argus post 6-2018 post - in03.hostcontrol.com filemwoc 2018, denemarken mocht je eens mee willen...

ARGUS POST 6-2018 verrassingsvakantienummer 2018

�1

POST redactieadres: [email protected]: tenzij anders vermeld: Kees Geers / Katinka Mulder .

MWOC 2018, DenemarkenMocht je eens mee willen doen aan een wedstrijd waarvan je zeker weet dat er geen categorieën worden samengevoegd, ga dan naar het WMOC. Oneerbiedig gezegd lijkt mij dat er geen beter voorbeeld van bejaardensport te vinden is. OK je hebt in alle sportdisciplines waarschijnlijk wel wedstrijden, kampioenschappen voor ouder wordende atleten maar dan krijg je toch niet de indruk van een massaal gebeuren van niet alleen voormalige toppers maar van deelnemers van alle niveaus die met plezier hun sport door de jaren heen kunnen blijven beoefenen. Het ‘gewone’ voortbewegen zoals bijv. Vierdaagsen, en het wat snellere loopwerk wat je bij marathons wel eens tegenkomt laat ik even buiten beschouwing.Per slot van rekening heb je daar je hoofd niet bij nodig. Al kun je het bij wandelen nog wel eens ergens over hebben. “Zolang ze maar niet gaan zingen” denk ik dan altijd. Wanneer je de gemiddelde deelnemer aan het MWOC in Denemarken zou koppelen aan auto’s dan kom je waarschijnlijk uit op een stevige middenklasser. In het geval de plaats van handeling Australië of Nieuw Zeeland zou zijn geweest dan schuift dat op richting Tesla. Ook niet zo duurzaam lijkt me. Al dat gevlieg terwijl je in eigen land toch ook leuk kan oriënteren. ( Dan heb ik het even specifiek over de Scandinavische landen) Ik volgde de verrichtingen van mijn landgenoten nauwgezet. Het kostte wel even tijd om de namen op de bijbehorende startlijsten te vinden, meer tijd dan de tijd benodigd voor de Sprintfinale in Kopenhagen bijvoorbeeld. De Belgen deden het goed. Thomas Hendrickx werd winnaar in H35 en Freddy Sillien 2e in H70 . Dirk Goossens kwam in H50 3 seconden te kort voor het podium. Het aankomende verdriet van België bij voorbaat een beetje weggespoeld. Freddy Sillien deed het later na de uitschakeling op het voetbalveld in de MD finale nog beter en werd er 2x wereldkampioen. Bijna 3 x. Die waren er ook! Meisje N bijvoorbeeld, voorheen meisje L. Al bladerend door de startlijsten en uitslagen zie je wel eens iets over het hoofd en lees je op den duur NED voor DEN en dat waren er een heleboel.

Tja, die vakantie….die zon… die droogte….Zou het vandaag 1oktober zijn geweest, de datum waarop ArgusPOST 6 beloofd was te verschijnen, dan had menig lezer zich achter de oren gekrabd en vraagtekens gezet bij het lezen van de aanhef. Hoezo zon, hoezo droogte, en die vakantie is toch al lang voorbij? We zijn al bezig met die van volgend jaar hoor je dan. Dus snel even een verrassingsvakantienummer in elkaar gezet, wat voor een enkele lezer ook daadwerkelijk een vakantieverrassing zal zijn. Dit vooral om het aantal mb’s binnen de perken te houden. Oorzaak: Veel copy, Heerlijk! Wat wil je ook met al die zomer liflafjes. Werner had het al aangekondigd. Een gewaarschuwd redacteur telt voor twee. Gelukkig zijn we hier al met z’n tweeën en overleefden we regen, mist, hitte en singletrack roads in het Britse Lake District. Ondertussen worden er in Letland weer Wereldkampioenschappen gehouden. Net afgelopen in feite. Allemaal online te volgen. Yannick Michiels werd er 4e op de sprint. Niet met 6 seconden achterstand maar met 0,6 seconden achterstand op het brons. Ook op de andere afstanden waren de marges klein. Het zullen dan ook details zijn die uitmaken of je voor of achter je tegenstander eindigt. Zo zal ook de Zuid-Koreaan Seongbeom Heo gedacht hebben. Beetje vaag? Kijk er de uitslag van de Long distance race van het WOC2018 maar op na. Verrassing in een vakantieverrassingsnummer.

externe foto , fotograaf onbekend


Een beetje journalist belt met de atleten wanneer hij iets geks waarneemt. Bijvoorbeeld in de uitslag van de MD/ H60 E finale waar Adrie van Opstal samen met een heleboel anderen NC achter zijn naam kreeg. Vraag het Adrie en je weet het. Vraag het mij en ik verzin een verhaal. Ver bezijden de waarheid natuurlijk maar misschien spannender. Wel waar: geblesseerd. Vol verwachting klopten sommige harten. “Waren er doelen?” zo had ik nog geïnformeerd bij de sprint in Naarden. Uiteraard de A finale halen. Het kolossale deelnemersveld in vooral de oudere leeftijdsgroepen vroeg zelfs om 6 groepen bij H70. Dan moet je al van goede huize komen om bij de eerste 10 te zitten. Adri van Opstal won bij de Sprintkwalificatie zijn omloop. A finale dus, maar dat kunststukje viel bij de Sprintfinale niet te herhalen. (51). Werner deelde de 49ste plek met een Est in de H40 A finale waar Michel van Dongen hem 9 plaatsen voorbleef. Monica Roeling werd knap 8e in W65 maar moest de vermaledijde Lieve Geens met 2 seconden net voor laten gaan. Vervolgens liep ze ook in de A finale van de MD en LD. De enige Nederlandse deelnemer die in alle A finales werd geklasseerd. Na de Sprint moest er in het bos

�2


gelopen worden. Er was een kwalificatie voor de MD tevens de basis voor de LD. Even wat kaartjes erbij voor een duidelijk beeld. Niet eenvoudig toch?

Er deed ook een 100 jarige man mee die uit het raam was geklommen. Hij had NCL achter zijn naam staan. Zijn naam: Rune Haraldsson. Wanneer je zo oud bent dan verdien je zelfs met NCL achter je naam een vermelding in het Guiness Book of ARGUS. (“Nee, Rune komt niet oppassen want die doet mee aan de wereldkampioenschappen. Rune kan nooit oppassen want die moet trainen”) Er is dus nog een TOEKOMST voor de categorieën eronder! Resultaten van de MD en LD hieronder even op een

�3

W65 A finale Sprint.


�4

Long Distance W65A, Route Monica Roeling

foto MWOC/ Facebook


rijtje. Mezelf beperkend tot A finales en NED deelnemers. Allemaal in het kader om ARGUSleden te bewegen zich volgend jaar in Letland tussen de massa leeftijdgenoten te voegen als tegenhanger van de Nederlandse (sol)O competitie. Hoe gezellig het echt was horen we wel van Werner en Bart en Gerrit v.d.Riet vraag ik nog wel eens naar die gemiste post bij de Sprint kwalificatie waardoor hij de A finale van de Sprint miste. En dan nu de A finalisten:

Boy wonder Freddie Sillien/M70, Belg. Sprint/ 2, MD/ 1, en LD/ 1.( Beetje Belg, vermoedelijk Hollandse voorouders)

Tripple A: Monica Roeling/W65, Sprint/ 8, MD/ 38 en LD/ 62.

Overige A finalisten:Roland van Loon/ M45, Sprint/ 25, LD/ 62Dunja v.d. Riet/ W50, Sprint/ 56, MD/ 69 Gerrit v/d Riet/ M60, MD 67.Lieke van Opstal/ W35, MD 27 Adrie van Opstal/ M60/ Sprint/ 51Michiel van Dongen/ M40, Sprint/ 40Werner Halter/ M40, Sprint/ 49Andrew McComb M60/ Sprint/ 52

De serieuze oriëntatieloper zal zeker een kijkje genomen hebben op de website van de WMOC en de Tracks bekeken. Je kunt er de verschillende routekeuzes met de bijbehorende tijden uitlezen. Interessant is het om te zien welke fouten er gemaakt worden, ook in een ogenschijnlijk eenvoudige leg. De kaarten zijn er een stuk beter te bekijken dan hetgeen in deze ArgusPOST staat. Halverwege dit artikel, nog voor de Long Distance race vermoed ik, stopte ik abrupt met typen en trok mijn loopschoenen aan die al wekenlang op een massage lagen te wachten. Steeds die warmte als excuus gebruikend. Ik moet zeggen dat ik me na het douchen weer helemaal toppie voelde. Maar twee dagen lang bleven mijn bovenbenen protesteren tegen hetgeen hen was aangedaan.

Het avontuur ingedoken ofwel vakantie anders, ervaringen in ons nieuwe sportwereldje. (door Ronald en Marjo Poulissen die ook de foto’s aanleverden) Hallo allemaal,

In de vorige ArgusPOST, juli 2018, werden wij voorgesteld als nieuwe leden. Daarin werd ook verteld dat wij met z’n twee meteen in een buitenlandse wedstrijd zouden duiken in Slowakije. Graag vertellen we jullie meer over ons en onze ervaringen in Slowakije. We kunnen alvast verklappen dat we het geweldig vonden en Slowakije een prachtig oriënteringsland is. Lees verder als je er meer over wilt weten en nieuwsgierig bent geworden.

Wij (Ronald en Marjo Poulissen) wonen in Renkum en zijn altijd wel sportief bezig. Ronald werkt als militair bij Defensie en Marjo als projectleider bij het Longfonds, beide in Amersfoort. Naast ons werk gaan we graag met onze twee honden wandelen door het bos in onze prachtige omgeving. Daarnaast sporten we ook graag met onze honden. We doen namelijk weleens mee aan Cani-trail wedstrijden, maar gaan ook graag zelf hardlopen (met en zonder de honden). Ronald is door zijn werk bij Defensie in contact gekomen met de Nederlandse Militaire oriënteringsploeg. Hij is de verzorger van dit team en is al enkele malen mee geweest met wedstrijden in België, Polen, Slovenië en Zweden. Tijdens deze wedstrijden mocht hij ook weleens deelnemen. Ronald kwam met mooie verhalen thuis en liet de kaarten zien. Hiermee begon eigenlijk onze kennismaking met deze sport en groeide ons enthousiasme om ook deel te nemen aan wedstrijden. Marjo heeft een workshop oriënteren gevolgd bij OLV Minor. Dit

�5


jaar hebben we samen mee gedaan aan een wedstrijd in Bouillon, als dagloper. En toen werden we echt enthousiast om dit samen te blijven doen en begint het verhaal over Slowakije:

Net voordat onze zomervakantie aanbreekt, komt Ronald thuis met een idee. Tijdens onze vakantie blijkt er ook een oriënteringswedstrijd te zijn in Slowakije. Aangezien wij altijd met de camper op vakantie gaan en we dit jaar Tsjechië en Slowakije hebben uitgekozen, was de vraag: “Komen we daar toevallig in de buurt?”

Het gebied waar de oriënteringswedstrijd gehouden wordt is het Tatra gebergte en ja, dit gebied staat wel op het verlanglijstje om in de route op te nemen! Dus maar eens verkennen wat deze wedstrijd inhoudt en hoe het gebied eruit ziet. De Tatra is een gebergte op de grens van Polen en Slowakije, het vormt een deel van de Karpaten (bergketen). Het landschap bestaat uit kale granieten bergtoppen en glasheldere meertjes (hoge Tatra) en de lagere gebieden (lage Tatra) bestaat uit weiden vol met zeldzame bloemen afgewisseld door bossen met berken en sparren en moerasgrond. In dit gebied leven wolven, lynxen, beren en herten. Klinkt erg spannend! Maar het is te mooi dat deze wedstrijd precies in onze vakantie valt, dus snel (net voor de sluitingsdatum) kunnen we ons nog inschrijven. Ronald heeft al iets meer oriënteringservaring en schrijft zich in voor de M50, Marjo is wat voorzichtiger en schrijft zich in voor de N klasse. Op het moment van inschrijven worden we ook lid van Argus. We worden per mail vriendelijk ontvangen door Yvette Tan en Johan van Elten. We krijgen nog een document met postomschrijvingen opgestuurd, erg handig om even te bestuderen. Hier hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.

�6


De Tatra oriëntering is een wedstrijd van 4 dagen met verschillende afstanden (long, 2x middle en sprint). De camping staat vol met tenten en campers van andere oriënteerders uit onder andere Duitsland, Tsjechië, Zwitserland, Oostenrijk, Polen, Litouwen en Rusland. Wij zijn de enige Nederlanders. Bij de aanmelding krijgen we een trainingskaartje, welke over de camping loopt. Een goed idee om even weer met de kompas te oefenen. Dan begint op dag 1/stage 1 het echte werk:

Stage 1: middle distance.

De start is 6,5 km vanaf de camping. We kunnen er mooi met onze vouwfietsen naartoe fietsen. De start staat in een open veld met uitzicht op de bergen, maar al snel duiken de posten de dichte begroeiing in, wat uit een groot moerasgebied bestaat. Gelukkig is het voor ons beide te doen en vinden we alle posten binnen de tijd.

Stage 2: Longer sprint

De startlocatie ligt dieper de Tatra in (36 kilometer vanaf de camping), gelegen aan een meer en bij een skischans. Wel erg toeristisch met veel hotels en souveniershops. Aangezien hier meer gebouwen staan, lijkt het meer op een stadsoriëntering met veel markante punten en is daardoor minder moeilijk voor ons.

Stage 3: Middel distance

Deze dag staat bekend als de zwaarste dag en start 3 km vanaf de camping. Dit terrein heeft nog meer moeras dan op de eerste dag. Het verbaasde ons dat er deelnemers waren met belletjes om de polsen. Dit bleek nodig te zijn om de beren en het wild op afstand te houden. Wij hebben deze gelukkig niet gezien tijdens de wedstrijd (dus blijkbaar werkt het).

�7


Gelukkig waren de posten in de N klasse niet diep in het moeras geplaatst, maar helaas voor Ronald die van de M50 wel. Een erg zware dag, waarbij Ronald helaas niet alle posten heeft kunnen pakken binnen de gestelde tijd.

Stage 4: Long distance

Het wedstrijdterrein is rondom de camping, maar voordat we bij de start zijn hebben we al aardig moeten klimmen (5 km). De finish is naast de camping, waar we groots ontvangen werden en direct een mooie medaille omgehangen kregen en er traditionele volksmuziek werd gespeeld. Deze dag verliep voor beide goed en we hebben alle posten gevonden.

Het is mooi om te zien, dat deze sport leeft bij alle leeftijden. De jongens en meisjes van 10 jaar lopen met de kaart en kompas alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De ouderen lopen, zo kwiek als het kan, hun route. Erg leuk om te zien. We vonden het een mooie ervaring en hebben veel geleerd; voor Marjo met name het échte kompas lezen en voor Ronald het oriënteren in moerasgebied. En wat was dit een prachtig decor om in te sporten!

�8


Als klap op de vuurpijl mag Marjo ook op het podium gaan staan; de tweede plek in de N klasse (op 3 minuten achter de nummer 1). Wat een beloning op deze verkenning en beleving.

Oriënteringswedstrijd in het buitenland? Wij zeggen doen! Alleen al om de omgeving op een “andere” manier te zien.

�9


We hebben een paar mooie foto’s gemaakt, die we graag met jullie willen delen. En toeval of niet, maar het lekkerste biertje heet “Argus”. Nu jullie weten wie wij zijn, kijken wij ernaar uit om jullie te ontmoeten. Tot snel!

�10


Minder weer in Windermere……Dagelijks hadden we een ‘stunning vieuw' vanuit ons huis, waarvoor we dan ook stevig hadden gedokt. Zo konden we vaststellen dat het daar verderop in Windermere een stuk minder weer was dan bij ons, en soms moet het andersom geweest zijn maar dat konden wij dus weer niet zien…….

Geen tijd voor komkommers, dit jaar. De warmte was een uitstekende vervanger en we raakten er niet over uitgepraat. Collectief kregen we een nieuw probleem opgelegd. Van 1976 herinner ik me slechts het weekend tussen de warmte/droogte in. Het regende ongeveer 24 uur achter elkaar. De laatste oververhitte dagen zagen we met vertrouwen tegemoet. We zouden immers meedoen aan de Lakes 5 days, paradijs voor paraplu’s. Paradijs voor fell runners en orienteers klonk mij al beter in de oren. Fluitje verplicht en bij echt slecht weer een regenjack met capuchon. Maar zover zijn we nog niet. Wanneer het idee om mee te doen aan een meerdaagse in het Lake district zich vastbijt in je hoofd kan het zomaar te laat zijn om nog een geschikt vakantie huisje te vinden of om ruimte te reserveren op de boot zonder meteen in een Commodore hut te belanden. Het huisje zouden we delen met Dirk en Christa Zwikker en zo konden we in het luxe segment iets aantrekkelijks vinden voor een redelijke prijs. Het moest natuurlijk wel een beetje klikken tussen de beide familie’s maar daar hadden we alle vertrouwen in. We schreven ons pas laat in en slechts voor dag 1/2 en 4. Christa en Dirk zouden alle dagen lopen waarvan er uiteindelijk 4 zouden meetellen voor het klassement. Je kon je dus een foutje veroorloven. In IJmuiden stonden we een uur in de zon alvorens we de auto in de buik van de Prince konden plaatsen, maar toen was het ook gedaan met de hitte. Als een van de eersten reden we van boord, wat misschien in relatie stond met ons late inschepen. We zaten al aan de koffie in Hexham toen we een appje kregen dat Christa en Dirk ook van boord waren gereden. We drongen dus maar wat dieper in Hexham door. Katinka schoot een haas, gaf een straatmuzikant een muntje en merkte dat sommig, langdurig bewaard, want hoe lang waren we ook al weer niet in het VK geweest, papieren geld onlangs ongeldig was geworden. Wel inwisselbaar bij de bank dus wij naar de HSBC. Tegen de tijd dat Christa en Dirk in Hexham arriveerden hadden wij inmiddels een stevige expertise opgebouwd aangaande de lokale horeca en konden we onze reis naar Troutbeck met een volle maag voortzetten.Vrijwel gelijktijdig reden we het erf op van ons onderkomen. Er was plaats voor twee voertuigen was ons verzekerd maar dat was in het geval dat met uiterste precisie en van bovenaf de auto’s zouden worden geplaatst. Misschien dat twee Smarts er hun gat in konden keren, wij besloten slechts één auto op te offeren aan het achteruit in manoeuvreren. Schade aan de klassieke Lakes stone wall zouden we niet op ons geweten willen hebben, laat staan die aan onze eigen auto. Dirk plaatste zijn auto op het ‘overloop’ carpark, hetgeen in ieder geval de toorn van

een van de locals opriep. Dat was na de eerste loopdag. Zo’n dag waarop de hemelsluizen opengaan en iedereen zich in zijn auto in bochten wringt die op verlaten parkeerplaatsen vraagtekens doen opgeroepen. Fluitje en anorak verplicht dus. Controle bij het toegangshek. Menigeen mocht nog even langs de ‘traders’ alvorens toegang te krijgen tot het wedstrijdgebied. Na 2,3 km en de nodige hoogtemeters was iedereen al doorweekt en dan moest er nog gestart worden. Gelukkig stonden er een paar stoere gaspeldoorns die ons uit de wind en regen hielden alvorens we in het startvak mochten plaats nemen.

�11

dag 1: Italiaanse onmacht: No whistle, no go.


�12

Kaart Silver Howe 1:10:000 /5 m contours

Wit is hier geen bos maar open fell M70S, M75S, M80, M85, W55S, W60S, W65S, W70S, W75S, W80, W85


Naar post 1 hield ik even pas op de plaats om samen met Katinka te kunnen lopen die een minuut na mij startte en kon dus rustig het kaartbeeld vertalen naar de mistige werkelijkheid. Genoeg zicht echter om vervolgens met weinig snelheid toch redelijk strak te lopen. Soms een op een pad lijkend loopspoor, of was dit nu het onduidelijke pad op de kaart?, volgend, en bij een duidelijk aanvalspunt op kompas en de hoogtelijnen verder. Even voor de duidelijkheid: Ik had me ingeschreven voor de M70S omdat dit in het kader van de huidige conditie het beste leek te passen bij een prettige vakantieweek. Na de finish weer 2,3 km en de nodige hoogtemeters naar beneden. Alles bij elkaar iets voor Fikkie. Gelukkig leek het droog bij die ‘afdaling’, zoveel meer kans echter om uit te glijden en zoveel meer belastend voor mijn arme beentjes dan het stijgen. Die dag eindigde ik bovenin, in de wetenschap dat M70L wel different koek was. Dirk stuurde ons weer veilig naar huis waar we zeker niet op ons balkonnetje zouden dineren! Dag 2 zou worden besteed aan het maken van foto’s waardoor we onze reis en

verblijfsgenoten gevoelig vast konden leggen. Zie hiervoor www.witschaap.nl.server110.firstfind.nl/lakes5days Foto 319 toont de schaapherder met zijn schapen, hoe toevallig! (zie einde artikel) Deze dag moest er ook behoorlijk geklommen worden om bij de start te geraken (en natuurlijk ook weer zo’n stuk terug.) Het dilemma op deze dag bleek (voor ons) te bestaan uit de vraag: “Zijn ze al gefinisht?” of konden we onze camera’s inpakken en autowaarts keren. We konden ons zomaar voorstellen dat je na een lange en lastige race wel weer eens naar de douche wilde en geen zin had om op een paar fotografen te wachten die, op een enkel buitje na, zich lekker in de zon lagen te amuseren. Op het punt van vertrek kwam Dirk binnen en we spraken af dat we hoopten dat Christa inmiddels wel in de assembly area op ons zou zitten wachten. Toen dit niet het geval bleek hoopten we maar dat ze heelhuids beneden zou komen en deden we zelf maar het wachten. Ze bleek te hebben genoten van de ‘vieuw’s’ en hierbij de tijd enigszins uit het oog te hebben verloren. Gaf niets, je kon immers één wedstrijd schrappen voor een klassering. Snel naar huis dus, douchen en bijkomen. De bak spaghetti moest helaas binnen worden genuttigd gezien het weer dat we samen met de boodschappen uit Windermere mee hadden gebracht. De derde dag was voor ons een voorbereiding op de officiële rustdag op woensdag. De info op de site van Lakes5 days omtrent de

problematiek rond de wedstrijd op dag 3 hadden we aangegrepen om van deze wedstrijd maar af te zien. Er was wat stormschade geweest en er kon niet geparkeerd worden zoals voorzien. Dirk en Christa verdwenen richting Whinlatter waar ze eerst naar een opvang parking moesten waar een bus klaar stond voor transport naar het wedstrijdgebied en na de wedstrijd in omgekeerde volgorde weer naar huis. Een uitstekende mogelijkheid om kennis te maken met de nationale passtime: in de rij staan en wachten. Dan liever de boot in zo dachten wij, en voeren als ervaren toeristen over Lake Windermere en terug met een uitstapje in Bowness waar we heerlijke cornish pastry met custard en rabarber bij een mok cappuccino verwerkten, ons ondertussen vergapend aan toeristen zoals wijzelf. Een uitstekend geslaagde rustige dag. We konden Dirk en Christa zo’n rustdag van harte aanbevelen. Die avond aten we de door Christa en Dirk meegebrachte chicken- en mushroompie in de keuken, aangrenzend aan ons balkon, vanwaar we een uitstekend uitzicht hadden op het mindere weer, al dan niet uit Windermere. Voor de officiële rustdag was wat actieve rust ingepland. Dirk en Christa kozen voor één van de twee trainingsgebieden waarvan ze de kaartjes thuis hadden uitgeprint: De Pike of Blisco. Een autoritje verderop waaronder idyllische singletrack roads. Haagje links, haagje rechts, twee meter inferieur asfalt en af en toe een uitwijkplek of toegang tot een weiland. Wij lieten de auto staan en wandelden vanuit huis. Camera’s mee dus ver zouden we niet komen.

�13

http://www.witschaap.nl.server110.firstfind.nl/lakes5days


Regen werd pas om 15:00 verwacht. Keurig op tijd kwamen we weer thuis. Met een Magnum uit het winkeltje bij de receptie van het bungalowpark bij ons aan de overkant als beloning van doorstaan leed (Toen we op de top van de Yoke stonden, waar ik dan weer zo nodig naar toe moest, had het prettige weer bij vertrek reeds plaats gemaakt voor een iets grijzer en grimmiger variant, realiseerden we ons dat we ook weer terug moesten hetgeen het hernieuwd inzicht opleverde dat de terugweg aanzienlijk langer is dan de heenweg en dat ingelopen bergschoenen ook het recht hebben op ingelopen voeten) We kwamen nog wat vogels tegen waaronder een paar vrij zeldzame: Een groepje orthodox joodse jongens die op weg waren naar…de toorn van God? Zoveel was wel duidelijk. Mijn moeder vertaalde dat indertijd met ‘een schip vol zure appelen’. Die zouden weldra boven hun hoofd worden uitgeladen. Het schip zou, eenmaal geleegd dienst kunnen doen om ze aan boord te nemen en na de zondvloed weer keurig netjes in Kentmere af te leveren. Een schip op een berg, dat was al eens eerder vertoond. Hadden ze mooi de tijd om nog wat in een paar stenen te krassen, aangepast aan deze tijd. Ook leuk: George, een jongetje uit Londen, 15 jaar oud, nog te jong was om mee te doen aan mannenraces maar die nu al alle toppen van het Lake District had afgerend en ongetwijfeld over een paar jaar te zien zal zijn in een documentaire a la Geraint Thomas .Christa en Dirk bleken al terug van weggeweest. Hun visie op de idyllische singletrackbeleving bleek enigszins bijgesteld na overbelasting van de versnellingspook in reverse gear.. Die avond zochten we, met paraplu, de Mortal Man op voor een warme hap. Volgens de infomap met huisregels, handleidingen en where to go’s ‘recommended’, hetgeen we na afloop konden beamen. Er moest een nieuw vat cider worden aangesloten om aan onze drankkeuze te voldoen. Uit een ander vaatje tappen had in dit geval tot gevolg dat we flesjes kregen. We leerden een nieuwe methodiek tegen fraude. Dirk ruilde zijn creditkaart bij de bar in tegen de sleutel van een kluisje. Grappig, Keken we die avond nu naar ‘Mama Mia’ of was dat een van de andere avonden? Dag 4. Weer over de Kirkstone pass, nu langs Patterdale en het Ullswater , naar Askham, aan de oostzijde van de heuvels. De 50 meter zicht op de Kirkstone Pass werd ingeruild tegen een agrarisch landschap waar warmte en zon de overhand hadden. De kaart met weinig hoogtemeters zou interessant geweest zijn bij een zicht van 50 meter maar we moesten het nu doen met niet getekende varens die de vage contouren aan het oog onttrokken waardoor nog wat tijdverlies kon

�14

Laat deze oriëntatieloper nu uitgerekend Alain Shepherd heten!


ontstaan. Een zeer snel parcours en daarvoor zijn ook zeer snelle benen nodig. Een beetje oververhit maar wel tevreden konden we weer op huis aan. Een kop thee onder een parasol bij de rivier in Pooly Bridge naast pootje badend vakantie vierende Britten bracht snel herstel en werd het verleden snel het heden met uitzicht op een diner op ons balkon. Dat bleek alweer door het veel mindere weer vanuit Windermere onmogelijk maar we hadden die dag de zon gezien. Dag 5. Wij namen er de tijd voor om de thuisreis nog onderdeel van de vakantie te laten zijn. Dirk en Christa reden naar Newton Bridge voor hun laatste wedstrijd. Ze hadden hun starttijd weten te vervroegen vanwege de noodzaak om op tijd in te schepen in Newcastle. Geen overbodige luxe. Een glibberig drijfnat bos als toetje was hun deel. Het regende voortdurend. Dat gold ook voor ons traject. Precies op de lijn Penrith-Newcastle lag een stevige buienlijn waar we gelijk mee op reden. Een nostalgische actie deed ons nog aanleggen aan de Royal Quays, een outletcentrum tegenover de bootterminal. De gezellige uren voor het vertrek van de boot in het verleden konden niet worden teruggevonden in de verlatenheid en de doorweekte uitstraling van het moment. Gevoed door de vermoeidheid van de pittige autorit reden we snel door naar de boot. Vanaf de boot zagen we de hand van Christa een zwaaibeweging maken ten teken dat ze ons ook gezien had. Dirk bleek de volgende morgen jarig. Niet toevallig natuurlijk. We ontbeten gezamenlijk en we hadden een toepasselijk cadeau voor hem. Het boekje “Het herdersleven” van James Rebanks waarin het leven van de schapenboeren in het Lake District wordt beschreven. Zeer aan te bevelen. Zo ook wil ik de lezers onderstaande klassieke tekst niet onthouden. Voor het geval u de 6 daagse van Schotland op de bucketlist hebt staan. Niet minder van toepassing op het Lake district. Alles in het kort samengevat: W ij h e b b e n l e t t e r l ij k e n f i g u u r l ij k m e t v o l l e t e u g e n g e n o t e n

voor meerdere versies zie http://www.belfagan.org.uk/poetry.htm�15

Mull WeatherIt rained and rained and rained and rained,

The average was well maintained; And when our fields were simply bogs,

It started raining cats and dogs. After a drought of half an hour,

There came a most refreshing shower; And then the queerest thing of all,

A gentle rain began to fall.Next day 'twas pretty fairly dry, Save for a deluge from the sky. This wetted people to the skin,

But after that the rain set in. We wondered what's the next we'd get,

As sure as fate we got more wet. But soon we'll have a change again, And we shall have …..A drop of rain.

Uit de brochure………..’Stunning views ‘………..

http://www.belfagan.org.uk/poetry.htm


ASOM – 29 juni - 1 juli (door Dirk en Christa Zwikker, die ook de foto’s aanleverden)

De ASOM (Antwerp Sprint Orienteering Meeting) vond dit jaar plaats in Kortrijk en Ieper in verband met het feit dat 100 jaar geleden een einde kwam aan WO I. Een bijzondere editie dus en dat was aan het deelnemersveld te merken: meer dan 500 lopers uit 29 landen hadden zich aangemeld. Onder hen veel Engelsen, voor wie deze plaats een belangrijke historische betekenis heeft.

Het concept was hetzelfde als in andere jaren: vrijdagavond een training, model event, zaterdag twee korte sprints en zondag een stads OL. Het eindklassement wordt bepaald door de twee sprints en de stads OL samen.

Het was fantastisch weer, bijna te warm en we hadden besloten ons tentje op te zetten op de camping in Ieper, wat een goede keus bleek. Op ons to-do-lijstje stond nog het bijwonen van de Last Post, die elke dag om 20.00 uur in Ieper bij de Menenpoort wordt gehouden. Vrijdagavond gingen we daarom op tijd naar Zonnebeke, waar in het Paschendale Memorial Park de training was. Elke deelnemer kreeg een fel geel T shirt en op een groot bord stonden de namen van alle deelnemers. Een prachtige entourage. Iedereen kon starten wanneer hij wilde, ook al zat er maar 10 seconden tussen jou en de voorgaande loper. Het gekke is dat je er niets van merkt, je loopt toch je eigen race. Er waren twee routes uitgezet en zo liep je tussen de gedenkstenen, tanks en de andere bezoekers van het park.

Zaterdag waren er twee sprints in Kortrijk, een stad ooit rijk geworden door de textielindustrie. De grootste uitdaging vormde de brug over de Leie , die in beide omlopen gepasseerd moest worden. Vooral in de tweede omloop was het van post 13 naar 14 kiezen tussen links of rechtsom lopen, ik ben links om gegaan en twijfel nog of dat wel een goede keus was. Het wedstrijdcentrum was op het terrein van een school. Na onze tweede sprint moesten de elitelopers nog een tweede sprint lopen. Dat ging in de volgorde van het klassement van de eerste sprint, waarbij bij de mannen de eerste 3 lopers slechts 11 seconden uit elkaar lagen. Dat beloofde wat te worden. De start was vlak bij de school en de zichtpost, waar de mannen 2 of 3 keer (weet ik niet meer) kwamen, was op het schoolterrein bij het Mariabeeld. Er waren 5 toegangsroutes naar het beeld /de post toe. Fantastisch om te zien hoe snel de elitemannen en –vrouwen aan komen lopen, punchen, kaart lezen en route kiezen en ook hoe verschillend die keuzes zijn. Die avond had Belgisch eliteloper nummer 1, Yannick Michiels, samen met zijn moeder gezorgd voor een heerlijke pastamaaltijd voor de deelnemers.

�16


Zondag dan nog de stadsloop door het centrum van Ieper, waarbij vooral de stadsmuur problemen kon opleveren. Moest je op de muur zijn, of stond de post achter de muur, dus moest je eerst een doorgang vinden? Posten stonden op historische plaatsen, o.a. bij de Menenpoort en de Lakenhal.

Al met al een mooi OL-weekend, goed georganiseerd, een zeer internationaal deelnemersveld, veel gezelligheid en prachtig weer. Oh ja, onze prestaties, ze waren niet om over (naar huis) te schrijven, dus dat laat ik hier ook maar achterwege.

�17


Wereldkampioenschappen 4-11 augustus 2018, Letland https://www.woc2018.lv Bekijk vooral de kaarten en plan jouw route!

Long distance Dames 9.9 km 475 m, 18 controls1 Tove Alexandersson / S 1:14:042 Maja Alm / DEN 1:15:313 Sabine Hauswirth / SUI 1:16:30

Long Distance Heren, 16, 1 km 640 m, 24 controls1 Olav Lundanes / N 97:192 Ruslan Gulibov / UKR 100:203 Fabian Hertner / SUI 100:47Mark Heikoop finishte in 269:17, net binnen de 4 1/2 uur. Holland sprak gelukkig ook een woordje mee!

Middle Distance Dames, 4.8 km 195 m, 17 controls1 Natalia Gemperle / RUS 32:022 Marika Teini / FIN 33:323 Isia Basset / FR 33:56

Middle Distance Heren, 5.9 km 235 m, 19 controls1Eskil Kinneberg / N 32:592 Daniel Hubmann / SUI 33:053 Florian Howald / SUI 33:13

Sprint Dames, 3,8 km 15 m, 17 controls1 Maja Alm / DEN 13:43,12 Tove Alexandersson / SW 14:00,03 Judith Wyder / SUI 14:10,3

Sprint Heren, 4.3 km 20 m, 18 controls1 Daniel Hubmann / SUI 14:05,92 Tim Robertson / NZ 14:07,03 Andreas Kyburz /SUI 14:26,0 4 Yannick Michiels / BEL 14:26,6

Estafette Dames1. Switzerland 1:45:032. Sweden 1:45:183. Russian Federation 1:47:20

�18

https://www.woc2018.lv


Estafette Heren1. Norway, 1:47:262. Switzerland 1:47:303. France 1:47:36

Sprint Estafette1 SwedenTove Alexandersson / Emil Svensk /Jonas Leandersson / Karolin Ohlsson 14:32 / 29:30 / 44:23 / 58:27

2 SwitzerlandElena Roos/Florian Howald /Fabian Hertner/Judith Wyder14:36 / 29:48 / 45:13 / 58:58

3 DenmarkAmanda Falck Weber /Tue Lassen / Jakob Edsen /Maja Alm14:56 / 30:23 / 46:07 / 59:14

4 NorwaySilje Ekroll Jahren / Oystein Kvaal Osterbo/ Hakon Jarvis Westergard/ Andrine Benjaminsen14:37 / 29:50 / 45:10 / 59:44

5 Czech RepublicJana Knapova /Milos Nykodym / Vojtech Kral / Tereza Janosikova14:45 / 30:01 / 45:10 / 59:50

6 Russian FederationAnastasia Rudnaya /Andrey Khramov / Artem Popov/ Galina Vinogradova14:43 / 30:10 / 45:14 / 59:51

7 Great BritainCharlotte Ward / Kristian Jones / Peter Hodkinson / Megan Carter Davies15:15 / 29:34 / 45:13/ 1:00:39

Zo spannend kan Oriëntering dus zijn!

De volgende ‘reguliere’ ArgusPOST verschijnt op 1 oktoberKopij bij voorkeur uiterlijk 2 dagen eerder.

Hartelijk dank aan iedereen die voor dit nummer kopij aanleverde!�19


�20


�21


�22

argus post 6-2018 post - in03.hostcontrol.com filemwoc 2018, denemarken mocht je eens mee willen...

Documents