Foreword

Ang storya na ito ay para sa bestfriend ni jazzgrace (author) na si Louise Medianesta.

Huwag po sana nating angkinin ang storyang pinaghirapang gawin ng iba. Huwag rin po sana nating iedit ang istorya at kahit na ano mang bahagi nito.

Maraming salamat po.

AM I LUCKY TO BE INLOVE? By jazzgrace

(This story is dedicated to Louise Medianesta, one of my bestest girlfriend. Love yea best! This one’s for you ) YAMA, LEI and MABE = LOUISE

PROLOGUE

“YAMA!!!!!”

Nagising ako sa napakalakas na sigaw ng mama ko.

“YAMA!!!!!”

Ayan nanaman! Ang sarap ng tulog ko ehh! Huwag naman ganyan ma!

“YAMA!”

“oo na ma!”-me

“ano ba naman anak? Kasal ni Mabelyn ngayon! Nakalimutan mo na?”-mama

BURAK! Kasal nga pala ng bestfriend ko, oo nga pala.

Mabilis akong naligo at ginawa ang dapat kong gawin sa sarili ko, then pumunta na ako sa simbahan.

“yama, bakit ngayon ka lang?”-Lei

Bungad ni Lei. Best friend namin ni Mabe.

Mabilis na akong tumayo sa pila dahil nga, bridesmaid ako. Then, nagsimula na ang kasal.

WHITE FLOWERSHAPPY FACES

WEDDING GOWNWill I be able to experience all that?

Naisip ko sa sarili ko habang lumalakad ako sa aisle. Nang nasa alter na ako kasama si Lei.

“ang swerte ni Mabe”

Bulong sa akin ni Lei. Oo nga, ang swerte niya, well, ako rin naman ehh, naging maswerte. . . . oo naging, past tense nga. Naaalala ko pa ang lahat. . . . . . noong umibig ako, noong nagmahal ako. . . . . oo lahat nang iyan pinangarap ko rin. . . . . . . . akala ko, makakamtam ko. Pero bakit kaya nagkaganito ang buhay ko? Bakit single ako ngayon?

Chapter 1: EMO(Yama’s POV)

*TSIIIIIINGGGG!*

Pagtunog ng bell, automatic nang umalis kaming talo nina mabe at lei sa room para pumunta sa auditorium, madalas kasi kami doon lalo na pag lunch break. Kasi naman ohh, napakaraming tao sa school, siksikan ang mga kabataan sa canteen! Nakakaloka ang amoy at hirap na dadanasin ng walang kamuang muang na isipan ko sa canteen ng school namin. Anyways, nagbabaon na lang kami at dito sa auditorium kumakain, bawal pero wala namang nakakaalam na may high school students na kumakain doon.

Sinimulan na naming kinain ang mga pagkain na dala-dala namin.

“sana, isang araw makasama ko ring kumain ng egg rolls si Chris!”-Mabe

“alam mo Mabe, mahirap mangarap ng impossible! Si Chris? Ehh, masyadong mataas standards noon sa babae!”-Lei

“paano mo naman nalaman?”-Mabe

“ano ba? Siya kaya ang pinakasikat na lalaki dito sa school! Paanong hindi mangyayari yun?”-Lei

“mabait naman siya ehh”-Mabe

“saan mo nalaman? Sa twitter niya?”-Lei

“twitter man may laying lumipad!”-me

“sige kanta lang!, mamahalin din ako ni Chris, makikita niyo!”-Mabe

“oo, sige! Libre lang mag ilusyon”-me

Nagpatuloy kami sa pagkain ng. . . . . .

“teka, bakit nakabukas ang ilaw sa auditorium?”

Mula sa labas ang ingay. Nagmadali kaming pumunta sa may backstage ng auditorium para magtago.

“so Lucky, ito nga pala ang auditorium”-pricipal

“ahh”-lucky

Nakita ko ang tinatawag naa lucky noong principal. Nakataas yung buhok na paspike-spike, tapos may earrings, nakablack na t-shirt, jeans at may dalang gitara. EMO. Ayon agad ang rumehistro sa utak ko, emo siya.

What’s so special about this lucky dude at tinutour siya ng principal namin? Kahit kamin ay hindi tinour ng principal namin na iyan at fourth year high school na kami may gawd! Wala pang mayrecord na tinour man lang ng princial kahit sa cr lang!!!

“ang gwapo niya”-Lei“oo nga”-Mabe

Oh my gawd! Ano raw? Gwapo? Kalian pa nagkaroong ng ganyang itsurang gwapo? Type nila si kuya? Like eww, kasiri may earrings pa, ano siya, endorser ng alahas? Katamad.

Patuloy lang kami sa pagkain nang biglang. . . . . . .

“aray!”-me

“ohh, bakit?”-Lei

“maskit ag tiyan ko!”-me

“natatae ka?”-Mabe

“oo!”-me

“naku, patay, huwag mong ituloy, huwag mong isuko ang laban! Konti na lang, aalis rin si principal”-Mabe

“oo nga naman Yama!”-Mabe

“pero—“-me

*fart*

“—hindi ko na kaya!”-me

Sumilip kami nina Lei kay principal at kasama niya, ang tagal nila sa auditorium ha! Maya-maya

“teka, lucky, amoy . . . . relyeno”-Principal

“hindi ha, amoy siomai nga ehh”-Lucky

Relyeno? Siomai? Ano ba utot ko lang un!!! Bilisan niyo nang kumilos, umalis na kayo dito!!!

“hindi ko na kaya!”-me

“magpakatatag ka lang!”-Lei

*fart-fart*

“oh, amoy pandan naman ngayon!”-principal

Maya-maya wala nang tunog na meron sa auditorium, at hindi ko na talaga mapigil ang nararamdaman ko sa kaibuturan ng aking bituka, kaya naman, tumakbo na ako palabas kaso, amy biglang.

“Miss Yamaguchi Sakura!”-Principal

Patay hindi pa pala sila nakakalabas!!!!!!!

“po?—“-me

*fart*

“bilisan mo sa cr at mag usap tayo sa office ko!”-principal

“yes sir”-me

Tumakbo ako papuntang cr, nang makaraos ay dumiretso na ako sa may office ni sir. Nalaman ko na may binigay na palang consequence kay na Lei at Mabe, nahuli kasi kami na kumain sa auditorium. Nasabihan si Lei na maglilinis ng locker room ng varsity at library naman ang kay Mabe, during Friday yun, for the whole school year, ayy, katamad!

Kumatok na ako sa pinto ng principal.

*tok-tok*

“come in miss yamaguchi”-principal

Ginala ko ang mata ko sa loob ng office ni sir nang makapasok ako. Nakita ko ang emong lucky na nasa may silya sa kanan na kaharap ng table ni sir. Si sir naman nasa may upuan niya.

“sit down miss yamaguchi”-principal

Umupo ako at yumuko, nakita ko kasing nginisian ako noong lucky ehh.

“miss yamaguchi”-principal

“sakura na lang po sir”-me

“miss yamaguchi!”-principal

Lumakas ang boses niya kaya tumigil na lang ako.

“alam mo bang masama ang kumain sa auditorium?”-principal

“OPO SIR! SORRY PO!”-me

“ang O.a”-lucky

Tinignan ko siya at nginisian niya ako. Okay proud siyang sinabihan niya ako noon, jerk!

“miss yamaguchi, alam mob a na you deserved to be punished?”-principal

Ano ba ito paghuhukom?

“opo sir, opo”-me

“okay then, may ipapagawa ako sa iyo”-principal

*gulp*

“this is mr. Lucky Arroyo”-principal

Tinuro niya si emo, as if interested ako na malaman ang name niya!

“siya ang anak ng may ari ng school na ito”-principal

WTF!?

So you mean, siya ay isang rich kid?

JOKE BA UN?

Hindi siya mukhang rich kid, at isa pa, bakit ba siya emo-emohan? Hindi bagay sa kaniya!

“so, miss yamaguchi, bilang consequence mo sa ginawa mong pagpipyesta sa auditorium n gating school, inaasahan ko na magiging alalay ka ni Mr. Arroyo for this whole year. Hindi na masama iyon, tutal, mas malaking punishment dapat ang ibigay sa iyo dahil sa pagvavandalize mo ng mga upuan sa school, pagkain sa auditorium ng school at pagpitas ng halaman sa buong campus!”-principal

Wow, eco-friendly pala ang principal naming! Kaasar, pati pagpitas ng halaman masama? Bakit lahat bang halaman sa buong campus pinitas ko? Hindi ba pwedeng tinutulungan ko lang yung mga hardinerong maglinis?

“pero sir”-me

“miss Yamaguchi Sakura, sana alam mong binibigyan na kita ng second chance, gusto mo naming makagraduate diba?”-principal

Sino ba ayaw gumraduate? Pero hindi ba at sobra naman ata itong gagawin ko, P.A ? ng . . . emo? Okay, rich emo, to make it worst. Ibig sabihin pwede niya akong maging play thing? What if he cut his self and blame me? I would be expelled! Or worse . . . . jailed! Nakakaasar, nasaan na ang justice dito? Guys, bigyan niyo ako ng lawyer.

“miss Yamaguchi, bibigyan kita ng oras para pag isipan yan, maiwan ko muna kayo, may meeting lang ako, mr. arroyo, feel free na tanungin si ms. Yamaguchi sa mga bagay tungkol dito sa school, okay?”-principal

Lumabas na ng office niya si principal.

“so ano na?”- lucky

“hindi nona pangalan ko, Yama!”-Me

Okay last ko na iyon. Umikot ang eyeballs niya.haha, eyeballs talaga.

“okay, Yama, ano gagawin natin?”-Lucky

“tatanga tayo”-Me

“ahh”-Lucky *smirk*

Hindi nagtagal hindi ako napakali noong tumahimik.

“alam mo, bakit ba kailangang pahirapan mo ang buhay ko? P.A? bakit? Close ba tayo?”-Me

“hindi ko rin naman ginustong mag-aral dito ehh, hindi ko ginustong pahirapan ka”-Lucky

“marami ka namang pera diba? Mayaman kayo! Sa private school sa ibang bansa ka na lang mag-aral! Huwag dito, mukhang mahal na mahal ka naman ng parents mo, susunod yun sayo pag sinabi mong gsto mo sa ibang bansa mag aral, doon ka na lang sa ibang bansa!”-me

“hindi ako mahal ng parents ko”-Lucky

Yeah, sure, may magulang na hindi mahal ang anak nila, nice one!

“joke un, alam mo rich kid, huwag ka dito, we don’t need an emo loser in this school”-me

Lumapit siya sa akin.

He smells like cigarette, eww. I hate that smell.

“don’t you ever call me in silly names”-lucky

Okay nakakatakot siya infairness, pang grammy awards ang intensity ng nakakatakot/killer peg niya!Pero siyempre, huwag umurong gabriella!

“bakit, anong gagawin mo kapag tinawag kitang ganun ulit ha?”-me

Ohh, ohh

Wrong move yama, lumapit siya sa akin, as in real close.

“gagawin ko ‘to”-lucky

Nilapit niya sa akin ang mukha niya nang. . . .

Bumukas ang pinto at iniluwa sina Lei at Mabe.

“YAMA!!!”-Lei and mabe

Then, nakita nila ang awkward position namin ni Lucky. Biglang lumayo kami ni lucky mula sa isa’t-isa at tumingin sa ibang direksyon.

“Yama! Ano nang nangyari?”-Mabe

Nakabawi na si Mabe sa shock mode at nilapitan ako, she is wearing her angelic concerned face, at concerned face naman kay Lei, huwag na angelic, wala na akong ibang adjective para idescribe siya, hehe.

“magiging P.A raw ako ni Lucky”-me

“Lucky?”-Mabe

“Ayan ohh!”-me

Tinuro ko si Lucky na ansa likuran ni Mabe.

“ahh, si pogi!”-mabe

Maghunos dili ka Mabe, alam mo abng sinasabi mo? Kasalanan ang mag sinungaling my friend!!!! Isang kasalanan! Ano ba!?

“teka, lucky? First name basis na kayo?”-Lei

“hindi no!”-Me

“ehh, paano mo nalaman ang pangalan niya?” –Lei

“hinulaan ko?”-me

Wow, wrong move Yama, feeling mo madaling makahula tapos tama agad-agad? Madam airing ka na?. binigyan ako nina Lei at Maben g questioning looks with matching posing na nakapamewang.

“nag makaawa kasi siyang makuha ang pangalan ko, hiningi niya pa nga number ko ehh, sana raw maging textmate kami”-Lucky

“HA!?”-me

“ginawa mo yun YAMA!?”-Mabe

“dapat nagpakipot ka muna Yama! Ano ba, maria clara naman dapat ang peg!”- Lei

Ano ba friends feel niyo, gagawin ko yun? Ano ba!?

“ano bang nanghingi ng number at nagmakaawa!”-me

“kunwari ka pa babyhon”-lucky

“may Term of endearment na kayo agad!?”-mabe

“oo, siya nga nag isip noon ehh”-Lucky

Wow, ako na walang sense of naming? Ako na tinawag ang aso naming whisper at tinawag na purga ang hamster namin sa bahay ay nagbigay ng Call sign!? Wow ha! Ang galing galing!

“teka nga! Napakagaling mo naming gumawa ng kwento!”-me

“ang totoo nga niyan nagkiss na kami ehh!”-lucky

“ano!?”-mabe

“huwag kayong mag alala, pangangatawanan ko siya!”-Lucky

“teka, kanina P.A ngayon pangangatawanan na!? maayos ba kalusugan mo Lucky?”-me

“ano babyhon?”-Lucky

“ayoko ng bihon!!!! Halika, sumama ka sa akin!”-me

Hinila ko siya papunta sa may labas ng office ni sir.

“sabihin mo nga, anong kaengotan ang pumasok sa niyog mo sa ulo at sinabi mo yung mga iyon?”-me

“diba ayaw mong matawag kang P.A? tinutulungan lang kita, im giving you a bargain, tatawagin ka nilang Girlfriend ko, para atleast may excuse ka na sa pagsama-sama sa akin diba?”-Lucky

“tingin mo kaya mong paikutin ang mgatao dahil sa mayaman ka?”-me

“ano?”-Lucky

“feeling ko kasi napakainjustice ng ginagawa sa akin ngayon, sa tingin mob a tama ang magpaalila ako sa iyo!?”-me

“oo, may ginawa ka naming masama sa school na ito diba? So it’s time na you bring back the favor!”-Lucky

“huwag mo akong igaya sayo!”-me

“bakit? Hindi ba totoo? Pagvavandalize ng upuan? Pag pitas ng halaman sa campus? Pag kain sa auditorium? Hindi ba mali iyon?”-Lucky

“may dahilan kung bakit ginagawa ng isang tao ang bawat bagay?”-me

“anong magandang dahilan ang maikakatwiran mo sa paglabag sa school rules? Face it, you are not a law abiding citizen”-Lucky

“so maybe I am not, pero tingin mo tamang maging utos-utusan ako ng isang taong hindi ko naman talaga kilala?”-Me

“they were giving you a choice right? Expulsion or this”-Lucky

“hindi makatwiran”-me

“wala naman kasing makatwiran nowadays, walang maeexpect na tama. . . . kahit pa sa sarili mong mga magulang”-Lucky

“hindi ganyan ang mundong alam ko”-me

“ayan ang mundong dapat malaman mo, o sige, so agree na ha, girlfriend, so umm. . . . “-Lucky

Kinapkapan niya ako sa may bulsa ng palda ko. Kinuha niya ang cellphone ko at nagtype doon. Then a few minutes later, binigay niya sa akin ang cellphone ko.

“so call me, may pasok bukas diba? Sunduin mo ako, text mo na lang ako para malaman mo kung saan ang bahay naming, work hard!”-Lucky

Wtff ? What the french-fries? Nakakaasar! Pumayag na ba ako? Girlfriend niya ako? Susunduin ko siya? Ano!?

I hate that Rich crazy Emo!

Chapter 2: Alone(Yama’s POV)

Nasa kama na ako sa may bahay namin. Nakatingin ako sa screen ng cellphone ko, kanina pa ako nakatanga sa number ni Lucky. Nakakatawa kasi ang inilagay niyang name, babyhon, feel na feel ng tukmol ang call sign na gawa gawa niya no! well, tatawag ba ako?

Iniisip ko kasing mabuti, gusto kong makagradute, last year ko na sa h.s, hindi ko kayang tumigil, marami akong pangarap!

Tawag na nga. Pinindot ko na yung call button.

Calling BabyHon….

*ring**ring**ring**ring**ring**ring*

“hello? Sino ‘to?”-Lucky“si Yama”-me“yama?”-Lucky“oo, si Yamaguchi ito”-me“yamaguchi? Sinong yamaguchi?”-Lucky

Okay. . . . . tae ka lang, pinatawag mo ako, tapos sinong yamaguchi? Epal ka ba ha?

“ako yung kanina sa school”-me

“ahh, oo nga pala yung umutot ng umutot! Oo ikaw nga, yun !ahh, oo, tama, girlfriend nga pala kita!”-Lucky

Hindi ko mawari kung engot ba o tanga lang siya? Ayt!

“ahh, oo, btw, paki save ang number ko okay? salamat!”-me

“sandali lang pandan fart!”-Lucky

Nalintikan! Ano raw!?

“ANO!? Gusto mo nang mamatay?”-me

“hindi ko pa gusting mamatay?”-Lucky

“anong kailangan mo pa!? bilisan mo, mahal oras ko!!!”-me

“dalhan mo ako suman! Nagugutom ako ehh”-Lucky

“tae ka ba? 7pm na ng gabi! Tulog na mga tao sa earth, at hindi ko alam ang bahay niyo!!!!”-me

“bibigay ko sayo yung directions at isa pa, gising pa mga tao sa earth, kita mo ako, gising pa!”-Lucky

“alien ka!!!!! Kokey!”-me

“ang o.a mo naman masyado. Pumunta ka na”-Lucky

Binigay ni Lucky ang address niya, sa kasamaang palad, kapit bahay ko siya, ilang lakad lang bahay nanamin. Buti na lang nag pabili ako ng suman noong umaga sa yaya namin. Kaasar kang lucky ka!

‘Di nagtagal nasa labas na ako ng bahay niya.

Calling BabyHon….

“panget, nasa labas na ako ng bahay niyo”-me

Hindi siya nagsalita, ilang Segundo lang, oo tama ka sa narinig mo Segundo nga lang, bumukas na nag pinto.

“ang tagal mo, gutom na ako!”-Lucky

Bigla niyang kinuha yung suman na nasa plastic bag na hawak ko. Tapos binuksan niya at kumagat ng sobrng laki.

“bakit walang lasa!”-Lucky

“engot ka kasi, nilalagyan ng asukal yan!”-me

“ahh”-Lucky

“kakain ka, hindi mo alam kung papaano kainin!”-me

“nakita ko lang kasi sa internet kanina ehh”-Lucky

“ha? Hindi ka binibilan ng nanay mo ng suman?”-me

“wala lagi ang mama at papa ko, yaya ko lang nag aalaga sa akin. Noong namatay ang yaya ko noong 10 years old ako, wala nang nag alaga sa akin.”-Lucky

“paano ka nakakakain?”-me

“fast foods, café, instant noodles, kung anu-anong ready to eat”-Lucky

Kawawa naman pala siya.

“oh, bakit ganyan ka makatingin sa akin Babyhon?”-lucky

Letche plan, makababyhon, feeler talaga itong lalaking ito. Maya-maya, kinuha niya ang kamay ko at pumasok sa loob ng bahay. Nagulat ako kasi sobrang ganda ng bahay nila, hindi koi yon inexpect. Ngayon tuloy parang nalulula ako sa kasama ko, oo, may kaya kami pero hindi naman ganito ang bahay namin.

“samahan mo muna ako ahh, wala akong kasama dito sa bahay”-Lucky

Okay lang naman siguro kung kasama ko siya, total gusto ko rin naming alamin ang ugali ng ‘boyfriend’ kong kuno.

Sa isang table, nakakakita ako ng maraming pictures ng batang lalaki na may kasamang matandang babae.

“oh, ikaw ito?”-me

“oo”-lucky

“sino yang kasama mo? Mama mo?”-me

“hindi, si yaya yan”-Lucky

What the heck? Ganun kalala ang family ties nila? As in wala man lang siyang family picture na maipagmamalaki sa salas nila?

“Sa greeting cards ko lang nakakasama ang mama at papa ko, minsan nga wala pang greeting cards o kahit post cards ehh. Tumigil na kasi silang pagpapadala sa akin noong 13 years old ako”-Lucky

Kawawa naman pala siya talaga. Naisip ko tuloy bigla na, napakaswerte ko pala sa family ko.

“Oh, bakit natahimik ka?”-Lucky

Tanong niyang pabulol dahil sa pagkain ng suman.

“wala”-Me

“siya nga pala, magkaklase tayo diba?”-Lucky

ha?! Magkaklase kami? hanggang class room mabubwisit ako ni lucky?! IM SO UNLUCKY!

“hindi ko alam ehh”-me“ahh, bukas natin malalaman”-Lucky

Ngumiti pa siya, grabe, gwapo sana siya, if we will overlook his earrings, spikey hair and his cigar smell. Well, siguro, inaantok lang ako.

“uuwi na ako!”-me

“hala, laro muna tayo dota”-Lucky

“ayoko, matutulog na lang ako sa amin, bye”-Me

“hala, ang gara naman oh, hatid na lang kita”-Lucky

Ihahatid niya ako? Ano? Ha?

“ha?”-me

“ihahatid kita”-Lucky

“ahh, ehh”-me

Hinatak niya na ako papalabas ng bahay nila, then tinanong niya sa akin yung way papunta sa bahay ko. At tama nga ako, ihahatid niya nga talaga ako, akala ko guni-guni lang yung narinig ko kanina. It turns out to be true. Ayy. . . .

Ang nakakaasar doon ay dinatnan ko ang lukot na mukha ng mama ko sa may gate.

“YAMAGUCHI SAKURA!”-mama

Naku po!

Nagtago ako agad sa likuran ni Lucky na parang bata, nakita kong nagbago ang expression sa mukha ni mama ng Makita niya si Lucky.

“Good evening po”-Lucky

“good evening”-mama

Nagulat ako dahil nag alanice face ang mama ko. Kakaiba iyon, infairness, at aminin, siguro dahil yun kay Lucky. Pinapasok ni mama si Lucky sa loob ng bahay. Naupo sila sa couch.

“Anong pangalan mo iho?”-mama

“Lucky Arroyo po”-lucky

“wow, ang swerte naman pala ng pangalan mo”-mama

Ayy naku mama, anong akala mo diyan? Feng shui? Good luck charm? Agimat? Ayy naku, kung alam mo lang hirap na pinag dadaanan ko dahil sa lalaking iyan.

“hindi naman po”-Lucky

Nagkamot pa siya ng ulo, ano ka aso? Pakamot kamot pa!

“siya nga pala, kaano ano ka ni Yama?”-mama

“Ma, kaibigan ko—“-me

“Boyfriend po”-Lucky

“BOYFRIEND!?”-mama

“mama, naku mali po ang inaakala niyo ma, hindi po yan totoo, ma, sorry po”-me

“ang swerte naman ng anak ko sa iyo!”-mama

“ANO MA?”-me

“naku, iho, baka ginagawang dilubyo ng anak ko ang buhay mo!”-mama

Ako pa nakagulo ng kinabukasan? Ako pa gumawa ng delubyo? Ako pa?!“mama!”-me

“ano ba anak, alam mo bang napakagwapo nitong boyfriend mo”-mama

“ano ma? Gwapo yan!”-me

“oo naman, mabait pa”-mama

“naku, salamat po”-lucky

“naku lucky, pagpasensiyahan mo na ang anak ko ha, ganyan talaga yan, pero mahal ka niyan, mana yan sa tatay niya ehh, pareho silang mukhang laging may regla.”-mama

“naku, okay lang po iyon mama, tanggap ko po si yama”-lucky

“naku, napakabait mo talaga!!!”-mama

Ang bait bait naman! Tse!

Makalipas ang ilang oras 10 pm na, at oo, nasa bahay pa rin namin si Lucky, buti na lang wala ang dad ko, strikto yun gaya ko, hindi katulad ng mama ko, may sumasanib na ewan! Nasa seminar kasi sa may japan ang dad ko, mga next week pa ataang uwi niya.

“Ma! Gabi na! magkukwentuhan pa rin ba kayo!?”-me

“huwag ka ngang magulo, nagkukwento pa nga ako kay Lucky ehh, lucky, anak, alam mo bang allergic sa patatas yang si Yama, ewan ko bas a batang iyan, kaya hate na hate niya ang French fries ehh, dahil noong nakakain siya noon noong bata siya ay lumaki ng sobra ang mukha niya, may picture pa nga ako ehh ohh”-mama

Kinuha pa ni mama ang album naming at pinakita kay lucky yung picture. Aba, close sila? Ayos ahh, sila na magnanay?

“ma, gabi na! pauwiin mo na yan!”-me

“gabi na nga, kaya hindi na natin pauuwiin si Lucky, aba, baka kung ano ang mangyari sa kaniya sa daan!”-mama

“ano ba ma! KAPITBAHAY lang natin si lucky!”-me

“anak ano ba, nag aalala lang ako para sa boyfriend mo”-mama

“MAMA!!!!!”-me

“huwag ka ngang sumigaw!”-mama

“naku ma, sorry po sa pag sigaw ni Yama”-lucky

“naku lucky, siguro ikaw ang kapalit ng pagiging malas ko sa anak, doon ka matutulog sa kwarto katapat nang kwarto ni yama ha”-mama

“salamat po!”-lucky

Tuwang tuwa siya sa sinabi ng mama ko. Ako naman bad trip.

Madaig araw na, pero hindi ako makatulog, nakahiga ako sa bed ko na single ang laki, hindi ganun kalambot pero komportable. Kulay green nga pala ang kwarto, ewan ko ba, mama ko ang may favorite color na green, siya ata ang sugo ni Hulk kaya ganoon. Anyway, napag isip isip ko na pumunta sa may terrace naming dito sa second floor dala-dala ang dictionary ko, nakakatawa ako no? ayon kasi ang hilig ko kapag nabobore ako, ang magbasa ng dictionary.

Pag dating ko sa may terrace ay nabungaran ko doon si Lucky na nakatingin sa kawalan. Umupo na lang ako sa may upuan doon ng tahimik, mukhang hindi niya naman ako napapansin ehh.

Hmm, nasaan na ba yung book mark ko? Hmm, nasa L na pala ako, hmm, alam ko kinulayan ko ng stabile ko yung last word na nabasa ko ehh, ahh . . . . oo, tama ito na pala ang babasahin ko.

LOVE AFFAIR

Hmm, a romantic attachment between two people not married to each other.

Nakakaasar naman bakit si Lucky agad ang naisip ko? Nakakaasar naman talaga.

Nakakaasar talaga, kaya, tumayo na lang ako , pero narinig kong nag salita si Lucky.

“alam mo, maswerte ka sa mama mo”-Lucky

“ha?”-me

“maswerte ka dahil mahal ka ng mama mo”-Lucky

“ahh, oo”-me

Kawawa naman pala talaga si Lucky, siguro nainggit siya sa akin dahil mabait ang mama ko.

Kinabukasan. . . . .

Nagkakagulo sa loob ng school, magkasabay kaming pumasok ni Lucky, pero hindi kami ang pinagkakaguluhan kung hindi ang nasa may bulletin board.

Ito ang nakalagay:

ANNOUNCEMENT:

I-aanounce mamaya ang top 8 na nakakuha ng pinakamababang marka sa kabuuan ng first quarter at ng annual test.

OMG! Ngayon na pala ang labas noon! Kinakabahan ako! Alam niyo kasi, hindi ako ganoon kabright. At malas ako dahil ng skul na napasukan ko ay nag aanounce ng top 8 na pinakamababang may marka sa kabuuan ng first quarter at annual test. Yung annual test naming ay nagpapakita ng overall ranking sa buang school. Kung anu ang result ng annual test mo, ayun ang rank mo. IT SUCKS!!! Lalo na sa akin na tamad mag aral.

And to make everything worst, ianaisolate ang mga ganitong mga istudyante sa isang building for POOR STUDENTS. Mga students na mahihina sa academics, P.E, Music or even values! Nakakaasar. May top 8 worst students ang bawat year level at Lahat sila nasa POOREST OF THE POOR BUILDING, and their class begins during 2nd quarter dahil nga ayon ang time na naannounce na ang kanilang grades at ang hard art doon ay 4th qurter pa sila pwedeng matanggal sa section na un!!! NAKAKAASAR!

“kinakabahan ako!”-me

“bakit?”-lucky

“alam mo bang napakahalaga ng announcement na yan?”-me

“oh, relax lang lumalaki butas ng ilong mo!”-lucky

Pumasok na kami sa loob ng room naming with my fingers crossed. Nakakasasar talaga!

“YAMA! Nabalitaan mo na ba?”-Lei

“kung ung top 8 poorest of the poor ang babanggitin niyo, oo!”-me

“paano na ‘to yama! Last year kasali na tayo, ayoko nang maulit!!!”-Mabe

“shut up mabe, kinakabahan na nga ako ehh”-me

“guys, ayan na ung teacher natin”-Lei

Pumasok na sa loob ang adviser namin. Guys, meet Teacher Rudolph Araneta. Si Mr. araneta, ay ang kaliwang kamay n gaming principal. Siya lang naman ang nakakaasar na sipsip sa principal at siya ang adviser namin. Tatlo lang ang sections sa fourth year at last section kami, pero proud siya doon dahil ang magagaling daw ang inilalagay sa huli. Si Mr. Rudolph, hango na rin sa pangalan niya ay mukhang reindeer, nakataas ang mga buhok niyang ala Mozart na dalawa na ang kulay (PUTI at ITIM), mapula ang pangong ilong na malapad gaya ng kay allan k at chubby na mahilig mag suot ng polong pangboracay gaya ng kay dating mayor lito atienza, nakapaluob ang polo sa slacks niya na brown na kupas na.

Ganyan ang itsura niya, kataka taka na lalong pumangit ang itsura niya habang papasok ng room naming, dala dala niya ang mga folder niya na sobrang dami, dala niya rin ang kaniyang class record/bolang Kristal para sa panghuhula ng grades sa amin, pero ang pinaka kakaiba sa dala niya ay ang envelope na kulay pink na may tatak ng school namin sa tapat. Kinabahan ako dahil, ayun ang kadalasang itsura ng envelope na pinaglalagyan ng mga makakakuha ng PINK LETTER o top 8 poorest of the poor rank. Ang lahat sa klase naming ay tumahimik. Naupo na rin kami ni Lucky. Halata sa mukha ni Lucky na nagulat siya sa itsura ng classroom naming. Dahil nga naman sobrang gulo. Umupo si Lucky sa tabi ko.

“class, nasa kamay ko ang kapalaran ng walong engot na mapupunta sa poorest of the poor building”-Mr. araneta.

Binuksan na ni sir ang envelope at at kinuha ang pink letter, lahat kami ay pigil hiningang nakaitig sa kaniya.

“ang walong engot ay. . . . . sina—“

Chapter 3: Lucky’s so Unlucky

(Yama’s POV)

Binuksan na ni sir ang envelope at at kinuha ang pink letter, lahat kami ay pigil hiningang nakaitig sa kaniya.

“ang walong engot ay. . . . . sina—“

Hingang malalim

“Leinee-Ann Francisco—“

Biglang napagalabog si Lei sa upuan niya.

“Mabelyn Santos”

Napasuntok sa hangin ang kawawang si Mabe.

“Jo Santos”

Naiyak naman si Jo Santos, siya ang pinakagwapo sanang lalaki sa school, kung hindi lang siya nerd, matalino siya pero binubully. Siguradong may kinalaman ang pagkahuli sa kaniya na kinokopyahan sa annual test kaya siya nasali.

“Yamaguchi Sakura”

Tae !!! sabi na nga ba!!!!!!! T.T PINK LETTER! Ako nanaman !!!!!

“Chris Mateo”

Nagulat ang lahat ng mabanggit ang pangalan ni Chris, nasa top section ito at wala sa room namin. Maririnig mo ang samu’t saring pagtataka.

“Shawn Wescott”

Isa nanamang nakakagulat na pangyayari ang masama si Shawn dahil nga, top section din ito.

“Santana Aquino”

Nagulat din ang lahat dahil si Santana ang sikat na cheer leader captain dito. Nasa second section siya at siya ang Ms. High School ng school namin. Kung ikokompare mo siya sa aming magkakaibigan, siya ang the best. Maganda rin naman kasi ang kaibigan kong si Mabe, ang problema lang ay hindi siya marunong mag ayos.

“and last but not the least Lucky Arroyo”

“ano!?”-Lucky

“sino yun?”-student 1

“di ko nga kilala ehh”-student 2

Teka, bakit kasali si Lucky? Nagtake na ba siya ng annual exam?

Pero, bago lang siya ahh.

Lahat kaming poorest of the pooray pumunta na sa building na para sa amin, sa may 3 rd floor kami ng building na iyon, katulad ng ibang rooms may black board, white board, tv, aircon at kung anu-ano rin iyon, maituturing na normal ang building na iyon pwera nga lang sa bawat kwarto ay may walong silya lang.

Ang lahat ng nasa poorest of the poor section ay prohibited umalis ng kwarto nila unless break time, kailangang mag aral sila ng mabuti para maearn ang points na nawala sa kanila.

“I don’t deserve to be in this section!”-Santana

“wala namang gustong mapunta sa section na ito ehh”-jo

“shut up freak!!!!”- Santana

“huwag mo naman sanang tawaging freak si Jo”-Mabe

“shut up Loser! Huwag kang makisali!!!”-Santana

“Santana stop it!”-Chris

“ahh!!!!”-Santana

Nagdabog ito at lumabas ng kwarto, sinundan ito ni Chris at sumunod din ang nag aalalang fan ni Chris na si Mabe.

Maya-maya dumating na ang teacher na incharge sa amin, si Ms. Mathnunglish, mahirap bigkasin ang pangalan niya at ganun din ang ugali niya. Walang nakakabasa ng ugali ni maam, isa siya sa pinkamagaling at respetadong teacher sa school na ito, sa batang edad niya na 18 ay natapos niya ang BSE major in Theater Arts minor in Math at meron siyang specialization sa larangan ng Literature.

“so Class, I am miss Mathnunglish, your adviser and overall teacher”-Miss Mathnunglish

“miss, pwede po bang magtanong?”- shawn

Sa wakas ay nagtaas na nang kamay ang tahimik na si Jo.

“ano iyon Mr. Wescott?”-Ms. Mathnunglish

“bakit po ako napunta sa section na ito? Hindi po ako mahina sa P.E, varsity po ako ng baseball at basket ball, matataas naman po ang grades ko sa academics at pasado ako sa mga requirements this pass 1 st grading, I can’t see any reason kung bakit ako nandito”-shawn

“are you sure na hindi mo alam ang dahilan kug bakit ka nandito?”-Miss Mathnunglish

“opo”-shawn

“are you sure? Pag isipan mo nang mabuti kung wala kang ginawa this past few days”-Miss mathnunglish

Natahimik si Shawn na may parang naalala at umupo na lang.

“lahat kayo ay nandito dahil sa mga dahilan na kayo rin ang gumawa, sana alam niyo na ang pinakamahalagang bagayhindi lang lagi nasa utak kung hindi nandito rin”-Miss Mathnunglish

Matapos ang madugong mga pangyayari sa mga lessons namin, iniwan ako nina lei at mabe dahil sa mga Gawain nila sa kanikanilang mga buhay, naiwan ako with lucky. . . sa madaling salita.

“hoy panget”-Lucky

“oh?”-me

“san ka pupunta?”-lucky

“sumama ka na lang”-Me

Pumunta kami sa may campus garden, pumitas ako ng bulaklak doon.

“oyy! Anu ginagawa mo doon, diba napagalitan ka na dahil diyan?”-Lucky

“ha? Ahh”-me

Di nagtagal tinahak ko na ang lugar papuntang hospital, nakasunod pa rin sa akin si Lucky.

“OYY!”-lucky

“ohh?”-me

“saan ba tayo pupunta?”-Lucky

“dyan!”-me

Tinuro ko yung hospital.

“ha?! Bakit tayo pupunta diyan?”-lucky

“basta”-me

Pagkapasok namin sa room number 1830 ay nabungaran ko ang nakangiting mukha ng kaibigan kong si Laica.

“YAMA!!!”-laica

“ohh, laica!”-me

“may kasama ka?”-Laica

“ahh oo, si Lucky nga pala”-me

“boyfriend niya ako”-Lucky

“nice to meet you”-Laica

“ang gwapo naman ng boyfriend mo!”-Laica

“naku! Hindi ng gwapo iyan ehh!”-me

“kunwari ka pa babyhon!”-Lucky

Inabot ko sa kaniya yung flowers na pinitas ko sa school, ito ang reason kung bakit ko kinukuha ang mga tanim na bulaklak sa school, hehe, mahal kasi sa dangwa ehh.

Pag alis namin ng hospital

“kaano-ano mo si Laica?”-Lucky

“best friend ko siya”-me

“anong naging sakit niya?”-Lucky

“cancer”-me

“sa susuod pag bibili ka ng bulaklak sasabihin mo na sa akin ha?”-lucky

“ha?”-me

“basta, kapag kailangan mo ng kung anu, mag sabi ka sa akin, ano pang silbi ko, ehh ako ang boyfriend mo”-Lucky

Pumunta kami ng quatum, naglaro kami ng teken at nagkantahan, magaling kumanta si Lucky, hindi siya katulad noong iba na ang kinakanta ay kung anu anong walang kapararakan, hindi siya emo talaga mukhang hanggang looks lang siya emo, kasi mga kinakanta niyang mga kanta ay yung mga luma at masarap pakinggan, pakiramdam ko tuloy kilalang kilala ko na si Lucky.

Lumabas na kami ng room sa may kantahan sa quantum dahil nga naqgsawa na nga kami kakakanta, maya-maya.

“LUCKY!!!!!!”- isang girl

“Oh, sheena”-Lucky

“kamusta ka na? bakit hindi mo ako tinatawagan?”-Sheena

Pumulupot na ang aswang sa may braso ni Lucky na para bang wala ako sa kabilang side.

“busy ako ehh”-Lucky

“ahh, teka, sino siya?”-Sheena

Paarteng pagturo sa akin ni Sheena.

“ahh, si . . . “-Lucky

Tumingin sa kisame si Lucky.

“si Yacky”-Lucky

“Yama”-me

“ahh, tama, tama, si Yama siya, girlfriend ko”-Lucky

Tae, girlfriend mo pala ako, bakit hindi mo alam pangalan ko?

“ahh, kamukha niya si Clarence”-sheena

“hindi ahh, ang pangit nga ni Yacky ehh”-Lucky

Ano raw? Nilait niya ako sa harap ng kasama niya?

Inalis ko yung kamay ko mula sa pakikipagholding hands sa kaniya pero, mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin kaya I gave up.

“so, pwedeng ako pala ang gustuhin mo Lucky?”-Sheena

“ha?”-Lucky

Mukhang nagulat si Lucky nang marinig niya iyon pero mas nagulat ako nang halikan nung babae si Lucky sa harap ko.

Pero mas nagulat ako nang itulak ni Lucky yung Sheena at kunin yung orange juice ko at iangmumog sa harap noong babae niya pa dinura.

“baliw ka ba Sheena? Diba sinabi ko naman sayo na girlfriend ko si Yacky? Hindi mob a nakikita to?”-Lucky

Tinaas niya yung kamay namin na magkaholding hands.

“tandaan mo ‘to, huwag na huwag mo akong hahalikan kahit kalian, dahil na kay Yucky na ang puso ko”-Lucky

Hinila ako ni Lucky sa kinatatayuan ko at Pumunta kami ni Lucky sa may Tom’s World at doon na lang nanggulo.

Kinagabihan. . . . .

“tara uwi na tayo”-me

“doon tayo sa may amin”-lucky

“ha?”-me

“pagluto mo ako ng pagkain”-Lucky

Tae, akala ko close na kami, kasi may paholding holding hands na kami pero iyon pala, ganito ang mangyayari tae naman!

“ahh, ayoko ehh”-me

“diba P.A kita?”-Lucky

Un ang realization, hindi ka niya gf, P.A ka niya, kaya stop dreaming.

Nakarating kami sa bahay nila pero grabe ang nakita namin, nadatnan naming ang parents ni Lucky sa loob ng bahay. Nalaman ko dahil pinakita sa akin Lucky kanina yung pictures ng mga magulang niya na nasa may greeting card, lagi niyang dala iyon.

“anong ginagawa niyo dito?”-Lucky

“ayan ba ang magandang bungad mo sa amin ha?”-Mama ni Lucky

“napakaungreatful mo na bata ka!”-papa ni lucky

“anong gusto niyong gawin ko? Sabihan ko kayo na Welcome home? Tapos ngingiti ako, at bibigyan ko kayo ng regalo, sasabihin ko na ‘ma, pumuti ka pa lalo, hindi katulad sa post card na maitim ka’ at ‘pa, kamusta naman ang panahon sa America?’, ayon ba ang gusto niyong marinig sa akin?”-Lucky

“sira ulo ka talagang bata ka”-papa ni Lucky

Susuntukin na dapat si Lucky pero humarang ako, yung tipong nakastraight line yung mga arms ko, parang arms sideward ang dating.

“sino siya?”-mama ni Lucky

Tanong niya kay Lucky habang pareho silang mukhang nasa shock mode.

Chapter 4: My boyfriend’s bestfriendnemy(Yama’s POV)

Nasa may dinner table kami, inaya kasi ako ng mama at papa ni Lucky na kumain na muna sa kanila.

“so iha, ano nga pala ang pangalan mo?”-mama ni Lucky

“Yamaguchi Sakura po”-me

“Japanese ka?”-Mama ni Lucky

“half lang po, Japanese po ang papa ko at half Filipino-half Japanese naman po ang mama ko”-me

Mahabang kwento ko.

“ahh, so ano ang trabaho ng mga magulang mo?”-Mama ni Lucky

“may dalawang coffee shops po ang mama ko dito sa pilipinas at may mga motels at restaurants po ang papa ko sa japan”-me

“wow, alam mo bang pangarap kong makapunta sa japan?”-mama ni Lucky

“para naming hindi mo kayang gawin iyon”-Lucky

“atleast may pangarap kesa sa isa diyan walang pangarap”-papa ni Lucky

Parehong nakatiger look si Lucky at papa niya, hindi mo maikakaila na magtatay silang dalawa. Kami lang ng mama ni Lucky ang nag uusap.

“so, iha, girlfriend ka ng anak ko?”-mama ni Lucky

Napatingin sa akin sina Lucky at papa niya, at siyempre ang mama niya, lahat sila nag iintay ng sagot mula sa akin.

“ahh, ano po ehh”-me

“sagutin mo na, mahirap bang sabihin ang sagot babyhon”-Lucky

BABYHON

That stupid Call sign.

Nakakadepress talaga ang pagtingin saakin ng mama at papa ni Lucky.

“ahh, opo”-Me

“opo ano?”-Lucky

“opo girlfriend niya po ako”-Me

Napangiti ang mama at papa niya.

Maya-maya, nagligpit ng pingan ang mama ni Lucky, nakakagulat dahil marunong siyang magligpit ng pinggan hindi tulad ng mga pobreng mayayaman. Tutulungan ko dapat siya pero ayaw niya, umupo ako sa may sofa set nila tapos nagpalit muna ng damit si Lucky.

“iha”-papa ni lucky

Nagulat ako dahil tinabihan ako nito sa sofa.

“po?”-me

“ano ang nagustuhan mo sa anak ko?”-papa ni Lucky

“po?”-me

“kasi diba magboyfriend-girlfriend kayo”-papa ni Lucky

“ahh, ahmm. . . . “-me

Naisip ko bigla ang pagtatanggol ni Lucky sa akin kanina kay Sheena.

“si Lucky po? Emo siya, mukhang galit sa mundo, laging nakasimangot at mukhang palaaway. . . . . pero maskara niya lang po iyon, hindi ko pa po siya lubos na kilala pero alam ko pong mabait siyang tao, ginagawa niya lang po ang pagmumukhang matapang para hindi siya mapagkamalang mahina, dahil

ayaw niya pong itake advantage siya ng tao sa pag aakala na mahina siya dahil sa totoo lang po, takot siyang mag isa. . . . takot siyang iwan”-me

Napangiti ang papa ni Lucky.

“huwag mong iiwanan ang anak ko ha, pag pasensiyahan mo na siya, hindi ko man masyadong kilala ang anak ko dahil hindi kami madalas magkita, alam ko naming mabait siyang tao, hindi siya kagaya ng nasasalamin sa image na pilit niyang binubuo. Sana is aka sa maging daan sa pagbabago niya, dahil hindi siya makikinig sa akin, pero sayo alam ko makikinig siya. Sana maging tulay ka rin sa pagbabalik ng pagkakaibigan nila ni Shawn.”-papa ni Lucky

“si Shawn po?”-me

“oo, si Shawn”-papa ni Lucky

Naguluhan ako sa narinig ko. Si Shawn at Lucky? Magkaibigan?

Ngumiti lang ang papa ni Lucky, at maya-maya bumaba na si Lucky mula sa hagdanan.

“tara, hatid na kita”-Lucky

Hinila na ni Lucky ang kamay ko at tinahak naming ang daan patungo sa bahay ko.

“ano ba!? Ang sakit makahila ka naman akala mo kung sino ka!!!”-me

“boyfriend mo naman ako ehh!”-Lucky

“ha? Sino naman nagsabing boyfriend kita?”-me

“ikaw, diba sabi mo kanina, boyfriend mo ako”-Lucky

“joke nga lang yun!”-me

“naku, walang bawian, walang joke joke dito!”-Lucky

Maya-maya napansin ko na hindi kami sa bahay ko papunta kung hindi sa play ground dito sa subdivision namin.

“oh? Bakit tayo dito pupunta?”-me

“kain tayo ng ice cream, bibili ako ahh, dito ka lang huwag kang aalis”-Lucky

Umupo ako sa may swing, maya-maya nakita ko na si Lucky na may dalang dalawang ice cream. Inabot niya sa akin yung isa tapos umupo siya sa kabila ng swing, tahimik kaming kumain ng magtanong ako.

“bakit mo dito naisipang kumain ng ice cream?”-me

Hindi siya sumagot, patuloy lang siyang kumain ng ice cream, tapos, huminga siya ng malalim.

“dito kasi kami kumakain ng ice cream dati ng mga kaibigan ko kapag nagtatago kami sa mga magulang namin”- Lucky

“ha? Sinong best friends”-me

“si Clarence at. . . . . Shawn”-Lucky

“si Shawn?”-me

“oo, si Shawn, kababata ko siya, best friends kami. . . . noon”-Lucky

“hindi na ngayon?”-me

“oo”-Lucky

“bakit?”-me

“kasi, nagkagalit kami”-Lucky

“bakit?”-me

“bakit intresado ka?”-Lucky

“girlfriend mo ko diba?”-Me

Ngumiti siya.

“nagkagalit kami dahil kay Clarence”-Lucky

“sino si Clarence?”-me

“bata pa lang kami, mga kindergarten, magkaibigan na sina Clarence at Shawn. One time, noong nasa states ako, nakilala ko doon si Shawn, naging magkaibigan kami, tapos nang pumunta ako dito sa pinas, pinakilala sa akin ni Shawn si Clarence. Nagkagusto ako kay Clarence tapos niligawan ko siya, hindi ko alam na may gusto pala sa kaniya si Shawn, tapos pumunta ako ulit ng states, naging long distance relationship kami ni Clarence, alam kong mahirap para sa kaniya iyon kaya nakipagbreak ako. Hindi ko alam na may cancer pala siya sa dugo at kasalukuyan nang dinadaiagnose. Nang umuwi ako dito sa pilipinas, nitsyo na ang humarap sa akin at hindi na si Clarence, wala na si Clarence. Nagalit sa akin si Shawn dahil, ako raw ang dahilan kung bakit malungkot si Clarence hanggang sa huli, sinaktan ko si Clarence pero ako pa rin ang iniisip niya hanggang huling oras niya”-Lucky

Natahimik ako.

“selos ka?”-Lucky

“hindi”-me

“bakit ka umiiyak?”-Lucky

Ngayon ko lang napansin na napaiyak pala ako, hindi ko man lang napansin na naiyak na pala ako dahil nga sa busy ako sa kakapakinig kay Lucky. Naisip ko na napakaswerte ni Lucky at minahal siya ng ganoon ni Clarence.

“wala, akala ko kasi sa telenobela lang may ganun ehh”-me

“ahh”-Lucky

“kailngan magkabati kayo ni Shawn”-me

“ha!?”-Lucky

“kailangang magkabati kayo ni Shawn!!!!!”-me

“paano mo naman gagawin iyon? Nagpapatawa ka ba?”-Lucky

“basta akong bahala, in one month, magkakabati rin kayo ni Shawn!”-me

“at paano mo naman magagawa iyon?”-Lucky

“dahil genie mo ako ngayon!”-me

“haha, nasaan na ang lampara?”-Lucky

“ahh, basta, magkakabati kayo ni Shawn, I swear!”-me

The next day. . . . . .

Pumasok ako sa room naming, nakita kong maagang pumasok si Shawn.

“hi”-me

Bati ko sa kaniya, tumabi ako sa kaniya, nagbabasa siya ng libro, tinigil niya iyon at tinignan ako, tapos binalik niya na yungtingin niya sa libro.

“hi”-Shawn

“kamusta ka na?”-me

“ayos lang”-Shawn

“ako rin ehh, ayos lang, ano nga pala, anong oras ka kakain mamaya?”-me

“kapag recess na”-Shawn

“siya nga pala, anong oras ka uuwi?”-me

“kapag uwian na”-Shawn

“ahh, ako rin ganun ehh! Pareho tayo!”-me

“…”-Shawn

“ano yang binabasa mong libro?”-me

“bakit ba tanong ka ng tanong?”-Shawn

Pareho nga sila ni Lucky, maiinitin ang ulo! Magbestfriend nga kayo!

“ahh, kasi shawn, may gusto sana akong hilinginsa iyo ehh”-me

“ano iyon?”-Shawn

“sana kausapin mo naman si Lucky”-me

“inutusan ka ba niya para sabihin yan sa akin?”-Shawn

“ah, naku hindi!”-me

“hindi ko kilala yang lucky na sinasabi mo, kaya pwede ba?”-Shawn

Biglang dumating na ang iba naming mga kaklase at nagulat ako dahil hindi dumating si Lucky.

Pagkarecess. . . . . . .

“Shawn!”-me

“ano ba!?”-Shawn

“kausapin mo na kasi si Lucky!”-me

“huwag ka ngang manghimasok sa buhay ng iba!”-Shawn

“please naman ohh!”-me

“kaano ano ka ba ni Lucky at ganyan ka kaconcern na kausapin ko siya?”-Shawn

Maya maya biglang sumulpot sina Lei at Mabe.

“uy, totoo bang kayo na ni Lucky?”-me

Nagulat si shawn sa sinabi ng mga kaibigan ko at tinitigan niya akong mabuti.

“ohh, bakit hindi ka nagsasalita diyan Yama?”-Lei

“girlfriend ka pala ni Lucky, no wonder kung bakit ganyan ka kaapektado, pero miss kung ako sayo, magdadalawang isip na ako dahil baka mamaya, niloloko lang ako ng lalaking mahal ko, hindi moa lam ang takbo ng bituka ng lalaking binoboyfriend mo, kung ako sayo, iiwan ko na siya bago ako ang iwan niya”-Shawn

Naglakad siyang papalayo.

“nagkakamali ka”-me

Napatigil siya sa paglalakad.

“hindi katulad ng sinasabi mo si Lucky, mabait siya at kahit kalian hindi niya gagawin sa akin ang mga sinabi mo”-me

“paano ka naman nakakasigurado?”-shawn

“dahil nagtitiwala ako sa kaniya”-me

Naglakad siyang papalayo.

Noong uwian sinundan ko si Shawn sa pag uwi niya.

“alam mo nagsasayang ka lang ng oras”-Shawn

“hindi ako nagsasayang ng oras ko”-me

“paano mo naman nasabi?”-Shawn

“kasi alam kong katulad ka ni Lucky na mabait, hindi mo sasayangin ang friendship niyo”-me

“alam mo, huwag kang mag salita tungkol sa mga bagay na wala kang alam”-Shawn

“alam ko namang hindi ko alam ang lahat tungkol sa pagkakaibigan niyo, pero isa lang ang bagay na nakakasiguro ako, kung buhay pa si Clarence, hindi niya hahayaang masira kayo dalawa lalo pa’t mahal niya kayong dalawa”-Me

“huwag kang magsalita ng tungkol kay Clarence, dahil hindi mo siya kilala”-Shawn

“hindi ko nga siya kilala, pero alam kong mabait siya, dahil sobra na lang ang pagmamahal niyo sa kaniya”-me

“alam mo miss, walang kwentang bagay ang pinag aaksayahan mo ng panahon, si Lucky? Bakit? Tingin mo mahal ka niya? Kamukha ka lang ni Clarence kaya ka niya niligawan, makasarili ang lalaking pinili mong mahalin, traydor.”-Shawn

“patawarin mo na si Lucky, hindi siya ganoong tao”-Me

“yeah sure”-Shawn

Puamsok na siya sa loob ng bahay nila.

Mananatili ako dito, hanggat hindi niya napagdidisisyunan na patatawarin niya si Lucky, nangako ako na pagbabatiin ko sila.

Chapter 5: Bringing Back All The Time Lost

Time is preciousYou can never bring back every minute and every second of the moments lost

You can ask for another chanceKasi nga diba, everyone deserves that second chance.

BUT, what if, there are no second chances?There’s no turning back.

Wala ka nang U turn na mapupuntahan.Na-stuck ka na sa traffic at wala ka nang magagawa kung hindi go with the flow.

Naniniwala ako na I can never bring back time, naniniwala rin ako na opportunity only knocks once. Pero, eto ako, chinecherish ang bawat sandali, binabalikan ang bawat ala-ala.

Ayokong munang mag-moveon. Gusto kongbalikan ang lahat, kahit ngayon lang, ito na ang huli, gagawin ko lang naman ang pangako na sinabi ko, kailangang tuparin ko ito.

“best friend!”

“oh, best friend?”-me

“ipangako mo na aakyatin natin yung mountain na iyon”

“best friend ano ba!? Ang taas niyan!”-me

“hindi akong bahala sayo, matatakutin ka talaga”

Sobrang close kami ng best friend ko, turingan na namin sa isa’t isa ay parang magkapatid, kaya hindi ko alam kung paanong nangyari ang isang bagay na hindi ko ginustong mangyari.

“pwede bang humingi ng tulong sayo?”

“bakit?”-me

“may sakit ako, please help me, please, ayokong mahalin niya ako, ayokong Makita siyang umiiyak, ayokong masaktan siya ng sobra pagnalaman niya ang totoo, please. . . please, ikaw na lang ang pag-asa ko”

Malaking dagok sa aming magkaibigan ang pag sunod sa isang pabor ng bago kong kaibigan, kailangan kong magsinungaling na mahal ko ang isang taong hindi ko naman talaga mahal. Kailangan kong magkunwaring masaya sa piling ng mahal ng aking kaibigan. Best friend. Oo best friend ko ang nasasaktan, pero mas masakit kapag nalaman niyang iiwan na siya ng taong mahal niya.

“ano ba, okay lang, nagmamahalan kayo, wala kang dapat ihingi ng sorry, hindi naman kami ehh”

“sorry talaga”-me

“ito naman talaga ohh, basta ba best friend, kahit kailan, hindi mo siya sasaktan, pasasayahin mo siya, aalagaan at mamahalin, huwag mo siyang papiyakin”

“oo best”

Nag sinungaling ako, dahil alam kong ayon ang tama, ayon ang dapat para sa kaniya, sa best friend ko, gagawin ko ang lahat, dahil kapatid ko siya.

Pero nang umalis ako, at pagbalik ko, nawala na siya, ang mahal ng bestfriend ko.

*BOOGSH*

Sinuntok niya ako.

“sinabi mo, hindi mo siya sasaktan! Sinabi mo hindi mo siya iiwan!!!!!!!!!!!!!!!! Gag* ka! Sinungaling ka! Bakit mo ‘to ginawa!?”

Wala akong nasabi, wala akong naimik.

Umalis ako ng bansa, iniba ko ang anyo ko, naging malungkot ako, tinago ko ang takot at lonely na ako, natuto akong magbisyo, nag iba ako. Hindi na ako ang dating ako. Nawalan ako ng kaibigan, nawalan ako ng best friend, ano pa bang mas sasakit?

Nang bumalik ako ng pilipinas, dala ko na ang bagong ako. Dala ko ang kalungutan ko. Ang galit sa mundo na ako.

Pero nakapagtataka, na sapiling ng bagong naging kaibigan ko, o mas magandang sabihing minamahal ko, minahal ko siya kahit sa unang kita pa lang, merong tungkol sa kaniya na hindi ko alam kung anon a naging dahilan ng pagmamahal ko, siguro dahil mabait siya o kung ano. Nabuhay niya ulit ang dating ako, sa pamamagitan ng tunay niyang puso.

Kaya ito ako ngayon, gagawin ang lahat ng makakaya ko, para limutin angdati at mag simula ulit.

Nandito ako sa mountain na pinangako kong aakyatin naming, kahit ako lang mag isa. Kahit ako lang, basta tutuparin ko ang pangako ko sa best friend ko.

Chapter 6: The Come Back

(Yama’s POV)

Nanadito pa rin ako sa tapat ng bahay nina Shawn, magaanim na oras na akong nakatayo dito. Maya-maya lumabas na si Shawn.

“ano ba, umaambon ohh!”-Shawn

Binigyan niya ako ng paying.

“patatawarin mo na ba si Lucky?”-me

“hindi ko sinasabing patatawarin ko siya, pero kakausapin ko siya”-Shawn

Maya-maya tumunog ang cellphone ko, si Lei.

“hoy Yama, yung boyfriend mo nasa ospital!!!!!!”-Lei

“ha!?”-me

“nasa may mountain of hopes and dreams kasi kami kanina ng mountaineering club ng school natin, tapos ito nakita naming siya doon na walang malay!, bilis punt aka na dito sa Medianesta Hospital, nasa room 109 siya!”-Lei

Nagmadali kami ni Shawn na pumunta sa ospital na nabanggit. Pagkarating doon ay nadatnan naming ang natutulog na si Lucky sa hospital bed niya. Pagkaraan ng ilang saglit, lumabas muna ako para bumili ng makakain.

Pagbalik ko ay nakabukas ang pinto, nagtago ako sa may gilid dahil narinig ko ang pag uusap nina Lucky at Shawn.

“G@g* ka talaga!”-Shawn

“ganyan ba ang tamang pagbati sa kaibigan mo na may sakit?”-Lucky

“bakit mo inakyat yung mountain na iyon?”-Shawn

“diba nangako ako sayo?”-Lucky

“G@G* ka! ang sabi ko tayong dalawa!!”-Shawn

“sorry best friend, sorry”-Lucky

“tapos na ang lahat, wala na iyon, ayos ka lang ba?”-Shawn

“oo, best friend may kailangan kang malaman, pinakiusapan ako ni Clarence na sbihin ito sayo pagkaraan ng isang taon niyang pagkamatay”-lucky

“ha ano iyon?”-Shawn

Nagulata ko sa Sinabi ni Lucky. Pinakiusapan lang pala siya ni Clarence na magpannggap na boyfriend nito para hindi masaktan si Shawn na tunay na mahal nito.

Kawawa sila pareho, kawawa si Shawn dahil huli na nang nalaman niya na mahal siya ng babaeng maal niya at kawawa si Lucky dahil nahirapan at nasaktan siya sa ginawa niya para sa kaibigan niya. Napakalalim ng pinagsamahan nila ng kaibigan niya.

Sinuntok ni Shawn si Lucky, tumahimik lang si Lucky.

“para iyan sa panloloko mo sa akin”-Shawn

“sorry”-Lucky

“G@g* ka talaga Luckyboy! pasalamat ka lucky pangalan mo, kung hindi malas ka, tinurukan na kita ng pangmercy killing dito!”-Shawn

Naiyak si Lucky.

“hoy! Napunta ka lang ng America naging bakla ka na!?”-Shawn

Tahimik pa rin si Lucky.

“paano kita magiging kaibigan niyan kung bakla ka, alam mo namang ayokong dumidikit sa bakla diba!?”-Shawn

“paano yan bakla ako papa Shawn, pakiss naman!!!!”-Lucky

At nagbiruan ang dalawa, alam kong hindi ko dapat sirain ang atmosphere niala kaya umalis na lang ako at pumunta sa may park.

After 1 month. . . .

Pumasok ako sa school, pumunta na ako sa poorest of the poor building, naabutan ko doon sina Lei, Mabe, Jo at Santana sa room.

“Yama!!!”-Mabe

“oh?”-me

“nakita mo na ba si Lucky?”-Mabe

“ha? Hindi pa ehh, bakit?”-Me

“ahh, basta, mawiwindang ka!!!”-Mabe

“sama ka sa amin bilis!!!!!!!”-Lei

Pumunta kami ng mga friends ko sa may football field ng school naming, maraming babae ang nanonood sa dalawang lalaking naglalaro.

Namukhaan ko si Shawn, hindi naman nakapagtataka na pinagtitinginan ang isang iyan dahil crush siya ng bayan, pero sino yung kasama niya?

Bago lang siguro dito ang isang yan.

Maputi, gwapo, makinis ang mukha, may dimples, maayos ang gupit, mukhang mabangong tignan kahit pawis, in short Heartrob.

Maya-maya tinuro ako ni Shawn kay pogi tapos, nagsmile si Pogi at lumapit sila sa amin.

“HI!!!!!”-pogi

Bati ni Pogi sa amin.

>////////< totoo ba ito? Binabati ako ng gwapo ng hi?

“hoy Yama, bakit ayaw mong sumagot?”-Shawn

“ha?”-me

Nagising ako mula sa pagtingin ko kay kuyang pogi, nakakadistract naman kasi yung itsura niya tsaka yung amoy niya na super bango.

“ahh, hi!”-me

Mabilis kong bawi.

“babyhon, bakit parang kakaiba ka ngayon? Anong problema mo?”-pogi

Babyhon? Teka parang medyo pamilyar sa akin ang callsign na yan ahh.

Hmmmm, isip isip

“LUCKY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!???????”-me O.O

“oh bakit nagulat ka? Kanina ka pa lutang ahh”-lucky

“ikaw yan!?”-me

“oo”-Lucky

“paanong?”-me

“bakit hindi mo tanggap na may gwapo kang boyfriend?”-lucky

“kapal ng libag mo!!!”-me

“naku kunwari ka pa, baka mamaya pinagnanasahan mo na ako!”-lucky

“kapal neto, feeler ka ha!”-me

“ayy, naku, pare, yang girlfriend mo hindi ata alam na mabangis ka ehh!”-Shawn

Nag aapear pa ang mga mokong, hay naku, malala na. sa loob kasi ng isang buwan naging okay na ang magkaibigan. Okay na rin kami ni Lucky, mag boyfriend na talaga kami.

Maya-maya noong lunch

Nasa may upuan ko ako sa may room namin.

“hoy!!!”-Lucky

Ginulat niya ako mula sa may likod.

“ayy, beluga!”-me

“hoy, di ka na natuto, nagvavandalize ka nanaman?!

“anu ba, nagulat ako sayo!”-me

“bakit nagvavandalize ka nanaman!?”-Lucky

Tapos tinignan niya yung sinusulat ko.

“hmm, poem?”-Lucky

“oo”-Me

“bakit sa desk mo sinusulat, may papel naman ahh”-Lucky

“kapag nalaman ba nila na ako ang sumulat babasahin nila?”-me

“ha?, ehh, bakit k aba nagsusulat ng poem?”-Lucky

“nagsusulat ako dahil kapag nag salita ako, walang nakikinig, kasi nga sino ba makikinig sa akin diba? Kaya sa sulat na lang, sa poem na lang ako bumabawi”-me

Natulala siya sa akin, at napangiti.

Tumayo na lang ako at hindi ko siya pinansin, naglakad ako dala-dala ang lunch box ko, tapos pumunta kami sa ay auditorium ng school.

“oh? Kakain tayo sa auditorium?”-Lucky

“oo”-me

“bakit ba ang hilig mong kumain sa auditorium ha!?”-Lucky

Nakapasok na kami sa loob at sinarado ang pinto, umupo kami sa may upuan sa gitna.

“shh, wag kang maingay”-me

“huh? Bakit ba kasi tayo nandito?”-Lucky

“kakain nga tayo”-Me

“bakit nga?”-Lucky

“sa lugar kasi na ‘to, walang ibang taong makakakita sa atin, walang tsismis, walang ingay, malayo sa mga taong walang ibang alam kung hindi sirain ang iba. Tahimik dito, masarap kumain ng tahimik, yung para bang wala kang problema.”-Me

“ahh, oo nga ano”-Lucky

“Tapos tignan mo yun.”-Me

Tinuro ko yung painting na nasa may ceiling ng auditorium. Yung painting about stars.

“diba ang ganda niyan?”-me

“oo nga ang ganda”-Lucky

“gusto kong nandito kasi pakiramdam ko kasama ko nasa ilalim ako ng mga bituin, kasi kapag nandito ako, malapit ang mga stars sa akin, kaya pakiramdam ko, malapit ko nang maabot ang angarap ko, kapag malungkot ako, titingin lang ako sa mga stars na iyan para maisip ko na kahit anong pagmamaliit sa akin ng iba, kahit gaano kaimposible, maabot ko ang pangarap ko, maabot ko”-me

Nakatingin ako sa mga stars sa may ceiling pagkatingin ko kay Lucky nakatingin siya sa akin at nakasmile. Nagkatinginan kami at kiniss niya ako.

“mahal kita”-Lucky

Chapter 7: Dreams

(yama’s POV)

Ang mga sumunod na mga araw ay naging masaya. Sobrang saya. Kasama ko siya lagi, nagtatawanan kami,nagkukwentuhan at nagmamahalan.

Parang wala nang katapusan.

Pero noong isang araw na papasok ako sa school, naabutan ko ang kotse ng nanay ni Lucky sa bungad ng bahay naming, sinama niya ako at pumunta kami sa isang coffee shop.

“tita, ano po ang problema?”-Me

Humigop muna siya ng kape na nasa may tasa niya at nag salita.

“Yama, anak, alam mo naman na pabor ako sa inyo ni Lucky diba?”-tita

“opo”-me

“anak, alam mo namang ang gusto ko lang ay ang ikabubuti niya diba?”-tita

“opo tita, pero tita, hindi ko o maintindihan ang gusto niyong ipabatid.”-me

“mag aaral si lucky sa America. Apat na taon lang naman anak, pero ayaw niyang pumayag dahil ayaw ka raw niyang iwan. Yama, alam kong mahal mo ang anak ko, at alam kong gusto mo rin ang ikabubuti niya. Kaya naman anak, sabihin mo sa kaniyang pumayag na sumama sa America”-Tita

“….”-me

“sige na anak”-tita

Mahirap pero umoo ako. Mahal ko si Lucky at gusto ko ang para sa ikabubuti niya. Later tinawagan ko si lucky.

“ui, babyhon, napatawag ka?”-Lucky

“date tayo, cutting ka na bilis, nasa may park ako”-me

“haha, nag aaya ka nang mag cutting ha, bad influence ka na sa akin ahh”-Lucky

“intayin kita dito ahh”-me

“oo sige”-Lucky

Pag karating niya.

“oh, saan tayo pupunta?”-lucky

“hmm….”-me

Pumunta kami ng enchanted kingdom. Sumakay kami sa mga rides, at naging masaya.

Lucky, sana ganito na lang lagi. Sana. Pero ayokong maging makasarili, mahal kita. Mahal na mahal kita, kaya gagawin ko ‘to. Mahal kita.

“bakit ba gusto mong mag date tayo? Gusto mo lang akong masolo no? gusto mo lang akong makasama? Aminin mo, mahal mo ko no? patay na patay ka sa akin no?!”-lucky

“oo gusto kong magdate tayo, gusto kasi kitang masolo, gusto kitang makasama, kasi nga mahal kita at patay na patay ako sayo”-me

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko. Bigla akong inakap ni Lucky.

“mahal na mahal kita Yama. Natutuwa ako dahil mahal mo rin ako”-Lucky

Lucky, ang sarap pakinggan ng mga katagang sinabi mo, na mahal mo ako, pero, kailangang mahalin mo muna ang sarili mo, kailangang matupad ang mga pangarap mo. Kailangang matupad mo iyon, ako, makakapag intay pero ang pangarap mo, limitado lang ang pagkakataon. Mahal kita, pero alam ko rin na may pangarap ko tulad ko. Ayokong maging hadlang sa pagtupad mo sa mga pangarap mo.

“Lucky”-me

Kumalas ako sa pagkakaakap ko sa kaniya.

“oh? Bakit?”-Lucky

“maghiwalay na tayo”-me

“ha? Hindi magandang biro yan”-Lucky

“hindi ako nagbibiro”-me

“bakit?”-Lucky

“marami akong mga pangarap at hadlang ka sa mga pangarap ko, gusto kong matupad ko ang lahat ng gusto ko, kaya ayaw ko na muna ng commitment, gusto kong magfocus sa pag aaral ko”-me

“sige mag iintay ako”-Lucky

“lucky, pwede ba wag mo muna akong intindihin! May sarili tayong buhay, may future tayo na dapat pagsikapan, Im sorry Lucky, Im so sorry”-Me

Papaalis na ako nang . . . .

Pinigilan niya ang kamay ko.

“Yama, pagkatapos ng ilang taon, kapag natupad ko na ang lahat ng mga pangarap ko, kapag naging better person na ako para sayo, babalik ako, pangako”-Lucky

Seryoso niyang sinabi, alam ko umiiyak siya dahil sa garalgal sa boses niya na pilit niyag nilalabanan.

“huwag kang mangako, dahil ayokong umasa”-me

Ayon lang at umalis na ako

Lumipas ang mga araw, hindi na pumasok ng school si Lucky. Nalaman ko na lang na sumakay na siya ng eroplano papuntang America.

Chapter 8: Another Love Story

(Yama’s POV)

Simula noon, nagfocus na ako sa pag aaral, hanggang maging animator/cartoonist na ako sa isang sikat na cartoon network dito sa bansa.

Hayyt, ngayon naalala ko na talaga ang lahat.

Oo nga pala, umalis ang lalaking minamahal ko, dahil sa katangahan ko, kaya ito ako ngayon single.

“tsaka ano pa nga ehh-“-Lei

*BOOGSH*

Binatukan ako ni lei

“ano ba Yama, kanina pa ako nagsasalita dito, hindi ka nakikinig diyan! Kanina ka pa nakatingin sa altar!”-Lei

“ahh, sorry, ang ganda ni Mabe ngayon no?”-Me

“siyempre naman!”-Lei

Tumahimik na lang ako at pinanood ang mga susunod na mga pangyayari sa kasal ni Mabe.

(end of Yama’s POV)

(Lei’s POV)

Ang love parang DOTA.

Minsan natatalo ka, na-GG ehh.

Minsan panalo ka.

Minsan to be continued ang tema dahil sa unexpected happenings.

Pero, hindi ba’t ang saya kapag panalo ka na,

alam mo na yung feeling na uy, may naabot na akong ganitong stage at ready na akong iaccept ang susunod na hamon, kasi pupunta na kayo sa next level.

Parang marriage lang din.

Pero I believe na the strong soul’s lang ang makakarating ng maghawak kamay sa pulpit.

Mahirap kasing magkaroon ng Love life dahil ang first step pa lang na CRUSH,

ay mahirap nang lampasan

Lalo na kung M.U. ang Peg niyo.

MAG ISANG UMIIBIG.

Mas lalong mahirap at masakit.

Naaalala ko tuloy noong high school ako. . . . . .

“LEI!!!!!!!!!!!”-Yama

Ayy, talakerang Japanese cake itong babaeng ito! Lakas ng boses, kala mo mega phone na may sub woofer! Grabe naman talaga ang VOICE!

Nasa library kami kaya alam niyo na siguro ang sumunod na pangyayari, napagalitan kami ng librarian.

Nasa school library kasi ako para magbasa ng libro, well, okay I LIED, nasa library ako kasi, gusto kong Makita ang crush ko.

“ano ba kasi ang ginagawa mo rito sa Library ehh!?”-Mabe

“nag aaral malamang! Ano pa ba pwede kong gawin sa Library? Tumae!?”-me

“patawa ka talaga Francisco, teka, kumain ka na ba?”-Yama

“bakit mo tinatanong manlilibre k aba?”-me

“hindi naman sa ganoon”-Yama

Ayan ang isa sa weakness ni Yama ang manlibre, alam niyo kasi, hindi maintindihan ang babaeng iyan kung intsik o hapones dahil sa sobrang kuripot.

“ayy, iwan niyo nga ako dito!, nag aaral ako”-me

“okay sige, sige, punta ka na lang auditorium ha!”-Mabe

“okay okay, bye”-me

Pagkaalis nila nagpatuloy ako sa pag aura sa crush ko, siya lang naman ang nag iisa at napakagwapo sa paningin ko. Classmate ko siya since forever at hindi naman kami ganoon kaclose pero siyempre crush ko siya kaya hindi ako sumusuko.

Maya-maya tumabi na sa akin yung crush ko, kasi kanina, nagpaturo ako sa kaniya sa mga assignments na hindi ko maintindihan, siyempre ang mga kaluluwang nagmamahal dapat lumalandi.

Ahem, wait lang ha, guys, andito na siya moment ko na ito ehh.

“umm, Lei, okay naman yung mga sagot mo dito sa assignments ahh, ang galing mo nga ehh”-siya

“ahh, hindi nangopya lang ako diyan”-me

“ha?”-siya

“ahh, wala sige, alis na ako”-me

Tumayo ako dahil sa pagkapahiya, kaso lalo lang akong napahiya nang natapilok ako at naglanding sa sahig.

“OH MY . . . . . Lei okay ka lang ba?”-siya

“oo, okay lang ako.”-Me

Umalis ako ng library at agad na pumunta sa Clinic dahil sa duguan kong mukha.

The next day, maaga akong umalis ng bahay para dumaan sa kanila, at Makita siya.

Pagkadaan ko sa kanila, nakita ko siya papalabas ng gate, ang gwapo niya talaga.

“HI!”-me

“oy, hi lei!”-siya

“dito ka pala nakatira!”-me

Ayyt, acting lang yan, alam ko na dito siya nakatira since forever!

“ahh oo, teka, bakit dito ka dumaan? Diba? Malapit lang ang bahay mo sa school?”-Siya

“ahh, oo, pero kasi ano. . . . . . . . umm, may pinabili lang yung tita ng pinsan ko sa mama ko kaya ako ang inutusan ng mama ko”-me

“ahh, okay ka lang ba Lei? Bakit parang naamumutla ka?”-siya

Kinapa|hinawakan niya ang noo ko.

“ha? Ummm”-me

Ano ba!? Bakit mo ako hinawakan sa noo! Baka hindi ko na babasain yan! Artifact na ang noo ko! Hinawakan niya ang noo ko!

Nagmadali ako sa pagtakbo, dahil sobrang kinabahan na ako at hindi ko na alam ang gagawin ko.

Sa school, sa may auditorium. . . . .

“hay naku Lei, ano bang ginawa mo? Chance mo na iyon diba?”-Yama

“ehh, anong gagawin ko? Ehh, kinabahan na nga ako ehh!”-me

“ano ka ba, simula noon hanggang ngayon crush mo na si Jo!”-Mabe

“look whose talking, ilang taon mo nang crush si Chris? Diba since birth pa lang crush mo na siya!?”-Me

“teka nga, lei, diba kaya ka nagpagand dahil kay Jo? Sumali ka sa mga workshop ng tamang pagpapaganda, nagbabasa ka ng magazines tapos ganito? Ano ba? Kailangan mo rin ng workshop sa kung paano siya dapat kausapin?”-Yama

Tama si Yama, dati kasi geek ako, pero noong narealize ko na kailangan kong gumanda para sa attention niya, nagpaganda ako, ginawa ko ang lahat, nagpaputol ako ng buhok, nag ayos ako ng damit, nagworkshop ako at nagdiet ng husto, pero bakit ganito? Ang hirap hirap siyang kusapin, I thought pag gumanda na ako okay na, nakalimutan ko lang na may ibang aspects pa pala na nakapalibot para magkagusto sayo ang isang tao, hindi lang puro pa-charming.

“sa lahat naman kasi ng magugustuhan, geek pa! naagpaganda pa para sa geek!”-Yama

Naku, kontralerang palaka, huwag niyong kausapin si Yama, naku, ganyan lang yan, pero salita niya lang yan, mabait yan. Sobra!

“ayt, sana makausap ko na si Jo, sana magkalakas ng loob na akong kausapin siya”-me

“sana, isang araw makasama ko ring kumain ng egg rolls si Chris!”-Mabe

“alam mo Mabe, mahirap mangarap ng impossible! Si Chris? Ehh, masyadong mataas standards noon sa babae!”-me

“paano mo naman nalaman?”-Mabe

“ano ba? Siya kaya ang pinakasikat na lalaki dito sa school! Paanong hindi mangyayari yun?”-me

“mabait naman siya ehh”-Mabe

“saan mo nalaman? Sa twitter niya?”-me

“twitter man may laying lumipad!”-yama

“sige kanta lang!, mamahalin din ako ni Chris, makikita niyo!”-Mabe

“oo, sige! Libre lang mag ilusyon”-yama

Nagpatuloy kami sa pagkain ng. . . . . .

“teka, bakit nakabukas ang ilaw sa auditorium?”

Mula sa labas ang ingay. Nagmadali kaming pumunta sa may backstage ng auditorium para magtago. Lagot na, anon a kayang meron? Patay ayoko pang makick out! Hindi pa ako nakakalandi! Ayoko pang mamatay! Hindi pa ako nagkakaboyfriend! No!

“so Lucky, ito nga pala ang auditorium”-pricipal

“ahh”-lucky

Infairness, ang gwapo noong lucky, cool type siya for me kaso medyo bad vibes, yung earrings niya. May gentleness sa mga ata niya behind that cool aura.

Maybe, napakaspecial niya dahil wala namang tinotour ang principal namin, I mean kahit exchange students or whatever, hindi niya iyon tinotour. Kaya makakagawa tayo ng conclusion na, this dude is really something.

“ang gwapo niya”-me

Pero number 1 pa rin si jo para sa akin.

“oo nga”-Mabe

Sumimangot si Yama, ayaw niya kasi ng mga ganyang tipo ng lalaki, para sa kaniya, kailangan malinis tignan ang mga lalaki, ayaw niya ng konyo, gangster at lalo na ang emo.

Ewn ko ba, napakaconservative at mapili, isang dahilan kung bakit hindi pa rin siya nagkakaboyfriend, anyway, pareho naman sila ng papa niya, ayon na rin sa mama niya, manang mana raw ni Yama ang ugali niya sa papa niya, haha.

Ahem, nga pala, nagpatuloy lang kami sa pagkain ng madami nang. . . .

“aray!”-Yama

Tae, problema neto? Ang takaw kasi ehh.

“ohh, bakit?”-me

“masakit ang tiyan ko!”-yama

Patay!

“natatae ka?”-Mabe

“oo!”-yama

Tae, kaya pala ang baho!

“naku, patay, huwag mong ituloy, huwag mong isuko ang laban! Konti na lang, aalis rin si principal”-Mabe

“oo nga naman Yama!”-me

“pero—“-yama

*fart*

Ang baho!

“—hindi ko na kaya!”-yama

Sumilip kami nina mabe kay principal at sa kasama niya, ang tagal nila sa auditorium ha! Maya-maya

“teka, lucky, amoy . . . . relyeno”-Principal

“hindi ha, amoy siomai nga ehh”-Lucky

Relyeno? Siomai?! Haha, grabe naman ! haha, mga definition niyo sa utot, kakaiba, so ang utot pala ay nakakagutom ganun? Haha.

“hindi ko na kaya!”-yama

“magpakatatag ka lang!”-me

Ayan ang incouragement.

*fart-fart*

“oh, amoy pandan naman ngayon!”-principal

Grabe, sabi sa inyo, tama ang theory ko, ang utot ay nakakagutom.

Maya-maya wala nang tunog na meron sa auditorium, ewan ko ba ang pumasok na kabaliwan kay yama at lumabas na siya ng auditorium. Tae siya, nakita naming nakaglare sa kaniya ang principal at natatawa ang kasama nitong si pogi.

“Miss Yamaguchi Sakura!”-Principal

“po?—“-yama

*fart*

Wow, nice one yama, what a blast”

“bilisan mo sa cr at mag usap tayo sa office ko!”-principal

“yes sir”-yama

*GULP*

“miss Francisco and Miss Trinidad, pwede na kayong lumabas sa pinagtataguan niyo!”-Principal.

OH NO!!!!!!!!!!! gusto kong tumakbo, pero alam kong wala na akong magagawa kung hindi iface ang consequences ng mga pinag gagagawa ko.

Ang tanga ko!

Nakayuko kaming dalawa ni Maben a humarap kay mr. principal and the next thing we know, ay nasa office na kami ng aming beloved principal, nandoon din sa office si Lucky, kaya medyo nakakahiya.

Nakatingin lang siya sa amin.

“walana talaga kayong kahihiyan, since first year kasali na kayo sa poorest of the poor, ngayon naman lumalabag kayo sa school rules, gawin ba namang canteen ang auditorium!!”-Principal

“sorry po”-me

“hindi na po ito mauulit sir!”-Mabe

“talagang hindi na mauulit! Dahil kick out na kayo!!!!!”-Principal

“sir, hindi malaking paglabag ang ginawa nila, your being unfair”-Lucky

Naku mabait pala itong si Lucky, buti na lang, hays…. At maglilinis lang ako ng Locker. Anyways, nakakatuwa sila nina Yama, mukha silang may pinag dadaanan. Anyways, magbalik tayo sa love life ko. Tutal ako naman ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko, magkukwento na ako ulit.

Sa bahay….

“mama”-me

“oh, anak?”-mama

Nasa may sofa set kami sa may sala at kumakain ng pipino.

“ano po bang dapat gawin ng kaibigan ko? May gusto po kasi siya sa isang guy kaso walang gusto sa kaniya”-me

“alam mo anak, be confident sa ganda mong yan!”-mama

hindi nga ako! kumakain ng kumakain ng pipino si mama.

“ano po bang dapat gawin ng kaibigan ko? May gusto po kasi siya sa isang guy kaso walang gusto sa kaniya”-me

“alam mo anak, be confident sa ganda mong yan!”-mama

“hindi nga ako! Si Yama!”-me

“ayong si Yama!? Wehh?”-mama

Ito ang mahirap pag close ang parents mo at mga kaibigan mo, napakahirap mag sinungaling!

“totoo naman ehh”-me

“anak wag kang sinungaling! Hindi bagay”-mama

“ewan ko sayo ma”-me

Nakinig na lang ako sa t.v

“intindihin mo ang gusto at ayaw niya”-mama

Huh? Intindihin ang gusto at ayaw niya? Ganun? Hmmm. . . . . . . . . gusto at ayaw ni Jo?

Kinabukasan sa school, wala akong ginawa kung hindi magbasa ng kung anu-ano, kaso bigla kong nalaman ang resulta ng annual exam. Naku, nakasali si JO!

Alam ko na kung bakit, pinakopya niya kasi si Santana.

Ewan ko ba kung bakit niya ginawa iyon.

Siguro kasi pinuwersa siya ni Santana, ayan tuloy pareho silang nakasama sa poorest of the poor.

Maya-maya pumunta ako ng locker room ng varsity, para ayusin ang locker nila.

Nag ayos ako ng locker nila! Grabe! Yung mga kalat dilubyo! Is this the end of the world!?

Ang baho pa, akala ko sexy ang amoy ng mens locker dahil mga boys ang nandoon, pero I stand corrected, it smells like feet and garbage here!

Okay na sana ang lahat, kaso pinulot ko ang isang piraso ng papel na nakita ko sa may lapag.

“HUWAG!”-sigaw ng hindi ko kilalang lalaki

Nagulat ako at bigla kong nabitawan yung papel na hawak ko, mabilis naman iyong pinulot ng lalaking nakita ko, lumaki yung mata ko kasi kilala ko siya, funny pero ako hindi niya kilala, siya si Shawn, kilalang basketball player dito sa school, next to Chris. Bestfriend din siya ni Chris, kaya alam na, sila yung tipong pagnaglalakad maya aura, tapos straight line na parang pangf4 tapos may mga babae sa gilid na humihiyaw.

Oo, ganun, kao-a ang fans nila, buti na lang hindi ako nasali. Haha, crush ko kasi si Jo since birth ehh, kaya wala akong kaamor-amor sa ganyang mga PEG! Haha

At isa pa, waste of time lang ang magkacrush ng popular, dahil hindi ka nila mapapansin.

Nilagay ni Shawn yung papel sa loob ng locker niya.

Ang pagkakaalam ko, classmate ko rin ang isang ito, malas niya naman, pero bakit kaya siya nakasali sa POOREST of the POOR ei, sa pagkakaalam ko, matalino naman ang isang ito, magaling din sa sports at isa pa, member pa siya ng Choir!

Guys, kailangang maintindihan ninyo na mahilig sa ARTS ang school na ito, sabi nga ng mga college ehh, HUMANITIES. Basta iyon na iyon, kailangan magaling ka rin singing kasi nga art yun diba?

Kaya ito si ako, walang wala, ahem, nakakapagtaka, dahil hindi naman mukhang patapon ang lalaking ito.

Tinignan kong mabuti ang lalaking ito na ngayon ay inaayos ang payatas sa locker niya.

Gwapo naman kahit papaano at isa pa, sporty siya, kasi kapag dumadaan kami sa basketball, football at kung anu-anong court, kadalasan nakikita namin siya nina Mabe.

“bakit ba nandito ka Lei?”-Shawn

“ha?”-me

Kilala niya ako? Alam niya ang pangalan ko?

“bakit ka nandito Lei?”-Shawn

“kilala mo ako?”-me

“oo”-Shawn

“alam mo ang pangalan ko?”-me

“oo, lei ang pangalan mo diba?”-Shawn

“teka, how did you know my name?”-me

Tumingin siya sa akin ng mabuti.

*gulp*

Bakit kaya? Crush niya ako? Mahal niya ako? Ohh no, obsess siya sa akin!

“classmate kita diba?”-Shawn

Ahh, oo nga pala, feeler much ka Lei! Ayt, nakakahiya naman.

“anyway, bakit ka nandito?”-Shawn

“lilinisin ko itong locker niyo”-me

“ahh, alam mo, nag aaksaya ka lang ng panahon, kasi ang mga lalaki dito, halos lahat may girlfriend na, kaya kahit anong linis mo hindi ka nila mapapansin”-Shawn

Ha? Anong sabi niya? Ibig sabihin feeling niya ginagawa koi to para magpapam-pam ha!?

“excuse me ha!, hindi ako naghahanap ng papa! Wala akong interes sa mga lalaking mukhang nakaboxer at nagshushoot ng bola sa malaking sing sing na may panghuli ng isda!”-me

“anong sabi mo!? Miss, nag advise lang ako sayo, bakit galit ka na agad? At miss, hindi boxer yun, jersey yun, at ring ang tawag doon hindi sing sing na may panghuli ng isda”-Shawn

“wala akong paki kung ano man ang tamang tawag doon, at isa pa, kung interesado talaga akong malaman iyon dapat hinanap ko na lang sana sa Webster diba? Ehh ayoko kaya let it be, at isa pa, hindi ko ginusto ito, ayoko ring makahanap ng prince charming sa ganitong paraan!”-me

“miss, hinga ka lang, hindi naman ako nakikipaag away ehh, okay sorry, teka, nasaan na ba ang manners ko? Hmm. . . . by the way ako si Shawn”-Shawn

“sorry sorry ka diyan, bakit pagsinabihan kita ng sorry tanggap mo? Kuya may pinag aralan ako, tapos gagaun mo ako”-me

“pero”-Shawn

“so your telling me amalayer? Amalayer!?”-me

Naku, mukhang hindi niya gets dahil nakanga nga lang siya doon, hindi nanonood sa you tube.

“joke lang iyon”-me

Nakahinga na siya, nakakatuwa itsura niya.

“anyway, maiwan na kita Lei, may practica pa kasi kami ehh”-me

Chapter 9: Blind Date

(Lei’s POV)

Nasa bahay ako, nakaupo sa sofa, nanonood ng Princess and I. Ang gwapo ni Daniel, sana kami na lang.

“ang gwapo talaga ni Daniel”-me

“si Elmo mas gwapo”-ate Kesha

“alam mo ate, okay lang na magkacrush, wag lang sa puppet, maka elmo’s world ka talaga”-me

“baliw, si Elmo yung sinasabi ko yung kapartner ni Judy ann san jose”-ate kesha

“ahh, pareho lang silang gwapo, manahimik ka na diyan, ginagawan mo sila ng issue, baka mamaya may makarinig sa iyo diyan, tapos fan pala ni Daniel, ipapasalvage ka non!”-me

Binatukan ako ng ate ko, ganyan naman ehh. . . . sige brutal lang!

“siya nga pala Lei, yung aso natin nagkalat sa may kusina kanina”-ate kasha

Ayan nanaman sa aso topina iyan, naguguluhan na ako,wala kmaing aso sa bahay. Ganto kasi iyon, last time may kinuha akng ring tone kay Yama, yung aso na tumatahol, tapos ayun yung nilagay ko sa sim1 ringtone ko. Tapos si Mabe, epal lang tawag ng tawag dahil nawawala raw yung ruler na hiniram ko sa kaniya. Kaya iyon ring ng ring, tapos si ate ko, epal lang feeling niya may aso kami.

Ang nakapagtataka niyan ay, may mga magugulong bagay sa bahay na akala mo ay aso ang gumawa.

Ang suspek ko ay si ate kasha, si mama at ang nakababata naming kapatid na si Albert.

“wala nga tayong aso!!!!!”-me

Hindi ako pinansin ni ate, bagkus, hinagis niya sa akin yung dress na binili niya sa akin, sa lahat ng dress ito ang pinakagusto ko dahil nga bagay sa akin, anyways, above the knee siya at very ashinable, color black siya.

“aanhin ko?”-me

“isusuot mo malamang”-ate kesha

“malamang nga ate, adik ka? Bakit ko susuotin?”-me

Matapos manalo ng hitler na si Kesha mula sa darna si Lei ay napadpad ako sa isng meeting place, starbucks, dito aantayin ko ang mga kablind date ng ate ko, ayos lang no? matapos niyang laitin ang papa Daniel padilla ko, inutos utusan niya ako dito. Ayaw niya kasing mapahiya yung mga bestfriend niya na nag arrange neto.

Hmm. . . . . . . . hihintayin ko raw yung lalaking mag sasabi ng Shakespeare. Wow, classic ahh, iyo ang unag kameet ng ate ko, yung pangalawa mamaya pa.

Maya-maya nakita ko si Jo na papalapit.

Okay Lei, aura ka lang.

Maya-maya nilapitan ako ni Jo.

“Shakespeare?”-jo

“ANO!?”-me

‘ahh, hindi ba ikaw?”-Jo

Nagkamot siya ng ulo.

“Midnight summers dream”-me

“ahh, ikaw nga Lei, teka,pasensiya ka na ahh”-jo

‘hindi okay lang upo ka muna”-me

Hindi kaya destiny na ang nagsasabi na we are meant to be? Jo ikaw na kaya ang Edward Cullen. . . . . . . . . . . Daniel Padilla. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Zaine Malik at Lee Min-Ho ng buhay ko!?

Sasabihin ko na bas a kaniya ang totoo? Well, matagal na akong may gusto sa kaniya. . . . . . sobrang tagal na. . . . .

Lahat ginawa ko para sa kaniya. . .. . .

Anong gagawin ko?

Magtapat na. . . . . .

Oo, tama, matagal ko nang dapat ginawa ito, nagpaganda ako, nag ayos . . . para sa kaniya.

Kaya siguro tama nang gawin ko ito.

“Mahal kita JO”-me

“huh?”-Jo

“mahal kita”-m

“hindi magandang biro iyan”-Jo

“mahal kita, hindi ako nagbibiro, dahil sayo, nag ayos ako ng sarili ko, pinilit kong maging maganda, pinilit kong magingmaayos para sa paningin mo, nag aral ako ng kung anu-anong pangpaganda at pag aayos ng kilos ng babae. Araw-araw ikaw yung laman ng isip ko, araw-araw ikaw yung dahilan kung bakit ako pumapasok ng school. Mahal kasi kita, mahal na mahal”-me

Nagkamot siya ng ulo at tinignan ako sa mata.

“Lei, Im sorry. Nandito ako dahil pinilit ako ng kapatid ko, hindi ko ginusto ang pumunta sa blind date. . . . . . Lei, alam mo kasi, may mahal na ako, simula pa noon, yun nga lang hindi kami. Lei, Im sorry, hindi kita ginustong saktan. Hindi ko alam Lei, Im so Sorry. Hindi ko ginustong magkaganito. Sorry lei, sorry.”

Tumayo siya at naglakad papalayo.

Naiwan ako doon na umiiyak.

ang hirap pala kapag nandoon ka na sa punto na alam mo na yung totoo

Na hindi kayo totoo

Kasi nag ilusyon ka lang, mag isa ka lang na umibig

kaya ngayon nasasaktan ka.

nahihirapan yung buong sistema ko.

nahihirapan ang puso ko, ang isip ko.

ang akala ko pareho kami ng nararamadaman.

ayan naman kasi ang hirap sa nagmamahal sa malayo,

nag aassume, ng hindi totoo.

ngayon ba kaya kong tanggapin na hanggang pangarap na lang kita?

kaya ko pa bang mabuhay ng wala ka?

kaya ko pa bang humarap sa iyo na para bang wala lang ang lahat?

kaya ko bang ngumiti kahit wasak na ako?

HINDI.

maya-maya may umupo sa upuang inokupa ni Jo kanina.

“Love”-boses ng lalaki

“Hurts” -me

siya na siguro ang pangalawang kameet ni ate.

“mukha nga kasi umiiyak ka”-boses ng lalaki

familiar ang boses na ito, parang kilala ko ang may ari.

pagtingin ko, nakita ko si Shawn.

“heart broken ka no?”-Shawn

“halata ba?”-me

“hmm, may alam akong magagawa natin paa mabawasan ang lungkot mo”-Shawn

“ano?”-me

kinuha niya ang kamay ko, ang init ng mga palad niya parang fire, ewan ko ba pero pakiramdam ko, sa paghawak niya palang sa kamay ko, kinocomfort niya na ako. teka, bakit ako ganito sa kaniya? hindi pwede.

sumakay kami sa kotse niya. oo tama kayo kotse, pwede siyang magdrive, guys, you need to know na nasa 18 years old pataas ang 4th years sa amin,kasi hanggang grade nth ang grade school namin.

anyway, pumunta kami sa iang cliff. teka, ang balak niya bang way para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko ay ang magpakamatay ako? NO WAY.

kinuha niya ang kamay ko, at lumabas kami ng kotse.

“sumigaw ka dito”-Shawn.

tinignan ko siyang mabuti.

“go on”-shawn

“JO mahal na mahal kita!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”-me

“yan, sige pa”-shawn

“shawn baki mo ako sinaktan!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”-me

“…..”-shawn

“MAHAL KITA!!!!!!!!!!! AHHHHHHHHHHHHH! MAHAL KITAAAAAAAAAAHHHHHHHH!”-me

naglupasay ako sa sahig nang maramdaman kong nanghina ang mga tuhod ko. hindi ko napansin na sobrang dami na pala ng luha na lumalabas sa mga mata ko.

“ano okay ka na?”-Shawn

“lumayo ka, ayokong may makakita sa akin na ganito ako”-me

nilagyan niya ng paper bag ang ulo ko.

“ohh, ayan”-Shawn

“hindi ako makakita at makahinga”-me

binutasan niya yung paperbag ng tatlong butas.

“oh, ayan, ang laki nan g butas niyan ahh, baka sabihin mo, hindi ka pa nakakahinga, grabe nang ilong yan!”-Shawn

“alam mo, pang asar ka ehh!”-me

“aba, matakot ka kapag hindi ako nang aasar”-Shawn

“aber, bakit naman?”-me

“malungkot ako non”-Shawn

“ahh”-me

“ikaw lang naman ang abnormal dito ehh, masaya ka pa rin kahit dapat malungkot ka, imba!”-Shawn

“alam mo, huwag kang mangielam”-me

“sino bang iniiyakan mo ha? yung nakasalubong ko? katulong niyo ba yung boy na un?”-Shawn

“anong katulong!? CRUSH KO UN!”-me

grabe ahh, katulong si JO!? ako ba inaasar neto!? kelan nangyari yun? at isa pa, come on, ang gwapo kaya ng jo ko.

“huh? wala ka pa lang taste, pati nerd tinatalo mo, tsaka mukhang bakla naman yun ehh, grabe makatingin sa akin, malagkit!”-Shawn

‘hindi ka lang kasi naligo kaya malagkit ka, at teka nga, hindi siya bakla, may mahal na nga siyang iba ehh”-me

“pustahan lalaki yun”-Shawn

“manahimik ka nga!”-me

buti na lang nakasuot sa akin yung paper bag kung hhindi makikita nito na nagiging si Fiona na ako sa sobrang galit.

“bahala ka kung ayaw mong maniwala”-Shawn

“talagang hindi ako maniniwala, hindi mo nga diyan lubusang kilala si Jo para sabihan mo ng ganun, napakajudgemental mo”-me

“hindi mo rin naman ako lubos na kilala para ijudge mo ko, napakajudgemental mo”-Shawn

“ano!?”-me

lumayas ako papaalis sa kaniya. . . . nakakaasar, ang imba lang.

nasa bahay na ako ngayon.

“sino ka!?”-ate kasha

“ha? ano ba ate!!!!!!!!!!!!!!”-me

“sinoka, lumayas ka sa bahay naming”-ate kasha

natakot ako dahil papaluin niya ako ng tambo, buti na lang naalala ko na nakasuot sa akin yung paperbag kaya tinanggal ko agad.

“ate cool ka lang, ako ‘to, puso mo”-me

“ano ba lei! baliw ka na ba!? bakit ka nananakot”-ate kesha

“ayos ahh, ikaw pa natakot, ako na nga papaluin mo diyang ng tambo”-me

maya-maya biglang lumabas sa lungga niya si Albert.

tumatakbo.

“ate, yung aso natin, sinira yung project mo!!!!!!”-albert

ano!? sinira yung project ko!??????

wtf!!!!!!!

“ano nasira yung project mo!?”-Yama

‘oo, nga, paulit ulit lang!”-me

“paano na yan?”-mabe

“malay ko”-me

“mamaya na ipapasa yun”-Yama

“alam ko nga diba?”-me

“ang malas mo naman friend, nasira na project mo”-yama

“may mahal pang iba ang crush mo”-Mabe

T.T

“ramdam mo naman siya diba, mabe?”-yama

“ikaw lang naman maganda love life dito yama, dahil diyan ohh!”-me

tinuro ko si Lucky na nasa likuran niya.

“hi girls”-Lucky

“lucky!!!!”-Yama

ayt, halata na ang friend ko, kilala ko na yang si Ymaguchi Sakura kapag lalandi, namumula ang tenga. naku, kunwari pang ayaw kay Lucky!!!

maya-maya dumating na si Shawn.

“hi Shawn!!!!”-Mabe

napatingin sa amin si Shawn, tapos nakangiti siya kaso noong gumawi kay Lucky ang tingin niya, napasimangot siya.

galit siya kay Lucky.

“Shawn”-lucky

tinawag ni lucky si shawn pero umalis si Shawn, lumabas ng room.

ano kayang problema? ano kayang meron?

napakautsisera ko dahil sinundan ko siya, hiyang hiya naman kasi ako dahil nga sa, diba nga tinulungan niya ako sa problema ko kahapon kahit na nang asar siya.

nakaupo si Shawn sa may upuan doon sa may likod ng main building namin.

tahimik lang siyang nakaupo doon.

“ang hirap pala kapag galit ka sa isang tao”-shawn

“huh?”-me

“ang sakit kapag nasaktan ka, ang hirap magpatawad”-Shawn

may relasyon sila ni Lucky!??? o.o

ano raw?

“alam mo, minsan sa buhay ng isang tao, hindi natin maiiwasan yung paminsan minsan nagkakaroon tayo ng problema, pero alam mo kasi may mga bagay na hindi tama, pero iniisip nating tama dahil nga sa ayon ang sinasabi ng puso natin, nagmamahal tayo kahit na alam nating may iba siyang mahal”-me

nakuha ko na kasi ang istorya, mahal ni Shawn si Lucky simula pa noon, at im sure na nagagalit siya ngayon dahil nagmamahalan na si Lucky at Yama. kawawang Shawn, alam niya pala ang nararamdaman ko, pareho kaming nasasaktan, mali pala. . . . mas masakit ang nararamdaman niya.

“…”-Shawn

“alam mo, okay lang yan, iiyak mo lang yan”-me

nakita ko siyang umiyak. nakakalungkot, kawawang sirena. hindi niya naman kasalanang magmahal ahh!!!!

Chapter 10: Forbidden Love

(Lei’s POV)

naging super close na kami ni Shawn, minsan sa bahay si natutulog, mag isa lang kasi siya sa kanila ehh. tsaka okay lang naman kay na mama dahil nga alam naman nila na sirena nga si Shawn at walang dapat ikataas ang kilay.

“alam mo, kakaiba ka talaga lei”-shawn

nag aayos kami ng locker room, tinutulungan niya ako, ohh diba? ganyan kami kaclose!

“bakt nanaman?”-me

“kasi napakacomportable mo sa akin, hindi katulad ng ibang mga babae, nahihiya sila sa akin kapag kasama nila ako”-Shawn

“bakit naman ako mahihiya sayo!”-me

“ewan ko”-Shawn

maya-maya may hinuhugot akong t-shirt mula sa lapag, teka, sobrang bigat naman neto. . . . ehhhhhh. . . . . .. . . tsk. . . . . ang bigat!!!!!

buti na lang bigla ko nang nakuha yun, kaso late na nang malaman ko na, nakasampa pala doon si Shawn at na out of balance siya at bumagsak sa akin. Nagkiss kami by accident. for a while, pakiramdam ko, im sleeping beauty na nakiss ng prince charming niya, pero bigalang nagregister sa utak ko na bakla nga pala siya.

baka mamaya, sabihin neto, ‘anong prince charming ka diyan!!! ilusyonada!’

baka mamaya, nandidiri na ito sa akin, kaya lumayo ako at tumakbo.

hindi tama ang nararamdaman ko, mabilis ang tibok ng puso ko, dahil sa isang. . . . . bakla?

nasa kwarto ko ako. . . . . anong oras na at hindi pa rin ako makatulog.

“Lei! yung aso natin!!!!!”-ate kasha

“wala nga tayong aso!!!!!!!”-me

ang kulit, panira ng mood, sinabi na ngang wala kaming aso ehh. bakit kailangang paulit-ulit, drama dapat itong part na ito ehh, drama, kasi nga diba, mahal ko yung bakla!

naku, Lei, maghunos dili ka, baka mamaya nadaig ka pa niyang mag ayos ng mukha tuwing gabi! naku!

bakit kasi sa dinami dami ng lalaki sa mundo, sa kapuso ko pa ako nagkagusto!?

isa siyang sirena, ang kailangan ko shokoy!

*ting-ting-ting*

tumatawag si Yama

“Lei!”-yama

“ohh?”-me

“may tanong ako sayo”-yama

“ano iyon?”-me

“ano ba yung ibig sabihin kapag bumibilis yung takbo ng puso mo kapag kasama mo siya, tapos masaya ka kapag kapiling mo siya?”-yama

“mahal mo siya, teka, sino bay an, ako ba yan?”-me

“baliw!!!”-Yama

“ehh, sino? si Lucky?”-me

“ewan, wala”-Yama

binaba na ni Yama yung phone. siyempre bumalik ako sa mga pinag gagagawa ko kanina, nang tumunog ulit yung phone ko, si Yama pa rin yung tumatawag, grabe tong babaeng ito, papatayin yung phone tapos tatawag, unli unli?!

“ANO BA YAMAGUCHI SAKURA!?”-me

“makasigaw wagas? ui, punta ka nga sa reunion ng batch natin nung elementary!”-Yama

“ano ba! close ko sila?”-me

naisip ko tuloy bigla ang mga karumaldumal na elementary memories ko.

*flashbacks*

__BELL__

“TEACHER!!!!!!!!!!!!!!!!”-me

“wala na si teacher, wala ka nang mapag susumbungan!!!!!!!!”-Santana

“Santana tama na”-Mabe

“Mabe, ako ang kaibigan mo dito! bakit yang loser nay an ang kinakampihan mo?”-Santana

Tinulak ako ni Santana at umuwi nanaman ako sa amin na butas ang panty dahil kinawit ni Santana at nang mga alipores niya (pwera si Mabe) ang Panty ko sa may pako sa pintuan.

naaalala ko pa yung pag iyak ko noon. tapos basing-basa yung mukha ko ng pawis luha at sipon.

then nakatulog ako, pag gising ko nasa bahay na ako. hindi ko alam kung paano ako nakauwi, hindi kumikibo sina mama at ate kasha. . . ohh, diba? bongga? secret ang peg!

*end of flashbacks*

“AYOKONG PUMUNTA NG REUNION!!!!!!”-me

“alam mo bang libreng swimming un?”-Yama

“ahh, sige punta ako, ikaw?”-me

libreng swimming ehh, mahilig kasi akong mag swimming, isda ako ehh.

“hindi ako makakapunta may lakad kami ni…”-Yama

“oo na sige na, si Mabe makakasama ba?”-me

“ewan”-Yama

ayy naku, ang gagandang kaibigan ng mga ito malinaw sumagot at napakaactive gumala! oo sobra!

Reunion Day

at dahil excited ako, maaga ako sa meeting place naming, nadito ako sa terminal ng bus, 30 minutes early. hmm, dala-dala ko na yung maleta at bagpack ko, ganito talaga ako umalis guys kaya pagpasensiyahan niyo na, haha. over ako magdala ng mga needs ehh.

anyways, maya-maya, sumakay na kami ng mga batchmates ko sa bus, tapos nagsolo ako sa isang upuan doon dahil wala sina yama at mabe, well, okay na rin siguro ito para makapag isip isip ako kung anu ba talaga ang nadarama ko about kay Shawn.

then nagtakip ako ng mata at natulog.

sa panaginip ko, nakita ko si Shawn tsaka isang bata, hawak hawak niya tapos nakaformal sila at kumakaway sa akin, infairness ahh, may hawig sa akin at kay shawn ang batang ito, taray. ito na ba ang future ko? shawn. . . . magpapakamatcho ka ba para sa akin? promise shawn kung magiging akin ka lang ako ang magmamanicure at pedicure sayo, pati pagmemake up sayo ako na! huhuhuhuhu T.T ang hirap magkagusto sa kapuso mo.

maya-maya napadilat ako, tinanggal ko yung takip sa mata ko tapos nakita ko si Shawn sa gilid ko, nakasmile.

“hi!”-Shawn

“BAKIT NANDITO KA!?”-me

“batchmate kita noong elem”-Shawn

nakasmile pa rin siya.

“huh? talaga!?”-me

“oo”-Shawn

teka O.O bakit parang hindi ko alam yun ahh!!!!!!!!!!!!!!!!

hmm, panu nangyari yun? hala.

anyways, pagdating namin sa beach, nag okupa na kami ni Shawn ng isang room, ako na nagprisinta, anyways, girl din naman siya so safe ako diba? siya lang naman ang hindi safe sa akin ehh. . . gosh, im so naughty!!! >.<

ahem, nga pala, mabilis na lumabas si Shawn sa kwarto, excited din pala siya sa beach, well, baka excited lang siya sa mga guys dito. hmpf! nakakapangselos, hmm. . . . magsuot kaya ako ng swimsuit? maakit kaya siya sa akin? hmm, baka naman masuka lang siya o mainggit sa akin. ayt!

pero susugal na ako wala namang masama diba? malay mom aging boy siya dahil sa akin, matibo siya. hihi.

sinuot ko yung black na two-piece ko at lumabas ng room, agad hinanap ng mga mata ko si Shawn na nasa seashore na, kasama ang isang buff na guy!!!!!!!!!!!!! grrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“SHAAAAAAAAAWWWWWWWWWNNNNNNNNNNN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”-me

napalingon siya sa akin pati yung guy, napasmile sa akin yung guy tapos napasimangot si Shawn, nilapitan niya ako at kinuha yung towel na dala-dala niya at pinangtaklob sa akin. nabigla ako.

“pumasok ka sa loob, magpalit ka ng damit”-Shawn

“huh?”-me

naiinggit ba siya at mukhang tipo ako nung buff na guy? ayon ba ang taong mahal niya?nagseselos ba siya?

“AYOKO”-me

“Lei, huwag ka nang makulit, magpalit ka na sa loob”-Shawn

“ayoko nga”-me

tinanggal ko yung towel.

“ang kulit mo”-Shawn

hinila niya ako papuntang shore.

“saan tayo pupunta?”-me

“mag jejetski tayo”-Shawn

“ha? Bakit?”-me

“pupunta tayo sa lugar na walang makakakita sayo”-shawn

sumakay na kami sa jet ski tapos ang bilis magatakbo ni Shawn, then, nakita ko na yung pupuntahan namin, yung other side nung beach, mukhang walang nakakaalam ng place na ito dahil walang tao, well, may nakaharang naman kasi na malaking bato kaya hindi kita.

“mas maganda dito, atleast, walang makakakita sayo”-Shawn

nag init ang dugo ko, ganyan ba siya talaga? naimpress na sana ako ehh, kaso ganyan ba siya talaga magselos? para sa lalaking iyon? itatago niya ako para hindi ako Makita?! naaasar ako, nag seselos ako!!!!

“ang sabihin mo, nagseselos ka lang dahil ako nakikita niyang ganito,ikaw kasi hindi ka makapag ganito”-me

napakunot noo si Shawn

“huh? anong ibig mong sabihin?”-Shawn

“hindi ba mahal mo yung lalaki kanina? shawn, alam kong boyfriend mo yun halata kaya, grabe ka namang magselos, ilalayo mo ako para lang hindi niya ako Makita, para hindi siya maakit sa akin at hindi ka niya iwan”-me

“ano!?”-Shawn

“aminin mo na, alam ko na matagal na. . . na bakla ka”-me

“anong sabi mo?!”-Shawn

“BAK-“-me

he kissed me.

natulala ko. O.O

kumals siya sa akin at natuod ako.

“hindi ako bakla, tinago kita dito dahil ayaw kong Makita ka ng ibang lalaki, dahil ayokong mababastos ka ng ibang lalaki sa tabi tabi”-Shawn

“………..”-me

“gusting gusto kita Lei. . . . . . . . . . .mahal na kita”- Shawn

he kissed me again.

at naging kami na. yehey! clap clap tayo bilis!!!!!!

pagkauwi ko sa bahay. . . . . . .

“lei, noong wala ka, wala yung aso, ang galing!”-Ate Kesha

“wala nga tayong aso!!!!!”-me

umakyat na ako sa kwarto ko, nagpalit ng damit at nagpahinga, maya maya, tumawag na si Asteris (Shawn). type ko lang tawagin siyang asteris, bakit ba!? masama!?

“I LOVE YOU”-Asteris

“I love you too”-me

ayeeee. . . . . tapos nag usap kami ng matagaaaaaaaaal. tapos ayon na.

maya-maya, nakarinig ako ng tahol ng aso.

may aso ba talaga kami? alam ko wala ei!!!!!!!!!!!!!!!!!!

sinundan ko yung tahol ng aso.

tapos nakita ko si Asteris

teka siya yung aso?

“oops,HUWAG MAG ISIP ng masama ahh”-shawn

tinignan ko siya ng masama.

“noong elementary kasi tayo noong inuwi kita dito sa inyo noong nakatulog ka sa school, sinabihan ako ng mama mo na bantayan daw kita, ehh, noong naging malapit ako kay Clarence, napako yung pangako ko, kaya noong nakaraan sumusunod na ako sa usapan, then nagkaopportunity ako ng magparamdam sayo, ginamit ko yung ringtone na tahol ng aso para sundan mo paraatleast masundan mo, kaso ngayon mo lang sinundan, huwag kang magagalit sa akin dahil kasali sa mastermind ang ate kasha at mama mo”-Shawn

wow, speechless ako.

“love galit ka sorry na, galit ka ba?”-asteris

sinampal ko siya

“iyan para sa pananakot sa akin, takot ako sa aso, pangalawa ito, para sa pagbabantay sa akin, all this time”-me

*kiss*

kiniss ko siya. ano ba naman yan lei, lagi lang palang nandiyan yung guy for you, kung makatingin ka feeling mo nasa ouer space pa, ehh, andiyan lang pala sa inyo, nagpapanggap na aso!!!!!!! haha.

I love shawn, mahal na mahal.

Chapter 11: THE BRIDE

(Lei’s POV)

nagising ako sa daydream ko. nakita ko ang mag ama ko, na nasa upuan sa upuan ng mga lalaki. nakasmile silang dalawa at nakaokay sign sa akin. naglipsing pa ang anak ko ng ‘ang ganda mo mama’. bolerong bata gaya ng ama. kinasal kami ni Shawn noong 18 na ako, excited kasi ang parents namin, well, kami rin naman 3 years old na ang babyboy namin na kamukha naming dalawa. ang gwapo gwapo nilang dalawa sa formal attire nila.

ito na nga yung panaginip ko, ang katuparan g mga munti kong hiling sa mga panaginip ko.

(end of Lei’s POV)

(Mabe’s POV)

Ngayon yung araw na iniintay ko ang araw ng kasi ito ang araw ng kasal ko. At habang nandito ako, naglalakad patungo ng altar at nakatingin sa kaniya.

naiiyak ako, natutuwa ako dahil alam kong magkakasama na kami habang buhay.

naaalala ko tuloy noong high school pa lang ako. . . . . .

Nagkaroon ng conflict sa school, nagkaroon kami ng punishment ng mga kaibigan ko, nakakatawa dahil, ang ganda ng lugar kung saan nila ko dinala, ang library. kasi kung hindi niyo naitatanong, bookworm ako, napakahilig ko sa mga libro, pakiramdam ko kasi sa libro ko mahahanap yung comfort na sinasabi nila.

well, hindi naman ako nagkamali dahil sa tuwing nagbabasa ako ng libro, pakiramdam ko ako na yung pinakamasayang tao sa mundo, feeling ko prinsesa ako,well. . . . feeling ko lang, kasi nga, hindi naman ako ganun kaganda. . . . okay, fine, I’ll admit it, nerd ako.

ako yung tipo ng babae na hindi ganun palaayos sa sarili, mas naniniwala kasi ako na ang beauty, napepeke, pero ang kabutihan sa puso hindi at syempre ang talino.

alam ko namang ako lang ang naniniwala noon at iba na ang pananaw ng mga kabataan tulad ko ngayon, kaya nga OUT ako sa mundo nila, hindi ako nag eexist kung baga, kaya pati sa pag mamahal out rin ako.

well, tama kayo, may karapatan ding magmahal ang nerd na tulad ko, tao rin naman ako diba? may human rights, iyon nga lang parang hindi alam iyon ng iba.

ahem, anyway, may crush ako, si Chris, yung captain ng basketball varsity dito, napakagwapo niya at napakabait. . . . . at alam niyo ba? sa panaginip ko kagabi, nagdate kami!!!hehe

well, hanggang panaginip na lang iyon kasi nga, may girlfriend na siya, yung bestfriend ko noon, si Santana.

nakakalungkot at medyo masakit isipin na naging sila ng taong mahal ko, pero masaya naman ako para sa kanila kasi nga ganun naman ehh, dapat kung tanggapin na hindi lahat ng gusto ko, makukuha ko.

(flashbacks)

*elementary days*

nakakita ako ng lalaki sa library na umiiyak, medyo awkward kasi sa library ko siya nakitang umiiyak, at mukha siyang hopeless.

malakas ang loob ko noong araw na iyon, una dahil intramuras (nakamascot ako na banana) pangalawa dahil hindi ko kilala ang lalaking iyon.

“bakit ka umiiyak?”-me

nilapitan ko siya habang nakasuot yung banana mascot suit ko.

“iwan mo ko!!!”-boy

“hindi kita iiwan, kasi mukhang may problema ka”-me

napatigil sa pag iyak yung lalaki.

“bakit kaibigan ba kita? wala naman akong kaibigan ahh!”-boy

“pero pwede mo naman akong maging kaibigan ehh”-me

“hindi totoo yan! sinungaling ka”-boy

“hindi, totoo yung sinasabi ko, pwede tayong maging magkaibigan”-me

“talaga?”-boy

“oo”-me

“salamat, ako si Chris”-boy

“ako si Banana girl”-me

nakakatawa dahil banana girl ang tawag ko sa sarili ko, dahil nga sa sobrang hiya ko sa kaniya. anyways, naging close kami noong araw na iyon at. . . . . may ibinigay siya sa akin.

“ito ohh”-Chris

inabot niya sa akin yung pendant na heart.

“ano yan?”-me

“pendant, galing yan sa mama ko, iyo na lang, pagtanda natin, iyan yung palatandaan na ikaw yung magiging asawa ko pagtanda ko”-chris

nagulat ako kasi first time pa lang naming nagkakilala, at ganun na siya nagtiwala sa akin. kiniss niya ako sa may cheeks/ kiniss niya yung mascot sa cheeks at tumakbo.

*High School*

simula noon, natakot na akong magpakita kay Chris, dumami na kasi ang kaibigan niya at naging popular na siya sa skwelahan, at ako naman nagkaroon ako ng kaibigan, si Santana. magkaiba kami ni Santana sa maraming aspeto, tulad ng pananamit, mahilig si Santana sa mini skirt, ako naman sa jeans, mahilig din si Santanang magpaganda at kabaliktaran ako. kung baga napakaopposite namin.

one day tinitignan ko yung pendant na binigay sa akin ni Chris

“ano nanaman yan?!”-santana

“wala”-me

tinago ko yung pendant

kinuha sa akin ni Santana.

“ito yung binigay sayo ni Chris diba?”-santana

“oo”-me

“magpakilala ka na kasi sa kaniya”-Santana

“ayoko, nahihiya ako”-me

“ahh, basta, akong bahala, sa prom natin, dapat magpakilala ka na sa kaniya”-Santana

“ayoko”-me

“hindi pwedeng ayaw mo, basta ako ang bahala”-Santana

sa prom. . . .

unang beses kong mag suot ng gown kaya medyo nahirapan ako, kaya naman medyo ilang ako. pumunta ako sa lugar kung saan, sinabi ni Santana na pupunta si Chris, pagkarating ko doon. . . . nagulat ako sa nakita ko.

“Chris, ako yung babae dati, nung bata pa tayo, naalala mo pa ba ako?”-Santana

anong ibig sabihin ni Santana?

kumunot noo si Chris

“what do you mean?”-Chris

Biglang nilabas ni Santana yung pendant ko, at ipinakita kay Chris.

“Banana girl?”-Chris

natuwa si Chris.

“oo ako nga”-Santana

nabigla ako sa narinig ko. sinabi niyang ako ay siya? bakit Santana? bakit?

nangingilid ang luha kong umalis sa lugar na iyon. simulang araw na iyon, hindi na ako kinausap o pinansin man lang ni Santana.

(end of flashbacks)

ngayon nasa library ako, nag aayos ng mga libro, at syempre nandito ngayon si Lei at si jo, nag aaral sila, crush kasi ni Lei si Jo simula noon, pero may ibang tao pa dito sa library bukod sa kanila, si Chris. mahilig siyang pumunta sa library. Maya-maya inayos ko yung libro na nasa may mesa sa likuran ng kinauupuan niya.

“nakakaasar, bakit kaya nagpaapi yung babae dito sa storya na ito”-Chris

narinig kong kumento niya sa librong binabasa niya.

“ano sa tingin mo?”-Chris

hindi ako kumibo dahil naisip kong baka hindi ako iyon, tapos lumapit siya sa akin.

“ano sa tingin mo miss bakit kaya siya nagpaapi?”-Chris

nagulat ako sa tanong niya pero hindi ko kinalimutan ang sumagot.

“umm, sa tingin ko kasi, naisip niya na mas magiging masaya yung taong mahal niya kapag nakasama noon ang taong mahal niya, kasi loving is not just taking but also giving. at kung mahal mo ang isang tao masaya ka kung saan siya masaya”-me

napasmile si Chris.

“wow, magandang sagot, impressive, by the way, ako si Chris, ikaw?”-Chris

“Mabe”-me

“ang ganda naman ng pangalan mo Mabe”-Chris

“salamat”-me

“teka, parang nakita na kita noon, nagkausap na ba tayo noon?”-Chris

gusto kong sabihing oo pero wala akong masabi.

“ahh, nagkakita na tayo, classmate kita ehh”-me

“ahh, oo nga pala”-Chris

“by the way, kailangan ko ng opinion mo about a certain story na ginagawa ko, feeling writer kasi ako, baka naman pwedeng basahin mo yung isa sa mga stories ko”-Chris

nagulat ako, natuwa yung mga butterflies sa stomach ko.

“umm, ayon ay kung okay lang, napansin ko kasi na magaling kang mag analyze ng story”-Chris

“ahh, oo okay lang”-me

maya-maya ipinabasa sa akin ni Chris yung story niya.

tungko iyon sa isang lalaking hindi masabi sa taong mahal niya yung mga nararamdaman niya.

“what do you think?”-Chris

“nakakalungkot isipin na may ganitong klase ng taong nagmamahal na sobrang nasasaktan dahil hindi niya nmaivoice out ang feelings niya, nakakaiyak isipin na parang nabubuhay siya sa mundo kung saan para siyang…”-me

“nakakulong”-chris and me

nagsmile sa akin si Chris

“wow, hindi pa ako nakakatagpo ng taong sobrang nakita yung emosyon na nababalot sa story ko”-Chris

“..”-me

“you seemed so different”-Chris

“….”-me

“parang nakilala na kita before”-Chris

“actually—“-me

“CHRIS!!!!!!!!!!”-Santana

nagulat kami ni Chris nang mabungaran kami ni Santana.

Chapter 12: Hidden

(Mabe’s POV)

nanlaki ang mga mata ni Santana nang Makita niya ako na kausap si Chris.

“babe!”-chris

kiniss ni Chris si Santana sa cheeks at inakap ito.

“babe, this is Mabe, chineck niya yung story ko, can you believe it babe, ang galing niyang mag analyze ng story”-Chris

“ahh, wow”-Santana

“siya nga pala, Mabe, this is my girlfriend Santana”-Chris

“hi”-me

“hi”-Santana

“babe, nakita mo na ba siya before? classmate natin siya ngayon sa section natin”-Chris

“ahh, ngayon ko lang siyang napansin”-Santana

nasaktan ako nang marinig koi yon mula kay Santana, ngayon niya lang ako nakita?

“babe, lunch na tayo”-Santana

“umm, Mabe, gusto mo bang sumabay na lang sa amin?”-Chris

“ahh, hindi wag na”-me

“I insist, sige na”-Chris

“hindi marami pa akong gagawin, sige na, alis na kayo”-me

“ahh, okay bye, see you again”-Chris

umalis na sila.

ang awkward nang nangyari.

papalabas na ako ng school nang. . . . .

“mabe”-santana

nagulat ako nang kausapin niya ako.

“halika sundan mo ako”-Santana

sinundan ko siya at nakarating kami sa isnag part nang school kung saan bihira ang tao.

“huwag mo sanang sirain ang relasyon na meron kami ni Chris mabe”-Santana

“ano?”-me

“kung ano yung meron kayo before that’s past na, hindi na iyon mahalaga ngayon, wala na iyon, bula nang nawala, ako ang mahal ni Chris, hindi ikaw, huwag ka nang makipag siksikan sa amin”-Santana

“pero Santana hindi ko naman---“-me

“huwag ka nang mag mamaang maangan Mabe, hindi ba magkaibigan tayo? bakit ka ganyan? sisirain mo ang relasyon ng kaibigan mo sa boyfriend niya para sa sarili mo? napakamakasarili mo naman, hindi ko alam na ganyan ka pala kasama, mahal ako ni Chris, matagal na kami, huwag mong sirain”-Santana

umalis si Santana nang hindi man lang ako hinahayaang mag explain, naguguilty ako dahil naging malungkot si Satana dahil sa akin pero hindi ko naman inaagaw sa kaniya si Chris ehh, totoo iyon, promise.

after a week, nakita ko ulit si chris

umiiyak sa isang tabi, gaya noong unang beses na nakita ko siya.

nilapitan ko siya.

“anong problema?”-Me

“ahh, wala”-Chris

“hindi ano nga?”-me

“wala”-Chris

“magkaibigan tayo diba?”-me

tinignan akong mabuti ni chris.

“bakit?”-me

“ahh, wala, parang nangyari na kasi ito noon”-Chris

“hmm, basta magkaibigan tayo diba? kaya huwag kang matatakot na humingi sa akin ng advice”-me

nagkausap kami ni Chris, nalaman ko na nakipag cool off sa kaniya si Santana sa hindi niya malamang dahilankaya inadvicesan ko siya na huwag siyang gagawa ng kongklusyon bagkus isipin niyang mabuti yung side ni Santana.

nagkausap pa kami ng matagal

after months

hindi nagtagal naging magkaibigan na talaga kami.

“alam mo, pakiramdam ko, kilala na kita simula pa noon,a ng gang gang kasi ng loob ko sayo ehh”-Chris

“ahh, ako rin”-me

nagkakulitan kami nang. . . . . . . . . .. .

“CHRISSSSSSSSSSSSSS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”-santana

Sinampal ni Santana si chris, nagulat ako.

“ipagpapalit mo ako sa nerd? Hindi ka na ba nahiya?”-Santana

“ano babe?”-Chris

“hindi mo na ako binigyan ng kahihiyan, sa lahat ba naman ng ipagpapalit mo sa akin siya pa!? nakakahiya, hindi mo man lang ba naisip yung mararamdaman ko? Hindi mo man lang ba naisip na baka may makakita sayo na kasama mo siya? Nakakadiri ka Chris!!!!!”-Santana

Nagulat ako sa sinabi ni Santana, totoo ba iyon? Na ganun ako?

“Santana, tama na!”-Chris

“at yang malanding yan pa yung kinakampihan mo? Bakit naakit ka na niya? Yuck, ganyan ka pala Chris, napaka wala mong taste!”-Santana

“tama na!”-Chris

Umalis si Chris at naiwan kami ni Santana doon.

“at ikaw, ang kapal ng mukha mong agawin si Chris sa akin? Bakit feeling mo kaya mo ako? Feeling mo mas angat ka sa akin?! Anong akala mo sa sarili mo? Wala kang kaibahan sa basahan! You freaking nerd!”-Santana

Sinampal niya ako at umalis.

I cant accept what she said? Ako basahan?

Am I just all that? Hindi hindi. . . . . . . hindi ako papaya, tama na ang pang aapi, tama na.

Chapter 13: The True Beauty

(mabe’s Pov)

Hindi ako papaya na tinatapakan niya pa rin ako, sawa na akong sinasaktan, minamaliit, ayoko na, tapos na ang panahon ng pagiging nasa ilalim, ipapakita ko sayo na ako rin kayak o.

“sigurado ka bang magpapagupit ka Mabe?”-Lei

“oo”-me

“pero diba ayaw mong nagpapagupit ng buhok?”-Yama

“yung dating mabe ang ayaw”-me

“ano bang nangyayari sayo mabe?”-Lei

“ayoko na kasing sabihan na kagaya ako ng basahan”-me

“sino nagsabi sayo nun? Si Santana? Uupakan ko na iyon ahh!”-Yama

“hindi, ako ang gaganti, ako ang magpapakita na kayak o rin, ito na yung time para kunin ko lahat ng dapat na dati pa para sa akin”-me

“warning lang friend, masama ang magrevenge ahh”-Yama

‘hindi revenge ito, hindi, ang tawag dito pagbibigay lang ng tamang kabayaran”-me

“revenge nga!”-Lei

Nag ayos ako ng sarili, namili kami ng mga kaibigan ko ng mga damit na nararapat para sa isang babaeng maganda at makabagong ako.

At ito na ako ngayon, nakaharap sa salamin, ang panibagong ako, ang panibagong Mabelyn Santos, isang abbaeng hindi na nila pwedeng tapak tapakan, isang babaeng hindi nila pwedeng maliitin.

Sa school

“hi miss”-boy 1

“hi nagkakilala na ba tayo before?”-boy 2

“date naman tayo”-boy 3

Napakaraming pumuri sa ganda ko, maraming hindi nakakilala sa akin.

Pumunta muna ako ng c.r.

Nasa loob ako ng cubicle, nang may marinig ako.

“Santana, guess what may new girl daw sa school na mas nataasan na ang beauty mo”-girl 1

“oo nga, balita ko si Mabe yun, hindi bago”-girl 2

“impossible, si mabe? Basahan”-santana

Lumabas ako ng cubicle at naghugas ng kamay.

Napatulala sila sa akin.

“mabe?”-girl 2

“yeah, why?”-me

“ikaw yan?”-girl 1

“yes”-me

“wow, so nagging swan na ang ugly duckling”-Santana

Hinawakan niya yung buhok ko.

“please, huwag mong hawakan yung buhok ko, baka magkagerms ehh, chiao”-me

Umalis ako at narinig ko ang malakas na pagtili sa galit ni Santana, at nagging Masaya ako, pero, totoo bang saya ito? Baka dahil lang sa galit kaya ako nagkakaganito.

Sa library, nakita ko ulit si Chris , siguro hindi niya ako napansin, inayos ko yung mga libro na nakakalat sa mesa malapit sa kaniya.

“umm, miss hi”-Chris

Nagulat ako dahil si Chris iyon lumapit sa akin.

“si Mabe po ba nakita mo?”-Chris

“ahmmm, hindi ehh”-me

“teka, hindi na ba siya dito nakatoka?”-Chris

“umm, hindi, teka, bakit siya yung hinahanap mo, nandito naman ako, mas maganda ako kay mabe, mas maayos manumit, ako na lang ang kausapin mo”-me

Hinawakan ko siya sa braso

“alam mo miss, huwag kang judgemental, kasi ganun man siya manumit, hindi naman siya masamang tao, maganda si Mabe, matalino at mabait, hindi mo siya pwedeng igaya sayo o kahit na kanino, sige miss alis na ako, siya lang naman yung hinihintay ko dito ehh”-Chris

Teka, totoo ba yung narinig ko kay Chris?

Totoo ba iyon? Na ganun ang tingin niya sa akin? Totoo ba?

Makalipas ang ilang buwan na pasali ako sa contestants ng ms. Intrams sa school naming, candidate din sa mr. intrams doon si Chris, sa ms. Intrams ang nakalaban ko ay si Santana.

“tama na Mabe, ano bang gusto mong patunayan?”-Yama

“oo nga mabe, tama na”-Lei

“mga kaibigan ko ba kayo? Bakit noong ikaw Lei, noong adik ka kay Jo, pinigilan ba kita?”-me

“tama na mabe! Hindi na ikaw yan ehh!”-lei

“hindi na talaga ako ito!!!!!!! Tapos na akong maging tanga!!!!!”-me

“oo, tapos ka na rin naming maging kaibigan, iba ka na, hindi na ikaw ang kaibigan naming”-Yama

Umalis silang dalawa, naluluha ako, anong ginawa ko? Nagging katulad na ako ni Santana…. Iba na ako.

“anong gagawin ko ngayon?”-me

“kung ikaw pa rin ang Mabe na nakilala ko noon, alam mo kung anong gagawin mo”-Chris

Nagulat ako sa sinabi ni Chris.

Tinanggal niya yung make up at luha sa mukha ko at binalik niya yung eye glasses ko.

“ayan ohh, ang ganda-ganda mo kahit wala yung mga nakalagay sa mukha mo kanina, ikaw ang pinaka maganda”-Chris

Iyon lang at umalis na si Chris

Ngayon alam ko na kung anong gagawin ko.

Pageant

Question and answer portion

“miss Mabelyn Santos, What is beauty for you?”-judge 4

“beauty, is something we can never see outside, beauty is that something hidden deeply in one’s personality, we can never see someone’s beauty through looking at her. One can only see a person beauty through knowing that person. Beauty is being a true friend, beauty is being who you really are”-me

Nagpalakpakan ang audience at nanalo ako.

Sa backstage binigay k okay Santana ang trophy na napalalunan ko.

‘ano to?”-santana

“sorry, para sa akin wala na iyang trophy na yan, I know you want the trophy badly”_me

Umalis lang si Santana

“hayaan mo siya”-lei

Nilapitan ako ni Lei at ni Yama

“ohh, bati na tayo?”-me

“ikaw nab a ulit si Mabelyn santos?”-yama

“oo”-me

Inakap nila ako at maya-maya nilapitan ako ni Chris.

“may ibibigay ako sayo”-Chris

“huh? Ano iyon?”-me

Nilagay niya sa akin yung kwintas at nagulat ako dahil ang pendant nito ay yung pendant ko na ibinigay sa akin ni Chris noon.

“iyan, para hindi mo na mawawala, para hindi na mapunta sa iba”-Chris

“paano mo nalaman?”-me

“sinabi sa akin ni Santana, naguilty daw siya sa ginawa niya sa iyo at nahihiya na siya say o”-Chris

“ahh”-me

“so payag ka pa rin ba sa napagkasunduan natin noon?”-chris

“depende kung valid pa rin ba ang pangako mo”-me

And so he kissed me.