ΙΔΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΥΞΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΡΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΡΟΥ

Η χϊρα οδθγικθκε εδϊ και πάνω από ζνα χρόνο ςε ζνα αςφυκτικό κακεςτϊσ νζασ κατοχισ. Ρρϊτθ πράξθ αυτοφ του κακεςτϊτοσ ιταν θ κατάλυςθ κάκε ζννοιασ δικαίου για να επιβλθκεί ζνα άγριο πρόγραμμα καταλιςτευςθσ του εργαηόμενου λαοφ. Ο λαόσ με κομμζνθ τθν ανάςα ακοφει κακθμερινά να ανακοινϊνονται όλο και πιο ςκλθρά, αντικοινωνικά μζτρα που ανατρζπουν τον οικογενειακό και προςωπικό προγραμματιςμό, ιςοπεδϊνουν δικαιϊματα και κατακτιςεισ δεκαετιϊν και ςπρϊχνουν με βίαιο τρόπο τον λαό ςτθ φτϊχια, τθν ανεργία, τθν εξακλίωςθ.

Ο εργαηόμενοσ χάνει μζρα με τθ μζρα όλεσ τισ εγγυιςεισ για μια ςτοιχειωδϊσ αξιοπρεπι ηωι, ενϊ ο μικρόσ και μεςαίοσ επιχειρθματίασ καταςτρζφονται. Χωρίσ καμμιά άλλθ προοπτικι εκτόσ από τθν διαρκι επιδείνωςθ τθσ κατάςταςισ του.

Πλα αυτά ςυμβαίνουν εν μζςω μιασ μοναδικισ ωσ προσ το εφροσ, το βάκοσ και τισ καταςτροφικζσ προεκτάςεισ παγκόςμιασ οικονομικισ κρίςθσ. Μιασ κρίςθσ, θ οποία όταν μετατράπθκε ςε κρίςθ χρζουσ ζπλθξε ωσ αςκενείσ κρίκουσ του ςυςτιματοσ τθν Ελλάδα και μια ςειρά ακόμθ χωρϊν τθσ περιφζρειασ τθσ ΕΕ. Τα δεινά που υφίςταται ο λαόσ, θ απϊλεια τθσ κυριαρχίασ, θ διάλυςθ και θ καταςτροφι, πθγάηουν από ζναν διεκνι μθχανιςμό εκμετάλλευςθσ με αιχμι του δόρατοσ ζνα ολωςδιόλου παραςιτικό χρθματοπιςτωτικό ςφςτθμα ςε ευρωπαϊκό και παγκόςμιο επίπεδο.

Οι Ζλλθνεσ εργαηόμενοι, ςυνταξιοφχοι, επαγγελματίεσ, αγρότεσ και μικρομεςαίοι επιχειρθματίεσ δεν καλοφνται απλϊσ να πλθρϊςουν τον λογαριαςμό ενόσ χρζουσ, που ζχει ςχεδιαςτεί ζτςι ϊςτε όςο περιςςότερο το πλθρϊνεισ, τόςο περιςςότερο να αυξάνει, αλλά να αποδεχκοφν τθν επίςθμθ υποκικευςθ και εκποίθςθ τθσ χϊρασ τουσ από τθν ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτό υπόςχεται θ κυβζρνθςθ και το επίςθμο πολιτικό ςφςτθμα ςτον ελλθνικό λαό. Επιχειροφν να κρφψουν ότι το κυρίωσ ηθτοφμενο με τα «πακζτα ςτιριξθσ» δεν είναι απλϊσ οι επιπλζον «κυςίεσ» που κα κλθκοφν να υποςτοφν τα λαϊκά ςτρϊματα. Το επίδικο ηιτθμα είναι θ εκνικι κυριαρχία τθσ χϊρασ. Με τθν κθδεμονία του ΔΝΤ και τθσ ΕΕ ο Ζλλθνασ εργαηόμενοσ δεν κινδυνεφει να χάςει μόνο τθ δουλειά του, τθ ςφνταξι του, τα δικαιϊματά του αλλά και τθν ίδια τθν χϊρα του.

Η ίδια θ δυνατότθτα επιβίωςθσ τθσ χϊρασ αμφιςβθτείται πλζον ανοιχτά από τουσ ικφνοντεσ τθσ ευρωηϊνθσ και τισ αγορζσ. Η χϊρα κα πρζπει τουλάχιςτον οικονομικά να τεμαχιςτεί ςε περιοχζσ και περιφζρειεσ, να εκχωριςει τθν εκμετάλλευςθ των νθςιϊν και τα κυριαρχικά τθσ δικαιϊματα ςτο Αιγαίο. Ολόκλθρθ θ χϊρα ζχει μετατραπεί ςε οικόπεδο που πουλιζται με το ςτρζμμα. Η Ελλάδα άρχιςε ιδθ να μεταβάλλεται ςε κράτοσ υπό αίρεςθ, διαρκρωμζνο ςε θμιαυτόνομεσ περιφζρειεσ εφκολα ιδιωτικοποιιςιμεσ και προςαρτιςιμεσ ςε γειτονικά κράτθ, κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα ςυμφζροντα των μεγάλων τθσ ευρωηϊνθσ και των ΗΡΑ.

Το Ενιαίο Ραλλαϊκό Μζτωπο ςυγκροτείται για να οργανϊςει τισ αντιςτάςεισ και να ενιςχφςει τον αγϊνα του λαοφ ενάντια ςτο κακεςτϊσ κατοχισ. Καμπι για τθν ίδρυςι του υπιρξε θ μεγαλειϊδθσ αντίςταςθ του λαοφ με τισ ςυγκεντρϊςεισ επί ζναν και πλζον μινα ςτισ πλατείεσ ςχεδόν όλων των πόλεων τθσ Ελλάδασ, με πρϊτθ τθν πλατεία Συντάγματοσ ςτο κζντρο τθσ Ακινασ. Οι αυκόρμθτεσ αυτζσ διαδθλϊςεισ διαρκείασ ενόσ πολφ μεγάλου μζρουσ του ελλθνικοφ λαοφ, μετζτρεψαν τον επίμονο αγϊνα διαμαρτυρίασ που διεξιγαγαν κατά κφριο λόγο οι εργαηόμενοι με κινθτοποιιςεισ και απεργίεσ όλο τον προθγοφμενο χρόνο, ςε αγϊνα για τθν ανατροπι τθσ εξουςίασ και του κυρίαρχου πολιτικοφ ςυςτιματοσ ωσ τζτοιου. Από τθν ςτιγμι που ζνα μεγάλο τμιμα του ελλθνικοφ λαοφ βγικε ςτουσ δρόμουσ με πρωτοφανι ςυνζπεια και ςυνζχεια ενάντια όχι ςε επιμζρουσ πολιτικζσ και μζτρα, αλλά ςτο επίςθμο κακεςτϊσ, όπωσ κι αν το καταλαβαίνει κανείσ, τότε το ηιτθμα που

τζκθκε ςτθν πράξθ εξαρχισ ιταν ποιο κα πρζπει να είναι το επόμενο βιμα. Ρϊσ κα μπορζςει να κερδίςει ο λαόσ τθν αναμζτρθςθ που ζχει ανοίξει με τθν εξουςία;

Το ΕΡΑΜ ιρκε να απαντιςει ς’ αυτό ακριβϊσ το ερϊτθμα. Ο αγϊνασ του είναι κατεξοχιν απελευκερωτικόσ. Είναι αγϊνασ εκνικόσ και ταυτόχρονα κοινωνικόσ, μιασ και διεκδικεί τθν χϊρα από τα δεςμά τθσ τυραννίασ και του διμιου προσ το ςυμφζρον τθσ μεγάλθσ πλειοψθφίασ του λαοφ, του εργάτθ, του αγρότθ, του μικροφ και μεςαίου επιχειρθματία, του επαγγελματία και κυρίωσ τθσ νζασ γενιάσ για να ζχει μζλλον ς’ αυτόν τον τόπο.

Φιλοδοξία του ΕΡΑΜ είναι να ςυμβάλει κακοριςτικά ςτθν ενότθτα του λαοφ πζρα και πάνω από κομματικζσ, ιδεολογικζσ και άλλεσ διαχωριςτικζσ γραμμζσ. Ο λαόσ και θ χϊρα βρίςκεται ςε υπζρτατο κίνδυνο. Μόνο με τθ δθμιουργία ενόσ μεγάλου κοινωνικοπολιτικοφ μετϊπου ολόκλθρου του λαοφ για τθ διάςωςθ τθσ χϊρασ μποροφμε να ξεφφγουμε από τον κατακλιπτικό μονόδρομο τθσ καταςτροφισ, τθσ λεθλαςίασ και τθσ υπερχρζωςθσ.

Ζνασ ενωμζνοσ και αποφαςιςμζνοσ λαόσ δεν ζχει να φοβθκεί τίποτε και κανζναν, δεν μπορεί να τον ςταματιςει καμμιά απειλι, κανζνα αντίποινο των αγορϊν ι των ιςχυρϊν. Πποτε ο λαόσ αποφάςιςε να ενωκεί και να διεκδικιςει τα δίκαιά του δεν υπιρξε καμμιά αντιξοότθτα, καμμιά δφναμθ που να ςτάκθκε εμπόδιο ςτο δρόμο του.

Αυτι θ λαϊκι ενότθτα πρζπει και μπορεί να οικοδομθκεί γφρω από εκείνα τα κεντρικά αιτιματα που επιτρζπουν να ανατραπεί ςυνολικά το κακεςτϊσ κατοχισ, εκποίθςθσ και δουλοπαροικίασ, κακϊσ και λειτουργιςουν ωσ αφετθρία δθμοκρατικισ αναγζννθςθσ τθσ χϊρασ ςτθ βάςθ των λαϊκϊν ςυμφερόντων.

Αυτά τα κεντρικά αιτιματα ςυνοψίηονται ωσ εξισ: 1. - Μθ αναγνϊριςθ του δθμόςιου χρζουσ με βάςθ το διεκνζσ δίκαιο, που επιτρζπει ςε

ζνα κυρίαρχο κράτοσ να αρνθκεί να πλθρϊςει όλα τα παράνομα, τοκογλυφικά και καταχρθςτικά χρζθ, που οδθγοφν τον λαό και τθν χϊρα ςτθν χρεοκοπία. Αυτό ςθμαίνει άμεςθ παφςθ πλθρωμϊν προσ τουσ δανειςτζσ εδϊ και τϊρα, ϊςτε να ςταματιςει ο φόροσ αίματοσ τον οποίο καταβάλλουν θ χϊρα και ο λαόσ ςτουσ διεκνείσ τοκογλφφουσ και κερδοςκόπουσ.

Αυτι είναι θ μόνθ λφςθ για να ςωκεί θ χϊρα από τθν καταςτροφι και να διαςϊςουν οι εργαηόμενοι τα ειςοδιματά τουσ, τθ δουλειά τουσ, τισ ςυντάξεισ και τα δικαιϊματά τουσ. Είναι ο μόνοσ τρόποσ για να υπάρξει προοπτικι για τουσ νζουσ, τουσ αγρότεσ, τουσ επαγγελματίεσ, τουσ μικρομεςαίουσ. Είναι ο μόνοσ τρόποσ για να γλυτϊςει θ χϊρα από τθν πτϊχευςθ και τθν καταςτροφι που οργανϊνουν ιδθ θ κυβζρνθςθ, θ ΕΕ και το ΔΝΤ.

Μθ αναγνϊριςθ του χρζουσ ςθμαίνει ότι δεν αναγνωρίηουμε κανενόσ είδουσ απαίτθςθ που κα επιτρζψει ςτουσ δανειςτζσ τθσ χϊρασ να τθ δθμεφςουν, να τθν καταςχζςουν, να τθ λεθλατιςουν. Σθμαίνει ότι ςταματάμε να πλθρϊνουμε δάνεια που ζχουμε πλθρϊςει διπλά και τρίδιπλα. Σθμαίνει ότι διαγράφουμε μονομερϊσ όλεσ τισ οφειλζσ που υπιρξαν προϊόν ρεμοφλασ και κερδοςκοπίασ εισ βάροσ τθσ χϊρασ και του λαοφ τθσ. Σθμαίνει ότι αρνοφμαςτε επιτζλουσ να ματϊνουμε για δάνεια που ζρχονται από τον 19ο αιϊνα, αλλά οι αγορζσ και οι μεγάλοι «εταίροι» μασ ζχουν επιβάλει να τα πλθρϊνουμε ζωσ ςιμερα. Σθμαίνει πολφ απλά ότι ςταματάμε να πλθρϊνουμε τα κερατιάτικα ςτουσ διεκνείσ και ντόπιουσ τοκογλφφουσ.

Ο ελλθνικόσ λαόσ οφείλει να προχωριςει ςε μθ αναγνϊριςθ του χρζουσ όχι γιατί κζλει να βλάψει κανζναν ι να «φάει» τα λεφτά των δανειςτϊν του. Οφείλει να το κάνει γιατί ζτςι κα ανατρζψει τθν ςχζςθ οφειλζτθ-δανειςτι υπζρ τθσ χϊρασ του και κα αποφφγει οριςτικά τθν επίςθμθ χρεοκοπία. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει άλλοσ τρόποσ για να ςτακεί ςτα πόδια του, για να διεκδικιςει τθ χϊρα του από τισ αγορζσ και τα αρπακτικά τουσ, για να εξαςφαλίςει τθν επιβίωςι του, για να λυτρωκεί επιτζλουσ από το διεφκαρμζνο ςφςτθμα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτιματα που αφοροφν δάνεια τα οποία ςυνιφκθςαν καλι τθ πίςτει και ςυνζβαλαν αποδεδειγμζνα ςτθν ανάπτυξθ τθσ χϊρασ, ο λαόσ δεν κα αρνθκεί να ςυηθτιςει τθν ικανοποίθςι τουσ. Στθ βάςθ του αμοιβαίου οφζλουσ. Ιδίωσ αν ςυνδζονται

με χριματα μικροκατακετϊν και αςφαλιςτικϊν ταμείων, που ζτςι κι αλλιϊσ δεν υπερβαίνουν το 15% του ςθμερινοφ δθμόςιου χρζουσ. Ράντα με βαςικι προχπόκεςθ ότι καμιά τζτοια απαίτθςθ δεν κα υπονομεφςει τθν πορεία τθσ χϊρασ, δεν κα υποκθκεφςει το μζλλον τθσ και οφτε κα κζςει τθ χϊρα υπό κακεςτϊσ ομθρίασ. Αν χρειαςτεί να χάςει κάποιοσ, αυτόσ ςίγουρα δεν κα είναι ο λαόσ και θ χϊρα.

2.- Ρρζπει να ανατραπεί εδϊ και τϊρα ολόκλθρο το οικοδόμθμα των ςυμφωνιϊν, δεςμεφςεων, παρεμβάςεων και μζτρων που πάρκθκαν από τθν εποχι του πρϊτου μνθμονίου, ζτςι ϊςτε θ χϊρα να αποκαταςτιςει τθν εςωτερικι ζννομθ τάξθ τθσ και να διεκδικιςει τθν κυριαρχία τθσ από το ΔΝΤ, τθν ΕΕ και τθν ΕΚΤ, που ζχει εκχωρθκεί με τόςο άκλιο και προδοτικό τρόπο από το ςφνολο του κυρίαρχου οικονομικοφ και πολιτικοφ κατεςτθμζνου με επικεφαλισ τθν κυβζρνθςθ. Οφείλουμε με κάκε πράξθ και δράςθ του λαϊκοφ κινιματοσ, να προειδοποιοφμε του ντόπιουσ και ξζνουσ επικυρίαρχουσ, του επενδυτζσ και του κερδοςκόπουσ των αγορϊν: ό,τι αρπάξατε και κα αρπάξετε ςτο εγγφσ μζλλον, ο λαόσ με τθν πάλθ του κα τα πάρει πίςω. Η επζνδυςθ ςτθν διάλυςθ και ςτθν εκποίθςθ αυτισ τθσ χϊρασ κα ςασ ςτοιχίςει πολφ ακριβά.

3. – Ανακεϊρθςθ των ςχζςεϊν μασ με τθν ΕΕ με πρϊτο βιμα τθν ζξοδο από τθ ηϊνθ του ευρϊ και τθν υιοκζτθςθ εκνικοφ νομίςματοσ που να εκφράηει τθ δυναμικι μιασ νζασ οικονομικισ πορείασ τθσ χϊρασ προσ όφελοσ του λαοφ. Η καταςτροφι δεν μασ περιμζνει αν φφγουμε από το ευρϊ, αλλά όςο παραμζνουμε υποτελείσ ςτο ευρϊ. Η χϊρα κα πάψει να είναι ζρμαιο κάκε είδουσ πίεςθσ, εκβιαςμοφ και επιδρομισ τθσ διεκνοφσ κερδοςκοπίασ, κα πάψει να είναι αναλϊςιμο είδοσ των αγορϊν, μόνο αν ανακτιςει τον ζλεγχο του νομίςματοσ και τθσ οικονομίασ τθσ.

Η επιςτροφι ςτο εκνικό νόμιςμα δεν είναι πανάκεια, αλλά αναγκαία αφετθρία για να αλλάξουμε πορεία. Για να πετφχουμε τθν αναγκαία αναδιανομι πλοφτου υπζρ των αςκενζςτερων, αλλά και τθν άμεςθ γενναία ενίςχυςθ των λαϊκϊν ειςοδθμάτων, που είναι ο μόνοσ τρόποσ για να επανεκκινιςει θ οικονομία και να αρχίςει να βγαίνει από τθν φφεςθ.

Για να προχωριςουμε ςτθν εκνικοποίθςθ των μεγάλων τραπεηϊν, με πρϊτθ τθν Τράπεηα τθσ Ελλάδασ, με ςκοπό τον ζλεγχο τθσ οικονομίασ, τον επαναπροςανατολιςμό τθσ πιςτωτικισ πολιτικισ, το χτφπθμα τθσ χρθματιςτικισ αγυρτείασ και τον ζλεγχο τθσ κίνθςθσ των κεφαλαίων. Μόνο ζτςι μποροφμε να εγγυθκοφμε τισ λαϊκζσ αποταμιεφςεισ που διαςπακίηονται από το υπάρχον ςαράφικο και τοκογλυφικό τραπεηικό ςφςτθμα.

Για να αναδειχκεί το κράτοσ ςε βαςικό μοχλό τθσ οικονομικισ και κοινωνικισ ανάπτυξθσ τθσ χϊρασ με πρϊτθ τθν εκνικοποίθςθ των παλιϊν ΔΕΚΟ, των υποδομϊν και των υπθρεςιϊν που ιδιωτικοποιικθκαν. Ζνα κράτοσ που πρζπει να πάψει να αποτελεί φζουδο μιασ παραςιτικισ οικονομικισ και πολιτικισ ολιγαρχίασ θ οποία ςιμερα κυβερνά τθ χϊρα. Μόνο ζτςι μπορεί να απελευκερωκεί και θ ιδιωτικι πρωτοβουλία του μικροφ και μεςαίου επιχειρθματία από τθν καταδυνάςτευςθ των τραςτ, των καρτζλ, των ντόπιων και ξζνων μονοπωλίων τθσ αγοράσ.

Για να εξαςφαλίςουμε τισ απαραίτθτεσ επενδφςεισ για τθν παραγωγικι αναςυγκρότθςθ τθσ χϊρασ, θ οποία δεν κα ςτθρίηεται ςε ξζνουσ και ντόπιουσ κερδοςκόπουσ επενδυτζσ, κρατικοδίαιτουσ επιχειρθματίεσ και μονοπϊλια, αλλά ςτισ ανάγκεσ και ςτο ειςόδθμα των εργαηομζνων, ςτθ δυναμικι και ςτθν πρωτοβουλία των ηωντανϊν παραγωγικϊν δυνάμεων του τόπου.

4. - Η πρϊτθ πράξθ εξιλζωςθσ τθσ ελλθνικισ κοινωνίασ από τα ανομιματα των κυβερνϊντων τθσ είναι να κακίςει ςτο εδϊλιο το ςφνολο των φυςικϊν και νομικϊν προςϊπων (κόμματα και επιχειρθματικά κυκλϊματα) που ςυμμετείχαν ςτθν διαςπάκιςθ του δθμόςιου χριματοσ και τθσ δθμόςιασ περιουςίασ ςε ολόκλθρθ τθν προθγοφμενθ περίοδο. Πχι για να ςτιςει κρεμάλεσ ςτο Σφνταγμα, οφτε για να γεμίςει τισ φυλακζσ με ανάξιουσ και προδότεσ, αλλά για να κάνει κάτι καλφτερο, να δθμεφςει άμεςα και υπζρ του δθμοςίου το ςφνολο των περιουςιακϊν ςτοιχείων όςων φυςικϊν και νομικϊν προςϊπων ζχουν ανάμιξθ ςτθ διαςπάκιςθ του δθμοςίου, αλλά και ςτθν εςχάτθ προδοςία που ζχει

διαπραχκεί εναντίον του λαοφ και τθσ χϊρασ με τθν επιβολι του κακεςτϊτοσ κατοχισ και εκποίθςθσ. Πςο για τουσ ενόχουσ μποροφμε να απαςχολθκοφν ςε κοινωνικά ωφζλιμθ εργαςία, ςτθν κακαριότθτα και φφλαξθ δθμόςιων χϊρων, ςτθν ςυντιρθςθ υποδομϊν, κοκ. Γι’ αυτό και το πρϊτιςτο μζλθμα του κινιματοσ δεν είναι να τα μαηζψουν και να φφγουν, αλλά να τουσ προλάβει πριν δραπετεφςουν για να τουσ δείξει πϊσ ο λαόσ τιμωρεί τθν εςχάτθ προδοςία ςτθν πράξθ και πόςο χριςιμοι μποροφν να γίνουν για το κοινωνικό ςφνολο. Ίςωσ για πρϊτθ φορά ςτθ ηωι τουσ.

5. – Η διάςωςθ τθσ χϊρασ δεν μπορεί να επιτευχκεί με τον λαό ςτον «γφψο» οφτε με οικουμενικζσ και υπερκομματικζσ κυβερνιςεισ εκφαςιςμοφ τθσ πολιτικισ ηωισ. Η διζξοδοσ από τθν κρίςθ απαιτεί περιςςότερθ, βακφτερθ και όχι λιγότερθ δθμοκρατία. Απαιτεί τον λαό διαρκϊσ ςτο προςκινιο, όχι κεατι και κφμα των εξελίξεων. Απαιτεί μια νζα εξουςία με τον λαό ςτα κζντρα των αποφάςεων και όχι ζνα διεφκαρμζνο ςφςτθμα κυβερνθτικισ απολυταρχίασ. Απαιτεί τθν κατάκτθςθ τθσ δθμοκρατίασ μζςα από τθν αυκεντικι κατοχφρωςθ τθσ λαϊκισ κυριαρχίασ και τθσ εκνικισ ανεξαρτθςίασ. Κι αυτό μπορεί να ςυντελεςτεί μζςα από μια ςυνολικι πολιτειακι αλλαγι, μζςα από τθν εκλογι Συντακτικισ Συνζλευςθσ διευρυμζνθσ αυκεντικισ εκπροςϊπθςθσ του ίδιου του λαοφ με μοναδικό αντικείμενο τθν ςφνταξθ και ψιφιςθ ενόσ νζου δθμοκρατικοφ Συντάγματοσ. Μόνο ζτςι κα μπορζςει ο λαόσ να γίνει αφεντικό ςτον τόπο του, να οικοδομιςει ζνα ςφςτθμα διακυβζρνθςθσ που κα βαςίηεται ςε μια λαϊκι αντιπροςϊπευςθ με αιρετότθτα από τα ανϊτερα ωσ τα κατϊτερα όργανα, δεςμευτικι εντολι, διαρκι ζλεγχο από τα κάτω, υποχρεωτικι λογοδοςία των αιρετϊν εντεταλμζνων προσ τουσ εκλογείσ τουσ, ανακλθτότθτα με κάκε ακζτθςθ εντολισ, περιοριςμζνθ κθτεία, κζςπιςθ τθσ εκ περιτροπισ εναλλαγισ ςε αξιϊματα-λειτουργίεσ.

Μόνο ζτςι κα μπορζςει να απαλλαγεί από τα δεςμά τθσ υποτζλειασ, ζτςι ϊςτε θ χϊρα και ο λαόσ να ανοιχτοφν επιτζλουσ ςτθ διεκνι ηωι, να αξιοποιιςουν δυνατότθτεσ και ευκαιρίεσ μζςα από τθν αναηιτθςθ νζων διεκνϊν ερειςμάτων, επαφϊν και ςχζςεων με όλουσ τουσ λαοφσ τθσ Ευρϊπθσ και του κόςμου, δίχωσ καταναγκαςμοφσ, επιβολζσ και μονοπωλιακζσ εξαρτιςεισ.

Η μάχθ τθν οποία καλείται να δϊςει ςιμερα ο εργαηόμενοσ, ο αγρότθσ, ο μικρομεςαίοσ, ο επαγγελματίασ, ο νζοσ δεν είναι απλϊσ και μόνο για τθ δικι του προςωπικι επιβίωςθ. Κανείσ δεν μπορεί να γλυτϊςει από μόνοσ του, κοιτϊντασ μόνο τθν δουλειά του, όςο τθν ζχει. Σιμερα κανζνασ δεν μπορεί να ςωκεί δίχωσ να παλζψει για τθ ςωτθρία ςυνολικά τθσ χϊρασ. Δεν υπάρχει άλλθ επιλογι. Δεν υπάρχουν πια άλλα περικϊρια για το «άςε πρϊτα να δοφμε τι κα γίνει και φςτερα βλζπουμε.» Ή οι εργαηόμενοι και ολόκλθροσ ο λαόσ κα πάρουν τθν υπόκεςθ ςτα χζρια τουσ και κα αναλάβουν δράςθ για τθ διάςωςθ τθσ χϊρασ, ι καταδικάηουμε τουσ εαυτοφσ μασ και κυρίωσ τισ γενιζσ που ζρχονται ςτθν πιο ςκοτεινι ίςωσ περίοδο τθσ νεοελλθνικισ ιςτορίασ.

Στθ μάχθ αυτι ο ελλθνικόσ λαόσ δεν βρίςκεται μόνοσ του. Δίπλα του βρίςκονται και οι άλλοι λαοί των χωρϊν τθσ νότιασ ευρωηϊνθσ, τθσ ΕΕ και διεκνϊσ που πλιττονται από αντίςτοιχεσ λθςτρικζσ πολιτικζσ. Το κακικον να ξεμπερδζψει με το κακεςτϊσ τθσ δουλοπαροικίασ του χρζουσ πρϊτα απ’ όλα ςτθν χϊρα του, ο ελλθνικόσ λαόσ δεν το οφείλει μόνο ςτον εαυτό του, αλλά και ςε όλουσ τουσ λαοφσ που βρίςκονται υπό τα δεςμά τθσ ίδιασ διεκνοφσ λθςτοςυμμορίασ. Κάκε δικό του απελευκερωτικό βιμα ςτθν Ελλάδα, κάκε καίριο πλιγμα ςτο κακεςτϊσ κατοχισ, κα δϊςει πνοι, δφναμθ και αποφαςιςτικότθτα ς’ όλουσ τουσ μαχόμενουσ λαοφσ. Η δικι του εκνικι και κοινωνικι απελευκζρωςθ κα ςθματοδοτιςει μια τζτοια γενικευμζνθ άνοιξθ των λαϊν ςτθν Ευρϊπθ, που κανενόσ είδουσ αντίδραςθ δεν κα μπορζςει να αναχαιτίςει.

Το Ενιαίο Ραλλαϊκό Μζτωπο δεςμεφεται να ςυμβάλει με όλεσ του τισ δυνάμεισ ςε κάκε αυκεντικό λαϊκό κίνθμα ενάντια ςτο ςθμερινό κακεςτϊσ απ’ όπου κι αν προζρχεται, όποιοσ κι αν θγείται ς’ αυτό. Δεςμεφεται να ςυνδράμει ενεργά και αποφαςιςτικά ςε κάκε μζτωπο αντίςταςθσ και να βοθκιςει ςτθν αφφπνιςθ και ςτθν οργάνωςθ του λαοφ ςε κάκε ςυνοικία

και χϊρο δουλειάσ με ςτόχο τθν εκνικι και κοινωνικι απελευκζρωςθ. Το ΕΡΑΜ είναι ανοιχτό ςε κάκε δθμοκράτθ, πατριϊτθ, αγωνιςτι που κζλει να παλζψει για τουσ ίδιουσ ςκοποφσ, χωρίσ να ηθτά πιςτοποιθτικά κοινωνικϊν φρονθμάτων, ι υποκλίςεισ ςε αυτόκλθτεσ αυκεντίεσ, αυτοδιοριςμζνουσ θγζτεσ, παράγοντεσ και αφανείσ ι εμφανείσ κομματικοφσ μθχανιςμοφσ.

Το ΕΡΑΜ από τθν ίδια τθν φφςθ του είναι μια μεταβατικι κοινωνικοπολιτικι ςυμμαχία από ευρφτατεσ λαϊκζσ δυνάμεισ με κφρια επιδίωξθ τθν επίτευξθ των βαςικϊν ςτόχων και αιτθμάτων του. Στισ γραμμζσ του δεν υπάρχουν διαχωριςμοί κομματικισ ι ιδεολογικισ καταγωγισ των μελϊν του, οφτε αναγνωρίηει εντόσ του οργανωμζνεσ ςυνιςτϊςεσ και ςυντεταγμζνεσ. Απθχεί τθν ενότθτα που πρζπει να οικοδομθκεί μζςα ςτισ τάξεισ του ίδιου του λαοφ απζναντι ςτον κοινό εχκρό. Σαν ςυμμαχία είναι μεταβατικι γιατί με τθν επίτευξθ των κεντρικϊν ςτόχων και αιτθμάτων του, το ΕΡΑΜ κα περάςει αναπότρεπτα ςτθν ιςτορία.

Αργυροφπολθ, 16/7/2011