Ο ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ & Η ΨΥΧΗ

Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο και ο μεγάλος θάνατός του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας.

Συμβολισμός

Ο διπλός πέλεκυς είναι έμβλημα των Ουρανίων θεών, σύμβολο δύναμης και κατανίκησης του λάθους. Αντιπροσωπεύει την ιερή ένωση του Ουράνιου θεού και της Γήινης θεάς,

σύμβολο ιερογαμίας. Από τα Μινωικά θρησκευτικά σύμβολα είναι το κυριότερο και είναι γνωστότατο, όπως ο σταυρός στον χριστιανισμό, αν και οι περισσότεροι από τους ερευνητές του Μινωικού Πολιτισμού θεωρούν τον πέλεκυ κάτι περισσότερο από σύμβολο, τον θεωρούν ενσάρκωση της ίδιας της Θεότητας. Σύμβολο της Πνευματικής Αθανασίας και της Σοφίας του Ιερού Ζεύγους Ουρανού και Γής (Ήλιος - Σελήνη), σύμβολο της ενωμένης τους Δύναμης πάνω στην Γή, στους Εσωτερικούς βαθμούς των Κρητικών Μυστηρίων είχε την σημασία της ένωσης των δύο δυνάμεων της Φύσης, της Παραγωγικής και της Γονιμοποιού. Το σημαντικότερο μέρος των Μεγάλων Μυστηρίων, με τις ενωμένες δυνάμεις της Θεάς Μητέρας και του Θείου συντρόφου της, σε μία Ιερή Ένωση, ήταν η απόκτηση από τους Μύστες του Χρυσού Διπλού Πέλεκυ.

Ο διπλός Πέλεκυς συμβολίζει την διπλή κίνηση προς τα μέσα και προς τα έξω, που πρέπει να πραγματοποιείται από τον υποψήφιο στην Μύηση. Συνοψίζει τον Νόμο της Δράσης και της αντίδρασης που υπάρχει στη Φύση. Ονομάζεται και Λάβρυς που σχετίζεται με το "οργώνω" και από εκεί βγαίνει η λέξη λαβύρινθος = οίκος του λάβρυος. Είναι όπλο και εργαλείο ταυτόχρονα για την Εσωτερική μάχη του ανθρώπου, επιτρέποντάς του να εισχωρήσει με ετοιμότητα στον "Λαβύρινθο" της ζωής. Είναι το μαγικό σύμβολο που επιτρέπει να χαραχθεί η Ατραπός της εξέλιξης, να βρεθεί και να σκαφτεί ο "Ιερός" χώρος μεταξύ του Ουρανού και της Γής. Βρίσκεται στο κέντρο του Λαβύρινθου, εκεί που γίνεται το πέρασμα του οριζόντιου κόσμου με τον κάθετο. Ο Λαβύρινθος είναι η σχηματική παράσταση του Σπηλαίου, του δρόμου-περάσματος από τον ένα κόσμο στο άλλο. Κάθε νίκη πάνω στον

εαυτό μας είναι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο και ο μεγάλος θάνατός του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας.

Αυτή η προαιώνια κίνηση-αναζήτηση του ανθρώπου για το καλό και το κακό πάντα με γοήτευε. Όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι οι Έλληνες, ειδικά αυτοί, είμαστε επηρεασμένοι από την αρχαία μας παράδοση σε τούτα τα θέματα και ιστορικώς συνεπείς. Υπάρχει δηλαδή ιστορική συνέχεια στην εσωτερική μας αναζήτηση την καθ’ όλα ελληνότροπη - ιλιαδοτροπούσα και κοινωνικώς συν-αμφοτέρα.

Εκεί που οι περισσότεροι εκτός του καθ' ημάς τρόπου, προσπαθούν μονοφυσίτικα να επιλέξουν τον ένα ή το άλλο δρόμο, οι Έλληνες βουτηγμένοι στην εμπειρία του αμμίξας (μίξης του καλού και κακού) επιλέγουν, άρα είναι ελεύθεροι και φυσικά όπως μας υπενθυμίζει ο Θουκυδίδης "ελεύθερον το εύψυχον".

Έτσι και ο πέλεκυς, έτσι και ο δικέφαλος αετός, σύμβολα με δισδιάστατη έννοια, μας αποκαλύπτουν ότι ο άνθρωπος δεν ανέχεται να είναι μονοδιάστατος / στατικός σε μία και μόνη θέση.