Η ζωγραφική στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα

Η ζωγραφική στις αρχές του 20ού αιώνα βρισκόταν, ακόμη, υπό την επιρροή της σχολής του Μονάχου με κύριο εκπρόσωπο τον Γεώργιο Ιακωβίδη.Η Σχολή του Μονάχου, ή αλλιώς ακαδημαϊκός ρεαλισμός, οφείλεται κατά κύριο λόγο στους ιδιαίτερους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στην Ελλάδα και την Βαυαρία στα χρόνια του Όθωνα. Το έργο των ζωγράφων της Σχολής του Μονάχου διακρίνεται για την άριστη τεχνική στην χρήση των χρωμάτων σε βάρος της εκφραστικότητας. Οι σκηνές που απεικονίζουν οι ζωγράφοι του ακαδημαϊκού ρεαλισμού έχουν κάτι το πομπώδες και θεατρικό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει την παντελή έλλειψη συναισθημάτων.

Η ζωγραφική τον 20ό αιώνα

Γεώργιος ΙακωβίδηςΓεώργιος Ιακωβίδης

«Τα πρώτα βήματα»

Γεώργιος ΙακωβίδηςΓεώργιος Ιακωβίδης

«Παιδική συναυλία »

Οι τρεις «πατέρες» της ελληνικής ζωγραφικής Οι τρεις «πατέρες» της ελληνικής ζωγραφικής του 20ού αιώνα εισάγουν στην Ελλάδα νέα του 20ού αιώνα εισάγουν στην Ελλάδα νέα καλλιτεχνικά πρότυπακαλλιτεχνικά πρότυπα

Θα ακολουθήσουν επηρεασμένοι από τον ιμπρεσιονισμό, σύγχρονους εκφραστικούς δρόμους, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο φως, δείχνοντας ενδιαφέρον για το τοπίο και χρησιμοποιώντας το χρώμα με λιτότητα

Κωνσταντίνος Παρθένης Κωνσταντίνος Μαλέας Γιώργος Μπουζιάνης

Ο Ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αν και αρχικά καλλιεργήθηκε στο χώρο της ζωγραφικής, επηρέασε τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική. Ο όρος Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) πιθανόν προήλθε από το έργο του Κλωντ Μονέ Impression, Sunrise. Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.

Κλωντ Μονέ Impression, Sunrise

ΙμπρεσιονισμόςΙμπρεσιονισμός

Κωνσταντίνος ΠαρθένηςΚωνσταντίνος Παρθένης

«Το λιμάνι της Καλαμάτας»

Κωνσταντίνος ΠαρθένηςΚωνσταντίνος Παρθένης

«Τοπίο σε παραλία»

Κωνσταντίνος ΜαλέαςΚωνσταντίνος Μαλέας

«Καμμένη Σαντορίνης»

Κωνσταντίνος ΜαλέαςΚωνσταντίνος Μαλέας

«Τοπίο Δελφών»

Γιώργος ΜπουζιάνηςΓιώργος Μπουζιάνης

«Χορεύτριες»

Γιώργος ΜπουζιάνηςΓιώργος Μπουζιάνης

«Δένδρα στο ρυάκι»

Επιστροφή στη Βυζαντινή ΕλληνικότηταΕπιστροφή στη Βυζαντινή Ελληνικότητα

Η ήττα στη Μικρά Ασία, η κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας και οι συζητήσεις που ακολούθησαν αναφορικά με τη θέση και το ρόλο του ελληνισμού έστρεψαν ορισμένους καλλιτέχνες στη βυζαντινή ζωγραφική παράδοση. Κύριος εκφραστής αυτής της κίνησης υπήρξε ο Φώτης Κόντογλου.

Φώτης ΚόντογλουΦώτης Κόντογλου

Φώτης ΚόντογλουΦώτης Κόντογλου

Οι μαθητές του ΚόντογλουΟι μαθητές του Κόντογλου

Γύρω από τον Φ. Κόντογλου σχηματίστηκε ένας μικρός κύκλος μαθητών, οι οποίοι επέκτειναν τις αναζητήσεις του και σε άλλες μορφές λαϊκής ζωγραφικής (Θεόφιλος) και λαϊκής τέχνης (Καραγκιόζης). Σημαντικότερος ανάμεσά τους υπήρξε ο Γιάννης Τσαρούχης.

Γιάννης ΤσαρούχηςΓιάννης Τσαρούχης

«Οι τέσσερις Εποχές»

Γιάννης ΤσαρούχηςΓιάννης Τσαρούχης

«Ναύτης»

Νίκος Χατζηκυριάκος-ΓκίκαςΝίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Κύριος εκπρόσωπος του κυβισμού στην Ελλάδα

Στα έργα τέχνης κυβιστών τα αντικείμενα χωρίζονται, αναλύονται, και συνθέτονται ξανά σε μια αφηρημένη μορφή - αντί οι καλλιτέχνες να αποδίδουν τα αντικείμενα από μια συγκεκριμένη γωνία, τα διαιρούν σε πολλαπλές απόψεις, βλέποντας έτσι ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές διαστάσεις ή όψεις των αντικειμένων. Συχνά οι επιφάνειες των όψεων, ή τα πλάνα, τέμνονται σε γωνίες που δεν έχουν κάποιο αναγνωρίσιμο βάθος. Εισηγητές του κυβισμού υπήρξαν οι Μπράκ και Πικάσσο.

Νίκος Χατζηκυριάκος-ΓκίκαςΝίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

«Πανσέληνος»

Νίκος Χατζηκυριάκος-ΓκίκαςΝίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

«Τραπέζι και βάζο με πινέλα»

Νίκος ΕγγονόπουλοςΝίκος Εγγονόπουλος

Από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα.

Στη φύση του επαναστατικό κίνημα, ο υπερρεαλισμός ή σουρεαλισμός επιδίωξε πολλές ριζοσπαστικές αλλαγές στο χώρο της τέχνης αλλά και της σκέψης γενικότερα, ασκώντας επίδραση σε μεταγενέστερες γενιές καλλιτεχνών. Ως κύριο μέσο έκφρασης, τόσο στη λογοτεχνία όσο και στις εικαστικές τέχνες, προέβαλαν τον «αυτοματισμό», επιδιώκοντας τη διερεύνηση του ασυνειδήτου, την απελευθέρωση της φαντασίας «με την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική» και διακηρύττοντας τον απόλυτο μη κομφορμισμό.

Νίκος ΕγγονόπουλοςΝίκος Εγγονόπουλος

«Το πνεύμα της μοναξιάς»

Νίκος ΕγγονόπουλοςΝίκος Εγγονόπουλος

«Η ανάπαυση του ναύτη»

Γιάννης ΜόραληςΓιάννης Μόραλης

Εισηγητής μιας ζωγραφικής λιτής που εστιάζει στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής

Γιάννης ΜόραληςΓιάννης Μόραλης

Γιάννης ΜόραληςΓιάννης Μόραλης

Γιάννης ΓαΐτηςΓιάννης ΓαΐτηςΜε τα χαρακτηριστικά «ανθρωπάκια» του θα μιλήσει για τον σύγχρονο δίχως πρόσωπο Με τα χαρακτηριστικά «ανθρωπάκια» του θα μιλήσει για τον σύγχρονο δίχως πρόσωπο άνθρωποάνθρωπο

Παναγιώτης ΤέτσηςΠαναγιώτης ΤέτσηςΈμφαση στο χρώμαΈμφαση στο χρώμα

Βλάσης Κανιάρης Βλάσης Κανιάρης Κριτική αντιμετώπιση της πραγματικότηταςΚριτική αντιμετώπιση της πραγματικότητας

Δημήτρης Μυταράς Δημήτρης Μυταράς

«Μορφές»

Νίκος ΚεσσανλήςΝίκος Κεσσανλής

Κώστας ΤσόκληςΚώστας Τσόκλης

Αλέκος ΦασιανόςΑλέκος Φασιανός