h Κοκκινοσκουφίτσα... άνω - κάτω!

Μια φορά κι έναν καιρό στην άκρη του δάσους ζούσε μαζί με την οικογένειά της, ένα μικρό κοριτσάκι, η Κοκκινοσκουφίτσα. Μιας και ζούσε μακριά από την πολιτεία οι φίλοι της ήταν λιγοστοί, όπως το ξωτικό του δάσους που τρύπωνε κρυφά στο δωμάτιό της, όταν έλειπαν οι δικοί της.

Μοναδικό όνειρο της Κοκκινοσκουφίτσας ήταν να μετακομίσει στην πόλη! Το δάσος τής φαινόταν πολύ κουραστικό και οι φίλοι της τα ζώα όσο περνούσε ο καιρός εξαφανίζονταν..... Και αυτή βέβαια είχε βοηθήσει στην εξαφάνισή τους.... Παντού έστηνε παγίδες..... Πέταγε σκουπίδια και έκοβε τα μικρά λουλουδάκια πριν προλάβουν να ανθίσουν...

Σε όλα αυτά τη βοηθούσε το ξωτικό... Τον τελευταίο καιρό σκέφτονταν πώς να εξαφανίσουν τον μοναδικό λύκο που είχε μείνει στο δάσος.

Ο ταλαίπωρος ο λύκος είχε μεταμορφωθεί σε ένα φυτοφάγο ζώο και προκαλούσε τη συμπόνια όλων! Βέβαια η Κοκκινοσκουφίτσα παραπονιόταν συνέχεια και ζητούσε από τους δικούς της να μετακομίσουν στην πόλη. Ο λύκος την εμπόδιζε σε κάθε της βήμα, έλεγε...

Μια μέρα που ο καιρός ήταν καλός και ο ήλιος πρόβαλε φωτεινός και ζεστός, η Κοκκινοσκουφίτσα ζήτησε από τη μητέρα της να επισκεφτεί τη γιαγιά της. Το ξωτικό την ακολούθησε...«Ήρθε η ώρα να εξαφανίσω τον λύκο», σκέφτηκε.

«Ο κυνηγός καραδοκεί στο δάσος μάταια... Δεν υπάρχει τίποτα να κυνηγήσει, θα καταφέρουμε να τον πείσουμε ότι “ο αγαπημένος μας” λύκος μεταμορφώθηκε και πάλι σε σαρκοφάγο ζώο και έτσι ΜΠΑΜ και ΜΠΟΥΜ με το όπλο του θα τον εξαφανίσει », είπε η Κοκκινοσκουφίτσα...

Μπρος τραβούσε η Κοκκινοσκουφίτσα και πίσω της, πότε πετώντας και πότε παραπατώντας, το ξωτικό....

Κοντά στο σπίτι της γιαγιάς, ο λύκος λιαζόταν και σκεφτόταν πώς να κάνει φίλη του τον μοναδικό του εχθρό, την Κοκκινοσκουφίτσα!

Η Κοκκινοσκουφίτσα βάζοντας μπρος το σχέδιό της, πρότεινε στον λύκο να γίνουν φίλοι και να παίξουν ένα παιχνίδι.... «Αν γίνεις φίλος μου, θα μείνω στο δάσος και θα ξαναφέρω πίσω τα ζωάκια που έχουν εξαφανιστεί», του είπε.

Πρέπει να μεταμορφωθείς στον κακό λύκο του παραμυθιού, και να προσπαθήσεις να με φας, του ζήτησε.. Και αυτός δέχτηκε, χωρίς να φανταστεί το σχέδιο της.....

Ο φωτεινός και τεράστιος ήλιος που γνώριζε τις σκέψεις των ανθρώπων, αγκάλιασε το σπίτι της γιαγιάς και της έστειλε μια ηλιαχτίδα να της μεταφέρει το σχέδιο της Κοκκινοσκουφίτσας.....

....Ο λύκος άρχισε να κυνηγάει την Κοκκινοσκουφίτσα!Οι φωνές τους έφτασαν στα αυτιά του κυνηγού που έβαλε φτερά στα πόδια του για να δει τι συμβαίνει....

Στο ίδιο σημείο προσγειώθηκε και η γιαγιά καβάλα στην ηλιαχτίδα που φώτισε τη σκέψη της Κοκκινοσκουφίτσας και ζέστανε την ψυχή της....

Η ζεστή και φωτεινή ηλιαχτίδα άλλαξε τη σκέψη της Κοκκινοσκουφίτσας…

....Πήγε κοντά στον λύκο και άρχισε να τον παρηγορεί... «Θα μείνουμε μαζί στο δάσος, θα το καθαρίσουμε από τα σκουπίδια, θα φυτέψουμε πολλά πολλά λουλούδια και θα φέρουμε πίσω τους καλούς μας φίλους», του είπε και απομακρύνθηκε από το ξωτικό...

….Απέμεινα χωρίς φίλους στο δάσος…..

Θ’ αρχίσω να λέω παραμύθια

στην Κοκκκινοσκουφίτσα!

Θα φυτέψω πολλά-πολλά λουλούδια!

Θα καθαρίσω το δάσος απ’ τα σκουπίδια!

Θα φέρω πίσω τους φίλους μου, τα ζώα!

Θα πετάξω το όπλο μου!

Οι μαθητές της Δ1 τάξης

του 41ου Δ. Σχ. Αθηνών αφιερώνουν το παραμύθι τους σε όλα τα πλάσματα του κόσμου που κινδυνεύουν να

εξαφανιστούν...

Αθήνα 2014