๑๐๐๑

Read others, know yourself.

ซะการีย์ยา อมตยา

หากภายในเราลึกราวมหาสมุทร

กวีนิพนธ์

๑๐๐๑

5

1

ถึงผู้อ่าน

บทกวีที่คุณก�าลังอ่าน

ความหมายมีเพียงครึ่งเดียว

ส่วนอีกครึ่งอยู่ในหัวคุณแล้ว

ผู้เขียน

แจ้งให้ทราบ

6

2

ถึงผู้เขียน

บทกวีที่ฉันอ่านจบไปแล้วนั้น

ไม่มีความหมายอะไรเลยกับฉัน

ที่อยู่ในหัวของฉันยิ่งไปกันใหญ่

ผู้อ่าน

7

3

ถึงผู้เขียนและผู้อ่าน

มันเป็นความผิดของฉันใช่ไหม

คนหนึ่งเขียนอะไรไม่ค่อยรู้เรื่อง

ส่วนอีกคนอ่านอะไรไม่ค่อยเข้าใจ

บทกวี

8

4

ถึงบทกวี

แกจะถือดีทรนงตนไปถึงไหนกัน

เห็นฝุ่นจับอยู่ในหลืบซอกร้านหนังสือ

ถึงอ่านไม่รู้เรื่องก็ช่วยสะบัดให้แกหายใจคล่องขึ้น

ผู้อ่าน

9

5

ถึงผู้อ่าน

ฉันขอสารภาพด้วยทุกประการทั้งมวล

บทกวีไม่มีความผิด ผู้อ่านบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ความจริงฉันไม่ควรคิดและเขียนอะไรออกมา

ผู้เขียน

10

เมื่อยืนอยู่เบื้องหน้าสะพาน

ที่เป็นเพียงไม้ใหญ่ท่อนหนึ่ง

วางพาดเหนือสายน�้า

ผมอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง

และพยายามชักชวนหลายคน

ร่วมกันข้ามสะพานนี้

ทุกคนล้วนมีเหตุผลที่จะไม่ข้าม

เช่นสะพานไม่มั่นคงบ้าง สายน�้าเชี่ยวกรากเกินไป

ข้างหน้านั้นไม่รู้ว่าจะพบอะไรที่ดีกว่าฝั่งเดิม

สะพานเหนือสายน�้า

11

ผมจึงต้องข้ามสะพานอย่างเดียวดาย

หลายสิบปีผ่านไปผมกลับไปยังสะพาน

ไม้ท่อนใหญ่หายไป ปราศจากสายน�้า

ถนนสีด�าทอดยาวไปทั่วทั้งหุบเขา

ผมกลับหลังหันอีกครั้ง เพื่อเดินทางต่อ

เพื่อจะได้ค้นพบสะพานใหม่ๆ

สายน�้าที่ไหลกรากเชี่ยวกว่าเดิม

12

โลกกว้างใหญ่ไพศาล

หากภายในเราลึกราวมหาสมุทร

ไรเนอร์ มารีอา ริลเค

เพืี่อค้นพบตัวตนในตัวตน

ฉันกล่าวแก่ตัวเอง ก่อนเดินทาง

ฉันควรเดินทางภายนอกเสียก่อน

รถไฟที่แล่นในความมืดไม่เคยกลัวตกราง

เหมือนเรือชีวิตแล่นไปในทะเลเวิ้งว้าง

เดินทางท่องเที่ยวปราศจากจุดหมาย

ราวกับพระเจ้าเพิ่งสร้างโลกเสร็จเมื่อวาน

ทุกสิ่งอย่างล้วนมหัศจรรย์ในดวงตา

หากภายในเราลึกราวมหาสมุทร

13

โลกภายในกรอบหน้าต่าง

เหมือนภาพเหมือนเคลื่อนไหวซ�้าๆ

หากทลายผนังกั้นห้อง ทุบก�าแพงรั้ว

พังประตูและหน้าต่าง

เปลี่ยนท้องฟ้าเป็นหลังคา

ผืนดินก็จะกลายเป็นพื้นบ้าน

โลกทั้งใบจะเป็นห้องส�าหรับพูดคุยกับตัวเอง

กุบไลข่านก่อร่างสร้างอาณาจักรยิ่งใหญ่

อเล็กซานเดอร์พิชิตทั่วทุกแคว้นแดนจบ

ไม่เหลือพรมแดนตะวันออกตะวันตก

อาณาจักรโลกกับอาณาจักรของพระเจ้า

เพียงกั้นด้วยแม่น�้าสายหนึ่งไหลรินตลอดกาล

14

ไรเนอร์ มารีอา ริลเค

มหาสมุทรของท่านนั้นลึกเพียงใดเล่า

หากฉันไม่รู้ความไพศาลของโลกแล้ว

จะหยั่งความลึกสุดพรรณนาได้อย่างไร

15

ค�่าคืนพ้นผ่าน

ไม่มีเสียงจากพระเจ้า

แล้วผมก็ง่วงนอนมาก

จึงไม่มีบทกวีทลายคุกบาสตีย์

เข้าใจว่าพระเจ้ายังเคียงข้างเรา

แต่คงวุ่นกับกิจในตะวันออกกลาง

โรฮิงญาพลัดถิ่นก�าลังจะถูกส่งกลับ

นักโทษการเมืองล้นคุก

เอาละ ก่อนที่ผมจะหลับไปจริงๆ

พระเจ้า ข้าน้อยขอส่งค�าร้องทุกข์

ระฆังในนิทานพ่อปกครองลูกไม่ดังเสียแล้ว

สุ้มเสียงของเราแหบแห้ง

ก�าแพงคุกแกร่งเกินกว่าเราจะทลายลง

ไม่มีเสียงจากพระเจ้า

ไม่มีเสียงจากพระเจ้า

16

แล้วผมก็ตื่นแล้ว

หัตถ์แห่งชะตากรรมยังคงถูกตีตรวน

ซี่กรงเหล็กกักขังผู้คน

เหรียญกล้าหาญปราศจากใบหน้า

ผู้มีสิทธิ์ไม่มีเสียง

ผู้มีเสียงไม่มีสิทธิ์

ไม่มีเสียงจากพระเจ้า

โมงยามเคลื่อนผ่านอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

ผู้คนพากันเดินบนท้องถนน

วินาทีในคุกยืดยาวนานเกินกว่าข้างนอก