ΕΝΟΤΗΤΑ Δ4. Η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα

Επηρεασμένο από τα Συντάγματα τουΒελγίου και της Δανίας

Το ελληνικό κράτος είχε να αντιμετωπίσει και τις ληστείες

Το Σύνταγμα του 1864

Συμμορίες ληστών, που ζούσαν ανάμεσα σενομάδες κτηνοτρόφους, δρούσαν ως τα προάστια

δημιουργώντας ταραχές στα σύνορα της χώρας

Ο Τρικούπης καθιέρωσε τηναρχή της δεδηλωμένης (1875)

Η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο εισβάλονταςτο 1897 στη Θεσσαλία και έπειτα στηΣτερεά, νικώντας τον ελληνικό στρατό

Η Κρήτη ξαναεπαναστάτησε βοηθούμενη με στρατό και στόλο από την Ελλάδα

Στα μέσα του 19ου αιώνα η Ελλάδα

Με πρότυπο τις προηγμένες χώρεςτης Δύσης

Το 1870, ληστές απήγαγαν και σκότωσαν Άγγλουςπεριηγητές στο χωριό Δήλεσι της Βοιωτίας, δυσφη-

μίζοντας την Ελλάδα στο εξωτερικό

Κάνει σημαντικές προσπάθειεςεκσυγχρονισμού

Η σταφίδα ήταν το προϊόν που εξήγε η χώρα.Έτσι, η πτώχευση το 1893 ήταν αναπόφευκτη.

Την εποχή αυτή κυριάρχησε το γλωσσικό ζήτημα

Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897 τελείωσε μεπαρέμβαση των Μ. Δυνάμεων και την Ελλάδα να δίνει

στην Τουρκία μεγάλη χρηματική αποζημίωση

Πήρε νέο δάνειο από τις Μ. Δυνάμεις, με τον όρο να διαχειρίζονται ορισμένα από τα έσοδα του κράτους

Προέκρινε το σύστημα της μίας Βουλής μεθητεία 4 χρόνων

Που ο βασιλιάς υποχρεώνονταν να αναθέτει τον σχηματισμόκυβέρνησης στο κόμμα που υποστήριζε η πλειοψηφία της Βουλής

Την οικονομική κρίση επιδείνωσε ηκατάρρευση του εμπορίου της σταφίδας

Μετά το 1880, η λογοτεχνία χρησιμοποίησε τη δη-μοτική με συχνά θέματα της καθημερινής ζωής

Τα Δάνεια από το εξωτερικό του 1880, εξαντλήθηκαν

Σημαντικοί λογοτέχνες του 19ου αιώνα

2 ήταν οι κυριότεροι πολιτικοί σχηματισμοί, του Χαρίλαου Τρικούπη, που υποστήριζε τον εξευρωπαϊσμότης χώρας και το αντίπαλο του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, που στηριζόταν στα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα.

Διαμάχη για τη γλώσσα που έπρεπε να έχειεπίσημα το κράτος (δημοτική ή καθαρεύουσα)

Ο Κωστής Παλαμάς και οΚωνσταντίνος Καβάφης στην ποίηση

Ο Γεώργιος Βιζυηνός και ο ΑλέξανδροςΠαπαδιαμάντης στην πεζογραφία

Στη ζωγραφική ο Νικηφόρος Λύτρας, ο Νικόλαος Γύζης,ο Κωνσταντίνος Βολανάκης και ο Γεώργιος Ιακωβίδης

Την ίδια εποχή ο δημοτικιστής Γιάννης Ψυχάρης έγραφε: «Ένα έθνος, για να γίνει έθνος, θέλει δυοπράματα. Να μεγαλώσουνε τα σύνορά του και να κάμη φιλολογία δική του».