. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Απίθανα ταξίδια με μαγικά μολύβια

Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς

© 2010 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΡΙΚΗ & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Λάµπρου Κατσώνη 271 & Γεωργίου Παπανδρέου - Άγιοι Ανάργυροι, Τ.Κ. 13562 Τηλ.: 210 2693800-4 • Fax: 210 2693806-7 Κεντρικό κατάστηµα: ΑΓΚΥΡΑ-ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ, Σόλωνος 124 - Αθήνα, Τ.Κ. 10681 Τηλ.: 210 3837667, 210 3837540 • Fax: 210 3837066 e-mail agyra@agyra.gr • www.agyra.gr

ISBN: 978-960-422-842-3

Απαγορεύεται η αναπαραγωγή µέρους ή όλης της έκδοσης, η µεταφορά σε οποιοδήποτε ηλεκτρονικό αποθηκευτικό σύστηµα ή αναµετάδοση µε οποιασδήποτε µορφής ηλεκτρονικά, µηχανικά, φωτοτυπικά ή άλλα µέσα, χωρίς την προηγούµενη γραπτή άδεια του εκδότη. Ν. 2121/1993, καθώς και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν και στην Ελλάδα.

Στον Ευθύμη και την Κωνσταντίνα.

Aπίθανα ταξίδια με μαγικά μολύβια

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΡΙΚΗ

Eικόνες: Πέγκυ Φούρκα

9

Το ταξίδι της θείας

Όταν η θεία Μάγδα μάς ανακοίνωσε ότι θα έκα-νε τις διακοπές της στη Μαγιόρκα, μέσα στο

μυαλό μου άστραψε μια τρελή σκέψη. Δεν κρατήθη-κα και την είπα στη θεία:

– Θεία, εκεί πέρα υπάρχουν μάγοι;– Έε, όχι και μάγοι, απάντησε εκείνη γελώντας.Άρχισε να μου λέει ότι πρόκειται για ένα νησί στις

ανατολικές ακτές της Ισπανίας και διάφορες άλλες βαρετές πληροφορίες. Εγώ την άκουγα και απλά κουνούσα το κεφάλι, σαν να συμφωνούσα. «Σε λίγο θα κουραστεί και θα σταματήσει το μπούρου-μπούρου», έλεγα μέσα μου. Όμως εκείνη συνέχιζε το μάθημα της γεωγραφίας.

– Να, δες τη κι εδώ, μου είπε καθώς ξεδίπλωνε ένα χάρτη μεγάλο σαν τραπεζομάντιλο.

10

Κ Α Τ Ε Ρ Ι Ν Α Μ Ο Υ Ρ Ι Κ Η

Έσυρε το δάχτυλό της πάνω σε κάποια νησιά και μου έδειξε με το νύχι της το μεγαλύτερο.

– Aυτές είναι οι Βαλεαρίδες και αυτή η Μαγιόρκα, μου εξήγησε.

Εξακολούθησα να κουνάω το κεφάλι μου, αλλά το μυαλό μου είχε κολλήσει σαν στόκος στην πρώτη μου σκέψη.

«Δεν μπορεί κοτζάμ Μαγιόρκα να μην έχει καμιά σχέση με μάγια», σκεφτόμουνα διαρκώς.

Σε λίγες μέρες η θεία έφυγε για τις διακοπές της κι εγώ παρακαλούσα να γυρίσει όσο πιο γρήγορα γινό-ταν. Ήθελα να με σφίξει στην αγκαλιά της, να με γεμίσει φιλιά όπως πάντα και να μου δείξει τις φω-τογραφίες που τράβηξε. Όμως –για να πω όλη μου την αλήθεια– λαχταρούσα να δω το δώρο μου. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα ήταν κάτι μαγικό! Σαν το λυ-χνάρι του Αλαντίν, ας πούμε, ή έστω σαν το ραβδί του Χάρι Πότερ.

Κι οι μέρες κυλούσαν σαν μαγικό ποτάμι…

11

Έρχεται η θεία

Ο ύπνος δεν μου κολλούσε όλο το βράδυ. Πήρα από τη βιβλιοθήκη μου το αγαπημένο μου βιβλίο,

«Λαοί του κόσμου». Διάβαζα και περιεργαζόμουν τις εικόνες ώσπου ένιωσα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν. Ξαφνικά άκουσα τον ήχο του κουδουνιού.

Η πόρτα άνοιξε και η θεία μπήκε στο σαλόνι μαυ-ρισμένη και φορτωμένη με ένα σωρό χρωματιστά κουτιά και σακούλες. Τα ακούμπησε στο τραπέζι κι άνοιξε την αγκαλιά της για να με κλείσει μέσα.

– Αυτό είναι για τον Γιωργάκη μας, είπε και μου έδωσε ένα μακρόστενο πλακουτσωτό κουτί.

– Ευχαριστώ, είπα ευγενικά και ξεδίπλωσα το πε-ριτύλιγμα όσο πιο συγκρατημένα μπορούσα. Τζίφος! Το δώρο μου δεν ήταν άλλο από μια σειρά χρωματι-στές ξυλομπογιές.

13

Α Π Ι Θ Α Ν Α ΤΑ Ξ Ι Δ Ι Α Μ Ε Μ Α Γ Ι Κ Α Μ Ο Λ Υ Β Ι Α

– Ωχ, είπα κακόκεφα, αλλά η θεία Μάγδα μού ψι-θύρισε στο αυτί πονηρά:

– Είναι μαγικά... – Δηλαδή; ρώτησα σαστισμένος.– Θα καταλάβεις όταν αρχίσεις να χρωματίζεις,

μου απάντησε με ύφος μυστηριώδες. – Πάω να ζωγραφίσω! είπα ανυπόμονος κι έτρεξα

στο δωμάτιό μου κρατώντας σφιχτά τα μαγικά μου σύνεργα.

Ήμουν περίεργος να μάθω τι είδους μαγείες μπο-ρούσα να κάνω με τούτες τις ξυλομπογιές.

Με το κίτρινο χρώμα έφτιαξα μια αχυροκαλύβα. Σχεδίασα ένα μικρό παράθυρο κι ετοιμάστηκα να φτιάξω και την πόρτα. Καθώς πατούσα τη μύτη του μολυβιού πάνω στο χαρτί, η πόρτα άνοιξε κι εγώ βρέ-θηκα μέσα στη ζωγραφιά μου.

15

Α Π Ι Θ Α Ν Α ΤΑ Ξ Ι Δ Ι Α Μ Ε Μ Α Γ Ι Κ Α Μ Ο Λ Υ Β Ι Α

– Αν δεν σου αρέσει μπορείς να με φωνάζεις όπως θέλεις. Εμένα δεν με νοιάζουν τόσο τα ονόματα όσο οι άνθρωποι.

– Σίγουρα είσαι Αφρικανός. Εγώ είμαι Ευρωπαίος. – Είμαστε και οι δυο παιδιά. Για την ώρα βρισκό-

μαστε στην καλύβα μου. Δεν μας φτάνει αυτό; «Δίκιο έχει», σκέφτηκα. Ε, λοιπόν, αυτό το αγόρι

μού άρεσε πολύ. – Θέλεις να γίνουμε φίλοι; το ρώτησα.– Μα είμαστε κιόλας. Ήρθες στο σπίτι μου, κουβε-

ντιάζουμε, και νιώθω ωραία με την παρέα σου. Αν θέλεις, μπορώ να μοιραστώ το φαγητό μου μαζί σου.

Άπλωσε τη γαβάθα προς το μέρος μου. Στον πάτο της ήταν ένας καφετί χυλός σαν λιωμένα δημητρια-κά. Δοκίμασα δισταχτικά. Διαπίστωσα έκπληκτος ότι ήταν αρκετά νόστιμο. Ήταν καιρός να του δώσω το κίτρινο μολύβι μου για να σφραγίσουμε τη φιλία μας!

Έβγαλα από την τσέπη μου ένα άγραφο διπλωμέ-νο χαρτί.