amnesty in actie, april 2015

AMNE

STY

INTE

RNAT

IONA

L VL

AAND

EREN

VZW

/ JA

ARGA

NG 4

2 NR

1 /

APRI

L 20

15 /

VERS

CHIJN

T 2

KEER

PER

JAAR

/ IS

SN 0

771-

7687

/ P2

A906

2

1

COVER: DEMONSTRATIE VOOR RAIF BADAWI IN AMSTERDAM, JANUARI 2015

/ AMNESTY IN ACTIE / APRIL 2015 / 2

INHO

UD

Beste activist,

Eind februari verscheen Amnesty’s Jaarrapport met een overzicht van de mensenrechtensituatie in 2014. Geen vrolijke lectuur. Het bevat hallucinante cijfers: miljoenen mensen zijn op de vlucht, steeds meer burgers zien zich elke dag geconfronteerd met geweld. Mensen worden slachtoffer van aanvallen, vervolging en discriminatie.

En wat doet de wereld, of dichterbij, Europa? We stellen ons afwachtend op en ondernemen geen actie. We sluiten onze grenzen en bieden veel te weinig hulp aan vluchtelingen. Vandaar de bittere noodzaak van een campagne zoals SOS Europa. Je leest er alles over in dit nummer.

Miljoenen mensen zijn op de vlucht… Het gevaar van zo’n cijfer is dat het moeilijk te bevatten is. Het gaat niet om statistieken. Het gaat om mensen!

Mensen die met een doffe blik in hun ogen te midden van puin en stof staren naar de levenloze lichamen van hun familieleden en naar wat eens hun huis of hun dorp was.

Mensen die leven op de rand van het bestaan op plaatsen waar water schaars is en de zon een dagelijkse vijand. Mensen die geen enkele stem hebben in de internationale politiek.

Mensen wier leven is verwoest door wreed geweld waartegen zij zich onmogelijk konden verweren. Als er meer foto’s waren, zou je in hun ogen niet alleen de dood zien, maar vaak ook machteloze woede en soms een waanzinnig makend verlangen naar wraak.

Maar dat lijden van zoveel meer mensen gaat grotendeels aan de wereld voorbij.

We mogen ons niet schikken in dit wereldbeeld en blijven dus actie voeren, samen met jou!

Alvast bedankt,

Rik VereeckenVoorzitter

SOS EUROPAVIER DOCHTERS

VERDWENEN OP ZEE

SAOEDI-ARABIË BLOGGEN IS GEEN MISDAAD

SCHRIJFACTIE

PRIKBORD

INTERVIEW VAN WORKSHOP

TOT HUISKAMER CONCERT

IN BEWEGING

SCHRIJFMARATHON 3 244 150 ACTIES DIE VOOR

VERANDERING ZORGEN

THEMA VRIJHEID VAN MENINGSUITING:

ETHIEK, WETGEVING EN GELOOF

AMNESTY IN ACTIE IN 2015Vanaf 2015 zal je dit magazine Amnesty in actie nog twee keer per jaar ontvangen in plaats van vier keer. Wil je doorlopend op de hoogte blijven van wat Amnesty doet? Geef je dan op voor de updates via e-mail: www.aivl.be/nieuwsbrief. Ook via onze web-site www.aivl.be kan je het mensenrechtennieuws, onze acties en campagnes volgen.

5

8-10

3-4

11

1213-14

15

6-7


SOS EUROPA

Op 11 oktober 2013 verloor de Syrische arts Hasan Wahid zijn vier jonge dochters bij een scheepsramp in de Middellandse Zee. Het verhaal van zijn gezin illustreert de onmogelijke keuzes – en vreselijke gevaren – waaraan asielzoekers en migranten die Europa proberen te bereiken blootstaan.

VIER DOCHTERS VERDWENEN OP ZEE

Hasan Wahid en zijn vrouw Manal Hashash zagen de gevaarlijke zeereis naar Europa als hun enige kans. In Libië, waar Hasan tijdelijk werkte als arts, werden ze met de dood bedreigd. Naar hun thuisland Syrië konden ze niet terug wegens de burgeroorlog.

Dus in oktober 2013 betaalden ze 4500 dollar aan een smokkelaar om hen met hun vier dochters – Randa (10), Sherihan (8), Nurhan (6) en Kristina (2) – naar een, zo hoopten zij, veilig en vreed-

zaam leven te brengen. Hasan leeft nu met zijn vrouw in Zwitserland en vertelt ons zijn verhaal:

Ik ontving een directe bedreiging dat als ik Libië niet meteen verliet, ik er spijt van zou krijgen dat ik gebleven was. Ik werd ervan beschuldigd een Assad-aanhanger te zijn en werd in elkaar geslagen. Ik vond dat ik moest vertrekken.

Ik probeerde naar Egypte te gaan, maar Syriërs worden daar niet toegelaten. Ik

vroeg een visum voor Tunesië aan, maar dat werd afgewezen. Ik vroeg een visum voor Malta aan, maar dat werd ook afge-wezen. Op dat moment was de zee onze enige optie.

De smokkelaars hadden ons verteld dat we met een passagiersschip zouden gaan. Toen we zagen dat het een vissers-boot was, was het te laat om terug te gaan. Mijn gezin zat ver van me van-daan. Omdat ik een handicap heb aan mijn voet, moest ik achterin zitten met

DE WAHID-ZUSJES: RANDA, 10, SHERIHAN, 8,

NURHAN, 6, EN KRISTINA, 2. © PRIVATE


SOS

EURO

PA

de ouderen en gehandicapten. Mijn vrouw en kinderen zaten voorin de boot. De meeste van de 450 tot 500 mensen aan boord waren Syriërs.

Na een paar uur verscheen er een speed-boot met gewapende Libische mannen. Ze schoten in de lucht. Onze kapitein bleef doorvaren. We dachten dat het piraten waren, omdat de meesten van ons hun spaargeld bij zich hadden. Rond twee uur ’s nachts schoten ze op de boot. Drie mensen raakten gewond en de boot werd beschadigd. Daarna gingen ze weg.

Er kwam water in de boot en we gebruik-ten waterpompen. Deze werkten tot het middaguur, toen gingen ze kapot. De kapitein deed de motoren uit en hoge golven sloegen aan alle kanten tegen de boot. Zo zaten we, totdat de boot kap-seizde en we allemaal in het water vielen. We zagen een helikopter boven ons hangen. Een uur later arriveerden de Italiaanse en Maltese kustwachten.

Ik heb geen idee hoe ik het heb overleefd. We waren ver van het schip geraakt en de golven duwden ons nog verder weg. Het duurde bijna twee uur voordat ik uit het water werd gehaald. De kustwachten redden eerst de kinderen. Na zonsonder-gang werd ik door de Maltese autoriteiten gered. Ik wist niet of mijn vrouw en kinderen waren gered.

Een man die op de Maltese boot naast me zat – ik kende hem nog uit Libië – zei dat hij een van mijn dochters op een reddingsboot had gezien. Ze is acht jaar en heeft geen voortanden. Haar huids-kleur is donkerder dan die van haar zussen.

Hij zei: “Ze riep me en vroeg of ik haar vader had gezien. Ik zei tegen haar dat ze zich geen zorgen moest maken en dat papa snel zou komen.”Hij probeerde haar te kalmeren, ondanks dat hij nog in het water lag en zij in een boot zat.

HET ENIGE WAT WE WILLEN IS ONZE DOCHTERS VINDEN, DOOD OF LEVENDIn Malta gaf ik alle informatie over mijn dochters en vrouw aan het Rode Kruis: namen, leeftijden. Mijn vrouw, die door de Italianen werd gered, zocht vertwij-feld naar onze dochters in Italië.

We houden vast aan de hoop dat we onze kinderen zullen vinden. Het enige wat we willen is onze dochters terugvin-den, dood of levend.

Tot op vandaag zijn Hasans dochters niet teruggevonden. Tijdens dezelfde scheeps-ramp bij het Italiaanse eiland Lampedusa in oktober 2013 verdronken meer dan 500 mensen. Het leidde tot grote publieke verontwaardiging. De Italiaanse marine startte de reddingsoperatie Mare Nostrum en redde meer dan 150.000 mensen in de Middellandse Zee. En de Europese Unie? Die deed niets.

Zonder EU-steun kon Italië Mare Nostrum niet volhouden. Eind 2014 werd de operatie stopgezet en vervangen door Triton, een Europese Frontex-operatie die op de eerste plaats de grenzen wil bewaken, niet mensen redden. Gevolg: nieuwe tragedies zoals die van Hasans dochters zullen volgen. In januari lieten al 300 mensen het leven bij een eerste grote ramp. Hoever laten we het dodental op zee nog oplopen?

Tijdens filmfestival MOOOV van 25 april tem 3 mei vragen we de Europese Unie eerst mensen te beschermen, daarna de grenzen.

Kom ook in actie: teken onze petitie aan de Europese leiders, onder wie premier Charles Michel op www.aivl.be/soseuropa.

EL SALVADOR: GRATIE VOOR GUADALUPEIN FEBRUARI VERLEENDE DE PARLEMENTAIRE VERGADERING VAN EL SALVADOR GRATIE AAN GUADALUPE, EEN JONGE VROUW DIE SINDS 2007 GEVANGEN ZAT NA EEN MISKRAAM. GUADALUPE WERD ER TEN ONRECHTE VAN VERDACHT ABORTUS TE HEBBEN GEPLEEGD, IETS WAT ONDER ALLE OMSTANDIGHEDEN VERBODEN IS IN EL SALVADOR. GUADALUPE WAS PAS 18 JAAR OUD. “MET DEZE BESLISSING HEEFT EL SALVADOR EEN VERSCHRIKKELIJK ONRECHT ONGEDAAN GEMAAKT. GUADALUPE HAD NOOIT MOGEN WORDEN VEROORDEELD. HAAR VRIJLATING IS EEN TRIOMF VAN RECHTVAARDIGHEID EN EEN GEVOLG VAN HET ONVERMOEIBARE WERK VAN LOKALE MENSENRECHTENACTIVISTEN.”

GOED NIEUWS /

/ MEER GOED NIEUWS OP WWW.AMNESTY.BE/GOEDNIEUWS /


INTERVIEW

GOED NIEUWS /

VAN WORKSHOP TOT HUISKAMER-CONCERTAmnesty is een beweging van mensen die samen in staat zijn de wereld te veranderen. En net zoals er ontelbare verschillende mensen zijn, zijn er ontelbare manieren om die verandering aan te pakken. Neem nu de manier van Sarah Claes, een stagiaire die in 2014 het Amnesty-kantoor in Antwerpen drie maanden kwam versterken.

Sarah kwam de eerste keer in contact met Amnesty International tijdens haar schoolcarrière. “Ik kende Amnesty via de Schrijf-ze-VRIJdagen op mijn school. Zo kwam ik in aanraking met verschillende mensenrechtenthema’s. Sindsdien bleef de naam Amnesty International in mijn hoofd hangen.”

Vele jaren later zat Amnesty nog steeds in haar gedachten. Toen ze tijdens haar hogere studies een stage moest doen, was de keuze dan ook snel gemaakt.

“Ik was enorm blij met de sfeer bij Amnesty. Iedereen was heel open en ze gaven mij veel vertrouwen. Ik voelde me zekerder in mijn vel en kreeg extra moti-vatie. Er was genoeg vrijheid maar ook genoeg ondersteuning.”

Tijdens haar stage ging Sarah mee als begeleider op jongerenweekend in Oostende. “Het was voor mij fantastisch om te zien hoezeer die jonge mensen geëngageerd waren voor mensenrech-ten.”

“Het weekend stond in het teken van de campagne My Body My Rights. Wij zet-ten er zelf acties op poten, luisterden naar getuigen en hebben vooral veel gepraat. Zelf wist ik als tiener bijvoor-beeld niet wat mijn seksuele en repro-ductieve rechten waren.”

OOK GEPRIKKELD?Heb je zin om net zoals Sarah een huiskamerconcert op te zetten? Of ben je geïnspireerd door Sarahs verhaal en borrelt er een eigen idee om Amnesty te steunen in je op? Neem contact op met Nick Vanden Broucke via e-mail [email protected] of telefoon 03 271 16 16.

Bovendien is er dit jaar opnieuw een jongerenweekend van 17 tot 19 juli in Blankenberge. Dit jaar draait het weekend rond onze campagne SOS Europa over asiel en migratie. Ben je tussen 16 en 30 jaar en spreekt het thema je aan? Schrijf je in via www.aivl.be/jongerenweekend.

Gedreven door haar enthousiasme stak Sarah een eigen workshop in elkaar: Pillowtalk Allowed. Doel van de work-shop is generaties onderling te laten praten over seksuele en reproductieve rechten. “Ik streefde ernaar om het ludiek en luchtig te houden en zo dit soms delicate thema bespreekbaar te maken. De workshop doet mensen besef-fen dat seks iets is van alle leeftijden en culturen,” zo vertelt Sarah.

En het bleef niet bij een workshop alleen. Sarah gooide het ook over een luchtiger boeg. “Met behulp van vrien-den wilde ik iets cultureel en muzikaal doen om mensen aan te spreken waar-voor Amnesty nog onbekend is of waar-voor de drempel normaal te hoog is.” Zo kwam Sarah uit bij een huiskamer-concert voor Amnesty.

“Amnesty International was natuurlijk aanwezig tijdens de avond, maar de focus lag op de muziek en het samen-zijn.” Dankzij de gezellige locatie en uitnodigende sfeer begonnen mensen uit zichzelf vragen te stellen over Amnesty en spontaan hulp te bieden. 40 mensen gaven zich op om spoedactivist te wor-den en er werden meer dan 50 brieven geschreven. Bijna alle aanwezigen gaven aan dat ze graag op de hoogte wilden blijven van Amnesty’s acties.

“Ik hoop dan ook dat er nog huiskamer-concerten zullen volgen in Vlaanderen. Zodat gelijkgezinden elkaar leren kennen maar ook dat mensen op een indirecte manier geprikkeld worden door Amnesty International’s werk”, besluit Sarah.

CID VAN VEERDEGEM

SARAH CLAES (RECHTS) TI JDENS HET JONGERENK AMP IN 2014.


SAOE

DI-A

RABI

Ë

BLOGGEN IS GEEN MISDAADHET VERHAAL VAN RAIF BADAWICID VAN VEERDEGEM

Duizend stokslagen, tien jaar cel, tien jaar reisverbod, levenslang verbod op verschijnen in de media én een boete van 1 miljoen Saoedische riaal (226 000 euro). Dat is de straf die de Saoedi-Arabische Raif Badawi kreeg voor het oprichten van een online forum en het versturen van kritische tweets. Sinds 2013 voert Amnesty International daarom actie voor Raif. Maar wat is precies zijn verhaal en hoe is het zover kunnen komen?

2009 Na deze eerste kennismaking met de repressieve Saoedische staat worden in 2009 de rekeningen van de familie Badawi bevroren. De familie van Ensaf Haidar, Raifs vrouw, start een proces om hun echtscheiding te bekomen. Ze kunnen er niet mee leven dat Raif aangeklaagd werd voor geloofsafvalligheid. In Saoedi-Arabië kan een moslim niet samenzijn met een niet-moslim. Raif en Ensaf verzetten zich hevig tegen deze procedure.

2011 In 2011 wordt er een officiële klacht tegen Raif ingediend. Justitie verwijt hem dat hij de Islam beledigt, zijn vader niet gehoorzaamt en weigert de ‘beledi-gende publicaties’ op zijn blog te verwij-deren, zelfs al zijn deze geschreven door derden. In realiteit is de overheid kwaad omdat Raif kritisch is voor de monarchie, voor enkele vooraanstaande geestelijken en voor de religieuze zedenpolitie. Raifs website werd jarenlang gedoogd door de

2008De lijdensweg van Raif Badawi (31) begint in 2008 wanneer hij voor het eerst rechtstreeks in contact komt met overheidscensuur. De autoriteiten zijn niet tevreden over wat hij schrijft op zijn website Saudi Arabian Liberals. Deze website met blog werd opgericht in 2006 en groeide uit tot een van de grootste online fora van Saoedi-Arabië. Op de website konden Saoedi’s zich kritisch uitlaten over allerlei onderwer-pen. Kort samengevat ijverde de website voor een debat over religieuze en poli-tieke kwesties in Saoedi-Arabië. Badawi wordt opgepakt op 6 december 2008 in de luchthaven van Djedda net voor hij een vlucht naar Beiroet wil nemen. Vanwege de aanklacht van ‘geloofsaf-valligheid’ wordt hij de hele dag onder-vraagd. Daarna wordt hij vrijgelaten maar hij mag Saoedi-Arabië niet verlaten, een verbod dat hij mogelijk kreeg voor zijn kritiek op de religieuze politie.

RAIF BADAWI MET ZIJN KINDEREN TERAD, NA JWA EN MIRIAM

Saoedische autoriteiten maar daar komt verandering in na het uitbreken van de Arabische Lente in 2011. De overheid acht het tijd om jonge liberaal denkende mensen af te schrikken. Geen Arabische Lente in Saoedi-Arabië!

2012 en 2013Op 17 juni 2012 wordt Raif opgesloten. Eind juli start zijn proces. Een jaar later, op 29 juli 2013, krijgt Raif het vonnis te horen: zeven jaar gevangenis en 600 stokslagen. Raif en zijn vrouw Ensaf beslissen dat zij beter met hun drie jonge kinderen het land verlaat. De fami-lie Badawi heeft intussen politiek asiel verkregen in Canada. Ensaf verhuist met de kinderen naar Québec.

2014 en 2015Meteen na de eerste veroordeling gaat de advocaat van Raif, Waleed Abu al-Khair, in beroep. Niet met het gewenste resul-taat. Op 7 mei 2014 volgt een ver-hoogde straf, degene die we nu kennen.

WAT SCHREEF RAIF BADAWI?

Wat is het nu juist dat de overheid van Saoedi-Arabië deed huiveren en besloot Raif Badawi aan te klagen en zijn website neer te halen? Mona Mahmood van Amnesty International vertaalde enkele fragmenten uit Raifs blogs:

“Secularisme respecteert iedereen en beledigt niemand … Secularisme is de praktische oplossing om landen (inclusief het onze) uit de derde wereld, en in de eerste wereld te til-len. … Kijk naar wat er gebeurde met Europa nadat het erin slaagde om de geestelijken te bannen uit het publieke leven. Mensen kon-

den zichzelf zijn, en verlichting en creativiteit werden aangemoedigd. Staten die gebaseerd zijn op religie beperken het leven van hun burgers tot een cirkel van geloof en angst.”

“Een tv-prediker riep ons op om astrono-men te straffen! De afgelopen jaren, zei hij, zijn we belaagd door astronomen die een loopje nemen met de sharia. …Ik adviseer NASA om haar telescopen te verlaten en zich te richten op sharia-astronomen, wiens scherpe visie de hopeloos verouderde tele-scopen overstijgt. God zegene hen!”

“Zodra iemand zijn individuele ideeën toe-licht en verspreid, zijn er honderden fatwas

die hem of haar beschuldigen een ongelo-vige te zijn. Alleen omdat hij of zij de moed had enkele heilige onderwerpen te bespre-ken. Ik ben ongerust dat Arabische intellec-tuelen zullen migreren naar plaatsen waar ze kunnen ontsnappen aan het ‘zwaard van de religieuze autoriteiten.”

“Alle landen in de wereld proberen onder-zoekers aan te trekken uit verschillende disciplines. Ze doen verleidelijke offers, bieden financiële steun en halen andere obstakels weg die hun onderzoek in de weg staan. Wij geven een drinker tachtig stok-slagen. Hoeveel slaag verdient een astro-noom dan?”


SAOEDI-ARABIË

De lijfstraf moet in porties van vijftig stokslagen per week uitgevoerd worden. Op vrijdag 9 januari 2015 krijgt Raif de eerste vijftig slagen voor een moskee in Jeddah.

Het protest tegen Raifs straf wordt nu snel luider en luider, in heel de wereld. Van Brussel tot Washington DC, overal trekken activisten de straat op en demonstreren ze aan de Saoedische ambassades. Raif ontvangt verschillende prijzen en wordt genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Verschillende politici en prominenten spreken zich uit voor Raifs vrijlating. Als gevolg van de internationale verontwaardiging worden de stokslagen verschillende weken uitge-steld, zonder dat de autoriteiten daar-voor een reden geven. Op 1 maart blijkt dat Raif mogelijk voor ‘geloofsafvallig-heid’ kan aangeklaagd worden, een aanklacht waarop de doodstraf kan staan.

Het enige waar Raif Badawi ‘schul-dig’ aan is, is aan het vreedzaam uitoefenen van zijn recht op vrije meningsuiting. Voer daarom samen met miljoenen anderen wereldwijd actie voor zijn vrijlating. Surf naar bit.ly/vrijheidvoorRaifBadawi en ontdek er wat jij kan doen voor Raif Badawi.

REPRESSIE IN SAOEDI-ARABIËRaif Badawi is momenteel hét gezicht van Saoedi-Arabische mensenrechtenactivisten. Helaas is hij niet de enige die vastzit of wordt aangeklaagd wegens het uiten van een andere mening.

Ook Waleed Abu al-Khair, de advocaat van Raif Badawi en oprichter van Monitor of Human Rights is veroordeeld tot 15 jaar cel, een boete van 200.000 Saoedische riaal (47 000 euro) en 15 jaar reisverbod. De straf bedroeg 10 jaar maar werd verhoogd met vijf jaar omdat hij weigert zich te verontschuldigen voor zijn werk als mensenrechtenactivist.

Mohammad al-Qahtani is veroordeeld tot 10 jaar cel omdat hij zich inzet voor de mensenrechten. Hij is medeoprichter van ACPRA, een organisatie die rapporteert over mensenrechtenschendingen in Saoedi-Arabië. Voer actie voor hem op pagina 14.

ENSAF HAIDAR TIJDENS EEN DEMONSTRATIE IN QUEBEC


THEM

A

VRIJHEID VAN MENINGSUITING: ETHIEK, WETGEVING EN GELOOF

Woensdag 7 januari 2015, de dag van de aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo, was een dag waarop Europa direct geconfronteerd werd met terrorisme uit het woelige Midden-Oosten. De verontwaardiging was groot. Na de aanslagen in Parijs werd ‘vrijheid van meningsuiting’ alom geprezen. Maar wat wil dat nu zeggen ‘vrijheid van meningsuiting’? Welke rechten hebben wij als Belgische en Europese burgers op vlak van vrije meningsuiting? En kan er dan werkelijk geen grens overschreden worden met de kracht van het woord? Zes vragen en antwoorden bieden verduidelijking.

1. IS HET RECHT OP VRIJE MENINGSUITING EEN ABSOLUUT RECHT?Het recht op vrije meningsuiting wordt gewaarborgd door internatio-nale verdragen, zoals het VN-Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (artikel 10, EVRM). Het is essentieel voor de complete realisatie van andere mensenrechten, maar het is niet absoluut.

Dat wil zeggen dat het recht op vrije meningsuiting aan beperkingen onderworpen kan worden, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het verbod op foltering. Deze beperkingen kunnen enkel als er voldaan wordt aan een aantal voorwaarden, vermeld in diezelfde verdragen.

2. WANNEER KAN EEN STAAT GRENZEN STELLEN AAN HET RECHT OP VRIJE MENINGSUITING?Volgens het EVRM zijn beperkingen toegelaten om de rechten van anderen te beschermen. Als de vrije meningsuiting in conflict komt met andere mensenrechten, zoals het recht om vrij te zijn van dis-criminatie, moet er een afweging gemaakt worden aan de hand van criteria van internationaal recht. De beperkingen moeten voorzien zijn bij wet, een legitiem doel hebben, doelmatig zijn, noodzakelijk zijn en niet verder gaan dan nodig is om het doel te bereiken (propor-tionaliteit).

Die afweging heeft als uitkomst dat de vrije meningsuiting aan banden kan en moet worden gelegd, wanneer er wordt opgeroepen tot haat of geweld, op grond van iemands afkomst, ras of religie. In het Engels spreekt men in dit geval van “hate speech”. Als hiervan sprake is, kunnen er zelfs strafrechtelijke sancties worden opgelegd.

In België is het verbod op racisme en discriminatie vastgelegd in federale en regionale regelgevingen. Het Centrum voor Gelijke Kansen en Racisme-bestrijding kijkt hierop toe, er zijn lokale discriminatiemeldpunten en gevallen van racisme en discriminatie kunnen worden bestraft door de rechtbank.


THEMA

3. BESTAAT ER EEN RECHT OM NIET BELEDIGD TE WORDEN?Het internationaal recht beschermt de vrijheid van gedachte, overtuiging en godsdienst. Dus moet er respect zijn voor ieders religieuze, filosofische of eender welke andere overtuiging. Dit wil echter niet zeggen dat die overtuigingen niet mogen wor-den bekritiseerd of dat er geen spot mee mag gedreven wor-den, ook al kan dit kwetsend zijn. Een recht om niet beledigd te worden, ook al wordt dit zo ervaren door gelovigen, bestaat dus niet. Bepaalde religieuze tradities kunnen een zekere vorm van beperking op de vrije meningsuiting met zich meebrengen zoals het verbod voor orthodoxe joden om de naam van God uit te spreken of op te schrijven, of voor

moslims om de profeet Mohammed af te beelden. Deze beperkingen gelden echter enkel voor de aanhangers van die godsdienst en zijn als dusdanig geen internationale

rechtsregels die op iedereen van toepassing zijn. Om diezelfde reden zijn zulke beperkingen ook geen materie voor staatsinterventies. Er is geen recht van bescherming tegen beledigingen, ook niet wegens het belachelijk maken van iemands religie.

4. WAT IS HET STANDPUNT VAN AMNESTY INTERNATIONAL OVER DE CHARLIE HEBDO-CARTOONS?Charlie Hebdo is een satirisch blad en is daardoor in zijn sociale en politieke commentaar veelal controversieel,

schokkend en vaak voor sommigen beledigend. Dat is uiteindelijk de essentie van satire. Vele moslims voelen

zich in het bijzonder beledigd door sommige cartoons van Charlie Hebdo en door de afbeelding van de profeet

Mohammed. Iets wat volgens de Islamitische traditie, al is het niet expliciet, verboden is. Bovendien wordt de profeet in hun perceptie op een beledigende manier in beeld gebracht.

Charlie Hebdo drijft ook de spot met politieke figuren en andere religies. Terwijl velen de cartoons niet kunnen smaken en ze ongepast, racistisch of beledigend vinden, zijn er ande-

ren die er geen probleem mee hebben wanneer ze in een satiri-sche context worden bekeken.

Amnesty International heeft geen volledige analyse van alle car-toons van Charlie Hebdo, noch van de context van sociale en poli-tieke satire uitgevoerd. Toch stelt Amnesty International dat het

recht op vrije meningsuiting van de journalisten en cartoonisten van Charlie Hebdo niet (preventief) ingeperkt mag worden. Het Europees

Hof voor de Rechten van de Mens heeft immers meermaals gesteld dat het recht op vrije meningsuiting wel aan beperkingen kan worden onder-

worpen, maar dat het niet enkel geldt voor informatie of ideeën die positief of onverschillig onthaald worden, maar dat het ook geldt voor meningen die

de staat of bepaalde bevolkingsgroepen verontrusten, beledigen of schokken.


THEM

A

5. ZET DE PUBLICATIE VAN CARTOONS AAN TOT HAAT? WIL DAT ZEGGEN DAT SATIRISCHE CAR-TOONISTEN GEEN COMMENTAAR MOGEN GEVEN OP DE ACTUALITEIT?Of iets aanzet tot haat, hangt af van een aantal onderling afhankelijke factoren zoals het opzet, de motivatie, de context en de al dan niet voorspelbare gevolgen van een specifiek geval. Afhankelijk van de context en het opzet, kan het afbeel-den van grove, denigrerende, racistische of religieuze stereotypes wel degelijk beschouwd worden als het aanzetten tot haat. Elk geval moet individueel beoor-deeld worden door de overheid. Satire heeft vaak het opzet om exact het tegen-overgestelde te stellen van wat is afge-beeld, wat zulke beoordeling bemoeilijkt. Satire bevindt zich letterlijk op het scherp van de snee. Het is moeilijk een onder-scheid te maken tussen wat aanvaard-baar is en wat als haat of racisme kan worden beschouwd.

Op basis van de beschikbare informatie meent Amnesty International dat de cartoons niet aanzetten tot haat en dat Charlie Hebdo dus niet vervolgd moet worden. Zelfs als er overtuigende infor-matie is dat de publicatie van zulke cartoons, in een satirisch magazine met een beperkte oplage, mogelijk heeft bijgedragen tot het versterken van een bestaand klimaat van discriminatie en van het stereotiep voorstellen van bepaalde sociale groepen, gelooft

Amnesty International niet dat de car-toons moeten worden verboden door de overheid. Ook het al dan niet reproduce-ren van de Charlie Hebdo-cartoons door andere media moet volgens Amnesty International een vrije redactionele keuze blijven. Ook in niet-satirische media, gezien ze na de recente gebeurtenissen gekwalificeerd zouden kunnen worden als informatie van algemeen belang.

SATIRE BEVINDT ZICH OP HET SCHERP VAN DE SNEE

6. WAT IS DE ROL VAN DE OVERHEID IN VERBAND MET CONTROVERSE, BELEDIGINGEN EN BEVES-TIGINGEN VAN RACISTISCHE STEREOTYPES?Staten hebben de plicht om het aanzet-ten tot discriminatie, haat of geweld te verbieden. Dit moet echter wel in over-eenstemming zijn met het internationaal recht. Amnesty International heeft de voorbije vijf decennia gepleit voor de vrijlating van honderden gewetensgevan-genen. Onder hen vele mensen die het slachtoffer werden van overheden die uitzonderingen in de wet misbruiken om (politieke) tegenstanders monddood te maken. Zoals eerder gezegd, strafrechte-lijke vervolging in België is enkel toege-staan wanneer aan strikte voorwaarden voldaan wordt. Vaak is dat niet het geval, en is een strafrechtelijk verbod dus een

© J

OHN

MAC

DOUG

ALL/

AFP/

GETT

Y IM

AGES

onaanvaardbare beperking van de vrije meningsuiting.

Het VN-Verdrag inzake de ‘Uitbanning van Alle Vormen van Rassendiscrimi na-tie’ vraagt dat zijn lidstaten effectieve maatregelen nemen om vooroordelen en racisme te bestrijden, in het bijzonder op het gebied van onderwijs, cultuur en informatie.

Discriminatie en stereotypes die er mee gepaard gaan zijn het schadelijkst wan-neer ze gericht zijn tegen kwetsbare groepen. Dit probleem wordt echter beter bestreden door het aanmoedigen van een dialoog tussen verschillende bevolkingsgroepen, en een betere inte-gratie van de kwetsbare groepen in maatschappelijke structuren dan door het effectief verbieden van het uiten van bepaalde meningen. Dus zouden staten een sociaal beleid moeten voeren dat erop gericht is om de vertegenwoordiging en participatie van mensen te bevorde-ren. Dit in alle sectoren van de samenle-ving, los van afkomst of religie. Als het gaat over vrije meningsuiting, moeten staten ervoor zorgen dat iedereen aan bod kan komen, door bijvoorbeeld te streven naar meer diversiteit en plura-lisme in de media.

VERTALING DOOR JEROEN BEIRNAERT, STEUNPUNT

INTERNATIONAAL BELEID EN EVA BERGHMANS,

BELEIDSVERANTWOORDELIJKE


IN BEWEGING

MENSENRECHTEN EN KUNST IN BRUGGE

OPEN SCHRIJFACTIE IN LIERDe eerste open briefschrijfactie die Amnesty-groep Lier organiseerde in februari, was een groot succes! Er werden in totaal 34 brieven geschre-ven in een gezellig café op het Zimmerplein. Vele passanten merkten de actie op, bleven even stil staan en namen de pen in de hand. Voor herha-ling vatbaar!

<<

OUD IJZER VOOR AMNESTYPol Thoné van Amnesty-groep Antwerpen 129 verzamelt al jarenlang gezwind metaal en oud ijzer. Bij vrienden en kennissen klopt hij aan en rommelt hij menig kelder of zolder leeg op zoek naar alles wat zink, ijzer, metaal of elektro is. Wat Pol in ruil voor deze buit van de schroothandel krijgt, doneert hij aan Amnesty. Bedankt Pol voor je enthousiaste inzet en natuurlijk de opbrengst!

WEKELIJKS PROTEST IN BRUSSELAl wekenlang protesteert Amnesty elke donderdag voor de Saoedische ambassade in Brussel. We eisen de onmiddellijke vrijla-ting van blogger Raif Badawi. Hij kreeg al vijftig stokslagen, en kan er nog 950 krijgen. Wereldwijd werden al meer dan een miljoen handtekeningen verzameld, waar-van 30.000 in België.

In maart organiseerde de Amnesty-groep Brugge 51 voor de derde keer de ten-toonstelling Mensenrechten en Kunst in het voormalige Brugse politiekantoor. Thema dit jaar was: ‘mensen die in hun strijd voor vrijheid en vrije meningsuiting het slachtoffer worden van geweld en/of vervolging’. De groep sloeg de handen in elkaar met enkele scholen kunstonder-wijs en nodigde verschillende kunste-naars, beginnend of niet, uit om samen te werken. Het werd een erg pakkende en verrassende tentoonstelling die menig bezoeker met stof tot nadenken naar huis stuurde.

JAMMEN IN LEUVEN

Tijdens Jamnesty op 24 februari scho-telde de Amnesty-studentenkern Leuven de studenten drie getalenteerde bands voor. Tale Quale beet de spits af voor de goed gevulde concertzaal van de Blauwe Kater. The Insect Soldiers of the Sky, coole gasten met muzikale ambitie, namen enthousiast over. Met Rootman J. & The Zionyouth Crew op het podium stond het publiek in vuur en vlam, zodat de dj’s van Disc Commanders het verhitte publiek de felle nacht in begeleidden.


SCHR

IJFM

ARAT

HON

3 244 150 ACTIESDIE VOOR VERANDERING ZORGENTijdens de Schrijfmarathon in december vorig jaar schreven Amnesty-activisten in heel de wereld brieven voor 12 mensen in nood. Maar liefst 3 244 150 brieven, smsen, tweets en kaartjes werden toen de wereld in gestuurd. Stilletjes aan sijpelt er goed nieuws binnen over de 12 mensen waarvoor we schreven.

delijk bezoek ontvangen van haar dochter. Dat werd haar voordien steeds geweigerd.

Chelsea Manning. De Amerikaanse Chelsea Manning is ook enorm onder de indruk van alle steunbetuigingen. Ze zou iedereen afzonderlijk willen bedanken maar dat is quasi onmogelijk: ze kreeg maar liefst tienduizenden kaartjes en brieven toegestuurd. Door de internatio-nale druk ondernemen de autoriteiten eindelijk ook stappen in het dossier van Chelsea. Zo werd op 5 februari eindelijk een hormonenbehandeling toegestaan voor haar genderdysforie. Het is de eer-ste keer dat zulke behandeling word toegestaan aan een militair.

Vrouwen in Mkhondo, Zuid-Afrika. De kliniek in het Zuid-Afrikaanse Mkhondo liet weten haar prenatale zorgverlening uit te breiden van twee dagen naar zeven dagen per week. De wachttijden worden zo aanzienlijk ingekort. Werkende vrou-wen hoeven nu geen onbetaald verlof meer op te nemen om op consultatie te gaan. We hopen dat deze positieve ont-wikkeling een impact zal hebben op de moedersterfte in Zuid-Afrika.

John Jeanette. De Noorse John Jeanette laat weten dat ze helemaal overweldigd is door de steun van Amnesty-activisten. De persoonlijke en warme woorden ont-roerden haar enorm. Ze bedankt iedereen

Jerryme Corre. Ter gelegenheid van zijn verjaardag mochten zijn vrouw en enkele Amnesty-medewerkers Jerryme Corre bezoeken in de Filipijnse gevangenis. Ze hadden enkele van de vele brieven, waaronder ook brieven uit België, voor hem bij. Jerryme had ook al brieven in de cel ontvangen. Een bewaker merkte toen op dat Jerryme wel erg beroemd moest zijn omdat hij brieven van over de hele wereld kreeg. Jerryme en zijn vrouw hadden zoveel steun niet verwacht. “Ik kan jullie nooit genoeg danken. Deze brieven geven me kracht. Ze veranderen zelfs het verdere verloop van mijn proces. Ze geven ook moed aan mijn vrouw. We zijn niet alleen in deze strijd. Veel men-sen zoeken mee gerechtigheid voor ons.” We vernamen ook dat Jerryme bezoek kreeg van het National Bureau of Investi-gation (NBI) op verzoek van de Duitse ambassade in de Filippijnen. De NBI dacht dat het over iemand van Duitse nationaliteit ging en waren verbaasd te horen dat Jerryme een Filippino is, zon-der banden met Duitsland afgezien van Amnesty International Duitsland! Ze interviewden hem, vroegen hem naar zijn zaak en andere problemen die hij zou kunnen hebben.

Liu Ping. De Chinese Liu Ping zit een celstraf van 6,5 jaar uit omdat ze strijdt tegen de corruptie in haar land. Na de Schrijfmarathon mocht ze in januari ein-

die voor haar geschreven heeft. De brie-ven hebben ook tot actie geleid bij de Noorse regering. Een nieuwe werkgroep werd opgericht om de transgenderpro-blematiek onder de loep te nemen. John Jeanette durft, dankzij de steun van Amnesty, te hopen op een goede afloop.

Raif Badawi. Raif Badawi uit Saoedi-Arabië kreeg de eerste sessie stokslagen toegediend op 9 januari 2015. De daar-opvolgende sessies werden steeds opge-schort. Wereldwijd schrijven mensen brieven en protesteren Amnesty-activisten wekelijks voor Saoedische ambassades. De vrouw van Raif, Ensaf Haider, is erg ontroerd door alle steunbe-tuigingen. Ze vindt het fantastisch en bracht Raif op de hoogte via telefoon. Die begon te schreeuwen uit vreugde. Hij wil bij elk contact met Ensaf horen waar er demonstraties waren en hoeveel mensen deelnamen. Hij weet welke secties demonstraties organiseren en kent zelfs enkele namen van Amnesty-activisten. Toen Ensaf hem vertelde dat we blijven actievoeren, ondanks het weer of andere slechte omstandigheden, was hij erg onder de indruk. Ensaf wil ieder-een laten weten dat de acties echt een verschil maken en dat we niet mogen stoppen tot Raif vrij is!

DANIELLE HENNAERT,

VERANTWOORDELIJKE SCHRIJFMARATHON

We verwachten een volledig rapport over de resultaten van de Schrijfmarathon in de loop van deze maand. Hou onze website www.aivl.be in het oog.


SCHRIJFACTIE

STUUR EEN BRIEF NAARProsecutor General’s Office of the Russian FederationYurii Ya. ChaikaUl. B.Dmitrovka, d.15a125993 Moskou GSP-3RUSSISCHE FEDERATIE

EN EEN KOPIE NAARAmbassade van de Russische FederatieAmbassadeur Alexander Alexandrovich Romanov De Frélaan 66 1180 UkkelF: +32 2 374 26 13E: [email protected]

VOORBEELDBRIEF

(Plaats, datum)

Dear Prosecutor General,

Please allow me to draw your attention to the case of Rasul Kudaev who was arrested on 23 October 2005 on suspicion of organising terrorist attacks on government installations in the city of Nalchik, Kabardino-Balkaria. On 23 December 2014, the Supreme Court of Kabardino-Balkaria sentenced Rasul Kudaev and four other co-defendants to life imprisonment.

On 3 November 2005 Rasul Kudaev filed a complaint alleging that he had been subjected to torture and ill-treatment during his interrogation in 2005 at the police station and at the remand centre SIZO-1 in Nalchik, Kabardino-Balkaria. I am concerned about reports that these allegations have not been investigated.

I am furthermore concerned that he did not receive a fair trial and that the statements extracted under torture led to an unfair conviction. This is a grave violation of international law. I am deeply concerned that Rasul Kudaev, who always claimed his innocence, received a life sentence even though his defense presented witnesses who confirmed Rasul’s alibi.

I urge you to immediately open an independent investigation into allegations that Rasul Kudaev was tortured and to bring all those responsible to justice. I call on you to review the case and to ensure that Rasul Kudaev receives a fair trial on appeal in line with international standards.

Thank you for your attention in this matter.

Yours sincerely,

(Naam, adres en handtekening)

Rasul Kudaev werd op 23 december 2014 tot levenslang veroordeeld voor het organiseren van een terroristische aanval op overheidsinstallaties in 2005. Hij beweert onschuldig te zijn en er zijn getuigen die dit bevestigen. Tijdens het politieverhoor werd hij gemarteld om hem te doen bekennen.

De verklaringen die Rasul Kudaev aflegde werden gebruikt als bewijs in zijn rechtszaak. Dit is een ernstige schending van het internationaal recht. Kudaev diende in november 2005 een klacht in wegens marteling. Er zijn foto’s, getui-genverklaringen en documenten die zijn klacht ondersteunen. Er is echter nog geen onderzoek gedaan naar de beschul-digingen. Rasul Kudaev heeft een klacht ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Schrijf vóór 1 juni 2015 een brief naar de openbare aanklager en roep hem op om direct een onafhankelijk onderzoek in te stellen naar de vermeende marteling van Rasul Kudaev en de verantwoordelij-ken te berechten.

EVENTUELE ANTWOORDEN GRAAG AAN

AMNESTY INTERNATIONAL BEZORGEN

MET VERMELDING VAN DE SCHRIJF-

ACTIE. MEER SCHRIJFACTIES OP

WWW.AMNESTY.BE/SCHRIJFACTIES

RUSLAND: RASUL KUDAEV GEFOLTERD VOOR BEKENTENIS


SCHR

IJFA

CTIE

VOORBEELDBRIEF

(Plaats, datum )

Your Majesty,

I write to you on the fifth anniversary of the founding of the Saudi Civil and Political Rights Association (ACPRA). ACPRA campaigns for the protection and promotion of human rights through non-violent means, yet all of its members have either been imprisoned or put on trial, and are persecuted for their peaceful activism. One of them is Mohammad al-Qahtani, a co-founder of ACPRA who was sentenced on March 9th 2013 to ten years in prison for vague offenses such as “breaking allegiance to and disobeying the ruler” and “disseminating false information to foreign groups”.

Amnesty International considers all eight detained members of ACPRA to be prisoners of conscience held solely for the peaceful exercise of their right to freedom of expression. I urge you to immediately and unconditionally release all prisoners of conscience, including ACPRA members, and call on the prosecution to drop the charges against those ACPRA members facing trial.

Yours respectfully,

(naam, adres en handtekening)

Mohammad al-Qahtani uit Saoedi-Arabië is medeoprichter van ACPRA, een van de weinige mensenrechtenorganisaties in het land. In maart 2013 werd hij veroor-deeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor ‘het zonder toestemming oprichten van een organisatie’ en ‘het aanzetten tot oproer via demonstraties’. De werkelijke reden voor de straf is Mohammads inzet voor de mensenrechten. ACPRA rapporteerde over mensenrech-tenschendingen in Saoedi-Arabië. Ook gaf het juridische bijstand aan families van gevangenen die zonder aanklacht of proces worden vastgehouden.

De mensenrechtensituatie in Saoedi-Arabië is de afgelopen vijf jaar erg verslechterd. Het aantal willekeurige arrestaties, oneerlijke rechtszaken, marte lingen en andere schendingen zijn schrikbarend toegenomen. Met de ver-oordeling van Al-Qahtani in maart 2013 werd ACPRA verboden. Tien van zijn collega’s zitten ook vast of hebben rechtszaken tegen zich lopen.

Kom in actie en schrijf een brief voor 1 juni naar de Koning van Saoedi-Arabië. Roep hem op om Mohammad al-Qahtani onmiddellijk vrij te laten

EVENTUELE ANTWOORDEN GRAAG AAN AMNESTY INTERNATIONAL BEZORGEN

MET VERMELDING VAN DE SCHRIJFACTIE.

MEER SCHRIJFACTIES OP WWW.AMNESTY.BE/SCHRIJFACTIES

SAOEDI-ARABIË: TIEN JAAR CEL VOOR OPRICHTEN MENSENRECHTENORGANISATIE

COLO

FONSTUUR EEN

BRIEF NAARHis Majesty King Salman Bin Abdul Aziz Al SaudThe Custodian of the two Holy MosquesOffice of His Majesty the King Royal CourtRiyadh SAOEDI-ARABIË

EN EEN KOPIE NAARAmbassade van Koninkrijk Saudi-Arabiët.a.v. de heer Abdulrahman Sulaiman O. AlahmedLouizalaan 326 (Blue Tower) 1050 BrusselE: [email protected]

KOM NAAR DE ALGEMENE VERGADERING

OP 25 APRIL

Amnesty in Actie is een uitgave van de Vlaamse afdeling van Amnesty International.

Alle tekst en foto’s © Amnesty International, tenzij anders vermeld

HOOFDREDACTIE Nina BerghmansE: [email protected]: www.amnesty.be/amnestyinactie

VERANTWOORDELIJKE UITGEVERKaren Moeskops, Kerkstraat 156, 2060 Antwerpen

WERKTEN MEE Jeroen Beirnaert, Eva Berghmans, Lorenz Goossens, Danielle Hennaert, Cid Van Veerdegem, Rik Vereecken, Eva Vervecken

VORMGEVING Gramma, Antwerpen

DRUK GRAPHIUS GROUP, Gent

OPLAGE 24.500

ISSN 0771-7687

De folie rond deze Amnesty in Actie is volledig biolo-gisch afbreekbaar. Gooi hem op de composthoop.

Amnesty International is een wereldwijde onafhanke-lijke en onpartijdige organisatie die de naleving van alle mensenrechten nastreeft door onderzoek en actie. Onze activisten worden gedreven door verontwaar-diging over ernstige mensenrechtenschendingen en door hoop op een wereld waarin alle mensenrechten werkelijkheid zijn voor alle mensen.

RAAD VAN BESTUUR Boris De Vloed, Lieven De Wolf, Dominic Duthoit, Marike Lefevre, Ilona Plichart, Ellen Renson, Joos Roets, Hilde Stals, Luc Toelen, Rik Vereecken, Anne Vleminckx

Amnesty International Vlaanderen vzwKerkstraat 156, B-2060 AntwerpenT: 03 271 16 16 / F: 03 235 78 12E: [email protected] / W: www.amnesty.be

Giften zijn welkom op rekeningnummer BE25 0000 0000 8282. Vanaf 40 euro op jaar basis ontvang je een fiscaal attest. Meer over hoe je Amnesty International kan steunen lees je op www.amnesty.be/steunons

Amnesty International Vlaanderen vzw onderschrijft de ethische code van de Vereniging voor Ethiek in de Fondsen- werving www.vef-aerf.be

TIJDSCHRIFT OPZEGGENWil je Amnesty in Actie niet langer ontvangen? Mail je gegevens naar [email protected]


PRIKBORD & COLOFON

SAOEDI-ARABIË: TIEN JAAR CEL VOOR OPRICHTEN MENSENRECHTENORGANISATIE

COLO

FON

MEXICO: CLAUDIA MEDINA NIET LANGER AANGEKLAAGDOP 10 FEBRUARI 2015 LIET HET GERECHT IN MEXICO ALLE AANKLACHTEN TEGEN CLAUDIA MEDINA TAMARIZ VALLEN. CLAUDIA WERD IN 2012 OPGEPAKT, ZWAAR GEFOLTERD EN GEDWONGEN EEN MISDAAD TE BEKENNEN DIE ZE NIET HAD GEDAAN. TOEN AMNESTY INTERNATIONAL HOORDE OVER CLAUDIA’S ZAAK, KWAMEN SYMPATHISANTEN OVER DE HELE WERELD IN ACTIE. 343 000 MENSEN UIT 117 LANDEN ONDERTEKENDEN EEN PETITIE VOOR CLAUDIA. NA DE UITSPRAAK VAN HET GERECHT BEDANKTE ZE IEDEREEN: “DE WETENSCHAP DAT IK NIET ALLEEN WAS, HEEFT EEN GROOT VERSCHIL GEMAAKT VOOR MIJ”.

GOED NIEUWS /

/ MEER GOED NIEUWS OP WWW.AMNESTY.BE/GOEDNIEUWS /

Zin om activisten te ontmoeten uit heel Vlaanderen? Om mee te doen met acties, inspirerende workshops, debatten en lezingen? Kom naar Amnesty’s Algemene Vergadering op 25 april in Gent.

Drie redenen waarom jij naar de Algemene Vergadering (AV) moet komen:1. Je beslist mee. Als vereniging zonder winstoogmerk (vzw) heeft Amnesty leden. Deze

leden kunnen op de AV stemmen over het beleid*. Dit jaar moeten we cruciale beslis-singen nemen om te groeien, en dus meer impact te hebben. Zit het voorstel voor begroting juist? We overleggen graag met alle leden zodat we samen kunnen beslissen.

2. Je kan samen met anderen nadenken en leren van elkaar. De AV is hét moment om na te denken en ervaringen uit te wisselen met andere activisten, leden, bestuurders en professionele medewerkers van Amnesty.

3. Je kan collega-activisten ontmoeten. De AV is dé plek om andere leden te leren kennen en om oude bekenden opnieuw te ontmoeten. Op de AV voel je de dynamiek van de beweging.

Aarzel daarom niet langer en laat op 25 april van je horen. Registreer je vandaag nog op www.aivl.be/algemene-vergadering.

* Stemmen op de AV kan je enkel als lid van Amnesty International. Maar geen nood, het lidmaatschap is volle-dig gratis. Meld je nu aan als lid op www.aivl.be/doe-mee/lidmaatschap.

WIJ VERKLAREN :

Seksuele betrekking tussen meerderjarigen met onderlinge toestemming is nooit een misdaad. Ongeacht je geslacht, seksuele voorkeur, genderidentiteit of burgerlijke staat.

Een abortus laten uitvoeren of iemand hiermee helpen mag niet strafbaar zijn.

Teken het Manifest op:

Betaalbare, vertrouwelijke en kwaliteitsvolle gezondheidszorg en vrije toegang tot anti-conceptiemiddelen zijn geen luxe, maar een mensenrecht.

Voorlichting en informatie over seksuele handelingen moeten gebaseerd zijn op wetenschappelijke bewijzen en beschikbaar zijn voor iedereen.

Iedereen heeft het recht om te leven zonder enige vorm van geweld of verkrachting.

We hebben recht op inbreng bij de creatie van wetten, beleidsmaatregelen en programma’s die ons lichaam en leven beïnvloeden.

Als onze seksuele en reproductieve rechten worden geschonden, hebben we het recht om dit aan te geven en te laten onderzoeken. We kunnen vertrouwen op gerechtigheid.

amnesty in actie, april 2015

Documents