enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que...

12
La mancha Bizzio, Sergio La pirámide -1a ed. - Buenos Aires : Blatt & Ríos, 2019. 64 p.; 18x13 cm. ISBN 978-987-4941-23-7 Como casi todo el mundo, Derlis veía una serie de manchas muy pequefñas, grises y translúcidas, común mente llamadas "moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina Contemporánea. 2. Cuentos. I. Título. CDD A863 globo ocular; las veía porque estaban en los ojos, pre- cisamente, y las veía desde hacía décadas. Esa mañana 2019, Sergio Bizzio O 2019, por esta edición: Blatt & Ríos cuando despertó había una mancha nueva. A las otras nunca las había podido observar con de- 1 edición: marzo de 2019 tenimiento (eran de lo más huidizas), pero las conocía, Diseño de tapa: Iñaki Jankowski | www.jij.com.ar por lo menos a las mejor definidas, que eran las más antiguas, y estaba totalmente habituado a ellas. Esta le molestó enseguida. Era compacta, sólida, negra, de blatt-rios.com.ar bordes regulares. Se movía como las otras, describiendo las mismas curvas, pero a veces hacía una pirueta inde- ISBN: 978-987-4941-23-7 pendiente, como fuera de programa, lo que le llamó la atención. ueda prohibida la reproducción totalo parcial de esta obra, por cualquier medio o procedimiento, sin permiso previo del editor y/o autor.

Upload: others

Post on 22-Jun-2021

6 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

Page 1: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

La m

an

ch

a

Biz

zio,

Ser

gio

La

pirám

ide -

1a

ed.

-

Bue

nos

Air

es :

B

latt

& R

íos, 2

019.

6

4 p

.; 1

8x13

cm

. IS

BN

97

8-9

87

-49

41

-23

-7

Co

mo

casi

tod

o

el

mu

nd

o,

Derli

s

veía

u

na

seri

e

de

man

ch

as m

uy

peq

uefñ

as,

gri

ses

y tran

slú

cid

as, c

om

ún

men

te l

lam

ad

as

"m

oscas

vo

lan

tes",

qu

e s

egú

n l

e h

ab

ían

dic

ho

eran

ped

acit

os

de s

usta

ncia

gel

atin

osa

peg

ados

al

1. N

arra

tiva

Arg

entin

a Co

ntem

porá

nea.

2. C

uent

os. I

. Títu

lo.

CD

D A

86

3

glob

o o

cula

r;la

s v

eía

po

rq

ue e

sta

ban

en

lo

s oj

os,

pre

-

cis

am

en

te,

y la

s v

eía

desd

e h

acía

décad

as.

Esa

mañ

an

a

20

19

, S

ergi

o B

izzi

o O

2

01

9,

po

r es

ta e

dic

ión

:B

latt

&

Río

s cu

an

do

des

pert

óh

ab

ía u

na m

an

ch

a n

uev

a.

A l

as o

tras n

un

ca l

as h

ab

ía p

odid

o o

bserv

ar

co

n d

e-

1 ed

ició

n:

marzo

d

e 2

01

9

ten

imie

nto

(era

n d

e lo

más

hu

idiz

as)

,p

ero

las

co

no

cía

,

Dis

eño

de t

apa:

Iña

ki J

anko

wsk

i | w

ww

.jij.c

om.a

r p

or

lo m

en

os

a la

s m

ejor

def

inid

as,

qu

e e

ran

la

s m

ás

anti

guas

, y

est

ab

a to

talm

en

te

hab

itu

ad

o

a ell

as.

E

sta

le m

ole

stó

ens

egui

da.

Era

co

mp

acta

, só

lid

a, n

eg

ra,

de

bla

tt-r

ios.

com

.ar

bo

rdes

regu

lare

s. S

e m

ov

ía c

om

o la

s o

tras,

descri

bie

nd

o

las

mis

mas

cu

rvas,

pero

a v

eces h

acía

un

a pi

ruet

a in

de-

ISB

N:

97

8-9

87

-49

41

-23

-7

pend

ient

e, c

om

o fu

era

de

pro

gra

ma,

lo q

ue

le

llam

ó l

a

aten

ció

n.

ued

a p

roh

ibid

a la

rep

rod

ucc

ión

to

talo

par

cial

de

esta

ob

ra,

po

r cu

alq

uie

r

med

io o

p

roced

imie

nto

, si

n p

erm

iso

prev

io d

el

ed

ito

r y/

o au

tor.

Page 2: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

8 L

a m

an

ch

a

Serg

io B

izzio

jo.

La v

eia

ún

icam

en

te e

n e

l o

jo d

erech

o,

nm

uy

de re

oio

Fst

aba

ubic

ada

al l

imit

e d

el

cam

po

vis

ual,

y av

anza

ba

tarse u

n so

lo m

ilim

etro

, co

mo

u

nid

a

a su

si

en

p

or

un

cab

le

de

acero

in

vis

ible

. H

izo

u

n

nu

ev

o

inte

nto

p

or

flo

tan

do

h

ast

a l

a p

up

ila,

de d

on

de

se re

tira

ba

a to

da

velo

cida

d cu

ando

in

ten

tab

a h

acer

foco

en

ell

a. L

a m

an

-

cha

lo a

com

pañó

du

ran

te t

od

a l

a m

an

a.

Al

med

iodi

a.

agar

rarla

,lue

go o

tro

, y

otr

o,

y d

e go

lpe

giró

la

cara h

a-

cia

la

izqu

ierd

a. F

ue

un

gi

ro s

orpr

esiv

o y

vio

len

to.

La

man

cha,

sie

mpr

e fij

a en

su

p

osi

ció

n,

ch

ocó

si

n

ruid

o

de p

ront

o, d

esap

arec

ió.

Un

rato

de

spué

s d

el

alm

uerz

o v

olv

a ve

rla.

Est

a co

ntr

a e

l es

pejo

y ca

yó e

n lí

nea r

ecta

so

bre

el

márm

ol

del

lav

aman

os.

v

ez tu

vo

la

impr

esió

n d

e q

ue n

o est

ab

a e

n el

ojo

sin

o

Derl

is f

ue

en

bu

sca d

e u

na lu

pa y

la

apun

tó s

ob

re l

a af

uera

. P

uso

un

a m

an

o ab

iert

a en

tre el

ojo

y e

lla, y

la

m

anch

a qu

edó

del

otr

o l

ado,

ocu

lta.

No

se ha

bía

equi

- vo

cado

.Q

ué e

ra e

so?

Tra

tó d

e ag

arra

rla. N

o h

ub

o c

aso

, la

man

cha

se e

sca-

bull

ía a

la

vel

ocid

ad d

el r

ayo.

Dio

tan

tos m

an

ota

zo

s a

l

man

ch

a.

Lo

qu

e v

io l

o d

ejó

hel

ado

. E

ra u

n p

latit

o v

ola

do

r.

Necesi

tó m

irarl

a v

aria

s v

eces p

ara

co

nv

en

cerse d

e

qu

e, e

n e

fect

o,

no

era u

na m

an

ch

a s

ino

un

a n

av

e. Y

au

n

así

no

lo

po

día

cre

er.

No

tu

vo

más

rem

ed

io q

ue a

cep

-ai

re q

ue

qued

ó ex

haus

to y

com

plet

amen

tetra

nspi

rado

tarl

o c

uan

do

en

la b

ase

de l

a n

av

e s

e a

bri

ó u

na p

uert

a y

y

fue

a d

arse

un

a d

uch

a. P

or

alg

un

a ra

n, l

a m

an

ch

a s

e sa

lió

un

a lu

z re

do

nd

a, m

uy

bri

llan

te,

y en

seg

uid

a o

tra,

m

an

tuv

o a

parta

da -q

uizá

po

r la

razó

n m

ás

obvi

a: e

vit

a-

y u

na m

ás.

ba

el a

gu

a-,

a u

n m

etr

o d

e di

stan

cia

o m

ás;

en

re

laci

ón

Las

tres l

ucec

itas

, ta

n p

eque

ñas

qu

e p

odía

n o

cu

par

co

n s

u t

amañ

o, d

ebía

ser u

na d

ista

ncia

con

side

rabl

e.

la c

ab

eza d

e u

n a

lfil

er,

die

ron

un

a v

uelt

a e

n f

ila

ind

ia

Ni

bie

n c

erró

la

cani

lla, l

a m

anch

a vo

lvió

a

acerc

ars

e.

alre

ded

or

de

la n

ave.

Par

ecía

n e

star

ex

amin

ánd

ola

. A

l E

nton

ces

la v

io e

n el

esp

ejo. F

lota

ba a

ce

ntím

etro

s d

e

cab

o d

e u

na

brev

e in

spec

ció

n d

ebie

ron

lev

anta

r la

vis

ta

hacia

la l

up

a,

po

rqu

e s

e ap

reta

ron

de p

ron

to u

nas

co

n-

tra o

tras t

em

bla

nd

o a

sust

adas

: el

ojo

qu

e h

ab

ían

seg

ui-

do

du

ran

te h

ora

s era d

iez

o v

ein

te v

eces m

ás

gran

de.

su s

ien

dere

ch

a.

Der

lis

dio

vuel

ta l

a ca

beza

a u

n l

ado

y o

tro

y l

a m

an

- ch

a ac

ompa

ñó e

l m

ovim

ient

o si

n r

etra

sars

e n

i ad

ela

n

Page 3: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

La m

an

ch

a

Serg

ieBien

ni 10

11

Dej

ó caer

la l

upa

sob

re e

llas

y l

as a

trap

ó.

Ent

re e

l m

arco

met

álic

o d

e la

lup

a y

la c

om

ba

de l

a E

ntr

aro

n a

la

nave

po

r sí

m

ism

as a

pena

s la

s de

la tr

anq

uil

as,

y la

pu

erta

se

cerr

ó.

lupa

pro

piam

ente

dic

ha q

ueda

ba u

na su

ert

e d

e p

asil

l.

cir

ula

r p

or

el q

ue l

as l

uce

cita

s se

pu

siero

n a

gir

ar

a to

da

Me e

scuc

han?

;H

ola?

Me e

scuc

han?

-di

jo ac

er

can

do

la

boca

a

la n

av

e.

velo

cida

d. N

o i

ban

las

tres

en

el

mis

mo

sen

tid

o,

así

que

La

nav

e hi

zo u

n in

ten

to d

e le

van

tar

vuel

o. S

e al

a ve

ces

choc

aban

al

enco

ntra

rse.

Fin

alm

ente

,ag

otad

as,

dos

o tr

es

cen

tím

etr

os

sob

re e

l m

árm

ol

y v

olv

ió a

caer.

se q

ued

aro

n q

uiet

as y

em

pal

idec

iero

n,

a ta

l p

un

to q

ue

Lo

in

ten

tó u

na v

ez m

ás,

co

n el

mis

mo

res

ult

ado

. N

o

Derl

is p

en

só q

ue i

ban

a a

pag

ars

e d

e u

n m

om

en

to a

otr

o.

ob

stan

te l

a esc

así

sim

a a

ltu

ra q

ue al

can

zab

a, e

l de

spe-

Las

lib

eró.

;Qué

frá

gile

s er

an!

Gua

rdó

la lu

pa

oste

n-

gu

e era en

érgi

co,

lo q

ue

a D

erli

s le

hiz

o p

ensa

r q

ue

sibl

emen

te,

sost

enié

nd

ola

del

man

go

co

n d

os d

edo

s y

no

est

aba

aver

iada

, n

o d

el t

od

o p

or

lo m

en

os,

y qu

e la

deján

dola

caer e

n u

n b

olsi

llo, p

ara

dar

les

a en

ten

der

que

im

posi

bilid

ad d

e le

van

tar

vu

elo

no

se d

ebia

a

un

pr

o-

ble

ma

técn

ico

sin

o a

la

s tr

es l

uce

cita

s, q

ue e

stab

an

qui

- es

o no

vol

veri

aa

pasa

r, qu

e po

dian

qued

arse

tra

nqui

las,

y so

pló

haci

a el

las

co

n in

ten

ció

nd

e re

anim

arla

s.Al

go

zá t

od

avía

ato

nta

das

po

r el

gol

pe c

on

tra e

l es

pejo

y n

o

acert

ab

an

co

n lo

s co

man

do

s.

le d

ecía

que

afu

era

no

la e

stab

an p

asan

do b

ien.

Con

la

Sal

ió d

el b

año,

y a

su

reg

reso

, m

edia

ho

ra d

espu

és, l

a

a d

el m

eñiq

ue l

as e

mpu

jó m

uy c

uid

ad

osa

men

te e

n

nav

e se

gu

ía a

lli.

di

recc

ión

a la

nav

e.

Las

luc

ecit

as r

odar

on p

álid

as, le

n-

tas,

se d

iría

incl

uso

que

desp

atar

rada

s.

"Pu

edo

hac

er d

os c

osas

", p

ensó

Der

lis.

"C

on

tar

lo

qu

e en

cont

ré, o

gu

arda

rlo

en

secreto

. L

a d

esve

ntaj

a d

e

ten

er m

as

Deri

s pe

nsó

que

el d

edo,

po

r su

ta

mañ

o, d

ebía

re-

sulta

rles

ate

rrad

or, a

sí q

ue a

garr

ó un

fós

foro

y, u

sánd

olo

co

nta

rlo

es q

ue

los

qu

e m

e e

scu

ch

en

no

van

:

rem

ed

io q

ue c

reerm

e -

la n

av

e e

stà

etectiv

am

en

te e

n m

i

co

mo

si

fue

ra u

n pa

lo, la

s em

pujó

hac

ia l

a pu

erta

de

la

po

der,

po

r lo

que

pod

ria a

rm

arse u

n re

vu

elo

in

tern

al

nav

e. P

ero

al

co

nta

cto

co

n

la c

ab

eza co

mb

usti

ble

d

el

del

qu

e m

e r

esu

ltari

a im

posi

ble

su

straerm

e

y qu

e al

te

fóst

oro

las

luce

cita

s so

ltar

on u

nas

ch

isp

as e

no

rmes

, in

-

sóli

tas

en

sere

s t

an

pequ

enos

. ra

ria m

i v

ida

par

a si

empr

e. S

i n

o d

igo

nad

a, e

n c

am

bio

,

Page 4: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

12

L

a m

an

ch

a

Ser

gio

Biz

zio

13

la n

av

e se

guirá

en

m

i po

der

y y

o p

odrí

a en

tab

lar q

uiz

Lam

en

tó q

ue

en

ese m

om

en

to el

vecin

o d

e la

casa

algu

na cl

ase

de

dial

ogo

o d

e in

tercam

bio

in

telig

ente

d

e la

izqu

ierd

a est

uv

iera

pod

ando

la li

gust

rina

. L

e caia

co

n su

s tr

ipul

ante

s y,

qui

en t

e d

ice,

rec

ibir

en

exc

lusi

va

mal

. P

rim

ero

po

rqu

e le

decía

"am

igo"

cad

a v

ez q

ue

lo

co

no

cim

ien

tos m

arav

illo

so

s".

veía

y s

egun

do p

orq

ue

no

pa

raba

de

habl

ar.

Ad

emás

El

prob

lem

a, a

l m

en

os po

r el

mo

men

to,

era q

ue

su

s

aho

ra q

uerí

a esta

r a

sola

s co

n la

nav

e,

ate

nto

a lo

s ef

ec-

tripu

lant

es n

o d

aban

nin

guna

señ

al d

e r

ecup

erac

ión.

La

tos d

el s

ol.

Per

o a

esta

ba

el v

ecin

o,

y n

o h

ab

ía n

ad

a

nav

e s

alta

ba s

ob

re e

l m

árm

ol

co

mo

un

a p

ulga

, sin

co

n-

que

pudi

era

hacer

para

ev

itarl

o.

Era

un

bar

rio

obr

ero,

idén

tico

a

sí m

ism

o p

or

do

nd

e

segu

ir u

na a

ltu

ra re

spet

able

en

la q

ue

sost

ener

sey

mu

-

cho

men

os to

daví

a di

spar

arse

hacia

ad

elan

te. T

enie

ndo

un

o m

iras

e; t

od

as

las

casas e

ran

igua

les,

un

a a

l la

do

de

en

cu

en

ta la

s m

an

iob

ras

inv

ero

sím

iles

qu

e h

abía

hec

ho

la o

tra,

co

n u

n pe

queñ

o ja

rdin

al

tren

te,

sepa

rada

s po

r

hora

s at

rás

sob

re s

u o

jo, ju

zgó

qu

e la

sit

uació

n e

ra g

ra-

un

a li

gust

rina

de

un

metr

o d

e al

tura

. D

erli

s sa

lió

so

ste-

ve,

muy

gra

ve.

nie

nd

o l

a cu

ch

ara

bo

ca a

rrib

a, c

on

el

man

go

en

tre d

os

ded

os

y el

bra

zo a

pen

as ex

tend

ido

Deb

ían

ser la

s do

s d

e la

tar

de, e

l so

l est

ab

a a

pl

eno.

P

or p

reca

ució

n, y

a q

ue l

os i

nte

nto

s d

e le

van

tar

vu

e-

lo t

erm

inab

an

en

at

erri

zaje

s d

e lo

más

brus

cos,

des

lizó

un

a t

oall

a so

bre

el m

árm

ol

a fi

n d

e am

ortig

uar lo

s go

l- -:

Qu

é di

ce, a

mig

o?

pes.

Per

o lo

ún

ico

qu

e co

nsig

uió,

elim

inan

do

el

efec

to

Der

lis

no

re

spon

dió,

ni

siqu

iera

lo

mir

ó;

no

po

dia

rebo

te,

fue

difi

cult

ar l

os d

espe

gues

. E

n d

ete

rmin

ad

o

arri

esg

arse

a tr

op

ezaro

a p

erde

r el

equi

libr

io.

Fu

epa

so

mo

men

to,

incl

uso,

la

nav

ese en

red

ó e

n u

n hi

lod

e la

a

paso

hast

a e

l si

lló

n d

e m

ad

era

en

el

que

a v

eces, cu

an

-

toal

la, d

onde

que

dó a

trapa

da. S

u de

bili

dad

era

ex

trem

a.

do

no

h

abía

mo

ro

s en

la

co

sta

, so

lía d

orm

ir u

na si

esta

,

y co

locó

la c

uch

ara

en

el

apoy

abra

zos.

-Nad

a,

acá

-le

dijo

, ya

sen

tad

o.

A

Der

lis

se le

ocu

rrió

qu

e lo

mej

or q

ue

podí

a h

acer

para

ayu

darla

a re

cup

erar

la e

nerg

ía e

ra p

oner

la a

l so

l.

-Lin

do

día

. La

des

pren

dió

de la

toa

lla, l

a de

posi

tó e

n un

a cu

cha-

ra d

e té

y s

alió

al j

ardí

n.

-H

erm

oso

.

Page 5: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

14

La m

an

ch

a

Ser

gio

Biz

io

Era

dom

ingo

y d

e la

lar

ga h

iler

a d

e ca

sas

leg

aba

una

mez

cla

de v

oces

de

niñ

os,

de

locu

tore

s d

e ra

dio

de

mús

icas

, de

pod

ador

as d

e c

espe

d. A

un

as

i n

otó

qu

e e

l

-No

, no

pes

co y

o.

Con

scie

nte

de q

ue e

stab

a si

endo

dem

asia

do a

ntip

á-

tico

y h

asta

gro

sero

co

n e

l vec

ino,

le d

ijo a

lgo,

cual

quie

r ri

tmo

de l

as t

ijer

as d

el v

ecin

o se

hab

ía r

alen

tad

o a

l ve

r-

co

sa, y

al v

olv

er d

e n

uev

o la

cara h

acia

ad

elan

te v

io q

ue

lo; s

egur

amen

te l

o in

triga

ba s

u a

cti

tud

co

n la

cuc

hara

,

La

acom

odó

sobr

e el

ap

oy

abra

zos

par

a q

ue

el s

ol

la n

av

e f

lota

ba a

pen

as p

or en

cim

a d

e la

cu

char

a. E

stab

a

quie

ta e

n u

n pu

nto.

Po

día

tra

tars

e d

e u

na pr

ueba

, un

a

dier

a di

rect

o so

bre

la n

av

e y

cer

ró l

os o

jos

para

evi

tar

veri

ficació

n

de

la c

apac

idad

de

vuel

o, t

an

to

co

mo

d

e

una

paus

a pr

evia

a s

alir

dis

para

da.

Est

a se

gund

a po

sibi

lidad

lo p

uso

ans

ioso

. S

e le

van

la ch

arla

. V

olvi

ó a

abri

rlos

cu

and

o s

inti

ó e

n l

a ca

ra l

a so

mb

ra

de

un

a n

ub

e.

de u

n sa

lto,

se in

clin

ó s

ob

re l

a n

ave,

se ap

artó

, dio

un

a

-iE

n qu

é an

da, a

mig

o?

vu

elta

al

sill

ón,

prim

ero

en

u

n se

nti

do

y d

espu

és e

n e

l

-Nad

a, a

cá, d

esca

nsa

nd

o u

n po

co.

otr

o,

y se

vo

lvió

a

incli

nar.

En

ese pr

ecis

o in

stan

te l

a

No

va

de p

esca

hoy

? n

av

e se po

só d

e n

uev

o.

Der

lis

tení

a u

n m

edio

mu

nd

o co

lgad

o de

un

cl

avo

en

D

erli

s vo

lvió

a sen

tarse.

El

veci

no,

qu

e h

abía

dej

ado

de p

odar

, reto

déb

il-

la p

ared

. H

acía

do

s o

tres

sem

anas

qu

e es

tab

a ah

i, p

ero

nunc

a lo

hab

ía u

sado

. N

i si

quie

ra e

ra s

uyo.

Alg

uien

debi

a ha

bérs

elo

olvi

dado

en

la v

ered

a y

algú

n ot

ro l

o

habi

a en

cont

rado

y a

rrojad

o ha

cia

el ja

rdin

cre

yend

o qu

e era

de

él. D

erlis

lo h

abía

colga

do d

e u

n v

iejo

clav

o

men

te la

tare

a, ah

ora

co

n el

ceñ

o f

run

cid

o p

or

la in

triga

.

-:T

odo

bien

, am

igo?

-Per

fect

o.

El

vecin

o s

e a

part

ó si

n d

ejar

de

mir

arlo

, cam

inan

do

marc

ha a

trás

, y fu

e h

asta

la

ligus

trin

a o

pu

esta

, es d

ecir

a

soli

tari

o, b

ien

a la

vis

ta, a

fin

de

qu

e p

ud

iera

rec

onoc

er-

lo e

l qu

e lo

hab

ía p

erdido

, y d

evol

vérs

elo.

do

s casas d

e d

ista

nci

a de

la c

asa d

e D

erli

s. A

lli, s

enta

da

-Có

mo

? a

un

a m

esa de

sple

gabl

e, es

tab

a la

señ

ora

Arc

o I

ris

(se

-Que

si v

a d

e pe

sca.

ll

amab

a Ir

is A

rco,

per

o to

do

s la

co

no

cía

n c

om

o A

rco

Page 6: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

16

L

a m

an

ch

a

7 Se

rgio

Brz

zio

Tris)

env

uelta

en

el

hu

mo

de u

na pa

rril

la s

obre

ru

edac

E

l v

ecin

o e

stir

ó e

l cu

ello

po

r en

cim

a d

e la

ligu

s

en

la q

ue

el s

or

Arc

o c

ocin

ab

a u

nas c

arn

es

trin

a; e

ra

la p

rim

era

vez

en

su

v

ida

qu

eve

íaa

algu

ien

Der

lis

no e

scu

chó

nad

a d

e lo

qu

e se

dec

ían,

per

o

ente

ndió

qu

e h

ab

lab

an

de é

l. L

a p

rueb

a d

e eso

la t

uv

o

mir

ar e

l ja

rdin

co

n lu

pa.

Derl

is s

epar

aba

el p

asto

co

n

los

dedo

s y

poní

a la

lupa

a ras d

el s

uelo

. Era

un

a ju

ngla

.

un

m

inu

to d

espu

és, c

uan

do

la

señ

ora

Arc

o I

ris

salió

a

Afo

rtu

nad

amen

te u

na d

e la

s lu

cecit

as

sali

ó de

la

nav

e

la v

ered

a y

fingi

ó qu

e pa

seab

a al

per

ro f

ren

te a

su

casa

, y

se p

uso

a sa

ltar

po

r en

cim

a d

el

past

o in

dic

án

do

le s

u

obse

rván

dolo

de

reoj

o. N

o le

impo

rtó. T

oda

su

ate

nci

ón

p

osi

ció

n.

esta

ba p

uest

a en

la

cu

ch

ara

. L

a n

ave,

ah

ora

en

rep

oso

, A

Der

lis,

no

ob

stan

te,

le l

levó

un

tie

mpo

ubic

arla

,

reca

rgab

a u

n p

oco

más

las

bate

rías

, po

r de

cirl

o as

í. Q

ue

aun

qu

e n

o ta

nto

co

mo

hab

ía t

em

ido

. L

a n

av

e es

taba

hubi

era

podi

do s

oste

nerse en

el

air

e m

ás t

iem

po q

ue

incru

stad

a e

n u

n n

ud

o e

ntr

e d

os

ram

as,

si e

s q

ue

pued

e

nu

nca de

sde

el c

hoqu

e co

ntr

a e

l es

pejo

era u

na se

ñal

desc

rib

irse

de

esa m

an

era el

tro

nco

d

e u

n p

asto

seco

alen

tad

ora

. y

reto

rcid

o.

So

bre

el

tech

o f

lota

ba l

a lu

cecit

a,

seg

ura

-

"Qué

cur

ioso

"', s

e di

jo, "l

o ú

nic

o q

ue

quie

ro e

s qu

e m

en

te d

án

do

le i

nd

icacio

nes a

la

s q

ue

segu

ían

ad

en

tro

,

les

salg

a b

ien

'. Y

en

efe

cto,

ten

ía e

ntr

e m

an

os al

go e

x a

juzg

ar p

or

las

acele

racio

nes y

desacele

racio

nes co

n

trao

rdin

ario

y l

o ú

nic

o q

ue

quer

ía e

ra q

ue

vo

lvie

ran

a

qu

e in

ten

tab

an

lib

era

r la

nav

e.

casa. A

lo

mej

or v

ivía

n e

n u

n p

lane

tita

del t

am

o d

e.

Aga

rró

el tr

on

co

en

tre e

l in

dic

e y

el p

ulga

r, lo

arran

-

no

, m

ejor

ni pe

nsar

lo. L

a id

ea d

e u

na c

ivil

izac

ión

av

an

-có

y, c

uan

do

la

lucecit

a e

ntr

ó a

la

nav

e y

cerr

ó la

pu

erta

,

zadí

sim

a en

un

plan

eta

tan

pequ

eño

que

cual

quie

ra p

o-lo

pu

so al

rev

és.

Un

lev

e go

lpec

ito, c

om

o e

l de

un

ded

o

drí

a ca

rgar

en

bra

zos

le d

io v

értig

o y

se e

stre

mec

ió, y

al

sob

re u

n c

igar

rill

o, y

la n

av

e se d

espr

endi

ó y

cayó

en

la

estr

emec

erse

tir

ó la

cu

char

a al

pas

to.

cu

ch

ara

.

Gri

tó i

nsul

tánd

ose,

cor

rió

en

bu

sca

de

la lu

pa,

se

Co

locó

de

nu

ev

o la

cu

ch

ara

al

sol,

ah

ora

más

cu

ida-

puso

en

cu

atr

o p

atas

y l

a ap

untó

al

secto

r d

on

de

hab

ía

caíd

o la

cuc

hara

. La

nav

e n

o d

ebía

and

ar le

jos.

do

so

qu

e n

un

ca, ap

reta

nd

o a

l cu

erp

o e

l co

do

co

n e

l q

ue

la h

abía

vol

tead

o, y

vo

lvió

a sen

tarse.

Page 7: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

18

L

a m

an

ch

a

Serg

io B

izio

19

EL

vec

ino

seg

uía

inm

óv

il,

estu

peta

cto,

co

n m

ed

Era

el

auto

del

mar

ido

de s

u ex

esp

osa.

La

puer

ta

o

cu

erp

o in

clin

ado

so

bre

la l

igu

stri

na,

Arc

o I

ris, t

od

aui.

en

la

vere

da,

sost

enía

al p

erro

en

br

azos

, la

co

rrea c

ol

trase

ra y

a est

ab

a a

bie

rta y

un

o t

ras o

tro

baj

aban

su

s h

i-

jos,

que

ven

ían

a pa

sar

el d

ia c

on

él:

Sant

iago

, Luc

reci

a,

Agu

stín

y F

ranc

isco

, d

e oc

ho,

siet

e, s

eis,

y c

inco

año

s,

gand

o; u

n p

oco

más

all

a s

u e

spo

so s

e p

asab

a el

dor

so d

e

los

dedo

s p

or

el m

en

tón

co

mo

d

icie

nd

o q

ue

no

sa

bía,

re

spec

tivam

ente

. Der

lis

sab

ía q

ue

se l

e ib

an a

ec

har

en

-

en

re

spue

sta

al v

ecin

o d

e l

a de

rech

a, q

ue

acab

aba

de

cim

a.

sali

r y

le p

regu

ntab

a p

or

señ

as q

ué p

asab

a.

No

co

rran

, n

o co

rran

! -l

es

pidi

ó al

arga

ndo

un

Der

lis e

ra c

on

scie

nte

de q

ue

est

ab

a d

an

do

un

esp

ec-

braz

o, y

se l

ev

an

tó p

ara

ataj

arlo

s m

ien

tras

el m

arid

o d

e

tácu

lo d

e lo

más

ext

rava

gant

e, p

ero

ab

an

do

nar

la r

ecar-

su

ex

es

po

sa l

e d

aba

un

os go

lpec

itos

a la

bo

cin

a an

tes

ga

de l

a n

av

e e

ra a

lgo

qu

e n

i se l

e cru

zab

a p

or

la c

abez

a.

de a

rran

car.

To

do

ind

icab

a qu

e n

o e

stab

a li

sta

tod

avía

. jSi n

i siq

uier

a D

erli

s se in

clin

ó y

los

ab

razó

a to

dos

junt

os. T

raía

n

habí

a co

nseg

uido

lib

erar

se p

or

sí m

ism

a d

e la

co

yu

ntu

ra

pues

tas

las

mo

ch

ilas

del

col

egio

, ad

on

de d

ebia

llev

ar

de u

n s

impl

e pa

stito

mu

erto

! T

en

ía q

ue

espe

rar.

lo

s al

día

sig

uien

te,

así

qu

e tu

vo

q

ue

est

irar

mu

ch

o l

os

Cer

ró l

os

ojo

s y,

cad

a v

ez m

ás

rela

jad

o a

med

ida q

ue

bra

zo

s p

ara

co

nte

nerlo

s.

En

ton

ces

reco

rdó

que

ten

ia l

a

el e

stré

s lo

ab

and

on

aba,

se

du

rmió

. T

uv

o u

n s

ueñ

o b

re

hel

ader

a v

acía

.

ve,

bre

vísi

mo,

en

el

qu

e u

n co

man

do

arm

ado

ro

deab

a

Lo

s ar

reó

de

vu

elta

hac

ia a

fuer

a. A

un

a cu

adra

de

la c

asa y

vol

teab

a la

pue

rta;

Der

lis

esta

ba

aden

tro,

en

la

al

lí h

abía

un

m

erca

do

. N

o h

abía

n t

erm

inad

o d

e sa

lir

penu

mbr

a, c

óm

od

am

en

te s

enta

do

en

un

sill

ón, c

on

un

cu

an

do

pen

só q

ue a

lgun

o d

e su

s v

ecin

os,

si

no

to

do

s,

ciga

rrillo

en

tre lo

s la

bios

y u

n f

ósfo

ro e

n l

a m

an

o.

"Se

ap

rov

ech

arí

a s

u au

sen

cia

pa

ra m

ete

rse en

el

jar

din

y

equi

voca

ron,

muc

hach

os",

les

dijo

co

n to

da t

ranq

uili-

v

er q

ué h

ab

ía e

n l

a cu

char

a. Y

co

mo

a

simpl

e v

ista

no

dad,

y p

rend

ió e

l cig

arril

lo, "

'acá

no e

s".

verí

an

nad

a, l

o m

ás

prob

able

era q

ue

la a

lzar

an y

a

Desp

ertó

sobr

esalt

ado.

Un a

uto

aca

baba

de

dete

ner-

d

iera

n v

uel

ta t

rata

nd

o d

e d

esc

ub

rir

algo

qu

e ex

plic

ara

se f

rent

e a

la c

asa.

S

u co

mp

orta

mie

nto

. V

olv

ió s

ob

re s

us p

aso

s. A

garr

ó la

Page 8: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

20

L

a m

an

ch

a

com

e- cu

char

a, e

ntr

ó a

la c

asa,

la d

ejo

so

bre

la

mesa d

el co

Se

rgio

Bizz

io 21

emba

rgo,

la

nav

e de

scri

bia

un

ci

rcul

o so

bre

el m

etal

do

r y

sali

ó d

e n

uev

o.

Lo

s ch

ico

s re

cién

lle

gab

an

y,

co

n t

an

tas

idas

y v

eni

un

cír

culo

ag

ón

ico

, Si

n d

esp

egar

ni

un m

ilim

etro

del

suel

o, l

o qu

e in

dica

ba q

ue, p

or lo

men

os, s

egui

an v

ivos

.

Cóm

o ay

udar

los?

Ten

ía q

ue h

acer

alg

o co

n u

rgen

cia.

Tra

slad

ó la

cuc

hara

al d

orm

ito

rio

y la

gua

rdó

en e

l ca-

das,

ya e

stab

an c

an

sad

os y

em

peza

ban

a pr

otes

tar,.

Der

lis l

os c

alm

ó p

rom

etié

ndol

es q

ue a

la v

uelt

a de

l m

er.

cado

les

ib

a a

mo

str

ar alg

o in

cre

ible

. E

stab

a de

cidi

do

jón

de la

mesa

de

luz.

Si e

l sol

no

hab

ia d

ado

ning

ún re

-

a ha

cerl

o, p

ero

du

ran

te e

l tr

ayec

to d

e r

egre

so c

ambi

ó su

ltad

o, e

ra r

azo

nab

le p

roba

r co

n u

n p

oco

de o

scur

idad

.

de o

pini

ón. ;

Qui

én s

abía

qué

co

nse

cuen

cias

pod

ía t

e-

Lo

s ch

icos

, en

tan

to,

conv

ertí

an l

a ca

sa e

n un

pan

-

ner en

ch

ico

s ta

n pe

queñ

os u

n co

nta

cto

co

n ex

trate

- d

emó

niu

m.

Derl

is r

ecog

ió l

as h

ojas

arr

anca

das

de u

n

rres

tres

? P

or

no

hab

lar

del

hec

ho

de

que

empe

zaría

n a

libr

o, le

cam

bió

la r

em

era a

u

no

y li

mpi

ó su

mit

o y

le

cont

arlo

po

r to

das

par

tes,

y q

ue l

o q

ue d

iría

n e

ra c

iert

o.

quit

ó u

n t

en

ed

or

de

la m

an

o

a o

tro

. D

e t

an

to e

n t

an

to

Los

chi

cos

se

sin

tier

on

est

afad

os,

per

o D

erli

s n

o

iba

al d

orm

ito

rio

y a

bría

el ca

jón

de l

a m

esa d

e lu

z pa

ra

dio

el b

razo

a

torc

er.

Tam

poco

se le

ocu

rrió

nad

a co

n

aseg

ura

rse

de q

ue

el

plat

ito

est

uv

iera

bie

n.

En

un

a de

qué

com

pens

arlo

s. A

unqu

e p

ara

él n

o h

abía

nad

a en

esas o

casio

nes s

e le

par

ó el

co

razó

n:

la n

av

e n

o e

stab

a

en

la c

uch

ara

. el

mu

nd

o m

ás i

mpo

rtan

te q

ue e

llos,

ten

ía q

ue re

solv

er

prim

ero

la s

itu

ació

n d

el p

latit

o. D

e lo

co

ntr

ari

o s

us t

ri-

Co

n a

yuda

de

la lu

pa, l

a d

escu

bri

ó a

u

n c

ost

ado

, en

pula

ntes

po

día

n m

orir

. el

sue

lo d

el c

ajón

. Se

des

plaz

aba

espa

smód

icam

ente

Hast

a e

l m

om

en

to h

abía

sal

ido

to

do

mal

; la

cu

rio

- all

á y

aqu

í, co

n pe

queñ

os a

van

ces y

larg

as d

ete

ncio

nes.

:Qu

é h

acer

? si

dad

de

los

vec

ino

s, s

u t

orp

eza

al v

olt

ear

la c

uch

ara

y

Fu

e a

l liv

ing

para

sep

ara

r a

los

más

peq

ueño

s, q

ue

la ll

egad

a de

su

s hi

jos

-u

no

llo

raba

, do

s co

rría

n a

lre-

ded

or

de

la m

esa,

otr

o s

e h

abía

su

merg

ido

en

un

ju

ego

se ti

rab

an

de

los

pelo

s, y

prep

aró

un

a m

eri

en

da rá

pida

de g

uer

ra-

eran

co

sas q

ue n

o c

ontr

ibuí

an e

n n

ada

a la

p

ara

calm

arl

os. D

espu

és v

olv

ió a

l d

orm

ito

rio

. L

a p

uer

-

recu

pera

ción

de

los

tripu

lantes

. De

tan

to e

n t

anto

, S

in

ta d

e l

a n

av

e est

ab

a a

bie

rta y

un

a d

e la

s lu

cecit

as s

alía

Page 9: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

i litti

Page 10: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

24

L

a m

an

ch

a

Ser

gio

Biz

zio

2

5

en

al

to.

La

mesa

lo g

olp

eo e

n

un

ho

mbr

o.C

av

co

n u

n pr

oyec

to e

nv

iad

o al

Co

ng

reso

el

día

an

teri

or

y

se fu

e p

or

do

nd

e h

ab

ía v

en

ido

. D

erl

is s

e p

uso

man

os a

de

espa

ldas

. L

a a

trap

ó e

n e

l se

gu

nd

o i

nte

nto

, au

nq

ue n

o p

ud

o

la o

bra

.

suje

tarla

. C

on

el

med

iom

un

do

enr

edad

o en

la

s pa

tas

del

ante

ras,

la

mes

a sa

lió

dis

par

ada

po

r la

pu

erta

, qu

e N

un

ca u

n tr

abaj

o le

hab

ía g

usta

do m

en

os -

nad

a d

e

lo q

ue e

scri

bía

lo

re

pre

sen

tab

a,

cad

a p

alab

ra l

o h

acía

em

bo

de p

ura

casu

ali

dad

, y

se p

erd

ió d

e v

ista

en

l

sen

tirs

e f

rustr

ad

o y

an

sio

so

pero

se co

nso

lab

a d

icié

n-

do

se q

ue e

ra al

go m

om

en

tán

eo

. D

esd

e q

ue

su

m

uje

r lo

hab

ía d

ejad

o p

or

am

or (p

or a

mo

r

a o

tro

) su

eco

no

mía

ci

elo.

D

espe

rtó

a lo

s ch

icos

. Tem

bla

nd

o t

odav

ía,

les

hizo

el d

esay

un

o y

lo

s ll

evó

a l

a es

cuel

a. D

esd

e a

lli

fue

a la

ofic

ina.

Ni

bien

en

tró

, to

do

el

mu

nd

o l

evan

tó l

a vi

sta

era u

na catá

str

ote

, y

no

te

nía

m

ás re

med

io q

ue h

acer

ese tr

abaj

o, u

n tr

abaj

o su

cio

, m

ien

tras e

sper

aba

qu

e sa-

hac

ia é

l. L

leg

aba

tard

e, s

í, p

ero

en

seg

uid

a se

dio

cu

enta

liera o

tra co

sa.

El

luga

r era asf

ixia

nte

; p

or

más a

ire a

co

nd

icio

nad

o

de q

ue n

o er

a p

or

eso

que

lo m

irab

an;

esta

ba h

echo

un

desa

stre

, co

n l

a ro

pa t

eñid

a d

e pa

sto

en

lo

s co

do

s y

las

rodi

llas

y u

n r

esto

de

sang

re s

eca

en l

a fr

ente

, do

nde

lo h

abía

go

lpea

do

la

mes

a d

e l

uz.

Fu

e d

ere

ch

o a

su

es-

qu

e h

ub

iera

, d

ecen

as d

e fr

agan

cias

cor

pora

les

y art

i-

fici

ales

se pa

seab

an a

llá y

aqu

í ch

ocan

do

en

tre el

las

y

pro

du

cien

do

mezcla

s i

nsó

lita

s ap

en

as t

ole

rab

les,

po

r lo

cri

tori

oen

la

ofi

cin

a h

abía

tre

inta

per

son

as s

enta

das

m

en

os p

ara

él.

Lo

s d

em

ás

no

pa

recí

an d

arse

cu

en

ta.

O

dis

imu

lab

an

mu

y b

ien

su

de

sagr

ado,

o es

tab

an r

eal-

a es

crito

rios

, un

o pe

gado

al

otr

o-

y pr

endi

ó la

co

mp

u-

tado

ra.

men

te ab

so

rto

s e

n su

s tareas.

La m

ujer

a su

izq

uier

da,

Est

aba

a p

un

to d

e le

van

tars

e p

ara

ir

en

b

usc

a d

e si

n i

r m

ás l

ejos

, est

ab

a e

nv

uelt

a e

n u

na n

ub

e ag

ria, el

un

vaso

de

café

cua

ndo

se le

ace

rcó

el c

oord

inad

or,

un

h

om

bre

a

su

d

ere

ch

a o

lía

a qu

emad

o, el

jove

n d

e e

n

hom

bre

jove

n y

sev

ero

. E

l co

ordi

nado

r hi

zo u

n ge

sto

Tren

te

a le

ña y

a

resin

a.

El

repi

quet

eo s

im

ultän

eo

d

e

de de

sapr

obac

ión,

carra

speó

y le

asig

nó u

na v

eint

ena

de

los

tecla

do

s re

sult

ab

a e

nso

rdeced

or

si u

no

se d

ete

nía

usua

rios

y u

na co

nsig

na d

e ca

ráct

er n

egat

ivo

en

rel

acio

n a

co

nsid

era

r lo

qu

e t

ran

sm

itían

: n

oti

cia

s f

alsa

s, b

asu

ra.

Page 11: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

26

La

man

cha

Ser

n Bi

ntio

27

do a

dos

Lev

an

la v

ista

y

se q

ued

o u

n

rato

m

iran

do

a

empl

eado

s con

los

que

solla

com

parti

r el

alm

uerz

o. : N

o n

erfe

cto

o im

pert

ecto

, tal

co

mo

suc

ede

en

la

vid

a re

ai

qu

e es

tá r

eple

ta,

reb

osa

nte

, d

e c

osas pe

rfec

tas

y co

sas

ni te

nía

n

ad

a en

co

mu

n

co

n elo

s,

nin

gu

na a

fin

idad

impe

rtec

tas.

1o

m

as pr

obab

le e

ra qu

e tu

eran

los

siq

uie

ra r

eco

rdab

a su

s n

om

bre

s, p

ero

hab

ian

co

inci

did

o

co

s e

cuán

imes

de

la o

hci

na;

ch

arli

tas

faná

ticas

fur

iosa

s u

na

vez

en

la

mis

ma

mes

a d

el c

om

ed

or

y d

esd

e n

ton

-

ces

se s

enta

ban

ju

nto

s p

or

iner

cia.

Lo

un

ico

qu

e s

abía

ca

ptad

as a

l v

uel

o a

llá

y aq

ui

eran

ind

icio

s de

qu

e eso

era

efec

tiva

men

te as

i. B

ajó

la v

ista

y ap

oyó

la y

em

a v

acía

de

de

ello

s es

qu

e e

ran

ecu

an

imes.

Qu

iza u

no

y o

tro

ha-

lo

s d

ed

os e

n e

l te

cla

do

.

bia

n c

on

tad

o a

lgu

na

cosa

co

ncre

ta s

ob

re s

us

vid

as p

a-

En

ese pr

ecis

o m

om

en

to el

vid

rio

de

un

a v

en

tan

a

sad

as o

pre

sen

tes

mie

ntr

as

mast

icab

an

su

s sá

nd

wic

hes

, es

tall

ó en

mil

ped

azos

.

siem

pre

co

n m

edia

s tr

ases

, co

n e

ncog

imie

ntos

mec

áni

cos

de h

om

bro

s, c

on

la

mir

ada

per

did

a, p

ero

lo

únic

o

Lo

s tr

ein

ta e

mpl

eado

s se t

iraro

n d

e ca

bez

a al

su

e-

lo.

La

mesa d

e l

uz

se di

rigi

ó si

n v

acil

acio

nes

al l

ugar

qu

e s

abía

de

ello

s era

lo

ecu

án

imes

qu

e era

n.

Nu

nca

d

on

de

esta

ba

sen

tad

o D

erli

s. S

e u

bic

ó a

la

ait

ura

de s

u

hab

ia v

isto

a g

en

te t

an

ecu

án

ime.

Un

gest

o c

on

la

bo

ca,

sien

der

ech

a y

allí

se de

tuvo

, en

el

air

e, a

un

qu

e di

o la

impr

esió

n d

e h

ab

er

apoy

ado

un

a p

ata

en

su

hom

bro.

-su

surr

ó

gri

tan

do

el

si

n em

barg

o, u

n ca

bece

o, u

na pa

labr

a so

lita

ria,

dab

an

cu

en

ta d

e lo

que

pen

saba

n re

alm

ente

sob

re l

o qu

e al

- T

ran

qu

ilo

s,

tran

quilo

s!

guien

dec

ía e

n e

l te

levi

sor

qu

e co

lgab

a de

la

pared

o a

Co

ord

inad

or-

. ;E

s u

na m

esa d

e lu

z!

parti

r de

un

co

men

tari

o s

obre

la

cons

igna

del

día

, en

la

que

todo

s lo

s er

nple

ados

de

la o

fici

na i

nter

vení

an p

or

igual,

y el

los

no

sin

cie

rto

pesa

r o re

torc

imie

nto,

a cau

sa

Su

s pa

labr

as c

ay

ero

n e

n saco

v

acío

. N

adie

se tr

an

quili

zó,

ni

siqu

iera

los

ecu

án

imes,

par

a lo

s qu

e h

abia

algo

pos

itiv

o en

cu

an

to

a

qu

e n

o eran

vic

tim

as

de u

n

de

su e

cuan

imid

ad,

pre

cisa

men

te;

en

un

mis

mo

asu

nto

ate

nta

do

y a

lgo

nega

tivo

en

el

hec

ho

de

que,

en

ete

cto

,

fuer

a u

na m

esa d

e lu

z. T

od

o lo

dem

ás, i

nexp

licab

le.

enco

ntr

aban

siem

pre

alg

o b

uen

o y

alg

o m

alo

, v

inie

ra

del

band

o qu

e vi

nier

a. S

iempre

hab

ía a

lgo r

esca

tabl

e Y

no

so

lam

en

te p

ara el

los.

; Qui

én po

dia

hab

er

arro

-

y alg

o re

pudi

able,

co

mo

si

nad

a fu

era

com

pleta

men

te Ja

do

así

un

a m

esa d

e lu

z, c

on

se

mej

ante

tuerz

a,

tan

ta

Page 12: enseguida.cisociales.web.unq.edu.ar/wp-content/uploads/sites/77/..."moscas volantes", que según le habían dicho eran pedacitos de sustancia gelatinosa pegados al 1. Narrativa Argentina

28

La m

an

ch

a

Ser

gio

Biz

zio

29

co

mo

par

a qu

e la

m

esa atr

av

esara h

ori

zo

nta

lmen

..

dete

nció

n en

tre u

n m

ilim

etro

y

otr

o,

co

mo

u

na

vie

ia

la

ven

tan

a,

e im

prim

iend

ole

un

efe

cto

ca

paz

de h

acer

fren

ar f

rent

e a

un

o d

e lo

s su

yos?

Nad

ie.

No

habi

a n

in

gu

na

duda

: es

tab

an e

n pr

esen

cia

de u

n ex

plos

ivo

te-

aguj

a d

e re

loj.

El p

robl

ema

era q

ue D

erl

is n

o sab

ia en

qu

é ca

jón

in-

estab

a la n

av

e.

lediri

gido

abso

luta

men

teor

igin

al. N

o h

abía

nad

a q

ue

deci

r. To

dos

boca

aba

jo en

el

sue

lo,

calla

dos.

Alg

unos

L

a m

esa t

en

ía d

os

cajo

nes.

Du

ran

te e

l co

mb

ate

de

la

mañ

an

a h

abía

in

ten

tad

o a

brir

a v

eces e

l pr

imer

o y a

ve-

em

pezaro

n a

re

zar.

ces e

l seg

undo

, sie

mpr

e al

azar. A

ho

ra q

ue

la n

av

e d

aba

El

mur

mul

lo d

uró

segu

ndos

(un

tot

al d

e ci

nco,

du-

m

uestr

as d

e co

mp

ren

der

qu

e la

un

ica f

orm

a d

e q

uit

arse

ran

te l

os q

ue

se oy

ó la

bo

cin

a d

e u

n au

to e

n l

a ca

lle.

la m

esa d

e en

cim

a e

ra h

ab

lar

co

n el

due

ño, p

or

dec

irlo

un

os cu

an

tos pi

sos

más

abaj

o, a

pura

ndo

al q

ue

ten

ía

de a

lgun

a m

an

era, y

se o

trecia

qui

eta

sob

re s

u h

om

bro

,

adel

ante

), h

asta

que

Der

lis

dec

idió

mo

verse.

Mie

ntra

s D

erli

s te

mió

errar c

on

el

cajo

n y

esp

anta

rla

de n

uev

o.

todo

s co

nte

nía

n e

l al

ient

o, e

xte

nd

ió m

uy

su

av

em

en

te

Tu

vo

su

erte

. A

bri

ó e

l ca

jón

co

rrecto

y l

a m

esa ca

yóó

un

bra

zo c

on

tre

s d

edo

s en

fo

rma d

e pi

nza

y...

la

mesa

a su

s p

ies.

de lu

z re

troce

dió

esqu

iván

dolo

. L

a n

av

e d

esap

arec

ió e

n e

l acto

. L

a m

esa d

ejó

flota

n

Qué

dens

e qu

ieta

s!-g

ritó

Der

lis

fuer

a de

sí-

Si

quie

ren

irse

déje

nme

abrir

el c

ajón

!

Aquí

se pr

odujo

(sin

que

lo su

pier

a nad

ie, p

ero

todo

s

do

la e

stel

a de

l v

uel

o p

revi

o a

su

caíd

a:

perfe

cto,

su

av

e

y p

ote

nte

a la

vez.

No

lo a

terr

izó

bie

n, s

ob

re la

s cu

a-

tro

pat

as;

ad

em

ás u

n p

ort

arr

etr

ato

s q

ue

hab

ia e

sta

do

bajo

su

efec

to)

un s

entim

ient

o co

mun

itari

o de

sesp

era-

si

empr

e en

cim

a d

e e

lla s

in c

aerse n

un

ca v

olc

ó d

e t

ren

te.

do y

tan

fuer

te a

lred

edor

del

des

eo d

e qu

e D

erli

s ab

rie-

ra e

l ca

jón,

que

el

hec

ho

de

qu

e h

abla

ra c

on

un

a m

esa

Fu

e el

ún

ico

defe

cto

. P

ero

la

razó

n h

um

an

a n

o p

uede

pro

nu

nci

arse

en

esta

cla

se d

e c

uesti

on

es.

de

luz,

y en

cim

a de

mal

mod

o, n

o im

porta

ba n

ada.

La

mes

a, p

ara

colm

o, e

mpe

zó a

obe

dece

rle.

Ah

ora

se

le

acer

caba

milí

met

ro a

m

ilím

etro,

incl

uso

co

n u

na b

reve

**

¥