, mutlu muyum belli değil… Komik olacağımdan eminim, insanlar benimle dalga geçerlerdi, asıl sebebi bilmeden, saygı duymaları gerektiği bir şeylerin, derinlerde hala ateşinin olduğunu bilmeden… Diyelim-ki delirdim, sende benim bu durumuma çok üzüldün ve seni gerçekten seven birisi olduğuiçin, beni sevdin ama yürekten sevdin. Sence seni gördükten sonra düzelebilir miyim?Yoksa o ruhsuz, boş-bakan, bakışlarında anlam olmayan, deli aklı ile dolanan adam olarak mıdevam ederim yaşamıma? Bilmiyorum, birileri ismimi sesleniyor, kafamı çeviriyorum, hareketsiz cisimler var sadece. Yolda yürürken önümde birisinin gölgesi beliriyor, kime ait diye baktığımda kimseyi göremiyorum. Tuhaf değil mi?

Bu yazdıklarımı şimdiye kadar herhangi bir yerde yayımlamadım, yakın dostum ve sadece birkişiden başka kimse okumadı, o da sadece bir sayfasını okudu. Şu sıralar kendimi bir televizyon kanalına benzetiyorum… Sabahları hiç çekilmeyen saçma programlar var önce, yüzümün asıklığından ve huysuzluğumdan. Öğle saatlerinde eski bir dizinin tekrarı gibi seni düşünüyorum. Akşama doğru gergin ruh halimle, patlamaya yakın tavırlarımla son dakika gelişmeleriniandırıyorum. Gece saatlerinde de üzücü-dramatik bir film gibi evime dönüyorum, sayfalarıma yazıyorum vemüzik dinliyorum… İşte o anlık kontrol edilebilmeyi istiyorum.Birisi çıkıp kanalımı değiştirse ne güzel olmaz mı?

Ya da frekansım değişip başka bir uydudan yayına geçsem, daha güçlü, daha kaliteli bir görüntü ile. Polarizasyon falan hd yayın filan:) Bir anlık şansa ihtiyacım var, bütün her şeyi unutmam için… Şükür Râbb

BİR ANLIK/ (Hayatın yaşam boyu devam eden kesitlerden yani bir anlardan oluşan kısımlarından ibarettir yaşamımız, her bir an sürekli yenilenir ancak yaşanan şeyler farklıdır, eğer 2 dakika boyunca yürüyorsanız bu iki dakika boyunca yürüyorsunuzdur.Ancak farklılık tam da bu iki dakika boyunca devreye girer, tam olarak neylekarşılaşacağımızı bilemeyiz, tahminler yürütülebilir ancak bu da kesinliğe cevapdeğildir. Kesinlik Allah’ın hikmetinde gizlidir. Allah’ın izni ile gerçekleşen her anımız daâşık oluruz, ölürüz, doğarız, yeniliriz, yeneriz, kaybederiz, yine âşık oluruz. İşte bir an

tam da bu nedenden önemlidir hayatımızda.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Birileri komik fıkralar anlattıklarında, yalandan dudaklarımı geriyorum iki yana.Komikmiş gibi davranıyorum anlattıkları, ne komik bir durum değil mi? Komik gelmeyen bir şeye komikmiş havası vermek ne zor değil mi? İnsan yapmak istediğinin dışında bir şey yapmak istediğinde ne kadar küçük görünüyor,

tabi bunu sadece kendisi görebiliyor.Sen varken hayatımın ayrı bir tadı vardı, bunu daha öncede söylemiştim sanırım. Sanıyorum, düşünüyorum, anımsıyorum, ne garip bir adamım değil mi? Kimi dişiler benim gibi erkekleri bulmak için hayatı boyunca yanlış erkeklerle yanlış birliktelikleryaşıyorlar, kimi erkekler de benim gibi sadece sevdiği için günlerini ümitlerle ve olağandışı olaylarakıbetinin doğurabileceği sonuçlarla mutlu olacağına inandığı sevdiğini bekliyor. Çok uzun zaman oldu Reynn, içimde*dışımda eridi. O eski benden harbiden eser kalmadı, önceden anlatmak istediklerimi şiir kıvamında yazardım. Şimdi düz yazı halinde koyuverdim gitti, artık hiç bir şey için dermanım yok,

emin ol evime dönerken bile attığım her adımda ne kadar yorulduğumu ve bir adımda bir yıl yaşlandığımı şimdiden anlıyor gibiyim. Aslında benim gibi bir erkeği etkilememesi gerekiyordu bütün bu olanlar, ben bundan daha kötü zamanlarda geçirdim, bundan daha kötü ne olabilir ki?Ama şu var, geçirdim, yani atlattım o durumları, üstesinden gelebildim, bir sensizlikle baş edemiyorum, yok edemiyorum içimde-ki varlığını. Oysa ne basit başka bir dudağı tatmak, başka bir eli tutmak. Gözlerimi senin hayalinle dolduruyorum ve görmek istediğim şekilde görüyorum seni, şu aralar acayip şeyler olmaya başladı, acayip şeyler, nesneler yerinden oynuyor,oynatıyorum diyerek hafif gülerek geçiştiriyorum belki de ömrümü etkileyecek bu küçük ayrıntıları. Seni her hafta izlenen dizilerin periyodik bölümleri gibi rüyamda görüyorum ve ne hikmettir

bilmiyorum, yarın akşam olduğunda, uykuya sızıp kaldığımda dün gece rüya nerede kaldıysa hattakısa bir özetle devam edecek şekilde izliyorum. Gerçek olmadığını bilmek ne acı. Umarım delirmiyorumdur ve yazılarımın sonunu getirebilirim, istediğim şeyler arasına ekledimbunu.Şükür Râbb

GÜLÜMSEMEK/ (Nasıl her bedende ruh varsa, gülümsemekte bu denli önemlidir.Gülümsemekte yerine göre önemlidir, ikisi de sevdiklerimizin nezdinde önemlidir.Ancak tüm insanlar ve evreden daha bilmediğimiz nice varlıklar, senin kadar güzelgülümseyemez, gülmeyi anlatmıyorum bile.



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Problemim olan sen’i ben yarattım, matematik duayenleri hesabı… Çözüm, her sorunun bir çözümü vardır derler. Her sorunun, benim herkesin sorularına cevabım var… Korkaklığımdan cesaretim var… Aşık olduğumdan esaretim var,

Aşık olduğumu anlattığım için vesairelerim var… Aşk var olduğu için böyle bir sorunum var, her şeyin elbette bir cevabı vardır ama her şeyin kesin bir çözümü yoktur… Yarın için mutlu hayaller kurabilen bir adamdım. Yarına adadığım heveslerin adağında yâr’in anarşisinde kalmış bir adamım. Ben olabildiğince iyimser bakan bir karamsarım, kendiliğinden güneş gözlükleri olan. Biri beni aşık etmek için var olmuş, hayallerimi süslemek için girmiş hayatıma, yaşadığım onca mutluluktan ve tattığım onca güzel tattan sonra tadı damağımda bırakıp, tonlarca dağların ağırlığını omuzlarıma yükleyip, mutsuzluğumu var etmek için gitmiş. Sadece bir kişi… O bir kişi, sadece bir kişinin üzüntüsüne neden oluyor,

sadece bir kişi onu kimsenin düşünemeyeceği kadar düşünüyor, sadece bir kişi onu kimse ile paylaşamaz, sadece bir kişi onu kimsenin özleyemeyeceği kadar özlüyor… Aslında Aşığım kör-kütük,Aslında Aşığım deli-divane,Aslında Aşığım ve âşıkların en sadığından… Sıralayamayacağım kadar sorunum var, hepsi senin sebebinden.Seni enterese etmeyeceğinden eminim, ben sıradan bir adam… Reynn, ne silinebilirsin içimden, ne ben silebilirim… Ne yok olabilirsin ebediyete kadar içimden, ne ben atabilirim seni gönlümden.Kapı önüne koyamam duygularımı, başkalarına harcayamam bu geçen vakti.

Uzağına gidemem, yollar gitse ayaklarım gitmez… Bir sorunum var ne diller çözer ne kalemler, ne eller çözer ne sözler, ne dudaklarım anlatabilir, ne kelimelerim, ne bakışlarım anlamsızlığına bürünebilir, ne sensizliği gizleyebilirim tavırlarımda. Ne de çözebilirim ya senin gidişinin ardından kalan binlerce soruyu küçücük aklımla… Çözüm yok. Şükür Râbb

ÇÖZÜM/ (Siz ne kötü insanlarsınız böyle, çözümleriniz arasında ne kötülükler var,öldürmek var, acı çektirmek var, bunlar acı çeken insanlar için unutulabilir değerdedir ancak ne kötü-ki, hiçbir şey söylemden çekip gitmek, terk etmeyi de çözüm bilmek.)



Bedbinderune - Aslında Aşığım - Sandık I Evinle evim arasında tam 253 adım var. Bahçe kapısından çıktıktan sonra saymaya başladım. Eksiği vardır ama fazlası yoktur. Bunu gece saatlerinde yaptım.

Odanın ışığı yanıyordu… Uyumuyordun… Perde biraz aralıktı, görmek için zorladım kendimi, ancak sadece duvar görünüyordu.Aslında bu niyetle çıkmadım evden. Yürüyordum, sayıyordum adımlarımı, sonra sağa döndüm ve yürümeye aynı anda saymaya devam ettim. Apartman kapısına kadar bizim bahçe kapısından tam 253 adım var. Herhangi bir mesajım yok. Sadece öyleymiş… Şükür Râbb

253 ADIM/ (Adım atmak ne kolay, sana gelmek, yürümek, ne kadar kolay. Tam 253adım sonra yanında olacağımı düşünüyorum da, bu kadar kolay olmamalı diyorum.)_________________________________________________________________________

Gereksiz dememiş miydim?

Terk edilişin ilk evresi geçti, bu evrimsel bir ruh halinin bilincime yansımış halidir.

İmza: Oğuzhan Deniz – Bedbinderune

aslinda aŞiĞim

Documents