ලළලක් වේ - sinhalaelibrary.comsinhalaelibrary.com/ebook/walawak se a.pdf ·...

WWW.SINHALAELIBRARY.COM 1

ලළලක් වේ - ගයනළ එවහ. ක්මළලි

මශ වයුේ ශෝ ශඩ පරදළ සිතුමිණිේ ශෆඩුම් ශඩ උවහල නෆගන්නට විය.. ඈ උන්න් රඛිතේ උරේ හිව ශොලළ ගනිමිනි..

“මට ගදර යන්න බ රඛිත.. මළල ොශේ ශරි අරගන යන්න..”

ඈ අලවන් මොශොේ ඉල්ලීමක් ෂළය.. තමළ සිතුමිණීට ආදරය ෂද මතරම් ඉක්මනට ඇයල තමළ ෂගට ගෆනීමට ශෆකියළලක් නොමෆති බල රඛිත දෆන උන්න්ය.. ඔහුේ සිේ වේ ලනවහම වෆෆවහමකි.. ඔහු එම වෆෆවහම පළ ොටළ වළධළරණි රණය ර සිතුමිණීට පලවළ තිබිණි..

“මං කිව්ල විදියට ලෆඩ රන්න සිත.. අේ ලන්වීම තළල ළලි යි..

මං ඉක්මනට ඔයළල මේ ෂගට ගන්නලළ..”

“ඒේ.. ඒේ ඔයළට ලදශරි බළර ගන්න ලන්න වළද බෆදළ

ඩිලෝවහ ලච්චි ගණියක්..”

අේ තළලට රඛිතේ මුලග සිනළලක් ඇදී මෆකී ගිේය..

“න.. වළද බෆදළ ඩිලෝවහ ලච්ච ල්ක්.. මත න් මං කියපු

ේලල්..”

රඛිත කී ද ඒ ආ ළරයන්ම පිළිපෆදිය ශෆකි ව් දෆයි සිතුමිණී තුෂ වේ අවිහලළවයකි.. නමුේ තම දමළපියන්ට පළඩමක් ඉගෆන්වීමට නම් එය එවේ ෂ යුතු බල ඈ දෆන උන්නළය..

“ඔයළග ගදරින් මට ෆමති නෆේත මං තළම නි මක් කියන.. මං ශෆදන්නං සිත.. ඔයළ ලනුලන් මං තෆන ට

එන්නම්..”

සිතුමිණී අත රැදි ඔරෝසුල මත දවහ දිලව්ලළය..


“ඔයළ දෆන් යන්න පෆටියො.. මං ලඩින් එ ට එන්නම්..”

තමළ ලන කුේ අත ගන රඛිත දව බන්න වේදෆයි සිතුමිණිට සිතළගත නොශෆකි විය.. නමුේ දෆන් ලනේ වි ල්පයක් ඉතිරිල ඇත.. එශයින් වමුගෆනීමට පර අලවන් ලතළලට ඈ රඛිතේ නෂත ශළදුලක් වටශන් ෂළය..

ේරී විය නගි සිතුමිණි නෆලතේ රපළලන්යළඛගළරය ලත පෆමිණේදී ඈ ෆටුල යළමට රියදුරු පෆමිණ නොතිබිණි.. තමළ ලළලට පෆමිණීම ගෆන ඈ වතුටු වලද රඛිත සිහිලේදී ඇේ පපුල පිච්චී ගිේය.. තමළ රඛිතට ආදරය රන තමට ඔහු තමළට ආදේ නෆතෆයි ලර ඇයට සිේ.. නොව්නම් මතරම් දුක් විය යුතු මොශොත ඔහුේ ඇසින්

එ දු දුෂක් ශෝ නොලෆටුේ ඇයි..?

“පොඩි ේබි.. ලෆේ ඉලරද..?”

ඈ පියවි සිහියට පෆමිණිේ නිලවේ රියදුරුේ ටශඩිනි.. ඔහු විමවළ සිටි ලෆඩය වේ තමළට අදට නියමිතල තිබ ේල් එ වුලද තමළ අලවන් ෂේ ලනේ ලෆඩක් බල සිතුමිණිට සිහිවිය..

“ඔව් සිරිපළ මළමළ.. වේරම ඉලරයි..”

ඇය පිළිතුරු බෆන්ේ ශෆම ේටම වරින පරිේදනි.. සිතුමිණි ෂ ශොර ලෆඩය නොදෆන උන් සිරිපළ සිනළසී රිය පණ ගන්ලළ ගේේය..

“ ෝ බං.. අද නං සේල් රපු පළටක් ේන්න න.. මට ේන්න

උඹ අඩළ ලේ..”

නිලවට පෆමිණ රථයන් බෆව ගේ පසු සිතුමිණිේ මුහුණ පිරික්ස අංජුළ කීලළය.. ඈ සිතුමිණීේ වමීපතම යශළියකි..

“මං අඩපු ඇති එ ක් න.. උඹට පිවහසු..”


සිතුමිණි එවේ කීලද දශතුන් ලවරක් පුරළලට ආහරවය ෂ තම මිතුරියේ පුංචි ලනවක් වුලද ශදුනළ ගත ශෆකි ඉලක් අංජුළට තිබිණි..

“සිත.. මට ඇේත කියපං.. උඹ රඛිතල මීට් උනළද..?”

සිතුමිණි සිනළසුනළ පමණයි.. ඒ දුටු අංජුළ මුහුණට තරලටු බෆල්මක් නගළ ගේතළය..

“ඕ තමයි මං මච්චර එන්න ශදේදිේ එන්න එපළ කිව්ල.. සිත.. උඹ

වල්ම් රන්න ගින්දරේ එක් ..”

මිතුරිය යමක් පලවන්න් දුර දිග ල්පනළ කිරීමන් බල දන්නළ සිතුමිණි ඇය වමග තේ කිරීමට ගිේ නෆත.. ඉන් අංජුළ ලඩළේ දිරි ගේතළය..

“ඇන්ටිග හිත රිදන ලෆඩ රන්න එපළ බං.. පව් ඒ මිනිවහසු..”

“ඒ මිනිවහසු විතරද පව්.. ? ඇයි මං පව් නෆේද.. ? ආ අංජු.. මං පව්

නෆේද..?”

සිතුමිණී එය ඇස තළයට අංජුළට දු නොසිතුනළ නොව්.. තම මිතුරිය රඛිතට පණ මන් ආදරය ෂ ලග ලඩළේ ශොදින් දෆන උන්න් ඇයයි..

“උඹ ඔච්චර අ මෆේතන් ඉදේ අන්තිම්දි ම් වළදට ෆමති

උන් ඇයි කියළ මට ේරන්න න..”

ඒ ඇේතක් විය ශෆ .. රඛිත ශළ තමළ අතර ව වෆෆවහම සිතුමිණී , අංජුළගන් ලවන් ෂළය..

“තල දලවහ ද කින් උඹ වංදීපග.. ඒ අමත න රන්න එපළ..”

වංදීප.. ඒ නම ඇවේම සිතුමිණි තිගෆවහසී ගිේය.. මතුලක් ශරි ශෆටි මුහුණලේ බළ නොතිබ ඔහු ලෆන්නක් වමග ජීලේ වීම වේ විය

ශෆකිද..? සිතුමිණි මොශොත ට වංදීපේ රුල මලළ ගෆනීමට උේවළශ


ෂළය.. නමුේ ඒ උේවළශය වළේථ වලළ නොව්.. ඇේ සිේ ජීලේ ව එ ම මිනිවළ රඛිත පමණයි..

“සිත.. මට ඇේත කියපං.. අලං ලම..”

අංජුළ අවන්නට යන ලෆදගේ ළරණය කුමක්දෆයි සිතුමිණීට ලෆටහුන් නෆත.. ඈ සිය යශළිය දව බළ උන්න් කුතුශය මිහර. දවනි..

“ලඩින් එ අනිේදළ.. උඹ රඛිත එක් පෆනළ යන්න ේන් ෂේ

න න්ද..?”

සිතුමිණිට තම මිතුරිය ගෆන අේර මළණ වනශවක් දෆණුනි.. ඈ තම ආේම ගරුේලය මන්ම තමන්ේ දමළපියන් ගෆනද සිතන බල සිතුමිණී දනී..

“උඹ පෆදුරටේ නොකියළ මළරු උනොේ අර මිනිවහසු දන්නග පපුල

පෆෂයි.. එශම දුක් ඒ හිේලට දන්න එපළ සිත..”

“උඹ බොරුලට බය ලළ.. මං වංදීපල බදිනලළ..”

ඈ ඒ කීව් බොරුලක් නොව්.. ඒ බල ලටශළ ගේ අංජුළ ශදලතින්ම සිනළසුනළය.. නමුේ සිතුමිණීේ මුලගට සිනළ නෆගුන් නෆත.. ඈ දවහ පියළගන තම දමළපියන්ේ දරදඩු තීරණය ගෆන නෆලතේ මනහි ෂේය..

****************************

සුන්දර පුංචි මනළලිය ව සිතුමිණී සුදු ඔවරියකින්ද ඩලවම් පනුමෆති වංදීප නිෂම් ඇදුමින්ද වෆරසී.. විලළශ දිවියට එඹ උන්ශ..

ඒ ගවී යමින් පෆලතිේ ඔවුන් දපේ විලළශ මංගල්ේ අලවන් ශෝරළ කිහිපයයි.. දලව පුරළමට වෆමගන් තරශළ පිරිමශන්නට මන් ඔරලළගන උන් සිතුමිණී පිටේල යන ශෝරළල ෂං ලේදි වුලද හිත


දෆඩි රගන උන්නළය.. ඇගන් ලන අඩුපළඩුල පිරිවට නොදෆනණ වේ වංදීප වෆමටම සුශද සිනළලකින් වංේරනශ ෂේය..

“සිත ඇයි ම්..? හිේ දයක් තියනලළ නම් මට කියපං.. දු යි නං

ගශළ අඩපං.. ඒේ ඔශොම ගල් ගෆහිළ ලේ ඉන්න එපළ..”

අලවන් මොශොේේ අංජුළ ඇගන් දයළබර ඉල්ලීමක් ෂළය.. නමුේ සිතුමිණී ගල් ගෆසී බළ උන්න ඈත හිදින රඛිත දව බල ඈ

දෆන උන්න් නෆත..

“අම්මට ලෆදපං සිත.. නෆ ත ෂගයි..”

එදින වෆමේ ඔලදන් ලට යන්ේරළතණුවළරයන් ේරඈතිචළර දෆක්වලළ විනළ සිතුමිණි තළබශ ෂේලේ සිනළසුන්ලේ නෆත.. නමුදු ඈ ලන්ල යන මොශොේ රඛිතගන් වමුගෆනීම නම් අතපසු නො ෂළය..

*****************************

සිතුමිණි ලළශනේ පෆති වීදුරුලට මුහුණ ශොලළගන අලට පරිවරේ ව සුන්දරේලය ශළ සීත විද ගෆනීමට ලර දෆරුලළය.. නමුේ ඇයට සීත දෆනුණළ නොව්.. ඇේ රීරය ඇතුෂළන්තේ මශළ ගින්නක් ශටගන ඇති බල නේ ලනි අගින් ගළ ශෆළුණු දුළු බිදු මනළලට කියළ පව්ය..

මීට ලවර ට පරළතුල ෂද බොෂද පළවල් ශිහයළුල්ක් ව තමළ අද නන්නළදුනන අයකුේ පතිනිය වී මංග ගමන් යළම විට සිතුමිණිටම පුදුම වශගතය.. පළවල් වමේ පටන් ඇේ සිතගේ දග ළරයළ වේ රඛිතයි.. ඔවුන් දපේ වනශව දළු ළ ලෆඩේදී සිතුමිණි තම දමළපිය ඇවට ලෆලි ගවළ රඛිත වමග එශ මශ යළමට පෂඹුණි.. ඒ බල දෆනගේ දමළපියන් ඇයල ඔහුගන් මුදලළ ගෆනීමට නොගේ උේවළශයක් නෆත.. රඛිතේ වෆබ තතු දෆනගේ සිතුමිණීේ දමළපියන් අලවළනේ ගේ දරුණු තීරණය මයයි..


අතීතේ වෆරිවරමින් උන් සිතුමිණීේ මුලගට වරදම් සිනළලක් නෆගුණි.. තමළල වංදීපට විලළශ ර දීමන් අනතුරුල තම දමළපියන් දිනුලළ යෆයි සිතළ සිටී නම් එය නිලෆරදි නොලන ලග සිතුමිණි සිතන් සිතුලළය..

“සිත.. දෆන් ලේ මගේ එක් තළ රන්න හිත ශදළගන්න බෆරිද..?”

වංදීප.. බොශෝ ව්ළලක් සිතුමිණී දව බළ හිදීමන් අනතුරුල සිය ශඩ අලදි ෂේය.. එය සිතුමිණීට ඇසුේ ඈත ඉවව්ලකින් ලේය.. නමුේ ඈ ඔහුල ගණන් ගේේ නෆත.. තමළ අ මෆති බල දෆන දෆනම ඔහු තමළල විලළශ රගේතළ නම් ඔහුද තම දමළපියන් තරමටම ඊට දඩුලම් විදිය යුතු බල ඇය සිතුලළය..

“ඔයළ ආදේ ලන නක්ට කියළ ඔයළ ටින්ම කිව්ලන.. ඒ

දෆනගනේ මං ඔයළල බෆන්ද එ ගෆන ඔයළට පුදුම ඇති න්ද..?”

මම මංගල්ය ගෆන ති ළ ෂ මුල් අලදිේම සිතුමිණී , වංදීපට දුර ථන ඇමතුමක් දී තම අ මෆේත ශළි ෂළය.. තලද පළවන් වමුගේ වෆනින් විලළශයක් ර ගෆනීමට හිත ශදළගත නොශෆකි බලද ඈ කීලළය.. නමුේ ඒ ඇමතුම ගගට ෆප ඉනි මන් ව බල සිතුමිණී දෆන ගේේ වංදීප ෆමෆේත ේර ළ ර එවීමනි.. ඈ රඛිත වමග පෆන යළමට උේවළශ ෂද එයට රඛිත ෆමති වේ නෆත.. ඔහු නිතරම කීව් තමළ සිතුමිණී විලළශ රගන්න් දමළපියන්ේද ෆමෆේත ඇතුල බලය.. නමුේ තම දමළපියන් කිසිදළ රඛිතට ෆමති නොලද බල ඈ දෆන උන්නළය..

“මං ඔයළල බදින්න බ කිව්ලනං ඔයළල ලන නක්ට බන්දළ

දනලළ.. ඊට ලඩළ මං ශොදයි කියළ හිතන්න නෆේද සිත.. ? ශවහබන්ේ විදියට නම්.. අඩු ගළන යළළුලක් විදියටලේ ආහරුය

රන්න..”

යළළුලක් ව ඇසුරු කිරීමට නම් විලළශ වේ මන්දෆයි අවන්නට සිතුනද සිතුමිණී නොදොඩළ උන්නළය.. තමළ ම් විලළශයට ෆමති වේ දමළපියන්ට ොන්ේසියක් දෆමීමන් අනතුරුල බල ඇයට සිහි


විය.. එනම් මංගල්ය ශළ දලනි ගමන එක් දින ට සීමළ විය යුතුය යන්නයි.. වේ ශෝ සිතුමිණී ෆමති ව නිවළ දමළපියන්ද ඇේ ඉල්ලීම ක්රි යළේම ෂශ..

විලළශයන් පසු ලින්ම වංදීපේ නිලවට යමට ඈ සිතළ උන්නද ඔවුන් ශොර රශවේම මධුවමය වදශළ ශෝටයක් ලන් ර ඇත.. ම් බල අලවන් මොශොත ලන තක්ම සියළු දනළ ඇයගන් ලවන් ෂශ.. ඉතිං.. ම් රිය ඇදී යන්න් එකී මනරම් ේඩම ශෝටය ලතටයි..

“ම් ශෝටය ශරි වහවනයි බබළ.. ඔයළ ආව ලයි..”

වංදීපට අ මෆති වලළට.. මධුවමයට අ මෆති වලළට.. ශෝටයට නම් ඇේ අ මෆේතක් නොවිණි.. වහලභළවි ේලයට මුල් තෆන දමින් ගවහ ලෆල් ලට ර තනළ තිබ එම අපරු ශෝටය දුටු ලනම සිතුමිණීේ සිත ඇදී ගියළය.. ඔවුන් දපෂ ශෝටයට ඇතුලු ලේදී ඔවුන්ල පිළිගෆනීමට බළ උන් වංදීපේ මිතුරන් පිරිවක් පර මගට පෆමිණියශ..

“ළ.. උඹග ලයිසහ ඒන්ජල් නක් ලේන්.. වහවිට් ආ..”

සිතුමිණි දුටු විගව එක් ට ළර මිතුරක් ගෆසුව්ය.. වංදීප වමග තරශක් වලද මිතුමිණි එම පිරිව ඉදිරිේ ලනවක් පන්වුේ නෆත.. මිතුරළග තළලට ඇේ මුහුේ ෆජ්ජළබර මදශවක් නෆගුණි.. ඇය මම විහිළු තශලු සිනශළ මුහුණින් ඉලවළ සිටීම වංදීපට නම් අදශළගත නොශෆක් ක් විය..

“ඔයළළ වංදීපල ඇති තරම් ලළ මඩලන්න.. ම් ල්ට මශන්සි

ඇති.. අපි යමු නංගි ච්න්ජ් එ ක් දළගන්න..”

මිතුරන්ේ බිරින්දලරුන් දදනක් ඇයල ළමරයට රැගන ගියශ.. ඔවුන් ඇේ ොේඩළ විළසිතළලද ේර ව්මට මුදළ ශෆර ඇදුම් ගෆවීමටද වශය වීම නිවළ සිතුමිණිට දෆනුේ මද අවහලෆසිල්කි.. නොව් නම් ඇයට පිහිට පෆතිය යුතු ලන්න් වංදීපගනි..


“ඔයළ ගොඩක් පුංචි ේරතයිේ නක්න.. ලයව කීයද නංගි..?”

ඔවුන් සිතුමිණීගන් එවේ ඇසුව් ඇය තලමේ පළවල් යන ලයවක් පන්නුම් නිවළය..

“විවහවයි.. ගිය අවුරුේද ඒ ලල් ෂේ..”

ඒ ඇසි ඔවුන්ේ දවහ විවල් වුනි..

“ඉතිං ඇයි මච්චර ඉක්මනට බෆන්ද..?”

ඔවුනට දීමට උචිත පිළිතුරක් සිතුමිණී වතු නොවිය.. තමළ බෆන්දළ

නොල දමළපියන් බෆන්දව්ලළ යෆයි කියන්නද.. ? එශයින් ඈ සිනළසුනළ පමණයි..

“බයලන්න එපළ.. වංදීප ශොද එ ළ.. ොටින්ම කියනලනං අේ

ශවහබන්ේට ලඩළ ශොදයි..”

තමළ යුග දිවියක් ේරළ.ේථනළ ෂේ රඛිත වමග මිව වංදීප වමග නොලන නිවළ ඔහුේ ශොදින් තමළට ලෆඩක් නොලන ලග සිතුමිණී සිතුලළය..

“ඔය මශන්සිය යන්නේ එක් ලොහ එ ක් දළගන්න.. එත ොට

වනීපයි..”

ඇයටද අලහේ වී තිබුේ ඔවුන්ේ ේරිහන කිරීම් ලලින් මිදී නිදශවහ වීමටය.. එශයින් එය ඇසුණු ලශළම සිතුමිණී නළන ළමරයට ලෆදුනළය.. මද උණුසුම් ජයන් තමළ ොතක් ව්ළ දිය නලළදෆයි ඇයට ශෆගීමක් තිබුේ නෆත.. සිේ වේ නළගේ ඈ එළියට එන විට ළමරය තුෂ වේ පර මන් මිතුරියන් දපෂ නොල වංදීපය.. ඒ දුටු සිතුමිණීට දෆණුන් නොරිවහසුමකි.. ඔහු බොශෝ උලමනළලන් තමළ දව බළ ඉන්නලළ දුටු ඈ ඉලත බළගේතළය..

“ඔයළ එළියට යන්න..”


ඒ සිතුමිණී දිනේ මුල් ලරට ඔහු වමග තළ ෂ තළ බශ වුලද ඉන් වංදීප පුදුමයට පේ උනි..

“මං මො ටද එළියට යන්න..? මං ඔයළග ශවහබන්ේ..”

වංදීප ඇයට යමක් මතක් ර දීමට උේවළශ ගේේය.. නමුේ ඔහුේ පිළිතුරට සිතුමිණී ෝප ව ලග ඔහුට නොදෆනුණළ නොව්.. ඉක්මන් ගමනින් ගොවහ ට්රැපලලින් බගය ඇවිවහස ඈ ඇදුම් කිහිපයක් රැගන නෆලත නළන ළමරයට ලෆදනලළ ඔහු නිශඩල බළ උන්න්ය..

ජංගම දුර ථනය නළද ලනලළ ඇසුණු වංදීප එය රැගන වදෆල්ට පළ නෆගුව් ළමරය තුෂ හිදීමට අසීරුලක් දෆණුන ශයිනි..

“පුතළ.. ඔයළළ ශොදින් න්ද..?”

ඇමතුම වංදීපේ අම්මළගනි.. ඔහු වෆශෆල්ලු බලක් මලළ පමට උේවළශ ගේේය..

“ඔව් අම්මළ.. අපි ශොදින් ඉන්නලළ.. දෆන් නම් මළර යටේ.. ොෂඹ

ඉදම ේරඅයිව් ෂළන..”

මල වතුටින් සිනළවනලළ වංදීපට ඇසුණි..

“ ෝ අේ දෝණි..?”

“ඔය මච්චර ලළ කියල කියල ඉදළ ලොහ එ ක් දළගන්න කියළ

ගිේ..”

ඔහු කීව් මුවළලකි.. 'ඔයළ එළියට යන්න' කීලළ ශෆරුණු ොට ඈ තමළ වමග ලචනයක්ලේ තළ ෂේ නෆත.. නමුේ දමළපියන් ඉදිරිේ ඈ ලරද ළරිය කිරීමට ඔහුට අලෆසි නොවුණි..

“මො ෝ ලී කියන්න..?”


“විේ ේලල් නව් අම්මළ.. අපි ඔශේ නි න් කියල කියල

හිටියළ..”

මලන් සුන්දර දිනය තම මලට මුවළලක් කීම වංදීපට ව්දනළලක් ගන දුන්න්ය..

“පුතළ.. අපි ශට උේ ශෝටල්ට එන්න කියළ බෆලුල..”

ඈ කීමට තනන්න් කුමක්දෆයි ලටශළ ගෆනීම ඔහුට අසීරු නොවුණි.. අනක් අතට තම මල වම්ේරිදළයි ගෆශෆණියක් ලනලළ දකින්නටද ඔහු ෆමති වේ නෆත..

“අම්මළ.. ශට එන්න ඕන න.. ලින්ම අනිේදළ එන්න.. එත ොට

අපි එක් ම යන්න පුළුලන්..”

“ඒේ දරුලො.. ම්ලළ චළරිේර”..”

“අම්මළ.. මට සිතල විහලළවයි.. අනි එයළ තළම පොඩි ල්ක්..”

“මමේ ම් අවිවහලළවකින් කිව්ලළ නමයි ෂමයො.. ශරි.. දෆන්

ඒලයින් ළරි න.. ෝ.. දුලට සෝන් එ දන්න ො..”

වංදීප මොශොතක් ලටපිට බෆලුව්ය.. සිතුමිණි ළමරේ ඉන්නළ බල ඔහුට දෆනුණි.. එශයින් ඔහු සිය ශඩ අලදි ෂේය..

“තළම බළේ රම් එක්.. නළනලද මංදළ..”

ඔහු එය කීව් එතරම් ශඩ නොඇවන අයුරිනි..

“ම් රෑ නළන්න දන්න එපළ පුතළ.. ගිහින් බන්න.. මං තියන්නම්

එශනං..”

මල තළ ර අශලර වීමන් වංදීපට මශේ අවහලෆසිල්ක් වේම දෆඩි හිවහ බලක් දෆනන්නට විය.. ඔහු වදෆල්න් එපිට අල ළය ලත නේ යොමළ උන්න් එකී නොවන්සුන්බල මග ශරලළ ගෆනීමටය..


ඇදුම් මළරු ර ගේ සිතුමිණී යළි ළමරයට පෆමිණිේ වෆශෆල්ලු ටී ේටයක් ශළ දිගු ලිවමක් ඇදගනය.. වුරුන් ශෝ තම ඇදුම් බගයට අළුේම නිදන ඇදුමක් දමළ ඇතේ සිතුමිණී එය අතටලේ ගේේ නෆත.. වංදීප ළමරේ පනන්නට නොව නිවළ ඔහු මිතුරන් ශමුවීමට පිටල යන්න ඇතෆයි සිත ඇය වදෆල්ට පිවිසියළය.. වංදීප වෆදෆල්ල් ොන ට වී ඈත බළ සිටිනලළ ඈ දුටුලළය.. මතක් ඔහු දව උලමනළලන් බළ නොතිබ නිවළ ඈ ශොර බෆල්මන් ඔහුල නිරීක්ණය රන්නට විය.. ඔහු රඛිතට ලඩළ උසින් ලෆඩි බල දෆනී තිබුණද මතරම් ඩලවම් බලක්.. මතරම් පෞරයක්.. ඔහු වතුව්යෆයි ඇය දෆන උන්න් නෆත...

අමුතු ආ ළරේ මදු විවුන් සුලදක් නළවයට දෆණුන බෆවින් වංදීප ලශළ ශෆරී බෆලුව්ය.. සිව් නේ මොශොත ට මුණ ගෆසුණි.. සිතුමිණී විේයන් බෆල බල නොඇගවීමට මන් දනේ බිමට බර ර ගනිේදි වංදීපේ මුහුණ සිනළලකින් ඔපලේ විය..

****************************

සිතුමිණීේ පියළ ව ගුණති මශතළ වේපළලි ළ ගව යට ව පුටුල ට බර වී ල්පනළ රමින් උන්න්ය.. තම දුලණිය ම් ලන විට වංදීප වමග කුමන ආරවුක් ඇති රගන ඇේදෆයි ඔහුට අනිතයත බියක් දෆණුනි.. ඇයල රඛිත ලෆනි ලෆදගෆම්ම ට නෆති අයකුගන් ලන් ර වංදීප ලෆනි නිවුණු ගති ඇති තරුණයකුට විලළශ ර දුන්න් ඇයේම යශපතට වුලද ඈ ඊට උරණ ව බල ගුණති මශතළ දෆන උන්න්ය.. සිතුමිණී අමනළල මුහුණින් පසු වුලද මංග ටයුතු වළේථ ව නිලළමීම ගෆන ඔහු පියකු ව වහීම ට පේවිය..

“අේ මශේතයළ.. මො ෝ ම් මිදුට ලළ..?”

ගුණති මශතළේ බිරිද මළනි අඩ අදුේ උන් සිය දයළබර වෆමියළ ලත පළ නෆගිය..

“ ලීල පිටේ ළට මො ෝ මේ හිතට ශරි න ශළමින්..”


එම සිතුවිල් තමළටද දෆනනළ බල මළනි නොකියළ උන්න් වෆමියළ බ ලතෆයි සිත ශයිනි.. තම හුරතල් දියණිය ගදරින් පිට ළ ල් ව්ළ ලෆඩිදෆයි ඇයට ලර සිේ.. නමුේ තමුන් ඉක්මන් නොවුනළ නම් ඈ රඛිත වමග රශවේ පෆන යළමට වුල ඉඩ තිබ නිවළ හිත ශදළ ගන්නලළ ශෆර ලන ශෆකි යමක් නොවිය..

“ද අපිට නොකිව්ලට අර රඛිත කියන එ ළටේ මගුට එන්න කියන.. ඌල දෆ ළ මේ ඇේ ල් රේ උනළ අම්මපළ.. ලන

ලළල ලේ නම් දනී මං රන ේ..”

“දෆන් ඕලට තරශළ අරගන්න ළරි න අේ මශේතයළ.. ල් බ කිය කිය ශරි අන්තිමට වංදීප ෂමයල බෆන්දන.. ටි ළකින්

දන්න දමශල්න්ග ඔය විරවක් ශරියළවි..”

එවේ ලන්න් නම් ොතරම් ශොදදෆයි ගුණති මශතළටද සිතුණි.. තමළ මළනීල විලළශ රගන්නළ අලධිේ ඇයටද ශොේදක් බතක් පිළිය කිරීම් ශෆකියළලලේ තිබුේ නෆත.. නමුේ ළයළේ ඇලමන් ගෆශෆණුන් ලඩළ ශොදින් නිලවේ ටයුතු ෂමණළ රණයට හුරුලන ඔහු බල ශොදින් දෆන උන්න්ය..

“නර ද ශළමින් ලීට ෝල් එ ක් දීලේ බෆලුලොේ.. ගියළද

කියලේ පණිවිඩයක් නත තලම..”

ඇයට වෆමියළ පිළිබදල මශේ අනු ම්පළලක් දෆනුණි.. දියණිය නිලවේ උන් වමේ ඇයට නීති දමළ තද හිතක් පන්ලළ උන්නද තම වෆමියළට ඇය නොමෆතිල දිනක් ශෝ ගත කිරීමට අසීරු බල මළනී දෆන සිටියළය.. නමුේ දියණිය එතරම් වංව්දී අයකු නොව්.. විට පියළේ ඇ ේ හුරතල් ලන ඇය විට දින ද තුන ඔහු වමග විරව වී හිදී.. ඈ එතරම්ම මුරණුඩය.. අද උදවන මංග ගමනට වශභළගි වීමට යළම්දී දියණිය ඇේ ජංගම දුර ථනය රැගන ගොවහ නෆති බල මළනී දුටුලද ඈ එය තම වෆමියළගන් ලවන් ෂශ..

“ගියයි කියළ වංදීප පුතළ ෝල් ළ.. අනි දෆන් රෑ ලළන අේ

මශේතයළ.. අපි උේට ෝල් රමු..”


තම දුලනිය අලවන් මොශොේ මංග රථයට නෆගීම්දී තම මුහුණලේ ශරි ශෆටි නොබෆල බල මත ේ තිබුණද ඇයේ ටශඩ නො අවළ තමන්ට ඇශෆ නොපියලන බල දෆන උන් ගුණති මශතළ සුසුමක් ශලුලළ පමණි..

“ොකු පුතළේ ශට ද බන්න ශෝටල්ට යනලයි කියළ

කිව්ල..”

නිලව තුෂට යළමට ශෆරුණු මළනී එවේ කීව් වෆමියළේ සිත වනවන අටියනි.. නමුේ ඔහු එය නසුණ වේ ඈත බළ උන්න්ය..

****************************

රළේරීු එ ොෂශට ආවන්න ලන තක් සිතුමිණී උන්න් රපලළහිනිේ වි ළය ව හින්දි චිේරටපටයක් නරඹමිනි.. වංදීපද ළමරේ ොණ ව පුටුල ට බර වී දවහ පියළ උන්න්ය.. ඔහු නිදිමේ පසුලනලළද නෆතශොේ යමක් ල්පනළ රනලළදෆයි සිතුමිණිට සිතළ ගත නොශෆකි විය.. ඔහුට රිදවීම් අරමුණින් ඈ රපලළහිනිේ දුරවහථ පළ ය ගන එහි ශඩ තරමක් ලෆඩි ෂළය.. වංදීප දවහ ඇර බනළ ඇයට පණුනද ඈ එය වෆකිල් ට ගේේ නෆත..

“බබළ.. ඕ වේද අඩු රන්න..”

ඔහු කී ද නසුණ විදව ඈ ඇේ තලේ ශරි බරි ගෆසී හිද දුරවහථ පළ ය උකු මත තබළ ගේතළය.. ළබළ පුංචි ල්ක් විලළශ රගන තමළ ෂ ගොන් ම තරම ගෆන වංදීපට පසුතෆවිල්ක්

දෆනුණි.. ඈ තලම පළවල් ලයවේ යුලතිය මන් හිතුලක් ළරය , මුරේඩුය..

ඉද උන් පුටුලන් නෆගිට ගේ වන්දීප ඇේ උකු මත ව දුරවහථ පළ ය ගන රපලළහිනිය නිලළ දෆම්ම්ය..

“ම් ගමටම ඇශන්න දළළ අේ ේරයහන ෝ ට අගලන්න එපළ

සිත..”


එහි අරුත ලශටළ ගෆනීමට ඇයට අලෆසි වලළ නොව්.. රපලළහිනිය නිලළ දෆමීම ගෆන තරශන් පසුව ඈ වංදීප දව බෆලුව් ඔහුල දලළ අළු රලන තරම් රුදුරු බෆල්මකිනි..

“දෆන් රෑ ලළ.. නිදියමු..”

ඇේ බෆල්ම පුංචි එ කුේ හුරතයක් වේ ඉල ල ඔහු ළමරේ ේරනධළන විදුලි බුබුෂ නිලළ දෆම්ම්ය.. ඇේ පව තමළ තිබ පුංචි බඩය මත ව විදුලි ළම්පුව් මද එළියන් ළමරයට වන්සුන් බලක් එක්ල තිබුණි..

වමන් පියලර තබළ ඇද ෂගට පෆමිණි වංදීප මොශොතක් ද ක් සිතුමිණීේ ලත දව බළ උන්නළය.. තම පුංචි මනළලිය තරම් සුන්දරදෆයි ඔහුට සිතුණි.. නමුේ ම් මංග රළේරියයට ඇය වේ මුහුණ ේ දෆයි ඔහු තුෂ වේ වෆ යකි.. වරම් ගෆටය බුරුල් ර යළි ශෆදගේ වංදීප සිතුමිණී උන් දවට විරුේධ දසින් ඇදට ගොඩවිය.. ඒ දුටු සිතුමිණී තිගෆවහසී ගිගළය.. ලශළ ඇදන් නෆගිට ගේ ඈ තම ොට්ටය ශළ පොරෝනය ගන බිමට බෆව ගේතළය..

වංදීප ඇේ පුදුමළ ළර ශෆසිරීම් දව බළ උන්න් දෆඩි කිරීමකින් ශළ ව්දනළලකිනි.. ඇද පළමු පොරෝනය එෂළගේ ඈ ඒ මත ලෆතිරනු ඔහුට බළ සිටිනු නොශෆකි විය.. එනිවළ ඔහු ළමරය තුෂ ව මන්දළෝ යද නිලළ දෆම්ම්ය..

“බබළ.. බිම සීතයි.. ඔයළ මතනට එන්න.. මං බිම නිදියන්නම්..”

සිතුමිණිට, වංදීපේ ටශඩ ඇසුේ නිදි ලේජිතල ගවුනු අඩ පෆය ට පමණ පසුලය.. ඈ ඇේතටම උන්න් සීතල් ගෆශමිනි.. ම් සීත දවෆම්බරය ේඩම ශෝටේ ටයිල් පොෂල මුදලළ ඇති වේය.. නමුේ හිතුලක් ළර ඈ නෆගිට්ටළ නොව්.. ඇයට නින්ද යන තේ ඇශෆරී උන් වංදීප රෑ මෆද ශරිේ ඇයල ඔවලළ ඇදන් තබළ බිමට බෆව නිදළගේතළය.


මධුවමය සින් ශෆදින්ව අමිහිරි දින ද තුනක් ගලළ දෆම වංදීප ශළ සිතුමිණි යුල ඔවුන්ේ නල නිලශනට පෆමිණයශ.. එය වංදීපට අයේ ව හුරුබුහුටි දමශල් නිලවකි.. ඔවුන් දප ශෆරුණු ොට එහි පදිංචිල උන්න් අයිරම්මළ නෆමෆති මෆදිවිය පසු රමින් උන් ගෆශෆණිය ශළ පොේඩ නම් ොලුලළ පමණි.. අයිරම්මළ බොශෝ ක් වංදීපේ පවු ශළ දෆන ශෆදුනුම් මක් තිබ අයක් වුලද පොේේ එම නිලවට ආගන්තු යක් විය.. ඔහුල ගන තිබුන් ලේත පිටිේ ලෆඩ ටයුතු ශළ ඩයට යළම ඒම ලෆනි සුළු ලෆඩ වදශළය..

සිතුමිණීේ මුරේඩු ම් ශළ ඇයේේ වංදීපේේ විරව නොදෆන් උන් අයිරම්මළ සිතුමිණීල දුටු මතින් ඇයට ඇලුම් ෂළය.. වංදීප මශතළ ලෆනි විධළය හේුණ්ිේ නිෂධළරියකු මතරම් ළබළ සුරපී පතිනියක් ෆන්දළගන ඒවි යෆයි ඈ සිහිනකින්ලේ සිතළ නොතිබුණි.. පොේඩේ තේලය වුල ඊට ලනවහ වේ නෆත..

“අේ අලුේ නෝනළ අර චිේතරපටි ල ඉන්න නිළියක් ලේ න්ද අයිරම්ම..?”

පොේඩ එවේ අවන්නට පර අයිරම්මළටද එය සිතී තිබ නිවළ ඈ

නිශඩල සිනළසුනළය..

“වංදීප මශේතයළ ම් නෝනල ොශන් ශොයළගේතද මංදළ.. දන්නළ ටක් ටම ගෆපනලළ..”

“ශළ.. ශළ.. නලේත ගනිං උේ ඔය යිලළරුල.. නෝනට ඇශන්න

එශම ඔය ලළචළ ට කියලනලළ නමයි..”

අලලළදයක් නො ෂොේ පොේඩ ලක් ේ ෆඩුලළක් මන් කියලන බල දන්න ඈ ඔහුට තරලටු ෂළය..

“නෝනගයි මශේතයගයි දපෆේතම නයො උනේ ශරි ශොදයි ලේ..”


අයිරම්මළේ ගම් සිට මහි ආ පොේේ මතක් ඔවුන්ල දෆන ශදුනළගන නොතිබ නිවළ පරදළ රළේරීම වංේරදශය ඔහුට සුවිේෂී විය.. තම දියණියල ශොදින් බළ ගන්න යෆයි කී ගුණති මශතළ පිටල යන මොශොේ පොේඩට රුපියල් දළශක් දීම ඉශත ගුණ ලරුණළලට ශේතු ව බල අයිරම්මළ දෆන උන්න් නෆත..

“අයිරම්ම්.. මේ ඔළුල රිදනලළ..”

සිතුමිණී දතින්ම නෂත පොඩි රමින් කුවහසියට ලෆදනලළ දුටු ඈ ෂබ වලළය.. සිතුමිණීල දුටු පොේේද හිද උන් පඩි ගෆට්ටන් ලශළ නෆගිට ගේේය..

“මතනින් ඉදගන්න පුංචි නෝන.. ඔය අමළරුල තශට්ටුලට

ලන්නෆති..”

අයිරම්මළ සිතුමිණීල පුටුල හිදුලළ සිේධළල්ප හිව ගෆල්වලළය..

“පොේඩ.. විගශට ඔය ක්තල් ලිප තියශං..”

අයිරම්මළේ අණට පොේේ ක්රිගයළේම වේ ලයින් බෝනික් කු මනි..

“අපි දුම් ටි ක් අල්ළ ොේතමල්ලි ඩිංගක් බොමු නෝන..

එත ොට ඕ අරිළ යළවි..”

“ ොේතමල්ලි..”

සිතුමිණි ට ඇඹුල් ෂළය.. දමළපියන්ේ ලදයට බශේ පේතක් ගි දෆමුලද ොේතමල්ලි බීමට නම් ඇය කිසිදළ ේරිශය ෂේ නෆත.. මම හුරතල් ශෆසිරීම් දව පොේඩ බළ සිටිේ ආළලනි..

“ඊය ොකු නෝනේ හිටපු නිවළ පළන්දර ලන ල් නින්දකුේ නන.. නෝනළ ඩිංගක් ඇශෆ පියලගන්න.. මං ොේතමල්ලි රේ

රළ තළ රන්නං..”


අයිරම්මළ එවේ කීලද වංදීප ළමරේ නිදළ උන් නිවළ සිතුමිණී ඒ දවටලේ ගිේ නෆත.. ඈ කුවහසිේ ම්වයටම හිව තබළ ගේතළය..

“උඹ මතන වේද බේද නො ර ගිහින් ලේත ලෆඩක් බළ රපං..”

පොේඩ බොශෝ අනු ම්පළලන් සිතුමිණී දව බළ ඉන්නලළ දුටු අයිරම්මළ ඔහුට පිටේ ෂේ නින්දට බළධළලක් ලතෆයි ශෆගුණු ශයිනි..

අඩ නින්ේ උන් වංදීප අලදි වේ තද ොේතමල්ලි සුලදක් ආේරනශණය වීමනි.. අයිරම්මළ ශෝ පොේේ අවනීපල ඇතෆයි ඔහු සිතුව්ය.. මද ව්ළලක් ඇග මෆලි ඩමින් උන් ඔහු ඇදන් නෆගිට සිතුමිණි ොශදෆයි විපරම් ර බළ අලවළනේ කුවහසියට ඇතුළු විය..

“ ළටද අයිරම්මළ ොේතමල්ලි..?”

ඔහු ඇසුව් කුවහසිේ ොන ව ම්වයට හිව තමළ නිදළ සිටින සිතුමිණීල නුදුට නිවළලනි..

“අේ පුංචි නෝනට හිවේ ඇම්මක් අල්ළ..”

අයිරම්මළ ම්වය දවට හිව යොමළ කියේදි වංදීප බොශෝ බ විය.. ඈ පිළිබදල නොවොයළ එ දිගට නිදළ ගෆනීමන් තමළ ෂේ ලරදක් බල ඔහුට ශෆගුණි.. ඔහු ඉක්මන් ගමනින් ම්වය ලන යන්න තනේදි අයිරම්මළ එය ලෆෂකුලළය..

“මං හිතන්න නින්ද ගිහින් මශේතයො.. දෆන්ම තළ රන්න එපළ..”

“නින්ද ගිහින්.. මතන..”

ඔහු පුදුමයට පේවිය..


“ඒ තමයි.. මං ඩිංගක් ශළන්සි ලන්න කිව්ලම ඔතනම ඔළුල ගශ

ගේතළ..”

ඇය ඇදට විේ නිදළ නොගේේ මන්දෆයි අයිරම්මළ නොදෆන උන්නද එයට ශේතුල වංදීප දෆන උන්න්ය.. තමළේ අශ ටලේ පෆමිණිමට අ ෆති ඇය තමළ නිදළ සිටියදී යශන ලත නොපෆමිණීම අරුමයක් නොව්..

“බශේ ටි ක් අරන් දන්න ලයි න්ද අයිරම්ම.. ෂිට්.. ම්

ෂමයළ මට කිව්ලලේ නන..”

ඔහු අන්තිමට එම ලෆකිය එක් ල් අයිරම්මළට ලනවක් නොඇගවීමට වුලද ඔහුේ ශඩ බිදී ගිේය..

“දෆන්ම ශදිවහසි ලන්න එපළ මශේතයො.. ොේතමල්ලි ටි බිව්ලළම ඇරිළ යයි..”

සිතුමිණීට ෂංල ඇේ හිව අතගමට ඇති ආළල වංදීප මෆඩ ගේේ ඉතළ අසීරුලනි.. තමළේ වහපේයට ඈ නෆගිට ගතශොේ මශළ බයක් සිදු විය ශෆ .. එනිවළ ඔහු මොශොතක් දක් ඈ දව බළ මිදුට බෆවහවේය..

මිදුල් ව ගවහ ොෂන් ඇඹරමින් තිබුේ ලෆවහවක් අත ෂග එන බල කියළ පළන්නට මනි.. ඔහු මිදුල් මල් ආරුක්කුල යටට වී ලට පිට බේදී සිතුමිණිේ ඇදුම් කිහිපයක් ලෆ ෂ දමින් තිබණු දුටුව්ය.. ලශළ එදවට දිල ගිය ඔහු එම රදි ටි තම දෝතට ගේේ බොශෝ ේරිව්මනි.. සිතුමිණි ෂගින් ලශනය ලන මදු විවුන් සුලද එම ඇදුම් ලද තෆලරී ඇත.. ඇයල සිප ගත නොශෆකි ශයින් ඔහු එම ඇදුම් කිහිපය නළවයට තද ර ගේේය.. ඔහුේ දවහ පියවුේ නිරළයළවයනි..

මිදුල් පළේතිය පවහ බුරුල් රමින් උන් පොේේ බොශෝ ව්ළලක් ම් සිදුවීම දව බළ උන්න්ය.. ඔහුට ෆජ්ජළලක්ද නොදෆනුනළ නොව්.. නමුේ නල යුලේ ම් අපරු ආදරය ඔහුට


ගන ආව් වතුටකි.. ගමට වී කුලී ලෆඩ ර දුක් විදිනලළට ලඩළ මලන් වොදුරු පුේගයන් ශමුව් ගෆලසීම ඔහුට නොමද ආහලළදයක් විය..

වංදීප දවහ ශෆර බෆලුව් ලෆහි බිදු ලෆටනලළ දෆනුණු ශයිනි.. ඔහු ලශළ ගට දිල ගිේය.. පොද ලෆවහව මොශොතකින් මශළ ලරුවළල ට පරිලේථනය වේ නිදළ උන් සිතුමිණිලද අලදි රමිනි..

“අයිරම්මළ.. අන්..”

ඈ ගදරි ගලළය.. නමුේ අයිරම්මළ ඈ ෂග උන්න් නෆත.. ඇය ලෆවහව නිවළ ජන්ල් ලවළ දෆමීමට නිලව තුෂට ගොවහ තිබිණි..

“අයියෝ..”

තද හිවරදය දරළගත නොශෆකි ව සිතුමිණිේ ලවළ තිබ දවහපියන් අතරින් දුළු ලෆල් ද ක් ගළ ගිේය.. වංදීප කුවහසියට ඇතුලු වේ ඇේ දිරිය ඇසීමනි.. ඈ ශඩනලළ දුටු ඔහුට මශේ අනු ම්පළලක් ශළ වනශවක් ඇතිවිය..

“සිත.. ඔයළට අමළරුද බබළ..?”

නමුේ ඈ හිව ඔවලළලේ බෆලුව් නෆත.. එය ගණන ට නොගේ

වංදීප, අයිරම්මළ ලේ ර තිබ ොේතමල්ලි ෝපේය ඈ දවට ෂං ෂේය.. වංදීප වමග ව තරශල, දෆඩි ව්දනළල ශළ ොේතමල්ලි ලට ව තම අ මෆේත නිවළලන් ඇය ොේතමල්ලි වීදුරුල පව ට තල්ලු ර දෆමුලළය.. එය ම්වය මත ව මල් බදුන් ශෆපී දවත විසිරුණි..

“අපොයි නෝන.. මො ෝ ම් උන්..?”

අයිරම්මළ කුවහසියට දිල ආව් ෝේපය ශළ මල් බදුණ ගෆටුණ වේදය ඇසුණු නිවළලනි..


“මේ අත ලෆදිළ ම් ශෆලුනළ අයිරම්මළ..”

සිතුමිණී යමක් කීමට පර වංදීප පිළිතුරු බෆන්ේය.. නමුේ අයිරම්මළට වෆ සිතුන් නෆත.. පුංචි නෝනේ ශදිසි අවනීපය වංදීප මශතළල ෂඹළ ඇති බල ලටශළ ගෆනීමට ඇයට අසීරු නොවිය..

“පුංචි නෝනළ ඇදට යන්න.. මං තල වීදුරුලක් ලේ රගන එන්නම්..”

“මට ඇති අයිරම්මළ.. මට බොන්න බ..”

ඈ ඇති යෆයි කීලද ොේතමල්ලි වීදුරුල අතටලේ නොගේ බල වංදීප

දුටුව්ය.. ඔහුට මද සිනළලක් නෆගුණි..

“ශරි.. ශරි.. නෝන එශනං ගිහින් ශළන්සි ලන්න ො..”

වංදීප ශළ අයිරම්මළ කුවහසියට වී බළ හිදිේදී සිතුමිණී ඉශ මළයට ඉක්මනින් ගියළය.. වංදීප නිදළ උන් ඇදට වී හිදීමට ඇයට සිේ දුන්න් නෆත.. ොයි මොශොත ශෝ අයිරම්මළ පෆමිණිය ශෆකි බෆවින් රළේරිනේ දී මන් බිම නිදළ ගෆනීමටද නොශෆ ..

එශයින් ඈ උඩු මශල් ව අනක් ළමරයට ඇතුලු වුනි.. ඉදිරිපව ගමිදුද පනන වේ තනළ තිබ එම ළමරේ වේ අපරු සුන්දරේලයකි.. දලරක් නොසිත ඈ එම ළමරය සිය අයිතියට පලරළ ගේතළය.. විදුලි පං ළලද උපරිමයට දමළ ඇදට ලෆටුණු ඇයට නින්ද ෂගළ වේ නිරළයළවයනි..

දින කිහිපයක් විටින් විට සිතුමිණී අවනීප වීම නිවළ වංදීප උන්න් සිේ පීඩළලනි.. වලේයිලරයක් ලත යළමට නොල වලේයඋලරයක් නිලවට ගන්ලළ ේරපති ළර කිරීමටද ඈ අ මෆති වලළය.. හිවරදය උේර ව බොශෝ ව්ළලන් ල ඈ අයිරම්මළේ උකුල් හිව තමළ ඉන්නලළ ඔහු දෆ තිබිණි.. අයිරම්මළ බශේ තල් දමළ ඇේ හිව පිරිමදින අයුරු දුටු ඔහු සිතුමිණීට ශොරන් තල බශේ තල් බෝතයක්ද ගන විේ තෆබුව්ය..


“මට හිතන්න පුංචි මශේතයො නෝනට වං ළල.. අම්මළ , තළේතළ තුරුම හුරතල්ට ශෆදුන ෂමයක්න..”

දිනක් සිතුමිණී නිදළ සිටියදී අයිරම්මළ , වංදීපට පෆලසුලළය.. ඈ

වළං ළලන් පසු ලන්න ඇේ දමළපියන් ෂග නොමෆති වීම නිවළද රඛිතගන් ලන් වීමට සිදුවීම නිවළදෆයි ඔහුට ලටශළ ගත නොශෆකි විය..

“බශේ ගන්නලේ යන්න එන්න නන අයිරම්ම.. ලළල ට

ශරිම මුරේඩුයි..”

ම් දින කිහිපය තුෂ දදනළේ අමනළපය අයිරම්මළටද දෆනන්නට ඇතෆයි සිතුණු ඔහු කීව්ය..

“ඒ ඒ නෝනග ලෆරැේද නොව් මශේතයො ලයව ලෆරැේද.. මං ඔය බශේ තක්ලේ ඔළුලට දළනලට ෆමති න.. ගදයි කියළ..”

වංදීපට සිනළ නෆගුනි.. ඈ ොේතමල්ලි ලටද අ මෆති බල ඔහු එදළ

ලටශළ ගේේය..

“බන වතිය ඉදළ මමේ ලෆඩට යන්න ඕන.. මගේ නිලළඩු

ඉලරයි..”

“අපොයි.. ඕ මො ක්ද.. ? මශේතයළ යන්න.. මට පුළුලන් පුංචි

නෝනල බළගන්න..”

වංදීප කියනළ තරම්ම සිතුමිණී මුරේඩු තෆනෆේතිය නොලන බල අයිරම්මළ දෆන උන්නළය.. ගදර දොර ලෆඩ තලම නුහුරු ඈ තමළ උයන පිශන ව්ළලන් ල ෂග දෆලටී මොන මොනලළ ශෝ කියලයි.. වලවහ යළමේ නම් බොශෝ විට ඇය ළය ගලළ දෆමුව් රපලළහිනිේ ළටන් නරඹමිනි..


“අේ වංදීප මශේතයළ ගනවිේ තියන්න නෝනළ නක් නමයි බබක්..”

දිනක් සිතුමිණී සර පේපළ ළටනය නරඹමින් ඉන්නළ මොශොත කුවහසියට පෆමිණි පොේේ සිනළවමින් කීලළය.. ඒ ඇසුණු අයිරම්මළටද සිනළ නෆගුණි.. වංදීප ශළ අයිරම්මළ තම තමන්ේ ෝ ල තනිල ල්පනළබරල හිදිේදී නිලවේ දුර ථනය නළද දුන්න්ය.. වංදීප ඉතළ ඉක්මනින් එය අතට ගේේ එහි නළදයට සිතුමිණී අලදි ලතෆයි ශෆගුණු බෆවිණි..

“ශෝ..”

“ශෝ වංදීප අයියළ.. මං අංජුළ..”

සිතුමිණීේ වමීපතම යශළිය ගෆන වංදීප දෆන උන්න්ය.. මංගල්ය දින ල ඔහු අංජුළ වමග සුශදල තළ බශ ර තිබිණි..

“ ොශොමද නංගි ඉතිං..?”

“අපි නං ශොදින්.. ොශොමද ඔයළට.. ? ො අේ අලුත ගනළ මනමළලි..?”

“එයළ නිදි.. ටි ක් වනීප න..”

වංදීපේ අවරණ ටශඩ අංජුළේ සිතට අනු ම්පළලක් ගන ඒමට වමේ විය..

“ඇයි ඒ..? මොනල ලළද..? ආ.. එක් ො ඔයළ අද ගදර ඉන්නලද

කියන්න..”

සිතුමිණීේ ඩ දුක් වංදීප ශරශළ ඇසීම උචිත නොව් යෆයි ශෆගුණු අංජුළ ඔවුන්ේ නිලවට යළමට තීරණය ෂළය..

“ඔව්.. ඔව්.. අපි ඉන්නලළ.. නංගිට පුළුලන් නම් ඇවිේ යන්න..”


“ඕ..ක්..”

ඈ ඇමතුම විවන්ධි ෂළය.. සිතුමිණී ශළ වංදීප අතර එතරම් ඇයි ශොදයියක් නොලන ලග ලටශළ ගෆනීම අසීරු නොලන ශයින් අංජුළ ලශළ ශෆද පෆෂද ගේතළය.. පර දින සිතුමිණීේ දමළපියන් වමග ඔවුන්ේ නිලවට ගොවහ තිබ බෆවින් ඇයට පළර වොයළ ගෆනීම ගෆටළුලක් නොවිය..

“ආ.. නංගි.. ඔයළ ඉක්මනට ඇවිේ..”

වංදීප, අංජුළල පිළිගේේ එවේ කියමිනි.. ඈ සිනළ මුසුල නිලවට පළ

තෆබුලළය.. මංග දිනේදී බේ දුටුලළට ලඩළ බොශෝ නිවහ ං ගතියක් ශළ සුන්දරේලයක් මම නිලවේ ඇතෆයි ඇයට සිතිණි.. රඛිත ලෆනි දඩේබරයකුට අයිති නොවී වංදීප ලෆනි නිශතමළනී අයක් ද සිතුමිණී වෆබෆවින්ම ලළවනළලන්තය.. අතට පයට වේල යින්ද වමග මලන් නවීන මෆදුර රැජිණ වීම් ලළවනළල ශෆමෝටම උරුම නොව්..

“ඉදගන්න..”

වංදීප වටිය දවට අත දිගු ර කීව්ය..

“ ෝ..?”

අංජුළ ඇසුව් සිතුමිණීල බල දෆන උන් වංදීප උඩු මශෂ පන්විය.. ඈ අනලවරයන්ම එහි ඇතුළු උනි.. ළමර තුනන් එ තිර රේද මේ ෂ ඇයට දුටු දසුනන් සිනශළ නෆගුන්ය.. ොට ලිවමක් ශළ ටී ේටයකින් වෆරසුන සිතුමිණී නිදළ උන්න් විළ පුළුන් ලෂශක් තුරුළු රගනය.. ඒ මදිලළට මුහුණ ලෆසී යන පරිදි ොට්ටයක්ද තබළගනය..

අංජුළ ඈ නිදළ උන් ඇේ ොණ ට බර විය.. ම් ඔවුන්ේ නිදන ළමරය නොලන බල අංජුළට ලෆටහිණි.. සිතුමිණීේ පියළ ගන දුන්


නල යුග යශනළල මය නොව්.. තලද ඇේ ේනළඩි ම්වයද පනන්නට නෆත..

“නෝනළ.. යමු පශෂට.. ේ ඩිංගක් බීම නෝනල ඇශෆරලගන්න

බෆරිය..”

අංජුළ ෂගට පෆමිණි අයිරම්මළ කීව් බොශෝ යශටේ පශේ වය.. මලන් පිලපේ ගෆශෆණියක් තමළ ඉදිරිේ මවේ ශෆසිරීම නිවළ අංජුළට දෆනුේ දෆඩි අපශසුතළලයකි..

“ම්.. අයිරම්මළ න්ද..?”

අංජුළ ඇේ නම සිහි කිරීමට උේවළශ ගේතළය.. එයට අයිරම්මළ සිනළසුණළ පමණි..

“බන්න ො නෝන, පුංචි දරුලක් ලේ නිදළගන ඉන්න ශෆටි..”

අයිරම්මළ කීලළ වේම සිතුමිණී නිදන ඉරියව්ල බළ හිදීමට ආව හිේ.. වේ වුලද ඈ නිදළ උන්න් ම්මෆලි මට නොල අවනීපය ට බල දෆනගේ නිවළ අංජුළ ඇය අලදි රුව් නෆත..

“නෝනළ දලල්ට ළළ යන්න ඉන්නලයි..?”

ක්ක් ශළ ේ පෆන් වංේර ශයකින් අනතුරුල අයිරම්මළ, අංජුළගන් අවළ සිටිේය..

“ටි ක් ඉදළ යන්න හිතළ තමළ අයිරම්ම ආලනං.. ඒේ ෝ ඉතිං.. ම් ල් නිදින..”

“ඔශොම නිදළගනලේ ඉන්න එ හිතට වෆනසීමක් නෝන..

නෆගිටළ ඉේදි හිව කියනලළ කියළ අඩළගේතු ගමන්මයි..”

“ඉතිං.. බශේ ටි ක්ලේ අරගේත නෆේද..?”


අංජුළ ඇසුව් පුදුමයනි.. ඈ දව දුක්මුසු බෆල්මක් ශල අයිරම්මළ දිගු සුසුමක් පිට ළය..

“අේ මශේතයළ කී ලංගියක් ේේ ේන්න ශෆදුලද.. ? ඒේ අශනලයි ඉතිං..”

“අයිරම්මළ ොේතමල්ලි එශම දුන්න නෆේද..?”

සිතුමිණී ොේතමල්ලි ලට ව දෆඩි අ මෆේත දෆන උන් අංජුළ ඇසුව් සිනළවමිනි..

“මො ෝ නොදුන්න.. දලවක් ඒ ම්ව පුරළම ශළගන..”

එය නම් ඉේ සිදු වලක් නොවිය ශෆකි බල ඈ අනුමළන ෂළය.. සිතුමිණීේ තරම ඈ දනී..

“ම් ල් ඉවහ ෝ යේදිේ ඔශොම තමයි.. පංතිය හිටපු දග

මල්..”

එවේ කියූ අංජුළ අයිරම්මළ පසුපසින් කුවහසියටම පෆමිණියළය.. වංදීපද පනන මළනය නොව නිවළ ඈ අයිරම්මළේ මුහුණට එබුණි..

“අයිරම්මළ.. මං ම් ක්මක් අශනලළ කියළ හිතන්න එපළ.. මශේතයයි නෝනනයි දන්නළ වංතෝවන්ද ඉන්න..?”

අංජුළේ පෆනයට තිගෆවහසී ගිය අයිරම්මළ මොශොතක් දක් බිම බළ ගේතළය..

“ඕලට මං උේතර බදින එ ශරිද මංදළ..”

“මං නර ට අශනලළ නමයි අයිරම්ම.. සිත කියන්න මං ෂගින්ම

ආහරමය රන ශොදම යළළුලළ.. එයළ ගෆන දන්න නිවයි මං අශන්න..”

අංජුළ, සිතුමිණීට න්ගතු බල අයිරම්මළ ම් ලන විටේ ලටශළගන තිබිණි.. එශයින් ඈ සිය ටශඩ අලදි ළය..


“විරවක් මො ක්ද කියන්න නං මං ශරියටම දන්න නෝනළ.. ඒේ දන්නග ඇයි ශොදයියක් න මං දන්න තරමින්..”

“ඒ කිව්ල.. දන්නළ තළබශ රන්න නෆේද..?”

“මශේතයළ තළ බශට මනළප උනළට පුංචි නෝන පනළප න.. ොටින්ම කියන්න..”

ඈ ලටපිට බළ තලේ අඩියක් ද ක් අංජුළට කිට්ටු විය..

“පුංචි නෝනළ නිදියන්නේ ඔය දෆන් හිටපු ළමේ තනියම..”

අංජුළ ඉශෂට ගේ හුවහම පොද පශෂට දමළ ගෆනීමට තරම්ලේ සිහියක් නොවිය.. ඈ උන් තෆනම ගල් ගෆසී බළ උන්නළය.. සිතුමිණීේ දමළපියන් වේම අංජුළද සිතුව් සිතුමිණී ටි දිනකින් ලනවහ ව්වි කියළය.. නමුේ ඈ පරටේ ලඩළ දරුණු වී ඇති වයකි..

“අපි ම් ට මො ක්ද අයිරම්ම රන්න.. මට ම් ල් ගෆන

ශරි බයයි..”

අංජුළ, අයිරම්මළේ දෝතම තද ර ගේේ වෆබ අවරණ මකිනි..

නමුේ ඒ වියපේ ගෆශෆණිය වතුල පිළිතුරක් වේ නෆත..

“මක් ලේ හිනළ ලවී කියලේදි මට උනේ ටක් ඇරළ දයක් කියන්න හිතන්න න නෝන..”

අයිරම්මළ කීව් වෆබලක් බල අංජුළ දෆන සිටියළය.. ඇේ දිලිවන ඇවහ යුග දව බළ බෆන ලෆදීමක් කිසිවේේ ෂ නොශෆක් කි..

“මට ටි ක් ල්පනළ රන්න ඕන අයිරම්ම ම් ට මො ක්ද රන්න කියළ.. ම් කුරුළු කඩුල ෆඩිළ බිදිළ යන්න දන්න

බ..”


එය කියන විට අංජුළේ ඇවහ තමි තිබිණි.. ඈ ලශළ ඇවහ පවදළ ගේතළය..

“නෝනලේ රන්න පුළුලන් දයක් බළ රන්න.. ඒ ොකු

පිණක්..”

අයිරම්මළ කීව් වෆබ වනශවකිනි.. ම් නල යුලේ සිනළ ශඩින් නිලව පිරී යනලළ දකින්නට ඈ තකුේ ආවළ ෂළය..

“සිත නෆගිට්ටම ම් දන්න.. මං ගිහින් එන්නම්..”

අංජුළ ඇේ අේ බගේ දමළ උන් සිතුමිණීේ ජංගම දුර ථනය මළ චළජරය ම්වය මත තෆබුලළය..

“බේ ඩිංගක් ළළ යන්න ඉන්න නෝන..”

සිතුමිණීේ ෂබෆදි මිතුරිය තල මොශොතක් රදලළ ගෆනීමට අයිරම්මළට අලෆසි වුනි.. නමුේ අංජුළ බගය ර දමළ ගේේය..

“මං ලන දලව එන්නම් ො.. සිතට කියන්න මං පංති යන ගමන් ශදිවහසිය ඇවිේ ගියළ කියළ.. නිදි නිවළ ඇශෆරව්ල න කියළ


තමළට ශදිවහසි ලෆඩක් ඇතෆයි වංදීපට මුවළලක් කී අංජුළ ඔවුන්ේ නිලසින් නික්ම ගියළය.. ඇේ සිත බොශෝ බල තිබිණි..

සිතුමිණී, වංදීපට ම් තරම් ලනවහ ම් රතෆයි ඈ සිතුව් නෆත..

මම තේලය සිතුමිණීේ දමළපියන්ට කීමන් ඵක් නොව්.. වේ වුලද සිතුමිණීේ සිත රඛිතගන් මුදලළ වංදීපට ෂං රනමියි අංජුළ දෆඩිල අදිටන් ර ගේතළය. ලශව ර දවතිය ට පසුල උදළ වේ වංදීප විලළශයන් පසුල රැකියළලට යන මුල්ම දිනයයි.. එදිනලේ සිතුමිණී ලින් අලදි ව් යෆයි වංදීප සිතළ උන්නද ඈ නෆගිට්ට් ඔහු පිටල යන්නට ඔන්න මන්න තිබියදීය.. ඒ ලන විට අයිරම්මළ ඔහුේ ම ව්ල් ද ම සදළනම් ර තිබිණි..


“අයිරම්මළ මේ ේ එ ෝ..?”

ලනදළට තමළ අලදිලන විට අයිරම්මළ ළමරයට ගනන ේ එ අද නෆේේ මන්දෆයි සිතමින් සිතුමිණී පශෂට බෆව ආලළය..

“ගුේ මෝනිං සිත..”

නිලසින් යළමට පර තම පුංචි බිරිදේ සුන්දර මුහුණ දෆකීම ලළවනළලක් යෆයි ඇදහ වංදීප ඇයට සුබ උදවනක් පෆතුව්ය.. නමුේ ඈ ඇවහ ොණකින් ශෆරී බෆලුලළ පමණි..

“අද ඉදළ ආපහු ලෆඩ බබළ..”

ඈ තමළල ගණන් නොගේතද තමළ කියනළ ද ඇයට ඇවන ශයින් වංදීප නෆලතේ කීව්ය 'ශහම්' වේදයක්ලේ පිට නො ඈ නිශඩලම ේ ෝේපය තො ගමට පටන් ගේතළය.. ඔහුට මශේ අනු ම්පළලක් දෆනුණි..

“මං එශනං ගිහින් එන්නම් අයිරම්ම.. පුංචි නෝනල ශොදින් බළගන්න..”

ඔහු පිටල යේදි අයිරම්මළට එවේ කීව් සිතුමිණීටද ඇවන වය..

“ශොදයි මශේතයො රේනේතේ වරණයි..”

වංදීප එම ආශීේලළවය බළපොරොේතු වේ අයිරම්මළගන් නොව්.. තම බිරිද සිතුමිණී තමළට කිසිලක් කියතෆයි බළ ඔහු උන්න්ය.. සිතුමිණී ඔහුේ එම අදශව ලෆටහුනළක් මන් ලශළ කුවහසියට ඇතුල් වුනි.. මොශොතකින් වංදීපේ රිය නික්ම යන ශඩ ශළ පොේඩ ේට්ටුල අරින ශඩ ඇසුණු ඈ වෆනසුම් සුසුම් ශලුලළය..

“මශේතයළ ගියළ නෝන..”


අයිරම්මළ කුවහසියට අතුළු වේ සිතුමිණී වමග තරම නොරිවහසුමකිනි.. එය නොලෆටහුණු සිතුමිණී අයිරම්මළ දව බළ සුශදල සිනළසුනළය.. ඒ දිගෆටි නිල් දවහ දුටු අයිරම්මළට ඇය රහි මශේ ෝභ මක් දෆනුණි.. ඇේ තරශළ අමත ල ගියළ වේය..

“අයිරම්මළ.. අපි වමපෝ ශදමු..?”

සිතුමිණී උන් හිටි ගමන් කී දයින් අයිරම්මළ පුදුම වුනි.. ඇය මට ෆමති යමක් ඔය ඉල්ලුලළමය..

“අන් නෝන.. ම් ගදර ොයින්ද වමපෝ..?”

“ ේ තියනලද දන්න.. මං බළ එන්නම්..”

“ ේ යන්න.. නෝන..?”

සිතුමිණී තමළ වමග විහිළු රනලළදෆයි ඇයට සිතළගත නොශෆකි විය.. පොේඩ සිටියදී ඈ ඩයට ගියොේ වංදීප මශතළගන් තමළට ේරුමක් නොව්.. එශයි අයිරම්මළ පොේේල ඩයට පිටේ ර ශෆරිේය..

“අේගළ ශදන්න අයිරම්ම.. ඔන්නු පුංචි නෝනට විතරක් නමයි මටේ ඕන ශරිද..?”

පොේේ ඩයට යළමට වෆරසුන් අයිරම්මළට ොන්ේසියක්ද දමමිනි..

“පොේඩ..”

ඔහු ේට්ටුල ලවේදිම සිතුමිණී ගෆසුලළය..

“ඇයි පුංචි නෝනළ..?”

“ඔයළට මොනල ශරි ඕන ේලල් තියනලළ නම් ගන්න.. ආ..”


සිතුමිණී පොේඩ දවට රුපියල් පන්සීය නෝට්ටුලක් දිගු ෂළය.. ඔහු එය අතටලේ නොගන බළ උන්න් පුදුමයනි..

“මට.. මට මුකුේ ඕන න පුංචි නෝනළ..”

“ මක් න.. ම් ගන්න ො..”

මොශොතක් ද ක් බළ හිද අලවළනේ ඔහු එය අතට ගේේ ඇයට තරශළ යළවි යෆයි ශෆගුණ නිවළය..

පොේඩ ගනළ වමපෝ පෆ ට් ද න් එ ක් සිතුමිණී තනිලම වළදළ ගේේය.. ඈ අයිරම්මළට පොල් ගමට ශෝ ඉඩ දුන්න් නෆත..

“අයිරම්ම.. ආ.. න්න..”

ඈ අේගළ තුන ශතරක් තෆබ පීරිසි ද න් එ ක් අයිරම්මළට දී අන පොේේට දුන්නළය..

“ම් තරම් දුන්නම නෝනට තියනලයි..?”

“අපෝ මට ඇති.. ඔය දන්නළ න්න..”

තමළේ අතින් ේ එ ක්ලේ වළදළ වංදීප මශතළට නොදන පුංචි නෝනළ තමළට ශළ පොේේට අේගළ වළදළ දීමට අයිරම්මළේ පුදුමයට ශේතු උනි.. වංදීප නිලවේ සිටියදී සිතුමිණී ලෆඩ නො ල් හිතළ මතළම බල ඈ දෆන උන්න් නෆත..

“පුංචි නෝනළ.. ආං සෝන් එ ලදිනලළ..”

කුවහසිේ පඩි ගෆට්ට මත ලළඩි වී වමපෝ න සිතුමිණීට අයිරම්මළ කීව්ය.. ඈ වළේ පුටුලේ මත තිබ ජංගම දුර ථනය දවට අඩි ද ට දිල ගිේ පොේේේ මුලගට සිනළලක්ද නංලමිනි..

“වංදීප මශේතයළ දළන රවහපක්ට් ල ශෆටියට පුංචි නෝනළ ම් තරම් ශොදයි කියළ හිතළගන්නලේ බ..”


පොල් සීනි ශළ ලුණු පදමට දමළ තනළ තිබ අේගළ බෝයක් ට් ඔබළ ගේ පොේේ අයිරම්මළට කීලළය..

****************************

තම දුර ථනේ රඛිතේ අං ය වටශන්ල තිබනු දුටු සිතුමිණීේ වතුට නිම්හිම් නෆති විය.. වමපෝ පිගළන ඔඩොක්කුව් තබළ ගේ ඈ වටිේ ශරිබරි ගෆසී ඉද ගේේ දිගු වංලළදය ට මු පුරමිනි..

“සිත..”

රඛිතේ ශඩ ලඩළ ශොදින් ේර ශණය රගන්නට මන් ඈ දුර ථනය තලේ ණට ෂං ර ගේතළය..

“රඛිත.. අන් රඛිත..”

තළ කිරීමට ොතකුේ ේ තිබුණද ඒ ශෆම එ ටම පර සිතුමිණීේ දුළු ඉවහවර විය.. ඇයට මොශොතක් ද ක් සිේ වේ ලෆෂපීමට ඉඩ ශ රඛිත සිය ටශඩ අලදි ල්ය..

“ඇයි සිත මච්චර දලවහ ගළණක් සෝන් එ ලෆඩ ල් නෆේත.. ? මං දලවහ ගළනක්ම ට්රරයි ළ..”

“සෝන් එ තිබුණ ගදර රඛිත.. අංජුළ තමයි ෂගදි දලව සෝන් එ ගනේ දීළ ගිේ..”

“ඒ ට මක් න.. ෝ වංදීප..?”

“ලෆඩට ගියළ..”

සිතුමිණී පිළීතුරු දුන්න ඕනලළට එපළලට මන්ය.. රඛිතට ඒ බල මනළල ලෆශටිණි..

“මං කියපු විදියට ලෆඩ ව්ගන යනලන් බබළ..?”

“ශහම්..”


“ගදර වේලන්ට්ළ ඉන්නලද..?”

“ඔව්.. දන්නක්..”

තමළගන් මිදුණු සිතුමිණී ඉතළ සුබෝපභෝගි දිවියක් ගවීම ගෆන රඛිතට සියුම් ඊරිසියළලක්ද දෆනන්නට විය.. ගෆශෆණුන් වෆප වම්පේලට ේරිරය රන බල රඛිත අවළ තිබිණි.. එශයින් යම් දින සිතුමිණී ම් ගලන දිවියට ේරිබය කිරීම් ඉඩ ඩක්ද ඇත..

“ගොඩක් ේලල් කියන්න තියනලළ සිත.. ඔයළට බෆරිද මළල ඇවිේ මීට් ලන්න..?”

තමළ වංදීපට ේරි ය නො රන බල වෆබලකි.. නමුේ තමළ දෆන් ෝ ය ශමුව් විලළශ ගෆශෆණියක් බල සිතුමිණීට සිහි විය.. එනිවළ ඈ උන්න් චකිතයනි..

“ඔයළම න්ද රඛිත කිව්ල ළටලේ වෆ හිතන විදියට ශෆසිරන්න එපළ කියළ..?”

තම සිතෆගි ඒ සින්ම පිට ශොේ ඔහුට තරශළ නෆේ යෆයි නෆගුණු සිතුමිණී එය ලනේ විදිය ට පෆලසුලළය..

“වෆ හිතන්න න බබළ.. ඔයළ ගදර ඉන්න ම්මෆලි නිවළ මොනල ශරි ෝවහ එ ක් රන්න යනලළ කියළ කියන්න.. එත ොට අපිට දිගටම උනේ මීට් ලන්න පුළුලන්..”

පළවල් ගමන අලවන් ෂ තම යශළියන් නම් විවිධළ ළර පළඨමළළ ශදළරණ බල සිතුමිණී දනී.. එශේ විලළශ ව තමළට මොන පළඨමළළදෆයි ඇයට නොසිතුනළ නොව්..

“බමු..”


ඈ එයට පිළිතුරු වෆපයුව් ඇස ේරශහනයද ඔහුට අමත වුන තරම් ල් ව්ළ ගතව පසුලය.. සිතුමිණීේ සිත ලනවහ වී ඇේදෆයි රඛිතට වෆ සිතුණි..

“මට ජොේ එ ක් ෆබුණළ සිතු.. ඔෆිවහ එ න් බයික් එ කුේ දුන්නළ..”

“ෝක්න..”

ඈ එය කියූ තළයට තමළ දෆන් මොශොත ට පර සිත දව නිලෆරදි නොලන බල රඛිත ලටශළ ගේේය.. පර දිනල මන් සිතුමිණිල තුරුෂට ගන ඒ මදු පශව විද ගෆනීමට ඔහුට දෆඩි උලමනළලක් දෆනුණි.. ඔහු ඇයල නිලසින් පිටතට ගෆනීම් දෆඩි උේවශය යදුන් ඒනිවළය..

“මට ඔයළල බන්න ඕන සිත.. මට ඔයළ ෂගට ලළ ඉවහවර ලේ ඉන්න ඕන..”

ඔහු ඇයල නතු ර ගෆනීමට විවිධළ ළර ේ කීව්ය.. නමුේ සිතුමිණී උන්න් දොොල අතරමං වී ගනය..

“මං ඒ නිවළ තමයි කිව්ල ලඩින් එ ට ලින් මළල අරන් යන්න කියළ..”

“එශම ගනළල නං මං ොශද නිත ඔයළල තියළගන්න.. ? අේ දුේපේ ගදර ඔයළට පශසු ම් මදි..”

“ඉතිං මං ආපහු ආලේ අපිට ඉන්න ලන්න ඒ ගදරමන්..”

ඔවුන්ේ වෆෆවහම වේ යලි එක්වීම ශයින් ඇය අවළ සිටියළය..

“ඒේ දෆන් ඔයළට ොකු ඉඩමකුයි වල්ලියි තියන නිවළ අපිට ගයක් ශදළගන්න බෆරිය..”


ඔහු ඒ කීව් තල දලෆේද පිළිබදල බල සිතුමිණී ලටශළ ගේතළය.. ඇයට රඛිත පිළිබදල පිළිකුක් දෆනුණි..

“මට ොශද රඛිත ඉඩම්..?”

රඛිතේ සිතෆගි දෆන ගෆනීම් මුලළලන් ඇය තපෂළය..

“ඇයි ඔයළ වංදීපල බෆන්දොේ අර මළේ පෆේත තියන ොකු ඉඩම ඔයළට දනලළ කිව්ලලු න්ද..?”

රඛිත එවේ පෆලසුව් එය තලමේ ඈ නමට ලියළ ඇේද යන දගිඩියළලනි.. එම ටයුතු නිමළ වී නෆති නම් ඔහුේ වෆෆවහම තල ල් දෆමීමට සිදුව්..

“එශම එ ක් නං දුන්න න.. තළේතළ පොතට නං වල්ලි ටි ක් දෆම්මළ..”

“කීයක් විතරද..?”

තමළේ ශඩ ව්ගලේ වලළ ලෆඩිදෆයි රඛිතට සිතළගත නොශෆකි විය..

“ක් පශෂලක් විතර..”

සිතුමිණී එය කීව් ඇගට පතට නොදෆනන වය.. කුඩළ සිට වෆප වම්පේ මධ්ේේ ශෆදී ලෆඩුණු ඇයට එය එතරම් ොකු මුදක් නොවලද රඛිතට නම් එය මශ මරක් වේ දෆනුණි.. ඔහු වෆනසුම් සුසුමක් ශලුලළය..

“අේ ේන් එක් ඉඩම් තළලක් තිබුණ නන් රඛිත..”

සිතුමිණී සිය අේේවළදය යටපේ ර ගෆනීමට ලරදරමින් විමසුලළය.. රඛිතට තම ට ඉවහවර වීම ගෆන මශේ පසුතෆවීමක් දෆනුණි..

“න බබළ.. මං ඒ තළල විහිලුලට කිව්ල..”

“රඛිත.. වංදීප එනලළ..”


සිතුමිණී කීව් මුවළලකි.. වංදීප තලම ලෆඩට ගොවහ පෆය ද තුනක්ලේ ගතල නෆත.. නමුේ ඇයට රඛිතගන් මිදී මදක් ල්පනළ කිරීමට අලෆසි වලළය..

“ඌ ආලට මො ෝ.. මිනිශ ොශොමේ අපි දන්නළ ගෆන දන්නලන..”

“මං පවහව ගන්නම්..”

ඔවු තලේ මොනලදෝ කියන්නට මුල විලර රේදිම සිතුමිණී ඇමතුම විවන්ධි ෂළය.. ඇයට දෆනුේ දෆඩි මළනසි ම්පණයකි.. රඛිත තමළ මලු ර ඇේදෆයි ඇයට ලර සිතුණි..

ඔවුන් මුදී තළ ර ගේේ දමළපිය ෆමෆේතට ඉඩ දී වංදීපල විලළශ ර ගන පසුල ක්ේමයන් වංදීපගන් ඈේ වීමටය.. වංදීපට, සිතුමිණීල එපළ ව ඔහුට ඇයට දික් වළදය ේ යෆයි රඛිත පෆලසුව්ය.. ඒ අතර තුර ළේ තමළ රැකියළලක් වොයළ වහථළලරය ට එන බලද ඔහු ඇයට පොරොන්දු වී තිබිණි.. රඛිත රහි ව දෆඩි ආදරය නිවළ සිතුමිණී මතක් වංදීපට තම හුවහමක්ලේ ලෆදීේ ඉඩක් බළ දුන්න් නෆත.. නමුදු දෆන් වෆෆවහම ගළ යන්න ලනම ඉවව්ල ට බල ඇයට දෆනමින් තිබිණි..

“පුංචි නෝන.. ආයේ හිවේ ඇම්මද..?”

තමළ ොතක් ලළ පුටුලට වී දවහ පියළ උන්නළදෆයි සිතුමිණීට නිනව්ලක් නොවිය.. ඈ අයිරම්මළේ ශඩට තිගෆවහසී ගිේ ඒ නිවළලනි..

“න අයිරම්ම.. ම්මෆලි හිතුණළ..”

“ඒ මිවක්.. අේගළ ටි ේ ළළ නෆති ොට මං බය හිතුණළ..”


ආවළලන් වළදළ ගේ වමපෝ පිගළන සිතුමිණීට මුලින්ම අමත ල ගියළය.. ඈ ඉන් එ ක් ගන මුලගට ෂං ෂද පර ව ම රුචිය පෂළ ගොවහ තිබිණි..

“අයිරම්මළ.. පොේඩ ෝ..?”

ේේහන අමත රලීමට අලෆසි ව ඈ අළුේ උේයෝගයකින් මන් විමසුලළය..

“ඔන්න ඔය කුවහසියට ලළ හිටිය.. ඇයි නෝන මො ක් ශරි ශදිවහසියක්ද..?”

සිතුමිණී සිය අලහයයතළ අයිරම්මළට පෆලසුලළ මිව කිසිම දින පොේේට යමක් නොකියන බල අයිරම්මළ දනී.. එශයින් ඈ පුදුම වී බෆලුලළය..

“ටි ට එන්න කියන්න..”

සිය වහලළමි දියණියේ අණට කී රු ලනලළ ශෆරන්න ශරවහ ේරඈහන ඇසීම උචිත නොව් යෆයි හුගුණු අයිරම්මළ උවහ ශඩින් පොේේ ඇමතුලළය.. ඔහු දිල ආව් බළගට න ද අඹ ගඩියක්ද සුරේ ගුලි ර ගනිමිනි..

“ඇයි අයිරම්ම.. අඹ ල්ක් ඕනද..? ඒේ ඉතිං අයිරම්මළ අඹ න ලයව දෆන් පහුලළන..”

සිතුමිණි වෆටිේ ලළඩි වී ඉන්නලළ නුදුටු පොේේ අයිරම්මළට ලට මක් ර සිනළසුන්ය..

“මට ඕන ඇති අඹයක් න.. ඕං ම් පුංචි නෝනළ උඹට තළ රළ..”

තමළ විහිළුල ගෆන පොේේ තෆති ගේේ සිතුමිණීල දෆකිමනි.. නමුේ ඈ එය තෆකීමක් ෂේ නෆත..

“පොේඩ ම් ශරිය වීඩියෝ වන්ටේ එ ක් නෆේද..?”


“ම්.. ඒ කිව්ල අර ටලිසෝන් ෝල් ගන්න ඩයක් න්ද../ තියනලළ තියනලළ නෝන.. ශන්දිය එ ක් තියනලළ..”

ඔහු වීඩියෝ වන්ටේ ශළ ොමියුනික්න් යන ලදන් ද පටෂලළ ගන ඇති බල සිතුමිණීට ලෆටහුණි.. ඈ එහි ලනව ඔහුට පශදළ දුන්නළය..

“අන්න එශම කියන්න එපෆයි නෝන.. පිචේ තෆටි තියන ඩයක්න ඔය කියන්න.. එශම එ කුේ තිබුණළ මය හිේ..”

“මට සීඩි ද තුනක් ගන්න ඕන.. පොේඩ මගේ එක් යමුද..?”

“ශේේ.. මො ෝ බෆරි.. එ පළරට දපළරක් යමු ො නෝන..”

සිතුමිණී කිසිම දයක් බරක් පතක් නොගන්නළ ශෆටි අයිරම්මළට පුදුම වශගතය.. ඇයල පොේඩ වමග තනිල ශන්දියට යෆවීමට අයිරම්මළට සිේ දුන්න් නෆත..

“පොේඩ හිටපුලළල නෝන.. අපි දන්නළ ගිහින් අරන් එමු..”

“අයිරම්මළ දන්නලද වීඩියෝ වන්ටේ එ තියන තෆන..?”

සිතුමිණීේ පෆනයට ඈ ගොළු වී ගියේ පොේේේ මුව් වරදම් සිනළලක් නෆගුේේ එ විටය..

“ඉන්න මං වළයක් දළගන එන්නං..”

ගදරට ඇද උන් ොට ලිවම ශෆද පළරට බෆසීම උචිත නොලන ශයින් ඈ උඩු මශට දිල ගියළය..

“පොේඩ.. උඹ මතන පළර ගළලට ගිහින් වීල් එ ක් අරන් ලරන්.. පුංචි නෝනට පයින් ගිහින් පුරුදු න..”

“එත ොට දෆන් පුංචි නෝනළ එක් ශන්දියට යන්න මමද අයිරම්මද..?”


පුංචි නෝනළ ලෆනි ළබළ පනුමෆති සුරපිනිය වමග ගමනක් යළමට ෆබීම ලළවනළලක් වේ ඇදහ පොේේ එම ගමනට අයිරම්මළ ශරවහ ව් යෆයි බියන් උන්න්ය..

“මං තෆන දන්න එ ක්ය.. උඹම පයං..”

ඇේ ලදන් පොේේේ නොමද වතුටට ශේතු විය.. අඩියට ද ට පළරට පිවිසි පොේේ අත ව අඹ ගඩියද විසි ර දමළ ේරී රෝද රථ නෆලතුමට දිල ගිේය..

“අයිරම්මළ අපි පෆය භළගයක් යන්න ලින් එනලළ..”

සිතුමිණී, අයිරම්මළේ හිව අතගළ කීව් ඇය මශ ළරිය ව නොල මල ව සිතළගනය.. ඇේ එලෆනි ංගතු ශෆසිරීම් අයිරම්මළේ දනතට දුළු ගන ඒමට වමේ විය..

“පොේඩ.. පුංචි නෝනල පරිවහවමින් බළගනිං..”

දුළු වගලළගේ අයිරම්මළ පොේේට අලලළද ල් සිතුමිණිට රශසිනි.. නමුේ අයිරම්මළ කී දය පොේේට ඇසුන්ලේ නෆත.. ඔහු ේරීනරෝද රියට ගොඩ ව සිතුමිණී දව ලශි තල බළ උන්නළය..

“පොේඩ නගින්න..”

සිතුමිණිේ ගීතලේ ට ශඩට පොේේ ඉක්මනින් නෆග ගේතද ඇේ ඇදුම් ොන ටලේ නොලෆදීමට ඔවු ලග බළ ගේේය.. ඒ දුටු සිතුමිණීට සිනශළ නෆගුේ නිරළයළවයනි.. තමළේ ලයවටම කිට්ටු ලයවක් පන්නුම් ෂ පොේේ තුෂ තමළ රහි ගෞරලයක් ඇති බල ඈ ලටශළ ගේතළය..

“නෝන ළටුන් තන්දර ේන්නද යන්න..?”

පොේේ එවේ ඇසුව් ඈ ළටුන් බෆලීමට මනළප බල දන්නළ නිවළලනි..


“න පොේඩ.. චිේතර පටි ටි ක් අරන් එන්න යන්න..”

ඇය පොේඩේ බළවළලන්ම පිලිතුරු දුන්නළය.. එය ඇසුණු ේරීු රෝද රථ රියදුරු පව පව ශෆරී සිනළවනු සිතුමිණීට පනුණි. දිනක් අංජුළ වලවහ භළගේ සිතුමිණීේ දමළපියන් මුණ ගෆසීම් අටියන් ඔවුන්ේ නිලවට ගියළය.. පළවල් වමේ නිරන්තරල ආගිය නිවළේ නිලවහ ද ෂග ෂග පිහිටළ තිබ නිවළේ අංජුළට මය තමන්ේ නිලව තරමටම හුරුපුරුදු තෆනක් විය..

“ආ.. ම් අේ අංජු දුලන්.. එන්න.. එන්න..”

සිතුමිණීේ මල ම මළනී ඇයල පිළිගේේ සුපුරුදු වනශසිනි.. අංජුළ තම අතහි ව පළේවය මළනී අතට දී ඈ වමග නිලව තුෂට ගියළය..

“ආන්ටි සිතග ගලල් පෆේත එශම ගිේ නෆේද..?”

අංජුළට අලෆසි වේ ඇය සිතුමිණිග පවුල් ජීවිතය ගෆන ොතරම් දුරට දෆන්දෆයි අලබෝධයක් බළ ගෆනීමටය.. ටි ලළලක් ල්පනළබරල ඈත බළ හුන් මළනී සිය ශඩ අලදි ල් නනේ දුළු පුරලළගනය..

“අර එදළ දේ එක් උේවව්ට ගියළට පවහව තළම යන්න බෆරි උනළ.. අනි අේ දුල උනේ අපි එශේ එනලට ලෆඩි මනළපයක් න..

ෝල් ේ ලචනන් ද න් සෝන් එ තියනලළ..”

ඈ සිය දුක් ගෆනවිල් කියළගන යන විට දනේ නළියමින් උන් දුළු පොකුරු ද ම්මුල් තමළගන ගළ ගිේය.. අංජුළ මශේ අනු ම්පළලකින් ඒ දව බළ උන්නළය..

“ ල් තළම ටි ක් තරහින් ඉන්න ආන්ටි.. ඕ ටි දලවකින් ශරි

යයි..”

“ද එශ ෂගදි ගියළද..?”


“ඔව්.. එදළ ආන්ටි දුන්න සෝන් එ දීළ එන්නේ එක් මං ගියළ..”

සිතුමිණී අවනීපන් උන් බල ශෝ ඔවුන් දදනළ අතර ේර හන ඇති බල නොකියන්නට අංජුළ ලගබළ ගේතළය.. එය දෆනගේතොේ මොවුන් දදනළ වුල අවනීප වීමට ඉඩ ඩ ඇත..

“අේ ල් ශොදින් ඉන්නලද දුව්..?”

“අපොයි ඔව්.. සිතට එශ ශොද වෆප.. අර අයිරම්මළ උනේ එයළට පණ

ඇරළ ආදරයි..”

“ඒකි ඉතිං ලදේ වෆර දෆම්ම ගදර උන්ට විතරන.. රට් ෝ

මිනිවහසු ෂග පුංචි එ ක් ලේ..”

තම නදයන් ශෝ සිතුමිණීට ලදනකින්ලේ දොවක් නොකියන බල

දෆන උන් මළනී කීලළය.. පළවල් ගුරුලරියන් , ශයළියන් වුලද සිතුමිණීට බොශෝ වේ ආදරය ෂ බල අංජුළ සිහිපේ ල් ඇේ එම තළලේ වමගය..

“ ොච්චර මුරේඩු උනේ ඉතිං මේ බඩින් ලදළපු එකීන.. මටේ

ගිහින් බළ එන්න හිතනලළ පුේ..”

ඈ ගොවහ සිතුමිණීේ දු වෆප වොයළ බෆලීම ශොද වුලද එහි ඇති ේරොහන දෆ සිත පළරලළ ගන්නලළට අංජුළ අමනළප නොවීය..

“ආන්ටි යන දලවක් කියන්න.. මමේ එන්නම්..”

අංජුළ අනලවරයන්ම ගමනට එක් වීම මළනීේ නොමද වතුටට ශේතු විය..

“ආන්ටි සිතග ශදශන ගදර තියනලද..?”


අංජුළග පෆනය මළනී කිසිවේේ බළපොරොේතු වලක් නොවිය.. ම් ශදිවහසිේ ඇේ ශදශන සිහි කිරීම නිවළ මළනී තු ශට ගේේ දෆඩි නොවන්සුන් මකි..

“ඇයි දරුලො.. ල්ට මො ක් ශරි ේරමහනයක්ද..?”

“අන් න ආන්ටි.. සිතට මොන ේර හනද.. ? අපිටන් ේරතහන තියන්න.. අේ අම්මළ ොශන්ද මංදළ ශොද තෆනකින් මේ ශදශන බලන්න යන්න.. ඉතිං මට හිතුනළ සිතුමිණීග ශදශනේ

එතනට දීළ බන්න..”

ඈ යමක් ලවන් රේදෆයි දෆන ගෆනීමට මන් මළනි , අංජුළ දව තියුණු බෆල්මක් ශලුලළය.. සිත යට යම් චකිතයක් ශට ගේතද අංජුළ එය යටපේ ර වෆශෆල්ලු ව සිනළසුනළය..

“ම් අල්පනල් ඔය ෂමයළ ඇවිේ ශදශන ඉල්ේදි මේ හිත

ගෆවහසුනළ.. ඉන්න ො.. ඒ ගයි ඇති.. මං ගනේ දන්නං..”

මළනී ගයි ළමරයට ඇතුළු ලේදී අංජුළට වෆනසුම් සුසුමක් පිටවිය..

“ෂගදිේ ගේත නිවළ උඩින්ම තිබුණළ..”

විනළඩි කීපයක් ඉක්ම යළමට මේතන් ඈ ශදශන රැගන විේ අංජුළට දුන්නළය..

“ඇයි ආන්ටි ෂගදි ගේත..? ෂගදිේ සිතග ලළල බෆලුලද..?”

“ලළල නමයි.. මංගල්ට පොරොන්දම් බෆලුලන..”

“ඉතිං ඒ ට මො ද කිව්ල..?”

සිතුමිණීේ, වංදීපේ ොතරම් දුරට ගෆේදෆයි ශදශන් මගින් ශෝ දෆන ගෆනීමට ඇය යුහුසුළු විය..


“ඒ ද නං අේට ගෆපුනළ.. ල්ට ජීවිත ළම රැජිනක්

ලේ ඉන්න පුළුලං කියපු නිවයි අපිේ ඉක්මනට ඕ රළ දුන්න..”

අංජුළේ සිතට මද වශනයක් දෆනුණි.. ශදශන වේ ලතේ දදනළ පනුමන් නම් මනළලට ගෆපන බල ඈ දෆන උන්නළය..

“මං එශනං ම් වතියකින් විතර ලේ ගනේ දීළ යන්නං..

ආන්ටි අරශ යන දලවට මට ෝල් එ ක් දන්න..”

සිතේ ශදශන අතට ගේ අංජුළට ශෆකි ඉක්මනින් පිටල යළමට අලෆසි විය..

“ශරි පුේ.. අේ එකී අපිට ලෆඩිය තළ රන්නේ නෆති එ මොනලළ ශරි පණීවිඩයක් ෆබුනොේ ඔය ෂමයලේ අපිට ඩිංගක්


පිටල යළමට මේතන් ඈ එම ඉල්ලීම අංජුළේ සිත පළරලළලීමට වමේ විය..

****************************

“ඒයි බපං ො.. බෆදළ මළවයක් න.. ම දෆන්මම මේ ගශන්න පටන්

අරන්..”

ළේයළලීය ම ම්වයක් මත ල්පනළබරල බළ උන් වංදීපට ඔහුේ ෂගම මිතුරකු ව තිං වරදමක් ෂේය.. තිං ේ ගෆසීමට වංදීපේ ල්පනළ දෆශෆන බිද ලෆටුණි..

“ඌට ල්පනළ රන්න ේලල් ොේතර ඇේද බං..? උඹ මන්න

මශට ලළ ඉදපං..”

අමි, තිං ල තල්ලු ර දෆමුව් බළ ඉන්නවුන් සිනළ වයුේ ගිල්ලමිනි.. නමුේ වංදීපට නම් සිනළ නෆගුේ නෆත..

“ලයිසහ ළළ ඇති බං දෆන්.. උඹ ළපං..”


තිං කීව් වංදීප තලම දිගරියලේ නෆති බේ පත පන්ලමිනි.. තමළ නිලවේ සිටයදී වුලද තම ම බීම ගෆන නොවොයන සිතුමිණී ම් ලන විට ආශළර ගන අලවන් බල වංදීප ශොදින්ම දෆන උන්න්ය.. ඔහු බේ පත දීගර ගේේ මිතුරන්ේ ලදන් ේරීමට නොශෆකි නිවළ මිව බඩගින්නක් තිබුණු නිවළ නම් නොව්..

“ළ.. මුේ බේ එ මළර සුලදයින.. ඔන්න බපං මිනිවහසු බෆන්දට

පවහව ලනවහ ලන ශෆටි..”

වෆබලටම වංදීපේ බේ පතන් විහිදුන් ේරුණීත සුලදකි.. එම ලනව සිතුමිණී නිවළ නොල අයිරම්මළ නිවළ සිදුවලක් බල දෆන උන්න් වංදීපම පමණි.. මීට පර ඔහුේ ආශළර පිළිය ල් ඔහුේ මලය.. නමුේ දෆන් එය අයිරම්මළ විසින් බළරගන ඇත.. ඈ මනළ අේ ගුණයකින් යුතු තෆනෆේතියක් ලන අතර ඇයට ගම්බද ම ජළති පිළිය කිරීමටද ශොද ශෆකියළලක් තිේ..

“ඕ ට ඉතිං වංදීපයට ඊරිසියළ නො ර උඹේ වළදයක් බෆදගනිං.. එත ොට උඹටේ ලෂලු දළපු අතකින් ටට රශට ම ව්ක් න්න

පුළුලන්..”

තිං එය කීව් තලමේ අවිලළශ ල උන් අමිටය.. ඔහු තිං ට දිල ඇදර ර විේ වංදීපේ බේ පත ෂගින් ඉදගේේය..

“ඒයි අමියො.. උඹ ඕ න්න එපළ.. උේ ලයිසහ ඕ ඔතළ

තියන්න ආදරේ දළළ..”

මිතුරන්ේ තළලට වංදීපට යටි සිතින් සිනශළ නෆගුන්ය.. සිතුමිණීේ ආදරය.. ඔහුට එය සිහිනයක් පමණි..

“න බං මං ආදේ න්න න.. ඒ අයින් රළ බේ විතරක්

න්නං..”

“ ට ලශගන ළපං බං.. උඹළ ම් වි ළර කියලනලළ..”


වංදීපේ ශඩට අමි තිගෆවහසී බෆලුව්ය.. මිතුරළේ මුහුණ මළනි වී ඇත.. ඔහු කුමක් ශෝ ගෆටලුල ට මෆදිල ඇති වයකි.. තමළ ඔහුල විහිළුල ට ගෆනීම ගෆන අමිට දෆඩි පසුතෆවීමක් දෆනන්නට විය..

“උඹ අවු ද හිටිය..? වරි මචං..”

“න.. මං ලන ල්පනළල හිටිය.. ඉට්වහ ඕක්..”

“මො ක් ශරි ේරිහනයක් තියනලළ නම් අපිට කියපං වංදීප..”

අමි යනු ඕනම දයක් විලතල තළ ශෆකි ආ ළරේ පරම මිතුරකු බල වංදීප දෆන උන්න්ය.. නමුේ ඔහුට තිබුේ මිතුරන්ට පලළ කිල නොශෆකි ආ ළරේ ගෆටලුලකි..

“උඹ ෂගදි ඉදළ ල්පනළ රනලළ ලෆඩියි කියළ අේ වට් එ ටේ

නෝට් ලළ තියන්න.. සිතුමිණීග අවුක් නමයි න්ද..?”

“පිවහසුද බං.. සිතග මොන ේරණහනද..?”

ඔහු ඇගට පතට නොදෆනන වේ බොරුලක් කීලද අමි එය සියයට සියයක් විහලළව ෂේ නෆත..

එදළ වංදීපේ මධුවමය වදශළ ලන් ර තිබ ේඩම ශෝටයට තිං ශළ ේල ඔවුන්ේ බිරියන් වමග යන බල කී විට අමිද එම ගමනට එක්විය.. ලවර දශය ටේ අධි ළයක් තිවහවේ දෆන ශෆදිනුම් ම් තිබු ඔවුන් වෆබලටම ශොද මිතුදමකින් බෆදී උන්න්ය.. ඔවුන්ේ වමළගමට එක් ලන නල වළමළජි ළල ශදුනළ ගෆනීමට පිරිව වෆදී පෆශෆදී උන්නද සිතුමිණී ලෆඩිය ඔවුනට මුහුණ දුන්න් නෆත.. ඈ පිරිවේ අනිේ වළමළජි යින්ට ලඩළ ලවර ශය ශතකින් පමණ බළ වීමද ඔවුන්ේ පුදුමයට ශේතු උනි..

වංදීප ෂග නෆති අතේ ඔවුන් බොශෝ අදශවහ හුලමළරු ර ගේ අතර සිතුමිණී ශළ වංදීප අතර කුමක් ශෝ ගෆටළුලක් ඇති බල ඔවුන්ට ලටශළගත ශෆකි විය..


“උඹ ඔය අේවට් මේ එ දළගන ොල්ො ඉවහවරශට එශම

යන්න එපළ.. අනිේමට උන්ටේ වංදීප වේ බයිට් එ ක් ලයි..”

ආයතනේ මළනල වම්පේ ෂමණ ළරු ව වේලය ෂ වංදීපට වේල යන් අතේ ඉතළ ශොද පිළිගෆනීමක් තිබිණි.. එය පළුදු ලනලළට නම් අමි කිසිවේේම ෆමති වේ නෆත..

“උඹ කියන ේලල් මට ේරනලළ බං.. අපි සහරී. දලව වට් ලළ

තළ රමු..”

වංදීපට තළ කිරීමට තරම් යමක් ව බල අමි ඉන් ලටශළ ගේතද ඔවු ඒ පිළිබදල කියනළ තක් තමළ නිශඩල සිටින්නමි අමි අදිටන් ර ගේේය..

“මට න්න බ මචං.. උඹ ළපං..”

වංදීප බේ පතන් ටලල් ද තුන ට ලඩළ ව් නෆත.. ඔහු එය අමිට දී අත වෝදළ ගනිේදි එශළ ම්වේ උන් තිං ද පුදුමයන් මන් බළ උන්න්ය..

“මො ක්ද බං මට ම් ලළ තියන්න.. ? ඕන ලළල

බෆලුලොේ අශව පොෂල ගෆටගශන්න ලේ ල්පනළල..”

වංදීප නෆලත සිය කුටිය ලත යන තක් බළ උන් අමි , තිං දවට ශෆරී විමසුව්ය.. ඔහු උන්න්ද කිසිලක් ලටශළ ගත නොශෆකි පරිේදනි..

“ම අපන් මොනලළ ශරි ශංගනලළ මචං.. මටේ තළම හිතළගන්න බ..”

තිං වෆබෆවින්ම සිටිේ දොොලක් අතර අතරමං වීගනය.. එදින ේඩම ශෝටයට ගිය ගමන්ද සිතුමිණීට ඇදුම් මළරු ර ගෆනීමට උදව් වී ඇේේ තිං ේ බිරිද ලන අතර ඈ බොශෝ වයින් සිතුමිණීේ ගුණ ලේණනළ බල තිං ේ මත ේ තිබිණි..


“සිතුමිණී අේවට් ක්වහ එක් කියළ හිතන්නේ බ බං.. අේ ල්පිට ල්සියන් නක් දිරලන්න නන.. ඒේ එයළ වශන්න

සිතුමිණී ගෆන ශොද කිව්ලළ..”

අමි දිගට ශරශට වංදීපේ බේ එ ගි දමන අතර තුර තිං තම සිතෆගි ශළි ෂේය..

“ඒකි ොශොමේ ජපන් බෝනික් ක් ලේ ඩයල් එ ක්න බං..

අේ එ ළට ඒ නිවළ ගදර දළළ එන්න බයද දන්නේ න..”

සිතුමිණීේ ර වපුල ේරබථම ලරට දුටු විට තමළේ ශදලත ම්පනය ව බල අමිට සිහිවිය.. ඔහු එදළ එම ශෆගීම යටපේ ර ගේේ ේරැ න්ඩි බෝතයක් හිවහ කිරීමනි..

“ ොශොමටේ ළබළ වහවන ගණු ගේතම පිරිමි අපි වෆමදළ දුක්..

ඒ නිවළ බදිනන් ලින් ඒ ගෆනේ හිතපං..”

තිං බොශෝ ඇස පිර ඇති අයකු වේ උපදවහ දේදී අමිේ මුලගට අමුතු සිනළලක් නෆගී ආව්ය..

නෆලත සිය කුටියට ගිය වංදීපට සිත එ ග රගන ලෆඩක් ෂ ශෆකි වේ නෆත.. ඔහුට මිතුරන්ේ තළ බවහ නෆලත නෆලත සිහිපේ වීමට ගේේය..

“බපං බෆන්දට පවහව මිනිවහසු දියුණු ලන ශෆටි..”

අමිේ ලදන් තමළේ සිේ පේට ඇනී ගිේ හී පශරක් වේ බල වංදීපට සිහිපේ උනද විලළශයට පර ජීවිතය ශළ ම් ගලන ජීවිතය අතර ොකු ලනවක් දෆනුන් නෆත.. තමළ විලළශ වීමට පර මීට ලඩළ වෆශෆල්ලුලන් වතුටින් උන් අතර දෆන් එම වතුටද අහිමි වී තිේ..

“මට නං ට පුරෝළ දුව් කියන්න පුළුලන් දරුලක් ෆබුණළ..”

ගට ගලදීම් උේවලය දළ සිතුමිණී , වංදීපේ මලට දණ ගවළ ලෆදි මොශොේ ඈ විසින් කියන ේදක් වංදීපේ දවලන් ල රැවිපිළිරැව්


දන්නට විය.. සිය බිරිද ෝ ය ශමුව් මතරම් අහිංව වී තමළට පමණක් ලනවහ ම් කිරීම නිවළ ඔහුට දෆනුේ දෆඩි අනු ම්පළලකි.. මම තේලය ශමුව් සිතුමිණිේ වෆබ වහලරපය කිසිලකුට පෆලසීම් ශෆකියළලක්ද නෆත.. පෆලසුලද ඔවුන් එය විහලළව නො රන බලද ඔහු දනී..

*****************************

අංජුළ ඇේ මල වමග න්ද විශළරයට ගොඩ ලෆදුන් සිතුමිණීේ ශදශන බලළ ගෆනීමටය.. මහි නළය ශළමුදුරුලන් පළඵ කීමහි දක්යකු බල ඔවුන් අවළ තිබිණි.. ඔවුන් දපට ශළමුදුරුලන් මුණ ගෆසීමට ෆබුන් පෆය භළගය ට ආවන්න ළයක් බළ සිටීමන් අනතුරුල වුලද තම දයළබළර යශළිය ලනුලන් පෆය භළගයක් අපේ යළම අංජුළට නම් ගෆටළුලක් නොවිය..

“ම් ශදශන ම් දෆරිවිග ලන්න බ..”

ක්න්දරය බල වෆනින් උන් ලශන්වේ කීව් අංජුළ ශළ මල පුදුමයට පේ රමිනි..

“එශමයි අේ ශළමුදුරුලන්.. දුලේ යළළුලක්ග..”

අංජුළේ මල යටශේ පශේ ව පිළිතුරු දුන්න්ය..

“බොශොම වෆප වම්පේ ඇේතියක්.. ලරක් බෆලුලොේ දලරක්

බන්න සිතනලළ..”

“එශමයි..”

“ශෆබෆයි ලළල ට හිතුලක් ළරයි.. නමුේ ඒ යම් ළරණළ

වම්බන්ධයන් විතරයි..”

අංජුළ පමණක් නොල ඇේ මලද උන් ලශන්වේ දව බළ උන්න් පුදුමයනි.. ශතම ම් ේලල් පලවන්න් සිතුමිණී දව බළ ඉන්නළ සින්ය..


“ම් ශදශන් ශෆටියට නම් විලළශය බොශොම ඉක්මන්.. ඒේ..”

අංජුළ බිය වී බෆලුලළය.. ඇයට ලඩළේම දෆන ගෆනීමට අලෆසි ව දයට උන්ලශන්වේ ඒේ යෆයි කීම ඇේ සිත නොවන්සුන් කිරීමට වමේ විය..

“හිත ගිහින් තියන්න ලන තෆන ට..”

“ශළමුදුරුලන්.. ඒ විලළශය අවළේථ ලයිද..?”

තලේ බළ හිදීමට නොශෆකි ව ඇය ශරවහ ේරඅහනයක් නෆගුලළය..

“හිත ගිය නළ ලේ නමයි.. විලළශ වුන නළ බොශොම ගුණ

ගුරු යි..”


“ඒ උනේ දරුලො.. ම් පවුල් ජීවිේ ඇතුෂ ඝට්ටන එමටයි.. ම්

ගලන්න දරුණු අප ළයක්..”

අංජුළ මලේ අත දෆඩිල ේේණය ර ගේතළය.. ඇයට සිතුමිණී ගෆන දෆඩි බියක් දෆනුණි..

“ොකු ශළමුදුරුලන්.. ොකු ශළමුදුරුලන්..”

ආලළව ේ පිටුපව සිට ශෆල්ම් දුල ආ වළමන්ර නමක් අංජුළ ශළ මල දෆ ගල් ගෆසී නතර විය..

“මො ද පොඩි නම ශති දළගන..?”

“තිවහව.. තිවහව..”

පොඩි ශළමුදුරුලෝ යමක් කියන්නට ගොවහ යළි එය ගිගේශ..

“ඇයි.. තිවහවට මො ද ලළ තියන්න..?”


“තිවහව ශළමුදුරුලො.. අර..”

“ඔව් ඉතිං..”

“අර පශ අඹරැල් ගශන් බිමට ලෆටුණළ..”

පොඩි නම තෆති ගෆන්මන් කියූ ඒ තළලට අංජුළට සිනශ පශෂ විය.. නමුේ ොකු ශළමුදුරුලෝ බොශෝ බ ව සින් නෆගිට ගේශ.. උන් ලශන්වේ ශදශන තිබ වටම නමළ අංජුළේ අතට දුන්න් දෆන් තමළ පිටල යළ යුතු බල ඇගවීමට මනි..

“ම් ඇේතිළ විව් ලළල එන්න ො..”

ශළමුදුරුලන්ේ එලදන් ඇසුණු අංජුළ ශළ මල උන් ලශන්වේට දණ නමවහ ළර ශ.. නමුේ තමළ පෆමිණි ළේණය වම්පේණ ර ගෆනීමට නොශෆකි ව නිවළ අංජුළ උන්න් තරම නවහවල්නි..

“අේ ශළමුදුරුලන් පඩුරු..”

උන් ලශන්ව නෆලත කුටිය දවට පිය මෆනීමට වෆරවනු දුටු අංජුළේ මල බුේ ොෂය ඔතන ද පන්සියේ නෝට්ටුලක් අතට ගේතළය..

“ම් මුදල් පරමළේථයන් රන දයක් නමයි නෝන.. ම්

වේලයක්.. චීලේ ඉදගන ව්යළනපළර රන එ අ ෆපයි..”

“වමළලන්න ශළමුදුරුලන්..”

තලේ එතන නොරැදුනු උන් ලශන්වේ පොඩි ශළමුදුරුලන් වමග ආලව ේ පිටුපවට ලඩිනු බළ උන් මල වශ දියණිය පිටේ වීමට වෆරසුණශ..

“පොඩි ශළමුදුරුලරු මො ට ගවහ උඩ නගිනලද මංදළ.. ඒ න් අේ

ලෆඩේ රගන්න බෆරි උනළ..”


සිේ තිබ තරශල අංජුළේ මුවින් පිටවේ පළරට පෆමිණියළටේ පසුලය..

“පව් ද.. එශම කියන්න එපළ.. චීලේ දළගන හිටියට තළම වල්ං

ලයව දරුලොන..”

මලේ තළල නිවළ ඈ නිලවට එනතක් යළි කිසිලක් පෆලසුව් නෆතුලළට ඇේ සිත දොඩමළු වි තිබිණි. රඛිතේ දෆඩි ඉල්ලීම ඉලත දෆමිය නොශෆකි නිවළ සිතුමිණී දිනක් ඔහුල මුණ ගෆසීමට පෆමිණියළය.. නමුේ ඈ උන්න් බියපේ ව මුලෆේතිය පරිේදනි..

“ඇයි සිත ම් ලව්න්න.. ? ඔයළට දෆන් මළල මීට්ලන්නේ

බයද..?”

ඇයට ශල්මටය පෆෂද රඛිත ඒ මුහුණට එබී බෆලුලළය..

“ වුරු ශරි දකී රඛිත.. අන් අපි ඉක්මනට මතනින් යමු..”

තළ කිරීමට පමළ නොව ඈ රඛිතේ බයිසි යට නෆග ඔහුේ පිටට හිව තබළ ගේතළය.. ට පසු ඈ ශමුවීම නිවළ රඛිතේ හිත පලළ නොවන්සුන් වී තිබුණි.. ඔහු ලින්ම බයිසි ය පෆදවේ මිතුරකුට අයේල තිබ කුඩළ තළනළයමක් ලතය..

“ම් යන්න ොශද..?”

බොශෝ ව්ළල ට පසුල හිව එවව සිතුමීණීට අලට මං වෂකුණු හුරු පුරුදු නොව බෆවින් ඇය තෆතිගේ ව විමසුලළය..

“ඔයළ මිනිවහසුන්ට ේන්න ඉන්න බයයින.. මං ඔයළල ගනියන්න

ළටලේ ේන්න නෆති තෆන ට..”

“අන් රඛිත..”


තළනළයම් නළම පුලරුල දුටු සිතුමිණීේ බිය දගුණ තගුණ විය.. ඔවුන් දදනළ මීට පර මුණ ගෆසී ඇේේ මුහුදු ලරල් ශෝ චිේර පටි ළළලදි පමණි..

“තේපරයක් ඔශොම ඉන්න..”

බයිසි යන් බෆසි රඛිත පපුරුදු රුලකු වේ පිළිගෆනීම් අංය ලත යේදී සිතුමිණී දව අේ හිව ශරලළ බෆලුලළය.. තමළ ශදුනන කිසිලකු ශෝ නොවිය නිවළ ඇේ සිතට යම් වශනයක් දෆනුණි..

“යමු..”

ඇේ අත අල්ළගේ රඛිත පටු ොරිඩෝලක් දිේ ගොවහ සුල පශසු ළමරය ට ඇතුලු විය.. සිතුමිණීට සිය මධුවමය දළ ගිය ශෝටය ලශළ සිහියට නෆගුණි.. එදළ තමළ වංදීපට පිටුපළ තනිලම නිදළගේත ශෆටිේ උදවන අලදිල බන විට තමළ ඇද මත තබළ වංදීප බිම දිනළ උන් වෆටිේ ඇයට කිසිදළ අමත ෂ නොශෆකි විය..

“බෆදපු ගණු උනළම ඔශොම බ..”

සිතුමිණීට ළමරය තුෂට ඇද ගේ රඛිත දොර ලවළ එහි අගු ළ ගේේය.. ඇයට ඉශෂට ගේ හුවහම පොද පලළ හිවහමොේ ගිය බලක් දෆනුණි..

ඇගට ඇන වේ නිමලළ තිබ ළු ඩනිමේ ළ ශ පෆශෆති ටී ේටයේ ශෆදි සිතුමිණීේ දව රඛිත බොශෝ ආවළලන් බළ උන්න්ය.. ම් ම වංදීපට පර තමළ අයිති රගත යුතු බල ඔහුට ක්නි ල සිතුණි..

“ඇයි ඔය විදියට බන්න..? අන් මට බයයි රඛිත..”

පුංචි පවහ පෆටියකු වේ ඈ දිරි ගව් රඛිතේ දනේ ලනදළට ලඩළ අමුතු වී තිබ නිවළය..


“මො ක්ද සිත ඔයළට ලළ තියන්න.. දෆක් ලල් ඉදළ බයයි,

බයයි ගළනලළ.. ශරියට ය ක් දෆ ළ ලේ..”

ඔහුට තරශළ ගිය බල ශෆගුණ නිවළ සිතුමිණී නිශඩ වලළය..

“රිෆක්වහ ලන්න බළබළ.. ඔශොම ගල් ගෆහිළ ඉන්න එපළ..”

ඇේ ේඋරහිසින් ඇල්ලු රඛිත ඇයල ඇද මත ඉන්දව්ලළය..

“බය ලන්න එපළ පෆටියො.. ඔයළ මේ.. ඔයළ මේ විතරමයි.. ශරි..”

සිය දබරගිල්න් ඇේ නළවයට තට්ටුලක් දෆම රඛිත ළමරයට අල්ළ තිබ නළන ළමරයට ලෆදී දොර ලවළ ගනිේදි සිතුමිණි වෆශෆල්ලු හුවහමක් පිට ළය.. ඇයට අලෆසි වේ රඛිත මුණ ගෆසී නිදශවේ තළ කිරීමට මිව මලන් ගමනක් පෆමිණිමට නොව්.. වංදීපගන් නිදශවහ වී රඛිත වමග යන දිනය එෂඹන තක් තමළ නො ෆෂෆල්ල සිටිය යුතු බල ඈ ඇදහුලළය..

“සිත ඔයළ ලොහ එ ක් දළගන්නලද..?”

රඛිත නළන ළමරේ සිට පිටතට පෆමිණිේ සුදු තුලළයක් පමණක් ශෆදගන බල දුටු ඇය පුදුම සිතුණි.. ඈ දවහ ොකු ර ඔහු දව බෆලුලළය..

“ම් මො ෝ ම්..”

“රවහනයි බබළ..”

ඔහුේ තළ විළවය ඇයට නම් රිවහසුව් නෆත.. ම් ලනදළ තමළට මුණ ගෆසුනු රඛිත නොව්.. තමළ විලළශ වී සිටීම ඔහු අමතර ලළසිය ට ශරලළ ගන්නට තනන බලක් ඇයට දෆනුණි..

“මට ලොහ එ ක් දළගන්න ඕන න.. මම එේදි නළළ ආව්..”

ඇය නළන ළමරය දවටලේ නොයළමට ලග බළ ගේතළය..


“මට ඔයළල ඕන සිත..”

තලේ ඉලසිය නොශෆකි ව ඔහු ඇද මත ලළඩි වී උන් සිතුමිණිේ ලතට බර විය.. ඔහුේ න්ගතු පශව ඇයට මිහිරියළලක් වේ මොශොත ට පමණි.. තමළල සිප ගෆනීමටලේ රඛිතට ඉඩ නොදුන් සිතුමිණී ලශළ ඔහුගන් මිදුනළය..

“ේලීවහ බබළ..”

ඔහු නෆලත ලරක් ඇය සිය ේර ශණයට ගනිේදි සිතුමිණිේ ඉලසීම් සීමළල ඉක්මලළ ගියළය..

“රඛිත ඔයළ ශෆසිරන්න ඔශොම නං ම් අපි ශම්බලන අනිේම දලව අද ලයි.. ඔයළට ලදළලේ මළල බන් බළ ගන්න බ.. මං දෆන් වංදීපග ලයිසහ.. අමත රන්න එපළ මං එයළගන් ලන් උනොේ

මිව එයළ ලදළලේ මගන් ලන් ලන්න න කියළ..”

“මොනලද සිත ම් කියලන්න..?”

ඇේ ව්ගලේ ටශඩේ වමග ඔහු පියවි සිහියට පෆමිණිේය.. අද දිනේ සිතුමිණිල තමළට යටේ රගත ශෆකි බල රඛිත දෆන උන්නද ඈ යළි නොපෆමිණියොේ තම වෆසුම් සියල් ලතුේ යයි.. එශයින් ඉක්මන් නොවිය යුතු බල තම සිතට දෆනුම් දුන්න්ය..

“ඔයළට මං රදරයක් රන්න ශෆදුල න බබළ.. අද මං ඔයළල මතනට ගනළලේ ලනද ලේ බීච් එ ට ගනියන්න බෆරි නිවළ..

අනි අපි අතර මීට ලඩළ ේලල් ලළ නෆේද..? මං ලදශරි ඔයළග

විහලළව ඩළ තියනලද..?”

ඔවු මලළගේ දුක්බර ශඩකින් කියේදී සිතුමිණිේ සිතට ණගළටුලක් දෆනන්නට විය.. තමළ රඛිතට කී ද වෆර ලෆඩි දෆයි ඇයට සිතුණි.. ඔහු තමළට ආදේ නෆති නම් විලළශ ව පසුලේ තමළ ගෆන සිතන්න් මන්දෆයි ඇයට ල්පනළ විය.. අන ඔහුට අලෆසි වී ඇේේ දමළපිය


ආශිේලළදය ඇතුලම තමළල ඔහු ෂගට ගෆනීමට බල රඛිත ොතකුේ කියළ ඇත..

“ශරි.. දෆන් රේඩුලන්න ඕන න.. අපි යමු..”

ඔහුේ ඇවහ දව වජුල බළ සිතුමිණි සිනළසී කියේදී රඛිතට යම් වෆශෆල්ලුලක් දෆනුණි..

“රයිට්.. මං ටක් ගළළ ඇදුමක් දළගන එන්නම්..”

නෆලත නළන ළමරයට ලෆදුණු ඔහු ඉක්මනින් ඇදුම් මළරු ර පිටතට පෆමිණිේය..

“දෆන් මං ඔයළල ොශටද දළන්න ඕන..”

“අේ ශන්දියට දළන්න..”

සිතුමිණීේ ඉල්ලීම අනුල රඛිත ඇයල නිලව ආවන්න ශන්දියට ගන ගොවහ දෆමුව්ය.. ඔහු වමග ලදනක් ශෝ තළ කිරීමට පමළ නොව ඈ ශනි ගොවහ ේරීටවිය ට නෆගුණි..

“මො ෝ පුංචි නෝන ගිය පයින්ම ආල.. ඇදුම් ගේත

නෆතයි..?”

සිතුමිණිල දුටු විගව අයිරම්මළ පුදුමයන් මන් ඇසුලළය.. ඈ පිටල ගිේ ඇදුම් ගෆනීමට යන බල අගලමිනි.. නමුේ අයිරම්මළ අවන තක් ඇයට එම බොරුල සිහිවේලේ නෆත..

“මට පරණ යළළුලක් ශම්බ උනළ අයිරම්ම.. එයළ එක් ටි ක් තළ

රළ මං ආලළ.. ඇදුම් ගන්න ගිේ න..”

සිතුමිණී බොරුලක් නොලන බොරුලක් කියළ නිලව තුෂට රිංගළ ගේතළය..

“අංජු නෝනළ ෝල් ළ..”


උඩුමශට නගින ඈ දව බළ අයිරම්මළ කීව් උවහ ශඩිනි.. සිතුමිණී තම අේ බගය විලර ර ජංගම දුර ථනය අතට ගන බෆලුලද එය තලමේ ක්රියයළ විරහිත ෂ ගමන්ය..

ඇද උන් ඇදුම් පිටින්ම ඇදට ලෆටුණු සිතුමිණි මද ව්ළලක් අද සිදු ව සිේධිය සිහිපේ ර බෆලුලළය.. ඇයට සිතුේ රඛිත තමළ රලටන බලකි.. නමුේ පිරිමියකු ව කුළුදුල්ම සිය සිත වොර ම් ෂ ඔහු රහි ඇේ සිේ පලතින ආදරය තලමේ පිවිතුරුය.. එවේ වුලද ඔහු පර දින ලදී මන් තමළල සිප ගෆනීමට ලර දරේදි තමළට ඊට විරුේධ ව ශේතුල සිතුමිණීට ලටශළ ගත නොශෆකි විනි..

“අයිරම්මළ..”

තමළග ගතටේ සිතටේ අධි ලශවහ දෆණුන ශයින් ඈ අයිරම්මළ ඇමතුලළය..

“ඇයි පුංචි නෝන..?”

“අන් අයිරම්මළ.. මට කල් මනළ ශරි ශදළ දන්න ො.. ශරි

තිබශයි..”

තම පුංචි වහලළමි දුලේ අණට කී රු ව ඈ අඩියට ද ට කුවහසියට ඇතුලු උනි..

“ ොශද අයිරම්ම ම් ල් ලේ දුලන්න..?”

සුපුරුදු ව පඩි ගෆට්ට් ඉද උන් පොේේ, අයිරම්මළගන් විමසුව් ශළවහයු වශගත වය..

“පුංචි නෝනට බීම ඕනලු බං..”

“ශ.. පුංචි නෝන ආලද..? මං හිතුලළ ශලවහ ලයි කියළ..”

“උඹ මො ටද පුංචි නෝනග ේලල් ඔය ශෆටි ශොයන්න..?”


අයිරම්මළ විමසුව් වෆ මුසු ශඩකිනි.. පොේඩ ඊට ොක් ශඩ ළ සිනළසුනි..

“මං මො ටද අයිරම්ම ඕලළ ශොයන්න.. ඒ ට වංදීප මශේතයළ

ඉන්න.. මං කිව්ල ඒ ගෆන නමයි..”

“එශනං..”

“පුංචි නෝන ඉේදි ම් ේ පිරිළ ලේ.. ශරිම සිරියළලයි..”

ඊට විරුේධ යමක් කීමට අයිරම්මළ උේසු නොවුන් එම ශෆගීම ඇයටද දෆනී තිබුණ බෆවිණි.. ඈ නිශඩලම දොඩම් වීදුරුලක් වදළ එය

සිතුමිණී ලත රැගන ගිේය..

****************************

නිලවට පෆමිණ බොශෝ ව්ළලක් ගතලනතුරු රඛිතට සිත වන්සුන් ර ගෆනීමට නොශෆකි විය.. ඔහු සිතුමිණීේ ලනව ගෆන දෆඩිල සිතමින් උන්න්ය.. විලළශයට පර දින පලළ තමළල ොශේ ශෝ රැගන යන ව තමළගන් ඉල්ළ සිටි ඇය ම් ගත ව ටි ළය තුෂ ලනවහ වී ඇේේ පුදුමළ ළර සින් නොව්දෆයි ඔහුට සිතුණි.. තමළ ඇයට ෂං ව විට ඈ බියවී තමළගන් මිදුනු අයුරු පටිගත රන ද රප රළමුලක් වේ ඔහුට විටින් විට සිහිපේ විය.. සිතුමිණීල ශළ වංදීපල වේ ශෝ ලන් නො ශොේ තම සිතෆගි කිසිදළ ඉටු රගත නොශෆකි බල රඛිත දෆන උන්න්ය.. තමළ ම් ලශවන්න් විලළශ ගෆශෆණියක් ගෆන වුලද ඇේ ලේ ම් ශළ ර වහලභළලය ගෆන ව ළ බන විට එම විලළශය නොව ළ ශෆරිය ශෆකි මට්ටම් තිබුණි..

“රයිට්.. දෆන් තියන්න වංදීපයග පෆේතන් ේමට බහින එ ..”

බොශෝ ව්ළලක් ල්පනළ කිරීමන් අනතුරුල රඛිත තීරණයක් ගේේ තමළටම එවේ මුමුණළ ගනිමිනි..


ඔහු සිය ජංගම දුර ථනය අතට ගන එහි වටශන් ර තිබ වංදීපේ දුර ථන අං ය පරික්ළ ර බෆලුව්ය.. විලළශයට පර තමළ සිතුමිණීගන් ඉල්ළගේ එම අං ය තලම භළවිතේ තිේදෆයි ඔහු තුෂ වේ වෆ යකි.. වේ වුලද ලෆඩි දුර ල්පනළ නො ර එම අං ය අමතළ බෆලුව්ය..

“ශෝ..”

එශළ ඉමන් ඇසුණ එම ශඩ වංදීපේ බල රඛිතට ලටශළ ගෆනීමට අපශළසු නොවිය.. ඔහු බොශෝම සීරු මළරුලට ථළල ඇරඹුව්ය..

“ශෝ.. ඔය වංදීප න්ද..?”

රඛිතේ ටශඩ ඇසුණු වංදීප මදක් ල්පනළ ද එම ශඩ ඔහුට හුරු පුරුදු එ ක් නොවිය..

“ඔව්.. මං වංදීප තමයි.. ඔයළ වුද..?”

එම තරුණයළ තමළේ නමින්ම ඇමත නිවළ වංදීප ආචළරශීලී ව විමසුව්ය.. එම ේජලන්ත ශඩ ශමුව් රඛිත මදක් තිගෆවහසුනද යළි ඉක්මනින් යථළ තේලයට පේවිය..

“මං රඛිත.. නම කිව්ලම ඇතිද.. නෆේතං තල අදුන්ල දන්න

ඕනද..?”

වංදීපග සිත තරමක් නොවන්සුන් වේ ඔහු වුදෆයි ශරියටම සිහිවීම නිවළය.. නමුදු ඔහු රඛිතට ලනවක් නොදෆනන ව තළ ෂේය..

“මං ඔයළ ගෆන අශළ තියනලළ.. ඉතිං ඇයි ඔයළ මට තළ ෂේ..?”

“ තළ ල් ඇයි කියළ ඉතිං ඔශේ දන්නලළ ඇතින..”

“මිවහටේ රඛිත මට තළ ේ අදමන.. ඉතිං මං ොශොමද තළ

රපු ළරේ ගෆන දන්න..?”


වන්දීප, මිවහටේ රඛිත කියළ ඇමතීමේ වමග රඛිත ගොළු වී ගිේය.. මක්නිවළද යේ එතරම් ලෆදගේ ව නකු අමතළ තළ කිරීම ඔහුටු නුපුරුදු බෆවිනි.. ඊටේ ලඩළ තම ජීවිතේ තිබ ලටිනළම ලවහතුල ව සිතුමිණීල උදුරළගේ මිනිවළගන් එලෆනි ආචළරශීලීේලයක් ඔහු බළපොරොේතු වේ නෆත..

“මං එශනං ලින්ම ළරේට බහින්නම් මිවහටේ.. ටියන්ම මට කියන්න තියන්න මච්චරයි.. සිතුමිණී මේ.. රුණළ රළ

එයළල මට දීළ ඔශේ ම් ට්රැ ක් එ න් අයින් ලන්න..”

නකු දත බදළ තම හිවට පොලු පළරක් එල් ළ ලෆනි ම්පනයකින් වංදීපේ හිව රිදුම් දුන්නළ වුලද ඔහු පසුබට නොවිය..

“ වුරු මොනලළ කිව්ලේ සිතුමිණී කියන්න මේ ලයිසහ.. මං එයළල

ළටලේ දන්න න..”

“තමුව ඔශොම කියන්න අර ලඩින් එ දලව අේවන් රපු ො ල් නිවළන.. ඒ ඇරුනම ලන මොනලද තියන වළක්කි..

සිතුමිණී තමුවට ආදේ රනලද.. ? අඩු ගළන සිත තමුවේ

එක් ..”

කීමට ටට ආ ේ රඛිත අසීරුලන් ගි ගේතද එම ලදන් වංදීපට ලශළ ලෆටහුණි.. එම සිේධීන් රඛිත දන්න් සිතුමිණී ඔහුට ම්ලළ කියන නිවළ ලන්නට ඇතයි වංදීප අනුමළන ෂේය.. ඔහුට තමළ ගෆනම දෆඩි ෆජ්ජළලක් ශළ ආේමළනු ම්පළලක් දෆනන්නට විය..

“සිතල දෆන් නීතියන් අයිති මට.. තමුව පුළුලන් දයක් රනලළ..”

තම ඉලසීම් සීමළල ඉක්මලළ යළමට ආවන්න ලේදී වංදීප රඛිතේ භළළලන්ම පිළීතුරු දුන්න්ය..

“එශනං තමුව ම් ේ අශගන්නලළ.. තමුවට එ දලවක්ලේ සිතල ෂගට ගන්න බෆරි උනළට එයළ අද දලවේ ගව්ල මගේ


එක් .. ේරීඋන් පළක් රවහට් එක්.. තල තමුවග ලයිසහ ඇදළ ආල

ළු ඩනිමයි ශ පළට ටී එ යි.. තල..”

“ඇති.. ඇති..”

වංදීප ගෆසුව්ය.. ඔහුට දුර ථනය ශයියන් පොෂව් ගවන්නට තරම් ආව්ගයක් දෆනුණි..

“ඇයි මවහසිනළ.. අශගන ඉන්න අමළරුද..? තමුවට මං කියපුලළ ෂුලේ

නෆේතං ශොයළ බනලළ.. මං ආපහු ගන්නං.. ඕක්.. බයි..”

වංදීපල දව අත ර ලළ රඛිත ගශන් ගඩි එන්නළ වේ ඇමතුම විවන්ධි ර දෆමුව්ය.. සිතුමිණි අද දින තමළ වමග ළය ශෆරුනු ොට අනික් සියලු ළරණළ තම ලළසියට පලතින බල රඛිතට වෆ යක් වේ නෆත.. එශයින් ඔහුට කුරිරු වතුටක් දෆනන්නට විය..

රඛිතේ ඇමතුමන් පසුල වංදීප ළේයළලීය රළජ ළරි ශෆකි තරම් යශපේ මළනසි මට්ටමක් නොවීය.. ඔහු තම ේර ධළනියළට දෆනුම් දී පිටතට ආව් ඒ නිවළලනි.. රඛිතල ශළ සිතුමිණීල මරළ දෆමිය ශෆකි ආව්ගශීලීේලයක් ඔහුට දෆනුණද.. ඒ ගෆහීම පෆලතිේ මොශොත ට පමණි.. ඔහුට තමළ ගෆන දෆඩි අනු ම්පළලක් දෆනන්නට විය.. සිතුමිණී තමළට ොතරම් ලනවහ ම් ෂද ඈ තලමේ රඛිත වමග වබදතළ පලේලනු ඇතෆයි වංදීප සිතුව් නෆත.. බොශෝ ව්ළ ලළශනයට වී ල්පනළ ද යළ ශෆකි තෆනක් සිහිපේ නොව ශයින් වංදීප තම නිලවට පෆමිණයළය.. ේට්ටුල විලර පොේේ ඇරුණු ොට සිතුමිණි ශෝ අයිරම්මළ පනන්නට නොවීම ඔහුේ වෆනසිල්ට ශේතුලක් විය..

“පොේඩ මො ද ම් මිදුට ලළ රන්න..?”

වංදීප පොේඩල තළලට අල්ළගන යමක් දෆන ගෆනීම් උේවළශය නිරත උනි..


“මං මල් පෆ ලට ලතුර දෆම්මළ මශේතයළ.. පුංචි නෝනළ ආලට

පවහව ගවහල මල් පිපිළ..”

“ඒ මො ෝ..?”

පොේඩ කී තළල ඔහුට ලටශළ ගත නොශෆකි විය..

“අේ පුංචි නෝනග සිරියළල තමළ ඉතිං..”

ඒ ඇසුණු වංදීපේ පපුව් දෆවිල්ක් ශට ගේේය.. සිතුමිණී තමළට ලනවහ ම් ෂද ඈ වෆමේ හරිලයළ ළන්තළල වී තිේ.. අයිරම්මළ වමග තළ ෂද තම මල ශළ තළ ද කිසිලක් ඇේ නර ක් නම් කියන්න් නෆත..

“ ෝ.. පුංචි නෝනළ ගදර ආලද..?”

රඛිත කී ද ඇේතක් නම් සිතුමිණී ගදරින් පිටල ගිය බල පොේේ දෆන ගත යුතුය.. එනිවළ වංදීප ලෆඩි උනන්දුලක් නොදක්ලන බල අගලමින් එවේ ඇසීය..

“ආලළ මශහතතයළ.. මං හිතන්න ළමේ ඇති..”

“බන්න ො පොේඩ.. මං පුංචි නෝනළ කියළ හිතළ පළර හිටපු

ලන නෝනළ නක් ෂග ලළශන් නතර ළන..”

“නශහ..”

තම ශළම්පුතළ ලදළලේ නෆති තරම් සුශද ව තමළ වමග තළ කිරීම පොේේට පුදුමයක් ගන දුන්නද ඔහු එම තළල වළලධළනල අවළ උන්න්ය..

“න නමයි.. ඩනිම් ගවුමක් ඇදපු නෝනළ නක් හිටියළ.. අේ

සිතුමිණී ලේමයි..”


“එශනං මශේතයළ රැලටිළ තමයි.. අේ නෝනළ ඇදගන ගිේ ළු ලිවමකුයි ශ පළට ටී ේට් එ කුයි.. ශරියට නි ං ළජොල්

ලේ..”

වංදීපට තම හිව ගිනි ගේතළ වේ දෆණුනි.. රඛිත කීව්ද සිතුමිණි ළු ඩනිමක් වමග ශ පෆශෆති ටී ේටයක් ශෆද ඔහු වමග ේරීුන් පළක් රවහට් එ ට ගිය බලය.. මතක් තරමක් දුරට යටපේල තිබ නොවන්සුන්තළලය යළි හිව ඔවලේදී වංදීප නිලව තුෂට ගමන් ගේතශ..

ශොදින් තළ රමින් උන් වංදීපේ ක්ණි ලනව පොේේට මශේ ේර.ශේලි ළලක් වුනි.. තමළේ මුවින් ලෆරදි යමක් කියවුන්දෆයි ඔහු මොශොත ට ල්පනළ ර බෆලුව්ය.. තමළ සිතුමිණී නෝනල නිළිය ට වමළන කිරීම නිවළ ඇතෆම් විට වංදීප මශතළට තරශළ යන්න ට ඇතෆයි ඔහුට සිතුණි..

“ආ.. අද මශේතයළ ලින්ම ඇවිේ..”

අව්ළව් නිලවට ලෆදුණු වංදීපේ රුල අයිරම්මළට අමුේතක් ගන ආව්ය.. ඔහු කිසිදළ මව ලින් එන අයකු නව්.. එයින් ඔහුට යමි කිසි අවනීඵයක් ඇතෆයි අයිරම්මළට සිතුණි..

සිතුමිණී ළමරයට වී නිදළ උන්නද වංදීපේ ශදිසි පෆමිණිම ඇයට දෆනුම් දීමට අයිරම්මළ උේසු නොවිය.. ඔහු පෆමිණි බල දෆන ගේතද ඈ ළමරයන් පිටතට නොපෆමිණන බල අයිරම්මළ දනී..

“ ෝ අයිරම්මළ සිතුමිණි..?”

ඇගපත වෝදළ වරම ට මළරු ව වංදීප පශෂ මළයට පෆමිණීේ එවේ අවළගනය..

“අව්ල ගිහින් ඇවිේ හිවරේ කියළ ඕං නිදි..”

“සිත අද ොශද ගිේ අයිරම්ම..?”


තමළ ශළ සිතුමිණී අතර ඇයි ශොදයියක් නෆති බල ඇයට රශවක් නොව නිවළ වංදීප විමසුව්ය..

“ගිේ නං ඇදුම් ගන්න කියළ..”

“ඉතිං..?”

“ඒේ ඇදුම් අරගන න.. යළළුලක් මුණ ගෆහිළ තළ රළලු..”

සිතුමිණි තමළට කී ද අයිරම්මළ ශෆකි පමණින් විවහතර ෂළය.. නමුේ වංදීපට ඉන් එශළ දෆනගත යුතු යමක් නොවුේ රඛිත කී දය සියයට අසලක් පමණ ඔේපු වී තිබු නිවළලනි.. ඔහුට දෆනගත යුතුල තිබ අනක් රුණ නම් සිතුමිණි වෆබලටම රඛිත වමග එකී තළනළයමට ගියළද නෆේද යන රුණ පමණි.. ඇතෆම් විට එය රඛිතේ බොරුලක් වීමටද ඉඩ ඇත.. සිතුමිණි ඇදුම් ගෆනීමට ගිය විට මගදී රඛිත මුණ ගෆසුණ බෆවින් ඈ ඇදුම් නොගන පෆමිණියළ විය ශෆකියෆයි වංදීප අනුමළන ෂේය.. දශවක් ේ ල්පනළ රමින් සිටින අතරතුර තිං ගන් ඇමතුමක් ෆබුණි..

“මචං වංදීප.. උඹ ලින් ගියළ කියළ ොක් ළ කිව්ලළ.. මො ද මචං

අවනීපයක්ද..?”

“න බං.. අේ ම් නංගි නක්ට පොඩි අවුක් ලළ ෝල්

ළ.. ඒ යි මං ආල..”

ඔහු සිතුමිණිේ ලෆරදි ලවළ ගෆනීමට දව අතට බොරු කියමින් උනන්ද තිං එය විහලළව ෂේ නෆත..

“නංගි නක්ග ලෆඩක් ලන්න බ මචෝ.. උඹ එශම නිලළඩු

දළන පොරක් නමයි කියළ අපි දන්නලන..”

“සීරියවහ මචං.. මං දලව සින් එ කියන්නම් ො..”

“ඕක්.. ඕක්.. උඹ ඉතිං වේරම පවහව කියන එ ළන.. ෆමති

දලව කියපං ො එශනම්..”


තරශළ නෆගුණ තිං ඇමතුම විවන්ධි ර දෆමිය.. නමුේ නොවන්සුන්ල උන් වංදීපට එය බෆරෑරුම් සිේධියක් ව ශෆගුේ නෆත.

“දුව්.. සිතුමිණී..”

කුල් ද පුටුල උඩට ගන නල තළ පොතක් කියලමින් උන් සිතුමිණී තිගෆවහසුණි.. ඈ ලශළ පුටුලන් නෆගිට බේදී ෂග උන්න් වංදීපේ මල ශළ වොශොයුරළය..

“අම්ම්..”

පොත නලළ පව තෆබ ඇය මලට දණ ගවළ ලෆන්ේ යන්ේරළ ණුවළරයන් මනි.. වංදීපේ මල සිතුමිණීල නෆගිට්ටලළ ඇේ නෂත සිප ගේතළය..

“අම්මළ මොක්ද ආව්..?”

“ ළේ එක් ආල දරුලො.. ඒ උනළට ඩිංගක් මශන්සියි..”

තමළට ලළශන් ශඩක් නසුන් මන්දයි සිතුමිණි තනිලම ල්පනළ ෂළය.. ඇතෆම් විට තමළ කියලමින් උන් පොේ රවලේභළලය නිවළ එවේ ලන්නට ඇත..

“නංගී ෝ අයියළ..? ලෆඩට ගිහින්ද..?”

වංදීපේ වොයුරු වංක්ේ විමසුව් සිතුමිණි දව ඕන මින් බමිනි.. තලමේ විසිතුන් ශෆවිරිදි විේ පසු ව ඔහු තම වොයුරළේ පුංචි බිරිදට අසීමිතල ඇළුම් ෂේය.. නමුේ ඒ ඇල්ම වොයුරු දම් සීමළ බිද දෆමලක් නොලන ලග වංදීප වේම සිතුමිණීද දෆන උන්ශ..

“ඔව් අයියළ.. වංදීප එේදි ශලවහ ලයි.. ඉදගන්න ො ඉතිං..”

වංදීපේ මල වළරිපොටන් දශඩිය පිව දමේදී වංක්ේ රියහි තිබ ඇදුම් බේ ද ක් නිලවට ගන ආව්ය.. ඔවුන් පෆමිණ ඇේේ


මහි නතර වීමට බල ලෆටහුණු සිතුමිණි තුෂ ඇතුවේ නොවන්සුන් මකි.. නමුේ ඈ ඔවුන් දදනළගන් එය ලවන් ෂළය..

“අයිරම්මළ.. ටි ක් එන්න ො..”

සිතුමිණිේ ශඩට වළයට පෆමිණි අයිරම්මළ වංදීපේ මල ශළ වොයුරළ දෆකීමන් බොශෝ වතුටට පේ ව බල සිතුමිණීට පනුණි..

“ශළන්.. අේ ොකු නෝනන් ම්.. ොච්චර එ ක්ද අේේ

ආපු එ .. ෝ ොකු මශේතයළ..?”

“මශේතයළ ආල න අයිරළ.. මළයි පොඩි පුතයි විතරයි ආල.. ඉතිං..

අයිරට මශේ ශොදද..?”

“මොනල අශනලද නෝන.. ම් මශේතයයි , නෝනයි මට

ව න්න අම්මළ නකුට ලේ..”

අයිරම්මළ කීව් මුවළලක් නොව්.. දන්නළ දමශල්න් අතර විරව යක් තිබුණට දදනළම ඇයට රුණළලන් ව න බල නොරශවකි..

“අයිරම්මළ එශනං අම්මළ එක් තළ ර ර ඉන්න.. මං බොන්න

මොනළ ශරි ශදන්නම්..”

සිතුමිණීට අලෆසි වේ තමළ ලෆඩ රන බල ඔවුන් ඉදිරිේ ලළ පමට නොල ම් වළක්ච්ඡළ ලලින් මිදීමටය..

“පුංචි නෝනළ ඉන්න.. මං ශදන්නම්.. අේ ොකු නෝනළ බොන්න

ෆමති ඉගුරු දළපු ේ ශට..”

ඇයල ඔවුන් ඉදිරිේ තනි ර දෆම අයිරම්මළ නෆලත කුවහසියට ලෆදුණි..

“අම්මළ.. යං ලොහ එ ක් දළගන එමු..”


මලේ ඇදුම් බගය අතට ගේ සිතුමිණි පඩිපෂ නෆගීමට වෆරසුණළය..

“අන් ද.. ම් නළකි මට ඔය මශගිරි දේ නගින්න බ.. මං පශළින්

ශෝද ගන්නම්..”

“එශනං මං ම් ළමරන් බේ එ තියන්නම්.. අම්මළ ම් මෆද

බළේරම් එ ට යන්න..”

පශත මළේ ව විළතම ළමරය සිතුමිණී ඇයට ලන් ර දුන්න් අනක් හිවහ ළමරේ දොර පිහිටිේ නිලවට පිටතින් බෆවිනි.. කුවහසියට යළබද ළමරේ අයිරම්මළ උන් අතර පශත මිදුට බසින

තෆන පිහිටි දිග ළමරය පොේේට ලන්ල තිබුණි..

“මං එළිය ළමේ ඉන්නම් අම්මළ..”

වංක්ේ ඔහුේ බගය රැගන ඉදිරිපව ළමරයට යේදී සිතුමිණි අයිරම්මළ වොයළ කුවහසියට ගියළය..

“ක්ක්, බිවහ ට් මුකුේ එශම නෆේද අයිරම්ම..?”

ඩිමුඩිේ වංේරුශයක් වහති රමින් උන් ඇගන් සිතුමිණී විමවළ සිටිේ තමළ කුවහසිේ අඩුපළඩු පිළිබද නොදන්නළ බෆවිනි..

“මං පොේඩල ේට යෆව්ලළ නෝන ක්ක් ේන්න.. ශෆබෆයි ඉතිං ොකු නෝනළ ඕලළ න්න න.. එයළට සීනි අමළරුල.. වංක්ේ

මශහතතයට තමයි ඉතිං ඕලළ ඕන..”

තමළ ම් ගදර පුේගයන් ගෆන නොදන්නළ ේ ොතක්දෆයි සිතුමිණිට සිතළගත නොශෆකි විය.. නමුේ ඒ පිළිබදල දෆන ගෆනීමට උේසු වීමන් ඵක් නොව්.. තමළ ම් පෆමිණීේ තළල ළලි නලළතෆන්පො ට බල ඇය දෆන උන්නළය..

****************************


වංදීප නිලවට එන ව්ළල ෂං ලන විට සිතුමිණි ශළ අයිරම්මළ උන්න් ඔහුේ මල ශළ වොයුරළ වමග වතුටු වළමිච්චිය යදමිනි.. තමළ ම් මිනිසුන් වමග මතරම් සුශදල ගෆලසී යම් දින රඛිත ශළ යන්න වේදෆයි සිතුමිණීට සිතළ ගත නොශෆකි විය.. නමුේ ඒ පිළීබද සිතළ මනව ලශසීම ඈ මද ට ල් දෆමුලළය..

“ශට උේ පොඩි පුතළට ඉන්ටවිව් එ ක් තියනලළ.. ඒ ට යන්න

ඕන නිවළ තමයි අපි ම් ත ශනියක්ම ආල..”

වංදීපේ මල විමසීමකින් තොරලම තමන් පෆමිණි ළරණය ශළි ෂළය..

“ ොච්චර එ ක්ද අම්මළ ආපු එ .. අපිේ ම් පළළුලන් හිටිය න්ද

අයිරම්ම..?”

“ඒ න්න්නං.. දලල් ලරුල ඉතිං අපි දතුන්දනළ විතරයින..”

අයිරම්මළ වෆශෆල්ලුලන් කීලළය..

“නංගි.. ෆරම් අතක් ගශමුද..?”

වංක්ේ හිටි ශෆටිේම අවේදී සිතුමිණී පුදුම වී බෆලුලළය.. ම් නිලවේ ෆරම් බෝේ එ ක් තිබනලළද කියළලේ ඈ දන්න් නෆත..

“ඉතිං ෝ බෝේ එ ක්..?”

“ඇයි ෂමයො.. අයියග වහපෝේට්වහ බඩු වේරම උඩ ළමේ

තියන්න.. ඔයළ ඒ ලේ දන්න නෆේද..?”

වංක්ේග තළලට සිතුමිණීට දෆනුේ පොෂල පළගන යන තරම් ෆජ්ජළලකි.. ඇේ එම අපශසුල අයිරම්මළටද නොලෆටහුණළ නොව්..

“ම් ෂමයළ ඕලළ ශොයන්න නෆතුල ඇති පුතළ.. අනි අේ ොකුේ

ලෆඩට ගියළම ළේ එක් කියළ වල්ම් රන්නද..?”


මලේ තළලට ඇයට මද වශනයක් දෆනුණද සිේ ව චකිතය මුළුමනින්ම පශල ගිේ නෆත.. වංේ උඩුමශට ගොවහ යථළේථය දකිනලළට අ මෆති ව අයිරම්මළ පොේඩ වමග එක්ල ෆරම් බෝඩය වොයළ දුන්න් පවුල් වළමය රැකිය යුතු නිවළලනි..

“මං නං අයියළ තරම්ම ෆරම් ලට දක් න.. එයේ එක් වල්ම්

ෂොේ මං ශෆමදළම පරළදයි..”

ෆරම් බෝේයට පඩුලේ දමළ ඉේතන් ව වන අතර ලළරේ වංේක් සිනළවමින් කීව්ය.. තමළද කුඩළ සිටම ෆරම් ගෆසීමට දක් ලග සිතුමිණී නොකියළ උන්න් එය ක්රිමයළලන් ඔේපු ර පන්ලන අදශසිනි.. තමළ ොකු අයියළල ශලේ ොකු මළමළේ පුතළල ෆරම් ලලින් පෆරදව ලළර ගණන ොතක්දෆයි සිතුමිණීට මත නොමෆති තරම්ය..

“ම් ෂමයළ ඇවිේ දුලට රදර රනලද මංදළ..?”

“න අම්මළ.. මමේ ෆරම් ගශන්න ෆමතියි..”

වංක්ේ ේරුථම ලළරය සිතුමිණිට බළ දුන්න් ඈ ෆරම් ලට ොතරම් දක්දෆයි දෆනගෆනීමටය.. සිතුමිණි සිය ළ රෝව පෆශෆ දිගු අතෆගිලි විදළ ඉේතන් රවුම තමළට අලෆසි වේ ශරලළ ගේේ වංක්ේේ මුහුණට බෆරෑරුම් පණුමක් එක් රමිනි..

“ ඩන්න පුංචි නෝන කුඩු ලළ යන්න..”

ොශදෝ සිට ශොරන් එබි ම් ෂ පොේඩ ගෆසුව්ය.. සිතුමිණී දබරගිල් මෆදගිල් මත තබළ ඉේතන්ට ගෆස ව්ගලේ පශරට සුදු ඉේතන් දදනක්ම වංක්ේ උන් දසින් ලට ලෆටුණි..

“අන්න.. ජළති පළර..”

පොේඩ නෆලතේ ගෆසුව් ඔවුන් දදනළ ෂගටම විේ බිම ලළඩිගන්නළ අතරලළරේය.. වංක්ේේ සිතට පුංචි මදි මක් වේම තම නනන්ඩිය ගෆන ආඩම්බරයක්ද ඇතිවිය..


“මං ඉල්න් ලද මංදළ..”

සිතුමිණී ඊෂග ලළරේදි පිට පිටම ඉේතන් ලට යලේදී වංක්ේ තමළටම මුමුණළ ගේතළය.. ඔහුේ තමළට ශෆකි උපරිමයන් වල්ම් ද ඔහුේ ඉේතන් තුන් දනක් ඉතිරිල තිබියදී සිතුමිණී ජයේරශශණය ල් ඉතළමේ පශසුලනි..

“මච්චර ශොදට ෆරම් ගශන ල්ක් මං දෆක් මයි.. අේ

අයියළ උනේ ඔයළට පරදින්න බෆරි න..”

වංක්ේ කී තළල බොරුලක් නොව්.. වංදීප ොශොමටේ මතු දින පරදින බල සිතුමිණී දෆන උන්නළය.. නමුේ ඈ එය ලචන ලට පරලුව් නෆත..

වංදීප ගට ගොඩ වේ නිලව තුළින් එන වතුටු සිනළ ශඩට න්දමිනි.. මිදුල් නතර ර තිබන ළරය දුටු ඔහු සිතුව් තළේතළ පෆමිණ ඇතෆයි කියළය.. නමුේ වළේ උන් පිරිව දුටු ඔහුට පුදුම

සිතුණි.. සිතුමිණීේ, වංක්ේ වමග සිනළ සිසී ෆරම් ගශනලළ දුටු විට දුක් මුසු ඊරිසියළලක් වංදීපේ සිත ලළ ගේේය..

“ආ.. පුතළ එනලළ දෆක් ලේ න..”

වංදීපල දුටු විගව මල කියේදි සිතුමිණීේ අත රැදි ඉේතළ ගිලිහී ගිේය..

“මො ද ශෝ උන්..? ඇයි ම් බයලළ..?”

වංදීපල දුටු විටම සිතුමිණීේ ඉරියව් ලනවහල ගිය බල වංක්ේ ලටශළ ගේේ ඔහු ශොදින් ඇයල නිරීක්ණය නිවළලනි.. පිරිව ඉදිරිේ තමළ ශෆසිරිය යුේේ වේදෆයි ලටශළ ත නොවුණ සිතුමිණී ත වලළය..

“ඔන්න අයියළ අදනං සිතල රිලීවහ රන්න බ.. අපි ොකු ලෆඩක්..

ඔයළ අයිරම්මට කියළ ේ ශදළගන්න..”


සිතුමිණීේ අපශසුල දුටු වංක්ේ සිතුව් ඈ මතනින් නෆගිට යළමට තනනලළ කියළය.. එනිවළ ඔහු සිය වොයුරළගන් ඇයල මදක් ගලළ ගේේය..

වංදීපට නම් දෆනුේ දෆඩි ආේමළණු ම්පළලකි.. සිතුමිණි ලෆඩ නිරත උන්නද තෆනද තමළේ ේ එ පිළිය ලන්න් අයිරම්මළේ අතින් බල වංදීප දෆන උන්න්ය.. ඔහු මශන්සි බල අගලමින් පිරිව මග ශෆර ගිේ එම නිවළලනි..

“ඔයළළ වල්ම් රන්න ො.. මං ගිහින් ොකට ේ ශදන්නම්..”

එවේ කියූ වංදීපේ මල අයිරම්මළ වමග කුවහසියට ගිේය..

“අයියට තරශ ගියළද දන්න නංගි.. මං පොඩි ජෝක් එ ක් ල්..”

“එයළට තරශළ යන්න න..”

හිතළ මතළ නොවුනද සිතුමිණීේ මුවින් එලදන් ගිලිහුණි.. වංක්ේ සිතුව් තම වොයුරළට ෆබී ඇේේ ශොද ේරුම්ගෆනීමක් වහිත බිරිදක් කියළය.. නමුේ සිතුමිණී අදශවහ ල් එය නොව්.. ඈ එවේ කීව් තමළ රන වම දයක්ම වංදීප ඉලවළ සිටින නිවළලනි..

“මම කියනලට ඔයළ අයියළ එක් එ අතක් වල්ම් රන්න..”

වංක්ේ ෂ ඉල්ලීම ඉටුකිරීමට තමළට නොශෆකි බල සිතුමිණී දෆන උන්නද ඈ කිසිලක් පෆලසුව් නෆත.. වංදීප ඇගපත වෝදළ පෆමිණි පසු වොයුරන් දදනළට වල්ම් කිරීමට ඉඩ ශෆර ඈ කුවහසියට ලෆදුණළය..

“අම්මේ ඇවිේ ඉන්න එක් අපි සයිේ රයිවහ ශදමු අයිරම්ම..”

සිතුමිණීේ යෝජනළල අයිරම්මළ පුදුමයට පේ කිරීමට වමේ විය.. වංදීපට රන ලනවහ ම් දව බන විට සිතුමිණී ඔහුේ පවුල් අයට මව වේ ළර කිරීම වෆබෆවින්ම අරුමයකි.. නමුේ සිතුමිණී


අනුගමනය රමින් උන්න් රඛිතගන් ෆබුණු උපදවහ බල කිසිලකුේ දෆන උන්න් නෆත.. ඔහු ඇයට උපදවහ දී තිබුේ වංදීපගන් පමණක් දුරවහ වී අන් අයේ සිේ දිනළ ගෆනීමටය.. එවිට මතු දින ඈ එම පවු අත ශෆර පෆමිණියද ෝ ය ශමුව් ඈ ලෆරදි ළරය නොව්.. ලෆරදි රු ලන්වේ වංදීපය..

****************************

රෑ මන් පසු වංදීප ශළ වංක්ේ මිදුට වී තළබශ නිරතල උන්ශ..

“ ොශද මල්ලි ශට ඉන්ටේවිව් එ ..?”

“රවහටුරන්ට් එ අයියළ.. එ වුන්ට්වහ ඇසිවහටන් පෝවහට් එ ක්..”

වංක්ේ ම් ලන විට ලරේ ගණ ළධි ළරී ආයතනේ අන්තේ මධ්ේ විභළගයට සදළනම් සිසුලකි.. එනිවළ එම තනතුර ඔහුට සුදුසු බල වංදීපට ලෆටහුණි..

“තෆන ොතනද මල්ලි..? ඔයළ යන්න දන්නලද..?”

“පළර ශොයන් තමළ යන්න ලන්න.. ේරීයන් පළක් රවහට් කියළ

තෆනක්..”

ඒ තළල ඇසුණු වංදීපේ ද නින් ගිණි පිට විය.. ේරී න් පළක් රවහට්

යනු රඛිත, සිතුමිණීල රැගන ගියළ යෆයි කී තළනළයමයි..

“ඔයළ එතන දන්නලද අයිය..?”

සිය වොයුරළ ක්නි ල නිහේද වේ මන්දෆයි ලටශළ ගත නොවුණ වංක්ේ විමසුව්ය..

“ටි ක් විතර දන්නලළ.. ම්.. ඔයළ අම්මේ එක් ද යන්න හිතන්

ඉන්න..?”


“න.. අම්මළ ආල ඔයළල බන්න ඕන මට.. මං තනියම යන්න..”

“න න.. තනියම යන්න එපළ.. මං එන්නම්..”

වංදීප එවේ කීව් එය බදු තෆනක්දෆයි දෆනගෆනීමට අලෆසි ව නිවළය..

“අයියට ශට ලෆඩන්..?”

“ මක් න.. මං නිලළඩුලක් දළන්නම්.. කීයටද යන්න ඕන..?”

“දශයට..”

“ශරි එශනං.. අපි දන්නළ යමු..”

වංදීප අලවන් තීන්දුල දුන් පසු වංක්ේ සිතුමිණීල මළත ළලට ඈදළ ගේේය..

“ශරි මශන්සියි මල්ලි.. නිදියමු න්ද..?”

තම පවුල් ජීවිතය ගෆන ශළ සිතුමිණී ගෆන ලෆඩිදුර තළකිරීම වංදීප සිතළ මතළම මගරිේය.. ඒ බල ලෆටහුණු ශයින් වංක්ේ ඉන් එශළ කිසිලක් විමසුව් නෆත.. නමුදු.. ඉවහවර ශෆම දයක්ම තමළ ශළ කීමට පුරුදුල සිටි වොයුරළේ මම ලනව වංක්ේට ගන ආව් ණගළටුලකි.

“පරිවහවමින් ගිහින් එන්න පුේ එශනං..”

වම්මුඛ පරීක්ණයට යළමට වෆරසුන වංක්ේ සිය මලට ලදිේදී ඈ දයළබරල කීලළය.. වංදීප ළරය පණ ගන්ලළ බළ උන්න් වොයුරළ එන තක් වුලද ඔහුේ දවහ රැදී තිබුේ වංක්ේට අතට අත දී සුභ පතන සිතුමිණී දවය..

“සිත නංගිග හිනළල ශරි සිරියළලන්තයි අයිය.. අද නං ජොේ එ

ෂුලේ..”


එවේ කියළගනම වංක්ේ රියට ගොඩ උනි.. දිගු හුවහමක් පිට වංදීප කිසිලක් නොකියළම රිය පළරට ගේේය..

“මො ද ශෝ..? ඊරිසියළ හිතුනද..? මං කිව්ල ඇේත..”

ඒ තළල ඇේතක් බල වංදීපද දනී.. නමුේ ගෆටළුල ඇේේ එතන නොව්.. සිතුමිණී එලන් සිරියළලන්ත සිනශලකින් කිසිදළ වංදීපට වංේරලශ ර නෆත.. ඔහු එම සිනශල දෆ ඇේේ ඇය අන් අය ශළ සිනළවන විට පමණි..

“ඇේරවහ එ තියනලද..?”

සිය වොයුරළ යළිේ ලරක් තමළල මග ශෆරි බල දෆනුණ වංක්ේ ලිපිනය ලියූ ො ෆබෆල් නිශඩලම ඔහුට පව්ය..

පළේ ව නළම පුලරු ලලින් අං වොයළ ගේ වංදීප ේරීනන් පළක් රවහට් ලත ලළශනය පෆදවේ අධි ව්ගයනි.. වංක්ේ වම්මුඛ පරීක්ණයට පනී සිටින යුතුල ඇේේ දශයට වුලද නලය ශමළර ලන විට ඔහු එහි ගළ විය.. වංක්ේ රියන් බෆව තළනළයම තුෂට පිය මනිේදී වංදීප ලළශනය විළ ේ ක් ගවහ වලනක් රළ ගන ගිේය.. එ ලරම ඔහුේ නතට ශසුවේ දෆ පුරුදු මුහුණකි..

තම වොයුරළේ ලයවට වමළන ලයවක් පන්නුම් ඔහු ලරක්දෆයි වංදීපට සිහිවේ ඔහු බයිසි යට නෆග නික්ම ගියළටේ පසුලය.. ඒ ලරකු නොල.. තම නිේයළ නුක බිරිදේ ආදරලන්තයළ ශලේ රඛිතයි.. තම මංග දිනය දලවේද පෆමිණි ඔහු සිතුමිණී ශළ කුලුපගුල තළ ර අයුරු වංදීපට අද මන් මත තිේ.. ටි ව්ළලක් ල්පනළ රමින් උන් වංදීප රියන් බෆව පිළිගෆනීම් අංය ලත යේදි එහි වේල යන් ඔහුට සිනශලකින් වංේරිශ ෂේය..

“මල්ලි.. අර දෆන් බයික් එක් ගිේ මශට ආපු වහටමේ

නක්ද..?”

“ වහටමේ..?”


දබරගිල්න් නි ටට තට්ටු රමින් මදක් ල්පනළ වේලයළේ මුහුණ සිනළලකින් ඔපලේ විණි..

“වේ අශන්න රඛිත මශේතයද..?”

“ඔව්.. ඔව්.. එයළල දන්නලද..?”

“මො ෝ වේ නොදන්න..? ඔය අේ මශේතයග යළළුලක්න..”

“මශේතයළ කිව්ල..?”

“අේ බොවහග පුතළ.. එයයි රඛිත මශේතයයි ශොද යළළුලො.. වේ

එයළල අදුනනලද..?”

වේල යළ වංදීපේ මුහුණට එබී බේදී වංදීප ඔහුට ලනවක් නොශෆගන වේ සිනළසුන්ය..

“ඔව්.. ම් ටි ක් දන්නලළ.. ෂිට්.. ගිය වතියේ මට පොරල මිවහ උනළ..

ොශද අදේ මිවහ උනළන..”

රඛිත ගිය වතිේ මහි පෆමිණිේ නම් එයද මොහු දන්නලළ ඇතෆයි අනුමළන වංදීප මුවළලක් කීව්ය.. එයට වේල යළේ මුහුේ

ඇදුන් ෆජ්ජළශීලී සිනළලකි..

“ඇයි මල්ලි..?”

“ගිය වතිය රඛිත මශේතයළ ආල ගණු ෂමයේ එක් .. අර

ොණඩ දිග සුදු ගේල්..”

“ආ.. මං එයළල දන්නලළ..”

වංදීප ඇගට පතට නොදෆනී කීව් තමළ රඛිත ගෆන ශළ ඔහුේ ගණු ෂමයළ ගෆන දන්නළ බල ඇගවීමටය..

“වේ වුද..?”


නොසීත මොශොත වේල යළ ඇස පෆනයන් වන්දීප මදක් තෆති ගෆන්විය..

“මං චතුරළන්.. එයළග යළළුලක්ග අයියළ නක්..”

“රඛිත මශේතයළ නිතරම මශළට එනලළ වේ.. වේ ෝල් එ ක් දීළ

එන්න..”

වේල ළයට වහතුති වංදීප නෆලතේ ළරයට ආව් තෝන්තු ව මනවකිනි.. ළේයළය තුෂට ගිය වොයුරළ ඒමට තල ල් ව්ළ ඇති බෆවින් ඔහු ආවනය පසුපවට ර මදක් ඇවුේය..

මහි වේල යින් කියළ වට ම් තෆන රඛිතට ශොද හුරු පුරුදු තෆනකි.. එශයින් ඔහු නෆලත ලරක් සිතුමිණීල මතනට රැගන ඒම් ඉඩ ඩ ඇත.. තම වොයුරළට මහි රැකියළල ෆබුණොේ එය මශළ ආරවු ට මු බල වංදීපට ලෆටහුණි.. එශයින් යුතු වේ වංක්ේට සුදුසු ලනේ රැකියළලක් ඩිනමින් වොයළ දීමය.. නමුේ වංක්ේ ම් රැකියළලට ෆමති වලශොේ..

වංදීපේ ඔළුල ය ළේ ම්ම මන් අවුල් වශගත වී තිබිණී.. ඔහු වංක්ේට රැකියළල නොෆේලළ යන්න එ සිතින් ේරළුේථනළ ෂේය..

“අයිය.. යමු..”

පෆය ට ආවන්න ළයක් ල්පනළ ොල වෆරිවරමින් උන් වංදීප , වංක්ේේ ශඩට තිගෆවහසුණි..

“මො ද උන් මල්ලි..?”

ඔහු රිය පණ ගන්ලළ ගෆනීමටේ පර විමවළ සිටිේය.. වංක්ේ බොශෝ වෆශෆල්ලුලන් සිනළ සී අසුනට බර උනි..

“යමු ො.. යන ගමන් කියන්නම්..”


කිෝ මීටේ බළගය ට ආවන්න දුරක් ගියද වංක්ේ තළ නො ශයින් වංදීප නෆලතේ එම පෆනයම ඇසුව්ය..

“ජොේ එ ශරි අයිය.. බන වතිය ඉදළ එන්න කිව්ලළ..”

“ඔයළට ගදර ඉදළ මශ එන්න දුරයින මල්ලි.. ඔයළ ෆමතිද..?”

“දුර නම් අවුක් න.. මට ඔයළග ගදර ඉදළ ශරි එන්න බෆරිය..”

වංදීපේ හිව නෆලත ලරක් ගිනි ගේේය.. සිතුමිණීේ ලනවක් නොවුණළනම් තල පවුම විේ මහි නතර වලද ඔහුට ේරතහනයක් නෆත.. නමුේ නිලවේ ලළතළලරණය අනුල වංක්ේල නතර ර ගෆනීම

වෆබෆවින්ම ගෆටළුලකි..

“වෆරි එ කීයද..?”

“පෂලනි මළව ශේ දොොවහ දළශක් දන්නම් කිව්ලළ..”

“දොොවහ දළශක් කියන්න පඩියක්ද ෂමයො..? ඇයි ඔයළ ඒ ගළණට

ෆමති උන්..?”

වංදීප කීව් හිතට එ ග තළලක් නොව්.. පපුරුේදක් නෆති තම වොයුරළට එම පඩිය දෆනට ේේමළණලේ බල ඔහු අේදෆකීමන් දනී.. නමුේ ඔහුට අලෆසි වේ මොනලළ ශෝ කියළ වංක්ේේ සිත ම් රැකියළලන් මිදීමටය..

“මට තළම අයියට ලේ එක්වහපීරියන්වහ එ ක් නන අයිය.. ඒ නිවළ

දෆනට ම් ගළන ඇති.. මළව ශයන් පඩි ලෆඩි රනලළ කිව්ලළ.. ඒේ..”

කුමක්දෝ කියන්න තෆන වංක්ේ, වංදීප දව යටෆසින් බළ එය ගි ගේේය..

“ඇයි.. මො ක්ද ේරවහන..?”


“මං හිතුල අයිය බෝේ ලන එ ශොදයි කියළ.. මම එශ ඉන්න

එ සිතු නංගිට උනේ රදරයක් ලයි..”

තමළ ශෆර අන් කිසිලක් සිතට රදරයක් නොලන බල වංදීප දනී.. වංක්ේ තම නිලවේ නතර වලශොේ සිතුමිණී තමළට රිදවීමට ඔහුලද ආයුධයක් ර ගෆනීමට බෆරි නෆත..

“දොොවහ දළශකින් බොඩින් ගළවහතු ගලළ න්න බොන්න ගියළම

කීයද ඉතුරු ලන්න..?”

වංදීප ඔහුට යමක් නොකියළ කීව්ය.. එය මනළල ලෆටහුණු වංක්ේ නිලවට එන තක් ෂේ ල්පනළ කිරීම පමණි..

එදින වලව වංක්ේ ශළමල වංදීපේ නිලසින් නික්ම ගිේ එතරම් හිත ශොදකින් නොව්.. එයට ශේතුල වංදීපේ ලනව වංක්ේ සිය මලට ශලිදරව් කිරීමය.. නමුදු ඔවුන් දප උන්න් සිතුමිණී රහි බොශෝ පෆශෆදීමකිනි.. ඔවුනට නිතර ඇවිේ යන්නයි ඈ ඉල්ලීම නිවළ එම පෆශෆදීම තලේ ලෆඩිවිය..

මල ශළ වොයුරළ නික්ම ගිය ලල් පටන් වංදීප ල්පනළ ල් වංක්ේට ලනේ රැකියළලක් වොයළ දීම පිළිබදලය.. අලවළනේ ඔහුට සිය මිතුරු ේල සිහිපේ විනි.. ඔහුද නම ගිය පෞේගලි ආයතනය විධළය හේරණිේ රැකියළලක් රන අයකු නිවළ එම ටයුේත එතරම් අසීරු නොවිය ශෆ .. එශයින් ේල අමතළ ම් පිළිබද තළ ර යුතු බලේ වංදීප සිතළ ගේේය

ළය දින වති ගවී ගිේ සිතුමිණීල ශළ වංදීපල තල තලේ ඈේ

රලමිනි.. සිතුමිණී , වංදීපල නොව ළ ශෆරිේ වී නමුදු ඈ රඛිත වමග ව වම්බන්ධතළලය නතර ෂේ නෆත.. වේ ලතේ ඈ ඔහුල මුණ ගෆසීම මශ ශෆර සිටි නිවළ එම වම්බන්ධතළලයද දුර ථන ඇමතුම් ලට පමණක් සීමළ විය..

දිනක් රළේරිුේ වංදීප නිවව් සිටියදී සිතුමිණී ඉංේරීසි චිේරමපටයක් බමින් උන්නළය.. එය ශොල්මන් ලලින් පිරි පළළු නිලව තළලකි..


මශළ ලෆසි ලසිනළ රළේරිංය නිලවේ දොර ජනල් ඉේ ඇරන ලෆවන එම බිය රු රපරළමු දව සිතුමිණී බළ සිටිේ දෆඩි චකිතයනි.. රපලළහිනය ලවළ දෆමීමට ඇයට අලෆසි වලද තළව් ව කුතුශය නිවළ ඇය දිගටම එය නෆරඹුලළය.. එහි එක් රපරළමුල විදුලිය බිද ලෆටීමක් සිදු ව අතර ඉන් පසු අකුණු එළියට පන්ව අවළමළන්යළය දේනය ඇේ සිරුේ ොමු ඩෆශෆ ගෆන්වීමට වමේ විය..

“පුංචි නෝන.. ඔය පිචේ එ බන්නම ඕනද..?”

ම ළමරේ සිටි අයිරම්මළ සිතුමිණිගන් විමවළ සිටිේ එම දේන පෂ ඇයලද අශපසුතළලයට පේ ෂ බෆවිනි.. ඇේ ශඩ ඇසුණු වෆනින් සිතුමිණී රපලළහිනිය නිලළ දෆම්ම් ඇේ ඔලදනට කී රු වීමට ලඩළ තමළල බියපේල සිටි නිවළය..

“ඔය ලේ ේලල් බළ නින්දට ගියළම එ එ වි ළර ේන්න

ගන්නලළ නෝන..”

සිතුමිණී තම කීමට ක්නි ේර තිචළර දෆක්වීම ගෆන වතුටට පේ අයිරම්මළ තල දුරට්ත ඇයට රුණු පෆශෆදිලි ෂළය.. ඈ එලදන් අවළ උන්නද අයිරම්මළේ මතයට විරුේධල ලදනක් ශෝ කීමට උේසු වේ නෆත...

“මං නිදියන්න යනලළ අයිරම්මළ..”

රළේරී ම ගෆනීමට ශෝ පමළ නොවුණ සිතුමිණී නිශඩලම ළමරයට ගොවහ දොර ලවළ ගේේය..

“අපරළද ශොදම ශරියදි අයිරම්මළ ලෆේ ලන්..”

ළටේ ශොරන් කුළුණ ට මුලළවී රුපලළහිනිය නරඹමින් උන් පොේේ නම් ම් සිදුවීම ගෆන තරහින් උන්නළය..

“උඹ තමයි නෝනට ඔය ඕන නෆති ම ඉව් ගනෆල්ළ

දන්න..”


“මං ගනෆල්ළ දන්න පුංචි නෝන ඉල්න ඒලන.. එශමනං

ඉතිං අයිරම්මළ ශරි වංදීප මශේතයළ ශරි ගනෆල්ළ දන්න..”

වළේ අදුරු මුල් ට වී ඉශත දබවහ සියල් අවළ උන් වංදීපට දෆඩි ම්පණයක් දෆනුණි.. පොේේ කියනළ වට සිතුමිණී තමළ වමග පෆමිණන්න් නම් තමළ ඇයට ශොල්මන් චිත්‍රපට ලනුලට සුන්දර ආදර තළ රැගන දන්න්ය.. නමුේ ගෆටළුල වේ ඈ තලමේ තමළ පිටවහතරයකු ව ශළ දෆකීමයි..

නින්ේ උන් සිතුමිණී රෑ මෆද ශරිේ අලදි වේ අකුණු වශග ඇති ව තද ලෆවහවටය.. විටින් විට ශට ගේ විදුලි ටීම් නිවළ ළමරය රිදී පෆශෆයන් ආෝ මේ ලේදී ඇයට නින්දට පර බෆල චිේේපටය සිහියට නෆගුණි.. එහි වේද මලන්ම ලෆසි වහිත ව ළගුණයකි.. මශ ශඩින් ගොරල ගොරලළ ලහින ලෆවහව ඇේ සිතට භීතියක් ගන ඒමට වමේ විය.. ළමරේ ජන් ලට එපිටින් කිසිලකු ඇවිදිනලළ ලෆනි ශඩක්ද තමළට ඇසුේ සිේ ව තිගෆවහම නිවළ බල ඈ දෆන උන්න් නෆත..

පෆය බළගය ට ආවන්න ළයක් තම හිතේ වමග තේ රමින් උන් සිතුමිණී අලවළනේ තීරණය ට එෂඹී සින් ඇදන් බෆව ගේේය.. ඇයට වේ වි ල්ප ද කි.. එක් අයිරම්මළල ම් ළමරයට ගන්ලළ ගෆනීමයි.. අනත තමළ වංදීප නිදනළ ළමරයට යමය.. ඉන් පෂමුලෆන්න ක්රිමයළේම කිරීමට සිතුමිණී පසුබට වේ..

ම් මශ රෑ පඩිප බෆව පශ මළයට යළ යුතු ව නිවළලනි.. එනිවළ ඈ සිේ චකිතයන් යුතුල ක් වංදීපට ලනවහ ම් ර අද මව පෆමිණීම ඇයට මදි මක් වේ දෆනුනද ඇයට ලන ශෆකි යමක් නොවිය.. එශයින් ඈ සුපුරුදු සින්ම ඔහුේ ඇද පළමු රේදක් එෂළ එහි ලෆතිර ගේේය..

****************************

පසුදළ පළන්දර වංදීප තරමක් ව්ළවන අලදි වේ ඔහුට ආයතනේ වම්මුඛ පරීක්ණයක් මශයවීමට තිබ නිවළලනි.. ඇදන් බහිේදීම


තම ළමරේ බිම රදි ඩක් මත ලෆතිර හුන් සිතුමිණී දුටු ඔහුට තම දනේ අදශළ ගෆනීමට නොශෆකි විය.. මම නිලවට පෆමිණී මුල් දින දක් පමණක් මව නිදළ ගේ ඈ පසුල සිය ළමරයද අතශෆර යන්න ගියළය. එශයි ඇේ ම් ආගමනය වංදීපල ඹලන්නට වමේ උනි..

“සිත.. බබළ නෆගිටින්න..”

රළේරිතේ ලට ලෆවහවන් පරිවරය ශළ පොෂොල සීත වී ඇති නිවළ සිතුමිණී නිදළ උන්න් සීතල් ගෆශමිණි.. එනිවළ වංදීප ඇයල අලදි කිරීමට උේවළශ ෂේය..

වංදීපේ අේ උණුසුම් පශව ද සිතුමිණී නෆගිට ගේේ විදුලි වෆර ලෆදුණු මනි..

“ඇයි..?”

තමළ දව අනු ම්පළලන් බළ උන් වංදීපගන් ඈ විමසුව් තම චකිතය මශ ගරලළ ගෆනීමටය.. ඔහු අලදි වීමට ේරවථම නෆගිට ගත යුතු යෆයි සිතළ ගන පෆමිණීයද තමළ ේරමළද වීම නිවළ ඇයට දෆනුේ දෆඩි ෆජ්ජළලකි..

“බිම සීතයි..”

සිතුමිණීේ මුහුණින් දනේ ඉලතට නොගන වංදීප පලවළ සිටිේය.. සීත උදවන පින්න මක් වේ පිපී තිබ තම බිරිදේ මුහුණ සිප ගෆනීමට ඇේනම් එය ොතරම් සුන්දර විය ශෆකිදෆයි වංදීප සිතේදීම එය ලෆටහුණළක්මන් සිතුමිණී ලශළ නෆගිට ගේතළය.. තල මොශොතක් ශෝ ළමරේ පමළ නොව ඈ සිය ඇතිරිලි සියල්

රැගන පිටතට පෆමිණිේ ඔහුට මුහුණ දීම අපශළසු ව ශයිනි..

නමුේ වංදීප උන්න් වතුටිනි.. තමළ මශගෆර තනිල නිදළ ගෆනීමට ගිය ඇේ මම පුනරළගමනය ඔහු දුටුව් සුභ නිමිේතනි.. දිය නළ පෆමිණි


ඔහු ගීතයක් සිවුරුශම් බළමින් ඇද පෆෂද ගේේ සිය වතුට ේර ළ කිරීමට අන් මගක් නොව නිවළලනි..

“මශේතයළ අද වතුටින් ලේ..”

තනිලම සිනළවමින් ේ පළනය රනළ වංදීප දව බළ උන් අයිරම්මළ විමසුලළය..

“ශෆමදළම අමළල න අයිරම්ම..”

ඔහු සිනළ සි කී ද ලටශළ ගෆනීමට තරම් දෆනුමක් ඇයට වේ නෆත.. තමළ සිතුමිණීේ ේ එ රැගන යන විටේ ඈ සිය තනි ළමරේ නිදළ උන් නිවළ වංදීප මශතළ වතුටු වීමට තරම් ව ළරණළල කුම් දෆයි අයිරම්මළ නොදේතළය..

“මං යනලළ අයිරම්ම.. සිතල ශොදට බළගන්න..”

එවේ කී වංදීප නිලසින් නික්මුණි.. කිසිලක් ේරුම් ගත නොශෆකි ව අයිරම්මළ එතෆනම ගල් ගෆසී බළ උන්නළය..

“පුංචි නෝන තළම නිදිද අයිරම්ම..?”

වංදීප නික්ම ගිය පසු ේට්ටුල ලවළ පෆමිණි පොේේ විමවළ සිටිේය..

“උඹට මො ටද ඒ ලගක්..?”

“න.. ඉතිං.. පුංචි නෝන නෆගිට්ටළම මටේ අර චිේතරපටිය බන්න

පුළුලන්න..”

“මං උඹට කියන්න..”

තලේ යමක් කීමට වෆරසුන අයිරම්මළ එය ගි ගන පොේඩ දව තරහින් බළ උේනළය.. ඔහු තළල මග ශෆර එතනින් ලිවහවළ ගියද එම චිේේපටිය නිවළ පරදළ රළේරි ේ ව විපේයළවය දදනළම දෆන සිටිේ නෆත..


“වංදීප ගියළද අයිරම්මළ..?”

නිදි ඇදුම පිටින්ම පශෂට බෆව ආ සිතුමිණී අයිරම්මළගන් ඇස දයට ඇේ මුල පුදුමයන් විලර උනි.. ඇයට මය ශෆබලක්ද හීනයක්ද යන්න පලළ ලටශළගත නොශෆකි තරම්ය.. මතුලක් ළයට පුංචි නෝනේ මුවින් වංදීප යන නම පිට වී නොතිබීම එයට ශේතුලයි..

“ඇයි අයිරම්මළ බයලළ ලේ..?”

ඇේ පුදුමයට ශේතුල සිතුමිණීට ලශටළගත නොශෆකි විය..

“න.. ම්.. මශේතයළ ගියළ..”

ඒ ඇසී ඈ දිගු හුවහමක් ශලුලළය.. සිතුමිණී , වංදීප ගෆන විමසීම සුභ නිමිේතක් යෆයි අයිරම්මළ සිතළ ගේතද ඇය එවේ ඇසුව් වංදීපට මුහුණ දීමට ව අපශසුතළලය නිවළය..

“මශේතයළ අද ශරි වතුටින් ගිේ නෝන..”

“ඇයි ඒ..?”

“ඇයි කියන්න නම් මම දන්න න.. මං හිතුලළ පුංචි නෝන දන්නලළ

ඇති කියළ..”

අයිරම්මළ එවේ කීව් සිතුමිණී දව යටෆසින් බමිනි..

“මං.. අයිරම්මට පිවහසු..”

එවේ කියළ තළල යට ගෆසුලද සිතුමිණී උන්න් ඇතුෂතින් ෆෂඹීගනය.. තමළ වංදීපේ ළමරේ නිදළ ගෆනීමට යළම ඔහු ලරදලළ ලටශළ ගන ඇති බල ඇයට ලෆටහුණි..

****************************

වංදීප රැකියළලට ගොවහ එදින ළය ගත ල් ලනදළට ලඩළ වෆශෆල්ලුලනි.. උදවන අලදි ලන විට සිතුමිණිේ සුන්දර රුල ඇව


ගෆටීම ඔහුට ලනවහම අේදෆකීමක් විය.. තමළ ඇයල අලදි කිරීමට පර ඇයට ෂං වී බළ උන් ඒ විනළඩි කිහිපය ඔහුට ල්පයක් වේ දෆනුණි..

“මො ෝ..? අද වහවන ල්ක්ලේ ආලද..?”

වම්මුඛ පරීක්ණය අතරතුර ටි විව් යදි වංදීපට ෂං ව තිං

වරදම් ශඩින් විමවළ සිටිේය..

“ආපු ල්ො වහවනද නෆේද කියළ උඹේ දකින්න ඇතින..”

වංදීප පිළීතුරු බෆන්ේ මෆකී නොගිය සිනළලක් වමගිනි..

“න ඉතිං.. උඹ ළ ට පවහව තනියම හිනළ ලනලළ දෆක්

නිවයි මං ඇහුල..”

“න බං.. මට පොඩි තළලක් මතක් උනළ..”

මිතුරළගන් ේරීම පිණිව ඔහු ටට ආ දය පෆලසුව්ය.. නමුේ තිං එය විහලළව බලක් දිවහ වේ නෆත..

“ඕ නං තළලක් නමයි තන්දරයක් ලන්න ඕන.. මො ෝ

උඹළ දන්නළ තුන්දනළ ලන්නලේ යනලද..?”

තිං ේ ලදන් වංදීපේ සිත තු නලියමින් තිබ වතුට ලශළ ගි ගේේය.. ඔහුට දෆනුේ තමළට කිසිලකු පිහියන් ඇන්නළ බදු දෆවිල්කි..

“ඔන්න ඔන්න ඉතිං.. ආපහු ල්පනළ රන්න පටන් ගේතළ.. රිෆක්වහ

මචං.. මං ඒ නි මට ඇහුල..”

නමුේ වංදීපට ක්ණි ල යථළ තේලයට පේ වීමට ශෆකි වේ නෆත.. එය ලෆටහුණ තිං තළල ලනවහ ෂේය..

“මල්ලිග ජොේ එක් ලෆේ මො ක්ද ර ගේත.. ? ේල යළ

ඒ රළ දුන්නද..?”


“ශහම්.. උන්ග කුරුණග ේරළතන්ච් එ ට දළළ දුන්නළ.. එයළ දෆන්

ඒ ලෆඩ..”

ඔහු පිළීතුරු දුන්න් ඕනලට එපළලටය..

“ඉතිං උඹට තිබුණන් ඌල ම් ට දළන්න.. එශමනං අපිට

මිනිශටශොද වෆරි එ කුේ දන්න තිේබළ..”

තිං නොදෆන වුල තළලට ඇදගේේ වංදීපේ හිත රිදනළ මළත ළලක්මය.. වංක්ේ මම ආයතනයට බදලළ ගෆනීම පශසු දයක් බල වබලකි.. නමුේ ඔහු තම නිලවේ නතරල හිදීමට පෆමිණයශොේ එය සුළු පටු අපශසුලක් නොවිය ශෆ ..

“මිනිශට ගදර ඉදළ යන්න එන්න එශ ෂගයින..”

වංදීපේ නොවෆකිලිමේභළලය දුටු තිං ඔහුට පළඩුව් සිටීමට ඉඩ වවළ එතනින් නික්ම ගිේය..

වම්මුඛ පරීක්ණේ ලෆඩ අලවන් ලන විට දශලල් එ ේ පසුවී තිබිණි.. ඒ ලන විට වංදීප ඇතුලු පිරිව උන්න් ශොද ශෆටි විඩළබරලය.. දශලල් බේ පත අතින් ගේ වංදීප තම මිතුරන් දදනළ වොයළ භෝජනළගළරය ලත පිය නෆගිය.. නමුේ ඔහු එහි ඇතුල් වීමටේ ේරලථම ඔහුේ දුර ථනය නළද විය..

“ශෝ..”

“වංදීප.. මං රඛීත..”

ඒ ශඩ ඇසුණු වෆනින් වංදීප ගල් ගෆසී නෆලතුන්ය.. තමළේ හුවහම ගෆනීම් ව්ගය පලළ ලෆඩි ලනු ඔහුට දෆනුණි..

“මං එදළ කියපුලළ ශොයළ බෆලුලද..? තළල ඇේත න්ද..?”

නමුේ වංදීප ඔහුට පිළිතුරු දුන්න් නෆත.. නෆතශොේ පිළීතුරු දීමට තරම් ඔහුේ මුල විලර වේ නෆත..


“මො ද මචං ොළු ලළ.. ? අදේ මම ගේත පොඩි ඔේතුලක්

දන්න..”

වංදීපේ නෂ වපසින් දශඩිය බිදු ගළ ශෆන බලක් ඔහුට දෆනුණි.. ඔහු පසුපව තිබ ටි බිේතියට ශේේත වී ගේේය.. රඛිත කීමට වෆරවන්න් කුමක් වුලේ එය සුභ ආරංචියක් නොලන බල වංදීප දනී..

“උේ කිරිල්ලි අදේ ඉන්න මං ෂග..”

රඛිතේ ටශඩ තල දුරටේ අවළ සිටිය නොශෆකි ව වංදීප එම ඇමතුල විවන්ධි ර දෆමුව්ය.. උදවන තම ළමරේ ගෆලි ගෆසී නිදළ උන් තම සුරපිනිය ම් ලන විට රඛිතේ තුරුෂේ වෆනවන බල ඔහුට අදශළ ගෆනීමට තරම් නොශෆකි විය.. නමුේ පර දිනය දී මලන් සිේධියක් සිදු ව නිවළ මය අවිහලළව කිරීමට තරම් ශේතුලක් නෆත..

ඇමතුමන් පසුල රඛිතට නම් දෆනුන් කුරිරු වතුටකි.. උදවන සිතුමිණි අමතන විට ඈ අංජුළ මුණ ගෆසීමට සදළනමින් සිටි නිවළ එම අලවහථළලන් ේරලයෝජන ගෆනීමට ඔහු උේවළශ ෂේය.. ඔහු වංදීපට මලන් ඇමතුමක් දුන්න එශයිනි.. ඉන් වංදීප ශොබෝ ෆෂඹිල්ට පේ ව බල රඛිතට පවක් විය..

වෆබෆවින්ම යුතු වේ කුමක්දෆයි ලටශළ ගත නොවුණු වංදීප අයිරම්මළට ඇමතුමක් ගේේය..

“සිතුමිණී ෝ අයිරම්මළ..?”

අයිරම්මළට පිළිතුරු දුන් වෆනින් ශෝ කීමටලේ පමළ නොව වංදීප විමවළ සිටිේය..

“පුංචි නෝන අංජුළ නෝනග ගදර ගියළ..”

“කීයට විතරද..?”


“දෆන් ගිහින් පෆය ට ලෆඩියි මශේතයො..”

වංධීප ඇමතුම විවන්දි ර දෆමුව් අංජුළ ඇමතීමටය.. නමුේ සිත තු ව බය නිවළ ඔහුට අංජුළේ දුර ථන අං ය වොයළ ගෆනීමට අපශසු වේය.. පර දින අංජුළ ඇේ අං ය ලියළ දුන් ො ෆබෆල් තමළ ළමරේ තෆබුලළදෆයි ඔහු තුෂ වේ වෆ යකි..

“උඹ මො ක්ද බං මතන්ට ලළ රන්න.. ? අපි අරශ උඹ

එන න් බං ඉන්නලළ බඩගින්න..”

අමි ෂගට එන තුරුම වංදීප දුටුව් නෆත..

“මොනලද බං ම් බේ එ ේ කිහිල් ගශගන ශොයන්න..?”

මිතුරළේ නොවන්සුන් බල දුටු අමි නෆලතේ විමවළ සිටිේය.. නමුේ වංදීපට එය නසුන ගළනය..

“උඹ ම් අරන් ගිහින් ළපං.. මං පොඩි ගමනක් ගිහින් එන්නම්..”

තම බේපත අමිේ අතට දුන් වංදීප නෆලත සිය කුටිය රළ දිල ආව් ටි නිලළඩුලක් බළ ගන්නළ අදශසිනි..

“මචං උඹ ඔය ොශද දුලන්න ශදන්න.. ? මො ක්ද ලළ

තියන්න කියපං..?”

ඔහු නොදුටුලළට අමිද ඔහු පසු පව දිලවිේ තිබුණි.. වංදීපේ ම් ලනවහ ශෆසිරීම අමිට ලටශළගත ශෆකි වේ නෆත..

“මං විගශට එනලළ.. ඇවිේ කියන්නම් ො.. උඹ ළපං..”

වංදීප අලවන් ලචන කිහිපය කීව් යතුර රැගන ළරය ලත දුලනළ අතරලළරේය.. අමි යමක් කීමට මුල විලර රන විටේ වංදීප නොපනී ගොවහ තිබිණි..


“උඹ ඔය යන ගමන මො ක් උනේ ඒ ඒ තරම් ශොද ගමනක්

නමයි.. පරිවහවමින් මචං..”

අමි තමළට මුමුණළ ගේේය..

“මොන මගුක්ද බං මතන රන්න..? මං උඹළ දන්නළ එන ල්

න්ච් රම් එක් ට්ට නලළ..”

වංදීපල ෆටුල ඒමට පෆමිණි අමිද ේර මළද ව නිවළ තිං ඔවුන් දදනළල වොයළ පෆමිණීේය.. ඒ ලන විට අමිේ උන්න් වංදීපේ කුටිේ දොරට ශේේතු වී ල්පනළ රමිනි..

“අර ගියළ මචං.. මට ඒ ගමන එච්චර ඇල්ලුල න..”

වංදීප ගිය මග ඔවහව දනේ යෆව අමි පලවළ සිටිේය..

“වංදීපයළ ොශද ගිේ..?”

“අන් මංදළ.. බේ එ ේ මේ අතට දීළ ඉක්මනට එනලළ කියළ

ගන ගියළ..”

“ ළේ එක්..?”

“ශහම්..”

දදනළම මොශොතක් තනි තනිල ල්පනළව් යදී උන්ශ.. වංදීප උදවන වතුටින් සිටීමේ තමළේ තළලක් නිවළ ඔහු නොවන්සුන් වීමේ මම නික්ම යළමට වම්බන්ධදෆයි තිං තුෂ වේ ගෆටළුලකි.. නමුේ වංදීප එලන් ේරළවතමි සිේධි ලට නොවෆන බුේධිමේ අයකු බලද ඔහු දෆන සිටියළය..

“යමං ඉතිං.. ඌ එන ල් අපි උපලළව රන්නය.. ගිහින් මු..”

වංදීප පෆමිණන තුරු යමක් අනුමළන ෂ නොශෆකි ව ඔවුන් දදනළ නෆලත ම ළමරය දවට පළ නෆගීය.


වංදීප තම ආයතනයන් පිටවේ නිලවට විේ අංජුළේ දුර ථන අං ය වොයළ ගන්නළ අදශසින් වුලද මගදී ඔහු එම තීරණය ලනවහ ෂේය.. සිතුමිණිළේ නිලවට යළබද නිලව පදිංචිල උන් අංජුළ වොයළ යළ ශෆකි නම් මම ගෆටළුල නිරළ රණය ර ගත ශෆකි බල ඔහුට ලෆටහුණි..

තමළ පෆමිණිේ අරුේ සුන් ගමනක් යෆයි ලර සිතුනද වංදීප සිය තීරණය ලනවහ ල් නෆත.. ඔහු අංජුළ කියළ තිබ මං වකුණු ඔවහවේ රිය ධළලනය ෂේය.. සිතුමිණීළේ නිලවට පර තිබ වන්ධීයකින් ශෆරී ගමන් ඔහුට සුපුරුදු රුලක් නත ගෆටුණි.. ඒ

අන කු නොල ඔහු මුණ ගෆසීමට පෆමිණි අංජුළමය.. වංදීප , අංජුළට වමී ර රිය නතර ෂේය.. ඈ පශේ වී බෆලුව් තරහිනි..

“ආ.. ම් වංදීප අයියන්.. මං ම් බෆලුලළ මළල ශේපන්න ශෆදුල වුද

කියළ..”

ලළශනේ පෆති වීදරුල පශේ පසු වංදීපල ශදුනළගේ අංජුළ වතුටින් තපලලළය..

“සිත ෝ නංගි..?”

“සිත.. ම් අේ සිතුමිණී..?”

අංජුළ විමසුව් පුදුමයනි.. ම් අව්ළව් තමළේ නිලව වොයළ පෆමිණි වංදීප තම මිතුරියල විමවළ සිටීම ගෆන ඇයට ලෆටහුේ නෆත..

“මො ද අයියළ ලළ තියන්න..? සිත මශ ආල න..”

“ආල න..”

ඔහුේ දවහ දුළු පටයතකින් ලෆසී ගිේය.. සිතුමිණි පරදළ රැේ තම ළමරයට පෆමිණිේ අද තමළල දමළ යන නිවළ යෆයි වංදීපට දෆනුණි.. තම පුංචි බිරිද රහි මශේ ෝභ මක් දෆනුණ ඔහු රිේ

සුක් ළනමට හිව ගවළ ගේේය..


“අන් වංදීප අයියළ.. මො ද ම්.. ? සිත ොශද ගිහින්

තියන්න..?”

වංදීපේ වංව්ගී ශෆසිරීමන් බ ව ඈ අනක් පසින් දිල විේ රියට ගොඩ වලළය.. නමුේ වංදීප හිව එවව්ව් නෆත..

“ශරි.. ශරි.. අේ ේ ම් ඉවහවරශ තියන්න.. යමු ො.. ගිහින් තළ

රමු..”

එලර ඔහු දුළු පිරි දසින්ම අංජුළ දව ශෆරී බෆලුව්ය..

“නංගි ම් ොශ යන්නද පළරට ආල..?”

“මතන ේට යන්න කියළ.. මක් න අපි ගදරට යමු ො..”

අංජුළ බොශො පරැේත ොට වංදීපල සිය නිලවට ටුල ගියළය.. ඔවුන් දදනළල දුටු අංජුළේ මල ඉදිරියට දිල ආව් බයනි.. වංදීපේ තළල අවළ ගත යුතු ව නිවළ අංජුළ ඇශෆක් ලවළ සක්ම ව තම මල එතනින් ඉලේ ෂළය..

“අපි මශන් ඉදගමු..”

මිදුල් පිහිඹියළ ගව යට තිබ දිගු සිමන්ති බංකුලන් ඉදගේ අංජුළ වමීපල තළලට ඇදගේතළය..

මතක් ක් කිසිලකුට කියළගත නොශෆකිල තිබ තම නීරව පවුල් ජීවිතේ ඇතුෂළන්තය ඔහු ඇයට ශළි ර සිටිේ දුලු පිරි දසිනි.. තම සුන්දර මධුවමය ගවුණු ආ ළරයේ සිතුමිණී තමළල ශළ දකින ආ ළරයේ ඈ ලනේ ළමරයක් භළවිතයට ගන්නළ ආ ළරයේ නොවගලළ ශළි රේදී ඔහුේ දනේ මත නළියමින් තිබ දුළු ෆට ම්මුල් තමළ ගළ ගිේය.. ඒ දුටු අංජුළ නොශඩළ සිටිේ අසීරුලනි..


“ඉතිං අද මො ද උන්..? ඇයි අයියළ ශදිසියම මශ ආල..? සිත

ොශේ ශරි ගිහින්ද..?”

ලදළලේ නොමෆති ව රළජ ළරි ව්ළව් වංදීප තමළ වොයළ පෆමිණීම නිවළ අංජුළ විමවළ සිටිේය..

“ඊට ලින් කියන්න තල තළලක් තියනලළ නංගි..”

එවේ කියූ වංදීප සිතුමිණි, රඛිත වමග ේරීුන් පළක් තළනළයම ලත ගොවහ තිබ පුලත ශළි ෂේය.. එදින රඛිත තමළට දුර ථන ඇමතුමක් දුන් අයුරු සිතුමිණී ඇදගන පෆමිණි ඇදුම පලළ ඔහු ශරියටම විවහතර ෂ අයුරු වංදීප පලවළ සිටිේ ව්ලන සුළු ටශඩිනි..

“ශරි.. සිතුමිණී, රඛිතල මුණ ගෆහුණමයි කියළ අපි හිතමු ො.. ඒේ.. සිත රවහට් ශවුවහ එ ට ගියළ කියන එ රඛිතග බොරුලක් ලන්න

බෆරදි..?”

“න නංගි.. ඒ තළලේ ඇේත.. මං ශොයළළ බෆලුලළ.. රඛිත සිතල

එතනට අරන් ගිහින් තියනලළ.. එතන රඛිතට ශොද පුරුදු තෆනක්..”

සිතුමිණීේ ව්ළල බෆල න්ද පන්වල් ශළමුදුරුලන් කී ලදන් අංජුළට වෆනකින් සිහිපේ විනි.. සිතුමිණීේ හිත නෆලතී ඇේේ ලනත බල උන්ලශන්වේ පෆශෆදිලිල කී අයුරු ඇයට මතක්විය..

“ඉතිං අද..?”

අංජුළ විමසුලළය..

“අද න්ද..?”

පරදළ රැේ සිතුමිණී තම ළමරයට පෆමිණ නිදළගන තිබ බල ේරදථමයන් ශළි ෂ වංදීප දශලල් රඛිතගන් ද දුර ථන ඇමතුම ගෆනද වදශන් ෂේය..


“මං අයිරම්මට තළ ළ නංගි.. සිත ගදර නල්ලු.. එයළ ඔයළල මුණ

ගෆශන්න එනලළ කියළ දලල් ගදරින් ඇවිේ..”

අංජුළේ මල ේ ශදළගන පෆමිණි නිවළ දදනළම මොශොත ට ොළුල උන්ශ.. වංදීප ේ පළනය රන තුරු අංජුළ සිය මිතුරියට සිදු ව ේ ගෆන ල්පනළ කිරීමට උේවළශ ගේේය..

“සිත වමශර විට ගදර ගියළද දන්න න අයියළ.. ඉන්න ො..”

වංදීපල බංකුල මත මද ට තනි ර දෆම අංජුළ නිලවට දිල ගොවහ තම ජංගම දුර ථනය රැගන ආව්ය.. ඈ පෂමුල ඇමතුව් සිතුමිණීේ අං යයි.. නමුේ එය ක්රි යළවිරහිතල තිබුණි.. ඈ නෆලතේ සිතුමිණීළේ මශගදර අං ය ඇමතුලළය..

“අම්මළගන් ලින්ම අශන්නපළ නංගි.. එයළළ බ

ලනලන්..”

වංදීපේ තළලට අංජුළේ පපුල උණුවිය.. සිතුමිණී අහිමි රගෆනීමට උේවළශ රන්න් ොතරම් ගුණගුරු වහලළමිපුරුයක්දෆයි ඇයට සිතුණි..

“ශෝ ආන්ටි.. මං අංජු.. ඉතිං. ඇේතද.. ? ොශොමද අන් ල්ට

එශම..?”

“න.. මං නි ං ගේත..”

එශළ ඉමන් කියනළ ද නසුණද සිතුමිණි ඇේ දමළපියන් බෆලීමට ගොවහ නෆති ලග වංදීපට ලෆටහුණි.. නමුේ දිගටම ඔහු අංජුළේ ලදන් අවළ උන්න්ය..

“ශරි ශරි ආන්ටි.. ශරි.. මං යන දලව කියන්නං ො.. ආන්ටිේ

එන්න.. එශනං මං තියන්නං.. බුදු වරණයි..”


ඇමතුම විවන්ධි අංජුළ බළපොරොේතු ඩ ව දසින් වංදීප දව බෆලුලළය.. ඇයට දෆ ගත ශෆකි වේ ජීවිතයන් පෆරදුන ශෆගීම් රහිත මිනිවකුේ දුක්බර මුහුණකි..

“දෆන් එනලනං එන්න ශොදටම ලළ ඇති නංගි.. සිත එන එ ක්

න..”

ඔහු පෆලසුව් තමළටලේ ඇවන නවන ශඩින්ය..

“ආපහු ොයි එ ටේ ගදර ගිහින් බමුද අයියළ.. සිත ගදර

ඇවිේනං..”

“මං ආයේ ගේතොේ අයිරම්මළ බය ලයි නංගි.. ඔයළ නි මට අරන්

බන්න..”

වංදීප එම ටයුේත අංජුළට බළර ෂේය.. නමුේ එයින්ද ඵක් වේ නෆත.. සිතුමිණී තලම ගදර නොපෆමිණි බෆව් අයිරම්මළ කියළ තිබිණි..

“මං යනලළ නංගි.. මට ඔයළග නම්බේ එ දන්න.. නි ං ශරි සිත ආලොේ ශරි එයළ පණිවිඩයක් දුන්නොේ ශරි මට ෝල් රළ


වංදීපේ ජංගම දුර ථනය අතට ගේ අංජුළ දදනළේ දුර ථන අං ද හුලමළරු ර ගේතළය..

“ශදිසි තීරණ ගන්නපළ අයියළ.. බ නොවී අපි තල ටි ක්

ශොයළ බමු..”

පිවහවකු මන් විසි ලවී ළරය ලත ගමන් රන වංදීප දව බළ උන් අංජුළ පෆලසුව්ය.. නමුේ වංදීප එයට කිසිලක් කීව් නෆත..

****************************

අංජුළේ නිලවට එන බල පලවළ නිලසින් කින්මුණ සිතුමිණී අතරමගදී ඇේ තීරණය ලනවහ ර තිබිනි.. පරදළ රැේ වංදීපේ


ළමරේ නිදළ ගෆනීඹට යළම නිවළ ඈ උන්න් ෆජ්ජළලනි.. ඒනිවළ සිේ ව නොවන්සුන් බල මගශරලළ ගෆනීමට ඈ නගරයන් එපිට තිබ පන්වට යළමට තීරණය රගේතළය.. එය පෂළේ ේර සිේධල තිබ නිශඩ ආරළමයක් ලන න්ේ පන්වයි.. මීට ටි ට පරළතුල අංජුළ ශළ ඇේ මල මම පන්වට පෆමිණ තමළේ ශදශන බෆල බල සිතුමිණී දෆන උන්න් නෆත..

පන්ව ආවන්නේදී ේරීටවියන් බෆවගේ ඈ රේව ගල් පඩි ඔවහවේ ඉශෂටම නෆගුණළය.. ඈ සිතට දෆනුේ වශනයකි.. ආරළම භූමියට ඇතුලු ව විට පර ව රවහනය සිසි ට පරිලේථනය වී තිබිණි.. පන්වල් භූමිේ සියලු වහථළන ලන්දනළ ඈ අලවළනේ බෝ මළුලට පෆමිණ ගළථළ කීමට පටන් ගේතළය.. ළය ොපමණ ගතවලළදෆයි ඇයට ශෆගීමක් තිබුේ නෆත.. ලෆදපුදළ අලවළන ව ඈ නිශඩ ගල් තයට පිටදී භළලනළ කිරීමට පටන් ගේේ තම මනව වන්සුන් ර ගෆනීම් අරමුණනි..

සිතුමිණී ඇවහ ශරින විට හිරු බෆව යළමට ආවන්නල තිබුණි.. නමුේ ඈ බ වලළ නොව්.. වන්සුන් ව ඉද උන් තෆනින් නෆගිට ගේ ඇයට පන්වල් ොකු ශළමුදුරුලන් දිවහවිය.. උන් ලශන්වේ ලත දිලගිය ඈ ඒ දපළ නමවහ ළර ර පව ට වලළය..

“ම් දෆරිවි ඇවිේ දෆන් ලරුල ට ලෆඩියි මය හිේ..”

ඒ ශඩ බොශෝ ළන්තය.. සිතුමිණිේ සිත තු උපන්න් භක්තියක් මුසු පෆශෆදීමකි..

“එශමයි අේ ශළමුදුරුලන්..”

“දෆන් හිත වන්සුන්ද..?”

ඈ පුදුම වී බෆලුලළය.. තමළ මහි පෆමිණිේ සිත වන්සුන් රගෆනීමට ලග උන්නළන්වේ දන්න් වේදෆයි ඇයට පුදුම සිතුනි..


“ජීවිේ කියන්න අපි පතන ේ විතරක්ම නමයි දරුලො.. අපිට

ෆබන ේ.. ඒ ශෆමේම තීරණය ලන්න අපි පර ආේම ල

රපු කුවළකුව ේම අනුල..”


“ඔය දරුලළ දෆන් ගදර ගියළට පවහව ම් වන්සුන් ර ගේතු හිත ආපහු බිදගන්න එපළ.. අටෝ දශම ඇතුෂ වෆප ලේම දු ේ

තියනලන්..”

ඒ තළල ඇයට ලෆටහුේ නෆත.. නමුේ උන්ලශන්වේ තළ ෂේ යමක් ඉදිරියට දෆකීමන් බල ඇය විහලළව ෂළය..

“දු ක් කිව්ල අේ ශළමුදුරුලන්..?”

“ඔය ෂමයග ජීවිේට තදින් වම්බන්ධ ලන නක්ට ලන

රදරයක් ලේ..”

උන්ලශන්ව එම ලෆකිය වම්පේණ ල් නෆත.. නමුේ එහි අරුත ලෆටහුණ සිතුමිණිේ ඇවහ අගට දුළු බිදු ද ක් ගළ විේ තිබිණි.. ඇයට තම ආදරණීය දමළපියන් සිශපේ විය..

“මං කිව්ලන් දරුලො බ ලන්න එපළ කියළ.. ඔය දරුලග

අනළගේ ලියවිළ තියන්න බොශොම සුභදළය විදියට..”

එය ලියවී ඇේේ තම මුහුේ දෆයි ඇසීමට ඇයට සිතුණි.. එම අනළලෆකිය එතරම්ම පුදුම උපදලන සුළුය..

“හිතට රදරයක් දෆනුණ ඕනම ලළල මතනට එන්න.. බෞේධයග හිත වන්සුන් රන්න මීට ලඩළ සුදුසු තෆනක් න

දරුලො..”

ඒ ළන්ත ටශඩ ඒ ලදන් සිතුමිණීේ සිත පේල් තෆන්පේ උනි.. ඈ නෆලත ලරක් උන්ලශන්වේට දණ ගවළ ලෆන්ේය..


“සුලපේ ව්ලළ..!”

****************************

සිතුමිණී නිලවට යනවිට වෆද අදුර පරිවරය ගි ගෆනීමට මළන බමින් උන්න්ය.. ඈ දුටු අයිරම්මළ බයන් මන් පෆමිණ අේ අත ලළුනි..

“ඇයි අයිරම්මළ..? මො ද බය ලළ ලේ..?1”

“පුංචි නෝනළ ොශද ගිේ..? මට කීව් අංජු නෝනග ගදර

යනලළ කියන්..”

ලනේ අයක් මය ඇසුව් නම් සිතුමිණීට තරශළ යළමට පලළ ඉඩ තිබිණී.. නමුේ සිත වන්සුන් ර පෆමිණි ඈ මම වියපේ ගෆශෆණිය ශළ තරශළ ගේේ නෆත..

“එශේ යන්න තමළ අයිරම්ම ගිේ.. ඒේ මට මගදි හිතුණළ පන්වල්

යන්න.. ඉතිං මං න්ද පන්වට ගිහින් භළලනළ ළ..”

“භළලනළ ළ..? මචච්ර ලළ..?”

අයිරම්මග ඇවහ විවල් වී තිබිණි.. ඈ බිේතිේ ව විළ ඔරෝසුල දව දවහ දිලව්ව්ය..

“පන්වට ගියළම ලළල ගියළ දෆනුණ න.. ොකු ශළමුදුරුලොේ

මගේ එක් ටි ක් තළ ර ර හිටියළ..”

“ඒ මිව .. අංජු නෝනේ තළ රළ පුංචි නෝනල අශේදි මට

හීන් දළඩිය දෆම්මළ..”

“අංජු නෝනළ තළ ළ..? මො ද කිව්ල..?”

“මුකුේ න.. පුංචි නෝන ඉන්නලද කියළ විතරයි ඇහුල..”


සිතුමිණීග සිතට අමුතුම ශෆගීමක් දෆනුණි.. ඇයට සිහිපේ වේ සුළු මොශොත ට පර ොකු ශළමුදුරුලන් කී ලදන්ය.. අංජුළ තළ ල් තම දමළපියන් ගෆන නර ආරංචියක් ලේ පෆලසීමටදෆයි ඇයට වෆ සිතුණි..

“මේ සෝන් එ ේන්න අයිරම්ම.. ළමේ ඇති..”

ම් වියපේ ගෆශෆණිය උඩුමශට යලළ දුර ථනය ගන්වීම පළපයක් වේ දෆනුණද සිතුමිණීේ දපළ අලවගල තිබුණි.. ඈ වටියට බර දී දවහ පියළ ගේේය..

“ආ.. නෝන..”

අයිරම්මළ දුන් දුර ථනය අතට ගේ සිතුමිණී පෂමුල ඇමතුව් තම දමළපියන්ටය.. අම්මළේ වනශබර ටශඩ ඇසුණු ඇයේ දවහ දුළු පටයකින් ලෆසී ගිේය..

“ද.. ඔයළ ශොදින්ද රේතරන..?”

තමළ මතක් ල් ඔවුන්ල අමතළ දු වෆප වොයළ නොබෆලුලළට ඒ විවල් මව් වනශව අල්පයක් ශෝ අඩු වී නොමෆති බල සිතුමිණී ලටශළ ගේේය..

“මං ශොදින් ඉන්නලළ අම්ම.. ඔයළට ොශොමද.. ? ෝ

තළේතළ..?”

සිතුමිණීේ මල ව මළනී වතුට දරළගත නොශෆකිල සිය පපුලට අතක් තබළ ගේතළය.. ඇයට තම දරුලළේ මම ලනව ලටශළ ගත නොශෆකි තරම්ය..

“අපි ශෆමෝම ශොදින් ඉන්නලළ දරුලො.. දු ට තියන්න ඔයළ ෂග

නෆති එ තමයි..”


ඈ ෂ ට පසුල සිය ශෆගීම් නිරළලරණය ෂළය.. සිතුමිණී ඒලළ අවළ උන්න් දෆඩි පසුතෆවීමනි.. ඔවුන් බොශෝ ව්ළ දොඩමලු වීමන්

අනතුරුල සිතුමිණී, අංජුළ ඇමතලළය..

“සිත.. උඹ ොශද ඉන්න.. ? ොශ ඉදද උඹ ඔය තළ

රන්න..?”

සිතුමිණීේ ඇමතුම ද වෆනින් බ ව අංජුළ ඇගන් ේරොහන රැවක් අවළ සිටියළය.. සිතුමිණීේ මුලගට මද සිනළලක් නෆගිණි..

“මො ෝ බං ය ළ ගශළ ලේ බයලළ.. අශන්න තියන දයක්

ශමින් අශපං ො..”

වංදීප ශෆරදළ රඛිත වමග ගිය සිය මිතුරිය මතරම් වන්සුන් වී සිටීම අංජුළේ තරශළ ඇවිවහසීමට වමේ විය..

“ය ළ ගෆහුලට මං මච්චර බය ලන්න නබ ුං.. මට මුලින්ම

කියපං උඹ ොශද ඉන්න කියළ..”

“ඉන්න ගදර.. ඇයි..?”

“ඇයි..? අශන ශෆටි විතරක්.. උඹ අද මළල බන්න එනලළ කියළ

ොශද ගිේ..?”

අංජුළේ තරශලට ශේතුල ලෆටහුණ සිතුමිණීට සිනළ නෆගුණි.. ඈ දලල් නිලවට ඇමතුමක් ගේ නිවළ අයිරම්මළ විවහතරය පලවන්නට ඇති බලද පසුල ඈ තමළ එනතුරු මග බළ හිදින්නට ඇති බලද සිතුමිණීට ලෆටහුණි..

“එන්න ආල උඹල මීට් ලන්න තමයි.. ඒේ එළියට ආලට පවහව

පන්වල් යන්න හිතුණළ..”

මිතුරියේ වහලරේ බොරුලක් ගෆේල නෆති බල අංජුළට ලෆටහුණද දශලල් වංදීප කී ද නිවළ ඈ සිතුමිණීල සියයට සියයක් විහලළව ල් නෆත..


“පන්වල්..? ොශේ පන්වටද ගිේ.. ? මට කිව්ලනං මමේ

එනලන්..”

ඈ සිතුමිණීේ ටින්ම විවහතර දෆන ගෆනීමට උේසු විය..

“ න්ද පන්වට ගිේ.. එතන ශරි නිවහ ං යි අංජු.. මං භළලනළ

ෂළ ලළල ගියළ දෆනුණ න..”

“ න්ද පන්ව කිව්ල අර ගල් තළල තියන පන්වද..?”

තලළ ඇසුම් ොතරම් මෝඩ ේරළහනයක්දෆයි අංජුළට ලෆටහුේ පමළ වීය.. නමුේ සිතුමිණී කී මං වකුණු අනුල ඈ ගොවහ ඇේේ තමළ මල වමග සිතුමිණීේ ශදශන බෆලීමට ගිය පන්වට බල අංජුළට ලෆටහුණි..

“මට ඒ පන්වල් ොකු ශළමුදුරලො ශම්බ උනළ අංජු.. ශරි පුදුමයි.. උන්ලශන්ව මං ගෆන.. මේ හිත තියන ේලල් ගෆන මශ අමුතු

තළ ලගයක් කිව්ලළ.. අන්තිමට මශළ බය හිතන තළලකුේ කිව්ලළ..”

උන්ලශන්වේ තුෂ ව අනළලෆකි කීම් නිපුණතළල දෆන උන් අංජුළ මදක් තෆතිගේේය..

“මොනලද කිව්ල..?”

ශළමුදුරුලො පෆලස සියළු ේ සිතුමිණී, අංජුළ ශළ පෆලසුලළය.. දෆන්නම් තම මිතුරියේ ලදන් ගෆන අංජුළට වෆ යක් නොවිණි.. ඈ තරශළ ගන උන්න් සිතුමිණී ශළ වංදීප අතර ව විරව යන් අයුතු

ේර යෝජන ගන්නට තනනළ රඛිත ගෆනය..

“උඹ අම්මට ෝල් රළ බෆලුලද..?”

“ඔව් අංජු.. එයළළ ශොදින් කිව්ලට පවහව තමයි මේ ඇගට ල්

ටි ක් ඉනුල..”


සිතුමිණී සිය මුරේඩු ම් අතශෆර යශපේ ලනව ට පරිලේථනය ලමින් හිදීම අංජුළේ හිතට වතුටක් ගන ඒමට වමේ විය..

“වංදීප ගදර ආලද..?”

“තළම න.. එයළ එේදි රෑ ලනලළ..”

“පරිවහවමින් සිත.. බුදු වරණයි..!”

වංදීප නෆලත ළේයළයට යන්නට ඇතෆයි සිතුණු අංජුළ සිතුමිණීගන් වමුගේතළය.. ඇේ සිේ දශලල් ව බර ගතිය එම ඇමුතුමන් පසුල තරමක් අඩු වී තිබිණි. වංදීප එන තක් රළේරීු දශය පමණ ලන තුරු ේට්ටුල අව බළ උන් පොේේ බෆරිම තෆන විේ පඩි ගෆට්ට් ඉදගේේය.. නමුේ ලළශනය ශඩ ඇවන ලළරයක් පළවළ ඔහුට ේට්ටුල දව බෆලුණි..

“අද වංදීප මශේතයට පළටියක්ද දන්න න් අයිරම්ම.. නෆතුල

ලදළලේ මච්චර පරක්කු ලන්න නන..”

තලේ පෆය භළගයක් පමණ එතන උන් පොේේ සිය ශඩ අලදි ෂේය.. එය දොර ෂග බළ උන් අයිරම්මළට මන්ම වටිේ පුටුල ට බරල උන් සිතුමිණිටද ශොදින් ඇසුණි..

“පුංචි නෝන.. මශේතයට ෝල් එ ක්ලේ දීළ බෆලුලොේ

නර ද..?”

අයිරම්මළ, සිතුමිණීගන් ඇසුව් ලන කිරීමට යමක් සිහිපේ නොලන නිවළය.. නමුේ වංදීපට දුර ථන ඇමතුමක් දීමට තරම් ක්තියක් ඇය වතුල තිබුේ නෆත..

“තල ටි ක් බළ තළ රමු අයිරම්මළ.. දෆන් මග එනලේ ඇති..”


සිතුමිණී එවේ කීව් තම හිත ශදළ ගෆනීමටය.. නමුදු ඈ උන්න් තරම බියනි.. උදවන අලදි රලළ වංදීප තම මුහුණ බෆලු දයළබර බල ඇයට විටින් විට සිහිපේ විය..

“ආං.. පුංචි නෝන සෝන් එ ලදිනලළ.. මශේතයළ ලන්න ඇති..”

ල්පනළව් නිමේග වී උන් සිතුමිණී පියවි ොලට පිවිසියළය.. ඈ අඩියට ද ට දුර ථනය ලත ගොවහ රිසිලරය ණ තබළ ගේතළය..

“ශෝ..”

“ශල්.. ම් මිවහටේ වංදීපග ගදරද..?”

එශළ ඉමන් ඇසුේ බරැති පිරිමි ටශඩකි..

“ඔව්..”

“ම් තළ රන මිවහ වුද..?”

ඔහු යළි විමවළ සිටිේදි සිතුමිණීට තරම නොරිවහසුමක් දෆනුණි..

“මං එයළග ලයිසහ..”

ඈ බොශෝ අසීරුලන් එලදන් පිට ර දෆමුලළය.. ටශඩ මොශත ට නිශඩ විය..

“ගදර ලන වුරුේ පිරිමි නක් නෆේද මිවහ..?”

එම පෆනයේ වමග ආගන්තු බියක් ඇේ සිත ලළ ගේේය..

“නෆශෆ.. වුද ම් තළ රන්න..?”

“මිවහ බ ලන්න එපළ.. අපි රෝශල් පොලීසියන් තළ රන්න.. ශලව මිවහට වංදීප ඇක්සිඩන් ලළ එයළල ශදිසි අනතුරු

ඒ යට ඇතුල් රළ තියනලළ..”


ඈ මොශොත ට ගොළු වී ගියළය.. මතක් ක් අඹුවෆමි බෆදීමක් තියළ සුළු හිනළලක්ලේ නොතිබුණද ඇයට වංදීප ගෆන මශේ අනු ම්පළලක් දෆනුණි..

“මිවහ.. මිවහ.. තළ රන්න..”

“ආ.. ඔව්.. කියන්න..”

ඇයට ලචන පෆටලිණි.. ඈ රිසිලරය ලෆටන්නට නොදී එය දෝතින්ම අල්ළ ගේේය..

“එයළට අමළරුද..?”

“එච්චරම න.. ඒේ තළම සිහිය න.. මිවහළ බ ලන්න එපළ..

ශට උේ ආලම ඇති..”

තම මලි රුණු වහලල්පයක් පමණක් ශළි පොලිවහ නිෂධළරියළ ඇමතුම විවන්ධි ර දෆමුව්ය.. නමුේ සිතුමිණී තලදුරටේ දුර ථනය අත දරළ උන්නළය..

“නෝන.. පුංචි නෝන.. ඇයි ම්..? වුද තළ ල්..?”

සිතුමිණි නුදුටුලළට අයිරම්මළ ශළ පොේඩ දදනළම උන්න් ඇය ආවන්නේය.. ඈ රිසිලරය තබළ ගොවහ පුටුව් ඇන්ද ට බර දී හිද ගේතළය..

“පුංචි නෝන.. ඇයි අඩන්න..?”

ඒ ඇසුව් පොේේය.. තමළ අඩනලළදෆයි සිතුමිණි පලළ නොදේතළය.. ඈ සිය ම්මුල් අතගළ බෆලුව් එශයිනි.. වෆබය.. ඒලළ දුළින් තේල ඇත..

“අයිරම්මළ.. වංදීප..”

“ඔවු පුංචි නෝනළ කියන්න..”


“වංදීප ඇක්සිඩන් ලළ අයිරම්මළ..”

“අයියෝ..”

වංදීපට අසීමිතල ඇලුම් න එම වියපේ ගෆශෆණිය එකී යථළේථය දරළගත නොශෆකිල බිම ඉදගේතළය.. නොදොඩළ උන්නළට පොේේද උන්න් දෆඩි ම්පනයනි..

“දෆන් අපි මො ද රන්න අයිරම්මළ.. මට.. මට වංදීපල බන්න

ඕන..”

සිතුමිණීද අයිරම්මළ වමීපේ හිද ගනිමින් කීලළය..

“ම් රෑ යන්න බන නෝනළ.. අපි පළන්දර යමු..”

පසු පව උන් පොේේ සිතුමිණීේ සිත ශදන අටියන් කීලද තම සිත වනවළ ගත ශෆකි වේ නෆත.. ඇයට පන්වල් ොකු ශළමුදුරුලන්ග ලදන් යළි යළිේ සිහියට නෆගුණි.. තම වමීපයකුට ලන රදරයක් ගෆන කියේදී තමළට වංදීප සිහිපේ නොවීම ඇේ පසුතෆවිල්ට ශේතු විය.. ඇය සිහිපේ ව වමීපතමයන් වේ දමළපියන් පමණි..

“අපි යමු අයිරම්මළ.. මට වංදීපල බන්න ඕන..”

සිතුමිණී නෆලත ලරක් බෆගපේ වලළය..

“එශනං නෝන වංක්ේ මශේතයට තළ රළ විවහතේ කියන්න.. එයළ එයි.. ඒේ ෝකු නෝනට නං දෆනගන්න තියන්න

එපළ..”

යමක් තීරණය ෂ නොශෆකි උන් සිතුමිණී අයිරම්මළේ ඔලදන් ඔවහවේ ක්රිරයළේම උනි.. ඈ ශේතුල පෆශෆදිලිල නොපලවළ වංක්ේට එන්න කීලළය..

“මශ එනලළ කියළ දෆන්මම අම්මට කියන්න එපළ අයියළ.. ලන

දයක් කියළ ඉක්මනටම එන්න..”


සිතුමිණී ළරණය පෆශෆදිලිල නොකීලද එය සුලු ොට තෆකිය නොශෆකි බල වංක්ේට ලෆටහුණි.. ඔහු මිතුරකුේ ශදිසි අලහයිතළලය ට යන බල පලවළ නිලසින් පෆන ගේේය.. ඔහු මගදී වංදීපේ දුර ථනයට තළ ර ශරි විවහතරයක් දෆන ගෆනීමට උේවශ ෂද එය ක්රි යළ විරහිත ර තිබුණි..

වංක්ේ, වංදීපළේ නිලවට යන විට තලේ පෆය එ ශමළරක් පමණ ල් ගතවිය.. නමුේ ඔහු රිය ධළලනය ල් ශෆකි උපරිම ව්ගයනි.. ව්ළල මධ්යරම රළේරි යට ආවන්න වී තිබුණද වංදීපළේ නිලවේ විදුලි පශන් දල්ලළ ේට්ටුල විලර ර තිබුණි.. ඔහු රථය මිදුට දමන විටම

අයිරම්මළ, සිතුමිණී ශළ පොේේ යන තිදනළම ඉදිරියට දිල ආශ..

“අයියළ..”

සිේ සිරල තිබ ෆෂඹිල් පිට රගත නොශෆකිල උන් සිතුමිණී වංක්ේල දුටු විගව ඔහුේ වමීපයට දිල ගියළය..

“ඇයි නංගි ම් අඩන්න..? මො ක්ද ලළ තියන්න කියන්න..”

දයළබරල ඇේ හිව අතග වංක්ේ විමවළ සිටියළය..

“අයියළ.. වංදීප ඇක්සිඩන් ලළලු..”

“මොනලළ අේ අයියළ.. දෆන් ොශද එයළ..? අමළරුද..?”

වංක්ේල නිලව තුෂට ෆදලළ ගිය අයිරම්මළ ඔහුට සියළු තතු ශළි ර සිටියළය..

“දෆන් ගියළට බන්න දන එ ක් නෆතිලයි.. මක් න අපි

යමු ො..”

පොේේ නිලවේ නතර ෂ වංක්ේ , සිතුමිණී ශළ අයිරම්මළ ෆටුල ශදිසි අනතුරු අංය ලත පිටේ උනි..


“නංගි ඔයළළ ටි ක් ඉන්න.. මං ගිහින් විවහතර අශළ එනන්ං..

බන්න දනලළ නං අපි ට්ටියම ගිහින් බමු..”

සිතුමිණී ොතරම් පරැේත ෂද වංක්ේ ඇයල ඇතුෂට රැගන ගිේ නෆත.. ඔහු විමසීම් අංය ලත පිය නගේදී සිතුමිණී ශෆගීම් විරහිතල බළ උන්නළය..

“රේනේතේ වරණින් මශේතයට රදරයක් ලන්න න

නෝන..”

අයිරම්මළ තනිල මුමුණන ශඩ ඇයට ඇසුණි.. නමුේ ඈ කිසිලක් කීව් නෆත..

*****************************

අංජුළ ශමුවී ආපසු එන අතරලළරේ වංදීප ලළශනය පදලළගන විේ තිබුේ අධි ව්ගයනි.. එය ඔහුට ලළරු නෆතිල පළේ අනක් පසින් පෆමිණි ට්රක් රථය ගෆටීම නිවළ වංදීප බරපත ව තුලළ ේේය.. ඔහුේ දපළ ලට මන්ම දකුණු අතටද දෆඩි ශළනි සිදුවී තිබුණු අතර හිව තරමක් තදින් ලෆදීම නිවළ ඔහු සිහිසුන්වී තිබුණි.. සිේධිය දුටුලන් වංදීපල ලශළම ශදිසි අනතුරු අංය ලත රැගන ඒමට ටයුතු ර ඇති.. ම් ලනවිට ඔහු දෆඩිවේ ළර ඒ ේ ජීවිතයේ මරණයේ අතර වටන නියෆලී උන්න්ය..

ඔහුල බෆලීමට පෆමිණි වංක්ේ විවහතර පලවළ සිටියද ඔහුට සිය වොශොයුරළ බෆලීමට අලළ යක් නොෆබිණි.. එයට ශේතුල වේ ඔහුේ තේලය තරමක් අවළධ්යඅ වීමයි..

“දෆනට දන්න පුළුලන් ඔය ඩීට්ල්වහ ටි විතරයි.. දෆන් ඩළල

බන්න පුළුලන් මක් න.. ඔයළළ උේට එන්න..”

රෝශන් ඔහුල පිටේ ර ශෆරිේය.. ඔහු රථගළ ලත ගමන් ල් සිතුමිණීට කුමක් කියන්න්දෆයි ල්පනළ රමිනි..

“මො ද කිව්ල අයියළ..? වංදීපල බන්න දනලලුද..?”


වංක්ේ ලළශනය ෂගට යළමටේ පර සිතුමිණී පර මගට දිල ආලළය.. ඔහුට සිය නනන්ඩිය ගෆන දෆඩි න්ගතු මක් දෆනුණි..

“දෆන් බන්න බලු සිත.. අපි ගිහින් උේට එමු..”

ඈ බළපොරොේතු සුන් ව විව රථයට ගොඩ විය..

“අන් මන්දළ අයිරම්ම.. ම් අේ අම්මට කියේ බ..

නොකියේ බ..”

වංක්ේ මගදි අයිරම්මට කීව් සිතුමිණී දිගටම මුණිලත රැකි නිවළය..

“කිව්ල ගමන් ොකු නෝනේ ොෂඹ එන්න තියළගනියි.. ඒේ ඉතිං

තමන්ග දරුලක්ග දයක් නොකියළ ොශොමද..?”

“මට තියන ේර හන ඒ නමයි.. අයියළ ඇක්සිඩන්ට් ලළ තියන්න ඔෆිවහ එ ඇරන ටයිම් එ ට ලින්.. අනි ලන රට්

එ .. මයළ ලින් ආල ඇයි දන්න..”

“වංදීප මශේතයළ ොශදිද ශෆේපිළ තියන්න..?”

“සිත නංගිග ගලල් පළර කිට්ටුලදිලු.. ඒ පෆේත ඉදළ එන

ගමන්..”

ඒ ඇසුණු සිතුමිණී තිගෆවහසී ගියළය.. වංදීප තම දමළපියන් බෆලීඹට ගියළලේදෆයි ඇයට වෆ සිතුණි.. නමුේ තමළ ශලව පන්වල් ගොවහ පෆමිණ නිලවට ඇමත විට මල එලන් කිසිලක් කීව් නෆත..

“වංදීපට ගොඩක් අමළරු න න්ද අයියළ..?”

වංදීපේ වංව්දි රුල සිය දනේ අභියව මෆවී පනේදී සිතුමිණී විමවළ සිටියළය..

“ශරියටම කිව්ල න.. කුල් ද යි අතකුයි තුලළ ලළලු..

ඉන්ටන්සිව් යළේ එක්ලු ඉන්න..”


“ඉන්ටන්සිව් යළේ..?”

ඇේ ශඩ බොල් වී තිබුනි.. ඈ සිතුව් මලන් අනතුරක් වංදීපට සිදුවේ තමළේ ලරදින් කියළය.. නොව් නම් න්ේ පන්වල් ොකු ශළමුදුරුලන් තම මුහුණ බළ එලන් අනළලෆකියක් පලවන්න් නෆත.. අන තමළ වංදීපට දුන් මළනසි පීඩනය සුළු පටු එ ක් නොලන බල ඈ දනී..

“ගොඩක් හිතන්න එපළ නංගි.. අපි උේට ගිහිල්ම බමු ො..”

වංක්ේ නෆලත නිලවට පෆමිණ පසුල සිතුමිණීට අලලළදයක් දුන්න්ය.. ඊට හිව පමණක් වෆල ඈ වංක්තට පශෂ මළේ පිටත ළමරය සදළනම් ර දී උඩු මශෂට නෆගුණළය..

ඇේ සිතට දෆනුේ මශේ හිවහ බලකි.. මතුලක් තමළ වංදීපල නොව ළ ශෆරිය නමුදු ඔහු නිලවේ උන් විට නිලව පිරී තිබුණි.. නමුේ එය අද මශළ මව පනුමක් ගන ඇත.. ඇගපත වෝදළ වෆශෆල්ලු ඇදුමක් ඇග ළ ගේ ඈ නිශඩලම වංදීපේ විවල් ළමරය නොශොේ ඔවුන්ේ ේරළධළන නිදන ළමරය ලත පිවිසිේය.. එය වංදීපේ සුලදින් පිරී ඇත.. නමුදු ඈ එය විද ගේේ ඔහු තමළ වමීඵයන් එශ මශ යන විට පමණි.. පෆය ළ ට ආවන්න ළයක් ළමරය මෆද තනිල සිටගන ල්පනළ ඈ අලවළනේ නිදළගෆනීම වදශළ වංදීපේ ඇදට නෆගුණළය..

ඇයට මොශොත ට රඛිතල සිහිපේ විනි.. එශේ එය සුන්දර ශෆගීම ට ලඩළ වමීප වේ කිසියම් නොරුවහවනළ සුළු බල ටය.. තමළ ශළ වංදීප අතර රඛිත නොසිටියළනම් ම් යුග යශන ොයි තරම්

සුන්දර විය ශෆකිද..?

“පුංචි නෝන.. නෝනට තනියම නිදියන්න බ නල.. මං

මතනින් ඇලන්නම්..”


ආරළධනයකින් තොරලම පෆමිණි අයිරම්මළ සිතුමිණි නිදළ උන් ඇද පළමු පෆදුරක් එළ ගේතළය..

වංදීප මශතළේ ශදිසි අනතුරු ඇයල ම්පනයට පේ ර තිබුණද ඒ වියපේ දවේ වේ ආදරණිය මදශවකි.. එයට ශේතුල සිතුමිණී ක්රපමයන් ජීවිතයට අනුගතල හිදීමයි.. මම අමතුේ ේරනතිඵය ව ශෝ මම සුන්දර යුලතිපති දපේ ජීවිත ලළවනළලන්ත ව්ලළයි යදිමින් අයිරම්මළ දවහ පියළගේතළය..

නමුේ සිතුමිණී පළන්දර යළමය ලනතුරුම සිටිේ නිදි ලේජිතලය.. ඒ අතරතුර ගවුණු ළේ ඈ යතළේථය අලබෝධ රගනිමින් උන්නළය.. වංදීප ලෆනි ජීවිතය විදිය ශෆකි සුන්දර මිනිමක් ශෆර තමළ නෆලත රඛිත ලත යළම නිහඵ දයක් ව ඇයට ේරිථම ලරට පවක් ලමින් තිබුණි.. තමළ එලන් ලෆරදි තීරණයක් ගතශොේ තම දමළපියන්ට වංදීපට ශළ ඔහුේ පවුල් අයට ෝ යට මුහුණ දිය නොශෆකි ලනු ඇත.. දිගු සුසුමක් පිට ඈ සිය සිතුවිලි දෆශෆන මද ට බිද දෆමුලළය..

****************************

පසුදළට ඉර පශන් වේ සිතුමිණී නින්දේ නොනින්දේ අතර වෆරිවරමින් සිටින විටදීය.. මුළු රෑ පුරළලටම ඇයට සුල නින්දක් ෆබුේ නෆත..

“පුංචි නෝන නෆගිටින්න.. නෆගිටින්න.. උේම ගියොේ අපිට

මශේතයල බන්න පුළුලන් ලයි..”

“කීයද අයිරම්මළ ලළල..?”

“පශ පහුලළ මය හිේ.. ආං වංක්ේ මශේතයේ වහති

ලනලළ..”

සිතුමිණි බොශෝ බයනන් ඇදන් බෆව නළන ළමරයට ලෆදුනළය.. ඈ පෆය ළක් පමණ යළමට මේතන් සදළනම් උනි..


ඔවුන් උදවන ශේ ණිවම ලදින විටේ රෝශල් පරිහරදයට ෂගළ වී සිටියශ.. වංදීපල දකින තුරු සිතුමිණී නොවන්සුන් වී උන්නද ඔවුනට රෝශල් සුළු වේල යින්ගන් එයට වශයක් ෆබුේ නෆත..

“ඉන්න මං ගිහින් ොකු ඩොක්ටේ එක් තළ රළ එන්නම්..

අදනං අයියල ොශොම ශරි බන්න ඕන..”

එවේ කී වංක්ේ පෆය භළගය ට ආවන්න ළයක් එකින ළ මුණගෆසී එම අලවහථළල උදළ ර ගේේය.. ඔහු දෆඩි වේ ළර ඒ යට ඇතුළු වීමට ේරදථම සිතුමිණීේ අත තදට අල්ලළ ගේේ ඈ සිහිසුන් ව්යෆයි බියනි..

නමුේ ඔවුනට වංදීපේ යශන වමීපයට යළමට ඉඩ ෆබුේ නෆත..

ඔවුනට සිදුවේ මදක් එපිට සිට ඔහුල නෆරඹිමටය.. ද කුල් , දේ පමණක් නොල හිවද තදට ලළ තිබ වංදීපල දුටු මතින් සිතුමිණීේ දවහ දුළින් තේල ගිේය..

“අඩන්න එපළ නංගි.. අපි එළියට යමු..”

වංක්ේේ ලතට බරල උන් සිතුමිණී දොරටුල ෂගට පෆමිණ නෆලත ලරක් ශෆරී බෆලුලළය.. ඇයට දිල ගොවහ වංදීපේ මුහුණට එබී බෆලීමට සිේ වුලද ඈ දරළ උන්න් ආයළවයනි..

“අන් වංදීප.. මට වමළලන්න වංදීප..”

ඈ තනිලම මුමුනණ ගමන් වංක්ේේ උරේ හිව ශොලළ ගේතළය.. සිතුමිණීේ හිව අතගළ ඈල වෆනස වංක්ේද යටි හිතින් ශඩළ ලෆපුණි.. දුර සිට මම දේනය නෆරඹ අයිරම්මළ නම් ම් ලන විටේ උන්න් ලළට්ටුලන් පිටතය..

“වංදීපට ඇවිදින්න බෆරිලයිද අයියළ..?”

දෆඩි වේ ළර ඒ යන් පිටතට පෆමිණී වෆණින් සිතුමිණී විමවළ සිටිේ ශෆඩ දුළිනි.. එම බිය ඒ ආ ළරයන්ම වංක්ේේ සිතහිේ ඇතිල තිබුණද ඔහු එය වගලළ සිතුමිණීල වෆනසුලළය..


“මං දන්න ළ ඉදළ අේ අයියළ ළටලේ ලෆරැේදක් රපු නක් නමයි නංගි.. ඒ නිවළ එයළට එශම ලන්න න.. ඔයළ

බයලන්න එපළ..”

වංක්ේේ ලදන් ලලින් සිතුමිණීට දෆනුේ ඇයට එල් ෂ ඇනුම් පද වේය.. නමුේ ඈ දිගටම නිශඩල උන්නළය. වංදීප දෆඩි වේ ළර ඒ යන් වළමළන්ය ලළට්ටුල ට මළරු පසු

ශළ සිතුමිණීේ මළනසි ම්පනය අලම ව පසු අංජුළ , වංදීපේ අනතුේ වෆබ තතු ශලි ර සිටියළය.. වංදීප අනතුරට මුහුණ දුන් දළ සිටම දිනපතළ රෝශට ගිය සිතුමිණී එය දෆනගේ පසු රෝශල් ගමන ක්රමමයන් අඩු ෂළය..

“සිත උඹ මශම මුළු ගෆන්විළ හිටියට ම් ේර හන විවදන්න නන.. වංදීප අයියට ශොද උනළම උඹළ ේනනළ තළ රළ

තීරණයක් ගනිං..”

සිතුමිණී අශව පොෂල ගෆටන්නට මන් ල්පනළ රනු දුටු අංජුළ ඇයට අලලළද ෂළය..

“උඹටේ මළල වෆ යින අංජු.. මං එදළ රඛිතල මීට් උන් න.. මං

ගිේ පන්වල්..”

සිතුමිණීේ ශඩ බොශෝ අවරණල තිබිණි.. ඈ අංජුළ දව බෆලුව් දවේ දුළු පුරලළගනය..

“ඒ ඇේත ලන්න ඇති.. ඒේ උඹ ඊට ලින් රඛිතේ එක් රවහට්

ශවුවහ එ ට ගිහින් තියනලන්.. ඒ න කියන්න බ උඹට..”

අංජුළේ ශේ කිසිම තතමනයක් ගෆේල තිබුේ නෆත.. ඇයට අලෆසි වේ ශොදින් ශෝ නරකින් සිය ශශළියට යථළේථය අලබෝධ රලීමටය..


“ඒ උනළට උඹ කියන විදිය දයක් එදළ උන් න.. මං දන්න

නෆතුලයි රඛිත මළල එතනට අරන් ගිේ..”

“රඛිත ගදරට ඇවිේ අරන් ගිේ නන.. උඹන් ඌල මීට් ලන්න ගිේ.. අන් මන්දළ.. උඹ මේ යළළුලක් කියන්නේ මට දෆන්

ෆජ්ජයි..”

සිතුමිණීේ සිතටදෆඩි ව ලදින්නට වේ අංජුළ ශෆසිරුනළය.. ඒ ඇසුණු සිතුමිණීේ සුදු මුහුණ රෝව පෆශෆයට ශෆරුේ නිම්යකිනි..

“වංදීප අයියග තියන ශොද මට මිනිශළ උේ ඔය බලු ලෆඩ ගෆන තළම කියළ න.. මිනිශළ ට්ටිය ඉවහවර තළමේ උඹට සුදු හුණු

ගළනලළ..”

“ශරි.. මං දෆන් මොනලද රන්න ඕන කියපං..?”

අංජුළේ ේ ලදන් තලදුරටේ අවළ සිටිය නොශෆකි ව සිතුමිණී ඇේ මුහුණට එබී ඇසුලළය..

“උඹ වංදීප අයියල බෆන්ද මො ක් ශරි යටි කට්ටු ලෆඩක් හිේ තියළගන.. තලේ ඒ මිනිශට රිේදන්න නෆතුල ලින් තීරණයක් ගනිං.. උඹ අතරියළ කියළ එයළට ම් ෝ ලන ගනු නෆති ලන්න න.. ොටින්ම වංදීප අයියළ ලේ ශොද නක්ල

බදින්න මම උනේ ෆමතියි..”

“අංජු..”

සිතුමිණීට තම දවලන් අදශළ ගන්නට බෆරි ගතියක් දෆනුණි.. එමන්ම අංජුළ රහි ඊරිසියළලක්ද ඇේ සිතට දෆනන්නට විය..

මිතුරියේ මුහුේ ඉරියව් ලනවහල යනලළ දුටු අංජුළට දෆනුන් වතුටකි.. ඇය වංදීපට ෆමති යෆයි කීව් සිතුමිණීේ ේේතිචළර දෆන ගෆනීමට මිව බෆවලට නොව්.. මිතුරියේ පවු එක් රන ශෆගීම


මිව ඇේ වහලළමියළ තමළට අයිති ර ගෆනීම් ච්තනළලක් අංජුළේ සිේ ොන ලේ වේ නෆත..

“මට තල හිතන්න දන්න අංජු.. ේලීවහ.. මට බනින්න එපළ..”

“මං උඹට බෆන්න තරශට නමයි නත.. ටි ක් ේරුම් ගනිං..

මමේ කියන්න ශොදට හිතළ බුේධිමේ තීරණයක් ගන්න කියයි..”

අංජුළ අදශවහ රන බුේධිමේ තීරණය වංදීප මිව රඛිත නොලන බල සිතුමිණී දෆන උන්නළය.. රඛිතට ලඩළ බොශෝ උවවහ ගතිගුණ වංදීප වතුල ඇති බල සිතුමිණි පලළ දෆන උන්නද ඇයට සිය කුළුදුල් පම අමත ශෆකි වේ නෆත..

“ටි ක් හිතපං සිත.. උඹ එදළ ේඩම ගිහින් රපු ේ රඛිත ලේ එ ක්ට ළ නං ඌ උඹට නිදශවේ නිදළගන්න දයිද.. අනි උඹ ම් රන ලනවහ ං ලට ලන මිනිශක්නං උඹල මශ ට

ඩිලෝවහ රළ ගොඩක් ල්..”

අංජුළ තළ රන්න් තළම පවුල් ජීවිතේ ඇතුෂළන්තය පිළීබද ශොද අලබෝධයකින් බල සිතුමිණීට මනළල ලෆටහුණි.. ඊට එරහි වීමට යමක් නොව නිවළ සිතුමිණී වළලධළනල එලදන් අදළ උන්නළය..

****************************

අනතුරින් දෆඩි තුලළ ෆබ වංදීප ක්රටමයන් යථළ තේලයට පේලමින් සිටිේය.. නමුදු වති තුනක් පමණ යනතුරු ඔහුට රෝශන් පිටවී යමට අල ළ ෆබුේ නෆත.. ගේ ව තුලළ ොතරම් රිදුම් දුන්නද ඔහු උන්න් වතුටිනි.. ඊට ශේතුල තම පුංචි බිරිද පරට ලඩළ අනු ම්පළලන් ඔහුට වෆකීමයි..

“ම් ඇක්සිඩන්ට් එ උන් මේ පර පින ට ලන්න ඇති

අංජු නංගි..”

දිනක් වංදීපල බන්න පෆමිණි අංජුළට ඔය සිය සිතෆගි ශළි ර සිටිේය..


“පර පිණ ට ම් ලේ දයක් ලන්න ොශමද අයිය.. අනි

ම් තරම් තුලළ ලන්න..”

වංදීප අදශවහ රන්න් කුමක්දෆයි නොලෆටහුණු අංජුළ තපලලළය..

“අපි බෆදපු මළව ගළණටම සිත මේ මණලේ ශරියට බළ න.. ඒේ

දෆන් එයළ මළල බන්න දලව ගළන ඉවහපිරිතළේ එනලළ..”

“අයියට ලච්ච ේ ගෆන සිත ශරි අේවට් එ න් ඉන්න.. ල්

හිතන්න ම් උන් එයළග ලරදින් කියළ..”

“මං යළේල්වහ ේර යිව් ළට එයළ මොනලළ රන්නද.. අනි ඉතිං

මමන් එදළ සිත ගෆන ලෆරදි දයක් ඔළුලට දළගන හිටිය..”

එදළ සිතුමිණී ගොවහ තිබුේ රඛිත මුණ ගෆසීමට නොලන බල අංජුළගන් දෆනගේ වංදීප පසුතෆවීමන් යුතුල කීව්ය..

“රඛිතට ඕන සිතල එයළට නෆතිලච්ච තරශට ඔයළග පවුල් ජීවිේ ඩළ ේපල් රන්න.. ඒ නිවළ අයියළ රඛිත කියන ේලල් සීයට සීයක්ම විහලළව රන්න එපළ.. එයළ ඉවහ ෝ යන ළේ ල්ො දතුන් දනක්ම ආහරඑය ළ.. වමශර විට එදළ රවහට්

ශවුවහ එ ට රඛිත අරන් ගිය ල් සිත නොලන්නේ පුළුලන්..”

ඩ ඇදට වී උන් වංදීපේ සිත සුලපේ රන අටියන් අංජුළ බොශෝ ේ පෆලසුලළය..

“නංගිට බෝයි නක් නෆේද..?”

වංදීප හිටි ගමන් ඇස දයින් අංජුළේ මුහුේ ෆජ්ජළශිලි මදශවක් නෆගුණි..

“සිත අපි ශෆමෝටම ලින් බෆන්දළ තමයි.. ඒේ අපිට තළම ලයව

විවහවයින..”


“මං බළපොරොේතු ලන උේතේ ඒ නමයි..”

“මළල ේරුම්ගන්න පුළුලන්.. මට ආදේ රන්න පුළුලන් නක්

මට තළම මුණගෆහිළ න.. ඉතිං මං තළම තනි ඩයි..”

ජීවිතය දව පුළුල් අලබෝධයකින් බන සිතුමිණීේ ශශළිය ගෆන වංදීපට දෆනුේ පෆශෆදීමකි.. ඔහු මොශොතක් අංජුළේ අලං

මුහුණ දව බළ උන්න්ය..

ඈත පටු ොරිඩෝල දිේ අයිරම්මළ වමග එමින් සිටි සිතුමිණී, වංදීප වමග සිනළ සිසි තළ රන සිය යශළිය දුටුලළය.. කිසියම් අපෆශෆදිලි ශෆගීම් ගොන්නක් ඇේ සිේ ක්ණි ල ඉපදිනි.. ඉන්

ේරශබ වේ ඊරිසියළලයි.. වංදීප විලළශ ර ගෆනීමට පලළ තමළ ෆමති බල අංජුළ දිනක් කී අයුරු සිතුමිණී මනශ ෂේ ව්දනළලනි.. තමළ වංදීපල අේ ශෆරීමට සදළනම් ලන්න් නම් ඈ එම හිවහතෆන පුරලන බලට පර නිමිති කියළ පළන්න්දෆයි සිතුමිණී සිතුලළය..

“ආ.. සිත අද ඔයළළ පරක්කු ලළ න්ද.. ? මං ම් වංදීප අයියළ

එක් ටි ක් තළ ර ර හිටියළ.. ”

අංජුළ ලනවක් නොමෆතිල වෆශෆල්ලු ශෆසිරුනද සිතුමිණී ඇතුෂතින් ෆෂඹී උන්නළය.. ොටින්ම ඈ අංජුළට මුහුණ දී තළ ල්ලේ නෆත..

“ොකු නෝනේ ශලව එනලළ කියළ තළ ළ මශේතයො.. මං හිතන්න වංක්ේ මශේතයේ ටි දලව ට නතර ලන්න

බළගනම එයි.. ”

වංදීපට ෂං ව අයිරම්මළ කීලළය.. වංදීපට සිය දමළපියන් ගෆන අනු ම්පළලක් නොදෆනුණළ නොව්.. පසුගිය වති තුනට ආවන්න ළයක් ඇතුෂත ඔවුන් ොෂඹ ශළ කුරුණග අතර රවහතියළදු ව ලළර ගණන නිමක් නෆත.. ටි ක් වංදීපේ නිලවේ නතරල හිදීමට ඔහුේ මල ෆමති වලද පියළ මශ ගදරටම පුරුදු වී උන්න්ය..


“මල්ලි ආලොේ ල්සියි.. එත ොට ඔයළට උනේ ේරී.විල් ල රවහතියළදු

ලන්න ඕන න මේ ලහි ල් එ තියනලන්.. ”

වංදීප, සිතුමිණීේ මුහුණ බළ කීලළට ඈ සිටිේ දවහ බමට බර රගනය.. එම ලනව අංජුළ නම් අලබෝධ රගන තිබුණි..

“අයියළ ටි ට් ෆපුලළම මමේ ටි දලව ට ඔයළග ගදර ඉන්න

එන්නං.. සිතටේ තනියම ලෆඩ ටි රගන්න අමළරු ඇතින්.. ”

අංජුළ කීව් සිතුමිණීේ ඊරිසියළල ලේධනය කිරීම් අරමුේ මිව වෆබලටම එහි යළම් බළපොරොේතුලකින් නොව්..

“මං එශනං ගිහින් එන්නං අයිය.. සිතටේ ඔයළ එක් තළ රන්න

ේලල් ඇතින්.. ”

අංජුළ, සිතුමිණීට යමක් සිතීමට ඉඩ ේරටවහථළල වවළ දී රෝශන් නික්ම ගියළය..

*****************************

මවකින් පමණ වංදීපට නිලව බළ යළම් ලළවනළල උදළ වේය.. නමුදු කුල් තුල වනීප ලන තුරු ඔහුට කිහිලි රු භළවිතළ කිරීමට වලේය උපදවහ ෆබී තිබුණි.. ඔහුල නිලවට රැගන යන දලවේ සිතුමිණීළ පමණක් නොල වංදීපේ මිතුරු දප ව අමි ශළ තිං ද සිටියශ..

“උඹ එදළ දුම් දළගන ගියපු විදියට මට ේරුණළ ම් ලේ තෆනකින්

තමයි නලතින්න කියළ.. ”

කිහිළි රු තලම නුහුරු ව තම මිතුරළට ලළරු දන ගමන් අමි

පෆලසිය.. නමුේ තිං , වංදීපේ සිත රිදන ලදනක් ශෝ දඩුව් නෆත..

“මල්ලියළ.. ඔයළ මශ නතර උනළම ජොේ එ ට යන්න නෆේද.. ?

මශ ඉදළ කුරුණගට දුරයින.. ”


වංදීපේ බඩු බළහිරළදිය රැගන රෝශල් ොරිඩෝල දිේ පිය මනින වංක්ේගන් තිං විමවළ සිටිේය..

“මට ජොේ එ ඒ තරම් ොකු න අයිය.. මං ම් ටි අේ අයියළ

ෂගට ලළ ඉන්නලළ.. ජොේ එ ක් පවහව ශොයළ ගන්න බෆරිය..”

වංක්ේ බළ දුන්න් වංදීපේ දවට දුළු නංලන තරම් පිළිතුරකි..

“ජොේ එ අවුක් රගන්න එපළ මල්ලි.. අයියළ උනේ ම් ටික් නළලට ජොේ එ නෆති ව්නන නන.. අපි ඔයළටේ අේ ම්පෆනිය ජොේ එ ක් වට් රළ දන්නං.. වනීප උනළම අයියළ

මෝ දන්නම එන්න.. ”

වංදීප, වංක්ේල සිය ආයතනයට දමළ නොගේ ළරණළල පිළිබද කිසිලක් නොදෆන සිටි තිං කීව් අමිේද අනුමෆතිය අේක්ළලනි..

“ඔව්.. ඔව් මල්ලි.. බය ලන්න එපළ.. ඕන ේ ට අපි ඉන්නලළ ශරි..”

වංක්ේ වෆශෆල්ලු ව සිනළසී බඩු බළහිරළදිය රථයට දමළ ගේේය..

“අපි එශනං මශම්ම ෆපන්නං මචං.. වීක් එන්ේ එක්දි

වට්ලමු..”

වංදීපල රථයට නෆංව දමිතුරෝ රථගළල්දී ඔවුන්ගන් වමුගේශ.. සිතුමිණී ශළ අයිරම්මළලද නංලළ ගේ වංක්ේ නිලව බළ පිටේ උනි..

“අයියට උඩට නගින්න අමළරු නිවළ මමයි, සිත නංගියි පශෂ ළමේ

ඇේන්ජ් ළ.. ”

වංක්ේ නිලවට ගොඩ වේ එවේ කියමිනි.. වංදීප සිය ගමන මොශොත ට නතර ර සිතුමිණී දව බළ උන්න්ය..

ඔහුට සිහිපේ වේ තමළ අලවන් ලරට මම නිලසින් නික්ම ගිය


දිනයයි.. එදින සිතුමිණී වමග එ ළමරේ නිදළ ගෆනීම් වතුට වින්දද අද තමළට පඩිපෂ නෆග යළමට තරම්ලේ ලළරුලක් නෆත.. තමළේ කුමක්දෝ පර අකුව ේමය ට තම වදලය පරෂ පරෂළ පශර දන බල පමණක් ඔහුට පවක් ලමින් තිබුණි..

“ ළ ට පවහව ගදර ආල නිවළද මංදළ හිතට ොකු වෆශෆල්ලුලක්

දෆනනලළ..”

එවේ කී වංදීප, වංක්ේේ ශළ පොේේේ ලළරුලන් වටියට බර වී කිහිලි රු ද පව ට ර තෆබීය..

“අන් මශේතයො.. මං ලෆඩිය ආල නෆතුලට තරශළ ගන්න එපළ..

ොශද ම් අයිරම්මළ මළල එක් ගන ගිේ නන.. ”

පොේේ සිය දුක් ගෆනවිල් ඉදිරිපේ ල් වංදීපේ දපළ මු ඉදගනිමිනි.. ඊට සිනශලකින් පමණක් පිළිතුරු දුන් වංදීප පොේේේ හිව දයළබරල අතගව්ය..

“මොනලළ උනේ ඉතිං මශේතයළ මශම ඉන්නලළ දකිේදි මේ හිත

ලළලන්න න.. මට.. ”

“ශළ.. ශළ.. ඔය ඇති.. ගිහින් මශේතයග ඇගපත ශෝදන්න ලතුර

ටි ක් රේ රපං.. ”

අයිරම්මළ පොේේට ලෆඩක් බළර දුන්න් ඔහුේ කියවිල් නෆලතීම් අරමුණින්ය නමුේ ඔහු කුවහසියට යන අතරතුරදී තල මොන මොනලදෝ තනිල මුමුණනලළ ඇසුණි. දපළේලේම දමළපියන්ේ වෆකුම් මධ්යුේ වංදීප ඉක්මනින් සුල අතට පේ ලමින් උන්න්ය.. එතරම් තළ බශක් නො ළට සිතුමිණීද අලහයඋ අලවහථළලන් ලදී වංදීපට වශය විය.. වංක්ේ නිලවේම නතර වී හිදීම ශළ අංජුළ නිතර පෆමිණීමද ඔවුනට මශේ ක්තියක් උනි..

“දෆන් උඹ රඛිත එක් තළ රන්න නෆේද..?”


ට පසුල අංජුළ, සිතුමිණීගන් ඇසීය..

“රඛිත මච්චර ල් ආදේ රළ තියන්න මට නමයි අංජු..

මේ වල්ලි ලට.. අපරළද මං මෝඩ උනළ..”

“මො ක්ද මෝඩ උනළ කියන එක් ේරුම..?”

“රඛිත බළපොරොේතු උන් මේ ඩව්රි එ විතරයි.. මට ඒ ේරුේ පරක්කු ලළ.. ලින් දෆනං හිටියනං ම් ේලල් ලනවහ

ලන්න තිේබළ..”

“මට තරුන්න..”

අංජුළ විමසුව් ේරනහනළේථ මුසු ව දසිනි.. මතුලක් ක් තමළ අංජුළගන් ලවන් රශව ඇයට පෆලසීමට සිතුමිණී තීරණය ෂළය..

“උඹ දලවක් කිව්ලළ මත ද මං වංදීපල මෆරි රන්න ෆමති උන

ශේතුල උඹට තරන්න කියළ..”

අංජුළ නිශඩලම හිව වෆළුලළය..

“මං දෆන් ඒ ේරුම් රන්න යන්න..”

එවේ කී සිතුමිණී , රඛිත ශළ වෆසුම් සියල් අංජුළට ශළි ෂළය..

“එත ොට උඹ වංදීප අයියල මෆරි ල් විඩෝවහ ලන්න

හිතළගනද..? මෝඩි.. උම පළිගන්න ශදළ තියන්න අම්මළගන්

නමයි උඹන්මයි..”

“රඛිත නක් මේ ෝ හිටියනං මං ම් තරං ඉක්මනට වළද

බදින්න න අංජු..”


“උඹ නොදෆනුලේල ශරි ඉක්මනට ෂං රගේත ලළවනළල.. ඒ

අමත රන්න එපළ..”

වංදීප වෆබලටම පශන් තරුලක් වී තම ජීලන මග ජය ටෆඹ රළ රැගන යනු ඇති බල සිතුමිණී ම් ලන විටේ ලටශළගන තිබිණි..

“ඒ උනේ මං වංදීපගන් අයින් ලනලළ..”

“මොනලළ.. ඒ කියන්න මච්චර දයක් ලේ උඹ අර මෝඩයළ

මේත නහින්නද ශදන්න..?”

අංජුළ විමවළ සිටිේ ක්න්තියනි.. නමුේ සිතුමිණී දනේ දුළු පුරලළ බළ උන්නළය..

“න.. මට ළලලේ ඕන න.. ඒේ මං වංදීපල උඹට දන්නයි

යන්න..”

“වංදීප අයියල.. ම් මට..? උඹට මොල් ශොද නෆේද සිතු..?”

තමළ මතරම් දලවක් වංදීපට ෂංල සිටිේ සිතුමිණීේ සිේ ඊරිසියළලක් ජනිත ර ඇයල වංදීපට ෂං රලීම් අරමුණින් වලද සිතුමිණී එය ලරදලළ ලටශළගන ඇති බල අංජුළට දෆනුණි.. තම උේවළශය වළේථ ලන කුණු පන්නුම් කිරීම ගෆන වතුටකුේ සිතුමිණී ගෆන අනු ම්පළලකුේ ඇේ සිත තු ශටගේේය..

“මෝඩි.. උඹට ලෆරදිළ.. මං එශම කිව්ල මට වංදීප අයියල ඕන නිවළ නමයි.. වංදීප අයියළ කියන්න මොන තරම් ලටින

නක්ද කියළ උඹට ේරුම් රළ දන්න ඕන නිවළ..”

“ඒ කියන්න උඹ වංදීපට ආදේ න..”

සිතුමිණිේ ලදන් ලට අංජුළේ සිේ තරශක් උපන්න්ය..


“ආදේ.. ආදේ කියන්න එශම ආලට ගියළට ඇති ලන දයක් නමයි බං.. අනි මං අනුන්ග මිනිශක්ට ආදේ රන්න තරම්

මෝඩියකුේ නමයි..”

සිතුමිණීේ සිේ මතක් තිබ බරක් වෆශෆල්ලු වලළ ලෆනි ශෆගීමක් ඇයට ඇති විනි.. ඈ අංජුළ දව බළ ේරලවන්න හිනළලක් පලළය..

“ඔන්න ඔශොම ශද ලේ හිනළලළ හිටපං ො.. එත ොටන අපිට

උනේ තියන දයක් කියන්න හිතන්න..”

“උඹ මට මොනලළ ශරි ශංගනලළ අංජු..?”

බොශෝ ළයක් සිය මිතුරිය වමග විලතල තළ නො සිතුමිණි ඇගන් යමක් දෆන ගෆනීමට උේවළශ ෂශ..

“තළම ශංගන්න තරම් දයක් න.. ඒේ මං දෆන් නක්ට ආදේ

රනලළ.. උඹ හිතන විදියට ඒ නළ වංදීප අයියළ නමයි..”

පළවල් වමේදී පලළ කිසිලකුට ආදේ නො අංජුළේ එම තළල සිතුමිණීට විහලළව ෂ නොශෆකි තරම් විය.. ඈ අංජුළ දව බෆලුව් පුදුම වශගත දසිනි..

“ වුද ඒ ලළවනළලන්තයළ..?”

“මං උඹළ ලේ ශොරන් ව් රන්න න.. ලළල ආලම

කියන්නම්..”

සිතුමිණීේ නිතඹට සියුම් තට්ටුලක් දෆම අංජුළ අයිරම්මළ වොයළ කුවහසියට දිල ගිේය..

“ම්කිට ශෆදිළ තියන පිවහසුලක්..”

සිතුමිණී සිනළ මුසුල මුමුණළ ගේතළය..

“ ොශද නෝන ම් ශති දළගන දුලන්න..?”


වළේ සිට සිනළ සිසි දිල ආ අංජුළ දව බෆල අයිරම්මළ විමසීය..

“ඔන්න අයිරම්මළ ලෆේ ශරි..”

“ලෆේ කිව්ල..?”

ඇයට අංජුළ කියූ දය ශරි ශෆටි ලෆටහුේ නෆත..

“මං අයිරම්මට පොරොන්දු උනළ න්ද අයිරම්මග වංදීප මශේතයලයි පුංචි නෝනලයි ෂං රනලළ කියළ.. ඔන්න දෆන් ඒ ශරියළගන

එන්න..”

අයිරම්මළේ දවහ දුළින් තේ වීමට ගතවේ නිම්යකි.. ඒ දුළු දවහ දුටු අංජුළ ඇේ දත තද ර අල්ළ ගේේය..

“ඔව් නෝනළ.. පහුගිය ටික් පුංචි නෝනග ොකු ලනවක් මම දෆක් ළ.. එයළ දෆන් වංදීප මශේතයළ ගෆන ශරියට ශොයනලළ බනලළ..

ලළලට බශේ ටි දනලළ..”

තමළට මම අනතුර සිදුවේ පර පින ට යෆයි වංදීප කී තළල අංජුළට සිහිපේ උනි..

“අපි ම් ේලල් රන්න පවුක් ආරක්ළ රන්නන අයිරම්ම.. අනි වංදීප අයියලේ සිතුමිණීලේ නර අය නමයින.. අයිරම්මට

ෂගදිම දලව පුංචි පෆටියක් නෂලන්න පුළුලන් ලයි..”

“ ළගන අයිරම්ම පුංචි පෆටියළ.. ? අංජු නංගි ෂගදි බදින්නද

යන්න..?”

පොේඩ වමග මිදුල් උන් වංක්ේ පසුපව දොරින් කුවහසියට ඇතුල් වේ එවේ අවළගනය..

“අංජු නෝනළ ළල බදින්නද ඉතිං.. එයළට තළම බදින්න නක්

නන..”


අයිරම්මළ අංජුළල ගලළ ගෆනීමට ඉදිරිපේ විය..

“අපිල බන්දන්න ශදන්න වංක්ේ අයියට බදින්න බෆරිය.. න්ද

අයිරම්ම.. ගම් ගණු ෂමයි එශම ඇතින්..”

එවේ ඇස අංජුළ ඊට වංක්ේ බළදන පිළීතුර අේක්ළලන් ඒ මුහුණ දවම බළ උන්නළය..

“මේ ගණු ෂමයළ ඉන්න ගම් නමයි.. එයළ ොෂඹ

ල්ක්..”

“ඈ.. වංක්ේ මශේතයට ොයින්ද ගණු ෂමයක්.. ? අනි

ොෂඹ..”

අයිරම්මළේ පුදුම ව මුහුණේ විවල් දවේ දුටු වංක්ේේ මුහුණට දග ළරී සිනළලක් නෆගුණි..

“ඔව්.. අයියග උපන්දින් දලව මං ශෆමේම කියනලළ.. එදළට මං

අයිරම්මට මේ ගණු ෂමයල පන්නන්නම් ො..”

වංක්ේේ තළලේ වමග අංජුළග මුහුණ හුෂං ගිය බෆලුමක් වේ ශෆකිලී ගියළය.. අයිරම්මළ ඒ ලනව නුදුටුලළට ඇේ මුහුණ දව පරික්ළ ළරීල බළ උන් වංක්ේට එය මනළල ලෆටහුණි.. එශේ ඔහු සිනළල වගලළ බෆරෑරුම් මුහුණක් මලළ පව්ය..

“මං යනලළ අයිරම්මළ..”

අයිරම්මළගන් මිදුනු අංජුළ වළය දවට පියලර තෆබීය..

“ ොශ යන්නද නෝන..? ළළ යන්න ඉ හුනන දෆන් ගදර යේදි

පරක්කු ලයි..”

නමුේ ඈ නෆලතුනළ නොව්.. සිතුමිණීගන් ශළ වංදීපගන් වමුගේ ඈ ඔවුන්ේ ේරතහන ලටද පිළිතුරු නොදී ඉක්මන් ගමනින් පළරට පිවිසියළය..


“මල්ලි.. වංක්ේ..”

ළමරේ ඇදට වී උන් වංදීප සිය වොයුරළ ඇමතුව්ය..

“ඇයි අයියළ.. ඔයළට මොනලද ඕන..?”

ඔහු අඩියට ද ට වංදීප ෂගට දිල ආව්ය..

“මට මුකුේ ඕන න.. අන්න අර ෂමයළ ශදිවහසියම යන්න ගියළ..

ගිහින් එයළල ගදරට දළළ එන්න..”

අංජුළල තළලට අල්ළ ගෆනීමට මළන බමින් උන් වංක්ේට එය ඉේබළ දිේ දෆම්මළ ශළ වමළන රුණක් විය.. ඔහු ඇද උන් ොට ලිවමට ටී ේට් එ ක් දමළ ළරයට නෆගුේ අංජුළ බවහ නෆලතුමට යළමට පර ඇයල නලතළ ගෆනීම් අරමුණනි..

****************************

ඒ වංදීපේ උපන් දිනයට පරදළ රළේරිදයයි.. එලන විට වංදීඵේ තුලළ බොශොම සුල අතට ශෆරී තිබ නිවළ ඔහුට උඩ මශට යළම වුලද අසීරු නොවුනි.. වති කිහිපයක් පශත මළයට වී ල් ගත ඔහු එදින රළේරිවේ පඩිපෂේ අේලෆට අල්ළ ඉශෂට නෆගීමට වෆරසුන්ය..

පඩි කිහිපයක් නෆග ගේ ඔහුට සිය බද ලටළ යම් මදු දයක් ලෂනු දෆණුනි.. ඔහු ලශළ ශෆරී බෆලුව්ය.. ඒ අන කු නොල තම පුංචි බිරිද බල වංදීප දුටුලද ඔහුට මය සිහිනයක්ද වෆබලක්ද යන්න සිතළ ගෆනීමට තරමක් ල් ගතවිය..

“මට නගින්න පුළුලන් බබළ..”

ඔහුේ මදු මොොක් ලදන් ලට සිතුමිණීේ රෝව දතොල් අග සිනළ ඉරක් ඇදුණි..

“ඇයි.. මං අල්න්න එපළද..?”


ඈ ෆජ්ජළශීලීල අවේදී ලදන් අමත ල ගිය වංදීප දිගු හුවහමක් පිට ෂේය..

නිදන ළමරයට යන තක් වංදීපල ලළරු රගන ගිය සිතුමිණී ඔහුට විවල් යුග යශනළලට බර වීමට උදව් දුන්නළය..

“තන්ක්වහ..”

වංදීපේ මුවින් ඉේම එය පිටවිය.. නමුේ එලෆන්නක් බපොරොේතු නොව සිතුමිනී වංදීප දව බෆලුව් දුක්ගේ ඇවකිනි.. මොශොතක් එවේ උන් ඈ ළමරයන් පිට වීමට වෆරසුනළය..

“සිත.. මට ඔයළ එක් ටි ක් තළ රන්න ඕන..”

ඇේ විට්ටමට ොට්ටයක් තබළ ශේේතු ව වංදීප කීව්ය..

“ඉන්න.. මං එන්නං..”

ඈ ළමරයන් නික්මුණි.. නමුදු ඇයට රැගන යළමට අමත ව ඇේ සුලද පොද ළමරේ රැදී වංදීපට සිතට ලද දුන්න්ය.. ඔහු පෆය බළගය ට ආවන්න ළයක් ඇය එනතුරු ඇදට වී බළ උනි.. අලවළනේ ඈ පෆමිණිේ ඇගපත වෝදළ වෆශෆල්ලු රළේරී ඇදුම ට මළරු වීගනය..

“මං මතනට එන්නම්..?”

ඒ විවල් ඇේ හිවහ ව පදව පන්නළ සිතුමිණි අවේදී වංදීපට පිළිතුරු නෆති විය.. මධුවමය දළ තමළ ඇදට නගින විට සිතුමිණී එශළ ඉමන් බෆව ගිය ආ ළරය ඔහුට තලම මෆවී පනන්නළ වේය..

“එන්න..”

සිතුමිණී බොශෝ ව්ළලක් ඇද ෂගට වී බළ උන් පසු ඔහු ඇයට ආරළධනළ ෂේය.. නමුේ ඒ වොදුරු රුලට ඒ මදු සුලදට ලවග නොවිය යුතු බලට ඔහු සිය සිතට පේල දෆනුලේ කිරීමක් ර තිබුණි..


“කියන්න.. මං අශගන ඉන්න..”

ඇේ ශරි බරි ගෆසී ඉදගේ සිතුමිණී වංදීපේ දවට එබී බෆලුලළය.. ඒ දිදුන තරු නේ දුටු වංදීප මොශොත ගොළු විය..

“කියන්න ේලල් ගොඩක් තියනලළ සිත.. ඒේ ඒ ශෆම ලෆල් ලටළරමක්ම කියළ ඔයළග මනව ලශවන්න මං ෆමති න.. මං

ටියන් කියන්නම්..”

වංදීපේ වංව්දී මුහුණ දව බළ උේ සිතුමිණීට ඇසිපිය වෆලීමටලේ සිහිපේ වේ නෆත.. තමළ මතක් ඔහුේ ඩලවම් බල නොදුටුව් මන්දෆයි ඇය ල්පනළ ෂේය..

“මං ඔයළග ජීවිේට ොකු ලෆරැේදක් ෂළ නංගි.. රඛිතට ආදරයි කියළ අර තරම් කියේදිේ මං ආේමළේථ ළමී විදියට ඔයළල ෂං ර ගේතළ.. ඒ ලන දයක් නිවළ නමයි.. ඔයළග සොටෝ එ ක්

දෆ පු දලව ඉදම මං ඔයළට ආදේ රපු නිවළ..”

නිශඩල සුසුමක් පිට ෂ සිතුමිණී දිගටම එය අවළ උන්නළය..

“මං රපු ලෆරැේද මට ේරු ේ ේඩමදි.. ඔයළ රඛිතට ොයි තරම් ආදේ රනලද.. ඒ ආදේ ලනුලන් ොයි තරම් ෆපලළ

ඉන්නලද කියළ මට පුදුම හිතුනළ.. ඒේ ඒ ලේදි මං පරක්කු ලෆඩියි..”

සිතුමිණී ේර හනළේථය රැදි දසින් වංදීප දව බෆලුලළය.. එහි අරුත ඔහුට ශොදින් ලෆටහුණි..

“ඒ ලේදි අපි බෆදළ ඉලරන බබළ.. ඔයළග ෝ ට ඔයළට යන්න දන්න ඕනනං මං ඔයළල ඩිලෝවහ රන්න ඕන.. ඒේ ඒ න් අේ දමව්පියො ොයිතරම් ෆජ්ජ ලනලද කියළ මට තරුණළ..

විේයන්ම ඔයළග අම්මළ..”

වංදීප තම ආේම ගරුේලය ගෆන ොතරම් සිතළ ඇේදෆයි ලෆටහුණ සිතුමිණීේ දවට දුෂක් නෆගිණි..


“මං මුදි හිතුලළ ඔයළ මළල බෆන්ද රඛිතල අමත රළ කියළ.. ඔයළ පවහව හිත ශදළගනියි කියළ.. ඒේ.. ඒේ මට ලෆරදුනළ නංගි.. ඔයළ ශෆමදළම මං දිශළ බෆලුල තරශළ ළරයක් දිශළ බනලළ ලේ..

ඔයළට ඕන උන් රඛිතග ආදේ.. රඛිතග උණුසුම..”

“උණුසුම..”

සිතුමිණීේ ශඩ බොශෝ දුක්බර විය.. තමළ රඛිතල අමත ර දමළ වංදීපට ෂගට ඒමට වෆරවන මොශොේ ඔහු කියනළ ද සිතුමිණීේ සිතට මශළ බරක් ගන ආව්ය..

“මං ගොඩක් ේලල් දන්නලළ සිත.. දෆන් මට ශෆමේම ේරනලළ.. ඒ

නිවළ මං තලදුරටේ ඔයළල කඩු රළ තියළගන්න න..”

“වංදීප අයියළ..”

“ඔව් බබළ.. මච්චර ල් ඔයළල ේරුම් නොගේතට මට වමළලන්න.. මං.. ශට ඔයළට තේගේ දනලළ.. මේ උපන්දින්

ලනුලන්..”

තේගක් දිය යුතු වේ ඔහු නොල තමළය.. සිතුමිණීේ ම් ලන විටේ ඔහුට දියයුතු තේග ල්පනළ ර තිබුණි.. නමුේ.. ඇේ සිතට මශළ අවිනිහචිත බියක් දෆනන්නට විය..

“මො ක්ද තේග..?”

“ඩිලෝවහ එ ..”

වංදීපේ තේග ගෆන ඇස සිතුමිණීේ ඇේ හිරිගඩු මතු වී තිබිණි.. ඇේ තරු නේ දුළින් ලෆසී යේදි ඈ බිම බළ ගේතළය..

“මට ශටම ඔයළට රඛිතට බළරදන්න තිබුණළ.. ඒේ ශට අේ අම්මළ.. යළළුලො.. එශම එන නිවළ ඒ අනිේදළ උේට ල් දළන්න

ලනලළ..”


වංදීප හිේපිේ නෆති අයකු වේ කීලද ඔහුේ සිත ඇතුෂළන්තයන් පෆෂපන තරම් දෆන උන්න් ඔහුම පමනි..

“ශට අම්මළ ආලම අයියළ මොනලද කියන්න හිතන් ඉන්න..”

බොශොම අසීරුලන් ලදන් එ තු ර ගේ සිතුමිණී අවළ සිටියළය..

“ඔයළ ලෆරදි ළරයක් කියළ ෝ ට කියන්න මට ක්තියක් න නංගි.. අනි ඔයළ රඛිත ෂගට ගියළම මට එතනින් එශළ ජීවිතයක් න..

ඒ නිවළ මං ලෆරැේද බළරගන්නලළ.. ඔයළට ේර හනයක් ලන්න න..”

ම් ක්රිදයළේම ලන්න රඛිතේේ තමළේේ වෆෆවහම් වළේථ අලවළනය නොව්දෆයි සිතුමිණීට සිතුණි.. තමළ විලළශයට පර සිටම ඇගිලි ගෆන්න් මම දිනය උදළලන තුරුය.. නමුේ අද..

“ශොද ෂමයළ ලේ අදේ ගිහින් එශළ ළමරයන් නිදළ ගන්න බබළ..”

වංදීපගන් එලන් තළලක් ඈ කිසිවේේ බළපොරොේතු වේ නෆත.. තද රගන උන් ඉකිබිදුම දගොඩතළ යේදි සිතුමිණී ළමරයන් පිටතට දිල ගියළය.. ඈ පිවහසිය වේ ගොවහ තම ොට්ටේ හිව තමළ ගේේ තමළේ ශෆඩුම් ශඩ පිටතට ඇවේවි යන බියනි.

පසුදළට ඉර උදළ වේ සිතුමිණීල ශළ වංදීපල ල්පනළ ෝ ල සිර රමිනි.. වංදීපේ ආදරණීය පතිනිය වී ඒ උණුසුම් රැදන්නට හිත ශදළගන උන් සිතුමිණී එම සිහිනය බොද වීම ගෆන ලෆපුනළය.. ඇයට වංදීපල පමණක් නොල අයිරම්මළ.. වංක්ේ.. ශළ පොේේ යන අයලද දමළ යම් ෝභ මක් දෆනුණි..

විලළශ ව දළ සිට තම නිලවට ලළවනළල ෆන්ද මිණි පශන අදින් පසුල රඛිත ෂගට යන බල සිහි වී වංදීප දුක් ගේේය.. ඔහුට බන බන ශෆම අත ම සිතුමිණීේ සුදු මුහුණ මෆවී පනන්නට විය..

සිතුමිණි ශළ වංදීප පශෂ මළයට පෆමිණීේ උදවන නලයට පමණය.. ඒ ලන විටේ සිතුමිණීේ දමළපියන් ශළ අංජුළ පෆමිණ තිබිණි.. වංක්ේ ඔහුේ දමළපියන් එන තක් පළර බළ උන්න්ය..


“වංක්ේ මශේතයට අද ජයටම පළටිය දන්න ඕනලු.. අද එයළග

ගණු ෂමයළ මශ එන නිවළ ලන්න ඇති න්ද නෝන..?”

කුවහසියට ඇතුළු ව සිතුමිණීට, අයිරම්මළ එය කීව් රශසින් මනී..

“වංදීපග යළළුලො ලගයකුේ එනලළ අයිරම්මළ..”

සිේ ව්දනළල බළහිර ෝ යළගන් ලවන් සිතුමිණී කීලළය..

“දලල්ටද නෝන පළටිය තියන්න..”

“ඔව්.. ඔව්.. දලල්ට.. අපි ශලව පොඩි ගමනක් යනලළ..”

පරදළ රැේ නිදි ලේජිතල ල්පනළ ොට ගේ තීරණයක් සිතුමිණි ශළි ර සිටිේ එය ළටලේ නොකියන බලට අයිරම්මළ පොරොන්දු ර ගනිමිනි..

“අන් මං ඉතිං ළට කියන්නද නෝන..”

ඈ විහලළවලන්ත ව පෆලසුලළය..

එදින දශලල් විේ ආශළර ව් පිළිය වේ සිතුමිණීේ දතිනි.. ඈ ම් නිලවේ උයන ේරරථම ආශළර ව් එය ව එහි සුලද වංදීපේ දනතට දුළු ගන ආව්ය..

“බබළ.. තිං ළ ඇවිේ.. ඔයළල අශනලළ..”

ආශළර පිව අලවළනේ කුවහසිේ පඩි ගෆට්ට මත හිද උන් සිතුමිණී අභියවට පෆමිණි වංදීප කීව් ඇේ දවහ මග ශරිමිනි..

“වංදීප..”

නෆලත වළයට යළමට පියලර තෆබ වංදීප මද ට නෆලතුන්ය..

“ඔයළග තීරේ අම්මට කියන එ ශටට ල් දළන්න..”


සිතුමිණී වංදීපේ දවට එබී තිර ව කියළ සිටියළය.. එලදන් ල ව වජු බල වංදීපල පුදුම රලන සුළු විය..

“මං අපි දගොල්න්ගම අම්මට අද එන්න කිව්ල පළටි දළන්නම විතරක් නමයි නංගි.. එයළට ම් ේලල් කියළ ඔයළල ඔයළග

නිදශවහ ෝ ට ඇරලන්න..”

“ශරි.. අයියළ විහින් ලෆරදි ළරයක් ලන්න ඕන න.. අම්මට

කියන්න තියන ේ මං කියන්නම්..”

වංදීප ශළ සිතුමිණි තළ රමින් උන් තෆනට වංදීපේ මල පෆමිණීම නිවළ ඔවුන්ේ තළ බශ නෆලතුනි..

“දග ම ල සුලද පළරට එනලළ..”

වංදීපේ මල සිතුමිණීේ ද ම්මුල් සිඹින අතරලළරේ කීලළය.. සිතුමිණි ඇේ දපළ මු ලෆද ලෆටුණි..

“තළේතළ ආල නෆේද අම්මළ..?”

“ආලළ.. ආලළ.. අද නං බන්ම එක් ං ආලළ..”

තිං ශළ අමි වමග වතුටු වළමිච්චිේ යදන වංදීපේ පියළග ශඩ වළය දසින් උවහල නෆගුණි.. තලේ පෆය භළගයක් පමණ දොඩමලු ව දමිතුරෝ වංදීප අභියවට පෆමිණියශ..

“මො ද කියන්න.. අපිට කියන්න දයක් තියනලළ.. ඒ අපි ළළ

කියන්නද දෆන් කියන්නද..?”

වෆමේ අලධළනය තමළ දව ශරලළගේ අමි කීව්ය..

“ න ල් ඉන්න මො ටද පුතළ.. ඔන්න ඔශේ කියළ දළන්න..”


සිතුමිණිේ පියළ ව ගුණති මශතළ කීව් සිනළ මුසු මුහුණින්ය.. මුදී තම දියණියේ විලළශය පිළීබද අවිනිහචිතළලයකින් පසු ව ඔහු ම් ලන විට එම බය සිතන් බෆශෆර ර තිබිණි..

“අයිරම්මළ.. එශනම් ම ලශළ තියන්න.. අපි පවහව න්නම්..”

අයිරම්මළට කී වංදීප ඇයල ශළ පොේේද තළබශට ශවුල් ර ගේේය..

“ඔන්න වුරුලේ අඩු න න්ද..? එශනං මම කිව්ලළ..”

ලට පිට උන් පිරිව දව නේ යොමු ෂ තිං නෆලත වංදීප දව

බෆලුව්ය.. දපළේලේ දමළපියන් වංක්ේ , අංජුළ ශළ අමි ශෆරුණු ොට එහි වේ නිලවේ උන් ශතරදනළ පමණි..

“ඕ ඉක්මනට කියපං.. අපිටේ කියන්න ේලල් තියනලළ..”

වංදීප සිනළ මුහුණින් එවේ කීලද ඔහු කියන්නට වෆරසී උන්න් ඔහුේ ශළ සිතුමිණීේ දික් වළද පුලතයි..

“රළයිට්.. ම් යි සීන් එ .. වංදීප ඇක්සිඩන්ට් ලච්ච ම් මළව තුන්ම වෆරි එ ම්පෆණි එ න් ඩිඩක්ට් රළ න.. උේ

වම්පේණ හිග පඩිය මතන තියනලළ..”

තිං ශළ අමි යන දදනළම අං ළරල වෆරස පට්ටිය බශළල චක් පතක් වංදීපට පිරිනෆමුව් බළ සිටින්නවුන් සිනළ වයුේ ගිල්ලමිනි..

“මටේ අයියට දන්න තේගක් තියනලළ.. ඒේ ඒ ම් අමි

අයියළ දුන්නළ ලේ පට්ටිය දළපු තේගක් නමයි..”

වංක්ේේ ථළලට ඔහුේ දමළපියන් මුහුණින් මුහුණ බළ ගේේ වංක්ේ කිසිදු තේගක් නොගනළ බල දෆන උන් නිවළය..


“මං ම් තේග දන්න අයියට විතරක් නමයි.. අේ අම්මටේ

එක් ..”

එවේ කී වංක්ේ පුටුලන් නෆගිට ගොවහ අංජුළේ වමීපේ සිට ගේතළය..

“මං අයියට දන්න හිත ශොද අලං නනළ නක්.. ආ..”

වංක්ේ අංජුළග හිව අතගළ කීව් අවළ සිටින්නවුන් මවිත රලමිනි.. එම අලවහථළලට මුහුණ දීමට අසීරු ව අංජුළ පිරිව මගර ළමරයට දිල ගියළය.. ඒ දුටු සිතුමිණීේ මුහුේ ආදරණිය මදශවක් ඇදුනි..

“එශනං බං අනිේ තේගේ මළරට මෆච් ලයි න්ද..?”

තිං දව බළ ඇවක් ලෆස අමි කීව්ය..

“ඔව්.. ඔව්.. ඔන්න වංක්ේ මල්ලි උඹට බන මළව පෂලනිදළ

ඉදළ අේ ඔෆිවහ එක් වශය ගණ ළධි ළරී තනතුරක් තියනලළ..”

තිං ේ ශඩට වංක්ේට දෆනුේ නොනිම් වතුටකි.. තමළට අංජුළ වමීපේ ගෆලවමින් රැකියළලට යළ ශෆකි වීම එයට ශේතුලයි..

“උඹළ ශෆමෝම අපිට දීපු තගි ලට වහතුතියි.. ඒේ අපිට ඒ ලනුලට

දන්න තේගක් න..”

වංදීප බොශෝ දුක්බර ශඩකින් කියළ සිටිේය.. ඔහුට දෆනුේ සිනළ ශඩලල් මධ්ය ේ සිතුමිණී තමළේ ොවින් නික්ම යන ශෝරළල ෂං ලන බල පමණි..

“සිත..”

වළ ච්ඡළ මේඩපේ අලවළන ලළරය වංදීප සිතුමිණීට බළ දුන්න්ය.. ඒ මොශොේ වංදීපේ මන්ම සිතුමිණීේේ දවහ රතුල තිබිණි..


“මටේ දයක් කියන්න තියනලළ..”

උගුේ බෆදි තිබ පටයක් ලෆනි යමක් නිවළ සිතුමිණීේ ශඩ අන් අයට නසුණ ගළනය.. වංදීප සිතුමිණීේ මුවින් බළපොරොේතු වේ ඔහුන් දදනළ ල් ඇතුල තීරණය රගන උන් අසුභ ආරංචිය වුලද සිතුමිණි කියළ සිටිේ ලන කි..

“ඔයළළ ශෆමෝම වංදීපට තගි දුන්නන.. මමේ එයළට පොඩි

තේගක් වහති රළ තියනලළ..”

වංදීපේ දනේ පුදුමයන් විවල් වී ගිේය.. සිතුමිණී සියුම් සිනළලක් මුල රදලළ ඔහු දව බෆලුලළය..

“අද ශලවට මේ ගළන බීච් ශොටල් එ ට පොඩි ටුලේ එ ක්..”

ඒ ඇසුණු අමි සිය අඹරගිලි ද ම මුල තුෂට රුලළ මශළ ශඩින් විසිල් ෂේය.. එශේ ඇේ එම තීරණය ගෆන ලඩළේම වතුටු වේ අයිරම්මළ ශළ අංජුළය..

“එත ොට උඹළ ඩිනේ අරන් ගදර එනලද..?”

අමි ඇස පෆනයට සිතුමිණීේ ලත රතුල ගියළය..

“න.. අපි එන්න ශට..”

ඈ මිමිණුව් බොශොම වමිනි..

“ශරි ශරි.. උන් දන්නළ ෆමති දලව එන්නෆත.. අර ම ටි

ම්ව උඩ දුක් විදිනලළ.. අපරළද..”

තිං ශළ අමේ මෆදිශේ වීමන් වතුටු වළමිච්චිය නෆලතිනි.. පිරිව මග ශෆරි සිතුමිණී අඩි තබළ තම දමළපියන් වමීපයට ගියළය..

“අම්ම.. තළේත.. ඔයළළ මට ශොදක් ළට මං එදළ ඒ ේරුම්

ගේත ලෆදියට.. මට වමළලන්න..”


දනතින් දුළු ලෆල් ඩළ ශෆේදී සිතුමිණී තම දමළපියනට දණ ගවළ ලෆන්ේය..

“දරුලො ලෆරදි ළ කියළ අම්මළ තළේතළ තරශළ ලන්න න

පුේ.. නෆගිටින්න..”

ඈ තම අම්මේ තුරුෂට වී බොශෝ ව්ළ ලෆෂපුනළය..

“පුතළළ ශලවට යනලනං ඉක්මනට ළළ වහති ලන්න.. අපි මශේ

ලෆඩ ටයුතු බළගන්නම්..”

සිතුමිණීේ දයළබර පියළ ව ගුණති මශතළ තම දියණියේ හිව අතගළ ආදරයන් කීව්ය.. ඔවුන්ගන් මිදුණු සිතුමිණී ඉශෂමළයට පෆමිණන ව වංදීපට හිවන් ඉගි ර පඩි ප නෆග ගියළය.. වංදීපද ඇේ පසුපව පියලර තෆබීමට වෆරසුණළ පමණි..

“වංදීප මශේතයළ.. පොේඩක් ඉන්න.. ඔය ශෝටල්ට යන්න වහති

ලන්නද යන්න..?”

පොේඩ ඔහුේ මග ශරවහ ර පෆමිණියද ඔහු උන්න් එක් අතක් පිටුපවට ර වගලළගනය..

“ආ.. වංදීප මශේතයට මගනුේ තේගක්..”

ඔහු බගය දමන ද වෆශෆල්ලු යමක් වංදීපේ අේ රැදවිය..

“මොනලද පොේඩ..?”

“මශේතයග බශේ ටි .. ම් ලළලට බීළ ඉක්මනට වනීප

ලන්න..”

බළ සිටිනවුන් පොේේ ක්රි.යළලට ඇති තරම් සිනළසුනද වංදීපට ඔහු රහි ඇති වේ දෆඩි ංගතු මකි..

“වංදීප..”


උඩු මශල් පඩි පෂ ෂග සිටගන උන් සිතුමිණී ආදරණිය ව ඔහුල ඇමතුලළය.. වංදීප පඩිපෂ නෆග ඉශෂට ගිේ සිතුමිණිේ සුන්දර ලතින් දනේ ඉලතට නොගනිමිනි.. නමුේ ඔහු සිතුමිණී වමීපයට යේම ඈ ඔවුන්ේ නිදන ළමරය රළ දිල ගියළය..

කුමක්දෝ සුන්දර ශෆගීමකින් හිත හිරි ලෆටී යේදි වංදීපද ඈ පසුපව ඇදුනි.. මතක් තමළ දව නි මටලේ නොබෆල තම සුන්දර පතිනිය තමළ එනතුරු ළමරයට වී ආදරයන් බළ හිදීම ඔහුට විහලළව ෂ නොශෆකි තරම්ය.. ඔහු ඈ වමීපයට ගොවහ ඒ මුහුණ දව වජුල බෆලුව්ය..

“මොනලද බබළ ඔයළ ශෆමෝම ඉන්න තෆන කිව්ල..? අපි තළ උන්

ලන දයක්න..”

“ඔයළ හිතළගන ඉන්න විදිය ලෆරදියි වංදීප..දෆන් මේ ෝ රඛිත

කියළ නක් න.. ඉන්න ඔයළ විතරයි..”

අන්තිම ලදන් කිහිපය සිතුමිණී පෆලසුව් වංදීපේ විවල් පපුතුේ හිව ශොලළගනය.. දශවකුේ එ ක් ශෆගීම් සිත තුෂ තරපුනද මුලගට එ දු ලදනක් ශෝ ගළ නොආ බෆවින් වංදීප නිශඩලම තම සිය බිරිද සිය දෝතට මෆදි ර ගේතළය.. ලළලක් වේ දොල පළලමින් තිබ තම ජීවිතය වංදීප ෂග නෆලතීම සිතුමිණීට පුදුමයක් වේ දෆනුණි..

“මේ තේග තළම දුන්න න.. ටි ක් පළේ ලන්න ො..”

වංදීප සිතුව් සිතුමිණි තමළය යමක් කීමට තනනලළ කීයළය.. ඔහු සිතුමිණි දවට පශේ ලේදීම ඈ ඔහුේ නෂත මදු ශළදුලක් වටශන් ෂළය.. නමුේ වංදීපට අලෆසි වේ එය නොව්.. ඔහුට ඇේ නළ දලුලන් දතොල්හී පශව විද ගෆනීමට අලෆසි උනි.. එය ලෆටහුණළක් මන් දග ළරල සිනළසුන ඈ ඔහුගන් මිදී පව ට පෆන ගේතළය..

“දෆන්ම නමයි..”

“එශනං..”


ඈ මද ට ල්පනළ ොල තනිවිය.. තලේ බළ සිටිය නොශෆකි ව වන්දීප සිතුමිණීේ පසුපසින් ගොවහ සිය දතට මෆදි ර ගේතළය..

“මට ඔයළට ඔේපු රන්න තල දයක් තියනලළ වංදීප.. මං.. මං..

ලදළලේ රඛිත එක් ..”

ඇයට එම ලෆකිය වම්පේණ කිරීමට ඉඩ ෆබුේ නෆත.. වංදීප ඇේ මුල ලෆසීය..

“මං දන්නලළ නංගි.. මං ශෆමදළම ඔයළල ේරුම් ගේත ලෆරදියට..”

“ඉවහවරශට එශම ලන එ ක් න වංදීප.. අපි අපිල ශරියට ේරුම්

ගමු..”

සිතුමිණී පශෂ මළේ පිරිව අතරට යන අටියන් දොර ලත පළ නගේදී වංදීප ඇයට පර විේ දොර ලවළ දෆමුව්ය.. තමළට මතුලක් විද ගෆනීමට ලරම් නොව ඒ වොදුරු ජීවිතය මොශොත ටලේ පමළ රලීම් අරමුණක් ඔහුට නොවිනි.. ඔහු දශවක් බළපොරොේතු සිත රදලළගන තම පුංචි බිරිද සිය උණුසුමට මෆදි ර ගේේය.

END ……………..


ලළලක් වේ - sinhalaelibrary.comsinhalaelibrary.com/ebook/walawak se a.pdf ·...

Documents