ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΟΣΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ & ΧΗΜΕΙΑΣ

ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ ΛΑΓΑΝΑ Ph.D. Λεωφ. Κηφισίας 56, Αμπελόκηποι, Αθήνα

Τηλ.: 210 69 97 985, www.edlag.gr

ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ - ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ & ΧΗΜΕΙΑΣ Λεωφ. Κηφισίας 56,

Αμπελόκηποι, Αθήνα

Τηλ.: 210 69 97 985 , Ε-mail: [email protected], www.edlag.gr

1

ΣΕΧΑΝΤΕ ΑΝΤΝΑΝ, Ph.D KENTΡΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ & ΧΗΜΕΙΑΣ

Λεωφ. Κηφισίας 56, Αμπελόκηποι, Αθήνα Τηλ.: 210 69 97 985 e-mail: [email protected], www.edlag.gr

Δεν επιτρέπεται η ολική ή μερική αναδημοσίευση του κειμένου ή των σχημάτων χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

mailto:[email protected]




2

1. Κατά τον σταθμικό προσδιορισμό σιδήρου σε δείγμα ορυκτού, βρίσκεται ότι περιέχει 12,69%

Fe. Aργότερα ο αναλυτής διαπιστώνει ότι χρησιμοποίησε κοινό ηθμό, αντί άτεφρο ηθμό. Για

να διορθώσει το λανθασμένο αποτέλεσμα, ο αναλυτής αποτεφρώνει ένα πανομοιότυπο ηθμό

και βρίσκει βάρος τέφρας ίσο με 0,0029 g. Ποιά είναι η πραγματική περιεκτικότητα του

δείγματος σε σίδηρο, εάν για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν 0,6225 g δείγματος ορυκτού;

(A.B. Fe=55,85)

2. 0,9996 g ακάθαρτου Fe2O3 πυρώθηκαν ισχυρά, οπότε το υπόλειμμα ζυγίζει 0,9784 g. Εάν η

απώλεια βάρους οφείλεται στην μετατροπή του Fe2O3 σε Fe3O4:

6Fe2O3 → 4Fe3O4 + ↑ O2, να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε Fe2O3.

MB Fe2 O3 =159,7

3. Κατά τον σταθμικό προσδιορισμό ασβεστίου το υπόλειμμα περιέχει 1,70 % CαC2O4, εξαιτίας

της ατελούς πυρώσεως του ιζήματος CαC2O4. Ποιό % σχετικό σφάλμα θα προκύψει αν

θεωρηθεί ότι το υπόλειμμα αποτελείται μόνο από CαCO3.

(A.B. Cα=40,08 , C=12,01 , O=16)

4. Kατά τον σταθμικό προσδιορισμό θειικών σε 0,2841g χημικώς καθαρού Nα2SO4 πάρθηκε ίζημα 0,4604 g BαSO4, ποσότητα μικρότερη από αυτή που αναμενόταν, εξαιτίας μερικής μετατροπής του BαSO4 σε BαS κατά την πύρωση του ιζήματος. Να υπολογισθούν: (α) η % περιεκτικότητα του ιζήματος σε BαS

(β) το % σφάλμα της ανάλυσης.

(A.B. Bα=137,34 , S=32)

5. Δείγμα ασβεστόλιθου που δίδεται σε φοιτητή για ανάλυση περιέχει 32% CαO. Ο φοιτητής

καθιζάνει το Cα ως CαC2O4 , διαλύει το ίζημα σε H2SO4 , ογκομετρεί το λαμβανόμενο

διάλυμα με πρότυπο διάλυμα KMnO4 και βρίσκει ότι το δείγμα περιέχει 35,75 % CαO . Αν

το λάθος προκαλείται από την μόλυνση του ιζήματος με MgC2O4, να υπολογισθεί η %

περιεκτικότητα του μολυσθέντος ιζήματος σε MgC2O4.




3

(A.B. Cα=40,08 , Mg=24,23 , O=16 , K=39,1 Mn=54,94)

6. 3,9996g μείγματος που αποτελείται από NαCl και BαCl2.2H2O θερμαίνονται μέχρι σταθερού

βάρους 3,7113 g (ποσοτική εκδίωξη του ύδατος). Το άνυδρο προϊόν διαλύεται σε H2O και

αραιώνεται μέχρι 250 ml (διάλυμα Α). Πόσα ml διαλύματος AgNO3 0,1000 Μ απαιτούνται

για την ογκομέτρηση 10,0 ml διαλύματος Α; MB NaCℓ=58,44, MB BaCℓ2 2H2O=244,27

7. Κατά τον σταθμικό προσδιορισμό σιδήρου σε 1,5584 g δείγματος που περιέχει και αδρανείς

ύλες πάρθηκαν 0,2922 g Fe2O3. Εάν η πραγματική % περιεκτικότητα του δείγματος σε Fe

είναι 12,85 %, να υπολογισθεί το % σχετικό σφάλμα της μεθόδου. AB(Fe=55,85, O=16)

8. Να υπολογισθεί το % σχετικό σφάλμα κατά τον σταθμικό προσδιορισμό του σιδήρου Fe3+

→Fe2O3, εάν το προϊόν της πυρώσεως περιέχει 70,00 % Fe2O3 και 30,00 % Fe3O4 εξαιτίας

πυρώσεως του ιζήματος σε θερμοκρασία πολύ μεγαλύτερη από την κανονική.

MB(Fe2O3=159,7 , Fe3O4=231,54)

9. 0,7500 g δείγματος που αποτελείται από KCl, KBr και αδρανείς ύλες, ογκομετρείται με 32,00

ml διαλύματος AgNO3 0,1250 Μ. 0,2500 g του ιδίου δείγματος δίνουν 0,2207 g ιζήματος

AgCl+AgBr. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε KCl και KBr.

(A.B. Ag=107,87 , K=39,1 , Cl=35,45 , Br=79,9)

10. 50,0 ml διαλύματος (α)NaOH 0,1000 M (β)NH3 0,1000 M

ογκομετρούνται χωριστά με διάλυμα HCl 0,1000 Μ παρουσία δείκτη Δ. Εάν η προσθήκη του

HCl περατωθεί όταν το pH του διαλύματος είναι 10,00, πόσο είναι το % καθορισμένο σφάλμα

ογκομετρήσεως σε κάθε περίπτωση;

(KbNH3=1,8.10-5, Kw=1.10-14)

11. Διάλυμα Α, που περιέχει 0,3180 g Νa2CO3, και 0,1260 g NaHCO3 ογκομετρείται με διάλυμα

HCl 0,3000 M. Πόσα mL οξέος απαιτούνται παρουσία δείκτη α) φαινολοφθαλεΐνης και β)

πορτοκαλόχρου του μεθυλίου; MBNa2CO3=106

MBNaHCO3=84




4

12. 50 ml διαλύματος Δ που περιέχει H2SO4 και H3PO4 απαιτούν 32,00 ml διαλύματος NαOH

0,2000 Μ για την ογκομέτρηση παρουσία δείκτη ηλιανθίνης, και άλλα 11,20ml NαOH για την

παραπέρα ογκομέτρηση μέχρι το δεύτερο ισοδύναμο σημείο (φαιν/ίνη). Να υπολογισθούν οι

μοριακότητες των H2SO4 και H3PO4.

13. 50,0 ml διαλύματος μείγματος H3PO4 και NαH2PO4 ογκομετρούνται ποτενσιομετρικά με

πρότυπο διάλυμα NαΟΗ 0,1390 Ν. Ως το 1ο ισοδύναμο σημείο απαιτούνται 0,207ml

προτύπου , ενώ ως το 2ο απαιτούνται επιπλέον 0,691ml. Να υπολογισθούν οι συγκεντρώσεις

νατρίου και φωσφόρου στο αρχικό διάλυμα σε ppm. (A.B. Nα=23, P=31)

14. 1,000 g δείγματος που περιέχει Nα2CO3 και αδρανείς ύλες διαλύονται σε H2O και

ογκομετρούμενο με πρότυπο διάλυμα HCl 0,1000 Ν με δείκτη ερυθρό του μεθυλίου

καταναλίσκει 25,00 ml προτύπου. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε

Nα2CO3. Εάν άλλα 2,000 g του δείγματος αυτού διαλυθούν σε H2O και προστεθεί περίσσεια

CαCl2, να υπολογισθεί το βάρος του ιζήματος που θα σχηματισθεί. (M.B. Nα2CO3=106, A.B.

Cα=40,08 , C=12 , O=16)

15. 50,00 ml διαλύματος όξινου φθαλικού καλίου (KHP) 0,1000 Μ ογκομεμετρούνται με διάλυμα

NαOH 0,1000 Μ. Ποιο θα είναι το σφάλμα ογκομετρήσεως αν ως δείκτης χρησιμοποιηθεί:

(α) φαινολoφθαλεϊνη (αποχρωματισμός σε pH 8,0) και

(β) ηλιανθίνη (χρωματική αλλαγή σε pH=4,0)

Ποιο συμπέρασμα εξάγεται για την καταλληλότητα της φαινολοφθαλεϊνης και της ηλιανθίνης

ως δεικτών για την ογκομέτρηση του KHP.

(Kα=3,9.10-8, Kw=10-14).

16. 1,1160 g μερικώς εφυδατωμένου (Να2CO3.yH2O) διαλύονται σε (H2O) και αραιώνονται μέχρι

500,0 ml(διάλυμα Α). 50,00 ml διαλύματος Α ογκομετρούνται με 21,43 ml διαλύματος HCl

0,0840 Μ, παρουσία δείκτη ερυθρού του μεθυλίου (περιοχή pH αλλαγής χρώματος 4,2-6,2).

(α) Να υπολογισθεί η τιμή του y.

(β) Πόσα ml του οξέος θα χρειαζόντουσαν για ολόκληρο το δείγμα (1,1160 g) εάν αυτό

αποτελείτο από Nα2CO3.10H2O.

(A.B. Nα=22,99 , C=12,01 , O=16,00)




5

17. 100,0ml φυσικού ύδατος ογκομετρούνται με 2,80 ml διαλύματος HCl 0,0250 Ν παρουσία

δείκτη φαινολοφθαλεϊνης (pH 8-9,8) και με 29,60 ml του οξέος παρουσία δείκτη ηλιανθίνης

(χρωματική αλλαγή σε 3,2-4,4). Να υπολογισθεί η περιεκτικότητα του ύδατος σε CO32- και

HCO3- σε ppm.

(A.B. H=1,00 , O=16,00 , C=12,00)

18. Για την τιτλοδότηση διαλύματος HC διαλύονται 0,1878 g Na2CO3 σε ύδωρ, προστίθενται

στο διάλυμα 50,00 m του οξέος, το διάλυμα ζέεται και η περίσσεια του οξέος ογκομετρείται

με 9,22 m διαλύματος NaOH. 21,50 m του διαλύματος NaOH είναι ισοδύναμα με 20,83

m του διαλύματος HC. Να υπολογισθεί η κανονικότητα των διαλυμάτων HC και NaOH.

(A.B.:Na=23,00, C=12,00, O=16,00)

19. Kατά την ογκομέτρηση 20,00 ml διαλύματος Χ που περιέχει τα οξέα H3A (M.B.=98,00,

K1=7,5.10-3, K2=6,2.10-8, Ka3=1.10-12) και ΗΒ (M.B.=52,46,Kα=3,2.10-8) με διάλυμα NαOH

0,2000 Ν λαμβάνεται καμπύλη ογκομετρήσεως με δύο ισοδύναμα σημεία σε όγκους 15,55 ml

και 41,55 ml. Πόσα g από κάθε οξύ υπάρχουν σε 1lt διαλύματος Χ;

20. Ένα φαρμακευτικό σκεύασμα (δισκία) περιέχει το φάρμακο Η2Χ (ασθενές διπρωτικό οξύ με

pKα1=3,0 και pKα2=5,0 και Μ.Β.=215,5). Είκοσι δισκία ζυγίζονται και έχουν βάρος 10,256 g.

Τα δισκία κονιοποιούνται και 0,5156 g της σκόνης διαλύονται σε 50,00 ml (διάλυμα Α) και

ογκομετρούμενα με πρότυπο διάλυμα NαOH 0,1000 Ν, με δείκτη φαινολοφθαλεϊνη

καταναλίσκουν 40,15 ml. Να υπολογισθεί:

(α) η % περιεκτικότητα του σκευάσματος στο φάρμακο και

(β) η μέση περιεκτικότητα σε mg/δισκίο.

21. Καθένα από τα παρακάτω διαλύματα περιέχει μία ή περισσότερες ουσίες NαOH, Nα3PO4,

Nα2HPO4. Παρακάτω αναγράφονται οι όγκοι διαλύματος HCl 0,1000M που απαιτούνται για

την ογκομέτρηση 25,00 ml καθενός από τα τρία διαλύματα παρουσία δείκτη

(α) πορτοκαλόχρου του μεθυλίου

(β) φαινολοφθαλεϊνης.

Ποια ουσία ή ποιες ουσίες και πόσα mg περιέχονται στο καθένα από τα τρία διαλύματα:




6

Διάλυμα VHCl.π.μεθ.(ml) VHCl.φαιν/ίνη(ml)

α 41,30 17,09

β 40,92 24,33

γ 37,44 18,72

(Μ.Β. Nα3PO4=163,94 , Nα2HPO4=141,96 , NαOH=40,00)

22. 0,2528 g δείγματος ογκομετρούνται με 14,34 ml διαλύματος HCl 0,0998 Ν παρουσία δείκτη

φαιν/ίνη και 35,68 ml του οξέος παρουσία δείκτη ηλιανθίνης. Ποιες από τις τρεις ουσίες -

NαOH, Nα2CO3 ή NαHCO3 - βρίσκονται στο δείγμα και ποια είναι η % περιεκτικότητα του

δείγματος σε κάθε μία από αυτές;

(M.B. NαOH=40, Nα2CO3=106, NαHCO3=84).

23. Εάν ο όγκος προτύπου διαλύματος που καταναλώνεται σε μία τιτλοδότηση ή ογκομέτρηση,

πρέπει να βρίσκεται μεταξύ 35 και 45 ml, πόσα g ουσίας πρέπει να παρθούν

(α) Κατά την τιτλοδότηση διαλύματος HCl 0,100 N με Nα2CO3.

(β) Κατά την ογκομέτρηση ενός δείγματος που περιέχει 50% Nα2CO3 παρουσία δείκτη

ερυθρού του μεθυλίου.

(A.B. Nα=23.00, C=12.00, O=16.00)

24. Διάλυμα Α περιέχει δύο φωσφορικά άλατα του Nα και έχει pH περίπου 7. 25,00 ml

διαλύματος Α απαιτούν 49,20 ml NαOH 0,1000 Ν για την ογκομέτρηση παρουσία δείκτη

φαινολοφθαλεϊνη και 39,90 ml HCl 0,1000 Ν για την ογκομέτρηση παρουσία δείκτη

ηλιανθίνης. Να υπολογιστεί η % κ.β. περιεκτικότητα του διαλύματος Α σε καθένα από τα

φωσφορικά άλατα, και το pH του. (πυκνότητα διαλ/τος d=1,00 g/ml) AB Na=23, H=1,

P=31,O=16

Για το Η3ΡΟ4 1aK 7,5.10-3,

2aK 6,2.10-8, 3aK =1.10-12

25. Η κανονικότητα διαλύματος NαOH μολυσμένο με Nα2CO3, εξαιτίας απορροφήσεως CO2,

βρέθηκε με πρότυπο διάλυμα HCl ίση με 0,1000 Ν κατά την ογκομέτρηση παρουσία δείκτη

ηλιανθίνη, και 0,0990 Ν παρουσία δείκτη φαινολοφθαλεϊνης. Πόσα g NαOH και πόσα g

Nα2CO3 υπάρχουν σε ένα λίτρο διαλύματος. (A.B. Nα=23,00, C=12,00, O=16,00)




7

26. 0,1706 g δείγματος που περιέχει μόνο NαOH και Nα2CO3 διαλύονται σε H2O αραιώνονται

μέχρι 100,0 ml (διάλυμα Α) και ογκομετρούνται με διάλυμα HCl παρουσία δείκτη φαιν/ίνη,

οπότε η κανονικότητα της βάσης βρίσκεται ίση με 0,0410 Ν. Ποιά κανονικότητα θα βρεθεί

για το διάλυμα Α, εάν χρησιμοποιηθεί ως δείκτης η ηλιανθίνη. MB NaOH = 40, Na2CO3

= 106

27. Να δοθούν σχηματικά υπό κλίμακα για τους όγκους, οι καμπύλες ογκομετρήσεως για τις εξής

περιπτώσεις:

(α) Ογκομέτρηση 40,00ml διαλύματος ΝαΟΗ 0,2000 Μ-Να2CO3 0,100 Μ με διάλυμα HCl

0,2500 Μ.

(β) Ογκομέτρηση 25,00 ml διαλύματος Να2CO3 0,1200 Μ-ΝαΗCO3 0,100 Μ με διάλυμα

HCl 0,200 Μ.

(γ) Ογκομέτρηση 25,00 ml διαλύματος Η2CO3 0,1200 Μ-ΗCl 0,100 Μ με διάλυμα ΝαΟΗ

0,200 Μ.

(δ) Ογκομέτρηση 25,00 ml διαλύματος Η3PO4 0,1000 Μ-ΝαH2PO4 0,1200 Μ με διάλυμα

ΝαΟΗ 0,2500 Μ.

(ε) Ογκομέτρηση διαλύματος (25,00 ml) Να2HPO4 0,1000Μ-ΝαH2PO4 0,1500 Μ με

διάλυμα HCl 0,1000 Μ και με ΝαΟΗ 0,1000 Μ.

(στ) Ογκομέτρηση 25,00 ml διαλύματος Να3PO4 0,1000 Μ-Να2ΗPO4 0,1200 Μ με διάλυμα

HCl 0,2500 Μ.

28. Πόσα g K2Cr2O7 πρέπει να υπάρχουν σε 250 ml διαλύματος αυτού ώστε ο όγκος σε ml που

χρησιμοποιείται για την ογκομέτρηση του σιδήρου σε 0,600 g δείγματος να ισούται με την

εκατοστιαία περιεκτικότητα του δείγματος σε Fe2O3.

(A.B. Fe=55,85 , O=16,00 , K=39,00 , Cr=52,00).

29. 1,3410 g ορυκτού σιδήρου διαλυτοποιούνται, ανάγονται (Fe2+) και το διάλυμα ογκομετρείται

με διάλυμα Κ2Cr2O7, του οποίου κάθε mL αντιστοιχεί σε 1,000% Fe στο ορυκτό. Ποια είναι

η κανονικότητα και η μοριακότητα του διαλύματος Κ2Cr2O7 ; ABFe = 55,85 g/mol

30. 0,1824 g δείγματος CαCO3 διαλύονται σε HCl και το ασβέστιο καταβυθίζεται με κατάλληλα

αντιδραστήρια ως CαC2O4. Το ίζημα διαλύεται σε αραιό H2SO4 και το διάλυμα που

προκύπτει ογκομετρείται με 37,20 ml διαλύματος KMnO4, 36,40 ml του οποίου είναι




8

ισοδύναμα με 0,2427 g Nα2C2O4. Κατά την εκτέλεση του τυφλού καταναλώνονται 0,050 ml

διαλύματος KMnO4. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε CaO.

(A.B. Cα=40,08 , C=12,01 , O=16,00 , Nα=23,00)

31. Ποια είναι η % καθαρότητα οξαλικού νατρίου, εάν 0,6250 g δείγματος απαιτούν 46,58 ml

διαλύματος KMnO4, όταν είναι γνωστό ότι 1,000 ml διαλύματος ΚMnO4 είναι ισοδύναμο με

11,17 mg σιδήρου (Fe2+→Fe3+) (A.B. Fe=55,85 MB Na2C2O4 = 134)

32. Φοιτητής χρησιμοποιεί πρωτογενές πρότυπο H2C2O4.2H2O για την τιτλοδότηση διαλύματος

ΚΜnO4, εξαιτίας λάθους όμως νομίζει ότι χρησιμοποιεί Na2C2O4. Χρησιμοποιώντας αυτό το

διάλυμα ΚΜnO4 για την ανάλυση ορυκτού σιδήρου, βρίσκει ότι το ορυκτό περιέχει 34,50%

Fe. Να υπολογιστεί η αληθινή εκατοστιαία περιεκτικότητα του ορυκτού σε Fe και το σχετικό

σφάλμα της αναλύσεως. MB Na2C2O4 = 134, H2C2O4·2H2O = 126

33. Αν 25,00 mL διαλύματος οξαλικού οξέος (διάλυμα Α) ογκομετρούνται με 45,00mL

διαλύματος ΝaOH 0,1200 Ν και 18,45 mL διαλύματος Α αντιδρούν σε όξινο περιβάλλον με

39,85 mL διαλύματος KMnO4 (MnO 2

4 Mn ), να υπολογιστούν η κανονικότητα και η

μοριακότητα του διαλύματος ΚMnO4.

34. Για την ογκομέτρηση διαλύματος που περιέχει 0,1875 g μείγματος NαHC2O4-Nα2C2O4-

αδρανών υλών, σε όξινο περιβάλλον απαιτούνται 20,10 ml διαλύματος KMnO4 0,1200 N

MnO4- → Μn2+. Για την ογκομέτρηση διαλύματος που περιέχει διπλάσια ποσότητα του

μείγματος απαιτούνται 12,50 ml διαλύματος NαOH 0,0999 M. Να υπολογισθεί η %

περιεκτικότητα του δείγματος σε NαH2C2O4 και Nα2C2O4

(A.B. Nα=23,0 , C=12,0 , O=16,0).

35. Na2C2O4 και KHC2O4.H2C2O4 (3 αντικαταστήσιμα υδρογόνα) αναμειγνύονται σε τέτοια

αναλογία, ώστε κάθε γραμμάριο του μείγματος να αντιδρά με ίσους όγκους διαλύματος

KMnO4 0,1000 M (MnO 2

4 Mn ) και ΝaΟΗ 0,1000 Μ. Να υπολογιστούν τα γραμμάρια

Νa2C2O4 ανά γραμμάριο KHC2O4.H2C2O4 στο μείγμα. MB(Na2C2O4 = 134,

KHC2O4·H2C2O4 = 218,1)




9

36. Πόσα g στερεού Na2C2O4 πρέπει να προστεθούν σε 100, 0 mL διαλύματος

ΚΗC2O4 422 OCH 0,2000 M, ώστε η κανονικότητα του διαλύματος ως αναγωγικού μέσου να

είναι διπλάσια της κανονικότητας του ως οξέος (για πλήρη εξουδετέρωση);

ΜΒ Na2C2O4 =134

37. 0,6960 g δείγματος ορυκτού μαγγανίου διαλύονται και το μαγγάνιο ογκομετρείται με 37,32

mL διαλύματος ΚΜnO4, σύμφωνα με την αντίδραση 2MnO4- + 3Mn2+ + 4OH- 5MnO2

+ 2H2O 34,14 mL διαλύματος ΚΜnO4 είναι ισοδύναμα με 0,2288g Νa2C2O4 (MnO4-

)2Mn . Nα υπολογιστεί η εκατοστιαία περιεκτικότητα του ορυκτού σε μαγγάνιο.

ABMn = 54,94

38. Ποια είναι η μοριακότητα διαλύματος ιωδίου, εάν 39,99 mL αυτού απαιτούνται για την

ογκομέτρηση του Η3ΑsO3 που υπάρχει σε διάλυμα, το οποίο παρασκευάζεται από 0,1978 g

πρωτογενούς πρότυπου Αs2O3.

MB As2O3 = 197,84

39. 0,5258 g δείγματος που αποτελείται από As2O3, As2O5 και αδρανείς ύλες διαλύονται σε

διάλυμα NαOH οπότε σχηματίζονται αρσενικώδες νάτριο και αρσενικικό νάτριο. Το pH του

διαλύματος ρυθμίζεται σε 8 περίπου και το διάλυμα ογκομετρείται με 26,33 ml διαλύματος

τριωδίου 0,1002 Ν. Στην συνέχεια το διάλυμα οξινίζεται ισχυρώς, προστίθεται περίσσεια ΚΙ

και το ελευθερούμενο ιώδιο ογκομετρείται με 39,68 ml διαλύματος Nα2S2O3 0,1005 Ν. Να

υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε As2O3, As2O5 και As. Να γραφούν οι

αντιδράσεις που πραγματοποιούνται κατά την πορεία της ανάλυσης.

(A.B. As=74,92, Nα=23,0, I=126,9 , S=32,06, O=16,0)

40. 0,1604 g oρυκτού αρσενικού διαλύονται, το αρσενικό καταβυθίζεται ως As2S3 που υφίσταται

κατεργασία με 50 ml διαλύματος KMnO4 0,2000 Ν.

5As2S3+28MnO4-+54H+ → 10Η3AsO4+15SO42-+28Mn2+ + 12H2Ο

Η περίσσεια του KMnO4 ογκομετρείται με 18,24 ml διαλύματος FeSO4 0,1000 Ν. Να

υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε Αs.

(A.B. As=74,94)




10

41. 25,00 ml διαλύματος Α που περιέχει 5,3800 g K2Cr2O7/l οξινίζεται, προστίθεται περίσσεια

ΚΙ και το ελευθερούμενο ιώδιο ογκομετρείται με 28,00 ml προτύπου διαλύματος Nα2S2O3

(διάλυμα Β). Εάν για την παρασκευή 250,0 ml διαλύματος Β χρησιμοποιήθηκαν 6,1068 g

στερεού Nα2S2O3.5H2O. ποιά είναι η καθαρότητα της ουσίας αυτής; Να γραφούν οι εξισώσεις

όλων των αντιδράσεων που λαμβάνουν χώρα.

(A.B. K=39,10 , Nα=23,0 , Cr=52,00 , S=36,06 , O=16,0)

42. Για τον προσδιορισμό ασκορβικού οξέος, C6H8O6 (βιταμίνη C), σε αναψυκτικό ποτό, 250,0

m δείγματος οξινίζονται και προστίθενται 20,000 m ιωδίου 0,025000 Ν. Μετά το τέλος της

οξειδώσεως του ασκορβικού οξέος, η περίσσεια του ιωδίου ογκομετρείται με 8,30 m

διαλύματος Na2S2O3 0,005000 Ν. Να υπολογισθεί η περιεκτικότητα του αναψυκτικού σε

ασκορβικό οξύ, σε ppm. (Μ.Β. C6H8O6= 176,0)

43. 1,1644 g δείγματος εντομοκτόνου, που περιέχει αρσενικικό ασβέστιο, διαλύονται σε οξύ,

προστίθεται περίσσεια ΚΙ και το ελευθερούμενο ιώδιο ογκομετρείται με 37,37 m διαλύματος

Na2S2O3, κάθε m του οποίου ισοδυναμεί με 2,175 mg χαλκού. Να υπολογισθεί η

εκατοστιαία περιεκτικότητα του δείγματος σε Ca3 (AsO4)2. Να γραφούν οι επιτελούμενες

αντιδράσεις. (A.B.: Ca=40,00, Cu=64,00, As=74,92, Na=23,00, O=16,00, I=126,90)

44. Διάλυμα KHC2O4.H2C2O4 (Α) έχει κανονικότητα 0,1035 ως τριπρωτικό οξύ. Να υπολογισθεί

η κανονικότητα διαλύματος KMnO4 δεδομένου ότι για την ογκομέτρηση 25,00 ml

διαλύματος (Α) καταναλώθηκαν 34,12 ml αυτού.

45. Δείγμα ασπιρίνης (HOOCC6H4OCOCH3, M.B=180,2) βάρους 0,2000g διαλύεται στο Η2Ο

και στο διάλυμα προστίθενται ορισμένα ml π.HCl και 25,00 ml διαλύματος KBrO3 0,0500

Μ που περιέχει και περίσσεια KBr. Μετά το τέλος της βρωμιώσεως κατά την οποία

σχηματίζεται το τριβρωμοπαράγωγο (HOOCC6HBr3OCOCH3), προστίθεται στο διάλυμα

ΚΙ και το παραγόμενο ιώδιο ογκομετρείται με 12,58 ml προτύπου διαλύματος Nα2S2O3

0,1012 Ν. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε ασπιρίνη και να γραφούν οι

σχετικές αντιδράσεις.

46. Η φαινόλη αντιδρά με το βρώμιο, σύμφωνα με την αντίδραση :

C6H5OH + 3Br2 → C6H2Br3OH + 3HBr




11

Εάν για την βρωμίωση της φαινόλης σε 25,00 ml δείγματος απαιτούνται 10,56ml διαλύματος

KBrO3 0,1008 Μ, να υπολογισθεί η περιεκτικότητα του δείγματος σε φαινόλη σε g/l.

(A.B. C=12,00 , Br=79,90 , O=16,00)

47. 0,0562 g δείγματος φαινόλης διαλύονται σε ύδωρ και στο διάλυμα προστίθενται 25,00 mL

διαλύματος ΚBrO3 0,0400M, που περιέχει και 75 g ΚΒr/L. Mετά το τέλος της βρωμιώσεως,

προστίθεται στο διάλυμα περίσσεια Κl και το παραγόμενο ιώδιο ογκομετρείται με 22,20 mL

διαλύματος Νa2S2O3 0,1250 N. Να υπολογιστεί η εκατοστιαία περιεκτικότητα του δείγματος

σε φαινόλη.

MB C6H5OH=94

48. Να υπολογισθεί το δυναμικό του συστήματος στο ισοδύναμο σημείου ΕΙΣ για την αντίδραση:

2MnO4- + 5HNO2 + H+ → 2Μn2+ + 5NO3

- + 3H2O όταν [Η+]ΙΣ=1Μ, Εο(ΜnO4-,

Mn2+)=1,51 V, Eo(NO3-, HNO2)=0,94V , 2,303RT/F=0,05916).

49. Να υπολογισθεί το δυναμικό του συστήματος στο ισοδύναμο σημείο, ΕΙΣ, για την

αντίδραση:2MnO4‾ + 5Sn2+ + 16H+ - → 2Mn2+ + 5Sn4+ + 8H2O, όταν [H+]ΙΣ=1,00 M (Eo

MnO4‾,Mn2+= +1,51V, Eo Sn4+,Sn2+= +0,15V, 2,313 RT/F=0,05916)

50. Διάλυμα NαCl ογκομετρείται με διάλυμα AgNO3 0,1000 Μ παρουσία Nα3X ως δείκτης

καθιζήσεως, που σχηματίζει το ίζημα Ag3X, διαφορετικού χρώματος από το AgCl

[Ksp(Ag3X)=1,8.10-18]. Ποιά πρέπει να είναι η [Χ3-], ώστε ο σχηματισμός του ιζήματος Ag3X

να αρχίσει στο ισοδύναμο σημείο; (KspAgCl=1,8.10-10)

51. Ποια είναι η [Cl-] στο τελικό σημείο ογκομετρήσεως χλωριούχων με την μέθοδο Mohr, εάν η

[CrO42-] στο τελικό σημείο είναι 0,0020 Μ; Ksp(AgCl)=1,8.10-10, Ksp(Ag2CrO4)=1,9.10-12

52. 0,4466g μείγματος, που αποτελείται από KCl και KBr, απαιτούν 36,00mL διαλύματος

ΑgNO3 για την ποσοτική καθίζηση των ιόντων Cl- και Βr-. Nα υπολογισθεί η εκατοστιαία

περιεκτικότητα του δείγματος σε KCl και KBr, αν είναι γνωστό, ότι 1,00 mL διαλύματος

ΑgNO3 είναι ισοδύναμο με 4,43 mg χλωρίου. MB.KCl=74.55 . MB.KBr=119




12

53. 0,5000 g δείγματος, που αποτελείται από KClO3 και KCl, διαλύονται σε Η2Ο, τα ClO3-

ανάγονται προς Cl- και για την ογκομέτρηση του διαλύματος καταναλώνονται 30,0ml AgNO3

0,1377 Μ. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε KCl. MB.KCl=74.55

MB.KClO3=122.55

54. 0,1142 g πρωτογενούς πρότυπου CaCO3 διαλύονται σε HCl και το διάλυμα αραιώνεται με

ύδωρ μέχρις 100,0 mL (διάλυμα Α). Κατά την ογκομέτρηση 25,00mL διαλύματος Α.

καταναλώθηκαν 28,00mL διαλύματος ΕDTA. Να υπολογιστεί η μοριακότητα και ο τίτλος

του διαλύματος, καθώς και τα g EDTA που απαιτούνται για την παρασκευή 1 L του

διαλύματος αυτού. MB CaCO3=100.08

55. 0,2184 g φαρμακευτικού σκευάσματος που περιέχει MgO, NαHCO3 και αδρανείς ύλες,

διαλύονται σε 20,00 ml διαλύματος HCl 0,500 Μ, το διάλυμα ζέεται για την απομάκρυνση του

CO2 και η περίσσεια του οξέος ογκομετρείται με 30,0 ml προτύπου διαλύματος NαOH 0,200

Μ, παρουσία δείκτη ηλιανθίνη. Άλλα 0,1092 g δείγματος διαλύονται σε περίσσεια HCl, το pH

ρυθμίζεται σε 10,0 με ρυθμιστικό διάλυμα NH3-NH4Cl, και το διάλυμα ογκομετρείται με

25,00 ml διαλύματος EDTA 0,0200 Μ, παρουσία δείκτη μέλανος εριοχρώματος Τ. Να

υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε MgO,NαHCO3 και αδρανείς ύλες. MB

MgO=40.3 MB NaHCO3=84

56. Για το συμπλοκομετρικό προσδιορισμό A3+ με EDTA, επειδή ο δείκτης μέλαν εριόχρωμα

Τ δε σχηματίζει σταθερό σύμπλοκο με το A3+ εφαρμόζεται η τεχνική της αντικαταστάσεως.

Για τον προσδιορισμό του A2O3 σε φαρμακευτικό γαλάκτωμα 0,500 m του δείγματος

διαλύονται σε HC ρυθμίζεται το pH σε 10 με ρυθμιστικό διάλυμα και προστίθενται 50 m

συμπλόκου Mg- EDTA 0,01000 Μ. Το ελευθερούμενο Mg2+ (λόγω αντικαταστάσεως του από

A3+) ογκομετρείται με 27,50 m προτύπου διαλύματος EDTA 0,01000 Μ παρουσία δείκτη

μέλανοςεριοχρώματος Τ. Να υπολογισθεί η περιεκτικότητα του γαλακτώματος σε A2O3

(g/100 m). (MB A2O3=101,96)

57. 50,00 ml διάλυμα ος Α που περιέχει ιόντα Pb2+ και Ni2+ απαιτούν 46,78 ml διαλύματος

EDTA 0,01046 Μ για την ογκομέτρηση των δύο μετάλλων. Σε άλλα 50,00 ml διαλύματος Α

προστίθεται KCN (καλυπτικό αντιδραστήριο για τα ιόντα Ni2+) και στην συνέχεια ο μόλυβδος




13

ογκομετρείται με 26,39 ml του ιδίου διαλύματος EDTA. Να υπολογισθεί η μοριακή

συγκέντρωση των ιόντων Ni2+ και Pb2+ στο διάλυμα Α.

58. 0,7362 g δείγματος που αποτελείται από Ca(NO3)2.4H2O, NαCl και KCl, διαλύονται σε Η2Ο

και αραιώνονται μέχρι 100,0 ml (διάλυμα Α), 25,00 ml του διαλύματος Α ογκομετρούνται με

25,00 ml διαλύματος EDTA 0,01000 Μ. Σε άλλα 25,00 ml διαλύματος Α προστίθενται 25,00

ml AgNO3 0,1000 Μ και η περίσσεια των ιόντων Ag+ οπισθογκομετρείται με 4,00 ml

διαλύματος KSCN 0,1250 Μ. Να υπολογισθεί η % περιεκτικότητα του δείγματος σε καθένα

από τα τρία συστατικά. MB NaCl=58.45 KCl=74.55 Ca (NO3)2.4H2O=236.16

59. 0,1455 g δείγματος Nα2SO4 διαλύονται σε Η2Ο, τα θειϊκά καταβυθίζονται ως BαSO4, το

ίζημα διαλύεται σε 25,00 ml διαλύματος EDTA 0,02004 Μ, και η περίσσεια του EDTA

ογκομετρείται με 3,25 ml MgSO4. Κατά την εκτέλεση τυφλού με τον ίδιο όγκο διαλύματος

EDTA καταναλώνονται 45,34 ml διαλύματος MgSO4. Να υπολογιστούν

(α) η μοριακότητα του διαλύματος

(β) η % περιεκτικότητα του δείγματος σε Nα2SO4.

MB Na2SO4=142.04

______________________________________ _____________________




14

Φυσική Ι, ΙΙ Φυσικοχημεία I, II, III, IV

Μαθηματικά Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Πρακτικά Φυσικοχημείας ΙΙ, III

Γενική και Ανόργανη Χημεία Ι Οργανική Χημεία Ι, ΙΙ, ΙΙΙ

Ανόργανη Χημεία ΙΙ, ΙΙΙ Ειδικά Κεφάλαια Ανόργανης

Πρακτικά Ανόργανης Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Eιδικά Κεφάλαια Φυσικοχημείας

Φασματοσκοπία Χημεία Στερεάς Κατάστασης

Αναλυτική Χημεία Θεωρία Ομάδων

Ενόργανη Ανάλυση Ι, ΙΙ Υπολογιστές

H σίγουρη λύση που οδηγεί στο πτυχίο

ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΟΣΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Documents