திசை�ச்ச�ொல் எசை�?

சதொல்கொப்பியர் தம் கொலத் தமிழ்ச் ச�ய்யுட் ச�ொற்கசை� இயற்ச�ொல், திரிச�ொல், திசை�ச்ச�ொல், �டச�ொல்சலன நொல் �சைகப்படுத்தினொர். அ�ற்றுள், இயற்ச�ொல்லும், திரி ச�ொல்லும் ச�ந்தமிழ் நொட்டுச் ச�ொல்லும், திசை�ச் ச�ொல்

சகொடுந்தமிழ் நொட்டுச் ச�ொல்லும் ஆகும். �ட ச�ொல் என்றது ஆரியச்

ச�ொல்சைலயும் �ட நொட்டுச் ச�ொல்சைலயும் ஆகும். �டநொட்டுச் ச�ொல்லொ�து, பிரொகிருதம் என்னும் �ட திர�ிடச் ச�ொல். அஃது ஆரியத்திற்கு முந்தியது.

அக்கொலத்துத் தமிழில் �ழங்கிய அல்லது புகுத்தப்பட்ட அயன் சமொழிச் ச�ொல்

ஆரியச் ச�ொல் ஒன்றேற. அதனொல் அசைதத் திசை�பற்றி �ட ச�ொல் என்று பிரித்துக்

கூறினர். அவ்�ொறேற இக்கொலத்து அயன்சமொழிச் ச�ொற்கசை�யும் , ஆங்கிலச்

ச�ொல், இலத்தீனச் ச�ொல், கிறேரக்கச் ச�ொல், சீனச்ச�ொல் என அவ்�ம் சமொழிப் சபயரொறேலறேய குறித்தல் றே�ண்டுறேம யன்றித் திசை�ச் ச�ொல்லுள் அடக்குதல்

கூடொது.

றேமற்குறித்த நொல்�சைகச் ச�ொல்லும் பற்றிய சதொல்கொப்பிய நூற்பொக்கள்

�ருமொறு:

“இயற்ச�ொல் திரிச�ொல் திசை�ச்ச�ொல் �டச�ொசலன்

றசைனத்றேத ச�ய்யுள் ஈட்டச் ச�ொல்றேல.’’

(சதொல். எச்�. 1)

“அ�ற்றுள்,

இயற்ச�ொற் றொறேம

ச�ந்தமிழ் நிலத்து �ழக்சகொடு �ி�ணித்

தம்சபொருள் �ழொசைம இசை�க்குஞ் ச�ொல்றேல.’’

(சதொல். எச்�. 2)

“ஒருசபொருள் குறித்த றே�றுச�ொல் லொகியும்

றே�று சபொருள் குறித்த ஒருச�ொல் லொகியும்

இருபொற் சறன்ப திரிச�ொற் கி��ி.’’

(சதொல். எச்�. 3)

“ச�ந்தமிழ் றே�ர்ந்த பன்னிரு நிலத்தும்

தங்குறிப் பினறே� திசை�ச்ச�ொற் கி��ி’’

(சதொல். எச்�. 4)

“�டச�ொற் கி��ி �டச�ழுத் சதொரீஇ

எழுத்சதொடு புணர்ந்த ச�ொல்லொ கும்றேம.’’

(சதொல். எச்�. 5)

“ச�ந்தமிழ் றே�ர்ந்த ...... திசை�ச் ச�ொற் கி��ி” என்றதனொல், சகொடுந்தமிழ்

நொட்டுச் ச�ொல்றேல திசை�ச்ச�ொல் என்பது சபறப்படும். ‘றே�ர்ந்த’ என்பது ‘அடுத்த’ என்று சபொருள்படுறேம யன்றி, ‘சூழ்ந்த’ என்று சபொருள்படொது. தமிழின்

பிறந்தகம் குமரிநொறேடயொதலொல், ச�ந்தமிழ் நொடு சதற்கும் சகொடுந்தமிழ் நொடு

அதன் �டக்கும் உள்�ன என்றறிதல் றே�ண்டும். பொண்டியனுக்றேக தமிழ்நொடன்

என்று �ிறப்பொகப் சபயருண்சைமயும், “திருத்தக் கல்லிற்குத் சதற்கிட்டுப்

பிறந்த�ன்” என்னும் �ழக்கும், க�னிக்கத் தக்கன.

சகொடுந்தமிழ் நொட்டுச் ச�ொல் றே�று. சகொடுந்தமிழ்ச் ச�ொல் றே�று. சகொடுந்தமிழ் நொட்டில் றேதொன்றிச் ச�ந்தமிழ்ச் ச�ய்யு�ில் இடம் சபறத் தக்க திருந்திய

ச�ொல்றேல திசை�ச்ச�ொல்லொம். அது �மொ�ி (�மொ�ிசு) என்னுங் கன்னடச் ச�ொல்

றேபொல்�து. தல்லி (சத.), தம்முடு (சத.) என்பன றேபொன்ற சகொச்சை�ச் ச�ொற்கள்

ச�ந்தமிழ்ச் ச�ய்யு�ில் இடம்சபறொ. “ஏமிரொ றே�ொரி சயன்பொள் எந்துண்டி �ஸ்தி

சயன்பொள்” என்னும் சகொண்டுகூற்றும், “ஏமிரொ றே�ொரி சயன்பொள் எந்துண்டி

�த்தி சயன்பொள்” என்றேற யிருத்தல் றே�ண்டும். அல்லொக்கொல், அயசலழுத்துப்

புணர்ந்து அயன்சமொழியொகி�ிடும் என அறிக.

சதொல்லிலக்கண நூலொர் திசை�ச்ச�ொல் �ழக்கிற்கும் இடந்தந்தொ சரன்று, அயன்சமொழிச் ச�ொற்கசை�சயல்லொம் திசை�ச்ச�ொல்சலன்று சகொள்�து

திரிபுணர்ச்�ியொகும்.

“ச�ந்தமிழ் றே�ர்ந்த பன்னிரு நிலத்துந்

தங்குறிப் பினறே� திசை�ச்ச�ொற் கி��ி’’

(சதொல். எச்�. 4)

இதன் இ�ம்பூரணர் உசைர: ச�ந்தமிழ் நொட்சைட அசைடயும் புசைடயும் கிடந்த பன்னிரு நிலத்தொர் தங் குறிப்பிசைனறேய இலக்கணமொக வுசைடய திசை�ச்ச�ொற்

கி��ிகள் என்ற�ொறு,

�ரலொறு:

தொசையத் தள்சை� என்ப குடநொட்டொர்.

நொசைய ஞமலி என்ப பூழிநொட்டொர்.

பிறவும் அன்ன.

ச�ந்தமிழ் றே�ர்ந்த பன்னிரு நிலமொ�ன: சபொதுங்கர் நொடு, சதன்பொண்டி நொடு, ஒ�ிநொடு, குட்ட நொடு, பன்றி நொடு, கற்கொ நொடு, சீத நொடு, பூழி நொடு, மசைல நொடு, அரு�ொ நொடு, அரு�ொ �டதசைல நொடு, குடநொடு.

றே�னொ�சைரயர் உசைர: ச�ந்தமிழ் நிலத்சைதச் றே�ர்ந்த பன்னிரண்டு நிலத்துந்

தொங்குறித்த சபொருள் �ி�க்குந் திசை�ச்ச�ொல் என்ற�ொறு என்றது, அவ்�ந்

நிலத்துத் தொங்குறித்த சபொருள் �ி�க்கு�தல்லது அவ் �ியற்ச�ொல் றேபொல

எந்நிலத்துந் தம் சபொருள் �ி�க்கொ ச�ன்ற�ொறொம்.பன்னிரு நிலமொ�ன: சபொங்கர் நொடு, ஒ�ிநொடு, சதன்பொண்டி நொடு, குட்ட நொடு, குட நொடு, பன்றி நொடு, கற்கொ நொடு, சீத நொடு, பூழி நொடு, மசைல நொடு, அரு�ொ நொடு, அரு�ொ �டதசைல நொடு எனச் ச�ந்தமிழ் நொட்டுத் சதன் கீழ்ப்பொன் முதலொக �டகீழ்ப்பொ லிறுதியொக

எண்ணிக் சகொள்க.

சதன்பொண்டி நொட்டொர் ஆ, எருசைம என்ப�ற்சைறப் சபற்றசமன்றும், தம்மொமி

சயன்பதசைனத் தந்துசை� சயன்றும் �ழங்குப. பிறவுமன்ன.

நச்�ினொர்க்கினியர் உசைர: திசை�ச்ச�ொல்லொகிய ச�ொல், ச�ந்தமிழ் நொட்சைடச்

சூழ்ந்த பன்னிரண்டு நிலத்தும், பன்னிரண்சைடயும் புறஞ்சூழ்ந்த பன்னிரண்டு

நிலத்துந் தொந்தொங் குறித்த சபொருசை�றேய �ி�க்குந் தன்சைமசைய உசைடயன எ-று.

உம்சைமசைய எச்�வும்சைமயொக்கிப் சபொருளுசைரக்க. எனறே�, இயற் ச�ொல் றேபொல

எந்நிலத்துந் தம் சபொருள் �ி�க்கொ�ொயின.

பன்னிரு நிலமொ�ன: சபொங்கர் நொடு, ஒ�ி நொடு, சதன்பொண்டி நொடு, குட்ட நொடு, குட நொடு, பன்றி நொடு, கற்கொ நொடு, சீத நொடு, பூழி நொடு , மசைலயமொ நொடு, அரு�ொ

நொடு, அரு�ொ �டதசைல நொடு எனத் சதன்கீழ்ப்பொல் முதலொக �டகீழ்ப்பொ லீறொக

எண்ணுக.

இனிப் பன்னிரண்சைடயுஞ் சூழ்ந்த பன்னிரண்டொ�ன: �ிங்க�மும் பழந்தீவுங் சகொல்லமுங் கூபமுங் சகொங்கணமுந் துளுவுங் கடகமுங் கருநடமுங் குடமும்

�டுகுந் சதலுங்குங் கலிங்கமுமொம்.

சதன்பொண்டி நொட்டொர் ஆ, எருசைம என்ப�ற்சைறப் சபற்ற சமன்றும்: குட்ட

நொட்டொர் தொசையத் தள்சை� என்றும் நொசைய சஞள்சை� சயன்றும்; குட நொட்டொர்

தந்சைதசைய அச்�சனன்றும்; கற்கொ நொட்டொர் �ஞ்�சைரக் சைகயசரன்றும், சீத

நொட்டொர் ஏடொச�ன்பதசைன எலு�சனன்றும், றேதொழிசைய இகுசை�சயன்றும், தம்மொமி சயன்பதசைனத் தந்துசை� சயன்றும், பூழி நொட்டொர் நொசைய

ஞமலிசயன்றும், �ிறுகு�த்சைதப் பொழிசயன்றும்; அரு�ொ நொட்டொர் ச�ய்சையச்

ச�றுச�ன்றும், �ிறுகு�த்சைதக் றேகணிசயன்றும்; அரு�ொ �டதசைலயொர்

குறுணிசையக் குட்சைடசயன்றும் �ழங்குப.

இனிச் �ிங்க�ம் அந்றேதொச�ன்பது, கருநடம் கசைரய, �ிக்க, கு�ிர என்பன; �டுகு ச�ப்சபன்பது; சதலுங்கு எருத்சைதப் பொண்டி சலன்பது; துளு

மொமரத்சைதக் சகொக்சகன்பது. ஒழிந்த�ற்றிற்கும் �ந்துழிக் கொண்க.

சதய்�ச்�ிசைலயொர் உசைர: ச�ந்தமிழ் நொட்சைடச் றே�ர்ந்த பன்னிரு

நிலத்துமுள்�ொர் தத்தங் குறிப்பிசைனயுசைடய, திசை�ச்ச�ொல்லொகிய ச�ொல் - எ-று.

பன்னிரு நிலமொ�ன: சை�சைய யொற்றின்... நொடு, ஒ�ி நொடு, சதன்பொண்டி நொடு, கருங்குட்ட நொடு, குட நொடு, பன்றி நொடு, கற்கொ நொடு, சீத நொடு, பூழி நொடு, மலொடு, அரு�ொ நொடு, அரு�ொ, �டதசைல நொடு என்ப. இசை� ச�ந்தமிழ்நொட்டகத்த, ச�ந்தமிழ் நொசடன்றசைமயொல், பிற நொடொகல் றே�ண்டுசமன்பொர் உதொரணங்

கொட்டுமொறு: “கன்னித் சதன்கசைரக் கடற் பழந்தீபம், சகொல்லங் கூபகஞ்

�ிங்க�சமன்னும் எல்சைலயின் புறத்தவும் கன்னடம் �டுகம், கலிங்கம், சதலிங்கம், சகொங்கணம், துளு�ம், குடகம், குன்றகம் என்பன குடபொ லிருபுறச்

சை�யத் துடனுசைறபு கூருந் தமிழ்திரி நிலங்களும், முடியுசைடய� ரிடுநில�ொட்�ியின் அரசு றேமம்பட்ட குறுநிலக் குடுமிகள் பதின்மரு முடனிருப் பிரு�ருமொகிய பன்னிரு�ர் அர�ரும் பசைடத்த பன்னிரு றேதயத்தினும் தமிழ்ச் ச�ொல்லொதற்கு �ிருப்புசைடயன” என நிறுத்துப் பின்னும் “ச�ந்தமிழியற்சைக �ி�ணிய நிலத்சதொடு முந்து நூல் கண்டு” என ஓதிய�தனொற் �ி�ணிய

நிலமொ�து எல்சைல குறித்த நிலத்சைதச் �ொர்ந்த நிலசமன றே�ண்டுதலொனும், பன்னிரு நிலமொ�ன: குமரியொற்றின் சதன்கசைரப்பட்ட பழந்தீபமும் சகொல்லமும்

கூபகமும் �ிங்க�மும், சை�யத்தின் றேமற்குப்பட்ட சகொங்கணமுந் துளு�முங்

கடகமுங் குன்றகமும், கிழக்குப்பட்ட கருநடமும் �டுகும் சதலிங்கும் கலிங்கமும்

என்று சகொள்�ப்படும்.

இ�ற்றுள், கூபகமுங் சகொல்லமுங் கடல் சகொள்�ப்படுதலின் குமரியொற்றின்

�டகசைரசையக் சகொல்லசமனக் குடிறேயறினொர் றேபொலும். பஞ்�திரொ�ிடசமனவும்

�டநொட்டொர் உசைரப்ப�ொகலொன், அசை� சையந்தும் றே�ங்கடத்தின் சதற்கொதலுங்

கூடொசைம யுணர்க.

அந்நிலத்து �ழங்குஞ் ச�ொல்லொகிச் ச�ஞ்ச�ொல்லின் றே�றுபட்டுச் �ொன்றேறொர்

ச�ய்யு�கத்து �ரு�ன நீக்கப்படொ எ-று.

குடொ�டி யு�ியம் என்ற�ழிக் குடொ என்பது குடகத்தொர் பிள்சை� கட்கு

இட்டசபயர். அந்றேதொ என்பது �ிங்க��ர் ஐறேயொ என்பதற்கிட்ட சபயர். யொன் தற்கசைரய �ருது என்ற�ழிக் கசைரதல் என்பது கருநொடர் �ி�ிப்சபொருளுணரக்

கூறு�து. ச�ப்பு என்பது �டுகர் ச�ொல்லுதற்குப் சபயரொக �ழங்கு�து. பொண்டில் என்பது சதலிங்கர் பசு�ிற்கும் எருத்திற்கும் சபயரொக �ழங்கு�து. சகொக்கு என்பது துளு�ர் மொவுக்குப் சபயரொக �ழங்கு�து. பிறவும் இவ்�ொறு

�ரு�ன பல�ற்சைறயும் �ந்த�ழிக் கண்டுசகொள்க.

ச�ஞ்ச�ொல் = இயற்ச�ொல்

“ச�ந்தமிழ் நிலஞ்றே�ர் பன்னிரு நிலத்தினும்

ஒன்பதிற் றிரண்டினில் தமிசழொழி நிலத்தினும்

தங்குறிப் பினறே� திசை�ச்ச�ொ சலன்ப.’’

(நன். சபய. 16)

�டறேகொப இரொமொநு� கிருட்டிணமொச்�ொரியொர் உசைர: ச�ந்தமிழ் நொடொகிய பொண்டி

நொட்சைடச் றே�ர்ந்த பன்னிரண்டு சகொடுந்தமிழ் நொடுக�ி லும், பதிசனட்டுத்

றேத�ங்களுள் தமிழ்நொடு ஒழிந்த பதிறேனழு நொடுக�ிலும், ��ிப்ப�ர்கள் தமது

றேபசும் பொசைழக�ிலுள்� பதங்கள், அப் சபொருறே�ொடு ச�ந்தமிழில் �ந்து

�ழங்கு�ன திசை�ச் ச�ொற்க�ொம் என்று ச�ொல்�ர் (புல�ர்)

எ-று.

திசை�ச்ச�ொல் - திசை�க�ில் �ழங்குகின்ற றேத� பொசைழக�ிலிருந்து

ச�ந்தமிழில் �ந்து �ழங்கும் ச�ொற்கள்.

சகொடுந்தமிழ்நொடு பன்னிரண்டொ�ன: சதன்பொண்டி நொடு, குட்ட நொடு, குட நொடு, கற்கொ நொடு, றே�ணொடு, பூழிநொடு, பன்றி நொடு, அரு�ொநொடு, அரு�ொ �டதசைல

நொடு, சீதநொடு, மசைலயமொனொடு, றே�ொழ நொடு என்பன. சதன்பொண்டி நொடு - ச�ந்தமிழ்ப் பொண்டி நொட்டுக்குத் சதன்திசை�யிலுள்�து.

எ-டு :

1.

பசுசை�ப் சபற்றம் என்பதும்

றே�ொற்சைறச் ச�ொன்றி என்பதும்

}

சதன்பொண்டி நொட்டுச்ச�ொல்

2.

தொசையத் தள்சை� என்பது

-

குட்டநொட்டுச் ச�ொல்

3.

தந்சைதசைய அச்�ன் என்பது

-

குடநொட்டுச் ச�ொல்

4.

�ஞ்�கசைரக் சைகயர் என்பது

-

கற்கொ நொட்டுச் ச�ொல்

5.

றேதொட்டத்சைதக் கிழொர் என்பது

-

றே�ணொட்டுச் ச�ொல்

6.

�ிறுகு�த்சைதப் பொழி என்பது

-

பூழி நொட்டுச் ச�ொல்

7.

�யசைலச் ச�ய் என்பது

-

பன்றி நொட்டுச் ச�ொல்

8.

�ிறுகு�த்சைதக் றேகணி என்பது

-

அரு�ொ நொட்டுச் ச�ொல்

9.

பு�ிசைய எகின் என்பது

-

அரு�ொ�டதசைல நொட்டுச் ச�ொல்

10.

றேதொழசைன எலு�ன் என்பதும்

றேதொழிசைய இகுசை� என்பதும்

-

சீத நொட்டுச் ச�ொல்

11.

நல்ல நீசைர ச�ள்�ம் என்பது

-

மசைலயமொனொட்டுச் ச�ொல்

12.

தொசைய ஆய் என்பது

-

புனனொட்டுச் ச�ொல்

தமிழ்நொடு ஒழிந்த நொடு பதிறேனழொ�ன: �ிங்க�ம், றே�ொனகம், �ொ�கம், சீனம், துளு�ம், குடகம், சகொங்கணம், கன்னடம், சகொல்லம், சதலுங்கம், கலிங்கம், �ங்கம், கங்கம், மகதம், கடொரம், சகௌடம் கு�லம்.

மொமரத்சைதக் சகொக்கு என்பது

-

துளு�நொட்டுச் ச�ொல்

அகப்படுதசைலச் �ிக்குதல் என்பது

-

கன்னட நொட்டுச் ச�ொல்

கருத்தொக இருத்தசைல எச்�ரிக்சைக என்பதும்

ச�ொல்லுதசைலச் ச�ப்புதல் என்பதும்

-

சதலுங்க நொட்டுச் ச�ொல்

மற்றசை�யும் இப்படிறேய ஆங்கொங்கு �ருதல் கண்டுசகொள்க.

ஐறேயொ என்பசைத அந்றேதொ என்பது �ிங்க� நொட்டுச் ச�ொல் என்று முன்சைனய

உசைரயொ�ிரியர்கள் எழுதியிருந்தொலும், அது ‘ஹந்த’ என்னும் �டச�ொல்லின்

�ிசைதவு என்று சதரிதலொல், இங்குக் சகொள்�ப்பட�ில்சைல. பழஞ் ச�ய்யுள்கள்

“சதன்பொண்டி குட்டங் குடங்கற்கொ றே�ண்பூழி

பன்றி அரு�ொ அதன்�டக்கு - நன்றொய

சீதம் மலொடு புனனொடு ச�ந்தமிழ்றே�ர்

ஏதமில் பன்னிருநொட் சடண்’’

“�ிங்க�ஞ் றே�ொனகஞ் �ொ�கஞ் சீனந் துளுக்குடகம்

சகொங்கணங் கன்னடங் சகொல்லந் சதலுங்கங் கலிங்க�ங்கம்

கங்க மகதங் கடொரங் கவுடங் கடுங்கு�லந்

தங்கும் புகழ்த்தமிழ் சூழ்பதி றேனழ்பு�ி தொமிசை�றேய.’’

பண்சைடக் சகொடுந்தமிழ் சமொழிகறே� �சைரயிறந்து �டச�ொற் கலந்து, இன்று

திர�ிட சமொழிகள் என்று �ழங்குகின்றன. தமிழ், ஆரியச் ச�ொல் ஒன்றும்

றே�ண்டொத தூய சமொழியொதலொலும், சதலுங்கு, கன்னட, மசைலயொ�ம் முதலிய

ஏசைனய இனசமொழிகள் ஆரியத்சைத யகற்றும் ஆற்றலற்றுப் றேபொனசைமயொலும், தமிசைழயும் திர�ிட சமொழிகசை�யும் பிரித்தறிதல் றே�ண்டும்.

தசைலக்கொலக் சகொடுந்தமிழ் சமொழிகள் பிரொகிருத சமொழிக�ொகவும், இசைடக்கொலக் சகொடுந்தமிழ் சமொழிகள் திர�ிட சமொழிக�ொகவும் பிரிந்து

றேபொனதினொலும்; கடல் தொண்டிய ச��ிநொட்டு இடப்சபயர்கள் பல �ணிகத்

சதொடர்பொல் �ந்து �ழங்கியதனொலும், நச்�ினொர்க்கினியரும், சதய்�ச்

�ிசைலயொரும், பன்னிரண்சைடயுஞ் சூழ்ந்த பன்னிரு நிலங்கசை�யும்

சகொடுந்தமிழ் நிலங்க�ொகக் சகொண்டனர். ப�ணந்தி முனி�றேரொ, பதிசனண் சமொழி நொடுகளுள் தமிசழொழிந்த பிற�ற்சைறசயல்லொம் சகொடுந்தமிழ்

நொடுக�ொகக் கூறி�ிட்டனர். இதுறே� பிறசமொழிச் ச�ொற்கசை�சயல்லொம்

திசை�ச்ச�ொல்சலனச் �ிலர் மயங்குதற்கு இடந் தந்து�ிட்டது.

‘அந்றேதொ’ என்பது ‘அத்றேதொ’ என்பதன் திரிபொன ச�ந்தமிழ்ச் ச�ொல்றேல. இது

�டசமொழியில் ‘ஹந்த’ என்று திரியும். ஆதலொல், இது �ிங்க�ச் ச�ொல்லுமன்று; �டச�ொற் �ிசைதவு மன்று.

�டச�ொல், சமொழியொரொய்ச்�ி இல்லொக் கொலத்தில் றே�ண்டொது

புகுத்தப்பட்டதனொல், அது இனி அறறே� �ிலக்கப்படும். அதறேனொடு பிற

அயன்சமொழிச் ச�ொற்களும் �ிலக்கப்படும். தூய்சைமறேய தமிழுக்கு

உயிர்நொடியொதலொல், தமிழ் �ொழ்தற்கு, அயன்சமொழிச் ச�ொல் �ிலக்கு

இன்றியசைமயொதசதன அறிக.

- “தமிழம்” 1.7.1974