1fc)f4fz zphsrt/ ëcdp - amazon s3s3-eu-west-1.amazonaws.com/ntgent/s3/1516_eigen_producties/... ·...

1
Fenomenaal hoe Johan Simons de verfijndste klanken en rauwste randen van de samenleving dicht bij elkaar laat komen. Accattone Klassiek JJJJJ Ruhrtriënnale. Pasolini/Bach: Accattone. Regie: Johan Simons. Muziek: Collegium Vocale Gent o.l.v. Philippe Herreweghe. Dinslaken, Kohlenmischhalle Zeche Lohberg, 14/8. Tot 23/8. Accattone (Steven Scharf) Foto Julian Röder Christus en de pooier Accattone staan naast elkaar in de nieuwe lezing van het passieverhaal. Johan Simons, een van de uitvinders van het locatietheater, is de nieuwe intendant van de Ruhrtriënnale. Dat betekent niet alleen dat anders wordt omgegaan met de fabriekshallen, verlaten mijnen en braakliggende terreinen, maar ook dat heilige huis- jes omver worden geschopt. Meteen al in zijn openingsproduc- tie Accattone zet hij Christus en de pooier Accattone (Steven Scharf) uit de eerste film van Pasolini naast el- kaar, als hoofdpersonen in zijn nieuwe lezing van het passieverhaal. In een immense loods is de grond be- zaaid met stof en steengruis. De be- schutting van golfplaten is op som- mige plaatsen onderbroken, zodat de wind vrij spel heeft. Het publiek zit op hoge tribunes en kijkt uit op een con- tainer, treinrails die doorlopen tot vlak voor de kratten waarop de mu- sici van Collegium Vocale Gent spe- len, en, vooral, de bomen en de hemel ver voorbij het open einde van de hal. In de loop van de passielange voor- stelling kleurt de hemel steeds don- kerder – met het verhaal van Christus en Accattone mee. Soms verwijst Accattone in de hou- dingen die hij aanneemt rechtstreeks naar het Laatste Avondmaal en de kruisiging, op andere momenten zoomt Simons hyperrealistisch in op de noden en dilemma’s van de groep Romeinse outcasts die huiselijkheid zoeken in een afgedankte container. Er is kameraadschap en agressie, er zijn hoeren, een maagd, een kind. Op de eerste rijen voel je niet alleen de wind, maar proef je ook letterlijk het stof der aarde. Net als in de passies van Bach is er een evangelist, mannelijk of vrouwe- lijk, die de situatie van een afstandje beschouwt en je meeneemt naar delen uit cantates van Bach – momen- ten waarin vechtpartijen en hoererij rechtstreeks overgaan in contempla- tie. Fenomenaal hoe Simons de tegenstelling tussen de verfijndste klanken en de rauwste randen van de samenleving dan heel dicht bij elkaar laat komen. Biëlla Luttmer Meer dan eens doen Joosts armzwaaien denken aan schoolslagbewegingen. Behalve het Koninklijk Concert- gebouworkest is er waarschijnlijk maar één concert dat zo vertrouwd is met de akoestiek van het Amsterdamse Concertgebouw. Dat is het Nederlands Philharmonisch Orkest dat vrijwel al zijn symfonische concerten in de Grote Zaal geeft. Toch was de klankgeving bij het optreden van vrijdag wat al te uit- bundig. Dat moet wel worden toege- schreven aan dirigent Risto Joost, die het orkest al meteen in de ouverture Carnaval van Dvorák flink van jetje liet geven. Joost, 35 jaar geleden geboren in Est- land, is al enkele jaren chefdirigent van het Nederlands Kamerkoor, waarmee hij veel lof oogst. Als orkestdirigent hebben we hem hier nog niet gehoord. Zijn debuut bij het NedPhO overtuigde niet erg, al was het wel een feestelijk programma, zoals dat hoort bij de Robeco Summer Nights. De hoog reikende, symmetrische armzwaaien waarmee Joost het orkest in brede banen leidt en die meer dan eens aan schoolslagbewegingen doen denken, zijn tamelijk eenzijdig en ken- nelijk niet altijd even helder. Van aan- dacht voor details was niet veel te mer- ken en in het derde deel van Brahms’ vi- oolconcert bleef er voelbare spanning bestaan tussen het tempogevoel van Joost en solist Sergej Chatsjatrjan. Die bleef in het eerste deel ook aan de op- pervlakte hangen, maar zweefde in het Adagionaar hemelse streken, gedragen door het orkest. Zi de Armeen Komitas, klonk vo In het sluitstuk, van Rimski-Korsa alleen voor con Martinova, maar andere aanvoerd tijen weggelegd. snelle onderdelen aanzienlijk precie op de i wist te kr waarin een beperk lang werd herkau opzwepend, maa geschetter. Frits van der W Dvorák, Brahms en Rimski- Korsakov Klassiek JJJJJ Nederlands Phil- harmonisch Orkest o.l.v. Risto Joost. 14/8, Concertge- bouw, Amsterdam. Het debuut van de Estse orkestdirigent Risto Joost was feestelijk en uitbundig, maar niet erg overtuigend. De geestige opening van de doublebill van de Nederlandse Reisopera wordt gevolgd door een geestdodende onderneming. Al ver voor de mobieltjes het verschijn- sel in de publieke ruimte brachten, kende men de terreur van de telefoon. Daarover gaat The Telephone, een vest- zakoperaatje van een half uur dat de Amerikaanse componist Gian Carlo Menotti in 1946 schreef. Met helaas maar twee opvoeringen was het dit weekeinde een van de pareltjes in het programma van het Grachtenfestival Amsterdam. Het verhaaltje gaat over Ben, die voor hij op reis gaat zijn geliefde Lucy om haar hand wil vragen, maar daarbij telkens wordt gestoord doordat de te- lefoon gaat. In arren moede verlaat hij haar en doet zijn aanzoek per telefoon. Het zelfgeschreven libretto van Menotti is bijzonder vermakelijk, vooral door de rijmende prietpraat, maar ook door de vele muzikale scha- keringen die binnen de beperkingen van een telefoongesprek mogelijk blij- ken. Er is zelfs een woedearia. De twee jonge zangers, Maartje Rammeloo en Drew Santini, maken er een uitermate charmante voorstelling van en doen samen met pianist Evert-Jan de Groot Menotti’s neoklassiek getinte muziek sprankelen. Vergeleken bij deze geestige ope- ning is de tweede helft van de double- bill van de Nederlandse Reisopera een geestdodende onderneming, die ook nog eens twee maal zo lang duurt. Wil- liam Waltons Façade uit 1923 is geba- seerd op een reek van Edith Sitwell, d gedeclameerd m een zevenkoppig ting Speelt. Zelfs d muzikaliteit en fla mateurs, Rosemar Mansfield, kan het vaak in rap staccat zijn grotendeels on voortdurende gep sche muziek in d nummertjes is de komen er nog mee ten, vertalen, ond stuk had iets moe Frits van der W The Telephone Opera JJJJJ Façade Klassiek JJJJJ Door de Nederlandse Reisopera. Compagnietheater, Amsterdam Vestzakoperaatje he Telephone, over de terreur van de was dit weekeinde een van de pareltjes van het Gracht Foto Mait Jüriado Foto Sarah Wijzenbeek Risto Joost Maartje Rammeloo Intendant Johan Simons heeft een aantal nieuwe locaties aan de Ruhrtriënnale toegevoegd. Een vereiste: ze moeten hun oorspronkelijke karakter behou- den. Dat is gelukt in de menghal waar Accattone speelt, maar ook in het Eisenbahnbassin in Duis- burg, Ooit liep daar een spoor- weg waarmee steenkool over de Rijn werd getransporteerd. Nu drijft er de installatie Nomans- landing, gemaakt door de land- schapskunstenaar Andre Dekker in samenwerking met collega’s uit Sidney en Glasgow: een glanzende koepel, die open kan en je meeneemt naar de tijd van de Eerste Wereldoorlog. NIEUWE LOCATIES Innovating Digital Content de Volkskrant 17/08/2015, bladzijden 26 & 27 All rights reserved. Gebruik and reproductie enkel mits toelating van de uitgever via de Volkskrant 6 Fenomenaalhoe Johan Simons de verfijndste klanken en rauwste randen van de samenleving dicht bij elkaar laat komen. Recensies Het debuut van de Estse orkestdirigent Risto Joost was feestelijk en uitbundig,maar niet erg overtuigend. Vestzakoperaatje he Telephone, over de terreur van de telefoon, was dit weekeindeeen van de pareltjesvan het Grachtenfestival. V recenes Nieuws 7 Literatuur Spaanse schrijver Chirbes overleden Pop Dylan-producer Johnston overleden MEDIAIS HILVERSUMSE MUZIEK TE WIT? Fresku haalt uit naar ‘wit’ radiostation 3FM VOORBESCHOUWINGSHOW ME A HERO Nieuwe serie van maker e Wire Show Me a Herois de nieuwe HBO-serie van David –e Wire– Simon. Een politieke strijd uit de jaren tachtig in een kleine stad onder de rook van New York blijkt nog verrassend actueel.

Upload: duongkhue

Post on 24-Apr-2018

218 views

Category:

Documents


1 download

TRANSCRIPT

Fenomenaal hoe Johan Simons de verfijndste klanken en rauwsteranden van de samenleving dicht bij elkaar laat komen.

AccattoneKlassiekJJJJJ

Ruhrtriënnale.Pasolini/Bach:Accattone. Regie:Johan Simons.Muziek: CollegiumVocale Gent o.l.v.PhilippeHerreweghe.Dinslaken,KohlenmischhalleZeche Lohberg,14/8. Tot 23/8.

Accattone (Steven Scharf) Foto Julian Röder

ChristusendepooierAccattonestaannaast elkaar indenieuwelezingvanhetpassieverhaal.

Johan Simons, een vandeuitvindersvan het locatietheater, is de nieuweintendantvandeRuhrtriënnale.Datbetekentnietalleendatanderswordtomgegaan met de fabriekshallen,verlaten mijnen en braakliggendeterreinen,maarookdatheiligehuis-jesomverwordengeschopt.

Meteenal inzijnopeningsproduc-tie Accattone zet hij Christus en depooier Accattone (Steven Scharf) uitde eerste film van Pasolini naast el-kaar, als hoofdpersonen in zijnnieuwelezingvanhetpassieverhaal.

Ineenimmenseloodsisdegrondbe-zaaidmet stof en steengruis. De be-schutting van golfplaten is op som-migeplaatsenonderbroken,zodatdewindvrijspelheeft.Hetpubliekzitophogetribunesenkijktuitopeencon-tainer, treinrails die doorlopen totvlak voor de krattenwaarop demu-sici van Collegium Vocale Gent spe-len,en,vooral,debomenendehemelvervoorbijhetopeneindevandehal.In de loop van de passielange voor-stelling kleurt de hemel steeds don-kerder–methetverhaalvanChristusenAccattonemee.

SomsverwijstAccattoneindehou-dingendiehijaanneemtrechtstreeksnaar het Laatste Avondmaal en dekruisiging, op andere momentenzoomtSimonshyperrealistischinopdenodenendilemma’svandegroepRomeinseoutcasts diehuiselijkheidzoeken in een afgedankte container.Er is kameraadschap en agressie, erzijnhoeren,eenmaagd,eenkind.Opde eerste rijen voel je niet alleen dewind,maarproef jeook letterlijkhetstof deraarde.

Net als in depassies vanBach is ereenevangelist,mannelijkof vrouwe-lijk, die de situatie van een afstandjebeschouwt en je meeneemt naardelenuitcantatesvanBach–momen-tenwaarinvechtpartijenenhoererijrechtstreeksovergaanincontempla-tie. Fenomenaal hoe Simons detegenstelling tussen de verfijndsteklankenenderauwsterandenvandesamenlevingdanheeldichtbijelkaarlaatkomen.Biëlla Luttmer

Meerdaneensdoen Joostsarmzwaaiendenkenaanschoolslagbewegingen.

Behalve het Koninklijk Concert-gebouworkest is er waarschijnlijkmaar één concert dat zo vertrouwd ismetdeakoestiekvanhetAmsterdamseConcertgebouw.Dat ishetNederlandsPhilharmonischOrkest dat vrijwel alzijnsymfonischeconcertenindeGroteZaalgeeft.Tochwasdeklankgevingbijhet optreden van vrijdagwat al te uit-bundig. Datmoet wel worden toege-schreven aandirigent Risto Joost, diehet orkest al meteen in de ouvertureCarnavalvanDvorák flinkvan jetje lietgeven.

Joost,35 jaargeledengeboreninEst-land, isalenkelejarenchefdirigentvanhetNederlands Kamerkoor,waarmeehij veel lof oogst. Als orkestdirigenthebbenwehemhiernognietgehoord.ZijndebuutbijhetNedPhOovertuigdeniet erg, al was het wel een feestelijkprogramma, zoals dat hoort bij deRobecoSummerNights.

De hoog reikende, symmetrischearmzwaaienwaarmeeJoosthetorkestin brede banen leidt en diemeer daneensaanschoolslagbewegingendoendenken,zijntamelijkeenzijdigenken-nelijk niet altijd evenhelder. Van aan-dachtvoordetailswasnietveel temer-keneninhetderdedeelvanBrahms’vi-oolconcertbleef ervoelbarespanningbestaan tussen het tempogevoel vanJoost en solist Sergej Chatsjatrjan. Diebleef in het eerste deel ook aande op-pervlaktehangen,maarzweefdeinhetAdagionaarhemelsestreken,gedragen

doorhetorkest. Zijnde ArmeenseKomitas, klonkvooral

Inhetsluitstuk,van Rimski-Korsakovalleen voor concertmeesterMartinova, maar ookandere aanvoerderstijen weggelegd.snelle onderdelenaanzienlijk preciezeop de i wist te krijgen,waarineenbeperktlangwerdherkauwd,opzwepend, maargeschetter.Frits van derWa

Dvorák, Brahmsen Rimski-KorsakovKlassiekJJJJJ

Nederlands Phil-harmonisch Orkesto.l.v. Risto Joost.14/8, Concertge-bouw, Amsterdam.

Het debuut van de Estse orkestdirigent Risto Joost wasfeestelijk en uitbundig,maar niet erg overtuigend.

Degeestigeopeningvandedoublebill vandeNederlandseReisoperawordtgevolgddooreengeestdodendeonderneming.

Alvervoordemobieltjeshetverschijn-sel in de publieke ruimte brachten,kendemendeterreurvandetelefoon.Daarover gaat The Telephone, een vest-zakoperaatje van een half uur dat deAmerikaanse componist Gian CarloMenotti in 1946 schreef. Met helaasmaar twee opvoeringen was het ditweekeinde een vandepareltjes inhetprogrammavanhet GrachtenfestivalAmsterdam.

Het verhaaltje gaat over Ben, dievoor hij op reis gaat zijn geliefde Lucyomhaarhandwilvragen,maardaarbijtelkenswordt gestoorddoordat de te-lefoongaat. Inarrenmoedeverlaathijhaarendoetzijnaanzoekpertelefoon.

Het zelfgeschreven libretto vanMenotti is bijzonder vermakelijk,vooral door de rijmende prietpraat,maar ookdoor de velemuzikale scha-keringendie binnende beperkingenvaneentelefoongesprekmogelijkblij-ken. Er is zelfs eenwoedearia. De tweejonge zangers,Maartje Rammeloo enDrewSantini,makenereenuitermatecharmante voorstelling van en doensamenmet pianist Evert-Jan deGrootMenotti’s neoklassiek getintemuzieksprankelen.

Vergeleken bij deze geestige ope-ning is de tweedehelft vandedouble-bill vandeNederlandseReisoperaeengeestdodende onderneming, die ooknogeenstweemaalzolangduurt.Wil-liamWaltons Façade uit 1923 is geba-

seerd op een reeksvanEdithSitwell,diegedeclameerd meteen zevenkoppig ensemble,tingSpeelt.Zelfsdemuzikaliteitenflaimateurs,RosemarMansfield,kanhetvaakinrapstaccatozijngrotendeelsonvoortdurendegepraatsche muziek in denummertjes is dekomenernogmeerten, vertalen, ondertitelenstukhad ietsmoetenFrits van derWa

The TelephoneOperaJJJJJ

FaçadeKlassiekJJJJJ

Door deNederlandseReisopera.Compagnietheater,Amsterdam

Vestzakoperaatje he Telephone, over de terreur van dewas dit weekeinde een van de pareltjes van het Grachte

Foto

MaitJuriado

Foto

SarahW

ijzenbeek

Risto Joost

Maartje Rammeloo

Intendant Johan Simons heefteen aantal nieuwe locaties aande Ruhrtriënnale toegevoegd.Een vereiste: ze moeten hunoorspronkelijke karakter behou-den.Dat is gelukt in de menghal waarAccattone speelt, maar ook inhet Eisenbahnbassin in Duis-burg, Ooit liep daar een spoor-weg waarmee steenkool over deRijn werd getransporteerd. Nudrijft er de installatie Nomans-landing, gemaakt door de land-schapskunstenaar Andre Dekkerin samenwerking met collega’suit Sidney en Glasgow: eenglanzende koepel, die open kanen je meeneemt naar de tijd vande EersteWereldoorlog.

NIEUWE LOCATIES

I n n o v a t i n g D i g i t a l C o n t e n t

de Volkskrant 17/08/2015, bladzijden 26 & 27All rights reserved. Gebruik and reproductieenkel mits toelating van de uitgevervia de Volkskrant

6DE VOLKSKRANTMAANDAG 17 AUGUSTUS 2015

Fenomenaal hoe Johan Simons de verfijndste klanken en rauwsteranden van de samenleving dicht bij elkaar laat komen.

AccattoneKlassiekJJJJJ

Ruhrtriënnale.Pasolini/Bach:Accattone. Regie:Johan Simons.Muziek: CollegiumVocale Gent o.l.v.PhilippeHerreweghe.Dinslaken,KohlenmischhalleZeche Lohberg,14/8. Tot 23/8.

Accattone (Steven Scharf) Foto Julian Röder

ChristusendepooierAccattonestaannaast elkaar indenieuwelezingvanhetpassieverhaal.

Johan Simons, een vandeuitvindersvan het locatietheater, is de nieuweintendantvandeRuhrtriënnale.Datbetekentnietalleendatanderswordtomgegaan met de fabriekshallen,verlaten mijnen en braakliggendeterreinen,maarookdatheiligehuis-jesomverwordengeschopt.

Meteenal inzijnopeningsproduc-tie Accattone zet hij Christus en depooier Accattone (Steven Scharf) uitde eerste film van Pasolini naast el-kaar, als hoofdpersonen in zijnnieuwelezingvanhetpassieverhaal.

Ineenimmenseloodsisdegrondbe-zaaidmet stof en steengruis. De be-schutting van golfplaten is op som-migeplaatsenonderbroken,zodatdewindvrijspelheeft.Hetpubliekzitophogetribunesenkijktuitopeencon-tainer, treinrails die doorlopen totvlak voor de krattenwaarop demu-sici van Collegium Vocale Gent spe-len,en,vooral,debomenendehemelvervoorbijhetopeneindevandehal.In de loop van de passielange voor-stelling kleurt de hemel steeds don-kerder–methetverhaalvanChristusenAccattonemee.SomsverwijstAccattoneindehou-

dingendiehijaanneemtrechtstreeksnaar het Laatste Avondmaal en dekruisiging, op andere momentenzoomtSimonshyperrealistischinopdenodenendilemma’svandegroepRomeinseoutcasts diehuiselijkheidzoeken in een afgedankte container.Er is kameraadschap en agressie, erzijnhoeren,eenmaagd,eenkind.Opde eerste rijen voel je niet alleen dewind,maarproef jeook letterlijkhetstof deraarde.Net als in depassies vanBach is er

eenevangelist,mannelijkof vrouwe-lijk, die de situatie van een afstandjebeschouwt en je meeneemt naardelenuitcantatesvanBach–momen-tenwaarinvechtpartijenenhoererijrechtstreeksovergaanincontempla-tie. Fenomenaal hoe Simons detegenstelling tussen de verfijndsteklankenenderauwsterandenvandesamenlevingdanheeldichtbijelkaarlaatkomen.Biëlla Luttmer

Recensies

Meerdaneensdoen Joostsarmzwaaiendenkenaanschoolslagbewegingen.

Behalve het Koninklijk Concert-gebouworkest is er waarschijnlijkmaar één concert dat zo vertrouwd ismetdeakoestiekvanhetAmsterdamseConcertgebouw.Dat ishetNederlandsPhilharmonischOrkest dat vrijwel alzijnsymfonischeconcertenindeGroteZaalgeeft.Tochwasdeklankgevingbijhet optreden van vrijdagwat al te uit-bundig. Datmoet wel worden toege-schreven aandirigent Risto Joost, diehet orkest al meteen in de ouvertureCarnavalvanDvorák flinkvan jetje lietgeven.

Joost,35 jaargeledengeboreninEst-land, isalenkelejarenchefdirigentvanhetNederlands Kamerkoor,waarmeehij veel lof oogst. Als orkestdirigenthebbenwehemhiernognietgehoord.ZijndebuutbijhetNedPhOovertuigdeniet erg, al was het wel een feestelijkprogramma, zoals dat hoort bij deRobecoSummerNights.

De hoog reikende, symmetrischearmzwaaienwaarmeeJoosthetorkestin brede banen leidt en diemeer daneensaanschoolslagbewegingendoendenken,zijntamelijkeenzijdigenken-nelijk niet altijd evenhelder. Van aan-dachtvoordetailswasnietveel temer-keneninhetderdedeelvanBrahms’vi-oolconcertbleef ervoelbarespanningbestaan tussen het tempogevoel vanJoost en solist Sergej Chatsjatrjan. Diebleef in het eerste deel ook aande op-pervlaktehangen,maarzweefdeinhetAdagionaarhemelsestreken,gedragen

doorhetorkest. Zijn toegift,Krunkvande Armeense componistKomitas, klonkvooralklaaglijk.

Inhetsluitstuk,desuiteSheherazadevan Rimski-Korsakov, waren er nietalleen voor concertmeester OlgaMartinova, maar ook voor demeesteandere aanvoerders mooie solopar-tijen weggelegd. Hoewel Joost in desnelle onderdelendepuntjesmet eenaanzienlijk preciezere slagbehoorlijkop de i wist te krijgen, liep het stuk,waarineenbeperktaantalgegevenstelangwerdherkauwd, ookweer uit opopzwepend, maar overnadrukkelijkgeschetter.Frits van derWaa

Dvorák, Brahmsen Rimski-KorsakovKlassiekJJJJJ

Nederlands Phil-harmonisch Orkesto.l.v. Risto Joost.14/8, Concertge-bouw, Amsterdam.

Het debuut van de Estse orkestdirigent Risto Joost wasfeestelijk en uitbundig,maar niet erg overtuigend.

Degeestigeopeningvandedoublebill vandeNederlandseReisoperawordtgevolgddooreengeestdodendeonderneming.

Alvervoordemobieltjeshetverschijn-sel in de publieke ruimte brachten,kendemendeterreurvandetelefoon.Daarover gaat The Telephone, een vest-zakoperaatje van een half uur dat deAmerikaanse componist Gian CarloMenotti in 1946 schreef. Met helaasmaar twee opvoeringen was het ditweekeinde een vandepareltjes inhetprogrammavanhet GrachtenfestivalAmsterdam.Het verhaaltje gaat over Ben, die

voor hij op reis gaat zijn geliefde Lucyomhaarhandwilvragen,maardaarbijtelkenswordt gestoorddoordat de te-lefoongaat. Inarrenmoedeverlaathijhaarendoetzijnaanzoekpertelefoon.Het zelfgeschreven libretto van

Menotti is bijzonder vermakelijk,vooral door de rijmende prietpraat,maar ookdoor de velemuzikale scha-keringendie binnende beperkingenvaneentelefoongesprekmogelijkblij-ken. Er is zelfs eenwoedearia. De tweejonge zangers,Maartje Rammeloo enDrewSantini,makenereenuitermatecharmante voorstelling van en doensamenmet pianist Evert-Jan deGrootMenotti’s neoklassiek getintemuzieksprankelen.

Vergeleken bij deze geestige ope-ning is de tweedehelft vandedouble-bill vandeNederlandseReisoperaeengeestdodende onderneming, die ooknogeenstweemaalzolangduurt.Wil-liamWaltons Façade uit 1923 is geba-

seerd op een reeksnonsensgedichtenvanEdithSitwell,dieritmischwordengedeclameerd met begeleiding vaneen zevenkoppig ensemble, De Bezet-tingSpeelt.Zelfsdeontegenzeggelijkemuzikaliteitenflairvandetweedecla-mateurs,RosemaryJoshuaenNicholasMansfield,kanhetstuknietredden.Devaakinrapstaccatoafgestokentekstenzijngrotendeelsonverstaanbaarenhetvoortdurendegepraatzitdeparodisti-sche muziek in de weg. Na een paarnummertjes is de lol er al af – en dankomenernogmeerdantwintig. Inkor-ten, vertalen, ondertitelen – aan ditstukhad ietsmoetengebeuren.Frits van derWaa

The TelephoneOperaJJJJJ

FaçadeKlassiekJJJJJ

Door deNederlandseReisopera.Compagnietheater,Amsterdam

Vestzakoperaatje he Telephone, over de terreur van de telefoon,was dit weekeinde een van de pareltjes van het Grachtenfestival.

V recen'es

Kijk voor alle recente recensies(ook van de hiernaast aanbevolenexposities en voorstellingen)op volkskrant.nl/recensies

THEATERLocatievoorstellingZeyde

door Theater Terra Incognitais een ode aan de verbeel-

ding. T/m 26/9.JJJJJ

BEELDENDE KUNSTIn MuseumMeermanno is eenoverzicht te zien van Dick

Matena’s veelzijdige oeuvre.T/m 27/9.JJJJJ

DANSDe hiphoppers in Narnia

stelen de show bij versmel-ting van ballet en hiphop.

Tournee van 11/9 t/m 30/10.JJJJJ

Foto

MaitJuriado

Foto

SarahW

ijzenbeek

Risto Joost

Maartje Rammeloo

Intendant Johan Simons heefteen aantal nieuwe locaties aande Ruhrtriënnale toegevoegd.Een vereiste: ze moeten hunoorspronkelijke karakter behou-den.Dat is gelukt in de menghal waarAccattone speelt, maar ook inhet Eisenbahnbassin in Duis-burg, Ooit liep daar een spoor-weg waarmee steenkool over deRijn werd getransporteerd. Nudrijft er de installatie Nomans-landing, gemaakt door de land-schapskunstenaar Andre Dekkerin samenwerking met collega’suit Sidney en Glasgow: eenglanzende koepel, die open kanen je meeneemt naar de tijd vande EersteWereldoorlog.

NIEUWE LOCATIES

Nieuws

DE VOLKSKRANTMAANDAG 17 AUGUSTUS 2015 7

Literatuur

MADRID DeSpaanseauteurRafaelChirbes is zaterdagop66-jarige leeftijdgestorvenaanlongkanker.Hijoverleed inzijnappartement inValencia.Chirbes schreef inzijnromansenessaysondermeeroverdetijdonderdeSpaansedictatorFrancoenoverdemaatschap-pelijkegevolgenvandegroei-endevastgoedsectorenhettoerisme inzijn land.Meerderevanzijnboekenzijnvertaald inhetNederlands. ANP

Spaanse schrijverChirbes overleden

Pop

NASHVILLEDelegendarischeproducerBobJohnston,demanachterdeplatendieBobDylan,maarookLeonardCohen,Simon&Garfunkelen JohnnyCashinde jarenzestigberoemdmaakten, isditweekendoverle-deninNashville.Hijwerd83.Johnstonginghalverwegedejarenzestigwerkenbijplaten-maatschappijColumbia inNewYork.Hetwasdetijddatderock-muziekvolwassenwerd.Eenvandeeersteproductieswaarhijdehandinhad,washetal-bumHighway61Revisited,waar-meeBobDylandoorbrak.Hetwas JohnstondieDylanaan-raaddezijntotklassiekeruitge-groeidealbumBlondeonBlondeuit 1966inNashvilleoptenemenenniet inNewYork.ANP

Dylan-producerJohnston overleden

ADVERTENTIE

MEDIA IS HILVERSUMSE MUZIEK TE WIT?

Charlotte BoudesteijnAmsterdam

DeEindhovenserapperFreskuheeft inzijnnieuwevideoclipZoDoe JeDatuitgehaaldnaarradio-station3FM.Demuziekzenderdraait volgenshemteweinigmuziekvangekleurderappersenzouvooralgericht zijnop ‘blanke’muziek.Indeclip schminktFreskuzijn

gezichtwit enbeschrijfthij opsa-tirischewijzewateendonkerear-tiestmoetdoenomopderadio tekomen.‘Die lyricsklinkentight,man.

Maarhelaasben jeniet eenwhiteman. Jebentop interneteenhype,kan.MaarneverdatGielBeelenjoudraait,want ...Dieyoyohip-hop is te saai,man.Doe ietsmeteenbandnetalsKyteman’, aldusderapper indeclip. Freskumaaktedevideoclipmetregis-seurTimonvandenElskamp(Teemong).

GielBeelen laatvia3FMwetendathijhetnummereen ‘ontzet-tendvette track’ vindt. ‘Freskumaaktcabaret.Hij is eenvriendvandeshow.Dit is eendiscussiedie leeft endiehij aandekaakstelt. Als iemandweetdathetvooronsgeenrasding ismaareensound,dan ishijhetwel. Ikomarmhetnummereerderdandat ikmeervandistantieer’, laatdedjweten.

Dj Sandervan3FMlietopTwitterweten: ‘Beetje jammerdatFreskujuistuithaaltnaardezenderdiehemalsenigeweldraait.’HijvoegdeereenstaatjebijdatFresku’sNieuwedag45keer isgedraaidop3FMenzijnOpdehoogte28keer.

3FMlaatdesgevraagdwetendatopeenradiostationnietallemuziekkanwordengedraaid.VolgensdezenderdraaienzijwelhetsoortmuziekwaarFreskuhetoverheeft,netalsradiostationFunX. ‘3FMheeftbepaaldekeuzesgemaakt.’

TegenOmroepBrabantzeiFreskudathetnummer isovergo-tenmetcynisme. ‘Natuurlijkbe-doel ikniet letterlijkdatalleenblankerappersaandachtkrijgenopderadio.Maaropmuzikaalge-bied ishetwel eenrassending.’

Fresku haalt uit naar‘wit’ radiostation 3FM

Rapper Fresku heeft in zijn nieuweclip zijn gezicht wit geschminkt.

VOORBESCHOUWING SHOW ME A HERO

Nieuwe serie van maker.eWireShowMeaHero is de nieuweHBO-serie vanDavid –,eWire – Simon. Een politieke strijd uitde jaren tachtig in een kleine stad onder de rook vanNewYork blijkt nog verrassend actueel.

Mark MoormanAmsterdam

In een van de eerste shots van denieuwezesdeligeHBO-serieShowMeaHero van The Wire-schepper DavidSimon zienwede tweelingtorens vanhetWorld Trade Center in demistigeverte.

Het shotmarkeert tijd enplaats:wezijn in Yonkers, datwel eenshet zesdestadsdeel van New York wordt ge-noemd, maar dat grenzend aan TheBronx een zelfstandige stad is metbijna200duizendinwoners.Hetishal-verwege de jaren tachtig, toen in destadeenpolitiekeoorlogwerdgevoerdover dedoorde rechter afgedwongenplekwaar goedkopewoningenmoes-tenwordengebouwd.Deze verspreiding van goedkope

huizenmoesteeneindemakenaandesegregatie indestad,waareenscherpescheidslijn liep tussen de ruimopge-zette blanke buurten en de achter-standswijken die ergens achter eensnelwegverstopt lagen.De jarenlangepolitieke en juridische strijd, die Yon-kers aande randvanhet faillissement

bracht,werdbeschrevendoor journa-liste LisaBelkin van TheNewYork Timesinhetgelijknamigeboekuit 1999.Simon,demeestgeëngageerdeAme-

rikaansetelevisieschrijvervanhetmo-ment,heeftzichalvoorzichtiguitgela-ten over de te verwachten kijkcijfersvandezesdeligedramaserieoverdezelang vervlogenpolitieke schermutse-lingen.Het is indeeerstetweeafleveringen,

die we van tevoren konden bekijken.duidelijk waarom het verhaal voorSimon en zijn co-auteur William F.Zorzi (net als Simon een voormaligejournalist van The Baltimore Sun) nogsteeds relevant is.Net als in David Simons eerdere

HBO-series The Wire en het in post-KatrinaNewOrleansgesitueerdeTremewordt het verhaal van een Ameri-kaanse stad in mozaïekvorm verteldvanuitdepolitiekendemensendie indemarge van de samenleving zitten:de alleenstaandemoeders, de jonge-ren die op straathoeken staan tedealen. In het licht vanhun lot klinktde retoriek vandepolitiekwel bijzon-derhol.

ShowMeaHerogaat inpremièreeenjaar na de dood van Michael Browndoor een politiekogel in Ferguson,waarop rellen uitbraken en de onge-lijkebehandelingvanzwarteAmerika-

nen niet meer uit het nieuws is ge-weest. Criticiwezen al ophet verbandtussende thema’s van ShowMeaHeroendekrantenkoppenvanvandaag.

Het is vooral David Simon zelf die

zichtegengemakzuchtigevergelijkin-gen verzet. Om te begrijpen wat erspeelt in Amerikaanse binnensteden,zegt Simon in een recent interview,heeft het geen zin een studie van TheWire temaken,maarmoetenweonzeaandacht richten opBaltimore (waarTheWirespeelt)of Ferguson.Hijnoemthet ‘fucked up’ omniet verder dan eentelevisieserietewillenkijkenalsdepro-blemenzoconcreet zijn.

ShowMe a Hero, geregisseerd doorOscarwinnaar PaulHaggis (Crash), zitop het belangrijkste uitzendtijdstipvan HBO – zondagavond in de VS,maandagavond in Nederland – waareerderGameofThronesendeafgelopenwekenhet teleurstellende tweede sei-zoen van TrueDetective te zienwas. Naal die getormenteerde zielen onderapocalyptischeluchtenuitdeserievanNic Pizzolatto is het bijna eenopluch-tingmensen van vlees enbloed tegente komen in de hyperrealistische set-tingvaneenDavidSimon-serie.

ShowMe aHero, HBO, 17 augus-tus, wekelijks nieuwe afleveringom20.30 uur.

Oscar Isaac en Carla Quevedo in ShowMe aHero. FotoHBO

David Simon is demeest geëngageerdeAmerikaanse televisieschrijver van hetmoment. FotoWireImage