Η Αφοσίωση του Υπόπτου ΧΚέιγκο Χιγκασίνο

Ο έρωτας ως κίνητρο ζωής & η ανθρώπινη ευφυΐα ως

παράγοντας παραπλάνησης

•

Η ρεαλιστική διάσταση του βασικού θέματος δεν εμπόδισε τον συγγραφέα να μετατοπίσει το κέντρο του σασπένς, από τη λογική του «βρες τον δολοφόνο» στην αγωνία του ψυχολογικού θρίλερ.

Η ένταση και το σασπένς, σε εξουθενωτικές δόσεις ορισμένες στιγμές, δεν συνδέονται με το κυνήγι του δολοφόνου αλλά με την ανθρώπινη ευφυΐα.

• Συνδέει αριστοτεχνικά τη δύναμη της αστυνομικής ιστορίας με τις ικανότητες των επιστημόνων που αναζητούν λύση στα πιο περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα.

• Τι μπορεί να συμβαίνει σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που από τις πρώτες σελίδες του γίνεται γνωστός ο δολοφόνος και η επιθυμία του αναγνώστη να τον ανακαλύψει εξανεμίζεται;

• Η Αφοσίωση του Υπόπτου Χ ανήκει στα ξεχωριστά βιβλία που καταφέρνουν να συνδέσουν με τον πιο ευφάνταστο και συνάμα φυσικό τρόπο, την προσέγγιση των πιο δύσκολων μαθηματικών προβλημάτων με την Αφήγηση και το Αστυνομικό Μυθιστόρημα.

• Ταυτόχρονα, να πλησιάσουν από διαφορετική οπτική γωνία τις έννοιες της Αλήθειας, του Ψεύδους, του Έρωτα και της Αφοσίωσης.

• Το αποτέλεσμα είναι αναμφίβολα συναρπαστικό, ενώ η παγκόσμια εκτίμηση που χαίρει ο συγγραφέας του βιβλίου δεν είναι καθόλου τυχαία.

• Η Γιασούκο Χαναόκα πρώην χορεύτρια σε νυχτερινό κλαμπ, ανύπαντρη μητέρα της έφηβης Μισάτο, αλλάζει γειτονιά και βρίσκει μια ήρεμη δουλειά σε ένα μικρό εστιατόριο διανομής φαγητών. Είναι η εποχή που αρχίζει να πιστεύει ότι έχει ξεφύγει από τον πρώην σύζυγό της, ο οποίος την κακομεταχειριζόταν και της ζητούσε, διαρκώς, λεφτά.

• Ο Τογκάσι εντοπίζει, όμως, για άλλη μια φορά τα ίχνη της. Η ξαφνική επανεμφάνισή του στη ζωή της, δίνει στην ιστορία μια απρόβλεπτη τροπή. Οι απειλές που εξαπολύει ο Τογκάσι στη Γιασούκο και την κόρη της, την ωθούν να τον πνίξει, με τη συμβολή της κόρης της, μέσα στο ίδιο της το σπίτι με το καλώδιο της θερμάστρας.

• Πριν, ακόμα, προλάβουν να συνέλθουν από το σοκ του φόνου, με το νεκρό πεσμένο στο πάτωμα, οι δύο γυναίκες θα δεχτούν την επίσκεψη του αινιγματικού γείτονά τους, του καθηγητή Μαθηματικών Ισιγκάμι. Ο λιγομίλητος μαθηματικός με την ανέκφραστη όψη θα αποκαλύψει, αμέσως, ότι γνωρίζει το έγκλημά τους, θα προσφερθεί να τις βοηθήσει να το αποκρύψουν, αλλά και να αντιμετωπίσουν τις επίμονες ερωτήσεις των αστυνομικών, σε περίπτωση που οι υποψίες στραφούν εναντίον τους.

Ο Ισιγκάμι με τον ασκητικό βίο, ο οποίος σπαταλά ατέλειωτες ώρες στην επίλυση περίπλοκων μαθηματικών προβλημάτων, βρίσκει, με αυτήν την αλλόκοτη ευκαιρία, τρόπο για να συνδεθεί με τη Γιασούκο, τη γυναίκα που είναι κρυφά ερωτευμένος. Εδώ ξεκινά και το πιο ενδιαφέρον μέρος του βιβλίου. Ο ευφυής Ισιγκάμι υφαίνει το πλέγμα προστασίας γύρω από την αγαπημένη του, δημιουργώντας το τέλειο, ενορχηστρωμένο μέχρι ανατριχιαστικής ακρίβειας, άλλοθι για το έγκλημα. Οι δυο γυναίκες ακολουθούν πιστά τις οδηγίες και τις συμβουλές του, και, όταν οι αστυνομικοί καταφθάνουν στο σπίτι τους αναζητώντας τα ίχνη του δολοφόνου, θα φύγουν χωρίς κάποιο σοβαρό ενοχοποιητικό στοιχείο.

• Η ένταση θα κορυφωθεί όταν στην έρευνα θα εμπλακεί, για να βοηθήσει την αστυνομία, ο Δρα Γιουγκάβα, πανέξυπνος καθηγητής Φυσικής και παλαιός συμφοιτητής του μαθηματικού. Έτσι, η διαλεύκανση ενός εγκλήματος σε μια ταπεινή γειτονιά του Τόκιο παίρνει τη μορφή μιας διανοητικής κούρσας: οι δύο καθηγητές ξεκινούν μια ανελέητη μάχη ευστροφίας, με τον Φυσικό να προσπαθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο και τον Μαθηματικό να προστατέψει την αγαπημένη του με αυτή την απόκοσμη και συγκινητική Αφοσίωση, που δεν απέχει εντυπωσιακά από την Παραφροσύνη.

• Ο Ισιγκάμι δημιούργησε το Άλλοθι της αγαπημένης του με τον τρόπο που φτιάχνει τα θέματα των εξετάσεων για τους μαθητές του, εκμεταλλευόμενος τα τυφλά σημεία που δημιουργούνται, όταν οι μαθητές θεωρούν κάποια πράγματα δεδομένα. Όταν, για παράδειγμα, φροντίζει ώστε ένα αλγεβρικό πρόβλημα να μοιάζει γεωμετρικό, για να μπερδέψει όσους δεν κατανοούν τις βασικές αρχές και προσπαθούν να λύσουν τα πάντα ακολουθώντας τυφλά το βιβλίο.

• Με ανάλογο τρόπο επιχείρησε να αποπροσανατολίσει την αστυνομία, χωρίς να προβλέψει ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί κάποιος που θα υποψιαζόταν την τακτική του.

• Κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι όμηροι της ευφυΐας των δύο καθηγητών, δεν είναι μόνο η Γιασούκο, η κόρη της και η αστυνομία, αλλά και οι αναγνώστες που προσπαθούν μέσα από καταιγιστικές ανατροπές να ακολουθήσουν τις διανοητικές περιπέτειες που αναπτύσσονται γύρω από τη δολοφονία και την αναμέτρηση των δύο καθηγητών.

• Η «ψυχρή» κοφτή γλώσσα του συγγραφέα εντείνει, απλώς, την ανησυχητική ατμόσφαιρα της ιστορίας.

Με ποιους τρόπους ενορχηστρώνεται η ένταση;

• Το βιβλίο είναι μυστηρίου και περιπέτειας οπότε ο συγγραφέας με την κάθε ευκαιρία που του δίνεται προσπαθεί να τονίσει το στοιχείο της έντασης. Από την αρχή κιόλας παρατηρούμε δυναμική εμφάνιση του πρώην άντρα της πρωταγωνίστριας. Ωστόσο το κύριο στοιχείο που προσδίδει ιδιαίτερη ένταση στο σύγγραμμα είναι η μεγάλη «γέφυρα», η οποία ενσαρκώνεται με τον Γιουκάβα. Ο χαρακτήρας αυτός ψάχνει συνεχώς να βρει ένα ψεγάδι στο τέλειο όπως πρωταρχικά εμφανίζεται έγκλημα του πρωταγωνιστή μας. Όλη την ώρα αναγκάζει τους αστυνομικούς να ελέγξουν για την εγκυρότητα των πληροφοριών που ήδη έχουν στα χέρια τους. Ουσιαστικά είναι το πρόσωπο που ξεδιαλύνει το μυστήριο και που δεν αφήνει τη ροή του έργου να κοπάσει.

• Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας ενορχηστρώνει την ένταση είναι με τη δεύτερη μικρότερη «γέφυρα», τον εραστή της πρωταγωνίστριας. Όσο ο Γιουκάβα τόσο και ο Κούντο παίζουν σημαντικό ρόλο στην συνεχή ροή της υπόθεσης, αφού ο δεύτερος με την σειρά του δελεάζει την ηρωίδα μας δίνοντας της μια δίοδο διαφυγής από τα συμβάντα. Ωστόσο το πρόσωπο αυτό αποτελεί στοιχείο έντασης,αφού αναστατώνει τον ήρωα του έργου με τις συνεχείς παρουσίες του, δημιουργώντας έτσι μια διαμάχη μεταξύ των δύο χαρακτήρων.

Ποια άποψη της πόλης κυριαρχεί;Πώς αξιοποιείται;

Όσο αστικό κι αν έχουμε στο μυαλό μας το Τόκιο, στο έργο παρουσιάζεται ως ένα απλό και μόνο απλό προάστιο το όποιο κατοικείται από άστεγους και απλούς αστούς και διασχίζεται από ένα ποτάμι, το όποιο επίσης χρησιμοποιείται στο έγκλημα, που ονομάζεται Εντογκαβα. Στην περιγραφή της μετακίνησης των χαρακτήρων χρησιμοποιούνταν κυρίως ποδήλατα και λίγες φορές ταξί.

Σπάνια παίρνει κάποιος μόνος του αυτοκίνητο.

• Σε όλη την διάρκεια του έργου βλέπουμε μια πόλη με αρκετά μεγάλα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας καθώς παρατηρούμε συχνά τους καταυλισμούς τους στο ποτάμι. Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν βρει τύχη με τις δουλειές τους καταλήγουν σε αυτή την κατάσταση.

• Ακόμα βλέπουμε πως υπάρχει έντονο το στοιχείο της εγκληματικότητας όπως παρατηρούμε, από την ευκολία που συζητούν θέματα δολοφονιών που αφορούν την πόλη & τη μεγάλη συχνότητα με την οποία διεξάγει έρευνες τέτοιου τύπου η αστυνομία.

• Είναι επίσης αξιοσημείωτες οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων. Μεγάλη εμφάνιση κάνουν τα μπαρ, τόποι αθλιότητας ζωής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρωταγωνίστρια μας αλλά και την τωρινή εργοδότριά της.

• Ακόμα το γεγονός των πολυάριθμων κατοίκων στην περιοχή αυτή δεν δίνει την ευκαιρία σε αρκετούς να αναπτύξουν χόμπι και έτσι η κοινωνία διακρίνεται από μια μονοτονία: δουλειά- σπίτι και μπαρ.

Με ποιες τακτικές παραπλανά ο Ισιγκάμι;

Πώς αποδεικνύεται η εξυπνάδα του;Ο πρωταγωνιστής, όντας ένας χαρισματικός

άνθρωπος, μπαίνει στο μυαλό των αστυνομικών και προσπαθεί έτσι να απενοχοποιήσει την ηρωίδα και γειτόνισσα του. Είναι όμως ο κρυφός έρωτας του γι’ αυτήν που τον παρωθεί να σκεφτεί τόσο δημιουργικά.

• η δολοφονία δεν έγινε στο διαμέρισμα της κοπέλας

• Αγοράζει εισιτήρια κινηματογράφου για ισχυρό άλλοθι, αναγκάζοντάς μάλιστα, να κρατήσουν τα αποκόμματα

• Επίσης τις στέλνει για καραόκε

• Όλα με αδιάσειστες αποδείξεις και φυσικότητα.

• Κλέβει ένα ποδήλατο καινούργιο για να καταγγελθεί η κλοπή και να συνδεθεί πλαστά με την υπόθεση.

• Βασίστηκε στην προχειρότητα και την αφέλεια των αστυνομικών. Έτσι ήξερε που έπρεπε να βασιστεί για να αθωώσει την κοπέλα, πράγμα που τον κάνει ευφυή.

• Σκέφτηκε με το μυαλό τους, χωρίς να υπάρξει ποτέ ένας από αυτούς.

• Έκανε πράγματα που θα απενοχοποιούσαν αμέσως την ηρωίδα, ευελπιστώντας

• Να μπει η υπόθεση του φόνου Τογκάσι στο αρχείο ως ανεξιχνίαστη.

• Κατεξοχήν όμως, με το απίστευτα περίπλοκο σχέδιο του παραπλανά, όχι μόνο όλους τους άλλους χαρακτήρες αλλά ακόμα και εμάς τους αναγνώστες, που υποτίθεται πως μέχρι ένα σημείο (που αποκαλύπτονται όλα) τα ξέρουμε και όλα, από την αρχή.

• Η αποκάλυψη του στο κελί της φυλακής, μέσω του εσωτερικού του μονόλογου, ότι ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει την Κυριακή που οι Χαναόκα μετακόμισαν δίπλα του, δίνοντας του το κίνητρο να συνεχίσει να ζει.

Η Λέσχη του Σέρλοκ Χολμς

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για το παρόν και το παρελθόν

του μυστηρίου, της αστυνομικής ιδιοφυΐας

Υπόθεση δράσης

• Μπορεί άραγε ένας εικοσιοκτάχρονοςσυγγραφέας από το Σικάγο, o οποίοςσπούδασε εκκλησιαστική ιστορία στοΠανεπιστήμιο Columbia, να αναμετρηθείμε τον διάσημο Βρετανό συγγραφέα ΣερΆρθουρ Κόναν Ντόιλ και με τον ακόμαδιασημότερο ήρωά του, τον ΣέρλοκΧολμς ;

Η αφήγηση

• Η αφήγηση δεν περιορίζεται στην Αγγλία του 19ου αιώνα ούτε και στη ζωή του

Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Η δράση εξελίσσεται παράλληλα στο Λονδίνο του τέλους της βικτοριανής εποχής και στη

Νέα Υόρκη του σήμερα, με δυο διαφορετικές ιστορίες να εναλλάσσονται

από κεφάλαιο σε κεφάλαιο και από το παρελθόν στο παρόν.

Ο συγγραφέας

Ο Γκράχαμ Μουρ επιχείρησε να δημιουργήσει ένα σύνθετο ανάγνωσμα

αναμειγνύοντας το πνεύμα των αστυνομικών ιστοριών του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τη στοχαστική ματιά του

στον κόσμο της συγγραφής και της λογοτεχνίας με το ακόμα πιο περίπλοκο

και αξεδιάλυτο μυστήριο της πραγματικότητας.

Χαρακτηριστικά Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά τον Αύγουστο του

1893 όταν ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς εκφράζει την απέχθειά του για τον ήρωα που δημιούργησε. «Τον μισώ», παραδέχεται στις

πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, πριν ξεσπάσει : «Το να χρειαστεί να επινοήσω άλλη μία από εκείνες τις δαιδαλώδεις υποθέσεις – η πόρτα της κρεβατοκάμαρας κλειδωμένη πάντα

από μέσα, το αινιγματικό τελευταίο μήνυμα του νεκρού, η όλη υπόθεση να λέγεται ανάποδα ώστε να μην μπορεί κανείς να μαντέψει την

ολοφάνερη λύση- είναι εξαντλητικό».

Γνωρίσματα Όταν αποφάσισε να ξεφορτωθεί τον Σέρλοκ Χολμς,

ρίχνοντάς τον σε έναν γκρεμό, για να ασχοληθεί, όπως σημειώνει, με σοβαρότερα έργα, ήρθε

αντιμέτωπος με την απογοήτευση και την οργή του πλήθους. Κάποιοι διαδήλωσαν έξω από το σπίτι του και άλλοι τον προπηλάκισαν, σαν να επρόκειτο για

τον δολοφόνο ενός υπαρκτού αγαπημένου τους προσώπου. Ύστερα από οκτώ χρόνια ο Ντόιλ

επανέφερε στη δράση τον ήρωά του με το βιβλίο «Ο σκύλος των Μπάσκερβιλ», αν και κανείς δεν

κατανόησε ποιες εσωτερικές διεργασίες και ποια γεγονότα προκάλεσαν την επιστροφή του διάσημου

ήρωα.

Στην πρώτη ιστορία ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, αφού έχει «σκοτώσει» το διάσημο ήρωά του, εμπλέκεται

στην εξιχνίαση μιας αλλόκοτης υπόθεσης : στη δολοφονία τριών κοριτσιών που βρήκαν βίαιο

θάνατο μετά το γάμο τους φορώντας το νυφικό τους. Εκείνη την εποχή υφάνθηκε και το μυστήριο

που ταλαιπώρησε περισσότερο από 70 χρόνια τους μελετητές των έργων του συγγραφέα. Ο Γκράχαμ

Μουρ αξιοποιεί, εντάσσοντας στην πλοκή του βιβλίου, το πραγματικό γεγονός της εξαφάνισης

ενός τόμου από το ημερολόγιο του Ντόιλ μετά το θάνατό του το 1930. Ο χαμένος τόμος υπήρξε το

έπαθλο των φανατικών θαυμαστών και μελετητών του Κόναν Ντόιλ οι οποίοι προσπαθούσαν, επί

δεκαετίες, να τον εντοπίσουν χωρίς αποτέλεσμα.

Στη σύγχρονη ιστορία ο συγγραφέας μας μεταφέρει στον εκκεντρικό κόσμο των Σερλόκιανς (μέλη της

σημαντικότερης λέσχης αναγνωστών των περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς), στα άδυτα του περίφημου Στρατού των Ατάκτων της οδού Μπέικερ. Ο Χάρολντ Γουάιτ ένα

από τα νεότερα μέλη της λέσχης αναζητά τον δολοφόνο ενός παλαιότερου μέλους της λέσχης, που πριν πεθάνει είχε ανακοινώσει ότι βρήκε το χαμένο ημερολόγιο του Ντόιλ. Και αυτή η ιστορία βασίζεται

στην πραγματικότητα και στη ανεξιχνίαστη, μέχρι σήμερα, δολοφονία του σπουδαιότερου μελετητή του

Ντόιλ, Ρίτσαρντ Λάνσελιν Γκριν. Το 2004 βρέθηκε στραγγαλισμένος με ένα από τα κορδόνια των

παπουτσιών του στο διαμέρισμά του στο Σάουθ Κένσινγκτον. Λίγο καιρό πριν δολοφονηθεί είχε,

επίσης, ανακοινώσει ότι είχε ανακαλύψει τα χαμένα γραπτά του Κόναν Ντόιλ.

Με ποιο τρόπο συνδέει ο συγγραφέας τα πραγματικά γεγονότα με τη μυθοπλασία;

Ο συγγραφέας μάς αφηγείται δύο ιστορίες εξιχνίασης εγκλημάτων με την πρώτη να διαδραματίζεται στο Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα και τη δεύτερη στην Ν.Υόρκη του 2010. Στην πρώτη πρωταγωνιστής είναι ο Κόναν Ντόυλ και

στη δεύτερη οι Σερλόκιανς. Οι ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, ο συγγραφέας όμως τις εμπλουτίζει με καταστάσεις και πρόσωπα άλλοτε υπαρκτά και αληθινά,

άλλοτε ψευδή και επινοημένα.Ο συνδετικός κρίκος των πραγματικών γεγονότων και της

μυθοπλασίας στις δύο αυτές ιστορίες είναι ο Σ.Χολμς ή, καλύτερα, ο τρόπος του να εξιχνιάζει τα εγκλήματα, τον

οποίο προσπαθούν να μιμηθούν και να ακολουθήσουν ο Ντόυλ και οι Σερλόκιανς.

Οι συναντήσεις των Σερλόκιανς στις σύγχρονες λέσχες του Σέρλοκ Χόλμς

Οι συναντήσεις των φανατικών Σερλόκιανς είναι ένας τρόπος έκφρασης και έκθεσης του

θαυμασμού, του σεβασμού και γενικότερα των συναισθημάτων για τα έργα του Άρθρουρ

Κόναν Ντόιλ. Με αυτή τους τη λατρεία αναβιώνουν και παραδειγματίζονται από τα

κομμάτια του παρελθόντος στα οποία αναφέρονται τα βιβλία και οι ιστορίες,

επομένως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως διδακτικές αλλά πάνω από όλα

αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο.

Τελετουργία

Οι άνθρωποι αυτοί , επίσης, προσπαθούν να ταυτιστούν με τον αγαπημένο τους ήρωα τον

Σέρλοκ φορώντας τα ίδια ρούχα με αυτόν, δημιουργώντας παρόμοιες συνθήκες ζωής και

ψάχνοντας για μυστήριο στη ζωή τους. Έτσι επιδιώκουν να μπουν στην ψυχοσύνθεσή του.

Συνοψίζοντας θα υπήρχε η δυνατότητα να παρουσιάσουμε τον Κόναν Ντόιλ ως

διαχρονικό συγγραφέα.

Η σημασία των αποσπασμάτων από τα βιβλία του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στην αρχή του κάθε κεφαλαίου

Λειτουργούν ως προσήμανση για τα επικείμενα γεγονότα του κεφαλαίου αυτού. Έτσι μας δίνουν μια γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Αυτή η συγγραφική τακτική του Γκράχαμ Μουρ, αρχικά, μας παραξενεύει αλλά στη συνέχεια μας

κινητοποιεί και καταλαβαίνουμε τη σημασία τους. Επίσης μπορούμε να συσχετίσουμε και να

παρομοιάσουμε τα γεγονότα τα οποία επρόκειτο να διαβάσουμε με τις ιστορίες στα βιβλία του

Σέρλοκ Χολμς. Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο συγγραφέας όντως προσπαθεί να μας

παρουσιάσει αυτήν τη συσχέτιση.

Ποια είναι τα σημεία σύγκλισης και διαφοροποίησης στις ιστορίες που εκτυλίσσονται στην Αγγλία του 19ου αιώνα & στην Ν. Υόρκη του 2010, στο

μυθιστόρημα του Γκράχαμ Μουρ;

Σαν κοινό σημείο των δύο ιστοριών αναφέρουμε ότι η εξιχνίαση των φόνων γίνεται με τον ίδιο

τρόπο που θα την έκανε ο Χολμς. Στην πραγματικότητα, όμως, στην ιστορία του

Λονδίνου είναι ο Ντόυλ, ο δημιουργός του Χολμς, αυτός που προσπαθεί να εξιχνιάσει τα

εγκλήματα, ενώ στην περίπτωση της Ν. Υόρκης είναι οι οπαδοί του Χολμς, οι Σερλόκιανς. Να σημειωθεί ότι η προσπάθεια εξιχνίασης των

φόνων στην Ν. Υόρκη του 2010 ελάχιστα διαφέρει, ως προς την μεθοδολογία, από εκείνη

της ιστορίας του Λονδίνου του 1900.

Απουσιάζουν, για παράδειγμα, όλες οι σύγχρονες τεχνικές εύρεσης στοιχείων

και αξιολόγησης ή διασταύρωσης αυτών που θα χρησιμοποιούνταν σήμερα και

ακολουθείται η μέθοδος της παρατήρησης και λογικής επεξεργασίας γεγονότων σαν να είμαστε στην εποχή του 1900. Ακόμα και ο τρόπος, το ύφος

αφήγησης από τον συγγραφέα ουσιαστικά ακυρώνει τα 110 χρόνια που χωρίζουν την μια εποχή από την άλλη.

«Ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα μυστήρια γύρω από τον Σέρλοκ Χολμς είναι ετούτο: κάθε φορά που μιλάμε

για εκείνον παραδινόμαστε στη φαντασίωση της ύπαρξής του»;

Ο Σέρλοκ Χολμς, βγαλμένος από την φαντασία ενός συγγραφέα όπως ο Ντόυλ, μας παρουσιάζεται με

χαρακτηρίστηκα και ικανότητες ενός υπέρ-ανθρώπου. Το δημιούργημα του Ντόυλ είναι φτιαγμένο να μαγνητίζει, να αιχμαλωτίζει τη

σκέψη του αναγνώστη, ο οποίος παραδίδεται στη φαντασίωση ενός πραγματικού Σέρλοκ

Χολμς.

Η πρόταση αποτελεί στοιχείο θαυμασμού και αγάπης του Έλιοτ για τον Χολμς. Μιλάει για

τον Χολμς σαν να είναι κάτι το θεϊκό και αυτό είναι που μαρτυράει το σεβασμό που τρέφει για εκείνον. Αυτό το απόσπασμα είναι ίσως

και μια αλήθεια γι’ αυτόν τον εκκεντρικό χαρακτήρα που μας μαγνητίζει με τις απόψεις

του και την ευστροφία του, αφού όντως μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε την

ζωή με τον Χολμς.

Η Τέλεια Ζωή του Γουίλιαμ Σίντις

Μια προσπάθεια της ευφυΐας να συναντήσει την ευτυχία βάσει

πραγματικών γεγονότων.

ΥπόθεσηΜε πολλές λογοτεχνικές αρετές διαβάζουμε

για τη ζωή του Σίντις, την ψυχολογία του,

την αντιμετώπιση του περιβάλλοντός του,

ένα σωρό καθημερινά περιστατικά που

ανέπτυξαν και ανέλιξαν (;) την ψυχολογία

του και τον χαρακτήρα του. Ένα βιβλίο που

μας παρέσυρε στη δύσκολη πλευρά των

μαθηματικών και στη σκοτεινή πλευρά των

γονεϊκών προσδοκιών.

Ξεχωριστή Περίπτωση- Χαρισματικός

ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ όταν ήταν μόλις δεκαοχτώ μηνών. Στα οκτώ του γνώριζε οκτώ γλώσσες και στα έντεκα του γράφτηκε στο Χάρβαρντ και έδωσε διάλεξη για τον τετραδιάστατο χώρο στη Μαθηματική Εταιρία του Πανεπιστημίου. Έγραψε το δικό του βιβλίο Γεωμετρίας στα Αρχαία ελληνικά. Είχε το υψηλότερο IQ που έχει καταγραφεί στην ιστορία και πολυσχιδείς ικανότητες που άφηναν τους πάντες άφωνους. Ήταν αδιαμφισβήτητα μία ιδιοφυΐα. Γιατί λοιπόν μια τέτοια χαρισματική προσωπικότητα πέθανε μόνος, φτωχός και ξεχασμένος απ’ όλους;

Ο Γουίλιαμ Σίντις είναι πραγματικό πρόσωπο που έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα (1898-1944) στις ΗΠΑ.

Ο συγγραφέας και η εποχή μαςΟ Μόρτεν Μπρασκ σκιαγραφεί την πολυτάραχη ζωή του Σίντις –

τις εμπειρίες του ως πειραματόζωου για τις θεωρίες του πατέρα του, τους αγώνες του για κοινωνική δικαιοσύνη και τα σοσιαλιστικά πιστεύω του, τη διετή ομηρία του από τους ίδιους τους γονείς του – με βαθιά ανθρωπιά, διεισδυτική ματιά και συναρπαστικό ρυθμό. Ενδεχομένως ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έζησε ποτέ, έκανε ό,τι μπορούσε για να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα, αναζητώντας με αυτό τον τρόπο την τέλεια ζωή. Όταν όμως έχεις εισπράξει τόσο λίγη αγάπη, ούτε η ευφυΐα ούτε η αναγνώριση αρκούν για να κάνουν τη ζωή σου τέλεια – ή έστω υποφερτή.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που προσκαλεί τον αναγνώστη σ’ ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, εξερευνώντας την άγνωστη ζωή μιας παραγνωρισμένης ιδιοφυΐας.

Στην προσωπικότητα του Γουίλιαμ Σίντις βασίστηκε ο ρόλος που ενσάρκωσε ο Ματ Ντέιμον στην περίφημη ταινία Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ, του Γκας Βαν Σαντ.

Ο Γουίλιαμ αναμενόταν να γίνει λαμπρός μαθηματικός.

Ποιες από τις γνώσεις του, είχαν δημιουργήσει αυτή

την προσδοκία. Γιατί δεν έγινε ο σπουδαίος

μαθηματικός που όλοι περίμεναν ;

Από πάρα πολύ μικρός ο Σίντις είχε δείξει ότι δεν ήταν ένα παιδί όπως όλα τα άλλα. Έμαθε να διαβάζει μόνος του όταν ήταν μόλις 18 μηνών, στα έξι του έγραψε μια πλήρη αγγλική γραμματική που ανέπτυξε μόνος του, όπως επίσης ένα βιβλίο για τα ημερολόγια, τις ωριαίες ατράκτους, τις φάσεις της σελήνης, τις εποχές του χρόνου, τα δίσεκτα έτη κ.α. ενώ στα οκτώ του γνώριζε ήδη 8 γλώσσες. Σε αυτήν την ηλικία πήγε στο Γυμνάσιο και στα έντεκα του δίνει διάλεξη στο Χάρβαρντ για το τετραδιάστατο χώρο.

Αυτογνωσία και Προορισμός

Παρόλα αυτά ο Σίντις αναζητούσε μια

ήρεμη ζωή, όπως είχε δηλώσει και σε

δημοσιογράφο το 1914: «Θέλω να ζήσω

την τέλεια ζωή. Ο μοναδικός τρόπος για

να ζήσει κανείς την τέλεια ζωή είναι να

τη ζήσει μόνος». Γι’ αυτό και δεν έγινε

λαμπρός μαθηματικός, όπως αναμενόταν.

Επακόλουθη Ζωής Πορεία

Ο Γουίλιαμ με τις γνώσεις που είχε μπορούσε να

γίνει ένας λαμπρός επιστήμονας. Από μικρή

ηλικία είδαμε την ικανότητά του να

επεξεργάζεται πολύπλοκα προβλήματα και

να δίνει λύσεις σε αυτά όταν οι υπόλοιποι

άνθρωποι θα χρειάζονταν πολύ χρόνο για να τις

βρουν. Εξαιτίας όμως άσχημων επιρροών που

δέχτηκε από κομβικά πρόσωπα απομακρύνθηκε

τελικά από αυτή τη σπουδαία προοπτική.

Ποια ήταν η Θεωρία του πατέρα του, Μπόρις, για την

Πρώιμη Εκπαίδευση; Με ποιο τρόπο την εφάρμοζε στην

ανατροφή του γιού του Γουίλιαμ;

Ο πατέρας του Γουίλιαμ πίστευε ότι αν το παιδί από πολύ

νωρίς μάθει πώς να χρησιμοποιεί το μυαλό του και να

αναπτύσσει ώριμη σκέψη, όταν μεγαλώσει τα

αποτελέσματα θα είναι λαμπρά. Τη θεωρία του αυτή

προσπαθούσε να εφαρμόσει αναγκάζοντας τον γιο του να

μελετά ατελείωτες ώρες, με αποτέλεσμα να είναι

αποκομμένος από την καθημερινή πραγματικότητα και τη

ζωή των συνομηλίκων του.

Όμως με αυτό τον τρόπο δημιούργησε στον Γουίλιαμ

ανασφάλειες, ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες από τον

εαυτό του με αποτέλεσμα να χάσει την παιδικότητά του

και να μην καταφέρει να ζήσει την ανεμελιά της παιδικής

και νεανικής ηλικίας.

Παιδί καθηγητή, πειραματόζωο;

Ο πατέρας του, καθηγητής ο ίδιος, είχε αναπτύξει ένα σύστημα ανατροφής το οποίο χρησιμοποίησε και για να βοηθήσει τον Γουίλιαμ να χρησιμοποιεί τις νοητικές του λειτουργίες ακόμα και αμέσως μετά τη γέννηση του. Το σύστημα αυτό περιελάμβανε την ακριβή παρατήρηση, την ανάλυση, τον συσχετισμό και την κατάληξη σε λογικά συμπεράσματα. Ήταν βέβαιος ότι οποιοδήποτε παιδί ακολουθούσε αυτό το σύστημα θα γινόταν όπως ο Γουίλιαμ, ξεχωριστός.

Πώς λεγόταν η γλώσσα που επινόησε ο Γουίλιαμ;

Ποια ήταν σε γενικές γραμμές η δομή της ; Γιατί

στη γλώσσα του χρησιμοποίησε μια δωδεκαδική

κλίμακα αριθμών ;

Η γλώσσα που επινόησε ο Γουίλιαμ την ονόμασε πρόδηλα

"βέντεργκουντ". Ήταν μια τεχνητή γλώσσα, σαν την

εσπεράντο, πιο απλή από αυτή. Βασίζεται κυρίως στα

Λατινικά αλλά και στα Γαλλικά και τα Γερμανικά καθώς και

σε κάποιες άλλες Ρομανικές γλώσσες. Η δομή της βασίζεται

στη Λατινική γραμματική και έχει οκτώ εγκλίσεις.

Χρησιμοποίησε τη δωδεκαδική κλίμακα αριθμών γιατί θεωρούσε

πως είναι πιο εύκολο να κάνεις πράξεις με αυτή καθώς το 12

είναι ο ελάχιστος αριθμός που έχει 4 διαιρέτες.

Ποια βιβλία έγραψε ο Γουίλιαμ;

Τα βιβλία που έγραψε είναι όλα τους σημαντικά και «διαφορετικά»:

• α. μια πλήρη αγγλική γραμματική,

• β. ένα βιβλίο για τα ημερολόγια, τις ωριαίες ατράκτους, τις φάσεις της σελήνης, τις εποχές του χρόνου,

• γ. ένα βιβλίο γεωμετρίας στα αρχαία ελληνικά,

• δ. ένα βιβλίο φυσικής The Animate and the Inanimate,

• ε. Notes on the Collection of Transfers

Επίσης όταν επινόησε την γλώσσα Βέντεργκουντκρατούσε χειρόγραφες σημειώσεις υπό τον τίτλο «Βιβλίο Βέντεργκουντ».

Με ποιους τρόπους αντιμετωπίζει συνήθως μια

κοινωνία τους ιδιοφυείς ανθρώπους ;

Στην εποχή του Γουίλιαμ αλλά και στις μέρες μας, τιςπερισσότερες φορές οι ιδιοφυίες αντιμετωπίζονται«διαφορετικά» από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η κοινωνίαθεωρεί τους εύστροφους ανθρώπους κάτι το περίεργο, τοδιαφορετικό και ανάλογα με τις εποχές άλλοτε τουςαντιμετωπίζει με καχυποψία, άλλοτε με ζήλια και άλλοτε μεθαυμασμό. Κάποιες φορές ίσως και με φόβο.

Η διάνοιες του σήμερα κάποιες άλλες εποχές θα καταδικάζοντανακόμα και σε θάνατο καθώς δεν θα μπορούσε να γίνειαντιληπτή η ευφυΐα τους. Κάποιοι θα τους έλεγαν "τρελούς".Σήμερα ευτυχώς η ευφυΐα αναγνωρίζεται πολύ πιο εύκολα.Όμως στις μέρες μας υπάρχει ο κίνδυνος της εκμετάλλευσηςτου ευφυούς ανθρώπου για οικονομικούς ή λόγους προβολής.

Η δικαιοσύνη σπανίζει

Η κοινωνία έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις από τους ιδιοφυείς ανθρώπους. Όμως, πολλές φορές δεν τους αναγνωρίζει . Αυτό συνέβη μια φορά στον Σίντις όταν έψαχνε δουλειά: θεώρησαν ότι είχε αντιγράψει τις απαντήσεις και ακύρωσαν το (τέλειο) γραπτό του και δεν του έδωσαν την δουλειά. Και όταν τελικά δεν τους αναγνωρίζει αυτοί μένουν άδικα ξεχασμένοι.

Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι υπόθεση νοοτροπίας, ιδεολογίας της κυρίαρχης τάξης που ανέχεται ή όχι το ξεχωριστό, το χαρισματικό άνθρωπο και χαρακτήρα ικανοτήτων. Η εύκολη αντιμετώπιση είναι η καθολική αμφισβήτηση και κατακραυγή που όμως είναι συσσωρευτικά πράξη άδικη.

Επίλογος - Αποτίμηση

Η χαρισματικότητα συγχέεται με προκαταλήψεις

και αρνήσεις περί του διαφορετικού από την

πλευρά του κοινού, του καθολικού. Όμως η

ευφυΐα είναι πράξη πολυπαραγοντική που

συνδυάζεται με συναισθήματα και

οπωσδήποτε με αισθήματα ανασφάλειας και

επιβεβαίωσης που είναι κοινά για κάθε

άνθρωπο.

«Είμαι διαφορετική και το ξέρω ότι είμαι…… αλλά η κοινωνία θέλει όλοι να συμμορφωνόμαστε και είναι πολύ δύσκολο για μένα να συνηθίσω στην ιδέα ότι θα πρέπει να……………………. συμμορφωθώ……… . Γύρω μου λένε ότι θα πρέπει να είμαι περήφανη με ό, τι έχω καταφέρει, αλλά για μένα δεν είναι το τι έχω καταφέρει, είναι το ποια είμαι»

Elizabeth, 16 χρονών