Το

νερό, πηγή

και

σύμβολο

ζωής, έγινε

από

τα

πανάρχαια χρόνια

αντικείμενο

λατρείας

των

λαών

όλης

της

γης. Στην

Ελλάδα

συναντάμε

Νύμφες

και

Νεράιδες

λιμνών, πηγών και

ποταμών. Ξωτικά

και

Στοιχειά

πλημμύρισαν

το

λαϊκό

μας

πολιτισμό

και

συνόδευσαν

ή

συνοδεύουν

ακόμα

τη ζωή

των

ανθρώπων

σε

πολλές

τους

εκδηλώσεις.

«Το

ήσυχο

νερό

τρυπάει

την

πέτρα» -

Οι

μικρές

προσπάθειες, όταν

γίνονται

επίμονα

και

για

πολύ

χρόνο, φέρνουν

μεγάλα

αποτελέσματα. -

Οι

άνθρωποι

που

διατυμπανίζουν

τις

ικανότητές

τους

συνήθως

δεν

τελειώνουν

τις

δουλειές

ή

δεν

είναι

αποτελεσματικοί.

«Το

παλιό

καράβι, νερά

απ` ολούθε

βάζει» -

Όταν

κάτι

παλιώσει, χαλάει

συνεχώς

πότε

στο

ένα

και

πότε

στο

άλλο

σημείο. -

Ο

γέρος

άνθρωπος

υποφέρει

από

πολλές

αρρώστιες

συγχρόνως.

«Όταν διψά η αυλή σου για νερό, παρόξου

μην

το

χύσεις» Πρώτα

πρέπει

να

ενδιαφέρεσαι

και

να

προσπαθείς

για

τα

δικά

σου

προβλήματα

και

ύστερα

για

των

άλλων»

Έθιμο

ΘεοφανείωνΑνήμερα

των

Φώτων, μετά

την

λειτουργία

των

Μεγάλων

Ωρών, γίνεται

η

Κατάδυση

του

Σταυρού

στη

θάλασσα, (ή λίμνη, ή ποτάμι). Ο

ιερέας

πετάει

ένα

σταυρό

μέσα

στο

νερό, (συνήθως

ο

σταυρός είναι

δεμένος

πάνω

σε

σκοινί

για

να

μη

χαθεί), και πολλοί νέοι βουτούν

για

να

πιάσουν

τον

σταυρό. Είναι

εξαιρετική

τιμή

για όποιον

βρει

και

πιάσει

τον

σταυρό.

ΝΕΡΟ

ΚΑΙ

ΘΕΟΤΗΤΕΣ

Η

δημιουργία

μύθων

είναι

μια

προσπάθεια ερμηνείας

του

κόσμου

και

της

σχέσης

που

έχουν

οι

άνθρωποι

με

τις

δυνάμεις

που

ελέγχουν

τον κόσμο. Η πλούσια

ελληνική

Μυθολογία

δε

θα

μπορούσε

να

μην περιλαμβάνει

μύθους

με

αναφορές

στη

φύση

και

ιδιαίτερα

στο

νερό

Ως

κοσμογονικό

σύμβολο

το

νερό, αποτελεί ιερή

και

μαγική

δύναμη, γεμάτη

θεραπευτικές

και

αναγεννητικές

ιδιότητες. Το

«αθάνατο νερό», η

«πηγή

της

νεότητας», το

«νερό

της

ζωής»

αποτελούν

διαφορετικές

μυθικές- θρησκευτικές

εκφράσεις

της

ίδιας

αλήθειας:

ότι

δηλαδή

στο

νερό

ενυπάρχουν

η

ζωή

και

η αιωνιότητα. Χάρη

σ' αυτές

τις

ιδιότητες

το

νερό

παίζει

πρωτεύοντα

ρόλο

στην

ιστορία των

θρησκειών

ως

στοιχείο

καθαρμού

και

εξαγνισμού.

Στον

Ισλαμισμό:

Οι μουσουλμάνοι

Πριν

από

κάθε

προσευχή, πλένουν

τα

χέρια, τα

πόδια, τα

αυτιά

και το

στόμα

τους

και

βγάζουν

τα παπούτσια

τους

πριν μπουν

στο

τζαμί

για

προσευχή.

Στο

Χριστιανισμό: Στην ορθόδοξη

εκκλησία

, στη

γιορτή

των

Φώτων,

το νερό

παίζει

τον

πρωταρχικό

ρόλο

στην τελετή

αγιασμού

των

υδάτων

που

γίνεται

σε όλους

τους

ναούς

Στον

Ινδουισμό: Οι ινδουιστές

θεωρούν

τα

νερά

του

Γάγγη

ιερά

και

μπαίνουν σε αυτά για να θεραπευτούν.

Στις

όχθες

του

υπάρχουν ιερές

πόλεις

όπου

οι

πιστοί

πάνε

να

προσκυνήσουν.

Οι

βρύσες, τα

πηγάδια, οι

στάμνες, τα μάγγανα, οι

νερόμυλοι, οι

νεροτριβές, τα

υδραγωγεία, τα

γεφύρια

αποκαλύπτουν

την προσπάθεια

του

ανθρώπου

να

δαμάσει

και

να

εκμεταλλευτεί

αυτό

το

ζωτικό

αγαθό, το νερό.