บันทึกวาฬไทย 17 ตุลาคม 2561 วันรวมญาติของคุณยายกันยา

17 ต.ค. 2561 เรียกได้ว่าเป็นวันรวมญาติครอบครัว "แม่กันยา" ก็ว่าได้ 

วันเวลาแต่ละวันผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวก็ปรับเปลี่ยนไปอย่างมากมายรู้ตัวอีกทีสถานะตัวเองก็ถูกยกระดับปรับไปเป็น "คุณยาย" ซะแล้วครับ ในที่นี้ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ "แม่กันยา" แห่งอ่าวไทยตอนบน กลายเป็น "คุณยายกันยา" ไปแล้วครับ เพราะเราเจอคุณแม่ตัวใหม่ "แม่มารวย" ลูกตัวแรกของแม่กันยาที่ตอนนั้นเรายังแซวกันว่า เจ้ามารวยนี่เป็นลูกแหง่ติดแม่จริงๆ เพราะกว่าจะแยกจากแม่ไปหากินเองก็ใช้เวลาอยู่ติดแม่นานถึง 3 ปีกว่าๆ

เมื่อวานพวกเราดีใจได้มีส่วนได้พบเจอแม่ตัวใหม่แห่งอ่าวไทยตอนบนครับ "แม่มารวย" เธอพาลูกน้อยของเธอมาอวดโฉม ให้พวกเราได้เห็นและได้เก็บบันทึกเข้าไว้ในสารบบของ วาฬบรูด้าในอ่าวไทยตอนบนของพวกเราเพิ่มขึ้นอีกตัวนึง

ตอนที่อยู่ในเรือเรามุ่งไปหาวาฬที่เป็นแม่ลูกก่อน เพื่อพยายามจะได้ถ่ายรูปวาฬตัวที่มีลูกใหม่ๆให้มากที่สุดเพื่อจะได้มีหลักฐานทางภาพถ่ายมาใช้อ้างอิงของแต่ละตัวให้มากเข้าไว้ โดยเฉพาะปัจจุบันที่วาฬไม่ได้ขึ้นกินเหยื่อแบบอ้าปากให้เรามีจุดอ้างอิงที่สามารถระบุตัวตนที่แน่ชัดได้เหมือนเมื่อปีก่อนๆแล้ว ยิ่งทำให้การเก็บภาพให้ได้มากที่สุดยิ่งจำเป็นมากขึ้นพอเราได้เห็นแม่ตัวนี้ตอนแรก ทำเอาผมงงไปเหมือนกันเพราะเทียบกับตัวแม่รุ่นก่อนๆที่เรามีพอจะทราบอยู่ก็ไม่ใช่ แม่ใหม่ล่าสุดที่เราพบ แม่พัทธยา ก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นแม่ข้าวเหนียวที่มีคนรายงานมาให้ทาง MCRC รวมทั้งพี่จำรูญก็ได้ไปพบมาเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วก็ไม่ใช่

“ ตอนนั้นผมเริ่มคิดว่าถ้าจะเป็นแม่ตัวใหม่ๆน่าจะต้องเป็นรุ่นลูกตัวแรกๆที่เราเจอในปี 2554 ซึ่งภายหลังก็ถึงได้มารับรู้ว่าเป็นตามที่คิดจริงๆ ”

โชคดีที่ "แม่มารวย" ของเราเธอให้ความร่วมมือพอสมควรครับ เธอพาลูกน้อยมาหากินฝูงปลาซึ่งเท่าที่ผมเห็นในปีนี้ ก็พึ่งจะได้เห็นฝูงปลาในปีนี้ก็เดือนนี้แหละครับที่เยอะขึ้นมาหน่อย แต่เท่าที่เห็นก็ตัวเล็กๆมากกว่าทุกๆปีเลย ยังไงก็ตาม แม่มารวยก็ได้โชว์ให้ลูกเห็นถึงท่าการกินแบบ lunge feeding แบบฉบับวาฬในไทยแห่งอ่าวตอนบนให้ลูกของเธอและพวกเราได้เห็น และ นั่นทำให้ หมอบี  แห่ง MCRC ได้เป็นนางสิงห์ปืนไว ถ่ายภาพและcapture หน้าจอส่งไปให้ ผู้เชี่ยวชาญวาฬในไทยของเราสองคนได้ดูและช่วยฟันธงมาให้ พี่หนึ่งและคุณขาว  ผอ.ใหม่แห่งสำนักกัดเซาะชายฝั่งที่ยังคิดถึงวาฬอยู่ทุกเมื่อ ช่วยดูขอบปากด้านซ้ายที่พวกเราช่วยกันถ่ายมาได้ทำให้พวกเราบนเรือได้รับรู้และยินดีกันมากว่า ลูกรุ่นแรกๆของแม่ๆรุ่นเก่าทั้งหลายกำลังจะเริ่มผลิตลูกกันแล้ว จริงๆเป็นเรื่องน่ายินดีมาก 

ผมเองพอได้รับรู้ว่าเรายืนยันได้แน่นอนว่าเป็น แม่มารวย จากภาพถ่ายเหล่านี้ได้ทำให้ผมรู้สึกดีกับการทำ Photo ID ที่เป็นหลักฐานที่สามารถใช้ยืนยันอย่างถูกต้องและทำให้คาดเดาถึงจำนวนได้อย่างเป็นวิทยาศาสตร์หน่อยไม่ใข่เพียงแค่การคาดเดา แต่ขณะเดียวกันผมก็เริ่มรู้สึกกังวลนิดๆกับอนาคตของการ ยืนยันอัตลักษณ์โดยรูปถ่าย นี้ว่า อาจจะมีความคลาดเคลื่อนได้สูงมากๆไปเรื่อยๆ เพราะ การที่วาฬปัจจุบันไม่ได้ขึ้นกินโชว์ลายขอบปาก,ในปาก ให้เราได้เห็นได้ง่ายๆ ความผิดพลาดจากการดูครีบบน ( dorsal fin )หรือร่องรอยของ TSD หรือแผลตามลำตัว อาจให้ข้อมูลที่ไม่แม่นยำพอทำให้ความคลาดเคลื่อนของการระบุตัวตนจะมีมากขึ้น ถ้าสังเกตในหน้า Photo ID ของ Thaiwhales เรามีวาฬที่ระบุว่า Unidentified มากขึ้นๆครับ

แม่มารวยและเจ้าลูกน้อย

17 ต.ค. 2561เรียกได้ว่าเป็นวันรวมญาติครอบครัว แม่กันยา ก็ว่าได้ เราพบแม่กันยากับเจ้าปิ่น ( ลูกตัวที่สามล่าสุด พบเมื่อ 22 มิ.ย 2560 ) ก็มาหากินในบริเวณห่างออกไปสัก 2-3 กม. และเท่าที่สังเกตจากครีบบนแล้วเทียบดูอาจจะเป็นเจ้าข้ามสมุทร (ลูกตัวที่สอง พบเมื่อ ส.ค. 2558 ) ก็มาหากินในบริเวณเดียวกันอีกด้วยครับ ถ้าเป็นไปตามนี้ เจ้ามารวย MCRC พบครั้งแรกเมื่อ ก.ย. 2554 ถ้าคิดคร่าวๆกว่าเธอจะมีลูกในปีนี้คือ 61 เท่าที่เราเห็นเจ้าตัวน้อยนี้ไม่น่าเกิน 3-4 เดือน ก็น่าจะใช้เวลาประมาณ 7 ปีถึงจะคลอดลูก ถ้าตามข้อมูลที่มีทั่วๆไป วาฬบรูด้าตั้งท้องประมาณ 1 ปี นั่นแสดงว่า เธอตั้งท้องตั้งแต่ปีช่วงกลางปี 60 เป็นต้นมาแล้วอาจมาคลอดเอาเมื่อ กค.หรือสค.ในปีนี้ เท่ากับระยะการพร้อมในการผสมพันธุ์ของเธอคือประมาณ 6 ปี ก็ถือว่าเป็น ความรู้หรือข้อมูลเปรียบเทียบที่ควรบันทึกไว้สำหรับ วาฬในอ่าวไทยตอนบนของเราครับ.

แดงครับ

แม่(คุณยาย) กันยา และ เจ้าปิ่น หากินอยู่ไม่ไกล