Ասադու ինձ, սիրտ իմտանջված, սիրտ վիրավոր.

Ինչի՞ց է որ, այդքանայրվում, բայց և այնպես չեսմոխրանում,

Մոխրանալուց էլ Փյունիկիպես վեր ես հառնում`

Ու դեռտանջվու՜մ ու դեռ սիրու՜մ:

Վերքսխորն է- սիրտսասաց, -անբուժելի հիվանդ եմ ես,

Վրաս միխոր սպի գոյացած` անջնջելի նրաանունն էդրոշմված:

Եվ հենց դա է ինձ ուժ տալիս մոխիրներից վեր խոյանալ,

Եվ հենց դա է ինձ միշտ օգնում ընկածտեղից միշտբարձրանալ:

Պատասխանեց ինձ սիրտնայդպես ու շրջվեց, էլ չխոսեց.

Տառապանքի ձայնը միայն մթության մեջ ելևեջեց:

Երազումս մոտս եկար ու ասացիր- սիրում եմ,

Ես սպասել էի դրան երկար` ախր ես Քեզ պաշտումեմ…

Առավոտյան, երբ զարդնեցի` հասկացա, որ երազ էր

Ու արցունքի դառը կաթիլ սրտիս վրա հոսեցին:

Ա՜խասում են կատարվում է երազները, երբ շատուզես,

Ամենից շատայս աշխարհում երազում եմ իմըլինես…

Նորտարի է` ասում են թե հրաշքներ են կատարվում.

Միթե՞ ամբողջ էս իմ կյանքում միշտ կսիրես ինձերազում…