a arte de finais do s.xviii e s.xix
DESCRIPTION
A ARTE DE FINAIS DO S.XVIII E S.XIX. 1.-NEOCLASICISMO. A expansión das ideas ilustradas, os acontecementos revolucionarios en Francia e o descubrimento de importantes depósitos arqueolóxicos da antigüidade (Pompeya e herculano) axudaron a confirmar o novo estilo. - PowerPoint PPT PresentationTRANSCRIPT
A ARTE DE FINAIS DO S.XVIII E S.XIX
1.-NEOCLASICISMO
• A expansión das ideas ilustradas, os acontecementos revolucionarios en Francia e o descubrimento de importantes depósitos arqueolóxicos da antigüidade (Pompeya e herculano) axudaron a confirmar o novo estilo.
• O Neoclasicismo reivindicaba a volta o clasicismo e o racionalismo.
• Os artistas buscan a beleza pola pureza das liñas e non pola ornamentación.
1.1.-ARQUITECTURA
• 1.-CARACTERÍSTICAS
• Reproduce as formas xeneradas polos gregos e os romanos.• As líñas rectas predominan sobre as curvas.• Predominio da horizontalidade.• A simetría xeneralízase.• Dínteles e columnas remplazan aos arcos.• Úsanse menos adornos.• Predominio da racionalidade.
2.-OBRAS
• La madeleine• Desenvolvese a
tipoloxía do templo grego.
• Octástilo e períptero.• De orden corintio.• Remata con un frontón
decorado con relevos.
• O Panteón de París– Planta de cruz grega
rematada con unha enorme cúpula con perístilo.
– A fachada está organizada como un pórtico hexástilo, de orde corintio e rematado con un frontón triangular con relevos.
– As columnas volven a recuperar a súa finalidade susténtante.
PORTA DE ALCALÁ
• Foi realizada por Sabatini.
• Toma como modelo os arcos de triunfo romanos.
• Pose cinco vanos de grandes dimensións, onde alterna arco e dintel.
• Utiliza as columnas de orde xónico como elemento decorativo.
MUSEO DO PRADO
• Foi realizado por Juan de Villanueva.
• Pórtico dórico,hexástilo, sen frontón.
• Rematado por un ático con relieve.
• Gusto pola monumentalidade.
• As alas son elementos ponte entre a parte central e as laterais
• Utiliza a tipoloxía de pazo veneciano con galerías aéreas.
.
• Superposición de tres
pisos.• Vanos, en forma de arco
de medio punto, que se alternan con hornacinas con esculturas.
• Na galería utilizase a órden xónica.
• Carece da monumentalidade da fachada principal
1.2.-ESCULTURA
• CARACTERÍSTICAS• Imita a estatuaria grega e romana.• Está realizada en mármore.• Busca a beleza e a perfección.• As obras resultan frías e convencionais.• Entre os escultores cabe destacar a Antonio Canova
(veneciano).
• PAULINA BONAPARTE• Visión frontal e dorsal.
• Personificación dunha Venus.
• O tratamento do mármore da unha sensación de carne producindo así unha maior sensualidade.
1.3.-PINTURA
• CARACTERÍSTICAS• Temática histórica: feitos antigos ou
contemporáneos.• Claridade compositiva:proporción simetría e
equilibrio.• Búsqueda da beleza ideal.• Predominio do debuxo: contornos nítidos.• Actitudes teatrais.• Predominio de colores apagados.• Inspiración en modelos grecorromanos.
• Xuramento dos Horacios– Autor: Jacques-Louis David.– Fondo arquitectónico clásico,
sen adornos, para non distraer da acción principal.
– Beleza ideal da anatomía de inspiración clásica.
– Cada arco de medio punto engloba a un grupo de personaxes.
– Teatralidade nos xestos.– Dúas escenas:
• Xuramento:parte heroica.• A dor das mulleres: parte
tráxica.– Nos personaxes femininos
dominan as liñas curvas (abatemento, desesperación).
CORONACIÓN DE NAPOLEÓN
FRANCISCO DE GOYA Y LUCIENTES
• Nace en Fuendetodos (Zaragoza) en 1746.
• No ano 1763 trasladase a Madrid e entra a traballar no taller de Francisco Bayeu, entrando así en contacto co Neoclasicismo.
• No 1773 entra a traballar na Real Fábrica de Tapices, onde permanece 18 anos, e realiza numerosos cartóns para tapices.
EL QUITASOL
• Representa escenas da vida popular con personaxes idealizados.
• Utiliza unha composición piramidal para darlle estabilidade a escena.
• Atmosfera luminosa e alegre.
• Traxes populares.• Gran viveza cromática.
El Cacharrero
• No ano 1789 é nomeado Pintor de Cámara de Carlos IV.
• A maior parte da Corte e da nobreza pasará polo seu estudio para facerse retratos.
• En 1792 sofre unha enfermidade que o deixará xordo, feito que marcará o seu carácter o resto da súa vida, facendo máis ácido.
• Nesta época destacan as seguintes obras:
A MAJA DESNUDA E A MAJA VESTIDA
• Claro-oscuro.• Luz envolvente.• Sensualidade: carnes
rosadas que contrastan co azul do diván e o branco das sabas e da almofada.
• Perfección anatómica.
A FAMILIA DE CARLOS IV
• Personaxes distribuídos como en un friso, pero sutilmente separados por grupos.
• Destaca a figura da raíña Mª Luísa (referencia ao seu poder)
• Goya aparece nun segundo plano pintando( referencia ás Meninas de Velázquez).
• Cadro dentro do cadro, representa o tema de Lot e as súas fillas (referencia a falta de moralidade)
• Ausencia de movemento.
• Estudio psicolóxico das personaxes, non oculta o feo.
• Riqueza de tonalidades cálidas e profusión de adornos.
A CONDESA DE CHINCHÓN
• Muller de Godoy.• Embarazada (tocado con
espigas que elude a fertilidade)
• Expresión fráxil.• Profundo estudio psicolóxico
da personaxe que representa un rostro melancólico (non era feliz no seu matrimonio con Godoy).
• Fondo negro para resaltar a sensación de desamparo e para concentrar a atención na personaxe.
• Pincelada máis libre.
• O estalido da Guerra de independencia en 1808 supón un grave conflito interior para o pintor.
• A súa ideoloxía liberal acércao aos afrancesados e a Xosé Bonaparte, pero o seu patriotismo atráeo cara aos que están loitando contra os franceses.
• Este debate interno reflexarase na súa pintura, que se fai máis triste e máis negra.
• Nesta época destacan os seguintes cadros:
CARGA DOS MAMELUCOS
• Exacerbada violencia.• Pincelada moi solta.• Escorzos pronunciados e
violentos.• Contrastes cromáticos.• Formas curvas,
zigzagueantes, diagonais que acentúan o dinamismo
FUSILAMIENTOS DE LA MONCLOA
• Presentación do tema da guerra na súa vertente máis sórdida.
• Tres fases:– Os que esperan a morte.– Os presos ante o paredón.– Os prisioneiros que xa foron
axustizados.• En cada grupo destaca unha
personaxe:– O que se tapa a cara coas
mans, horrorizado.– O que abre os brazos
entregándose (como Cristo).– O que está caído no chan cos
brazos abertos.
• Foco de luz que ilumina violentamente a zona dos axustizados.
• Pelotón de execución de costas, anónimo, despersonalizado, como unha máquina de matar.
• Pés firmes, en triángulo, que lle dan estabilidade.
• Primeiro cadro da historia na que o protagonista e a masa e non un aristócrata ou un militar.
• A luz parece irradiar da camisa do axustizado.
• Pincelada cada vez máis ampla e libre.
• Expresividade dos rostros, destacan os ollos e a boca.
DESASTRES DA GUERRA
• Augafortes e aguantinas con escenas que plasman o horror da guerra.
• Forte expresionismo.
• Durante o reinado de Fernando VII é destituído como pintor da Corte.
• Inicia un período de illamento e amargura na súa casa (A quinta do xordo), na que realizará algunha das súas obras máis importantes: As pinturas negras
SATURNO DEVORANDO OS SEUS FILLOS
• A figura emerxe dunha profunda escuridade.
• Expresionismo: ollos desencaixados e nariz e boca prominentes.
• Corpo totalmente deformado.
• Contraste entre o corpo inerte do fillo e o corpo en tensión de Saturno.
• Gusto polo desagradable e horripilante.
• Pinceladas descontinuas, enérxicas, manchas saturadas con grumos.
• Os dedos incrústanse na carne.
• Forte contraste entre o ocre claro do corpo e o vermello da sangue.
AQUELARRE
• Macho cabrío (demo), de costas, con hábito de tonalidades moi escuras, preside a reunión de bruxas.
• Rostros deformados e grotescos.
• Colores escuros.
• No ano 1824 trasládase a Burdeos (Francia), onde realizará a súa obra final, que anticipa o impresionismo.
LA LECHERA DE BURDEOS
• Figura levemente inclinada.
• Predominio das liñas curvas, pretende crear inestabilidade: a leiteira vai sobre un burro.
• Gran pastosidade, crea unha superficie rugosa.
• Pinceladas xustapostas, precedente do impresionismo.
2.-ROMANTICISMO S.XIX
• Reacción fronte a razón: imperan os sentimentos.
• Predominio do color.
• Predominio de diagonais, asimetrías (técnicas barrocas).
• Fortes claro-oscuros.
• Temáticas exóticas, mundos subxectivos.
LA BALSA DE LA MEDUSA
• Autor: Theódore Géricault.
• Representa un tema contemporáneo.
• O dramatismo da situación tradúcese nunha paisaxe tormentosa.
• A inmensa ola escura acentúa a tensión dramática.
• Realismo na anatomía (estudio de cadáveres).
• Profundos escorzos para darlle profundidade o cadro.
• Gradación de movementos. Dende a base,(mortos ou moribundos) hasta a cúspide, onde os náufragos esgotan as últimas forzas para facer sinais.
• Presenza do barco na lontanza que os salvará.
• Fortes contrastes de luces e sombras para crear volume.
LA LIBERTAD GUIANDO AL PUEBLO
• Autor: Delacroix.• Composición piramidal.• Mortos en barricada no
primeiro plano crean unha pirámide inestable.
• Movemento ascensional cara o espectador que incluso rebasa o encadre (bandeira).
• Representación alegórica da liberdade (Francia).
• Sobre un fondo azul e vermello recórtanse a contraluz as figuras.
• Pinceladas moi soltas e onduladas.
A CATEDRAL DE SALISBURY
• Autor: John Constable.• Maior interese polos
estados lumínicos e atmosféricos.
• A luminosidade envolve os obxectos.
• Sensación estática, de intemporalidade.
• Pinceladas moi soltas, con zonas diluídas e outras saturadas.
3.-REALISMO S.XIX
• Denuncia as inxustizas sociais da Revolución Industrial.
• Reflexo da vida cotidiana.
• Protagonismo das personaxes humildes.
EL ESTUDIO
• Autor: Gustave Courbet.• Tres partes:
– Esquerda:personaxes da realidade exterior.
– Centro: pintor traballando.– Dereita: seguidores e amigos
de Courbet.
• Muller espida, símbolo da verdade.
• Neno: a mirada do futuro.• Calavera sobre o periódico,
(morte aos críticos de arte).• Claridade exterior a través da
ventá lateral.
LAS LAVANDERAS
• Autor: Honoré Daumier.• Paisaxe desolado.• Absoluto protagonismo das
personaxes humildes.• A figura feminina ocupa boa
parte do cadro dotándoa de certa grandiosidade.
• Entrañable humanidade da figura infantil.
• Contraste de colores cálidos e fríos.
• Predominio de tonos ocres e marróns.
• Trazos grosos.
EL VAGÓN DE TERCERA
• Autor: Honoré Daumier.• A muller vella ocupa toda
a zona central.• Diversidade de
expresións e xestos.• Expresión de cansazo e
abatemento.• Trazo groso que modela
fortemente as figuras.• As personaxes dos
extremos abocetados, en contraste cos outros perfectamente definidos.
4.-ARQUITECTURA DE NOVOS MATERIAIS S.XIX
• Dous feitos ligados a Revolución Industrial deron lugar a unha renovación da arquitectura.– A aparición de novos materiais: aceiro, formigón
armado, vidro...– A aparición da industria, das comunicacións, e das
novas cidades, tiñan a necesidade de edificios, e construcións (fábricas, estacións, almacéns...) funcionais, prácticos, amplos e, a ser posible, rápidos e baratos de construír.
• Articulación flexible.• Formas modulares.• Esqueletos pesados con muros cortina.
TORRE EIFFEL
• Autor: Eiffel.• Concibida como unha obra
efémera para exposición de París de 1889 (1º centenario da Revolución Francesa).
• Serviría de arco de triunfo de acceso ao recinto feiral.
• O primeiro corpo está cimentado en catro grosos piares, situados nos ángulos sobre os que se apoian catro arcos con remate alintelado.
• Segundo corpo: acércanse as estruturas, cámbanse cara dentro e rematan en estrutura alintelada.
• Terceiro corpo: fusiónanse os catro brazos nun solo elemento articulado. Remata en cúpula metálica con lanterna.
• Gran empuxe ascensional.• Estrutura vista de ferro colado
e forxado con remaches.• Verticalidade.• Símbolo do progreso científico,
era máis elevada que calquera outro edificio do mundo.
ALMACÉNS CARSÓN (CHICAGO)
• Un dos primeiros rañaceos. (Foi necesaria a invención do ascensor).
• Predominio de formas xeométricas puras. A ornamentación na planta de abaixo e na primeira planta (placas con relevos góticos).
• Estrutura interna con esqueleto de aceiro e formigón.
• Esquina achaflanada curva.
• Equilibrio entre as ventás verticais do chafrán e as ventás horizontais do edificio.
• Ventás refundidas con amplas cristaleiras para conseguir luminosidade e dar sensación de lixeireza.
AUDITORIUM BUILDING (CHICAGO)
• Formas xeométricas simples.
• Fachada historicista (pórtico neorrománico).
• Novos materiais.• Esqueleto interior.• Funcionalidade.
CRYSTAL PALACE
• Construído para a primeira gran Exposición Universal (Londres 1851)
• Emprego de materiais prefabricados a gran escala.– Piares de ferro articulado.– Paneis de cristal para
cerramentos.– Pranchas de madeira en
módulos.• Sobriedade decorativa e
supeditación a funcionalidade.
• Posibilidade de montar e desmontar con gran rapidez.
• O acristalamento permitía abundancia de luz natural e diluír fronteiras entre espazo interior e exterior.
• Sensación de lixeireza no edificio.
5.-MODERNISMO
• Xurdiu en Europa a finais do S.XIX.• Naceu como unha explosión de liberdade, coa
vontade de desvincularse de todas as correntes históricas imperantes.
• A súa estética inspirábase esencialmente na natureza, da que pretendía copiar as formas. Nos edificios dominaban as formas curvas e unha decoración exuberante e omnipresente.
• O modernismo desenvolvese principalmente en tres cidades: Bruxelas, Viena e Barcelona.
GAUDÍ (1852-1926)
• A súa verdadeira paixón era a natureza.
• Tiña unha imaxinación desbordante que trasladaba as súas obras.
PALACIO EPISCOPAL DE ASTORGA
• Estilo neogótico.
PARQUE GUELL
• Adaptación das construcións ao medio (terreo irregular).
• Dous pavillóns flanquean o acceso principal.
• Gruta artificial flanqueada por escalinatas.
• Sala hipóstila con máis de 90 columnas de orden dórico (tratado libremente)
• Praza denominada “teatro grego”
• Banco barandilla de trazo curvilíneo. Permitía contemplar a cidade.
• Emprego de trencadís (azulexos e vidros de distintas cores unidos con argamasa)
• Columnas que imitan os troncos dos árbores.
• Crean un camiño peatonal cuberto.
CASA BATLLÓ
• Contraste da pedra con materiais novos: ferro e amplas cristaleiras.
• Parede curvada con entrantes e saíntes.
• A fachada está recuberta de trencadís.
• Os balcóns representan máscaras do Antroido.
• Deseñou un tellado extraordinario, como o lombo arqueado dun dragón.
• Enriba dispuxo unha cruz de catro brazos.
• Chemineas decoradas.
CASA MILÁ (LA PEDRERA)
• Pedra rugosa moldeada con abundantes ocos, crea sensación de montaña (Continúa baseándose na natureza).
• Fachada ondulada, sinuosa, sen esquinas.
• Tendencia a horizontalidade.
• Balcóns con reixas de ferro de formas vexetais.
• Desváns construídos sobre arcos parabólicos.
LA SAGRADA FAMILIA
• Planta de cruz latina inscrita nun claustro.
• Tres fachadas:– Nacemento(desenvolveu).– Paixón.– Gloria.
• 5 naves no brazo principal.
• Transepto de tres naves.• Ábsida con
deambulatorio e sete capelas poligonais.
• Portada do nacemento.• Movemento ascensional.• Enmascaramento das
formas arquitectónicas con profusa decoración.
• Formas xeolóxicas (estalactitas) vexetais, relixiosas...
• A portada do nacemento está coroada polo belén, situado nunha oquedade triangular e rodeado de formas pétreas.
• Torres de planta circular, oradadas, con pestanas cara baixo.
• Bóvedas de distintas formas (ovoides, cónicas) e a distintas alturas.
• Xogo de masas e baleiros con bóvedas caladas e cerradas.
• Columnas que se abren en ramas que reciben pesos de descarga de distintos puntos.
6.-IMPRESIONISMO
• CARACTERÍSTICAS XERAIS– Antiacademicismo.– Temas paisaxísticos e da vida cotiá.– Pintan ao aire libre para poder captar as variacións da luz.– Captación do efémero da realidade.– Multitude de puntos de vista.– Colores puros e claros, xustapostos que se fusionan na retina.– Ausencia de debuxo, formas creadas con pinceladas soltas e
separadas.
6.1.-PINTURA
• Impresión: Salida del sol.– Autor: Monet.– Pretende reflexar a
atmosfera e a auga (vai a ser o único que permanece fiel o seu estilo durante toda a súa vida).
– Desaparición do debuxo, contornos difuminados.
– Pinceladas en diferentes direccións.
– Colores puros e brillantes.– Diagonal das tres barcazas.
SERIE DE LA ESTACIÓN DE SAN LÁZARO
• Autor: Monet.• Temática: Revolución
Industrial.• Espazo enmarcado polo
triángulo do teito da estación.
• Obxectos captados a través de densas manchas de color do vapor de auga.
• Son sete cadros.
SERIE CATEDRAL DE ROUEN
• Serie de máis de 40 cadros.
• Interésalle máis ca o edificio en sí, como se ve afectada a catedral pola incidencia da luz nos distintos momentos do día e desde diferentes ángulos.
• Desmaterialización das formas.
EL PALCO
• Autor: Renoir.• Contraste entre
composición moi clásica (triángulo) e o encadre das figuras en primeiro plano de tres cuartas partes do corpo.
• Prefire pintar persoas a paisaxes.
• Fortes contrastes entre colores cálidos e fríos.
• Utilización do negro como elemento reitor do cadro.
BAILE EN EL MOULÍN DE LA GALETTE
• Autor: Renoir.• Sutís xogos de luces e sombras
pola luz que é tamizada a través das ramas das árbores.
• Escea da vida cotidiana urbana que transmite alegría de vivir.
• Encadre: elimina o ceo, concentrándose nas figuras.
• Elementos do primeiro término máis nítidos, fondo máis difuminado.
• Composición baseada na diagonal que forman as figuras do primeiro plano e as que bailan ao fondo.
EN LAS CARRERAS
• Autor: Degás.• Encadres cortados.• Temática de carreira de
cabalos.• Liña azul do teito moi
estreita. Fondo colinas verdes.
• Tren en segundo termo, asusta ao cabalo.
• Contornos marcados, importancia do debuxo.
A CLASE DE DANZA
• Autor: Degás.• Temas de bailarinas, especialmente
ensaiando.• Paredes verdes e solo marrón que fan
destacar o branco das bailarinas.• Posición destacada do mestre (crease
un espazo en torno a el).• Desequilibrio entre zonas con moitas
personaxes e outras valeiras.• Tablóns que acentúan a profundidade.• Esceas de interior.• Verticais marcadas polas pilastras.• Mulleres de costas ao espectador,
alonxan ao observador.• Brancos transparentes e vaporosos.
FINAL DUN ARABESCO
• Autor: Degás.• Captación do
movemento.• Escorzo intenso.• Efectos de luz
artificial.
OS BEBEDORES DE AJENJO
• Encadre arbitrario: unha das personaxes case se sae da composición.
• Incidencia da luz sobre os obxectos.
• Equilibrio cromático:– Muller claro - home
escuro.– Respaldo escuro –
mesa clara.