Ο Βενιζέλος έγινε αρχη-γός. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;

Όση ρητορική δεινότητα και αν

διαθέτει ο Βενιζέλος, μόνο προσω-

ρινά θα καταφέρει να εμφανίζεται

με θράσος και προκλητικότητα σαν

σωτήρας της χώρας και υπερασπι-

στής μάλιστα των αδυνάτων με την

αταλάντευτη στήριξή του στην

πολιτική των μνημονίων και της

εφαρμογής προεκλογικά και μετά

της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτι-

κής.

σελ. 10

Οι εργαζόμενοι δεν θα παραδοθούν, θα αντισταθούν!

Η κυβερνητική επίθεση δεν αφήνει

καμία αμφιβολία για τις προθέσεις

της να υποτάξει πλήρως τους

εργαζόμενους στις ορέξεις του

κεφαλαίου. Με το εκβιαστικό και

τρομοκρατικό δίλημμα ότι θα έχει

δουλειά μόνο αυτός που θα πλη-

ρώνεται με μεροκάματο και μισθό

απόλυτης εξαθλίωσης. Και εδώ

είναι σημαντικό να πούμε ότι είναι

η πρώτη φορά, μεταπολεμικά, που

κινδυνεύουν οι μισθοί και τα μερο-

κάματα να πέσουν κάτω από το

στοιχειώδες επίπεδο συντήρησης

και αναπαραγωγής της εργατικής

δύναμης, σήμερα. Αυτό αποτελεί

ένα νέο στοιχείο κοινωνικής και

φυσικής καταστροφής τής εργατι-

κής δύναμης και των φορέων της,

οδηγεί στην αποσυγκρότηση της

τάξης μέσα από το βάθεμα της εξα-

θλίωσης, τον κατακερματισμό και

την εξατομίκευση. σελ. 9

Η ανακεφαλαιοποίησητων τραπεζών

σελ. 18

Κίνα: Οι εσωτερικές διαδικασίες με διεθνές ενδιαφέρον

σελ. 16

δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 24 Μάρτη 2012 χρόνος 31ος φ. 684 1.50€

Εδώ οι εκλογές, εκεί... οι εκλογές

Συγκροτείται Πρωτοβουλία για

Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία Για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία

Μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις που διαμορ-φώνονται για το μέλλον του λαού μας και στανέα μεγάλα καθήκοντα που προβάλλουν επι-

τακτικά στο προσκήνιο, κρίναμε απαραίτητη τηνπρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας μετωπικήςπολιτικής συνεργασίας με συγκεκριμένες πολιτικέςθέσεις και στόχους πάλης. Για την προώθηση τηςκοινής δράσης, την πολιτική συνάντηση-συνένωσητων εστιών πάλης και των αγώνων. Για την υπερά-σπιση-ανάδειξη των αγωνιστικών διαθέσεων τωνμαζών. Για τη δημιουργία όρων για να ανατραπεί ηπολιτική της ήττας, της υποταγής και της διαχείρισηςστο χώρο της Αριστεράς που δεν θέλει και δεν μπο-ρεί ν’ ανοίξει το δρόμο που χρειάζεται η λαϊκή πάλη.

Σε αυτή μας την προσπάθεια καλούμε να συντο-νιστεί και να συμβάλει στη διαμόρφωσή της καιστην πάλη της κάθε αγωνιστική συγκρότηση πουδρα και παλεύει σήμερα στη χώρα, στους εργαζό-μενους, στις γειτονιές, στους χώρους της νεολαίας.

Ταυτόχρονα με αυτή μας την προσπάθεια καλού-με κάθε εργάτη, εργαζόμενο και νέο, να ενεργοποι-ηθεί, να μπει στο στίβο της συλλογικής πάλης, νασυμβάλει στον ξεσηκωμό, να αναλάβει ρόλο καιμετερίζι στον αγώνα για την ανατροπή της βαρβαρό-τητας, για όλα όσα δικαιούται και μπορεί να κατα-κτήσει η εργατική τάξη και ο λαός.

Αρθρα στις σελ. 11-14

Από τον περασμένο Νοέμβρη που το

ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και τα ξένα

κέντρα αποφάσισαν να άρουν την

εμπιστοσύνη τους στον Γ. Παπανδρέου, προ-

ωθώντας συγκυβέρνηση, η ημερομηνία των

επερχόμενων εκλογών παρέμενε ανοιχτή.

Ο βασικός λόγος που ο χρόνος διεξα-

γωγής των εκλογών δεν «κλείδωνε» και

όλο μετακινούνταν (ακόμη από τις πρώτες

μέρες της συγκυβέρνησης) είχε να κάνει με

το ότι τα ξένα οικονομικά και ιμπεριαλι-

στικά κέντρα (με τις συμφωνίες και τις

διαφωνίες τους) για το μόνο που δεν νοιά-

ζονταν ήταν το πότε ο ελληνικός λαός θα

πάει στις κάλπες δήθεν για να εκφράσει τη

θέλησή του, αφού του την είχαν ήδη βιάσει

τόσες φορές. Το μόνο που πράγματι τους

ένοιαζε ήταν να διαμορφώσουν τους

όρους που θα διασφάλιζαν την υποταγή

της Ελλάδας και το αλυσόδεμα του λαού

ώστε να εξυπηρετηθούν τα τεράστια οικο-

νομικά και γεωστρατηγικά τους συμφέρο-

ντα. Αυτό που τους ένοιαζε ήταν να

βάλουν τα όρια και τα δεδομένα στην ντό-

πια κεφαλαιοκρατία και στο ντόπιο πολι-

τικό προσωπικό που θα τους επέτρεπαν

να ελέγχουν, να επιβλέπουν τους όρους

του κουρέματος, τη διασφάλιση της εξό-

φλησης των δανείων τους, τους γενικότε-

ρους όρους του παιχνιδιού που θα εξελίσ-

σονταν στην ευρύτερη περιοχή.

Αν όντως τα δεδομένα εξελίσσονταν

προς αυτή την κατεύθυνση, θα «επέτρε-

παν» στην Ελλάδα να παραμείνει υπό τον

ζυγό της ΕΕ και του ευρώ, αφού μια τέτοια

εξέλιξη ήταν η κυρίαρχα επιθυμητή για

τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, προφανώς

με βάση τους σημερινούς όρους του παγκό-

σμιου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

συνέχεια στη σελ. 2

Ετήσια Συνδροµή: Εσωτερικού 45 €

Εξωτερικού 65 €

Σάββατο 24 Μάρτη 201222 Προλεταριακή Σημαία

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112∂ΉfiÛÂȘ ∂∫∆√™ ∆ø¡ ∆∂πΧø¡, ∞ÛÙÈ΋ ÌË ÎÂÚ‰ÔÛÎÔÈ΋ ÂÙ·ÈÚ›·

¢¢ÈÈ¢ıı‡‡ÓÓÂÂÙÙ··ÈÈ ··fifi ™™˘ÓÓÙÙ··ÎÎÙÙÈÈÎ΋‹ ∂∂ÈÈÙÙÚÚÔÔ‹‹ ∂∂ÎΉ‰fifiÙÙˢ:: °°ÚÚ.. ∫∫ˆÓÓÛÛÙÙ··ÓÓÙÙfifiÔÔ˘ÏÏÔÔ˜ ÀÀ‡‡ıı˘ÓÓÔÔ˜ ™™‡‡ÓÓÙÙ··ÍÍˢ:: µµ.. ™™··ÌÌ··ÚÚ¿¿˜∂∂‰‰ÚÚ··:: ∂∂ÌÌÌÌ.. ªªÂÂÓÓ¿¿ÎÎËË 4433,, 110066 8811 ∞∞ıı‹‹ÓÓ··,, ∆∆ËËÏÏ..:: 221100 3333..0033..663399 FFaaxx:: 221100 3388..1155..559977 ssiimmeeaa@@kkkkeemmll..ggrr ££ÂÂÛÛ//ÓÓ››ÎÎËË,, ∂∂ÁÁÓÓ··ÙÙ››·· 112266 ∆∆ËËÏÏ..:: ((22331100)) 227788..997788 ccppggmmlltthhee@@tthhee..ffoorrtthhnneett..ggrr wwwwww..kkkkeemmll..ggrr

ÂÂÂÂÓÓÓÓ ÈÈÈÈÛÛÛÛ ¯‡‡‡‡ÛÛÛÛÙÙÙÙÂÂÂÂÙÙËËÓÓÙÙËËÓÓ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË

∂∂ ££¡¡ππ ∫∫∏∏ ∆∆ƒƒ∞∞ ¶¶∂∂ ∑∑∞∞:: IIBBAANN:: GGRR8811 00111100 11229900 00000000 1122994499884455 228888BBIICC:: EETTHHNNGGRRAAAA

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Θα «άφηναν» δηλαδή την ντόπια κεφα-λαιοκρατία να κινηθεί μέσα σε ορισμέναπλαίσια για να διαιωνίζει την κυριαρχία τηςπάνω στον λαό και να κάνει τις μπίζνες πουείχαν τόσο πληγεί με τα καινούργια, μετάτην κρίση, δεδομένα στα Βαλκάνια, στη Μ.Ανατολή και στη Β. Αφρική.

Εκτός όμως αυτών, σοβαρό ρόλο στηνεξέλιξη αυτή που η προκήρυξη τωνεκλογών έχει καταντήσει ανέκδοτο, έπαι-ξαν και η σοβαρή αδυναμία αλλά και καθυ-στέρηση που παρουσιάζει το ντόπιο πολι-τικό σύστημα να αποκαταστήσει τις διατα-ραγμένες του ισορροπίες, να γιατρέψει τιςπληγές που έχουν ανοίξει στα πλευρά τωνεπί δεκαετίες κυρίαρχων αστικών κομμά-των.

Η διευρυμένη απονομιμοποίηση τωναστικών πολιτικών δυνάμεων μέσα στιςμάζες και η μεγάλη λαϊκή οργή που έχειτροφοδοτήσει η άγρια επίθεση, ήταν καιείναι παράγοντες που λειτούργησαν καιλειτουργούν αποσταθεροποιητικά στο δια-φοροποιημένο πολιτικό οικοδόμημα πουμετά το '74 κυβέρνησε τη χώρα και εξισορ-ρόπησε τις εξαρτήσεις.

Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευσητου '74, και σε τέτοιον βαθμό, το σύστημαέπρεπε να προκρίνει εκλογές με τόσο(συγκριτικά) άσχημους όρους γι' αυτό. Μετέτοιας έκτασης αποστοίχιση μαζών απότην επιρροή και την αυλή των αστικών κομ-μάτων, το σύστημα αλλά και οι ξένοι πάτ-ρωνες δεν ήταν καθόλου σίγουροι για τιςασάφειες και τη ρευστότητα που θα προέ-κυπταν μετά τις εκλογές. Μη ξεχνάμε ότι οιεποχές και οι πιέσεις για το σύστημα είναιτέτοιες που δεν επιτρέπουν επανάληψησκηνικών τύπου '89 (με απανωτές εκλογι-κές αναμετρήσεις που θα έθεταν σε περιπέ-τειες την «ομαλή εξέλιξη» που θα εξυπηρε-τούσε τους ιμπεριαλιστές). Γι' αυτό και εκτων πραγμάτων είχε επιλεγεί μέχρι πρό-σφατα η συνεχής παραπομπή των επερχόμε-νων εκλογών στο «βλέπουμε». Ο Παπαδή-μος πρόθυμος, ο Βενιζέλος διαθέσιμος, οΠαπανδρέου παροπλισμένος, η ΕΕ κυρίαρχητου παιχνιδιού στην Ελλάδα, οι ΗΠΑ ναπαρακολουθούν από κοντά, με το χαλί τρα-βηγμένο κάτω απ' τα πόδια τού Σαμαρά, μετον λαό οργισμένο αλλά ανίκανο να ανα-τρέψει την επίθεση και την Αριστερά να έχειξανά θαμπωθεί από την καταγραφή της σταγκάλοπ, η βασική δουλειά έγινε. Πέρασαντα νέα φρικαλέα μέτρα, προετοιμάστηκαντα καινούργια του Ιουνίου, οι τράπεζεςξαναπήραν ανάσα και η χώρα διαβεβαιώθη-κε (δυστυχώς) ότι θα παραμείνει στην ΟΝΕκαι την ΕΕ.

Εν τω μεταξύ το ΠΑΣΟΚ βρήκε κάποιοχρόνο να ρυθμίσει κάποιες δικές του εκ-κρεμότητες, η Ν∆ να γλείψει κάποιεςπληγές από αυτές που της άφησε η φιλο-μνημονιακή κωλοτούμπα και αποφάσισαν(πάντα με την άδεια του Σόιμπλε) να ρισ-κάρουν τη διεξαγωγή των εκλογών.

Οι ξένοι ιμπεριαλιστές, έχοντας δέσειγια καλά τον γάιδαρο και έχοντας πάρει καιορισμένες ευρύτερες αποφάσεις διεθνούςενδιαφέροντος, δεν είχαν, πλέον, τόσεςαντιρρήσεις και είπαν ανόρεχτα το «ναι».Άλλωστε δεν είχαν και καμία άλλη «λύση»να προτείνουν ή να επιβάλλουν.

Ακόμη (ευτυχώς) δεν έχουν σκεφτείπλήρη κατάργηση του σημερινού πολι-τεύματος!

Απ' την άλλη, οι ντόπιοι δυνάστες αναγ-κάζονται να πάρουν το ρίσκο γιατί έπρεπενα βρουν έναν τρόπο να διαμορφώσουντους καινούργιους όρους του παιχνιδιού,προλαβαίνοντας και την προώθηση τωννέων σφοδρών μέτρων του Ιουνίου. Έπρεπενα προσπαθήσουν να σύρουν τα πράγματακαι τον λαό σε ένα γήπεδο που πιστεύουνότι το ξέρουν καλά για να διασφαλίσουν«νόμιμα» τους όρους κυριαρχίας τους. Τογήπεδο των εκλογικών αυταπατών, τωνεκβιαστικών διλημμάτων, που τόσο καλάαλώνιζαν οι δυνάμεις του αστισμού τιςπροηγούμενες δεκαετίες.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι το γήπεδοαυτό το έχουν υπονομεύσει τα τρία τελευ-ταία χρόνια οι ίδιοι οι εμπνευστές του μετην άθλια και άγρια πολιτική τους. Καισυναντάνε διάφορες δυσκολίες και μπρος-πίσω παρά την απόφαση να προχωρήσουνσε εκλογές, που εκφράζονται ακόμα μεαυτές τις ασάφειες αοριστολογίας, ταχτυπήματα κάτω από τη μέση.

Τι συμβαίνει τελικά; Όπως φαίνεται,υπάρχουν ακόμα «κενά αέρος», «γκρίζεςζώνες» και αδιευκρίνιστα ζητήματα στουςέξω. Υπάρχουν όμως και μπόλικοι φαίνεται«επικουρικοί» λόγοι που δημιουργούν τιςασάφειες και παρατείνουν την αμφιβολία.Πρώτα και κύρια το ότι ο λαός όπως φαίνε-ται εξακολουθεί να μην είναι χειρίσιμος καιπαραμένει καθόλου δεδομένος. Ο λαόςόπως φαίνεται δεν τσιμπάει στα φούμαρατων «200 χιλιάδων ψηφοφόρων» ούτε κανστον νέο αέρα του Βενιζέλου. Η Ν∆ του

Σαμαρά αδυνατεί να δώσει όλα τα απα-ραίτητα εχέγγυα και ίσως έχει προκύψεισοβαρό πρόβλημα για την επόμενησυγκυβέρνηση γύρω από το ποιος θα είναι οπρωθυπουργός, το οποίο δεν φαίνεται νααφήνεται εύκολα να κριθεί μετά τις εκλο-γές. Τέλος, οι παράγοντες του συστήματοςδεν φαίνονται ικανοποιημένοι από το πόσοέχουν καταφέρει να τρομάξουν τον λαό μεβάση την όλη αντιαριστερή και αντικομ-μουνιστική υστερία για το πού -δήθεν-οδηγείται η χώρα.

Για να έχουμε λοιπόν μια καλύτερη ιδέαγια το τι διακυβεύεται στη χώρα και στηνπεριοχή, αλλά και για το πόσο έχει απα-ξιωθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας,ας δούμε και την ωμή πολιτική παρέμβασητου προέδρου τού ΣΕΒ.

Μέσα σε όλα που ευθύνονται γι' αυτό τοσούρ' τα φέρ' τα με τις εκλογές πρέπει νασυμπεριλάβουμε και τις ιδιαίτερες κομματι-κές προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ και της Ν∆.Το ΠΑΣΟΚ θέλει την καθυστέρηση μήπωςκαι μπορέσει να μαζέψει τα κομμάτια του,ενώ η Ν∆ επείγεται διότι η μετάθεση προςτα πίσω της ημέρας των εκλογών όλο καιψαλιδίζει τα ποσοστά της. Τέλοσπάντων τοσήριαλ μπορεί να τραβήξει κι άλλο χωρίς νααποκλείονται και οξύνσεις ανάμεσα στιςαστικές δυνάμεις. Αλλωστε, δεν έχουνακόμη «εκφράσει την άποψή τους» οι ΗΠΑκαι η εδώ πρεσβεία τους.

∆υστυχώς οι λαϊκές δυνάμεις, με τηνόποια συγκρότησή τους, δεν είναι σε θέσηνα πάρουν την πρωτοβουλία να ανατρέ-ψουν το σκηνικό και να αναζητήσουν άμεσααπαντήσεις και προοπτική εκεί που κρίνον-ται τα ζητήματα. Στην ταξική πάλη καιστους αγώνες, δηλαδή. Έτσι λοιπόν οι αστι-κές δυνάμεις όντας κυρίαρχες αλλά σε αμ-φισβήτηση πιέζονται να πάρουν το ρίσκο ναπροχωρήσουν, κυρίως γιατί δεν έχουν άλληλύση, στο σημερινό πλαίσιο τουλάχιστον.

Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, ο λαόςθα βρεθεί μπροστά σε εκλογές από τις

οποίες δεν θα έχει να περιμένει πολλά εκτόςαπό το να το δει σαν ευκαιρία να εκφράσειτην οργή του και να αποτυπώσει και στιςκάλπες αυτό που έκφρασε στον δρόμο όλατα χρόνια, στις διαδηλώσεις, στιςσυγκρούσεις, στο Σύνταγμα, στις πλατείες,στις απεργίες. Ίσως αυτή τη φορά καταφέ-ρει να φτάσει στις κάλπες χωρίς ναυποκύψει στους εκβιασμούς και στα διλήμ-ματα. Ίσως φτάσει και δεν υποκύψει στιςαυταπάτες και δεν δώσει ξανά «άφεση α-μαρτιών» στους βιαστές του. Ίσως φτάσειστις κάλπες χωρίς να κάνει στην άκρη τιςαπαιτήσεις, τις ανάγκες του, τα οράματάτου. Χωρίς να τις «ανταλλάξει» με τηναποχή του από τους αγώνες και την ταξικήπάλη, χωρίς να απεμπολήσει τα άλλα μέσαέκφρασής του, όπως τα διαμορφώνει σεκάθε ευκαιρία, στις παρελάσεις, στην Πρω-τομαγιά, στη μάχη του για την ανατροπήτης επίθεσης και της ξένης εξάρτησης

ΣΣυυννέέχχεειιαα ααππόό ττ ηη σσεελλ..11

Εδώ οι εκλογές, εκεί... οι εκλογές

∆υστυχώς οι λαϊκές δυνάμεις, μετην όποια συγκρότησή τους, δεν

είναι σε θέση να πάρουν τηνπρωτοβουλία να ανατρέψουν το

σκηνικό και να αναζητήσουνάμεσα απαντήσεις και προοπτικήεκεί που κρίνονται τα ζητήματα.

Στην ταξική πάλη και στουςαγώνες, δηλαδή. Έτσι λοιπόν οιαστικές δυνάμεις όντας κυρία-ρχες αλλά σε αμφισβήτηση πιέ-ζονται να πάρουν το ρίσκο να

προχωρήσουν, κυρίως γιατί δενέχουν άλλη λύση, στο σημερινό

πλαίσιο τουλάχιστον.

Η ανακοίνωση της συγκρότησης της Πρω-τοβουλίας για Αριστερή Αντιιμπεριαλι-στική Συνεργασία προκάλεσε μεγάλο

ενδιαφέρον και αποτελεί ήδη αντικείμενο ενόςεκτεταμένου και ζωηρού διαλόγου μεταξύ πολ-λών εκατοντάδων αγωνιστών - κυρίως από τοχώρο της εν γένει Αριστεράς. Στο διάλογο αυτόυπάρχουν «όλων των ειδών» οι θετικές και αρ-νητικές κρίσεις, καταφάσεις, ενστάσεις, που σεαυτή τη συγκυρία δεν προσδιορίζονται βέβαιααπό το «τι είναι» και «τι κάνει» η Πρωτοβουλία,αλλά από τις πολιτικές αφετηρίες όλων όσοισυμμετέχουν στο διάλογο αυτό. Επιπλέον η προ-εκλογική συγκυρία δυσκολεύει παραπέρα το διά-λογο αυτό, καθώς βαραίνει στις συνειδήσεις ενόςμεγάλου δυναμικού που θέλει ντε και καλά νακρίνει την Πρωτοβουλία όπως το έχει διδάξειεδώ και δεκαετίες η μεγάλη πλειοψηφία της Αρι-στεράς στη χώρα: ως ένα εκλογικής χρήσηςκατασκεύασμα, μιας και οι εκλογές είναι… τοανώτατο στάδιο του πολιτικού-ταξικού αγώνα!

Ακόμα και έτσι θεωρούμε ότι η Πρωτοβουλίαέχει ήδη καταφέρει ένα πρώτο θετικό βήμα. Πυ-ροδότησε-τροφοδότησε μια καταρχήν πολιτικήσυζήτηση για το τι είναι Αντίσταση, Ιμπεριαλι-σμός, Κοινή ∆ράση, ποια είναι η θέση της χώραςστο σημερινό κόσμο, τι είναι τα «μεταβατικάπρογράμματα» και αν μπορεί να «προγραμματι-στεί» η δυαδική εξουσία και αρκετά άλλα για ταοποία υπήρχαν και υπάρχουν «ακλόνητες βεβαι-ότητες». Ανοιξε δηλαδή, έστω λίγο και ανοργά-νωτα, ζητήματα που σχεδόν όλες οι δυνάμεις πουαναφέρονται στην Αριστερά στη χώρα μαςθέλουν να τα θεωρούν «κλειστά» και «τελειωμέ-να».

Με αυτή την έννοια, η Πρωτοβουλία αμφι-σβήτησε ήδη τη λογική που κυριαρχεί στους χώ-ρους της Αριστεράς. Τη λογική που λέει πως «τοσχέδιο είναι έτοιμο» ερήμην του λαού! Ενα σχέ-διο (της «λαϊκής εξουσίας», της «δημοκρατικήςπλειοψηφίας με τη ριζοσπαστική Αριστερά», της«δυαδικής εξουσίας»…) που είναι αναμφίβολα«σωστό» και ο λαός δεν έχει παρά να το ακο-λουθήσει! Ενα σχέδιο που -αν και όσο- λογαριά-ζει τη διεθνή και ελληνική πολιτική-κοινωνικήκατάσταση μόνο για να αποφύγει τους πραγματι-κούς κόμπους της. Και σε κάθε περίπτωση ένασχέδιο… ανεξάρτητο από τα δεδομένα και τιςανάγκες της ταξικής πάλης.

Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί μιαπολιτική διακήρυξη, μια εκδήλωση και κάποιεςανακοινώσεις για να ανατραπεί αυτή η αντι-κι-νηματική λογική που έχει επικρατήσει μέσα απόδεκαετίες υποχώρησης και τελικά αποσυγκρό-τησης-ήττας του κινήματος. Η επανάκτηση τηςλογικής για τον κυρίαρχο ρόλο των μαζών στηνπάλη, λογική που είναι σε διαλεκτική σχέση μετην ανάδειξη, χάραξη και οικοδόμηση της επα-ναστατικής προοπτικής τους, δεν είναι ούτεεύκολη ούτε γρήγορη υπόθεση. Θα χρειαστεί οιεργάτες και ο λαός, την ίδια ώρα που συγκρουό-μαστε με το σύστημα, την ίδια ώρα που δεχόμα-στε σφοδρά πυρά από την ιμπεριαλιστική επέλα-ση και την καπιταλιστική λαίλαπα και με βάσητις ανάγκες αυτής ακριβώς της σύγκρουσης, ναμάθουμε να ανατρέπουμε τα δεδομένα της ήτταςμέσα στο κίνημα, να οικοδομούμε τους πρακτι-κούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς όρους που χρειά-ζεται η πάλη μας. Εχουμε λοιπόν μπροστά μαςπολλές μάχες και ανατροπές κάθε είδους «βεβαι-οτήτων» και «δεδομένων», που χρειάζεται ναδώσουμε και να κατακτήσουμε.

Αυτή την πορεία διακηρύσσει και πρέπει ναυπηρετήσει η Πρωτοβουλία. Ξεκινώντας από τηνπρώτη σημερινή της μορφοποίηση, πρέπει ναεπείγεται και ταυτόχρονα να έχει υπομονή καιεπιμονή! Να επείγεται να τη «συναντήσουν» καινα συναντήσει συλλογικότητες και αγωνιστές,εργάτες, εργαζόμενους και νέους. Για να εκθέσειτις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις της, αλλά καιγια να «μπει» η ίδια στο «πρόβλημά τους». Για νασυνδιαμορφώσει μαζί τους κινήσεις, κινητοποιή-σεις, αγώνες. Για να διδαχθεί από τα δεδομένατους και την εμπειρία τους και ταυτόχρονα ναυποδείξει και να εμπνεύσει την ευρύτερη κοινήδράση, το συντονισμό, την πολιτική συνένωσητων εργατικών-λαϊκών-νεολαιίστικων εστιώνπάλης-αντίστασης-ξεσηκωμού.

Σε αυτή τη βάση της ανοιχτής στο λαό καιστις ανάγκες της ταξικής πάλης δράσης της Πρω-τοβουλίας, ο ρόλος του δυναμικού των δύοοργανώσεων και των ανένταχτων αγωνιστώνπου ως σήμερα την υποστηρίζουν δεν μπορεί να

εξαντλείται σε ένα «κάλεσμα του λαού» προς τηνΠρωτοβουλία, ούτε στην απλή «προπαγάνδισή»της. Χρειάζεται η άμεση και ενεργητική εμπλοκήαυτού του δυναμικού σε χώρους δουλειάς, γειτο-νιές, σχολές, σχολεία, παντού όπου εμφανίζονταικαι αναπτύσσονται κινήσεις και αντιστάσεις γιανα παλέψει στην πράξη, στο πλάι του αγωνιζόμε-νου κόσμου, το «μήνυμα» και τους στόχους τηςΠρωτοβουλίας.

Η Πρωτοβουλία δεν είναι (προ)εκλογικόςσχεδιασμός ή στενή ιδεολογικοπολιτική ενότητατων οργανώσεων που σε αυτή τη φάση τηστηρίζουν. Είναι όμως ανάγκη και θα παλέψουμενα αποδείξουμε και ελπίδα για το κίνημα και τολαό! Γιατί θέλει να συμβάλει με την κοινή δράσηκαι το συντονισμό να δυναμώσει η λαϊκή-εργατι-κή πάλη, να ανοίξουν δρόμοι για να συνεγερ-θούν και να συνενωθούν ευρύτερες λαϊκές μάζεςστον αγώνα για δουλειά-ειρήνη-ελευθερία, γιανα ξεπεραστούν διαιρέσεις που δεν αφορούν τοκίνημα και να οικοδομηθούν συνθέσεις που θαπροωθούν την πάλη του. Εχει λοιπόν εξ ορισμούεχθρούς τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο, τακόμματά τους και τις κάθε είδους δυνάμεις πουτους υπηρετούν. Εχει εξ αντικειμένου αντιπά-λους τις ηγεσίες και τις πολιτικές που υπονο-μεύουν και βάζουν εμπόδια στη λαϊκή πάλη νααναπτύξει τις τεράστιες δυνατότητές της. Εχειβασικές πολιτικές κατευθύνσεις και στόχους πουθέλει και πρέπει να αλληλεπιδράσουν με τηλαϊκή οργή και με τη νεανική ζωντάνια και ορμήστο πεδίο της πάλης, μέσα στο τοπίο της βαρβα-ρότητας και του μεσαίωνα που το σύστημα στή-νει και εξαπλώνει διαρκώς. Για τις ανάγκεςαυτής της αλληλεπίδρασης θα απαιτηθεί ημεγαλύτερη αποφασιστικότητα, δημιουργικό-τητα, επιμονή, υπομονή και ευελιξία στις μορφέςκαι στους όρους για να βηματίσει και να δι-κτυωθεί αυτή η προσπάθεια της Μετωπικής Αρι-στερής Συνεργασίας.

Ας μην προτρέχουν λοιπόν οι θετικοί καιαρνητικοί επικριτές! ∆εν βοηθούν ούτε οι αφορι-σμοί και οι στημένες απορρίψεις ούτε όμως και οιεύκολοι ενθουσιασμοί. Εμείς θέλουμε η Πρωτο-βουλία να κριθεί και να κρίνεται για τους στό-χους πάνω στους οποίους συγκροτήθηκε, για τοαν και πόσο αποτελεσματικά θα υπηρετήσει τημαζική πάλη και την υπόθεση της συγκρότησηςτου κινήματος. Γι’ αυτό θα παλέψουμε με τηνΠρωτοβουλία και μέσα στην Πρωτοβουλία!

ðïøç

33Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή ΣημαίαΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

ååýýôôååññååòòÄóóêêÝÝøøååééòò......

«Θα σας εξαφανίσουμε!»

Á

Επείγων και μακρύς ο δρόμος πουθέλει να ανοίξει η Πρωτοβουλία!

στες αυτή η δήλωσή του – ότιεπάνω τους θα εφαρµοστεί σχέ-διο... ανάπλασης (στρατοπέδωνσυγκέντρωσης) και κατόπιν ηπόλη, καλοσκουπισµένη από ταίχνη τού τριτοκοσµικού παρακα-τιανού προλεταριάτου, τα τόσοαταίριαστα µε την... ευζωία τωνφαλιρισµένων υπηκόων τήςαποικίας, ελεύθερη πια θα ανασά-νει όπως ανασαίνουν –εµπρός,µαρς!– τα παστρικά στρατόπεδα.(Να, δηλαδή, τι θα ανασαίνει,στάνταρ, στο εξής η Αθήνα: µόνοτα δηµοκρατικότερα και αποτελε-σµατικότερα αστυνοµικά τοξικάαέρια, του κουτιού όνοµα καιπράµα – όχι ότι θα τα γλιτώσουνοι µετανάστες, µαντρωµένοι στακλουβιά των κανονικών στρατο-πέδων ανά την Ελλάδα).

Όµως το γλωσσικό λάθος –εδώστο ρήµα– πάντα λέγει τα αληθή,ακόµα και όταν το διαπράττειεπαγγελµατίας υπουργός: θέλουννα ξαποστείλουν και τους ντό-πιους στον αγύριστο, να µας...µεταναστεύσουν – ήδη όχιµόνο... απασφαλίστηκε η βόµβατους, εξερράγη κιόλας, µας πήρεκαι µας σήκωσε το ωστικό κύµα:η ανεργία τούς νεώτερους τουςπροσγειώνει στην αποδηµία καιστην εκδηµία παραχώνει τουςµεγαλύτερους. (Να και δεύτεροστάνταρ: η φτώχεια σκοτώνει καιθα σκοτώνει και θα σκοτώνει –εντελώς αδιάφορη για τη ράτσατού κάθε φτωχού.)

3Ενοχλούµε οι άνεργοι – περιφερ-όµαστε ασκόπως. Ακόµα και σταλαγούµια τού µετρό µάς στραβο-κοιτάζουν οι ρεκλάµες των τρα-πεζών, αποστρέφει από εµάς τοβλέµµα του το επιτόκιο του 5%σε λογαριασµούς των... 50.000ευρώ. (Τι είναι 50.000 ευρώ; Ηαποταµίευση ενός µέσου εργαζο-µένου που κυκλοφορεί µε τρένοστην Αθήνα... Τέτοια η διαφηµι-στική πρόκληση.) Τα ρούχα µαςδεν δικαιούνται µια λιακάδα στηΣταδίου, λερώνουν το µάτι τούτραπεζίτη, η φάτσα µας προ-σβάλλει τα δικαιώµατα τωνκοστουµιών του.

Έχουν βαλθεί να µας κάνουν,Έλληνες και ξένους, είτε έτσι είτεαλλιώς, άφαντους. (Και τι θαπάθουµε! Θα µας εξαφανίσουναπό προσώπου αθηναϊκής γης καιδεν θα προλάβουµε να χαρούµετα τραµ, τα ποδήλατα, τα δέντρακαι τις ανέµελες βόλτες τωνχαµογελαστών τραπεζιτών στηνΠανεπιστηµίου και στην Πα-τησίων – όλοι τους δρόµοι παλιοί,αλλά πλέον «πρότζεκτ» τούΙδρύµατος Ωνάση, διασήµωναρχιτεκτόνων, του Παπαδήµου,του Καµίνη, του Σαµαρά, δρόµοιπου µεθοδεύεται να απαλλαγούναπό την περιττή ανθρωπίλα µας,από εργαζόµενους, από απερ-γούς, από διαδηλωτές, από εργά-τες, ακόµα και από µικροα-στούς...)

1Γιατί να µη µας προβληµατίζεικαι το προβλέψιµο όταν επιβε-βαιώνεται και, κυρίως, όταν επι-βεβαιώνει; Και, εν πάση περι-πτώσει, πώς γίνεται να ξεµπερ-δεύεις µε σκώµµατα και άλλεςευκολίες άµα πρόκειται για λαό;(Και οι µικροαστοί λαός είναι.)

Λέω, για ποιον λόγο «µέλη καιφίλοι του ΠΑΣΟΚ» (µόνο ή«µόνο» 236.151 άτοµα, δεν έχεικαι µεγάλη σηµασία) βούτηξανοικειοθελώς και υπερηφάνωςστην τροϊκανή κολυµπήθρα τούΒενιζέλου χωρίς καν να έχουνστεγνώσει οι τζίφρες, τα σάλιακαι τα αίµατα στο δεύτεροµνηµόνιο; Μήπως δεν είναι καιαυτοί κοµµάτι τής µάζας τωνµεσοστρωµάτων που την ξεπά-στρεψαν τα µνηµόνια; Μήπωςφρονούν ότι πατούν γερά πάνωστα χαλάσµατα; Νοµίζουν ότικάποιοι άλλοι µικροαστοί –οιενοχλητικοί γείτονες, οι αντι-παθητικοί συνάδελφοι, οι αντα-γωνιστικοί µικρολιανέµποροι–είναι εκείνοι που ξέπεσαν και ότιαυτοί καθάρισαν; Για ποιον λόγοψήφισαν µε «νωπή την εντολή»τής Λαγκάρντ περί «απαραίτητηςκοινωνικής αποδοχής» των αντι-κοινωνικών µέτρων; Γουστάρουνβίτσα; Για το προγραµµατισµένοκαι διατυµπανισµένο νέο κούρε-µα (κροατικού στυλ τώρα) τουµισθολογικού κόστους, δεν πήρετο αυτί τους; Γιατί συντήρησαντην ψευδαίσθηση συµµετοχήςτους στην πολιτική εξουσία; Γιατίδεν απαγκιστρώθηκαν από τηναυταπάτη τής «σιγουριάς καιασφάλειας» η οποία φέρνει τουςΒενιζέλους σε θέση ναεµπεδώνουν την αβεβαιότητα καιτην ανασφάλεια που οι ίδιοι οιΒενιζέλοι διασπείρουν στηνεργασία, στην ασφάλιση, στηνυγεία, στην κοινωνία, στη δηµο-κρατία, στη χώρα – γιατί; Μήπωςδεν τους έπεισε η Αριστερά µας;– και ποια απ' όλες;

2«Θα... απασφαλίσουµε τη βόµβατου µεταναστευτικού!» – από τατηλεοπτικά δελτία ειδήσεων οΧρυσοχοΐδης πέταξε την κρότου-λάµψης µέσα σε τουλάχιστον236.151 σπίτια µικροαστών, όχιαπαραιτήτως πασοκτζήδων, τάχαµιλώντας για την ευταξία στηνΑθήνα και δήθεν σοβαρά σοβα-ρά, µε το κύρος τού ειδικού περίτον βούρδουλα.

Αφορούσε, βέβαια, τους µετανά-

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 24 Μάρτη 201244 Προλεταριακή Σημαία

Ξανά στο «ΥΠροΠο.» ο Χρυσοχοΐδης, ανακοινώνει προσλήψεις αστυνομικών...

Η ανάληψη, στις 8/3, του υ-πουργείου «Προστασίας τουΠολίτη» ξανά από τον Χρυ-σοχοΐδη συνοδεύτηκε με... κρι-τικές του για την «αποδυνά-μωση των αστυνομικών υπη-ρεσιών» κατά το διάστημαπου παρέδωσε το υπουργείο,17 μήνες πριν, βρίσκοντας σταγραφεία 750 αστυνομικούς,αντί να βρίσκονται στους δρό-μους της Αθήνας. Ανακοίνωσεενίσχυση της αστυνομικήςπαρουσίας, με άμεση πρόσ-ληψη ακόμα 1.000 αστυνο-μικών (παντού γίνονταιαπολύσεις, η αστυνομία όμωςπροσλαμβάνει), ούτως ώστενα σχηματιστεί μια δύναμησυνολικά 3.000 αστυνομικώνπου θα περιπολούν στους δρό-μους. Όχι, δεν τους έπιασε«εργασιομανία», ούτε ενδιαφ-έρονται για την «προστασίατου πολίτη». Οι ανάγκες τουσυστήματος επιβάλλουν τηναύξηση της αστυνομοκρατίαςκαι της τρομοκρατίας που θαασκεί απέναντι στον λαό, γιανα αντιμετωπιστούν οι συνέ-πειες της βάρβαρης επίθεσήςπου διεξάγουν.

…και επιχείρηση«σκούπα», όπως και

κατασκευή 14 κέντρων κράτησης για

τους μετανάστες

Ξεκινώντας από το στρατό-πεδο Πόρτη, στη ΝεάποληΚοζάνης, που, σύμφωνα μεδηλώσεις του Χρυσοχοΐδη,στην εφημερίδα «Τα Νέα»,θα λειτουργήσει μέσα σε 20ημέρες, και από ακόμα τρειςχώρους στη Θεσσαλονίκηκαι άλλους δύο στην Αττική,προετοιμάζεται το στήσιμο«στρατοπέδων γκέτο» πουθα «υποδεχθούν» χιλιάδεςμετανάστες. Θα μεταφερ-θούν εκεί, ύστερα και απόμεγάλης έκτασης «επιχείρη-ση σκούπα» που εξαγγέλλε-ται πως θα γίνει άμεσα στοκέντρο της Αθήνας. Τα πα-ραπάνω έχουν συμφωνήσειΠΑΣΟΚ και Ν∆. Από κοντάκαι ο Καρατζαφέρης,«συμπληρώνει» στη Βουλή:«Ο στρατός εγκαταλείπειστρατόπεδα. Βάλτε τους μέσα.Και θα τρώει όποιος παράγειγια την Ελλάδα. Ένα πιάτοφαγητό για την Ελλάδα. Ναξέρει αυτός που έρχεται από τοΑφγανιστάν ότι αν έρθει εδώ,

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

θα μπει σε στρατόπεδο, δεν θακυκλοφορεί ελεύθερος ναεγκληματεί. Και θα τρώει, εάνπαράγει». Αυτά λένε καιπράττουν όλοι αυτοί πουυπηρετούν μια τάξηαπολύτως παρασιτική. Πουάλλοτε εκμεταλλεύεταιαιματηρά τους μετανάστες(στα φραουλοχώραφα, γιαπαράδειγμα, και όχι μόνο),άλλοτε τους «πετάει σανστημένες λεμονόκουπες»…

Ελεύθερος, ο μετανάστης Μοχάμεντ Άλι Καΐμπιςύστερα από 37 ημέρεςαπεργίας πείνας

Με δικαστική απόφασηαφέθηκε τελικά ελεύθερος,στις 14/3, ο απεργός πείναςΜοχάμεντ Άλι Καΐμπις. ΟΚαΐμπις είχε συλληφθεί στηνΗγουμενίτσα, μαζί με ένανάλλο μετανάστη, γιατί επιχει-ρούσαν να φύγουν για τηνΙταλία (δες και προηγούμεναφύλλα της «ΠΣ»). Παρ' ότιδιέθεταν τα νόμιμα έγγραφα,κρατήθηκαν στην αρχή και οιδύο και στη συνέχεια μόνο οΚαΐμπις, ο οποίος είχε συμμε-τάσχει πέρσι και στη μεγάληαπεργία πείνας της«Υπατίας». Αφού κρατήθηκεστην Πέτρου Ράλλη, μεταφέρ-θηκε στα κρατητήρια του«Τμήματος δίωξης λαθρομε-τανάστευσης» στον Ασπρό-πυργο, με την απειλή μάλιστατης απέλασης. Με την απερ-γία πείνας του, διεκδίκησε καικέρδισε την απελευθέρωσήτου.

Καρατζαφέρης:

Χρήση όπλων απόαστυνομικούς, ακόμα και αν δεν έχουν δεχθεί επίθεση

Την αλλαγή της νομοθεσίαςώστε να επιτρέπεται η χρήσηόπλων από την αστυνομία,ακόμα και αν δεν έχει δεχθείεπίθεση, ζήτησε σε τοποθέ-τησή του στη Βουλή στις 8/3 ο–«λαγός»(;)– Καρατζαφέρης.Αν η μέχρι σήμερα πολιτικήτου συστήματος, «γέννησε»τον Μελίστα, τον Κορκονέα ήτον Σαραλιώτη, φανταστείτετι πρόκειται να παραγάγειαύριο, σε συνθήκες ακόμα πιοσκληρές και δύσκολες για τονλαό μας. Ο Καρατζαφέρης,ζήτησε επίσης τη νομιμο-ποίηση της κατοχής και χρή-σης όπλων από πολίτες, μεσκοπό την «αυτοάμυνα». Κάτιγνωρίζει και αυτός, φαίνεται,

«Ομάδες αυτοπροστασίας πολιτών»: «Ομάδες αυτοπροστασίας πολιτών»:

Επικίνδυνα μορφώματα, με αντιδραστικά Επικίνδυνα μορφώματα, με αντιδραστικά και αντιλαϊκά χαρακτηριστικά και στόχουςκαι αντιλαϊκά χαρακτηριστικά και στόχους

ΠΠρρόόσσφφαατταα δδηημμοοσσιιεεύύμμαατταα ττοουυ ΤΤύύπποουυ έέκκααννααννλλόόγγοο σσχχεεττιικκάά μμεε έένναα ννέέοο φφααιιννόόμμεεννοο πποουυ άάρρχχιι--σσεε νναα εεκκδδηηλλώώννεεττααιι κκααιι σσττηη χχώώρραα μμααςς,, εεννδδεειικκ--

ττιικκόό κκααιι ααυυττόό ττηηςς όόξξυυννσσηηςς ττηηςς κκρρίίσσηηςς κκααιι ττηηςς ππααρραα--ππέέρραα σσήήψψηηςς ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς ττηηςς εεκκμμεεττάάλλλλεευυσσηηςςσσττηηνν οοπποοίίαα ζζοούύμμεε.. ΤΤιιςς λλεεγγόόμμεεννεεςς ««οομμάάδδεεςς ααυυττοοππρροο--σστταασσίίααςς πποολλιιττώώνν»».. ΜΜεε ππρρόόσσχχηημμαα ττηηνν ααύύξξηησσηη ττηηςςεεγγκκλληημμααττιικκόόττηηττααςς κκααιι θθέέττοοννττααςς ττηηνν ααννάάγγκκηη ««ααυυττοο--ππρροοσστταασσίίααςς ττωωνν πποολλιιττώώνν»» μμππρροοσσττάά σσττηηνν ««ααννεεππάάρρ--κκεειιαα ττοουυ κκρράάττοουυςς γγιιαα ττηηνν ααννττιιμμεεττώώππιισσήή ττηηςς»»,, έέχχοουυννξξεεφφυυττρρώώσσεειι δδιιάάφφοορρεεςς ττέέττοοιιεεςς οομμάάδδεεςς,, πποουυ χχααρραακκ--ττηηρρίίζζοοννττααιι ααππόό ττηη λλοογγιικκήή ττηηςς ««ααυυττοοδδιικκίίααςς»» ααλλλλάά κκααιιττηη σσυυννεερργγαασσίίαα μμεε ττοουυςς κκαατταασσττααλλττιικκοούύςς μμηηχχααννιισσμμοούύςςττοουυ εεππίίσσηημμοουυ κκρράάττοουυςς ((αασσττυυννοομμίίαα,, σσττρρααττόόςς)),,δδρρώώννττααςς ««σσυυμμππλληηρρωωμμααττιικκάά»» ωωςς ππρροοςς ααυυττοούύςς..

ΚΚάάπποοιιεεςς ααππόό ααυυττέέςς ττιιςς οομμάάδδεεςς ππρροοσσππααθθοούύνν ννααππααρροουυσσιιάάσσοουυνν έένναα δδήήθθεενν ππιιοο ««μμεεττρριιοοππααθθέέςς»»,, σσεε σσχχέέσσηημμεε άάλλλλεεςς,, ππρροοφφίίλλ,, χχωωρρίίςς νναα υυπποολλεείίπποοννττααιι κκααθθόόλλοουυ σσεεααννττιιδδρραασσττιικκόόττηητταα,, όόππωωςς ηη ««ΕΕλλλληηννιικκήή ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαα--κκήή»»,, γγιιαα ππααρράάδδεειιγγμμαα.. ΟΟμμάάδδαα ηη οοπποοίίαα ιιδδρρύύθθηηκκεε ααππόό ττοολλεεγγόόμμεεννοο ««ΕΕλλλληηννιικκόό ΚΚέέννττρροο ΕΕλλέέγγχχοουυ ΌΌππλλωωνν»»,,σσύύμμφφωωνναα μμεε τταα ππρρόόττυυππαα ααννττιισσττοοίίχχωωνν σσττηηνν ααμμεερριικκάά--ννιικκηη ιιμμππεερριιααλλιισσττιικκήή μμηηττρρόόπποολληη ((NNeeiigghhbboorrhhooooddWWaattcchheess)),, ααλλλλάά κκααιι ττηη σσυυννδδρροομμήή,, σσττήήρριιξξηη κκααιι ππρραακκττιι--κκήή εεκκππααίίδδεευυσσηη ααππόό ααυυττήή.. ΗΗ οομμάάδδαα ααυυττήή,, εεννώώ δδηηλλώώννεειι––σσττηη σσηημμεερριιννήή φφάάσσηη–– ««άάοοππλληη»»,, ««εειιρρηηννιικκήή»»,, κκααιι««ααννοοιικκττήή»» σσεε άάττοομμαα…… δδιιααφφοορρεεττιικκώώνν πποολλιιττιικκώώνν ααππόό--ψψεεωωνν,, κκααθθοοδδηηγγεείίττααιι ααππόό σσττρρααττιιωωττιικκάά σσττεελλέέχχηη,, έέχχεειισσττρρααττιιωωττιικκοούύ ττύύπποουυ δδοομμήή κκααιι οορργγάάννωωσσηη,, ααλλλλάά κκααιιδδιιαασσυυννδδέέσσεειιςς μμεε τταα έέννοοππλλαα σσώώμμαατταα ττοουυ αασσττιικκοούύ κκρράά--ττοουυςς..

ΗΗ λλοογγιικκήή πποουυ κκααλλεείίττααιι νναα ππεερράάσσεειι ηη λλεεγγόόμμεεννηη ππιιοο««ήήππιιαα»» εεκκδδοοχχήή,, εείίννααιι ααυυττήή ττηηςς γγεεννιικκεευυμμέέννηηςς,,2244ωωρρηηςς,, αασσττυυννόόμμεευυσσηηςς σσττιιςς γγεειιττοοννιιέέςς,, σστταα σσχχοολλεείίαα((ααππόό τταα οοπποοίίαα ππρροοσσππααθθεείί κκααιι νναα σσττρρααττοολλοογγήήσσεειι)) κκααιιττοουυςς δδηημμόόσσιιοουυςς χχώώρροουυςς,, γγιιαα ττηηνν ««ααπποοττρροοππήή έέκκννοομμωωννεεννεερργγεειιώώνν»»,, ηη δδυυννααττόόττηητταα δδιιεεννέέρργγεειιααςς σσύύλλλληηψψηηςς κκααιιηη σσυυννεερργγαασσίίαα μμεε ττηηνν αασσττυυννοομμίίαα.. ΜΜιιαα λλοογγιικκήή ββααθθιιάάααννττιιδδρραασσττιικκήή κκααιι ααννττιιλλααϊϊκκήή,, πποουυ ««μμεεττααττρρέέππεειι»» κκάάθθεεπποολλίίττηη σσεε ««αασσττυυννόόμμοο»»,, όόππωωςς εεππίίσσηηςς κκααιι κκάάθθεε πποολλίίττηησσεε ««ύύπποοππττοο»».. ΜΜόόλλιιςς δδύύοο εεββδδοομμάάδδεεςς ππρριινν,, σσττηη ΦΦλλόόρριινν--τταα ττωωνν ΗΗΠΠΑΑ εείίχχααμμεε κκααιι έένναα ττρρααγγιικκόό ππααρράάδδεειιγγμμαα εε--φφααρρμμοογγήήςς ααυυττήήςς ττηηςς λλοογγιικκήήςς,, μμεε ττηη δδοολλοοφφοοννίίαα ττοουυ1177χχρροοννοουυ ΑΑφφρροοααμμεερριικκάάννοουυ ΤΤρρέέιιββοονν ΜΜάάρρττιινν εεννώώππεερρππααττοούύσσεε σσττοονν δδρρόόμμοο,, ααππόό ττοονν εεππιικκεεφφααλλήήςς μμιιααςςοορργγάάννωωσσηηςς ««ππρροοσστταασσίίααςς ττηηςς γγεειιττοοννιιάάςς»»,, εεππεειιδδήή οοννεεααρρόόςς ««ττοούύ φφάάννηηκκεε ύύπποοππττοοςς»»…… ΜΜιιαα λλοογγιικκήή πποουυκκααλλεείί σσεε ««οορργγάάννωωσσηη πποολλιιττώώνν»» σσττηηνν κκααττεεύύθθυυννσσηησσττήήρριιξξηηςς ττωωνν ««ννόόμμωωνν»» πποουυ ψψηηφφίίζζοουυνν οοιι κκυυββεερρννήή--σσεειιςς,, ττηηνν ίίδδιιαα σσττιιγγμμήή πποουυ οο λλααόόςς έέχχεειι ααννάάγγκκηη ααππόό ττηηννοορργγάάννωωσσηη ττηηςς κκααθθηημμεερριιννήήςς κκααιι πποολλύύππλλεευυρρηηςςααννττίίσστταασσήήςς ττοουυ ααππέέννααννττιι σσττοο σσύύσσττηημμαα κκααιι σσττηηνν εεππίί--θθεεσσήή ττοουυ.. ΜΜιιαα λλοογγιικκήή ««εεκκττρροοππήήςς»» αακκόόμμαα κκααιι ααππόόααυυττοούύςς ττοουυςς εεππίίσσηημμοουυςς αασσττιικκοούύςς ννόόμμοουυςς κκααιιθθεεσσμμοούύςς,, πποουυ δδεενν θθαα δδιισσττάάσσεειι νναα θθέέσσεειι ––μμέέσσωω ττηηςς««ααυυττοοδδιικκίίααςς»»–– ττοουυςς δδιικκοούύςς ττηηςς ««ννόόμμοουυςς»» κκααιι ττοο δδιικκόόττηηςς ««δδίίκκααιιοο»» ααππέέννααννττιι σσττοονν λλααόό ππάάνντταα..

ΜΜιιαα λλοογγιικκήή πποουυ σσττοο σσττόόχχαασσττρρόό ττηηςς θθαα θθέέσσεειι ττοοννμμεεττααννάάσσττηη,, ττοονν ννεεοολλααίίοο,, ττοονν εεξξααθθλλιιωωμμέέννοο,, κκααιι πποουυββέέββααιιαα δδεενν θθαα σσττρρέέψψεειι τταα ««ππυυρράά»» ττηηςς ααππέέννααννττιι σσττοουυςςυυππααίίττιιοουυςς ττηηςς εεξξααθθλλίίωωσσηηςς,, ααππέέννααννττιι σσεε έένναα σσύύσσττηημμααπποουυ ««ππααρράάγγεειι»» κκααιι ττοο έέγγκκλληημμαα κκααιι ττηηνν ππεερριιθθωωρριιοο--

πποοίίηησσηη,, κκααιι ττοο οοπποοίίοο υυππηηρρεεττεείί.. ΜΜιιαα λλοογγιικκήή πποουυ εεππιι--κκααλλεείίττααιι αακκόόμμαα κκααιι ττηηνν…… ««ααυυττοοοορργγάάννωωσσηη»»,, σσττηηννππρρααγγμμααττιικκόόττηητταα όόμμωωςς κκααλλεείί σσεε μμίίαα οορργγάάννωωσσηη,,ααππόόλλυυτταα κκααθθοοδδηηγγοούύμμεεννηη ––πποολλιιττιικκάά κκααιι ττεεχχννιικκάά––ααππόό ττοουυςς μμηηχχααννιισσμμοούύςς.. ΜΜιιαα λλοογγιικκήή πποουυ θθαα ππρροοσσππαα--θθεείί νναα ππααττήήσσεειι ππάάννωω σσττιιςς σσυυννθθήήκκεεςς πποουυ δδηημμιιοουυρργγεείί ηηόόξξυυννσσηη ττηηςς πποολλύύππλλεευυρρηηςς κκρρίίσσηηςς ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς––κκρρίίσσηη οοιικκοοννοομμιικκήή,, πποολλιιττιικκήή κκααιι κκοοιιννωωννιικκήή–– ππάάννωωσστταα ααιισσθθήήμμαατταα αανναασσφφάάλλεειιααςς κκααιι φφόόββοουυ,, εειιδδιικκάά ττωωννμμιικκρροοαασσττιικκώώνν σσττρρωωμμάάττωωνν,, ππάάννωω σσττηηνν εεππιιχχεείίρρηησσηηττρροομμοοκκρράάττηησσηηςς ττοουυ κκόόσσμμοουυ.. ΠΠάάννωω σσεε ππλλεευυρρέέςς ττηηςςααππααξξίίωωσσηηςς ττοουυ χχρρεεοοκκοοππηημμέέννοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς πποολλιιττιι--κκήήςς δδιιααχχεείίρριισσηηςς ττηηςς χχώώρρααςς..

ΆΆλλλλεεςς οομμάάδδεεςς,, πποουυ κκααθθοοδδηηγγοούύννττααιι ααππόό εεφφέέδδρροουυςς««εεθθεελλοοννττέέςς»»,, οορργγααννώώννοοννττααιι σσεε δδιιάάφφοορραα ««σσωωμμααττεείίαα»»,,πποουυ σσχχεεττίίζζοοννττααιι μμεε ττοο υυπποουυρργγεείίοο ΕΕθθννιικκήήςς ΆΆμμυυννααςς,,ππρροοββάάλλλλοουυνν ττηη λλοογγιικκήή ττοουυ ««πποολλίίττηη--οοππλλίίττηη»» κκααιιεεξξαασσκκοούύννττααιι σσεε ««μμάάχχεεςς σσεε αασσττιικκόό ππεερριιββάάλλλλοονν»».. ΠΠιιοοφφααννεερρήή,, όόσσοονν ααφφοορράά ττοονν εεππιικκίίννδδυυννοο κκααιι ααννττιιδδρραα--σσττιικκόό ττηηςς χχααρραακκττήήρραα,, κκααιι ττοονν ρρόόλλοο πποουυ κκααλλεείίττααιι ννααααννααλλάάββεειι ααππέέννααννττιι σσττοονν λλααόό,, ηη λλεεγγόόμμεεννηη ««ΠΠααττρριιωωττιι--κκήή ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαακκήή»»,, οορργγάάννωωσσηη μμεε σσυυμμμμεεττοοχχήή εεφφέέ--δδρρωωνν,, μμεε σσααφφήή εεθθννιικκιισσττιικκόό κκααιι αακκρροοδδεεξξιιόό ππρροοσσααννααττοο--λλιισσμμόό κκααιι μμεε ππααννεελλλλααδδιικκήή δδιικκττύύωωσσηη,, δδηηλλώώννεειι ωωςς««ααννττιικκεειιμμεεννιικκόό ττηηςς σσκκοοππόό»» ττηηνν εεππέέμμββαασσήή ττηηςς,, ττηηννκκρρίίσσιιμμηη ώώρραα,, γγιιαα νναα ααννττιιμμεεττωωππίίσσεειι,, ττοο ««χχάάοοςς»» κκααιι ττηηνν««εεξξέέγγεερρσσηη»» πποουυ εεππίίκκεειιννττααιι μμεεττάά ττηη ««ββέέββααιιηη χχρρεεοο--κκοοππίίαα»» ττηηςς χχώώρρααςς.. ««ΗΗ ΠΠααττρριιωωττιικκήή ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαακκήή έέχχεειιέένναανν κκααιι μμόόννοονν ααννττιικκεειιμμεεννιικκόό σσκκοοππόό,, νναα εείίννααιι έέττοοιιμμηη ττηηννκκρρίίσσιιμμηη ώώρραα.. ΟΟρργγααννωωμμέέννηη,, εεκκππααιιδδεευυμμέέννηη,, σσυυννττεεττααγγ--μμέέννηη,, ππεειιθθααρρχχηημμέέννηη,, εεττοοιιμμοοππόόλλεεμμηη,, ιισσχχυυρρήή.. ΗΗ λλααϊϊκκήήεεξξααθθλλίίωωσσηη γγιιγγααννττώώννεεττααιι,, μμααζζίί ττηηςς θθεερριιεεύύεειι κκααιι ηη λλααϊϊκκήήοορργγήή.. ΗΗ χχρρεεωωκκοοππίίαα ααννααππόόφφεευυκκττηη.. ΗΗ εεξξέέγγεερρσσηη ττηηςς ααγγαα--νναακκττιισσμμέέννηηςς φφττωωχχοολλοογγιιάάςς θθαα αακκοολλοουυθθήήσσεειι ααννααππόό--φφεευυκκτταα.. ΑΑίίμμαα κκααιι χχάάοοςς,, ααυυττόό ββρρίίσσκκεεττααιι μμππρροοσσττάά μμααςς......»»((««ΣΣκκοοππόόςς ττηηςς ΠΠααττρριιωωττιικκήήςς ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαακκήήςς»»,, ααππόό ττηηννιισσττοοσσεελλίίδδαα ττηηςς)).. ΗΗ οομμάάδδαα ααυυττήή έέχχεειι οορργγααννώώσσεειι μμάάλλιι--σστταα κκααιι ««αασσκκήήσσεειιςς»» σστταα ββοουυννάά,, σσττιιςς οοπποοίίεεςς χχρρηησσιιμμοο--πποοιιοούύννττααιι ««όόππλλαα ττρρίίττηηςς γγεεννιιάάςς,, ααεερρίίοουυ,, ήή ππλλαασσττιικκώώννσσφφααιιρρώώνν»»,, εεννώώ οοιι ««εεκκππααιιδδεεύύσσεειιςς ττωωνν πποολλιιττοοφφυυλλάά--κκωωνν δδεενν γγίίννοοννττααιι μμεε ππρρααγγμμααττιικκάά όόππλλαα,, ααλλλλάά οούύττεε μμεεσσφφεεννδδόόννεεςς»»,, δδήήλλωωσσεε σσττοονν ρρααδδιιοοφφωωννιικκόό σσττααθθμμόό««ΒΒήήμμαα 9999,,55»» οο εεππιικκεεφφααλλήήςς ττήήςς εενν λλόόγγωω οομμάάδδααςς..ΒΒεεββααίίωωςς οοιι έέφφεεδδρροοιι αασσκκοούύννττααιι κκααιι μμεε ππρρααγγμμααττιικκάάόόππλλαα..

ΑΑννεεξξάάρρττηητταα ααππόό ττοο ππρροοφφίίλλ πποουυ ππααρροουυσσιιάάζζεειι ηηκκάάθθεε μμίίαα ααππόό ααυυττοούύ ττοουυ ττύύπποουυ ττιιςς οομμάάδδεεςς,, ααννεεξξάάρρττηηττααααππόό ττηη χχρρήήσσηη ήή όόχχιι όόππλλωωνν ––ππεερριισσσσόόττεερροο ήή λλιιγγόόττεερροο««ππρρααγγμμααττιικκώώνν––,, ααννεεξξάάρρττηητταα ααππόό ττοο γγεεγγοοννόόςς ττηηςςαανναακκοοίίννωωσσηηςς ττηηςς ««ππρροοσσωωρριιννήήςς αανναασσττοολλήήςς»»,, γγιιαακκάάπποοιιοο χχρροοννιικκόό δδιιάάσσττηημμαα,, ττηηςς δδρράάσσηηςς ττηηςς ««ΠΠααττρριιωωττιι--κκήήςς ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαακκήήςς»» ήή ττηηςς ««ααυυττοοδδιιάάλλυυσσηηςς ττηηςςΕΕλλλληηννιικκήήςς ΠΠοολλιιττοοφφυυλλαακκήήςς»»,, ««ωωςς έέννδδεειιξξηη δδιιααμμααρρ--ττυυρρίίααςς»» μμππρροοσσττάά σσττηη δδηημμοοσσιιοογγρρααφφιικκήή έέκκτταασσηη πποουυππήήρρεε ττοο θθέέμμαα μμεε ααυυττέέςς,, κκααιι ττοουυ πποοιιαα εείίννααιι ηη πποολλιιττιικκήήεεππιιλλοογγήή ττηηςς κκυυββέέρρννηησσηηςς κκααιι ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς σσττηησσηημμεερριιννήή σσυυγγκκυυρρίίαα,, φφααίίννεεττααιι κκααθθααρράά ηη ππρρόόθθεεσσήή ττοουυςςνναα σσττήήσσοουυνν κκααιι νναα οολλοοκκλληηρρώώσσοουυνν κκααιι ττέέττοοιιοουυ ττύύπποουυδδοομμέέςς.. ∆∆οομμέέςς πποουυ μμπποορρεείί νναα ααπποοττεελλέέσσοουυνν ««ππρροοδδρρόό--μμοουυςς»» άάλλλλωωνν,, μμεε ππιιοο ααπποοφφαασσιισσττιικκήή κκααιι εεππιιθθεεττιικκήήδδρράάσσηη ααππέέννααννττιι σσττοονν λλααόό,, όότταανν ηη ««κκρρίίσσιιμμηη σσττιιγγμμήή»»,,ττηηςς έέκκφφρραασσηηςς ττοουυ μμααζζιικκοούύ λλααϊϊκκοούύ κκιιννήήμμααττοοςς,, ττοοααππααιιττήήσσεειι!!

Ασκήσεις των λεγόμενων “ομάδων αυτοπροστασίας” στην ύπαιθρο

ΤΤΟΟΠΠΙΙΚΚΑΑ 55Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

για το φαινόμενο των «Πολι-τοφυλακών»…

Στη φυλακή για ένααποτύπωμα

Για ένα αποτύπωμα πουβρέθηκε στο σπίτι όπουκατοικούσε ο σκοτωμένοςΚούρδος, και όχι στο διαμέρι-σμα της Τριανδρίας στη Θεσ-σαλονίκη, στο όποιο έγινε ηέκρηξη στις 4 Οκτώβρη 2011και βρέθηκε ο οπλισμός,έστειλαν στη φυλακή τοντούρκο πολιτικό πρόσφυγαΝεβζάτ Καλαϊτζί, μέλος τηςΕπιτροπής για τους πολιτι-κούς κρατούμενους στηνΤουρκία και το Κουρδιστάν.Ο 53χρονος Νεβζάτ Καλαϊ-τζί, ο οποίος αντιμετωπίζεισοβαρά προβλήματα υγείαςεξαιτίας τού πολυετούςεγκλεισμού του στα διαβόηταλευκά κελιά των τουρκικώνφυλακών και εξαιτίας τηςπολυήμερης απεργίας πείναςκαι δίψας, συνελήφθη καιπροφυλακίστηκε με συνοπτι-κές διαδικασίες από τιςελληνικές αντιτρομοκρατι-κές αρχές στα τέλη του περα-σμένου Φλεβάρη. Στον 4οτακτικό ανακριτή, στονοποίο οδηγήθηκε, αρνήθηκετις κατηγορίες για συμμε-τοχή σε εγκληματική οργά-νωση και για προμήθεια καικατοχή οπλισμού και στουπόμνημα που κατέθεσεμεταξύ άλλων υπογράμμισεπως ουδέποτε βρέθηκαν δακ-τυλικά του αποτυπώματαστο υπόγειο διαμέρισμα τηςοδού Υψηλάντη, στην Τριαν-δρία, όπου σημειώθηκε ηέκρηξη. Αντιθέτως, όπωςαναφέρει, το σε βάρος τουένταλμα σύλληψης εκδόθηκεεπειδή κατά τις έρευνες τηςΑντιτρομοκρατικής Υπη-ρεσίας βρέθηκαν δύο απο-τυπώματά του σε άλλο δια-μέρισμα, επί της οδού Μια-ούλη, στην Τούμπα, όπουδιέμενε ο 32χρονος και όπουμετέβη ο ίδιος τον περασμέ-νο Σεπτέμβριο για να βοηθή-σει τον άντρα στη μετακόμι-ση που έκανε.

Σύμφωνα με όσα αναφέρον-ται στο υπόμνημα, ο 53χρο-νος πολιτικός πρόσφυγαςδιαμένει στη χώρα μας καιεργάζεται ως μικροπωλητής,ενώ έχει ζητήσει πολιτικόάσυλο από το 2006. Μάλιστα,όπως τονίζεται, η σύλληψήτου έγινε όταν πήγε στη∆ιεύθυνση Αλλοδαπών Θεσ-σαλονίκης για να ανανεώσειτο ειδικό δελτίο αιτούντοςπολιτικό άσυλο.

Θεσσαλονίκη

ΜΜ ε την πεποίθηση ότι δενθα αφήσουμε να μαςλιανίσουν και θα

ορθώσουμε το ανάστημά μαςστον μεσαίωνα που επιβάλλουν,η Πρωτοβουλία Αγώνα ∆υτικώνΣυνοικιών αντιστέκεται σταμνημόνια, τα χαράτσια και γενι-κά στις πολιτικές που αυξάνουντις ουρές των ανέργων και ισο-πεδώνουν κάθε εργασιακό, οικο-νομικό, πολιτικό, κοινωνικό μαςδικαίωμα. Έτσι, συνεχίζοντας τιςπαρεμβάσεις και δραστηριότητέςτης, η ΠΑ∆Σ πραγματοποίησεπαρέμβαση την Πέμπτη 15Μαρτίου (στο πλαίσιο μιαςευρύτερης καμπάνιας και άλλωνπρωτοβουλιών πανελλαδικά)στον ΟΑΕ∆ και στο ΙΚΑ Νεάπο-λης. Πρόκειται για το ξεκίνημασειράς παρεμβάσεων με θέμα ταεργασιακά δικαιώματα του λαούμας και την ανεργία.

Συνεχίζονται ακόμα οι πα-

ρεμβάσεις των αγωνιστών τηςπρωτοβουλίας σε όλες της διαδι-κασίες και διεργασίες που γίνον-ται από το ∆ίκτυο Πρωτοβου-λιών ενάντια στην κατασκευήτου ΣΜΑ στην Ευκαρπία. Η παρ-ουσία όλων μας στον χώροκατασκευής του ΣΜΑ, στις λαϊκέςσυνελεύσεις και στις άλλες δρα-στηριότητες είναι απαραίτητη. Οαγώνας βρίσκεται σε κομβικόσημείο, με την αντίδραση νασυνεχίζει την τρομοκρατία καιτους εκφοβισμούς, με κλήσεις σεπροανακριτικές εξετάσεις καιαγωγές αυτοφώρου από τη μιακαι τα τεστ ετοιμότητας τωναντανακλαστικών του ∆ικτύουαπό την άλλη. Όπως και να έχειτο ζήτημα, από τη μεριά του ∆ικ-τύου δεν υπάρχει καμία επανά-παυση και συνεχίζονται αμείωτατόσο η καθημερινή επιφυλακήστον χώρο εργασιών όσο και ηενημέρωση του κόσμου για το

μέγεθος του προβλήματος. ΗΠΑ∆Σ σε κάθε συντονιστικό τηςαναζητεί τους καλύτερους τρό-πους παρέμβασης και ανάδειξηςτου προβλήματος τόσο σε επίπε-δο γειτονιάς όσο και στον χώροτης Ευκαρπίας μέσα από τησυμμετοχή της στο ∆ίκτυο Πρω-τοβουλιών. Θεωρώντας το πρό-βλημα ως πρόβλημα όλων τωνδυτικών συνοικιών, δεν συμπα-ρίσταται αλλά συμμετέχει στοναγώνα, αποδεικνύοντας ότι όλοιμαζί αποδείξαμε ότι μπορούμε νατους φοβίσουμε και όλοι μαζίμπορούμε να αποδείξουμε ότιμπορούμε να τους νικήσουμε.

Ακόμη η Πρωτοβουλία απο-φάσισε τη συμμετοχή στις αγωνι-στικές κινητοποιήσεις του λαούενόψει της 25ης Μαρτίου, αντι-μετωπίζοντας πολιτικά τηνεπίκαιρη διεκδίκηση για εθνικήανεξαρτησία, διαδηλώνοντας καιδιατρανώνοντας τη θέληση του

λαού μας για «Ψωμί - δουλειά -λευτεριά». Αίτημα για το οποίο ολαός αγωνίστηκε και αγωνίζεταιαπό το 1821.

Τέλος η Πρωτοβουλία πραγ-ματοποίησε γλέντι αλληλεγγύηςκαι οικονομικής ενίσχυσης σεεργαζόμενους που βρίσκονται σεαπεργιακές κινητοποιήσεις, σεσυνεργασία με τις ΠρωτοβουλίεςΑντίστασης Ευόσμου, ΚατοίκωνΣυκεών, Κατοίκων Ωραιοκά-στρου ενάντια στα αντιλαϊκάμέτρα. Το γλέντι που πραγματο-ποιήθηκε στη Νεάπολη κράτησεμέχρι τις πρώτες πρωινές ώρεςκαι σημείωσε επιτυχία, προσθέ-τοντας ένα ακόμα συν στις προ-σπάθειες για κοινή δράση στηδυτική Θεσσαλονίκη. Σίγουρα οαγώνας όλων μας μπορεί νανικήσει γιατί είναι αγώναςδίκαιος και εμείς είμαστε διατι-θέμενοι να αποδείξουμε «τουλόγου το αληθές».

Πρωτοβουλία Αγώνα ∆υτικών Συνοικιών

ΤΤ ο σκηνικό μιας αναμενό-μενης, από καιρό,σκληρής αναμέτρησης

άρχισε να στήνεται από τηνΤρίτη 20 Μάρτη στην ορεινήΧαλκιδική, ανάμεσα στουςκατοίκους της περιοχής και στηνεταιρεία «Ελληνικός ΧρυσόςΑΕ», σχετικά με το σχέδιο εξό-ρυξης και επεξεργασίας των κοι-τασμάτων χρυσού. Ομάδα νυνκαι μελλοντικών εργαζόμενωνστην εταιρεία ελληνοκαναδικώνσυμφερόντων, στρατολογημέ-νων και καθοδηγούμενων απόδιοικητικά στελέχη της, επιτέθη-κε σε λιγοστούς κατοίκους,κυρίως γυναίκες, που περιφρου-ρούσαν στη θέση «Σκουριές»,την περιοχή στην οποία λίγοπριν αρχαιολόγοι και τεχνικοίείχαν επιχειρήσει να ξεκινήσουναρχαιολογικές εργασίες και εδα-φικές τομές. Οι εργασίες εντάσ-σονται στα σχέδια προετοιμασίαςγια την υλοποίηση της επέν-δυσης, απέναντι στην οποία ησυντριπτική πλειοψηφία τωνκατοίκων της Χαλκιδικής αντι-δρά και αγωνίζεται εδώ καικαιρό. Κατά τη διάρκεια τηςτραμπούκικης επίθεσης τραυ-ματίστηκαν αρκετοί κάτοικοι,μεταξύ των οποίων ένας σοβαρά,και καταστράφηκε μέρος τουφυλακίου που είχαν φτιάξει οιεπιτροπές αγώνα. Το γεγονόςαποτελεί την αρχή ενός σχεδίουτης εταιρείας για την τρομο-κράτηση των αγωνιζόμενωνκατοίκων και κάμψης τηςαντίστασής τους. Σχέδιο που έχειτην υποστήριξη μερίδας τωντοπικών αρχών (δήμαρχοςΠάχτας) και φυσικά των κυβερ-νήσεων και των κομμάτων πουστηρίζουν τις αρπακτικές πολυ-εθνικές και κάθε λογής επίδο-ξους που θέλουν να λεηλατή-

σουν. Η επίθεση κινητοποίησε τους

κατοίκους, που ήδη ετοιμάζουνμαζικές κινητοποιήσεις καιδηλώνουν αποφασισμένοι ναεμποδίσουν τα σχέδιαλεηλασίας, καταστροφής τηςπεριοχής. Ήδη ξεκίνησανκατάληψη στο δημαρχείο στηνΙερισσό και προγραμματίζουνεκδηλώσεις για αύριο, Κυριακή25 Μάρτη. Για την επίθεση πλή-θος κοινωνικών τοπικώνοργανώσεων έβγαλε ανα-κοινώσεις καταδίκης. Ανα-κοίνωση έβγαλε και το «Συντο-νιστικό Επιτροπών Αγώνα εναν-τίον των νέων μεταλλευτικώνδραστηριοτήτων και μεταλλουρ-γιών χρυσού» στην οποία καταγ-γέλλει στον λαό της Χαλκιδικήςαλλά και σε όλον τον ελληνικόλαό την απροκάλυπτα βάρβαρηεπίθεση που δέχτηκαν 30 κάτοι-κοι της περιοχής, οι μισές εκ τωνοποίων ήταν γυναίκες, τηνΤρίτη 20 Μαρτίου 2012, στη θέση«Σκουριές» του Κακκάβου από400 εργαζόμενους (τραμπού-κους) της εταιρείας «ΕλληνικόςΧρυσός ΑΕ», οι οποίοι κατέφθα-σαν με τα λεωφορεία της εταιρ-είας και φορούσαν τις φόρμες μετο λογότυπο της εταιρείας ώστενα μην υπάρχει αμφιβολία ότιείναι μισθοφόροι, με συνέπειατον τραυματισμό πολλών απότους κατοίκους - ο ένας μάλιστασοβαρά, ο οποίος ευτυχώςγλίτωσε τα χειρότερα, αν καινοσηλεύεται ακόμη. Καταγγέλ-λει την εταιρεία «ΕλληνικόςΧρυσός ΑΕ» συμφερόντων τηςελληνικής κατασκευαστικήςεταιρείας «Άκτωρ» και τηςκαναδικής Eldorado Gold ηοποία με τη στάση της δημιουρ-γεί στρατό μισθοφόρων στηνπεριοχή για να επιβάλει τα

σ υ μ φ έ ρ ο ν τ άτης απέναντιστα συμφέρον-τα χιλιάδωνάλλων κατοί-κων που βιοπο-ρίζονται απόεργασίες που θακαταστραφούναπό την ανά-πτυξη τωνμεταλλείων.

Καταγγέλ-λει τη στάσητης ΕλληνικήςΑστυνομίας, οια ξ ι ω μ α τ ι κ ο ίτης οποίας επι-βεβαίωναν ότιθα εμποδίσουντους μισθοφό-ρους της εται-ρείας ναπ λ η σ ι ά σ ο υ νστον χώρο πουβρίσκονταν οικάτοικοι, αλλάαντίθετα τουςεπέτρεψαν και εμπόδισαν τουςκατοίκους τής περιοχής που προ-σέτρεξαν προς βοήθεια ναπλησιάσουν. Την ώρα της επίθε-σης οι λιγοστοί αστυνομικοί πουβρίσκονταν εκεί παρέμειναν αμέ-τοχοι και δεν προστάτεψαν στοελάχιστο τους κατοίκους απότους τραμπουκισμούς.

Καταγγέλλει τον αντιδήμα-ρχο Αριστοτέλη, Μοσχόπουλο,τον πρόεδρο του τοπικούσυμβουλίου Στρατωνίου, Ζαγο-ράκη, και τον υποδιευθυντή της«Ελληνικός Χρυσός», Στούρνα,ως επικεφαλής των τραμπούκωνκαι ηθικούς αυτουργούς τωντραυματισμών.

Καταγγέλλει τον δήμαρχοΑριστοτέλη, Χρήστο Πάχτα, οοποίος λειτουργεί ως εκπρόσωπος

της εταιρείας ενάντια στη θέλησητων δημοτών που εκπροσωπεί.

Το Συντονιστικό ΕπιτροπώνΑγώνα εναντίον των νέωνμεταλλευτικών δραστηριοτήτωνκαι μεταλλουργιών χρυσού και ησυντριπτική πλειοψηφία τωνκατοίκων δηλώνουν πως θασυνεχίσουν να αντιστέκονταιστα σχέδια καταστροφής τής πε-ριοχής μας με όποιο πρόσφορομέσο διαθέτουν.

Ήδη το δημαρχείο του ∆ήμουΑριστοτέλη στην Ιερισσό τελείυπό κατάληψη και ο αγώνας θακλιμακωθεί.

Ανακοίνωση αλληλεγγύηςστον αγώνα των κατοίκων καικαταδίκης της επίθεσης έβγαλεκαι το ΚΚΕ(μ-λ).

Με τρομοκρατία αρχίζει το καταστροφικό κυνήγι του χρυσού

Χαλκιδική, τοποθεσία «Σκουριές»

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 24 Μάρτη 201266 Προλεταριακή Σημαία

Εργαζόμενοι στην Κόκα-Κόλα

Σ τις 15 Μάρτη η Πανελλαδική Ομο-σπονδία Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλω-μένων Ποτών παρουσίασε τη συμ-

φωνία στην οποία κατέληξε με τον Ομιλο 3ΕΨΙΛΟΝ, ανακοινώνοντας παράλληλα τηματαίωση απεργίας που είχε εξαγγελθεί γιατο επόμενο τριήμερο. Ο Ομιλος δεσμεύτηκεγια την άμεση παύση εισαγωγής προϊόντωναπό τη Βουλγαρία, για την επαναλειτουργίατης επιχείρησης στη Θεσσαλονίκη με όλουςτους εργαζόμενους και ότι δεν θα κάνειχρήση των νέων αντεργατικών νόμων πουορίζουν δραματική μείωση μισθών. Είχανπροηγηθεί 43 μέρες σκληρών απεργιακώνκινητοποιήσεων, όταν η διοίκηση της εται-ρείας είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της νακλείσει τη γραμμή παραγωγής των εργο-στασίων της σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια πρώτη επι-τυχία των εργαζομένων, που διασφάλισαν60 θέσεις εργασίας και τη διατήρηση τωνμισθών τους. Ωστόσο, τα προβλήματα παρα-μένουν. Η εργοδοσία της Κόκα-Κόλα 3Ε είχεπροχωρήσει όλο το προηγούμενο διάστημα(από το φθινόπωρο του 2011) σε εκατοντά-δες απολύσεις (περισσότερες από 300) σε όλατα εργοστάσια, μέσω «οικειοθελώναποχωρήσεων», με το δέλεαρ της διπλήςαποζημίωσης, κυρίως με εργαζόμενους απότον τομέα της παραγωγής. Οι περισσότεροιανταποκρίθηκαν είτε κάτω από το βάρος τήςέτσι κι αλλιώς απόλυσης είτε κάτω από τηναβεβαιότητα που τους δημιουργούσε η αδρά-νεια του σωματείου. (Το σωματείο τότεδήλωνε ότι δεν θα μπορούσε να παρέμβει,αφού δεν είχαν υπάρξει επίσημεςαπολύσεις).

Οι δυναμικές, περιφρουρημένες απεργια-

κές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν αρχές Φλε-βάρη, όταν οι απολύσεις άρχισαν να απει-λούν και τους τομείς της μεταφοράς και δια-νομής (οδηγούς, χειριστές κλαρκ), τα γρα-φεία για τις πωλήσεις και τους εργαζομένο-υς στις αποθήκες που ετοιμάζουν τις μικρέςπαραγγελίες (τα λεγόμενα ρετάλια).

Η απεργία και η σθεναρή περιφρούρησητων εργαζομένων, που εμπόδιζε τόσο ναβγαίνουν προϊόντα από τα εργοστάσια όσοκαι να τροφοδοτείται η αγορά με προϊόντααπό γειτονικές χώρες, με αποτέλεσμα νασημειώνονται σημαντικές ελλείψεις σταράφια των καταστημάτων, ανάγκασε τηνεργοδοσία σε υποχώρηση. Η επιτυχία τωνεργαζομένων στην 3ΕΨΙΛΟΝ κατέδειξε ότιενωμένοι και αποφασισμένοι οι εργαζόμε-νοι, με τη συμπαράσταση και την αλληλεγ-γύη και άλλων κλάδων, μπορούν να έχουνκαι νίκες.

Ωστόσο, η τακτική της διάσπασης καιτου τεμαχισμού των εργαζομένων σε υποο-μάδες, πολλές φορές και φαινομενικάαλληλοσυγκρουόμενες, προωθείται συστη-ματικά από την εργοδοσία σε όλους τουςεργασιακούς χώρους. Θα πρέπει με κάθετρόπο αυτές να αποκρουστούν και να ξεπερ-νιούνται στην προοπτική της ταξικής ενό-τητας και αλληλεγγύης. Και φυσικά καμιάεπανάπαυση δεν μπορεί να υπάρξει με τααφεντικά, τα οποία δεν διστάζουν να θυσιά-σουν την ανθρώπινη ζωή στο βωμό του κέρ-δους. Τραγικό παράδειγμα ο 41χρονοςεργάτης στο εργοστάσιο της Κόκα-Κόλα στοΒόλο, που ήρθε να προστεθεί στον ατέλειω-το κατάλογο των εργατών που βρήκαν τοθάνατο λόγω πλημμελών μέτρων ασφάλει-ας και προστασίας στους χώρους δουλειάς.

Υποχώρηση της εργοδοσίας;

Λάρισα

ΗΗ Ταξική Πορεία Οικοδομών Λάρισαςαπέδειξε για ακόμα μία φορά με τηνπαρουσία της στις εκλογές που πραγ-

ματοποιηθήκαν από 11 έως 17 Μάρτη ότι μετη σταθερή παρουσία της τα τελευταία χρό-νια στον χώρο της οικοδομής έχει κερδίσειτην εμπιστοσύνη των συναδέλφων. Ακόμακαι σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, με τηνανεργία να πλήττει βάναυσα τον χώρο τηςοικοδομής και τον κλάδο σε κατάσταση ανα-συγκρότησης, καταφέραμε να έχουμε μιααξιόλογη εκλογική παρουσία, διατηρώνταςτην έδρα στο συνδικάτο.

Βέβαια τίποτα από αυτά δεν έγινετυχαία. Ήταν αποτέλεσμα των κινήσεωνκαι των πρωτοβουλιών μας σε φλέγονταζητήματα του κλάδου, όπως η ανεργία καιτο μεταναστευτικό, αλλά και της συγκρο-τημένης και συνεχούς παρουσίας μας σεόλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις των τελευ-ταίων ετών.

Όμως, παρ' όλα τα θετικά για εμάς απο-τελέσματα των εκλογών, δεν μπορούμε ναείμαστε ικανοποιημένοι από αυτά, γιατίπέρα από τις έδρες και τα ποσοστά υπάρχεικαι το πολύ αρνητικό γεγονός τις μειωμένηςσυμμετοχής σε σχέση με τις προηγούμενεςεκλογές. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο σε εμάς ότιαπό εδώ και πέρα μπαίνει σαν κύριος στόχοςη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση τουκλάδου κόντρα σε λογικές ηττοπάθειας καιπαραίτησης. Τώρα είναι αναγκαίο όσο ποτέάλλοτε να συσπειρωθούμε προκειμένου νααντισταθούμε στην επίθεση που δεχόμαστε,

να δημιουργήσουμε ένα κίνημα υπεράσπι-σης των δικαιωμάτων μας και των δικαιω-μάτων όλου του λαού στην εργασία, στηνπερίθαλψη, στην ασφάλιση.

Εκλογές στους οικοδόμους

Μ ε διάταξη του δεύτερουμνημονίου της Τρόικαςκαταργήθηκαν οι Οργα-

νισμοί Εργατικής Κατοικίας καιΕστίας. Η δημιουργία της Εργατι-κής Εστίας είχε μια συγκεκριμένηστρατηγική επιδίωξη, αυτήν τουκρατικού ελέγχου του εργατικούσυνδικαλιστικού κινήματος, καισαν τέτοια λειτούργησε σχεδόν για75 χρόνια. Με δυο λόγια, να διαμο-ρφώσει έναν συνδικαλισμό εξαρ-τημένο και ελεγχόμενο από τουςεργοδότες και το κράτος. Αυτήήταν και η φιλοσοφία της Εργατι-κής Εστίας και η προοπτική της.Και το ερώτημα που γεννιέταιεύλογα στον καθένα είναι γιατί τοσύστημα καταργεί ένα θεσμό τονοποίο χρησιμοποιούσε για πολλέςδεκαετίες και μέχρι σήμερα για ναελέγχει το εργατικό συνδικαλι-στικό κίνημα. Η απάντηση βρίσκε-ται στην πορεία των εξελίξεωντων τελευταίων κυρίως δύο χρό-νων, στην όξυνση της ταξικήςπάλης, στις διαθέσεις των εργα-τικών μαζών για αντίσταση, στιςμεγάλες μαζικές και συγκλονιστι-κές απεργιακές διαδηλώσεις τωνδύο αυτών χρόνων και σε μιασειρά άλλους παράγοντες που θααναφερθούν στη συνέχεια. Για ναγίνει πιο κατανοητό το ζήτημα,είναι αναγκαία μια σύντομη ανα-φορά στην ιστορία και το ρόλο τηςΕργατικής Εστίας.

Καταρχήν να δούμε πώς δη-μιουργήθηκε από τον ΕλευθέριοΒενιζέλο, αλλά λειτούργησε απότον Μεταξά το 1937, οπότε καικαθιερώθηκε η εργοδοτική εισφο-ρά υπέρ της Εργατικής Εστίας. Στηδικτατορία του Μεταξά, τη θέσητου υφυπουργού Εργασίας ανα-λαμβάνει ο πρώην γραμματέας τηςΓΣΕΕ, Α. ∆ημητράτος. Σκοπός τουΜεταξά είναι ο απόλυτος έλεγχοςτων συνδικάτων από το κράτος καιοι πόροι της Εργατικής Εστίαςεισρέουν στα συνδικάτα που περ-νούν σε κρατικό έλεγχο. Ταυτό-χρονα, το φασιστικό καθεστώς γιανα διευκολύνει και πολιτικά τονέλεγχο των συνδικάτων αλλάζεικαι την ονομασία τους. Ετσι μετο-νομάζει τη ΓΣΕΕ σε ΕΣΕΕ, δηλαδήσε Εθνική ΣυνομοσπονδίαΕργατών Ελλάδος, ούτως ώστε ναφανούν οι εργαζόμενοι σαν νακάνουν εθνικό έργο και ότι είναιυποστηριχτές της κυβέρνησης.Κάτι ανάλογο γίνεται και με ταεργατικά κέντρα, που και αυτάμετονομάζονται σε εθνικά εργατι-κά κέντρα. Στόχος: η ενσωμάτωσητου συνδικαλιστικού κινήματοςστον κρατικό μηχανισμό. Ταυτό-χρονα πέρασε και μια σειρά απόθεσμικές αλλαγές στην κατεύθυ-νση ενίσχυσης της ενσωμάτωσης,όπως αναγκαστική χρηματοδό-τηση των συνδικαλιστικώνοργανώσεων απ’ όλους τουςεργαζόμενους (συνδικαλισμένουςκαι μη), επικουρική σύνταξη ορι-σμένων κατηγοριών συνδικαλι-στικών στελεχών, συμμετοχήσυνδικαλιστικών στελεχών σε διά-φορα όργανα της λεγόμενης κοι-νωνικής πολιτικής με παράλληληείσπραξη αποζημιώσεων για τησυμμετοχή τους. Αυτό ακριβώς –σε

πιο διευρυμένη μορφή- παρατη-ρούμε και σήμερα. Μια πορείανομιμοποίησης και αποδοχής απότους εργατοπατέρες της κρατικήςπαρέμβασης στα συνδικάτα καιενσωμάτωσής τους στους μηχανι-σμούς του κράτους. Οι πόροι τηςΕργατικής Εστίας στην 75χρονηδράση και πορεία της και η ίδια ηΕργατική Εστία ως θεσμός αποτέ-λεσαν το βασικό μοχλό κρατικήςπαρέμβασης ενάντια στην αυτό-νομη λειτουργία και δράση τουεργατικού συνδικαλιστικού κινή-ματος της χώρας. Από τα ταμείατης Εργατικής Εστίας χρηματοδο-τούνταν εκατοντάδες σωματεία-σφραγίδες και διάφορα αντιδρα-στικά και αντικομμουνιστικά μορ-φώματα μέχρι και τις αρχές τηςδεκαετίας του 1980. Ολες αυτές τιςδεκαετίες, με εξαίρεση το συνέδριοτης ΓΣΕΕ το 1948, αυτά τα σωμα-τεία φαντάσματα αλλά και μιασειρά άλλα αποτελούμενα απόαντιδραστικά στοιχεία κατόρθω-ναν να ελέγχουν τα ανώτερασυνδικαλιστικά όργανα, να δια-γράφουν τα αγωνιστικά και ταξικάσυνδικάτα, όπως τα «115», ναδημιουργούν καταστατικά με αντι-κομμουνιστικό περιεχόμενο κ.τ.λ.Να λοιπόν ποιος ήταν ο ρόλος καιη στρατηγική της ΕργατικήςΕστίας.

Σίγουρα στο πλαίσιο αυτού τουάρθρου δεν μπορεί να αναλυθείμια περίοδος δεκαετιών και μεπολλές ανακατατάξεις, εσωτερικέςκαι διεθνείς, που ακολούθησαν καιγι’ αυτό περιοριζόμαστε κυρίωςστο ρόλο που ανατέθηκε από τοσύστημα να παίξει η ΕργατικήΕστία ενάντια στο εργατικό συνδι-καλιστικό κίνημα.

Στο σημείο αυτό να πούμε πωςη αναφορά μας για την κρατικήπαρέμβαση στο συνδικαλιστικόκίνημα από το 1937 και μετά γίνε-ται με αφορμή το ρόλο που έρχεταινα παίξει η Εργατική Εστία ως κρα-τικός θεσμός και όχι ότι η κρατικήπαρέμβαση ξεκίνησε με τη δη-μιουργία αυτού του θεσμού. Πριναπό τη χρονική αναφορά πουκάναμε, το κράτος πάντα αντι-μετώπιζε τα συνδικάτα και τουςσυνδικαλιστές και γενικότερα ταμέλη τους με τον πιο βάναυσο καιβάρβαρο τρόπο. Χιλιάδες αγωνι-στές έχουν διωχτεί, εκτοπιστεί σεεξορίες, έχουν φυλακιστεί γιαμήνες και χρόνια, έχουν επίσηςδολοφονηθεί κ.λπ. ∆εν ήταν λίγεςοι φορές που, πριν από το συνέδριοτης ΓΣΕΕ, συνελάμβαναν ταξικούςσυνδικαλιστές και τους πήγαινανεξορία και τους άφηναν όταντελείωνε το συνέδριο. Η δουλειάτης ήδη είχε γίνει.

Νοιοποηση τουεργατοπατερισο

Μέχρι και τα πρώτα χρόνια τηςμεταπολίτευσης, οι εργατοπατέρεςδρούσαν παράνομα στο συνδικαλι-στικό κίνημα. Στην ουσία ήτανεγκάθετοι, χωρίς την ελάχιστηνομιμότητα. Παράδειγμα: Μετάτην επέμβαση των Αγγλων το∆εκέμβρη του 1944, οι τότε αρχέςδιόρισαν προσωρινή διοίκηση στη

Το τέλος της εργατικής εστίας, δεν θα σημάνει και το τέλος της κρατικής παρέμβασης στα Συνδικάτα

Αποτελέσματα

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 77Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

ΓΣΕΕ που απαρτιζόταν απόδωσίλογους και μεταξικούς. Στο 8οΣυνέδριο το 1946, οι δωσίλογοι δενπήραν μέρος και στο διάστημααυτό ανασυντάχθηκαν και έφτια-ξαν πλήθος σωματείων-σφρα-γίδων, αμφισβήτησαν το συνέδριοκαι κατάφεραν με παρέμβαση τηςκυβέρνησης να το ακυρώσουν. Οιδωσίλογοι είχαν την πλήρη στήρ-ιξη της κυβέρνησης και ταυτόχρο-να τις ανοιχτές παρεμβάσεις τωνΑμερικάνων για τον αποκλεισμότης Αριστεράς από τη διοίκηση τηςΓΣΕΕ. Αυτός ο κύκλος έκλεισε προ-σωρινά μετά το ιστορικό 9οΣυνέδριο του 1948. Θα λέγαμε πωςο κύκλος διορισμού των διοική-σεων της ΓΣΕΕ έκλεισε μετά τηνπρώτη τετραετία διακυβέρνησηςτης χώρας από το ΠΑΣΟΚ και τονΑ. Παπανδρέου. Στη διάρκειααυτής της τετραετίας, υπήρξαν δύοφορές -1982 και 1985- διορισμοίστη ΓΣΕΕ.

Οι τελευταίες τρεις δεκαετίεςχαρακτηρίζονται από τη μεγάληςδιάρκειας κρίση που ξέσπασε σταμέσα της δεκαετίας του ’70 και απότη στρατηγικού χαρακτήρα επίθε-ση του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίουκαι γενικότερα του συστήματοςενάντια στην εργατική τάξη καιτους λαούς. Επίθεση που μετά τιςκαταρρεύσεις ’89-91 πήρε ξέφρενοχαρακτήρα, καταργώντας βίαιακατακτήσεις πολλών δεκαετιών.Σημαδεύτηκε με την ήττα τουεργατικού και κομμουνιστικούκινήματος, συνεπώς και με τηναδυναμία του εργατικού και συνδι-καλιστικού κινήματος να αντι-σταθεί και να υπερασπίσει τιςκατακτήσεις του.

Η γραμμή που κυριαρχεί στηΓΣΕΕ και σε όλα τα ανώτερασυνδικαλιστικά όργανα είναι ηγραμμή της ταξικής συνεργασίας.Οι δυνάμεις αυτές αποδέχτηκανεπίσημα και ανοιχτά αυτή τηγραμμή σαν βασική μορφήεπίλυσης των προβλημάτων τωνεργαζομένων. Στο πλαίσιο αυτήςτης γραμμής έχουν υιοθετήσει καιεπίσημα, θεσμικά, τον λεγόμενοκοινωνικό διάλογο των εταίρων,όπως τον αποκαλούν. Βέβαια, σαναποτέλεσμα αυτής της γραμμής,όχι μόνο καμία επίλυση των εργα-τικών προβλημάτων δεν έχειγίνει αλλά αντίθετα έχουν χάσεισχεδόν όλα αυτά που είχανκατακτήσει με σκληρούς αγώνεςδεκαετιών. Ολες αυτές τις δεκα-ετίες, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕούτε ήθελαν ούτε μπορούσαν ναοργανώσουν την αντίσταση τωνεργαζομένων. Τα συμφέροντάτους, οικονομικά, κοινωνικά καιπολιτικά, είχαν και παραμένουννα έχουν ταυτιστεί με τα συμφέ-ροντα του κεφαλαίου. Ενα σημαν-τικό μέρος από τους πόρους τηςΕργατικής Εστίας διοχετεύεταιστις δευτεροβάθμιες και τριτοβά-θμιες συνδικαλιστικέςοργανώσεις. Ενας μεγάλοςαριθμός ανώτερων συνδικαλι-στικών στελεχών αμείβεται απόαυτούς τους πόρους, αφού ασκούνεπαγγελματική συνδικαλιστικήδράση. Ταυτόχρονα αμείβονταικαι από τη συμμετοχή τους σε διά-

φορες επιτροπές ή σε διάφοραδιοικητικά συμβούλια κ.τ.λ. ∆εκά-δες ανώτερα συνδικαλιστικά στε-λέχη κατά καιρούς και σε διάρκειακαταλαμβάνουν βουλευτικάαξιώματα, γίνονται υπουργοί,υφυπουργοί, γραμματείς υπουρ-γείων κ.τ.λ. Τους βλέπουμε κα-θημερινά στα τηλεοπτικά παρά-θυρα –πρώην πρόεδρος και γραμ-ματέας της ΓΣΕΕ– να υπερα-σπίζονται ανοιχτά το κεφάλαιο,να καταδικάζουν τις απεργίες, ναψηφίζουν χωρίς κανένα δισταγμόαντεργατικούς νόμους κ.ά.Βέβαια, η Βουλή δεν μπορεί να

χωρέσει το σύνολο των εργατοπα-τέρων. Αλλά το σύστημα τουςανταμείβει πλουσιοπάροχα. Ετσι,διορίζονται πρόεδροι, αντιπρόε-δροι και γενικότερα ανώτεραδιοικητικά στελέχη στους οργανι-σμούς των ∆ΕΚΟ όπως σε διοική-σεις ασφαλιστικών οργανισμών,ΙΚΑ κ.τ.λ., σε διοικήσεις δημόσιωννοσοκομείων, ακόμα και σε διοι-κήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων.ΑΑυυττόό ττοο σσττρρώώμμαα ττωωνν εερργγααττοοππαα--ττέέρρωωνν έέχχεειι ααπποοκκττήήσσεειι σσυυννεείίδδηησσηηττοουυ ρρόόλλοουυ ττοουυ κκααιι ττωωνν δδυυννααττοοττήή--ττωωνν νναα ζζεειι ππλλοουυσσιιοοππάάρροοχχαα,, μμεε δδυυοολλόόγγιιαα έέχχεειι σσυυννεείίδδηησσηη ττηηςς κκοοιιννωω--ννιικκήήςς ττοουυ θθέέσσηηςς πποουυ δδεενν ααππέέχχεειιααππόό ααυυττήήνν ττηηςς αασσττιικκήήςς ττάάξξηηςς.. ΚΚααιιμμπποορρεείί νναα εεξξαασσφφααλλίίσσεειι ααυυττάά ττααππρροοννόόμμιιαα μμόόννοο όότταανν υυππεερραασσππίίζζεε--ττααιι ττηηνν κκυυββεερρννηηττιικκήή πποολλιιττιικκήή κκααιιτταα σσυυμμφφέέρροονντταα ττηηςς αασσττιικκήήςς ττάάξξηηςς..

Αποτέλεσμα της κυριαρχίαςτου εργατοπατερισμού, δηλαδήτης γραμμής της ταξικής συνερ-γασίας και υποταγής, είναι η απο-γοήτευση των εργαζομένων και ηαπομάκρυνσή τους από τα συνδι-κάτα. Η συνδικαλιστική πυκνό-τητα και σε απόλυτους ρυθμούςμειώνεται αλλά και το μεγαλύτερομέρος των ψηφισάντων μελώνστις εκλογές των σωματείων είναιαποτέλεσμα πιέσεων τωνεπίσημων συνδικαλιστικών-κομ-ματικών παρατάξεων, όπως επίσηςκαι η μεγάλη διάρκεια της ψηφο-φορίας, π.χ. στο σωματείο τωνΟικοδόμων Αθήνας που ελέγχει τοΚΚΕ, οι εκλογές διεξάγονται επί 50

ημέρες, σε πολλά συνδικάταπηγαίνουν με την κάλπη στα εργο-στάσια, σε μεγάλα καταστήματακ.τ.λ.

Στην ουσία οι ανώτερες καιανώτατες συνδικαλιστικέςοργανώσεις είναι κρατικοδίαιτες,αφού το μεγαλύτερο μέρος τωνεσόδων τους προέρχεται από τηνΕργατική Εστία, από έναν θεσμόπου έχει ιδρύσει το κράτος για ναμπορεί να ελέγχει τα συνδικάταγια λογαριασμό της αστικήςτάξης.

Ας δούμε δύο οικονομικούςαπολογισμούς της ΓΣΕΕ που πα-

ρουσίασε 1) στο 22ο Συνέδριο του1983, και 2) στο 34ο Συνέδριο το2009.

Να λοιπόν ποια είναι η κατάν-τια των εργατοπατέρων. Σχεδόν τοσύνολο των εσόδων προέρχεταιαπό κρατικές επιχορηγήσεις. Αντί

τα συνδικάτα να στηρίζονται καιοικονομικά από τους εργαζόμε-νους που είναι μέλη τους,συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τοίδιο ισχύει και για τις ομοσπονδίεςκαι τα εργατικά κέντρα πουελέγχει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.

Βέβαια η ηγεσία του ΚΚΕ γιαόλα έχει μια «ταξική» απάντηση: ηεργοδοτική εισφορά –προς τηνΕργατική Εστία– είναι μέρος τηςαπλήρωτης δουλειάς των εργαζο-μένων. Πρόκειται για φτηνήδικαιολογία του ΚΚΕ. ∆ηλαδή,επειδή είναι μέρος της απλήρωτηςεργασίας, μπορεί το κεφάλαιο καιτο κράτος να καθορίσουν τα οικο-νομικά των συνδικάτων, συνεπώςκαι τη λειτουργία τους, την αμοι-βή των συνδικαλιστικών στε-λεχών κ.τ.λ. Μα και τα λεφτά πουέχουν οι κεφαλαιοκρατικές τράπε-ζες και συνολικά η περιουσία τουςπροέρχεται από την απλήρωτηδουλειά των εργαζομένων. Καιαποδέχονται οι κεφαλαιοκράτεςτην εργοδοτική εισφορά υπέρ τηςΕργατικής Εστίας για να ελέγξουντον εργατικό συνδικαλιστικόκίνημα, για να εξαγοράσουνσυνειδήσεις και με δυο λόγια γιανα διαμορφώσουν αυτή την αθλι-ότητα στις γραμμές του συνδικα-λιστικού κινήματος. Βέβαια, καιτο ίδιο το ΚΚΕ είναι κρατικοδίαιτο,όπως και τα αστικά κόμματα.Στους ετήσιους ισολογισμούς πουκάνει φαίνεται ξεκάθαρα πως τομεγαλύτερο μέρος των εσόδωντου προέρχεται από κρατικέςεπιχορηγήσεις - και μιλάμε γιαπολλά εκατομμύρια ετησίως. Καιαυτά μπορεί να ισχυριστεί ότι απο-τελούν μέρος της απλήρωτης δου-λειάς των εργαζομένων.

Το ζήτημα που τίθεται με τηνκατάργηση της Εργατικής Εστίαςκαι συνεπώς της χρηματοδότησηςτων ανώτερων συνδικαλιστικώνοργανώσεων και σε συνδυασμό με

την ουσιαστικά αφαίρεση τηςδυνατότητας της ΓΣΕΕ να υπογρά-φει συλλογικές συμβάσεις είναιζήτημα επιβίωσης της σημερινήςΓΣΕΕ. Το γεγονός αυτό μπορεί ναπροκαλέσει και να οξύνει τηνανάγκη για νέες μορφές οργάνω-σης των εργαζομένων που δεν θαείναι εύκολο να ελέγξει τοσύστημα. Αυτό είναι βέβαιο ότι θαήθελε να το αποφύγει και να τηςαναθέσει έστω και κάποιο ρόλογια να έχει λόγο ύπαρξης. Βέβαιαη επίθεση είναι ξέφρενη, ανελέη-τη θα λέγαμε και ανεξέλεγκτηπολλές φορές. Το κεφάλαιο είναιγεγονός πως εκμεταλλεύεται τηναδυναμία του κινήματος καικάνει επίδειξη δύναμης. Βλέπειταυτόχρονα πως και αυτή η ΓΣΕΕ,κάτω από την πίεση των εργαζο-μένων –και για να αποφύγει ταχειρότερα– υποχρεώνεται ναπροχωρεί σε γενικές απεργίες όλοκαι πιο συχνά και να δίνει τηδυνατότητα να διαδηλώνουν εκα-τοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απόάκρη σε άκρη της χώρας. Αυτή ηκατάσταση δεν φαίνεται αποδε-κτή από το σύστημα και τα μεγάλααφεντικά της Τρόικας. Ενδέχεταινα πιστεύουν πως για μεγάλο διά-στημα χωρίς τη ΓΣΕΕ οι εργαζόμε-νοι δεν θα μπορέσουν ναοργανώσουν και να συντονίσουναπεργιακές κινητοποιήσεις. Σεκάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοιέχουν επιτακτική την ανάγκη καιτο συμφέρον τους να αντισταθούνστην επίθεση και να οργανώσουναπό τα κάτω την πάλη τους. ΟΟιιδδιιααθθέέσσεειιςς ττωωνν εερργγααττιικκώώνν μμααζζώώννεείίννααιι οολλοοφφάάννεερρεεςς κκααιι έέχχοουυνν εεκκ--φφρραασσττεείί όόχχιι μμεε λλόόγγιιαα ααλλλλάά σσττηηννππρράάξξηη,, μμεε ττηη μμααζζιικκήή κκααιι ααγγωωννιισσττιι--κκήή ττοουυςς σσυυμμμμεεττοοχχήή.. ΗΗ ααννάάγγκκηη ννααφφττιιάάξξοουυνν τταα δδιικκάά ττοουυςς όόρργγααννααππάάλληηςς εείίννααιι οολλοοφφάάννεερρηη κκααιι ννααλλοοιιππόόνν πποούύ ββρρίίσσκκεεττααιι ηη ααππάάννττηησσηηττωωνν εερργγααζζοομμέέννωωνν..

Το τέλος της εργατικής εστίας, δεν θα σημάνει και το τέλος της κρατικής παρέμβασης στα Συνδικάτα

Οι εργαζόμενοι καταδικάζονται στη φτώχεια και η ΓΣΕΕ βγάζει… εγκυκλίους !

Α πέναντι στη λαίλαπα της επίθεσης οι εργα-τοπατέρες της διοίκησης της ΓΣΕΕ κυκλο-φόρησαν «επείγουσα εγκύκλιο» προς ομο-

σπονδίες και εργατικά κέντρα για να ενημε-ρώσουν για τις «νέες αντεργατικές διατάξεις γιατις ΣΣΕ». Και πού βρίσκεται το «επείγον» για τουςσυνδικαλιστές ΠΑΣΚΕ-∆ΑΚΕ; «Αμφισβητούμε τανέα μέτρα ως αντισυνταγματικά, αντίθετα με ∆ιεθ-νείς Συμβάσεις Εργασίας και το ευρωπαϊκό κοινωνικόκεκτημένο. Προσφεύγουμε στο Συμβούλιο της Επι-κρατείας διεκδικώντας την ακύρωσή τους. Κυρίωςόμως θα τις καταργήσουμε στην πράξη με τη συσπεί-ρωση των εργαζομένων στα συνδικάτα και τις αγω-νιστικές μας κινητοποιήσεις». Αυτή την περίοδο σεπολλούς κλάδους οι εκπρόσωποι των παρατάξεωντου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλι-σμού αυτό που κάνουν στην «πράξη», όπως λένε,είναι να μεθοδεύουν την υπογραφή ΣΣΕ με πετσό-κομμα μεροκάματων και μισθών για να… σωθεί οθεσμός των ΣΣΕ και να μη μετατραπούν σε ατομι-κές. Ενώ από την άλλη επαφίενται στο ΣΕΠΕ(Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) για να «περι-φρουρήσουν τα ελάχιστα ίχνη νομιμότητας που έχουναπομείνει, να αρνηθούν να εφαρμόσουν αντισυνταγ-

ματικές διατάξεις και να προβούν σε αυστηρούςελέγχους και επιβολή προστίμων σε εργοδότες πουπαραβιάζουν όρους ΣΣΕ που είναι σε ισχύ» (από τηνεπείγουσα εγκύκλιο της ΓΣΕΕ).

Είναι φανερό ότι η υποταγμένη ηγεσία τηςΓΣΕΕ «συντονίζεται» με το αστικό πολιτικόσύστημα που μπαίνοντας σε προεκλογική περίοδογια την «αναστήλωσή» του και τη νομιμοποίησητης αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής του επι-βάλλει το γκρέμισμα των δικαιωμάτων καικατακτήσεων του εργαζόμενου λαού. Οι εργαζό-μενοι όχι μόνο δεν έχουν να περιμένουν τίποτααπό τις… εγκυκλίους των εργατοπατέρων τηςηγεσίας της ΓΣΕΕ και την… προστασία του ΣΕΠΕ,αλλά πρέπει να αποκαλυφθεί ακόμα περισσότεροο ρόλος τους, να ξεπεραστεί και να απομονωθεί ηεπικίνδυνη πρακτική τους «να υπογραφούν πάσηθυσία ΣΣΕ». Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθεκλάδο, τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά, οι εργά-τες και όλοι οι εργαζόμενοι μπορούν με τη δικήτους οργάνωση, με συντονισμό, κοινή δράση καιαλληλεγγύη να οικοδομήσουν όρους κινήματοςπου θα ανατρέψει την εξαθλίωσή τους.

ΟΟΙΙΚΚΟΟΝΝΟΟΜΜΙΙΚΚΟΟΣΣ ΑΑΠΠΟΟΛΛΟΟΓΓΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ 2222οο σσυυννέέδδρριιοο από 1-1-1982 εώς 31-10-1983πραγματοποιηθέντα έσοδα Υπόλοιπο ταμείου προηγούμενης χρήσης 2.808.691 δρχ.Υπόλοιπο τραπεζικών λογαριασμών προηγούμενης χρήσης 42.206.783 δρχ.Επιχορηγήσεις Ο∆ΕΠΕΣ 57.229.167 δρχΕργατικής εστίας 141.661.881 δρχ.Τόκοι καταθέσεων 12.539.425 δρχ.Συνδρομές μελών οργανώσεων 80.412 δρχ.ΟΑΕ∆ 3.000.000 δρχ.Εγγραφή κέντρων και ομοσπονδιών 85.000 δρχ.∆ιάφορα έσοδα (σύνολο) 274.471.069 δρχ.

ΟΟΙΙΚΚΟΟΝΝΟΟΜΜΙΙΚΚΟΟΣΣ ΑΑΠΠΟΟΛΛΟΟΓΓΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ 3344οο σσυυννέέδδρριιοο 22000099 από 1-4-2007 εώς 31-12-2009πραγματοποιηθέντα έσοδα σσεε χχιιλλιιάάδδεεςς εευυρρώώEργατική εστία 20.250 Eπιχορηγήσεις από άλλες πηγές 189 Tόκοι καταθέσεων 612 Συνδρομές οργανώσεων μελών 231 Σύνολο εσόδων 21.273

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 24 Μάρτη 201288 Προλεταριακή Σημαία

Νοσοκομείο Κιλκίς

ΤΤ ο νοσοκομείο του Κιλκίς είναι ένααπό τα νοσοκομεία που έγιναν γνω-στά το τελευταίο διάστημα για τις

δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομέ-νων του, που διήρκησαν περίπου ένανμήνα.

Παρά τη μεγάλη επίθεση που έχει ξεκι-νήσει η κυβέρνηση στο δικαίωμα του λαούστη δωρεάν υγεία και τις τραγικές μειώσειςμισθών που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοιστα νοσοκομεία, οι αντιδράσεις πουεκδηλώθηκαν τους τελευταίους μήνες ήταναποσπασματικές και ανοργάνωτες. Ευθύνηβέβαια γι' αυτό έχουν οι συνδικαλιστικέςηγεσίες των ομοσπονδιών (ΠΟΕ∆ΗΝ καιΟΕΝΓΕ). Εξαίρεση σε αυτό το τοπίο αποτέλε-σαν κυρίως κάποια νοσοκομεία της επαρ-χίας (Ρέθυμνο, Κιλκίς, Κάρυστος κ.ά.) καικάποια νοσηλευτικά ιδρύματα με αντι-κείμενο την ψυχική υγεία που ομολογουμέ-νως έχει μπει ιδιαιτέρως στο στόχαστρο τωντροϊκανών και της κυβέρνησης.

Τι κοινό είχαν αυτά τα νοσοκομεία;Πρώτον, πρόκειται για νοσοκομεία πουπήγαιναν για κλείσιμο και αυτό κινητο-ποίησε όχι μόνο τους εργαζόμενους, αλλάκαι τον ντόπιο πληθυσμό, κυρίως στο Ρέ-θυμνο. ∆εύτερον, η πολιτική τής αδιοριστίαςσε συνδυασμό με τις συνταξιοδοτήσεις εντα-τικοποιούσε σε τέτοιον βαθμό τη δουλειάκαι δημιουργούσε ένα εκρηκτικό κλίμα. Στονοσοκομείο του Κιλκίς οι εργαζόμενοι έχον-τας ξεκινήσει επίσχεση εργασίας (300 καιπλέον από τους 650 συνολικά) από τις αρχέςΦλεβάρη προχώρησαν σε κατάληψη τηςδιοίκησης του νοσοκομείου στις 20 Φλε-βάρη, η οποία διήρκεσε τρεις εβδομάδες. Ηκατάληψη, που δεν ήταν συμβολική αλλάσυνεχής και ουσιαστική, είχε αποτέλεσμα τοπάγωμα αρκετών διαδικασιών του νοσοκο-μείου. Λύθηκε μόνο όταν η διοίκηση τουνοσοκομείου αποφάσισε να ποινικοποιήσειτους αγώνες στοχοποιώντας συγκεκριμέ-νους εργαζόμενους-«πρωτεργάτες» μέσωΕ∆Ε ή αποσπάσεων (αναισθησιολόγος απο-σπάστηκε για τρεις μήνες στο «Παπανικολά-ου» της Θεσσαλονίκης).

Οι εργαζόμενοι όλο αυτό το διάστημαεξυπηρετούσαν τον λαό του Κιλκίς δωρεάν,

μπλόκαραν τα ταμεία έτσι ώστε ο κόσμος ναμην πληρώνει τα 5 ευρώ που έχουν καθιε-ρωθεί για οποιαδήποτε εξέταση και προέ-βησαν σε κινητοποιήσεις από κοινού μετους κατοίκους (πραγματοποίησαν πορείαστην πόλη). Στο όλο εγχείρημα συμμετείχαναρκετοί γιατροί (τουλάχιστον αρκετοί πουζουν από τον μισθό τους) και μεγάλο κομ-μάτι των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι έκα-ναν συνελεύσεις πολύ τακτικά και αποφά-σιζαν για τη συνέχιση του αγώνα τους.

Η κινητοποίηση των εργαζομένων στοΚιλκίς αποτελεί παρακαταθήκη τόσο για τοπανελλήνιο υγειονομικό κίνημα όσο και γιατον ντόπιο πληθυσμό, ο οποίος αντιλαμ-βανόμενος την καταιγίδα που έρχεται στή-ριξε τους εργαζομένους στον αγώνα πουέδιναν. Γιατί σίγουρα όταν κινητοποιούνταιοι εργαζόμενοι των νοσοκομείωνπροκύπτει το εξής σοβαρό θέμα: «Και μετους ασθενείς τι θα γίνει;» Και σε αυτόυπάρχει απάντηση, αν οι εργαζόμενοι εντά-ξουν τις κινητοποιήσεις τους για τα μισθο-λογικά σε ένα συνολικότερο πολιτικόπλαίσιο που να αφορά όλες τις αλλαγές που

γίνονται στην υγεία. Τότε και ο λαός θαείναι μαζί τους.

Αρκετές προκηρύξεις που κυκλοφόρη-σαν στο διαδίκτυο –κάποιες εκ των οποίωνήταν και αποφάσεις των συνελεύσεων τουΚιλκίς– έκαναν λόγο για «αυτοδιαχείριση»,για «αυτοδιοίκηση» του νοσοκομείου απότους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικά γινό-ταν λόγος για διοίκηση του νοσοκομείουαπό τους εργαζόμενους χωρίς όμως «νααπαλλάσσεται το υπουργείο από τις οικονομι-κές του υποχρεώσεις ως προς την προμήθεια μευλικά και την πληρωμή των μισθών των εργα-ζομένων».

Το σκεπτικό των εργαζομένων πουσυνέταξαν το κείμενο έχει ακουστεί και σεάλλους εργασιακούς χώρους. Πρόκειται γιαμια λογική που οραματίζεται τη δημιουργίανησίδων αυτοδιαχείρισης ή οάσεων μέσαστο άγριο καπιταλιστικό αυτό σύστημα.Που προσπαθεί να δείξει στους εργαζόμε-νους ότι και μόνοι τους μπορούν πολύκαλύτερα να διοικήσουν ένα νοσηλευτικόίδρυμα, ένα εργοστάσιο, μια φοιτητικήλέσχη κ.λπ. Στην πραγματικότητα όμως

αυτό που δεν λέγεται στους εργαζόμενουςείναι ότι θα κληθούν να το λειτουργήσουνσε συνθήκες άγριου ανταγωνισμού. Και σεαυτές τις συνθήκες ποιος θα διαπραγματευ-θεί με τις φαρμακευτικές εταιρείες για ταυλικά, ποιος θα πληρώσει τους εργαζόμε-νους; Και αν απαιτούν από το υπουργείο νατο κάνει, τότε λογαριάζουν χωρίς τονξενοδόχο, γιατί το υπουργείο θα στείλειτους μισούς ή καθόλου προϋπολογισμούςκαι άντε βγάλ' τα πέρα μόνος σου. Τότε απόποιον θα τα ζητήσουν οι εργαζόμενοι; Απότους ασθενείς;

Τέτοιου είδους εγχειρήματα έγιναναρκετά στο παρελθόν όχι βέβαια σε νοσοκο-μεία, αλλά σε εργοστάσια και άλλους εργα-σιακούς χώρους στην Αργεντινή (έχει γίνειαναφορά στις στήλες αυτής της εφημερίδας)τα οποία κράτησαν για λίγο και μετά στα-μάτησαν. ∆εν μπόρεσαν να αντέξουν τονανταγωνισμό, αφού παρά το ότι οι εργαζό-μενοι-ιδιοκτήτες δούλευαν απίστευτεςώρες (πιο πολλές ακόμα και από όσεςδούλευαν πριν, με τους καπιταλιστικούςόρους λειτουργίας του εργοστασίου), δενμπορούσαν να επιβιώσουν.

Αυτά όλα λέγονται στη βάση μιας γόνι-μης κριτικής και πολιτικής αντιπαράθεσηςσε αυτές τις στιγμές που διάφοροι εργασια-κοί χώροι «πειραματίζονται» με διαφορετι-κές μορφές κινητοποίησης. Όσον αφοράτην αυτοδιαχείριση, το ζητούμενο δεν είναινα αναλάβουμε εμείς εθελοντικά τις παρ-οχές του κοινωνικού κράτους που διαλύε-ται, αλλά να τις διεκδικήσουμε πάλι γιατίείναι δικαιώματα και κατακτήσεις που μαςανήκουν. Η άποψη ότι το κίνημα θακαλύψει τις ανάγκες του λαού είναι λαθε-μένη και γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί ναγίνει σήμερα, παρά σε περιορισμένο αριθμό,και από την άλλη αποσπά δυνάμεις απόαυτό αδυνατίζοντας την κύρια πλευρά του,αυτή της οργάνωσης και του αγώνα. Τότεμόνο θα βάλουμε πρόβλημα στο σύστημα,όταν αναπτυχθεί και στον χώρο της υγείαςκίνημα που θα διεκδικήσει δωρεάν περίθαλ-ψη, αύξηση μισθών και στελέχωσης τωννοσοκομείων με προσωπικό.

ΚΚ..ΒΒ.

Οι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με τη διάλυση του συστήματος περίθαλψης

ΚΚΕ-ΠΑΜΕ:

Στήριξη της... επιχειρηματικής δραστηριότητας στην υγεία

ΕΕ ίναι γνωστή η άποψη-θέση του ΚΚΕκαι του ΠΑΜΕ περί «κατάργησης κάθεεπιχειρηματικής δραστηριότητας σε

υγεία-πρόνοια». Μάλιστα η τοποθέτησηαυτή προβάλλεται ως η κορωνίδα των από-ψεών τους και ως η διαχωριστική τομή«κυβερνητικών, εργοδοτικών και οπορτου-νιστών» στους συγκεκριμένους χώρους,τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικότομέα τής υγείας-πρόνοιας.

Ένα πρώτο ζήτημα αφορά το αν η συγκε-κριμένη θέση-αίτημα προβάλλεται ως στόχοςζύμωσης ή ως στόχος πάλης. Αν ισχύει τοπρώτο, πρόκειται για στρατηγικό στόχο πουλίγο ως πολύ αντιστοιχεί με αυτό που θαλέγαμε «κατάργηση του κεφαλαίου» στουςσυγκεκριμένους τομείς και προφανώς αφοράτο χρονικό διάστημα μετά την ανατροπή καιτην κατάληψη της εξουσίας από την εργατι-κή τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Φυσικά κάτιτέτοιο δεν θα αφορά μόνο τον τομέα τήςυγείας-πρόνοιας αλλά συνολικά το σύνολο

των δραστηριοτήτων και τομέων του γκρεμι-σμένου από την εξουσία του κεφαλαίου.

Αν τίθεται ως στόχος άμεσης-καθημερι-νής πάλης και μάλιστα με προοπτική κατά-κτησής του, το ερώτημα είναι ακόμα πιοαπλό. Υπάρχει το ενδεχόμενο να καταργη-θεί η δράση τού κεφαλαίου στους συγκεκρι-μένους τομείς μέσα στον καπιταλισμό; Καιπώς είναι δυνατόν να κυριαρχούν οι καπι-ταλιστικές σχέσεις παραγωγής στο σύνολοτης οικονομίας και της κοινωνίας και στουςτομείς της υγείας και της πρόνοιας να έχει«απαγορευτεί» η κεφαλαιοκρατική-μονο-πωλιακή λειτουργία;

Όσο και αν αναζητούμε απαντήσειςπάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα από στε-λέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, ακόμα περιμέ-νουμε. Προφανώς η θέση τους αυτή εντάσ-σεται στο πλέγμα ρεφορμιστικών αυτα-πατών (και –γιατί όχι;– απατών) που εξακο-λουθεί να καθορίζει τη λογική και τηνκίνηση των συγκεκριμένων πολιτικών-

συνδικαλιστικών φορέων. Αφορμή, ωστό-σο, γι' αυτό το σημείωμα δεν αποτέλεσεαυτή καθαυτή η θέση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕαλλά η εξοργιστική προβολή, επί εβδομάδεςκαι μήνες, σχετικής και μεγάλης χρονικήςδιάρκειας διαφήμισης από τον 902 TV. Ηεταιρεία «STIRIXIS ΥΓΕΙΑΣ» – προφανώςστο πλαίσιο της επιχειρηματικής της δρα-στηριότητας– μας καλεί από την πιο πάνωτηλεοπτική συχνότητα να αποκτήσουμε τηνετήσια κάρτα μέλους (είτε ατομική είτεοικογενειακή) με μικρό κόστος (100 έως 150ευρώ). Με την εν λόγω κάρτα «αποκτούμε»πρόσβαση σε δεκάδες ιατρικές και εργα-στηριακές «παροχές», σε «προνομιακέςτιμές». Σταματούμε εδώ (γιατί δεν έχεικανένα νόημα) με την πιο πάνω εταιρεία.Το πρόβλημα βρίσκεται στο ΚΚΕ και στοντηλεοπτικό σταθμό του.

Γνωρίζαμε από το παρελθόν ότι η ηγεσίατου Περισσού δεν έχει την παραμικρή ανα-στολή στο να λειτουργεί τις επιχειρήσεις

που ελέγχει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πουλειτουργούν οι χιλιάδες μεγάλες και μικρέςκαπιταλιστικές επιχειρήσεις. Η «διαφημιστι-κή» της συμπεριφορά δεν θα μπορούσε νααποτελεί εξαίρεση. Πρόκειται για μια ακόμη«απογείωση» στην επιχειρηματική δραστη-ριότητά της, με δύο πλευρές: και προβολήτης επιχειρηματικότητας στην υγεία-Πρό-νοια αλλά και «αποθέωση» της επιχειρημα-τικής λογικής και πρακτικής του 902 TV.

Πόση αξία έχει τελικά η «κατάργησηκάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας» πουευαγγελίζεται το ΚΚΕ, όταν συμβάλλει καιτο ίδιο στην προβολή της επιχειρηματικό-τητας και μάλιστα στους τομείς της υγείας-πρόνοιας που αφορούν κατ' εξοχήν κοινω-νικά αγαθά και όχι εμπορεύματα; Το μή-νυμα πάντως στέλνεται από σήμερα: τόσοπριν όσο και μετά τη «λαϊκή εξουσία καιλαϊκή οικονομία» υπάρχει και θα υπάρχειχώρος για το ξεδίπλωμα της επιχειρηματι-κής δραστηριότητας. Και ο νοών νοείτω

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 99Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

ΤΤ ο έχουμε γράψει και το έχουμε πειπολλές φορές, ότι η επίθεση όλωντων αντιδραστικών δυνάμεων του

συστήματος δεν έχει όρια, ούτε τέλος.Ασκείται συστηματικά εδώ και δεκαετίες,από τις αρχές της δεκαετίας τού '80, με κεν-τρικό στόχο την πλήρη ανατροπή των εργα-τικών-λαϊκών κατακτήσεων. Αυτή η εξόρ-μηση του κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο, σεΑνατολή και ∆ύση, έχει στοχεύσει στην απο-συγκρότηση της εργατικής τάξης. Όχι μόνογια λόγους οικονομικούς, αύξηση της κερ-δοφορίας, αλλά και για λόγους πολιτικούς,για λόγους κυριαρχίας. Με την αποσυγκρό-τηση της εργατικής τάξης επιδιώκεται τοσπάσιμο της ραχοκοκαλιάς του λαϊκούκινήματος έτσι ώστε να μην μπορέσει νααποτελέσει ξανά παράγοντα ανατροπής τουκαπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήμα-τος.

Η ψήφιση στη Βουλή του «μνημονίου 2»από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν∆, μαζί με τους πρό-θυμους κολαούζους τους, οι αποφάσεις τούυπουργικού συμβουλίου για το πετσόκομμαμεροκάματων, μισθών και συντάξεων, επι-δομάτων ανεργίας, η κατάργηση τωνσυλλογικών συμβάσεων, αποτελούν ένασυντριπτικό χτύπημα στην «καρδιά» τωνεργατικών δικαιωμάτων.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και «διευκρινι-στική» εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίαςόπου αποκαλύπτεται το μέγεθος των ανα-τροπών στα δικαιώματα και η βύθιση τουεπιπέδου ζωής για το σύνολο των εργαζόμε-νων.

Μείωση 22% για όλους και 32% για τουςνέους κάτω των 25 ετών του κατώτατουβασικού μισθού και ημερομίσθιου της εθνι-κής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας(ΕΓΣΣΕ) που υπέγραψαν η διοίκηση τηςΓΣΕΕ με ΣΕΒ και εμπόρους και ίσχυε από 15-7-2010. Ακόμη και αυτή η κατάπτυστησυλλογική σύμβαση τριετούς λιτότητας πουυπέγραψαν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίουμε την υποταγμένη ηγεσία των εργατοπα-τέρων ανατράπηκε με την απόφαση τουυπουργικού συμβουλίου της αντιδραστικήςσυγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν∆. Εδώ το αστικόκράτος και η κυβέρνησή του τελειώνει μετις φλυαρίες για τον απαιτούμενο σεβασμόστις αποφάσεις και στις συμφωνίες των«κοινωνικών εταίρων». Βέβαια η 6η Πράξητου υπουργικού συμβουλίου που δημο-σιεύθηκε στις 28 Φλεβάρη και ορίζει τουςόρους εφαρμογής ξεκαθαρίζει ότι «δεν απαι-τείται η σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων»για να ξεμπερδεύει με τις… συναινετικέςδιαδικασίες προηγούμενων αντεργατικώνκατασκευασμάτων. Και δίνει το ελεύθεροστην εργοδοσία να αποφασίσει για το ποσο-στό της μείωσης που θα κάνει με… όριο το22% «πέραν του οποίου η όποια συμφωνίαείναι άκυρη» όπως μας «διευκρινίζει» ηεγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας.

Η έναρξη ισχύος της αντεργατικής διά-ταξης ξεκινάει από 14-2-2012 και έχει ημε-ρομηνία λήξης… την «ολοκλήρωση του προ-γράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής σταπλαίσια του μηχανισμού στήριξης τωνΕΕ/ΕΚΤ/∆ΝΤ» όπως λέει η εγκύκλιος.

Το κατώτατο μεροκάματο γίνεται 26,18και ο μισθός 586,08 και για τους νέους κάτωτων 25 ετών γίνεται αντίστοιχα 22,83 και510,95. Τα επιδόματα που παραμένουν είναι5% για κάθε τριετία προϋπηρεσίας και 10%για τους έγγαμους Και για τους μαθητευό-μενους νέους, το εργατικό δυναμικό πουδουλεύει και σπουδάζει στις σχολές μαθη-τείας του ΟΑΕ∆, η αμοιβή τους πάει στο 68%του βασικού μεροκάματου και μισθού (17,80και 398,53 αντίστοιχα).

Είναι γεγονός ότι τα παραπάνω μεροκά-ματα και μισθοί σε πολλούς χώρους δουλει-άς έχουν επιβληθεί από καιρό, με τον εκβια-

σμό και την τρομοκρατία της απόλυσης.Κυρίως σε χώρους όπου δουλεύουν λίγοιεργαζόμενοι και δεν υπάρχει καμία ουσια-στική συνδικαλιστική συγκρότηση, τοπική ηκλαδική, και ο εργαζόμενος είναι μόνος τουαπέναντι στους εκφοβισμούς της εργο-δοσίας. Πολλές φορές με την επίσημη συνδι-καλιστική γραφειοκρατία να κάνει τα«στραβά μάτια» σε καταγγελίες με τοπρόσχημα των… δυσκολιών του εργοδότηκαι τη «διατήρηση των θέσεων απασχό-λησης», όπως λένε και οι εκπρόσωποι τηςτρόικας και του κεφαλαίου, σήμερα. Αλλάενώ τα μεροκάματα και οι μισθοί βυθίζο-νται, η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη με1.000 απολύσεις κάθε μέρα, σε όλη τη χώρα,για το 2011, κάνοντας θρύψαλα τα «επιχει-ρήματα» των εκπροσώπων του κεφαλαίουκαι των υποτακτικών τους.

Η επιβολή αυτή των μειώσεων στουςχώρους δουλειάς διαμόρφωσε και τουςόρους για τη γενίκευσή τους και τη «νομι-μοποίησή» τους από την κυβέρνηση αλλά ηνέα αυτή κατάσταση διαμορφώνει τουςγενικούς όρους τής απόλυτης εξαθλίωσηςτης εργατικής τάξης και των εργαζόμενωνμε την απότομη και βαθιά βύθιση της τιμήςπου μπορούν να «διαπραγματευτούν» τηνπώληση της εργατικής τους δύναμης καιτης εργασίας τους.

Η μείωση στα κατώτατα μεροκάματα καιμισθούς της ΕΓΣΣΕ δεν έγινε για ένα μερικόσύνολο εργαζόμενων που πληρώνεται μεαυτή τη σύμβαση αλλά για να καθορίσει στοπού θα πέσουν οι μισθοί και τα μεροκάματαμε την κατάργηση των κλαδικών συλλο-γικών συμβάσεων με βάση την απόφαση τηςκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν∆ και την πράξηνομοθετικού περιεχομένου του υπουργικούσυμβουλίου.

Με το άρθρο 2 όλες οι σ.σ. εργασίας πουβρίσκονται σε ισχύ είτε έχουν συμπληρώσει2 χρόνια από την ισχύ τους, μέχρι τις 14-2-2012, είτε όχι, έχουν ανώτατη ισχύ τρία χρό-νια… εκτός αν καταγγελθούν, από την εργο-δοσία φυσικά, οπότε παύουν να ισχύουν. Οισ.σ. εργασίας που έχουν λήξει ή καταγγελ-θεί συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι τις 14-5-2012 και «αν δεν συναφθεί νέα σ.σ.ε. για τουςήδη εργαζόμενους, παραμένουν σεβαστές καιισχυρές οι ατομικές συμβάσεις εργασίας πουέχουν ενσωματώσει στο περιεχόμενό τους τουςόρους αυτών των σ.σ.ε.», όπως λέει ηεγκύκλιος. Αυτό έχει σαν συνέπεια από τημία οι ήδη εργαζόμενοι να πηγαίνουν σεατομικές συμβάσεις που θα «διατηρούν»κάποια στοιχεία της σ.σ.ε., από την άλλη οινέοι εργαζόμενοι θα προσλαμβάνονται με«ατομικές συμφωνίες που αποτυπώνουν τηβούληση των μερών και πάντα εντός των νόμι-μων ορίων», όπως εξοργιστικά λέει το υπο-υργείο Εργασίας.

Ξεκαθαρίζοντας επίσης ότι «κατά τηνσύναψη νέας ή τροποποιημένης σύμβασηςεργασίας εργοδότες και εργαζόμενοι μπορούννα συμφωνήσουν αμοιβές τουλάχιστον στούψος των μισθών και ημερομισθίων της παρ.1του άρθρου 1 της παρούσης εγκυκλίου», δηλα-δή… στα 586 ευρώ μεικτά!

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι οιστόχοι της επίθεσης στην αμοιβή τωνεργαζόμενων δεν έχει όρια και ποσοστάμειώσεων σαν αυτά που λέει η κυβέρνηση ήη έκθεση της Τράπεζα της Ελλάδας αλλάαπροσδιόριστα. Θα εξαρτώνται από τις δια-θέσεις της εργοδοσίας αλλά και τους συσχε-τισμούς ανάμεσα σε αυτή και τους εργαζό-μενους που όλοι γνωρίζουμε πόσο δυσμε-νείς είναι αυτή την περίοδο μέσα στουςχώρους δουλειάς.

Η 6η Πράξη του υπουργικού συμβουλίουτης 28/2/2012 καταργεί τη μονομερή προ-σφυγή στη διαιτησία όταν αποτυγχάνουν οισυλλογικές διαπραγματεύσεις για υπογρα-

φή συλλογικών συμβάσεων και επιβάλλει ηπροσφυγή να γίνεται με κοινή συμφωνία«των μερών» (δηλαδή εργοδοσίας καιεργαζόμενων). Και δεν σταματά εδώ αλλάορίζει και τι θα λαμβάνει υπόψη του ο διαι-τητής για να βγάλει απόφαση, όπως τις«οικονομικές συνθήκες, την πρόοδο της αντα-γωνιστικότητας, τη μείωση του μοναδιαίουκόστους εργασίας στο πλαίσιο του μηχανισμούστήριξης ΕΕ/ΕΚΤ/∆ΝΤ…».

Και για να μη γίνει καμία «παρεξήγ-ηση», στο άρθρο 4 της αντεργατικής πράξηςτού υπουργικού συμβουλίου ξεκαθαρίζεταιότι «μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορ-φωθεί κάτω του 10% αναστέλλεται η εφαρμογήόρων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διαιτ-ητικών αποφάσεων, υπουργικών αποφάσεωνή διοικητικών πράξεων που προβλέπουναύξηση των αποδοχών των εργαζομένων».

Η κυβερνητική επίθεση δεν αφήνεικαμία αμφιβολία για τις προθέσεις της ναυποτάξει πλήρως τους εργαζόμενους στιςορέξεις του κεφαλαίου. Με το εκβιαστικόκαι τρομοκρατικό δίλημμα ότι θα έχει δου-λειά μόνο αυτός που θα πληρώνεται με με-ροκάματο και μισθό απόλυτης εξαθλίωσης.Και εδώ είναι σημαντικό να πούμε ότι εείίννααιιηη ππρρώώττηη φφοορράά,, μμεεττααπποολλεεμμιικκάά,, πποουυ κκιινν--δδυυννεεύύοουυνν οοιι μμιισσθθοοίί κκααιι τταα μμεερροοκκάάμμαατταα ννααππέέσσοουυνν κκάάττωω ααππόό ττοο σσττοοιιχχεειιώώδδεεςς εεππίίππεεδδοοσσυυννττήήρρηησσηηςς κκααιι ααννααππααρρααγγωωγγήήςς ττηηςς εερργγααττιι--κκήήςς δδύύννααμμηηςς,, σσήήμμεερραα.. Αυτό αποτελεί ένανέο στοιχείο κοινωνικής και φυσικής κατα-στροφής τής εργατικής δύναμης και τωνφορέων της, οδηγεί στην αποσυγκρότησητης τάξης μέσα από το βάθεμα της εξαθλίω-σης, τον κατακερματισμό και την εξα-τομίκευση.

Όσο και αν προσπαθούσαν να μαςπείσουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οιδημοσιολόγοι απολογητές του κεφαλαίουότι για τις αυξήσεις των αναγκαίων προϊόν-των και υπηρεσιών για τη συντήρηση τηςεργαζόμενης οικογένειας υπεύθυνη ήταν… ηαύξηση των μισθών, σήμερα αποδεικνύεταιότι αυτό είναι μία προπαγανδιστική απάτηγια να κρυφτεί η αλήθεια. Οι μισθοί, τα μερ-οκάματα και οι συντάξεις βυθίζονται, ενώπολλά είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκηςανατιμώνται (από εκεί και η συνεχής αύξησητου πληθωρισμού), αποδεικνύοντας ότι αυτόπου καθορίζει την τιμή τού κάθε εμπορεύμα-τος στον καπιταλισμό, ακόμα και της εργατι-κής δύναμης, είναι ««ηη εεξξοουυσσίίαα,, τταα όόρριιαα ττηηςςεεξξοουυσσίίααςς κκααιι οο χχααρραακκττήήρρααςς πποουυ έέχχοουυνν ττααόόρριιαα ααυυττάά»» των καπιταλιστών να επιβάλ-λουν τους όρους πώλησης και την απόσπασητου κέρδους. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν∆επιδιώκει μέσα από την αντεργατική νομο-θεσία να επιβάλει την πλήρη και χωρίς όριαεξουσία τού κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου,πάνω στους εργαζόμενους, με έναν απόλυτοχαρακτήρα. Μία πολιτική και ταξική κυριαρ-χία που θα καταδικάζει τη λαϊκή πλειοψηφίασε μία αβίωτη ζωή που θα εξαρτάται από-λυτα από τις ορέξεις τού κάθε αφέντη-εργοδότη απέναντι στον εργάτη-σκλάβο. Τααντεργατικά μέτρα αποδεικνύουν ότι η πάληγια αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματακαι στις συντάξεις που να ανταποκρίνονταιστο κόστος της ζωής είναι το εελλάάχχιισσττοο καθή-κον τής περιόδου για την υπεράσπιση τουδικαιώματος των εργαζομένων στην ίδιατην ζωή. Γιατί από την πάλη αυτή το μόνοπου κινδυνεύει είναι το ποσοστό κέρδους τουμονοπωλιακού κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι δεν θα παραδοθούν, θα αντισταθούν!

Η κυβερνητική επίθεση δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσειςτης να υποτάξει πλήρως τους εργαζόμενους στις ορέξεις του κεφα-

λαίου. Με το εκβιαστικό και τρομοκρατικό δίλημμα ότι θα έχει δουλειάμόνο αυτός που θα πληρώνεται με μεροκάματο και μισθό απόλυτης

εξαθλίωσης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ10 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Ηαρχηγική εμμονή, η φιλοδοξία,

αλλά και η αντοχή τής κατά βάση

μοναχικής του πορείας, ιδιαίτερα

τους σκληρούς δέκα τελευταίους μήνες,

κάνουν τον Βενιζέλο εκλεκτό των ΜΜΕ

και των κέντρων εξουσίας. Και αυτό όχι

μόνο στο να καταλάβει πανηγυρικά την

ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη δια-

τήρησή του σε βασικό ρόλο στη συνέχιση

της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης και μετά

τις εκλογές. Σε αντίθεση με τον βασικό του

συμπαίχτη στο πολιτικό σκηνικό που πάει

να στήσει το σύστημα, Αντ. Σαμαρά, ο

Βενιζέλος έχει δείξει ήδη αταλάντευτη επι-

μονή στη στήριξη της επίθεσης στον λαό

ρισκάροντας πράγματι, με απαρχή πέρυσι

τον Μάη, το πολιτικό του μέλλον.

Ο αυτοδημιούργητος της αστικής

πολιτικής χαίρει σήμερα της απλόχερης

στήριξης του συστήματος της εξάρτησης

και καταδυνάστευσης του λαού ακριβώς

γιατί με σταθερότητα, σοβαρότητα και

χωρίς καιροσκοπισμούς (παρά τις έκδη-

λες αρχηγικές του φιλοδοξίες χρόνια

τώρα) υπηρέτησε από κάθε θέση που βρέ-

θηκε το αστικό σύστημα της χώρας. Το

χειρότερο γι’ αυτόν τα τελευταία χρόνια

δεν ήταν ότι προσπάθησε σε δεύτερο

πλάνο, παρά τα φόντα του, με βάση το

βαρύ όνομα και τις υπερατλαντικές πλά-

τες του Γ. Παπανδρέου. Το χειρότερο

είναι πως τώρα που επιτέλους γίνεται

αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης,

όπως προτιμά να αναφέρει (αποφεύγο-

ντας τα σοσιαλιστικά των προκατόχων

του), έχουν ήδη στενέψει τα περάσματα.

Η χρεοκοπία

της σοσιαλδημοκρατίας

και η ρήξη του ΠΑΣΟΚ

με τα μεσοστρώματα

Ας έχουμε ξεκάθαρο πως οι όποιες

αντιγερμανικές κόντρες του Γάλλου

Ολάντ καμία σχέση δεν έχουν με παρέκ-

κλιση από τις πολιτικές λιτότητας, παρά

τη σοσιαλίζουσα φρασεολογία του. Πρό-

κειται απλά για σύγκρουση του γαλλικού

ιμπεριαλισμού και ενδεχόμενη αντεπίθε-

σή του απέναντι στη γερμανική κυριαρ-

χία στην Ευρώπη και τίποτα άλλο, που

άλλωστε δεν υιοθετείται μόνο από τον

Ολάντ στη Γαλλία.

Η εγχώρια επομένως φιλολογία περί

αλλαγής συσχετισμών και πλεύσης στην

Ευρώπη, που ακούγονται από τον ιστορι-

κό Πασόκο Παπουτσή, τους Κατσέλη-

Καστανίδη έως τη Δημοκρατική Αριστε-

ρά του Κουβέλη, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ

και αριστερότερα, είναι απλά στον αέρα.

Η πολυτέλεια για σοσιαλίζουσα έστω

φρασεολογία από δυνάμεις που θέλουν

να διαχειριστούν το σύστημα δεν υφίστα-

ται πλέον στη φάση που η στρατηγική

επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους

εργαζόμενους παίρνει αυτόν τον ξέφρενο

χαρακτήρα. Όπως εύστοχα και εμπερι-

στατωμένα εξηγεί ο Β. Σαμαράς σε πρό-

σφατο άρθρο του στο τεύχος της «Αντίθε-

σης» που κυκλοφορεί, οι τάσεις του κεφα-

λαίου της εποχής μας, παρά τις καταστρο-

φικές πλευρές τής ακατάσχετης επίθεσης

στις εξαρτημένες χώρες και στους λαούς,

δεν επιδέχεται εξορθολογισμό, τουλάχι-

στον όσο ο αντίπαλος δεν συνιστά υπο-

λογίσιμη απειλή…

Να γιατί ο Παπουτσής έφυγε νωρίς

και ενδέχεται να υπηρετήσει τελικά τον

δεξιό Βενιζέλο αρκούμενος το πολύ σε

ρόλο ήπιας υπεύθυνης εσωκομματικής

αντιπολίτευσης. Να γιατί, παρά την όχι

άσχημη εκκίνησή τους, οι Κατσέλη-

Καστανίδης δηλώνουν ότι θα είναι παρό-

ντες στις εξελίξεις και πριν και μετά τις

εκλογές, αφήνοντας ορθάνοικτο το ενδε-

χόμενο να μαζέψουν τους αντάρτες και

κάμποση διαμαρτυρία προεκλογική και

να επιστρέψουν δίπλα στον Παπουτσή

και υπό τον σωτήρα του έθνους Βενιζέλο…

Ένα ζήτημα βέβαια είναι τι θα κάνει

τους επόμενους μήνες ο βασικός σωτήρας

του έθνους, Γ. Παπανδρέου, πέρα από το

να παριστάνει τον ηγέτη της λεγόμενης

σοσιαλιστικής διεθνούς. Ίδωμεν. Εκείνο

όμως που είναι ήδη φανερό είναι η διάλυ-

ση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ και κυρίως σε

ό,τι αφορά τη σχέση του με τα μικροαστι-

κά στρώματα και την εξαφάνιση του

όποιου φιλολαϊκού του προφίλ.

Το λαϊκό μίσος για τους υπαίτιους των

μνημονίων και του ρημάγματος της χώρας

δεν αποκαθίσταται όσες παρελάσεις και

αν καταφέρουν να στήσουν οι άρχοντες

του έθνους. Όση ρητορική δεινότητα και

αν διαθέτει ο Βενιζέλος, μόνο προσωρινά

θα καταφέρει να εμφανίζεται με θράσος

και προκλητικότητα σαν σωτήρας της

χώρας και υπερασπιστής μάλιστα των

αδυνάτων με την αταλάντευτη στήριξή

του στην πολιτική των μνημονίων και της

εφαρμογής προεκλογικά και μετά της

βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.

Το σύστημα μήνες τώρα προσπαθεί

από τη μια να περάσει μνημόνια-εφαρμο-

στικούς-PSI και νέα δανειακή σύμβαση

και την ίδια ώρα να συμμορφώσει και

αναμορφώσει όλο το πολιτικό προσωπι-

κό με στόχο την παραπέρα συνέχιση και

κυρίως την επιβολή τής εφαρμογής το

αμέσως επόμενο διάστημα τής πολιτικής

τής βαθιάς φτώχειας στον λαό.

Η αντιδραστικοποίηση και ο εκφασι-

σμός βασικών πλευρών της δημόσιας

ζωής, το χτύπημα στην Αριστερά, στον

αγώνα και στο δικαίωμα του λαού στη

διαδήλωση και στην απεργία, έχουν

στόχο τη θωράκιση του συστήματος απέ-

ναντι στον εχθρό λαό με όρους ανοικτής

καταστολής. Αυτό όχι μόνο δεν φτάνει,

μα δεν είναι σίγουρο καθόλου πως μπορεί

για πολύ καιρό να υποτάξει τον λαό και

να τον κρατήσει στο περιθώριο. Βασικό

ζητούμενο επομένως μετά τη χρεοκοπία

της σοσιαλδημοκρατίας και του ιστορι-

κού ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας και παράλλη-

λα την αποστοίχιση των λαϊκών μαζών

και από τα δύο βασικά κόμματα του

συστήματος (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ) είναι το ξανα-

στήσιμο, έστω όπως όπως, πολιτικών

λύσεων για το επόμενο διάστημα.

Ισορροπίες

και προσανατολισμοί

στο πλαίσιο

του νέου συμβολαίου

Και βέβαια αυτές οι πολιτικές λύσεις

θα είναι υποχρεωμένες από την αρχή να

υπηρετήσουν μια βάρβαρη επίθεση στον

λαό που έχει δρόμο μπροστά της και αυτό

ανεξάρτητα αν και πόσο θα υπάρξουν

και πολιτικές ανάπτυξης, λεηλασίας του

πλούτου της χώρας ή ό,τι άλλο απ’ αυτά

που πρέπει να συμβούν για να υπηρετεί-

ται το χρέος και να εξευμενίζονται συνά-

μα οι ορέξεις του ντόπιου και ξένου

κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.

Παρά το απύθμενο θράσος τους, τόσο

ο Βενιζέλος όσο και όλοι οι σωτήρες της

χώρας, δεν μπορούν να κρύψουν πως η

καταστροφή και η ιμπεριαλιστική υπο-

δούλωση του λαού και της χώρας κάθε

άλλο παρά έχουν όρια. Ξέρουν ακόμη

πως είναι αναγκασμένοι να υποτάσσουν

τους προσανατολισμούς τους στο νέο,

ακόμη πιο ασφυκτικό πλαίσιο εξάρτησης

και να ισορροπούν διαρκώς στο τεντωμέ-

νο σκοινί του ιμπεριαλιστικού ανταγωνι-

σμού. Γιατί σίγουρα στη βάση του παλιού

συμβολαίου μεταξύ των ιμπεριαλιστών

των ΗΠΑ και της ΕΕ που υπάρχει μετά το

1974, αλλά και στη βάση των νέων δεδο-

μένων που δημιουργούν τα μνημόνια, οι

νέες δανειακές συμβάσεις και οι επιτρο-

πείες τής τρόικας, διαμορφώνεται ήδη ένα

νέο συμβόλαιο για τον πιο σφιχτό έλεγχο

της χώρας από κάθε άποψη. Και αυτή την

πραγματικότητα, όπως τονίζουμε συνε-

χώς, η αστική τάξη της χώρας όχι μόνο την

αποδέχεται στο σύνολό της, αλλά δεν δια-

νοείται καν κάτι διαφορετικό. Ταυτόχρο-

να έχει να αντιμετωπίσει κρίσιμες γεωπο-

λιτικές αλλαγές στην περιοχή, ενώ είναι

φανερό πως στο όποιο νέο συμβόλαιο θα

επιδρά συνεχώς ο ευρύτερος ιμπεριαλιστι-

κός ανταγωνισμός.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και

αυτό δεν αφορά μόνο τον Βενιζέλο. Άλλω-

στε αυτός που φαίνεται να φτάνει στην

πηγή της πρωθυπουργίας χωρίς να είναι

σίγουρο πως θα κυβερνήσει είναι ο Σαμα-

ράς. Αν το θέλει βέβαια κιόλας σε τέτοιες

συνθήκες. Ο Βενιζέλος όμως έχει ήδη απο-

δείξει πως και πρόθυμος είναι και δεν τα

πήγε και άσχημα σε ρόλο αντιπροέδρου

της κυβέρνησης αλλά και βασικού πολιτι-

κού παράγοντα στήριξης της επίθεσης.

Το στοίχημα του Βενιζέλου

Η αποφασιστικότητά του σε συνδυα-

σμό με τις φιλοδοξίες τού ανδρός καθι-

στούν αυτή τη στιγμή τον νέο ηγέτη του

ΠΑΣΟΚ σημαντικό παράγοντα για τη

συνέχιση της επίθεσης και ίσως αποδειχτεί

και ικανός να προσαρμοστεί (εκτός βέβαια

απρόβλεπτων οξύνσεων) στο υπό διαμόρ-

φωση νέο συμβόλαιο. Όμως υπάρχουν ήδη

κάποια σημαντικά ερωτήματα που μένει

να απαντηθούν. Και αυτά με δυο λόγια

έχουν να κάνουν με το ζήτημα του λαού

και πώς θα αποδεχθεί τον πολλά υποσχό-

μενο (στο σύστημα) σωτήρα του ο οποίος

καλά τα πήγε με το όλον ΠΑΣΟΚ δίπλα

στον Γ. Α. Παπανδρέου και τον Παπαδή-

μο μέχρι τώρα. Αλλά σίγουρα τα δύσκολα

είναι μπροστά. Ένα πρώτο ζήτημα είναι η

εκλογική συμπεριφορά του λαού που όπως

και αν πειθαναγκαστεί να συγκρατήσει

από τη διάλυση τα λεγόμενα μεγάλα κόμ-

ματα ωστόσο είναι φανερό πως και αυτή η

συμπεριφορά του λαού σε αυτές τις εκλο-

γές δεν θα είναι η συνηθισμένη. Σε αυτό το

επίπεδο αλλά και στο μετά των εκλογών,

κρίσιμο χαρακτήρα αποκτούν οι χειρισμοί

Βενιζέλου γύρω από το ζήτημα της ενότη-

τας του όλου ΠΑΣΟΚ, που λέει μάλιστα

ότι την εννοεί.

Σε αυτή τη φάση αναβάλλει αποφά-

σεις για επανένταξη αυτών που καταψή-

φισαν το μνημόνιο, δεχόμενος και την

πίεση των άλλων στρατηγών της αντιλαϊ-

κής επίθεσης (Λοβέρδος, Διαμαντοπού-

λου). Όμως το κόμμα Κατσέλη είναι ανοι-

κτό για υποψηφιότητες, με βάσιμη την

πιθανότητα εκλογής, όπως και αυτό του

Κουβέλη. Άλλωστε και τα δύο αυτά κόμ-

ματα στον εκλογικό εκβιασμό «ναι ή όχι

στην ΕΕ και στο ευρώ» απαντούν με

σαφήνεια. Είναι ήδη ένα θέμα λοιπόν αν

το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ιδιαίτερα αν

μιλάμε για το όλον ΠΑΣΟΚ.

Κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα θα

βλέπουμε συνεχώς τόσο πριν όσο και μετά

τις εκλογές, όπου όμως καθοριστικό

πλέον θα είναι και το εκλογικό αποτέλε-

σμα. Εδώ λοιπόν ήδη ο πολύς Βενιζέλος

καλείται να δοκιμαστεί όχι μόνο σαν

αντιπρόεδρος, αλλά και σαν πρόεδρος

έστω του όποιου ΠΑΣΟΚ και σίγουρα τα

δύσκολα έρχονται μετά τις εκλογές…

Συνέχεια στη σελ. 14

Ο Βενιζέλος έγινε αρχηγός

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Ηένταση της επίθεσης ενάντια στο λαό και τοβάθεμα της εξάρτησης αποτελούν τη μόνη διέ-ξοδο για την άρχουσα τάξη και το πολιτικό τους

προσωπικό (παλιό και «νέο»), ώστε να παραμείνουνστο ευρωπαϊκό οικοδόμημα της ΕΕ και ταυτόχρονα νασυνεχίσουν να αποτελούν πυλώνα της αμερικανικήςιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή.

Παρά τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού προσωπι-κού αλλά και τη συνολική αμφισβήτηση του λαού απέ-ναντι τους που εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία, κανένατμήμα αυτού του χώρου και αυτής της τάξης δεν είναιδιατεθειμένο να ξεκόψει από τη βασική στρατηγική τηςεπίθεσης στο λαό και της έντασης της εξάρτησης απότους ιμπεριαλιστές.

Η επίθεση, λοιπόν, του συστήματος δεν έχει προ-σωρινό χαρακτήρα. Δεν είναι μια παρένθεση που θατην διαδεχθούν η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. Η επίθε-ση αυτή επιδιώκει να διαμορφώσει τους όρους τηςζωής μας για τα επόμενα χρόνια. Δεν έχει όρια που ναεξαρτώνται από διεργασίες και ανακατατάξεις στοπλαίσιο του συστήματος.

Το μόνο όριο που μπορεί να συναντήσει είναι το τεί-χος που μπορεί να ορθώσει το μέτωπο πάλης των λαϊ-κών δυνάμεων. Γίνεται καθαρό ότι η οικοδόμησηαυτού του μετώπου πάλης είναι σήμερα η άμεση προ-τεραιότητα και αποτελεί όρο υπεράσπισης του δικαιώ-ματος του λαού μας να ζήσει. Στην κατεύθυνση οικο-δόμησης αυτού του μετώπου πρέπει να στοχεύσουν οιπιο επίμονες, συνεχείς, σοβαρές και αποφασιστικέςπροσπάθειές μας.

Από το 2003 το ΚΚΕ(μ-λ) επιχείρησε να μορφοποιή-σει και να επεξεργαστεί την κατεύθυνση αυτή με τηνοποία αν και κινείται πιο συστηματικά από τότε. Η πρό-τασή μας απευθυνόταν στα κοινωνικά λαϊκά στρώμα-τα, αυτά που σε μια πορεία μπορούν να συνενώσουντις κινήσεις τους και τα πυρά τους προκειμένου νααντισταθούν και να ανατρέψουν την επίθεση.

Η πρότασή μας αυτή δεν προχώρησε αν και ήταναντικειμενικά αναγκαία. Αν εξαιρέσουμε τις δυνάμειςκαι την επιρροή του ΚΚΕ(μ-λ) καμιά άλλη, μικρότερη ήμεγαλύτερη συλλογικότητα δεν ανταποκρίθηκε σε αυτότο καθήκον. Για χρόνια εισπράτταμε την απάντηση ότιείχαν «άλλες προτεραιότητες». Η πρόταση του μετώ-που φαινόταν ανεπαρκής, αμυντική, χωρίς πολιτικόστίγμα κ.λπ.. Ήταν, βλέπετε, σε εξέλιξη τα μεγαλεπή-βολα σχέδια για «λαϊκή εξουσία», για «μεγάλη Αριστε-ρά», για «πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», για«ενότητα των ομοϊδεατών».

Την τελευταία περίοδο, με την άγρια επίθεση τουιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος να βρίσκε-ται σε πλήρη εξέλιξη και να τσακίζει κόκαλα, είμαστεμάρτυρες της έντασης των λαϊκών αντιστάσεων που σεορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένες.Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται σαφές ότι αυτές οι αντι-στάσεις βρίσκονται κάτω από τις απαιτήσεις. Ανα-γνωρίζεται η ανάγκη ότι πρέπει να συγκροτηθούν λαϊ-κές μορφές οργάνωσης ανεξάρτητες από το κράτοςπου να ευνοήσουν την αντίσταση στην κατεύθυνσηανατροπής της πολιτικής συστήματος.

Από τα πράγματα, κι όχι σαν πραγματική πολιτικήεπιλογή δυνάμεων της Αριστεράς, προκύπτει η ανα-γκαιότητα που αναδεικνύει η εξέλιξη της ταξικήςπάλης. Της δημιουργίας μετώπου που θα συνενώσειευρύτερα λαϊκά στρώματα, δυνάμεις και συλλογικότη-τες, αγωνιστές και θα δώσει πραγματική διέξοδο στιςλαϊκές αντιστάσεις.

Αυτή η θετική εξέλιξη, αναμφίβολα, αποτελεί έκφρα-ση της όξυνσης της ταξικής πάλης και των μεγάλων πιέ-σεων που αυτή δημιουργεί σε αγωνιστές και συλλογικέςπροσπάθειες. Είναι, όμως, και προϊόν της ήττας τουκομμουνιστικού κινήματος και της πολιτικοιδεολογικήςαποσυγκρότησης των μαζών που ακολούθησε. Είναισημάδι της ουσιαστικής ανυπαρξίας συνδικαλιστικούεργατικού κινήματος και βέβαια, για όποιον θέλει να τοβλέπει, είναι παράγωγο της αδυναμίας κάλυψης τουτεράστιου κενού από τα διάφορα «ενωτικά» εγχειρήμα-τα που σχεδιάστηκαν τα τελευταία χρόνια.

Αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες και χωρίς έπαρσηγια την επιβεβαίωση της βασικής μας κατεύθυνσης εδώκαι μια δεκαετία, το φθινόπωρο του 2011 διατυπώσα-με -προσαρμοσμένη στην τωρινή φάση της ταξικήςπάλης- στην κοινωνία, στις δυνάμεις της Αριστεράς καιτους αγωνιστές την πρόταση «Μετωπικού συντονισμού,διαλόγου, κοινής δράσης και αγώνα».

Η πρότασή μας είναι καθαρή και σαφής και αφοράστη συγκρότηση ενός μόνιμου μετώπου συντονισμού

κοινής δράσης και μαζικού αγώνα που έχει σα βάσηαναφοράς της την ανάγκη και τη δυνατότητα του λαούμας να παλέψει μαζικά ενάντια στην καπιταλιστικήβαρβαρότητα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξάρ-τηση της χώρας στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις.

Η βάση της πρότασής μας είναι η συγκρότηση απότην αρχή της πολιτικής κατεύθυνσης ότι είναι αγεφύ-ρωτες οι αντιθέσεις του λαού με το κεφάλαιο και τονιμπεριαλισμό, με το κράτος και τα κόμματα του συστή-ματος.

Εκτιμούμε πως πρέπει να ενισχυθεί η αντιϊμπεριαλι-στική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και η διεθνιστικήαλληλεγγύη μέσα στο λαό και το λαϊκό κίνημα, να ενι-σχυθεί και να κάνει βήματα η θέση για τη συγκρότησητου μετώπου πάλης με όλους τους λαούς και κυρίωςτης περιοχής μας.

Η πρότασή μας θεωρεί άμεση αναγκαιότητα τηνανάδειξη ενός πλαισίου στόχων πάλης για την ανατρο-πή της επίθεσης και για τη συνολική αντιπαράθεσηστον ιμπεριαλισμό και σε όλους τους μηχανισμούς πουεπιβάλλουν και διευρύνουν την εξάρτηση και την υπο-δούλωση της χώρας (ΝΑΤΟ,ΕΕ, βάσεις) και στα ντόπιαστηρίγματά του.

Η πρότασή μας στηρίζεται στην πεποίθηση ότι τοδυνάμωμα αυτής της κατεύθυνσης στην εργατική τάξητης χώρας, τους έλληνες και μετανάστες εργάτες καισυνολικά στο λαό και τη νεολαία υπηρετεί την ανασύν-θεση και την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος.Ανασύνθεση και ανασυγκρότηση σε ιδεολογική καιπολιτική βάση συνολικής αντιπαράθεσης με το σύστη-μα, έτσι που να συγκροτηθούν σε μια πορεία οι όροιτης επαναστατικής προοπτικής.

Στην πρότασή μας ανταποκρίθηκε θετικά το ΜΛ-ΚΚΕ, συλλογικότητες και ανέντακτοι αγωνιστές.

Μια πρώτη μορφοποίηση της πρωτοβουλίας είναι τοκοινό κείμενο όπως διαμορφώθηκε από το ΚΚΕ(μ-λ) καιτο ΜΛ-ΚΚΕ. Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στο διαδίκτυοκαι παρατίθεται στις επόμενες σελίδες αυτού του φύλ-λου (12-13) όπως και η κοινή ανακοίνωση Τύπου τωνδύο οργανώσεων.

Στις 2 του Απριλίου θα πραγματοποιηθεί η πρώτηεκδήλωση-παρουσίαση της Πρωτοβουλίας στην Αθήνα.Θεωρούμε πως αυτό το βήμα είναι θετικό. Καθοριστι-κός παράγοντας για να προχωρήσει και να διευρυνθείη πρότασή μας είναι η δική μας αποφασιστική στάσηκαι πάλη.

Πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας την Πρωτοβου-λία στις πόλεις, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές,τη νεολαία και να συμβάλλουμε αποφασιστικά στηδημιουργία των θετικών δεδομένων ώστε η Πρωτο-βουλία να συνδεθεί και να σχετιστεί με σχήματα καισυλλογικότητες και λαϊκούς αγωνιστές. Είναι αναγκαι-ότητα να σχεδιαστούν τα βήματα που μπορούν κατάπερίπτωση να γίνουν ώστε να διαμορφωθεί ένα πρώτοσύνολο δεδομένων δικτύωσης και υπόσταση της Πρω-τοβουλίας. Χωρίς μια τέτοια δράση δεν μπορεί ναγίνουν βήματα στην εξέλιξη της Πρωτοβουλίας.

Στις προθέσεις μας είναι να συνδεθούμε με τις αυξη-μένες πολιτικές και κινηματικές ανάγκες της περιόδου.Θέλουμε οι διαδικασίες συζήτησης και συνδιαμόρφω-σης να γίνονται ανοικτά και δημοσίως.

Η πρωτοβουλία μας δενυποκαθιστά αλλά ευνοείτις από τα «κάτω» πρωτο-βουλίες και θα επιδιώξεινα βρίσκεται σε διαδραστι-κή σχέση με αυτές.

Συνεπώς, η κατ’ αρχήνμορφοποίηση της πρότα-σης πρέπει να είναι διαρ-κώς ανοικτή στη δυναμικήπου θα διαμορφώνει τοκίνημα και η ταξική πάληκαι σε κάθε περίπτωση τοκυρίαρχο χαρακτηριστικότης, το οξυγόνο της θαείναι η συμβολή της σταπραγματικά βήματα τουκινήματος και της λαϊκήςπάλης.

Είμαστε στο ξεκίνημαενός δύσκολου αλλά κιελπιδοφόρου δρόμου τονοποίο καλούμαστε να υπη-ρετήσουμε με όλες μας τιςδυνάμεις. Δεν είναι δρό-μος χωρίς εμπόδια.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να περιφρουρήσουμε τηνπρωτοβουλία από τους καλοθελητές που θα σπεύσουννα δηλώσουν ότι είναι εκλογικού χαρακτήρα με όριοτις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Δεν σκεφτόμα-στε με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονται όσοι ανέχονταιτα σχήματα τους να είναι κατακερματισμένα στις περιό-δους όξυνσης της ταξικής πάλης και των αντιστάσεωντου λαού και να τα ρετουσάρουν με μπόλικη ενωτικήπούδρα πριν την εκλογική διαδικασία.

Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με απόψεις που θα χρεώ-σουν στην πρωτοβουλία μας την αναπαραγωγή τουιστορικού μ-λ ρεύματος. Δεν είναι στις προθέσεις μαςκαι το πρώτο γραπτό ντοκουμέντο της Πρωτοβουλίαςσυνηγορεί σε αυτό. Στον αντίποδα, θα λέγαμε ότι ημετωπική πρόταση συνεργασίας που διατυπώνουμεθέλουμε να αντιπαρατεθεί στην πολιτική όσμωση τωνσημερινών ρευμάτων που είναι γέννημα της περιόδουστην οποία νίκησε η αντίληψη του ειρηνικού και κοινο-βουλευτικού δρόμου. Αντίληψη που αναπαράγει τηνλογική της πολιτικής και συνδικαλιστικής ανάθεσης μετις μάζες σε ρόλο παρακολουθητή. Των ρευμάτων πουαποπροσανατολίζουν επιχειρώντας να κάνουν πολιτικήπου στο κέντρο της έχει το ζήτημα του χρέους και τηςονείρωξης για άλλη ανάπτυξη στα πλαίσια του καπιτα-λισμού. Αλλού πρέπει λοιπόν να αναζητηθούν τα ρεύ-ματα και οι οσμώσεις και όχι στην αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που θέλει να θέσει στοκίνημα η Πρωτοβουλία μας.

Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αντιλήψεις και από-ψεις παράγωγα της «βεβαιότητάς» τους ότι ο καπιτα-λισμός είναι μονόδρομος. Με την αντίληψη, δηλαδή,που έχει φαρμακώσει την αριστερή σκέψη εδώ καιδεκαετίες και καθορίζει την πολιτική της. Με απόψειςπου υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος καιπως η διέξοδος και οι όποιες λύσεις πρέπει να αναζη-τηθούν εντός του πλαισίου αυτού του μονόδρομου.

Θα συγκρουστούμε με τις αντιλήψεις που δεν έχουνεμπιστοσύνη στο λαό και στη δυνατότητά του να αγω-νιστεί, να έχει νίκες και πολύ περισσότερο να μπορείνα οικοδομήσει μια άλλη κοινωνία.

Δε θα αποθαρρυνθούμε κοιτώντας την μια όψη τωνπλακάτ όπου γράφονται οι πιο βροντερές ριζοσπαστι-κές και ανατρεπτικές διακηρύξεις και στην άλλη τουςόψη οι πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις της πραγματικό-τητας για κυβερνητικές, εδώ και τώρα, λύσεις διεξό-δου από την κρίση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Θα συγκρουστούμε με αντιλήψεις που αναζητούναπαντήσεις όχι στη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεωναλλά στην αξιοποίηση ευκαιριών που δημιουργούν οιαντιφάσεις του συστήματος και ειδικά αυτή την περίο-δο που το πολιτικό του προσωπικό έχει απαξιωθεί στιςλαϊκές μάζες.

Θα συμβάλλουμε ώστε στη σκέψη των πολλών πουπαράγουν τον πλούτο να γίνεται πιο καθαρό ότι: άλλοείναι ο ιμπεριαλισμός και άλλο οι λαοί, άλλο είναι τοκεφάλαιο και άλλο ο κόσμος της δουλειάς, άλλο είναιη διαχείριση του συστήματος κι άλλο η αντίσταση και ηανατροπή του.

Δε θα υποκλιθούμε στους συσχετισμούς. Υπάρχειάλλος δρόμος...

Να πάρουμε στα χέρια μας την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

Από την ανοιχτή εκδήλωση κατάθεσης της πρότασης,το Νοέμβριο του 2011 στην ΑΣΟΕΕ

Εισαγωγή

Με ραγδαίους ρυθμούς η αντιδραστική συγκυ-βέρνηση που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές, οδηγεί τηχώρα κάτω από νεοαποικιακή εποπτεία και επι-βάλλει καθεστώς δουλείας και εξαθλίωσης για τηνεργατική τάξη και το λαό. Μόλις τρεις μήνες απότο διορισμό της έχει κιόλας ψηφίσει το «Μνημόνιο2» και -με βάση αυτό και στο όνομα της «συμφω-νίας για τη σωτηρία της χώρας»- προωθεί και τησυνταγματική θέσπιση του ιμπεριαλιστικού δίκαι-ου, και ετοιμάζει την παράδοση της διοίκησης τηςχώρας στις στρατιές των επιτηρητών-επιτρόπων.Ενόψει αυτών επιδίδεται σ’ ένα όργιο πολλώνδεκάδων υπουργικών αποφάσεων-μέτρων-νόμωνπου συντρίβουν ότι έχει μείνει από τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, σε διάστημα μερικών ημερών!

Το έργο αυτό υλοποιείται στην πραγματικότητααπό το μνημονιακό και «αντιμνημονιακό» πολιτικόπροσωπικό της αστικής τάξης της χώρας. ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και οι υπόλοιπες αστικές δυνάμεις τηςυποτέλειας, είναι τα κόμματα που υπηρέτησαν καιυπηρετούν την υποδούλωση της χώρας, τη σφαγήτου λαού, παρά τους μεγάλους τριγμούς που υφί-στανται ως συνέπεια αυτής της πολιτικής. Εξάλλουακόμα και τώρα που η αντιδραστικότητα τους έχειεκτεθεί πλατιά στη λαϊκή οργή, αναμένουν τιςιμπεριαλιστικές οδηγίες και εγκρίσεις για το ανκαι πως θα διασώσουν εαυτούς και με ποιουςόρους θα επιχειρηθεί η πολιτική διαχείριση τηςχώρας που καταβυθίζεται.

Οι μεγάλες μάχες που έχει δώσει ο λαός μαςαπέναντι σε αυτή την ιμπεριαλιστική-καπιταλιστι-κή λαίλαπα που αντιμετωπίζει, από την 5η Μάητου 2010 ως την 12η Φλεβάρη του 2012, οι κινή-σεις και πρωτοβουλίες αντίστασης και πάλης πουέχουν απλωθεί σε όλη τη χώρα, οι σπουδαίοιεργατικοί αγώνες όλων των τελευταίων μηνών,δεν αποτελούν ένα ξέσπασμα που μπορεί να τοκαταπνίξει η κλιμάκωση της βαρβαρότητας. Οξεσηκωμός αυτός τροφοδοτείται ξανά και ξανάαπό την επίθεση, από τα τεράστια αδιέξοδα σταοποία αυτή οδηγεί την εργατική τάξη, το λαό καιτη νεολαία. Αντικειμενικά ο ξεσηκωμός αυτόςαποτελεί την αφετηρία ενός νέου μεγάλου κύκλουαγώνων και συγκρούσεων μέσα στον οποίο μπο-ρεί και πρέπει να συγκροτηθεί το εργατικό-λαϊκόαλλά και κομμουνιστικό κίνημα που θα σπάσει ταιμπεριαλιστικά δεσμά της χώρας, θα ανατρέψειτην αστική τάξη, για να γίνει ο λαός κυρίαρχοςστον τόπο του με την εργατική τάξη στο τιμόνιτης οικοδόμησης μιας καινούριας κοινωνίας χωρίςεκμετάλλευση και καταπίεση, μιας κοινωνίαςσοσιαλιστικής.

Σε κάθε περίπτωση είναι σήμερα φανερό πως ηαναμέτρηση με την ανεργία, την εξαθλίωση, τησυντριβή των κοινωνικών κατακτήσεων τωνμαζών, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιω-μάτων και ελευθεριών, την αντιδραστικοποίησητου συστήματος και τους μεγάλους κινδύνους τωνπολεμικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων πουζώνουν τη χώρα και την περιοχή, μπορεί να γίνειμόνο με όρους ενός μαζικού, αγωνιστικού κινήμα-τος στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Γι’ αυτές τις αναγκαιότητες και σε αυτήν τηνκατεύθυνση, μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις πουδιαμορφώνονται για το μέλλον του λαού μας καιστα νέα μεγάλα καθήκοντα που προβάλλουν επι-τακτικά στο προσκήνιο, κρίναμε απαραίτητη τηνπρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας μετωπικήςπολιτικής συνεργασίας με συγκεκριμένες πολιτι-κές θέσεις και στόχους πάλης. Για την προώθησητης κοινής δράσης, την πολιτική συνάντηση-συνέ-νωση των εστιών πάλης και των αγώνων. Για τηνυπεράσπιση-ανάδειξη των αγωνιστικών διαθέσε-ων των μαζών. Για τη δημιουργία όρων για ναανατραπεί η πολιτική της ήττας, της υποταγής καιτης διαχείρισης στο χώρο της Αριστεράς που δενθέλει και δεν μπορεί ν’ ανοίξει το δρόμο πουχρειάζεται η λαϊκή πάλη.

Σε αυτή μας την προσπάθεια καλούμε να συντονι-στεί και να συμβάλει στη διαμόρφωσή της και στηνπάλη της κάθε αγωνιστική συγκρότηση που δρα καιπαλεύει σήμερα στη χώρα, στους εργαζόμενους, στιςγειτονιές, στους χώρους της νεολαίας.

Ταυτόχρονα με αυτή μας την προσπάθειακαλούμε κάθε εργάτη, εργαζόμενο και νέο, ναενεργοποιηθεί, να μπει στο στίβο της συλλογικήςπάλης, να συμβάλει στον ξεσηκωμό, να αναλάβειρόλο και μετερίζι στον αγώνα για την ανατροπήτης βαρβαρότητας, για όλα όσα δικαιούται καιμπορεί να κατακτήσει η εργατική τάξη και ο λαός.

Η κατάσταση στον

κόσμο και τη χώρα μας

Η κρίση που μαίνεται και κατα-

στρέφει κοινωνίες, χώρες και λαούς,

είναι κρίση του καπιταλιστικού

συστήματος που σαν καρκίνος υπο-

νομεύει το μέλλον της ανθρωπότη-

τας. Ένα σύστημα που για μια

ακόμη φορά αποδείχνεται πως είναι

εμπόδιο στην πρόοδο και στην ευη-

μερία. Η κρίση δεν ήρθε από το

πουθενά, δεν είναι αποτέλεσμα μιας

άτυχης συγκυρίας, αλλά κυοφορή-

θηκε στα σπλάχνα του καπιταλιστι-

κού τρόπου παραγωγής, στην καρ-

διά του συστήματος που βασίζεται

στην εκμετάλλευση ανθρώπου από

άνθρωπο. Επεκτάθηκε γοργά και

παγκόσμια μιας και συναντήθηκε με

τα πολιτικά αδιέξοδα, τις συγκρού-

σεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

και τα εμπόδια και όρια που αυτές

αντιμετώπισαν στην προσπάθεια

τους να εγκαθιδρύσουν την παγκό-

σμια κυριαρχία. Και θα φτάσει στα

ακρότατα σημεία της μέσα και από

πολεμικές αναμετρήσεις αν οι λαοί

δεν σηκώσουν το ανάστημα τους

και δεν μπουν εμπόδιο σε αυτή την

πορεία των πραγμάτων. Πίσω από

την κρίση του χρέους, πίσω από την

καταιγίδα των οικονομικών εξελί-

ξεων και των επιθέσεων των λεγό-

μενων αγορών αναδεικνύεται το

σάπισμα του ιμπεριαλιστικού-καπι-

ταλιστικού συστήματος και γίνεται

φανερό πως η κρίση αυτή δεν

αφορά τις παραγωγικές δυνατότη-

τες, γενικά, της ανθρωπότητας, την

δύναμη και την όρεξη των ανθρώ-

πων να δουλέψουν για να ζήσουν

και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες

τους.

Η οικονομική κρίση που δύο

χρόνια τώρα θερίζει το λαό μετα-

σχηματίστηκε σε πολιτική κρίση.

Κάτω από τις προσταγές των Ευρω-

παίων ιμπεριαλιστών και την

υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, τα αστι-

κά κόμματα ΠAΣOK, NΔ, ΛAOΣ,

σε μια αντιλαϊκή-αντιδραστική

συμμαχία, συγκρότησαν την κυβέρ-

νηση Παπαδήμου, καθώς η κυβέρ-

νηση Παπανδρέου δεν μπορούσε

μόνη της να εγγυηθεί και να περά-

σει τη συμφωνία της 27ης Οκτώβρη

και τα βάρβαρα μέτρα που τη συνο-

δεύουν.

Τώρα, σύσσωμα τα αστικά προ-

παγανδιστικά επιτελεία επιδίδο-

νται σε μια συντονισμένη επιχείρη-

ση εξαπάτησης του λαού, εξυμνώ-

ντας τη νέα κυβέρνηση και τον πρω-

θυπουργό της και εμφανίζοντάς

τους σαν εκφραστές της «εθνικής

συναίνεσης». Σκοπός τους είναι να

δώσουν προσωρινά διέξοδο στην

πολιτική κρίση, να ανακόψουν και

να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή και

αγανάκτηση, να εφαρμόσουν απα-

ρέγκλιτα την τελευταία υποδουλω-

τική συμφωνία και να αλυσοδέσουν

το λαό.

Μπροστά στα μάτια του λαού

αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά

ο κυρίαρχος ρόλος των ιμπεριαλι-

στικών δυνάμεων στη χώρα μας,

καθώς και ο ρόλος των ντόπιων

υποτακτικών τους. Δεν είναι μόνο

οι νεοαποικιακές συμφωνίες που

αλυσοδένουν το λαό και μετασχη-

ματίζουν την κηδεμονία σε απρο-

σχημάτιστη ξενοκρατία, μετατρέπο-

ντας τη χώρα σε τροϊκανή μπανα-

νία με τους διάφορους γκαουλάιτερ

Pάιχενμπαχ σε ρόλο τοπικού έπαρ-

χου-κυβερνήτη. Είναι, επίσης, οι

απροκάλυπτες ωμές επεμβάσεις στις

εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, το

ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων από

πρόθυμους εντολοδόχους και φερέ-

φωνα, τα τελεσίγραφα και οι εντο-

λές που διαμηνύουν προς άμεση

εκτέλεση, χωρίς να αφήνουν την

παραμικρή χαραμάδα στους ντόπι-

ους υπηρέτες τους.

Το καθεστώς της εξάρτησης και

της υποτέλειας περνά τώρα μια

βαθιά κρίση, που οξύνεται κάθε

μέρα και περισσότερο. Στη βάση

αυτή οξύνονται κι όλες οι αντιθέ-

σεις που διαπερνούν την κοινωνία

και πρώτα-πρώτα η κυριότερη απ'

αυτές, η αντίθεση ανάμεσα στους

ιμπεριαλιστές, Αμερικάνους και

Ευρωπαίους, τη ντόπια πλουτοκρα-

τική ολιγαρχία και τα πολιτικά

τους φερέφωνα και στηρίγματα από

τη μια πλευρά και το λαό από την

άλλη.

Η κρίση αποκάλυψε και όξυνε

τα εσωτερικά προβλήματα της

Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως όμως

της νομισματικής ένωσης, της γνω-

στής ΟΝΕ και του ευρώ. Αποκάλυ-

ψε πως αποτελεί έναν μηχανισμό

μεταφοράς πλούτου από την περι-

φέρεια στο κέντρο, υποδούλωσης

και καταστροφής των αδύναμων

οικονομιών, εργαλείο κυριαρχίας

των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και

πολυεθνικών. Όξυνε όμως και τις

αντιθέσεις μέσα στον ίδιο τον πυρή-

να της ευρωζώνης όχι μόνο γιατί

διεξάγεται μια λυσσαλέα μάχη για

το ποιος θα επωμιστεί το κόστος

αλλά και το ποιος και πως θα ηγε-

μονεύσει πολιτικά και οικονομικά.

Η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή

Ένωση γίνεται όλο και πιο απο-

κρουστική για τους λαούς και τους

εργαζόμενους στην Ευρώπη. Ταυτί-

ζεται με το ιστορικό κοινωνικό

πισωγύρισμα στους μισθούς, στις

εργασιακές σχέσεις, στην κατάργη-

ση των λαϊκών κοινωνικών κατα-

κτήσεων, στην επέκταση της φτώ-

χειας και των κοινωνικών προβλη-

μάτων. Πολύ περισσότερο από την

στιγμή που επιβλήθηκαν τα γερμα-

νικά σχέδια για ενιαία δημοσιονο-

μική πολιτική, έλεγχο των προϋπο-

λογισμών, ποινές και επιτροπείες.

Από τη μια, τα αστικά κόμματα,

μέσα από την αντιδραστική κυβερ-

νητική συμμαχία τους, χαλκεύουν

νέα δεσμά καταδικάζοντας το λαό

σε αργό θάνατο και, από την άλλη,

η πλατιά αφύπνιση των λαϊκών

μαζών και η προσχώρηση στον

αγώνα χιλιάδων εργαζόμενων. Σε

αυτές τις συνθήκες, το πραγματικό

ζήτημα που προβάλλει δεν είναι να

προσανατολιστεί ο λαός και η Αρι-

στερά στο κοινοβουλευτικό παιχνί-

δι και στην αναζήτηση δήθεν αρι-

στερών κυβερνήσεων, αλλά να

στραφεί σταθερά στο δρόμο του

λαϊκού, εξωκοινοβουλευτικού

αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτι-

κή της πείνας, της ανεργίας και της

εξαθλίωσης, σαν αναπόσπαστο

τμήμα του γενικότερου αγώνα του

λαού μας για την έξοδο από την EE

και το NATO, για την ανατροπή της

διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλι-

σμού και της ντόπιας μεγαλοαστι-

κής τάξης, για Δουλειά, Ειρήνη,

Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία.

Πλαίσιο

και κατευθύνσεις

Η εφιαλτική πραγματικότητα

που διαμορφώνεται από το εκμε-

ταλλευτικό και καταπιεστικό καπι-

ταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα,

τα τελευταία δύο χρόνια, από τα

βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης του

ΠAΣOK, που επαυξάνονται από τη

νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, παρά-

γει και αναπαράγει διαρκώς την

τάση της λαϊκής αντίστασης και

πάλης.

Έτσι, στο διάστημα αυτό,

ξέσπασαν μεγάλες πανεργατικές

απεργιακές κινητοποιήσεις για την

απόκρουση της αντιδραστικής επί-

θεσης και την ανατροπή των αντερ-

γατικών μέτρων της κυβέρνησης.

O αγώνας αυτός, βέβαια, είχε

και έχει τις διακυμάνσεις του. Το

βασικό, όμως, είναι πως και όταν

σημειωνόταν προσωρινά μια κάμψη

και υποχώρηση του κινήματος, ακο-

λουθούσε μια ανάκαμψη και νέα

άνοδος των αγωνιστικών διαθέσε-

ων, μια πλατύτερη αφύπνιση και

συμμετοχή ευρύτερων λαϊκών

μαζών στους απεργιακούς αγώνες.

Αυτή η τάση πρέπει να ενισχυθεί με

κάθε τρόπο.

Γι’ αυτό, σταθερή μας επιδίωξη

είναι, στο έδαφος των μετώπων της

εργατικής και λαϊκής πάλης, στα

συνδικάτα και τους φοιτητικούς

συλλόγους, σε κινήσεις και πρωτο-

βουλίες που έχουν συγκροτηθεί σε

γειτονιές και σε χώρους δουλειάς,

δηλαδή μέσα στα πλαίσια του μαζι-

κού κινήματος, να συσπειρωθούν

αγωνιστικά γύρω από συγκεκριμέ-

να αιτήματα και στόχους ευρύτερες

εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προ-

ωθώντας την πολιτική της κοινής

δράσης.

Στην ανάδειξη και ισχυροποίη-

ση της πάλης ενάντια στην ιμπερια-

λιστική υποδούλωση της χώρας και

στην προοπτική της συνολικής ανα-

μέτρησης με το καθεστώς της εξάρ-

τησης. Στην ανάπτυξη του αγώνα

ενάντια στην ΕΕ το ΔΝΤ και το

ΝΑΤΟ, ενάντια στις αμερικανονα-

τοϊκές βάσεις, και στο άνοιγμα της

προοπτικής πετάγματος έξω από τη

χώρα μας των ιμπεριαλιστών, της

εξόδου της χώρας μας από όλους

τους ιμπεριαλιστικούς συνασπι-

σμούς. Στην ανάπτυξη της διεθνιστι-

κής αλληλεγγύης με όλους τους

λαούς που αγωνίζονται ενάντια στη

σύγχρονη ιμπεριαλιστική βαρβαρό-

τητα.

Στη δημιουργία ενός μόνιμου,

μαχητικού, συνεκτικού και συντονι-

σμένου κινήματος αντίστασης στην

άγρια επίθεση που θα υποβοηθήσει,

θα ευνοήσει την οργάνωση της

πάλης του λαού μας ενάντια στην

καπιταλιστική επίθεση.

Στην ανασυγκρότηση των εργα-

λείων της πάλης του, στο στέριωμα

και την ανάπτυξη των λαϊκών αντι-

στάσεων που δυναμώνουν στις γει-

τονιές και στους χώρους δουλειάς.

Για να μην γίνει η χώρα μας μια απέ-

ραντη ζώνη εκμετάλλευσης του

λαού μας από το ξένο και ντόπιο

κεφάλαιο, για να ανατραπούν οι

μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, η

πολιτική της φτώχειας, της αμορφω-

σιάς, τη ανεργίας που συνθλίβει τη

νέα γενιά αλλά και τις παλιότερες

γενιές.

Στο δυνάμωμα του κινήματος

της νεολαίας, φοιτητικής και εργα-

ζόμενης. Στην ανάδειξη της σημα-

σίας που έχει η επίθεση που δέχεται

συνολικά για την υπόθεση του

εργατικού-λαϊκού κινήματος. Στην

ανάδειξη των ιδιαίτερων στόχων

και ζητημάτων που την αφορούν,

αλλά και την ουσιαστική της

συμπόρευση με τους αγώνες του

λαού και των εργαζομένων. Στην

ιδεολογική και πολιτική συγκρότη-

σή της πάνω στην πλούσια εμπειρία

και τα συμπεράσματα της επανα-

στατικής ταξικής πάλης, κόντρα

στα αντιδραστικά, αστικά και

μικροαστικά ιδεολογήματα και την

τυφλή μηδενιστική «δράση».

Στην ανατροπή της κυρίαρχης

γραμμής της ταξικής συνεργασίας,

των εκλογικών αυταπατών και -εν

τέλει- της υποταγής στον καπιταλι-

στικό δήθεν μονόδρομο. Στην ανά-

δειξη -στον αντίποδα αυτών- της

μόνης διεξόδου για το λαό μας: της

αγωνιστικής επαναστατικής προο-

πτικής.

Η κατάσταση

στην Αριστερά

Αυτό που παρουσιάζεται σαν

«κυρίαρχη» Αριστερά δεν υπηρετεί

τις πολιτικές αναγκαιότητες και

προτεραιότητες που, κατά τη γνώμη

μας, θα έπρεπε να τίθενται για το

κίνημα, για την ταξική πάλη. Και οι

δύο τάσεις της «κυρίαρχης» Αριστε-

ράς, το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, παρά τις

διαφορές που τις χαρακτηρίζουν,

αποδείχτηκαν με την πολιτική που

εφαρμόζουν πως δεν μπορούν να

εκφράσουν, να οργανώσουν, να

στηρίξουν, να ευνοήσουν την αντί-

σταση του λαού στην άγρια επίθε-

ση.

Ενώ ο λαός σταδιακά, με την

οργή και την αγανάκτησή του

έδωσε πολλές ευκαιρίες σε αυτές τις

δυνάμεις, αυτές ούτε μπόρεσαν

αλλά και ούτε ήθελαν να τις αξιο-

ποιήσουν και να δώσουν προοπτική

νίκης. Είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για

το ότι μέχρι στιγμής ο λαός δεν έχει

πετύχει νίκες και δεν έχει κατορθώ-

σει να προκαλέσει ρήγματα στην

επίθεση. Παράλληλα, έπαιξαν και

το ρόλο του πυροσβέστη τρομάζο-

ντας μπροστά στη λαϊκή οργή και

αγανάκτηση.

Πέρα από την άμεση απόκρουση

της κυβερνητικής επίθεσης και την

προσπάθεια ανατροπής των βάρβα-

ρων μέτρων, το βασικό ζήτημα που

προβάλλει είναι σε ποια γενική

κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η

λαϊκή πάλη, ποιοι πρέπει να είναι οι

ευρύτεροι στόχοι της και ποια η

προοπτική της. Πιστεύουμε πως ο

δρόμος αυτός δεν ανοίγεται από

ειδικούς, από «μεσσίες», δεν ανοίγε-

ται μέσω των εκλογών και μέσω

ποσοστών, δεν ανοίγεται με προτά-

σεις που τουλάχιστον συσκοτίζουν

τους όρους για την πραγματοποίη-

σή τους. Ο δρόμος αυτός ανοίγεται

από τις μάζες και για τις μάζες και

βρίσκεται σε ανειρήνευτη αντίθεση

με το σύστημα της εξάρτησης, της

εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Στη βάση αυτών των γενικών

κατευθύνσεων και στόχων μπορούν

να οικοδομηθούν μέτωπα και

κεντρικές πολιτικές συνεργασίες

δυνάμεων και στη βάση αυτή, επί-

σης, χαράσσονται διαχωριστικές

γραμμές πολιτικής αντιπαράθεσης

ανάμεσα στις διάφορες δυνάμεις.

H κάθε ξεχωριστή δύναμη που

αναφέρεται στην Αριστερά, έχει τις

δικές της απαντήσεις σ' αυτά τα

βασικά ερωτήματα. Πίσω από την

δήθεν επαναστατική δημαγωγία,

την κομματική περιχαράκωση και

τη σεχταριστική πρακτική της ηγε-

σίας του KKE στα συνδικάτα, στα

μέτωπα πάλης και τις λαϊκές κινητο-

ποιήσεις, υπάρχει η έλλειψη πίστης

στη δύναμη της ενιαίας λαϊκής

πάλης, η ηττοπαθής αντίληψη πως η

εργατική τάξη και ο λαός δεν μπο-

ρούν να φρενάρουν την κυβερνητι-

κή επίθεση και να ανατρέψουν τα

αντεργατικά μέτρα, υπάρχει η

υπεκφυγή και η φυγομαχία από τις

δυσκολίες ενός μακρόχρονου

αγώνα. Μοναδική «διέξοδο» που

δίνει στον λαό είναι η εκλογική του

ενίσχυση για να αλλάξουν δήθεν οι

πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετι-

σμοί, την ίδια περίοδο που η εργα-

τική τάξη και όλος ο εργαζόμενος

λαός δέχονται απανωτά κτυπήματα

στις καταχτήσεις και τα δικαιώμα-

τά τους, βυθίζοντας το επίπεδο της

ζωής τους στα όρια της εξαθλίωσης.

Η υπερ-επαναστατική φλυαρία και

οι ταξικές κορώνες σε συνδυασμό

με τη θολή και απροσδιόριστη ως

προς το χαρακτήρα και τις ανα-

γκαίες ταξικές συγκρούσεις «λαϊκή

εξουσία» και «λαϊκή οικονομία»

δίνουν ένα καινούριο περιτύλιγμα

σε μία παλιά ρεφορμιστική αντίλη-

ψη και πρακτική. Ενώ η υιοθέτηση

των θεωριών περί «αλληλεξάρτη-

σης» και περί δήθεν ιμπεριαλιστικής

Ελλάδας, υπονομεύουν την αντιι-

μπεριαλιστική πάλη και τον αγώνα

του λαού μας για εθνική ανεξαρτη-

σία.

Το πέρασμα της Ελλάδας κάτω

από την άμεση κηδεμονία της EE

και του ΔNT με τα απανωτά

Mνημόνια και Σύμφωνα υποδούλω-

σης, έβαλε σε βαθιά δοκιμασία την

πολιτική του ΣΥΝ. Όλος ο φιλοευ-

ρωπαϊκός θεωρητικός και πολιτικός

λόγος, που δεκαετίες προβάλλει ο

χώρος του «ανανεωτικού» ρεφορμι-

σμού, έγινε θρύψαλα. Οι θεωρίες

για μια «αντινεοφιλελεύθερη»

Ευρώπη, δηλαδή για το μετασχημα-

τισμό του ευρωπαϊκού ιμπεριαλι-

σμού σε «Ευρώπη των εργαζομέ-

νων», προσφέρει έναν απροκάλυ-

πτο «αριστερό» εξωραϊσμό της EE

και της πολιτικής των ντόπιων

κυβερνήσεων και σπέρνει τις χειρό-

τερες αυταπάτες. Τα αδιέξοδα

αυτών των θεωριών διαπερνούν και

την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος

-παρά τα «κινηματικά εύσημα» που

επιδιώκει να εισπράξει- αποδεικνύ-

ει διαρκώς ότι βασική του επιδίωξη

ήταν και είναι η εκλογική ενίσχυση

ή ακόμη και η συμμετοχή του σε

σχήματα κυβερνητικής «διεξόδου».

Σε αυτό το πλαίσιο έχουν «ανθί-

σει» στους κόλπους της Αριστεράς,

ακόμη και στην εξωκοινοβουλευτι-

κή, όπως στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι λογι-

κές των «εναλλακτικών προτάσε-

ων». Προτάσεις που συνοψίζονται

σε αιτήματα όπως «παύση πληρω-

μών», «διαγραφή» ή «μερική δια-

γραφή» και «επαναδιαπραγμάτευ-

ση» του χρέους, «ευρωομόλογο»,

«εθνικοποίηση των τραπεζών»,

«κρατικοποιήσεις με εργατικό και

κοινωνικό έλεγχο», «έξοδος» ή

«προσωρινή έξοδος από την ONE

και το ευρώ» και όλα αυτά συνδυα-

σμένα πάντα με το σύνθημα «κάτω

η κυβέρνηση - εκλογές τώρα». Οι

προτάσεις αυτές -ανεξάρτητα από

την παρουσίασή τους, τις διαθέσεις

και τις ρητορικές που τις συνοδεύ-

ουν- δεν είναι, τελικά, παρά «εναλ-

λακτικές προτάσεις» εξωραϊσμού

των πιο ακραίων επιπτώσεων της

κρίσης του συστήματος στην εργα-

τική τάξη και τον λαό, αναπαράγο-

ντας μέτρα και στόχους που αντι-

στοιχούν σε κατεύθυνση μίας «συνε-

πούς» σοσιαλδημοκρατικής πολιτι-

κής. Μέτρα που δεν αμφισβητούν,

στην ουσία του, το εκμεταλλευτικό

σύστημα, μέτρα που δεν παίρνουν

υπόψη τους τον σημερινό πολιτικό-

ταξικό συσχετισμό, μέτρα που αντι-

στοιχούν σε ένα άλλο επίπεδο, πολύ

ανώτερο, συγκρότησης του εργατι-

κού-λαϊκού παράγοντα και προϋ-

ποθέτουν την κατάχτηση από αυτόν

της πραγματικής εξουσίας.

Παράλληλα με την άνθιση

αυτών των προτάσεων, υπάρχει

από την πλειοψηφία των δυνάμεων

που αναφέρονται στην Αριστερά

μία συστηματική υποβάθμιση της

αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης

που είναι αναγκαία για να βαθύνει

η πολιτικοποίηση της πάλης του

λαού με την αναγνώριση των πραγ-

ματικών του εχθρών. Απέναντι στις

ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και το

αιματοκύλισμα των λαών από τους

αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπε-

ριαλιστές οι δυνάμεις αυτές κρα-

τούν μία στάση άκρως προβληματι-

κή, ανοχής και «επιλεκτικής αλλη-

λεγγύης». Στάση που λίγο απέχει

από την ανοιχτή νομιμοποίηση

αυτών των επεμβάσεων. Χαρακτη-

ριστικό παράδειγμα, η περίπτωση

της Λιβύης, ενώ παραμένει ερωτη-

ματικό η στάση τους απέναντι σε

μελλοντικούς σχεδιασμούς των

ιμπεριαλιστών όπως π.χ. σε Συρία ή

αλλού.

Η πρόταση που απευθύνουμε,

το πολιτικό της περιεχόμενο και ο

ευρύτερος προσανατολισμός της

βρίσκονται σε αντιπαράθεση με

όλες αυτές τις βαθιά λαθεμένες

πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις

που προκαλούν μεγάλη ζημιά στην

υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και

του ευρύτερου επαναστατικού

κινήματος.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

13Προλεταριακή ΣημαίαΠΟΛΙΤΙΚΗΣάββατο 24 Μάρτη 2012

Στόχος, η συνένωση στα πλαίσια μιας

μετωπικής πολιτικής συνεργασίας

όλων των δυνάμεων

και των αγωνιστών που συμφωνούν

στο γενικότερο πλαίσιο των θέσεων

που παρουσιάσαμε.

Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία Για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία

12 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ14 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε

Για την ανάληψη και την προώθηση της πρωτοβουλίας αυτής,

το προηγούμενο διάστημα ξεκίνησε ένας γύρος δημόσιων τοποθε-

τήσεων, διμερών επαφών και συναντήσεων όπου συμμετείχαν με

μόνιμο και σταθερό τρόπο το ΚΚΕ(μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ, καθώς και

αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς. Οι δυο οργανώσεις συμ-

φώνησαν να στηρίξουν ανοιχτά την πρωτοβουλία αυτή και, μαζί με

ανένταχτους αγωνιστές που επίσης συμφωνούν με το χαρακτήρα

της πρωτοβουλίας, να αποτελέσουν αυτούς που άμεσα, στις σημε-

ρινές συνθήκες θα προωθήσουν ευρύτερα την πρόταση αυτή.

Στόχος, η συνένωση στα πλαίσια μιας μετωπικής πολιτικής

συνεργασίας όλων των δυνάμεων και των αγωνιστών που συμφω-

νούν στο γενικότερο πλαίσιο των θέσεων που παρουσιάσαμε.

Συνεργασία που θα εξασφαλίζει μια σταθερή προοπτική σε πανελ-

λαδικό επίπεδο, παρεμβαίνοντας με ένα μόνιμο και όχι ευκαιριακό

τρόπο στις πολιτικές εξελίξεις και στην αναπτυσσόμενη λαϊκή,

αντιιμπεριαλιστική πάλη. Συνεργασία για την προώθηση της κοι-

νής δράσης, για τη συνένωση και διεύρυνση ενός δυναμικού που

μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και το σωστό προσανατολισμό

του λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Η υπόθεση της προώθησης και αποκρυστάλλωσης της πρότασης

που απευθύνουμε δεν θα είναι μια γρήγορη και εύκολη διαδικασία.

Έχει να υπερνικήσει εμπόδια και αρνητικά προηγούμενα. Έχει να

αφομοιώσει δημιουργικά διαφορετικές προσεγγίσεις και προτεραι-

ότητες που έχουν καταγραφεί και έχουν δημιουργήσει δεδομένα

στο κίνημα. Χρειάζεται επιμονή στην ανάδειξη των σημείων συμ-

φωνίας και διαμόρφωσης όρων και πεδίου να αντιμετωπίζονται

και να αναδεικνύονται οι διαφορές. Πεποίθησή μας είναι πως με

συνειδητές, συντονισμένες προσπάθειες και σε στενή σύνδεση με

την ταξική πάλη μπορούν να υπερνικηθούν οι δυσκολίες.

Η συγκρότησή της τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό και

κατά χώρους επίπεδο είναι μία αναγκαία πολιτική διαδικασία που

πρέπει να διανυθεί με αποφασιστικότητα και σε σύνδεση με τον

αγωνιζόμενο λαό. Μέσα από ανοικτές διαδικασίες που κεντρική

τους επιδίωξη θα έχουν την συμμετοχή όσο το δυνατόν μεγαλύτε-

ρου αγωνιστικού δυναμικού.

Οι κινήσεις μας, οι δράσεις μας οφείλουν να ζωογονούνται, να

εμπνέονται από την ανάπτυξη του κινήματος και το δυνάμωμα της

ταξικής πάλης.

Είμαστε πεισμένοι πως σε μια τέτοια προσπάθεια μπορούν και

πρέπει να συσπειρωθούν συλλογικότητες και αγωνιστές που αντι-

λαμβάνονται τους στόχους και τα καθήκοντα του κινήματος με

ανάλογο τρόπο και με γνώμονα και κριτήριο την ανταπόκριση στις

απαιτήσεις που θέτει και τα μέτωπα που ανοίγει η ταξική πάλη. Μ’

αυτά εξάλλου έχουμε όλοι μας να αναμετρηθούμε.

Στην κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο να ξεκινήσει άμεσα μία

πανελλαδική συζήτηση κεντρικά, τοπικά και κατά χώρους, που θα

στηριχτεί στις παραπάνω πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις και

που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα δώσει δεδομένα και διαθέ-

σεις και θα καταλήξει στη δημιουργία αυτής της μετωπικής πολιτι-

κής συνεργασίας. Ενός αγωνιστικού πεδίου συνάντησης δυνάμεων,

ανοιχτού στη δυναμική που θα διαμορφώνει το κίνημα και η ταξι-

κή πάλη, που θα δίνει τη δυνατότητα οι στόχοι και τα μέτωπα που

θα αναδεικνύει να υπηρετούνται με τον πλατύτερο και μαζικότερο

δυνατό τρόπο.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, συνολικά ο λαός μας που αγωνίζε-

ται δυο χρόνια σχεδόν ενάντια σε αυτήν την τρομακτική επίθεση

που ξεκίνησε με την επιβολή του Μνημονίου πρέπει να κλιμακώ-

σουν τους αγώνες τους, να μην αφήσουν ήσυχη ούτε μέρα την αντι-

δραστική συγκυβέρνηση, να ανοίξουν νέους δρόμους για το πολι-

τικό και οργανωτικό ανέβασμα της πάλης τους. Καμιά «τάξη» και

καμιά πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στον

αφανισμό του λαού και στα κοινωνικά ερείπια που σωριάζει η

κυβερνητική πολιτική. Πάνω στη βάση αυτή θα εκδηλωθεί ασυ-

γκράτητα η λαϊκή οργή και αγανάκτηση, θα οξυνθεί η ταξική και

πολιτική πάλη και νέοι ακόμα πιο μαζικοί και παρατεταμένοι

εργατικοί και λαϊκοί αγώνες θα ξεσπάσουν αναπόφευκτα το επό-

μενο διάστημα.

Η πρόσφατη 48ωρη απεργία και τα μεγαλειώδη πανελλαδικά

συλλαλητήρια ενάντια στο νέο μνημόνιο-σφαγείο, η μεγάλη μάχη

για τα χαράτσια που διεξάγεται σχεδόν απ’ άκρη σ’ άκρη της

χώρας, ο πολλαπλασιασμός των τοπικών συσπειρώσεων αγώνα σε

γειτονιές και συνοικίες, ο σημαντικός απεργιακός αγώνας των

εργατών στη Χαλυβουργία και οι καθημερινές αναμετρήσεις σε

χώρους δουλειάς και στους δρόμους αποτελούν τα νέα προμηνύμα-

τα των αγώνων που έρχονται.

Ας κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να πάρει η αντίστα-

ση αυτή την πιο πλατιά και μαζική της έκφραση και ένα σωστό

πολιτικό προσανατολισμό, μέσα από τη συσπείρωση των αγωνι-

στικών δυνάμεων, έτσι ώστε η νέα χρονιά, το 2012, να γίνει χρονιά

παλλαϊκής, αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης, ελπίδας και προοπτι-

κής για το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα.

Μια αναγκαία διόρθωση(σχετικά με δημοσίευμα του Βήματος)

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας του Βήματος καιστο πλαίσιο της αναφοράς στην Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπε-ριαλιστική Συνεργασία την οποία στηρίζουν το ΚΚΕ(μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ και

ανένταχτοι αγωνιστές, η συντάκτρια αναφέρει ότι «ήδη, έχουν προγραμματι-σθεί 17 συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, μέχρι τον Μάιο, αρχής γενομένηςστην Αθήνα, όπου θα πραγματοποιηθεί κοινή συγκέντρωση τέλος Μαρτίου.»

Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι κανένα τέτοιοπλάνο συγκεντρώσεων δεν έχει αποφασιστεί, ούτε συζητηθεί στο πλαίσιο τηςΠρωτοβουλίας. Αυτό που έχει αποφασιστεί είναι η πολιτική εκδήλωση στηνΑθήνα που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 2 Απριλίου, στις 7:00 το απόγευ-μα στο θέατρο Ακροπόλ.

Το πού και πότε θα πραγματοποιηθούν αντίστοιχες συγκεντρώσεις σεάλλες περιοχές της χώρας θα εξαρτηθεί και θα αποφασιστεί πρώτα και κύριααπό το δυναμικό των περιοχών αυτών, όλους εκείνους τους αγωνιστές και τιςσυλλογικότητες που θα εμπνευστούν από την υπόθεση της Πρωτοβουλίας καιθα θελήσουν να την στηρίξουν.

Εξάλλου, όπως αναφέρεται και στο πολιτικό πλαίσιο της Πρωτοβουλίας, οστόχος της συγκρότησης μετωπικής πολιτικής συνεργασίας «είναι μία αναγκαίαπολιτική διαδικασία που πρέπει να διανυθεί με αποφασιστικότητα και σε σύν-δεση με τον αγωνιζόμενο λαό. Μέσα από ανοικτές διαδικασίες που κεντρικήτους επιδίωξη θα έχουν την συμμετοχή όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αγωνι-στικού δυναμικού.»

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Συνέχεια από τη σελίδα 10

Το σύστημα δεν φοβάται

τις εκλογές

Όχι ότι δεν έχει τη σημασία της για

όλες τις πλευρές και όχι μόνο για το

σύστημα και η πολιτική μάχη των εκλο-

γών. Ωστόσο οι όποιοι συσχετισμοί ανά-

μεσα στον λαό και στο σύστημα ναι μεν

θα καταγραφούν με κάποιον τρόπο, αλλά

δεν πρόκειται να ανατραπούν μέσα από

τις εκλογές. Ειδικά δε στους σημερινούς

συσχετισμούς, χωρίς να υποτιμούμε καθό-

λου το μέγεθος της πρωτόγνωρης λαϊκής

οργής, ωστόσο είναι σίγουρο (αλίμονο

στους αιθεροβάμονες) πως το όποιο εκλο-

γικό αποτέλεσμα (που θα έχει τη σημασία

του) το σύστημα θα μπορέσει να το δια-

χειριστεί. Και επειδή κάλπη είναι, πέρα

από κρυφά και φανερά γκάλοπ, πέρα από

ιδεολογική τρομοκρατία (εδώ το θράσος

του Ευάγγελου δίνει ρέστα) και πειθανα-

γκασμούς, το αποτέλεσμα δεν προβλέπε-

ται ποτέ με μεγάλη ασφάλεια, έχουν γνώ-

σιν οι φύλακες του συστήματος.

Όσο τουλάχιστον οι βασικοί παράγο-

ντες του συστήματος (εντός και κυρίως

εκτός χώρας) δρουν σε ένα κοινά αποδεκτό

πλαίσιο, σαν αυτό π.χ. της τρόικας. Έχουν

ας πούμε διασφαλίσει την υπευθυνότητα

της Δημοκρατικής Αριστεράς του Κουβέλη

και παρ' όλα αυτά έχουν και το νέο κόμμα

της Κατσέλη. Και βέβαια από τα δεξιά της

ΝΔ η πατριδοκαπηλία και ο συγκαλυμμέ-

νος έως ανοικτός φασισμός σε όλες τις

εκφράσεις του (Καμμένος, ΛΑΟΣ, Χρυσή

Αυγή) έχει δείξει ήδη την ικανότητά του

για κάθε λογής κωλοτούμπες προκειμένου

να υπηρετήσει την ξενόδουλη αστική τάξη.

Για το καλό του έθνους πάντα…

Οι κάλπες και πριν και μετά από

αυτές τα μεγάλα αφεντικά τής αστικής

τάξης θα δείξουν αν θα είναι πρωθυ-

πουργός ο Σαμαράς ή ο Παπαδήμος ή

όποιος άλλος… Όμως σίγουρα δεν θα μεί-

νουμε ακυβέρνητοι. Και σίγουρα η αντι-

λαϊκή επίθεση και το βάθεμα της ιμπε-

ριαλιστικής εξάρτησης της χώρας θα

συνεχιστεί πλέον με επικίνδυνα από κάθε

άποψη ενδεχόμενα ανοικτά για τη ζωή

του λαού. Ανεξάρτητα τι θα πετύχει και

τι όχι ο κάθε Σαμαράς ή Βενιζέλος ή

όποιος τάχα σωτήρας του λαού, ανεξάρ-

τητα από τις όποιες διαμορφώσεις ή και

σοβαρές επιπλοκές εμφανιστούν στο

αστικό σκηνικό, για τον λαό ένα πράγμα

πρέπει να γίνει ξεκάθαρο και ας αξιοποι-

ηθεί γι’ αυτό και η μάχη των εκλογών.

Πως η επίθεση θα συνεχιστεί αλλά θα

συνεχιστεί και η αναμέτρηση-σύγκρουση

του λαού με το σύστημα στους δρόμους,

με διάφορες μορφές και όρους. Και αυτό

ανεξάρτητα από τη θέληση του καθένα

μας ατομικά ή όποιας ομάδας, κόμματος

ή του ίδιου του συστήματος. Οι τάσεις

που κινούνται τα πράγματα είναι δεδο-

μένες και διαμορφωμένες… και το ζήτημα

για την Αριστερά που θα το τολμήσει

είναι να μη σπέρνει αυταπάτες αλλά να

μπει ολόψυχα στις μάχες του λαού με

σκοπό να τις ενισχύσει, συμβάλλοντας

στην οργάνωση και στην πολιτικοποίησή

του μέσα από την αποκάλυψη της φύσης

τού συστήματος και την προβολή και ενί-

σχυση της ταξικής-αντιιμπεριαλιστικής

κατεύθυνσης στην πάλη του λαού.

Ο Βενιζέλος έγινε αρχηγόςΤο ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Θεσσαλονίκη

Για την πρόταση-κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων της ΑΝΤΑΡΣΥΑκαι του ΚΚΕ(μ-λ) πραγματοποιήθηκε στις 8Μαρτίου, μετά από κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,

προκειμένου να συζητηθεί η πρότασή της όπως κατα-τίθεται στο τετρασέλιδό της με τίτλο «Ανοιχτό κάλε-σμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τους αγωνιστές του κινήμα-τος και τις δυνάμεις της Αριστεράς για τη διαμόρφω-ση αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής».

Από τη μεριά της οργάνωσής μας, και αφού έγινεμια εκτενής τοποθέτηση στο πώς αντιλαμβανόμαστεεμείς τα χαρακτηριστικά της περιόδου, ξεκαθαρίστη-κε ότι το πλαίσιο της πρότασης δεν μας καλύπτει γιαπολλούς και διάφορους λόγους. Πρώτον, γιατί αγνο-εί πλήρως την παρόξυνση των ιμπεριαλιστικών αντα-γωνισμών και τη σχέση της με τη βαθιά κρίση τουκαπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αντί γι’αυτό βρίθουν αναφορές περί «αγορών», «τραπεζών»και «πολυεθνικών», στοιχεία που δίνουν την αίσθησηότι σήμερα υπάρχει μία και μόνη αντίθεση, αυτήμεταξύ εργασίας και κεφάλαιου. Δεύτερον, γιατί δεναναδεικνύεται πουθενά ο ρόλος της ντόπιας άρχου-σας τάξης και η βαθιά εξάρτησή της από τον ιμπερια-λισμό, στοιχείο κρίσιμο για τον αγώνα τον οποίοκαλούνται να δώσουν λαός και εργαζόμενοι. Τρίτον,διότι όλο το πλαίσιο των στόχων-αιτημάτων που τίθε-νται στην πρόταση περί «στάσης πληρωμών», «δια-γραφή του χρέους», «έξοδο από το ευρώ», «εθνικο-ποίηση των τραπεζών», «εργατικός έλεγχος», «ανα-διανομή πλούτου» κ.λπ., αναπαράγουν τη σύγχυσηστο κίνημα, αποτελούν προτάσεις «αριστερού κυβερ-νητισμού» και όχι προτάσεις αγώνα για το κίνημα.Όλο αυτό το πλαίσιο στόχων και αιτημάτων αφήνειαναπάντητο το ποιος θα τα κάνει όλα αυτά και πότε,δείχνει να αδιαφορεί για τους καταθλιπτικούς συσχε-τισμούς, υποτιμάει τις διεργασίες συγκρότησης λαϊ-κών και εργατικών αντιστάσεων, αφήνει «ανοιχτάενδεχόμενα» παραπέμποντας ακόμη και σε συμμαχίεςμε κομμάτια της αστικής τάξης. Και όλα αυτά σε μιασυγκυρία που το εργατικό-λαϊκό κίνημα προσπαθείνα οργανώσει τις αντιστάσεις του, να συγκροτηθείιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, να διαλύσειαυταπάτες, να προσπεράσει αναχώματα.

Φυσικά και θεωρούμε θετική κάθε πρόταση πουαναδεικνύει την ανάγκη της κοινής δράσης, τηςσυμπόρευσης στα διάφορα μέτωπα και τους αγώνες.Στοιχεία απαραίτητα για την οικοδόμηση μετώπουαντίστασης λαού και εργαζομένων ενάντια στη σημε-ρινή βαρβαρότητα. Ωστόσο, οι κατευθύνσεις και οιστόχοι είναι στοιχεία κρίσιμα για τη δυνατότητα τουκινήματος να πετύχει νίκες, αλλά και να πάει ακόμηπαραπέρα, να θέσει ζητήματα συνολικότερης αντιπα-ράθεσης με το σύστημα, αναζήτησης της επαναστατι-κής διεξόδου.

Ύστερα, από όλα αυτά, με έκπληξη διαβάσαμε στοΠΡΙΝ της 11ης Μαρτίου ότι η αντιπροσωπεία τουΚΚΕ(μ-λ) βρήκε θετική την πρόταση και ότι απλά έθεσετην ανάγκη να τονιστεί το ζήτημα της αντίστασης! Ανόχι τίποτε άλλο, υπονομεύει και τη διαπίστωση τηςπρότασης ότι «πρέπει και τώρα να ανοίξει η συζήτησηγια τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας»...

Σε συνεχή αναβρασμό βρί-σκεται η Νομική, με τιςδυνάμεις των ΜΑΤ να την

περικυκλώνουν πλέον σχεδόνκαθημερινά. Οπως στην ΑΣΟΕΕ,και ιδιαίτερα μετά τη δήλωσηΧρυσοχοΐδη για επιχειρήσεις-σκούπα της αστυνομίας έξω απότις σχολές του κέντρου, ακόμαεντονότερα οι δυνάμεις καταστο-λής καταδιώκουν, επιτίθενται,και συλλαμβάνουν μετανάστες.Μάρτυρες του ίδιου ανθρωποκυ-νηγητού γίναμε ξανά πριν λίγεςμέρες. Οταν μάλιστα οι μικροπω-λητές ζήτησαν προστασία στοχώρο της Νομικής, οι ομάδες τωνασφαλιτών παρέμειναν έξω απότην είσοδο στη Μασσαλίας, προ-καλώντας με την παρουσία τουςκαι στοχοποιώντας το Ασυλο. Στοπλαίσιο της τρομοκρατίας πουέχει εξαπολύσει το σύστημα, δενδίστασαν μάλιστα να προβούν σεπροσαγωγή δύο συμφοιτητριώνμας, που βρίσκονταν κοντά στησχολή. Παράλληλα, οι κλούβεςτων ΜΑΤ αποτελούν πια σταθερόστοιχείο στην Ακαδημίας και τηνΙπποκράτους.

Γίνεται φανερό ότι οι επιδρο-μές των ΜΑΤ βρίσκουν ερείσματατόσο στη ξενοφοβία που καλλιερ-γείται από τους εκπρόσωπουςτης αστικής τάξης, καθώς προ-σπαθούν να μας πείσουν ότι οιεργαζόμενοι με ελάχιστες αποδο-χές και χωρίς ασφάλιση μικρο-πωλητές είναι υπεύθυνοι για τηνανεργία στην οποία μας βυθίζει ηδικιά τους αντιλαϊκή πολιτική,όσο και στα φαινόμενα του παρα-εμπορίου και των ναρκωτικώνπου το ίδιο το σύστημα προωθείέξω από τις σχολές. Αποκρύ-πτουν, επομένως, τα πραγματικάκίνητρά τους, την κερδοφορίατης αστικής τάξης, την γκετοποί-ηση καθώς και το χτύπημα τουΑσύλου.

Ταυτόχρονα, η κατασυκοφά-ντηση των μεταναστών και τουΑσύλου από τους εκφραστές καισυνεχιστές της κυβερνητικήςπολιτικής μέσα στις σχολές (ΔΑΠ)δυσχεραίνουν την αγωνιστικήδιέξοδο των νεολαίας. Πόσο μάλ-λον όταν οι απόψεις αυτές συν-δυάζονται με τα ΔΣ-υποκατάστα-τα των γενικών συνελεύσεων ή

το ξύλο μεταξύ παρατάξεων πουαποπροσανατολίζει τον φοιτητό-κοσμο. Δεν λείπουν βέβαια και οιδυνάμεις που εμμένουν στην επί-λυση των προβλημάτων μέσααπό τη Σύγκλητο (ΑΡ.ΕΝ.), μέσαδηλαδή από τη μετατροπή τωνφοιτητών σε παράγοντα πίεσηςτου καθηγητικού κατεστημένου!Αλλες δυνάμεις απλά αδιαφο-ρούν (την τελευταία φορά ηΠΑΣΠ καλούσε σε… στιγμές δια-σκέδασης με τον Κιάμο!)

Ωστόσο, οι λογικές της ανάθε-σης και της συνδιαλλαγής έχουνχρεοκοπήσει. Οποιαδήποτε, έστωκαλοπροαίρετη, κίνηση, όσο“επαναπαύεται” στην καθίζησητου κινήματος και υποτιμά στηνπράξη το μαζικό αγώνα δεν έχεικανένα νόημα. Το ζητούμενοείναι να ζωντανέψουμε τις γενι-κές συνελεύσεις μας και με οργα-νωμένο και διεκδικητικό φοιτητι-κό κίνημα να καταγγείλουμε τηντρομοκρατία, να υπερασπιστούμετο Άσυλο και τον κοινό αγώνα μετους μετανάστες απέναντι στονκοινό εχθρό που μας εξαθλιώνει.

Νομική Αθήνα

Στοχοποίηση του Ασύλου και των μεταναστών

Τα μνημόνια που επέβαλαν οι ξένοι αφεντάδες και

υπέγραψαν οι μαργιονέτες της συγκυβέρνησης δεν

αφήνουν τίποτα ανέγγιχτο. Μπορεί η πλήρης και

άμεση εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιο για τα πανεπι-

στήμια να έχει «κολλήσει» λόγω της αδυναμίας του

υπουργείου να πραγματοποιήσει τις εκλογές των συμ-

βουλίων διοίκησης, αλλά το σύστημα βρήκε και σε αυτή

του τη δυσκολία λύση. Πρόθυμοι οι πρόεδροι των σχο-

λών και οι καθηγητές, έχοντας και ως όπλο τη συνδιοί-

κηση, προχωρούν κανονικά την πολιτική του μνημονίου

στις σχολές με την επιμέρους ψήφιση κομματιών του

νόμου και κάνοντας ό,τι περνά από το χέρι τους για να

καταστήσουν το πτυχίο «ένα όνειρο τρελό».

Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα στο Φυσικό

Αθήνας για το πώς ο νόμος εφαρμόζεται. Πρόσφατα

έγινε προσπάθεια από το τμήμα των καθηγητών να περά-

σουν οι πιστωτικές μονάδες και συνεπώς η διάλυση του

πτυχίου. Η πρώτη αναφορά για διαγραφές έγινε από

ανακοίνωση στο site της σχολής ότι όποιος φοιτητής δεν

εγγραφεί σε δύο συνεχόμενα εξάμηνα θα διαγράφεται,

όπως επίσης και ότι η γραμματεία «άτυπα» ενημερώνει

τους φοιτητές πόσα χρόνια έχουν μπροστά τους. Η εντα-

τικοποίηση των σπουδών και οι καθηγητικές αυθαιρε-

σίες δίνουν και παίρνουν. Παρουσιολόγια σε μη υποχρε-

ωτικά μαθήματα, δηλώσεις για κόψιμο πτυχιακών εξετα-

στικών, κατάργηση των δεύτερων τόμων σε συγγράμμα-

τα, ενδιάμεσες εξετάσεις, εξεταστικές-σφαγεία, συγχω-

νεύσεις μαθημάτων και μετατροπή νέων με ύλη μαμούθ

είναι μερικά νέα στοιχεία που έχουν να αντιμετωπίσουν

οι φοιτητές στο Φυσικό της Αθήνας, φανερώνοντας ότι

το πανεπιστήμιο για τους λίγους και εκλεκτούς ήδη φτιά-

χνεται! Το Φυσικό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση την

εξαίρεση, αλλά τον κανόνα για το τι συμβαίνει σε όλες

τις σχολές πανελλαδικά. Αντιθέτως, με μεγαλύτερη

δυσκολία από άλλα ΑΕΙ/ΤΕΙ μπορούν να περάσουν πτυ-

χές του νέου νόμου-πλάισιο καθώς ο Σύλλογος έχει αρι-

στερούς συσχετισμούς.

Δυστυχώς η κεντρική αναμέτρηση ενάντια στο νόμο

που δόθηκε το Σεπτέμβρη έληξε, με τεράστιες ευθύνες και

της Αριστεράς που επέλεξε να τον μπλοκάρει στην εφαρ-

μογή του. Τώρα που εφαρμόζεται το μνημόνιο στα πανε-

πιστήμια, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναδώσει τη

μάχη του. Ως ένα μεγάλο βαθμό, αναγκαστικά θα είναι

«μάχη χαρακωμάτων» για μπλοκάρισμα της όποιας

εφαρμογής του, προσπαθώντας ξανά να πάρει κεντρικά

χαρακτηριστικά για συνολική ανατροπή. Αυτό αποτελεί

μονόδρομο καθώς η επίθεση καλπάζει με γοργούς ρυθ-

μούς. Μονάχα ο οργανωμένος αγώνας μέσα από τους

Συλλόγους και το ξαναζωντάνεμά τους μπορεί να βγάλει

τη νεολαία στην πρώτη γραμμή και να τη συνδέσει με το

λαϊκό κίνημα.

Φυσικό Αθήνα

Καλωσήρθε το μνημόνιο...

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Για δέκα μέρες το ετήσιο

«Εθνικό Συνέδριο» του

κόμματος στην Κίνα, η

«Λαϊκή Εθνοσυνέλευση» όπως

λέγεται αλλιώς, κυλούσε, ως συ-

νήθως, χωρίς να συμβαίνουν ιδι-

αίτερα σημαντικές εξελίξεις.

Αυτό σε ό,τι αφορά τα φαινό-

μενα γιατί, όπως αποδεικνύεται

στη συνέχεια, το Συνέδριο κυο-

φορούσε εξελίξεις.

Μία ημέρα μετά την ολοκλή-

ρωσή των εργασιών της «Λαϊκής

Εθνοσυνέλευσης», το κρατικό

πρακτορείο ειδήσεων Σινχουά

ανακοίνωσε ότι ο Μπο Σι Λάι

καθαιρέθηκε από το αξίωμα του

γραμματέα τού Τσονγκτσίνγκ,

στη νοτιοδυτική Κίνα, εξαιτίας

ενός μυστηριώδους πολιτικού

σκανδάλου, στο οποίο με έναν

τρόπο είναι αναμεμειγμένοι και

οι Αμερικανοί. Το ίδιο πρακτο-

ρείο ανακοίνωσε ότι ο Μπο Σι

Λάι θα αντικατασταθεί από τον

αναπληρωτή πρωθυπουργό της

Κίνας, Τσανγκ Ντετζιάνγκ, χωρίς

να αναφέρει κάποιο νέο αξίωμα

για τον Μπο ή αν θα κρατήσει τη

θέση του στο Πολιτικό Γραφείο.

Στην πραγματικότητα την πο-

λιτική καρατόμηση του Μπο την

προανήγγειλε ο πρωθυπουργός

και «Νο 2» του ΚΚ Κίνας, Γουέν

Τζιαμπάο, στο κλείσιμο των ετή-

σιων εργασιών της Λαϊκής Εθνο-

συνέλευσης, στις 14 Μάρτη. Σε

αυτή την ομιλία του προειδοποι-

ούσε «για τον κίνδυνο επανάλη-

ψης του θανατηφόρου χάους μιας

Πολιτιστικής Επανάστασης» αν

δεν υλοποιηθούν «επείγουσες πο-

λιτικές και οικονομικές μεταρ-

ρυθμίσεις». Στη συνέχεια και σε

συνέντευξή του δήλωνε πως «η

πολιτική του Μπο απειλεί να

επαναφέρει την Κίνα στο χάος

της Πολιτιστικής Επανάστασης»

προσθέτοντας ότι «η κομματική

επιτροπή και η τοπική κυβέρ-

νηση του Τσονγκτσίνγκ (ο Μπο

και οι υφιστάμενοί του) οφεί-

λουν να αναλογισθούν σοβαρά

πάνω στην "υπόθεση Γουάνγκ Λι

Τζουν" και να εξαγάγουν τα ανά-

λογα μαθήματα», χωρίς να διευ-

κρινίσει τι είδους ευθύνες

καταλόγιζε στον Μπο. Η «υπό-

θεση Γουάνγκ Λι Τζουν» αναφέ-

ρεται σε ένα περιστατικό τον πε-

ρασμένο μήνα. Ο Γουάνγκ Λι

Τζουν, διοικητής της αστυνομίας

και δεξί χέρι του Μπο Σι Λάι,

που είχε επιλεγεί από τον ίδιο ως

αναπληρωτής του, διανυκτέ-

ρευσε, για άγνωστους λόγους,

στο αμερικανικό προξενείο στη

γειτονική επαρχία Σιτσουάν. Στη

συνέχεια ο Γουάνγκ καθαιρέθηκε

και μεταφέρθηκε στο Πεκίνο και

έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Κατά δηλώσεις Αμερικανών

αξιωματούχων ο Γουάνγκ, κατά

τη διάρκεια της παραμονής του

στο προξενείο, κατέκρινε την πο-

λιτική Μπο στην επαρχία Τσον-

γκτσίνγκ.

Μέχρι πρόσφατα ο Μπο Σι

Λάι ήταν ένα από τα ισχυρότερα

ηγετικά στελέχη και η εκλογή

του στη Γραμματεία τού 9μελούς

Πολιτικού Γραφείου –όργανο

που ουσιαστικά κυβερνά την

Κίνα– θεωρούνταν σίγουρη.

Απ' ό,τι δείχνουν λοιπόν τα

πράγματα, η υπόθεση Μπο μάλ-

λον σηματοδοτεί και αλλαγή

τόσο στους συσχετισμούς όσο και

στους κανόνες του παιχνιδιού

εξουσίας, προκαλώντας και το

ανάλογο διεθνές ενδιαφέρον (που

ποτέ δεν έλειψε άλλωστε) για τα

εσωτερικά θέματα της Κίνας.

Ποιος είναι λοιπόν ο Μπο Σι

Λάι και τι εκφράζει στη σημερινή

Κίνα; Σε μια χώρα που οι αντιθέ-

σεις συνεχώς οξύνονται, το

χάσμα μεταξύ λαού και ηγεσίας

συνεχώς διευρύνεται και που το

πέπλο των ρυθμών «ανάπτυξης»

όλο και λιγότερο είναι σε θέση να

καλύπτει τις κοινωνικές ανισότη-

τες, οι οποίες με τη σειρά τους δη-

μιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα

στο εσωτερικό της Κίνας.

Για τον 63χρονο Μπο Σι Λάι,

γιο βετεράνου της επαναστατικής

περιόδου και με σημαντικές δια-

συνδέσεις στην κομματική ιεραρ-

χία, υποστηρίζεται από διάφορες

μεριές πως η δημοτικότητά του

εκτοξεύτηκε σημαντικά όταν

αναγορεύτηκε (ή τον αναγόρευ-

σαν) εκπρόσωπος της λεγόμενης

τάσης «Νέα Αριστερά» εντός του

Κομμουνιστικού Κόμματος

Κίνας. Η φήμη του ωστόσο απλώ-

νεται σε όλη την Κίνα τα τελευ-

ταία χρόνια, συγκεκριμένα από

το 2007, όταν και αναλαμβάνει

ηγέτης του κόμματος στην κινε-

ζική επαρχία Τσονγκτσίνγκ. Λέ-

γεται πως εκτός του ότι έχει

καταφέρει να μετατρέψει την

ορεινή και βιομηχανική περιοχή

30 εκατ. κατοίκων του Τσον-

γκτσίνγκ σε έναν ελκυστικό επεν-

δυτικό προορισμό, με πολύ

μειωμένους μάλιστα δείκτες

εγκληματικότητας, κατάφερε να

ενισχύσει την κοινωνικοοικονο-

μική ισότητα στην περιοχή αμ-

βλύνοντας την κοινωνική

πόλωση και την απογοήτευση

που κυριαρχούν στις περισσότε-

ρες περιοχές της Κίνας. Ότι άρ-

χισε μια «κόκκινη» εκστρατεία,

παροτρύνοντας τους κατοίκους

να τραγουδούν τραγούδια της

Πολιτιστικής Επανάστασης και

επανέφερε τα μαοϊκά συνθήματα

σε κάθε περίπτωση!

Το Τσονγκτσίνγκ λοιπόν

πρόβαλλε σε σύντομο διάστημα

σαν μοντέλο για όλη την Κίνα,

αφού, όπως λέγεται, βρέθηκε σε

σύντομο χρόνο στο επίκεντρο

των ιδεολογικών συζητήσεων σε

όλη τη χώρα. Συζητήσεις που επι-

κεντρώνονταν στην ιδεολογική

και πρακτική εφαρμογή της μελ-

λοντικής ανάπτυξης της Κίνας σε

αντίθεση με τις... «βίαιες συ-

γκρούσεις που χαρακτήριζαν την

επαναστατική εποχή της Κίνας»!

Ωστόσο δεν είναι αρκετά

ορατοί, για την ώρα, όλοι οι

λόγοι για τους οποίος ο Μπο

έγινε «κόκκινο πανί» για κά-

ποιες μερίδες της εξουσίας. Πά-

ντως φαίνεται να διατηρεί ακόμη

σημαντικά στηρίγματα: όπως

είναι ο πρώην πρόεδρος, και πά-

τρωνάς του, Ζιανγκ Ζεμίν,

καθώς και «νεοαριστεροί» ακα-

δημαϊκοί οι οποίοι επικροτούν

τις ιδέες του για αναδιανομή του

πλούτου, χωρίς να διευκρινίζεται

επακριβώς το είδος και η έκταση

αυτής της αναδιανομής!

Γενικά φέρεται ως αντίπαλος

των φιλελεύθερων, όπως ονομά-

ζονται αυτοί που υποστηρίζουν

τους πολιτικούς θεσμούς δυτικού

τύπου και την οικονομία της

αγοράς. Ωστόσο ανάμεσα στους

αντιπάλους του, και ίσως οι πιο

σκληροί, να βρίσκονται σε αυ-

τούς που υποστηρίζουν ένα κα-

τεστημένο σύστημα ήρεμης,

συλλογικής ηγεσίας, με ελεγχό-

μενες ισορροπίες ανάμεσα στο

παρελθόν και στο σήμερα, ανά-

μεσα στους μηχανισμούς κρατι-

κής - κομματικής εξουσίας και

στην «οικονομία της αγοράς». Η

αντιφατικότητα της παρούσας

κατάστασης, που βαραίνει και

την όποια μελλοντική πορεία της

Κίνας, δεν είναι καθόλου βέβαιο

ότι θα εκδηλωθεί σε όλο της το

μέγεθος κατά το 18ο συνέδριο

του κόμματος το ερχόμενο φθινό-

πωρο, όπου αναμένεται η μεταβί-

βαση εξουσίας σε μια νέα γενιά

ηγετών. Στο 18ο Συνέδριο του

ΚΚΚ το φθινόπωρο, 7 μέλη του

Πολιτικού Γραφείου επρόκειτο

να αντικατασταθούν. Μέχρι το

συνέδριο του φθινοπώρου, όμως,

μεσολαβούν 6 μήνες και αυτός ο

υποβιβασμός του κ. Μπο δείχνει

ότι μάλλον θα υπάρξουν σημα-

ντικές εξελίξεις αρκετά νωρίτερα

και ενδεχομένως να περιπλέξουν

σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα της

διαδοχής. Πάντως η απομά-

κρυνση του Μπο Σι Λάι δεν ση-

ματοδοτεί τόσο το γεγονός τής

ύπαρξης μιας πόλωσης γενικά

στην κινέζικη κοινωνία, όσο το

ότι καταγράφει επίσημα το γεγο-

νός πως η πόλωση αυτή έχει φτά-

σει πλέον μέχρι τον ηγετικό

πολιτικό πυρήνα της Κίνας.

Χ. Β.

Εσωτερικές διαδικασίες με διεθνές ενδιαφέρον

Εχει δίκιο ο Ρόμπερτ Φισκ που έγραψε στον«Ιντιπέντεντ» πως η τρέλα δεν είναι η αιτίαγια την αποκρουστική σφαγή 16 αφγανών

αμάχων (μεταξύ αυτών και εννέα παιδιών) από τονεπιλοχία πεζοναύτη Ρόμπερτ Μπέιλς. Σε πείσμαόλων των καθεστωτικών δυτικών ΜΜΕ που έσπευ-σαν άλλη μια φορά να μιλήσουν για μανιακό, δια-ταραγμένο ή μετατραυματικά στρεσαρισμένο, ηαλήθεια είναι εντελώς διαφορετική ως συνήθως.Για τον γνωστό δημοσιογράφο κρύβεται στην απο-στροφή μιας ομιλίας του Τζον Αλεν, επικεφαλής τουκατοχικού στρατού, που έγινε τις ημέρες που οιεξαγριωμένοι Αφγανοί πολιορκούσαν τη βάση στο

Μπαγκράμ και οι Αμερικανοί μετρούσαν θύματα απότις ταραχές. Ο στρατηγός εξηγούσε στους άνδρεςτου γιατί δεν είναι η ώρα για εκδίκηση, απόδειξητου κλίματος που επικρατούσε ανάμεσά τους. Ακρι-βώς το αντίθετο από τις συμβουλές του στρατηγούέκανε ο δολοφόνος επιλοχίας. Βγήκε από το στρα-τόπεδο με σκοπό να εκδικηθεί, με πλήρη αυτοέ-λεγχο. Οι τρελοί επιτίθενται και πυροβολούν τουςδιπλανούς τους και δεν πάνε σε χωριά χιλιόμετραμακριά για να σκοτώσουν μικρά παιδιά και αμάχουςκαι μετά να τους κάψουν. Ο επιλοχίας έκανε αυτόπου μαθαίνει να κάνει κάθε σωστός στρατιώτης τηςπιο δολοφονικής μηχανής που γνώρισε ποτέ η αν-θρωπότητα. Απλώς, αυτήν τη φορά το έκανε δίχωςπρόγραμμα και στην πιο ακατάλληλη στιγμή για τηναμερικανική επεμβατική πολιτική στη χώρα.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ιδιαιτε-

ρότητα του περιστατικού σε συνέχεια εκείνου μετην καύση των Κορανίων στο Μπαγκράμ. Συνέβη-σαν τη στιγμή που στο Αφγανιστάν είναι πλέονορατή η μεγάλη καμπή της αμερικανικής κατοχής.Τη στιγμή που από παντού φαίνεται πως ο πόλεμοςέχει χαθεί και κάθε μελλοντικό σενάριο δεν μπορείνα μην παίρνει υπόψη του τους μεγάλους εχθρούς.Δηλαδή τους Ταλιμπάν, που όχι μόνο άντεξαν αυτάτα δέκα χρόνια αλλά πέτυχαν να αντιστρέψουν τουςσυσχετισμούς. Και γεγονότα σαν αυτά δεν είναιμόνο ότι δυσκολεύουν τις προσπάθειες των ανδρει-κέλων στην Καμπούλ και των Αμερικανών στο ναβρούνε τρόπους για να αποφύγουν την ολοκληρω-τική ήττα. Δείχνουν –και αυτό είναι πολύ σημαντικό-το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις ενός στρατούπου βιώνει την αποτυχία σε συνδυασμό με την ανα-σφάλεια και το φόβο.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Η εκδίκηση των ηττημένων

Κίνα

Εργοστάσιο στην Κίνα

Εργάτες κοιμούνται στον πάγκο εργασίας

για να μη χάσουν χρόνο από τη δουλειά

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

«Γλυκιά συμφωνία»

Τζαμπάλια, λωρίδα της Γάζας

Αθέατος

Κόσμος

Eξω από την Τζαμπάλια, τη βορειότερη πόληστη λωρίδα της Γάζας, το ομώνυμο προσφυ-γικό στρατόπεδο ιδρύθηκε στα 1948 με τον

πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο και τη μαζικήεκτόπιση των Παλαιστινίων από τις πατρογονικέςεστίες τους. Τριάντα πέντε χιλιάδες πρόσφυγεςήταν οι πρώτοι κάτοικοι του στρατοπέδου, πουσταδιακά εξελίχτηκε στο μεγαλύτερο προσφυγικόοικισμό στη Γάζα. Σε μια έκταση μόλις 1,4 τετρα-γωνικών χιλιομέτρων είναι στοιβαγμένοι σε άθλιεςσυνθήκες τουλάχιστον εκατόν δέκα χιλιάδες άν-θρωποι, σε μια από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές

πυκνότητες στον πλανήτη. Εκεί, η ακραία φτώχειατυλίγει τουλάχιστον το 44% του πληθυσμού, το πό-σιμο νερό μοιράζεται με το δελτίο, οι συνθήκες στέ-γασης είναι απάνθρωπες και η ανεργία ξεπερνά το75% του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού. Τρειςστους τέσσερεις πρόσφυγες στην Τζαμπάλια εξαρ-τώνται για την επιβίωσή τους από την ανθρωπι-στική βοήθεια, ενώ το μέσο καθημερινό εισόδημαδεν ξεπερνά τα δύο δολάρια. Σαν μην έφταναν όλααυτά τα προβλήματα που τα τελευταία χρόνια με-γάλωσαν εξαιτίας του εγκληματικού αποκλεισμού,το στρατόπεδο συχνά γίνεται στόχος των στρατιω-τικών επιθέσεων των Ισραηλινών μιας και θεωρεί-ται προπύργιο της Χαμάς και της αδιάλλακτηςαντίστασης.

Το πρωινό της Κυριακής 11 του Μάρτη, τοστρατόπεδο έγινε και πάλι πεδίο βολής των τυ-φλών δολοφονικών επιδρομών με τηλεκατευθυνό-μενα αεροσκάφη, στο πλαίσιο της τελευταίαςεπιχείρησης αντιποίνων που εξαπέλυσε το σιωνι-στικό κράτος.

Ηταν λίγο μετά τις επτά όταν ο δωδεκάχρονοςΑγιούμπ Ασαλία βγήκε από το σπίτι του, στην ανα-τολική πλευρά του καταυλισμού, για να πάει στοσχολείο. Δεν πρόλαβε να περπατήσει παραπάνωαπό τριάντα μέτρα, στην προσπάθειά του να δια-σχίσει τον μικρό οικογενειακό οπωρώνα, όταν έναςπύραυλος έπεσε σχεδόν πάνω του με τρομακτικό

θόρυβο. Οταν οι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συ-νέβη, διαπίστωσαν έντρομοι πως ο μικρός είχε δια-μελιστεί άγρια και τα μέλη του σώματός του είχανσκορπίσει ανάμεσα στις λεμονιές, ενώ λίγο πιο μα-κριά ένας άλλος μικρός, ο ξάδελφός του είχε τραυ-ματιστεί σοβαρά. Ο Αγιούμπ, ένα ζωηρό καιχαρούμενο παιδί στον προσφυγομαχαλά, τις προη-γούμενες νύχτες που οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν ση-μεία στη βόρεια Γάζα, φοβισμένος δεν μπορούσενα κοιμηθεί στο δωμάτιό του και έβρισκε καταφύ-γιο στο κρεβάτι της μητέρας του. Δυστυχώς η προ-στασία της μάνας δεν φάνηκε ικανή να τον σώσει

στο δρόμο για το σχολείο τοπρωινό της Κυριακής, όταν απόαπόσταση δεκάδων χιλιομέτρωνο χειριστής των πυραύλων τονστόχευσε σαν επίφοβο «τρομο-κράτη». Το τι ακολούθησε στηγειτονιά και στο σπίτι του δωδε-κάχρονου δεν είναι δύσκολο νατο φανταστεί κανείς. Γιατί καιστις πιο σκληρές συνθήκες όπουο θάνατος είναι σχεδόν καθημε-ρινό φαινόμενο, κανένας αληθι-νός άνθρωπος δεν μπορεί νασυνηθίσει μια τέτοια απώλεια.Και πολύ περισσότερο μια μάνα.Η χαροκαμένη Ουμ Μοχάμεντμαζί με τους συγγενείς και τουςγείτονες άρχισαν έναν συγκλονι-στικό θρήνο που ακόμα δεν μπο-ρεί να σταματήσει. Το σώμα τουμικρού Αγιούμπ τυλίχτηκε στολευκό σάβανο και με τη μαύρησημαία της ισλαμικής Τζιχάντκαι στην κηδεία του, λίγο έξωαπό το στρατόπεδο, η προσέ-λευση των οργισμένων Παλαι-στινίων ήταν μεγάλη. Ανάμεσαστις κατάρες και στα αντί-σιωνι-στικά συνθήματα η ιαχή που κυ-ριαρχούσε ήταν πως ο μάρτυραςείναι ο αγαπημένος του θεού.

Η τελευταία δολοφονική αε-ροπορική και πυραυλική επι-δρομή των Ισραηλινών στη Γάζαξεκίνησε με πρόσχημα την από-δοση αντιποίνων για την εκτό-ξευση αυτοσχέδιων ρουκετώνπρος τα κατεχόμενα από αντι-στασιακές παλαιστινιακές ομά-

δες. Είχε προηγηθεί η στοχευμένη απρόκλητηδολοφονία δυο ηγετικών στελεχών των ΕπιτροπώνΛαϊκής Αντίστασης που εξόργισε τους Παλαιστίνι-ους. Οπως και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, ταδήθεν αντίποινα ήταν όχι μόνο δυσανάλογα αλλάστην πραγματικότητα εγκληματικά. Οι Ισραηλινοίανακοίνωσαν πως είχαν τρεις ελαφριά τραυματι-σμένους, ενώ οι Παλαιστίνιοι μέτρησαν τουλάχι-στον δεκαπέντε νεκρούς και δεκάδες σοβαράτραυματίες, όλοι άμαχοι, ανάμεσά τους και αρκετάπαιδιά. Η τακτική «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» στηνκλασική ναζιστική εκδοχή της, έτσι όπως την εφάρ-μοσαν οι ορδές του Χίτλερ στις κατεχόμενες χώρεςτης Ευρώπης και τη βίωσαν τραγικά και οι Εβραίοι.Πέρα και πίσω από την ακολουθία των γεγονότωνστην πραγματικότητα το σιωνιστικό καθεστώς μετην επιδρομή αυτή ήθελε να στείλει μηνύματα τηςεγκληματικής αποφασιστικότητάς του αλλού. Είχεπροηγηθεί η επίσκεψη του πρωθυπουργού Νετα-νιάχου στην Ουάσιγκτον και η αναγκαστική συν-απόφαση για μετάθεση στο μέλλον της επίθεσηςστο Ιράν και οι ηγέτες του Ισραήλ ήθελαν να μηνπαρερμηνευτεί αυτή η προσωρινή υποχώρηση. Καιτην πλήρωσαν για μια ακόμη φορά οι παλαιστίνοιάμαχοι που αποτελούν τον εύκολο στόχο.

Τον «Αθέατο Κόσμο» γράφειο Δημήτρης Παυλίδης

http://atheatoskosmosps.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα ρεπορτάζ για την κηδεία του μικρού Αγιούμπhttp://palsolidarity.org/2012/03/burying-ayoub/

ΔΕΙΤΕ μια σειρά φωτογραφιών για τα τελευταία εγκληματικάκατορθώματα των σιωνιστών http://occupiedpalestine.word-press.com/2012/03/11/gazaunderattack-march-11-2012-israel-massacres-2-more-palestinians-photography/

Ο αγαπημένος του θεού

Oσο περνάει ο καιρός από την «απρό-

σμενη» συμμετοχή των ιδιωτών στο

κούρεμα του ελληνικού χρέους τόσο

αποκαλύπτονται τα πραγματικά δεδομένα της

συμφωνίας αυτής.

Μπορεί να θριαμβολογούν για τους τόκους

που γλίτωσε η Ελλάδα, στην πραγματικότητα τα

κεφάλαια που θα έχαναν από μια ανεξέλεγκτη

χρεοκοπία της χώρας θα είχαν αλυσιδωτές επι-

δράσεις σε όλο τον πλανήτη και όχι μόνο στην

Ευρωζώνη. Η έκθεση της IIF δεν μασάει τα λόγια

της: 73 δισ. θα έχαναν οι ομολογιούχοι, Ισπανία

και Ιταλία θα ακολουθούσαν στον γκρεμό, 160

δισ. θα ήταν οι απώλειες των τραπεζών, 1 τρισ.

θα έφταναν οι συνολικές ζημιές, στον αέρα θα

βρίσκονταν τα 91 δισ. που οφείλονται στις τρά-

πεζες από ξένους, τεράστιες οι απώλειες για την

ΕΚΤ και κουρέλιασμα του όποιου «τείχους προ-

στασίας» που με τόσο κόπο και διαφωνίες έχει

μέχρι στιγμής υψωθεί μέσα από τον προσωρινό

και το μόνιμο μηχανισμό στήριξης.

Τελικά, μπροστά σε αυτό το χάος η πρόταση

για τα επιτόκια του νέου κουρεμένου χρέους

φαίνεται πολύ ελκυστική.

Παρ’ όλα αυτά, όλα τα οικονομικά φύλλα

διαπιστώνουν πως μετά την εκτέλεση του PSI εκ-

δηλώνεται μια απροθυμία αγοράς ελληνικών

ομολόγων και επιπλέον βλέπουν το φως της δη-

μοσιότητας εκθέσεις της ελβετικής USB και της

αμερικάνικης JB Morgan που στη μία περίπτωση

τα 105 δισ. του PSI γίνονται 27 δισ. και στη δεύ-

τερη περίπτωση 67. Και για όσους δεν… κατάλα-

βαν, οι δύο οίκοι ρίχνουν πολύ τον πήχη των

λεγόμενων πραγματικών ωφελειών της χώρας

από το κούρεμα. Η ενοποιημένη Βank of Amer-

ica Merrill Lynch υποστηρίζει πως η «γλυκιά συμ-

φωνία», όπως αποκλήθηκε, δεν θα έχει «happy

end» ακριβώς γιατί είναι πάρα πολύ… γλυκιά για

τους πιστωτές και πάρα πολύ πικρή για τους χρε-

ώστες. Ο οίκος υποστηρίζει πως για να είναι επι-

τυχημένη μια συμφωνία μείωσης του χρέους μιας

χώρας πρέπει να εξασφαλίζει την πιστοληπτική

ικανότητα της χώρας και την επιστροφή της στις

αγορές ομολόγων. Χαρακτηρίζει συνεπώς επιτυ-

χείς τις αναδιαρθρώσεις χρέους του Πακιστάν

(1999), της Ουκρανίας (2000), της Ουρουγουάης

(2003) και του Αγιου Δομίνικου (2005), εκφρά-

ζοντας σοβαρές επιφυλάξεις για παρόμοιο απο-

τέλεσμα σχετικά με το ελληνικό PSI.

Λέγονται έτσι κάποιες αλήθειες προφανώς

και κάτω από την πίεση που ασκείται αυτή τη

στιγμή στην ευρωζώνη και στις αρχές της να βά-

λουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, να τυπώσουν

χρήμα, να καταναλώσουν τις εισαγωγές τους

που είναι εξαγωγές των άλλων κ.λπ.

Αλλά και η έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμό-

τητα του ελληνικού (μετά το κούρεμα) χρέους

είναι εν πολλοίς σιβυλλική. Θέτει έναν κατώτατο

στόχο μέχρι το 2020 (116,5% του ΑΕΠ) και έναν

ανώτατο (145,7% του ΑΕΠ). Η διαφορά που χω-

ρίζει το «καλό» από το «κακό» σενάριο είναι αν

το 2020 η χώρα παρουσιάσει 1,8% λιγότερη ανά-

πτυξη από αυτήν που απαιτεί το «καλό» σενά-

ριο. Αρα το ΔΝΤ προετοιμάζει το έδαφος και

για νέο κούρεμα.

Η διελκυστίνδα που στη μια μεριά έχει το

«περισσότερο κούρεμα» και στην άλλη το «πε-

ρισσότερα κεφάλαια» μέλλει να τραβιέται –απ’

ό,τι δείχνουν τα πράγματα- για πολύ…

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ18 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Μετά το περίφημο κούρεμα μέσω

του PSI υπολογίζεται ότι η χώρα

μας θα «χρωστά» πάνω από το

75% του χρέους της στο ΔΝΤ και στους

Ευρωπαίους (με διάφορες μορφές είτε

στην ΕΚΤ, είτε στους μηχανισμούς «διά-

σωσης», είτε στις ευρωπαϊκές τράπεζες).

Το υπόλοιπο κομμάτι (εξαιρώντας τους

ιδιώτες) αφορά κατά μεγάλο βαθμό του

ντόπιους «θεσμικούς», δηλαδή τα ταμεία,

όπως τα βάφτισαν τελευταία, και το ελλη-

νικό τραπεζιτικό σύστημα. Τα πρώτα θα

υποστούν το λεγόμενο κούρεμα, δηλαδή

τη μείωση της τιμής των ομολόγων που

κατέχουν. Οι τράπεζες θα συμμετάσχουν

στη λεγόμενη ανακεφαλαιοποίηση.

Βέβαια γνωρίζουμε πως όλο αυτό το

διάστημα που γίνεται συζήτηση για τη

μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους

ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτών ρευστο-

ποίησε τα ομόλογα που κατείχε σε τιμές

«ακούρευτες» και απαλλάχτηκε από

αυτά είτε τα αγόρασε η ΕΚΤ και τα δια-

φύλαξε από μειώσεις (κάποια από αυτά

τα ξαναπούλησε στην πρωτογενή αγορά

στις ονομαστικές τους τιμές, κερδοσκοπώ-

ντας). Λέγεται μάλιστα ότι, αν γινόταν

πριν από δύο χρόνια το περίφημο «κού-

ρεμα», το χρέος μπορεί και να έφτανε το

80% του ΑΕΠ. Πιθανόν. Ετσι θα ήταν

όμως αν ο πραγματικός στόχος αφορούσε

απλώς την ελάφρυνση της χώρας από το

χρέος. Ομως δεν είναι αυτός ο πραγματι-

κός στόχος…

Τι είναι η ανακεφαλαιοποίηση

Είναι η ενίσχυση των κεφαλαίων, η

αύξηση με άλλα λόγια των διαθέσιμων

πραγματικών κεφαλαίων των τραπεζών.

Και λέμε πραγματικών για να το διακρί-

νουμε από τις λεγόμενες εγγυήσεις που

δεν αποτελούν πραγματική και καθαρή

κεφαλαιακή αύξηση αλλά, όπως δηλώνει

και το όνομά τους, σημαίνει ότι η χώρα ή

η κεντρική τράπεζα εγγυάται ότι θα στη-

ρίξει με το τάδε ή δείνα ποσό τις τράπεζες

σε διάφορες καταστάσεις και περιπτώσεις

διακινδύνευσης.

Η αύξηση αυτή μπορεί να γίνει με δύο

τρόπους, τον κεντρικό (κρατικό ή «ενω-

σιακό» όσον αφορά την ΕΕ) και τον ιδιω-

τικό.

Η κεντρική αύξηση των κεφαλαίων

των τραπεζών διασφαλίζεται μέσω της

ένταξής τους στο λεγόμενο ΤΧΣ (Ταμείο

Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) με τη

διαμεσολάβηση της κεντρικής τράπεζας

κάθε χώρας και η ιδιωτική αφορά την

αύξηση των μετοχικών κεφαλαίων που

είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οι ιδιώτες

κεφαλαιούχοι (και βασικά οι μεγαλοκε-

φαλαιούχοι).

Εδώ βέβαια, όπως είναι κατανοητό,

παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι διαπραγμά-

τευσης καθώς οι ιδιώτες μεγαλοκεφαλαι-

ούχοι επιδιώκουν από τη μια να αποφύ-

γουν την «κρατικοποίηση», χωρίς ταυτό-

χρονα να βάλουν βαθιά το χέρι στα δικά

τους «ίδια κεφάλαια». Από την άλλη,

τρόικα και Ευρωπαίοι επιδιώκουν τον

έλεγχο του τραπεζιτικού συστήματος και

φυσικά επιδιώκουν να διοχετεύσουν την

κρίση και τις επιπτώσεις της στις τράπεζες

της εξαρτημένης «περιφέρειας».

Η λεγόμενη «εκκαθάριση»

Είναι αλήθεια ότι το ελληνικό τραπε-

ζιτικό σύστημα δεν εκτέθηκε στο βαθμό

που εκτέθηκαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες

στα «τοξικά» προϊόντα της κρίσης του

2008. Τα «κανόνια» που ενδεχομένως

έπληξαν τις ελληνικές τράπεζες αφορού-

σαν στην έκθεσή τους στις επισφαλείς

οικονομίες των βαλκανικών χωρών και

της ευρύτερης παρευξείνιας περιοχής. Το

φαινόμενο δε της αδυναμίας πληρωμής

των δανείων κάθε φύσης είχε αρχίσει να

παρουσιάζεται μετά το 2007 και αυξήθη-

κε δραματικά με τα διαδοχικά μέτρα των

μνημονίων. Ενα άλλο χαρακτηριστικό της

τελευταίας περιόδου αφορά τη μεγάλη

γαλλική διείσδυση. Πραγματικά οι γαλλι-

κές τράπεζες μπορεί λίγο πριν και ιδιαίτε-

ρα μετά το «κούρεμα» να έχουν χάσει την

προνομιακή θέση των δανειστών του

ελληνικού Δημοσίου, όμως η διείσδυσή

τους στο ντόπιο τραπεζιτικό σύστημα

είναι σημαντική.

Βέβαια, εδώ και ενάμιση χρόνο περί-

που διενεργείται ο λεγόμενος έλεγχος της

Black Rock, ενός οργανισμού «διεθνούς»

που αναλαμβάνει να κάνει φύλλο και

φτερό τους ισολογισμούς και τα ποικίλης

σύνθεσης χαρτοφυλάκια των τραπεζών,

αρχομένης από τη στρατηγικής σημασίας

Εθνική Τράπεζα.

Διπλό πρόβλημα

Συνεπώς, στην εκκαθάριση των κεφα-

λαίων που προγραμματίζεται πρέπει να

προστεθεί και το «κούρεμα» του PSI, ανε-

βάζοντας την τάξη μεγέθους της απομείω-

σης ίσως και μέχρι τα 30-35 δισ. ευρώ.

Προς το παρόν κάνουν λόγο για περίπου

24 δισ. που θα αναπληρωθούν κατά 80%

και πάνω μέσα από την προσφυγή στο

ΤΧΣ. Το υπόλοιπο ποσοστό (πάνω από το

10%) θα καλυφθεί από την αύξηση μετο-

χικού κεφαλαίου των ιδιωτών. Το ΔΝΤ

μάλιστα θεωρεί σημαντικό ζήτημα τη συμ-

μετοχή των ιδιωτών σε τέτοια ή και σε

μεγαλύτερα ποσοστά για να διατηρηθεί,

όπως λέγεται, ο ιδιωτικός χαρακτήρας του

τραπεζιτικού συστήματος. Στην πραγματι-

κότητα, ζήτημα κρατικοποίησης των ελλη-

νικών τραπεζών δεν τίθεται, αντίθετα το

σύνολο του τραπεζιτικού συστήματος

μπαίνει κάτω από τον έλεγχο του ΤΧΣ

μέσω της κυριαρχικής συμμετοχής του στο

μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών υπό την

εποπτεία τριμερούς συμβουλίου άμεσα

διορισμένου από την τρόικα, ανεξάρτη-

του τόσο από το υπουργείο Οικονομικών

όσο και από την Τράπεζα της Ελλάδος,

δηλαδή τους δύο βασικούς θεσμούς άσκη-

σης οικονομικής πολιτικής από μεριάς του

ελληνικού αστικού κράτους!

Ολη δε η «οικονομικονομικίστικη»

φιλολογία για το αν θα είναι προνομιού-

χες ή κοινές μετά ψήφου, για το καθεστώς

διασφάλισης, τις ρήτρες, τις διαδικασίες

κ.λπ. αφορά τη διαπραγμάτευση με τους

ιδιώτες κεφαλαιούχους, δηλαδή τους

έλληνες τραπεζίτες, και με τι όρους θα

μπουν στο χορό. Η αλήθεια είναι πως

μέχρι τον Ιούνιο που θα ολοκληρωθεί

αυτή η διαδικασία δεν απομένει και

πολύς χρόνος.

Το ερώτημα

Βέβαια τίθεται ένα ερώτημα. Γιατί θα

πρέπει τελικά να πραγματοποιηθεί αυτή

η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης όπου

κεφάλαια αντικαθιστούν άλλα… κεφά-

λαια που εκκαθαρίζονται ή «κουρεύο-

νται»; Από πολλές απόψεις φαίνεται (και

είναι) μια παραδοξότητα. Η απάντηση

βρίσκεται στους νέους όρους που «φέρ-

νουν» μαζί τους τα νέα κεφάλαια, πρό-

κειται δηλαδή για το νέο πλαίσιο της

αρπακτικής κερδοφορίας που προϋποθέ-

τουν αλλά και τις συμφωνίες που ενσω-

ματώνουν στο πλαίσιο του ανταγωνι-

σμού. Γιατί –τελικά- όλες οι ευρωπαϊκές

τράπεζες έχουν ανάγκη «ανακεφαλαιο-

ποίησης» καθώς δέχονται τις κριτικές

αναλύσεις των αγγλοσαξονικών οίκων

για λειψή ανταπόκριση σε καταστάσεις

κρίσης. Εξ άλλου, αν πάρουμε σοβαρά

όσα γράφονται για διπλή ενίσχυση της

ικανότητας απάντησης της ΕΚΤ, ετοιμά-

ζεται αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο χρημα-

τοπιστωτικό όπλο ίσως και 1,75 τρισ.

ευρώ στο βαθμό που η κρίση επεκταθεί σε

Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία. Η μεγα-

λύτερη παροχή ρευστότητας, όπως χαρα-

κτηρίστηκε, μετά τον Πόλεμο γίνεται -

όπως ήδη έχουμε γράψει- με δανεικά χρή-

ματα με τη μορφή εγγυήσεων από χώρες

κράτη-μέλη. Στην πραγματικότητα αυτή

τη στιγμή η ευρωζώνη εκδίδει χρέος και

παράγει κεφάλαια! Ομως μόνο η Bundes-

bank έχει τη δυνατότητα να απαιτεί να

της δοθούν εγγυήσεις για τα 500 δισ. που

έχει συνεισφέρει στο σύστημα των κεντρι-

κών τραπεζών, όπως και να πιέζει τον

ιταλό πρόεδρο της ΕΚΤ να αποσύρει

αυτή την τεράστια ρευστότητα ανάμι-

κτου κρατικού και ιδιωτικού χρέους.

Για χώρες σαν την Ελλάδα δεν υπάρ-

χουν πολλές επιλογές. Η ανακεφαλαιο-

ποίηση είναι επιβεβλημένη. Μέσω όμως

της ανακεφαλαιοποίησης επιβάλλεται

στο ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα μια

αναπροσαρμογή στο πλαίσιο των απαιτή-

σεων που τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΚΤ

αυτή τη στιγμή επιθυμούν, αντίστοιχη στη

θέση και το ρόλο της χώρας της οποίας

«κουρεύουν» το χρέος.

Συνέπειες

Θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα

υποφέραμε και θα διαμαρτυρόμασταν

για τους καημένους έλληνες τραπεζίτες.

Αυτοί και ο σημερινός πολιτικός τους

εκπρόσωπος από κοινού με τους Ευρω-

παίους και την… ευγενή συμμετοχή της

Goldman Sachs ληστεύουν κατ’ εξακολού-

θηση το λαό και τους πόρους της χώρας

ειδικά μετά την ένταξη στην ευρωζώνη.

Oμως φαίνεται πως η αναπροσαρμογή

που απαιτούν οι ιμπεριαλιστές θέτει ζητή-

ματα ανακατατάξεων και επανιεραρχή-

σεων στο σύνολο της άρχουσας τάξης,

άρα και των τραπεζών της.

Πρώτα πρώτα θέτει σε άμεση προτε-

ραιότητα το ξεκαθάρισμα του τοπίου

προκειμένου να επιτευχθεί αυτό που γνω-

στός τραπεζίτης δήλωσε, ότι δηλαδή η

χώρα δεν αντέχει πάνω από δύο ή τρεις

τράπεζες. Αλλά και η συγχώνευση δεν

είναι εύκολη δουλειά. Δεν γίνεται όλοι να

είναι ευχαριστημένοι ούτε ισόποση να

είναι η απώλεια. Μέχρι τώρα τα τελευ-

ταία χρόνια είχαμε δύο σημαντικές μαται-

ώσεις τραπεζιτικών γάμων δύο βήματα

πριν από τα σκαλιά της… εκκλησίας (ή

του δημαρχείου για τους άθεους). Ομως

τώρα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια

καθώς, όπως γράψαμε πιο πάνω, υπάρ-

χουν συγκεκριμένα (και ελεγχόμενα)

βήματα που πρέπει να γίνουν μέχρι τον

Ιούνη. Στο πλαίσιο αυτό η Αγροτική Τρά-

πεζα και τέσσερεις μεγάλες συνεταιριστι-

κές τράπεζες της επαρχίας βρίσκονται στη

μαύρη λίστα των όποιων αποφάσεων με

κλείσιμο τμημάτων τους, συνολική απορ-

ρόφηση και άλλες πρακτικές που θα

δούμε.

Επειτα ο έλεγχος του τραπεζιτικού

συστήματος με αυτό τον άμεσο τρόπο

αφαιρεί τις δυνατότητες μοιράσματος των

χρηματοπιστωτικών μέσων από το πολιτι-

κό προσωπικό με τον τρόπο τουλάχιστον

που γινόταν μέχρι τώρα, βάζοντας τους

επικυρίαρχους της χώρας γενικούς επό-

πτες.

Στο πλαίσιο αυτό, και η δανειακή ενί-

σχυση των επιχειρήσεων θα περνά από

κόσκινο, με εξαίρεση φυσικά εκείνες που

θα δρουν συμπληρωματικά με τις απαιτή-

σεις των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και

στο βαθμό που αυτά τα τελευταία απο-

φασίσουν ένα πλαίσιο δραστηριοποίησης

κοινά αποδεκτό με βάση τον μεταξύ τους

ανταγωνισμό (π.χ. τομέας των ακινήτων).

Η πίεση είναι μεγάλη και η αναπρο-

σαρμογή και σ’ αυτό το επίπεδο θα είναι

βίαιη. Δεν είναι καθόλου άσχετες με τα

παραπάνω οι αντιμνημονιακές μελέτες

της Alpha Bank, για παράδειγμα. Αν και η

αστική «μας» τάξη, με όλα τα κομμάτια

της (επιχειρηματικό, χρηματοπιστωτικό,

πολιτικό), φημίζεται για την προσαρμο-

στικότητά της…

Η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζώντου Δημήτρη Μάνου

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 19Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Δυο εκθέσεις, η μια την Παρασκευή

16/3 από το ΔΝΤ και η άλλη τη

Δευτέρα 19/3 από το διοικητή της

Τράπεζας της Ελλάδος Προβόπουλο, έθε-

σαν με το γνωστό απόλυτο και αποφασι-

στικό τεχνοκρατικό τρόπο το πλαίσιο

των βασικών κατευθύνσεως για την ελλη-

νική οικονομία, αλλά και την πολιτική,

για τα επόμενα χρόνια. Ενα πλαίσιο που,

στις γενικές του γραμμές, δίνει ένα ενθαρ-

ρυντικό χτύπημα στην πλάτη της άρχου-

σας τάξης της χώρας και του πολιτικού

της προσωπικού, για την επιτυχία της να

περάσει και το δεύτερο μνημόνιο και το

πρώτο πακέτο μέτρων που το συνόδευε,

αλλά και ταυτόχρονα κουνάει αυστηρά

το δάχτυλο και σε αυτήν, αλλά κύρια στο

λαό για τα επόμενα μέτρα που θα ‘ρθουν.

ΔΝΤ:

Απολύσεις στο Δημόσιο,

μείωση μισθών

στον Ιδιωτικό

Η έκθεση του ΔΝΤ εστιάζει στη μείω-

ση των κρατικών δαπανών και στην

αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Επανα-

φέρει τον ήδη διατυπωμένο στόχο για μεί-

ωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά

150.000 μέχρι το 2015, ώστε να επιτευχθεί

η μείωση του ελλείμματος και να δημι-

ουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα 4,5%

στον προϋπολογισμό μέχρι το 2014. Ενώ

ανταγωνιστικότητα σημαίνει μειώσεις

μισθών στο ιδιωτικό τομέα, οι οποίες, αν

δε γίνουν ως το τέλος του χρόνου, προτεί-

νεται να επανεξεταστεί το ζήτημα του

13ου και του 14ου μισθού.

Σημαντικό είναι ότι ο γνωστός μας Πολ

Τόμσεν του ΔΝΤ, σε συνέντευξή του με

αφορμή την έκθεση, χαρακτήρισε τη μονι-

μότητα στο δημόσιο αναχρονιστική. Η

κατάργηση της μονιμότητας δεν τίθεται

μόνο για να γίνουν άμεσα οι απολύσεις που

ζητούνται (άλλωστε, οι 150.000 λιγότεροι

δημόσιοι υπάλληλοι ως το 2015 μπορούν

να επιτευχθούν και με το ισχύον νομικό

πλαίσιο –κατάργηση οργανικών θέσεων,

μία πρόληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις

κ.λπ.), αλλά έχει στόχο την αλλαγή των

σχέσεων εργασίας και στο δημόσιο και την

εξίσωση των εργαζόμενων σε δημόσιο και

ιδιωτικό τομέα σε ένα καθεστώς εργασια-

κής ανασφάλειας και εκμετάλλευσης.

Αξίζει να θυμηθούμε, επίσης, ότι τους

πρώτους μήνες του μνημονίου ο ίδιος ο

Πολ Τόμσεν, σε εκδήλωση στο Λονδίνο με

επιχειρηματίες, όπου μίλησε μαζί με τον

τότε υπουργό Οικονομικών Παπακων-

σταντίνου, πολύ κυνικά ξεκαθάρισε ότι

στόχος του μνημονίου δεν είναι το χρέος

της Ελλάδας, αλλά οι μεταρρυθμίσεις

εκείνες που θα δημιουργήσουν ευνοϊκό

επενδυτικό κλίμα…

Πάντως η έκθεση αφιερώνει μεγάλο

κομμάτι για να τονίσει ότι η παραμικρή

παρέκκλιση από τους στόχους του μνημο-

νίου μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε χρεο-

κοπία και έξοδο από το ευρώ. Δε διστάζει,

μάλιστα, να τοποθετηθεί και για το πολι-

τικό σκηνικό στην Ελλάδα, επισημαίνο-

ντας τη ρευστότητα, αλλά και την αβεβαι-

ότητα που κρύβουν οι επικείμενες εκλογές.

Υπογραμμίζοντας, πάντως, ότι οι πολιτικές

δυνάμεις που θα αναλάβουν τη διακυβέρ-

νηση της χώρας μετά τις εκλογές θα πρέπει

να τηρήσουν πιστά τα συμφωνηθέντα.

Είναι, μάλιστα, τέτοια η κινδυνολογία

στην οποία καταφεύγει το ΔΝΤ που πολ-

λοί αναλυτές αναρωτήθηκαν αν το ΔΝΤ

προεξοφλεί την αποτυχία της Ελλάδας με

την έκθεσή του…

Προβόπουλος: Μοναδική

ευκαιρία για ανάπτυξη

Ο Προβόπουλος, στην έκθεσή του,

είναι πιο …πανηγυρικός σε ό,τι αφορά τις

θετικές, κατ’ αυτόν, εξελίξεις των τελευ-

ταίων μηνών, δηλαδή τη συγκυβέρνηση

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, την ψήφιση του μνημονίου

στις 12 Φλεβάρη, τη συμφωνία της 21ης

Φλεβάρη, την επιτυχία του PSI και την

υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης.

Βέβαια και αυτός επισημαίνει ότι δε

φτάνει μόνο η εκφρασμένη βούληση,

αλλά είναι αναγκαία και η άμεση και

πρακτική εφαρμογή των νέων μέτρων.

Και γι’ αυτό θέτει τρεις βασικές προϋπο-

θέσεις, τη συνέχεια της πολιτικής (ως το

2015, αλλά και μετά), τη διοικητική απο-

τελεσματικότητα και την αποκατάσταση

της εμπιστοσύνης των «εταίρων», η οποία

μπορεί να έρθει μόνο με την απαρέγκλιτη

εφαρμογή του προγράμματος.

Το κλειδί για την επίτευξη των στόχων

του προγράμματος είναι, κατά τον Προ-

βόπουλο, η ανάπτυξη, η οποία, όμως,

προϋποθέτει τη δημοσιονομική προσαρ-

μογή, η οποία, με τη σειρά της, μπορεί πιο

αποτελεσματικά να επιτευχθεί με τη μείω-

ση των εξόδων του κράτους παρά με την

αύξηση των εσόδων. Καταλήγοντας στο

ίδιο συμπέρασμα, ουσιαστικά, με το ΔΝΤ,

ο Προβόπουλος ξεχνά τα έστω και κού-

φια λόγια περί πάταξης της φοροδιαφυ-

γής και θέτει άμεσα ζήτημα κρατικών εξό-

δων, σημαντικό μέρος των οποίων είναι οι

μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων!

Και φυσικά, η άλλη βασική προϋπόθε-

ση για την ανάπτυξη είναι η βελτίωση της

ανταγωνιστικότητας, η οποία προβλέπε-

ται να πάει καλά το 2012-2013 με τη μεί-

ωση του κόστους εργασίας! Και κατά τ’

άλλα, πρέπει να αξιοποιηθεί το ΕΣΠΑ, το

«Ηλιος», να προχωρήσουν οι ιδιωτικο-

ποιήσεις, ενώ το κλίμα θα αλλάξει με τα

λεφτά που θα ρίξουν οι τράπεζες στην

πραγματική οικονομία… Κι έτσι, γύρω

στο 2013 θα έρθουν και οι θετικοί ρυθμοί

ανάπτυξης και θα ξεπεράσουν και οι τρά-

πεζες το στρίμωγμα…

Η έκθεση θεωρεί μοναδική την ευκαι-

ρία που έχει η χώρα να μπει στο σωστό

δρόμο και επισημαίνει ότι αναμένει

συγκεκριμένα έργα από την πολιτική ηγε-

σία, για να μην επαναληφθούν λάθη και

παραλείψεις του παρελθόντος. Μοναδική

ευκαιρία για ποιον, όμως;

Δε θα σταματήσουν

αν δεν τους σταματήσουμε!

Οι δυο εκθέσεις δεν αφήνουν αμφιβο-

λίες, για όποιον, τέλος πάντων, είχε τέτοι-

ες… ΕΕ και ΔΝΤ θα συνεχίσουν να ζητούν

όλο και περισσότερα και η ελληνική

άρχουσα τάξη θα τα δίνει όλο και πιο

απλόχερα, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί

και στην ίδια σοβαρά προβλήματα.

Ηδη για τον Ιούνιο έχει προαναγγελ-

θεί ένα μεγάλο πακέτο μέτρων, το οποίο

συνεχίζουν να μας υπενθυμίζουν με κάθε

ευκαιρία, έστω κι αν, ουσιαστικά, είμα-

στε σε προεκλογική περίοδο. Γιατί δίπλα

σε αυτό είναι ο γνωστός εκβιασμός ότι

δεν μπορεί να γίνει αλλιώς κι ότι αν βγού-

με από το ευρώ θα καταστραφούμε κ.λπ.

Ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι η

περίφημη ανάπτυξη, που όλο έρχεται και

όλο …κολλάει στην κίνηση! Μια ανάπτυ-

ξη, ωστόσο, η οποία (αν ποτέ γίνει) είναι

απολύτως σαφές με ποιους όρους θα γίνει

και τι θα σημαίνει για τους εργαζόμενους

και το λαό. Θα είναι ανάπτυξη με μισθούς

πείνας, χωρίς ασφαλιστικά και εργασια-

κά δικαιώματα, με τεράστια ανεργία και

εξαθλίωση. Και μπορεί κάποιοι οικονομι-

κοί δείκτες να διορθωθούν, αλλά η ζωή

του λαού θα χειροτερέψει.

Ο λαός, λοιπόν, δεν έχει τίποτε να

περιμένει από την ανάπτυξη που του

τάζουν. Η πολιτική των μνημονίων δεν

είναι μια παρένθεση, μια δύσκολη στιγμή

που κάποτε θα ξεπεραστεί και θα τη θυμό-

μαστε σαν κακό όνειρο. Είναι στρατηγική

επιλογή του κεφαλαίου ενάντια στους

εργαζόμενους, του ιμπεριαλισμού ενάντια

στους λαούς. Κι έχει στόχο να αλλάξει εκ

βάθρων την πραγματικότητα που γνώριζε

ο μέσος εργαζόμενος ως τώρα.

Αυτή την πορεία έχουν χαράξει και δεν

πρόκειται να την αλλάξουν. Παρά μόνο αν

τους αναγκάσει ο ίδιος ο λαός, υψώνοντας

το ανάστημά του εκεί που κι αυτό το φαι-

νομενικά παντοδύναμο σύστημα δε θα

μπορεί να φτάσει. Αυτός είναι ο πραγματι-

κός μονόδρομος για το λαό!

Εκθέσεις ΔΝΤ και Προβόπουλου

Επιμονή στην ένταση της επίθεσης

Ο λαός, λοιπόν, δεν έχει τίποτε να περιμένει από την ανά-

πτυξη που του τάζουν. Η πολιτική των μνημονίων δεν είναι

μια παρένθεση, μια δύσκολη στιγμή που κάποτε θα ξεπερα-

στεί και θα τη θυμόμαστε σαν κακό όνειρο. Είναι στρατηγι-

κή επιλογή του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους, του

ιμπεριαλισμού ενάντια στους λαούς. Κι έχει στόχο να αλλά-

ξει εκ βάθρων την πραγματικότητα που γνώριζε ο μέσος

εργαζόμενος ως τώρα.

Ηπ ο λ υ σ υ ζ η τ η μ έ ν η

απεργία της ΠΝΟ, που

ξεκίνησε τη Δευτέρα

19/3 με προοπτική τη συνέχισή

της με επαναλαμβανόμενες

48ωρες, ανεστάλη τελικά

«άδοξα», πριν καλά ξεκινήσει

την Τρίτη 20/3. Η απεργία στα-

μάτησε με απόφαση της εκτελε-

στικής επιτροπής ΠΝΟ, χωρίς

ουσιαστικά να καταφέρει να

αποσπάσει κάποια δέσμευση

για επίλυση των δίκαιων αιτη-

μάτων των ναυτεργατών από

τη μεριά της κυβέρνησης. Αυτό

τουλάχιστον το παραδέχεται

και η διοίκηση της ΠΝΟ με την

ανακοίνωση που εξέδωσε και

όπου δεν δικαιολογούνται οι

λόγοι της αναστολής. Μια από-

φαση που πάρθηκε χωρίς τους

ναυτεργάτες και υπό καθεστώς

έντονων πιέσεων και απειλών

από τη μεριά όχι μόνο του

υπουργείου, αλλά και των εφο-

πλιστών και πλήθους παραγό-

ντων του συστήματος. Όπως

ήταν αναμενόμενο, σε αυτή την

αποστολή συκοφάντησης και

κινδυνολογίας στρατεύτηκε

και το σύνολο του αστικού

Τύπου και των ΜΜΕ. Η επιχεί-

ρηση αυτή ξεκίνησε αμέσως

μόλις ανακοινώθηκε ότι πρό-

κειται να ξεκινήσουν οι ναυ-

τεργάτες απεργιακή κινητοποί-

ηση. Ο πανικός τής κυβέρνησης

και των αβανταδόρων τού

συστήματος, δικαιολογημένος.

Γιατί όλοι αυτοί γνωρίζουν

πολύ καλά πως η οργή του

λαού και όχι μόνο των ναυτερ-

γατών έχει ξεχειλίσει, ενάντια

σε μια πολιτική που τον οδηγεί

μαζικά στη φτώχεια και στην

εξαθλίωση και προσπαθούν με

κάθε τρόπο να προλάβουν τα

χειρότερα για αυτούς. Εξ

άλλου τόσο το ντόπιο κηφηνα-

ριό όσο και τα αρπαχτικά του

ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, η

τρόικα και το ΔΝΤ, απαιτούν

και θέλουν τον λαό υποταγμέ-

νο και πρόθυμο να τους υπηρε-

τήσει. Ιδιαίτερα ο κλάδος των

ναυτεργατών είναι ένας κλάδος

που κουβαλάει σπουδαίους

αγώνες και δεν θα ήθελαν σε

καμιά περίπτωση να ανοίξει

και αυτό το μέτωπο. Βέβαια

απέναντι στα δίκαια αιτήματα

των ναυτεργατών, οι οποίοι

βρίσκονται αντιμέτωποι με την

ενορχηστρωμένη επίθεση

κυβέρνησης - εφοπλιστών, είναι

κάθετα αντίθετοι. Δικαιολο-

γούν την κατάργηση των

ασφαλιστικών και εργασιακών

τους δικαιωμάτων, των συλλο-

γικών συμβάσεων, τις μειώσεις

των μισθών και των συντάξεων

με επιχειρήματα του τύπου

«δεσμεύονται από το μνημόνιο

και δεν μπορούν να κάνουν

πίσω».

Στη συγκεκριμένη απεργία

η επιχείρηση λάσπης, θράσους,

συκοφαντίας και τρομοκρατίας

ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Την ίδια ώρα που η Διαμα-

ντοπούλου και ο Κουτρουμά-

νης δήλωναν ανυποχώρητοι, η

Μπακογιάννη, η Κεφαλογιάν-

νη, ο Βαλυράκης, ο Γκερέκο-

γλου και άλλοι βουλευτές θυμή-

θηκαν ξαφνικά τους αγρότες

των πρώιμων κηπευτικών και

των εσπεριδοειδών, που κατα-

στρέφονται και χάνουν τις

αγορές του εξωτερικού. Γιατί

δήθεν δεν μπορούν να πουλή-

σουν τα προϊόντα τους. Κοντά

σε όλους αυτούς, περιφερειάρ-

χες, δήμαρχοι, ακόμη και πρόε-

δροι αγροτικών συλλόγων και

ομάδων παραγωγών που απαι-

τούσαν να σπάσει η απεργία

και εκτόξευαν απειλές ή ζητού-

σαν να δρομολογηθούν απερ-

γοσπαστικά πλοία του Πολεμι-

κού Ναυτικού Όλοι αυτοί που

χρόνια τώρα στηρίζουν την

αντιαγροτική πολιτική των

κυβερνήσεων και της ΕΕ που

έχει οδηγήσει στην ερήμωση

της υπαίθρου και στο ξεκλήρι-

σμα της φτωχομεσαίας αγρο-

τιάς «ευαισθητοποιήθηκαν»

για την αγροτιά. Είναι γνωστό

στους πάντες ότι ιδιαίτερα τη

φετινή χρονιά τα αγροτικά

προϊόντα είναι στα αζήτητα.

Το λάδι πουλιέται απ’ τον

παραγωγό κάτω από 2 ευρώ, η

τομάτα 20 λεπτά, ενώ τα εσπε-

ριδοειδή σαπίζουν κάτω από

τα δέντρα. Με λίγα λόγια, τιμές

που δεν καλύπτουν το κόστος

παραγωγής και είναι ερώτημα

το πόσοι αγρότες θα συνεχί-

σουν του χρόνου να κάνουν

αυτή τη δουλειά. Όλοι αυτοί

ευελπιστούσαν, με δεδομένη τη

διάλυση του αγροτικού κινήμα-

τος και τον πλήρη αποπροσα-

νατολισμό που υπάρχει, ότι θα

κατάφερναν να στρέψουν τους

αγρότες (ένα μέρος τους, του-

λάχιστον) ενάντια στους ναυ-

τεργάτες. Παρ' όλο που η λήξη

της απεργίας εκτόνωσε την

κατάσταση, το πρόβλημα

παραμένει. Είναι ζήτημα ζωής η

αναδιοργάνωση του αγροτικού

κινήματος. Ενός κινήματος που

θα παλεύει ενάντια στην αντια-

γροτική πολιτική τής κυβέρνη-

σης, που θα αγωνίζεται για

τιμές στα αγροτικά προϊόντα

στο κόστος ζωής, ενάντια στην

πολιτική των μνημονίων, για να

φύγει η χώρα από την ΕΕ, που

θα απομονώσει τους κάθε

λογής νταβατζήδες που υπονο-

μεύουν την οργάνωση του

αγώνα, που θα ενώσει τη φωνή

του με τους αγώνες των εργαζο-

μένων, της νεολαίας και του

λαού ενάντια στην πολιτική της

βαρβαρότητας.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ20 Σάββατο 24 Μ’αρτη2012Προλεταριακή Σημαία

Για την απεργία των ναυτεργατών

Το Σάββατο 3/3 αγωνι-στές, μέλη του ΣΕΚκαι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,

δέχθηκαν επίθεση από ομάδαφασιστών της Χρυσής Αυγήςκατά τη διάρκεια παρέμβασηςστον πεζόδρομο της οδούΣωτήρος, στο κέντρο του Πει-ραιά.

Τη Δευτέρα 5/3 μέλη τηςΑνοιχτής Συνέλευσης συμμε-τείχαν σε σύσκεψη στοδημαρχείο Πειραιά, που είχεκαλεστεί από την «ΑριστερήΑντικαπιταλιστική Κίνηση Πει-ραιά - Ανταρσία στο Λιμάνι»και την Κίνηση «Ενωμένοιενάντια στον ρατσισμό καιστη φασιστική απειλή» Πει-ραιά, για την οργάνωση κοι-νής δράσης ως άμεση απά-ντηση στην κλιμάκωση των

φασιστικών επιθέσεων. Απο-φασίστηκε η οργάνωσησυγκέντρωσης και πορείας τοΣάββατο 10/3 στην πλατείαΚοραή. Οργανώθηκαν αφισο-κολλήσεις και παρεμβάσειςσε σχολεία και σε χώρουςδουλειάς για την γνωστοποίη-ση της πορείας, με κείμενο μεκοινή υπογραφή από τουςσυμμετέχοντες.

Στη συγκέντρωση συμμε-τείχαν συνελεύσεις απόπεριοχές του Πειραιά, σύλλο-γοι εργαζομένων, δημοτικάσχήματα, πολιτικοί φορείςκαι οργανώσεις. Μίλησανεκπρόσωποι των συμμετεχό-ντων και ακολούθησε ηπορεία. Η μαζική ανταπόκρι-ση έδειξε την ανάγκη νακαταδικαστούν οι φασιστικές

επιθέσεις και να καταγγελ-θούν οι κρατικές και παρα-κρατικές μεθοδεύσεις κατα-στολής σε καιρούς που ο λαόςαντιστέκεται στη βάρβαρηπολιτική της εξαθλίωσης πουθέλουν να του επιβάλουν.

Εκατοντάδες αγωνιστέςδιαδήλωσαν στο κέντρο τουΠειραιά καταδικάζοντας τιςφασιστικές επιθέσεις και τηναντιλαϊκή-αντεργατική πολι-τική τού συστήματος. Ηπορεία αποτέλεσε μια πρώτη,άμεση απάντηση-καταγγελία,που ανοίχτηκε με πλατύτρόπο στον πειραϊκό λαό.

Η Ανοιχτή Συνέλευση Πει-ραιά συμμετείχε στη συγκέντρωση στην πλατεία Κοραήκαι στην πορεία που ακολού-θησε στους κεντρικούς δρό-

Αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στον Πειραιά Ανοιχτή Συνέλευση Πειραιά - πλατεία Κοραή

Ανεργοι από πρωτοβουλίες, σωματεία

και συνελεύσεις γειτονιάς συγκε-

ντρώθηκαν την Πέμπτη 15 Μάρτη

στην Ομόνοια και πορεύτηκαν προς το

υπουργείο Εργασίας, όπου ζήτησαν συνά-

ντηση με την πολιτική ηγεσία. Οι υπεύθυνοι

του υπουργείου ενημέρωσαν ότι ο υπουργός

Κουτρουμάνης ήταν σε ταξίδι και την αντι-

προσωπεία των ανέργων υποδέχτηκε διευθυν

τικό στέλεχος του υπουργείου.

Στόχος της κινητοποίησης ήταν να ανα-

δειχθούν τα αιτήματα πάλης των ανέργων

για δουλειά, ταμείο και περίθαλψη κυρίως

προς τις μάζες των ανέργων που βρίσκονται

σε μεγάλο βαθμό στο περιθώριο των εργατι-

κών αγώνων. Πράγμα «φυσικό», αν αναλογι-

στεί κανείς την πίεση που υφίστανται ιδιαί-

τερα οι μακροχρόνια άνεργοι. Οι τελευταίες

εξελίξεις, από την άλλη μεριά, ιδιαίτερα με

τη μείωση του ταμείου ανεργίας, δεν αφή-

νουν κανένα δρόμο από αυτόν της αντίστα-

σης και του αγώνα. Ετσι οι συγκεντρωμένοι

αποφάσισαν άμεσα να επανέλθουν την επό-

μενη Πέμπτη 22 Μάρτη.

Αυτή τη φορά ο υπουργός Κουτρουμάνης

ήταν σε συνέντευξη Τύπου και την αντιπρο-

σωπεία των ανέργων δέχτηκε η γενική γραμ-

ματέας κοινωνικών ασφαλίσεων Δρέττα. Στη

συνάντηση ξεκαθαρίστηκε η επέκταση της

ασφαλιστικής κάλυψης των ανέργων για το

2012, σύμφωνα με τη νέα εγκύκλιο του

υπουργείου. Οσον αφορά το ταμείο ανεργίας

και τα υπόλοιπα αιτήματα των ανέργων, η

κυρία Δρέττα δήλωσε αναρμόδια και επανέ-

λαβε τα γνωστά «επιχειρήματα» για έλλειψη

χρημάτων. Εφτασε μάλιστα να δηλώσει ότι

όσοι δεν είναι ικανοποιημένοι από την πολι-

τική της μπορούν να «μην την ψηφίσουν»!

Στην πραγματικότητα η ηγεσία του

υπουργείου αποφεύγει επιμελώς να θιχτεί η

«ταμπακιέρα». Δηλαδή τα εργασιακά ζητή-

ματα, όπως η μείωση του ταμείου ανεργίας, η

επέκταση της διάρκειάς του, πράγμα που

αποτελεί και κομβικό αίτημα για τους ανέρ-

γους. Οπως επίσης και ζητήματα απολύσεων,

αποζημιώσεων κ.λπ. Σε συζήτηση που ακο-

λούθησε στο προαύλιο της Νομικής εκφρά-

στηκε η διάθεση από τους άνεργους να συνε-

χιστεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο αγώνας

και συμφωνήθηκε να γίνει συνέλευση την

Παρασκευή 30 Μάρτη στις 7:00 μμ στο

Πολυτεχνείο, όπου θα συζητηθούν συμπερά-

σματα από τη μέχρι τώρα δράση και η παρα-

πέρα πορεία του αγώνα.

Διαδήλωση ανέργων

Τα τελευταία 2-3 χρόνια ο

εργαζόμενος λαός βρί-

σκει κάθε ευκαιρία για

να εκφράσει την αντίστασή του

στην πολιτική εξαθλίωσης που

του επιβάλλουν ιμπεριαλιστές

και ντόπιο κεφάλαιο. Με μαζι-

κές απεργίες και διαδηλώσεις

έχει δημιουργήσει σοβαρά προ-

βλήματα στο αστικό πολιτικό

σύστημα, χωρίς ωστόσο να

καταφέρει ακόμη να ακυρώσει

κάποιο ή κάποια από τα μέτρα

που παίρνονται.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν

οι διαδηλώσεις της 28ης Οκτώ-

βρη, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη,

οι οποίες ναι μεν είχαν έντονο το

στοιχείο του αυθόρμητου, αλλά

ήρθαν ως συνέχεια των μεγάλων

κινητοποιήσεων από το καλο-

καίρι με τις πλατείες, τον

Σεπτέμβρη - Οκτώβρη με τις

απεργίες και καταλήψεις σε

χώρους δουλειάς και τη μεγάλη

48ωρη απεργία του Οκτώβρη. Οι

διαδηλώσεις αυτές του «ΟΧΙ»

ξάφνιασαν τότε τους πάντες,

ακόμη και αυτούς που οργανω-

μένα πραγματοποιούσαν εκδη-

λώσεις διαμαρτυρίας. Ιδιαίτερα

όμως την κυβέρνηση και τους

μηχανισμούς καταστολής.

Από τότε τα πράγματα έχουν

διαφοροποιηθεί και στο πολιτι-

κό σκηνικό αλλά και στο επίπε-

δο του κινήματος. Με κύριο

χαρακτηριστικό τις απεργίες,

επισχέσεις και καταλήψεις σε μια

σειρά εργοστασιακούς ή άλλους

εργασιακούς χώρους, ασυντόνι-

στα όμως και «κλειστά», και

γενικές απεργίες που η μαζικότη-

τά τους ήταν αρκετά μικρότερη

από αυτές των δύο προηγούμε-

νων χρόνων. Γενικά θα μπορού-

σε κανείς να πει ότι μετά τον

Οκτώβρη και το πέρασμα των

τότε μέτρων αυτό που κυριάρχη-

σε ήταν η κάμψη του κινήματος.

Μέχρι που ήρθε η 12η Φλεβάρη η

οποία απέδειξε ότι ο λαός μας

εξακολουθεί να έχει τη διάθεση

να αντισταθεί, ακόμη και όταν

όλα δείχνουν ότι προς το παρόν

δεν μπορεί να ανατρέψει πολιτι-

κές, παρ’ όλο που «ανατρέπει»

κυβερνήσεις και δημιουργεί

σοβαρούς τριγμούς στο πολιτικό

σύστημα. Κόντρα στην άγρια

καταστολή πραγματοποιεί μαζι-

κότατες συγκεντρώσεις και τις

υπερασπίζεται.

Μέσα σε αυτό το, αντιφατικό

και απογοητευτικό κατ’ άλλους,

φτάσαμε στις 25 Μάρτη. Ενόψει

της επετείου, και στο ενδεχόμενο

να επαναληφθούν φαινόμενα

«28ης», εδώ και κάμποσες εβδο-

μάδες έχει ξεκινήσει μια εκστρα-

τεία τρομοκράτησης για να μην

εκφραστεί σε μαζική κλίμακα η

αντίσταση του λαού. Είτε αυθόρ-

μητα είτε οργανωμένα.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν

πολλά για κατασταλτικά μέτρα

και για ζώνες απαγόρευσης

κυκλοφορίας, κύρια στην Αθήνα

αλλά και στις άλλες μεγάλες

πόλεις. Η προβοκατορολογία και

η τρομολαγνεία δίνουν και παίρ-

νουν στα ΜΜΕ. Σχέδια εκπονού-

νται για να μην περάσει τίποτα

που να θέσει σε κίνδυνο την

πραγματοποίηση των παρελάσε-

ων και κυρίως τη σωματική ακε-

ραιότητα των επισήμων και των

κυβερνητικών εκπροσώπων.

7.000 αστυνομικοί των ΜΑΤ επι-

στρατεύονται για την Αθήνα και

τα δημοσιεύματα λένε ότι τα

άρματα θα περάσουν πάνω από

κάθε εμπόδιο που θα σταθεί

μπροστά τους! Τα σχέδια αυτά

βέβαια δεν αφορούν μόνο το

κέντρο της Αθήνας αλλά και τις

συνοικίες, ιδιαίτερα αυτές που

έχουν χαρακτηριστεί «υψηλού

κινδύνου». Σωματικοί έλεγχοι

και προληπτικές προσαγωγές

προαναγγέλλονται σε όλη την

έκταση της πόλης σε συνδυασμό

με την ύπαρξη των ΜΑΤ.

Όλο αυτό το σχέδιο τρομο-

κράτησης και καταστολής των

διαθέσεων του λαού συνοδεύε-

ται από μια ιδιαίτερη προβολή

ακροδεξιών οργανώσεων στρα-

τιωτικού τύπου, δημιουργώντας

ένα κλίμα ότι κινδυνεύει η δημο-

κρατία από προβοκάτσιες. Ταυ-

τίζουν τις οργανώσεις αυτές με

το κλίμα αγανάκτησης αλλά και

με την Αριστερά, η οποία το

τελευταίο διάστημα βρίσκεται

στο στόχαστρο του συστήματος,

κατηγορώντας την ως συνυπεύ-

θυνη για τα χάλια του κράτους

μέχρι το ότι ως «άκρο» και αυτή

απεργάζεται το σπάσιμο της

«εθνικής ομοψυχίας» μέχρι και

αντιδημοκρατικές εκτροπές.

Το ζητούμενο εδώ είναι η

στάση της Αριστεράς. Από τη

μια η επίσημη φαίνεται και στις

δύο εκδοχές της να επιλέγει είτε

την αντίθεση (ΚΚΕ) είτε την

αποστασιοποίηση από το ενδε-

χόμενο των μαζικών διαδηλώσε-

ων κατά τη διάρκεια του διήμε-

ρου. Το ΚΚΕ, με τη γνωστή του

τακτική τού αναχωρητισμού από

τις μαζικές λαϊκές αντιστάσεις,

επιδίδεται σε προειδοποιήσεις

για προβοκάτσιες επιλέγοντας

για άλλη μια φορά τις κομματι-

κές (προεκλογικές) συγκεντρώ-

σεις και καλεί σε αντίσταση διά

της κάλπης. Η στάση του «κινη-

ματικού» ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώνε-

ται στη φράση του Τσίπρα «Η

διαδήλωση και η αποδοκιμασία

έχουν όριο», επιδιδόμενος και

αυτός σε προειδοποιήσεις περί

κινδύνων προβοκάτσιας και τον

κίνδυνο να μετατραπεί η οργή

και η αγανάκτηση «σε όπλο υπέρ

του συστήματος». Οπότε ποια

είναι η επιλογή που μας απομέ-

νει; Η απόσταση, ο αναχωρητι-

σμός και οι… εκλογές!

Από την άλλη, από δυνάμεις

του εξωκοινοβουλίου, της

ΑΝΤΑΡΣΥΑ κυρίως, υπήρξε

αρχικά ένα κλίμα λίγο ως πολύ

ξεκινήματος παλλαϊκής εξέγερ-

σης με αφορμή την 25η Μάρτη!

Λες και οι εξεγέρσεις μπορούν να

παραγγελθούν και να κανονι-

στούν με ραντεβού από τα πριν

και «από τα πάνω» και με αφορ-

μή κάποια επέτειο. Βέβαια και ο

τρόπος που κινήθηκαν τελικά

δεν ξεφεύγει από το γενικότερο

προεκλογικό κλίμα και τις βλέ-

ψεις τους, μια και οι όποιες

παρεμβάσεις στις οποίες καλούν

είτε μέσω των συντονισμών

(συνελεύσεων, σωματείων κ.λπ.)

είτε από τον χώρο της εκπαίδευ-

σης κινούνται στα δικά τους

στενά «μετωπικά» πλαίσια,

αρνούμενες στην πράξη τις όποι-

ες προτάσεις κοινής παρέμβασης.

Το διήμερο 24/25 Μάρτη

είναι μια καλή ευκαιρία για τις

δυνάμεις του κινήματος να

παρέμβουν καλώντας τον λαό σε

αντίσταση και αγώνες διαρκείας

για να ανατραπεί η πολιτική των

μνημονίων και της εξαθλίωσής

του. Οι παρελάσεις πάντα αποτε-

λούσαν πεδίο παρέμβασης, με τα

τελευταία χρόνια να υπάρχει η

καθολική σχεδόν αποδοχή του

κόσμου που τις παρακολουθεί,

μετατρέποντάς τες σε λαϊκές δια-

δηλώσεις. Το ίδιο κατά πάσα

πιθανότητα θα γίνει και φέτος.

Οι οργανωμένες δυνάμεις της

Αριστεράς και του κινήματος

οφείλουν να είναι εκεί για να

παρέμβουν και να στηρίξουν τις

κινήσεις αυτές κόντρα στις δια-

θέσεις της κυβέρνησης να τις

απαγορεύσει, να τις καταστείλει

και να τις προβοκάρει αξιοποιώ-

ντας και τις διάφορες ακροδεξιές

ομάδες.

Η πολιτική παρέμβαση της

Αριστεράς σε κάθε κοινωνική

και πολιτική δράση του λαού,

ιδιαίτερα στις σημερινές κρίσιμες

συνθήκες είναι αυτονοήτη, ώστε

να υπερσπιστεί τα δίκαια του.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 21Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Παρελάσεις, διαδηλώσεις και απαγορεύσεις

μους του Πειραιά, με σύνθημα«Ούτε στον Πειραιά ούτε που-θενά, έξω οι φασίστες απόκάθε γειτονιά». Μοιράστηκεκείμενο της Συνέλευσης πουκαταδίκαζε τις επιθέσεις σεμετανάστες και αγωνιστές,αναδείκνυε τις αιτίες που γεν-νούν τον φασισμό σήμερα καιτην ανάγκη να απαντήσει ολαός μέσα από τους αγώνεςενάντια στη μνημονιακή πολι-τική και στη βάρβαρη λεηλα-σία των δικαιωμάτων.

Το ΚΚΕ(μ-λ) πήρε μέροςστην πολιτική και οργανωτικήπροετοιμασία της πορείας,συμμετέχοντας στη σύσκεψητης Δευτέρας αλλά και στιςαφισοκολλήσεις-παρεμβά-σεις. Στην πορεία έγινεπαρέμβαση με κομματικό

πανό, με σύνθημα «Ο φασι-σμός στηρίζει το σύστημα, θατον τσακίσουν οι λαϊκοί αγώ-νες», με μαζικό μπλοκ (για ταδεδομένα της πορείας) πουχρωματίστηκε ιδιαίτερα απότη συμμέτοχη νεολαίας. Μοι-ράστηκε κομματική προκήρυ-ξη και διακινήθηκε η εφημερί-δα.

Στη σύσκεψη που πραγμα-τοποιήθηκε στο δημαρχείοδιαφοροποιηθήκαμε και αντι-παρατεθήκαμε στην αντίληψηπου αντιμετωπίζει τον φασι-σμό, με τις όποιες του εκδο-χές, ως συμμορία και μάλισταανεξάρτητη από το κράτος, τοσύστημα και την πολιτική του.Τα συνθήματα «Να κλείσουντα γραφεία της Χ.Α.», «Stopστη συνεργασία ΕΛ.ΑΣ.-νεο-

ναζί», «Εκτός νόμου η Χ.Α.και οι συμμορίες νεοναζί»κινούνται σε αυτή την κατεύ-θυνση, δημιουργούν αυταπά-τες για το κράτος και τοσύστημα στο οποίο απευθύνο-νται, δεν πολιτικοποιούν τηνπάλη του λαού και αφοπλί-ζουν το κίνημά του μπροστάσε ενδεχόμενη «αναβάθμιση»της φασιστικής δράσης.

Η συμμετοχή μας στηνκοινή αφίσα καθορίστηκε απότη συγκεκριμένη ανάλυση τηςσυγκεκριμένης κατάστασηςκαι δεν συνεπάγεται υιοθέτη-ση αυτών των αιτημάτων.Αντίθετα, θεωρούμε ότι είναιμια λαθεμένη βάση πάνω στηνοποία δεν μπορεί να προωθη-θεί η Κοινή Δράση.

Αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στον Πειραιά Ανοιχτή Συνέλευση Πειραιά - πλατεία Κοραή

Θεσσαλονίκη, 28-10-2011

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ22 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Μπορεί να φαίνεται πως έχει δόση υπερβολής ηδιατύπωση για τον μακεδονικό Βεζούβιο, « ένατρομερό ηφαίστειο, πάντα ενεργό και καπνι-

σμένο, πάντα δονούμενο και αδάμαστο» για το Αριστο-τέλειο Πανεπιστήμιο, όπως γράφει ο Γ. Καφταντζής,αλλά είναι αλήθεια πως το πανεπιστήμιο υπήρξε έναςδιαρκής και ισχυρός πυρήνας της αντι-κατοχικής αντί-στασης με ακτινοβολία σε όλη την περιοχή της Μακε-δονίας. Ο Καφταντζής είναι ο συγγραφέας που μαςπαρέδωσε μια αναλυτική εξιστόρηση για τους αγώνεςστο πανεπιστήμιο στο γνωστό -και για την περίπτωσησχεδόν από τα λιγοστά- βιβλίο με τίτλο Το Πανεπιστή-μιο Θεσσαλονίκης στον καιρό της Κατοχής. Πρόσφυγαςαπό τις βουλγαροκρατούμενες Σέρρες, φοιτητής Νομι-κής, υπήρξε μέλος του Μακεδονικού Συμβουλίου τηςΕΠΟΝ και εθνοσύμβουλος του λαού της Θεσσαλονίκηςστις εκλογές που έγιναν στις 30 Απρίλη του 1944 για τοΕθνικό Συμβούλιο της Ελεύθερης Ελλάδας.

Παρά τα κτυπήματα στη μεταξική περίοδο υπήρχανορισμένα υπολείμματα πυρήνων της ΟΚΝΕ στο πανεπι-στήμιο. Μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά η ιστορία της ΟΚΝΕσυνδέεται από την αρχή της με τη Θεσσαλονίκη. Εδώ,στις 28 Νοέμβρη του 1922 συνήλθαν σε συνέδριο οιαντιπρόσωποι των σοσιαλιστικών νεολαιών και ομίλωννέων από την Αθήνα, τον Πειραιά, τη Χαλκίδα, τηΔράμα, το Βόλο, την Πάτρα, την Καβάλα και τη Θεσσα-λονίκη και ίδρυσαν την ΟΚΝΕ. Αυτοί λοιπόν οι εναπομεί-ναντες πυρήνες και κυρίως ο μηχανισμός του Βενέτη,παλιού μέλους του γραφείου της ΟΚΝΕ και εξόριστου γιαλίγο καιρό, αλλά και το δίκτυο του Κερασίδη υπήρξαν οιβάσεις για τη δημιουργία των πρώτων ομάδων αντιστα-σιακής δράσης και μαζικής δουλειάς μέσα στους φοιτη-τές. Ο Καφταντζής αναφέρεται και σε μια άλλη ομάδαπου επιχείρησε να δράσει σε επαφή με ορισμένους πουείχαν σχέση με την Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ, δηλα-δή το κατασκεύασμα του Μανιαδάκη, αλλά δεν πρόλαβενα κάνει σχεδόν τίποτε μιας και το Μακεδονικό Γραφείοαντέδρασε δυναμικά, αναγκάζοντας μερικούς να εγκα-ταλείψουν την πόλη. Το δίκτυο του Κερασίδη, χωρισμέ-νο σε τρεις ανεξάρτητες ομάδες, άρχισε πολύ γρήγορανα γράφει ή να πολυγραφεί προκηρύξεις στα ελληνικάαλλά και στα γερμανικά, να γράφει συνθήματα στουςτοίχους και να κάνει αντικατοχική προπαγάνδα με ανα-παραγωγή ειδήσεων από ξένα ραδιόφωνα. Οι ομάδεςόμως αυτές άπλωσαν δίχως καλές προφυλάξεις τηδράση τους, με αποτέλεσμα η δωσίλογη ελληνική ασφά-λεια να εντοπίσει σπίτι με αποθηκευμένες προκηρύξειςκαι να κάνει μέσω αυτού μαζικές συλλήψεις. Από τουςσυλληφθέντες, που παραδόθηκαν όλοι στους Γερμα-νούς, δύο εκτελέστηκαν. Ηταν ο Ηλίας Καπέσης, φοιτη-τής της Φυσικομαθηματικής με καταγωγή από το Μονα-στήρι, και ο Σωκράτης Διορινός της Νομικής, ο οποίος,γερμανομαθής ων, έγραφε τις προκηρύξεις στα γερμα-νικά. Για τον Καπέση, στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν οιπροκηρύξεις και έγιναν οι συλλήψεις, οι δωσίλογοι μεεπικεφαλής τον Χρυσοχόου (διορισμένος από την κυβέρ-νηση Τσολάκογλου και τους Γερμανούς πρώτα γενικόςεπιθεωρητής Νομαρχιών το 1941 και το 1944 ΓενικόςΔιοικητής Μακεδονίας) ισχυρίστηκαν, λόγω της καταγω-γής του, και τότε και ύστερα πως ήταν πράκτορας τωνΒουλγάρων που επιδίωκε προς όφελός τους να κλείσειτο Πανεπιστήμιο, είχε σχέσεις με τη βουλγάρικη λέσχηκ.λπ. και γι’ αυτό έκανε αντιγερμανικές ενέργειες. Αυτόκρατήστε το γιατί και σε άλλες περιπτώσεις οι ελληνικέςδωσιλογικές αρχές, που εν πολλοίς διαμόρφωσαν καιτην επίσημη μετακατοχική ιστορία, ρίχνανε στους Βούλ-γαρους την υποκίνηση της αντίστασης. Και οι δυο συνο-μήλικοι, γεννημένοι το 1917, αφού δικάστηκαν από γερ-μανικό στρατοδικείο στις 23 του Οκτώβρη εκτελέστηκανστις 13 του Νοέμβρη 1941. Και οι δύο στο στρατοδικείοκράτησαν αγέρωχη στάση και υπερασπίστηκαν την κομ-μουνιστική δράση τους. Για τον τόπο της εκτέλεσηςυπάρχουν διαφορετικές αναφορές. Η μια μιλάει για τοΓεντί Κουλέ και η άλλη για το Κόκκινο Σπίτι. Το «Κόκκι-νο Σπίτι» ήταν ο τόπος των εκτελέσεων των αποφάσεωντων στρατοδικείων. Το «Κόκκινο Σπίτι», δίπλα στηνταβέρνα του «Λαδά», στην Τριανδρία, που σήμερα δενυπάρχει, παρέμεινε τόπος εκτελέσεων από την εποχήμετά τη μικρασιατική καταστροφή μέχρι και τις επόμενεςδεκαετίες που ακολούθησαν τον Εμφύλιο.

Στις τότε 4 σχολές του Πανεπιστημίου, στην αρχή

της κατοχής φοιτούσαν περίπου 1.850 νέοι και δίδα-σκαν 59 καθηγητές Στη διάρκεια της κατοχής υπήρξεσημαντική αύξηση κυρίως γιατί γράφτηκαν δίχως εξε-τάσεις οι πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία καιτη Θράκη και άνοιξαν καινούριες σχολές, ξεπερνώνταςτους 4.000. Προστέθηκαν στη δύναμη του Πανεπιστημί-ου οι σχολές της Θεολογικής, Ιατρικής, του Χημικού καιτου Φυσιογνωστικού. Οι Γερμανοί αμέσως επιτάξανε τοκεντρικό κτήριο της Φιλοσοφικής, αφήνοντας μόνο τοαμφιθέατρο, τη βιβλιοθήκη, τα γραφεία και το υπό-γειο. Τα μαθήματα στο διάστημα της κατοχής γίνοντανστα υπόγεια του κεντρικού κτηρίου, γι’ αυτό και οιφοιτητές μιλούσαν για «ζωή εν τάφω», στο Πειραματι-κό σχολείο, στο Ασυλο του Παιδιού και την ΕύξεινοΛέσχη, στο σινεμά Ορφέα και στη Χάβρα στη συνοικίαΧιρς.

Μετά τις μαζικές συλλήψεις και την ουσιαστική διά-λυση των πρώτων ομάδων, μια νέα προσπάθεια μέχριτα τέλη του Δεκέμβρη του 1941 είναι εκείνη που θααποτελέσει τη βάση για τη μεγάλη επέκταση και ανά-πτυξη. Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια παί-ζει σε αυτήν την πρώτη φάση εκτός από τον Κερασίδηκαι η Κατίνα Βάρκα, πτυχιούχος φιλόλογος από τοΛιτόχωρο, που αποτελούσε το σύνδεσμο του Μακεδονι-κού Γραφείου και της οργάνωσης Ελευθερία με τοΠανεπιστήμιο. Η Βάρκα είχε εξοριστεί στην Κίμωλο το1939 και δραπέτευσε από εκεί μαζί με τις υπόλοιπεςΚιμωλιώτισσες το 1941. Γύρισε στη Θεσσαλονίκη τοΜάη του 1941 και αμέσως ρίχτηκε στη δράση. Γιααυτήν την αγωνίστρια ο καθηγητής στο ΠανεπιστήμιοΧαράλαμπος Θεοδωρίδης, συνεργάτης στον Εκπαιδευ-τικό Ομιλο, μαζί με τον Γληνό, την Ιμβριώτη κ.λπ., μιααπό τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες εκείνων τωνδασκάλων που δεν σκύψανε το κεφάλι, γράφει στοΧειμώνας 1941-1942, Χρονικό της Κατοχής, που εκδό-θηκε 23 χρόνια μετά το θάνατό του. Στις 20 Δεκεμβρί-ου του 1941 συνάντησε την παλιά του φοιτήτρια πουτου εξιστόρησε τις περιπέτειες της εξορίας (αν και στηναπό μνήμης αναφορά του ο Θεοδωρίδης μπερδεύει τηνΚίμωλο με τη Γαύδο). « Ενιωθα μπροστά της θαυμασμόγια εκείνη και ντροπή για μένα. Μου μίλησε για τηνκίνηση ανάμεσα στους φοιτητές. Και μου είπε ψιθυρι-στά. Θα έρθουν να σας μιλήσουν. Το σύνθημα θα είναι΄΄Επίκουρος΄΄ που τον λατρεύετε». Ο Θεοδωρίδηςπήρε τελικά το ψευδώνυμο Επίκουρος σε όλη τηνπερίοδο δράσης του στο ΕΑΜ, μιας και ήταν συστημα-τικός μελετητής της φιλοσοφίας του και μιλούσε πολύγια αυτόν στα μαθήματα της φιλοσοφίας που έκανε.Αλλωστε το μεταξικό καθεστώς τού έκανε την τιμή νασυμπεριλάβει στη λίστα με τα απαγορευμένα βιβλίατην «Εισαγωγή στη Φιλοσοφία» μαζί με το «Φως πουκαίει» του Βάρναλη και τον «Επιτάφιο» του Θουκυδίδη.Για αυτόν τον καθηγητή, που τίμησε το ρόλο του στοΠανεπιστήμιο και αξίζει κανείς να μάθει και να διαβά-σει τα γραπτά του, η συνέχεια στη μετακατοχική Ελλά-δα επιφύλασσε την απόλυση το 1946 από το Πανεπι-στήμιο και διάφορες πιέσεις και διωγμούς. Για τηνΚατίνα Βάρκα το τραγικό τέλος γράφτηκε στους στρα-τώνες του Πεζικού στις Σέρρες όπου δολοφονήθηκεάγρια από τους εθνοφύλακες το 1947, όντας γραμμα-τέας της παράνομης ΠΕ Σερρών του ΚΚΕ.

Ο Καφταντζής περιγράφει πως η οργάνωση της

ΟΚΝΕ ήταν χωρισμένη σε 4 Αχτίδες κατά σχολές (Νομι-κή-Φιλοσοφική, ΓΔΣ και ΦΜΣ). Κάθε Αχτίδα διαιρού-νταν σε υπό-αχτίδες, πυρήνες και ομάδες, με βάση τοέτος σπουδών, τη φιλία και τη γειτονιά. Αυτή ήταν ηβάση εκτίναξης του απελευθερωτικού κινήματος στοΠανεπιστήμιο, που οδήγησε στη δημιουργία του ΕΑΜΝέων την άνοιξη του 1942 και αργότερα, στις αρχέςτου 1943, στην ίδρυση της ΕΠΟΝ. Η ΟΚΝΕ, όπως είναιγνωστό και στη Θεσσαλονίκη, συγχωνεύτηκε στηνΕΠΟΝ και σταμάτησε τη δράση της. Από το Πανεπιστή-μιο της Θεσσαλονίκης, είναι αλήθεια με πολύ φειδωλότρόπο, παρά τις πιέσεις ειδικά την πρώτη περίοδο, θασταλούν στον ΕΛΑΣ μόνο όσοι φοιτητές αδυνατούν νασταθούν νόμιμα στην πόλη. Οι δυο πρώτες υποδειγμα-τικές ανταρτο-ομάδες θα φύγουν στα τέλη του 1942.Συνολικά, σύμφωνα με μια καταγραφή που δημοσιεύ-τηκε στο περιοδικό «Φοιτητής» το 1945, στο βουνόανέβηκαν πάνω από 400 φοιτητές του ΠανεπιστημίουΘεσσαλονίκης και πάνω από 100 από αυτούς φοίτησανστην σχολή αξιωματικών του Γενικού Στρατηγείου τουΕΛΑΣ, παίρνοντας το βαθμό του ανθυπολοχαγού.

Μια από τις κορυφαίες και βαθιά συμβολικές φοιτη-τικές κινητοποιήσεις στην περίοδο της Κατοχής, σημείοκαμπής για ορισμένους για το ολοκληρωτικό φούντω-μα του φοιτητικού απελευθερωτικού κινήματος και τοσπάσιμο του μαζικού φόβου έγινε στις 25 του Μάρτητου 1943. Ο Καφταντζής μιλά για μοναδικό και ανεπα-νάληπτο γεγονός. Δηλαδή η συγκέντρωση στην Αχει-ροποίητο μετά τη δοξολογία και η διαδήλωση μέχρι τηνπροτομή του Βότση στον Λευκό Πύργο. Το στεφάνωματης προτομής με το κλεμμένο στεφάνι από τα νεκροτα-φεία της Ευαγγελίστριας και η συνέχιση της διαδήλω-σης τριών χιλιάδων φοιτητών μέχρι το Σιντριβάνι καιαπό εκεί μέχρι το Διοικητήριο, αφού είχαν ξεπεραστείμε την επιμονή και τον όγκο τα μπλόκα των Γερμανώνκαι των αστυνομικών. Στη διαδήλωση αυτή ο φωτο-γραφικός φακός απαθανάτισε τη στιγμή που η πορείαπέρασε κάτω από το σπίτι του Θεοδωρίδη στην τότεοδό Πολωνίας και σήμερα Αλ. Σβώλου και ο καθηγητήςαπό το μπαλκόνι πέταξε στους φοιτητές μια μεγάληελληνική σημαία. Η θύμηση του καθηγητή Θεοδωρίδηήλθε πάλι στο προσκήνιο στα μέσα του 2011, όταν στοδημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης διατυπώθηκεδικαιολογημένα η απαίτηση-πρόταση να αλλάξει ο δρό-μος στις Σαράντα Εκκλησιές που είχε αφιερωθεί στονκαθηγητή του Ρωμαϊκού Δικαίου Βιζουκίδη, γνωστόκαι σαν «φον Βιζούκεμπεργκ», όπως τον αποκαλούσανοι φοιτητές, ο οποίος μαζί με το μητροπολίτη Γεννάδιο,το στρατιωτικό διοικητή Ραγκαβή και το Δήμαρχο Μερ-κουρίου στις 9 του Απρίλη του 1941 υποδέχτηκαν τουςΓερμανούς στο Βαρδάρη. Το Δημοτικό Συμβούλιο στις25-8-2011 με την 2057/2011 απόφασή του αποφάσισενα αλλάξει την ονομασία του δρόμου σε οδό Αγωνι-στών Πανεπιστημίου. Αξιομνημόνευτο είναι πως η από-φαση δεν ήταν ομόφωνη μιας και αποχώρησε από τηνψηφοφορία η παράταξη Γκιουλέκα και ο σύμβουλοςΜάτης ενώ υπήρξαν αντιδράσεις από την ΗπειρωτικήΕστία και ακροδεξιούς κύκλους. (Για την ιστορία, τηνπρόταση για την αλλαγή του ονόματος έκανε ο δημοτι-κός σύμβουλος Τριαντάφυλλος Μηταφίδης.)

Στα χρόνια της Κατοχής το πανεπιστήμιο πλήρωσεβαρύ φόρο αίματος. Ο Καφταντζής μιλάει για ογδόντανεκρούς και εκατοντάδες τραυματισμένους, φυλακι-σμένους και καταδιωγμένους φοιτητές και φοιτήτριες.

Πηγές

Το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στον καιρό τηςΚατοχής. Γιώργος Καφταντζής, εκδόσεις Επίκεντρο,σελ. 217, εκδόσεις Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2008«Ο χειμώνας του 1941-42: χρονικό της κατοχής».Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα1980

* Τμήμα παρέμβασης στην εκδήλωση « Πρώτες αντι-στάσεις και η μάχη για την επιβίωση στη Θεσσαλονίκηκαι στη Μακεδονία, 1941-1942» με αφορμή τα 70 χρό-νια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ, στο στέκι Σφεντόνα, στις9/3/2012.

Ο μακεδονικός Βεζούβιος

Το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στον πρώτο καιρό της Γερμανικής κατοχής

του Δημήτρη Παυλίδη*

Ο Καφταντζής είναι ο συγγραφέας που μας

παρέδωσε μια αναλυτική εξιστόρηση για

τους αγώνες στο πανεπιστήμιο στο γνωστό -

και για την περίπτωση σχεδόν από τα λιγο-

στά- βιβλίο με τίτλο Το Πανεπιστήμιο Θεσ-

σαλονίκης στον καιρό της Κατοχής. Πρό-

σφυγας από τις βουλγαροκρατούμενες Σέρ-

ρες, φοιτητής Νομικής, υπήρξε μέλος του

Μακεδονικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ και

εθνοσύμβουλος του λαού της Θεσσαλονίκης

στις εκλογές που έγιναν στις 30 Απρίλη του

1944 για το Εθνικό Συμβούλιο της Ελεύθε-

ρης Ελλάδας.

ΙΣΤΟΡΙΑ 23Σάββατο 24 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε

στην Αμαλιάδα το 1915. Από τα

εφηβικά του χρόνια εντάσσεται ενεργά

στο μαθητικό κίνημα της εποχής, υπερα-

σπιζόμενος πάντα τις προοδευτικές ιδέες

και τα σοσιαλιστικά ιδανικά. Στα φοιτη-

τικά του χρόνια (Νομική Αθήνας) θα διω-

χθεί για την πολιτική του δράση και θα

σταματήσει τις σπουδές. Μόλις στα είκοσί

του χρόνια θα γίνει γραμματέας της κομ-

ματικής οργάνωσης του ΚΚΕ της Αμαλιά-

δας. Τα νεανικά του χρόνια θα σημαδευ-

τούν από συλλήψεις, βασανιστήρια, εξο-

ρίες και φυλακίσεις.

Την περίοδο της κατοχής ήταν φυλα-

κισμένος στην Ακροναυπλία μαζί με

άλλους κομμουνιστές και παρά το γεγο-

νός ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι ζήτησαν

να αφεθούν ελεύθεροι για να υπερασπι-

στούν την πατρίδα, η κυβέρνηση τους

παρέδωσε στους Γερμανούς.

Σύντομα όμως θα δραπετεύσει για να

γίνει καπετάνιος του ΕΛΑΣ στην Πελο-

πόννησο. Αργότερα στον εμφύλιο θα

είναι πολιτικός επίτροπος της 10ης

Μεραρχίας του ΔΣΕ και μετά το 1949

μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μετά την ήττα του 1949 αρχίζει μια

νέα περίοδος για τη χώρα μας, από τις πιο

σκοτεινές. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, εκτε-

λώντας πιστά τις επιταγές των ΗΠΑ,

δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας

που απλώνεται σε όλη τη χώρα. Στημένες

δίκες, εξορίες, εκτελέσεις αριστερών αλλά

και δημοκρατών που πήραν μέρος στην

Εθνική Αντίσταση.

Ετσι, το Δεκέμβρη του 1950 συλλαμ-

βάνεται και ο Μπελογιάννης μαζί με τη

σύντροφό του Ελλη Ιωαννίδου και

άλλους αγωνιστές. Μετά από περίπου 10

μήνες θα ξεκινήσει η δίκη στο στρατοδι-

κείο της Αθήνας. Η κατηγορία βασίζεται

στον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947. Με το

νόμο αυτό το ΚΚΕ θεωρήθηκε παράνομο,

προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα που

δρούσε ενάντια στην εδαφική ακεραιότη-

τα της Ελλάδας. Ας σημειωθεί ότι οι κατη-

γορούμενοι ήταν συνολικά 93 και όλα

αυτά γίνονται επί κυβερνήσεως του

«μετριοπαθούς» Πλαστήρα. Η δίκη διεξά-

γεται σε κλίμα πιέσεων και εκβιασμών

από τη μεριά των Αμερικάνων. Ταυτό-

χρονα όμως θα δημιουργηθεί κι ένα

παγκόσμιο κλίμα αλληλεγγύης στους

κατηγορούμενους.

Στην απολογία του ο Μπελογιάννης

με θάρρος και χωρίς περιστροφές υπερα-

σπίζεται τις ιδέες του και η δίκη εξελίσσε-

ται σε δριμύ κατηγορώ προς το αντιδρα-

στικό καθεστώς. Οι όροι αντιστρέφονται

και ο κατηγορούμενος γίνεται κατήγορος.

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και

ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή

δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει

και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης,

της Ανεξαρτησίας και της Ελευθε-

ρίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η

πολιτική του ΚΚΕ (…) Τα δικα-

στήριά σας είναι δικαστήρια

σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ

την επιείκειά σας. Αντικρίζω

την καταδικαστική σας από-

φαση με περηφάνια και

ηρεμία. Με το κεφάλι

ψηλά θα σταθώ μπρο-

στά στο εκτελεστικό

σας απόσπασμα.

Αλλά είμαι σίγου-

ρος πως θα ‘ρθει η

μέρα που οι ίδιοι

δικαστές που τώρα

με δικάζουν θα

ζητήσουν χάρη απ’

τον ελληνικό λαό.

Δεν έχω άλλο τίπο-

τε να πω.»

Στις 16 Νοέμ-

βρη του 1951 το

στρατοδικείο ανα-

κοινώνει την από-

φασή του. Ο Μπε-

λογιάννης μαζί με

άλλους 11 καταδι-

κάζονται σε θάνα-

το. Η απόφαση θα

προκαλέσει παγκόσμιο κύμα αντιδράσε-

ων και αναγκάζει την κυβέρνηση Πλα-

στήρα να δηλώσει ότι δεν θα γίνει η εκτέ-

λεση.

Μια νέα σκευωρία όμως έχουν ήδη

ετοιμάσει για τον Μπελογιάννη οι ΗΠΑ

με την ελληνική κυβέρνηση. Ο Μπελο-

γιάννης θα οδηγηθεί σε νέα δίκη στις 15

Φλεβάρη του 1952 μαζί με άλλους 28

κατηγορούμενους, με βαρύτερες κατηγο-

ρίες, όπως η κατασκοπία, που βασίζονται

στον Αναγκαστικό Νόμο 375/1936 που

θέσπισε ο Μεταξάς.

Ξανά όμως ο Μπελογιάννης θα καταρ-

ρίψει όλες τις συκοφαντίες στο δικαστή-

ριο. «Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα και το

λαό της περισσότερο από εκείνους που

μας κατηγορούν. Το αποδείξαμε τότε που

η λευτεριά, η ανεξαρτησία και η εδαφική

ακεραιότητα βρίσκονταν σε κίνδυνο.

Παλεύουμε για να ξημερώσουν και για

την πατρίδα μας καλύτερες μέρες, χωρίς

πείνα και πόλεμο. Κι αν χρειαστεί θυσιά-

ζουμε γι’ αυτό και τη ζωή μας.» Η από-

φαση όμως ήταν ήδη ειλημμένη. Θάνατος

για τον Μπελογιάννη και άλλους 7.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι σ’ όλο τον

κόσμο ξεσηκώνονται και απαιτούν να

μην εκτελεστεί η απόφαση. Δημιουργήθη-

κε η Παγκόσμια Οργάνωση αλληλεγγύης

για τη σωτηρία του Μπελογιάννη, που

πραγματοποίησε συγκεντρώσεις και

έστειλε διαμαρτυρίες στην κυβέρνηση και

τον ΟΗΕ. Διαμαρτυρίες απ’ όλο τον

κόσμο κατακλύζουν το διεθνή Τύπο και

ζητούν τη ματαίωση της εκτέλεσης. Διε-

θνούς φήμης καλλιτέχνες όπως ο Τσάρλι

Τσάπλιν, συγγραφείς όπως ο Σαρτρ, ο

Κοκτό, ο Μπενουά, ο ίδιος ο Ντε Γκολ,

στέλνουν τηλεγραφήματα εναντίωσης

στις εκτελέσεις.

Ακόμα και ο συντηρητικός Αρχιεπί-

σκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Σπυ-

ρίδων Βλάχος, ζητεί από το βασιλιά να μη

γίνουν εκτελέσεις, δηλώνοντας: «Εχω

συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του

Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από

των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελο-

γιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλου-

σα ζωή».

Η σοβιετική Επιτροπή στον ΟΗΕ

κάνει τα πάντα για να σώσει τον Μπελο-

γιάννη και τους συντρόφους του. Ομως η

Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κάτω από τις

νέες απειλές των Αμερικάνων, δεν προ-

βαίνει σε καμιά ενέργεια.

Παρά τις διαμαρτυρίες, η απόφαση θα

εκτελεστεί για τους 4 από του 8 αγωνι-

στές. Οι υπόλοιποι θα πάρουν χάρη από

το Συμβούλιο Χαρίτων. Ο Νίκος θα πέσει

νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού

αποσπάσματος το πρωί της Κυριακής της

30ής Μάρτη του 1952. Μαζί του και οι

σύντροφοί του Νίκος Καλούμενος, Ηλίας

Αργυριάδης και Δημήτρης Μπάτσης.

Η σύντομη ζωή του Μπελογιάννη

ήταν γεμάτη με αγώνες για τη λευτεριά

της πατρίδας μας. Η μορφή του θα παρα-

μείνει αθάνατη. Για μας θα είναι πάντα ο

φλογερός επαναστάτης που δεν λύγισε

ούτε μια στιγμή και που δεν δίστασε να

προσφέρει την ίδια του τη ζωή για την

πατρίδα.

Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και σε

μια όχι και τόσο γνωστή πτυχή της ζωής

του, το συγγραφικό του έργο. Στο πολύ

σημαντικό βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο

στην Ελλάδα» αναφέρεται αναλυτικά

στα εξωτερικά δάνεια που πήρε η Ελλάδα

από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (από

το 1824 μέχρι την εποχή της συγγραφής

του βιβλίου) και τον τρόπο που συνέβα-

λαν αυτά στην υποτέλεια και την εξάρτη-

ση της χώρας μας και την αποτροπή της

αυτοδύναμης ανάπτυξής της. Το δεύτερο

σημαντικό έργο του «Οι μακρινές ρίζες

της νεοελληνικής λογοτεχνίας» αναφέρε-

ται στις απαρχές της ιστορίας της νεοελ-

ληνικής λογοτεχνίας, στα χρόνια της

βυζαντινής αυτοκρατορίας, όπου η κατα-

πίεση απέτρεψε οποιαδήποτε προσπά-

θεια προοδευτικής σκέψης. Στην ουσία οι

πρώτες γνήσιες ρίζες της νεοελληνικής

λογοτεχνίας ήταν η λαϊκή ποίηση και τα

ακριτικά τραγούδια που περιφρονήθη-

καν (στην καλύτερη περίπτωση) από το

θεοκρατικό καθεστώς των Βυζαντινών.

του Στέφανου Σκοδράνη

«Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές μας»60 χρόνια από τη θυσία του

«Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά

πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.

Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει»

(Γ. Ρίτσος)

Συναντήσεις Ι

Με την Αγκελα Μέρκελ συναντήθηκεο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλοςέπειτα από πρωτοβουλία των γερμανι-κών συνδικάτων. Ζήτησε την άδεια γιατην κήρυξη της επόμενης απεργίας.

Ενημέρωση

Μήπως κάποιος να τον ενημέρωνε ότι

εάν θέλει να της κάνει μήνυση μπορεί νατο κάνει και από την Ελλάδα;

Συναντήσεις ΙΙ

Στο γερμανικό κοινοβούλιο μίλησε ηυπουργός Διαμαντοπούλου, στο πλαίσιοεπίσκεψής της στο Βερολίνο. Δε μάθαμεεάν συνταξίδεψε με τον κύριο Παναγό-πουλο.

Χρόνος

29 Απριλίου 32%, 6 Μαΐου 39%, 13Μαΐου 29%. Είναι η νέα δημοσκόπηση,για την ημερομηνία των βουλευτικώνεκλογών.

Απολύσεις

Απολύθηκε ραδιοφωνική παραγωγόςαπό το σταθμό Radio Best 92.6, επειδήέστειλε μέιλ στο οποίο ανέφερε τα προ-βλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζό-μενοι, οι οποίοι έχουν δεχθεί μεγάλεςμειώσεις μισθών. Έκανε ένα λάθος.Έστειλε το μέιλ στον ιδιοκτήτη του σταθ-μού.

Κάλπη

«Σε αυτή την κάλπη θα αντιπαρατα-χθούν ουσιαστικά δύο παρατάξεις: αποτη μία εκείνοι που αγωνίζονται να διατη-ρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο, υπε-ρασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικάσυμφέροντα σε βάρος του λαού, και απότην άλλη όσοι θέλουν ειλικρινά την επί-μοχθη αλλαγή μέσα από μεταρρυθμίσεις,την εθνική πρόοδο μέσα στην ευρωπαϊκήκοίτη», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒΔασκαλόπουλος και έπειτα αποσύρθηκε,κουρασμένος από το μόχθο που κατέβα-λε για την παραπάνω δήλωση.

Σιωπηλή

«Η μεγάλη, σιωπηλή πλειοψηφία τωνΕλλήνων είναι αποφασισμένη να κάνειό,τι χρειάζεται για να παραμείνει η χώραστην Ευρωζώνη» δήλωσε ο πρωθυπουρ-γός Παπαδήμος. Τα μπέρδεψε. Ο Δασκα-λόπουλος είναι λαλίστατος.

Προσχωρήσεις

Στη Δημοκρατική Αριστερά προσχώ-ρησαν πέντε διαγραφέντες βουλευτέςτου ΠΑΣΟΚ, μετά από εισήγηση του Φ.Κουβέλη. Αρχίζουμε.

Μονιμότητα

Ο επικεφαλής των ελεγκτών του ΔΝΤΤόμσεν δήλωσε ότι η μονιμότητα στοΔημόσιο είναι αναχρονιστική. Κρατάειπερισσότερο από τα τριάντα χρόνια πουθέλει να καθήσει το ΔΝΤ.

Συγχωνεύσεις Ι

Ακυρώθηκε η συγχώνευση των τρα-πεζών Αlpha και Eurobank. Χωριστάδικαιούνται περισσότερα δισεκατομμύ-ρια από τη νέα δανειακή σύμβαση.

Συγχωνεύσεις ΙΙ

Μετά από διαβεβαιώσεις περί ισχυρήςαστυνομικής παρουσίας και προληπτικώνσυλλήψεων κατά τη διάρκεια της παρέλα-σης της 25ης Μαρτίου, η Ελληνική Πολιτο-φυλακή δήλωσε ότι αυτοδιαλύεται.

Συναυλίες

Την ακύρωση των επόμενων συναυ-λιών ανακοίνωσε ο Νταλάρας. Προεκλο-γική ανακωχή.

Φως

Τροπολογία κατατέθηκε στη Βουλή,που δίνει τη δυνατότητα στην εκκλησίανα εγκαταστήσει φωτοβολταϊκό πάρκοσε αναδασωτέα έκταση στο Πεντελικόόρος. Μην τολμήσει τώρα κανείς να κατη-γορήσει την εκκλησία για σκοταδισμό!

Στο εξής, μονάχα χαρούμενες ειδήσεις καιειδήσεις για... τυφλούς ταξιτζήδες με επί-δομα αναπηρίας. Αυτά, σε συνδυασμό με

«αποκαλύψεις» για το ποιος πραγματικά ευθύνε-ται για το έλλειμμα και το χρέος (προφανώς ο«τυφλός» ταξιτζής που έπαιρνε το επίδομα), ανα-κατεμένα με τις ρευστές (και κάργα ελπιδοφό-ρες, όπως λένε!) ανακατατάξεις στο πολιτικόσκηνικό. Ανακατάταξη αχταρμάς, που περιέχει το(μάλλον απειλητικό) «Αρχίζουμε!» του βενιζελι-κού ΠΑΣΟΚ (σημαίνει ότι δεν έχουμε δει ακόμητίποτα, μετά τα δύσκολα που πέρασαν... αρχί-ζουν τα χειρότερα), τον αυτοδύναμο «νεοπατριω-τικό» δωσιλογισμό της ΝΔ του Σαμαρά, τον«καθαρόαιμο πατριωτισμό, φιλελευθερισμό,προοδευτισμό» της «παλιάς καλής» ΝΔ, του«παλιού καλού» ΠΑΣΟΚ που εκπροσωπούν οιπαλιοί καλοί μας γνώριμοι: Καμμένος, Μπακο-γιάννη, Κουβέλης και Κατσέλη.

Κάπου εκεί, στη γενικευμένη πολιτική ανα-στάτωση των «αναμορφωτών» του αστικού πολι-τικού συστήματος και της χώρας που διεκδικούντην ψήφο, ακούγεται και η καθολική ομολογία: Ηνέα κυβέρνηση που θα βγει μετά τις εκλογές θαείναι, εκ των πραγμάτων, αναγκασμένη να πάρεισκληρά μέτρα. Θα έχουμε όμως θυσίες με αντί-κρισμα! Πράγματι, ριζικές οι ανακατατάξεις καιαλλαγές του πολιτικού σκηνικού! Πάντα στηβάση του «εφικτού» που ορίζει το «ανήκουμε στηΔύση», δηλαδή, στους δυτικούς ιμπεριαλιστές.

Ισως έχουμε λοιπόν (εκτός απρόοπτου...πιστωτικού γεγονότος) εκλογές. Την «κορυφαίαδημοκρατική διαδικασία» έκφρασης (ή μήπωςεξαπάτηση της λαϊκής θέλησης, όπου οι προε-κλογικές εξαγγελίες για «νέα αρχή, ανάπτυξη καιευημερία» προϋποθέτουν μετεκλογικά «νέα στα-θεροποιητικά προγράμματα» λιτότητας, φτώχει-ας και εξαθλίωσης. Στις σημερινές συνθήκες,μάλιστα, που κινδυνεύει η χώρα από τη... δραχ-μή, οφείλουμε ήδη να «έχουμε ψηφίσει»: τονευρωπαϊκό μας προσανατολισμό, το ευρώ, την«ελεύθερη» οικονομία, το «δημοκρατικό» πολί-τευμα της τροϊκανής δικτατορίας... και άρα μιαμελλοντική κυβέρνηση που θα τηρήσει τις συμ-φωνίες (κι ας είναι συμφωνίες υποδούλωσης των

εργαζομένων, του λαού και της χώρας). Γιατίείναι ζήτημα καλών τρόπων και αρχών η τήρησητων συμφωνιών. Οτιδήποτε άλλο απαγορεύεται,όχι από τον «τζέντλεμαν» Παπαδήμο και τη δοτήκυβέρνησή του, ούτε από τον «λόρδο» Προβό-πουλο της Τράπεζας της Ελλάδος ή τα «καλότρο-πα παπαγαλάκια» των ΜΜΕ, ούτε καν από τουςάλλους «ευγενικούς χορηγούς» της ιμπεριαλιστι-κής νεοαποικιοκρατίας (δεν έχουν τέτοια εξου-σία, άλλωστε), απαγορεύεται κυρίως από τουςίδιους τους ιμπεριαλιστές που απειλούν να σφί-ξουν κι άλλο τη θηλιά αν δεν βγει το επιθυμητόγι’ αυτούς εκλογικό αποτέλεσμα.

Συνεπώς, και όπως, πολύ σωστά, επισημαίνειο ελεγκτής της τρόικας... Πρετεντέρης, απ’ τηνκυβέρνηση αποκλείονται, εκ των πραγμάτων, οιδυνάμεις της «άκρας Αριστεράς» (δηλαδή, εκείνηη Αριστερά που δεν θα τηρήσει τις συμφωνίες),όποιο ποσοστό κι αν συγκεντρώσουν στηνκάλπη. Γιατί, προφανώς, το τι θέλει ο λαός δενέχει σχέση με τις εκλογές. Με τις εκλογές έχουνσχέση ζητήματα περιορισμένης θεματολογίας:ποια θα είναι, π.χ., η νέα κυβέρνηση του κεφα-λαίου που θα διαχειριστεί τα «οδυνηρά αλλά ανα-γκαία μέτρα» διάσωσης του κεφαλαίου. Γι’ αυτόδεν χωράνε στην κάλπη οι αγωνίες και επιθυμίεςτου λαού για μισθούς, δικαιώματα, δημοκρατίακαι ανεξαρτησία. Το τι «χωράει» στις κάλπες τωνεκλογών το αντιλαμβάνονται τα «κόμματα τηςεξουσίας». Μονάχα η Αριστερά των «κυβερνητι-κών ευθυνών» και της «αριστερής διακυβέρνη-σης» κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Οτι, δηλαδή,τα ζητήματα εξουσίας και ταξικής κυριαρχίαςείναι πολύ σοβαρά για να αφεθούν στη λαϊκήετυμηγορία. Επειδή δεν μπορεί να φανταστεί(ίσως τρομάζει, όπως τρομάζουν οι αστοί) μιακοινωνία να διοικείται από την «πλέμπα».

Ποιο είναι επομένως το ζητούμενο των επερ-χόμενων εκλογών; Η απάντηση φυσικά εξαρτάταιαπό την ταξική θέση και την ιδεολογικοπολιτικήαναφορά του ερωτώμενου. Για τους ανταγωνιζό-μενους νεοαποικιοκράτες της ΕΕ και των ΗΠΑ τοζητούμενο είναι να βγάλουν την «κυβέρνησήτους», ώστε να μετατραπεί μια χώρα και έναςλαός του «καθυστερημένου» ευρωπαϊκού Νότου

σε “προτεκτοράτο” τύπου Ανατολικής Ευρώπης(δεν είναι τυχαίες οι συγκρίσεις με Εσθονία,Λετονία, Σλοβακία, ακολουθούν και άλλες χώρεςπου ευεργέτησε ο ιμπεριαλισμός). Για το σκοπόαυτό δεν θα διστάσουν να στείλουν στο εκτελε-στικό απόσπασμα τη χώρα και το λαό.

Για την εγχώρια κεφαλαιοκρατία και τουςεκπροσώπους της, ζητούμενο είναι η αναπαλαίω-ση του δοκιμαζόμενου πολιτικού συστήματος,ώστε με «νωπή εντολή» να συνεχίσει να απολαμ-βάνει τα «κουρεμένα» προνόμια συνεκμετάλλευ-σης και επικυριαρχίας. Για το σκοπό αυτό θα επι-στρατεύσουν κάθε μέσο: από τη χαριτωμένη (καιπροεκλογική) πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίουκαι του κέντρου που θα... «δώσει χρώμα» στιςάχρωμες ζωές των εξαθλιωμένων, στην ενοχο-ποίηση της Αριστεράς και των μεταναστών(τέτοιο θράσος!) για τις μειώσεις στους μισθούς,την αύξηση της ανεργίας και της εγκληματικότη-τας αφού «παρεμποδίζουν την ανάπτυξη και τιςεπενδύσεις, δεν σέβονται τους νόμους και τουςθεσμούς» (γι’ αυτό θα εκδιωχθούν από το ανα-μορφωμένο κέντρο προς... νέα Μακρονήσια),μέχρι την αιματηρή καταστολή κάθε κοινωνικήςεξέγερσης.

Οσο για την εκλογική Αριστερά κάθε απόχρω-σης, ζητούμενο είναι η... αναγνώρισή της από τοσύστημα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Νασυνυπολογιστεί, δηλαδή, ως δύναμη που μπορείνα συμβάλει στις διαχειριστικές προσπάθειες«ανόρθωσης της οικονομίας» σε... αριστερήκατεύθυνση. Γιατί όλα τα «αναγκαία και οδυνηρά»μπορούν να γίνουν πιο... ανθρώπινα, πιο μαλακά,με ευαισθησία στις ανάγκες των αδυνάτων.

Το πραγματικό, ωστόσο, ζητούμενο κάθεεκλογικής αναμέτρησης σε συνθήκες καπιταλι-σμού δεν είναι άλλο από μια «ευκαιρία» ώστε ναφανεί ένα δείγμα της πολιτικής και οργανωτικήςωριμότητας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Γιατί ηπραγματική και αναπόφευκτη δοκιμασία και ανα-μέτρηση δεν γίνεται στην κάλπη, όπως δεν γίνε-ται να υπάρξει τρι-κυμία στο μελανο-δοχείο.

24 Σάββατο 24 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

Η κοινωνική οργή στο εσωτερικό της κάλπης

σχολια