acta apostolicae sedis - · pdf filevalentina: decretum super martyrio servarum...
TRANSCRIPT
An. et vol. CIV 7 Septembris 2012 N. 9
ACTA
APOSTOLICAE
SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
TYPIS VATICANIS — MMXII
Index huius fasciculi(An. CIV, N. 9 – 7 Septembris 2012)
Mensile – Tariffa R.O.C. – Poste Italiane S.p.A. – Spedizione Abbonamento Postale D.L. 353/2003
(Conv. in L. 27/02/2004) art. 1 comma 1 – DCB Roma
ACTA BENEDICTI PP. XVI
pag.
Litterae Decretales
Quibus Beato Stanislao Kazimierczyk Sancto-rum honores decernuntur. . . . . . . 687
Constitutiones Apostolicae
I. In Gallia nova conditur Eparchia Do-minae Nostrae Libanensis ParisiensisMaronitarum appellanda . . . . . . 691
II. In Sri Lanka nova conditur dioecesisBatticaloaensis . . . . . . . . . . 692
III. Nova dioecesis constituitur in India, Udu-piensis appellanda. . . . . . . . . 693
Litterae Apostolicae
I. Venerabili Dei Servo Bernardo Franciscode Hoyos caelitum Beatorum tribuiturdignitas . . . . . . . . . . . . 695
II. Venerabili Servae Dei Clarae Badano Bea-torum honores decernuntur . . . . . 698
III. Venerabili Dei Servae Annae MariaeAdorni caelitum Beatorum tribuitur dig-nitas . . . . . . . . . . . . . 701
Homilia
In Assumptione Beatae Mariae Virginis . . . 704
Allocutio
Ad episcopos nuper consecratos . . . . . . 707
Nuntii
I. Ad participes Conventus pro amicitia in-ter gentes . . . . . . . . . . . 711
II. Ad VI ordinarium Consilium Internatio-nalis Fori Actionis Catholicae. . . . . 714
III. Ad panafricanum Conventum catholico-rum laicorum . . . . . . . . . . 716
pag.
Conventio
Inter Apostolicam Sedem atque Foederatam Ci-
vitatem Saxoniae Inferioris . . . . . 720
ACTA CONGREGATIONUM
Congregatio de Causis Sanctorum
Campitemplen.: Decretum super martyrio Servi
Dei Caroli Lampert . . . . . . . . 722
Valentina: Decretum super martyrio Servarum
Dei Iosephae Martınez Perez et XII Socia-
rum . . . . . . . . . . . . . . 725
Illerden.: Decretum super martyrio Servi Dei
Salvii Huix Miralpeix . . . . . . . 728
Romana: Decretum super virtutibus Servae Dei
Aloisiae Tincani . . . . . . . . . 731
Cracovien.: Decretum super virtutibus Servae
Dei Sophiae Maciejowska-Czeska . . . 734
Romana et Cuernavacen.: Decretum super mi-
raculo Ven. Servae Dei Mariae Agnetis-
Teresiae (in saec.: Emmanuelae a Iesu
Arias Espinosa) . . . . . . . . . 737
Antananariven.: Decretum super miraculo Beati
Iacobi Berthieu . . . . . . . . . 739
Trecen.: Decretum super miraculo Ven. Servi
Dei Aloisii Brisson . . . . . . . . 742
Congregatio pro Episcopis
Provisio Ecclesiarum . . . . . . . . . . 745
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Audientiae sollemniores . . . . . . . . . 746
Segreteria di Stato: Nomine . . . . . . . 746
Necrologio . . . . . . . . . . . . . 750
LIBRERIA EDITRICE VATICANA00120 CITTA DEL VATICANO
Tel. 06.698.83529 – Fax 06.698.84716 – C.C.P. N. 00774000
Benedetto XVI
DOVE C’E DIO C’E FUTURO
VIAGGIO APOSTOLICO IN GERMANIA
22-25 settembre 2011
Collana « Viaggi Apostolici di Benedetto XVI »
Pagine 186 { 8,00
*
Fernando Bea -Alessandro De Carolis
OTTANT’ANNI DELLA RADIO DEL PAPA
Vol. I: da Pio XI a Giovanni Paolo II
Vol. II: da Giovanni Paolo II a Benedetto XVI
Collana « Storia e Attualita »
Pagine 664 { 70,00
*
Benedetto XVI
AFRICAE MUNUS
Esortazione apostolica post-sinodale,
all’episcopato, al clero, alle persone consacrate, ai fedeli laici,
sulla Chiesa in Africa
al servizio della riconciliazione della giustizia e della pace
Collana «Magistero di Benedetto XVI »
Pagine 166 { 4,00
Disponibile anche in inglese, francese, spagnolo, tedesco, portoghese, polacco
LIBRERIA EDITRICE VATICANA00120 CITTA DEL VATICANO
Tel. 06.698.83529 – Fax 06.698.84716 – C.C.P. N. 00774000
CONGREGAZIONE DELLE CAUSE DEI SANTI
LE CAUSE DEI SANTI
Collana « Atti e Documenti dei Dicasteri Vaticani »
Pagine 474 { 30,00
*
Benedetto XVI
L’UOMO IN PREGHIERA
Collana « Catechesi di Benedetto XVI »
Pagine 80 { 9,00
*Antonio Meli
INTRODUZIONE
ALLA COMUNICAZIONE UMANA
Collana « Attualita »
Pagine 152 { 15,00
ACTA APOSTOLICAE SEDISAdministratio: Libreria Editrice Vaticana – Citta del Vaticano – tel. 06.698.83529
Singulis mensibus Commentarium prodit ac quotiescumque vel necessitas vel utilitas id postulare videtur
Mensile – Tariffa R.O.C. – Poste Italiane S.p.A. – Spedizione Abbonamento Postale D.L. 353/2003(Conv. in L. 27/02/2004) art. 1 comma 1 – DCB Roma
Pretium subnotationis a. 2012:in Italia, Euro 60,00 (c.c.p. 00774000) – extra Italiam, Euro 85,00
Pretium unius fasciculi: Euro 10,00Volumen completum post annum 1909: Euro 85,00
Libraria Vaticana subnotatoribus fasciculos Commentarii mittere potest etiam via aeria, charta indica impressos
ACTA BENEDICTI PP. XVI
LITTERAE DECRETALES
Quibus Beato Stanislao Kazimierczyk Sanctorum honores decernuntur.
BENEDICTUS EPISCOPUS
servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam
« Quam pulchri super montes pedes annuntiantis, praedicantis pacem,
annuntiantis bonum, praedicantis salutem, dicentis Sion: “Regnavit Deus
tuus! ” (Is 52, 7) ».
Divina Providentia sanctos viros sanctasque mulieres omni tempore
mittere consuevit, qui eius amorem humano generi per praedicationem
vitaeque sanctitatem annuntient. Praedicationis quidem ministerium et
virtutes beati Stanislai Kazimierczyk, sacerdotis Congregationis Sanctissi-
mi Salvatoris Lateranensis, unicuique nostrum praeclaro sunt exemplo
sacerdotalis religiosaeque vitae atque manifestationis Dei bonitatis.
Beatus Stanislaus anno MCDXXXIII natus est a parentibus Matthia Sołtys
et Hedvige, ferventibus catholicis, a quibus Casimiriae, hodie intra Cracoviae
fines, accuratam accepit christianam educationem. Paroecialem primum fre-
quentavit scholam « Corporis Christi », deinde lauream in theologia consecu-
tus est apud Studiorum Universitatem Iagellonicam Cracoviensem. Anno
MCDLVI in Praeposituram ingressus est Congregationis Sanctissimi Salvatoris
An. et vol. CIV 7 Septembris 2012 N. 9
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFF IC IALE
Directio: Palazzo Apostolico – Citta del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale688
Lateranensis, ubi religiosa vota nuncupavit. Presbyter ordinatus, praedicator
nominatus est eiusdem ecclesiae, in qua catholicae religionis rudimenta
didicit, in paroecia videlicet « Corporis Christi ». Munera deinde explevit
lectoris, magistri novitiorum atque alterius a priore communitatis. Magno
zelo sibi concreditis officiis se dicavit, austeram et afflictam agens vitam.
Devotione eminuit erga Passionem Christi, Virginem Sanctissimam, sanctum
Stanislaum episcopum et martyrem, suum patronum, ac praecipue erga
Eucharistiam, quae cardinem constituit eius spiritualitatis quamque ille
indefatigate sua in praedicatione tamquam culmen ostendit christianae vitae
uniuscuiusque baptizati. Ab Eucharistico fonte ardentem amorem hausit in
Christum et in proximum. Multi ad eum concurrebant, eius peculiari attracti
charismate quod ipse in ministerio Verbi, confessionis et spiritualis modera-
minis docebat; pauperes quoque et aegroti eius sollicita cura uti potuerunt.
Doctrina et virtus, quibus Stanislaus Ecclesiae serviit eamque defendit tem-
pore, quo errores Wyclif et Hus diffundebantur, suam etiam Congregationem
Sanctissimi Salvatoris Lateranensis plurimum ditaverunt solidam per insti-
tutionem, quam ipse novitiis tradidit, fideliter se inspirans reformatione ca-
nonicali de Roudnice anni MCDXXII. Assiduum opus et austera vita brevi
tempore eius fregerunt valetudinem. Etenim Stanislaus LVI annos natus die
III mensis Maii anno MCDLXXXIX animam exhalavit. Eius exuviae in ecclesia
« Corporis Christi » sunt conditae.
Fama sanctimoniae, qua in vita fruebatur, post obitum auxit praesertim
ob innumeras gratias apud eius sepulcrum acceptas. Clarissimum ac genui-
num signum eiusmodi famae sanctitatis constituerunt peregrinationes ad eius
sepulcrum, ad quod videlicet plurimi christifideles accedebant fidenter sibi
suisque auxilia et dona divina rogaturi, necnon litaniae et hymni, quos
populus sua sponte in eius composuit honorem. Etiam in primis scriptis
biographicis apparuit, praeter eius nomen, titulus « beatus ». Incolae Casimi-
riae semper excolunt eum uti suum caelestem patronum.
Die V mensis Februarii anno MCMLXXXVIII Cracoviae conclusus est Proces-
sus super cultu ab immemorabili tempore praestito, qui validus recognitus est
per Decretum Congregationis de Causis Sanctorum die XI mensis Novembris
anno MCMLXXXVIII editum. Faventes tulerunt sententias Congressus sive Pe-
ritorum Historicorum, die XV mensis Ianuarii anno MCMXC, sive Consultorum
Theologorum, die V mensis Iunii anno MCMXCII, quas Patres Cardinales et
Acta Benedicti Pp. XVI 689
Episcopi confirmarunt super heroicis eius virtutibus in Sessione Ordinaria die
I mensis Decembris anno MCMXCII. Decessor Noster beatus Ioannes Paulus II
Congregationi de Causis Sanctorum facultatem tribuit ut Decretum super
heroicis virtutibus et cultu ab immemorabili tempore ei praestito die XXI
mensis Decembris anno MCMXCII promulgaret.
Intuitu Canonizationis, examini subiecta est Congregationis de Causis
Sanctorum coniecta sanatio solius oculi Petri Komorowski, quae anno
MDCXVII evenit et argumentum exstitit Inquisitionis dioecesanae in Archi-
dioecesi Cracoviensi annis MCMXCV-MCMXCVI. Consilium Medicorum die XXIII
mensis Aprilis anno MMIX agnovit huiusmodi eventum sub luce scientiae me-
dicae inexplicabilem fuisse. Consultores Theologi, in Congressu Peculiari die
VIII mensis Iulii anno MMIX, positivum iudicium emiserunt de mira sanatione
intercessioni beati adscripta. Eodem modo etiam Patres Cardinales et
Episcopi iudicaverunt in Sessione Ordinaria die XXIX mensis Septembris
anno MMIX.
Nosmet Ipsi facultatem Congregationi de Causis Sanctorum tribuimus, ut
Decretum super miraculo die XIX mensis Decembris anno MMIX promulgaret.
Deinde in Consistorio die XIX mensis Februarii anno MMX decrevimus, ut ad
Canonizationem beati Stanislai Kazimierczyk, sacerdotis Congregationis
Sanctissimi Salvatoris Lateranensis, procederetur Romae, die XVII mensis
Octobris anno MMX.
Hodie igitur in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus formulam:
«Ad honorem sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catho-
licae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatio-
ne praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum
Nostrorum consilio, beatos Stanislaum Kazimierczyk, Andream Bessette,
Candidam Mariam a Iesu Cipitria y Barriola, Mariam a Cruce MacKillop,
Iuliam Salzano et Baptistam Varano Sanctos esse decernimus et definimus,
ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter
Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti ».
Dum clari huius viri conspicimus vitam, qui Redemptorem hominum
etiam variis in difficultatibus fideliter est secutus, ad altiorem usque in
cotidiana vita imitationem Salvatoris incitamur.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale690
Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma
esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo septimo mensis Octo-
bris, anno Domini bismillesimo decimo, Pontificatus Nostri sexto.
EGO BENEDICTUS
Catholicae Ecclesiae Episcopus
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 134.857
Acta Benedicti Pp. XVI 691
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
DOMINAE NOSTRAE LIBANENSISPARISIENSIS MARONITARUM
In Gallia nova conditur Eparchia Dominae Nostrae Libanensis Parisiensis Maro-
nitarum appellanda.
BENEDICTUS EPISCOPUS
servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam
«Historia, traditiones et plurima ecclesiastica instituta praeclare testan-
tur quantopere de universa Ecclesia Orientales Ecclesiae meritae sint »
(Orientalium Ecclesiarum, 5). Patrimonium hoc ecclesiasticum et spirituale
Nos tueri et promovere volentes, nunc singillatim de fidelibus Ecclesiae
Antiochenae Maronitarum in Gallia sollicitam curam habemus. Itaque,
postquam de hac re Cardinalis Praefectus Congregationis pro Ecclesiis
Orientalibus rettulit, de auctoritate Nostra Apostolica novam Eparchiam
sub titulo Dominae Nostrae Libanensis Parisiensis Maronitarum pro fidelibus
catholicis Ecclesiae Antiochenae Maronitarum in Gallia commorantibus
constituimus, cunctis factis propriis iuribus et obligationibus. Novae
ecclesialis communitatis sedem in urbe Parisiensi ponimus. Ad haec perficien-
da consuetudines iuraque congrua serventur et quae Codice Canonum
Ecclesiarum Orientalium praecipiuntur. De eodem praeterea absoluto nego-
tio sueta documenta exarentur et ad memoratam Congregationem mittantur.
Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratam esse
volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis Iulii, anno
Domini bismillesimo duodecimo, Pontificatus Nostri octavo.
e Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Nicolaus E.-M. D. Thevenin, Protonot. Apost.
Franciscus Piva, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 201.693
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale692
II
BATTICALOAENSIS
In Sri Lanka nova conditur dioecesis Batticaloaensis.
BENEDICTUS EPISCOPUS
servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam
Cum ad aeternam fovendam dominici gregis salutem in Sri Lanka eiusque
regimini facilius et efficacius consulendum petitum esset nuper ut,
quibusdam seiunctis territoriis a dioecesi Trincomaliensi-Batticaloaensi,
nova constitueretur dioecesis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione,
omnibus mature perpensis habitoque pariter faventibus votis eorum,
quorum interest, admotam postulationem, in bonum animarum cessuram,
censuit esse accipiendam. Nos igitur, Successor beati Petri et universalis
Pater, talem sententiam libentes ratam habemus atque summa Apostolica
Nostra potestate haec decernimus. A dioecesi Trincomaliensi-Batticaloaensi
separamus territoria regionum «Batticaloa et Ampara »; ex iisque novam
condimus dioecesim Batticaloaensem, quam metropolitanae Sedi Colum-
bensi in Taprobane suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congrega-
tionis pro Gentium Evangelizatione subicimus. Praeterea iubemus Episcopi
sedem poni in civitate Batticaloaensi templumque ibidem exstans, Beatae
Mariae Virgini dicatum, praesentis dioecesis Concathedralem, ad dignitatem
Cathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero secundum canonicas leges
temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis Frater
Iosephus Spiteri, Archiepiscopus titulo Sertensis et in Sri Lanka Apostoli-
cus Nuntius, qui re acta, curabit documenta exaranda sincerisque exemplis
Congregationi pro Gentium Evangelizatione mittenda.
Hanc denique Apostolicam Constitutionem nunc et in posterum ratam
esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Acta Benedicti Pp. XVI 693
Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio mensis Iulii, anno Domini
bismillesimo duodecimo, Pontificatus Nostri octavo.
e Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Nicolaus E.-M. D. Thevenin, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 201.696
III
UDUPIENSIS
Nova dioecesis constituitur in India, Udupiensis appellanda.
BENEDICTUS EPISCOPUS
servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam
Cunctae catholicae Ecclesiae cum praesideamus, summam curam poni-
mus in Evangelii salute quam latissime diffundenda, ut eiusdem beneficia
et monita omnes gentes contingant cunctasque regiones. Idcirco Nos res
disponere properamus ut hoc facilius commodiusque eveniat. De consilio
igitur Congregationis pro Gentium Evangelizatione, suffragante Venerabili
Fratre Salvatore Pennacchio, Archiepiscopo titulo Montis Marani atque in
India Apostolico Nuntio, haec statuimus et decernimus. Novam dioecesim
condimus Udupiensem appellandam, quae territoria populari loquela nuncu-
pata Udupi, Kundapura, Karkala et ea a dioecesi Mangalorensi seiungenda,
complectetur. Hanc dioecesim Metropolitanae Ecclesiae Bangalorensi suffra-
ganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangeliza-
tione subicimus. Episcopalem porro sedem in urbe ponimus, quae Udupi
vocatur, et ibidem templum Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Miracu-
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale694
lorum dicatum ad statum Cathedralis ecclesiae attollimus. Cetera secundum
leges canonicas temperentur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem
Fratrem supra memoratum normasque Apostolicum Nuntium legamus,
facta videlicet facultate quempiam alium virum in ecclesiastica dignitate
constitutum subdelegandi.
Re tandem ad finem perducta, documenta apparentur, quorum sincera
exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione diligenter mittan-
tur, contrariis rebus minime obsistentibus quibuslibet.
Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Iulii, anno
Domini bismillesimo duodecimo, Pontificatus Nostri octavo.
e Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Nicolaus E.-M. D. Thevenin, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 201.856
Acta Benedicti Pp. XVI 695
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Venerabili Dei Servo Bernardo Francisco de Hoyos caelitum Beatorum tribuitur
dignitas.
BENEDICTUS PP. XVI
Ad perpetuam rei memoriam. — «Videbunt in quem transfixerunt »
(Io 19, 37).
Magnum fuit desiderium Venerabilis Dei Servi Bernardi Francisci de
Hoyos, Societatis Iesu sodalis, semper Domini transfixum Cor inspiciendi,
cum in eo infmitum amorem contemplaretur, necnon ceteris hominibus
absconditum thesaurum demonstrandi, quem in Filii Sui Corde nobis
obtulit Deus.
Bernardus Franciscus de Hoyos die XXI mensis Augusti anno MDCCXI
in pago Torrelobaton, prope Vallisoletum, prior de duobus liberis ex nobili
familia ortus est atque die V mensis Septembris baptismi aqua est ablutus.
Postquam optimam institutionem suo in pago obtinuit, parentes in Colle-
gium eum miserunt primum Nethymnae Campestris tum Villagarciae
Campestris, quod utrumque Iesuitae moderabantur, ubi vitam religiosam
in Societate Iesu affectavit. Ambagibus parentum itemque Provincialis su-
peratis adiit novitiatum. Illis annis (MDCCXXVI-MDCCXXVIII) sanctus Aloisius
Gonzaga et sanctus Stanislaus Kostka in sanctorum catalogum sunt relati,
qui apud Iesuitarum discipulos exemplaria habiti sunt. Sed apud eum Ioan-
nes Berchmans maius habuit pondus, cuius canonizatio eventura erat. Novi-
tiatus et philosophiae annis eum est moderatus P. Ioannes de Loyola Socie-
tatis Iesu, eximius quidem spiritalis moderator eumque in theologica
disciplina adipiscenda est comitatus, cuius curriculum in Collegio Santi Am-
brosii Vallisoleti absolvit (annis MDCCXXXI- MDCCXXXV), ubi non modo magnae
precationis factus est homo sed etiam mysticus. Huic Societatis Iesu sodali
munus concredidit Dominus, quod eius vitae unum fuit propositum, scilicet
Cordis pietatem per propriam sanctificationem et efficacem apostolatum dif-
fundendi. Ante omnia Bernardus Iesus Christi Cordi die XII mensis Iunii anno
MDCCXXXIII formula illa, quam sanctus Claudius La Colombiere scripsit, sese
consecravit. Agebatur autem non de gratia, qua ipse intime ac personaliter
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale696
frui debebat, sed Deus ab eo postulabat ut instrumentum fieret Cordis Christi
divitias cum ceteris communicandi. Spiritali eius moderatori P. Ioanni de
Loyola officium est commissum opus scribendi de essentia ac soliditate huius
pietatis. Lineamenta et sensus huius libri, qui « Tesoro Escondido », id est
Thesaurus Absconditus, inscribitur, die XXI mensis Octobris anno MDCCXXXIV
editus, pertinebant ad Venerabilem Dei Servum Bernardum de Hoyos.
Apostolatum agere solebat schidulas scriptaque diffundens, Sodalitates et
Consociationes ad Sacri Cordis honorem condens, hoc argumentum ut
tractaretur efficiens ac tandem ab Episcopis et Philippo V rege petens
ut peculiaris diei festi condendi petitionem apud Sanctam Sedem sustinerent.
Die II mensis Ianuarii anno MDCCXXXV sacro ordine Vallisoleti est auctus
atque die VI mensis Ianuarii primo apud Collegium sancti Ignatii sacro
litavit. Paucis post mensibus Tertiam Probationem incipiebat, quam ad
finem adducere non potuit, quandoquidem typho correptus die XXIX mensis
Novembris anno MDCCXXXV obiit.
Sanctitatis fama et populi pietas eius post obitum exstiterunt, sed propter
Hispaniae Societatis Iesu incommodas condiciones illius temporis atque
contentionem adversus Sacri Iesu Cordis devotionem Ianseniani generis,
beatificationis Causa non est admota atque deinceps Ordine abolito omnia
sunt silentio obruta. Cum sanctitatis fama produceretur, Vallisoletanus
Episcopus annis MDCCCXCV-MDCCCXCIX Processum Ordinarium incohavit.
Processus Apostolicus ab anno MCMXV ad annum MCMXIX actus est. Historici
Consultores primum die XXXI mensis Martii anno MCMLXI, Consultores
Theologi post in Congressione Peculiari die XXVII mensis Iunii anno MCMXCV
necnon Episcopi in Sessione Ordinaria die XII mensis Decembris subsequentis
de virtutibus heroum in modum exercitis sunt suffragati, ita ut Decessor
Noster Venerabilis Dei Servus Ioannes Paulus II facultatem fecerit ut Con-
gregatio de Causis Sanctorum die XII mensis Ianuarii anno MCMXCVI hac de re
Decretum ederet. Omnibus iure statutis perfectis rebus, sanatio vestigata est
dominae Mercedes Cabezaz Terrero, quae inexplicabilis scientifice a medicis
Consultoribus die XV mensis Novembris anno MMVII est iudicata. Consultores
Theologi in Congressione Peculiari die VII mensis Iulii anno MMVIII atque
Patres Cardinales Episcopique in Sessione Ordinaria die XVIII subsequentis
mensis Novembris faventem sententiam de sanatione Venerabili Dei Servo
Bernardo Francisco de Hoyos adscripta edixerunt. Ideo Nos Ipsi facultatem
fecimus ut Congregatio de Causis Sanctorum Decretum die XVII mensis
Acta Benedicti Pp. XVI 697
Ianuarii anno MMIX evulgaret atque statuimus ut beatificationis ritus
Vallisoleti die XVIII mensis Aprilis anno MMX celebraretur.
Hodie igitur de mandato Nostro Venerabilis Frater Angelus Amato,
Congregationis de Causis Sanctorum Praefectus, textum Litterarum Aposto-
licarum legit, quibus Nos in Beatorum numerum Venerabilem Dei Servum
Bernardum Franciscum de Hoyos adscribimus:
Nos, vota Fratris Nostri Richardi Blazquez Perez, Archiepiscopi Valliso-
letani, necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque
christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto,
auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Servus Dei
Bernardus Franciscus de Hoyos, religiosus, sodalis Societatis Iesu, humilis
Christi amoris testis ardensque devotionis in Sacrum Cor Iesu apostolus,
Beati nomine in posterum appelletur, eiusque festum die undetricesima No-
vembris, qua in caelum est natus, in locis et modis iure statutis quotannis
celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Haec vero quae statuimus firma usquequaque esse volumus ac valida fore
iubemus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVIII
mensis Aprilis, anno MMX, Pontificatus Nostri quinto.
De mandato Summi Pontificis
Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 116.203
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale698
II
Venerabili Servae Dei Clarae Badano Beatorum honores decernuntur.
BENEDICTUS PP. XVI
Ad perpetuam rei memoriam. — « Iesu, ego quoque desidero quod tu
desideras! ».
Haec verba, quae Clara Badano arduis acerbisque momentis vitae suae
repetere consueverat, eius intimam amoris cum Domino Iesu revelant neces-
situdinem.
Ipsa quidem nata est die XXIX mensis Octobris anno MCMLXXI in oppido
Sassello, dioecesis Aquensis. Parentes undecim per annos exspectabant eam.
Idcirco nativitas eius excepta est tamquam gratia specialis Beatissimae
Virginis Mariae, quam pater eius in « Santuario delle Rocche » ferventer
invocabat.
Multo amore circumdata crevit, sana, naturam amans et ludos; a pueritia
dilectione erga Iesum eiusque Matrem eminuit. Singulari caritate prose-
cuta est « ultimos », quibus parva offerebat ministeria, otii tempus saepe
recusans. Die primae communionis dono accepit Evangeliorum librum, qui
«magnificus liber » exstitit illi. Asserebat enim: «Quemadmodum alphabetum
faciliter discere possum, ita quoque Evangelium necessario vivere potero! ».
Novem annos nata nomen dedit Motui quem dicunt Focularinum, a Clara
Lubich fundato tamquam GEN (Generatio Nova), suos quoque parentes
attrahens. Deinde tota vita eius fuit veluti ascensus: conata est «Deum om-
nibus semper praeponere » eique « semper annuere ». Dilexit studium illudque
tamquam « obligationem » percepit, quam laeto serenoque animo est exsecu-
ta, dum felicem cum suis aequalibus se gerebat. Incohata prima classe lycei,
videri coepta est magis pallida et aliquantum defatigata, sed hanc condicio-
nem praetermisit. Septemdecim annos nata, plena gaudebat vitalitate.
Exeunte aestate, dum teniludio recreabatur, dolor lancinans in umero
sinistro coegit eam ad reticulum de manu relinquendum. Ex tomographia
quae dicitur TAC, in valetudinario S. Coronae in loco Pietra Ligure facta,
detectum est gravius osteosarcoma cum metastasi diffusa. Die VII mensis
Februarii anno MCMLXXXIX ingressa est valetudinarium Taurinense «Moli-
nette » nuncupatum, ubi die XXVIII eiusdem mensis effecta est prima sectio
chirurgica. Ipsa expergefacta est haec referens verba: « Iesu, ego quoque
Acta Benedicti Pp. XVI 699
desidero quod tu desideras! ». Operatione aliisque curis incassum adhibitis,
malum inexorabile celeriter procedebat. Clara, haud ignara huius suae con-
dicionis, mentem convertit ad Virginem Mariam per hoc breve scriptum:
«Mater Caelestis... a Te flagito miraculum sanationis; si hoc non respondet
Eius voluntati, postulo a Te necessariam fortitudinem ne umquam deficiam ».
Dolores eam non retinebant. In labiis eius minime fuit lamentatio. Vultus
eius gaudio splendebat et oculi erant semper fulgidi, quamquam eius valetu-
do magis magisque languebat: capillos amisit et crura. Mori non timuit. Tam
exspectatus Sponsus venit ut duceret eam albescente die VII mensis Octobris
anno MCMXC, post acerbam noctem. Matri, quae assidebat ei, omni ope
demulcens frontem eius, ita susurravit: «Mater, felix esto, sicut et ego. Vale! »
et in veram Vitam evolavit.
Ob vastam eius famam sanctitatis die XI mensis Iunii anno MCMXCIX in
dioecesi Aquensi incohata est Inquisitio dioecesana, quae sequenti anno con-
clusa est die XXI mensis Augusti. Probata eius iuridica validitate die XXII
mensis Iunii anno MMI, Congressus peculiaris Consultorum Theologorum die
XVI mensis Novembris anno MMVII de virtutibus Servae Dei heroico more
exercitis prosperum dedit votum, quod confirmaverunt etiam Patres Cardi-
nales et Episcopi, in Sessione Ordinaria coadunati die XV mensis Martii anno
MMVIII. Deinde Nos Ipsi praecepimus Congregationi de Causis Sanctorum ut
Decretum promulgaret declarans Servam Dei virtutes theologales, cardinales
iisque adnexas heroico in gradu exercuisse. Rite peractis omnibus iure prae-
scriptis, Congregationi de Causis Sanctorum per praescriptum examen exhi-
bita est rapida, totalis ac perdurans sanatio Andreae Bartole, qui sepsi me-
ningococcica fulminanti et complicata afficiebatur. Quod mirum scientifice
inexplicabile iudicatum est a medicis die XV mensis Ianuarii anno MMIX. In
Congressu Peculiari Consultorum Theologorum die XX mensis Maii anno MMIX
et in Sessione Ordinaria Cardinalium et Episcoporum die XV subsequentis
mensis Septembris mira sanatio, divinitus patrata, tributa est intercessioni
Venerabilis Servae Dei. Quapropter Congregationi de Causis Sanctorum fa-
cultatem fecimus ut Decretum super miro ederet die XIX mensis Decembris
anno MMIX. Tandem illam Servam Dei beatae titulo honestandam Nos decre-
vimus atque statuimus ut ritus beatificationis in sanctuario Deiparae Divini
Amoris Romae perageretur die XXV mensis Septembris anno MMX.
Hodie igitur in sanctuario Deiparae Divini Amoris de mandato Nostro
Venerabilis Frater Angelus Amato, S.D.B., Archiepiscopus titulo Silensis,
Praefectus Congregationis de Causis Sanctorum, textum Litterarum Aposto-
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale700
licarum legit, quibus Nos Venerabilem Servam Dei Claram Badano in
Beatorum numerum adscribimus:
Nos, vota Fratris Nostri Petri Georgii Micchiardi, Episcopi Aquensis,
necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifi-
delium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctori-
tate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Serva Dei Clara
Badano, iuvenis laica, quae, plena fiducia in Dei amore posita eiusque vo-
luntatem in unione cum Christo semper agere parata, brevem vitam suam
unitati cum fratribus quaerendae dicavit, Beatae nomine in posterum appel-
letur, eiusque festum die undetricesima Octobris in locis et modis iure statutis
quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Confidimus profecto hanc iuvenem christianam virginem optimo exemplo
fore plurimis hominibus nostrae aetatis, praesertim puellis ac aegrotantibus,
ut magna cum fiducia animique serenitate Dominum Iesum quaerant eiusque
salutarem voluntatem.
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim
habere, contrariis rebus quibuslibet non obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV
mensis Septembris, anno MMX, Pontificatus Nostri sexto.
De mandato Summi Pontificis
Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 134.976
Acta Benedicti Pp. XVI 701
III
Venerabili Dei Servae Annae Mariae Adorni caelitum Beatorum tribuitur dignitas.
BENEDICTUS PP. XVI
Ad perpetuam rei memoriam. — «Mulierem fortem quis inveniet? Longe
super gemmas pretium eius » (Prv 31, 10).
Venerabilis Dei Serva Anna Maria Adorni fortis fuit mulier, quae inter
despectos miserosque Dei amorem significans, ut religiosa in carcere detentis,
deperditis feminis pupillisque suam dicavit vitam, permagna fide ac spe
superans praeiudicium.
Unica Michaelis Adorni et Antoniolae Zannetti filia, Anna Maria Carolina
in oppidulo Fivizzano apud Massam Apuanam die XIX mensis Iunii anno
MDCCCV orta est. Anno MDCCCXX mortuo patre, veluti institutrix opus facere
debuit. Matris obsequens voluntati, nuptias iniit atque sex liberos genuit,
quorum quinque mox interierunt, Leopoldus solummodo vixit, qui deinde
Ordinem Sancti Benedicti est ingressus. Cum virum amisisset anno
MDCCCXLIV, primigenium suum propositum persequi statuit atque Domino
suam reliquam vitam dicavit. Spiritu moderatore suadente, apud captiva-
rum carcerem Parmensem suum incohavit apostolatum, fidei pietatisque
christianae principia docens. Deinceps una cum quibusdam piis mulieribus,
ut feminis, quae iam poenam pependerunt, facultas daretur societatem ite-
rum ingrediendi, primum cubiculum conduxit eas hospitio receptura, cum
stabile honestumque opus exspectarent, deinde Domum Restitutionis condi-
dit, quae postea « Institutum Boni Pastoris » est appellata, ad similitudinem
fundationis sanctae Euphrasiae Pellettier Iuliomagensis.
Orta est ideo parva familia religiosarum, quae feminis olim captivis atque
deperditis consulerent. Mater Adorni eam tutelae Virginis Mariae commisit.
Pars mox addita est pupillarum necnon puellarum a familiis neglectarum,
quae urbem peragrabant atque vitiis facile imbuebantur, quibus Venerabilis
Dei Serva magna caritate spiritalique ac materna sollicitudine mederi stude-
bat. De Ordinarii licentia anno MDCCCLIX primae filiae in eiusdem manibus
vota privata nuncuparunt atque die XXV mensis Martii anno MDCCCLXXVI
Episcopus Parmensis Dominicus Villa Institutum Boni Pastoris in Congre-
gationem religiosam sub titulo « Piae Domus Pauperum Mariae Immacula-
tae » convertit, et regulae die XXVIII mensis Ianuarii anno MDCCCXCIII ab
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale702
eiusdem Successore, Andrea Miotti, sunt confirmatae. Dei Serva usque cari-
tatis operibus iuvenili animo studens, magnae fidei, prudens, humilis et
aequabilis vere fuit mulier. Hilaris cum esset indolis, magnanima quidem,
ad bonum procliva, operam dedit ultimis spretisque iuvandis, ut feminis in
carcere detentis. Ad apostolatum agendum ex Eucharistiae amore, ad quam
adorans saepenumero sistebat, necnon ex precatione vim hauriebat. Spei
virtutem strenue tenuit non modo ipsa, verum etiam quod ad innumeras
spe destitutas feminas, quas sua in urbana missione conveniebat. Die VII
mensis Februarii anno MDCCCXCIII obiit et per tres dies exuvias visit Parmensis
populus, magnam sic testans sanctitatem.
Anno MCMXL Processus Ordinarius incohatus est atque anno MCMLIII Pro-
cessus Apostolicus. Theologi Consultores, in Peculiari Congressione die XXVIII
mensis Iunii anno MCMLXXVII coadunati, heroicas iudicarunt eius virtutes et
idem Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die XIII mensis
Decembris anno MCMLXXVII putarunt. Die XV mensis Decembris anno
MCMLXXVII Decessor Noster Venerabilis Dei Servus Paulus VI edidit huius
rei Decretum. Perfectis iure statutis rebus, sanatio quaedam vestigata est,
quam Medici Consultores die XXVII mensis Novembris anno MMVIII ad scien-
tiam inexplicabilem iudicaverunt. Theologi Consultores in Congressione
Peculiari die VII mensis Martii anno MMIX hanc sanationem Venerabilis Dei
Servae Sororis Annae Mariae Adorni intercessioni tribuerunt et similiter
iudicarunt Patres Cardinales et Episcopi in Congressione Ordinaria die XIX
mensis Ianuarii anno MMX coadunati. Rebus tunc sedule perpensis, nos igitur
facultatem fecimus ut Congregatio de Causis Sanctorum Decretum de mira-
culo die XXVII mensis Martii eiusdem anni evulgaret. Statuimus ideo ut
beatificationis ritus Parmae die III mensis Octobris anno MMX celebraretur.
Hodie igitur de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus
S.R.E. Cardinalis Amato, Congregationis de Causis Sanctorum Praefectus,
textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos in Beatorum numerum
Venerabilem Dei Servam Annam Mariam Adorni adscribimus:
Nos, vota Fratris Nostri Henrici Solmi, Episcopi Parmensis, necnon
plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifidelium
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Serva Dei Anna Maria
Adorni, vidua, fundatrix Congregationis Ancillarum Beatae Mariae Immacu-
latae et Instituti Parmensis a Bono Pastore, quae vitam suam caritati im-
pendit se humilioris ordinis hominibus vovens, Beatae nomine in posterum
Acta Benedicti Pp. XVI 703
appelletur, eiusque festum die septima Februarii in locis et modis iure
statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti.
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim
habere, contrariis rebus minime quibuslibet officientibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III
mensis Octobris, anno MMX, Pontificatus Nostri sexto.
De mandato Summi Pontificis
Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 146.930
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale704
HOMILIA
In Assumptione Beatae Mariae Virginis.*
Cari fratelli e sorelle,
il 1º novembre 1950, il Venerabile Papa Pio XII proclamava come dogma
che la Vergine Maria « terminato il corso della vita terrena, fu assunta alla
gloria celeste in anima e corpo ». Questa verita di fede era conosciuta dalla
Tradizione, affermata dai Padri della Chiesa, ed era soprattutto un aspetto
rilevante del culto reso alla Madre di Cristo. Proprio l’elemento cultuale
costituı, per cosı dire, la forza motrice che determino la formulazione di
questo dogma: il dogma appare un atto di lode e di esaltazione nei confronti
della Vergine Santa. Questo emerge anche dal testo stesso della Costituzione
apostolica, dove si afferma che il dogma e proclamato « ad onore del Figlio, a
glorificazione della Madre ed a gioia di tutta la Chiesa ». Venne espresso cosı
nella forma dogmatica cio che era stato gia celebrato nel culto e nella devo-
zione del Popolo di Dio come la piu alta e stabile glorificazione di Maria:
l’atto di proclamazione dell’Assunta si presento quasi come una liturgia della
fede. E nel Vangelo che abbiamo ascoltato ora, Maria stessa pronuncia pro-
feticamente alcune parole che orientano in questa prospettiva. Dice: «D’ora
in poi tutte le generazioni mi chiameranno beata ».1 E una profezia per tutta
la storia della Chiesa. Questa espressione del Magnificat, riferita da san Luca,
indica che la lode alla Vergine Santa, Madre di Dio, intimamente unita a
Cristo suo figlio, riguarda la Chiesa di tutti i tempi e di tutti i luoghi. E
l’annotazione di queste parole da parte dell’Evangelista presuppone che la
glorificazione di Maria fosse gia presente al periodo di san Luca ed egli la
ritenesse un dovere e un impegno della comunita cristiana per tutte le gene-
razioni. Le parole di Maria dicono che e un dovere della Chiesa ricordare la
grandezza della Madonna per la fede. Questa solennita e un invito quindi a
lodare Dio, e a guardare alla grandezza della Madonna, perche chi e Dio lo
conosciamo nel volto dei suoi.
Ma perche Maria viene glorificata con l’assunzione al Cielo? San Luca,
come abbiamo ascoltato, vede la radice dell’esaltazione e della lode a Maria
* Die 15 Augusti 2012.1 Lc 1, 48.
Acta Benedicti Pp. XVI 705
nell’espressione di Elisabetta: « Beata colei che ha creduto ».2 E il Magnificat,
questo canto al Dio vivo e operante nella storia e un inno di fede e di amore,
che sgorga dal cuore della Vergine. Ella ha vissuto con fedelta esemplare e ha
custodito nel piu intimo del suo cuore le parole di Dio al suo popolo, le
promesse fatte ad Abramo, Isacco e Giacobbe, facendone il contenuto della
sua preghiera: la Parola di Dio era nel Magnificat diventata la parola di
Maria, lampada del suo cammino, cosı da renderla disponibile ad accogliere
anche nel suo grembo il Verbo di Dio fatto carne. L’odierna pagina evangelica
richiama questa presenza di Dio nella storia e nello stesso svolgersi degli
eventi; in particolare vi e un riferimento al Secondo libro di Samuele nel
capitolo sesto,3 in cui Davide trasporta l’Arca Santa dell’Alleanza. Il parallelo
che fa l’Evangelista e chiaro: Maria in attesa della nascita del Figlio Gesu e
l’Arca Santa che porta in se la presenza di Dio, una presenza che e fonte di
consolazione, di gioia piena. Giovanni, infatti, danza nel grembo di Elisabet-
ta, esattamente come Davide danzava davanti all’Arca. Maria e la « visita » di
Dio che crea gioia. Zaccaria, nel suo canto di lode lo dira esplicitamente:
« Benedetto il Signore, Dio di Israele, perche ha visitato e redento il suo
popolo ».4 La casa di Zaccaria ha sperimentato la visita di Dio con la nascita
inattesa di Giovanni Battista, ma soprattutto con la presenza di Maria, che
porta nel suo grembo il Figlio di Dio.
Ma adesso ci domandiamo: che cosa dona al nostro cammino, alla nostra
vita, l’Assunzione di Maria? La prima risposta e: nell’Assunzione vediamo che
in Dio c’e spazio per l’uomo, Dio stesso e la casa dai tanti appartamenti della
quale parla Gesu; 5 Dio e la casa dell’uomo, in Dio c’e spazio di Dio. E Maria,
unendosi, unita a Dio, non si allontana da noi, non va su una galassia scono-
sciuta, ma chi va a Dio si avvicina, perche Dio e vicino a tutti noi, e Maria,
unita a Dio, partecipa della presenza di Dio, e vicinissima a noi, ad ognuno di
noi. C’e una bella parola di San Gregorio Magno su San Benedetto che pos-
siamo applicare ancora anche a Maria: San Gregorio Magno dice che il cuore
di San Benedetto e divenuto cosı grande che tutto il creato poteva entrare in
questo cuore. Questo vale ancora piu per Maria: Maria, unita totalmente a
Dio, ha un cuore cosı grande che tutta la creazione puo entrare in questo
cuore, e gli ex-voto in tutte le parti della terra lo dimostrano. Maria e vicina,
2 Lc 1, 45.3 6, 1-15.4 Lc 1, 68.5 Cfr Gv 14, 2.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale706
puo ascoltare, puo aiutare, e vicina a tutti noi. In Dio c’e spazio per l’uomo, e
Dio e vicino, e Maria, unita a Dio, e vicinissima, ha il cuore largo come il
cuore di Dio.
Ma c’e anche l’altro aspetto: non solo in Dio c’e spazio per l’uomo; nel-
l’uomo c’e spazio per Dio. Anche questo vediamo in Maria, l’Arca Santa che
porta la presenza di Dio. In noi c’e spazio per Dio e questa presenza di Dio in
noi, cosı importante per illuminare il mondo nella sua tristezza, nei suoi
problemi, questa presenza si realizza nella fede: nella fede apriamo le porte
del nostro essere cosı che Dio entri in noi, cosı che Dio puo essere la forza che
da vita e cammino al nostro essere. In noi c’e spazio, apriamoci come Maria si
e aperta, dicendo: « Sia realizzata la Tua volonta, io sono serva del Signore ».
Aprendoci a Dio, non perdiamo niente. Al contrario: la nostra vita diventa
ricca e grande.
E cosı, fede e speranza e amore si combinano. Ci sono oggi molte parole su
un mondo migliore da aspettarsi: sarebbe la nostra speranza. Se e quando
questo mondo migliore viene, non sappiamo, non so. Sicuro e che un mondo
che si allontana da Dio non diventa migliore, ma peggiore. Solo la presenza di
Dio puo garantire anche un mondo buono. Ma lasciamo questo. Una cosa,
una speranza e sicura: Dio ci aspetta, ci attende, non andiamo nel vuoto,
siamo aspettati. Dio ci aspetta e troviamo, andando all’altro mondo, la bonta
della Madre, troviamo i nostri, troviamo l’Amore eterno. Dio ci aspetta:
questa e la nostra grande gioia e la grande speranza che nasce proprio da
questa festa. Maria ci visita, ed e la gioia della nostra vita e la gioia e
speranza.
Cosa dire quindi? Cuore grande, presenza di Dio nel mondo, spazio di Dio
in noi e spazio di Dio per noi, speranza, essere aspettati: questa e la sinfonia di
questa festa, l’indicazione che la meditazione di questa Solennita ci dona.
Maria e aurora e splendore della Chiesa trionfante; lei e la consolazione e la
speranza per il popolo ancora in cammino, dice il Prefazio di oggi. Affidia-
moci alla sua materna intercessione, affinche ci ottenga dal Signore di raf-
forzare la nostra fede nella vita eterna; ci aiuti a vivere bene il tempo che Dio
ci offre con speranza. Una speranza cristiana, che non e soltanto nostalgia del
Cielo, ma vivo e operoso desiderio di Dio qui nel mondo, desiderio di Dio che
ci rende pellegrini infaticabili, alimentando in noi il coraggio e la forza della
fede, che nello stesso tempo e coraggio e forza dell’amore. Amen.
Acta Benedicti Pp. XVI 707
ALLOCUTIO
Ad episcopos nuper consecratos.*
Cari Fratelli,
sono lieto di incontrami con voi, riuniti a Roma per il corso di formazione
dei Vescovi di recente nomina, promosso dalla Congregazione per l’Evange-
lizzazione dei Popoli. Saluto cordialmente il Cardinale Fernando Filoni, Pre-
fetto del Dicastero, e lo ringrazio per le cortesi parole che mi ha rivolto anche
a nome vostro. Saluto Mons. Savio Hon Tai-Fai e Mons. Protase Rugambwa,
Segretario e Segretario Aggiunto della Congregazione; a loro e a quanti con-
tribuiscono alla buona riuscita del Seminario esprimo la mia riconoscenza.
Questo corso si svolge in prossimita dell’Anno della fede, un dono prezioso del
Signore alla sua Chiesa per aiutare i battezzati a prendere coscienza della
propria fede e a comunicarla a quanti non ne hanno ancora sperimentato
la bellezza.
Le comunita di cui siete Pastori in Africa, Asia, America Latina ed Ocea-
nia, pur in situazioni differenti, sono tutte impegnate nella prima evangeliz-
zazione e nell’opera di consolidamento della fede. Di esse percepite le gioie e le
speranze, come pure le ferite e le preoccupazioni, similmente all’apostolo
Paolo, che scriveva: « Sono lieto delle sofferenze che sopporto per voi e do
compimento a cio che, dei patimenti di Cristo, manca nella mia carne, a
favore del suo corpo che e la Chiesa ».1 E aggiungeva: « Per questo mi affatico
e lotto, con la forza che viene da lui e che agisce in me con potenza ».2 Nel
vostro cuore sia sempre salda la fiducia nel Signore; la Chiesa e sua, ed e Lui
che la guida sia nei momenti difficili, che di serenita. Le vostre comunita sono
quasi tutte di recente fondazione, e presentano i pregi e le debolezze legati
alla loro breve storia. Mostrano una fede partecipata e gioiosa, vivace e
creativa, ma spesso non ancora radicata. In esse l’entusiasmo e lo zelo apo-
stolico si alternano a momenti di instabilita e incoerenza. Emergono qua e la
frizioni ed abbandoni. Tuttavia, sono Chiese che vanno maturando grazie
all’azione pastorale, ma anche al dono di quella communio sanctorum, che
* Die 7 Septembris 2012.1 Col 1, 24.2 v. 29.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale708
consente una vera e propria osmosi di grazia tra le Chiese di antica tradizione
e quelle di recente costituzione, oltre che, prima ancora, tra la Chiesa celeste e
quella pellegrinante. Da qualche tempo si registra una diminuzione dei mis-
sionari, bilanciata, pero, dall’aumento del clero diocesano e religioso. La
crescita numerica di sacerdoti autoctoni produce pure una nuova forma di
cooperazione missionaria: alcune giovani Chiese hanno iniziato ad inviare
propri presbiteri a Chiese sorelle sprovviste di clero nel medesimo Paese o
in nazioni dello stesso Continente; e una comunione che deve animare sempre
l’azione evangelizzatrice.
Le giovani Chiese costituiscono, dunque, un segno di speranza per il fu-
turo della Chiesa universale. In tale contesto, cari Fratelli, vi incoraggio a
non risparmiare forza e coraggio per una solerte opera pastorale, memori del
dono di grazia che e stato seminato in voi nell’ordinazione episcopale, e che si
puo riassumere nei tria munera di insegnare, santificare e governare. Abbiate
a cuore la missio ad gentes, l’inculturazione della fede, la formazione dei
candidati al sacerdozio, la cura del clero diocesano, dei religiosi, delle religiose
e dei laici. La Chiesa nasce dalla missione e cresce con la missione. Fate vostro
l’appello interiore dell’Apostolo delle genti: «Caritas Christi urget nos ».3 Una
corretta inculturazione della fede vi aiuti ad incarnare il Vangelo nelle culture
dei popoli e ad assumere cio che di buono vive in esse. Si tratta di un processo
lungo e difficile che non deve in alcun modo compromettere la specificita e
l’integrita della fede cristiana.4 La missione richiede Pastori configurati a
Cristo per santita di vita, prudenti e lungimiranti, pronti a spendersi gene-
rosamente per il Vangelo e a portare nel cuore la sollecitudine per tutte
le Chiese.
Vigilate sul gregge, avendo un’attenzione specifica per i sacerdoti. Guida-
teli con l’esempio, vivete in comunione con loro, siate disponibili ad ascoltarli
e ad accoglierli con paterna benevolenza, valorizzando le loro diverse capa-
cita. Impegnatevi ad assicurare ai vostri sacerdoti specifici e periodici incon-
tri di formazione. Fate sı che l’Eucaristia sia sempre il cuore della loro esi-
stenza e la ragion d’essere del loro ministero. Abbiate sul mondo di oggi uno
sguardo di fede, per comprenderlo in profondita, ed un cuore generoso, pronto
ad entrare in comunione con le donne e gli uomini del nostro tempo. Non
mancate alla vostra prima responsabilita di uomini di Dio, chiamati alla
preghiera e al servizio della sua Parola a vantaggio del gregge. Si possa dire
3 2 Cor 5, 14.4 Cfr Enc. Redemptoris missio, 52.
Acta Benedicti Pp. XVI 709
anche di voi quanto il sacerdote Onia affermo del profeta Geremia: « Questi e
l’amico dei suoi fratelli, che prega molto per il popolo e per la citta santa ».5
Tenete lo sguardo fisso su Gesu, il Pastore dei pastori: il mondo di oggi ha
bisogno di persone che parlino a Dio, per poter parlare di Dio. Solo cosı la
Parola di salvezza portera frutto.6
Cari Fratelli, le vostre Chiese conoscono bene il contesto di instabilita che
incide in modo preoccupante sulla vita quotidiana della gente. Le emergenze
alimentari, sanitarie ed educative interrogano le comunita ecclesiali e le
coinvolgono in modo diretto. Anzi, la loro attenzione e la loro opera sono
apprezzate e lodate. Alle calamita naturali si aggiungono discriminazioni
culturali e religiose, intolleranze e faziosita, frutto di fondamentalismi che
rivelano visioni antropologiche errate e che conducono a sottovalutare, se
non a disconoscere, il diritto alla liberta religiosa, il rispetto dei piu deboli,
soprattutto dei bambini, delle donne e dei portatori di handicap. Pesano,
infine, riaffioranti contrasti tra le etnie e le caste, che causano violenze
ingiustificabili. Date fiducia al Vangelo, alla sua forza rinnovatrice, alla
sua capacita di risvegliare le coscienze e di provocare dall’interno il riscatto
delle persone e la creazione di una nuova fraternita. La diffusione della
Parola del Signore fa fiorire il dono della riconciliazione e favorisce l’unita
dei popoli.
Nel Messaggio per la prossima Giornata Missionaria Mondiale ho voluto
ricordare che la fede e un dono da accogliere nel cuore e nella vita, e di cui
ringraziare sempre il Signore. Ma la fede e data perche sia condivisa; un
talento consegnato perche porti frutto; una luce cui non e concesso di rima-
nere nascosta. La fede e il dono piu importante che ci e stato fatto nella vita:
non possiamo tenerlo solo per noi! « Tutti... hanno il diritto di conoscere il
valore di tale dono e di accedervi »: dice Giovanni Paolo II nell’Enciclica
Redemptoris missio.7 Il Servo di Dio Paolo VI, riaffermando la priorita
dell’evangelizzazione, affermava: «Gli uomini potranno salvarsi anche per
altri sentieri, grazie alla misericordia di Dio, benche noi non annunziamo
loro il Vangelo; ma potremo noi salvarci se, per negligenza, per paura,
per vergogna o in conseguenza di idee false, trascuriamo di annunziarlo? ».8
5 2 Mac 15, 14.6 Cfr Discorso al Pontificio Consiglio per la Promozione della Nuova Evangelizzazione, 15
ottobre 2011.7 N. 11.8 Esort. ap. Evangelii nuntiandi, 80.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale710
Tale interrogativo risuoni nel nostro cuore come appello a sentire l’assoluta
priorita del compito dell’evangelizzazione. Cari Fratelli, affido voi e le vostre
Comunita a Maria Santissima, prima discepola del Signore e prima evange-
lizzatrice, avendo dato al mondo il Verbo di Dio fatto carne. Lei, la Stella
dell’evangelizzazione, orienti sempre i vostri passi. In questo senso vi imparto
la Benedizione Apostolica.
Acta Benedicti Pp. XVI 711
NUNTII
I
Ad participes Conventus pro amicitia inter gentes.
Al Venerato Fratello
Monsignor Francesco Lambiasi
Vescovo di Rimini
Desidero rivolgere il mio cordiale saluto a Lei, agli organizzatori e a tutti i
partecipanti al Meeting per l’Amicizia fra i Popoli, giunto ormai alla XXXIII
edizione. Il tema scelto quest’anno — «La natura dell’uomo e rapporto con
l’infinito » — risulta particolarmente significativo in vista dell’ormai imminen-
te inizio dell’« Anno della fede », che ho voluto indire in occasione del Cinquan-
tesimo anniversario dell’apertura del Concilio Ecumenico Vaticano II.
Parlare dell’uomo e del suo anelito all’infinito significa innanzitutto rico-
noscere il suo rapporto costitutivo con il Creatore. L’uomo e una creatura di
Dio. Oggi questa parola — creatura — sembra quasi passata di moda: si
preferisce pensare all’uomo come ad un essere compiuto in se stesso e artefice
assoluto del proprio destino. La considerazione dell’uomo come creatura ap-
pare « scomoda » poiche implica un riferimento essenziale a qualcosa d’altro o
meglio, a Qualcun altro — non gestibile dall’uomo — che entra a definire in
modo essenziale la sua identita; un’identita relazionale, il cui primo dato e la
dipendenza originaria e ontologica da Colui che ci ha voluti e ci ha creati.
Eppure questa dipendenza, da cui l’uomo moderno e contemporaneo tenta di
affrancarsi, non solo non nasconde o diminuisce, ma rivela in modo luminoso
la grandezza e la dignita suprema dell’uomo, chiamato alla vita per entrare in
rapporto con la Vita stessa, con Dio.
Dire che « la natura dell’uomo e rapporto con l’infinito » significa allora
dire che ogni persona e stata creata perche possa entrare in dialogo con Dio,
con l’Infinito. All’inizio della storia del mondo, Adamo ed Eva sono frutto di
un atto di amore di Dio, fatti a sua immagine e somiglianza, e la loro vita e il
loro rapporto con il Creatore coincidevano: «Dio creo l’uomo a sua immagine;
a immagine di Dio lo creo: maschio e femmina li creo ».1 E il peccato originale
ha la sua radice ultima proprio nel sottrarsi dei nostri progenitori a questo
1 Gn 1, 27.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale712
rapporto costitutivo, nel voler mettersi al posto di Dio, nel credere di poter
fare senza di Lui. Anche dopo il peccato, pero, rimane nell’uomo il desiderio
struggente di questo dialogo, quasi una firma impressa col fuoco nella sua
anima e nella sua carne dal Creatore stesso. Il Salmo 63 [62] ci aiuta a entrare
nel cuore di questo discorso: « O Dio, tu sei il mio Dio, dall’aurora io ti cerco,
ha sete di te l’anima mia, desidera te la mia carne, in terra arida, assetata,
senz’acqua ».2 Non solo la mia anima, ma ogni fibra della mia carne e fatta per
trovare la sua pace, la sua realizzazione in Dio. E questa tensione e incancel-
labile nel cuore dell’uomo: anche quando si rifiuta o si nega Dio, non scom-
pare la sete di infinito che abita l’uomo. Inizia invece una ricerca affannosa e
sterile, di « falsi infiniti » che possano soddisfare almeno per un momento. La
sete dell’anima e l’anelito della carne di cui parla il Salmista non si possono
eliminare, cosı l’uomo, senza saperlo, si protende alla ricerca dell’Infinito, ma
in direzioni sbagliate: nella droga, in una sessualita vissuta in modo disordi-
nato, nelle tecnologie totalizzanti, nel successo ad ogni costo, persino in forme
ingannatrici di religiosita. Anche le cose buone, che Dio ha creato come strade
che conducono a Lui, non di rado corrono il rischio di essere assolutizzate e
divenire cosı idoli che si sostituiscono al Creatore.
Riconoscere di essere fatti per l’infinito significa percorrere un cammino
di purificazione da quelli che abbiamo chiamato « falsi infiniti », un cammino
di conversione del cuore e della mente. Occorre sradicare tutte le false pro-
messe di infinito che seducono l’uomo e lo rendono schiavo. Per ritrovare
veramente se stesso e la propria identita, per vivere all’altezza del proprio
essere, l’uomo deve tornare a riconoscersi creatura, dipendente da Dio. Al
riconoscimento di questa dipendenza — che nel profondo e la gioiosa scoperta
di essere figli di Dio — e legata la possibilita di una vita veramente libera e
piena. E interessante notare come san Paolo, nella Lettera ai Romani, veda il
contrario della schiavitu non tanto nella liberta, ma nella figliolanza, nell’a-
ver ricevuto lo Spirito Santo che rende figli adottivi e che ci permette di
gridare a Dio: « Abba! Padre! ».3 L’Apostolo delle genti parla di una schiavitu
« cattiva »: quella del peccato, della legge, delle passioni della carne. A questa,
pero, non contrappone l’autonomia, ma la « schiavitu di Cristo »,4 anzi egli
stesso si definisce: « Paolo, servo di Cristo Gesu ».5 Il punto fondamentale,
2 v. 2.3 Cfr 8, 15.4 Cfr 6, 16-22.5 Ivi 1, 1.
Acta Benedicti Pp. XVI 713
quindi, non e eliminare la dipendenza, che e costitutiva dell’uomo, ma indi-
rizzarla verso Colui che solo puo rendere veramente liberi.
A questo punto pero sorge una domanda. Non e forse strutturalmente
impossibile all’uomo vivere all’altezza della propria natura? E non e forse una
condanna questo anelito verso l’infinito che egli avverte senza mai poterlo
soddisfare totalmente? Questo interrogativo ci porta direttamente al cuore
del cristianesimo. L’Infinito stesso, infatti, per farsi risposta che l’uomo possa
sperimentare, ha assunto una forma finita. Dall’Incarnazione, dal momento
in cui il Verbo si e fatto carne, e cancellata l’incolmabile distanza tra finito e
infinito: il Dio eterno e infinito ha lasciato il suo Cielo ed e entrato nel tempo,
si e immerso nella finitezza umana. Nulla allora e banale o insignificante nel
cammino della vita e del mondo. L’uomo e fatto per un Dio infinito che e
diventato carne, che ha assunto la nostra umanita per attirarla alle altezze
del suo essere divino.
Scopriamo cosı la dimensione piu vera dell’esistenza umana, quella a cui il
Servo di Dio Luigi Giussani continuamente richiamava: la vita come voca-
zione. Ogni cosa, ogni rapporto, ogni gioia, come anche ogni difficolta, trova
la sua ragione ultima nell’essere occasione di rapporto con l’Infinito, voce di
Dio che continuamente ci chiama e ci invita ad alzare lo sguardo, a scoprire
nell’adesione a Lui la realizzazione piena della nostra umanita. « Ci hai fatti
per te — scriveva Agostino — e il nostro cuore e inquieto finche non riposa in
te ».6 Non dobbiamo avere paura di quello che Dio ci chiede attraverso le
circostanze della vita, fosse anche la dedizione di tutto noi stessi in una forma
particolare di seguire e imitare Cristo nel sacerdozio o nella vita religiosa. Il
Signore, chiamando alcuni a vivere totalmente di Lui, richiama tutti a rico-
noscere l’essenza della propria natura di esseri umani: fatti per l’infinito. E
Dio ha a cuore la nostra felicita, la nostra piena realizzazione umana. Chie-
diamo, allora, di entrare e rimanere nello sguardo della fede che ha caratte-
rizzato i Santi, per poter scoprire i semi di bene che il Signore sparge lungo il
cammino della nostra vita e aderire con gioia alla nostra vocazione.
Nell’auspicare che questi brevi pensieri possano essere di aiuto per coloro
che prendono parte al Meeting, assicuro la mia vicinanza nella preghiera ed
auguro che la riflessione di questi giorni possa introdurre tutti nella certezza e
nella gioia della fede.
6 Confessioni I, 1, 1.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale714
A Lei, Venerato Fratello, ai responsabili e agli organizzatori della
manifestazione, come pure a tutti i presenti, ben volentieri imparto una
particolare Benedizione Apostolica.
Da Castel Gandolfo, 10 agosto 2012.
BENEDICTUS PP. XVI
II
Ad VI ordinarium Consilium « Internationalis Fori Actionis Catholicae ».
Al Venerato Fratello
Mons. Domenico Sigalini
Assistente Generale del Forum Internazionale di Azione Cattolica
in occasione della VI Assemblea Ordinaria di codesto Forum Internazio-
nale di Azione Cattolica, desidero rivolgere un cordiale saluto a Lei e a quanti
partecipano al significativo incontro, in particolare al Coordinatore del Se-
gretariato, Emilio Inzaurraga, ai Presidenti Nazionali e agli Assistenti Spiri-
tuali. Un pensiero speciale rivolgo al Vescovo di Iasi, Mons. Petru Gherghel, e
alla sua diocesi, che ospitano questo evento ecclesiale durante il quale siete
chiamati a riflettere sulla « corresponsabilita ecclesiale e sociale ». Si tratta di
un tema di grande rilevanza per il laicato, che bene si colloca nell’imminenza
dell’Anno della Fede e dell’Assemblea Ordinaria del Sinodo dei Vescovi sulla
Nuova Evangelizzazione.
La corresponsabilita esige un cambiamento di mentalita riguardante, in
particolare, il ruolo dei laici nella Chiesa, che vanno considerati non come
« collaboratori » del clero, ma come persone realmente « corresponsabili » del-
l’essere e dell’agire della Chiesa. E importante, pertanto, che si consolidi un
laicato maturo ed impegnato, capace di dare il proprio specifico contributo
alla missione ecclesiale, nel rispetto dei ministeri e dei compiti che ciascuno ha
nella vita della Chiesa e sempre in cordiale comunione con i Vescovi.
A tale proposito, la Costituzione dogmatica Lumen Gentium qualifica lo
stile dei rapporti tra laici e Pastori con l’aggettivo « familiare »: «Da questi
familiari rapporti tra i laici e i pastori, si devono attendere molti vantaggi per
Acta Benedicti Pp. XVI 715
la Chiesa: in questo modo infatti si afferma nei laici il senso della propria
responsabilita, ne e favorito lo slancio, e le loro forze piu facilmente vengono
associate all’opera dei pastori. E questi, aiutati dall’esperienza dei laici,
possono giudicare con piu chiarezza e opportunita sia in cose spirituali che
temporali; e cosı tutta la Chiesa, forte di tutti i suoi membri, compie con
maggiore efficacia la sua missione per la vita del mondo ».1
Cari amici, e importante approfondire e vivere questo spirito di comunio-
ne profonda nella Chiesa, caratteristica degli inizi della Comunita cristiana,
come attesta il libro degli Atti degli Apostoli: « la moltitudine di coloro che
erano diventati credenti aveva un cuor solo e un’anima sola ».2 Sentite come
vostro l’impegno ad operare per la missione della Chiesa: con la preghiera, con
lo studio, con la partecipazione attiva alla vita ecclesiale, con uno sguardo
attento e positivo verso il mondo, nella continua ricerca dei segni dei tempi.
Non stancatevi di affinare sempre piu, con un serio e quotidiano impegno
formativo, gli aspetti della vostra peculiare vocazione di fedeli laici, chiamati
ad essere testimoni coraggiosi e credibili in tutti gli ambiti della societa,
affinche il Vangelo sia luce che porta speranza nelle situazioni problematiche,
di difficolta, di buio, che gli uomini d’oggi trovano spesso nel cammino della
vita.
Guidare all’incontro con Cristo, annunciando il suo Messaggio di salvezza
con linguaggi e modi comprensibili al nostro tempo, caratterizzato da pro-
cessi sociali e culturali in rapida trasformazione, e la grande sfida della nuova
evangelizzazione. Vi incoraggio a proseguire con generosita nel vostro servi-
zio alla Chiesa, vivendo pienamente il vostro carisma, che ha come tratto
fondamentale quello di assumere il fine apostolico della Chiesa nella sua
globalita, in equilibrio fecondo tra Chiesa universale e Chiesa locale e in
spirito di intima unione con il Successore di Pietro e di operosa corresponsa-
bilita con i propri Pastori.3 In questa fase della storia, alla luce del Magistero
sociale della Chiesa, lavorate anche per essere sempre piu un laboratorio di
« globalizzazione della solidarieta e della carita », per crescere, con tutta la
Chiesa, nella corresponsabilita di offrire un futuro di speranza all’umanita,
avendo il coraggio anche di formulare proposte esigenti.
Le vostre Associazioni di Azione Cattolica vantano una lunga e feconda
storia, scritta da coraggiosi testimoni di Cristo e del Vangelo, alcuni dei quali
1 N. 37.2 4, 32.3 Cfr Conc. Ecum. Vat. II, Decreto sull’apostolato dei laici Apostolicam actuositatem, 20.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale716
sono stati riconosciuti dalla Chiesa come beati e santi. In questa scia siete
chiamati oggi a rinnovare l’impegno di camminare sulla via della santita,
mantenendo un’intensa vita di preghiera, favorendo e rispettando percorsi
personali di fede e valorizzando le ricchezze di ciascuno, con l’accompagna-
mento dei sacerdoti assistenti e di responsabili capaci di educare alla corre-
sponsabilita ecclesiale e sociale. La vostra vita sia « trasparente », guidata dal
Vangelo e illuminata dall’incontro con Cristo, amato e seguito senza timore.
Assumete e condividete le scelte pastorali delle diocesi e delle parrocchie,
favorendo occasioni di incontro e di sincera collaborazione con le altre com-
ponenti della comunita ecclesiale, creando rapporti di stima e di comunione
con i sacerdoti, per una comunita viva, ministeriale e missionaria. Coltivate
relazioni personali autentiche con tutti, a iniziare dalla famiglia, e offrite la
vostra disponibilita alla partecipazione, a tutti i livelli della vita sociale,
culturale e politica avendo sempre di mira il bene comune.
Con questi brevi pensieri, mentre assicuro il mio affettuoso ricordo nella
preghiera per voi, per le vostre famiglie e per le vostre associazioni, di cuore
invio a tutti i partecipanti all’Assemblea la Benedizione Apostolica, che
volentieri estendo a quanti incontrerete nel vostro apostolato quotidiano.
Da Castel Gandolfo, 10 agosto 2012.
BENEDICTUS PP. XVI
III
Ad panafricanum Conventum catholicorum laicorum.
A Monsieur le Cardinal
Stanisław Ryłko
President du Conseil pontifical pour les Laıcs
Je suis heureux de vous adresser ma cordiale pensee a vous, Venere Frere,
aux Cardinaux, aux eveques, aux pretres, aux personnes consacrees, et par-
ticulierement a tous les fideles laıcs reunis a Yaounde du 4 au 9 septembre
pour l’important Congres des laıcs catholiques de l’Afrique, organise par le
Conseil pontifical pour les Laıcs avec l’appui de la Conference episcopale du
Cameroun, sur le theme: « Temoins de Jesus Christ en Afrique aujourd’hui.
Acta Benedicti Pp. XVI 717
Sel de la terre ... lumiere du monde ».1 Le theme rappelle deliberement
l’Exhortation apostolique post-synodale Africae munus, qui porte comme
sous-titre la meme citation tiree de l’Evangile de Saint Matthieu: « Vous etes
le sel de la terre ... Vous etes la lumiere du monde ». En remettant personnel-
lement cet important document aux eveques de l’Afrique a Cotonou, le 20
novembre de l’annee derniere, j’ai voulu offrir quelques lignes theologiques et
pastorales pour le cheminement de l’Eglise dans le Continent.
Votre Congres se presente comme une etape significative pour realiser ce
que l’Esprit Saint a inspire aux Peres synodaux lors de la deuxieme Assem-
blee speciale pour l’Afrique, celebree en octobre 2009 a Rome. A Cotonou, j’ai
exprime le souhait que l’Exhortation Africae munus serve de guide surtout
pour l’annonce de l’Evangile a travers l’engagement de tout le Peuple de
Dieu. C’est pourquoi, j’ai appris avec satisfaction l’initiative du Conseil pon-
tifical de convoquer un Congres consacre aux fideles laıcs africains, appeles
specialement de nos jours a un travail toujours plus intense dans la vigne
du Seigneur.2
Lors de mes voyages dans le Continent, j’ai affirme, en diverses occasions,
que l’Afrique est appelee a etre le « Continent de l’Esperance ». Ce n’etait pas
des paroles de circonstance, mais elles indiquaient l’horizon lumineux qui
s’ouvre au regard de la foi. Certes, a premiere vue, les problemes de l’Afrique
apparaissent graves et difficiles a resoudre, et non seulement pour les diffi-
cultes materielles, mais egalement pour les obstacles spirituels et moraux que
l’Eglise rencontre aussi. En outre, il est vrai que meme les valeurs tradition-
nelles les plus valables de la culture africaine sont aujourd’hui menacees par
la secularisation, qui provoque desorientation, lacerations dans le tissu per-
sonnel et social, exasperation du tribalisme, violence, corruption dans la vie
publique, humiliation et exploitation des femmes et des enfants, croissance de
la misere et de la faim. A ceci s’ajoute aussi l’ombre du terrorisme fondamen-
taliste qui a pris recemment pour cible les communautes chretiennes de cer-
tains pays africains. Si, cependant, avec un regard plus profond, nous regar-
dons au cœur des peuples africains, nous decouvrons une grande richesse de
ressources spirituelles precieuses pour notre temps. L’amour pour la vie et
pour la famille, le sens de la joie et du partage, l’enthousiasme de vivre la foi
dans le Seigneur, que j’ai pu constater lors de mes voyages africains, sont
encore graves dans mon cœur. Ne laissez jamais la sombre mentalite relati-
1 Mt 5, 13. 14.2 Cfr Jean-Paul II, Exhort. ap. Christifideles laici, n. 2.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale718
viste et nihiliste qui touche diverses parties de notre monde, ouvrir une
breche dans votre realite ! Accueillez et repandez avec une force renouvelee
le message de joie et d’esperance qu’apporte le Christ, message capable de
purifier et de renforcer les grandes valeurs de vos cultures. C’est pourquoi,
dans l’Encyclique Spe salvi, j’ai voulu presenter la sainte soudanaise Jose-
phine Bakhita comme temoin d’esperance,3 pour montrer comment la ren-
contre avec le Dieu de Jesus Christ est capable de transformer en profondeur
tout etre humain, meme dans les conditions les plus pauvres — Bakhita etait
une esclave — pour lui donner la dignite supreme de fils de Dieu. Justement,
« par la connaissance de cette esperance, elle etait “rachetee”, elle ne se sen-
tait plus une esclave, mais une fille de Dieu libre ».4 Et la decouverte de
l’esperance chretienne suscita en elle un nouveau et irrepressible desir: « la
liberation qu’elle avait obtenue a travers la rencontre avec le Dieu de Jesus
Christ, elle se sentait le devoir de l’etendre, elle devait la donner aussi aux
autres, au plus grand nombre de personnes possible. L’esperance, qui etait
nee pour elle et qui l’avait “rachetee”, elle ne pouvait pas la garder pour elle;
cette esperance devait rejoindre beaucoup de personnes, elle devait rejoindre
tout le monde ».5 La rencontre avec le Christ donne l’elan pour surmonter
meme les difficultes apparemment les plus insurmontables. C’est l’experience
de sainte Bakhita, mais c’est aussi l’experience que beaucoup de jeunes
africains — grace a Dieu, la grande majorite de la population — sont appeles
a vivre aujourd’hui dans la suite fidele du Seigneur. Rendre l’Afrique
« Continent de l’Esperance » est un engagement qui doit orienter la mission
des fideles laıcs africains aujourd’hui, de meme que le Congres lui-meme que
vous celebrez.
Dans cette perspective, votre assise constitue un moment significatif dans
la preparation de deux evenements ecclesiaux d’envergure universelle desor-
mais imminents: le Synode des Eveques sur la nouvelle evangelisation et
l’« Annee de la foi ». A Cotonou, en remettant l’Exhortation Africae munus,
j’ai rappele que « tous ceux qui ont recu ce don merveilleux de la foi, ce don de
la rencontre avec le Seigneur ressuscite, ressentent aussi le besoin de l’annon-
cer aux autres ».6 La mission naıt en effet de la foi, don de Dieu a accueillir, a
nourrir et a approfondir car « nous ne pouvons pas accepter que le sel de-
3 Cfr n. 3.4 Ibidem.5 Ibidem.6 Homelie de la messe au Stade de l’amitie, Cotonou-Benin, 20 novembre 2011.
Acta Benedicti Pp. XVI 719
vienne insipide et que la lumiere soit tenue cachee ».7 La priorite de la foi a
naturellement un sens plus logique que chronologique. En effet, l’accueil de
ce don divin va de pair avec l’elan pour l’annonce de l’Evangile, dans une
sorte de « cercle vertueux », ou la foi pousse a l’annonce et l’annonce renforce
la foi: « En effet, la foi grandit quand elle est vecue comme une experience
d’un amour recu et quand elle est communiquee comme une experience de
grace et de joie ».8 Vraiment, « la foi s’affermit lorsqu’on la donne! », selon les
paroles inoubliables du bienheureux Jean-Paul II.9
Enfin, j’aimerais rappeler quelques paroles du Serviteur de Dieu Paul VI,
fidele interprete du Concile: « Evangeliser, pour l’Eglise, c’est porter la Bonne
Nouvelle dans tous les milieux de l’humanite et, par son impact, transformer
du dedans, rendre neuve l’humanite elle-meme ».10 Dans cette œuvre de trans-
formation de toute la societe, tellement urgente pour l’Afrique d’aujourd’hui,
les fideles laıcs ont un role irremplacable: « Par ses membres laıcs, l’Eglise se
rend presente et active dans la vie du monde. Les laıcs ont un grand role a
jouer dans l’Eglise et dans la societe. [...] En effet, ils sont des “ambassadeurs
du Christ” 11 dans l’espace public, au cœur du monde ».12 Femmes et hommes,
jeunes, personnes agees et enfants, familles et societes entieres, toute
l’Afrique attend aujourd’hui les « ambassadeurs » de la Bonne Nouvelle, fide-
les laıcs issus des paroisses, des Communautes Ecclesiales Vivantes, des mou-
vements ecclesiaux et des communautes nouvelles, amoureux du Christ et de
l’Eglise, pleins de joie et de reconnaissance pour le Bapteme qu’ils ont recu,
artisans courageux de paix et annonciateurs d’une esperance authentique.
Confiant le Congres a l’intercession bienveillante et maternelle de la
Bienheureuse Vierge Marie, qui, comme le mentionne la priere de votre
Congres, est «Notre-Dame d’Afrique, Reine de la Paix et Etoile de la
nouvelle Evangelisation », j’accorde volontiers a tous les participants
la Benediction Apostolique.
De Castel Gandolfo, le 10 aout 2012.
BENEDICTUS PP. XVI
7 Motu proprio Porta fidei, n. 3.8 Ibid., n. 7.9 Lettr. enc. Redemptoris missio, n. 2.
10 Exhort. apost. Evangelii nuntiandi, n. 18.11 2 Co 5, 20.12 Exhort. apost. post-synodale Africae munus, n. 128.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale720
CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET SAXONIAM INFERIOREM
AD IMMUTATIONES QUASDAM INDUCENDAS
IN CONCORDATUM DIE XXVI MENSIS FEBRUARII
ANNO MCMLXV INITUM
VERTRAG
zwischen dem Heiligen Stuhl und
dem Land Niedersachsen zur
Anderung des Konkordats vom 26.
Februar 1965.
Zwischen
dem Heiligen Stuhl
vertreten durch dessen Bevollma-
chrigten, Seine Excellenz Erzbi-
schof Dr. Jean-Claude Perisset,
den Apostolischen Nuntius in der
Bundesrepublik Deutschland, Titu-
larerzbischof von Iustiniana prima,
und
dem Land Niedersachsen
vertreten durch den Ministerprasi-
denten, Herrn David McAllister,
wird nachstehender Vertrag
geschlossen:
Zur Weiterentwicklung des kirchli-
chen Schulwesens in Niedersachsen
sind die Hohen Vertragspartner
ACCORDO
fra la Santa Sede e il Land Nieder-
sachsen a modifica del Concordato
del 26 febbraio 1965.
Fra
la Santa Sede
rappresentata dal Suo Plenipoten-
ziario, Sua Eccellenza Mons. Dott.
Jean-Claude Perisset, Nunzio Apo-
stolico nella Repubblica Federale di
Germania, Arcivescovo titolare di
Giustiniana prima,
e
il Land Niedersachsen
rappresentato dal Presidente dei
Ministri, Signor David McAllister,
viene concluso il seguente
Accordo:
Le Alte Parti contraenti, per l’ulte-
riore sviluppo delle scuole della
Chiesa nel Niedersachsen, hanno
Acta Apostolicae Sedis – Conventio 721
uber folgende Anderungen des von
ihnen am 26. Februar 1965 unter-
zeichneten Konkordats, geandert
durch die Vertrage vom 21. Mai
1973, vom 8. Mai 1989, vom 29. Ok-
tober 1993 und vom 6. April 2010
ubereingekommen:
1. § 6 der Anlage zum Konkordat
wird wie folgt geandert:
a) Absatz 5 wird gestrichen.
b) Der bisherige Absatz 6 wird
Absatz 5.
2. Ratifikation und Inkrafttreten.
Dieser Vertrag, dessen italienischer
und deutscher Text gleiche Kraft
haben, soll ratifiziert und die Rati-
fikationsurkunden sollen moglichst
bald in Berlin ausgetauscht werden.
Er tritt mit dem Tag ihres Austau-
sches in Kraft.
Zu Urkend dessen wurde dieser
Vertrag in doppelter Urschrift
unterzeichnet.
Hannover, am 8. Mai 2012.
David McAllister
Niedersachsischer Ministerprasident
convenuto di apportare al Con-
cordato da Esse sottoscritto il 26
febbraio 1965, modificato con gli
Accordi del 21 maggio 1973, dell’8
maggio 1989, del 29 ottobre 1993
e del 6 aprile 2010, le seguenti
modifiche:
1. Il § 6 dell’Allegato al Concordato
viene modificato come segue:
a) Il comma 5 viene cancellato.
b) L’attuale comma 6 diventa il
comma 5.
2. Ratifica ed entrata in vigore.
Il presente Accordo, i cui testi ita-
liano e tedesco fanno egualmente
fede, dovra essere ratificato e gli
Strumenti di ratifica dovranno esse-
re scambiati al piu presto a Berlino.
Esso entra in vigore il giorno dello
scambio di detti Strumenti.
In fede di che e stato sottoscritto
il presente Accordo in doppio origi-
nale.
Hannover, am 8. Mai 2012.
c Dr. Jean-Claude Perisset
Nunzio Apostolico
Instrumenta ratihabitionis Conventionis inter Apostolicam Sedem atque
Foederatam Civitatem Saxoniae Inferioris constitutae, accepta et reddita mutuo
fuerunt Berolini in urbe die XXV mensis Iulii anno MMXII; a quo ipso die
Conventio vigere coepit ad normam eiusdem Pactionis.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale722
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
CAMPITEMPLENSIS
Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servi Dei Caroli Lampert, Sacerdotis
dioecesani, Pro-Vicarii Administrationis Apostolicae Oenipontanae - Campitem-
plensis ({ 1944)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
«Nunc gaudeo in passionibus pro vobis et adimpleo ea, quae desunt pas-
sionum Christi, in carne mea pro corpore eius, quod est ecclesia » (Col 1, 24).
Fulgidum Apostoli hoc testimonium Servi Dei Caroli Lampert vitam et
mortem efficaciter perstringit, qui, enim, ministerium suum exercens pasto-
rale, commenticiis et religioni infensis opinionibus nefariae, sed tunc temporis
praepollentis, nazistarum doctrinae obsistere debuit ac, de officio Christo
super viam Crucis inhaerendi sibi summopere conscius, placida constantia
martyrium adeundum accepit.
Servus Dei die 9 mensis Ianuarii anno 1894 in Gofis (Vorarlberg Austria)
natus est, e parentibus humilibus genere, sed christiana pietate funditus
informatis. Necessitudinibus rei familiaris praesertim post obitum patris
etiam instantibus, cursum tamen studiorum patravit et diploma maturitatis
secunde adeptus est. Iuventutis vero aetate, vividum animadvertit deside-
rium vitam suam Domino omnino dicandi vocationem sacerdotalem amplec-
tens, quapropter Seminarium Brixinense ingressus, ad studia Theologiae in-
cubuit, quibus expletis, die 12 mensis Maii anno 1918, presbyteratu actus est.
Ministerium pastorale incepit capellani munus suscipiens in oppido Dorn-
birn-Markt. Mense Octobris anno 1930, Romam missus est, ut studia Iuris
Congregatio de Causis Sanctorum 723
Canonici obiret, quae usque ad doctoratum et titulum advocati Sacrae Rotae
complevit.
Anno 1935, Dominus Carolus mandatus est, ut Administratoris Apostolici
Oenipontani - Campitemplensis et Moderatoris Officialis Tribunalis Ec-
clesiastici Oenipontani fungeretur oneribus, et, anno 1939, pro-Vicarius
Administrationis Apostolicae Oenipontanae - Campitemplensis quoque nomi-
natus est.
Interdum, actionem publicam in dies instantiorem inierat Germania
occupationis regionum Europae centralis, in quibus praesertim germanicus
sermo adhibebatur, et speciali modo in Vorarlberg, cuius adiunctio, sub vul-
gari nomine Anschluss posteris nota, occurrit anno 1938. Novo inito regimine
Administrationis, Servus Dei plures obices atque aequivoca oppetere incepit
et palam cum militiis occultis, cui nomen vulgo Gestapo, concurrere. Nam,
alienationi coactae aedificii Seminarii theologici « Canisianum » Oenipontani
et monasterii Sororum ab Adoratione Perpetua praeclusioni firmiter renuit,
cuius conflictationis causa praesidibus civium mox invisus factus est, qui eum
hostem reipublicae iamiam habuerunt.
Hoc ob firmum consilium, quod libertate Ecclesiae eiusdemque institu-
tionum strenue defendenda confisus ceperat, per speciem in vincula ductus
est, sed paucis vero diebus post e custodia dimissus. Lites, tamen, adversus
regimen haud praetermisit et Servus Dei, in carcerem Oenipontanum iterum
coniectus est, dein die 24 mensis Augusti anno 1940 in campum detentionis
Dachau deportatus. A mense Augusti anno 1941 usque ad diem 4 mensis
Februarii anno 1943 in oppido Stettin in exilio fuit. Deinde, pluribus transac-
tis temporis spatiis sub exceptione libertatis, diversos in captivorum locos
invitus peragratus, demum, mense Decembris anno 1943, in campum Halla-
rum Salicarum in Sachsen-Anhalt translatus est, ubi praesertim periniqua
inhumanaque incommoda tulit. Nec eo magis umquam se abiecit, sed acer-
bam persecutionem aequo vultu passus est, officium fungi voluntatis Dei
perficiendae sibi firmiter persuasum habens. Atrocibus illis in angustiis in
orationem omnino enisus est et, impetu amoris prorumpente, humiliationem
ac passionem in oblationem Domino mutavit, pacem super dilectam patriam
ac totum terrarum orbem impetrans. Falso, enim, crimine insimulatus spe-
culationis, reus societatis cum inimicis ac seditionis contra militias conflan-
dae Servus Dei iudicatus est et, his inanibus in eum illatis causis, die 20
mensis Decembris anno 1943, a Tribunali Castrensi capite damnatus. Die
14 mensis Ianuarii anno 1944 in carcerem in Torgau deportatus est. In nova
actione die 8 mensis Septembris anno 1944 propter explorationem iterum
capite damnatus est. Die 13 mensis Novembris anno 1944 in carcere «Roter
Ochse » Hallensi supplicium obtruncatione capitis crudeliter sumptum est.
Hanc ob martyrii famam apud Curiam Episcopalem Campitemplensem a
die 1 mensis Octobris anno 1998 ad diem 18 mensis Novembris anno 2003
Inquisitio beatificationis seu declarationis martyrii facta est, cuius auctoritas
et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum Decreto diei 15 mensis
Martii anno 2008 probatae sunt. Positione confecta, iuxta suetum morem, die
5 mensis Martii anno 2010, in Congressu Peculiari Consultorum Theologorum
prospero cum exitu disceptatum est an Servi Dei mors verum martyrium
fuisse. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 21 mensis
Iunii anno 2011 habita, audita relatione Eminentissimi ac Reverendissimi
Domini Pauli Iosephi Cardinalis Cordes, Causae Ponentis, agnoverunt
Servum Dei Carolum Lampert in odium fidei ob fidelitatem erga Christum
ab ipso confessam martyrium passum esse.
De hisce omnibus rebus, referente infrascripto Cardinali Praefecto, certior
factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de
martyrio eiusque causa Servi Dei Caroli Lampert, Sacerdotis dioecesani et
Pro-Vicarii Administrationis Apostolicae Oenipontanae - Campitemplensis, in
casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale724
Congregatio de Causis Sanctorum 725
VALENTINA
Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servarum Dei Iosephae Martınez Perez,
Sororis Professae Congregationis Filiarum a Caritate et XII Sociarum ({ 1936)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Quis nos separabit a caritate Christi? Tribulatio an angustia an persecu-
tio an fames an nuditas an periculum an gladius? [...] Sed in his omnibus
supervincimus per eum, qui dilexit nos » (Rom 8, 35-39).
Mysterium amoris et doloris, quod Iesus Christus divinitus vixit et quod
ab apostolo Paulo relatum est, rursus perficitur in rebus, quae a Serva Dei
Iosepha Martınez Perez et ab eius sodalibus pie susceptae sunt, quae, in flore
aetatis, barbare et inhumane, Catholica pro fide, trucidatae sunt.
Satis nota ab omnibus videtur Hispaniae rei publicae conditio inter annos
1936 et 1939: enim in tempore magnae societatis sollicitationis illi milites
republicani seu rebelles ferocem et acerbissimam persecutionem explicave-
runt erga omnes, qui Catholicae Ecclesiae sodales profiterentur. Hostili hac
in conditione decem et duae Filiae a Caritate Sancti Vincentii a Paulo et
iuvenis mulier laica, quae in quodam communitatis instituto famulabatur,
atrociter astrinctae sunt. Enim istae inter menses Augusti et Decembris anni
1936 inique comprehensae et turpiter interfectae sunt.
Serva Dei Iosepha Martınez Perez die 5 mensis Augusti anno 1898 in pago
Alberique, iuxta Valentiam, nata est. Primum recepta est in Valentiano
postulandarum instituto, deinde in Matritensi novitiato. Anno 1926 a supe-
rioribus mandatum aegrorum ministrae iuxta valetudinarium provinciae
Valentiae accepit, hoc munus summa deditione exsecuta est usque ad diem
14 mensis Octobris anni 1936, cum deprehensa est a militibus. Insequenti die
iuxta Pontem Canum in Llosa de Ranes plumbo interfecta est.
Serva DeiMartina Vazquez Gordo die 30 mensis Ianuarii anno 1865 in pago
dicto Cuellar, non longe a Segovia, nata est. Probanda recepta est iuxta
valetudinarium Vallisoletanae provinciae, anno 1926 missa fuit ad commu-
nitatem valetudinarii Segobrigae, ab hoc die 4 mensis Octobris anno 1936
seditiosis a militibus deducta est et interfecta in Algar de Palancia.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale726
Serva Dei Iosepha Laborra Goyeneche die 6 mensis Februari anno 1864 in
pago v. d. Sanguesa iuxta Pampelonem nata est. Ingressa est in novitiatum et
deinde missa est ad hospitium pagi Cuenca, in quo undeviginti annos suo
officio diligenter functa est. Deprehensa est et die 9 mensis Decembris anno
1936 in Picadero de Paterna iuxta Valentiam ferociter interfecta est.
Serva Dei Carmela Rodrıguez Banazal die 26 mensis Martii anno 1876 in
Villa de Cea iuxta Auriam nata est. Post eius aditum in Congregationem
Filiarum Caritatis statim, superiorum iussu, puerorum curam in asylo pagi
v. d. Betera suscepit. Die 9 mensis Decembris anno 1936 in Picadero de
Paterna eam milites necaverunt.
Serva Dei Pilar Nalda Franco die 24 mensis Maii anno 1871 in Algodonales,
non longe ab Assidono, orta est. Excepta in numero Filiarum Caritatis,
munere suo in asylo pagi Betera functa est. Die 9 decembris anno 1936 in
Picadero de Paterna occisa est.
Servae Dei Stephania Irisarry Irigaray in Peralta iuxta Pampelonem die
26 mensis Decembris anno 1878 nata est et anno 1896 in Congregationem
Sororum Filiarum Caritatis ingressa est. Sicut et aliae sorores in asylum
Betera missa, die 9 mensis Decembris anno 1936 in Picadero de Paterna
trucidata est.
Serva Dei Isidora Izquierdo Garcıa die 2 mensis Ianuarii anno 1885 in pago
v. d. Paramo de Arroyo iuxta Burgum orta est. Post eius aditum in Congre-
gationem ministerium in asylo pagi Betera exercuit et ipsa die 9 mensis
Decembris anno 1936 in Picadero de Paterna occisa est.
Serva Dei Joaquinia Rey Aguirre in pago v. d. Begona, non longe a
Flaviobrigam, die 23 mensis Decembris anno 1895 nata est. Anno 1926 in
Congregationem Filiarum Caritatis ingressa est. Post decem annos ministerii
in Valentina «Casa de Beneficentia » die 29 mensis Octobris anno 1936
deprehensa et in coemeterio pagi dicti Gilet plumbo interfecta est.
Serva Dei Victoria Arregui Guinea Flaviobrigae die 19 mensis Decembris
anno 1894 nata, vota sacra anno 1926 in Valentina «Casa de Beneficentia »
pronuntiavit. Deprehensa est et in coemeterio pagi Gilet die 29 mensis Octo-
bris anno 1936 occisa est.
Congregatio de Causis Sanctorum 727
Serva Dei Rosario Ciercoles y Gascon die 5 mensis Octobris anno 1873
Caesaraugustae nata est. Ingressa in Congregationem Filiarum Caritatis, a
superioribus ministerium ei adsignatur iuxta Valentinum asylum Sancti Eu-
genii. A militibus pagi Puzol deprehensa et ab iisdem die 18 mensis Augusti
anno 1936 non longe e loco v. d. Benavites necata est.
Serva Dei Michaela Hernan Martınez Burgi die 6 mensis Maii anno 1881
nata est. In Congregationem Filiarum Caritatis anno 1901 ingressa est. Ad
ministerium expletandum in Valentinum asylum Sancti Eugenii missa est.
Deprehensa est et die 18 mensis Augusti anno 1936 non longe e loco dicto
Benavites trucidata.
Serva DeiMarıa Luisa Bermudez Ruiz die 10 mensis Octobris anno 1893 in
pago dicto Xan Xordo iuxta urbem Sancti Iacobi Compostellae orta est.
Recepta est in numero Filiarum Caritatis et ab anno 1931 usque ad mortem
ministerium explicuit in Valentino asylo Sancti Eugenii. Deprehensa e mili-
tibus pagi Puzol, die 18 mensis Augusti anno 1936 non longe e loco dicto
Benavites occisa est.
Serva Dei Dolores Broseta Bonet, fidelis laica, anno 1892 in loco dicto
Betera iuxta Valentiam nata est. Anno 1925 post matris mortem vivere ince-
pit in communitate Filiarum Caritatis, ministerium absolvens iuxta asylum
Nostrae Dominae Carmeli natali in pago. Die 9 mensis Decembris anno 1936
in Valentino Picadero de Paterna occisa est.
Contemptis multis odiis et feroce vexatione contra illas, Servae Dei exem-
plarem rationem vitae ostenderunt, sacra vota firmissima servantes et
martyrium pro amore Christi et Ecclesiae sustinentes.
Fama huius martyrii, a die 25 mensis Novembris anno 1994 ad diem 22
mensis Maii anno 1996 iuxta Curiam ecclesiasticam Valentinam Inquisitio
dioecesana celebrata est, cuius iuridica validitas ab hac Congregatione de
Causis Sanctorum per Decretum diei 20 mensis Februarii anni 1998 est
approbata. Exarata Positione, iudicatur secundum normas an mors Serva-
rum Dei martyrium fuisset. Die 29 mensis Septembris anno 2009 celebratus
est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et
Episcopi die 7 mensis Iunii anno 2011 in Sessione Ordinaria, Ponente Causa
Exc.mo Domino Iusto Mullor Garcıa, Archiepiscopo tit. Volsinensi, agnove-
runt Servarum Dei mortem verum fuisse martyrium.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale728
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinale Praefecto, certior
factus Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de
martyrio eiusque causa Servarum Dei Iosephae Martınez Perez et XII Sociarum,
ex Instituto Filiarum a Caritate, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
ILLERDENSIS
Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servi Dei Salvii Huix Miralpeix, Episcopi
Illerdensis ({ 1936)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Obsecro itaque vos, fratres, per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora
vestra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem » (Rom 12, 1).
Haec celeberrima beati Pauli adhortatio efficaciter praecipua elementa
amplectitur, quae vitam Servi Dei Salvii Huix Miralpeix significaverunt
eiusque mortem veluti oblationem tempore violentae vexationis in Ecclesiam
eiusque ministros constanter redditam.
Servus Dei die 22 mensis Decembris anno 1877 in loco Sanctae Margaritae
de Vellors, prope Gerundam, in Hispania, est ortus. Ab infantia vocationem
ad sacerdotium praesentiebat et die 19 mensis Septembris anno 1903, expletis
formationis curriculis, presbyter est ordinatus; deinde munus vicarii obiit
apud paroecias Sanctae Mariae de Coll et Sancti Vincentii de Castellet. Anno
1907 Oratorium ingressus est S. Philippi Neri Vicensi in urbe in quo bis
Congregatio de Causis Sanctorum 729
munus praepositi exercuit. Magister etiam fuit rei asceticae et mysticae in
Seminario urbis atque fautor societatis Marianae et festivitatum incorona-
tionis Nostrae Dominae de Gleva.
Anno 1928 Servus Dei Episcopus ordinatus est titulo Selymbrianus et
Apostolicus nominatus Administrator Ebusae, in Insulis Balearibus. Hic
ministerium sedulo exercuit curam potissimum adhibens de Seminario et
vocationibus sacerdotalibus, semper ad sacerdotes iuvandos paratus. Sollici-
tus exstitit etiam de catechistis formandis et sodalibus Actionis Catholicae.
Praeterea novas sacras aedes aperiendas curavit atque primam catholicam
scholam.
Anno 1935 in dioecesim Illerdensem est translatus. Etiam hic actuose est
operatus ad fidem sacerdotum omniumque fidelium firmandam, potissimum
tempore crudelis in religionem vexationis, quae totam implicabat Hispaniam,
ac belli civilis, quod saepe gratuitae et immanis violentiae attingebat
gradum. His in adiunctis Servus Dei propius usque suo adstabat gregi, omni
dempto proposito dioecesim relinquendi.
Die 19 mensis Iulii anno 1936 sic dicti «milites rubri » tota in Catalonia
crudeli ultione irruerunt in omnes qui se catholicos profitebantur, praesertim
erga sacerdotes et religiosos. Hac in condicione etiam Servus Dei est impli-
catus qui, ut suorum sociorum vitam servaret, palatium episcopale Illerdense
reliquens, absconderet se debuit. Sequenti die 22 mensis Iulii, post Missam
celebratam, vestimentis saecularibus indutis, habitationes adiit quorundam
parentum ostiarii Sedis Episcopalis; attamen advertens se propria praesentia
grave periculum illi familiae inferre posse, decrevit, vespertino tempore diei
23 mensis Iulii, duobus custodibus civilibus se tradere ut in custodiam Iller-
densem adduceretur. Dum vinculis tenebatur serenitatem usque servavit et
mansuetudinem, semper versans in actu orationis et pietatis atque cum
sedulitate et humilitate pastorale exercens ministerium pro spiritali bono
sociorum carceris.
Die 5 mensis Augusti episcopus Salvius sua ex cella est sublatus ut in
Barcinonem transferretur. Attamen reapse, simul cum aliis custodiae sociis,
in coemeterium municipale Illerdense est adductus ut ferociter occideretur.
Servus Dei, cum suam intellegeret sortem, humiliter quaesivit ut postremus
occideretur; etenim de confirmandis cogitabat et benedicendis aliis damnatis
qui cum illo adstabant. Custodes ferociter in eum ob odium fidei adorti sunt,
conclusa crudeli exsecutione, corpus eius in foveam communem proiecerunt
in ipso coemeterio perfossam.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale730
Fidelis populus statim mortem Episcopi veluti verum habuit martyrium
et, ob hanc famam, a die 8 mensis Iunii anni 1947 ad diem 2 mensis Maii anni
1950 Processus Informativus actus est, cuius iuridica validitas a Congrega-
tione de Causis Sanctorum per Decretum die 9 mensis Iunii anno 1995 est
recognita. Parata Positione, de asserto martyrio Servi Dei, ad normam, di-
sceptatum est. Die 4 mensis Decembris anno 2009 habitus est, positivo cum
exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et
Episcopi in Sessione Ordinaria quam ego, Card. Angelus Amato praesedi die
12 mensis Aprilis anno 2011, audita relatione Ponentis Cause, Eminentissimi
Domini Francisci Cardinalis Arinze, agnoverunt Servum Dei, ad fidelitatem
Christo Ecclesiaeque servandam, martyrium sustinuisse.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinale Praefecto, certior
factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de
martyrio eiusque causa Servi Dei Salvii Huix Mirapleix, Episcopi Illerdensis,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 731
ROMANA
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Aloisiae Tincani, Fundatricis Unionis
a S. Catharina Senensi Missionariarum a Schola (1889-1976)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Sicut misit me Pater, et ego mitto vos » (Io 20, 21).
« Pauperes evangelizantur » (Mt 11, 5).
His verbis Serva Dei Aloisia Tincani animadvertit se praecipue vocari ad
proximi inopiae compatiendum et ad pauperrimos inter pauperes veritate et
amore evangelizandos.
Theatino in oppido nata die 25 Martii anno 1889, minima quinque
filiorum, Serva Dei a matre ad profundam pietatem instituta est et a
patre, vero magistro et curatore studiorum, amorem erga scholam et
diligentiam in officiis perficiendis didicit. Crebro locum una cum familia
mutavit, commorans primum Cunei, postea Bononiae, Messanae, Romae,
patris officii causa. Quapropter homines et facta intelligere didicit
discretionemque iudicii acquisivit necnon sollicitudinem erga proximum a
Deo dilectum, itaque Divina Providentia eam ad munus proprium paravit.
Primis saeculi vigesimi annis, Bononiae Dominicanae familiae loca fre-
quentavit et professa est se omnino concordem esse cum doctrina spiritus
Sancti Dominici et Sanctae Catharinae Senensis. Illo tempore Serva Dei
religiosam vocationem percepit. « Cum primum intellexi quis sit Deus, nihil
aliud facere potui quam ut me ipsam totaliter Ei offerrem », sicut saepe
eadem postea dictitabat. Orationi et studio diligenter vacavit. Romae Uni-
versitatem frequentavit, Mediolani autem in Universitate Catholica philoso-
phiae doctor renuntiata est. Pedagogiam et philosophiam ad mentem Sancti
Thomae Aquinatis diligentissime docuit. In cursu vitae et meditationis suae,
scholam et cultores sapientiae semper habuit ut locum praecipuum Christiani
ministerii et muneris, in quo datur intellectuali caritate respondere ad veritatis
inquisitionem, quae plus minusve scienter iuvenes urget. Cum inter vitam
contemplationis et vitam apostolatus ambigebat, solutionem invenit in illo
antiquo principio Dominicanae doctrinae, scilicet contemplata aliis tradere.
Patris Ludovici Fanfani sapientissimo consilio et moderatione, orationem
fundavit super agnitionem sui in conspectu Trinitatis, in familiaritatem
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale732
cum Christo in Evangelio, in oblationem et silentium sui usque ad holo-
caustum, denique in laetitiam.
Circa se congregatis iuvenibus, quae cum ea universitatem frequentabant
et idem vitae consilium et sensus percipiebant, anno 1924 fundavit Unionem a
S. Catharina Senensi Missionariarum a Schola, instituens singulare religiosae
vitae regimen, quod in saeculo degitur, ad veritatem fovendam publicis in
scholis et in ceteris socialis vitae locis, ubi veritas saepe dissimulabatur et
fides impugnabatur. Ad bene coniungendam stabilitatem monasticam cum
agilitate apostolica, Fundatrix domuum duplex genus excogitavit, primum
ad institutionem, orationem et studium, alterum vero ad apostolatum in
saeculo fovendum. Haec nova fundatio primum per auctoritatem dioecesa-
nam anno 1924, postea per decretum laudis anno 1934, deinde certe et definite
anno 1943 adprobata est.
Magnum ministerium Ecclesiae Serva Dei praebuit, sedentibus pontifici-
bus Pio XI, Pio XII, Ioanne XXIII et Paulo VI, ad laicorum institutionem
et apostolicam actuositatem in Ecclesia promovendas impigre cooperavit.
Maximo fervore opus Foederationis catholicorum in Universitatibus Italicis
studentium (FUCI) suscepit, ad instituendas iuvenes quae universitates fre-
quentabant; diligenter curavit ut christiana institutione roborarentur mulie-
res quae ad liberales professiones et politicos cursus applicaturae essent.
Quo magis schola catholica proficeret, institutionem religiosarum per
multas adinventiones curavit, inter quas eminuit fundatio Universitatis Ma-
riae SS. Assumptae, quae hodie vulgo nuncupatur Libera Universita Maria
Santissima Assunta. Progrediente Concilio et sequenti tempore, novum regi-
men christiani testimonii in saeculo sororibus suis commendavit, ut iuvenum
et familiarum necessitates curarent et iis qui Deum ignorarent se proximas
facerent.
Spiritualis imago Aloisiae Tincani manifestabat in eius vita praecipuum
et constantem principatum Dei, qui in ea assiduum desiderium sanctitatis
excitabat. Eius fides, probata et sui conscia, forti animo et congruenti signi-
ficabatur; laetitia omnes actus eius praediti erant. Indoles eius comis et
semper ad fiduciam proclivis spei et caritatis virtute corroborabatur. Coti-
dianum Servae Dei testimonium constans fuit exercitium omnium virtutum
oratione contemplationeque fultum. Miro quodam modo illa vehementer ani-
madvertit amorem et studium Evangelii, cuius divitias ipsa ministrabat in
eruditos et in mulierum dignitatem sustinentes.
Congregatio de Causis Sanctorum 733
Sicut per annos maioris actuositatis Serva Dei a Sancto Spiritu duceba-
tur, sic eadem heroica mansuetudine omnes dolores suae extremae aegrota-
tionis pro Ecclesia, Pontifice et iuvenibus obtulit, confidens omnibus conati-
bus et hominum sermonibus plus valere illud certamen, quod ipsa perpetua
oblatione sui certaverat. Romae die 31 mensis Maii anno 1976 obdormivit
in Domino.
Fama Sanctitatis, qua vita claruit, iuxta Vicariatum Urbis Inquisitio
dioecesana inchoata est die 21 mensis Novembris anno 1987 et conclusa die
6 mensis Iulii anno 2000. Die 15 mensis Martii anno 2002 per Decretum
eiusdem Inquisitionis iuridica validitas a Congregatione de Causis Sanctorum
est approbata. Exarata Positione, disceptatum est secundum consuetudines
an Serva Dei virtutes heroum in modum excoluisset. Die 15 mensis Iunii
anno 2010, positivo cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theolo-
gorum habitus est. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria
congregati, Ponente Causa Em.mo Domino Cardinale Francisco Monterisi,
agnoverunt Servam Dei virtutes theologales, cardinales eisque adnexas
heroum in modum excoluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno
die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-
rantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Aloisiae
Tincani, Fundatricis Unionis a S. Catharina Senensi Missionariarum a Schola,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale734
CRACOVIENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Sophiae Maciejowska-Czeska,
Fundatricis Congregationis Virginum a Praesentatione Beatae Mariae Virginis
(1584-1650)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Spes autem non confundit, quia caritas Dei diffusa est in cordibus nostris
per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis. [...] Commendat autem suam
caritatem Deus in nos, quoniam, cum adhuc peccatores essemus, Christus
pro nobis mortuus est » (Rom 5, 5. 8).
Praeconii alacritas beati Pauli apostoli vitam et spiritualitatem Servae
Dei Sophiae Maciejowska-Czeska summopere enarrat, quae enim Dei et
proximi caritatem universae suae conversationis in mundo habuit fontem
et culmen, necnon Passionem Christi atque exemplum Virginis Mariae soli-
dum firmamentum.
Serva Dei anno 1584 in vico Resurrecto in Polonia nata est e nobillimi
ordinis familia christiana pietate penitus firmeque imbuta. Sub lare iam inde
a pueritia dignitati suae congruentem institutionem recepit et, anno 1600,
dum decimum septimum aetatis agebat annum, nobilis viri Ioannis Czeski
uxorem ducta est. Anno 1602, iuvenis Sophia in Archiconfraternitate a
Misericordia in ecclesia Cracoviae Deo in honorem Sanctae Barbarae dicatae
accepta est et, Patribus e Societate Iesu in rebus spiritualibus moderantibus,
in fide ac pietate mirabiliter processit.
Anno 1607, viro praemature orbata, etsi iuvenis aetate doteque dives,
in novas nuptias nullomodo concedere decrevit, ut totam potius vitam ope-
ribus caritatis ac misericordiae, praesertim pro orphanarum pauperumque
puellarum bono, consecraret. His in benignis erga derelictos navitatibus,
quae volventibus annis percrebruerunt, Sophia sese quasi divino afflatu
animadvertit ductam. Omnia, igitur, bona et divitias renuntiavit, ut inter
annos 1621 et 1627 Institutum sub titulo Domus Virginum a Praesentatione
Beatissimae Mariae Virginis suscitaret pro iuvenibus puellis egentissimis
hospitio excipiendis et christiana doctrina instituendis. Huic caritatis operi
mysterii Praesentationis Beatae Mariae Virginis selegit exemplum, spe
Congregatio de Causis Sanctorum 735
rapta omnes, ut voluntatem Dei admodum adimplerent, integrae suipsius
oblationis consilio vivere posse. Hanc novam Archiepiscopus Cracoviensis
approbavit fundationem, cuius canonicam vero adnuit erectionem.
Officia Superiorissae Sophia exercens, necnon magistrae et moderatricis,
concivium summam adepta est aestimationis dignitatem. Nam, mulier fuit in
universis puellarum necessitatibus omnino prompta, quarum, profunda de-
votione erga Eucharistiam et Beatam Mariam Virginem suffulta, indefesse ac
pertinaciter agebat curam. Indolem eius prudentia, fortitudine humilitateque
informatam intimus sensus fidei corroborabat, quo intellectus Dei in operibus
creatis, in varietatibus mundi et in ipsius vita immanentis semper vividius in
ea vigebat. Numquam coram angustiarum certaminibus se abiecit, sed mise-
ricordi divinae Providentiae amplexui laetanter indulsit. Deum praeter
omnia maxime dilexit, cuius caritatem erga fratres verbis operibusque
effecit. His, quae praedicavit ac confessa est, mandatis virtutibusque rationes
institutionis constanter subiecit.
Mater Sophia die 1 mensis Aprilis anno 1650 Cracoviae pie in Domino
quievit, persuasissimum multis corde habentibus se aliquam comperisse
Sanctam, quae virtutes exercuit in constanti et confidenti suipsius in manus
Divinae Providentiae oblatione.
Ob eius sanctitatis famam Causa Beatificationis et Canonizationis apud
Curiam Archiepiscopalem Cracoviensem inita est per celebrationem Inquisi-
tionis dioecesanae a die 1 mensis Aprilis anno 1995 ad diem 20 mensis No-
vembris anno 1997, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis
Sanctorum die 30 mensis Martii anno 1998 probatae sunt. Positione confecta,
die 14 mensis Martii anno 2006, in Sessione Consultorum Historicorum,
exhibito a Postulatione die 18 mensis Maii eiusdem anni efflagitato supple-
mento rationis, et, die 11 mensis Martii anno 2011, in Congressu Peculiari
Consultorum Theologorum prospero cum exitu disceptatum est, iuxta
consuetudinem, an Serva Dei more heroum virtutes christianas exercuisset.
Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 7 mensis Iunii anno
2011, audita relatione Em.mi ac Rev.mi D. Stanislai Cardinalis Ryłko,
Causae Ponentis, professi sunt Servam Dei virtutes theologales, cardinales
iisque adnexas in modum heroum exercuisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI
per infrascriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas
Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale736
hodierno die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Cari-
tate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine iisque adnexis in gradu heroico Servae Dei Sophiae
Maciejowska-Czeska, Fundatricis Congregationis Virginum a Praesentatione
Beatae Mariae Virginis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 737
ROMANA et CUERNAVACENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Agnetis-Teresiae a
Sanctissimo Sacramento (in saec.: Emmanuelae a Iesu Arias Espinosa), Funda-
tricis Congregationum Missionariarum Clarissarum a SS.mo Sacramento et
Missionariorum a Christo pro Universa Ecclesia (1904-1981)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria Agnes Teresia a SS.mo Sacramento, in
saeculo Emmanuela a Iesu Arias Espinosa, in oppido Ixtlan del Rio in
Mexico die 7 mensis Iulii anno 1904 ortum habuit e parentibus christiana
fide penitus ditatis. Paulo post viginti aetatis annos, propositum perfecit se
Domino in clausura vovendi et anno 1929 Angelopoli in California
monasterium Clarissarum ab Ave Maria ingressa est. Sequenti anno
primam religiosam professionem et anno 1933 perpetuam votorum
professionem emisit. Sedecim annos nata, Venerabilis Serva Dei in silentio
claustrali, in oratione, in opere et in sacrificio vitam fideliter gessit, dum suo
in corde missionarium desiderium nutriebat. Persentiens a Domino vocari ad
altam contemplationem cum missionario apostolatu nectendam, licentiis rite
praehabitis, Mater Maria Agnes et quinque consorores Cuernavacam se
contulerunt, ut fundamenta iacerent experientiae contemplativae et
missionariae, quae procedente tempore appellata est Congregatio
Missionariarum Clarissarum a Sanctissimo Sacramento. Venerabilis Serva
Dei die 22 mensis Iulii anno 1981 piissime in Domino obdormivit. Die 3
mensis Aprilis anno 2009 Summus Pontifex Benedictus XVI eius heroicas
declaravit virtutes.
Eius beatificationi consulens, Postulatio Causae iudicio huius Congrega-
tionis de Causis Sanctorum miram submisit coniectam sanationem infantuli
Francisci Xaverii Carrillo Guzman. Etenim die 17 mensis Iunii anno 2001
Guadalaiarae in Mexico, infans, unius anni et trium mensium aetatis, in
piscinam cecidit. Condicio valetudinis infantis, cui confestim auxilium datum
est, gravissima evenit: spumam enim ore fundebat, animo omnino defecit,
vigore orbabatur eiusque totum corpus violaceum videbatur. Avia eius, quae
noverat Venerabilem Servam Dei, quam etiam amore ac veneratione prose-
quebatur, statim ut pergrave cognovit infortunium, Matrem Agnesem invo-
cavit, flagitans eius intercessionem pro nepotuli sanatione; deinde Missiona-
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale738
rias Clarissas de re certiores fecit, ut in easdem se sociarent supplicationes ad
Matrem Fundatricem effundendas. Parentes quoque infantis, necessarii et
amici iisdem interfuerunt precibus. Status aegrotuli sequentibus diebus ita
ad desperationem adduci videbatur, ut medici edicerent spem vitae exiguam
esse et infantem gravibus pathologiis neurologicis obnoxium fore si a veterno
expergisceretur.
Die 23 mensis Iunii Missionariae Clarissae, quae ipso illo die quinqua-
gesimam recolebant anniversariam memoriam a condita Congregatione, de
hortatu Moderatricis Generalis, Dominum deprecatae sunt in eucharistica
celebratione ut, per Matris Agnetis intercessionem, Franciscum Xaverium
sanaret. Imago photographica et particula reliquiarum Venerabilis Servae
Dei ad pulvinar infirmi sunt appositae. Sequenti die infans, stupentibus
sive medicis sive familiaribus ibi adstantibus, convalescere coepit, stimulis
respondere, membra movere et absque auxilio respirare. Ex subsequentibus
clinicis et neurologicis inquisitionibus detectum est infantem plenam
obtinuisse sanationem et ab omni defectu physico vel neurologico ereptum
esse. Adversus omnem praevisionem, infirmitas nullam reliquit notabilem
sequelam.
Temporis congruentia evidens exstitit inter supplicationes ad Venerabi-
lem Servam Dei et sanationem Francisci Xaverii Carrillo Guzman, qui in
praesens bona fruitur valetudine et facultate vitam necessitudinis ad
normam gerendi.
De hac sanatione, tamquam mira iudicata, apud Curiam Archidioecesa-
nam Guadalaiarensem a die 26 mensis Octobris ad diem 4 mensis Novembris
anno 2002 instructa est Inquisitio dioecesana, cuius validitatem approbavit
haec Congregatio per Decretum die 28 mensis Novembris anno 2003 editum.
Medicorum Dicasterii Consilium in Sessione diei 27 mensis Maii anno 2010
agnovit sanationem celerem, perfectam, constantem et sub lumine hodiernae
scientiae medicae inexplicabilem fuisse. Die 15 mensis Ianuarii anno 2011
actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 21 mensis
Iunii eiusdem anni Patres Cardinales et Episcopi in Ordinaria Sessione se
congregarunt, Ponente Causae Exc.mo D.no Xaverio Echevarrıa Rodrıguez,
Episcopo tit. Cilibiensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardina-
lium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato consta-
ret, responsum affirmativum prolatum est.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
Congregatio de Causis Sanctorum 739
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno
die declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Venera-
bilis Servae Dei Mariae Agnetis Teresiae a Sanctissimo Sacramento (in saec.:
Emmanuelae a Iesu Arias Espinosa), Fundatricis Congregationum Missiona-
riarum Clarissarum a SS.mo Sacramento et Missionariorum a Christo pro Uni-
versa Ecclesia, videlicet de celeri, perfecta ac constanti sanatione pueri Francisci
Xaverii Carrillo Guzman, a « grave sindrome asfittica da pre-annegamento in
acqua dolce e successivo arresto cardiorespiratorio con danno cerebrale e insuffi-
cienza multi-organo ».
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 27 mensis Iunii A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
ANTANANARIVENSIS
Canonizationis Beati Iacobi Berthieu, Sacerdotis Professi Societatis Iesu Martyris
(1838-1896)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Beatus Iacobus Berthieu die 27 mensis Novembris anno 1838 in loco
vulgo Polminhac, in Francogallia, e quadam agricolarum familia, est natus.
Expletis curriculis apud Fratres Scholarum Christianarum, die 21 mensis
Maii anno 1863 presbyter est ordinatus. Sequi decernens vocationem reli-
giosam et missionariam, ad quam vocatum se sentiebat, Societatem Iesu
est ingressus. Anno 1875 veluti missionarius in Madagascariam est missus,
in insulam Sanctae Mariae, ubi sex permansit annos, minime suis viribus
parcens in catechesi tradenda, in sacramentis administrandis, in aegrotis
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale740
curandis atque in indigenis promovendis. Varios ob politicos eventus, Beatus
coactus est alia deinde loca adire, semper profunde in vitam loci sese inserens.
Consectaria subiit insurrectionis praedonum qui, adversus colonos Franco-
gallicos agentes, vicos percurrebant terrorem incutientes et destructionem;
illi, praeterea, iudicabant missionarios ita agere ut divinitates et amuleta
omni virtute privarentur; hanc ob rationem, ab illis se liberare conabantur.
Beatus, dum suos christianos a pagis profugos comitaretur, a rebellibus
captus est qui eum saepe invitabant ut fidem abiuraret ad vitam suam ser-
vandam. Recusavit Christum tradere et Ecclesiam; quapropter in Ambiatibe
die 8 mensis Iunii anno 1896 occisus est eiusque corpus in numen Mananara
eiectum. Servus Dei Paulus VI die 17 mensis Octobris anno 1965 beatificavit
eum.
Postulatio Causae, Servi Dei canonizationi prospiciens, examini huius
Congregationis de Causis Sanctorum coniectam miram subiecit sanationem
domini Ioannis Francisci Regis Randriamiadana, qui, vespere diei 22 mensis
Septembris anni 1990, occasione data prandii nuptiarum, veneficam bibit
potionem lento cum effectu. Signa statim apparuerunt nempe debilitas, fe-
bris, ariditas faucium, dolores ventris, incapacitas mandendi, effatio. Inter-
ventio medici atque usus consuetae medicinae Madagascariensis irritum sor-
titae sunt effectum. Infirmus, qui incapax erat se nutriendi, magis magisque
in peiore condicione versabatur ita ut mors instare videretur.
Hoc in rerum contextu in locum Tsaramasoandro est translatus, ubi
aquam bibit fluminis Mananara, vocatam « aqua de Berthieu », et habitam
veluti miram eo quod corpus Beati, post martyrium, in huiusmodi flumen est
proiectum. Eodem tempore parentes Ioannis Francisci Regis et etiam ipse
infirmus intercessionem invocaverunt huius martyris Iesuitae. Perinde ac
aquam bibere coepit, infirmus signa manifestavit melioris condicionis; et
quamvis tres menses versaretur in periculo vitae, aliquot post dies, se nutrire
regulariter potuit et valetudinis condicio celeriter et in melius pregressa est.
Congruentia temporis evidens apparuit inter invocationem ad Beatum
nec non sanationem Ioannis Francisci Regis, qui deinde fausta fruitus est
valetudine, aptus ad vitam normalis necessitudinis gerendam.
De hac sanatione, quae mira est habita, a die 3 mensis Martii ad diem 28
mensis Augusti anni 2005 apud Curiam ecclesiasticam Antananarivensem
Inquisitio dioecesana est instructa, cuius iuridicam validitatem haec
Congregatio per decretum die 24 mensis Novembris anno 2006 approbavit.
Consilium Medicorum Dicasterii prius se congregavit die 23 mensis Octobris
Congregatio de Causis Sanctorum 741
anno 2008, ac deinde, ut examinaret alia documenta a Postulatione tradita,
die 7 mensis Maii anno 2009: declaravit denique sanationem celerem, perfec-
tam, constantem, et ex hodiernis scientiae legibus inexplicabilem fuisse. Die
15 mensis Iulii anno 2009 Peculiaris Congressus habitus est Consultorum
Theologorum; quem Congressum alia secuta est Sessio die 21 mensis Maii
anno 2011. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione ordinaria die 8 mensis
Novembris anno 2011 se congregaverunt, coram me, Card. Angelo Amato,
praesidente, Causae Ponente Excellentissimo Domino Sigismundo Zimowski,
Archiepiscopo emerito Radomensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus
patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodie
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Beati Iacobi
Berthieu, Sacerdotis professi e Societate Iesu, Martyris, videlicet de celeri,
perfecta ac constanti sanatione domini Ioannis Francisci Regis Randriamiadana
a « xerostomia da ingestione di sostanza tossica, con grave deperimento delle
condizioni generali del paziente e stato cachettico, durata tredici settimane ».
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale742
TRECENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Aloisii Brisson, Sacerdotis Funda-
toris Oblatorum et Oblatarum S. Francisci Salesii (1817-1908)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Servus Dei Aloisius Brisson die 23 mensis Iunii anno 1817
ortus est Planceii in Gallia. Alumnus Seminarii dioecesani Trecensis, die
19 mensis Decembris anno 1840 presbyteratu auctus est. Pluribus magistri
pastoralis rei muneribus, fervida interiore semper supereminens vita, functus
est. Quadraginta annos ministerium exercuit Cappellani Monialium Visitan-
dinarum, quas Sanctus Franciscus de Sales fundaverat, et Congregationem
sacerdotem, scilicet Oblatorum Sancii Francisci Salesii, quae anno 1897 ca-
nonicam recognitionem adepta est. Multa iniit opera pro iuvenibus mulieri-
bus opitulandis atque operariis instituendis, primitias Instituti Oblatarum
Sancti Francisci Salesii suscitans, anno 1890 a Summo Pontıfice Leone XIII
iure recogniti. Arduae in ipsum et in opera eius, ineunte saeculo XX, conci-
derunt angustiae, cum leges Reipublicae obstrinxerunt, ut universae puero-
rum iuvenumque institutioni et Verbi Dei praedicationi deditae resolverentur
Congregationes eorumque bona in publicum proscriberentur. Venerabilis Ser-
vus Dei, aetate iam provectus, Planceium secessit, ubi actuosam utriusque
Congregationis spiritualis moderationis navitatem excepit atque altissimam
vixit intellegentiam Crucis, quam renovata fide in Domino expertus est.
Admodum corpore infractus ac valetudine laborans, die 2 mensis Februarii
anno 1908 pie in Domino quievit. Summus Pontifex Benedictus XVI die 19
mensis Decembris anno 2009 Servum Dei virtutes in modum heroum coluisse
decrevit.
Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis
de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem pueri Caroli Aloisii
Penaherrera Cattani, qui in vico Alausi in Aequatoria, mense Iunii anno
1953, dum intra muros officinae paternae administrabat, infandi sceleris
cecidit victima, cum rota ferrea unius metri fere ad demetientem lineam
pedem eius dexterum profundum in cute exarans vulnus tutudit, duos dıgitos
obtrivit et primam allicis phalangem discerpsit. In valetudinario receptum,
condiciones generales salutis sive ob porrectam laesionem sive propter peri-
Congregatio de Causis Sanctorum 743
culum contagionis adeo graves visae sunt, ut etiam post chirurgicam sectio-
nem puer, qui interdum domum redierat, acerbissimis corriperetur doloribus.
Iam vero postridie sceleris, amita quaedam Caroli Aloisii de hoc fato
Sorores Oblatas Sancti Francisci Salesii admonuerat, quarum scholae infir-
mulus erat alumnus. Atqui novitiarum magistra, quae reliquiam reverendi
fundatoris Aloisii Brisson secum habebat, familiae proposuit, ut supplicatio-
nibus novendialibus ad divinum confugerent auxilium, ut per intercessionem
Venerabilis Servi Dei sanationem pueri apud Deum impetrarent. Eadem die,
reliquia pedi vulnerato adiecta, preces suas iugiter adhibere qui aderant coe-
perunt, religiosae scilicet familiaresque et infirmus necnon et amicus quidam
eorundem, qui, christianae pietati omnino indifferens, orationem spectaverat
ac tanta eorum fide admodum perfructus erat. Qui ceterum orationes suas
interea fundere ferventer perseveraverunt. Enimvero, illis deinceps diebus,
valetudo infirmi ita ac valde aliter quam quod similibus conspici adsolet
in casibus proficere coepit, ut intra undecimum diem ab infausto Carolus
Aloisius plenum resumeret usum pedis ac, nullo superstite dolore, usitatae
deambulationis facultatum.
Continuatio temporis clarissime patuit, sicut et nexus inter invocationern
Servi Dei et completam Caroli Aloisii sanationem, qui exinde optima gavisus
est valetudine normalesque posthac vitae consuetudines gerere valuit.
De hac mira habita sanatione apud Curiam Archiepiscopalem Guayaqui-
lensem in Aequatoria a die 20 mensis ¡unii ad diem 27 mensis Iulii anno 1981
Inquisitio Dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congre-
gatione de Causis Sanctorum decreto diei 7 mensis Martii anno 2008 probatae
sunt. Acta dein collecta examini et iudicio Medicorum Collegii Dicasterii
subiecta sunt, quod in Sessione diei 10 mensis Februarii anno 2011 una voce
ac sententia sanationem rapidam, completam, duraturam et inexplicabilem
secundum hodiernam scientiam medicam fuisse affirmavit. Die 7 mensis Iunii
anno 2011, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prospero cum
exitu factus est ac die 13 mensis Decembris anno 2011 Sessio Ordinaria
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Eminentıssimo ac
Reverendissimo Domino Conrado Cardinale Koch, et in utroque coetu sive
Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo
divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale744
die declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Venera-
bilis Servi Dei Aloisii Brisson, Sacerdotis ac Fundatoris Oblatorum et Oblatarum
Sancii Francisci Salesii, videlicet de celeri, perfecta ac constanti sanatione pueri
Caroli Aloisii Penaherrera Cattani a « schiacciamento e spappolamento della
I falange dell’alluce del piede destro con frattura comminuta esposta e mortifi-
cazione dei tessuti molli; frattura delle falangi del II e III dito ».
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.
Angelus Card. Amato, S.D.B.
Praefectus
L. e S.
e Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis
Congregatio pro Episcopis 745
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus
Benedictus Pp. XVI, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae
sequuntur Ecclesiis sacros praefecit Praesules:
die 8 Augusti 2012. — Cathedrali Ecclesiae Campinae Grandis, Exc.mum
P.D. Emmanuelem Delson Pedreira da Cruz, hactenus Episcopum Cai-
coensem.
die 9 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Meldensi, Exc.mum P.D. Ioannem
Ivonem Nahmias, hactenus Episcopum titularem Himerensem et Auxiliarem
archidioecesis Parisiensis.
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale746
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Benedetto XVI ha ricevuto in Udienza Uffi-ciale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Giovedı, 6 settembre, S. E. la Signora Irena Vaisvilaite,
Ambasciatore di Lituania.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XVI ha nominato:
4 agosto 2012 S.E.R. Mons. Paul Tschang In-Nam, Arcivescovo titolare di
Amanzia, finora Nunzio Apostolico in Uganda, Nunzio
Apostolico in Thailandia ed in Cambogia e Delegato Aposto-
lico in Myanmar ed in Laos.
18 » » S.E.R. Mons. Giuseppe Lazzarotto, Arcivescovo titolare di
Numana, finora Nunzio Apostolico in Australia, Nunzio
Apostolico in Israele e Delegato Apostolico in Gerusalemme
e Palestina.
30 » » S.E.R. Mons. Giuseppe Lazzarotto, Arcivescovo titolare di
Numana, Nunzio Apostolico in Israele e Delegato Aposto-
lico in Gerusalemme e Palestina, Nunzio Apostolico in
Cipro.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Benedetto XVI ha nominato:
22 giugno 2012 Il Rev.do Cornelius Afebu Omonokhua, Direttore del Dipar-
timento per il Dialogo Interreligioso del Catholic Secretariat
of Nigeria; i Rev.di Padri: Amir Jaje, O.P., Segretario della
Commissione Episcopale per il Dialogo Interreligioso del-
l’Assemblea dei Vescovi Cattolici dell’Iraq; Felix Korner,
S.I., Docente di Teologia delle Religioni presso la Pontificia
Universita Gregoriana; gli Ill.mi Signori: Prof.ssa Rotraud
Diarium Romanae Curiae 747
Wielandt, Docente di Studi Islamici presso l’Universita diBamberg (Rep. Federale di Germania); Prof. Ian Netton,Vice-Direttore di Studi Arabi e Islamici presso l’Universitadi Exeter e Docente di Studi Islamici a Sharjah -EmiratiArabi Uniti (Gran Bretagna); Sig.ra Romana Bashir,Responsabile dei Programmi del Christian Study Centre -C.S.C. in Rawalpindi (Pakistan), Consultori della Commis-sione per i Rapporti Religiosi con i Musulmani, presso ilPontificio Consiglio per il Dialogo Interreligioso « ad quin-quennium »; e ha confermato il Rev.do Andrea Pacini el’Ill.mo Prof. Lamin Sanneh, Consultori della medesimaCommissione per i Rapporti Religiosi con i Musulmani « inaliud quinquennium ».
10 luglio 2012 Sua Beatitudine Fouad Twal, Patriarca di Gerusalemme deiLatini; gli Ecc.mi Mons.: Pedro Ricardo Barreto Jimeno,S.I., Arcivescovo di Huancayo (Peru); Yves Boivineau,Vescovo di Annecy (Francia); Michele Pennisi, Vescovodi Piazza Armerina (Italia); Stephan Ackermann, Vescovodi Trier (Rep. Federale di Germania), Membri del PontificioConsiglio della Giustizia e della Pace « ad quinquennium »;il Rev.do Bonnie Mendes, Coordinatore Regionale dellaCaritas dell’Asia e Direttore Esecutivo della Societa perlo Sviluppo Umano (Pakistan), Membri del medesimo Dica-stero « usque ad octogesimum annum »; gli Ill.mi Signori:Dott. Rodrigo Guerra Lopez, Direttore del Centro di Ricer-ca Sociale Avanzata - CISAV (Messico); Dott. Fayez GeorgesNahal, Direttore di Contabilita e Bilancio della Confedera-tion of African Football - CAF (Egitto); Dott. Juan Soma-via, Direttore Generale dell’Organizzazione Internazionaledel Lavoro - ILO presso l’Ufficio delle Nazioni Unite a Gine-vra (Cile); Dott.ssa Hania M. Fedorowicz, Direttore dellaFormazione presso l’Istituto Europeo Community BasedConflict Resolution - CBCR in Salisburgo (Austria); Dott.ssaMarie-Madeleine Kalala, Avvocato, Membro del Panel ofthe Wise dell’Unione Africana (Rep. Democratica del Con-go); Prof.ssa Roza Pati, Docente di Diritto e DirettoreEsecutivo del Corso di Laurea in Diritti Umani Intercultu-rali presso la St. Thomas University School of Law di Miami(Stati Uniti d’America); Dott.ssa Elizabeth Joyce Villars,fondatrice dell’Azienda Camelot Ghana Ltd (Ghana), Mem-bri del medesimo Dicastero « ad quinquennium »; e i Rev.diMons.: Peter Klasvogt, Direttore dell’Istituto di Studi So-ciali Kommende di Dortmund (Rep. Federale di Germania);Mons. Martin Schlag, Professore di Teologia Morale pressola Pontificia Universita della Santa Croce (Stati Uniti d’A-merica); Mons. Giovanni Manzone, Professore di DottrinaSociale della Chiesa e Teologia Morale presso la PontificiaUniversita Lateranense (Italia); Paolo Carlotti, S.D.B.,
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale748
Professore di Teologia Morale presso la Pontificia Univer-
sita Salesiana (Italia); gli Ill.mi Signori: Dott. Lawrence
Archibald Honny, Presidente della Commissione Giustizia
e Pace dell’Arcidiocesi di Cape Coast (Ghana); Prof. Paul
Murray, Direttore del Centro Studi Cattolici e Docente di
Teologia Sistematica presso la Durham University (Gran
Bretagna); Prof. Nicolas Michel, Docente di Diritto Inter-
nazionale presso la Facolta di Giurisprudenza dell’Univer-
sita di Ginevra (Svizzera); Prof. Manfred Spieker, Docente
di Scienze Sociali Cristiane presso l’Istituto di Teologia
Cattolica dell’Universita di Osnabruck (Rep. Federale di
Germania); Prof. Takaaki Pio Yasuoka, Presidente di In-
ternational Life Commission (International Catholics Orga-
nisation of the Media - ICOM) (Giappone), Consultori del
medesimo Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace
« ad quinquennium »; e ha confermato: gli Em.mi Signori
Cardinali: Oscar Andres Rodrıguez Maradiaga e George
Pell; gli Ecc.mi Monsignori: Tadeusz Kondrusiewicz e
Hector Ruben Aguer; gli Ill.mi Signori: Dott. Michel Cam-
dessus, Prof. Raymond Ranjeva, Dott.ssa Mary Yuen Mee-
Yin, Membri del Pontificio Consiglio della Giustizia e della
Pace « in aliud quinquennium »; e la Rev.da Sr. Helen Al-
ford, O.P.; la Prof.ssa Simona Beretta; il Rev.do P. Sergio
Bernal Restrepo, S.I.; il Prof. Stefano Zamagni, Consultori
del medesimo Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace
« in aliud quinquennium ».
24 luglio 2012 Il Rev.do Mons. Piero Amenta, finora Officiale presso la
Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sa-
cramenti, Prelato Uditore del Tribunale della Rota Romana.
27 » » L’Em.mo Signor Cardinale George Pell, Arcivescovo di Syd-
ney, Membro della Congregazione per i Vescovi.
4 agosto » Il Rev.do Padre Leonardo Sapienza, R.C.I., finora Officiale
della Prefettura della Casa Pontificia, Reggente della mede-
sima Prefettura.
10 » » Il Rev.do Sac. Andrea Palmieri, finora Officiale del Dicastero,
Sotto-Segretario del Pontificio Consiglio per la Promozione
dell’Unita dei Cristiani.
20 » » L’Ecc.mo Mons. Bruno Forte, Arcivescovo di Chieti-Vasto,
Membro del Pontificio Consiglio della Cultura « in aliud
quinquennium ».
31 » » Gli Ecc.mi Mons.: Alessandro Carmelo Ruffinoni, Vescovo
di Caxias do Sul (Brasile) e Vjekoslav Huzjak, Vescovo
di Bjelovar-Krizevci (Croazia), Membri del Pontificio
Consiglio della Pastorale per i Migranti e gli Itineranti « ad
Diarium Romanae Curiae 749
quinquennium »; e i Rev.di Mons.: Giancarlo Perego, Diret-tore Generale della Fondazione Migrantes della ConferenzaEpiscopale Italiana; Giacomo Martino, Coordinatore del-l’Ufficio Migrantes dell’arcidiocesi di Genova, Consultoridel medesimo Pontificio Consiglio della Pastorale per i Mi-granti e gli Itineranti « ad quinquennium »; e confermato gliEcc.mi Mons.: Dominique Mamberti e Joseph Ngo QuangKiet, Membri del Pontificio Consiglio della Pastorale peri Migranti e gli Itineranti « in aliud quinquennium »; e ilRev.do Sac. Giorgio Rizzieri, Consultore dello stesso Ponti-ficio Consiglio « in aliud quinquennium ».
Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale750
NECROLOGIO
14 agosto 2012 Mons. Herve-Marie Le Cleac’h SS.CC., Vescovo em. di Taio-hae o Tefenuaenata (Polinesia).
21 » » Mons. Paul Bassim, O.C.D., Vescovo tit. di Laodicea(Libano).
22 » » Sua Em.za il Card. Paul Shan Kuo-hsi, S.J., del Tit. diS. Crisogono.
» » » Mons. Jose Foralosso, S.D.B., Vescovo em. di Maraba(Brasile).
» » » Rev. P. Andras Szennay, O.S.B., Abate em. di Pannonhalma(Ungheria).
23 » » Mons. Paul Cheng Shih-Kuang, Vescovo em. di Tainan(Cina).
25 » » Mons. Eduardo Koaik, Vescovo em. di Piracicaba (Brasile).
» » » Mons. Aurelio Granada Escudeiro, Vescovo em. di Angra,(Portogallo).
27 » » Mons. Louis Ncamiso Ndlovu, O.S.M., Vescovo di Manzini,(Swaziland).
28 » » Mons. Paschal William Kikoti, Vescovo di Mpanda, (Tan-zania).
» » » Mons. Maffeo Giovanni Ducoli, Vescovo em. di Belluno-Feltre, (Italia).
» » » Sua Em.za il Card. Carlo Maria Martini, del Tit. di S. Cecilia.
31 » » Mons. Lucas Luis Donnelly, Vescovo Prelato em. di DeanFunes, (Argentina).
1 settembre » Mons. Joseph Banchong Aribarg, Vescovo em. di NakhonSawan (Tailandia).
4 » » Mons. Heleno Helio Goncalves, Vescovo em. di Caratinga,(Brasile).