Estad siempre alegres. No apaguéis a fuerza do Espíritu. No despreciéis o don de profecía.

-Segunda lectura-

Música: Beethoven. Triple concierto en Do. LargoMúsica: Beethoven. Triple concierto en Do. LargoPresentación:B.Areskurrinaga HC.Presentación:B.Areskurrinaga HC.Euskaraz. D. AmundarainEuskaraz. D. Amundarain

Texto: Padre Javier Leoz

Sun Mateu 1, 16.18-21.24a:

Un empuxe cara á Un empuxe cara á PascuaPascua

SOLEMNIDADEDE

SAN XOSÉ

1.- O 19 de marzo, a poucos días do Domingo de Ramos, a Igrexa proponnos á nosa consideración unha figura de fe, equilibrada, respectuosa, e emblemático elo do Antigo co

Novo Testamento: San Xosé.

Esta festa acentúa e disponnos ao que nos queda por vivir e celebrar nestes próximos días: San Xosé

despregou o pano, desde o principio, (con delicadeza e humildade, sen ruído e sen aparencia ningunha) para que os ollos do pobo puxeran a súa atención Naquel

que viña no nome do Señor. Hosanna ao Fillo de David!

Seremos conscientes que, a nosa oración nesta xornada, pode ser unha boa panca para que moitos mozos acollan a boa nova de Xesús, e estean

dispostos a ofrecer as súas vidas como sacerdotes?

--San Xosé, ante o paso do Señor por nós, invítanos a acollelo como el o fixo en Belén:

sen obxección e con contemplación. .

--Só desde a docilidade, fiándonos de Deus, poderemos sacar conclusións ben prácticas para a nosa vida cristiá e

seguindo de cerca os pasos de Xesús.

--Xosé, aínda que as sagradas escrituras

non o sinalen demasiado, estou seguro que tamén pasaría o seu no

intento de seguir o ritmo dun neno, e

dun mozo que rompía esquemas e moldes, e polo que ata a súa mesma familia, en máis

dunha ocasión, sería diana de

incomprensións e de dardos acusadores.

2.- Tal vez, o Xesús da Paixón que imos revivir nestas próximas xornadas, tomou exemplo de moitas actitudes e xestos de seu pai adoptivo: Xosé calou cando tivo que calar, obedeceu aínda sen

comprender e silandeiramente (na máis estricta soidade ou anonimato) desapareceu das páxinas evanxélicas.

Non nos soa todo isto, á actitude coa que Xesús Non nos soa todo isto, á actitude coa que Xesús emprende o seu camiño cara a Xerusalén? Calará, emprende o seu camiño cara a Xerusalén? Calará, obedecerá e silandeiramente (nun testamento de obedecerá e silandeiramente (nun testamento de

escasamente 7 palabras) morrerá.escasamente 7 palabras) morrerá.

O vello adaxio dinos aquilo de “moito ruído e

poucas noces”. Na vida de San Xosé,

por existir o silencio e a sobriedade xunto coa

profundidade, podemos concluír sen

temor a enganarnos que o acompañou unha fe sólida, convencida,

confiada e contrastada coa Palabra de Deus que

se proclamaba na sinagoga.

Vivamos con intensidade esta Coresma, e pidamos a Deus por intercesión de San Xosé, que tamén nas horas decisivas de noso persoal

calvario poidamos contar con Aquela que estivo, dítao o corazón, na cabeceira cando morreu o Patriarca

e aos pés da cruz cando morreu Xesús: MARÍA. Ata niso, Xesús e Xosé, tiveron algo en común á hora de pasar

do mundo ao Pai..

Solemnidade de San XoséSan Mateu 1, 16.18-21.24a: San Xosé: Un empuxe cara a PascuaAutor: Padre Javier Leoz   1.- O 19 de marzo, a pocos días do Domingo de Ramos, a Igrexa propón á nosa consideración unha figura de fe, equilibrada, respectuosa, e emblemático elo do Antigo co Novo Testamento: San Xosé.

Esta festa acentúa e disponnos ao que nos queda por vivir e celebrar nestes próximos días: San Xosé despregou o pano, desde o principio, (con delicadeza e humildade, sen ruído e sen aparencia ningunha) para que os ollos do pobo puxesen a súa atención Naquel que viña no nome do Señor. Hosanna ao Fillo de David!

--San Xosé, ante o paso do Señor por nós, invítanos a acollelo como el o fixo en Belén: sen obxección e con contemplación. Seremos conscientes que, a nosa oración nesta xornada, pode ser unha boa panca para que moitos mozos acollan a boa nova de Xesús, e estean dispostos a ofrecer as súas vidas como sacerdotes? O Seminario, segue tendo aroma a carpintería, nel séguense construíndo ilusions e Igrexa, futuro e esperanza. Nel séguense afinando altavoces que logo vibren coa fondura do evanxeo.

--Só desde a docilidade, fiándonos de Deus, poderemos sacar conclusións ben prácticas para a nosa vida cristiá e seguindo de cerca os pasos de Xesús.

--Xosé, aínda que as sagradas escrituras non o sinalen demasiado, estou seguro que tamén pasaría o seu no intento de seguir o ritmo dun neno, e dun mozo que rompía esquemas e moldes, e polo que ata a súa mesma familia, en máis dunha ocasión, sería diana de incomprensións e de dardos acusadores.

2.- Tal vez, o Xesús da Paixón que imos revivir nestas próximas xornadas, tomou exemplo de moitas actitudes e xestos de seu pai adoptivo: Xosé calou cando tivo que calar, obedeceu aínda sen comprender e silandeiramente (na máis estrita soidade ou anonimato) desapareeu das paxinas evanxélicas.

Non nos soa todo isto, á actitude coa que Xesús emprende o seu camiño cara Xerusalén? Calará, obedecerá e silandeiramente (nun testamento de escasamente 7 palabras) morrerá.

O vello adaxio dinos aquilo de “moito ruído e poucas noces”. Na vida de San Xosé, por existir o silencio e a sobriedade xunto coa profundidade, podemos concluír sen temor a equivocarnos que o acompañou unha fe sólida, convencida, confiada e contrastada coa Palabra de Deus que se proclamaba na sinagoga.

Vivamos con intensidade esta Semana Santa e, pidamos a Deus por intercesión de San Xosé, que tamén nas horas decisivas de noso persoal calvario poidamos contar con Aquela que estivo, dítao o corazón, na cabeceira cando morreu o Patriarca e aos pés da cruz cando morreu Xesús: MARÍA. Ata niso, Xesús e Xosé, tiveron algo en común á hora de pasar do mundo ao Pai..