Η Μάχη του Μπλερ Μάουντεν

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΠΛΕΡ ΜΑΟΥΝΤΕΝ

ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Τίτλος: Η Μάχη του Μπλερ Μάουντεν

Έρευνα, Μεταφράσεις: Μπάμπης Καββαδίας

Σύνθεση Εξωφύλλου - Ηλεκτρονική Σελιδοποίηση: Μπάμπης Καββαδίας

Άδεια CREATIVE COMMONS - Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα (CC BY-NC-ND 3.0 GR).

Το κείμενο προσφέρεται ελεύθερα για πειρατεία με την προϋπόθεση να αναφέρεται ο συγγραφέας και να ειδοποιείται στην διεύθυνση ηλεκτρονι-κού ταχυδρομείου [email protected]. Ο συγγραφέας επιφυλάσσεται για τα δικαιώματά του μόνο σε ό, τι αφορά κερδοφόρες κινηματογραφικές (κα-τά προτίμηση χολυγουντιανές) ή τηλεοπτικές μεταφορές.

Αίγιο, Ιούλης 2013.

2013

traversada.blogspot.gr


Η μεγαλύτερη εργατική εξέγερση στην ιστορία των ΗΠΑ

Μπάμπης Καββαδίας

traversada.blogspot.gr


Πίνακας περιεχομένων

Μια επετειακή αναφορά………………………………………9

Πώς ξεκίνησαν όλα;………………………………………….11

Οι ταραχές του ’20………………………………….….….…16

Η οργή ξεχειλίζει…………………………………………….18

Οι μάχες εντείνονται………………………………………...33

Η επέμβαση του Στρατού……………………………………39

Η τάξις αποκαθίσταται………………………………………44

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι – Μπέιζμπολ και Επανάσταση: Η δίκη του Μπιλ Μπλίζαρντ επί προδοσία……………………………...48

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ – Χάρτες…………………………………56

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ – Φωτογραφίες…………………………58

Πηγές…………………………………………………………65

Μια επετειακή αναφορά

«Αυτό το σαββατοκύριακο (ενν. το Σ/Κ 25-26 Αυγούστου) είναι η επέτειος της πιο βίαιης σύγκρουσης στην ιστορία του αμερικανικού εργατικού κινήματος, η Μάχη του Μπλερ Μάουντεν. Το 1921 επί μία ολόκληρη εβδομάδα ένοπλοι απεργοί ανθρακωρύχοι μάχονταν ε-ναντίον μπράβων, πολιτοφυλάκων, της Αστυνομίας και του Στρατού των ΗΠΑ. Σκοτώθηκαν 100 άτομα, συνε-λήφθησαν 1.000 και έπεσαν πάνω από ένα εκατομμύριο

9


πυροβολισμοί. Ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη σύρραξη ε-ντός των ΗΠΑ μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο.»1

«Η εξέγερση αυτή ήταν μια απόπειρα να κατα-κτηθούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και απετέ-λεσε ανοιχτή ταξική σύγκρουση στην καρδιά του αμερι-κανικού καπιταλισμού. Εκδηλώθηκε με μεγάλη ένταση η ισχύς του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα, την ο-ποία μόνο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπόρεσε να ανα-κόψει.»2

1 «The Second Civil War», Alan Grayson, 26/08/2012. 2 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins

(2010).

10

Πώς ξεκίνησαν όλα;

Από τη στιγμή που έπεσε η πρώτη αξίνα στο έδαφος του όρους Μπλέρ στην πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα ακολουθούσαν μπελάδες...

«Η βιομηχανία των ανθρακωρυχείων ήταν με-γάλης σημασίας για την ανάπτυξη της αμερικανικής ευμάρειας, μιας και παρείχε την “φτηνή ενέργεια” που ήταν απαραίτητη για την λειτουργία των εργοστασίων, των πυλώνων της βιομηχανικής επανάστασης.

Οι εργάτες όμως πολύ συχνά διαβίωναν μέσα στη φτώχεια και σε απάνθρωπες συνθήκες και ήσαν αυ-τοί που πλήρωναν το πραγματικό κόστος αυτής της ευμάρειας, χωρίς να εισπράττουν ούτε στο ελάχιστο κάποια από τα προνόμιά της.»3

Οι χιλιάδες εργάτες που συνέρρεαν σε εκείνα τα απο-μονωμένα ορεινά μέρη, φέρνοντας μαζί και τις οικογένειές τους, για να δουλέψουν στα ορυχεία, είχαν να αντιμετωπίσουν πάρα πολλές αντιξοότητες –πέρα από τους κινδύνους που τους παραμόνευαν μέσα στις στοές των ανθρακωρυχείων.

3 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins.

11


«Η εργασία στα ανθρακωρυχεία πάντοτε χαρα-κτηριζόταν από τις επικίνδυνες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν και από τις προβληματικές σχέσεις μεταξύ εργατών και εργοδοτών. Ειδικότερα όμως από τις αρχές του 20ου αιώνα, αυτά τα ζητήματα εμφανίζονταν με την χειρότερή τους μορφή στα νότια ανθρακωρυχεία της πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια. Οι εταιρίες που λειτουργούσαν τα ορυχεία απολάμβαναν ασυλία, μέσα σε ένα σύστημα όπου οι τοπικοί και οι πο-λιτειακοί αξιωματούχοι είτε χρηματίζονταν είτε βρί-σκονταν στο στενό κύκλο επιρροής των ιδιοκτητών των ορυχείων. Ένας βασικός μηχανισμός ελέγχου που χρησιμοποιούσαν οι ιδιοκτήτες των ορυχείων ήταν το σύστημα της εταιρικής πόλης. Αυτές οι πόλεις προβάλ-λονταν από τις εταιρίας ως απαραίτητες για τους εργά-τες τους, οι οποίοι δούλευαν σε απομονωμένες περιο-χές. Αυτές όμως οι πόλεις, που ανήκαν εξ ολοκλήρου στις εταιρίες, τους επέτρεπαν να έχουν τον απόλυτο σχεδόν έλεγχο της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής ακόμα και προσωπικής ζωής των εργατών.

Το κυριότερο εργαλείο ήταν το εταιρικό πολυ-κατάστημα, με την βοήθεια του οποίου οι ιδιοκτήτες των ορυχείων επέβαλλαν τις φεουδαρχικές συνθήκες ζωής των εργατών τους. Οι εργάτες πληρώνονταν σε εταιρικά χρήματα, τα λεγόμενα “scrip”, τα οποία γίνο-νταν αποδεκτά μόνο στα εταιρικά πολυκαταστήματα,

12


με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των ορυχείων να αποκομί-ζουν τεράστια οικονομικά οφέλη. Όταν αυξάνονταν οι μισθοί, το ίδιο αυξάνονταν και οι τιμές στα εταιρικά πολυκαταστήματα. Η επιρροή των ιδιοκτητών ξεπερ-νούσε την οικονομική σφαίρα: τα παιδιά των εργατών φοιτούσαν στα σχολεία της εταιρίας, η ιατρική φροντί-δα παρεχόταν από γιατρούς της εταιρίας, ενώ ακόμα και ιερείς της εταιρίας κήρυτταν τον λόγο όχι του Ευαγγελίου, αλλά των ιδιοκτητών των ορυχείων. Το σπουδαιότερο ήταν ότι στην εταιρία ανήκαν τα ίδια τα σπίτια μέσα στα οποία ζούσαν οι οικογένειες των αν-θρακωρύχων. Αν ένας ανθρακωρύχος τραυματιζόταν, σκοτωνόταν ή γραφόταν στο σωματείο, η εταιρία μπο-ρούσε να εκδιώξει την οικογένειά του από τον οικισμό, πολύ συχνά υπό την απειλή όπλων.

Σαν να μην έφταναν αυτά, οι οικογένειες των ανθρακωρύχων ζούσαν υπό τη συνεχή απειλή των πρα-κτόρων του Γραφείου Μπάλντουιν - Φελτς και άλλων ιδιωτικών αστυνομικών πληρωμένων από τις εταιρίες, οι οποίοι εξασκούσαν τρομοκρατία, σκότωναν και κα-τασκόπευαν, έτσι ώστε να ανακαλύψουν τυχόν συνδι-καλιστικές δραστηριότητες. Η συνεχής παρενόχληση και η βία από αυτούς τους πράκτορες είχε δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα τρόμου και έντασης. Η παντελής α-πουσία και αδιαφορία του κράτους και της ομοσπον-

13


διακής κυβέρνησης εξόργιζε ακόμα περισσότερο τους εργάτες.»4

«Η Κομητεία Λόγκαν το 1921 περιγραφόταν ως “ένα στίγμα στο πρόσωπο της ελευθερίας, μια φεου-δαρχική βαρονία που την υπερασπίζονται μισθοφόροι πληρωμένοι από τους ιδιοκτήτες των ορυχείων.”»5

Οι εργάτες που δούλευαν και ζούσαν κάτω από αυτές τις συνθήκες και με μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης δεν ή-ταν δυνατόν να μην αντιδράσουν. Από τη στιγμή που δη-μιουργήθηκε στην περιοχή το πρώτο ορυχείο, γύρω στα 1870 μέχρι και το 1920 πραγματοποιήθηκαν δεκάδες απεργίες με πρώτο και κύριο αίτημα την ελεύθερη συνδικαλιστική δραστη-ριότητα και το να μπορούν οι εργάτες να οργανώνονται σε σωματεία, ενώ αρκετές από αυτές τις απεργίες πνίγηκαν στο αίμα, με κυριότερη αυτή του 1912:

«Το 1912, σε μια απεργία στο Πέιντ Κρηκ, η ε-ταιρία ανάγκασε τους απεργούς ανθρακωρύχους και τις οικογένειές τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να ζήσουν σε σκηνές. Τότε έστειλαν και ένοπλους τρα-μπούκους σε εκείνον τον καταυλισμό, οι οποίοι άνοιξαν

4 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins. 5 Mountaineer Mine Wars: An Analysis of the West Virginia Mine Wars

of 1912-1913 and 1920-1921 (1976) - Hoyt N. Wheeler.

14


πυρ εναντίον αντρών, γυναικών και παιδιών με ένα ο-πλοπολυβόλο.»6

6 «The Second Civil War», Alan Grayson, 26/08/2012.

15

Οι ταραχές του ‘20

Παρά τις αντιξοότητες όμως και χάρη στην έντονη δραστηριότητα των συνδικαλιστών των εργατικών ενώσεων που είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται δυναμικά και εντυπωσιακά, είχε φτάσει η ώρα να οργανωθούν και οι ανθρακωρύχοι της νότιας Δυτικής Βιρτζίνια, παρά τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών των εκεί ορυχείων.

«Το 1920 η εργατική συνδικαλιστική οργάνωση United Mine Workers είχε οργανώσει συνδικαλιστικά τους εργάτες των βορινών ορυχείων της Πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια, αλλά τα στελέχη της δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν τα ορυχεία στον νότο. Όταν οι αν-θρακωρύχοι από τα νότια ορυχεία θέλησαν να οργανω-θούν και αυτοί σε σωματεία, απολύθηκαν και εκδιώ-χθηκαν. Μια εταιρία, για να δείξει ποιος ήταν το αφε-ντικό, προσπάθησε να τοποθετήσει πολυβόλα στις τα-ράτσες των σπιτιών του οικισμού.

Στο Μέιτγουαν, όταν οι μπράβοι της εταιρίας έφτασαν στον οικισμό για να τον καταλάβουν και να επιταχύνουν τις διαδικασίες έξωσης των εργατών, ο δήμαρχος και ο σερίφης τους ζήτησαν να αποχωρή-

16


σουν. Οι απεργοσπάστες αρνήθηκαν. Το εντυπωσιακό είναι ότι προσπάθησαν ακόμα και να συλλάβουν το Σε-ρίφη Χάτφιλντ. Ανταλλάχτηκαν πυροβολισμοί και σκοτώθηκαν ο Δήμαρχος και άλλα εννιά άτομα. Οι μπράβοι όμως αναγκάστηκαν να φύγουν.

Η κυβέρνηση πήρε το μέρος των εταιριών των ανθρακωρυχείων και άσκησε δίωξη στον Σερίφη Χάτφιλντ για ανθρωποκτονία. Οι ένορκοι τον απάλλα-ξαν από τις κατηγορίες. Στη συνέχεια ο Σερίφης κατη-γορήθηκε ψευδώς ότι έβαλε δυναμίτη σε ένα ορυχείο που οι εργάτες του δεν ήσαν οργανωμένοι στο σωμα-τείο. Την ώρα που ο Σερίφης ανέβαινε άοπλος τα σκα-λοπάτια του Δικαστηρίου για να ξαναδικαστεί, ένας μπράβος της εταιρίας τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Μπροστά στα μάτια της συζύγου του.

Αυτό το περιστατικό οδήγησε σε ανοιχτή σύ-γκρουση ανάμεσα στους ανθρακωρύχους από τη μια και την αστυνομία και τους μπράβους της εταιρίας από την άλλη.»7


17

Η οργή ξεχειλίζει

Η δολοφονία του ιδιαίτερα αγαπητού στους ανθρακω-ρύχους Σιντ Χάτφιλντ έγινε την 1η Αυγούστου του 1921 και απετέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Οι ανθρακωρύχοι της Κομητείας Μίνγκο βρίσκονταν σε διαρκή αναβρασμό μετά τη σφαγή του Μέιτγουαν, ένα χρό-νο νωρίτερα. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονταν στη φυλακή ενώ οι μπράβοι της εταιρίας ήσαν ασυγκράτητοι: επιτίθεντο με α-κόμα περισσότερη αγριότητα στους ανθρακωρύχους με κάθε ευκαιρία, ενώ χάρη στις εκθέσεις τους, με τις οποίες ανέφεραν τους ύποπτους για συνδικαλιστικές δραστηριότητες, πλήθαι-ναν οι απολυμένοι. Και όλα αυτά ενώ στην κομητεία ήταν σε ισχύ ο στρατιωτικός νόμος.

Μετά τη δολοφονία του Σιντ Χάτφιλντ τα εργατικά σωματεία στην πρωτεύουσα της Δυτικής Βιρτζίνια, στο Τσάρ-λεστον, πίεσαν ακόμα περισσότερο τις αρχές της Πολιτείας μήπως και αναλάβουν διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα σε αυ-τούς και τους ιδιοκτήτες των νότιων ορυχείων, για να υλοποι-ηθούν τα αιτήματα των εργατών.

ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, Δυτική Βιρτζίνια, 7 Αυγού-στου. – Σε μια μαζική συγκέντρωση των οργανωμένων

18


σε σωματεία ανθρακωρύχων σήμερα εδώ, καταρτίστη-κε Ψήφισμα με όρους για ένα συμβιβασμό έτσι ώστε να τερματιστούν οι αντιπαραθέσεις στην Κομητεία Μίν-γκο και παρουσιάστηκε στον Κυβερνήτη Μόργκαν. Ο Κυβερνήτης ζήτησε κάποιο χρόνο για να το εξετάσει και δήλωσε ότι θα έδινε την απάντησή του στον Σ. Φ. Κίνι, Πρόεδρο του Τομέα 17 της Ένωσης United Mine Workers of America.

Στη συγκέντρωση, η οποία έλαβε χώρα σε έναν ανοιχτό χώρο κοντά στο Καπιτώλιο, συμμετείχαν πάνω από 1.000 ανθρακωρύχοι. Ομιλίες πραγματοποίησαν η “Μητέρα” Τζόουνς, συνδικαλίστρια, και άλλοι ομιλη-τές.

Το ψήφισμα περιείχε τους παρακάτω όρους:

- Συγκρότηση μιας εξαμελούς επιτροπής με τρεις αντιπροσώπους των εργατών και τρεις των ιδιο-κτητών των ορυχείων, για να διαμορφώσουν τους κα-νόνες και τις μεθόδους με τις οποίες θα λύνονται οι μελλοντικές διαφορές ανάμεσα στα δύο μέρη.

- Δημιουργία ενός Συμβουλίου Διαιτησίας, το οποίο θα αποτελείται ένα άτομο της επιλογής των ερ-γατών, ένα άτομο της επιλογής των ιδιοκτητών. Αυτοί οι δύο θα επέλεγαν και ένα τρίτο άτομο για να συμμε-τέχει σε αυτήν, το οποίο όμως δεν θα είναι κάτοικος της Πολιτείας. Αυτό το Συμβούλιο θα εξετάζει υποθέ-

19


σεις στις οποίες διαφωνεί η παραπάνω επιτροπή και οι αποφάσεις του θα είναι δεσμευτικές και ανέκκλητες.

- Οι εργοδότες να αφήσουν όλους τους εργάτες, χωρίς καμία διάκριση για αυτούς που είναι οργανωμέ-νοι σε σωματεία, να επιστρέψουν στην δουλειά.

- Καθιέρωση της 8ωρης εργασίας.

- Οι εργάτες θα έχουν το δικαίωμα να ψωνίζουν από όπου επιθυμούν.

- Οι εργάτες θα έχουν το δικαίωμα να εκλέγουν τους δικούς τους ελεγκτές βάρους του άνθρακα που θα εξόρυτταν, και ότι οι 2.000 λίβρες θα αποτελούν έναν τόνο.

- Στις περιπτώσεις όπου ο άνθρακας δεν θα ζυ-γίζεται σύμφωνα με τον συμφωνημένο τρόπο και ο αν-θρακωρύχος πληρώνεται με το καρότσι, θα είναι υπο-χρεωτικό το βάρος φορτίου που μπορεί να μεταφέρει το κάθε μεταφέρει θα πρέπει να είναι μαρκαρισμένο πάνω του.»8

Οι παραπάνω όροι δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αποδε-κτοί από την Πολιτεία ή τους ιδιοκτήτες των ορυχείων. Έτσι, οι εξοργισμένοι ανθρακωρύχοι από όλη τη Δυτική Βιρτζίνια άρχισαν να παρατούν τις δουλιές τους και να συγκεντρώνο-νται στην πόλη Μάρμετ, κοντά στο Τσάρλεστον:

8 Εφημερίδα THE NEW YORK TIMES, 08/08/1921.

20


«13.000 ένοπλοι ανθρακωρύχοι συγκεντρώθη-καν και ξεκίνησαν να κινούνται προς τα ορυχεία στα Νότια, στις Κομητείες Λόγκαν και Μίνγκο.»9

Οι απεργοί επέλεξαν τη συγκεκριμένη μορφή πάλης, την δύσκολη αυτή πορεία μέσα από τα κακοτράχαλα βουνά προς την κομητεία Μίνγκο που βρισκόταν ακόμα υπό στρα-τιωτικό νόμο και τις πόλεις όπου ακόμα τα αφεντικά αρνού-νταν στους εργάτες τους την οργάνωση στα σωματεία, λόγω των ιστορικών τους παραδόσεων:

«Η μορφή αυτή της πορείας που επέλεξαν οι ανθρακωρύχοι είχε μακρά παράδοση στις εργατικές κι-νητοποιήσεις των Αππαλαχίων. Οι ανθρακωρύχοι θα πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις και τοπικά συλλα-λητήρια για αρκετές μέρες. Μετά θα πορεύονταν μέσα από τα βουνά στρατολογώντας εργάτες στα σωματεία, πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο που στα 1800 πραγματο-ποιούνταν μεγάλες χριστιανικές συγκεντρώσεις καθώς τα καραβάνια των αποίκων κινούνταν προς τα δυτικά. Λόγω όμως της εντεινόμενης χρήσης βίας από πλευράς των ιδιοκτητών των ορυχείων αυτές οι πορείες σιγά σι-γά στρατιωτικοποιήθηκαν.»10

9 «The Second Civil War», Alan Grayson, 26/08/2012. 10 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins

(2010).

21


Η εικόνα των διαδηλωτών απεργών ήταν σίγουρα ε-ντυπωσιακή:

«Οι απεργοί σχημάτισαν έναν ολοκληρωμένο προλεταριακό στρατό και πέρα από τις φόρμες εργασί-ας τους φορούσαν κόκκινα μαντήλια στο λαιμό, ενώ εί-χαν και κόκκινες σημαίες δεμένες στα όπλα τους. Ο στρατός αυτός είχε ιατρικό τμήμα και ήταν εξοπλισμέ-νος με μια μεγάλη ποικιλία όπλων, συμπεριλαμβανομέ-νου και ενός πολυβόλου. Ο Μπιλ Μπλίζαρντ, ένας πα-σίγνωστος συνδικαλιστής, ήταν ο “Στρατηγός” του στρατού αυτού. Μια γραφική περιγραφή της συγκέ-ντρωσης αυτού του στρατού δόθηκε σε μια κατάθεση ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής που συστήθηκε στην Γερουσία για αυτά τα γεγονότα:

“Ένας μεγαλόσωμος κοκκινομάλλης πήδηξε κά-τω από το τρένο και ανέβηκε στην εξέδρα, σήκωσε στον αέρα την πανίσχυρη καραμπίνα του και είπε: «Φτάσανε οι αγριόγατες του Κόουλ Ρίβερ! Παρακο-λουθήστε πώς δουλεύουμε!”»11

Ποιοι ήσαν όμως αυτοί οι απεργοί;

«Ήταν ένα μίγμα βουνίσιων από τα Αππαλάχια με Σκωτο-Ιρλανδέζικη καταγωγή, Αφρο-αμερικανοί

11 Mountaineer Mine Wars: An Analysis of the West Virginia Mine Wars of 1912-1913 and 1920-1921 (1976) - Hoyt N. Wheeler.

22


που είχαν μεταναστεύσει από τον Βαθύ Νότο και μετα-νάστες από την Ιταλία, την Ουαλία, την Πολωνία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες»12

Η πορεία ξεκίνησε τα χαράματα της 25ης Αυγούστου μέσα σε ενθουσιασμό, αλλά βρήκε το πρώτο της εμπόδιο στην κομητεία Λόγκαν.

Ο σερίφης εκείνης της κομητείας ήταν ένα από τα πιο άγρια μαντρόσκυλα των ιδιοκτητών των ορυχείων:

«Ο σερίφης της κομητείας Λόγκαν Τσάφιν, μέ-σα από την περιοχή του οποίου περνά η διαδρομή των 80 μιλίων προς το Μίνγκο που θέλουν να ακολουθή-σουν οι απεργοί, δήλωσε απόψε ότι “κανένας ένοπλος όχλος” δεν πρόκειται να περάσει τα σύνορα της κομη-τείας Λόγκαν. Πρόσθεσε ότι “αδιαφορούσε” για τη συ-γκέντρωση των ανθρακωρύχων, ενώ ήταν προετοιμα-σμένος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ανάγκη.»13

Με λεφτά των εταιριών ο Σερίφης προχώρησε στη χά-ραξη μιας πρώτης γραμμής άμυνας:

«Στην κομητεία Λόγκαν, το θέατρο της αναμε-νόμενης αποψινής σύγκρουσης, ο σερίφης Ντον Τσά-

12 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins (2010).

13 «The Battle For Blair Mountain», Brandon Nida & Michael Jesse Adkins (2010).

23


φιν προέβη σε εσπευσμένες προετοιμασίες για να αντι-σταθεί στην “εισβολή” στρατολογώντας και εξοπλίζο-ντας έναν μεγάλο αριθμό βοηθών. Το χάραμα είχε 500 άντρες έτοιμους για να προχωρήσουν στα σύνορα με την κομητεία Μπουν για να συγκρατήσουν τον ό-χλο.»14

Στην πορεία τους όμως ενισχύονταν και οι απεργοί –και όχι μόνο με κόσμο, αλλά και με μέσα:

«Άλλοι 2.000 ένοπλοι εργάτες είναι καθ’ οδόν από διάφορα σημεία της κομητείας Πάικ της Πολιτείας Κεντάκι για να ενωθούν με τους διαδηλωτές, σύμφωνα με αποψινές αναφορές των αρχών. [...]

Οι αρχές ειδοποιήθηκαν για δύο ανθρακωρύ-χους, οι οποίοι με φορτηγά αυτοκίνητα αγόρασαν κα-ραμπίνες και πυρομαχικά αξίας 3.000 δολαρίων από κατάστημα στο Χάντιγκτον. Ο Κυβερνήτης Μόργκαν ζήτησε από όλους τους εμπόρους της νότιας Δυτικής Βιρτζίνια να συγκρατήσουν τις πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών. Επίσης ζητήθηκε από τις σιδηροδρομικές εταιρίες να μην μεταφέρουν φορτία με όπλα μέσα στην Πολιτεία.

Ο Τζοσάια Κίλι, υπεύθυνος του Καταστήματος της Εταιρίας Κονσολιντέιτεντ Κόαλ στο Κάμπιν Κρηκ

14 Εφημερίδα THE NEW YORK TIMES, 26/08/1921.

24


και ο υπάλληλός του, Τζορτζ Μπέηκερ, απειλήθηκαν με καραμπίνες από πενήντα μασκοφόρους και αναγκά-στηκαν να τους παραδώσουν δώδεκα αυτόματες καρα-μπίνες και μεγάλη ποσότητα πυρομαχικών.

Από ένα ακόμα κατάστημα άλλης εταιρίας στο Έντγουιτ της κομητείας Ράλι εκλάπησαν δύο πολυβόλα και όλα τα πυρομαχικά που διέθετε. Καραμπίνες και άλλος οπλισμός εκλάπη και από καταστήματα στο Μα-ξίν, στο Σάρλοου, το Σίνταρ Γκρόουβ, το Έικμ, το Ρεντ Γουόριορ, το Κουαριέ και αλλού.»15

Όπως και να ‘χει, οι δυνάμεις των αντιδραστικών ενι-σχύθηκαν γρήγορα και οι συνολικές δυνάμεις τους ξεπέρασαν κατά πολύ τους πρώτους 500 του σερίφη Τσάφιν:

«Ήρθαν αντιμέτωποι με 2.000 πολιτοφύλακες, τους οποίους είχαν προσλάβει οι εταιρίες των ορυχεί-ων.»16

Στις πρώτες συμπλοκές που έλαβαν χώρα στα βουνά γύρω από την πόλη Σναρπλς, στα σύνορα των κομητειών Μπουν και Λόγκαν, οι εργάτες είχαν θύματα, αλλά αυτό δεν τους πτόησε από το να εντείνουν τις προσπάθειές τους να τρυπήσουν την άμυνα που είχαν στήσει οι εταιρίες.

15 Εφημερίδα THE NEW YORK TIMES, 26/08/1921. 16 «The Second Civil War», Alan Grayson, 26/08/2012.

25


ΕΘΕΛ, Δυτικής Βιργινίας, 29 Αυγούστου. – Ο διοικητής των πολιτειακών αστυνομικών, λοχαγός Τζων Μπρόκους και ο έπαρχος της κομητείας Μπουν και ο της κομητείας Λόγκαν ανήγγειλαν χθες ότι πέντε πρόσωπα εφονεύθησαν χθες την πρωίαν εν συμπλοκή μεταξύ ομάδος ενόπλων ανθρακωρύχων και πολιτεια-κών αστυνομικών πλησίον της Μπητς Κρηκ.

Ο ρηθείς λοχαγός εδήλωσεν ωσαύτως ότι ευθύς ως οι πολιτειακοί αστυνομικοί επείσθησαν ότι είχον φονεύση εργάτας τινάς, έπαυσαν από του να πυροβο-λούν επί πλέον κατ’ αυτών και επέτρεψαν εις τους αν-θρακωρύχους να παραλάβουν μεθ’ εαυτών τα πτώματα των φονευθέντων συντρόφων των. Κατ’ άλλας όμως πληροφορίας, τρεις ή τέσσαρες μόνον εργάται εφονεύ-θησαν και ουχί πέντε ως αρχικώς ανηγγέλθη. Συμφώ-νως προς τας δηλώσεις του λοχαγού Μπρόκους η «μά-χη» μεταξύ των πολιτειακών αστυνομικών και των βοηθών του επάρχου αφ’ ενός και των ενόπλων ανθρα-κωρύχων αφ’ ετέρου διεξήχθη εκ του συστάδην, όταν δε η «μάχη» έφθασεν εις το ογύτερον αυτής σημείον, οι αντιμαχόμενοι απείχον αλλήλων περί τους οκτώ μόνον πόδας.

Δύο περίπου χιλιάδες ένοπλοι ανθρακωρύχοι είχον συγκεντρωθή, ως λέγεται, εν τη πολίχνη Σναρπλς και κεκρυμμένοι εντός αυτής ανέμενον την προέλασιν

26


των αστυνομικών δια να επιτεθούν κατ’ αυτών εξ ενέ-δρας.

Οι αστυνομικοί όμως «εστάθησαν τυχηροί» κα-τά την φράσιν του λοχαγού Μπρόκους και αντί να προελάσουν κατά των ανθρακωρύχων, εσταμάτησαν εις το Μπητς Κρηκ και ανέμενον εκεί τους ανθρακωρύ-χους, μία μεγάλη ομάς των οποίων δεν εβράδυνε να παρουσιασθή και να ανοίξη πυρ κατά των αστυνομι-κών. Πριν ή συναφθή η μάχη, οι αστυνομικοί συνέλα-βον ένδεκα ανθρακωρύχους αιχμαλώτους, τέσσαρες όμως τούτων εδραπέτευσαν διαρκούσης της μάχης και είς εφονεύθη.

Οι αστυνομικοί, κατά τον λοχαγόν Μπρόκους, πριν ή συμπλακούν μετά των ανθρακωρύχων, συνή-ντησαν καθ’ οδόν περί τους 12 ενόπλους εργάτας ούς διέταξαν να παραδώσουν τα όπλα των και κατόπιν, ό-ταν εκείνοι υπήκουσαν, τους συνέλαβον και τους απέ-στειλαν εις τας φυλακάς.

ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ Δυτικής Βιργινίας, 29 Αυγού-στου. – Ο κυβερνήτης της πολιτείας της Δυτικής Βιργι-νίας κ. Μόργκαν ανήγγειλε χθες ότι καθ’ άς είχε πλη-ροφορίας επίκειται η σύναψις σφοδράς μάχης μεταξύ ανθρακωρύχων και πολιτειακών στρατευμάτων εις το διαμέρισμα Μπλαιρ-Σναρπλς της κομητείας Λόγκαν. Ημίσειαν ώραν βραδύτερον τρεις έκτακτοι απεσταλμέ-

27


νοι του κυβερνήτου, άπαντες στρατιωτικοί, απήλθον εις την κομητείαν Λόγκαν με σκοπόν να ειρηνεύσουν τους εν εξεγέρσει ευρισκομένους ανθρακωρύχους.

Ο κυβερνήτης ανήγγειλεν ωσαύτως ότι ένοπλοι τινές ανθρακωρύχοι συνέλαβον τρεις αστυνομικούς εν τη κομητεία Λόγκαν και κρατούν τούτους αιχμαλώ-τους. Πολλοί νομοταγείς πολίται της ρηθείσης κομη-τείας εξοπλισθέντες, ζητούσι παρά των αρχών την ά-δειαν όπως βαδίσουν κατά των ανθρακωρύχων.»17

Οι παραπάνω συγκρούσεις όπως ήταν αναμενόμενο έ-θεσαν την Κυβέρνηση και το Στρατό των ΗΠΑ σε συναγερμό, με τον ίδιο τον Πρόεδρο Χάρντινγκ να απευθύνει διάγγελμα προς τους απεργούς:

«ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ, 31 Αυγούστου. – Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Χάρδιγκ λαβών υπ’ όψιν τα εξελισσόμενα εν τη πολιτεία της Δυτικής Βιργινίας έκτροπα γεγονότα και επιθυμών την άμεσον ειρήνευσίν της, εξέδωκε χθες προκήρυξιν διατάσσων άπαντας τους ενεχομένους εις τας ταραχάς όπως διαλυθούν αμέσως και επιστρέψουν ησύχως εις τας οικίας των.

Η προκήρυξις λέγει ωσαύτως ότι εάν άπαντες οι οπωσδήποτε ενεχόμενοι εις τας εν τη Δυτική Βιργινία ταραχάς αρνηθούν να συμμορφωθούν αμέσως προς την

17 Εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΣ, φ. 8344, 29/08/1921.

28


διαταγήν του κ. Προέδρου, εν τη ρηθείση πολιτεία θα κηρυχθή ο στρατιωτικός νόμος και ότι συμπολιτειακά στρατεύματα θα αποσταλούν κατά των ταραχοποιών άνευ αναβολής. […]

Η προκήρυξις του κ. Χάρδιγκ καταλήγει ως ε-ξής:

“Δια ταύτα, εγώ ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Γουώρεν Γεωργίου Χάρδιγκ διατάσσω δια της παρούσης προκηρύξεως άπαντα τα πρόσωπα τα ασχολούμενα εις παρανόμους πράξεις εν τη Δυτική Βιργινία, ως και άπαντα τα πρόσωπα τα α-σχολούμενα εις επαναστατικάς ενεργείας, όπως διαλυ-θούν αμέσως και επιστρέψουν εις τας οικίας των προ της μεσημβρίας της 1ης Σεπτεμβρίου του 1921.

Επικαλούμαι την συνδρομήν και την συνεργα-σίαν παντός νομιμόφρονος πολίτου προς εκτέλεσιν της διαταγής μου ταύτης και εις επιβεβαίωσιν των ανωτέρω θέτω την υπογραφήν ως και την Μεγάλην Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών.”

Εν τω μεταξύ η Αμερικανική κυβέρνησις απέ-στειλεν εκ νέου τον Ταξίαρχον Μπάντχολτζ εις Δυτι-κήν Βιργινίαν διατάξασα τούτον όπως τηρή αυτήν ενή-μερον επί των λαμβανόντων χώραν εν τη πολιτεία ε-κείνη. […]

29


Ο κυβερνήτης της πολιτείας κ. Μόργκαν ανέ-θεσεν εις ειδικούς ταχυδρόμους την διανομήν της προ-κηρύξεως του Προέδρου κ. Χάρδιγκ, μεταξύ των αν-θρακωρύχων, πιστεύεται δε ότι οι εν εξεγέρσι ευρισκό-μενοι ούτοι εργάται θα συμμορφωθούν προς την προε-δρικήν διαταγήν και θα καταθέσουν τα όπλα επιστρέ-φοντες εις τας οικίας των.»18

Τα νέα για τις ταραχές στη Δυτική Βιρτζίνια κάνουν το γύρο του κόσμου και φτάνουν μέχρι και στη χώρα μας, η οποία την περίοδο εκείνη δονείτο από «εθνική υπερηφάνεια» για τις επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού στο Σαγγάριο Ποταμό και περίμενε με ανυπομονησία την κατάληψη της Άγκυρας.

Διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη, στη στήλη «Κομμουνι-στικά Νέα»:

ΣΟΒΑΡΑ ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΠΕΡΓΩΝ & ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙ

ΝΕΑ Υόρκη, Αύγουστος. – Τηλεγραφικαί πλη-ροφορίαι εκ Τσάρλεστων της Δ. Βιργινίας αναφέρουν ότι δύο συντάγματα πολιτοφυλακής εστάλησαν προς τα όρη ένθα κατέφυγον ένοπλοι απεργοί εις ένδειξιν διαμαρτυρίας δια την επιβολήν του στρατιωτικού νό-


30


μου. Η πολιτεία θεωρείται «εν καταστάσει επαναστά-σεως». Εκείθεν του ποταμού του χωρίζοντος τας κομη-τείας Μπουν και Λόγκαν, πεντακισχίλιοι ένοπλοι εισέ-βαλλον εις την κομητείαν Λόγκαν. Δισχίλιοι στρατιώ-ται, χωροφύλακες ανασκάπτουν προχώματα παρά τον ποταμόν, ετοιμαζόμενοι προς άμυναν.

Εις άλλα σημεία εγένοντο απόπειραι εισβολής των απεργών.

Είναι δύσκολον να εξακριβωθώσιν αι πραγματι-καί απώλειαι εκατέρωθεν, καθόσον αι τηλεγραφικαί και τηλεφωνικαί συγκοινωνίαι διεκόπησαν, της ταχυδρομι-κής συγκοινωνίας διεξαγομένης δια ταχυδρόμων.

Η εμφάνισις της πολιτοφυλακής εις τας ορεινάς περιφερείας εις τας οποίας επικρατούν οι απεργοί, ανα-μένεται ότι θα επεκτείνη τας εχθροπραξίας.

Προσπάθειαι προς στρατολόγησιν τέως πολεμι-στών, λαβόντων μέρος εις τον ευρωπαϊκόν πόλεμον και συγκρότησιν δι’ αυτών ειδικού σώματος, όπως πολεμή-ση τους απεργούς, απέτυχον.»19

Για το περιστατικό που αναφέρεται στην τελευταία πα-ράγραφο του δημοσιεύματος του Ριζοσπάστη θα βρούμε πε-ρισσότερες πληροφορίες στην ομογενειακή εφημερίδα της Νέ-ας Υόρκης «Ατλαντίς»:

19 Εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 29/08/1921.

31


«ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, Δυτικής Βιργινίας, 1 Σεπτεμ-βρίου. – Η αστυνομία της πόλεως ταύτης ανήγγειλε χθες ότι πολλοί κάτοικοι της κομητείας Λόγκαν συ-μπαθώς διακείμενοι προς τους ανθρακωρύχους διωρ-γάνωσαν συλλαλητήριον και εισελθόντες εις τινα αί-θουσαν εν ή συνεδρίαζον πρώην στρατιώται, εξύβρισαν τούτους σκαιώς και ανέκραζον: “Θα κρεμάσωμεν τον έπαρχον Τσάφιν από μηλέας τινός, ως και όλους τους ομοϊδεάτας του.”

Όταν ο προεδρεύων της συνεδριάσεως εζήτησε παρά του πλήθους όπως δηλώση υποταγήν και σέβας εις την προκήρυξιν του Προέδρου κ. Χάρδιγκ, το μεγα-λείτερον μέρος του πλήθους απήλθε της αιθούσης, δη-λώσαν ότι δεν εννοεί να συμμορφωθεί προς την διατα-γήν του Προέδρου.»20


32

Οι μάχες εντείνονται

Οι αντίπαλοι, εργάτες και άνθρωποι των εταιριών, δεν περίμεναν να λήξει το τελεσίγραφο του Προέδρου Χάρντιγκ για να προχωρήσουν σε μάχες.

Οι απεργοί ήσαν αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν την πορεία τους και να τσακίσουν τους ιδιοκτήτες των ορυχείων και τα τσιράκια τους. Το ίδιο όμως και αυτοί, οι οποίοι συνέχι-σαν να προσλαμβάνουν αθρόα τραμπούκους και να επιστρα-τεύουν πολίτες στην πολιτοφυλακή, τους οποίους τα τηλεγρα-φήματα των εφημερίδων της εποχής τους ανέφεραν σαν «εθε-λοντές».

«Πεισματώδεις μάχαι διεξάγονται εις τα σύνορα της κομητείας Λόγκαν. Εξακισχίλιοι στρατιώται, χωρο-φύλακες και εθελονταί αμύνονται εναντίον ισαρίθμου αριθμού εισβολέων. Τα όρη και αι κοιλάδες αντηχούν υπό των πυκνών συνεχών πυρών. Τα δύο συντάγματα τα σταλέντα εις τας ορεινάς περιφερείας, απεκρούσθη-σαν υπό των απεργών. Αι απώλειαι υπολογίζονται σο-βαραί εκατέρωθεν.»21


33


«ΛΟΓΚΑΝ, Δυτικής Βιργινίας, 1 Σεπτεμβρίου. – Αι αρχαί της κομητείας Λόγκαν ετηλεγράφησαν χθεςτο εσπέρας εις Ουασιγκτώνα ότι εάν η κυβέρνησις δεν σπεύση να αποστείλη συμπολιτειακά στρατεύματα εις Δυτικήν Βιργινίαν, η κομητεία των θα υποστή την επί-θεσιν τεσσάρων έως έξ χιλιάδων ανθρακωρύχων.

Ο έπαρχος Σάφιν εξέδωκε ταυτοχρόνως την κάτωθι ανακοίνωσιν προς τας εφημερίδας:

“Εν Μπητς Κρηκ, Μπλαίαρ, Κούκεντ Κρηκ και Μιλλ Κρηκ αντηλλάγησαν σήμερον (χθες) πολλοί πυ-ροβολισμοί μεταξύ Πολιτειακών στρατευμάτων και αν-θρακωρύχων.

Εκ των Πολιτειακών στρατευμάτων εφονεύθη-σαν τρεις, εκ των ανθρακωρύχων όμως δεν εγνώσθη πόσοι εφονεύθησαν ή πόσοι ετραυματίσθησαν.

Τα Πολιτειακά στρατεύματα κατώρθωσαν να αποκρούσουν επιτυχώς τας επιθέσεις των ανθρακωρύ-χων. Οι ανθρακωρύχοι προήλασαν κατ’ αρχάς περί το έν μίλιον εις το Μπλαίαρ, αργότερον όμως εξηναγκά-σθησαν να υποχωρήσουν.

Αι Πολιτειακαί αρχαί έχουν εις την διεύθυνσίν των 1.200 άνδρας, ενισχύσεις δε αναμένονται εκ πολ-λών διαμερισμάτων, ιδιαιτέρως δε εκ Μπλούφηλδ, Ου-ίλλιαμσον, Μακ Ντόουελλ και Χώντιγκτον. Δεν εγνώ-

34


σθη εισέτι τι απέγιναν οι τρεις βοηθοί του επάρχου οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι υπό των ανθρακωρύχων.”

Αι πολιτειακαί αρχαί ανήγγειλαν ωσαύτως χθες ότι τρεις εθελονταί εφονεύθησαν χθες εν Μπλαίαρ Μάουνταιν εν συρράξει μετά των ανθρακωρύχων.

Αι εχθροπραξίαι εξηκολούθησαν καθ’ όλην την χθεσινήν ημέραν μεταξύ ανθρακωρύχων συγκεντρωσά-ντων μεγάλας δυνάμεις επί της οροσειράς Σπρους Φορκ και υπερχιλίων Πολιτειακών αστυνομικών και εθελοντών. Παρά την προκήρυξιν του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Χάρδιγκ δι’ ής διέτασσε τους ανθρακωρύχους να διαλυθούν και να επιστρέψουν εις τας οικίας των, οι ανθρακωρύχοι δεν συνεμορφώθησαν εισέτι προς αυτήν, αλλ’ εξηκολούθησαν καθ’ όλην την χθεσινήν ημέραν τας επιθέσεις των κατά των αστυνο-μικών, φονεύσαντες αργά χθες το απόγευμα δύο εισέτι βοηθούς του επάρχου της Κομητείας Λόγκαν και τραυ-ματίσαντες έναν τούτων.

Τηλεγράφημα ληφθέν εκ Τσάρλεστον αγγέλλει ότι κατά την συμπλοκήν μεταξύ ανθρακωρύχων και αστυνομικών εν Μιλλς Κρηκ τρεις αστυνομικοί εφο-νεύθησαν.

Οι ανθρακωρύχοι είναι ήδη εστρατοπεδευμένοι εις απόστασιν τεσσάρων μόνον μιλίων εκ της πόλεως Λόγκαν πρωτευούσης της ομωνύμου κομητείας.

35


Πολλοί νέοι εθελονταί κατετάχθησαν χθες εις τας τάξεις των Πολιτειακών στρατευμάτων, πολλοί δε τούτων είναι άεργοι, πρώην στρατιώται. Αλλά χθες το εσπέρας εγνώσθη ότι ο έπαρχος της κομητείας Λόγκαν εζήτησε βοήθειαν παρά των επάρχων των άλλων κομη-τειών, ως και παρά του κυβερνήτου κ. Μόργκαν, όστις χθες την πρωΐαν απηυθύνθη εκ νέου προς τον Πρόε-δρον κ. Χάρδιγκ και εζήτησε παρ’ αυτού την αποστο-λήν συμπολιτειακών στρατευμάτων κατά των ανθρα-κωρύχων. Η κατάστασις θεωρείται υπό των Πολιτεια-κών αρχών ως λίαν κρίσιμος, καθόσον εγνώσθη επισή-μως ότι απαξάπαντες οι ανθρακωρύχοι μηδέ των συζύ-γων και των τέκνων των εξαιρουμένων, εξωπλίσθησαν ήδη και καταλαβόντες επικαίρους θέσεις επί των ορέων της Δυτ. Βιργινίας, αναμένουν ως λέγεται, την επίθεσιν των Πολιτειακών στρατευμάτων.»22

Στις μάχες επιστρατεύτηκαν και άλλα μη-συμβατικά όπλα:

«Ορισμένοι πιλότοι εμπορικών αεροπλάνων, πληρωμένοι από τους ιδιοκτήτες των ορυχείων, απο-πειράθηκαν να βομβαρδίσουν τους προλεταριακούς καταυλισμούς, αλλά απέτυχαν.»23

22 Εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΣ, φ. 8347, 01/09/1921. 23 Mountaineer Mine Wars: An Analysis of the West Virginia Mine Wars

of 1912-1913 and 1920-1921 (1976) - Hoyt N. Wheeler.

36


Οι μάχες επεκτείνονται εντυπωσιακά και όλα είναι έ-τοιμα για την επέμβαση του στρατού:

«Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΦΑΖΕΙ ΔΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, Αύγουστος. – Τηλεγράφημα απ’ το Λογκάν αγγέλλει ότι σε μια απ’ τις τελευταίες συ-γκρούσεις μεταξύ στασιαστών και στρατιωτικών δυνά-μεων πέντε εργάτες βρήκαν τον θάνατο και ότι τα συ-μπολιτειακά στρατεύματα του Τσάρλεστον έφτασαν κι ετοιμάζονται να επέμβουν.

Ένα άλλο τηλεγράφημα εγκύρου πηγής βεβαιώ-νει ότι 200 μεταλλωρύχοι εφονεύθησαν.

Το πυροβολικό που εστάλη απ’ τον υπουργό των Στρατιωτικών διετάχθη ν’ αρχίση ισχυρό βομβαρ-δισμό.

ΚΑΙ ΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΑ

ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 29 (τηλ.) – Τηλεγράφημα απ’ τη Βάσιγκτων αγγέλλει ότι 14.000 στρατιώτες του συμπο-λιτειακού στρατού διετάχθησαν να εισβάλουν στην πε-ριοχή των ανθρακωρυχείων της Δυτικής Βιργινίας.

Κατά τηλεγράφημα του «Σέντραλ Νιούς» η μά-χη μεταξύ μεταλλωρύχων εθελοντών και αστυνομικών εκτείνεται επί 35 χιλιομέτρων. Η αστυνομία αναγκά-στηκε να αποσυρθή, επανήλθε όμως κατόπιν ενισχυθεί-

37


σα καταπληκτικά. Έκανε χρήσιν και πολυβόλων. Στο Τσάρλεστον εστάλησαν 15 αεροπλάνα καθώς και με-γάλες ποσότητες ασφυξιογόνων βομβών.»24


38

Η επέμβαση του Στρατού

Η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο των αρχών της Πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια. Οι ανθρακωρύχοι σε κάθε σχεδόν αψιμαχία που σύναπταν με τους αστυνομικούς, την πο-λιτοφυλακή και τους μπράβους της εταιρίας, τους ανάγκαζαν να υποχωρήσουν, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να διασπάσουν την αμυντική τους γραμμή.

«ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, Δυτικής Βιργινίας, 2 Σεπτεμ-βρίου. – Πολλοί αστυνομικοί της κομητείας Λόγκαν συνεπλάκησαν χθες μετά πλήθους ενόπλων ανθρακω-ρύχων εν Κρούκεντ Κρηκ, λέγεται δε ότι εξηναγκά-σθησαν εν τέλει να αποσυρθούν εις τους πλησίον της Σπρους Φορκ συνοικισμούς. Προς τους αστυνομικούς απεστάλησαν ενισχύσεις υπό τον λοχαγόν Χόλλιν-σγουωρθ. Απεφασιστική μάχη συνήφθη ωσαύτως χθες εν Μπλαίαρ Μάουνταιν, δεν εξηκριβώθη όμως μέχρι τούδε ο αριθμός των θυμάτων.

Κατά την εν Κρούκεντ Κρηκ όμως συνηφθείσαν μάχην μεταξύ αστυνομικών και ανθρακωρύχων εγνώ-σθη ότι τρία πρόσωπα εφονεύθησαν και τινά ετραυμα-τίσθησαν. […]

39


Ο έπαρχος Χιλ εδήλωσε χθες ότι πολλοί ανθρα-κωρύχοι εφονεύθησαν εν τη παρά την οροσειράν Σπρούς Φορκ συναφθείση χθες μάχη, ερωτηθείς δε πό-σοι περίπου είναι οι εξεγερθέντες ανθρακωρύχοι, α-πήντησεν ότι ούτοι ανέρχονται εις 8-10 χιλιάδας. […]

Το πολεμικόν μέτωπον εκτείνεται ήδη από Μπλαίαρ Μάουνταιν μέχρι Χιούιτ, ήτοι εις ακτίνα 12 μιλίων. […]

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΝ ΝΤΙΞ, 2 Σεπτεμβρίου. – Οι αξιωματικοί και οι άνδρες του 26ου πεζικού συντάγμα-τος προέβησαν χθες εις προετοιμασίας προκειμένου σήμερον την πρωίαν να αναχωρήσουν σιδηροδρομικώς εις Δυτικήν Βιργινίαν. Το εν λόγω σύνταγμα είναι άρι-στα εξωπλισμένον, αι σιδηροδρομικαί δε αμαξοστοιχίαι δι’ ών θα απέλθη εις Μίγκο έφθασαν χθες εις το στρα-τόπεδον.

ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, 2 Σεπτεμβρίου. – Στρατιωτικά αεροπλάνα εξετέλεσαν χθες πτήσεις ύπερθεν του δια-μερίσματος του Μίγκο. Τα αεροπλάνα είναι εφωδια-σμένα και δια βομβών, δεν θα ρίψουν όμως ουδεμίαν τούτων κατά των στρατοπέδων των ανθρακωρύχων εκτός εάν αι μεταξύ αυτών και των συμπολιτειακών στρατευμάτων εχθροπραξίαι αρχίσουν επισήμως.

Έν εκ των αεροπλάνων τούτων εκτελέσαν χθες πτήσιν ύπερθεν του Μπλαίαρ, προσγειώθη βραδύτερον

40


εν τη πόλει Λόγκαν και ο οδηγός του ανήγγειλεν ότι εν Χιούιτς Κρηκ παρετήρησεν ότι πολλοί ένοπλοι ανθρα-κωρύχοι είχον συγκεντρωθή.»25

Για την κατάπνιξη της εργατικής εξέγερσης επιστρα-τεύονται όλα τα μέσα και η προσέγγιση των 2.100 στρατιωτών γίνεται πάντα υπό τον φόβο των απεργών.

«ΣΑΙΝΤ ΑΛΜΠΑΝΣ, Δυτικής Βιργινίας, 3 Σε-πτεμβρίου. – Δέκα στρατιωτικά αεροπλάνα υπό την αρχηγίαν του ταγματάρχου Ντάβενπορτ Τζώνσον εξε-τέλεσαν χθες το απόγευμα πτήσιν ύπερθεν του διαμε-ρίσματος του Κανάβα και της κομητείας Μπουν της κατεχομένης υπό έξ χιλιάδων ενόπλων ανθρακωρύχων οίτινες προσπαθούν να εξαναγκάσουν τα πολιτειακά στρατεύματα όπως τοις επιτρέψουν να βαδίσουν κατά των κομητειών Λόγκαν και Μίγκο και οργανώσουν τους ανοργάνωτους ανθρακωρύχους.

Τα αεροπλάνα εξετέλεσαν την πτήσιν κατόπιν διαταγής του στρατηγού Μπαντχολτζ αρχηγού των συμπολιτειακών στρατευμάτων, απεσκόπει δε εις την εξακρίβωσιν της δυνάμεως των ανθρακωρύχων, πριν ή τα στρατεύματα διαταχθούν να προελάσουν κατ’ αυ-τών. Δύο λόχοι πεζικού υπό την αρχηγίαν του λοχαγού Τζων Ουίλσων έφθασαν χθες το εσπέρας εις Μάδισον


41


εκκινήσαντες εκ της πόλεως ταύτης. Η σιδηροδρομική αμαξοστοιχία ής επέβαινον είχε τα φώτα εσβησμένα εκ φόβου μήπως ανακαλυφθή υπό των ανθρακωρύχων. […]

Το 19ον πεζικόν σύνταγμα εκ του στρατοπέδου Σιέρμαν ευρισκόμενον πλησιέστερον των ταραχών θα αποσταλή κατά πάσαν πιθανότητα πρώτον κατά των ανθρακωρύχων.

Το εν λόγω σύνταγμα θα εκκινήση εκ της πό-λεως ταύτης και θα διευθυνθή σιδηροδρομκώς εις τα όρη του Μπλαίαρ, ένθα ευρίσκονται τα κυριώτερα κρησφύγετα των ανθρακωρύχων.»26

Μετά από κάποιες αναγνωριστικού χαρακτήρα συ-μπλοκές με το Στρατό, οι απεργοί αποφασίζουν να υποχωρή-σουν και να επιστρέψουν στις εργασίες τους.

«ΛΟΓΚΑΝ, Δυτικής Βιργινίας, 3 Σεπτεμβρίου. – Πολιτειακά στρατεύματα και πολλοί εθελονταί εκδιαφόρων κομητειών ευρίσκονται εις ένοπλον σύρραξιν μετ’ ανθρακωρύχων επικαίρους κατεχόντων θέσεις επί των ορέων της Σπρους Φορκ.

Ο Ταξίαρχος Μπάντχολτζ αρχηγός των συμπο-λιτειακών στρατευμάτων ανήγγειλε σήμερον ότι τρία αποσπάσματα στρατού απεστάλησαν κατά των έξ χι-


42


λιάδων ανθρακωρύχων των εστρατοπεδευμένων εις διάφορα σημεία των κομητειών Λόγκαν και Μίγκο.

Τα εν λόγω αποσπάσματα έχουν διαταγάς όπως διασκορπίσουν, αφ’ ού πρώτον αφοπλίσουν τους στα-σιάσαντας εργάτας.

ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, Δυτικής Βιργινίας, 3 Σεπτεμ-βρίου. – Τα συμπολιτειακά στρατεύματα τα καταφθά-σαντα χθες το εσπέρας εις Δυτικήν Βιργινίαν εκ των στρατοπέδων Σιέρμαν του Οχάιο και Ντιξ της Νέας Ιερσέης ετέθησαν υπό τας διαταγάς του ταξιάρχου Μπαντχολτζ και κατέλαβον θέσεις υποδειχθείσας υπ’ αυτού. Οι εν τας επαρχίαις Λόγκαν, Μπουν, Μίγκο και Μακ Ντόουελλ εργατικοί αρχηγοί εδήλωσαν σήμερον την πρωίαν ότι οι ανθρακωρύχοι θα διαλυθούν και θα επιστρέψουν εις τας οικίας των ευθύς ως τα συμπολι-τειακά στρατεύματα προελάσουν κατ’ αυτών.»27


43

Η τάξις αποκαθίσταται

Μετά την διάλυση του στρατού των απεργών και την επιστροφή τους στα πόστα τους μέσα στις τρύπες των ανθρα-κωρυχείων, οι προσωρινοί νικητές ήρθαν σε διάσταση απόψε-ων όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στους αυθάδεις εργά-τες που αμφισβήτησαν την εξουσία τους.

ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ, Δυτ. Βιργινίας, 6 Σεπτεμβρίου. – Ο κυβερνήτης της Πολιτείας της Δυτικής Βιργινίας κ.Μόργκαν διεφώνησε προς τον αρχηγόν των συμπολι-τειακών στρατευμάτων ταξίαρχον Μπάντχολτζ ως προς τον τρόπον ενεργείας προς αποκατάστασιν της τάξεως εν ταις εν εξεγέρσι ευρισκόμεναις επαρχίαις της ρηθείσης πολιτείας.

Ο ταξίαρχος Μπάντχολτζ φρονεί ότι αι αρχαί δεν πρέπει να σπεύσουν όπως καταστείλουν δια της βί-ας το κίνημα των ανθρακωρύχων, ενώ ο κυβερνήτης κ. Μόργκαν φρονεί ότι επιβάλλεται η άμεσος σύλληψις πολλών ανθρακωρύχων πρωτοστατησάντων εις τας ταραχάς των παρελθουσών δύο εβδομάδων εν ταις κο-μητείαις Λόγκαν, Μίγκο και Μακ Ντόουελλ.

44


Ο ταξίαρχος Μπάντχολτζ φρονεί ωσαύτως ότι αι αρχαί πρέπει να ενεργήσουν περιεσκεμμένως προς καθησύχασιν των ανθρακωρύχων, ενώ ο κυβερνήτης κ. Μόργκαν ηπείλησε χθες ότι θα διατάξη την σύλληψιν όλων των ενόχων, αν και ως είπεν, αι φυλακαί της πο-λιτείας δεν είναι και τόσον ευρείαι ώστε να περιλάβουν άπαντας τους συλληφθησομένους.

Ο κ. Μόργκαν ομιλών χθες προς τα μέλη της Ενώσεως των Ταχυδρομικών Υπαλλήλων εχαρακτήρι-σε τους στασιαστάς ανθρακωρύχους ως Μπολσεβίκους και εδήλωσεν ότι θα τους τιμωρήση παραδειγματικώς.

[…] Ο κυβερνήτης κ. Μόργκαν εψυχράνθη, ως λέγεται, κατά του ταξιάρχου Μπάντχολτζ διότι ούτος ετηλεγράφησε προς το Υπουργείον των Στρατιωτικών πληροφορών τούτο ότι αι ταραχαί ωφείλοντο κυρίως εις τον έπαρχον κ. Τσάφιν και εις τους πολιτειακούς αστυνομικούς οίτινες το εσπέρας της 27ης Αυγούστου επέδραμον κατά της πολίχνης Σιάρπλες κατοικουμένης εξ ολοκλήρου υπό ανθρακωρύχων.

Ο Μπάντχολτζ εχαρακτήρισε την πράξιν ταύ-την ως “πραξικόπημα” και ως απαύγασμα κακών συμ-βουλών και κακών διαταγών πρός δε ως άκαιρον και πρωρισμένην να παρακωλύση την επίτευξιν συμφωνίας μεταξύ ανθρακωρύχων και αρχών.

45


Αι πολιτειακαί αρχαί φρονούν ότι οι ανθρακω-ρύχοι ως στασιάσαντες κατά της Πολιτείας είναι εκτός νόμου και πρέπει άπαντες να συλληφθούν και να τιμω-ρηθούν, δεν δύνανται δε να εννοήσουν πώς είναι δυνα-τόν οι ιδιοκτήται των ανθρακωρυχείων να είναι οπωσ-δήποτε υπεύθυνοι δια τας ταραχάς και επιρρίπτουν δια τούτο ολόκληρον την ευθύνην επί των ανθρακωρύ-χων.»28

Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μαντέψουμε ποιού η άποψη επικράτησε:

«Σχεδόν χίλιοι ανθρακωρύχοι συνελλήφθησαν και κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονίες και εσχάτη προδοσία. Από την πλευρά των μπράβων των εταιριών των ορυχείων, δεν ασκήθηκαν διώξεις εναντίον κανε-νός.»29

Οι διώξεις του επόμενου διαστήματος αποδυνάμωσαν την United Mine Workers:

«Το διάστημα μετά την εξέγερση, η UMW απο-δυναμώθηκε αισθητά στην Δυτική Βιρτζίνια. Οι ιδιο-κτήτες των ανθρακωρύχων και η Πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια βρήκαν την ευκαιρία να καταφέρουν ένα ι-σχυρό πλήγμα στην οργάνωση και την εκμεταλλεύτη-

28 Εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΣ, φ. 8352, 06/09/1921. 29 «The Second Civil War», Alan Grayson, 26/08/2012.

46


καν στο έπακρο. Οι ηγέτες της απεργίας διώχθηκαν δι-καστικά με τις κατηγορίες της εσχάτης προδοσίας και η μακροχρόνια διαδικασία εξάντλησε οικονομικά την UMV. Στα τέλη της δεκαετίας του ’20 είχαν απομείνει μόνο 512 ανθρακωρύχοι οργανωμένοι στην Δυτική Βιρτζίνια, πτώση η οποία ήταν μέρος της κάμψης του εργατικού κινήματος σε ολόκληρη την Αμερική.»

Κάπου εκεί ξεσπάει και η Μεγάλη Ύφεση, και τα πράγ-ματα παίρνουν το δρόμο τους…

«Το 1925 οι κατηγορούμενοι ανθρακωρύχοι α-μνηστεύτηκαν. Το 1932 οι Δημοκρατικοί κέρδισαν και την Πολιτεία και την Προεδρία των ΗΠΑ. Το 1935 ο Πρόεδρος Ρούσβελτ υπέγραψε ο νόμο Βάγκνερ για την κρατική ρύθμιση των σχέσεων εργοδότη και σωματεί-ων. Έντεκα χρόνια μετά τη μάχη του Μπλερ Μάουντεν, η United Mine Workers οργάνωσε όλους τους εργάτες των νότιων ορυχείων της Δυτικής Βιρτζίνια.»30


47

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι – Μπέιζμπολ και Επα-νάσταση: Η δίκη του Μπιλ Μπλίζαρντ

επί προδοσία Άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 2008 στο πε-

ριοδικό “Appalachian Voices”.

Όπως φαίνεται και από τη σύνθεση της φιλοξενούμενης ομάδας, επρόκειτο για κάτι πρωτοφανές στην ιστορία του μπέ-ιζμπολ:

- Μπιλ Μπλιζαρντ. Δεξιά πλευρά. Προδοσία, Ανθρω-ποκτονία.

- Σέσιλ Σάλιβαν. Πρώτη βάση. Ανθρωποκτονία.

- Όκι Μπέρτζες. Δεύτερη βάση. Ανθρωποκτονία.

- Γ. Λέισι. Τρίτη βάση. Προδοσία.

- Όκι Τζόνσον. Πίτσερ. Προδοσία.

- Τζο Ρόουντς. Σορτστοπ. Ανθρωποκτονία.

- Έι Σι Μακόρμικ. Αριστερή πλευρά. Ανθρωποκτονία.

- Ντιούι Μπέιλι. Κέντρο. Προδοσία.

- Φρανκ Σταμπ. Κάτσερ. Ανθρωποκτονία.

48


Η ομάδα αυτή αγωνίστηκε τον Απρίλη και τον Μάη του 1922 και οι φίλαθλοι που μασουλούσαν ποπ κορν και πα-ρακολουθούσαν τα παιχνίδια της στην Τσαρλς Τάουν της Δυ-τικής Βιρτζίνια, ήξεραν καλά ότι αυτοί οι παίχτες δεν ήσαν ε-ρασιτέχνες, ούτε έπαιζαν για την πλάκα τους.

Οι παίχτες της φιλοξενούμενης ομάδας ήσαν συνδικα-λιστές, αποφυλακισμένοι με εγγύηση και περιοριστικούς ό-ρους, οι οποίοι διώκονταν για τη συμμετοχή τους στην Μάχη του Μπλερ Μάουντεν. Σε εκείνη την εξέγερση, όταν οι εταιρί-ες άνθρακα συγκρούστηκαν με τους ανθρακωρύχους το 1921 σκοτώθηκε άγνωστος αριθμός ατόμων –κάποιοι εκτιμούν γύ-ρω στους 30. Ένα χρόνο μετά 200 ανθρακωρύχοι βρίσκονταν στην Τσαρλς Τάουν για να δικαστούν. Κανένας άνθρωπος των εταιριών δεν αντιμετώπιζε αντίστοιχες διώξεις.

Οι εταιρίες απαίτησαν οι αντίπαλοί τους να καταδικα-στούν σε θάνατο και η Πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια υπά-κουσε με περισσή προθυμία. Μάλιστα, στους δικηγόρους των εταιριών των ορυχείων επετράπη να συμμετέχουν στη δίκη στο πλευρό της κατηγορούσας αρχής, εκ μέρους της Πολιτείας.. Ακόμα και τα κατηγορητήρια είχαν γραφτεί μέσα στα γραφεία των νομικών υπηρεσιών των εταιριών.

Οι εταιρίες θεώρησαν ότι θα ήταν πιο εύκολο να πει-στεί για την ενοχή των συνδικαλιστών ένα σώμα ενόρκων από την κομητεία Τζέφερσον. Σε μια περίοδο που επικρατούσε υ-στερία για την απειλή των Μπολσεβίκων, μια δίκη εναντίον

49


τέτοιων ανατρεπτικών στοιχείων που δεν έκρυβαν τα πιστεύω τους, πρέπει να θεωρήθηκε εύκολη υπόθεση, ενδεχομένως και σαν μια ευκαιρία για ένα εντυπωσιακό χτύπημα:

Με άκρα νομιμότητα θα κατάφερναν να εκτελέσουν δεκάδες, να φυλακίσουν χιλιάδες και να συντρίψουν τις εργα-τικές οργανώσεις και τα συνδικάτα μια και καλή.

Όμως οι εταιρίες έκαναν ένα σοβαρό λάθος. Στις δια-κοπές της δίκης τα στελέχη και οι άνθρωποί τους περνούσαν το χρόνο τους σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, μακριά από την πόλη. Την ίδια ώρα οι κατηγορούμενοι συνδικαλιστές έπαιζαν μπέιζμπολ με τους κατοίκους της πόλης, τους ίδιους ανθρώ-πους των οποίων οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γείτονες ήσαν ένορκοι. Η ιστορία κρίνεται πολύ συχνά σε στιγμές όπως αυ-τές.

Κοινά ενδιαφέροντα

Στην αρχή της δίκης η τοποθεσία της μεταφέρθηκε από την κομητεία Λόγκαν –εκεί όπου είχε διεξαχθεί η Μάχη του Μπλερ Μάουντεν- στην κομητεία Τζέφερσον, κοντά στην πό-λη Χαρπερς Φέρι της Βιρτζίνια. Όταν καθορίστηκε η τοποθε-σία της, τα στελέχη των εργατικών οργανώσεων επικοινώνη-σαν με τις τοπικές ενώσεις επαγγελματιών, ξενοδοχεία και α-πλούς πολίτες, ζητώντας τους βοήθεια για να φιλοξενηθούν οι 200 ανθρακωρύχοι και οι οικογένειές τους που θα ταξίδευαν μέχρι το Τσαρλς Τάουν. Όταν έφτασαν στο σιδηροδρομικό

50


σταθμό, φορώντας ροζ κορδέλες στα πέτα τους με τις οποίες δήλωναν ότι αυτοί ήσαν οι κατηγορούμενοι μέλη της οργάνω-σης United Mine Workers of America, ένα πλήθος που επευ-φημούσε τους συνόδευσε μέχρι την μεγάλη αίθουσα του σταθ-μού της πυροσβεστικής.

Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Μπιλ Μπλίζαρντ, ένας όμορφος νεαρός άντρας με μια αξιαγάπητη σύζυγο και δύο παιδιά να τον συνοδεύουν, ο οποίος διατήρησε σε όλη τη διάρ-κεια της δίκης μια ευχάριστη στάση και συμπεριφορά, λες και δεν κινδύνευε με την αγχόνη.

Ο γιος και βιογράφος του Μπλίζαρντ, Γουίλιαμ Μπλί-ζαρντ, έγραψε στο βιβλίο «Όταν πορεύονται οι ανθρακωρύχοι» που κυκλοφόρησε πρόσφατα: «Οι ανθρακωρύχοι προσπάθη-σαν να γίνουν φίλοι με τους κατοίκους και αξιοποίησαν κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε γι’ αυτό... Οι κάτοικοι της Τσαρλς Τάουν διαπίστωσαν ότι αυτοί οι υποτιθέμενοι επαναστάτες δεν ήσαν σε τίποτα διαφορετικοί από τους ίδιους.» Οργάνωσαν μια ομάδα μπέιζμπολ και παραβρίσκονταν με τις οικογένειές τους τακτικά στις λειτουργίες στις εκκλησία.

Οι ανθρακωρύχοι ήσαν καλοί στο μπέιζμπολ, γράφει ο Μπλίζαρντ, αλλά πρόσεχαν να μην νικάνε συχνά τις ομάδες των κατοίκων της Τσαρλς Τάουν. Όταν όμως νικούσαν, τα έ-σοδα από τα παιχνίδια τα προσέφεραν σε ένα ταμείο για την ενίσχυση του τοπικού νοσοκομείου.

51


Οι κατηγορίες εναντίων των ανθρακωρύχων καταρ-ρέουν

Στην πρώτη δίκη εναντίον 24 συνδικαλιστών της UMWA ο Μπλίζαρντ υποδείχθηκε ως ο κυριότερος κατηγο-ρούμενος. Από τη πρώτη στιγμή οι συνήγοροί του αντιμετωπί-στηκαν εμπόδια στην άσκηση των καθηκόντων τους, μιας και οι επετράπη στην πλευρά των εταιριών να κρατήσουν μυστικά τόσο τα πειστήρια που θα προσήγαγαν όσο και την λίστα των μαρτύρων τους. Οι συνήγοροι του Μπλίζαρντ διαμαρτυρήθη-καν και για το γεγονός ότι μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου βρισκόταν μια ομάδα καλά οπλισμένων μπράβων των εται-ριών.

Ο πρώτος μάρτυρας κατηγορίας, ο κυβερνήτης της Πολιτείας Έφρεμ Μόργκαν δεν βοήθησε πολύ τις εταιρίες. Πα-ραδέχτηκε (όπως το ανέφερε μια εφημερία) ότι «στην πολιτεία υπάρχει μια ιδιωτική κυβέρνηση, της οποίας ο στρατός αποτε-λείται από διαβόητους “φρουρούς των ορυχείων”, και ότι πα-ρόλο που δυσφορεί με αυτήν, είναι ανίσχυρος να την σταματή-σει.»

Μέσα σε λίγες μέρες ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι αυ-τός που δικαζόταν ουσιαστικά δεν ήταν οι ανθρακωρύχοι αλλά η ίδια η Πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια. Μια άλλη εφημερίδα έγραψε το εξής: «Φαίνεται λες και ολόκληρος ο μηχανισμός της κυβέρνησης της πολιτείας είχε παραδοθεί στους ιδιοκτήτες των ορυχείων».

52


Οι εταιρίες προσπαθούσαν να συνδέσουν τον Μπλί-ζαρντ και τις εργατικές οργανώσεις με τις ένοπλες συγκρού-σεις που έλαβαν χώρα στο Μπλερ Μάουντεν, αλλά η κατάθεση ενός από τους κυριότερους μάρτυρες κατηγορίες έχασε την αξιοπιστία της όταν αποδείχθηκε ότι αυτός ο μάρτυρας πλη-ρωνόταν από τις εταιρίες.

Σε κάποιο άλλο σημείο της δίκης, ο δημόσιος κατήγο-ρος προσκόμισε μερικές καραμπίνες Σπρίνγκφιλντ, για να α-ποδείξει την ισχύ πυρός που κατείχαν οι ανθρακωρύχοι. Για να ανταποδείξει το τι είχαν να αντιμετωπίσουν οι ανθρακωρύχοι, ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης προσκόμισε μια δια-βολικά κατασκευασμένη χειροποίητη βόμβα, από αυτές που έριχνε στις γραμμές των ανθρακωρύχων ένα διπλάνο. Για να αυξήσει την ένταση της στιγμής, η υπεράσπιση ζήτησε από ει-δικούς να την αποσυναρμολογήσουν, μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Μέρα με τη μέρα, Κυριακή την Κυριακή και παιχνίδι με το παιχνίδι, οι ένορκοι και οι ντόπιοι άρχισαν να βλέπουν πέρα από το πορτρέτο που προσπαθούσε να ζωγραφίσει η κατηγο-ρούσα αρχή για τους κατηγορούμενους, αυτό των προδοτών που τους άξιζε η εκτέλεση.

Καθώς συνεχιζόταν η δίκη, το μπέιζμπολ και η εκκλη-σία συνέχιζαν να φέρνουν κοντά τους ανθρακωρύχους και τους ντόπιους. Και όσο κατέρρεε η υπόθεση που προσπαθού-σαν να στήσουν οι εταιρίες, οι κάτοικοι του Τσαρλς Τάουν άρ-

53


χισαν να παίρνουν με εμφαντικό τρόπο το μέρος των ανθρα-κωρύχων. Προς το τέλος της δίκης, η σύζυγος του Μπλίζαρντ θεάθηκε να μπαίνει στην αίθουσα του δικαστηρίου πιασμένη αγκαζέ με τη σύζυγο ενός από τους ενόρκους.

Στις 27 Μάη του 1922 ο Μπιλ Μπλίζαρντ και οι συγκα-τηγορούμενοί του απαλλάχτηκαν των κατηγοριών. «Επευφη-μίες ξέσπασαν σε όλη την αίθουσα», γράφει ο Γουίλιαμ Μπλί-ζαρντ. «Η μητέρα του Μπλίζαρντ, η γυναίκα και τα παιδιά του τον έσφιξαν στις αγκαλιές τους και ο νεαρός κατηγορούμενος, χαμογελώντας πλατιά έσφιγγε τα χέρια των φίλων του, μέχρι που τα χέρια του κοκκίνισαν». Τελικά δεν εκτελέστηκε κανέ-νας, αλλά δεν απαλλάχτηκαν όλοι οι ανθρακωρύχοι. Κάποιοι από αυτούς καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, αλλά όλοι τους α-μνηστεύθηκαν το 1925. Αλλά τα πράγματα δεν κύλησαν κατ’ ευχή για την UMWA μετά από τις δίκες. Τα μέλη της οργάνω-σης μειώθηκαν ραγδαία στα τέλη της δεκαετίας του ’20, στο σημείο που κάποιοι ιστορικοί ισχυρίστηκαν ότι οι τελικοί νικη-τές της Μάχης του Μπλερ Μάουντεν ήσαν οι εταιρίες.

Ο Γουές Χάρις, εκδότης του «Όταν πορεύονται οι αν-θρακωρύχοι», όμως, διαφωνεί. «Αυτά είναι γελοιότητες», λέει ο Χάρις. «Αν μη τι άλλο, το Μπλερ Μάουντεν ήταν μια νίκη. Τόσο η μάχη όσο και οι δίκες στην Τσαρλς Τάουν απετέλεσαν το καμίνι στο οποίο έδεσε το ατσάλι των ανθρακωρύχων, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένοι για τη δεκαετία του ’30. Τότε οι εργατικοί νόμοι άρχισαν να προστατεύουν τα συνδικάτα.

54


Τα συνδικάτα «παλεύουν και χάνουν, και μετά παλεύ-ουν και νικούν», γράφει ο Γουίλιαμ Μπλίζαρντ. Αυτό που έ-πρεπε να κατανοήσει ο κόσμος ήταν ότι κάτι πήγαινε πάντοτε στραβά με εκείνην την βιομηχανία, που «παρήγαγε σωρούς από πλούτη και ανάγκαζε τους εργάτες της να ζουν μέσα στη φτώχεια».

Πηγή: http://appvoices.org/2008/04/21/3051/

55

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ - Χάρτες

56


Πηγή: The Battle For Blair Mountain (2010) – Br. Nida & M. Jesse Adkins

57

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ - Φωτογραφίες

Καταυλισμός Ανθρακωρύχων στα βουνά της Βιρτζίνια

58


Ο δολοφονημένος από τους μπράβους των ιδιοκτητών των ορυχείων Σερίφης Σιντ Χάτφιλντ.

59


Ο "Στρατηγός των Ανθρακωρύχων", στέλεχος της United Mine Workers, Bill Blizzard (καθιστός)

60


Ο Σερίφης της Κομητείας Λόγκαν, Don Chafin

Ανθρακωρύχοι επιδεικνύουν μια από τις βόμβες που τους έρι-ξαν τα αεροπλάνα των ιδιοκτητών των ορυχείων

61


Ανθρακωρύχοι παραδίδουν τα όπλα τους μετά τη λήξη της α-περγίας

62


Οι κατηγορούμενοι συνδικαλιστές ανθρακωρύχοι παίζουν μπέ-

ιζμπολ. Με το ρόπαλο είναι ο Μπιλ Μπλίζαρντ.

63


Το ρεπορτάζ της εφημερί-δας The New York Times της 24ης Απριλίου 1924. Οι τίτλοι: Πόλη της Δυτικής Βιρτζίνια προσελκύει χιλιά-δες για τη δίκη των ανθρα-κωρύχων. - Εργάτες από τα βουνά συρρέουν στην Τσαρλς Τάουν πεζοί και σιδηροδρομικώς για την σημερινή έναρξη της δίκης. – Οι κατηγορούμενοι είναιμε τις οικογένειές τους – Οι ντόπιοι ανοίγουν τα σπίτια τους στους κατηγορούμε-νος και στους γεμάτους κό-σμο δρόμος επικρατεί τάξη. – Αναμένεται μεγάλη νομι-κή μάχη.

64

Πηγές

1. «The Second Civil War», άρθρο του δημοκρατικού υποψή-φιου για το Κογκρέσο των ΗΠΑ από την Πολιτεία της Φλόρι-ντα Άλαν Γκρέισον, όπως δημοσιεύτηκε στις 26/08/2012 στο παρακάτω blog:

http://dangerousminds.net/comments/the_largest_working_class_uprising_in_us_history

2. The Battle For Blair Mountain (2010) - Brandon Nida & Mi-chael Jesse Adkins

http://berkeley.academia.edu/BrandonNida/Papers/161220/The_Battle_for_Blair_Mountain

3. Mountaineer Mine Wars: An Analysis of the West VirginiaMine Wars of 1912-1913 and 1920-1921 - Hoyt N. Wheeler. Δημοσιεύτηκε στο The Business History Review, Vol. 50, No. 1 (Spring, 1976), pp.69-91

http://blairmountainmuseum.org/wp-content/uploads/2012/09/Wheeler-1976_Mountaineer-Mine-Wars-An-Analysis-of-the-West-Virginia-Mine-Wars-of-1912-1913-and-1920-1921.pdf

4. Εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΣ, Αύγουστος – Σεπτέμβριος 1921

65


http://srv-web1.parliament.gr/library.asp?item=33734

http://srv-web1.parliament.gr/library.asp?item=33709

5. Εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Αύγουστος – Σεπτέμβρης 1921

http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html

6. Εφημερίδα THE NEW YORK TIMES, Αύγουστος 1921

http://query.nytimes.com/search/query?srchst=p#

66

Η Μάχη του Μπλερ Μάουντεν

Documents