3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014 • Αρ. φ. 1227 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Χ. Γεωργούλας: Συριζαίοιόλης της Ευρώπης...Μια κοινή μάχη για την ήπειροκαι την κάθε χώρα σελ. 5

...Μ. Σλεχτ: Το πρόγραμμαΓιοιύνκερ είναι ζαβολιάΧρειαζόμαστε τη διακοπήτης αντικοινωνικής και οικονομικάανόητης δικτατορίαςτων περικοπών. σελ. 7

...Μ. Κουζέλης: Ο κοινότοποςφασισμός τουςΑπό τον καθωσπρέπει λόγοστην ωμή βία σελ. 9

Κ. ∆ούκα: Σύροι διεκδικούντα δικαιώματά τουςΠραγματοποιούν απεργία πείναςστο Σύνταγμα. Συγκέντρωση σή-μερα στις 4 μ.μ. σελ. 20

...ΟΠΕΚ: Η τιμή του πετρελαίουσε ελεύθερη πτώσηΟι 12 πετρελαιοπαραγωγές χώρεςαυξάνουν τα έσοδά τους σελ. 14

...Γ. Αλμπάνης:Ένας Ζαχαριάδης αλλιώς∆ιαβάζοντας το βιβλίοτου Αγγ. Τσέκερη “Μια ιστορία αλ-λιώς” σελ. 24

...Ι. Μακρή: Η αγάπη μέσααπό τη ματιά της γυναίκαςΗ ηθοποιός μιλάγια την παράσταση “Καιόμενη”στο θέατρο “Σημείο” σελ. 26

Ν. Παρασκευόπουλος:Η λάθος απόφασηανακυκλώνειτην εγκληματικότητα

σελ. 21

Γιατίαπεργούνοι δικηγόροι;Του Βασίλη Παπαστεργίου*

Ηπολυήμερη απεργία τωνδικηγόρων της χώρας μάς

θέτει μπροστά σε ένα φαινομε-νικό παράδοξο. Οι δικηγόροιδεν απεργούν για κάποιο μέτροπου τους θίγει σε οικονομικόεπίπεδο, αλλά για το σχέδιονόμου που τροποποιεί σημαν-τικά τον ισχύοντα Κώδικα Πο-λιτικής ∆ικονομίας (ΚΠολ∆). ΟΚώδικας Πολιτικής ∆ικονομίαςείναι ο θεμελιώδης νόμος πουορίζει τη διαδικασία επίλυσηςτων ιδιωτικών διαφορών.

Καταρχάς η κατάθεση τουνέου σχεδίου Κώδικα Πολιτι-κής ∆ικονομίας γίνεται χωρίςνα ληφθεί υπόψη η αρνητικήγνώμη και οι κριτικές παρατη-ρήσεις σύσσωμου του δικαστι-κού κόσμου, αλλά και των ∆ι-κηγορικών Συλλόγων της

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Σάλπισανυποχώρηση

«ΞΕΧΑΣΑΝ» ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς πουκαταγράφονταν από συνεδρίαση σε συνεδρίαση και από τηλε-διάσκεψη σε τηλεδιάσκεψη, οι εκπρόσωποι της τρόικας, σε από-λυτη σύμπνοια με τους πολιτικούς αξιωματούχους της ευρωζώ-νης, ως την τελευταία στιγμή –Παρασκευή βράδυ και Σάββατοπρωί– απαντούσαν με νέες απαιτήσεις. ∆εν δεσμεύονταν καν ότιη τριμερής αντιπροσωπεία θα έρθει στην Αθήνα για να αρχίσει ηαξιολόγηση του προγράμματος.

Η πίεση προς την ελληνική πλευρά ήταν όντως πρωτοφανής.Τα μέτρα που προτείνονταν ως προϋπόθεση για να τελειώσει ηαξιολόγηση και να αρχίσει η συζήτηση για την προληπτική πι-στωτική γραμμή και τους όρους που θα τη διέπουν έχουν βαρύ-τατο πολιτικό κόστος. Η πρόταση για εξάμηνη παράταση τουμνημονίου, η πίεση για να αλλάξει ο κατατεθειμένος προϋπο-

λογισμός, η ευθεία συμμετοχή και στην νέα περίοδο του ∆ΝΤήταν, πλέον, θέματα δεύτερης σημασίας. Αύξηση των φόρων(ΦΠΑ), περικοπή συντάξεων, αύξηση του ορίου συνταξιοδότη-σης, μείωση μισθών στο ∆ημόσιο, απολύσεις και πολλά άλλαακόμη μέτρα είχαν τεθεί στο τραπέζι, ανελαστικά.

Η επιτυχία της απεργίας την προηγούμενη Πέμπτη, ιδίως η με-γάλη συγκέντρωση στην Αθήνα, ύστερα από μεγάλο διάστημα,έδειξε, εν τω μεταξύ, ότι οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τις εξε-λίξεις από κοντά και παρεμβαίνουν. Καθώς η κυβέρνηση φαίνε-ται μετά τα εργασιακά να υποχωρεί και στο ασφαλιστικό, ενώδεν αποκλείεται και η αύξηση του ΦΠΑ, γεγονός που θα προκα-λέσει εκτεταμένες αυξήσεις σε μεγάλο αριθμό ειδών, ίσως βρι-σκόμαστε στην αφετηρία αποφασιστικών κινητοποιήσεων εργα-ζομένων και συνταξιούχων.

E. Μπαλιμπάρ: Η σχέσητης ακραίας βίας μετο πολιτικό και αντίστροφα

Σελίδες 30, 31

Παιδεία: Αντίστασηστο θάνατο της παιδείαςΓράφει η Θεανώ ΦωτίουΡεπορτάζ Τζ. Αλιπράντη, Ζ. Γεωργούλα

Σελίδες 8, 9, 16, 17

Π. Σκουρλέτης: Η επιτυχίαμιας αυριανής κυβέρνησηςχτίζεται από τώρα

Σελίδα 6

Στο πλευρότων απεργώνπείναςΓια δωδέκατη μέρα συνεχίζουν την απεργία πείνας οισύροι πρόσφυγες διεκδικώντας να τους δοθούν ταξιδιω-τικά έγγραφα, σίτιση, στέγαση και επίδομα. Η περιφερει-ακή αρχή Αττικής, παρακάμπτοντας το κεντρικό κράτοςκαι την κυβέρνηση, που κωφεύουν ανακοίνωσε πως θαεπιδείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη της παρέχοντας σί-τιση και είδη ανάγκης στους πρόσφυγες, όπως και στέ-γαση στις γυναίκες, τα παιδιά και τους ασθενείς. Εν τω με-ταξύ, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται στην 21η μέρα απεργίαςπείνας διεκδικώντας το δικαίωμά του να σπουδάσει. Η θε-ράπουσα γιατρός του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γιατην πορεία της υγείας του. Ο Η. Κωστάρης αναγκάστηκενα σταματήσει, καθώς η υγεία του είχε επιβαρυνθεί επι-κίνδυνα.

22 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

Τα γουέστερν κατέγραψαν ήδη έναναιώνα ζωής. Ήταν ο αρχετυπικός αμε-ρικανικός κινηματογράφος, δεν θα

μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η εποχή τηςάγριας ∆ύσης είναι αυτή που έβαλε τα θεμέ-λια της αμερικάνικης ιστορίας. Οι ήρωες τουείναι οι πρόγονοι, πολύ αργότερα, του «γουέ-στερν σπαγγέτι», με πρωτοπόρο τον ΣέρτζιοΛεόνε. Έκτοτε υπήρξαν ορισμένες αναλαμ-πές, όπως ο «Σιωπηλός καβαλάρης» και οι«Ασυγχώρητοι» του Κλιντ Ίστγουντ.

Όπως και νά ’ναι το γουέστερν όχι μόνοείχε σφραγίσει την αισθητική, αλλά επηρέασεκαι το χαρακτήρα μας -κυρίως όσων έχουμεκάποια ηλικία. Άσε που σε πολλά γουέστερνβλέπουμε ακόμα και σήμερα σκηνές της ελ-ληνικής πραγματικότητας. Ακόμα και οι τίτ-λοι των ταινιών παραπέμπουν στα, μικρά ήμεγάλα, καθημερινά μας. «Ο νόμος στα χέριατου», «Αίμα στον πράσινο βάλτο», «Η πόλητου μίσους» ή «Κάποτε στη ∆ύση». Σ’ αυτό τοτελευταίο, ο Χένρι Φόντα λέει: «Για να δούμε,ποιον εδώ μέσα δεν συμπαθώ ιδιαίτερα;», ενώο Μελ Φερέρ στο « Ράντζο Νοτόριους» λέει:«Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων σ’ αυτό τονκόσμο. Αυτοί που κρατούν πιστόλι και αυτοίπου σκάβουν. Εσύ σκάβεις!».

Στους Ασυγχώρητους, ο διεφθαρμένος σε-ρίφης Τζιν Χάκμαν αφήνει ελεύθερους δύοδολοφόνους και καλείται ο Κλιντ Ίστγουντνα ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Ο Τζον Γουέινστη «Σύγκρουση γιγάντων» λέει (το προφη-τικό για μας μεταφορικά): «∆ε θά ’ναι πρώτηφορά που κρεμάνε διεφθαρμένους πολιτι-κούς».

Γουέστερν στα καθ΄ ημάς

∆εν έγινα ξαφνικά κριτικός κινηματογρά-φου. Απλώς, διαβάζοντας την πρόσφατη ει-δησεογραφία, πληροφορήθηκα ότι ο, για μιαακόμα φορά νικητής των τελευταίων εκλο-γών από τον πρώτο γύρο, δήμαρχος Ζαχάρως-Φυγαλείας Πανταζής Χρονόπουλος, μετά τηνεκ νέου έκπτωσή του από το δημαρχικόαξίωμα, έβαλε μέσω του συνδυασμού τουέναν υπέργηρο απόστρατο στρατηγό στη θέσητου, «μέχρι να δικαιωθώ από το Συμβούλιοτης Επικρατείας, στο οποίο προσέφυγα»,όπως δηλώνει δεξιά και αριστερά.

Η Ζαχάρω, η όμορφη πόλη της δυτικής Πε-λοποννήσου μοιάζει σαν τις πόλεις των γουέ-στερν που αναφέραμε, όπως η «Άγρια ∆ύση ή«Ο νόμος στα χέρια του». Ο Σέρτζιο Λεόνεείχε πει «στα γουέστερν δεν υπάρχουν καλοίκαι κακοί, παρά μόνο αμοραλιστές».

Ο Πανταζής Χρονόπουλος έχει καταδικα-στεί πολλάκις, πότε για την ανεύθυνη αμέλειαπου επέδειξε στις καταστροφικές πυρκαγιέςμε δεκάδες νεκρούς στην περιοχή του το2007, πότε για την εγκληματική ενέργεια γιαανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στα σπί-τια τους όταν προχωρούσε σε κατεδάφισηαυθαιρέτων, πότε για διασπάθιση δημόσιουχρήματος, πότε για παράνομη ανέγερση ξε-νοδοχειακής μονάδας του σε ζώνη υψηλήςπροστασίας Natura 2000 στο οικοσύστηματης Λίμνης Καϊάφα. Ο ίδιος, ενώ ήταν έκ-πτωτος, κατέβηκε επικεφαλής συνδυα-σμού και εξελέγη από την πρώτη Κυριακή!

Παρεμπιπτόντως, είναι αυτός που ενέ-πνευσε τον σκηνοθέτη Κίμωνα Τσακίρη,που δείχνει τον δήμαρχο με τους κολλη-τούς του να πηγαίνουν σε ρώσικη πόλη γιανα βρουν συζύγους για τους εργένηδες τηςπόλης Sugar Tοwn. Αργότερα γύρισε το

ντοκιμαντέρ «Sugar Town: Η επόμενη μέρα»,όπου ο Χρονόπουλος εμφανίζεται να απειλείνα εκτελέσει δημοσιογράφους και δημοτι-κούς συμβούλους με περίστροφο που κατείχεπαράνομα, από τότε που ήταν φρουρός τουΕυάγγελου Γιαννόπουλου και σύμβουλός τουγια χαρακτηρισμό των σκυλάδικων ως ευαγήιδρύματα.

Εμείς τι κάνουμε;

Το πρόβλημα για μας, προφανώς, δεν είναι,μόνο, ο πιστολέρο, παραβατικός και λαϊκι-στής κ. Χρονόπουλος. Όλο το σύστημα πά-σχει. Βουλευτές της Ν∆ από τον νομό Ηλείαςεπιχειρούν να περάσουν δύο φορές τροπολο-γία σε νομοσχέδιο (για τα υδατορέματα!),προκειμένου να παραμείνει δήμαρχος έωςότου βγει αμετάκλητη απόφαση. Τα δικαστή-ρια, από την άλλη, ενώ έβγαλαν έκπτωτο τονδήμαρχο, δεν ακύρωσαν το αποτέλεσμα τωνεκλογών και την επανάληψή τους, αλλά άφη-σαν τη δημοτική εξουσία στην παράταξή του,ενώ είναι γνωστό ότι ο κώδικας είναι δημαρ-χοκεντρικός, τόσο που καθιστά τον επικεφα-λής απόλυτο άρχοντα, από το σχηματισμό τουψηφοδελτίου μέχρι όλα τα μείζονα ζητήματατου δήμου.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμέςδεν γνωρίζουμε την απόφαση του Συμβούλιουτης Επικρατείας, αν δηλαδή θα δικαιώσει τονκ. Χρονόπουλο επαναφέροντάς τον στο δη-μαρχιακό θώκο ή τον αντίπαλο συνδυασμόπου ζητά επανάληψη των εκλογών, όπωςέγινε και σε άλλους δήμους για ήσσονος ση-μασίας ζητήματα.

Το θέμα όμως είναι δικό μας. Πώς οι κά-τοικοι, οι καλοί, όπως στο γουέστερν «Ηπόλη του μίσους», δεν συσπειρώθηκαν εγκαί-ρως παίρνοντας κινηματικές πρωτοβουλίεςπροκειμένου να σπάσουν την τρομοκρατίακαι να αναποδογυρίσουν το λαϊκισμό, επανα-φέροντας την πολιτική και τις συλλογικέςδιαδικασίες, αναδεικνύοντας τα σοβαρά προ-βλήματα της περιοχής. Είναι γνωστή πανελ-ληνίως η προσπάθεια των πολιτών του δήμουΑριστοτέλη (εκεί όπου γίνεται η εξόρυξη χρυ-σού στη Χαλκιδική) οι οποίοι με αμεσοδημο-κρατικές διαδικασίες, έδιωξαν τον ΧρήστοΠάχτα, τον παντοκράτορα δήμαρχο, ο οποίοςμε κάθε τρόπο και μεθόδευση υποστήριζε τηνεταιρεία εξόρυξης χρυσού.

Ας μελετήσουμε τα μηνύματα των καιρών.Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναικρίση αξιών, συμπεριφορών, δράσης και θε-σμών.

Μάκης Μπαλαούρας

χώρας. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι το υπουργείο ∆ικαιοσύνης επιμένει ναπορεύεται σε ένα δρόμο άρνησης του ουσιαστικού διαλόγου και της συ-νεννόησης μακριά από τις αρχές της «καλής νομοθέτησης». Αυτά επί τηςδιαδικασίας.

Επί της ουσίας, οι αλλαγές που σήμερα προωθεί η κυβέρνηση αγγίζουνκυρίως τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή τη διαδικα-σία των πλειστηριασμών. Σε γενικές γραμμές, ο νέος Κώδικας επισπεύ-δει τη διαδικασία των πλειστηριασμών και περιορίζει τα δικαιώματα τουοφειλέτη σε όλα τα στάδια της διαδικασίας. Μειώνει τα ένδικα βοηθή-ματα που έχει στη διάθεσή του, αυστηροποιεί τις προθεσμίες, περιστέλ-λει ακόμα και το δικαίωμα ενημέρωσής του. Ταυτόχρονα, ο νέος ΚΠολ∆ικανοποιεί την απαίτηση της τρόικας να καταστούν δυνατοί οι πλειστη-ριασμοί στη βάση της εμπορικής αξίας των ακινήτων, παρά το γεγονόςότι το ελληνικό ∆ημόσιο φορολογεί την ιδιοκτησία επί της (επίπλαστηςπλέον) αντικειμενικής τους αξίας.

Πιο φθηνά για τις τράπεζες

Είναι επίσης χαρακτηριστικά σκανδαλώδης η κατάργηση του προνο-μίου των εργατικών απαιτήσεων υπέρ των τραπεζών κατά το στάδιο τηςδιανομής του πλειστηριάσματος. Αν, δηλαδή, εκπλειστηριαστεί το ακί-νητο μιας οφειλέτριας εταιρείας, ενώ με το έως σήμερα καθεστώς οι ερ-γαζόμενοι είχαν προνόμιο για την είσπραξη των δεδουλευμένων τους,στο εξής η ικανοποίησή τους θα γίνεται σε ποσοστό έως 25% επί του

πλειστηριάσματος, με τιςτράπεζες να παίρνουν τηνπρωτοκαθεδρία σε ποσοστό65%. Γενικότερα, οι νέεςαλλαγές στη διαδικασία τηςαναγκαστικής εκτέλεσηςδείχνουν να συντονίζονταιμε την κυβερνητική επίθεσηκατά της μικρής και με-σαίας ιδιοκτησίας, προκει-μένου η εκποίηση των περι-ουσιακών στοιχείων τωνπιο αδύναμων να γίνεται ευ-κολότερα και πιο φθηνά γιατις τράπεζες και το μεγάλοκεφάλαιο.

Εξίσου σημαντικές είναιοι αλλαγές που αφορούνστην κατάργηση της εμμάρ-τυρης απόδειξης στην τα-κτική διαδικασία της πολι-τικής δίκης. Καταργείται,έτσι, η αρχή της δημοσιότη-τας και δημιουργείται ένανέο μοντέλο πολιτικήςδίκης υπό την κυριαρχία

τού -κατά κοινή ομολογία- προβληματικού αποδεικτικού μέσου τωνένορκων βεβαιώσεων. Ο ρόλος των δικηγόρων υποβαθμίζεται σημαντικάδεδομένου μάλιστα ότι η ενημέρωσή τους για τη δικάσιμο αλλά και γιατις τυχόν συμπληρωματικές μαρτυρικές καταθέσεις από τη γραμματείατου δικαστηρίου θα είναι προαιρετική!

Πολλαπλά θιγόμενοι

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο νέος νόμος θα επιταχύνει την πολιτικήδίκη. Το πρόβλημα της ταχύτητας της δικαιοσύνης είναι τεράστιο, αλλάεδώ βρισκόμαστε ενώπιον μιας μάλλον απατηλής υπόσχεσης. Χωρίς κά-λυψη των αναγκών των δικαστηρίων σε δικαστικούς λειτουργούς και δι-καστικούς υπαλλήλους, καμία επιτάχυνση δεν είναι νοητή. Εξάλλου, θυ-μόμαστε ότι με την ίδια επαγγελία έχουν θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια(πάντα χωρίς προηγούμενο διάλογο) πολλά νομοθετήματα που δεν απέ-δωσαν τίποτε και συνήθως μετ’ ολίγον καταργήθηκαν οξύνοντας το πρό-βλημα της πολυνομίας και της σύγχυσης μεταξύ των δικηγόρων.

Οι δικηγόροι έχουν πολλαπλά θιγεί από τη μνημονιακή πολιτική τωντελευταίων ετών. Θυμίζω ότι για εμάς δεν υπάρχει αφορολόγητο όριο,ότι καταβάλουμε ετησίως τέλος επιτηδεύματος, ότι οι υπηρεσίες μας επι-βαρύνθηκαν -εν μέσω κρίσης- με ΦΠΑ 23%, ότι καταργήθηκε η παρά-στασή μας από τα συμβόλαια, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι στην πραγματι-κότητα η συνδρομή μας σε αυτά είναι αναγκαία.

Μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, για πολλούς/ές από εμάς η αποχήαποτελεί αγώνα αξιοπρέπειας και ένα δρόμο συντονισμού με την υπό-λοιπη κοινωνία. Για αυτό το λόγο θα πρέπει και η ηγεσία του κλάδου ναεγγυηθεί την ενότητα του αγώνα και να εμπιστευτεί τη ζωντανή παρου-σία των συναδέλφων. Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ Αθήνας και περι-φέρειας και η υποκατάσταση της Γενικής Συνέλευσης του κλάδου από τοθεσμό του δημοψηφίσματος, ιδίως στην Αθήνα, δεν συμβάλουν στηναναγκαία συσπείρωση και ενότητα του κλάδου μας σε αυτή την κρίσιμημάχη.

* Ο Β. Παπαστεργίου είναι μέλος του ∆Σ του ∆ΣΑ.

Ο νέ ος Κώ δι κας Πο λι τι κής∆ι κο νο μίας ε πι σπεύ δει τηδια δι κα σία των πλει στη ρια -σμών και πε ριο ρί ζει τα δι -καιώ μα τα του ο φει λέ τη σεό λα τα στά δια της δια δι κα -σίας. Μειώ νει τα έν δι κα βο -η θή μα τα που έ χει στη διά -θε σή του, αυ στη ρο ποιεί τιςπρο θε σμίες, πε ρι στέλ λει α -κό μα και το δι καίω μα ε νη -μέ ρω σής του.

“

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Γιατί απεργούν οι δικηγόροι

Sugar Man

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Υποχώρηση σε όλα τα μέτωπα έχεισαλπίσει η κυβέρνηση προκειμέ-νου να τελειώνει η «διαπραγμά-

τευση» η οποία την εκθέτη και πολιτικά.Η ομολογία του Γκ. Χαρδούβελη ότι το«το ∆ΝΤ εμφανίζεται αδιάφορο για τοπολιτικό κλίμα στην Ελλάδα» επιβεβαι-ώνει το γεγονός ότι η τρόικα δεν θεωρείβιώσιμη την κυβέρνηση. Η κυβέρνησηφέρεται αποφασισμένη να δεχτεί τις αυ-ξήσεις που επιβάλει η τρόικα στο«μικρό» ΦΠΑ από 6,5% σε 8% [φάρ-μακα, ξενοδοχεία, βιβλία, εφημερίδες],τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης [κανέ-νας σε σύνταξη πριν τα 62 χρόνια του],τη μείωση των κύριων συντάξεων και τιςνέες αλλαγές στη ρύθμιση για τις 100 δό-σεις [θα υπάρξουν «παραμετρικές αλλα-γές» λένε κυβερνητικοί]. Μοναδική«κόκκινη γραμμή» που φέρεται να συ-ζητά είναι να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ σταφάρμακα…

Έρχονται νέα σκληρά μέτρα

Το Μαξίμου απέρριψε την πρόταση για«αντίσταση και προκήρυξη εκλογών»καθώς αδυνατεί να στοιχειοθετήσει«αφήγημα» προς την κοινωνία. Την ανα-δίπλωση για το ∆ΝΤ –που όχι μόνο δενφεύγει αλλά παραμένει με διευρυμένορόλο…- ακολούθησε η παραδοχή για δη-μοσιονομικό κενό ύψους 2,6 δισ. ευρώ,γεγονός που μεταφράζεται σε νέασκληρά μέτρα. Η «διαπραγμάτευση»,πάντως, σήμερα έχει περιοριστεί στοχρόνο εφαρμογής των σκληρών μέτρωνμε την κυβέρνηση να ζητά μετάθεση τηςεφαρμογής τους για μετά την Προεδρικήεκλογή –την άνοιξη του 2015.

Σαμαράς και Βενιζέλος –με τον δεύ-τερο να δέχεται εσωκομματικές επιθέ-σεις ότι το ΠαΣοΚ θα διαλυθεί αν δεχτεί

και αυτά τα μέτρα- γνωρίζουν ότι δενέχουν κανένα περιθώριο πολιτικής δια-πραγμάτευσης και παίζουν, πλέον, μετους όρους των δανειστών, «ότι πει ητρόικα», ευελπιστώντας στην «καλοσύνητων ξένων»! Την αρχή είχε κάνει η ίδια ηΑ. Μέρκελ που είχε επισημάνει στον Αντ.Σαμαρά [23.11.14, Βερολίνο] ότι «δεναποφασίζω μόνη μου. ∆εν είμαι εγώ ητρόικα», ενώ την απόφαση να μην υπάρ-ξει καμιά συζήτηση αν δεν ολοκληρωθείη αξιολόγηση επιβεβαίωσε και η εκπρό-σωπος του γερμανικού υπουργείου Οι-κονομικών, Μ. Κότε, που τόνισε ότι«αποφάσεις για την Ελλάδα θα ληφθούναπό τους υπουργούς Οικονομικών τηςευρωζώνης όταν τελειώσει η διαπραγμά-τευση με την τρόικα και μόνο τότε».

Η κυβέρνηση, όμως, φαίνεται ότι έχειαπομονωθεί πλήρως πολιτικά από τουςευρωπαίους καθώς ακόμα και ο επίτρο-

πος Οικονομίας, Πιερ Μοσκοβισί, που«αποκάλυψε» ότι συνομίλησε με τονΑντ. Σαμαρά, ζήτησε από την Αθήνα ναπάρει «τα απαραίτητα μέτρα» και βρεθείένας βηματισμός που θα επιτρέψει στηντρόικα να επιστρέψει γρήγορα στηνΑθήνα. «Η επιτροπή», είπε χαρακτηρι-στικά, «επιθυμεί να βρεθεί ένας βηματι-σμός που θα επιτρέψει στην τρόικα ναεπιστρέψει γρήγορα και στην ελληνικήκυβέρνηση να πάρει γρήγορα τα απαραί-τητα μέτρα που θα της επιτρέψουν ναολοκληρώσει σύντομα το πρόγραμμαπροσαρμογής». Παράλληλα, άφησε ναεννοηθεί ότι η επίσκεψή του στην Ελ-λάδα θα γίνει μόλις ολοκληρωθούν οιδιαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Εξετάζονται δύο σενάρια

Ωστόσο, οι νέες, ατέρμονες, διαπραγ-

ματεύσεις έχουν προκαλέσει αντιδρά-σεις και σε ομάδες που στηρίζουν τις κυ-βερνητικές επιλογές με την Alpha Bank[Εβδομαδιαίο δελτίο της] να επισημαίνειότι «η διαιώνιση των διαπραγματεύσεων[…] έχει σαφώς επιζήμιες επιπτώσειςγια την ανάπτυξη και για τη απρόσκοπτησυνέχιση της δημοσιονομικής προσαρ-μογής». Προς ώρας, πάντως, το μονα-δικό επιχείρημα, εκτός από τα κατα-σκευασμένα email, της κυβέρνησης απέ-ναντι στον ΣυΡιζΑ είναι αυτό που συνό-ψισε ο πρώην υπουργός Κ. Χατζηδάκης:«Αν αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζειτόσες δυσκολίες με την τρόικα φαντα-στείτε τι θα γίνει με τον ΣυΡιζΑ»! Τολάθος τους είναι ότι κρίνουν με βάση τιςενέργειες τις δικές τους. ∆εν μπορούν νακατανοήσουν την διαφορετική αξιο-πρεπή πολιτική στάση, την [απαραίτητη]στήριξη της κοινωνίας που οδηγεί σεέναν άλλο δρόμο –ακόμη και διαπραγ-ματεύσεων!

Τι θα κάνει η κυβέρνηση, που έχειαπορρίψει την «αντίσταση και εκλογές»;Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες εξε-τάζει δύο σενάρια. Να ενσωματώσει τανέα μέτρα στον προϋπολογισμό και νακαλέσει τους βουλευτές να τον ψηφί-σουν -παραδοσιακά, η ψήφιση του προ-ϋπολογισμού ενέχει και ψήφο εμπιστο-σύνης στην κυβέρνηση. Ή να «περά-σουν» τα μέτρα με Πράξη ΝομοθετικούΠεριεχομένου και έτσι να παρακαμφθείη Βουλή. Σε κάθε περίπτωση θα ακου-στούν από το Μαξίμου τα γνωστά: «τε-λευταία μέτρα», «τελευταίος κάβος»,«βγήκαμε από το μνημόνιο», κ.λπ. Τησυνέχεια την υποψιάζονται και οι ίδιοι:«τελευταίες ώρες στο Μαξίμου»…

Θόδωρος Μιχόπουλος

Ο ι ενημερωτικές συναντήσεις στο Λονδίνο στε-λεχών του ΣΥΡΙΖΑ, επιφορτισμένων με την ευ-θύνη της οικονομικής πολιτικής του, με εκπρο-

σώπους πολλών επενδυτικών ταμείων (Funds) πουέχουν συμφέροντα στην Ελλάδα ήταν ένα έκδηλο βήμαπου δείχνει ότι και οι λεγόμενες αγορές συνειδητοποι-ούν, πια, ότι στην Ελλάδα, άμεσα, θα έχουμε πολιτικήαλλαγή. Ήταν εύλογο να θέλουν να πληροφορηθούν απόπρώτο χέρι τι επίκειται. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μίααδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους ανθρώπους τωναγορών, «όχι για να διαπραγματευθούμε, αλλά για ναπαρουσιάσουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ» όπως σχολίασεο Γιάννης ∆ραγασάκης.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά

Η συνάντηση, επομένως, είχε αφ’ εαυτή πολιτική ση-μασία και βάρος, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή. Εντούτοις,επιχειρήθηκε όχι μόνο αυτό να αποσιωπηθεί, αλλά αν-τίθετα να θεωρηθεί πρώτης τάξεως ευκαιρία να υπο-στηρίξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά μέγα κίνδυνο με άμεσοαντίκτυπο να στεγνώσει η οικονομία, να χρεοκοπήσει ηχώρα. Αυτό μεταδόθηκε από διάφορες πηγές ότι συνή-γαγαν τα Funds και ότι έτσι ενημέρωσαν τους επενδυ-τές πελάτες τους. Άρα; Όποιος ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ενι-σχύει αυτή τη δυσοίωνη προοπτική.

Αυτός ο υπονομευτικός πόλεμος έχει ξεκινήσεικαιρό, και το εναρκτήριο λάκτισμα, δυστυχώς, έδωσεο ίδιος ο κ. Α. Σαμαράς. Γνωρίζουμε ότι θα ενταθεί, όσοπλησιάζουμε στις εκλογές. Όμως, από όσα γράφτηκαν

για την επίσκεψη στο Λονδίνο προκύπτει ότι τα πράγ-ματα δεν είναι τόσο απλά για τους αντίπαλους του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Οι εγχώριοι, βέβαια, αρπάχτηκαν από ένα ψευδέςενημερωτικό κείμενο ενός μη συμμετέχοντος – τοναποδοκίμασε, εμμέσως, και το Fund που συνεργάζεται– του στυλ «οι κομμουνιστές ξανάρχονται».

Άλλα, όμως, ενημερωτικά σημειώματα επιχείρησαννα παρουσιάσουν πιο πιστά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οιεκπρόσωποι των Ταμείων δεν μπορούσαν να μην συμ-φωνήσουν με την έκθεση του αδιεξόδου της ελληνικήςοικονομίας και, διαφωνώντας ριζικά, να μην πάρουνστα σοβαρά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. ∆ηλαδή, μιας αρι-στερής κυβέρνησης χώρας μέλους της Ευρωζώνηςπου για πρώτη φορά θα φέρει στα όργανα και στις συ-σκέψεις μια αντίπαλη φωνή. Γνωρίζουν ότι θα είναιδύσκολο να απομονωθεί διότι εκφράζει ευρύτερες δυ-νάμεις στην Ευρώπη. Ότι η επιλογή της τιμωρίας θα συ-νιστά βαρύ αυτοτραυματισμό εφόσον ο υπό τιμωρία θααντιδράσει διαφορετικά απ’ ό, τι ο γνώριμος «υπάκουοςμαθητής». Ότι ένα αξιοπρεπές Fund οφείλει να είναι«ψύχραιμο», διότι πρέπει, τελικά, να βρει αγορά για νατοποθετήσει τα χρήματά του ό, τι και αν λέει η κ. Βούλ-τεψη. Υπήρξαν, βεβαίως, και οι σοβαροί επικριτές μαςπου σημείωσαν ότι οι πηγές χρηματοδότησης που ανέ-φεραν είναι αβέβαιες, ότι δεν ανέπτυξαν ένα σχέδιο Βκ.τ.λ. Παραβλέπουν, όμως, ότι ακριβώς αυτά είναι καιτα υπό διαπραγμάτευση.

Η «Καθημερινή» στο ρεπορτάζ της για το Λονδίνοδιατυπώνει το εξής καίριο ερώτημα: «Μπορεί η Ελλάδανα επανακάμψει ως «άγνωστος Χ», ως η απρόβλεπτη

συνισταμένη της εύθραυστης διεθνούς οικονομικήςπραγματικότητας;». Και συμπληρώνει: «Τα μεγάλα διε-θνή funds φαίνεται ότι απαντούν θετικά στο ανωτέρωερώτημα, μετά τον κύκλο ενημερωτικών συναντήσεωνγια το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειταιγια μια απολύτως ρεαλιστική πολιτική προσέγγιση.

Επικρίσεων συνέχεια...

Στο ενημερωτικό της η Bank of America – MerillLynch προχωρεί ένα ακόμη βήμα: «Ορισμένοι υποστή-ριξαν, επίσης, ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι σκληροίμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λόγω των ανησυχιών γιατους Podemos στην Ισπανία. (Η Ισπανία έχει εκλογέςτον Νοέμβριο του 2015 και το ακραίο αριστερό κόμμαPodemos προηγείται στις δημοσκοπήσεις.) ∆εν μπο-ρούσαν να δουν την Ελλάδα να έχει διαπραγματευτικήισχύ». Έχουν δίκιο αλλά ο Νοέμβριος είναι πολύ κοντάκαι ένα ζεύγος χωρών από τον Νότο, όπως η Ελλάδακαι η Ισπανία δεν μπορεί να αγνοηθεί. Εξάλλου, η ίδιαενημέρωση σε άλλο σημείο υποστηρίζει: «Αναμένεταιπολύ μεγάλη μεταβλητότητα στους επόμενους μήνεςγια την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μακριά από τηντρόικα και το τρέχον πρόγραμμα. Ακόμη κι αν τελικάβρουν μια μέση λύση, αυτό θα μπορούσε να έλθει μετάαπό σχεδόν ολόκληρο το 2015, με τα ρίσκα να συσσω-ρεύονται στο μεταξύ».

Π. Κλαυδιανός

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ Α∆ΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝ∆ΙΝΟ

Ο υπονομευτικός πόλεμος συνεχίζεται

Τελεσίγραφο παράδοσηςαντί διαπραγμάτευσης“Ξέχασαν” αξιοπρέπεια και κόκκινες γραμμές

Του

Πάν

ου Ζ

άχαρ

η

Του Νίκου Τσαγκρή

Τι ζόρια τραβάει ο Γιόσκα Φίσερμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα; Οανταποκριτής της εφημερίδας

«Το Βήμα» στο Βερολίνο, Νίκος Χει-λάς, του αποδίδει δύο σχετικές δυσανε-ξίες, δύο προβλήματα: το πρώτο είναιψυχολογικό – δεν μπορεί να προφέρεισωστά το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και τουπροέδρου του. Το δεύτερο, «που εξηγείκαι το πρώτο», είναι πολιτικό: «ο γερ-μανός πρώην υπουργός Εξωτερικώνφοβάται, ότι τυχόν εκλογική νίκη τουΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να πυροδοτήσειμια επανάσταση σε όλη τη Νότια Ευρώ-πη».

Μια επανάσταση του ευρωπαϊκούΝότου με οδηγητή τον Τσίπρα και τονΣΥΡΙΖΑ! Τι ωραία! Αλλά πώς θα γίνειτούτη η «επανάσταση»; Kαι εναντίον τί-νος θα στρέφεται;

«Κοιτάξτε», εξηγεί ο Γιόσκα Φίσερ,«ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη προβάδισμα 10%στις δημοσκοπήσεις. Παράλληλα, τοPodemos προηγείται στις δημοσκοπή-σεις στην Ισπανία. Μια γενίκευση τηςανατροπής δεν αποκλείεται».

Αμηχανία, απογοήτευση, ξενέρωμα.Ο μεταλλαγμένος γερμανός σοσιαλι-στής ορίζει ως «επανάσταση» μια πι-θανή εκλογική επικράτηση του ελληνι-κού ΣΥΡΙΖΑ, του ισπανικού Podemosκαι κάποιων, ακόμα, αντισυστημικώνδυνάμεων στις χώρες του ευρωπαϊκούΝότου. Στη συνέχεια της ομιλίας του,όμως, ο Γιόσκα Φίσερ αναθερμαίνει τοενδιαφέρον της θεώρησής του, ότανκαλεί την κ. Μέρκελ να ξεκινήσει… α-ντεπαναστατική δράση: «Τι περιμένειτο Βερολίνο; Να συμβούν όλα αυτά καιύστερα να προσπαθήσει να αποτρέψειτα ακόμα χειρότερα; Τότε όμως θα εί-ναι πολύ αργά»!

Και «καρφώνεται». Αποκαλύπτονταςτη Γερμανία ως ηγεμονεύουσα της Ευ-ρώπης χώρα. Και την κυβέρνησή τηςως την κεντρική κυβέρνηση της Ευρω-παϊκής Ένωσης, που κινδυνεύει να α-νατραπεί από την… επανάσταση τουΣΥΡΙΖΑ, του Podemos και των λοιπώνεπαναστατικών δυνάμεων του ευρω-παϊκού Νότου…

Μια ιστορία διαφθοράς

∆εν είναι η αφελής και ευτράπελησυστημική ρητορεία ενός μεταλλαγμέ-νου γερμανού σοσιαλιστή. Είναι η τρα-γική πολιτική πραγματικότητα, των ευ-ρωπαϊκών καιρών. Μια πραγματικότη-τα στην οποία η ∆ημοκρατία είναι είδοςυπό εξαφάνιση και οι εκλογές αντιμε-τωπίζονται ως επαναστατικό διακύβευ-μα. Ας τα ξαναπούμε, εντελώς συνοπτι-κά: Η πολιτική παρακμή της Ευρώπηςοφείλεται, κυρίως, στην παρακμή τηςευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Πουδεν είναι παρά μια ιστορία απίστευτηςπολιτικής διαφθοράς, τα τελευταία ε-πεισόδια της οποίας προσωποποιού-νται αυτές τις μέρες στην περίπτωσητου πορτογάλου τέως σοσιαλιστή και

τέως πρωθυπουργού Ζοσέ Σόκρατες.Η θεσμική έκφραση αυτής της γενι-

κευμένης διαφθοράς είχε ως συνέπειατη μετάλλαξη των ευρωπαϊκών σοσια-λιστικών κομμάτων σε εναλλακτικά νε-οφιλελεύθερα υβρίδια στήριξης του συ-στημικού οικονομισμού. Και, φυσικά,τη συμβολή τους στη μετατόπιση τουκέντρου βάρους από την πολιτική στηνοικονομία, τη μεγέθυνση της απώλειαςτης δημοκρατίας στην Ευρώπη. Υπ’ αυ-τές τις συνθήκες, η αντιπροσώπευση ε-ξαντλείται στην εκπροσώπηση οικονο-μικών συμφερόντων, και μόνο η οικο-νομική ελίτ καταφέρνει να παίρνει αυ-τό που θέλει· καθορίζοντας, ταυτόχρο-να, την πολιτική.

Έτσι, γίνεται σαφές, η δημοκρατίαμετατρέπεται σε πλουτοκρατία, ενώ οιπολίτες διαρκώς ξεζουμίζονται οικονο-μικά, βιώνοντας μιαν απίστευτη αποψί-λωση κεκτημένων πολιτικών δικαιω-μάτων. Ακόμα και του βασικού δημο-κρατικού δικαιώματος. Του δικαιώμα-τος στις εκλογές…

Ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ

Ποιες εκλογές; «Στην Ευρώπη τηςκρίσης οι εκλογές δεν παίζουν πια σχε-δόν κανένα ρόλο, ακριβώς όπως καιστις χώρες του Τρίτου Κόσμου πουδιοικούνται από διεθνή χρηματοπιστω-τικά ιδρύματα» μας κατατοπίζει ο Νό-αμ Τσόμσκι. Έχει άδικο; Μόνο ως προςτη χρήση του επιρρήματος «ακριβώς».Η Ελλάδα, ας πούμε, δεν διοικείται α-κριβώς από διεθνή χρηματοπιστωτικάιδρύματα, αλλά από ιθαγενείς πολιτι-κούς εκπροσώπους τους, τους κ. κ. Σα-μαρά και Βενιζέλο. Ως προς τις εκλο-γές, πράγματι, κανένα ρόλο δεν παί-ζουν: σοσιαλιστή ψηφίζεις, νεοφιλε-λεύθερος σου βγαίνει. Αντιμνημονιακόψηφίζεις, μνημονιακός σου βγαίνει.Όποιον κι αν ψηφίσεις, συστημικόςσου βγαίνει. Ή όχι;

Προφανώς όχι, τώρα πια όχι – έτσι,τουλάχιστον, φαίνεται: «τώρα ο ΣΥΡΙ-ΖΑ έχει ήδη προβάδισμα 10% στις δη-μοσκοπήσεις. Παράλληλα, το Podemosπροηγείται στις δημοσκοπήσεις στηνΙσπανία. Μια γενίκευση της ανατροπήςδεν αποκλείεται...»

Έτσι το βλέπουν τώρα πια οι ευρω-παίοι συστημικοί, ορίτζιναλ ή μεταλ-λαγμένοι, αδιακρίτως. Γι’ αυτό και μά-χονται λυσσαλέα, τα δίνουν όλα, για νααποτρέψουν τις εκλογές στη χώρα μας.Ο γερμανός πρώην υπουργός Εξωτερι-κών, μάλιστα, ο μεταλλαγμένος σοσια-λιστής Γιόσκα Φίσερ, μετέτρεψε τις ε-κλογές στις χώρες του Νότου σε επα-ναστατικό διακύβευμα· εκφράζονταςτον φόβο του, ότι «τυχόν εκλογική νί-κη του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να πυρο-δοτήσει μια επανάσταση σε όλη τη Νό-τια Ευρώπη…».

Μια επανάσταση του ευρωπαϊκούΝότου με οδηγητή τον Τσίπρα και τονΣΥΡΙΖΑ! Τι ωραία! Αρκεί η… επανα-στατική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αποδει-χτεί αξιόπιστη, εφαρμόζοντας όσα έχει

υποσχεθεί στονΕλληνικό λαό. Και,αριστερή, συμβάλλο-ντας στην επαναφο-ρά του κέντρου βά-ρους από την οικονο-μία στην πολιτική.Στην ανάκτηση τουκοινωνικού κράτουςκαι των πολιτικών∆ικαιωμάτων. Στηναποκατάσταση της∆ημοκρατίας στηνΕυρώπη…

Κυριακή 30 Νοεμβρίου

** Σήμερα, στις 11 π.μ. τα κοι-νωνικά ιατρεία όλης της χώραςπραγματοποιούν συνέλευση στοαμφιθέατρο του νοσοκομείουΕλπίς. Συζητούν για τον τρόπολειτουργίας των ΚΙΦΑ και προ-γραμματίζουν κοινές πανελλαδι-κές δράσεις και πρωτοβουλίες.

** Συζήτηση για το ρέμα τηςΠικροδάφνης διοργανώνει το∆ίκτυο Πολιτών για τη ∆ιάσωσητου Ρέματος της Πικροδάφνης,στις 6 μ.μ., στο μουσείο ΕθνικήςΑντίστασης (Σοφοκλή Βενιζέλου146 και Μαρίνου Αντύπα). Μι-λούν οι Β. Μαρκογιάννη, Π. Τό-τσικας, ∆. Μπελαντής και Μ. Ια-τρίδου. Παράλληλα θα λειτουρ-γεί έκθεση φωτογραφίας απότους Α. Βιδάλη, Μ. Αγιασματζή,Ν. Πέτρου και Χρ. Βλάχου, ενώθα προβληθεί σχετικό ντοκιμαν-τέρ του Π. Καββαδία.

** Εκδήλωση με θέμα τηνεναλλακτική πρόταση για τηνκυβέρνηση της Αριστεράς διορ-γανώνει η Ο.Μ. ∆ιονύσου, στις10.30 π.μ., στο πνευματικό κέν-τρο Αγίου Στεφάνου (Πεντζερί-δου 3). Μιλά ο Ν. Βούτσης.

** Ολοκληρώνεται σήμερα (10π.μ. έως 8.30 μ.μ.) το Παζάρι Αλ-ληλεγγύης που διοργανώνει στοστέκι της η Αλληλεγγύη Πειραιά(Ευρυπίδου 49).

** Ιστορική περιήγηση μεαφορμή τη συμπλήρωση 70 χρό-νων από τα ∆εκεμβριανά διοργα-νώνουν οι ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Νέου Κό-σμου, Παγκρατίου, Κουκακίου καιΙστορικού Κέντρου με τη συμμε-τοχή και της Ν.Ε. Α’ ΑΘΗΝΑΣ τουΣΥΡΙΖΑ. Η περιήγηση, που θαπραγματοποιήσει ο Μ. Χαραλαμ-πίδης, ξεκινά στις 11 π.μ. στο Ζά-

πειο. Θα ακολουθήσει συζήτησηστον κινηματογράφο Μικρόκο-σμος (Λ. Συγγρού 106).

** Εκδήλωση για την εξωτε-ρική πολιτική, την άμυνα και τασώματα ασφαλείας διοργανώνειη Ν.Ε. Σάμου, στις 6.30 μ.μ., στοξενοδοχείο Σάμος, στο Βαθύ. Μι-λούν οι Κ. Ήσυχος, Τ. Μαυρόπου-λος και Α. Καλογερή.

∆ευτέρα 1 ∆εκεμβρίου

** Η Πανελλαδική ΑνεξάρτητηΤαξική Εργατική Κίνηση διοργα-νώνει συζήτηση με θέμα τα δη-μοκρατικά δικαιώματα και τιςσυνδικαλιστικές ελευθερίες,στις 6.30 μ.μ. (Σολωμού 13, 4ος).Μιλούν οι Γ. Μελισσάρης και Μ.Τσίπρας.

** Το αθλητικό τμήμα της Ν.Ε.Μεσσηνίας διοργανώνει εκδή-λωση για το πρόγραμμα του ΣΥ-ΡΙΖΑ για τον αθλητισμό, στις 6μ.μ., στο Εντευκτήριο του ομίλουαντισφαίρισης Καλαμάτας. Μι-λούν οι Τζ. Συναδινός και Γ. Γά-σιας.

** Συναυλία αλληλεγγύης διορ-γανώνει ο σύλλογος ΘετικήΦωνή, με αφορμή την παγκόσμιαμέρα AIDS, στον πολυχώρο Ga-zarte (Βουτάδων 34, Γκάζι), στις9 μ.μ. Τραγουδούν οι ΦωτεινήΒελεσιώτου, Απόστολος Ρίζος,Βαγγέλης Καζαντζής, ΣταύροςΣιόλας, Πάνος Παπαϊωάννου καιΧρυσόστομος Καραντωνίου,Dusk, Idra Kayne, Minor Project ft.Esterina και οι Penny and TheSwingin’ Cats. Είσοδος 6 ευρώ.

Τετάρτη 3 ∆εκεμβρίου

** Τα Αρχεία Σύγχρονης Κοι-νωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) καλούν

44 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι ε κλο γές ως… ε πα να στα τι κό δια κύ βευ μαΗ πιθανή αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμόμε τη δημοσκοπική πρωτιά του ισπανικού Podemosκάνουν τους συστημικούς τοποτηρητές να βλέπουνεπαναστατικά φαντάσματα

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

Η αλληλεγγύηκρατάει τη ζωήστο ΚομπάνιΤην Πέμπτη 4 ∆εκεμβρίου,στις 7.30 μ.μ., μιλάμε γιατην αλληλεγγύη καιμαζεύουμε φάρμακα, σταγραφεία της «Εποχής»(Βλαχάβα 11, 3ος). Στηνεκδήλωση, πουδιοργανώνει το Κοινωνικόιατρείο-φαρμακείο Αθήνας,μιλούν οι Θ. Φωτίου, Σ.Τζιτζίκου, ∆. ΠαπαδάτοςΑναγνωστόπουλος καιεκπρόσωπος της ΎπατηςΑρμοστείας του ΟΗΕ γιατους πρόσφυγες. Ανάγκεςσε φάρμακα: Αντιβιοτικά,αντιπυρετικά,αντιφλεγμονώδη,αναλγητικά,αντιυπερτασικά,διουρητικά, για διαβήτη(εκτός ψυγείου),αντιαιμοπεταλιακά,αντιδιαροϊκά, αντιεμετικά /στομάχου, αντίστοιχαπαιδικά. To

υ ΓΙ

ΑΝΝ

Η Κ

ΑΚΑΡ

ΩΝ

Η

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συριζαίοιόλης της Ευρώπης...Μια κοινή μάχη για την ήπειρο και την κάθε χώρα

Πριν δύο χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑαναζητούσε συμμάχους στιςάλλες χώρες της Ευρώπης, οι αν-

τίπαλοί του χαμογελούσαν ειρωνικά.Αλλά δεν ήταν μόνο οι αντίπαλοι πουέβλεπαν τις δυσκολίες ενός σχεδίου σεευρωπαϊκό επίπεδο. Και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑαντιλαμβανόταν πόση δουλειά χρειαζό-ταν για να γίνει εφικτός στόχος μια συμ-μαχία του Νότου της ΕΕ, αλλά και του«Νότου» εντός των χωρών μελών.

∆ύο χρόνια μετά, οι δυνάμει σύμμαχοιτου ΣΥΡΙΖΑ σε αρκετές χώρες της ΕΕ δια-γράφουν εντυπωσιακή πορεία και απα-σχολούν σοβαρότατα αυτούς που τουςλοιδορούσαν. Ορισμένοι από αυτούς, μά-λιστα, έχουν αρχίσει να ανησυχούν με τηναλματώδη άνοδο της επιρροής τους. ∆εντους έχει πιάσει πανικός, αλλά δεν μπο-ρούν να θεωρήσουν αμελητέα τα γεγο-νότα: Το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία στο20%, το Ποδέμος στην Ισπανία στηνπρώτη θέση και η αριστερά γενικά ισχυ-ρότερη δύναμη. Η Λίνκε στη Θουριγγίατης Γερμανίας πρώτο κόμμα αναλαμβά-νει την πρωθυπουργία του κρατίδιου.Στην Πορτογαλία, με την προϊούσα απο-δυνάμωση του παλιού κομματικού συ-στήματος και με λίγη καλή τύχη (διά-βαζε, με σωστές αποφάσεις), η εκεί αρι-στερά θα μπορούσε να επαναλάβει το«ισπανικό θαύμα». Ενώ στη Γαλλία καιτην Ιταλία πολλά σημάδια δείχνουν ότιδίνεται πάλι η δυνατότητα στην αριστεράνα παίξει αποφασιστικό ρόλο, αν συμπε-ριφερθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις τωνκαιρών.

Έχουν λόγους να ανησυχούν

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και παραέχει, τώρα μεποιους να συνομιλήσει στην Ευρώπη, μεποιους να αναζητήσει κοινούς δρόμουςανατροπής των συσχετισμών. Έχει βάσι-μες ελπίδες, όχι μόνο σχέδια επί χάρτου.

∆εν έχουμε χάσει τα λογικά μας, ώστενα πιστέψουμε ότι φοβούνται πως η αρι-στερά όπου νά ‘ναι αλώνει την Ευρώπη.Ωστόσο, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι οιεξελίξεις αυτές σημαίνουν κάτι πολύ σο-βαρό: ότι σε κάθε χώρα ξεχωριστά καισυνολικά στην ΕΕ, το μοντέλο που επι-βλήθηκε και εφαρμόστηκε τις τελευταίεςτρεις περίπου δεκαετίες, υπό την αιγίδατου νεοφιλελευθερισμού και στη σκιάτης κατάρρευσης του «υπαρκτού», αμφι-σβητείται έντονα. Όχι από κάποια κόμ-ματα της αριστεράς μόνο, αλλά από ευ-ρύτατα στρώματα του πληθυσμού.

∆εκάδες εκατομμύρια κάτοικοι τηςηπείρου δεν δέχονται να δουν τον εαυτότους και τα παιδιά τους να προσπαθούννα επιβιώσουν στον γκρίζο κόσμο πουτους ετοίμασε ο νεοφιλελεύθερος καπι-ταλισμός. Και πιστεύουν ότι μπορούν ναεπιδιώξουν να τον αλλάξουν. Είναι χαρα-κτηριστικό ότι τα πιο πολλά από τα κόμ-ματα που διαγράφουν στην Ευρώπη εν-τυπωσιακή πορεία, είναι κόμματα πουγεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν, διαμορφώ-

θηκαν ή μεταμορφώθηκαν μέσα στο διε-θνικό κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερηςπαγκοσμιοποίησης ή κατά της μνημονια-κής λιτότητας.

Ένα νέο όραμα για την Ευρώπη

Αυτό είναι που τους απασχολεί. Τοδικό τους νεοφιλελεύθερο όραμα, που τοπαρουσίασαν σαν το «τέλος της ιστο-ρίας», θαμπώνει, και στη θέση του ανα-ζητείται, ψάχνει τις λέξεις για να διατυ-πωθεί με σαφήνεια, ένα νέο όραμα δημο-κρατίας, κοινωνικής ανάπτυξης, αλλη-λεγγύης, συλλογικής ευημερίας. Στον αν-τίποδα του κυρίαρχου, σήμερα, μοντέλουστην Ευρώπη.

«Όπως ξέρετε, είμαι φανατική Ευρω-παία (...) Για πρώτη φορά, όμως, σήμεραη εμπιστοσύνη μου αρχίζει να κλονίζεται(...) Αν οι Ευρωπαίοι έχουν αποφασίσειότι μπορούν να εξυπηρετήσουν τις πολι-τικές τους σκοπιμότητες καίγοντας τονΤσίπρα και μετατρέποντας τη χώρα σεσκιάχτρο (...) πρέπει να μας το πουν, νακάνουμε κι εμείς τα κουμάντα μας. Κα-νείς δεν μπορεί να ανεχθεί στην πλάτητου ελληνικού λαού να παίζονται πολι-τικά παιχνίδια». Τα λόγια αυτά εκστομί-σθηκαν από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη,γνωστή για τις νεοφιλελεύθερες αντιλή-ψεις της.

∆εν είναι το παράπονο ενός πιστού στοπολιτικό και οικονομικό ευρωπαϊκό κα-τεστημένο πολιτικού, ούτε μόνο η έν-σταση ενός δεξιού πολιτικού μιας «μι-κρής» χώρας έναντι των «ισχυρώνξένων». Είναι η έκφραση της αδυναμίαςενός διορατικού πολιτικού του κατεστη-μένου κομματικού συστήματος να δει τηναναπαραγωγή της δύναμής του και τωνευνοϊκών γι’ αυτό το σύστημα συσχετι-σμών στο πλαίσιο μιας ΕΕ, που δεν μπο-ρεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες, τις ελ-πίδες, τις προσδοκίες όλων των χωρώνκαι των λαών της. Το «να κάνουμε κιεμείς το κουμάντο μας» μπορεί, βέβαια,να μη σημαίνει προσχώρηση στην πολι-τική της αριστεράς. Θα ήταν, όμως,λάθος να το ερμηνεύσουμε απλώς σαν αί-τημα διευκρίνισης της δεδομένης πολιτι-κής γραμμής με σκοπό την καλύτερηεφαρμογή της. Η κ. Μπακογιάννη επιση-μαίνει το ξεθώριασμα ενός ευρωπαϊκούοράματος, που δεν είναι σε θέση να κα-λύψει ούτε τους εκ προοιμίου υποστηρι-κτές του.

Νέα καθήκοντα για τον ΣΥΡΙΖΑ

Η παρένθεση κρίθηκε χρήσιμη, για ναεπιστρέψουμε εκεί που είχαμε μείνει:στην ανάγκη και τη δυνατότητα να διατυ-πωθεί και να διεκδικηθεί ένα πρόγραμματης αριστεράς για μια νέα Ευρώπη. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, που η συγκεκριμένη συγκυρία τονέφερε να γίνει η πρώτη δύναμη της ευ-ρωπαϊκής αριστεράς που άνοιξε το χορότων ανατρεπτικών εξελίξεων, τώρα πιαπου έχει ισχυρή εν δυνάμει συντροφιάστην Ευρώπη, οφείλει να αναλάβει έναακόμα καθήκον: να διατυπώσει μια πρό-ταση προς τους ευρωπαίους συμμάχουςτου για ένα ηγεμονικό σχέδιο αναγέννη-σης της Ευρώπης και για το ρόλο της στοσύγχρονο κόσμο, για τη λειτουργία τηςως ατμομηχανή που μπορεί να τον σύρειστο μέλλον και όχι να σύρεται η ίδια απόαυτόν στο παρελθόν.

Έτσι θα μπορέσει καλύτερα να απομο-νώσει την πτωχοπροδρομική αντίληψητων συντηρητικών δυνάμεων, που μαςκαλούν να υποταχθούμε στη νεοφιλελεύ-θερη «μοίρα» μας. Και να διεκδικήσει τηνηγεμονία των ιδεών της αριστεράς, σεμια συγκυρία όπου οι κυρίαρχες δυνάμειςφαίνεται να μη μπορούν να εξασφαλί-σουν τον έλεγχο των συμμάχων τους καιπολύ περισσότερο των υποτελών τάξεων.Σε αντιπαράθεση με το δικό τους πρό-τυπο χρειαζόμαστε ένα νέο ηθικοπολι-τικό όραμα για την ελληνική κοινωνίακαι την ευρωπαϊκή. Με τις αξίες της ερ-γασίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας,της δημοκρατίας στον πυρήνα του.

Για το εδώ και το τώρα

Και για να μην ξεχνάμε σε ποια πολι-τική συγκυρία βρισκόμαστε, με τέτοιουςτρόπους κερδίζονται και οι επί μέρουςμάχες, όπως της προεδρικής εκλογής ήτων βουλευτικών εκλογών. Ισχυρή θαείναι σ’ αυτές η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ημάχη των ιδεών θα παίρνει τέτοια τροπή,που κανείς δεν θα μπορεί να αντισταθείστο πεδίο βαρύτητάς του. Γιατί το κρί-σιμο και σε μια πολιτική εκλογικών συ-νεργασιών και πολιτικών συμμαχιώνείναι να έχεις την αναγκαία και ικανή γι’αυτές ηθικοπολιτική ελκτική δύναμη,και όχι το αν θα την αποκτήσεις εξ αιτίαςτους.

Χ. Γεωργούλας

Σε αντιπαράθεση με το δικό τους πρότυποχρειαζόμαστε ένα νέο ηθικοπολιτικό όραμα γιατην ελληνική κοινωνία και την ευρωπαϊκή. Μετις αξίες της εργασίας, της αλληλεγγύης, τηςισότητας, της δημοκρατίας στον πυρήνα του.

“

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

στις 12 μ., στην πλατεία Ελευθε-ρίας 1 (4ος όροφος) σε συνέν-τευξη Τύπου για τον εκδοτικόκαι γενικότερο ερευνητικό προ-γραμματισμό των Αρχείων.

** Συνέντευξη Τύπου για τηνπανελλαδική εκστρατεία αλλη-λεγγύης για τους πρόσφυγεςστο Κομπάνι πραγματοποιούν ορ/σ Στο Κόκκινο, το ΚΕΘΕΑ, η Αλ-ληλεγγύη για όλους, το Συντονι-στικό κοινωνικών ιατρείων-φαρμακείων αλληλεγγύης Αττι-κής και η Α∆Ε∆Υ, στις 12 μ., στηνΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όρο-φος). Μιλούν οι Γ. Νοταράς, Μ.Μπολώτα, Ευγ. Λουπάκη, Ε. Μα-νουσάκη και Στ. Κουτσουμπέλης.Συντονίζει η Λ. Κονιόρδου.

** Παρουσίαση της ποιητικήςσυλλογής του Μ.Κ. Παπαδόπου-λου «σωΜα το Ποίηση», στις 8μ.μ., στο Σπίτι της Κύπρου (Ξενο-φώντος 2Α). Μιλούν οι Κ. Κρεμ-μύδας, Ν. Σιγάλας, Α. Γεωργιά-δου και ∆. Μιχαηλίδου.

Πέμπτη 4 ∆εκεμβρίου

** ∆ιάλεξη της Rosi Braidottiμε τον τίτλο «Νομαδικά Yποκεί-μενα: Ενσωματότητα και έμφυληδιαφορά στη σύγχρονη φεμινι-στική θεωρία» θα πραγματοποι-ηθεί στις 6 μ.μ., στο αμφιθέατρο«Σ. Καράγιωργα ΙΙ» του Παν-τείου. Τη διάλεξη συνδιοργανώ-νουν το Εργαστήριο ΣπουδώνΦύλου του Τμήματος Κοινωνι-κής Πολιτικής του Παντείου Πα-νεπιστημίου, οι εκδόσεις Νήσοςκαι το Ολλανδικό ΙνστιτούτοΑθηνών. Μιλούν ακόμα η Αλε-ξάνδρα Χαλκιά, η Αγγελική Ση-φάκη και η Μαρία Καραμεσίνη.Συντονίζει η Μαρία Στρατηγάκη.

Παρασκευή 5 ∆εκεμβρίου

** Η Αντιφασιστική Πρωτο-βουλία ∆ιονύσου διοργανώνειεκδήλωση με θέμα «Κρίση-φασι-σμός-το αντιφασιστικό κίνημασήμερα», στις 7.30 μ.μ., στοπνευματικό κέντρο Αγ. Στεφά-νου (Πεντζερίδη 3). Μιλούν οι Ε.Πορτάλιου και Π. Κωνσταντίνου.

** Ο Όμιλος ΜαρξιστικώνΕρευνών, ο Σύλλογος Μαρξιστι-κής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος»και ο Όμιλος Επαναστατικής Θε-ωρίας στο πλαίσιο των 7 διαλέ-ξεων που θα γίνονται κάθε Πα-ρασκευή στις 6.30 μ.μ. στο ΕΜΠ(Αμφιθέατρο 318, είσοδος απόΣτουρνάρη) συζητούν για τον∆ιαλεκτικό Υλισμό. Εισηγείται οΜ. Χονδροκούκης.

Ο Μαρσέλ καιη Μισέλ είχανανειλημμένεςυποχρεώσεις.Θα επανέλθουν τηνερχόμενη βδομάδα.Συμπαθάτε τους.

66 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν γιατη συνάντηση στο Παρίσι. Άλλοι κάνουνλόγο για ναυάγιο και άλλοι αναζητούνσανίδα σωτηρίας. Ποια είναι η δική σουανάγνωση για τις διαπραγματεύσεις;

∆εν υπάρχει καμία έκπληξη μετά καιτην τελευταία συνάντηση στο Παρίσι. Ητρόικα ακολουθεί κατά γράμμα όσαέχουν συμφωνηθεί ανάμεσα σε αυτή καιτην κυβέρνηση. Σαφώς μπορεί να κάνεικανείς την παρατήρηση ότι αντιμετωπί-ζει με ψυχρότητα την κυβέρνηση, αλλάαυτό είναι άλλης τάξης ζήτημα. Ητρόικα, πάντως, κινείται με απόλυτη συ-νέπεια σε όσα έχουμε κατά καιρούςακούσει. Άλλωστε, δεν προέκυψε ξαφ-νικά το θέμα του ασφαλιστικού, του ενι-αίου μισθολογίου ή των ομαδικών απο-λύσεων. Όλα αυτά ήταν στο τραπέζι καιήταν γνωστά και στις δύο πλευρές καιουδέποτε η κυβέρνηση αμφισβήτησεαυτού του είδους πολιτικές ή τις λεγό-μενες μεταρρυθμίσεις. Κατά συνέπεια,δεν πρέπει να κάνει πως εκπλήσσεται.Τα αποτελέσματα, λοιπόν, του διημέρουστο Παρίσι δείχνουν ότι η κυβέρνησηείναι όμηρος της στρατηγικής της και ότιεν τέλει η τακτική του υπάκουου καικαλού μαθητή δεν αποδίδει. Θα έλεγα,λοιπόν, ότι επιτεύχθηκε μια ελεγχόμενηασυμφωνία.

Μια ελεγχόμενη ασυμφωνία, η οποίαθα καταλήξει σε συμφωνία;

Ακριβώς. ∆εν μπορεί, άλλωστε, νακάνει αλλιώς η κυβέρνηση, αφού είναιαυτοεγκλωβισμένη στις επιλογές της καιτη στρατηγική της. Πάντως, πρέπει ναπούμε ότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, τηδιαπραγμάτευση δεν μπορείς να την κά-νεις με τους τροϊκανούς. ∆εν είναι εξου-σιοδοτημένοι για κάτι τέτοιο. Αυτή τηνκουβέντα θα την κάνεις σε πολιτικό επί-πεδο με την Μέρκελ, τον Ολάντ... Όμως,η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει το

ανάστημα να κάνει διαπραγμάτευση.

Βρισκόμαστε στη φάσητης ακαμψίας

Η τρόικα και η Ευρώπη γιατί εμφανί-ζονται τόσο άτεγκτοι;

Θεωρώ ότι και εκείνες οι δυνάμεις τουσυστημικού μπλοκ, που μπορεί να έχουνκαι δεύτερες σκέψεις για την ανάγκη κά-ποιας χαλάρωσης, δεν μπορούν να συ-νειδητοποιήσουν την ανάγκη να τεθείαυτό το θέμα επίσημα στο τραπέζι τωνευρωπαϊκών οργάνων. Ο καθένας το επι-διώκει για τον εαυτό του, βλέπε Ιταλία ήΓαλλία, αλλά δεν θέλουν όλοι μαζί να τοεπιδιώξουν για την κεντρική οικονομικήστρατηγική και, με τον έναν ή τον άλλοτρόπο, αποδέχονται την πρωτοκαθεδρίατης γερμανικής προσέγγισης. Και άραβρισκόμαστε στη φάση της ακαμψίαςκαι φαίνεται ότι σε κεντρικό επίπεδοείναι παγωμένα πράγματα.

Πολλοί λένε ότι αφού αντιμετωπίζεταιέτσι η μνημονιακή κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑθα έχει να αντιμετωπίσει ακόμα πιοσκληρή στάση. Πώς θα κάτσουν στο τρα-πέζι της διαπραγμάτευσης;

Η φράση ότι τους είναι αδιάφοροποιος θα είναι στην κυβέρνηση, είναι έναμήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έτσι θα αντι-μετωπίσουν και την κυβέρνηση της Αρι-στεράς. Και είναι λογικό που οι δια-πραγματεύσεις με την κυβέρνηση είναιπαγωμένες. Πλέον έχουν αποδεχτεί ότι ηδιαπραγμάτευση θα ξεκινήσει με τον ΣΥ-ΡΙΖΑ και προσπαθούν να εκκινήσει απόένα καλύτερο για εκείνους σημείο. Άραδεν μπορούν να δώσουν κάτι στην κυ-βέρνηση και μετά να δώσουν κάτι επι-πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται και εκεί-νοι σε αναμονή. Αυτή την αίσθησηέχουμε αποκομίσει και με τις επίσημες ήανεπίσημες επαφές του Αλέξη Τσίπρα ήάλλων στελεχών μας με τους ευρωπαί-

ους αξιωματούχους. Και επειδή είμαιπεισμένος ότι το πιο πιθανό σενάριοείναι ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αυτοδύναμοςκοινοβουλευτικά, η διαπραγμάτευση θαείναι σαφώς τελικά με άλλους όρους.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκ δια-μέτρου αντίθετες με την πολιτική πουακολουθείται. Πώς θα βρεθεί κοινό ση-μείο συζήτησης;

Το εναλλακτικό σχέδιο, που έχουμεχαράξει, βασίζεται στην ανάλυση πουέχουμε κάνει για την κρίση, η οποία μπο-ρεί να γίνει αντιληπτή σε ορισμένεςπλευρές τις και από την άλλη πλευρά.Έχει επιβεβαιωθεί πια ότι η ευρωζώνηείναι συγκροτημένη ελλειμματικά και ότιδεν μπορεί η Ευρώπη να συνεχίσει μεαυτές τις ακραίες μορφές λιτότηταςδιότι χάνει στον παγκόσμιο καταμερι-σμό. Αυτό, λοιπόν, είναι το σταυροδρόμι.Και θα πρέπει να επιλέξει ή θα συνεχίσειτο δρόμο που έχει επιλέξει, με αποτέλε-σμα αβέβαιο για τη συνοχή της ή θα ξα-ναδεί την οικονομική πολιτική της.

Αποτυπώνονταιοι νέες κοινωνικές συμμαχίες

Όλο τον προηγούμενο καιρό, τοπρώτο θέμα στον Τύπο είναι η διαπραγ-μάτευση, ενώ ψηφίζονται στην Βουλήνόμοι που ιδιωτικοποιούν αεροδρόμια ήτην έρευνα στα πανεπιστήμια ή υπηρε-σίες. Είναι αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ ότι δενπροβάλλονται αυτά τα θέματα ή πράγ-ματι προτεραιότητα είναι αυτή τη στιγμήοι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης;

Προσπαθούμε να φέρνουμε στην επι-καιρότητα και τα δύο ζητήματα. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ οφείλει να αναδεικνύει συνεχώς τοπώς εννοούμε τη διαπραγμάτευση και τιδυνατότητες έχουμε. Από την άλλη,έχουμε το καθήκον να αναφερόμαστεστους νόμους που ψηφίζονται γιατί έτσιγίνεται κατανοητό τι σημαίνει μνημο-

νιακή πολιτική και επιπλέον ίσως κατα-φέρουμε κάποιοι νόμοι να καθυστερή-σουν ή να αποτραπούν. Αυτό που ονομά-ζουμε κίνημα, κοινωνία, λαός έχει επα-ναπαυτεί στη βεβαιότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑθα είναι κυβέρνηση. Όμως, αυτό είναιλάθος γιατί η επιτυχία μιας αυριανής κυ-βέρνησης χτίζεται από τώρα.

Τις τελευταίες βδομάδες γίνονταιανοιχτές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ μεστόχο τη διαμόρφωση του προγράμμα-τος. Ακολουθούν και τα περιφερειακάσυνέδρια που θα το εξειδικεύσουν. ΣταΜέσα παρουσιάζονται τα συνέδρια αυτάως ευκαιρία παρουσίασης υποψηφιοτή-των τοπικών παραγόντων. Τελικά ποιοςο στόχος των συνεδρίων αυτών;

Νομίζω ότι είναι μια διαδικασία πουγίνεται με όρους αντιπροσωπευτικούςτων ενδιαφερόντων και των συνθηκώνπου υπάρχουν σε κάθε περιφέρεια. Απότην εμπειρία μου σε εκδηλώσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ φάνηκε ότι όπου παρουσιάστηκεαναλυτικά το πρόγραμμα της ∆ΕΘ, ο κό-σμος έδειξε ενδιαφέρον. Τα περιφερει-ακά συνέδρια έχουν ως στόχο να αξιο-ποιήσουν τον κόσμο που ακούει τον ΣΥ-ΡΙΖΑ, διαμορφώνουν έτσι μια μεγαλύ-τερη σχέση εμπιστοσύνης. Η επίσημηκαι κυρίαρχη δημοσιογραφία προσπαθείνα απαξιώσει αυτή την προσπάθεια καιαναφέρει ότι μέσω από αυτά τα συνέδριαθα ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια. Αυτόείναι τελείως λάθος. Σαφώς θα γνωρί-σουμε έναν νέο επιστήμονα, έναν τοπικόσυνδικαλιστή και θα του δώσουμε βήμαδιαλόγου. Όμως, τα συνέδρια αυτά σεκαμία περίπτωση δεν αποτελούν πασα-ρέλα νέων υποψηφίων ούτε μια συγκόλ-ληση συντεχνιακών αιτημάτων. Προσπα-θούμε, διαμορφώνοντας και εμβαθύνον-τας στο πρόγραμμά μας, να αποτυπώ-σουμε τις νέες κοινωνικές συμμαχίες.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗ

Η επιτυχία μιας αυριανήςκυβέρνησης χτίζεται από τώρα

Συζητάμε με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνο Σκουρλέτη, για τις πολιτικές καιοικονομικές εξελίξεις. Η πορεία των διαπραγματεύσεων έδειξε ότι “η κυβέρνηση είναι όμηροςτης στρατηγικής της και ότι εν τέλει η τακτική του υπάκουου και καλού μαθητή δεν αποδίδει”,τονίζει ο Π. Σκουρλέτης, προσθέτοντας, “επειδή είμαι πεισμένος ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι οΣΥΡΙΖΑ να είναι αυτοδύναμος κοινοβουλευτικά, η διαπραγμάτευση θα είναι σαφώς τελικά μεάλλους όρους”.

Ένα μέρος του προγράμματος παρουσίασαν και οι Σταθάκηςκαι Μηλιός σε εκπροσώπους των αγορών στο Λονδίνο. Ποιαήταν η αντιμετώπισή του;

∆εν προσδοκούσαμε να πάρουμε τα εύσημα. Θέλαμε, όμως,να έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας,όπως εμείς το καταλαβαίνουμε και να έχουμε εμείς την ευθύνητης παρουσίασης αυτής. Τα τελευταία χρόνια, έχει στηθεί έναςολόκληρος μηχανισμός που διαβάλλει τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑμε στόχο να επηρεάσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Οι αγορές,σαφώς, διαμορφώνουν ένα κλίμα με τις κινήσεις τους και γιααυτό η επικοινωνία με αυτές είναι απαραίτητη. Με τη συνάν-τηση αυτή πετύχαμε να έχουμε μια αδιαμεσολάβητη επικοινω-νία και αποδείξαμε ότι δεν είμαστε, όπως μας κατηγορούν, δι-πρόσωποι, αλλά πως ότι λέμε εδώ, λέμε και έξω. Και αυτό είναιπολύ σημαντικό.

Το αν θα καταφέρει η κυβέρνηση να εκλέξει πρόεδρο της∆ημοκρατίας θα κρίνει και την πορεία της. Ποια η εκτίμησήσου;

Νομίζω ότι όλα τα σενάρια έχουν τις ίδιες πιθανότητες. Εάν

η κυβέρνηση αποδεχτεί ότι δεν έχει τους 180 βουλευτές, προ-φανώς ενισχύεται το σενάριο πρόωρων εκλογών. Η αποτροπήτης πλειοψηφίας των 180 έχει τεράστια σημασία, αλλά πρέπεινα επιτευχθεί όχι μόνο με κινήσεις στο κεντρικό πολιτικό επί-πεδο αλλά να προκύψει ως αποτέλεσμα μιας παρέμβασης σεόλα τα επίπεδα. Τα μέλη του κοινοβουλίου πρέπει να αισθαν-θούν τον αχό της κοινωνίας.Οι δα νει στές μας έ χουν

α πο δε χτεί ό τι η δια πραγ -μά τευ ση θα ξε κι νή σει μετον ΣΥ ΡΙ ΖΑ και προ σπα -θούν να εκ κι νή σει α πό έ -να κα λύ τε ρο για ε κεί -νους ση μείο. Άρα δενμπο ρούν να δώ σουν κά τιστην κυ βέρ νη ση και με τάνα δώ σουν κά τι ε πι πλέ ονστον ΣΥ ΡΙ ΖΑ. Βρί σκο νταικαι ε κεί νοι σε α να μο νή.

“ Αποδείξαμε ότιδεν είμαστε διπρόσωποι

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Μίχαελ Σλεχτ

Οπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επι-τροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ κα-τέθεσε ένα «πρόγραμμα επενδύ-

σεων» ύψους 315 δισεκατομμυρίωνευρώ. Ακούγεται εντυπωσιακό. Το ερώ-τημα είναι όμως: από πού θα προέλθουναυτά τα λεφτά; Και πού θα πάνε; Αν κοι-τάξουμε προσεκτικά, θα δούμε ότι τοπρόγραμμα επενδύσεων του Γιούνκερείναι ζαβολιά.

Τα προγράμματα περικοπών έχουν κα-ταστρέψει την οικονομία σε πολλάκράτη του ευρώ και επιδρούν ανασχε-τικά για την ανάπτυξη τόσο στην Ευ-ρώπη όσο και σε ολόκληρο τον πλανήτη.Ο ΟΟΣΑ μόλις χαρακτήρισε την Ευρω-παϊκή Ένωση άχθος για την παγκόσμιαοικονομία. Η ανεργία είναι υπερβολικάμεγάλη, όλες οι «διαρθρωτικές αλλαγές»και οι μειώσεις των μισθών επιδείνωσαντο πρόβλημα. Ο Γιούνκερ λέει τώρα ότιθα πολιτευθεί καλύτερα με ένα πρό-γραμμα επενδύσεων πολλών δισεκατομ-μυρίων!

Από το 2007 μέχρι σήμερα, το επίπεδοτων επενδύσεων στην Ευρώπη έπεσεκατά 15%, μας λέει η ΕυρωπαϊκήΈνωση. Αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτέςκαταψηφίζουν την πολιτική περικοπώντης Ευρωπαϊκής Ένωσης: η περικοπήτων δημόσιων δαπανών και η μείωσητων μισθών επιδρά αρνητικά στη ζήτησηκαι κάνει, επομένως, τις επενδύσεις όλοκαι λιγότερο συμφέρουσες.

Ο Γιούνκερ βλέπει τα πράγματα δια-φορετικά. Κατά τη γνώμη του, η ασθενήςεπενδυτική δραστηριότητα οφείλεται σε

«γενική ανασφάλεια για την κατάστασητης οικονομίας» και μια νεφελώδη «έλ-λειψη εμπιστοσύνης».

Πρόκειται για τυχοδιωκτισμό

Για να δώσει ώθηση στις επενδύσειςκαταθέτει τώρα ένα πρόγραμμα δισεκα-τομμυρίων, συγκεκριμένα 315 δισεκα-τομμυρίων για ένα διάστημα τριών ετών.Ακούγεται πλουσιοπάροχο, αλλά ας μηνελπίζει κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωσηθα ρίξει φρέσκο χρήμα στην οικονομία.Όχι, η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει τηλιτότητα, λέει ο Γιούνκερ. Ούτε η φορο-λογία των πλουσίων πρέπει να αυξηθεί.Αυτό ήταν αναμενόμενο για έναν πρό-εδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πουπροέρχεται από τον φορολογικό παρά-δεισο του Λουξεμβούργου. Σύμφωνα μευπολογισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης,η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή κο-στίζουν στην Ευρώπη γύρω στα 1000 δι-σεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Ο Γιούνκερ θέλει να βρει τα λεφτά μεμια μαγική αύξηση του χρήματος. Πέντεδισεκατομμύρια θα δώσει η ΕυρωπαϊκήΤράπεζα Επενδύσεων. 16 δισεκατομμύ-ρια θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Ένωσηυπό τη μορφή εγγυήσεων. Έτσι λοιπόντο νέο «Ευρωπαϊκό Ταμείο ΣτρατηγικώνΕπενδύσεων» θα διαθέτει 21 δισεκατομ-μύρια ευρώ. Καθένα από αυτά τα ευρώθα κινητοποιήσει 15 ευρώ σε ιδιωτικέςεπενδύσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο σχε-διάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μοχλεύ-σει με 21 δισεκατομμύρια ένα συνολικόποσόν 315 δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρό-κειται για τυχοδιωκτισμό.

Νούμερο τελείως αυθαίρετο

Πρώτον: Αν θα υπάρξει αυτή η εξέλιξηπρέπει πρώτα να αποδειχθεί. Μέχριτώρα τα 315 δισεκατομμύρια είναι μόνομια υπόσχεση. «Αυτό το νούμερο είναιτελείως αυθαίρετο», σχολίασε η ΚατρίνΜαν, επικεφαλής οικονομολόγος τουΟΟΣΑ.

∆εύτερον: Ακόμα και αν ο στόχος επι-τευχθεί, τι ποσοστό αυτών των 315 δισε-κατομμυρίων θα είναι πραγματικά επι-

πλέον επενδύσεις, δηλαδή επενδύσειςπου δεν θα είχαν γίνει χωρίς αυτό το ευ-ρωπαϊκό ταμείο; Ευτυχώς για τον κ. Γι-ούνκερ, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ νατο υπολογίσει.

Τρίτον: Ακόμα και αν όλα εξελιχθούναισίως, το ποσό είναι πολύ μικρό και έρ-χεται πολύ αργά. Το πρόγραμμα του Γι-ούνκερ δεν μπορεί να επουλώσει τιςπληγές που άνοιξε η ευρωπαϊκή πολι-τική των περικοπών.

Εκείνο που χρειαζόμαστε αμέσως είναιη διακοπή της αντικοινωνικής και οικο-νομικά ανόητης δικτατορίας των περι-κοπών. Επιπλέον χρειάζεται ένα γνήσιοπανευρωπαϊκό πρόγραμμα με επιπλέονεπενδύσεις τουλάχιστον 600 δισεκατομ-μυρίων ευρώ ετησίως. Οι δημόσιες επεν-δύσεις μπορούν να χρηματοδοτηθούν μεμια αναγκαστική εισφορά σε όλη την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση που θα επιβαρύνει τουςεκατομμυριούχους.

Ειδικά στη Γερμανία χρειάζεται να ενι-σχυθεί αποφασιστικά η εσωτερική ζή-τηση με αύξηση των μισθών και δημό-σιες επενδύσεις. Αν δεν αυξηθεί η δυνα-τότητα εξαγωγών για τους εταίρους μαςστη Γερμανία, κάθε ευρωπαϊκό πρό-γραμμα επενδύσεων απειλεί να εξελιχθείσε πρόγραμμα ενίσχυσης αποκλειστικάτης γερμανικής βιομηχανίας. Αυτό θααύξανε βέβαια τα κέρδη των γερμανώνβιομηχάνων, δεν θα βοηθούσε όμως ούτετους μισθωτούς στη Γερμανία ούτε τουςανθρώπους στην υπόλοιπη Ευρώπη.

•

Εκείνο που χρειαζόμα-στε αμέσως είναι η δια-κοπή της αντικοινωνικήςκαι οικονομικά ανόητηςδικτατορίας των περικο-πών. Επιπλέον χρειάζε-ται ένα γνήσιο πανευρω-παϊκό πρόγραμμα με επι-πλέον επενδύσεις του-λάχιστον 600 δισεκατομ-μυρίων ευρώ ετησίως.

“

Η οικονομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λέει ναπάρει μπρος. Η Γαλλία και η Ιταλία, δεύτερη και τρίτηχώρα της Ένωσης από την άποψη της οικονομικήςισχύος βρίσκονται σε ύφεση ή στα όρια της ύφεσης.Η Γερμανία, η «ατμομηχανή» της ευρωπαϊκήςοικονομίας, βρίσκεται σε στασιμότητα. Οι στόχοι τωνπρογραμμάτων «δημοσιονομικής εξυγίανσης»αναθεωρούνται κάθε τόσο. Παρά ταύτα, η ΕυρωπαϊκήΈνωση επιμένει στην πολιτική των περικοπών. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο νέος πρόεδρος τηςΕυρωπαϊκής Επιτροπής, αντιμέτωπος με τηνκατακραυγή της οικονομικής επιστήμης κάθε σχολής,με διεκδικήσεις κυβερνήσεων που ασφυκτιούν καιαστικών κομμάτων που κινδυνεύουν νακαταρρεύσουν, με πιέσεις μεγάλων εξωευρωπαϊκώνκρατών, όπως των ΗΠΑ, αλλά προπάντων με τογενικό κλίμα της αγανάκτησης των ανθρώπων που

πλήττονται από την πολιτική των περικοπών,εξάγγειλε ένα πρόγραμμα κινητοποίησης πόρωνύψους 315 δισεκατομμυρίων ευρώ, με ενωσιακήδαπάνη μόλις 21 δισεκατομμυρίων, ώστε να επέλθει,όπως λέει, ανάκαμψη στην ευρωπαϊκές οικονομίες.Κάτι σαν τον βιβλικό πολλαπλασιασμό των ιχθύων,σχολιάζει η σοσιαλφιλελεύθερη γερμανική«Φράνκφουρτερ Ρουντσάου». Και ο ∆ημήτρηςΠαπαδημούλης, μιλώντας εκ μέρους της Αριστεράςστην Ευρωβουλή για το πακέτο Γιούνκερ, είπεχαρακτηριστικά: «Κύριε Γιούνκερ, δυστυχώς τοπερίφημο πακέτο των 300 δισεκατομμυρίων ευρώπου μας υποσχεθήκατε στις 15 Ιουλίου, είναι άδειο...είναι σταγόνα στον ωκεανό. Τι μας παρουσιάσατε; 16δισ. από τον κοινοτικό προϋπολογισμό και 5 δισ. απότην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ούτε ένα ευρώφρέσκο χρήμα! Και μας υπόσχεστε ότι θα πετύχετε

μόχλευση 15 φορές, ένα προς 15! ∆εν υπάρχει ούτεένας οικονομολόγος στον κόσμο, που να πιστεύει ότι,σε συνθήκες στασιμότητας της οικονομίας, με τονκίνδυνο μιας νέας ύφεσης στην Ευρωζώνη και με τονκίνδυνο του αποπληθωρισμού, είναι δυνατόνκεφάλαια να μοχλευτούν 15 φορές.»Ο Μίχαελ Σλεχτ, υπεύθυνος οικονομικής πολιτικήςτης Κοινοβουλευτικής Ομάδας του die Linke, τουκόμματος της γερμανικής αριστεράς, επισημαίνει στοσχόλιό του τις αντιφάσεις του προγράμματοςΓιούνκερ, που είναι η επιμονή στην πολιτική τωνπερικοπών, το πολύ χαμηλό ύψος του προγράμματοςκαι το γεγονός ότι αυτό το πρόγραμμα βασίζει τιςελπίδες του στην τελείως αβέβαιη κινητοποίησηιδιωτικών κεφαλαίων.

Θ.Π.

Το πρόγραμμαΓιούνκερ είναι ζαβολιά

Κάτι σαν τον βιβλικόπολλαπλασιασμότων ιχθύων προτείνειο Ζ.Κ. Γιούνκερ.

Ο ι ε φ η μ ε ρ ί δ ε ς

Α Υ Γ Η κ α ι Ε Π Ο Χ Η

σας προσκαλούν στην εκδήλωση με θέμα

Όσα μας εφεραν μέχρι εδώ:Η ανιδιοτελής επιμονή του Γιάννη Μπανιά

Ομιλητές:Μπάμπης Γεωργούλας,Νίκος Φίλης,Θανάσης Καλαφάτης,Κώστας Γαβρόγλου,Τασία Χριστοδουλοπούλου,Νίκος Χουντής,Λουτσιάνα Καστελίνα,καιο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας

∆ευτέρα 8 ∆εκεμβρίου 18.00 στοΑμφιθέατρο του 98,4 στο Γκάζι (Στάση μετρό: Κεραμεικός)

88 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο νόμος πλήττεικυρίως την έννοιατου δημόσιου αγαθού,δηλαδή του αγαθούπου επιτελείταισε δημόσιους φορείςπου στελεχώνονται μεδημόσιους λειτουργούςκαι χρηματοδοτούνταιμε δημόσιο χρήμα.

“Της Θεανώς Φωτίου*

Την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου, τηνμέρα της μεγάλης απεργίας επέ-λεξε η διακυβέρνηση να ολοκλη-

ρώσει την ψήφιση του νομοσχεδίου γιατην έρευνα. Ένα νομοσχέδιο μαμούθ, 50άρθρων, που όφειλε να είναι νόμος-πλαίσιο και ήταν συρραφή όλων των νε-οφιλελεύθερων επιλογών της συγκυβέρ-νησης στον χώρο της έρευνας. Και οποίαειρωνεία της τύχης: ο Λοβέρδος επρό-κειτο να αντικαταστήσει έναν εμβλημα-τικό νόμο πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ τον1514/85 που δημιούργησε τον ερευνη-τικό ιστό της χώρας με ένα νόμο κακο-γραμμένο, αντιφατικό και ερευνοκτόνο.

Ειρωνεία της τύχης ή νομοτελειακήπορεία; Τους εμβληματικούς νόμους γιατην ανώτατη παιδεία (1268/82) και τηνέρευνα (1514/85) υπαγόρευε τότε, έναςκινητοποιημένος και ευαισθητοποιημέ-νος επιστημονικός κόσμος, που διεκδι-κούσε μετά την πτώση της χούντας τονεκδημοκρατισμό, την επιστημονοσύνηκαι την ανατροπή φθαρμένων αντιλή-ψεων και καθεστώτων. Σήμερα, αυτός οκόσμος, έχει παροπλιστεί, σιωπά για όσασυμβαίνουν στην ανώτατη εκπαίδευσητου τόπου και την επιστήμη. Έτσι η νεο-φιλελεύθερη ιδεοληψία και ιδεολογίανομοθετεί υπό τις μνημονιακές επιταγέςμε πολύ λαϊκισμό πασοκικής καταγωγήςπου σήμερα μπολιάζει ανεξίτηλα τηνλαϊκή δεξιά.

Η ερευνητική κοινότητα, μέσα σ΄αυτήν την πνευματική αφωνία, επέδειξεμια πρωτοφανή αντίσταση και αντοχή.Με μαζικές συνελεύσεις, ψηφίσματα, κι-νητοποιήσεις, με συνεχή παρουσία στηνκοινοβουλευτική διαβούλευση και επε-ξεργασίες, υπερασπίστηκε μέχρι εσχά-των την έρευνα ως δημόσιο αγαθό, τησυμβολή της στην αναπτυξιακή προ-οπτική της χώρας, τη δημοκρατική ορ-γάνωση των ερευνητικών κέντρων και τομέλλον των νέων λαμπρών επιστημόνωνπου μεταναστεύουν μαζικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμπνεύστηκε από την επι-μονή και το πάθος τους, κατέθεσε τηνσυνολική αντίπαλη πρόταση του και ανέ-πτυξε μαζί με όλη την αντιπολίτευση στηβουλή, εδώ και δύο μήνες μια σθεναρήκαι επίμονη αντιπαράθεση. Φάνηκε

όμως εξ’ αρχής ότι τα συμφέροντα ήτανμεγάλα.

Ο νόμος γράφεται και ξεγράφεται συ-νεχώς. Εμφανίστηκε τον ∆εκέμβριο του2013 σε μια διαβούλευση δεκαεννέα ημε-ρών, συμπεριλαμβανομένων και των Χρι-στουγέννων και εξαφανίστηκε και πάλι.Έπρεπε να εγγραφεί στις μνημονιακέςυποχρεώσεις το Μάιο του 2014 για να εμ-φανιστεί τον Σεπτέμβριο του 2014 στηνΕπιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων:Μόνο που τότε, ο νόμος ήταν χειρότεροςαπό πριν. Τροπολογείται μέχρι τελευ-ταίας στιγμής: 150 υπουργικές τροπολο-γίες υπό τη μορφή νομοθετικών βελτιώ-σεων, φέρνει ο υπουργός στη Βουλή.Αναιρώντας τη μια μέρα όσα θα επανα-φέρει την επόμενη. Οι ενδοκυβερνητικέςκομπίνες σε όλο τους το μεγαλείο.

Ποια είναι η λογική του νόμου;

Ο νόμος πλήττει κυρίως την έννοιατου δημόσιου αγαθού, δηλαδή του αγα-θού που επιτελείται σε δημόσιους φο-ρείς που στελεχώνονται με δημόσιουςλειτουργούς και χρηματοδοτούνται μεδημόσιο χρήμα. Αυτό ορίζουν τα άρθρα16 και 5 του Συντάγματος -και όχι όσαγράφονται ως ερμηνεία τους στην έκ-θεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας τηςΒουλής. Εκεί διαβάζουμε ότι δημόσιοαγαθό είναι η ελευθερία του καθενός μαςνα κάνει έρευνα!

1Η κεντρική φιλοσοφία του νομοσχε-δίου αποτελεί στροφή στη «χρήσιμη»

δήθεν έρευνα με επίκεντρο την καινοτο-μία εις βάρος της βασικής και εφαρμο-σμένης έρευνας. Όταν είναι γνωστό ότι ηβασική έρευνα σε όλες τις επιστημονικέςπεριοχές είναι προαπαιτούμενο για τηνκοινωνική και οικονομική ανάπτυξη τηςχώρας με σύγχρονους όρους, ακόμα καιαν δεν οδηγεί σε άμεσες επενδύσεις ήάμεση οικονομική αξιοποίηση, όπωςείναι για παράδειγμα στις ανθρωπιστικέςεπιστήμες, στα μαθηματικά, στη θεωρη-τική φυσική. Είναι κοντόφθαλμο το σχέ-διο που βλέπει την έρευνα ως καινοτο-μία.

2∆εν δημιουργείται ο ενιαίος χώροςτριτοβάθμιας εκπαίδευσης–έρευνας,

που είναι πράγματι εξαιρετικά κρίσιμοςγια την κατάσταση σήμερα της χώρας.

Αντίθετα, επιτείνεται ο κατακερματι-σμός του υφιστάμενου ερευνητικούιστού και της πολυτυπίας του με νέεςσυγχωνεύσεις ή καταργήσεις που θασυμβαίνουν με προεδρικά διατάγματαπια και όχι με νόμους, όπως προέβλεπεο 1514/85.

3Τα υφιστάμενα ερευνητικά κέντραοδηγούνται σε πλήρη ιδιωτικοποί-

ηση, είτε είναι ΝΠ∆∆, είτε ΝΠΙ∆. Προ-βλέπεται η θεσμοθέτηση ερευνητικώνκέντρων με ημερομηνία λήξης. Ενώ αν-τίθετα χαρακτηρίζονται ως «λοιπά» πλή-θος ΜΚΟ χωρίς κριτήρια και προϋποθέ-σεις, διευκολύνοντας τα διάφορα συμ-φέροντα στο χώρο της επιστήμης και τηςέρευνας να δραστηριοποιούνται είτε ως

εταιρείες έντασης γνώσης κατ’ όνομα,είτε ως ερευνητικά ινστιτούτα.

Σημαντικές εθνικές υποδομές παραδί-δονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία ήοδηγούνται στη διάλυση, όπως για πα-ράδειγμα το σεισμολογικό δίκτυο, τη ρα-διολογική προστασία, υποδομές για αν-τιμετώπιση φυσικών καταστροφώνκ.ο.κ.

4Το νομοσχέδιο αποχαρακτηρίζειτους υπηρετούντες ερευνητές από

δημόσιους λειτουργούς και τους μετα-τρέπει σε δημόσιους υπαλλήλους καισυμβασιούχους αορίστου χρόνου. ∆ημι-ουργεί ένα ζοφερό μέλλον γι’ αυτούς πουονομάζει υποκριτικά «εξαιρετικούς επι-στήμονες». Με μισθούς ελάχιστους, λοι-

Η έρευνα στο απόσπασμα Νεοφιλελευθερισμός - Μνημόνιο - Λαϊκισμός

Οι Θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ1∆ημόσια ΑΕΙ και δημόσια Ερευνητικά Κέντρα. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κατα-

θέσει νόμο-πλαίσιο για την έρευνα και για δημόσια Ερευνητικά Κέντρα ως συνέ-χεια και επικαιροποίηση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου. Θα δημιουργήσουμε τονενιαίο χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και έρευνας αξιοποιώντας την τριαντάχρονηεμπειρία μας με πνεύμα συνέχειας, για να δώσουμε ένα νέο, σαφές, σταθερό και μα-κροχρόνιο πλαίσιο λειτουργίας.

2Υποστήριξη της βασικής έρευνας και του ερευνητή. Σταθερές θέσεις εργασίας.Υπερασπιζόμαστε την αντίληψη ότι ο ερευνητής είναι πλήρους και αποκλειστι-

κής απασχόλησης και αμείβεται για να είναι ανεξάρτητος από ιδιωτικά συμφέροντακαι να υλοποιεί υψηλής ποιότητας έρευνα.

3Άμεσες ρυθμίσεις προκειμένου να αποκατασταθεί το πνεύμα ισοτιμίας των υφι-στάμενων ερευνητικών κέντρων και των ΑΕΙ. Θα θεσπιστούν μέτρα για ένα δη-

μοκρατικό, μη συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης και κίνητρα συνεργιών για την όσοτο δυνατό καλύτερη αξιοποίηση ανθρωπίνου δυναμικού και δημόσιων υποδομών.

4ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα θα συμβάλουν στο στρατηγικό σχεδιασμό μιας μα-κροπρόθεσμης εθνικής ερευνητικής πολιτικής, η οποία αποσκοπεί στην ενί-

σχυση των επιστημών και στην κοινωνική πρόοδο, στην παραγωγική ανασυγκρότησηκαι την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και των αναγκαίων κοινών διοικη-τικών δομών και επιστημονικών σωμάτων. ∆ηλαδή, ένα δημοκρατικά σχεδιασμένοαπό την πολιτεία με τη βοήθεια επιστημονικών σωμάτων εθνικό στρατηγικό σχέδιογια την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη, το οποίο θα εγκρίνεται από το κοι-νοβούλιο, θα είναι απαλλαγμένο από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, θα αντανακλάτις εθνικές προτεραιότητες κάθε φορά, θα λαμβάνει υπόψη τα συγκριτικά πλεονε-κτήματα της χώρας και θα έχει σκοπό την ορθή και οικολογική διαχείριση και αξιο-ποίηση των φυσικών πόρων, την υποστήριξη του ανθρώπινου δυναμικού και τωνυποδομών και την παραγωγή νέας γνώσης που θα ενσωματώνεται στην κοινωνία.Προϋπόθεση για αυτό είναι η διενέργεια ουσιαστικής διαβούλευσης με τους εμπλε-κόμενους φορείς.

5Χρειάζεται σαφές κανονιστικό και ρυθμιστικό πλαίσιο για τη διασύνδεση τωνερευνητικών κέντρων και των ΑΕΙ με τον καινοτόμο παραγωγικό τομέα.

6Πεποίθησή μας είναι ότι η έρευνα και οι ερευνητικοί φορείς ανήκουν αποκλει-στικά στο Υπουργείο Παιδείας.

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 99ΠΟΛΙΤΙΚΗπόν, που μπορεί να μην υπάρχουν αν δεντους εξασφαλίσουν μόνοι τους και με τομέλλον αόρατο, καθιστά το λειτούργηματου ερευνητή επαχθές διογκώνει τοbrain-drain, την απελπισία και την μετα-νάστευση των νέων.

5∆εν υπάρχει η έννοια της δημόσιαςεθνικής χρηματοδότησης. ∆εν εγγυά-

ται το κράτος ούτε ένα ευρώ στα δημό-σια ερευνητικά κέντρα. Ούτε την κά-λυψη όλων των παγίων λειτουργικώναναγκών τους ή τη μισθοδοσία του προ-σωπικού τους. Αυτά τα διαπραγματεύε-ται κάθε κέντρο ξεχωριστά με τον πανί-σχυρο ΓΓΕΤ μέσω προγραμματικών συμ-βάσεων. Νέο πεδίο δόξης λαμπρόν γιαπελατειακές σχέσεις. Να σημειωθεί ότιφέτος έδωσαν 36 εκατομμύρια σε όλα ταδημόσια ερευνητικά κέντρα. Ενώ με τιςνέες περικοπές του 30% του προϋπολο-γισμού του 2015, σε έξι μήνες δε θα μπο-ρούν ούτε τη μισθοδοσία τους να πλη-ρώσουν.

6Εγκαθιδρύει ένα μη ακαδημαϊκό, αυ-ταρχικό, σκανδαλώδες και αδιαφα-

νές μοντέλο διοίκησης. Η απόλυτη εξου-σία του υπουργού και του γενικού γραμ-ματέα, οι οποίοι διορίζουν την πλειοψη-φία των διοικητικών συμβουλίων τωνΕΚ και ινστιτούτων και όλων των συμ-βουλευτικών και επιτελικών οργάνων.

Τον καλύτερο ορισμό της κατάστασηςτον έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρό-σωπος της Νέας ∆ημοκρατίας, ΆδωνηςΓεωργιάδης : «Τα ερευνητικά κέντρα δενεπιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογι-σμό διότι ο σκοπός του κάθε ερευνητι-κού κέντρου είναι να μπορεί να προσελ-κύει χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμ-ματα και από ιδιωτική χρηματοδότηση.Κάθε κέντρο που δεν θα μπορεί να τοκάνει αυτό, θα κλείνει.»

Το χρήμα του ΣΕΣ 2014-20

Συμπερασματικά, ο νέος νόμος πριμο-δοτεί τη διπλή ιδιωτικοποίηση της έρευ-νας. Ιδιωτικοποιούνται τα δημόσια ερευ-νητικά κέντρα και πριμοδοτείται η νέααγορά ιδιωτικών ερευνητικών κέντρωνκαι φορέων. Όλοι δε οι Οργανισμοί κα-θορίζεται να λειτουργούν με επιχειρημα-τικά κριτήρια.

Σε συνθήκες κρίσης δηλαδή η κυβέρ-νηση γνωρίζει ότι το μόνο υπαρκτόχρήμα είναι το χρήμα του ΣΕΣ, δηλαδήτου Συμφώνου Εταιρικής Σχέσης, το νέοΕΣΠΑ 2014 - 2020, το οποίο θα διανεμη-θεί στις δεκατρείς περιφέρειες τηςχώρας. Προϋπόθεση, όμως, για τη χρη-ματοδότηση είναι η ύπαρξη ερευνητικώνκέντρων σε συνεργασία με αυτές.

Θέλει, λοιπόν, να δημιουργήσει μιανέα μεγάλη ιδιωτική αγορά ερευνητικώνυπηρεσιών, η οποία θα χρηματοδοτηθείμε σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια καιαπό τον πενιχρό κρατικό προϋπολογι-σμό. Απορυθμίζοντας όλο το ερευνητικόσύστημα η κυβέρνηση δημιουργεί τιςαπαραίτητες προϋποθέσεις για να δια-χειριστεί το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020 πελα-τειακά κατά το δοκούν.

Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις

Το τι ακολούθησε στην ολομέλεια δενλέγεται. Αναβίωσαν οι καλύτερες μέρεςτου κραταιού ΠΑΣΟΚ. Τοποθετήσειςβουλευτών που ευχαριστούσαν την κυ-βέρνηση για την ίδρυση ερευνητικούκέντρου στην περιφέρεια εκλογής τους.Ο υπουργός κάνει δεκτή τροπολογίαβουλευτών της Ν∆, όπου εκτός των 16υφιστάμενων ερευνητικών κέντρωνιδρύονται ελέω Λοβέρδου άλλα 5 νέα.Για να μην υστερήσει το ΠΑΣΟΚ κατα-θέτει εκπρόθεσμα, 4 ώρες πριν το τέλοςκαι αυτό την ίδια πρόταση (μείον ένακέντρο). Ο υπουργός παριστάνοντας ότιαυτή είναι διαφορετική πρόταση τηνκάνει δεκτή ως τροπολογία του ΠΑΣΟΚ.Λαϊκισμός, εκχυδαϊσμός, εξαπάτηση. Γιαπόσο ακόμη;

*Η Θ. Φωτίου ήταν εισηγήτριατου νομοσχεδίου για την έρευναεκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Tου Μά κη Κου ζέ λη

Απο τρό παιη η δή λω ση Τζι φό που λου. Ού τε γε λοία, ού -τε βλα κώ δης, ού τε και συ γκλο νι στι κή. Σαν τα ε γκλή- μα τα: α πο τρό παιη. Και τε τριμ μέ νη συ νά μα. Ένας κα-

θό λου τυ χαίος, κα θό λου α θώος, στε ρε ο τυ πι κός ε ξυ πνα κι -σμός. Η ί δια πα ρα κί νη ση και η νοο τρο πία που τη συ νο δεύεικρύ βε ται πί σω α πό τό σες α νά λο γες ψευ το δια πι στώ σεις. Ομι κρο α στός της δι πλα νής πόρ τας δεν α να φώ νη σε τις προ-άλ λες «πού εί σαι ρε Πα πα δό που λε» κι ο φί λος του δεν α πο- φάν θη κε για του Έλλη να το σβέρ κο πως του πρέ πει ζυ γός;Πα λιά τα α κού γα με, γυρ νού σα με α πό την άλ λη πλευ ρά καια πο ρού σα με για την α μά θεια, την έλ λει ψη μνή μης, τη βλα- κεία που τρέ φει χού ντες.

Τώ ρα ξέ ρου με πως το πράγ μα πά ει πο λύ μα κρύ τε ρα. Πωςοι «α πλώς» α νο η σίες, τα κα μώ μα τα και κα μα ρώ μα τα του αυ- ταρ χι σμού, οι κοι νό το πες α πο φάν σεις για την α νά γκη κα τα- πίε σης και ε πι βο λής έ χουν ή δη σπεί ρει και θε ρί σει τον καρ -πό του φα σι σμού. Κι οι δια κι νη τές τους ε τοι μά ζο νται, σταφα νε ρά και στα κρυ φά, ό πως τους παίρ νει α νά λο γα με τηνκα τά στα ση που ε πι κρα τεί, να «θε ρί σου ν» κι ε μάς, να «θε ρί -σου ν» τη δη μο κρα τία.

Αξί ζει να του δί νου με ση μα σία

Το πιο ε πι κίν δυ νο που μπο ρεί κα νείς να πει γι αυ τό το ε -πει σό διο εί ναι πως δεν α ξί ζει να του δί νου με ση μα σία. Έτσιφτιά χτη κε η χρυ σαυ γί τι κη συμ μο ρία, έ τσι έ γι νε κόμ μα με ο -πα δούς και ψη φο φό ρους. Επει δή α φή νου με να ξα να βγαί -νουν στο φως τέ τοιες νοο τρο πίες (ναι δεν εί χαν χα θεί, κρύ- βο νταν ό μως, κα θώς στιγ μα τι σμέ νες και α πο νο μι μο ποιη μέ -νες δεν έ βρι σκαν ι κα νή α πή χη ση), να λέ γο νται τέ τοια λό για,να περ νά νε σαν να μην έ γι νε τί πο τα, σαν να εί ναι α πό ψεις,συ μπε ρά σμα τα ε μπει ρίας ή σκέ ψης. Με τέ τοιου α κρι βώς τύ -που προ κα τα λή ψεις, κε νές πε ριε χο μέ νου, συ γκρο τεί ται οφα σι στι κός λό γος, μι λά ει στο κοι νό του, κλεί νει το μά τιστους δι κούς του, εκ φέ ρει -με το προ κά λυμ μα της χο ντρο -κομ μέ νης αλ λά «α ντρί κιας» και «στα ρά της» κου βέ ντας πουδεν την πο λυ παίρ νεις δα και σο βα ρά- το α λη θι νό του πρό- γραμ μα της μη χα νο κί νη της και σι δε ρό φρα χτης «σφα λιά -ρας».

Αυ τή η «με τα ξύ μας» πα ρα κί νη ση «να φα σι στο ποιη θού -με» έ χει άλ λω στε κι άλ λους α πο δέ κτες, μη χα νι σμούς έ τοι -μους να α να λά βουν τη σφα λιά ρα τώ ρα, ά με σα, στο ό νο ματης δη μο κρα τίας, υ πη ρε τώ ντας τους δι κούς της τά χα θε- σμούς. Και το κά νουν ή δη, με φρο ντί δα και εν θου σια σμό,

βέ βαιοι πως η συρ ρι κνω μέ νη δη μο σιό τη τα ε νός κοι νού πουψά χνει για διέ ξο δο α πό την κα θη με ρι νή α γω νία α νέ χε ται ήμά λι στα εκ τρέ φει τον κοι νό το πο αυ ταρ χι σμό που μουρ μου -ρί ζει «μα τα θέ λει κι αυ τός» ή «έ τσι εί ναι ο Έλλη νας».

Τι να πρω το πεί, τι να πρω το σκε φτεί κα νείς για κά ποιονπου εκ φέ ρει τη φρά ση «Φο βά μαι ό τι πρέ πει να φα σι στο -ποιη θού με ό σοι εί μα στε σε θέ σεις ε ξου σίας». «Φο βά ται» οάν θρω πος, έ χει ε πί γνω ση ό τι αυ τό που λέει εί ναι μια πι κρήα λή θεια που δεν θα α ρέ σει. Επι βάλ λε ται να «φα σι στο ποιη -θού με» λοι πόν κι ας εί ναι ε πώ δυ νο. Ποιοι ά ρα γε; «Όσοι εί- μα στε σε θέ σεις ε ξου σίας», μας λέει. Ανή κει στη σύγ χρο νηα ρι στο κρα τία ο δη λών, α σκεί ε ξου σία, το ξέ ρει και το χαί ρε- ται. Και παίρ νει την ευ θύ νη της συ νέ πειας αυ τής της θέ σης,θα «φα σι στι κο ποιη θεί». Μας α πει λεί ά με σα και α πε ρί φρα -στα. Όχι δεν εί ναι γε λοία η α πει λή. Η γε λοιό τη τα εί ναι α -πει λη τι κή.

Από τον κα θωσ πρέ πει λό γο, στην ω μή βία

Κι η α πει λή εκ στο μί ζε ται στο ό νο μα του δι κού μας συμ- φέ ρο ντος, στο ό νο μα του μέλ λο ντος, της ε πι βίω σης του γέ- νους, ή του έ θνους αν θέ λε τε. Εί ναι α να γκαίος ο φα σι σμόςτου Τζι φό που λου, κα θώς για να ε πι βιώ σου με πρέ πει να αλ- λά ξου με κι ε πει δή ως α νό η τοι δεν το α ντι λαμ βα νό μα στε,πρέ πει να μας το ε πι βά λει ο παι δα γω γός μας: «δεν βλέ πω νααλ λά ζει αλ λιώς ο Έλλη νας», κα τα θέ τει με έμ φα ση. Αυ τό το«ο Έλλη νας» εί ναι μια ε ξαι ρε τι κά α πο δο τι κή έκ φρα ση. Για -τί χω ρίς πολ λή φα σα ρία βά ζει α πό την πί σω πόρ τα τον ε νι -κό του ι διαί τε ρου αν θρω πο λο γι κού τύ που, της φυ λής, τηςπο λι τι σμι κής μο να δι κό τη τας, έ στω κι αρ νη τι κά. Γνή σιο τέ -κνο του αυ το λο γο κρι μέ νου, του «α πό τα πά νω» ρα τσι σμούαυ τό το στε ρεό τυ πο. Εκφέ ρε ται σε διά φο ρες εκ δο χές α πόό σους θέ λουν να υ πο νοούν πως δια κρί νο νται θε τι κά, πωςα νή κουν στους γνω ρί ζο ντες, πως ξέ ρουν αυ τοί τι συμ βαί νειστον πο λι τι σμέ νο κό σμο, πό σο χα μη λά βρί σκε ται η «ψω ρο -κώ σται να». Κι α φή νουν να εν νο η θεί πως αυ τού «του Έλλη -να», που δεν κα τα λα βαί νει και θέ λει βούρ δου λα, του πρέ- πει κά τι α νώ τε ρο, του α ξί ζει κά τι ι διαί τε ρο.

Να πώς δέ νουν αρ μο νι κά η κυ νι κά ε λι τί στι κη και α νε ρυ -θρία στα τα ξι κή α ξίω ση διά κρι σης με την πιο χυ δαία ρα τσι -στι κή προ κα τά λη ψη. Και μια που φτά σα με ως ε δώ, η δή λω -ση Τζι φό που λου εί ναι δι δα κτι κή και με έ ναν τρό πο που δενα νή κει στις προ θέ σεις της. ∆εί χνει πα ρα στα τι κά την δί χωςτρι βές με τά βα ση α πό τον κα θωσ πρέ πει λό γο που εμ φα νί ζε -ται σαν «εκ συγ χρο νι σμός» σε ε κεί νον των προ γρα φών καιτης ω μής βίας: «Εάν πα ρα φέ ρε σαι», μας ε ξη γεί το πρό γραμ -μα φα σι στι κο ποίη σης, «να τρως μια σφα λιά ρα για να συμ- μα ζεύε σαι, ό πως γί νε ται στη Γερ μα νία, στον Κα να δά, τηνΑυ στρα λία, σε ό λες τις σο βα ρές χώ ρες του κό σμου. ∆ενμπο ρού με να ψη φί ζου με νό μους και να μην τους τη ρού με.»Αυ τή τη δή θεν «α νο μία», αυ τή την έλ λει ψη «σο βα ρό τη τας»και πο λι τι σμού δεν ε πι κα λού νται και ό λα τα μέ σα (ε νη μέ -ρω σης και κα τα στο λής), για να κα ταγ γεί λουν ό,τι α γω νί ζε -ται, α ντι στέ κε ται, σκέ φτε ται και κρί νει; Αλλά και για να νο- μι μο ποιή σουν και να ε πι βά λουν έ να αυ ταρ χι κό κρά τος α ντί- στοι χο της κοι νω νι κής ε ξα θλίω σης που συ ντη ρούν.

Ότι αυ τό το γλα φυ ρό ταί ρια σμα της πε ρί νο μι μό τη τας κα- θη με ρι νής ρη το ρείας με την α προ σχη μά τι στη αλ λά και κοι- νό το πη ε πί κλη ση του φα σι σμού προέρ χε ται α πό έ ναν πα νε -πι στη μια κό, διο ρι σμέ νο σε α ξιώ μα τα που πλέ ον α πο δί δο -νται α πό τον έ να και ε κλε κτό των αρ χών πρύ τα νη και δεν ε -λέγ χο νται α πό την αρ μό δια κοι νό τη τα, δεν θα πρέ πει να μαςεκ πλήσ σει. Έχει πολ λά πρό σω πα ο αυ ταρ χι σμός.

•

Το πιο επικίνδυνο που μπορεί κανείςνα πει γι αυτό το επεισόδιο είναιπως δεν αξίζει να του δίνουμεσημασία. Έτσι φτιάχτηκε ηχρυσαυγίτικη συμμορία, έτσι έγινεκόμμα με οπαδούς και ψηφοφόρους.Επειδή αφήνουμε να ξαναβγαίνουνστο φως τέτοιες νοοτροπίες.

“

Ο κοι νό το ποςφα σι σμός τους

1100 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ημάχη της Καισαριανής διεξάγεταιαυτήν την Κυριακή ανάμεσα στιςδυνάμεις της αριστεράς, των

σχημάτων που υποστηρίζονται από τονΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Μετά την ακύρωσητου δεύτερου των αυτοδιοικητικώνεκλογών και την τελική επικράτηση τουΓιώργου Κοντόσταυλου έναντι του Α.Καμπακά που υποστηρίχτηκε από τοΠΑΣΟΚ, η τελική έκβαση παραμένειαβέβαιη.

Η αισιοδοξία που διέπει τα στελέχητης Συνεργασίας Πολιτών είναι μεγάλη,μετά μάλιστα από την επιτυχημένη κεν-τρική συγκέντρωση που πραγματοποί-ησε την Παρασκευή το βράδυ στην κεν-

τρική πλατεία της Καισαριανής. Στηνομιλία του ο επικεφαλής της παράταξηςσημείωσε μεταξύ άλλων: «το κύμα ανα-τροπής που ξεκίνησε τον Μάϊο δεν θασταματήσει τώρα ούτε με κόλπα, ούτεμε λάσπη. Είναι ζωντανή ανάγκη τουλαού της Καισαριανής να σηκωθεί, νασταθεί στα πόδια του για αυτό και τονκαλούμε να έρθει ξανά μαζί μας. Τον κα-λούμε να ψηφίσει με την ψυχή του.»

Σημείο κλειδί για την τελική έκβασηαποτελεί το ποσοστό της αποχής. Απότην άλλη ερωτηματικό παραμένει ηστάση που θα κρατήσουν οι άλλες παρα-τάξεις. Η παράταξη του Α. Καμπακά επί-σημα αποφάσισε να ρίξει λευκό, χωρίς

όμως να μπορεί να προδικάσει κανείς τοτι θα πράξουν τα μέλη και οι ψηφοφό-ροι της παράταξης.

* Ιδιαίτερη κρισιμότητα έχει και ηαναμέτρηση στις επαναληπτικές εκλο-γές στο δήμο Μάνδρας – Ειδυλλίας, σεέναν δήμο με πολύ μεγάλα και ουσια-στικά προβλήματα. Η ∆ημοτική Συνερ-γασία με επικεφαλής τον Θ. Πανωλιά-σκο έχει να αντιμετωπίσει τον Γ. ∆ρίκοπου βαρύνεται με την προηγούμενηαπογοητευτική θητεία στη δημοτικήαρχή του τόπου.

•

Τη συνέντευξη πήρεο Στάθης Κουτρουβίδης

Η κυβέρνηση υπό την πίεση της τρόι-κας και των εταίρων επέστρεψε άπρακτηαπό το Παρίσι. Ποιες εκτιμάς ότι θαείναι οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις;

Η Κυβέρνηση αναζητά εναγώνια χρόνογια να ανταποκριθεί κατά το δυνατό πλη-ρέστερα στις δεσμεύσεις της νεοφιλε-λεύθερης αποστολής της και τρόπουςδημιουργίας ασφυκτικού πλαισίου γιατην αριστερή διαδοχή της. Οι διαφορετι-κές εκτιμήσεις κυβέρνησης – τρόικας σεσημεία του προϋπολογισμού είναι προ-σχηματικές και οι «αντιστάσεις» και οι«κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησηςυπονομεύονται από την καθημερινή πο-λιτική πρακτική. Ο κυβερνητικός λόγοςδεν πείθει πλέον και είναι φανερή η εμ-πλοκή των παραγόντων του οικονομικούκατεστημένου στο σχεδιασμό και τις πα-ρεμβάσεις, στις προοπτικές της ελληνι-κής οικονομίας. Η ανένδοτη στάση τωνδανειστών καθορίζει ήδη τις γραμμέςπου θα κινηθεί ο όποιος «διάλογος» τοεπόμενο διάστημα. Θα περισσέψει η κιν-δυνολογία, οι επικοινωνιακές εκδοχέςτου ψύχραιμου πανικού, η εσχατολογικήθεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιες πρέπει να είναι οι επόμενες κι-νήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου η πο-ρεία του να είναι νικηφόρα προς τιςεκλογές;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει στη διά-δοση του σχεδίου του για έξοδο από τηνκρίση που εξήγγειλε στην Θεσσαλονίκη.Με εξαντλητική πορεία προς το λαό, ναδιευρύνει τα όρια του σχεδίου του, να συ-ζητήσει με απλούς ανθρώπους και συλ-λογικότητες, να αλλάξει τα επίδικα ση-μεία και να συγκρουστεί, να πείσει ότιείναι έτοιμος να έρθει σε ρήξη με τις νε-οφιλελεύθερες συνταγές και να προστα-τεύσει τους εργαζόμενους. Πρέπει ναδείξουμε τη μελέτη, την τεκμηρίωση, τηναρτιότητα, τη δυνατότητα άμεσης εφαρ-

μογής του σχεδίου που θα γίνει πρό-γραμμα της αριστερής διακυβέρνησης.

Η επίτευξη αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑπαρά τη δημοσκοπική του άνοδο, φαίνε-ται σήμερα δύσκολη. Άρα, θα χρει-αστούν ευρύτερες κοινωνικές και πολι-τικές διευρύνσεις. Προς τα πού θα πρέ-πει να κινηθεί;

Για την αριστερή ριζοσπαστική διακυ-βέρνηση σε συνθήκες κατάρρευσης τηςοικονομίας και κατατεμαχισμού της κοι-νωνίας, είναι αναγκαία η συγκατάθεση,η σύμπλευση της κοινωνίας, των φορέωνκαι των κινημάτων της. Απευθυνόμαστεκαι ζητάμε τη στήριξη και την ψήφοόλων όσων βιώνουν την κοινωνικήασφυξία και θέλουν να επιβιώσουν, νααντισταθούν. Με αυτούς τους όρους γί-ναμε αξιωματική αντιπολίτευση καιυπάρχει «εν δυνάμει» κοινωνικό συμβό-λαιο, έχουμε αναλάβει δεσμεύσεις καιδεν μπορούμε να διαψεύσουμε τις ελπί-δες για έξοδο από την κρίση με κοινω-νική δικαιοσύνη.

Πιστεύω ότι οι προγραμματικές συνε-δριακές μας δεσμεύσεις ισχύουν καιισχυροποιούνται, όταν και το φθαρμένοπολιτικό προσωπικό και οι συστημικοίτεχνοκράτες παντός καιρού προσανατο-λίζονται σε μας για να στελεχώσουν τημελλοντική μας κυβέρνηση.

Η υγεία στον προκρούστη

Πως βλέπεις τις κυβερνητικές εξαγγε-λίες για τις παροχές στην υγεία;

Με το ένα τρίτο του πληθυσμού χωρίςασφάλιση, μέσα στο χρόνο που πέρασε ηΚυβέρνηση επιχείρησε ανατροπές πουοδηγούν σε διαχειριστικές πρακτικές άρ-νησης του βασικού ανθρώπινου δικαιώ-ματος. Η περίφημη κάλυψη των ανα-σφάλιστων, τα λεγόμενα «εισιτήρια – vo-ucher- υγείας» για ανασφάλιστους εργα-ζόμενους, η πρακτική εφαρμογής ενός«βασικού πακέτου ελάχιστης προστα-

σίας» στη νοσοκομειακή περίθαλψη, πα-ρουσιάζουν πολλαπλά κενά και κατηγο-ριοποιήσεις και αφήνουν εκτός φροντί-δας πολύ κόσμο. Στην πρωτοβάθμια πε-ρίθαλψη διαλύθηκε το ΙΚΑ και «δημι-ουργήθηκε» το ΠΕ∆Υ, ένα δίκτυο «φάν-τασμα» που καταταλαιπωρεί τους ασφα-λισμένους. Για τα νοσοκομεία επιφυλάσ-σεται συνεχής διολίσθηση με συρρί-κνωση των υπηρεσιών. Το πέρασμα σελογικές αγοράς με αξιολόγηση, τιμολό-γηση και γενική οικονομική διαχείρισηαπό ιδιωτικού δικαίου εταιρεία (τηνΕΣΑΝ), η χρέωση στα ασφαλιστικά τα-μεία του συνόλου των οικονομικών απαι-τήσεων της δημόσιας υγείας χωρίς συμ-μετοχή του κρατικού προϋπολογισμού,οδηγεί κατ’ ευθείαν σε μεγάλη επιβά-ρυνση των ασφαλισμένων, και μάλισταόταν αντιμετωπίζουν έκτακτες ανάγκες,όταν ασθενούν.

Αδιάψευστη απόδειξη των κυβερνητι-κών προθέσεων για την υγεία είναι η με-γάλη μείωση του φετινού κοινωνικούπροϋπολογισμού κατά 1,1 δισ. ευρώ καιη έκπτωση ακόμα και από το κατώτερομνημονιακό πλαφόν του 6% του ΑΕΠ γιατην υγεία, αφού ξεπέσαμε στο 5% μεπτωτική τάση. Το πρόγραμμα του ΣΥ-ΡΙΖΑ προβλέπει καθολική, ισότιμη πρό-σβαση στις υπηρεσίες δημόσιας παροχήςφροντίδας υγείας για όλους χωρίς εξαι-ρέσεις και δωρεάν φαρμακευτική περί-θαλψη σε ανασφάλιστους ανέργους χρό-νιους πάσχοντες, με μεγάλη μείωση καιπροοπτική εξάλειψης της δαπάνης σταφάρμακα, για όλους.

Στην Αρκαδία – και την περιφέρειαΠελοποννήσου – στο πρόβλημα διαχεί-ρισης των απορριμμάτων υπάρχειανάγκη άμεσης παρέμβασης. Ποια είναιτοποθέτηση των δυνάμεων μας σε αυτότο τόσο κρίσιμο για το περιβάλλον καιτην υγεία των πολιτών ζήτημα;

Πολλές πόλεις της Πελοποννήσου –και η Τρίπολη – έχουν μείνει χωρίς δυ-νατότητα αποκομιδής των απορριμμά-

των τους και σωρεύουν σκουπίδια στουςδρόμους και τις γειτονιές. Σήμερα, γιανα καταλάβετε τα απορρίμματα της Τρί-πολης μεταφέρονται στη Φυλή. Τα πρό-βλημα χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση.Η περιφέρεια επιχειρεί να πραγματώσειένα φαραωνικό σχέδιο Σ∆ΙΤ με εργοστά-σια επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμ-μάτων χωρίς διαλογή στην πηγή. Οδη-γούμαστε έτσι σε μεγάλο όγκο απορριμ-μάτων άρα και σε μεγάλη αύξηση τωνδημοτικών τελών. Η πρόβλεψη για «εγ-γυημένη ποσότητα απορριμμάτων» κατάτη διάρκεια της σύμβασης που ξεπερνάτα 25 χρόνια, είναι καταστροφική καιεκτός ευρωπαϊκών οδηγιών.

Πιστεύουμε ότι η εναλλακτική διαχεί-ριση με διαλογή στην πηγή, ανακύ-κλωση, κομποστοποίηση, επαναχρησι-μοποίηση και μικρών δημοτικών ή δια-δημοτικών ΧΥΤΥ με διαχείριση σε το-πικό επίπεδο, αποτελεί τη μοναδικήλύση για την επίλυση ενός τόσο σημαν-τικού προβλήματος.

Ποια άλλα σοβαρά προβλήματα αντι-μετωπίζετε στη Περιφέρεια;

Η διοίκηση της Περιφέρειας Πελο-ποννήσου επιχειρεί να φτιάξει μια νη-σίδα νεοφιλελεύθερου υποδείγματος.Θυμηθείτε τις παρεμβάσεις του Φούχτελκαι τις εξαγγελίες για δημιουργία «ειδι-κής οικονομικής ζώνης» με καθεστώς ει-δικών εργασιακών σχέσεων «δουλείας».Η Αρκαδία αποτελεί ένα χαρακτηριστικόυπόδειγμα της μνημονιακής πολιτικής,αφού ο κ. Τατούλης υιοθέτησε όλες τιςπροτάσεις των Γερμανών συμβούλων.Προσπαθούμε να παρέμβουμε προγραμ-ματικά και νομίζω ότι θα βοηθήσουν ιδι-αίτερα οι εργασίες της περιφερειακήςσυνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ στις 14 του∆εκέμβρη. Στόχος μας, η παραγωγικήανασυγκρότηση στον πρωτογενή τομέα(γεωργία, κτηνοτροφία) και τον τουρι-σμό.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΡΚΑ∆ΙΑΣ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα διαψεύσειτις ελπίδες της κοινωνίας

Συζητάμε με τον βουλευτή Αρκαδίαςτου ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Ζαχαριάγια τις πολιτικές εξελίξεις,τα προβλήματα που αντιμετωπίζειο κλάδος της υγείας και βέβαια,τα σημαντικά προβλήματαπου αντιμετωπίζει η περιοχή του.

Αισιοδοξία στις επαναληπτικές εκλογέςΚαισαριανής - Μάνδρας Ειδυλλίας

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 1111∆ΙΕΘΝΗ

ΙΤΑΛΙΑ:Νικήτρια η αποχήΣτις περιφερειακές εκλογές στην Ιταλίαδύο ήταν οι νικητές, το ∆ημοκρατικόΚόμμα και η αποχή. σελ. 12

ΣΥΝΟ∆ΟΣ ΤΟΥ ΟΠΕΚ:Η τιμή του πετρελαίου σε ελεύθερη πτώσηΟι 12 πετρελαιοπαραγωγές χώρεςσυμφώνησαν να αυξήσουντα έσοδά τους. σελ. 14ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

ΗΤυνησία γύρισε σελίδα. Γιαπρώτη φορά ο λαός ψήφισετην περασμένη Κυριακή για την

εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Σ’ένα τοπίο, όμως, κοινωνικής κρίσηςκαι απογοήτευσης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα το αν-τιισλαμικό κόμμα Nidda Tounes μευποψήφιο τον 87ετή Καντ Εσσεμπί με39,46% ήρθε πρώτο. ∆εύτερος ήρθε οαπερχόμενος, μεταβατικός, πρόεδροςΜονσέφ Μαρτζούκι, υποψήφιος τουφιλο-ισλαμικού Κόμματος του Κογ-κρέσου για τη ∆ημοκρατία (CPR) με33,43%. Στο δεύτερο γύρο, στο τέλος∆εκεμβρίου θα βρεθούν αντιμέτωποι.

Η έκπληξη των εκλογών ήταν το πο-σοστό του υποψήφιου του αριστερούΛαϊκού Μετώπου με τον Χάμα Χαμαμίπου συγκέντρωσε το 7,82% και κατέ-κτησε την τρίτη θέση. Η Αριστερά κα-θίσταται, έτσι ένας αναμφισβήτητοςπαράγοντας στην Τυνησία, σύμφωναμε αναλυτές.

Τέλος, να αναφέρουμε και δύο άλ-λους υποψήφιους που πέρασαν το 5%τον ισλαμοεθνικιστή Χάσμι Χάμπτι,ιδιοκτήτη καναλιού που εδρεύει στοΛονδίνο (5,7%) και του δισεκατομμυ-ριούχου, πάτρωνα ποδοσφαιρικήςομάδας, Σλιμ Ριαχί. Συνολικά, οι υπο-ψήφιοι ήταν 27, ανάμεσά τους και μιαγυναίκα, η οποία όμως δεν είχε καμίατύχη.

Ανέλπιστο αποτέλεσμαγια τον Μαρτζούκι

Το αποτέλεσμα του απερχόμενουπροέδρου Μ. Μαρτζούκι ήταν μη ανα-μενόμενο. Ο απολογισμός του είναιφτωχός. Η οικονομική και κοινωνικήζωή της χώρας είναι απογοητευτική. Ηανεργία, που χτυπάει κυρίως τουςνέους, έχει φτάσει 17%. Οι τιμές τωναγαθών-υπηρεσιών ανεβαίνουν. Έτσι,δεν είναι καθόλου τυχαίο που η δημο-τικότητά του, παραμονές του πρώτουγύρου, είχε πέσει στο 5%.

Κατέκτησε, όμως, τη δεύτερη θέσηέχοντας τη στήριξη (χωρίς εμφανήσυμφωνία) του μεγάλου ισλαμικούκόμματος Ennahdha, που κινητοποί-ησε υπέρ του τον εκλογικό του μηχανι-σμό. Έτσι, ο ηγέτης του Ράσεντ Γκα-νούσι ήθελε να στείλει ένα μήνυμα ότιοι ισλαμιστές θα παραμείνουν στο πο-λίτικό παιχνίδι, με σημαντικό λόγοστις εξελίξεις.

Το Ennahdha μετά την ήττα του στιςβουλευτικές εκλογές του περασμένουΟκτώβρη στις οποίες εξέλεξε 69 βου-λευτές έναντι των 86 του κόμματοςNidaa Tunes, ήταν υποχρεωμένο να συ-νεργαστεί και με άλλες δυνάμεις. Στηφάση αυτή επέλεξε να στηρίξει τοναπερχόμενο πρόεδρο, που βγήκε απο-δυναμωμένος από της κοινοβουλευτι-κές εκλογές διασώζοντας μόνο 4 απότους 20 βουλευτές.

Στο δεύτερο γύρο για να νικήσει οΚαντ Εσσεμπί θα πρέπει να πάρει τουςψήφους της αριστεράς και των μικρό-τερων λαϊκών κομμάτων και κυρίως

τους νέους που απείχαν από τηνκάλπη. Πως θα πείσει, όμως; Η πρό-σφατη νίκη του, βέβαια, του κόμματόςτου στις βουλευτικές εκλογές δημι-ούργησε ευνοϊκό κλίμα. Βαραίνει όμωςαρνητικά το παρελθόν του που είχε ση-μαντικές θέσεις στο καθεστώς ΜπενΑλί.

Μετά την παραίτησή του ο Εσσεμπίίδρυσε κόμμα συσπειρώνοντας απόαριστερούς συνδικαλιστές μέχρι συν-τηρητικά στοιχεία. Ο ίδιος υποστηρίζειπως είναι οπαδός της κοινωνικής με-ταρρύθμισης και του κοσμικού κρά-τους. Θεωρεί τον εαυτό του κληρονόμοτου προέδρου της ανεξαρτησίας τηςΤυνησίας Μπουργκίμπα. Τάσσεται

υπέρ της «επιστροφής του κράτουςστην οικονομία», δηλαδή μιας παρεμ-βατικής οικονομικής πολιτικής.

Ο αντίπαλός του, όμως, που αντιτάχ-θηκε στο καθεστώς του Μπεν Αλί,κάνει λόγο για επιστροφή στο παρελ-θόν. Από την άλλη, ο Μονσέφ Μαρ-τζούκι κατηγορείται ότι η συνεργασίατου με τους ισλαμιστές μπορεί να στα-θεί η αφορμή να κυλήσει η χώρα προςτον ισλαμισμό.

Επίκαιρο το μήνυματης επανάστασης

Το Λαϊκό Μέτωπο πρόβαλε την

ανάγκη για «κοινό μέτωπο κατά τουθρησκευτικού εξτρεμισμού και την επι-στροφή στο παρελθόν» χωρίς, ωστόσο,να έχει πάρει θέση ποιον θα ψηφίσειστο β’ γύρο. Το αποτέλεσμα το καθιστάρυθμιστή στα δύο ρεύματα, τον κοινω-νικό φιλελευθερισμό και τους ισλαμι-στές. Οι δεύτεροι κατηγορούν του κομ-μουνιστές για αθεϊστές, άρα θα πρέπεινα τους κρατά κανείς σε απόσταση.

Ο υποψήφιός του, όμως, πέτυχε –καισ’ αυτό συμφωνούν σχεδόν όλοι– νασπάσει το φράγμα σιωπής να έρθει σεάμεση επαφή και όχι μόνο από το βήμαμε τους εργαζόμενους, τα μεσαίαστρώματα, τους επιστήμονες, τουςκαλλιτέχνες και τους νέους. Επικέν-τρωσε τη συζήτηση στα κοινωνικάπροβλήματα, τονίζοντας ότι το μήνυματης επανάστασης του 2010-2011 είναιόσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο.

Μ. Κοβάνης

ΚΟΣΜΟΥΗ ΤΥΝΗΣΙΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΕΛΙ∆Α;

Μια ιστορική εκλογήΛαϊκό Μέτωπο η έκπληξη των εκλογών “Στο δεύτερο γύρο για

να νικήσει ο ΚαντΕσσεμπί θα πρέπει ναπάρει τους ψήφουςτης αριστεράς καιτων μικρότερωνλαϊκών κομμάτων καικυρίως τους νέουςπου απείχαν από τηνκάλπη.

Το δη μο κρα τι κόστρα τό πε δο πα ρα μέ νειδι χα σμέ νο. Το ΛαϊκόΜέ τω πο τι α κρι βώςπρο τεί νει;

Πράγ μα τι το πο λι τι κότο πίο πα ρα μέ νει πο λυ -δια σπα σμέ νο. Οι πο λι τι -

κοί και κοι νω νι κοί α γώ νες, ό μως, συ νε -χί ζο νται σε έ να κλί μα βα ρύ, ό που ελ λο -χεύουν πολ λοί κίν δυ νοι για την Τυ νη -σία. Οι α ντι δρα στι κές δυ νά μεις ορ γα -νώ νο νται σε διά φο ρα ε πί πε δα, στο πο- λι τι κό με το ισ λα μι κό κόμ μα Ennahdha,και με τις τρο μο κρα τι κές ο μά δες πουχρη μα το δο τού νται α πό τους πε τρο μο -νάρ χες του Κόλ που, με στό χο την α κύ -ρω ση των ό ποιων ε πι τυ χιών της Τυ νη -σια κής Επα νά στα σης. Συγ χρό νως οι δυ-

νά μεις του πα λιού κα θε στώ τος ε πι χει -ρούν να εκ με ταλ λευ τούν την α πο τυ χίατης κυ βερ νη τι κής τρόι κας, στην ο ποίακυ ρίαρ χη δύ να μη εί ναι το Ennahda, τοο ποίο κέρ δι σε τις ε κλο γές της 11ηςΝο εμ βρίου του 2011 για την α νά δει ξητης Εθνι κής Συ νταγ μα τι κής Σύ ντα ξης.Σή με ρα πα ρα τη ρού με τις κι νή σεις τωναν θρώ πων του πα λιού κα θε στώ τος τουΜπεν Αλί οι ο ποίοι ε πι χει ρούν να ε πι -στρέ ψουν, να α να κυ κλω θούν μέ σω τωνε κλο γών στην πο λι τι κή ζωή.

Εκ των πραγ μά των, ο λαός της Τυ νη -σίας α ντι με τω πί ζει δύο κιν δύ νους: αυ -τόν που εκ προ σω πούν οι πιο σκο τει νέςθρη σκευ τι κές δυ νά μεις, αλ λά και αυ τόντης ε πι στρο φής του πα λιού κα θε στώ -τος, με το φά ντα σμα της δι κτα το ρίας.Το Λαϊκό Μέ τω πο (ΛΜ) α ντι μέ τω πο μεαυ τή την κα τά στα ση κα θό ρι σε τον στό -χο της ε νό τη τας των ε πα να στα τι κών,προο δευ τι κών, δη μο κρα τι κών δυ νά -μεων, ε πι διώ κο ντας να φέ ρει στην ε πι -και ρό τη τα τα προ βλή μα τα που ο δή γη -σαν στην ε πα νά στα ση, δη λα δή τουςστό χους για μια αυ θε ντι κή ε ναλ λα κτι -κή πο λι τι κή για την Τυ νη σία.

Πώς μπο ρεί να α πο τε λέ σει έ να α ντί -βα ρο η τυ νη σια κή α ρι στε ρά στον ισ λα -μι σμό που έ χει ρι ζώ σει στο κοι νω νι κόσώ μα της χώ ρας;

Η Τυ νη σία, σε α ντί θε ση με τις άλ λεςα ρα βι κές χώ ρες, α ντι στέ κε ται στην ά -νο δο των δυ νά μεων –και το λέ με μεσα φή νεια– του θρη σκευ τι κού φα σι -

σμού. Το ΛΜ παί ζει ση μα ντι κό ρό λοστην α ντί στα ση με τις λαϊκές κι νη το -ποιή σεις. Γι’ αυ τό το λαϊκό κί νη μα έ γι -νε στό χος τρο μο κρα τι κών ε νερ γειών.∆ύο η γε τι κές προ σω πι κό τη τες του ΛΜδο λο φο νή θη κα ν: ο Τσό κρι Μπε λάι ντστις 6 Φε βρουα ρίου το 2013 και ο Μο- χά με ντ Μπραχ μί στις 25 Ιου λίου. Πα ρ’ό λα αυ τά συ νέ χι σε να α ντι στέ κε ται. Ηστρα τη γι κή του, της συ σπεί ρω σης καικι νη το ποίη σης ό λων των κοι νω νι κώνκαι πο λι τι κών δυ νά μεων που α ντι στέ -κο νται στην ά νο δο των φα σι στι κώνθρη σκευ τι κών δυ νά μεων, εί χε α πο τε -λέ σμα τα. Στους α γώ νες μας αυ τούςβρε θή κα με με τις άλ λες πο λι τι κές δυ- νά μεις και οι κο δο μή σα με το Μέ τω ποτης Εθνι κής Σω τη ρίας στο ο ποίο συμ- με τέ χουν δυ νά μεις α πό την α ρι στε ράμέ χρι τους φι λε λεύ θε ρους δη μο κρά -τες. Έτσι μα ταιώ σα με τα σχέ δια για έ νασύ νταγ μα θε ο κρα τι κού χα ρα κτή ρα, ό -πως ε πι θυ μού σαν οι ισ λα μι στές. Επέ- βα λαν την ψή φι ση ε νός δη μο κρα τι κούσυ ντάγ μα τος. Οδή γη σαν την κυ βέρ νη σηπου πλειο ψη φού σαν οι ισ λα μι στές,στην πα ραί τη ση την ο ποία δια δέ χθη κεκυ βέρ νη ση ε θνι κής ε νό τη τας. Εμείς, α -σφα λώς, δεν εί χα με αυ τα πά τες για τηδή θεν ου δε τε ρό τη τα της κυ βέρ νη σηςαυ τής, ή ταν μια κυ βέρ νη ση της δε ξιάς,προσ δε μέ νη στους ι μπε ρια λι στι κούςκύ κλους.

* O Χα μά Χα μα μί εί ναι υ πο ψή φιος τουΛαϊκού Με τώ που. Η συ νέ ντευ ξη δη μο -σιεύ τη κε στην «Ου μα νι τέ».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΤΟΥ ΧΑΜΑ ΧΑΜΑΜΙ

Μέτωπο κατάτου θρησκευτικούεξτρεμισμούκαι επιστροφήστο παρελθόν

1122 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Πως είναι η κατάσταση στην Ενωμένη Αριστεράμετά την απόφαση του Κάγιο Λάρα να μην είναι ξανάυποψήφιος για τη θέση του επικεφαλής;

Η κατάσταση είναι φυσιολογική. Το σύνολο τωνμελών της Ενωμένης Αριστεράς δείχνει ευγνωμοσύνηπρος τον Κάγιο Λάρα για την προσφορά του και σέβε-ται απόλυτα την απόφασή του, που αποτελεί και έναμήνυμα για να συνεχίσουμε με συνέπεια στο δρόμο τουαγώνα. Υπάρχει μεγάλη εκτίμηση και αγάπη για τοπρόσωπό του, κάτι το οποίο βλέπουμε να εκφράζεταιμε παρατεταμένα χειροκροτήματα στις εκδηλώσειςπου γίνονται αυτές τις μέρες.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ενω-μένη Αριστερά παραμένει στάσιμη. Που το αποδίδειςαυτό και πώς νομίζεις ότι μπορεί να ανατραπεί;

Το πολιτικό τοπίο στην Ισπανία έχει αλλάξει τουςτελευταίους μήνες. Αν μέχρι την περασμένη άνοιξη ηεκλογική προοπτική της Ενωμένης Αριστεράς ήταν σεγραμμή προώθησης και σταθεροποίησης, μετά την εμ-φάνιση του Ποδέμος η τάση αυτή έχει αντιστραφεί.Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρέασαν αυτήντην αντιστροφή, συμπεριλαμβανομένου και του γεγο-

νότος ότι πολλοί μας έχουν τοποθετήσει ανάμεσα σταδύο μεγάλα κόμματα που στελέχη τους εμπλέκονταιστα σκάνδαλα διαφθοράς. Παράλληλα, αρκετοί μαςχρεώνουν μια πολιτική πρακτική που είναι πολύ δειλάανοιχτή στις νέες μορφές λαϊκής συμμετοχής και αυτόέχει ως αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα της κοινωνίαςπου ριζοσπαστικοποιήθηκαν μέσα από τις κινητοποι-ήσεις των τελευταίων χρόνων, να αναγνωρίζουν τονεαυτό τους περισσότερο μέσα στο Ποδέμος. Για να αλ-λάξουμε αυτήν την τάση έχουμε αναλάβει αποφασι-στική δράση για την ενίσχυση της εσωτερικής δημο-κρατίας και της συμμετοχής των μελών μας μέσωανοιχτών διαδικασιών στη βάση. Επίσης, προσπα-θούμε να ενισχύσουμε την εξωστρέφειά μας με πα-ρεμβάσεις σε διάφορες κινηματικές δράσεις, ακολου-θώντας την πολιτική της σύνθεσης που είναι το με-γάλο στοίχημα για εμάς εδώ και χρόνια. Μέρος αυτήςτης στρατηγικής είναι και η ανανέωση στην ηγεσία, μετην ανάδειξη νεότερων στελεχών στο υψηλότερο επί-πεδο της εκπροσώπησης.

Ο δικομματισμός στην Ισπανία φαίνεται ότι καταρ-ρέει. Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα πράγματα;

Πράγματι, ο δικομματισμός βρίσκεται στο χαμηλό-τερο ιστορικό ποσοστό του. ∆εν πάει πολύς καιρός

Την περασμένη Κυριακή, 23.11, κλή-θηκαν να ψηφίσουν για τις περιφε-ρειακές εκλογές οι ιταλοί πολίτεςδύο περιφερειών, της Εμίλια Ρομά-νια και της Καλαβρίας. Στις κάλπεςπροσήλθε στην Εμίλια Ρομάνια το37% και στην Καλαβρία το 44%. Το∆ημοκρατικό Κόμμα κέρδισε τιςεκλογές και ο Ρέντσι εξέφρασε τηνικανοποίησή του γι’ αυτό που απο-καλεί «καθαρή νίκη». Μάλιστα καυ-χήθηκε ότι τα κόμματα που στηρί-ζουν την απεργία (που έχει προκη-ρυχθεί για την 12η ∆εκεμβρίου)«έχουν ποσοστά τηλεφωνικού υπε-ραστικού προθέματος». Όμως, στηνπραγματικότητα, οι νικητές τωνεκλογών ήταν δύο, το ∆.Κ. και ηαποχή, με τη δεύτερη να αμαυρώνειτη νίκη του πρώτου. Οι εκλεγμένοιπεριφερειάρχες είναι στην ΕμίλιαΡομάνια ο Στέφανο Μπονατσίνι καιτην Καλαβρία ο Μάριο Ολιβιέρο.

Μόνο 4 πολίτες στους 10 προσήλ-θαν στις κάλπες, ενώ στην Εμί-λια Ρομάνια δεύτερο κόμμα έρ-

χεται η Λέγκα του Βορρά, με 20%, ξε-περνώντας κατά πολύ τη Φόρτσα Ιτάλια(8%) και το Κίνημα 5 Αστέρων (13%).

Ανησυχητικό είναι το μήνυμα που έρ-χεται από το αποτέλεσμα της Λέγκαςτου Βορρά, η οποία, ενώ φαινόταν ναχάνει συναίνεση, ανακτά ποσοστά, χάρηστην πολιτική του νέου γραμματέα,Ματέο Σαλβίνι, που επιχειρεί να ενώσειτη δεξιά, μιμούμενος τις τακτικές τουΕθνικού Μετώπου της Γαλλίας και προ-ωθώντας ξενοφοβικές, ρατσιστικές καιαντιευρωπαϊκές απόψεις. Ο Ματέο Ρέν-τσι δεν θα έπρεπε να προβαίνει σε τόσο

θριαμβευτικές δηλώσεις, τη στιγμή πουο Ματέο Σαλβίνι λέει: «Είμαστε η πραγ-ματική εναλλακτική λύση απέναντι στο∆ημοκρατικό Κόμμα. Ο Ρέντσι θα πρέ-πει να ανησυχεί. Ερχόμαστε». Ο Σαλβίνιισχυρίζεται ότι θα οργώσει την Ιταλία,με στόχο να φθάσει το 51% και ότι θαεπιστρέψει στην Εμίλια Ρομάνια, για ναμιλήσει με το 60% των ψηφοφόρων πουέμεινε σπίτι την ημέρα των εκλογών.

Πύρρεια νίκητου ∆ημοκρατικού Κόμματος

Στην Εμίλια Ρομάνια, πάλαι ποτέ προ-πύργιο του Ιταλικού ΚομμουνιστικούΚόμματος, με 88% προσέλευση στιςεκλογές στο παρελθόν, το μέγεθος τηςαποχής είναι πραγματικά εντυπωσιακό.∆ηλώνει απλά αδιαφορία ή πρόκειταιγια αποδοκιμασία της κυβερνητικής πο-λιτικής; Αξίζει τον κόπο να αναρωτηθείκανείς πώς έφθασε σ’ αυτό το σημείο η

πλέον πολιτικοποιημένη περιοχή τηςΙταλίας, με σημαντική συμμετοχή στηναντίσταση ενάντια στο φασισμό, όπου οκάθε πολίτης λάμβανε ενεργό μέροςστα κοινά και είχε καθημερινή ενασχό-ληση με τα θέματα του δήμου του, όπουσε κάθε γωνιά, σε κάθε καφενείο, σεκάθε κατάστημα, υπήρχαν φλογερέςπολιτικές συζητήσεις, όπου οι δημοτι-κοί άρχοντες ήταν πραγματικά σαν ταψάρια μέσα στο νερό ανάμεσα στουςπολίτες. Προφανώς κάποιοι πίστεψανότι το Κομμουνιστικό Κόμμα, που τοακολουθούσε η συντριπτική πλειοψη-φία των κατοίκων της Εμίλια Ρομάνια,εάν θα άλλαζε όνομα και πολιτικές,πρώτα ως ∆ημοκρατικό Κόμμα της Αρι-στεράς, μετά ως ∆ημοκράτες της Αρι-στεράς, και τέλος ως ∆ημοκρατικόΚόμμα, με σκάνδαλα και με τοπικά στε-λέχη μακριά από την παράδοση της συ-νεργασίας και συνδιαμόρφωσης πολιτι-κής με την τοπική κοινωνία, θα εξακο-

λουθούσε να εκφράζει αυτόματα τουςπολίτες, οι οποίοι θα το ψήφιζαν εφ’όρου ζωής.

Η πύρρεια νίκη του ∆.Κ., με 700 χι-λιάδες ψήφους λιγότερες από τις ψή-φους των ευρωεκλογών, ανησυχεί τηνεσωκομματική αντιπολίτευση του κόμ-ματος. Ο Στέφανο Φασίνα, από την αρι-στερή πτέρυγα του ∆.Κ., θεωρεί δραμα-τικό το γεγονός της αποχής και ισχυρί-ζεται ότι το κόμμα πρέπει να δει κατά-ματα την πραγματικότητα και να αλλά-ξει πορεία, γιατί αυτοί που απείχανείναι οι ίδιοι που ψήφισαν το ∆.Κ. στιςευρωεκλογές, αλλά τώρα δεν συμμερί-ζονται τις επιθέσεις του κόμματος ενάν-τια στον κόσμο της εργασίας.

Αναμφίβολα, οι αντεργατικές πολιτι-κές και ο ανοιχτός πόλεμος της κυβέρ-νησης Ρέντσι με τα συνδικάτα έπαιξεσημαντικό ρόλο στο βαρύ πλήγμα πουυπέστη λόγω της αποχής.

«Θέλω σχέδιο»

Ο τοπικός γραμματέας της FIOM, ηγε-τικά στελέχη του συνδικάτου UIL καικάποια στελέχη του συνδικάτου CISLκάλεσαν τα μέλη τους να μην ψηφί-σουν.

«Κάντε μια έκπληξη στον Ρέντσι. Μηνψηφίζετε τον Μπονατσίνι», έγραψε πριντις εκλογές στο Facebook ο ΜπρούνοΠαπινιάνι, γραμματέας της FIOM στηνΕμίλια Ρομάνια.

Και συνέχισε: «Παραλήρημα παντο-

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΣΕ ΕΛΛΑ∆Α ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ

Καταλύτηςτων εξελίξεωνγια την Ευρώπη

Συνέντευξη με τον βουλευτήτης Ενωμένης Αριστεράςστην Ισπανία, Ρικάρντο Σίξτο

Οι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα και την Ισπανία μπορούν ναγίνουν ο καταλύτης των εξελίξεων στην Ευρώπη, λέει στην «Εποχή» οΡικάρντο Σίξτο, βουλευτής της Ενωμένης Αριστεράς στην Βαλένθια, πουσυνδυάζει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με την κινηματική δράση(συμμετοχή στον Στόλο της Ελευθερίας στην Γάζα, στο κίνημα κατά τωνεξώσεων, κλπ).

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ IΤΑΛΙΑ

Νικήτρια η αποχήΣτις 12 ∆εκέμβρη, οι ιταλοί εργαζόμενοι θα δώσουναπάντηση με γενική απεργία

∆εξιά, ο γ.γ. της FIOM, ΜαουρίτσιοΛαντίνι και αριστερά, ο ΜπρούνοΠαπινιάνι, γραμματέας της FIOM στηνΕμίλια Ρομάνια.

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 1133∆ΙΕΘΝΗ

Του Νίκου Σερβετά

«Είναι εκπληκτικό ότι γίνονται σεμινάρια σεαστυνομικούς για το πώς θα εξουδετερώνουντο σκύλο, χωρίς να τον σκοτώσουν, όταν προ-σπαθούν να εισβάλουν σε μια μονοκατοικία προ-κειμένου να συλλάβουν έναν ύποπτο, ενώ δενδίδεται το ίδιο βάρος για το πώς θα εξουδετε-ρώσουν τον ύποπτο χωρίς να τον σκοτώσουν. Οιφιλοζωικές οργανώσεις στις ΗΠΑ και πολύ πε-ρισσότερο οι οργανώσεις για «αυτοάμυνα» και«φίλων των όπλων», είναι καλύτερα οργανωμέ-νες και έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη από τιςανθρωπιστικές, οι οποίες συνήθως είναι συκο-φαντημένες και η κοινή γνώμη έχει συνηθίσεινα τις βλέπει ως ξένες προς την αμερικανικήκοινωνία» γράφει σε σχόλιο του αναφορικά μετα γεγονότα στο Φέργκουσον φοιτητής, αναγνώ-στης της εφημερίδας «The Boston Globe».

HΒοστώνη, βέβαια, αν και βρίσκεται στηνίδια χώρα, ελάχιστες ομοιότητες έχει με τοΦέργκουσον. Η μία ανήκει στις «πόλεις των

παραλιών» στην «Αμερική που εξάγεται», στην επι-τυχημένη Αμερική της ευημερίας, όπου προστα-τεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκεί όπου είναισημαντικός ο ρόλος του πολίτη στην ανάπτυξη του«έθνους». Η άλλη ανήκει στην περίφημη ραχοκο-καλιά των ΗΠΑ, απ’ όπου σπάνια προβάλει μία δυ-ναμική προσωπικότητα, στις πόλεις που μαθαί-νουμε είτε μέσα από την «περιθωριακή λογοτεχνία»είτε από γεγονότα όπως αυτό με την αναίτια, ενψυχρώ δολοφονία μαύρου νεαρού από αστυνομικό,πρώην μισθοφόρο στρατιώτη που είχε υπηρετήσειστο Αφγανιστάν, ο οποίος δικάστηκε για την πράξητου από δικαστήριο ενόρκων και αθωώθηκε.

Αντιγράφω από την Εφημερίδα των Συντακτών:«Κι ενώ η κατακραυγή εξαπλώνεται πια απ’ άκρη σ’άκρη των ΗΠΑ, με κινητοποιήσεις πολιτών από τηΝέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον μέχρι το Λος Αν-τζελες, το Σιάτλ και τη Βαλτιμόρη, ο «πρωταγωνι-στής» της υπόθεσης συνεχίζει να κρύβεται μαζί μετην αγαπημένη, και σύζυγό του πια, επίσης αστυ-φύλακα από το τοπικό αστυνομικό τμήμα, τηνοποία παντρεύτηκε κρυφά τον περασμένο μήνα.Έχοντας ήδη συγκεντρώσει «δωρεές» μέσω διαδι-κτύου ύψους 500.000 δολαρίων -επισήμως για τανομικά του έξοδα- ετοιμάζεται τώρα για μπαράζ συ-νεντεύξεων σε μεγάλα αμερικανικά δίκτυα. Ξεκί-νησε ήδη από το ABC, όπου δήλωσε ανερυθρίασταότι έχει καθαρή συνείδηση και λυπάται μεν για ό,τισυνέβη, αλλά δεν θα έπραττε τίποτα διαφορετικόαφού έκανε απλά τη δουλειά του».

Η δουλειά του

Στο σημείο αυτό βρίσκεται το κλειδί της λειτουρ-γίας ενός ολόκληρου συστήματος: η δουλειά του. Ηδουλειά του κάθε υπαλλήλου του συστήματος πουδεν είναι να προστατεύει το νόμο και την τάξη έτσιόπως τα ορίζουν οι αξίες της ζωής και της συνύ-παρξης των ανθρώπων, αλλά να προστατεύει το ίδιοτο σύστημα απ’ ό,τι μπορεί να το βλάψει και ναεξουδετερώνει κάθε θεωρητικά ύποπτη κίνηση πρινκαν αυτή εκδηλωθεί. Ένα σύστημα που πρώταέμαθε τον υπάλληλο του να αγαπά τα όπλα, μετά να

εκδηλώνεται με βία, τον έστειλε στο Αφγανιστάνγια να το υπηρετήσει και κατόπιν στις συνοικίες τηςπόλης του για να επιβάλει την τάξη, εξασφαλίζον-τας του, παράλληλα, μέσα από τους μηχανισμούςτου, και όσο του είναι τυφλά υπάκουος, την ατιμω-ρησία. Το σκηνικό το έχουμε δει πολλές φορές, κα-ταγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στο έργο «Σικάγο»-των Φρεντ Εμπ και Μπομπ Φόσι- και επιβεβαιώνε-ται με τα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα περίεράνου για τις δικαστικές δαπάνες και συνεντεύ-ξεως σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα. Το ανθρώπινοπρόσωπο του θύτη, με κίνημα υπέρ του που συγ-κέντρωσε μισό εκατομμύριο δολάρια, ενώ το κίνημαυπέρ του θύματος προβαίνει σε εμπρησμούς, λεη-λασίες, ταράσσει την έννομη τάξη.

Αποκλείσεις

∆ύο μόλις μέρες πριν από την έκδοση της αθωω-τικής απόφασης του δικαστηρίου, για τον αστυνο-μικό, πολίτης αυτού του «έθνους», σε άλλη πόλη,θεώρησε ύποπτο ένα παιδί που Σάββατο απόγευμαέπαιζε σε παιδική χαρά, μιμούμενο με το ψεύτικοπιστόλι του τις κινήσεις του τηλεοπτικού του ήρωα.Κάλεσε την αστυνομία και οι άνδρες του περιπολι-κού που έφθασε, πριν καν εξακριβώσουν τι συμβαί-νει, πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα δωδεκάχρονοπαιδί το οποίο παίζοντας, προσπαθούσε να τους μι-μηθεί. Γι’ αυτό το θέμα είχαμε λιγότερες αντιδρά-σεις, κι όσες υπήρχαν δεν έγιναν γνωστές καθώς οικαταναλωτές ειδήσεων είχαν κορεστεί από τα γεγο-νότα στο Φέργκουσον.

Όταν την επόμενη φορά διαβάσουμε ή ακούσουμεότι κάποιος «παρανοϊκός στις ΗΠΑ επιτέθηκε μεαυτόματο όπλο και σκότωσε 10 άτομα σε σούπερμάρκετ» ή «οπλισμένος σχιζοφρενής μπήκε σε σχο-λείο και πυροβόλησε τα παιδιά» να ξέρουμε ότι οιπαρανοϊκοί και οι σχιζοφρενείς δεν είναι παρά πε-ριπτώσεις απόκλεισης από το σύστημα, ενώ τα θύ-ματα στο σούπερ μάρκετ και το σχολείο αποτελούντις συνυπολογισμένες παράλληλες απώλειες, οιοποίες δεν πειράζει να υπάρχουν όσο κινούνταιμέσα στα επίσης συνυπολογισμένα στατιστικά όρια.

από τότε που τα δύο μεγάλα κόμματα αντιπροσώπευανπερίπου το 80% με 90% των ψήφων και σήμερα βρί-σκονται πλέον στο 50%. Ένα νέο σενάριο, που δεναποκλείει ούτε διάφορα άλλα σενάρια ούτε μυστικέςσυμφωνίες, είναι η δημιουργία ενός «μεγάλου συνα-σπισμού», όπως στη Γερμανία. Είναι κάτι που θα προ-σπαθήσουμε να εμποδίσουμε.

Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλη κοινωνική ανάγκηγια αλλαγή. Κατά τη γνώμη σου, θα μπορούσε να προ-κύψει αυτή χωρίς τη συνεργασία του Ποδέμος με τηνΕνωμένη Αριστερά και τη ∆ημοκρατική Αριστερά τηςΚαταλονίας;

Το Ποδέμος γίνεται ο ρυθμιστής των εξελίξεων καιως μια ισχυρή πολιτική δύναμη φαίνεται ότι δεν χρει-άζεται κάτι τέτοιο. Το βλέπω πολύ δύσκολο στο άμεσομέλλον. Επίσης, η ∆ημοκρατική Αριστερά της Κατα-λονίας αποτελεί μια σημαντική δύναμη στην περιοχή.Θεωρώ, όμως, ότι βρισκόμαστε σε μια ιστορικήστιγμή, μπροστά μας υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία καιθα συμβάλλουμε για να μην πάει χαμένη.

Οι ευχάριστες εξελίξεις που όλοι περιμένουμε στηνΙσπανία, σε συνδυασμό με την επικειμένη κυβερνητικήαλλαγή στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πώς πιστεύεις ότιθα επηρεάσουν τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης;

Οι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας και τηςΙσπανίας, το πρώτο που μπορούν είναι να αποτελέ-σουν ένα σημαντικό παράδειγμα για τους λαούς τηςΕυρώπης. Σε κάθε περίπτωση, η άνοδος στις κυβερ-νήσεις της Ελλάδας και της Ισπανίας αριστερών πολι-τικών δυνάμεων, που αμφισβητούν τον τρόπο που έχειοικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και αντιστέκονταιστις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλουν οιΣυντηρητικοί και οι Σοσιαλδημοκράτες, εκτιμώ ότι θαείναι ο καταλύτης των εξελίξεων για την Ευρώπη.

Το σύστημα πρώτα έμαθε τονυπάλληλό του να αγαπά ταόπλα, μετά να εκδηλώνεται μεβία, τον έστειλε στο Αφγανι-στάν για να το υπηρετήσει καικατόπιν στις συνοικίες τηςπόλης του για να επιβάλει τηντάξη, εξασφαλίζοντας του, πα-ράλληλα, μέσα από τους μηχα-νισμούς του, την ατιμωρησία.

“

ΗΠΑ

Νόμιμος φόνος,παράνομες αντιδράσεις

δυναμίας… Αυτά τα άτομα είναι επικίν-δυνα».

Σήμερα, η άποψη των συνδικαλιστώνστην Ιταλία θεωρείται η πιο αξιόπιστη.Ο Μαουρίτσιο Λαντίνι, αμέσως μετά τηνανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δή-λωσε ότι «αυτοί που δεν ψηφίζουν θέ-λουν να στείλουν ένα μήνυμα».

Ο Μπρούνο Παπινιάνι, σε συνέντευξήτου στη «Repubblica», ισχυρίζεται ότι«κάποιος που εξελέγη με το 49% του37% των ψηφοφόρων δεν έχει καθαρήεντολή και οι εκλογές πρέπει να επανα-ληφθούν σε ένα χρόνο». Στην ερώτησηαν ο Λαντίνι θα μπορέσει να οικοδομή-σει την αριστερά που χρειάζεται ηχώρα, ο Παπινιάνι απαντά ότι «ο Λαν-τίνι είναι πολύτιμος για το συνδικάτο.Εξάλλου, πρέπει να σταματήσουμε ναβάζουμε τα πρόσωπα μπροστά από τοσχέδιο. Εγώ θέλω ένα σχέδιο».

∆εν χωράει αμφιβολία ότι οι νεοφιλε-λεύθερες διακηρύξεις του Ρέντσι ενάν-τια στους εργαζομένους και ενάντια σταδικαιώματά τους απαντήθηκαν με τηναποχή. Στις 12 ∆εκέμβρη οι ιταλοί ερ-γαζόμενοι θα δώσουν άλλη μια απάν-τηση με τη γενική απεργία σε ένα ∆η-μοκρατικό Κόμμα, που πιστεύει ότιμπορεί να καταφέρει πλήγματα στονκόσμο της εργασίας με μεγαλύτερη επι-τυχία από τη δεξιά.

Όμως, το σχέδιο πραγματικά επείγει.Το πολιτικό κενό που φάνηκε ότι υπάρ-χει, πρέπει το ταχύτερο να αναπληρω-θεί από την αριστερά. Η ακροδεξιά πα-ραμονεύει και οργανώνει ήδη το δικότης σχέδιο.

Τόνια Τσίτσοβιτς

Σήμερα, η άποψη των συνδικαλι-στών στην Ιταλία θεωρείται η πιοαξιόπιστη. Ο Μαουρίτσιο Λαντίνι,αμέσως μετά την ανακοίνωσητων αποτελεσμάτων, δήλωσε ότι“αυτοί που δεν ψηφίζουν θέλουννα στείλουν ένα μήνυμα”.

“

1144 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

www.facebook.com/mallof-shame

Το Mallτης ντρο πής

Με με γά λη ε πι τυ χία ο λο -κλη ρώ θη καν χτες έ ξω α -

πό το νέο Mall στο Βε ρο λί νο, οιπεν θή με ρες δια δη λώ σεις αλ -λη λεγ γύης στους α πλή ρω τουςαλ λο δα πούς ερ γά τες που το έ -φτια ξαν. Το Mall ξε κί νη σε ναλει τουρ γεί τον Σε πτέμ βριο καιέ χει γί νει το σύμ βο λο της εκ -με τάλ λευ σης ε κα το ντά δωνμε τα να στών α πό την Ρου μα νίακαι την Βουλ γα ρία, α φού ο υ -περ γο λά βος που εί χε α να λά βειτην κα τα σκευή του ε ξα γνί στη -κε, με α πο τέ λε σμα οι ερ γα ζό -με νοι να εί ναι α πλή ρω τοι καισυγ χρό νως ά στε γοι, α φούδιώ χτη καν και α πό τα τρο χό -σπι τα που στε γά ζο νταν.

www.uadh.org

Ενά ντιαστην κρα τι κήκα τα στο λή

Ξε κί νη σαν οι προ ε τοι μα -σίες α κτι βι στών και ορ -

γα νώ σεων στην Αργε ντι νή γιατην πρώ τη συ νέ λευ ση σε ε θνι -κό ε πί πε δο του κι νή μα τος ε νά -ντια στην κρα τι κή κα τα στο λήκαι την α τι μω ρη σία της α στυ -νο μίας, που θα γί νει το σαβ βα -το κύ ρια κο στο Μπουέ νος Άι -ρες. Αφορ μή εί ναι το γε γο νόςό τι σε μια πε ρίο δο που με γά λατμή μα τα της κοι νω νίας πε ρι -θω ριο ποιού νται α πό την κυ -ρίαρ χη πο λι τι κή, η κυ βέρ νη σητης Κρι στί να Φερ νά ντες προ -σπα θεί να ποι νι κο ποιή σει τηφτώ χεια, και στο ό νο μα της«α σφά λειας» ε ντεί νει τις ε πι -θέ σεις ε να ντίον ό σων α ντι στέ -κο νται και διεκ δι κούν.

www.csoalamorada.word-press.com

Παίρ νου μετις κα τα θέ σεις,τώ ρα

Χι λιά δες άν θρω ποι έ -χουν υ πο γρά ψει στην εκ -

στρα τεία ε νά ντια στην BancoSantander, που έ χει ως στό χονα α πο σύ ρουν οι κα τα θέ τες τιςκα τα θέ σεις τους α πό την τρά -πε ζα. Η πρω το βου λία ξε κί νη σεπριν λί γες μέ ρες ε πει δή η Ban-co Santander εί ναι υ πεύ θυ νηγια το 14% του συ νό λου των ε -ξώ σεων στην Ισπα νία, ε νώ ση -μα ντι κό ρό λο στην φε τι νή αύ -ξη ση των κερ δών της κα τά32% ο φεί λε ται και στις συμ βά -σεις που έ χει υ πο γρά ψει με ι -σπα νι κά δη μό σια πα νε πι στή μιαγια την δα νειο δό τη ση των φοι -τη τών.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

ΣΥΝΟ∆ΟΣ ΤΟΥ ΟΠΕΚ

Η τιμή του πετρελαίουσε ελεύθερη πτώσηΟι 12 πετρελαιοπαραγωγές χώρες συμφώνησαννα αυξήσουν τα έσοδά τους

Από τα τέλη Ιουνίου, όταν η τιμήτου πετρελαίου Brent είχε φτάσειστα 115 δολάρια το βαρέλι, οι

τιμές μειώθηκαν περίπου κατά 30% φτά-νοντας στα 80 δολάρια. Η τιμή βρέθηκεστο χαμηλότερο επίπεδο από τον Σε-πτέμβριο του 2010 και κινούμενη πτω-τικά ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγματων 80 δολαρίων, όταν οι χώρες τουΟΠΕΚ (οργανισμός εξαγωγών πετρελαι-οπαραγωγών χωρών) έδειξαν απροθυμίαγια μείωση της προσφοράς.

Αιτίες μείωσης της τιμής

Οι βασικότερες αιτίες για τη μείωσητων τιμών του αργού πετρελαίου είναι:α) Η αύξηση της παραγωγής από τιςΗΠΑ, κυρίως λόγω της εξόρυξης σχι-στολιθικού πετρελαίου. Αυτή τη στιγμήείναι η πρώτη πετρελαιοπαραγωγόςχώρα, προσπερνώντας τη Ρωσία και τηΣαουδική Αραβία. β) Η αύξηση της εξό-ρυξης από τη Λιβύη και το Ιράκ, λόγωτων αυξημένων αναγκών χρηματοδότη-σης των εμφύλιων συρράξεων. γ) Η πα-ράνομη πώληση πετρελαίου από τουςτζιχαντιστές προς τις γειτονικές χώρες,όπως η Τουρκία και η Ιορδανία, σε τιμέςπολύ χαμηλότερες από τις διεθνείς καιδ) Η μείωση της ζήτησης πετρελαίουλόγω της ύφεσης στην Ευρώπη και τηςμείωσης των ρυθμών ανάπτυξης τηςΚίνας. Επίσης, η ζήτηση μειώθηκε λόγωτης αύξησης της χρήσης του πιο φιλικούπρος το περιβάλλον φυσικού αερίου σεπολλούς τομείς της οικονομίας, όπως ηπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και οιμεταφορές.

Ο ΟΠΕΚ αποτελείται από 12 πετρελαι-οπαραγωγούς χώρες και παράγει περί-που το 40% της παγκόσμιας εξόρυξης. Ορόλος του, τα τελευταία χρόνια, διαρκώςμειώνεται και δεν μπορεί να αντιμετωπί-σει ή να ρυθμίσει δύσκολες καταστάσεις,όπως η σημερινή, χωρίς τη συμμετοχήχωρών που δεν είναι μέλη, όπως οι ΗΠΑ,η Ρωσία, η Νορβηγία και το Μεξικό.

Η αύξηση της προσφοράς, αν δεν πε-ριοριστεί, σε συνδυασμό με την ταυτό-χρονη μείωση της ζήτησης μπορεί να

οδηγήσουν σε περαιτέρω μείωση τηςτιμής. Το υπουργείο ενέργειας των ΗΠΑδεν αποκλείει η τιμή του πετρελαίου ναπέσει στο άμεσο μέλλον μέχρι τα 50 δο-λάρια το βαρέλι, κάτι που θα καθιστούσεζημιογόνα την εξόρυξη σχιστολιθικούπετρελαίου. Ο υπεύθυνος της διεύθυν-σης στατιστικής του υπουργείου, ΆνταμΣεμίνσκι, όπως αναφέρει το Bloomberg,δήλωσε ότι σύμφωνα με τους περισσότε-ρους αναλυτές η τιμή του βαρελιού θακατέβει περί τα μέσα του 2015 στα 62 δο-λάρια και συμπλήρωσε ότι η αύξηση τηςεξόρυξης σχιστολιθικού πετρελαίου στιςΗΠΑ, που συνεχίζεται παρά τη μείωσητων τιμών, θα σταματήσει αν η τιμήπέσει στα 60 δολάρια το βαρέλι. Σύμ-φωνα με τους ειδικούς με την υδραυλικήρηγμάτωση του σχιστόλιθου οι ποσότη-τες αντλήσιμου πετρελαίου μειώνονταιδραματικά κάθε δύο περίπου χρόνια καιχρειάζονται συνεχείς γεωτρήσεις, κάτιπου αυξάνει δραματικά το κόστος, για ναδιατηρηθεί η εξόρυξη στα ίδια επίπεδα.

Συνεχείς διαβουλεύσεις

Από τις αρχές της εβδομάδας οι δια-βουλεύσεις μεταξύ χωρών του ΟΠΕΚ καιάλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών έδι-ναν και έπαιρναν. Στη Βιέννη συναντή-θηκαν κεκλεισμένων των θυρών αντι-προσωπείες της Ρωσίας, της ΣαουδικήςΑραβίας, της Βενεζουέλας και του Μεξι-κού, χωρίς να προβούν σε κοινή ανακοί-νωση. Οι αντιπρόσωποι των τεσσάρωνχωρών συνεννοήθηκαν ότι θα παρακο-λουθούν στενά τις εξελίξεις και θα ξα-νασυναντηθούν σε τρεις μήνες, αν υπάρ-ξει ανάγκη. Ο εκπρόσωπος της Βενε-ζουέλας, Ραφαέλ Ραμίρες, δήλωσε ότι ηχώρα του θεωρεί πως θα πρέπει να αυ-ξηθούν οι διεθνείς τιμές. Αντιπροσω-πείες από το Ιράκ και τη Λιβύη συναντή-θηκαν στο Ριάντ με τον βασιλιά της Σα-ουδικής Αραβίας Αμπντάλλα. Ο υπουρ-γός Εξωτερικών του Ιράν συναντήθηκεμε τους ομολόγους του από τα ΑραβικάΕμιράτα, το Κουβέιτ και το Κατάρ και μετον υπουργό Ενέργειας της Ρωσίας και

τον υπουργό Πετρελαίου της ΣαουδικήςΑραβίας. Σύμφωνα με ανεπίσημες πλη-ροφορίες ο ιρανός υπουργός Εξωτερι-κών πρότεινε στον σαουδάραβα υπουργόΠετρελαίου να γίνει μείωση από τιςχώρες του ΟΠΕΚ κατά 1 εκατομμύριοβαρέλια ημερησίως. Κατά τις συναντή-σεις που πραγματοποιήθηκαν δενυπήρξε συμφωνία για μείωση των ποσο-στώσεων και φάνηκε ότι οι χώρες πουπροτείνουν κάτι τέτοιο αποτελούν μει-οψηφία στον ΟΠΕΚ.

Οι αποφάσεις της συνόδου

Στη σύνοδο των χωρών του ΟΠΕΚαποφασίστηκε, όπως αναμενόταν, να μημειωθεί η εξόρυξη πετρελαίου και η τιμήτου να προσδιορίζεται από την προ-σφορά και τη ζήτηση. Αποφασιστικόρόλο σ’ αυτή την απόφαση διαδραμάτι-σαν οι χώρες του Περσικού κόλπου καικυρίως η Σαουδική Αραβία, με εξαίρεσητο Ιράν, το οποίο μαζί με την Βενεζουέλαπροσπάθησαν αλλά δεν μπόρεσαν ναπείσουν τα υπόλοιπα μέλη για μείωσητης εξόρυξης και αύξηση της τιμής. Αμέ-σως μετά την απόφαση, οι τιμές έπεσανπάνω από 5%.

Η απόφαση είναι φανερό ότι θα επι-δράσει καταλυτικά στην περαιτέρω μεί-ωση της τιμής του «μαύρου χρυσού»,γιατί οι 12 χώρες καλύπτουν το 40% τηςπαγκόσμιας παραγωγής με 30 εκατομ-μύρια βαρέλια ημερησίως. Την Πέμπτη,μετά την έναρξη των συναλλαγών στοχρηματιστήριο του Λονδίνου και λίγοπριν αρχίσει η σύνοδος του ΟΠΕΚ, λόγωτης περιρρέουσας ατμόσφαιρας, η τιμήτου βαρελιού του πετρελαίου WTI έπεσεστα 72,7 δολάρια και η τιμή του βαρε-λιού του πετρελαίου Brent στα 76,49 δο-λάρια. Στη σύνοδο του πετρελαϊκού καρ-τέλ αποφασίστηκε η διατήρηση της προ-σφοράς στα σημερινά επίπεδα. Η αντι-προσωπεία της Σαουδικής Αραβίας, ανκαι είχε τη δυνατότητα και την τεχνολο-γία για μείωση της εξόρυξης, προτίμησενα προτείνει τη διατήρηση των σημερι-νών ποσοστώσεων γιατί με τη μειωμένητιμή σκοπεύει να βρει νέους αγοραστές.Επίσης, πλήττεται κατ’ αυτό τον τρόπο ηΡωσία που έχει υψηλό κόστος εξόρυξηςκαι μεταφοράς πετρελαίου.

Οι τιμές αυτές του πετρελαίου ίσωςαποτελέσουν μια ανάσα για τη χειμαζό-μενη από παρατεταμένη κρίση διεθνή οι-κονομία, λόγω της μείωσης του ενεργει-ακού κόστους. Το όφελος θα είναι αναμ-φισβήτητα μεγαλύτερο για τις χώρες πουεισάγουν πετρέλαιο. Οι σημερινές ποσο-στώσεις στην εξόρυξη αργού πετρελαίουαπό τις χώρες του ΟΠΕΚ, ύψους 300εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως, δια-τηρούν την ισχύ τους μέχρι την επόμενησύνοδο που θα γίνει στις 5 Ιουνίου 2015.Ειδικοί αναλυτές επισημαίνουν, ότι η σύ-νοδος αποτέλεσε την αρχή του τέλουςτου καρτέλ, λόγω έλλειψης ενιαίας αντί-ληψης και λόγω αδυναμίας να ρυθμίσειτην τιμή του πετρελαίου, αφού θα ρυθμί-ζεται πλέον από την αγορά.

Μιχάλης Ρένεσης

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 1155∆ΙΕΘΝΗ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Ζαλισμένοι από τη «σκληρότητα»της τρόικας, που δεν είναι τίποταάλλο από την απλή απαίτηση από

τη μεριά της να τηρηθούν τα συμφωνη-θέντα με τις πιστές της ως τώρα κυ-βερνήσεις κάποιοι «αναλυτές» ξέχασαννα σχολιάσουν αυτή την εβδομάδα ότι οΒόλφγκανγκ Σόιμπλε επανέφερε προςσυζήτηση ένα από τα αγαπημένα του θέ-ματα: «Ο επίτροπος Οικονομικών Υπο-θέσεων της ΕΕ θα έπρεπε να διαθέτειένα δικαίωμα να ασκεί βέτο επί τωνεθνικών προϋπολογισμών, οι οποίοι πα-ραβιάζουν τα ευρωπαϊκά κριτήρια στα-θερότητας», υποστήριξε σε συνέντευξήτου στο περιοδικό Focus ο γερμανόςυπουργός των Οικονομικών, ιδέα πουέχει κατ’ επανάληψη προπαγανδίσει καιη οποία έχει προκαλέσει έντονες αντι-δράσεις σε αρκετές ευρωπαϊκές πρω-τεύουσες.

Εμμονή στις δεσμεύσεις

Μάλιστα ο κ. Σόιμπλε έδειξε να διακα-τέχεται από μεγάλη βιασύνη για το θέμα,λέγοντας ότι θα μπορούσε να απασχολή-

σει τη σύνοδο κορυφής στα τέλη του∆εκεμβρίου, έτσι ώστε με τον τρόποαυτό να στείλει η ΕΕ «ένα ισχυρό μήνυμαότι θέλουμε πραγματικά να τηρήσουμετις κοινές μας δεσμεύσεις». Η εμμονήστις δεσμεύσεις είναι το «ισχυρό χαρτί»της Γερμανίας στις συζητήσεις, που῾῾αφορούν τα δημοσιονομικά ελλείμματατόσο της Γαλλίας όσο και της Ιταλίας,αλλά και στην ελληνική υπόθεση, όπωςφάνηκε και στο Παρίσι από όπου η ελλη-νική αντιπροσωπεία επέστρεψε σανβρεγμένη γάτα.

«Να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα» και«να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση» είναι ημόνιμη επωδός του Βερολίνου, κάθεφορά που κάποιος έλληνας δημοσιογρά-φος προσπαθεί να εκμαιεύσει από κά-ποιον εκπρόσωπο της γερμανικής κυ-βέρνησης μια δήλωση, που να εμπεριέ-χει έστω ψήγματα κατανόησης για τηχώρα μας.

Αυτό που έχει φανεί από καιρό, είναιότι στο επιτελείο της κυρίας Μέρκελέχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότικανείς εχέφρων άνθρωπος δεν θα στοι-χημάτιζε αυτή την στιγμή ούτε έναευρώ στην μακροημέρευση της κυβέρ-νησης Σαμαρά. Στην Αθήνα, προφανώς,

έχουν πάρει το μήνυμα, αλλά κάποιοι αρ-νούνται να το πιστέψουν. Υπάρχουν πάν-τως και ενδείξεις ότι κάποιοι εισηγούν-ται να ετοιμαστεί από τώρα το σενάριοτης «γερμανικής ευθύνης» για τη στιγμή,που η κυβέρνηση θα πέσει κάνοντας καισαματά. Άσχετα αν το «οι Γερμανοί τονφάγανε τον Σαμαρά» θα μπορούσε βέ-βαια να χαρακτηριστεί και ως το πιο ευ-φάνταστο πολιτικό ανέκδοτο.

Πατέντες για μπάλωμα

Στη γερμανική κυβέρνηση ενημερώ-θηκαν από τους δανειστές μας και για ταόσα συνέβησαν στο Παρίσι, όπου από τημια εμφανίστηκε μια τροϊκανή ομάδα«διαβασμένη και με πολυσέλιδα σχέδιαγια μια σειρά από ζητήματα» (ασφαλι-στικό, φορολογικό, μισθολογικό) και,από την άλλη, είχες την ελληνική αντι-προσωπεία, που ενδιαφερόταν μόνο γιαένα πρόσκαιρο επικοινωνιακό αποτέλε-σμα και είχε να προτείνει απλά «πατέν-τες» για να μπαλώσει κάποιες τρύπες.Αυτό ουσιαστικά διευκόλυνε έμμεσα τονΒόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είναι ουπέρμαχος της ιδέας παράτασης του(μνημονιακού) προγράμματος για έναεξάμηνο και αρνείται να μπει σε οποι-αδήποτε άλλη συζήτηση πρινολοκληρωθεί η αξιολόγηση.Άλλωστε, με την παράτασητου υπάρχοντος προγράμμα-τος, όπως εκτιμά το Βερο-λίνο θα μετατεθεί γιαμετά τις ελληνικέςεκλογές το ενδεχό-μενο της όποιας επα-ναδιαπραγμάτευσης

με την Ελλάδα, είτε για το θέμα της βιω-σιμότητας του χρέους, είτε για οποιοδή-ποτε άλλο ζήτημα.

Έτσι και αλλιώς η γερμανική πλευράέχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ησημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν δια-θέτει ούτε τη θέληση, ούτε την κοινω-νική στήριξη για να προωθήσει τιςόποιες απαιτούμενες «μεταρρυθμίσεις»και για αυτό εμφανίζεται μονίμως να αυ-τοσχεδιάζει και να προσπαθεί απλά νακερδίσει χρόνο παραμονής της στηνεξουσία. Κάτι που έχει εκνευρίσει συχνάκαι την ίδια την κυρία Μέρκελ.

Αν συνυπολογιστούν οι πιθανές πολι-τικές και οικονομικές θύελλες, που θαμπορούσαν να εκδηλωθούν ανά πάσαστιγμή σε πολύ μεγαλύτερες χώρες τουΝότου και οι οποίες θα απαιτήσουν πάλιικανότητες «διαχείρισης κρίσεων», είναιπροφανές ότι στο Βερολίνο αυτή τηστιγμή δεν αποτελεί προτεραιότητάτους η πολιτική διάσωση του διδύμου«Σαμαρά-Βενιζέλου»και των εναλλασ-σόμενων παρα-τρεχάμενώντους.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Όλες οι εξουσίεςστα χέρια του Σόιμπλε

Της Ελισάβετ Πετρίδου

Οριστική συμφωνία δεν επιτεύχθηκε, ωστόσοόλες οι πλευρές δηλώνουν «ευχαριστημένεςαπό την προσπάθειά τους». Οι συμμετέχοντες

στις συνομιλίες μεταξύ Ιράν και Κίνας, Γαλλίας, Γερ-μανίας, Ρωσίας, Βρετανίας και ΗΠΑ (P5+1 ήE3/EU+3), στον 10ο γύρο συνομιλιών στην Βιέννηπου έληξαν την ∆ευτέρα, δεσμεύτηκαν σε «εντατικέςδιπλωματικές διαπραγματεύσεις με στόχο την επί-τευξη ολοκληρωμένης λύσης», σύμφωνα με το κοινόανακοινωθέν της εκπροσώπου εξωτερικής πολιτικήςτης ΕΕ, Κάθριν Άστον και του ιρανού υπουργού Εξω-τερικών Μοχαμάντ Ζαβάντ Ζαρίφ. Οι διαπραγματεύ-σεις θα συνεχιστούν τον ∆εκέμβριο, ενώ τέθηκε νέοχρονοδιάγραμμα, για το τέλος Ιουνίου.

∆ιαπραγματεύσεις και ψηφίσματα

Οι καθυστερήσεις και η γενική εικόνα κάνουν εμ-φανή την προσπάθεια της ∆ύσης (με επικεφαλής τις

ΗΠΑ) να εμπλακεί στα δικαιώματα μιας χώρας, τουΙράν στην προκειμένη περίπτωση, με τη μέθοδο τηςκινδυνολογίας και της «υπεράσπισης» των ανθρωπί-νων δικαιωμάτων. Πριν την παύση των διαπραγμα-τεύσεων, «η δήθεν αντι-ισλαμική συμμαχία τωνΗΠΑ» όπως την αποκάλεσε ο πνευματικός ηγέτηςΑλί Χαμενεΐ, διέδιδε «πληροφορίες» ότι το Ιράν έριξεπυρομαχικά στις δυνάμεις του ISIS στο Ιράκ. Στηνπραγματικότητα, «εκ παραδρομής» όπως είχαν δη-λώσει, ρίψεις πολεμοφοδίων στους τζιχαντιστές έγι-ναν από αεροπλάνα των ΗΠΑ τον Οκτώβριο.

Ο Καναδάς, πλειοδοτώντας σε υποκρισία, κατέ-θεσε ψήφισμα στον ΟΗΕ σχετικά με την «ανησυχη-τικά υψηλή συχνότητα και την αύξηση των θανατι-κών ποινών στο Ιράν», το οποίο υπερψηφίστηκε μιαεβδομάδα πριν λήξουν οι συνομιλίες στην Βιέννη.

Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Γουόλ-τερ Στάινμερ, ο οποίος εξέφρασε ενστάσεις για τη μησυμμετοχή χωρών της Μέσης Ανατολής στις δια-πραγματεύσεις, εξέθεσε ακόμα μια παράμετρο τωνδυτικών προθέσεων, δηλαδή το δικαίωμα ανάμιξηςΙσραήλ και Σαουδικής Αραβίας.

Αχρείαστο, αφού μετά από πιέσεις του ισραηλινούπρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, το αμερικα-νικό Κογκρέσο ζήτησε νέες κυρώσεις μέχρι τον Ιού-λιο. Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις Χαμενεΐ ότι: «Οιιρανοί αγαπούν τον αγώνα των αντι-σιωνιστών. Τοέθνος και η κυβέρνηση μοιράζονται την άποψήτους», «Οι παλαιστίνιοι αδελφοί στην Γάζα και στην∆υτική Όχθη έχουν δικαίωμα να διαθέτουν εξοπλι-σμό για την άμυνά τους», αλλά και ότι, «ΗΠΑ και Ευ-ρώπη δεν θα γονατίσουν το Ιράν».

Όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης του Ιράν, υπερα-μύνθηκαν του δικαιώματος στη χρήση πυρηνικής τε-χνολογίας όπως άλλες χώρες, περιλαμβανομένου τουΙσραήλ, χωρίς βεβαίως να υφίστανται κυρώσεις.Όπως επανέλαβε ο Ζαρίφ: «Τα πυρηνικά όπλα είναιεναντίον των πεποιθήσεων και την θρησκευτικής πί-στης μας» και «Οι πιέσεις που ασκούνται μέσω των

κυρώσεων, εναντίον του δικαιώματός μας, είναι πα-ράνομες».

Στο, παράλληλο, «μέτωπο» της αγοράς πετρελαίου,Ιράν και Βενεζουέλα, δύο στοχοποιημένες από τη∆ύση χώρες, υφίστανται μεγαλύτερο πλήγμα από ταυπόλοιπα μέλη του ΟΠΕΚ λόγω της πτώσης στιςτιμές του αργού πετρελαίου -30% από τον περασμένοΙούνιο- σε μεγάλο βαθμό λόγω της υπερπαραγωγήςαπό την Σαουδική Αραβία. Το πλεόνασμα πολλα-πλασιάζουν οι αντλήσεις σχιστολιθικού αερίου απότις ΗΠΑ. Τα μη-μέλη του ΟΠΕΚ (Ρωσία, Νορβηγία,Μεξικό) αρνήθηκαν μείωση της παραγωγής, το ίδιοόμως έκαναν και τα μέλη στις διαπραγματεύσεις τηςΠέμπτης, πάλι στην Βιέννη, σύμφωνα με το Bloom-berg.

Προσπάθειες αποτροπής του Αχμαντινετζάντ

Στο εσωτερικό του Ιράν, οι οπαδοί των μεταρρυθ-μίσεων και του προέδρου Ρουχανί, προσπαθούν μεκάθε τρόπο να αποτρέψουν την επάνοδο του πρώηνπροέδρου Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ ως υποψηφίουγια την επόμενη ιρανική εθνοσυνέλευση (Majlis) καινα ελαχιστοποιήσουν την επιρροή των συντηρητικώνμέχρι τις εκλογές του Μαρτίου 2016. ῾῾῾῾῾῾῾῾

Για την ώρα, δεν πλήττουν τον ίδιο αλλά κοντινούςσυνεργάτες του. Απαγγέλθηκαν κατηγορίες στονπρώην πρώτο αντιπρόεδρο Μοχαμάντ Ρεζά Ραχίμι,για μεταφορά μεγάλων ποσών δολαρίων ΗΠΑ, απότην Εθνική Ασφαλιστική Εταιρία, σε λογαριασμούςσυμφερόντων του. Ο πολυεκατομμυριούχος Μπάμ-πακ Ζενζανί φέρεται να έχει αποκομίσει τεράστιακέρδη επί προεδρίας Αχμαντινετζάντ και να οφείλει2,7 δισ. -σύμφωνα με τον υπουργό Πετρελαίων-, ενώζητήθηκαν έρευνες για πιθανές καταχρήσεις δεκά-δων δισ. δολαρίων στα κεφάλαια που προορίζοντανγια κατασκευή κατοικιών για οικογένειες με χαμηλάεισοδήματα.

ΙΡΑΝ-∆ΥΣΗ

Συνομιλίεςκαι «διπλωματικά» μαχαιρώματα

1188 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Την Τρίτη, 25/11, οριστικοποιήθηκε ηπαραχώρηση της διαχείρισης των 14περιφερειακών αεροδρομίων στηνΚοινοπραξία Fraport AG - SLENTELLtd - Κοπελούζος με αντίτιμο 1.234δισ. ευρώ και 22,9 εκατ. ευρώ ετήσιοεγγυημένο καταβλητέο μίσθωμα,αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με τονπληθωρισμό έναντι 40 χρόνων. Ουπουργός Οικονομικών Γ. Χαρδούβε-λης, άλλωστε, ένα από τα κεντρικάεπιχειρήματα που χρησιμοποίησε γιανα πειστούν οι εταίροι για την «πρό-οδο» της ελληνικής οικονομίας ήτανκαι η πώληση των αεροδρομίων, ενώκαι σε συνέντευξη που έδωσε στοντηλεοπτικό σταθμό CNBC, ανέφερεότι «υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατα λιμάνια, τα αεροδρόμια και άλλεςεπιχειρήσεις».

Αντίθετα, για «εξαιρετικά αρνητικήεξέλιξη για τις προοπτικές ανά-πτυξης της ελληνικής οικονο-

μίας» κάνει λόγο σε γραπτή δήλωσή τουο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθά-κης. «Η πώληση της δημόσιας αυτήςυποδομής προσβάλλει ευθέως το δημό-σιο συμφέρον, τόνισε, εκτιμώντας πως ησύμβαση θα προβλέπει το «διπλασιασμότης τιμής του εισιτηρίου, αυξάνοντας τοκόστος μετακίνησης για τους Έλληνεςπολίτες αλλά και πλήττοντας την αντα-γωνιστικότητα του ελληνικού τουριστι-κού προϊόντος». Σημειώνει πως «τα πε-ριφερειακά αεροδρόμια είναι στην πλει-οψηφία τους κερδοφόρα και σε θέση νααποζημιώνουν όσα από αυτά είναι ελ-λειμματικά». Η κυβερνητική εκπρόσω-πος Σοφία Βούλτεψη, βέβαια, ανακά-λυψε ότι «η ψήφος εμπιστοσύνης τωνξένων επενδυτών στην Ελλάδα προκαλείαλλεργία στον ΣΥΡΙΖΑ». Η εξαγορά τωναεροδρομίων της χώρας από τη γερμανι-κών συμφερόντων εταιρεία, επαναφέρειτην πολιτική «αποικιοποίησης» των με-γάλων δυνάμεων έναντι των φτωχώνχωρών. Το ενδιαφέρον της γερμανικήςεταιρείας οφείλεται στην προσπάθειαπου καταβάλει η γερμανική οικονομία ναδιευρύνει τον οικονομικό της χώρο προςτον Νότο. Με αυτήν την εξέλιξη, όμως,πέρα από το μονοπώλιο σε αεροπορικέςεταιρείες, θα έχουμε και το μονοπώλιοστη διαχείριση των αεροδρομίων.

Η εναέρια κυκλοφορία σε ιδιώτες

Εντωμεταξύ, οι πολιτικές και κοινωνι-κές αντιδράσεις αυξάνουν. Η «ΚοινήΠρωτοβουλία ενάντια στην ιδιωτικοποί-ηση των περιφερειακών αεροδρομίων»πραγματοποίησε το προηγούμενο Σάβ-βατο μαζικές κινητοποιήσεις ενάντιαστο αδικαιολόγητο και άκρως επιζήμιογια την ελληνική οικονομία ξεπούληματων αερολιμένων. Την ίδια μέρα, η Πρω-τοβουλία αλλά και φορείς της ΤοπικήςΑυτοδιοίκησης, παραγωγικοί φορείς,σωματεία, Ενώσεις, Επιμελητήρια, Εργα-τικά Κέντρα, κινηματικές συλλογικότη-τες και οι βουλευτές, συντονισμένα ένω-σαν τη φωνή τους, αντιδρώντας στο ξε-πούλημα. Σε λίγες μέρες, η επιτροπή δι-κηγόρων και συνταγματολόγων που συμ-μετέχει στην Πρωτοβουλία, θα ανακοι-νώσει δημόσια τις ενέργειές της.

Το αεροπορικό μοντέλο που σχεδιάζε-ται από τη συγκυβέρνηση, και σταδιακά,υλοποιείται έχει στόχο να περάσει η δια-χείριση της εναέριας κυκλοφορίας σεχέρια ιδιωτών εκτοπίζοντας πλήρως τοδημόσιο. Η ιδιωτικοποίησή τους βέβαιαδεν αποτελεί μνημονιακή υποχρέωσητης χώρας.

Η πώληση των 14 περιφερειακών αε-ροδρομίων εντάσσεται σε μια διαχρονικήπολιτική (Νόμοι 3913/2011, 4146/2013),με σκοπό να σπάσει το ενιαίο της διαχεί-ρισης των αεροδρομίων. Αποφασίστηκε,κατά τα πρότυπα άλλων ιδιωτικοποι-ήσεων (∆ΕΗ, Αγροτική Τράπεζα), να δια-χωριστούν και ορισμένα, τα πιο προσο-δοφόρα, να περάσουν στο ΤΑΙΠΕ∆ καινα ξεπουληθούν άμεσα. Τα υπόλοιπα ναενταχθούν στο καθεστώς των ΑνωνύμωνΕταιρειών ∆ιαχείρισης Αερολιμένων. ΣτοΝόμο του 2011 θεσμοθετήθηκε, επι-πλέον, η δημιουργία ειδικής ΑΕ∆Α υπότην επωνυμία Ανώνυμη Εταιρεία ∆ιαχεί-ρισης Περιφερειακών Αεροδρομίων(ΑΕι∆ΠΑ), στην οποία περιλαμβάνονταιόσα αεροδρόμια, παρά την προσπάθειατου ΤΑΙΠΕ∆, δεν βρουν αγοραστή ήακόμα και τα δημοτικά. Η ΑΕι∆ΠΑ, ανκαι καθορίζεται ως εταιρεία που ανήκειστο ελληνικό δημόσιο, λειτουργεί με εν-τελώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Οι συνέπειεςτων ιδιωτικοποιήσεων

Τα αεροδρόμια είναι απολύτως κερδο-φόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις. Ταετήσια έσοδα για το δημόσιο από τη λει-τουργία των 39 συνολικά αεροδρομίωνπου υπάρχουν σήμερα, υπολογίζονται σε350 εκατ. ευρώ από τα οποία περίπου τα155 εκατ. αντιπροσωπεύουν τις εισπρά-ξεις από το «σπατόσημο», 10 εκατ. απότα έσοδα τελών χρήσης του αερολιμένακαι 25 εκατ. από εμπορικές χρήσεις. Τα

έσοδα αυτά προέρχονται συγκεκριμένααπό τα μισθώματα χώρων αερολιμένα, τατέλη χρήσης αεροδρομίων, το τέλος εκ-συγχρονισμού και ανάπτυξης αερολιμέ-νων. Η ιδιωτικοποίηση των 14 πρώτωναεροδρομίων προβλέπεται να δημιουρ-γήσει ετησίως τρύπα 200 εκατ. ευρώ πουθα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογι-σμό. Το δημόσιο από το ξεπούλημαμόλις και μετά βίας θα εισπράξει 15εκατ. ευρώ, ενώ ο ιδιώτης αναμένεται ναεισπράξει 217,5 εκατ. ευρώ. Το τίμημαπου προβλέπεται να καταβάλει ο ιδιώτηςγια την αγορά τους αγγίζει τα 1,2 δισ.,ενώ προβλέπεται οι αγοραστές να πραγ-ματοποιήσουν επενδύσεις 250 - 300εκατ. σε διάστημα πέντε χρόνων.

Είναι σαφές ότι για να γίνει αυτό, χρει-άζεται το κόστος χρήσης των αερολιμέ-νων να επιβαρύνει τους επιβάτες. Σύμ-φωνα με τη Σύμβαση που έγινε γνωστή:ο επιβάτης επιβαρυνόταν έως τώρα με12 εντός Σένγκεν και 22 ευρώ εκτός. Αν-τικαταστάθηκε με ενιαίο τέλος 12 ευρώανά αναχωρούντα επιβάτη, ανεξάρτητααπό χώρα προορισμού. Επιπλέον κάθεεπιβάτης συνεχίζει να επιβαρύνεται με1,50 ευρώ για τις υπηρεσίες ασφαλείας.Το τέλος θα αυξηθεί έως 14,50 ευρώ γιατην περίοδο κατασκευής των έργων εκ-συγχρονισμού των εγκαταστάσεων τωνιδιωτικοποιημένων αεροδρομίων καιστην πορεία θα φτάσει τα 20 ευρώ με ταέξοδα για υπηρεσίες security. Παράλ-ληλα, τα επενδυτικά έργα που έχουν ξε-κινήσει (Χανιά, Θεσσαλονίκη) προβλέ-πεται να συνεχιστούν, χωρίς καμία επι-βάρυνση των ιδιωτών.

Είναι αποκαλυπτική η απάντηση πουέδωσε ο υπουργός Μεταφορών σε ερώ-τηση 15 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σχετικάμε το πώς θα καλύπτεται το λειτουργικόκόστος των αεροδρομίων. Η χρηματοδό-τηση της ΑΕι∆ΠΑ θα προέρχεται από τηνπρόβλεψη ειδικού τέλους που θα κατα-βάλλεται από τους χρήστες των αερολι-μένων, τα έσοδα από την εμπορική εκ-μετάλλευση των εγκαταστάσεων και απότο ποσό που θα προκύψει από τα απο-κρατικοποιημένα αεροδρόμια ή απότους διακινούμενους μέσω αυτών επιβά-τες. Έτσι, ο επιβάτης θα επιβαρυνθείεκτός από το ποσό που αντιστοιχεί σταέξοδα του αερολιμένα που χρησιμοποιεί,και με ένα ακόμα ποσό που θα κατευθύ-νεται στην ΑΕι∆ΠΑ και θα χρησιμοποιεί-ται για τις άγονες γραμμές. Υπό αυτές τιςσυνθήκες, είναι σίγουρο ότι οι εταιρείεςχαμηλού κόστους δεν θα μπορέσουν ναανταπεξέλθουν και θα περιορίσουν ή θασταματήσουν τα δρομολόγια τους.

Έχουμε δυστυχώς παράδειγμα

Η περίπτωση της ιδιωτικής πρωτοβου-λίας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέ-λος μας έχει αποδείξει γιατί δεν χρειάζε-ται να ακολουθήσουμε αυτό το παρά-δειγμα. Εξαιτίας του υψηλού κόστουςχρήσης του, έχει περιοριστεί η κίνηση σεαυτό. Έχει το πιο ακριβό αεροπορικό ει-σιτήριο για εσωτερικούς προορισμούςκαι ενώ αυξάνεται κατά πολύ η κίνησηστα ανταγωνιστικά αεροδρόμια, η ελλη-νική αεροπορική εταιρεία καταργεί ση-μαντικούς διεθνείς προορισμούς. Τέλος,παρατηρείται σημαντική απώλεια κρατι-κών εσόδων, αφού η γερμανική εταιρείαδιαχείρισής του δεν αποδίδει τον ΦΠΑστο κράτος, παρά την έκδοση καταδικα-στικών για αυτήν αποφάσεων.

Η διαχείριση των αεροδρομίων αποτε-λεί ίσως το σημαντικότερο παράγονταγια το σύνολο της λειτουργίας της οικο-νομίας και ειδικά της «τουριστικής βιο-μηχανίας» που περιλαμβάνει ένα μεγάλοεύρος δραστηριοτήτων. Για αυτό τολόγο, η τιμολογιακή πολιτική των αερο-δρομίων πρέπει να έχει γνώμονα τηνανάπτυξη και την αύξηση της κίνησηςπρος όφελος του ελληνικού τουρισμούκαι της εθνικής οικονομία και όχι τοπρόσκαιρο κέρδος ιδιωτών – διαχειρι-στών αεροδρομίων.

Ο αεροπόρος

Το «ξεπούλημα» των αεροδρομίωνεπιβαρύνει τον επιβάτη

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 1199ΕΡΓΑΣΙΑ

«∆εν θα πάρεις σύνταξη ποτέεργαζόμενε και άνεργε»Όλα τα μέτρα που συζητήθηκαν στο τελευταίο ταγκότρόικας και κυβέρνησης στο Παρίσι

Του Νάσου Χατζητσάκου

Αφού «κούρεψαν» τις υφιστάμε-νες, κύριες και επικουρικές, συν-τάξεις έως 40% με 50% με διαδο-

χικές μειώσεις από το 2010 και μετά,αφού αύξησαν από το 2013, μέσα σε μιανύκτα, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησηςστα 67 έτη, αφού νομοθέτησαν την «απο-χώρηση», από το 2015, του Κράτους απότις πάλαι ποτέ δεδομένες υποχρεώσειςτου, αφού συρρίκνωσαν τις παροχές ια-τροφαρμακευτικής περίθαλψης, τώραήρθε η ώρα να δώσουν το τελειωτικόχτύπημα.

Με τη διαφαινόμενη αύξηση των ελά-χιστων, απαιτούμενων ετών ασφάλισηςγια την απόκτηση δικαιώματος συντα-ξιοδότησης στα 21,5 ή –στην καλύτερηπερίπτωση- στα 20 έτη (από 15 πουισχύει), και σε συνδυασμό με την ανερ-γία που -τουλάχιστον μέχρι τα πρώταχρόνια της δεκαετίας του… 2030- θα πα-ραμείνει σε δυσθεώρητα επίπεδα, ουσια-στικά «κλείνουν το δρόμο» προς τη σύν-ταξη σε ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών.«∆εν θα πάρεις σύνταξη ποτέ, εργαζό-μενε και άνεργε» ανέφεραν με στόχο νακαταδείξουν την επερχόμενη κατάστασηειδικευμένοι στα θέμα του Συστήματος∆ημόσιας Ασφάλισης, στο άκουσμα τωνμέτρων που συζητεί η συγκυβέρνηση Ν∆και ΠΑΣΟΚ με την τρόικα, και από τιςπρώτες αναλύσεις φαίνεται ότι έχουναπόλυτο δίκιο.

Εφόσον τα μέτρα, τα οποία στα μέσατης εβδομάδας έγινε γνωστό ότι προτεί-νουν οι δανειστές, πάρουν το «οκ» απότον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και τον αν-τιπρόεδρο της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλοκαι νομοθετηθούν ως έχουν, τότε πολλοίαπό τους σημερινούς εργαζομένους, καιπολλοί περισσότερο από τους ανέργους,δεν θα καταφέρουν ποτέ να συμπληρώ-σουν αυτούς τους σκληρούς όρους καιπροϋποθέσεις συνταξιοδότησης.

Πώς προκύπτει αυτό το συμπέρασμα;Στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του21ου αιώνα, από το ΙΚΑ, για παράδειγμα,ο μέσος όρος των ετών ασφάλισης με ταοποία οι περισσότεροι συνταξιοδοτούν-ταν, ήταν στα 26,6 έτη (με το μέσο όροτης ανεργίας τόσο το υπό εξέταση χρο-νικό διάστημα, όσο και τις δεκαετίες πουακολούθησαν από το 1980 και μετά, ναείναι σε μονοψήφια ποσοστά).

Σήμερα, τα –επίσημα- ποσοστά ανερ-γίας κυμαίνονται μεταξύ 26% και 28%,με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις να κά-νουν λόγο για επαναφορά της απασχό-λησης στην προ του 2010 εποχή, απότο… 2030 και μετά! Αυτό σημαίνει ότιγια μεγάλη μερίδα εργαζομένων καιανέργων, που αναζητούν –και θα εξακο-λουθήσουν για πολλά χρόνια ακόμη- να«βλέπουν» τα ένσημα σαν ένα «όνειροθερινής νυκτός», ο στόχος της απόκτη-σης 20 ή 21,5 ετών ασφάλισης θα παρα-μείνει ανέφικτος. Άρα, ένα μεγάλο πο-σοστό πολιτών οι οποίοι θα βρίσκονταισε ηλικία συνταξιοδότησης 10 και 20χρόνια μετά από σήμερα, δεν θα κατα-φέρουν να πάρουν σύνταξη ακόμη καιεάν έχουν 19 έτη ασφάλισης. Σε αυτή τηνπερίπτωση, θα πρέπει να «κλείσουν» τα67 για να λάβουν την σύνταξη ανασφά-λιστων υπερηλίκων του ΟΓΑ (360 ευρώτο μήνα, σήμερα με δυνατότητα αυξομεί-ωσης ανάλογα με τις δυνατότητες τηςελληνικής οικονομίας) εφόσον, φυσικά,το συνολικό ετήσιο ατομικό φορολογη-τέο εισόδημά τους, δεν υπερβαίνει τα4.320 ευρώ (ή στην περίπτωση εγγάμωνδεν υπερβαίνει τα 8.640 ευρώ).

Ποιοι θα θιγούν άμεσα

Εάν, το μέτρο τεθεί σε καθολική εφαρ-μογή, χωρίς εξαιρέσεις και μεταβατικήπερίοδο, από την 1η Ιανουαρίου του2015 και μετά, τότε δεν θα θιγούν μόνοόσοι συνταξιοδοτηθούν από το 2030 καιμετά, αλλά και όσοι ετοιμάζονται ναολοκληρώσουν τον επαγγελματικό τουςβίο είτε του χρόνου, είτε μέσα στα αμέ-σως επόμενα έτη. Σε αυτές τις κατηγο-ρίες συμπεριλαμβάνονται οι μητέρεςανηλίκων που ήδη έχουν τον απαιτού-μενο χρόνο ασφάλισης αλλά αναμένουννα «πιάσουν» και το ηλικιακό όριο, οιδημόσιο υπάλληλοι και δη όσοι ήδηέχουν συμπληρωμένη εικοσιπενταετία,καθώς και όσοι ασφαλισμένοι υπάγονταιστα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Μπούρλος: Πολλοίδεν θα καταφέρουννα συνταξιοδοτηθούν

«Αν το όριο των ελάχιστων απαιτούμε-νων ετών ασφάλισης για την απόκτηση

δικαιώματος συνταξιοδότησης αυξηθείαπό τα 15 στα 20 έτη, με δεδομένα ταυψηλά ποσοστά ανεργίας θα δημιουργη-θούν σοβαρά προβλήματα για μεγάλεςομάδες πολιτών» τονίζει στην «Εποχή» οειδικευμένος σε θέματα δημόσιας ασφά-λισης δικηγόρος, κ. Γιώργος Μπούρλοςκαι διευκρινίζει: «εάν τελικά εφαρμοστείαυτό το μέτρο, χωρίς μια μεγάλη περίοδοπροσαρμογής και χωρίς το συνδυασμόαναγνώρισης χρόνου ασφάλισης, θαυπάρξουν κατηγορίες ασφαλισμένωνπου δεν θα απολαύσουν ποτέ μια σύν-ταξη, επειδή ακριβώς δεν θα μπορούν να“πιάσουν” τον απαιτούμενο, ελάχιστοχρόνο».

Ποια άλλα δικαιώματαμπαίνουν στη «γκιλοτίνα»

Η αύξηση του ορίου των ελάχιστωναπαιτούμενων ετών ασφάλισης από τα15 στα 20 ή στα 21,5 χρόνια, δεν είναι τομοναδικό μέτρο το οποίο προτείνουν οιτροϊκανοί και η συγκυβέρνηση Ν∆ καιΠΑΣΟΚ εξετάζει... Στο«ταγκό» που προηγήθηκε στοΠαρίσι αυτή την εβδομάδαανάμεσα στις δύο πλευρές,στο τραπέζι των συζητήσεων,μεταξύ άλλων, τέθηκε:

1) Η αναμόρφωση των συν-τελεστών βάσει των οποίωνθα υπολογίζονται οι αναλογι-κές συντάξεις από το 2015(οπότε καθιερώνεται η βα-σική σύνταξη των 360 ευρώκαι η αναλογική με βάση ταέτη ασφάλισης από το 2011και μετά). Στόχος είναι η μεί-ωση των παρεχόμενων από ταταμεία ποσών προς τους δι-καιούχους.

2) Η αλλαγή του ορίου ηλι-κίας χορήγησης του Επιδόμα-τος Κοινωνικής Αλληλεγγύης(ΕΚΑΣ) από τα 65 στα 67 μεπιο σκληρούς εισοδηματι-κούς όρους, ούτως ώστε ναμειωθούν ακόμη περισσότεροοι δικαιούχοι του.

4) Η σταδιακή ένταξη ενόςμικρού τμήματος των υφιστά-μενων επικουρικών εντός τωνκύριων συντάξεων από τα

μέσα του 2015 και3) Η κατάργηση του προνοιακού

ποσού.

Ειδικά το τελευταίο προτεινόμενομέτρο θα έχει σημαντικές επιπτώσειςστις κύριες συντάξεις. Ακόμη και σή-μερα, για παράδειγμα, σε έναν ασφαλι-σμένο που με 15 έτη ασφάλισης και χα-μηλές εισφορές το Κράτος διασφαλίζεινα λάβει 486 ευρώ κατώτατη σύνταξη,αντί για 300 ευρώ που πιθανότατα να τουαναλογούσαν βάσει των χρημάτων πουέχει καταβάλλει (η «απόσταση» ανάμεσαστα υποθετικά 300 ευρώ και στα 486ευρώ είναι το λεγόμενοι «προνοιακότμήμα»). Εάν, λοιπόν, το Κράτος απο-συρθεί από την υποχρέωση να καταβάλ-λει το προνοιακό τμήμα, όσοι συνταξιο-δοτηθούν από το 2015 και μετά, με λίγαέτη ασφάλισης και χαμηλές εισφορές,θα δικαιωθούν συντάξεις - «ρεγάλο»,πολύ πιο κάτω από το υφιστάμενο όριοτης φτώχειας.

•

Ένα μεγάλο ποσοστόπολιτών οι οποίοι θαβρίσκονται σε ηλικίασυνταξιοδότησης 10και 20 χρόνια μετάαπό σήμερα, δεν θακαταφέρουν ναπάρουν σύνταξηακόμη και εάν έχουν19 έτη ασφάλισης.

“

2200 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στις 19 Νοεμβρίου, γύρω στους 300Σύρους αποφάσισαν να πάρουνστα χέρια τους τη διεκδίκηση του

δικαιώματος τους για τη ζωή. Ένα δι-καίωμα που θεσπίζεται παγκοσμίως ωςασυλία. Η διαμαρτυρία τους ξεκίνησεπριν δύο βδομάδες και συνεχίζεται μέχρικαι σήμερα (τις τελευταίες μέρες έχουνξεκινήσει και απεργία πείνας) με ένανκαι μόνο σκοπό, να καταφέρουν να απο-κτήσουν την ιδιότητα του πρόσφυγα πο-λέμου, κάτι που είναι αναγνωρισμένοαπό το διεθνές δίκαιο, τυπικά από το1951 με τη σύμβαση της Γενεύης.

Για μια καινούργια ζωή

Ζητώντας είδη πρώτης ανάγκης, όπωςείναι η στέγαση ή ένα πιάτο ζεστό φαΐ,τραβάνε ήδη την προσοχή του κόσμου σεανθρωπιστικό επίπεδο. Αυτό που διεκδι-κούν είναι μία καινούργια ζωή. Έφυγαναπό έναν τόπο που δεν τους φρόντισεαρκετά, έχασαν δουλειές, φίλους, και οι-κογένειες για να έρθουν εδώ, ώστε ναδώσουν ένα καλύτερο αύριο στα παιδιάτους αλλά και στους εαυτούς τους. Πολ-

λοί από αυτούς ήρθαν από τη θάλασσα,σε ένα σκάφος, μέσα στη νύχτα, ρισκά-ροντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή,για να φτάσουν στο «δυτικό πολιτισμό».Όμως, αυτό που αντίκρισαν είναι μια συ-νέχεια του εφιάλτη τους, απέκτησανάτυπα το όνομα του «νομά» και τριγυρ-νούν πολλές φορές χωρίς καμία ταυτό-τητα. Η είσοδος στη χώρα κάθε άλλοπαρά εύκολη είναι για τους πε-ρισσότερους, αφού οι λιμε-νικές αρχές όταν τουςανακαλύπτουν, τουςξαναστέλνουν πίσω.Σε μία μαρτυρία, οιλιμενικές αρχές πε-ρίμεναν την κατάλ-ληλη στιγμή ώστε νασπρώξουν τα σκάφηπίσω στην Τουρκία.

Σε μαρτυρία μιας γυ-ναίκας από τη Συρία,ακούμε πράγματα πουμόνο σε ταινίες θα φανταζό-μασταν ότι υπάρχουν. Χωρισμένηκαι μητέρα τεσσάρων παιδιών, αναγκά-στηκε να φύγει από τη χώρα και να αφή-σει πίσω τα παιδιά της σε γνωστούς και

φίλους, ώστε όταν τα πράγματακαλυτερέψουν για την ίδια ναμπορέσει να τα πάρει και να τουςπροσφέρει μια καλύτερη ζωή. Ηπρώτη της προσπάθεια να έρθειστην Ελλάδα ήταν μέσω τουΈβρου. Όμως, όταν μιλάμε γιαανθρώπους που περνάνε τα σύ-νορα των χωρών όντας κυνηγη-μένοι, τα πράγματα δεν είναιτόσο ευνοϊκά. Οι αστυνομικές

αρχές κατάφεραν να τους πιάσουν καιτους γύρισαν πίσω στην Τουρκία.

Η δεύτερη προσπάθεια έγινε από τηθάλασσα με βάρκα. Με τα πολλά, έφτασεστην Ελλάδα. Αυτό που κατάφερε ναεξασφαλίσει μέχρι τώρα είναι ένα χαρτί«αναβολής απομακρύνσεως» που ισχύειγια 6 μήνες, το οποίο είναι ένα χαρτί που

δίνεται στους Σύρους όταν συλλαμ-βάνονται χωρίς χαρτιά. Είναι

όμως αυτό η λύση στο πρό-βλημα αυτών των ανθρώ-

πων; Ακόμα κι εμείς,ως έλληνες πολίτες,λέμε όχι. Πώς έναςάνθρωπος θα μπορέ-σει να γυρίσει σελίδαστη ζωή του και ναξαναξεκινήσει από το

μηδέν όταν σε 6 μήνεςκατά πάσα πιθανότητα

θα πρέπει να αφήσειπίσω του ό,τι αγωνίστηκε

για να χτίσει;

Βοηθήστε μας να φύγουμε

Οι Σύροι ζητάνε από την Ελλάδα κάτιπου θεσπίζεται σε διεθνές επίπεδο. Γι’αυτό το λόγο λοιπόν, δεν επικαλούνταιμόνο την Ελληνική Πολιτεία να τουςπροστατεύσει αλλά απαιτούν και η Ε.Ε.να πάρει μέρος σε αυτό και να ακολου-θήσει τη συνθήκη της Γενεύης και του∆ουβλίνου. Μιλήσαμε με ένα σύρο μετα-νάστη που ζει στην Ελλάδα πολλά χρό-νια και βρέθηκε στο Σύνταγμα για ναβοηθήσει τους συνανθρώπους του.

Όπως μας είπε «Αν η Ελλάδα δεν μπο-ρεί να μας βοηθήσει ας μας αφήσει ναφύγουμε. Ζητάμε από την ΕυρωπαϊκήΈνωση να μας προστατεύσει και ταάτομα που θέλουν να φύγουν να φτά-σουν με ασφάλεια σε άλλες χώρες και νααποκτήσουν τα δικαιώματα που τους αρ-μόζουν».

«Είμαστε από όλες τις κοινότητες τηςΣυρίας. Είμαστε γιατροί, δικηγόροι, μη-χανικοί, άνθρωποι μορφωμένοι, θέλουμενα εξασφαλίζουμε το μέλλον». ∆ουλειέςπου στην Ελλάδα είναι σεβαστές από τηνπλειοψηφία του πληθυσμού και εμπνέ-ουν «κύρος», γκρεμίζονται μόνο καιμόνο από το περιτύλιγμα της καταγωγήςαπό τη Συρία. Κατά τον εκπρόσωπο τουυπουργείου Εσωτερικών, οι Σύροι πουπέρασαν τα σύνορα μόνο για το μήναΟκτώβριο ήταν περίπου 5.000. Άνθρω-ποι που είχαν δουλειές, οικογένειες, μιαδική τους ζωή, αυτή τη στιγμή μάχονταιγια να επιβιώσουν πάνω στον πλανήτη.«∆εν θέλουμε να είμαστε βάρος πάνωστην Ελλάδα, αλλά θέλουμε αυτό τοβάρος που είμαστε να φύγει αλλού, βοη-θήστε μας». Αυτές είναι από τις τελευ-ταίες φράσεις που είπε η μητέρα τωντεσσάρων παιδιών από τη Συρία. Ανυπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στοσημείο να νιώθουν ότι είναι βάρος, είναιη απόδειξη ότι τα δικαιώματα δεν είναιίσα καταμερισμένα σε όλους μας. ∆ενείναι κάτι που θα πρέπει να αλλάξει;

Κατερίνα ∆ούκα, μέλος του ∆ικτύουπροσφύγων της ∆ιεθνούς Αμνηστίας

Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η Α Ν Α Γ Ν Ω Ρ Ι Σ Η Σ Σ Ω Μ Α Τ Ε Ι Ο ΥΜε την υπ’ αριθ. 68/2014 ∆ιαταγή του Ειρηνοδικείου (∆ιαδικασία Εκου-

σίας ∆ικαιοδοσίας), αναγνωρίσθηκε η ίδρυση του μη κερδοσκοπικού σω-ματείου με την επωνυμία «Squarefilms – Πλατεία Πολιτισμού» πουεδρεύει στον δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού Αττικής και επικυρώθηκε το από26.09.2014 καταστατικό του, υπογεγραμμένο από εικοσιένα (21) ιδρυτικάμέλη και αποτελούμενο από δέκα οκτώ (18) άρθρα, με σκοπούς τους ανα-λυτικά αναφερόμενους στο άρθρο δύο (2) αυτού, ήτοι την καλλιέργεια καιδιάδοση των γραμμάτων και των τεχνών, τη στήριξη και προβολή της τέ-χνης του κινηματογράφου και ειδικότερα της ταινίας τεκμηρίωσης-ντοκι-μαντέρ, την ενίσχυση της συλλογικότητας και της κοινωνικής αλληλεγ-γύης.

Ν. Ψυχικό Αττικής 19.11.2013Ο πληρεξούσιος δικηγόροςΛεωνίδας Παπαγεωργίου

Σύροι διεκδικούντα δικαιώματά τουςΠραγματοποιούν απεργία πείνας στο Σύνταγμα

Συγκέντρωσηαλληλεγγύης

Η συνέλευση αλληλεγγύης στου

σύρους πρόσφυγες καλεί σε συγ-

κέντρωση αλληλεγγύης σήμερα,

Κυριακή, στις 4 μ.μ. στο Σύν-

ταγμα. Θα ακολουθήσει

ανοιχτή συνέλευση.

Οι Σύροι ζητάνε από τηνΕλλάδα κάτι πουθεσπίζεται σε διεθνέςεπίπεδο. Γι’ αυτό τολόγο λοιπόν, δενεπικαλούνται μόνο τηνΕλληνική Πολιτεία νατους προστατεύσειαλλά απαιτούν και η Ε.Ε.να πάρει μέρος σε αυτόκαι να ακολουθήσει τησυνθήκη της Γενεύηςκαι του ∆ουβλίνου.

“

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 2211KOINΩΝΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ

Η λάθος απόφαση ανακυκλώνειτην εγκληματικότητα

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότηταποσοτικά στοιχεία για τους κρατούμε-νους. Ανάμεσα σε αυτά προκύπτει ότιγια παράβαση του νόμου περί ναρκωτι-κών κρατούνται 3.093 άνθρωποι. Επειδήήσασταν στους συντάκτες του νέουνόμου, πώς σχολιάζετε το γεγονός αυτό;

Νομίζω ότι η εφαρμογή της νέας νο-μοθεσίας για τα ναρκωτικά δεν έχει προ-χωρήσει όσο θα έπρεπε, ειδικά στο σκέ-λος που θα επέτρεπε τη μείωση του πλη-θυσμού της φυλακής. Η νομοθεσία αυτή,σαφώς, εξάλειψε τις υπερβολές και τιςαόριστες περιγραφές επιβαρυντικών πε-ριστάσεων, κάνοντας τις ποινές αναλο-γικές. Όμως, δεν έχουμε πάψει ναέχουμε στον ευρωπαϊκό χώρο μία εξαι-ρετικά αυστηρή νομοθεσία για τα ναρ-κωτικά. Βέβαια, παρατηρείται μία μικρήελάφρυνση του πληθυσμού της φυλακήςσε σχέση με την προηγούμενη διετία,όμως δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα ηδιάταξη που αναφέρει ότι η διάγνωσητης εξάρτησης από τα ναρκωτικά μπορείνα γίνει και μέσα στη φυλακή, έτσι ώστενα οδηγείται ο κρατούμενος σε ένανεναλλακτικό δρόμο μεταχείρισης μεστόχο την απεξάρτηση. Η απεξάρτησηείναι ένα μέσο οριστικής απομάκρυνσηςαπό τα ναρκωτικά και την εγκληματικό-τητα, ενώ αντίθετα η κοινή φυλάκιση τηναναπαράγει. Ο εξαρτημένος που θα μπειστη φυλακή, βγαίνοντας έχει ελάχιστεςδυνατότητες να ξεφύγει από τις πιάτσες.Επομένως, και ο δικαστής θα πρέπει ναξέρει ότι αστοχεί και ζημιώνει την αν-τεγκληματική πολιτική αν επιβάλλει κά-θειρξη, αντί να υποδεικνύει τον εναλλα-κτικό δρόμο στις περιπτώσεις που υπάρ-χει αυτή η δυνατότητα. Η λάθος από-φαση που οδηγεί σε κάθειρξη, χωρίς ναυπάρχει απεξάρτηση, ανακυκλώνει τηνεγκληματικότητα.

Γυρνώντας πάλι στα ποσοτικά στοιχείαβλέπουμε ότι υπάρχει υπερφυλακοποί-ηση. Χαρακτηριστικά οι υπόδικοι είναι2.560, που δείχνει ότι το μέτρο της προ-φυλάκισης χρησιμοποιείται κατά κόρον.Τι λύση θα προτείνατε σε αυτό το φαινό-μενο;

Στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοσηυπερβολικού αριθμού προφυλακίσεων.Ο πληθυσμός των υποδίκων που είναισημαντικός οφείλεται στην προνομιακήσυμμετοχή μεταναστών και κατηγορού-μενων για ναρκωτικά. Οι προσπάθειεςνα γίνουν μεταρρυθμίσεις, ώστε να μει-ωθεί ο αριθμός αυτός, έχουν ξεκινήσειεδώ και δεκαετίες. Νομίζω ότι τα τελευ-ταία χρόνια έχουν μια επιρροή σε αυτό τοποσοστό, ωστόσο και πάλι υπάρχουν πε-ριθώρια μειώσεων.

Άθλιες και απαράδεκτεςοι συνθήκες κράτησης

Το βραχιολάκι προωθήθηκε από τουπουργείο ∆ικαιοσύνης ως μέτρο απο-συμφόρησης των φυλακών. Ποια ηγνώμη σας για αυτό το νόμο;

Εάν η έξοδος με βραχιολάκι θα παρέ-χεται στη θέση της κράτησης, νομίζω ότιείναι ένα πολύ θετικό μέτρο. Είναι προ-τιμότερο για τον οποιοδήποτε να βρεθείμε βραχιολάκι έξω, παρά να είναι κρα-τούμενος στη φυλακή. Εάν το βραχιο-λάκι θα συνεπάγεται πολλαπλασιασμότων ανθρώπων που είναι σε περιορισμό,τότε η επιτήρηση εξαπλώνεται σε βαθμόδικαιοκρατικά προβληματικό.

Οι συνεχείς μειώσεις του κρατικού

προϋπολογισμού για το σωφρονιστικόσύστημα έχουν επιβαρύνει τις απαράδε-κτες συνθήκες κράτησης, με αποτέλε-σμα να γίνεται λόγος για ανθρωπιστικήκρίση στις φυλακές. Πώς θα μπορούσενα ανατραπεί αυτή η κατάσταση;

Σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκεςκράτησης είναι άθλιες και απαράδεκτες.∆εν μπορώ να δω εύκολα μια αλλαγήαυτής της κατάστασης, χωρίς αύξησηχρηματοδότηση. Βέβαια, μην ενοχοποι-ούμε αποκλειστικά την πολιτική της λι-τότητας. Σήμερα και η κοινωνική στή-ριξη των αιτημάτων έχει, σχετικά με τοπαρελθόν, εξασθενήσει, αφού πολύς κό-σμος δεν ασχολείται με αυτούς που μπαί-νουν στη φυλακή, όπως γινόταν στη δε-καετία του ’80. Έτσι, δεν υπάρχει ευρύ-τερη πίεση για αλλαγή των συνθηκώνκράτησης. Πιστεύω, πάντως, ότι στηνπερίπτωση που η βελτίωση των συνθη-κών κράτησης είναι αδύνατη, η μόνηλύση είναι η ταχύτατη έξοδος. Ότανένας άνθρωπος μπαίνει στη φυλακή, τι-μωρείται με μία διάρκεια και μία ποι-ότητα ποινής. Εάν η ποιότητα είναι πολύ

βαρύτερη, πρώτα απ’ όλα πρέπει ναδούμε αν η βαρύτητα ξεπερνά τα δικαιο-κρατικά και ανθρωπιστικά όρια, αλλά σεκάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνεται μι-κρότερη η διάρκεια. ∆ιαφορετικάπαύουμε να έχουμε αναλογία μεταξύ εγ-κλήματος και κύρωσης.

Η δικαστική κρίσηως εργαλείο πολιτικής

Χρειάζονται νομοθετικές αλλαγές πουνα προβλέπουν αποποινικοποίηση ήαποαυστηροποίηση αδικημάτων;

Έχουμε μεγάλο αριθμό εγκλημάτωνστη χώρα μας που αφορούν συμπεριφο-ρές που δεν είναι βαριές. Επίσης, ο νο-μοθέτης υπερβαίνει το μέτρο -άλλωστεκαι ο κόσμος αποδέχεται και συναινεί σεαυτό- απειλώντας ανθρώπους που έχουνσυντελέσει οικονομικά εγκλήματα ή εγ-κλήματα διαφθοράς με ποινές πολύ βα-ρύτερες από τις αντίστοιχες που προ-βλέπονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Τέλος, προβλέπονται ποινές για πρά-ξεις, που υπό συνθήκες κρίσης είναι εύ-κολο να τελεστούν από τον καθένα στηνπροσπάθεια που κάνει για την επιβίωσήτου. Βεβαίως, θα έπρεπε να υπάρχουναντίμετρα σε πράξεις άδικες, αλλά χωρίςτην υπερβολή και δυσαναλογία να οδη-γείται τόσος μεγάλος αριθμός ανθρώπωνστη φυλακή.

Όσον αφορά τα οικονομικά εγκλή-ματα βλέπουμε να δίνονται πολύ μεγά-λες ποινές, ίσως για παραδειγματισμό.Την περασμένη βδομάδα, απορρίφθηκεεκ νέου η αίτηση αποφυλάκισης της Β.Σταμάτη, αφού κρίθηκε ότι η νοσηλείατης στο ψυχιατρείο ως κρατούμενη είναιπρος το συμφέρον της, ενώ έκριναν ότιτο παιδί της δεν έχει ανάγκη τους γονείςτου…

Καταρχήν δύσκολα μπορώ από μακριάνα σχολιάσω μία απόφαση χωρίς να έχωδει το σκεπτικό του δικαστηρίου. Αυτό,όμως, που θεωρώ οπωσδήποτε λάθος –εφόσον συμβαίνει- είναι ο παραδειγματι-σμός. Σε καμία περίπτωση η δικαστικήκρίση δεν μπορεί σε μία ποινική υπό-

θεση να έχει κριτήριο τον παραδειγματι-σμό. Η απόφαση θα πρέπει να υπόκειταιστην αρχή της αναλογικότητας, που ση-μαίνει τόση η ευθύνη, τόση η κύρωση.∆εν μπορούμε να πούμε ότι ένας άνθρω-πος έφταιξε λιγότερο, αλλά για να πα-ραδειγματίσουμε έναν τρίτο, τον τιμω-ρούμε βαρύτερα. Τότε, η δικαστικήκρίση γίνεται εργαλείο πολιτικής καιαυτό αποτελεί προσβολή της ανθρώπι-νης αξιοπρέπειας, όπως αυτή έχει ιστο-ρικά προσδιοριστεί.

Ο Μεσαίωναςτης συλλογικής ευθύνης

Ο υπουργός ∆ικαιοσύνης ανακοίνωσεότι θα φέρει προς ψήφιση νέο σωφρονι-στικό νόμο, ένας νόμος που τρία χρόνιαπηγαινοέρχεται στα υπουργικά γραφεία.Τι αλλαγές χρειάζεται το σωφρονιστικόδίκαιο;

Πιστεύω ότι το σωφρονιστικό μαςπρόβλημα είναι ζήτημα πολύ περισσό-τερο συνθηκών παρά νόμων, με εξαίρεσητη νομοθεσία που αφορά τα σωφρονι-στικά καταστήματα τρίτου τύπου, τηνοποία θεωρώ καθ’ αυτήν πολύ προβλη-ματική. Ειλικρινά θεωρώ ότι καμία με-ταρρύθμιση δεν μπορεί από μόνη της νασώσει τα πράγματα.

Μετά τη μη επιστροφή του Χρ. Ξηρούαπό την άδεια έχουν κοπεί όλες οιάδειες, παρότι το μέτρο έχει αποδειχθείεξαιρετικά πετυχημένο. Έκτοτε υπάρ-χουν συνεχείς εντάσεις στις φυλακές,καθώς οι κρατούμενοι δεν έχουν καμίαδιέξοδο. Πρέπει να επανέλθει ο θεσμόςτης άδειας;

Η άδεια είναι απαραίτητη προκειμένουνα υπάρξει ομαλή επανένταξη των αν-θρώπων. Το ότι υπάρχουν ορισμένεςακραίες περιπτώσεις για τις οποίες δενενδείκνυται η χορήγηση άδειας, είναι γε-γονός, αλλά όχι και δικαιολογία για επι-βάρυνση τρίτων. Όταν η πολιτική πουταιριάζει στο ακραίο γενικεύεται καιεφαρμόζεται σε όλους, τότε γυρίζουμεστο Μεσαίωνα της συλλογικής ευθύνης.

Συζητάμε με τον καθηγητή ποινικού δικαίου στοΑΠΘ, Νίκο Παρασκευόπουλο, για τηνυπερποινικοποίηση και τον υπερπληθυσμό στιςφυλακές της χώρας. Ειδικά σε περιπτώσειςκαταδίκης ανθρώπων για παραδειγματισμό, ο Ν.Παρασκευόπουλος τονίζει ότι «Τότε, η δικαστικήκρίση γίνεται εργαλείο πολιτικής και αυτόαποτελεί προσβολή της ανθρώπινηςαξιοπρέπειας, όπως αυτή έχει ιστορικάπροσδιοριστεί».

Σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες κράτησηςείναι άθλιες και απαράδεκτες. ∆εν μπορώ να δωεύκολα μια αλλαγή αυτής της κατάστασης, χωρίςαύξηση χρηματοδότηση. Πιστεύω, πάντως, ότι στηνπερίπτωση που η βελτίωση των συνθηκώνκράτησης είναι αδύνατη, η μόνη λύση είναι ηταχύτατη έξοδος.

“Να μην αποκλείεταιη δυνατότηταγια εκπαίδευση

Ο Ηρακλής Κωστάρης και ο ΝίκοςΡωμανός κάνουν απεργία πείνας προ-κειμένου να τους αναγνωριστεί το δι-καίωμα στην παιδεία. Ποια η θέση σαςστην απαγόρευση αυτή;

Η παιδεία είναι ένα στοιχείο σύμφυτομε την ανθρώπινη υπόσταση. Σε καμίαπερίπτωση δεν πρέπει να αποκλείεταιη δυνατότητα για εκπαίδευση. Η φυ-λακή είναι τιμωρία. Συνεπάγεται κά-ποιες στερήσεις. ∆εν μπορεί η παιδείανα διεξαχθεί με τον τρόπο που θα γινό-ταν εκτός φυλακής, αλλά ποτέ ο κρα-τούμενος δεν πρέπει να φθάνει σε απο-στέρηση της δυνατότητας να έχει πρό-σβαση στην παιδεία.

Η απαγόρευση αυτή στηρίζεται στονόμο για τις φυλακές τύπου Γ…

Οι διαφωνίες για τη θέσπιση των φυ-λακών τύπου Γ είναι γενικότερες, στομέτρο που καλύπτουν μεγάλο αριθμόκρατουμένων, για αόριστο χρονικό διά-στημα και επίσης στο μέτρο που η δια-δικασία υποβολής των ανθρώπων σεαυτή την ασφυκτική φύλαξη δεν έχειτις εγγυήσεις που έχει η δικαστικήκρίση.

2222 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι αγωνιστές εργαζόμενοι τηςΕΡΤ3 συνεχίζουν τις ποικίλεςδράσεις τους παραμένοντας στις

επάλξεις του αγώνα, 17 μήνες από τηφασιστική κατάργηση της ΕΡΤ. Πέρααπό την σημαντική συμβολή στον λαϊκόπολιτισμό της ταινιοθήκης της ΕΡΤ3,που συνεχίζει τις προβολές της με ένασπουδαίο αφιέρωμα με θέμα τον ψυχρόπόλεμο, παρουσιάστηκαν πρόσφατα δύοθαυμάσιες δουλειές: η μουσικοθεατρικήπαράσταση με τίτλο «Ο κήπος της αχα-ριστίας», από εργαζομένους του ραδιο-φώνου της ΕΡΤ3 και ο θεατρικός μονό-λογος «Ο Μαρξ στο Σόχο», από την θεα-τρική ομάδα «Φάντης μπαστούνι» πουδημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2013στην Ξάνθη.

«Ο κήπος της αχαριστίας» είναι τοπεζό που έδωσε τον τίτλο σε μια σπον-δυλωτή παράσταση, η οποία εξελίχθηκεσε ένα πρωτότυπο αφιέρωμα στον με-γάλο συγγραφέα και ποιητή Κ.Γ. Καρυω-τάκη. Μαζί μ’ αυτό παρουσιάστηκαν ταπεζά κείμενα «Το καύκαλο», «Καλόςυπάλληλος», «Ένας πρακτικός θάνα-τος», «∆εσποινίς Μποβαρί», «Κάθαρσις»και «Ονειροπόλος» και τα ποιήματα«Ζωές», «Ευγένεια», «∆ον Κιχώτες», «Ηψυχή μου», «Τώρα που μήτε ο έρωτας»,Κι αν έσβησε σαν ίσκιος», «Οι αγάπες»,«Λουλούδι που μαράθηκε» και «Θέλω ναφύγω πια από δω». Η ερμηνεία κι η από-δοση του ποιητικού λόγου ήταν λιτή κιατμοσφαιρική, όπως θα ταίριαζε στηνιδιοσυγκρασία και στο έργο του μεγάλου

ποιητή κι έγινε από τους απολυμένους-εργαζόμενους του ραδιοφώνου της ΕΡΤ3Θανάση Βικόπουλο, Μαριάννα Καλαϊ-τζή, ∆ημήτρη Μακρή, Γιάννη Τσολακίδηκαι Βάσω Φιλιπποπούλου. Ιδιαίτεροχρώμα κι αισθαντικότητα έδιναν οι μου-σικές γέφυρες, με φυσαρμόνικα καιμικρά κρουστά, από τον ΑλέξανδροΤριανταφύλλου, ο οποίος είχε την επι-μέλεια της παράστασης. Ο ήχος της φυ-σαρμόνικας υπογράμμιζε μουσικά τοσπουδαίο λόγο του Καρυωτάκη κι ανα-δείκνυε την ευαισθησία και τα διαχρο-νικά μηνύματα της ποίησής του. Είναιπολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι συντε-λεστές της παράστασης, απολυμένοι εδώκαι ενάμισι χρόνο, εκτός από το ότι πα-ραμένουν ακλόνητοι στην υπεράσπισητης ελεύθερης και δημόσιας ενημέρωσηςέχουν το κουράγιο να οργανώνουν και νασυμμετέχουν σε καλλιτεχνικές δραστη-ριότητες υψηλού επιπέδου.

«Ο Μαρξ στο Σόχο» είναι ένα ιδιαίτερασημαντικό έργο του διανοητή ΧάουαρντΖιν το οποίο παρουσιάζει με απλό κι εύ-στοχο τρόπο την ζωή του Καρλ Μαρξ πα-ράλληλα με τον ιδεολογικό πλούτο τηςοικονομικής και πολιτικής του θεωρίας.

Ο Μαρξ θέλοντας να απαντήσει στιςεπιθέσεις που δέχεται μετά θάνατον, ζη-τάει να επιστρέψει στη ζωή για να απο-καταστήσει την αλήθεια. Φτάνει στοΣόχο και μιλώντας σε πρώτο πρόσωποσε ένα σύγχρονο ακροατήριο για τη ζωήτου, υπερασπίζεται παράλληλα την αξίατων ιδεών του. Ο άμεσος και προσιτόςθεατρικός λόγος αποκαλύπτει ξεκάθαρατην επικαιρότητα του μαρξισμού, όπωςκαι τις διαφορετικές αποχρώσεις των νε-ανικών έργων από τα έργα της ωριμότη-τάς του. Η σκιαγράφηση των χαρακτή-ρων που πλαισίωσαν τη ζωή του Μαρξήταν συναρπαστική, με κυριότερους τησταθερή και δυναμική γυναίκα του, τοσύντροφο κι οικονομικό του αιμοδότηΈγκελς και τον ζόρικο αναρχικό Μπα-κούνιν. Κι όλα αυτά δια μέσου μιας θαυ-μάσιας ερμηνείας που έλαβε χώρα στοκεντρικό στούντιο της ΕΡΤ3 όπου, με τηναυταπάρνηση και την πίστη των εργαζο-μένων στον αγώνα τους, χτυπά η καρδιάτης ελεύθερης τηλεόρασης.

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Η καρδιά του πολιτισμού χτυπά στην ΕΡΤ3!

Ακόμα και οι αδαείς με το χώρο τουελληνικού ποδοσφαίρου έχουνσυνειδητοποιήσει ότι τα τελευ-

ταία χρόνια η κονίστρα του αθλήματοςστην Ελλάδα έχει γίνει πεδίο πολύ σκλη-ρών επιχειρηματικών και προσωπικώναντιπαραθέσεων, οι οποίες πολλέςφορές έχουν άρωμα μαφίας και υποκό-σμου της νύχτας. Η τελευταία περίοδοςμε την περιλάλητη κόντρα Μαρινάκη-Μελισσανίδη έπεισε και τους πλέον δύ-σπιστους ότι το επαγγελματικό ποδό-σφαιρο στην Ελλάδα έχει απομακρυνθείαπό τις λαϊκές καταβολές του.

Όταν συγκρούονται τα«βουβάλια«...

Από τη στιγμή που η ΑΕΚ (της Γ΄ Εθνι-κής) πέρασε στα χέρια του ∆ημήτρη Με-λισσανίδη, οι παροικούντες την ποδο-σφαιρική Ιερουσαλήμ περίμεναν ότι κά-ποια στιγμή θα έφτανε η ώρα της σύγ-κρουσης με τον πόλο που έχει διαμορ-φωθεί γύρω από τον Βαγγέλη Μαρινάκη.Η κόντρα των δύο μόνο κατ’ επίφασηείναι ποδοσφαιρική, αφού αμφότεροιδραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώροτης θάλασσας και του θαλάσσιου εμπο-ρίου (πετρέλαιο κτλ).

Στον Μελισσανίδη δεν άρεσε καθόλουη εμπλοκή Μαρινάκη στο δήμο του Πει-ραιά και υποψιάζεται-δικαίως μάλλον-ότι ο ισχυρός άνδρας των “ερυθρόλευ-κων” θα επιχειρήσει να προωθήσει λύ-σεις που τον βολεύουν επιχειρηματικάστο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Τοποιες θα είναι αυτές θα φανεί στο άμεσομέλλον, το θέμα είναι ότι ο Μελισσανί-δης δεν θέλει να αφήσει την πρωτοβου-λία των κινήσεων στην αντίπαληπλευρά.

Από την πλευρά του, ο Μαρινάκης θε-ώρησε ως περίπου casus belli την αγοράτου μεγαλύτερου μεριδίου του ΟΠΑΠαπό τον Μελισσανίδη και τους τσέχουςεπιχειρηματικούς φίλους του αφεντικούτης ΑΕΚ. Άλλωστε, ο ΟΠΑΠ χαρίζει με-γάλη ρευστότητα και εύκολο κέρδοςστον Μελισσανίδη και δίνει τη δυνατό-τητα στην ΑΕΚ να έρθει πιο κοντά στουςπερισσότερους συλλόγους της χώρας.

Η ΑΕΚ, αγωνιζόμενη στο πρωτάθλημα

της football league, δεν έχει γίνει ακόμαμέλος του συνεταιρισμού της super lea-gue, της διοργανώτριας αρχής του ελλη-νικού πρωταθλήματος. Όμως, ο Μαρι-νάκης φροντίζει από τώρα να δείξει ότιδεν πρόκειται να ανεχθεί καμία αλλαγήστο status quo του ελληνικού ποδοσφαί-ρου, που αυτή τη στιγμή ελέγχεται κατάένα μεγάλο ποσοστό από τον Ολυμ-πιακό. Η κατάκτηση του πρωταθλήμα-τος προσφέρει στην ομάδα του Πειραιά,κάθε χρόνο, το εύκολο κέρδος των μίνι-μουμ 20 εκατ. ευρώ από τη συμμετοχήστο Τσάμπιονς Λιγκ και αυτό το δέλεαρδεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέ-ναν επιχειρηματία.

Ουδείς φυσικά θα πρέπει να έχει τηφρούδα ελπίδα ότι στο ελληνικό ποδό-σφαιρο υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις πουμάχονται για βελτίωση των συνθηκώνκαι του ανταγωνισμού. Η κύρια επιδίωξητου κάθε μεγαλομετόχου-ιδιοκτήτη είναινα ελέγξει απόλυτα το παρασκήνιο γιαλογαριασμό της ομάδας του και των συμ-φερόντων του.

Ο Ζωγράφοςκαι οι πρακτικές της νύχτας

Η αφορμή για να κορυφωθεί η κόντρατων δύο τις προηγούμενες ημέρες δό-θηκε από τη μαφιόζικη επίθεση που δέχ-θηκε ο αντιπρόεδρος της Κεντρικής Επι-τροπής ∆ιαιτησίας Χριστόφορος Ζωγρά-φος. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης “έδειξε”κατευθείαν Μελισσανίδη και το αφεν-

τικό της ΑΕΚ απάντησε με συνέντευξηΤύπου κατά την οποία επιτέθηκε με σφο-δρότητα στον πρόεδρο του Ολυμπιακού.

Ο Ζωγράφος χτυπήθηκε από φουσκω-τούς, όπως έχει συμβεί στο πρόσφατοπαρελθόν με παράγοντες, μέλη Ενώ-σεων, δημοσιογράφους. Στους τελευταί-ους δε, το οργανωμένο ποδοσφαιρικόέγκλημα έχει πολύ μεγάλη...αδυναμία.Τουλάχιστον δώδεκα επιθέσεις σε αθλη-τικούς ρεπόρτερ έχουν καταγραφεί στηνΕλλάδα τα τελευταία τρία χρόνια. Ποιοςμίλησε άλλωστε για ελευθερία τουΤύπου στην Ψωροκώσταινα;

Το πιο θλιβερό από όλα; Μέχρι στιγ-μής έμενε έξω από το κάδρο της παρακ-μής και της σαπίλας το οικοδόμημα τηςεθνικής ομάδας. Μετά τη λύση της συ-νεργασίας, όμως, της ΕΠΟ με τον Φερ-νάντο Σάντος και την απόσυρση από τηδράση του Γιώργου Καραγκούνη, κά-ποιοι θεώρησαν ότι είχε έρθει η ώρα νααλώσουν και αυτό το χώρο. Η πρόσληψητου Κλαούντιο Ρανιέρι, ο οποίος έδειξενα ανέχεται έξωθεν παρεμβάσεις αλλάκαι υποδείξεις στο έργο του (κυρίως απόατζέντηδες), χρεώνεται στον πρόεδροτης ΕΠΟ Γιώργο Σαρρή, ο οποίος είναιένα πρόσωπο που, όπως και άλλα στοελληνικό ποδόσφαιρο, διχάζει. Η ποδο-σφαιρική πιάτσα βοά ότι ο Χιώτης απο-τελεί επιλογή του Ολυμπιακού, ο ίδιοςτο αρνείται ενώ τα υπόλοιπα μεγάλα πο-δοσφαιρικά “βουβάλια” απεργάζονταισχέδια για την ανατροπή του. Ο λόγοςείναι απλός. Αυτός που ελέγχει την ΕΠΟ,

ελέγχει και τη διαιτησία με ό,τι αυτό συ-νεπάγεται.

Επιμύθιο

Αν όλα τα προηγούμενα, ελάχιστα σαςθυμίζουν ποδόσφαιρο και αθλητισμό,έχετε απόλυτο δίκιο. Περισσότερο φέρ-νουν στη μνήμη υποθέσεις για ξεκαθάρι-σμα επιχειρηματικών συμφερόντων καιπροσπάθειας άσκησης επιρροής. Εν ανα-μονή του πορίσματος του εισαγγελέαπου ερευνά την πιθανή ύπαρξη εγκλημα-τικής οργάνωσης στο χώρο του ελληνι-κού ποδοσφαίρου, οι μεγάλοι παίκτεςκάνουν τις κινήσεις τους στο προσκήνιοκαι το παρασκήνιο με διαφορετικούςστόχους ο καθένας. Ο φίλαθλος κόσμος,αυτός που δεν ανήκει στους οπαδικούςστρατούς, απλώς απογοητεύεται. Ακόμακαι με καθαρά καπιταλιστικούς όρους ναδει κανείς το πράγμα, το πρωτάθλημαέχει πιάσει πάτο σε εισιτήρια και σε δη-μοφιλία. Οσον αφορά τη σύνδεση με τοαυθεντικό λαϊκό στοιχείο και τις τοπικέςκοινωνίες; Απλώς δεν αποτελεί προτε-ραιότητα...

Νίκος Γιαννόπουλος

Αν ό λα τα προ η γού με να,ε λά χι στα σας θυ μί ζουνπο δό σφαι ρο και α θλη τι -σμό, έ χε τε α πό λυ το δί -κιο. Πε ρισ σό τε ρο φέρ -νουν στη μνή μη υ πο θέ -σεις για ξε κα θά ρι σμα ε -πι χει ρη μα τι κών συμ φε -ρό ντων και προ σπά θειαςά σκη σης ε πιρ ροής.

“ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟ∆ΟΣΦΑΙΡΟ

Επιχειρηματικές ίντριγκες και άρωμα υποκόσμου

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 2233ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Οβάλ

ΗCheapart φιλοξενεί έως τις 5 ∆εκεμβρίου την έκθεσητου Νίκου Αρτέμη με τίτλο Οβάλ, μια βίντεο-εγκατά-

σταση με πολλαπλές προβολές που καταλαμβάνει όλο τοχώρο. Ο καλλιτέχνης ενώνει τα δημιουργικά πεδία που τονενδιαφέρουν εξίσου, δηλαδή, τα εικαστικά (που είναι ηαφετηρία της δουλειάς του), τη μουσική (με την οποίαασχολείται αρκετά χρόνια) και το ενδιαφέρον του για τοσύγχρονο χορό, την κίνηση και το σώμα. Η γυναικείαμορφή στις προβολές –dance films σε λούπα, που έγινανμε τη σύμπραξη της χορεύτριας και χορογράφου PaulineHuguet– βρίσκεται παγιδευμένη στο χώρο και το χρόνο. Ηεπανάληψη των κινήσεών της παραπέμπει σε μια δυσερ-μήνευτη κατάσταση που είναι ταυτόχρονα κλειστοφοβικήκαι εθιστικά υπνωτική. Το ηχητικό περιβάλλον, με τιςεναλλαγές του, δίνει διαφορετικές δυνατότητες ερμηνείαςτου έργου και υποβάλλει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα πουορίζει το ρυθμό θέασης. Ωράριο: Τρίτη έως Παρασκευή 6- 9μ.μ., Σάββατο 12μ. - 4μ.μ.

Cheapart (Ανδ. Μεταξά 25, Αθήνα, τηλ.: 2103817517)

Άδηλοι τόποι - Απέραντο λευκό

ΗΠινακοθήκη ∆ήμου Κέρκυρας σε συνεργασία με τοΙόνιο Πανεπιστήμιο παρουσιάζουν την τρικάναλη εγ-

κατάσταση της Μαριάννας Στραπατσάκη μέχρι τις 5 ∆ε-κεμβρίου, ένα έργο που αποτελεί το τρίτο μέρος της τρι-λογίας της Γέννηση - Ζωή - Θάνατος. Στις τρεις οθόνες τηςεγκατάστασης κεντρικό ρόλο κατέχει μια λευκοντυμένηγυναικεία μορφή, την οποία υποδύεται η γερμανίδα ηθο-ποιός Katharina Thalbach. Εστιάζοντας αρχικά στο πρό-σωπο, το βίντεο την παρουσιάζει σε μια αλληλουχία συ-ναισθηματικών και σωματικών καταστάσεων, όπως πό-νους τοκετού, ηδονή, θυμό και οδύνη, ενώ παράλληλα,στις δυο παρακείμενες οθόνες, παρουσιάζονται εικόνεςπου συνδέουν τα ανθρώπινα αυτά πάθη με τους κύκλουςτης ζωής και του θανάτου, καθώς και με γεωλογικά καιμετεωρολογικά φαινόμενα. Οι εικόνες συνοδεύονται απότην επιβλητική μουσική του Αντρέα Μνιέστρη. Ωράριο:καθημερινά εκτός ∆ευτέρας 6 - 9μ.μ.

Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης (Ξενοκράτους 7, Αθήνα, τηλ.:2107244552)

Για την επέκτασητου πεδίου της πάλης

Στην τρίτη του ατομική έκθεση, o Βαγγέλης Γκόκας πα-ρουσιάζει μια ενότητα έργων μέσα από την οποία συ-

νεχίζει την έρευνά του πάνω στο διάλογο μεταξύ της ζω-γραφικής πράξης και τον ίδιο αυτό περιβάλλοντα κόσμο.Εικόνες της καθημερινότητας –αντικείμενα, τοπία, σώ-ματα και πρόσωπα– εξετάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη στησύγχρονη κοινωνία. Είτε πρόκειται για το πορτρέτο ενόςαγοριού, ένα καράβι που βυθίζεται, ένα νυστέρι που κόβει,ένα παπούτσι, την άκρη ενός μαξιλαριού, είτε για ένατοπίο, οι εικόνες του Γκόκα είναι μισές, κερματισμένες,καλώντας συχνά το θεατή να τις ολοκληρώσει νοητά οίδιος. Η ιδιότητά τους αυτή προσδίδει τόσο στην αίσθησηκαθολικότητας που αποπνέουν όσο και στον αινιγματικόχαρακτήρα των έργων, που είναι την ίδια στιγμή βαθιάπροσωπικά, έργα ευαίσθητα και ταυτόχρονα σκληρά, με-λαγχολικά, ρομαντικά και την ίδια στιγμή απόμακρα. Ηέκθεση λειτουργεί έως τις 10 Ιανουαρίου 2015. Ωράριο:Τρίτη έως Παρασκευή 12μ. - 8μ.μ., Σάββατο 12μ. - 4μ.μ.

Elika Gallery (Ομήρου 27, Αθήνα, τηλ.: 2103618045)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• catana@freemail.gr

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Οι παλιοί έλεγαν πως το κρύοέρχεται κάθε χρόνο κάπουστις 21 Νοεμβρίου. Κάπουεκεί γιόρταζαν και την Πανα-γία την μεσοσπορίτισσα, γιατίμέχρι την ημερομηνία αυτή θαέπρεπε να έχει τελειώσειτουλάχιστον η μισή σπορά.Μα πια το μοίρασμα των επο-χών, η αρμονία που επικαλεί-ται και εορτάζει πράξεις καιεργασίες, που μορφοποιείτρόπους, δίαιτες και εκτονώ-σεις έχει περάσει ανεπιστρε-πτί μέσα στον έναν, το μόνοτόνο της σύγχρονης ζωής.

Το κρύο δεν μπορεί να είναιανάμνηση. Σε αντίθεση μετην πλαδαρότητα, το τέν-

τωμα και τη σχετικότητα της ζέ-στης, ορίζει το πιο αδιάκοπο, τοπιο επιθετικό παρόν, μια επανά-ληψη που η πλήρης θύμηση τηςέρχεται μονάχα στο εκ νέουβίωμα. Το κρύο ποτέ δεν επι-στρέφει, λουσμένο στο λευκό,στο άγραφο, είναι πάντα από τηναρχή. Και λίγο πριν ξεσπάσει,κάτι σε πιάνει να γυρίσεις στα βι-βλία, προβάροντας νύχτες χει-μώνα, νύχτες εσωτερικής κατα-νάλωσης. Στα μυθιστορήματακαι τα διηγήματα του Τζακ Λόν-τον, όπου το κρύο αποκαλύπτειτη θριαμβική υπεροχή της φύσηςέναντι του ανθρώπου -κρύο σανδόντι λύκου-, στους «Ανυπερά-σπιστους» του ∆ημήτρη Χατζή,όπου το κρύο υπάρχει ως επιτα-κτικό ξεγύμνωμα του ανθρώπουαπό ιδέες, ιδεολογίες και στρα-

τόπεδα (για λίγο βέβαια) ότανμια ομάδα αναρτών βρίσκει κα-ταφύγιο δίπλα σε μια ομάδα τουΕθνικού Στρατού και επιβίωσηστο από κοινού τρίψιμο των σω-μάτων, ή στο χιόνι εκείνο που πε-ριέγραφε ο Τζέιμς Τζόις στουςΝεκρούς: «Η ψυχή του γλάρωσεσιγά σιγά, καθώς άκουγε το χιόνινα πέφτει απαλά σ’ όλη τηνπλάση, και απαλά να πέφτει, σαντον ερχομό του έσχατου τέλους,πάνω σε ζωντανούς και σε νε-κρούς». Γυρίζεις στις σελίδες,σαν να περιμένεις πως η ουδέ-τερη θερμοκρασία των λέξεων θασε μονώσει και πως θα σε προ-στατέψει από τα σημεία στίξηςπου στέκουν απειλητικά πάνωαπ το κεφάλι σου σαν πρωτο-βρόχι.

Τα παγωμένα σώματα

Τα τελευταία χρόνια με τηνπρώτη παγωνιά κάτι σε αρπάζει.Εδώ δεν ξεδιψάει πια η συσσω-ρεμένη ζέστη του καλοκαιριού,το σώμα δεν ζητά, δεν προσ-δοκά, δεν περιμένει. Σαν να νοι-ώθεις την επίθεση πρώτα σταμέσα και ύστερα στο δέρμα.Ένας φόβος ασυναίσθητος καιαιχμηρός για ό,τι δίπλα σουαπλώνει, για ό,τι επαναλαμβάνε-ται με την τάξη του εφιάλτη: οιάστεγοι, τα μαγκάλια, τα ατυχή-ματα, οι τιμές του πετρελαίου, οικρύες αίθουσες, τα παγωμένασώματα των καλοριφέρ. [Μικρήπαρένθεση που δεν καταφέρνω -και αρνούμαι- να αποβάλω: Τονχειμώνα του 2012, όταν ο δήμαρ-χος Καμίνης έστειλε τα ΜΑΤ νααπομακρύνουν αστέγους πουείχαν καταλάβει άδειο κτίριο τουδήμου ώστε να ζεσταθούν τις πιοπαγωμένες μέρες του έτους: ξυ-λοδαρμοί, μήνυση στους καταλη-ψίες, 15 άστεγοι στο ΑστυνομικόΤμήμα Εξαρχείων, το παγωμένοχαμόγελο της νομιμοφροσύνηςνα παίζει χαρωπό χιονοπόλεμομε το απάνθρωπο].

Καθένας έχει την παγωνιά του

Καθώς η ανισότητα βαθαίνει, ηδιάκριση, η ταξικότητα, η αδικίαέχουν την τάση να εμφανίζονταικαι να γιορτάζουν εξώστρεφατον εαυτό τους στα πιο απλά:

Στην τροφή, στη θερμοκρασία,στην αίσθηση, σε ό,τι διατυπώνειτη ζωή στις πιο πρωταρχικές τηςμονάδες. Αυτό που κατεβαίνεικαι απλώνει, λοιπόν, στουςμήνες και στις μέρες γύρω είναιένα κρύο πληθυντικό, το κρύοτου καθενός.

Ο καθένας έχει την παγωνιάτου, το κρύο, το χιόνι του. Για άλ-λους είναι το χαζοχαρούμενοβαμβακερό χιόνι των Χριστου-γέννων, των βιτρινών και τωνχιονοδρομικών, για άλλουςαπλώς μια ενόχληση, κάποιαστιγμή μπροστά σε κάποιο τζάκιή κάτι τέτοιο. Μα είναι για τό-σους, για πολλούς μαζί και γιατον καθένα ξεχωριστά, το βουβόαυτό χιόνι, το χωρίς περιγραφές,χωρίς παρομοιώσεις, το κρύοαυτό που από την αρχή του άρ-θρου, προσπαθώ να κατονομάσωμα δεν μπορώ να πω, γιατί είναιτο κρύο αυτό που έρχεται για κά-ποιους ανθρώπους τόσο κυριο-λεκτικό που δεν κατοικεί στιςλέξεις.

www.tsalapatis.blogspot.gr

Τα τελευταίαχρόνια με τηνπρώτη παγωνιάκάτι σε αρπάζει.Εδώ δεν ξεδιψάειπια η συσσωρεμένηζέστη τουκαλοκαιριού, τοσώμα δεν ζητά, δενπροσδοκά, δενπεριμένει. Σαν νανοιώθεις τηνεπίθεση πρώτα σταμέσα και ύστεραστο δέρμα.

“

(…)ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλουςσκοποὺςτί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκεςτί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτεςφίλε ἀγάπη αἷμα φίλεφίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύοἬτανε παγωνιὰδὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥραποὺ πέθαναν ὅλοικι ἔμεινα μ᾿ ἕνανἀκρωτηριασμένο φίλοκαὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκισυντροφιὰ

(Μίλτος Σαχτούρης,«Η δύσκολη Κυριακή»)

Κρύο

2244 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΟΝίκος Ζαχαριάδης μισήθηκε και αγαπήθηκε σετέτοιο βαθμό που ακόμα και σήμερα, η συζή-τηση για το πρόσωπό του παραμένει εξαιρετικά

φορτισμένη. Το να προσπαθήσει κανείς να αφηγηθείτην πολιτεία του, εστιάζοντας στην περίοδο που ξεκι-νάει από τον Εμφύλιο και τελειώνει στην αυτοκτονίατου στη Σιβηρία, μοιάζει με πορεία μέσα σε ναρκοπέ-διο: οποιοδήποτε βήμα, είτε προς τα «αριστερά» είτεπρος τα «δεξιά», μπορεί να προκαλέσει μοιραίαέκρηξη. Το δύσκολο εγχείρημα αναλαμβάνει ο γνωστόςδημοσιογράφος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Άγγελος Τσέ-κερης με το βιβλίο του «Μια ιστορία, αλλιώς. Ο Ν. Ζα-χαριάδης, η Σοβιετική Ένωση και οι κομμουνιστές τηςΤασκένδης», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσειςΤαξιδευτής.

Μια συνοπτική εισαγωγική αφήγηση

Θα ήταν λάθος να κρίνουμε το βιβλίο του Τσέκερη ωςιστορική πραγματεία. Πρόκειται για ένα πολιτικό βι-βλίο που επιχειρεί μια καινούργια (και πιο νηφάλια απότις συνηθισμένες) ερμηνεία γνωστών ιστορικών γεγο-νότων. Ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο συγγραφέας στην ει-σαγωγή του (σελ 21):«∆εν θεωρώ ότι το βιβλίο κομίζεικάποιο καινούργιο, άγνωστο μέχρι σήμερα ιστορικόστοιχείο, ούτε ότι για τη συγγραφή του αξιοποιήθηκανεξαντλητικά όλες οι διαθέσιμες ιστορικές πηγές. Αυτόπου επιχείρησα ήταν να κάνω ένα βήμα πέρα από ταστερεότυπα, με τα οποία το κομμουνιστικό κίνημα (σεόλες του τις εκδοχές), έγραφε και ξαναέγραφε τηνιστορία του.»

Ωστόσο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο κατάΤσέκερη Ζαχαριάδης μπορεί να λειτουργήσει ως μιασυνοπτική εισαγωγική αφήγηση των πιο κρίσιμων ιστο-ρικών στιγμών του ΚΚΕ. Τα τελευταία χρόνια, ενώέχουν εκδοθεί πλήθος σημαντικών μελετών επιμέρουςπτυχών της Αντίστασης και του Εμφυλίου από αξιόλο-γους έλληνες ιστορικούς, λείπουν οι γενικές εκλαϊκευ-μένες αφηγήσεις των γεγονότων. Αφηγήσεις που είναιιδιαίτερα χρήσιμες αφού δίνουν στο ευρύ κοινό μιαπρώτη εικόνα των συμβάντων και μπορούν να αποτε-λέσουν για τους πιο φιλομαθείς έναυσμα για περαιτέρωμελέτη. Με έναν ρέοντα εύληπτο λόγο, και εξηγώνταςακόμα και αυτά που οι παλιοί αριστεροί θεωρούν αυ-τονόητα, ο Τσέκερης καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίοπου ακόμα και ο μη εξοικειωμένος με τα του ΚΚΕ ανα-γνώστης, θα χαρεί να διαβάσει.

Πέρα από τα στερεότυπα

Όπως είδαμε, από την εισαγωγή κιόλας του «Μιαιστορία, αλλιώς» ο Τσέκερης δηλώνει τη διάθεσή τουνα κινηθεί πέρα τα στερεότυπα. Ενώ λοιπόν, όπως είναιαναμενόμενο από έναν αριστερό, σε πολλά σημεία του

βιβλίου εξάρει την αγωνιστικότητα, την ανιδιοτέλεια,την αυτοθυσία, καθώς και την αφοσίωση των κομμου-νιστών στο κόμμα ακόμα και όταν αυτό τους απέρρι-πτε, ο συγγραφέας δεν διστάζει να μιλήσει για τις μαύ-ρες σελίδες της Αριστεράς, τόσο τις γνωστές όσο καιτις «ξεχασμένες». ∆ηλαδή για τη δολοφονία του ∆αμα-σκόπουλου (σελ 200)· για την καταδίκη του Άρη (σελ56)· για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες στοΜπούλκες (σελ 82) καθώς και για την επαναπροώθησηστην Ελλάδα ενενήντα εννιά ΕΛΑΣιτών· για τις εκτελέ-σεις των ανώτερων αξιωματικών Γιαννούλη και Γεωρ-γιάδη (σελ 93) προκειμένου να αποσειστούν οι ευθύνεςστρατιωτικών ηττών από την ηγεσία· για τις διώξεις καιτα βασανιστήρια σε βάρος των ανταρτών της 7ης Με-ραρχίας του ∆ΣΕ σε βουλγαρικό έδαφος υπό την επο-πτεία της ηγεσίας του ΚΚΕ ∆ΣΕ (σελ 106) · για τηνεξόντωση του Καραγιώργη (σελ 144) και τη συκοφάν-τηση του Πλουμπίδη (σελ 198)· για τους ναυτεργάτεςκαι τους πιλότους που θεωρήθηκαν ύποπτοι, ενώ είχανπαρατήσει τα πάντα για να βγουν στο βουνό (σελ 185)·για τη διαφθορά στην Τασκένδη και τις μίζες του Φουρ-κιώτη (σελ 248).

Αποσταλινοποίηση με σταλινικές μεθόδους

Ο Τσέκερης κινείται έξω από τα στερεότυπα και τηνεξιστόρηση της διαδικασίας αποσταλινοποίησης τουΚΚΕ που οδήγησε στην καθαίρεση του Ζαχαριάδη. ∆ια-δικασία στενά συνδεδεμένη με τη μάχη για την εξου-σία στο ΚΚΣΕ, που διεξήχθη από το Μάρτη του 1953όταν πέθανε ο Στάλιν, μέχρι τον Φλεβάρη του ‘56, όταντο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ εξέλεξε τον Χρουτσόφ καικαταδίκασε τη σταλινική περίοδο.

Ο Ζαχαριάδης δεν καθαιρείται μετά από μια δημο-κρατική εσωκομματική διαδικασία του ΚΚΕ. Αντιθέ-τως, αυτό που συμβαίνει είναι ότι στο περιθώριο του20ου Συνέδριου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) συγκρο-τείται μια ∆ιεθνής Επιτροπή των Αδερφών Κομμουνι-στικών Κομμάτων (σελ 315), η οποία επικαλούμενη το«ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς» στο ΚΚΕ, παρεμ-βαίνει βάναυσα στα εσωτερικά του Κόμματος. Η ∆ιε-θνής Επιτροπή πειθαναγκάζει τα μέλη της ΚΕ του Κόμ-ματος να ψηφίσουν την καθαίρεση του Ζαχαριάδη στην6η Ολομέλεια (σελ 326), ένα μήνα μόλις μετά την5η Ολομέλεια όπου η ίδια ΚΕ τον είχε στηρίξει ανεπι-φύλακτα.

Η σύγκρουση όμως δεν θα σταματήσει με την καθαί-ρεση του Ζαχαριάδη. Θα συνεχιστεί με επίκεντρο τηνΤασκένδη των 17.000 πολιτικών προσφύγων, όπουήδη στις 9 και 10 Σεπτέμβρη του 1955 είχαν λάβει χώρααιματηρές συγκρούσεις μεταξύ ζαχαριαδικών και αντι-ζαχαριαδικών (σελ 247). Στην Τασκένδη η νέα ηγεσίατου ΚΚΕ είναι αντιμέτωπη με το δυσάρεστο γεγονός ότιοι ζαχαριαδικοί έχουν την πλειοψηφία στη βάση (σελ334). Το οξύμωρο είναι ότι στην Τασκένδη οι «σταλινι-κοί» υπερασπίζονται την εσωκομματική δημοκρατίακαι την τήρηση του Καταστατικού κόντρα στην «αντι-σταλινική» ηγεσία του κόμματος. Το πρόβλημα τηςανυπάκουης ζαχαριαδικής πλειοψηφίας θα επιλυ-θεί με 2.400 διαγραφές, διώξεις από τους εργασιακούςχώρους και τα πανεπιστήμια, κι εντέλει με εκτοπίσειςβετεράνων του ∆ημοκρατικού Στρατού στη Σιβη-ρία. Στη Σιβηρία θα εκτοπιστεί και ο ίδιος ο Ζαχαριά-δης. Εκεί θα αυτοκτονήσει την 1η Αυγούστου 1973

Εν ολίγοις, η αποσταλινοποίηση του ΚΚΕ έγινε μεκαθ’ όλα σταλινικές μεθόδους.

Θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι ο Τσέκερης«χαρίζεται» στον Ζαχαριάδη. Στην κριτική απέναντί τουείναι πολύ σκληρός (σελ 408):«Εκμηδένισε τη δυνατό-τητα κριτικής σκέψης μέσα στο κόμμα και κυνήγησεανελέητα τους διαφωνούντες, κατασυκοφαντώνταςτους και εξοντώνοντας όσους μπορούσε προσωπικά.Ήταν ακραία συγκεντρωτικός, έφτασε στον παραλογι-σμό προκειμένου να δικαιολογήσει τα λάθη του και αι-σθάνθηκε πιο άνετα επιλέγοντας συνεργάτες μετρίωνδυνατοτήτων.. Οδήγησε το ελληνικό αριστερό κίνημασε μια συντριπτική ήττα την οποία ο ίδιος δεν παραδέ-χτηκε ποτέ»

Μια ερμηνεία της ιστορίας έξω από τις νόρμες

Αυτό που επιχειρεί ο Τσέκερης είναι να «ξεφύγει απότη μονόπλευρη αφήγηση και να προσεγγίσει τα γεγο-νότα με κριτικό τρόπο και από διαφορετικές οπτικέςγωνίες» (σελ 22). Η βασική έγνοια του είναι να μη γρά-ψει μια ακόμα απολογία κάποιου από τα επιμέρουςρεύματα του κομμουνιστικού κινήματος, να μην περά-σει τα γεγονότα από τον παραμορφωτικό φακό της πο-λιτικής σκοπιμότητας, να μην είναι γραμμένη η αφή-γησή του «ανάλογα με τη στάση του κάθε στελέχους σεμετέπειτα εσωκομματικές καταστάσεις, διασπάσεις καικρίσεις» (σελ 251). Κατά συνέπεια, ο Τσέκερης δεν στη-λιτεύει μόνο τις αυταρχικές μεθόδους που χρησιμοποι-ήθηκαν εναντίον των ζαχαριαδικών, αλλά πιστώνειστον ίδιο τον Ζαχαριάδη τις μεγάλες ηγετικές ικανότη-τές του (σελ 409). ∆είχνει, επίσης, ότι οι κατηγορίεςεναντίον του για «αντισοβιετισμό» και «αριστερισμό»πολύ δύσκολα μπορούν να σταθούν (σελ 420-417).

Το «Μια ιστορία, αλλιώς» έχει βέβαια αδυναμίες. Λεί-πει ένα κεφάλαιο για τον Ζαχαριάδη και το ΚΚΕ τουΜεσοπολέμου που θα φώτιζε καλύτερα όσα συνέβησαναργότερα. Επιπλέον, δεν συμφωνώ με την άποψη τουΤσέκερη ότι ο Ζαχαριάδης υπερασπίστηκε γενικώς τηνισοτιμία του ΚΚΕ με το ΚΚΣΕ. Ο Ζαχαριάδης αντιστά-θηκε στο χρουτσοφικό ΚΚΣΕ που είναι διαφορετικόπράγμα από το σταλινικό ΚΚΣΕ. Τέλος, θα έπρεπε ναείναι πιο συγκρατημένος στις κρίσεις του για τη συμ-περιφορά του μηχανισμού του ΚΚΣΕ, δεδομένης της έλ-λειψης ιστορικών τεκμηρίων.

Πέρα όμως από τις όποιες αδυναμίες, το «Μια ιστο-ρία, αλλιώς» είναι ένα βιβλίο που δίνει λαβή για προ-βληματισμό και ελπίζω να αποτελέσει το έναυσμα γιαμια προσπάθεια νηφάλιου αναστοχασμού της ιστορίαςτης Αριστεράς. Αξίζει να διαβαστεί.

Γιάννης Αλμπάνης

Ο Τσέκερης δεν στηλιτεύει μόνοτις αυταρχικές μεθόδους που χρη-σιμοποιήθηκαν εναντίον των ζαχα-ριαδικών, αλλά πιστώνει στον ίδιοτον Ζαχαριάδη τις μεγάλες ηγετι-κές ικανότητές του. ∆είχνει, επί-σης, ότι οι κατηγορίες εναντίοντου για “αντισοβιετισμό” και “αρι-στερισμό” πολύ δύσκολα μπορούννα σταθούν.

“Ένας Ζαχαριάδης, αλλιώς∆ιαβάζοντας το βιβλίο του Άγγελου Τσέκερη «Μια ιστορία, αλλιώς» (εκδόσεις Ταξιδευτής)

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το τραύμα της ανεργίαςπονάει πολύ, δημιουργείμοναξιά, απελπισία,δημιουργεί οργή και φόβο.Αλλά δεν δημιουργείπράξεις. Η ανεργία είναιπληθυντική στα πρόσωπαπου την ενοικούν, αλλά οιάνεργοι δεν είναισυλλογικότητα, δενσυνιστούν πολιτικόυποκείμενο.

“

Άυλος τόποςσυνάντησης των ανέργωνΤο «Ημερολόγιο ενός ανέργου» του Χριστόφορου Κάσδαγλη παρουσιάζεται

Αν σκεφτεί κανείς τι σημαίνει γιαένα άνθρωπο του σύγχρονου κό-σμου το επάγγελμα, τότε μπορεί

να δει την οντολογική διάσταση τηςανεργίας παράλληλα με την οικονομική.Στο σύγχρονο πολιτισμό είμαι το επάγ-γελμά μου. δεν πρόκειται απλώς περίβιοπορισμού: το επάγγελμα αποτελεί ορ-γανικό μέρος της ταυτότητάς μας, είναιεν τέλει η ταυτότητά μας και ένα όριο.Την ίδια στιγμή, η εργασία, απογυμνω-μένη από την ουσία της, στον καπιταλι-στικό κόσμο από δικαίωμα –όπως τηνορίζει η χάρτα δικαιωμάτων του ανθρώ-που– από υποχρέωση της πολιτείας προςτον πολίτη, γίνεται είδος πολυτελείας,ακόμα περισσότερο μοχλός πίεσης γιανα παραιτηθούν οι εργαζόμενοι από κε-κτημένα αιώνων. Τα εργασιακά δικαιώ-ματα καταρρέουν, φτάνουμε σε μειοδο-σίες για την κατάληψη μιας θέσης ακόμακαι περιορισμένου χρόνου.

Το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» συντί-θεται από κείμενα που έγραψαν άνεργοι.Για την ακρίβεια πρόκειται για αναρτή-σεις σε μια ιστοσελίδα που δημιουργή-θηκε ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό: για ναμιλήσουν οι ίδιοι οι άνεργοι. Άρα τοπραγματικό θέμα του βιβλίου δεν είναι ηανεργία αλλά ο άνεργος, πράγμα πουφαίνεται και από τον τίτλο: Το ημερολό-γιο ενός ανέργου και όχι ημερολόγιαανεργίας. Ο τίτλος μάλιστα εξαιτίας τουαόριστου άρθρου φέρνει στο νου το πε-ρίφημο έργο του Γκόγκολ, το ημερολό-γιο ενός τρελού, έτσι που, και απ’ αυτήτην πλευρά ακόμα, εισάγει στην περιθω-ριοποίηση των ανέργων.

Καινούργιες άγνωστες λέξεις

Από τις 2000 περίπου αναρτήσεις οΚάσδαγλης επέλεξε –με δυσκολία όπωςσυχνά εξομολογείται– 155 για το βιβλίο.

Όλες μιλούν για το εγκαυματικό αποτύ-πωμα που αφήνει η ανεργία πάνω στηζωή ενός ανθρώπου. Ένα τραύμα, όπωςλέει ο συγγραφέας. Τα τελευταία χρόνιαοι ιστορικοί συζητούν όλο και πιο πολύτο θέμα του βιώματος των τραυματικώνγεγονότων στην ιστορία. Αυτό το βιβλίοθα είναι πολύ χρήσιμο για τον ιστορικότου μέλλοντος, που θα θελήσει να σκια-γραφήσει τι πραγματικά συνέβη και πώςμετασχηματίστηκε σιγά-σιγά μια ολό-κληρη κοινωνία, πρώτα η Ελλάδα καιμετά ολόκληρη η Ευρώπη. Πώς δηλαδήέννοιες αυτονόητες στο κοντινό παρελ-θόν –συλλογική σύμβαση, προστασίατου κατώτερου μισθού, ένσημα, ασφά-λεια, σύνταξη, ωράρια εργασίας, άδεια,δώρο- αρχικά πέρασαν στο χώρο τουαστείου, της πλάκας μετά, και τέλος αρ-χίζουν να γίνονται άγνωστες λέξεις γιατους σημερινούς εφήβους.

Ο εξευτελιστικός μισθός των 350ευρώ, που μοιάζει πιο κοντά σε φοιτη-τικό χαρτζιλίκι, ευθέως αντίστροφος μετα προσόντα των σύγχρονων εργαζομέ-νων (μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, σε-μινάρια επί σεμιναρίων κτλ), δεν επαρ-κεί ούτε για τα βασικά, αλλά λίγο για νακαλυφθούν κάποιες ανάγκες, λίγο ήίσως το περισσότερο για να νιώσει οάνεργος ότι υπάρχει ξανά, αυτός ο μι-σθός γίνεται όνειρο για πολλούς. Μοι-άζει ξεπερασμένο το μυθιστόρημα τουΝτόναλντ Γουεστλέικ «Το τσεκούρι»,που έδωσε την ομώνυμη ταινία τουΓαβρά.

Η ανεργία γίνεται μια κοινή ιδιότητα,μια ομπρέλα νοηματική που έχει την πα-ραξενιά να απονοηματοδοτεί τη ζωή τουπολίτη της «ευνομούμενης δημοκρα-τίας» μας και να την ανανοηματοδοτείαρνητικά. ∆εν είναι «κάποιος που», είναι«κάποιος που δεν…».

Το βιβλίο χωρίζεται σε 20 ενότητες.Κάθε ενότητας προηγείται και ένα κεί-μενο σχολιασμού από τον συγγραφέα. Τοκείμενο είναι σύντομο, αποκαθαρμένοαπό άχρηστους συναισθηματισμούς,ωστόσο ενέχει μια βιωματική εμπλοκήτου γράφοντα στο θέμα, καλά ισορροπη-μένη. Χωρίς στατιστικές υπερβολές, μεένα θυμό που ηθελημένα ο συγγραφέαςδιοχετεύει ανάμεσα στις γραμμές.

Γιατί δεν ξεσηκώνονταιοι άνεργοι;

Με μια πρώτη ματιά, η σειρά μπορεί ναπαραξενέψει τον αναγνώστη, καθώς δενφαίνεται το κριτήριο επιλογής: η πρώτηενότητα έχει θέμα της την έμφυλη διά-σταση της ανεργίας, ακολουθεί η εμπει-ρία της απόλυσης, ενώ στην τρίτη ενό-τητα οι αναρτήσεις αντιμετωπίζουν τηνανεργία με πικρό, δηκτικό και δραστικόχιούμορ. Στις δύο επόμενες ενότητες πα-ρεμβαίνει έντονα ο συγγραφέας (η μιαείναι καθ’ολοκληρίαν ανάρτηση στοπροσωπικό του μπλογκ). Ακολουθούνθέματα από τα παρεπόμενα της ανερ-γίας, όπως η μετανάστευση, η επιστροφήστο χωριό, ο ρόλος της οικογένειας (άλ-λοτε ως οικονομικός αρωγός και άλλοτεως ψυχικό στήριγμα, εκείνη η σπαρα-κτική κραυγή ενός ανέργου «ό,τι κι ανκάνουν δεν θα μας χωρίσουν») αλλά καιμια νότα αισιοδοξίας αν και όχι πάντα:κάποιοι βρήκαν δουλειά. Υπάρχει επίσηςμια ενότητα όπου ασκούν κριτική ακόμακαι σε αυτό το ίδιο το μπλογκ μέσα απότο οποίο εκφράζονται και συναντιούν-ται.

Κάθε μια από τις ενότητες, με τοντρόπο της, δεν αφηγείται απλώς το προ-σωπικό δράμα του καθενός, αλλά αιτιο-λογεί δύο πράγματα: το ένα είναι γιατί οιάνεργοι δεν ξεσηκώνονται, γιατί δυσκο-λεύονται να αυτοοργανωθούν, γιατί δενείναι παρόντες, όπως αναρωτιούνταιπολλοί. Οι άνεργοι δεν έχουν χώρο μέσαστην πόλη, δεν συν-αθροίζονται, δενσυν-υπάρχουν. κρύβονται. Εξαιτίας τηςένδειας και εξαιτίας της ντροπής. Όπουκι αν πας, ό,τι κι αν κάνεις μέσα στηνπόλη κοστίζει. Η ερώτηση «τι δουλειάκάνεις;» είναι συχνή ακόμα και πληγώ-νει πολύ. Οι αυξημένες ανάγκες γιγαν-τώνονται και σε συνθλίβουν μέσα σε μια

πόλη που ακόμα είναι γεμάτη από βιτρί-νες με λαχταριστά αγαθά. Σιγά-σιγάαπλώς με αναγκαία αγαθά που γίνονταιάπιαστη πολυτέλεια.

1,5 εκατ. λόγοι για αγώνα

Το τραύμα της ανεργίας πονάει πολύ,δημιουργεί μοναξιά, απελπισία, δημι-ουργεί οργή και φόβο. Αλλά δεν δημι-ουργεί πράξεις. Η ανεργία είναι πληθυν-τική στα πρόσωπα που την ενοικούν,αλλά οι άνεργοι δεν είναι συλλογικό-τητα, δεν συνιστούν πολιτικό υποκεί-μενο. Όσο πιο πολύ απομακρύνονταιχρονικά από την εργασία τους, γιατί στιςαρχές για μεγάλο διάστημα νιώθουν απο-λυμένοι, τόσο περισσότερο απομακρύ-νονται και από τη συλλογική πάλη. ∆ενείναι μόνο η κατάθλιψη. ∆εν έχουν ανα-φορά χώρου, ανθρώπων, δραστηριοτή-των… Παρ’ όλ’ αυτά, δεν το βάζουν όλοικάτω, υπάρχουν κι αυτοί που το πα-λεύουν: δυο ενότητες παρουσιάζουνανέργους που ψηλώνουν το ανάστημάτους, φωνάζουν, διεκδικούν, οργανώ-νονται. Το μπλογκ χρησίμευσε ως άυλοςτόπος συνάντησης. Συνηθισμένοι –οι πιονέοι και πιο πολιτικοποιημένοι– από τοπολιτικό κάλεσμα μέσω των μέσων κοι-νωνικής δικτύωσης προσπάθησαν ναχρησιμοποιήσουν το μπλογκ ως χώροκαλέσματος ενότητας και πάλης, κριτι-κής σε πολιτικές στάσεις, θέσεις καιιδέες, ακόμα και της αριστεράς.

Το δεύτερο που αιτιολογεί το βιβλίοείναι γιατί όλοι οι υπόλοιποι έχουμε 1,5εκατομμύριο λόγους για να μην γκρινιά-ζουμε για το τι δεν κάνουν οι άνεργοι καινα κατεβούμε οι ίδιοι στα πεζοδρόμια.Αυτό μαζί με μια μαχητική αλληλεγγύηχρειάζονται οι άνεργοι. Και μαχητική αλ-ληλεγγύη σημαίνει όχι μόνο δραστικήευαισθητοποίηση, αλλά στοχευμένη κι-νηματική δράση και δημιουργία νέωνζωντανών και δρώντων συλλογικών υπο-κειμένων. Σημαίνει διεκδίκηση αλλά καιπρόταση, και οικονομικές αλτερνατίβεςπου δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Μαρώ Τριανταφύλλου* Την πρώτη ύλη αυτού του κειμένουαποτέλεσε το κείμενο παρουσίασηςτου βιβλίου του Χ. Κάσδαγλη, στις11.11.14, στην Καλλιθέα.

Στο βιβλίο του ο «Θάνατος και η ∆ύση», ο Βοβέλ λέει πως ο θάνατοςστο σύγχρονο πολιτισμό αποτελεί πλέον μια κατηγορία του ασέμνου.Πανταχού παρών, αλλά όλοι αποστρέφουν τα μάτια, σχεδόν μεντροπή. Για τον Κάσδαγλη, η ανεργία είναι «σκληρό πορνό», επίσηςμια κατηγορία του ασέμνου. Όσοι την ζουν, ντρέπονται γι’ αυτήν, λεςκαι είναι δικό τους σφάλμα. Όσοι δεν έχουν ακόμη βρεθεί στην ανερ-γία, φοβούνται να μιλήσουν ουσιαστικά γι’ αυτήν, ξορκίζοντας τοκακό με συμπονετικές γενικολογίες.

2266 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΘΕΑΤΡΟ

Εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθούμε μια ερευ-νητική πορεία του Σημείου σχετικά με την έννοιατου ζευγαριού ιδιαίτερα μέσα από τη γυναικείαοπτική. Η Καιομένη αποτελεί μέρος αυτής τηςέρευνας ή είναι άλλοι οι λόγοι που την επιλέξατε;

Ο Φόσε είναι μεγάλος συγγραφέας, τον επιλέξαμεγιατί μας εκφράζει. Στην περίπτωση της Καιομένηςμιλά για το βαθύτερο και σημαντικότερο συναί-σθημα των ανθρώπων: την αγάπη. Ο Φόσε την θε-ωρεί το σημαντικότερο συστατικό της ανθρώπινηςψυχής, ζωή χωρίς αγάπη δεν υπάρχει. Πρόκειταιγια μια αφήγηση ζωής με απλό καθημερινό λόγο,που όμως φτάνει να δημιουργήσει με τις απλές λέ-ξεις που χρησιμοποιεί την αίσθηση ενός ποιήματος.Είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που να δείχνει εκ-δοχές ζωής, καταστάσεων, πράξεων, βιωμάτων συ-ναισθημάτων. Ένα σχόλιο για την αγάπη με τη γυ-ναικεία ματιά… Η γυναίκα μιλά για τον εαυτό τηςκαι τον αγαπημένο άντρα. Μας αφηγείται τη ζωήκαι τη σχέση τους και αναζητά την αλήθεια αυτήςτης σχέσης μέσα από το φευγαλέο του χρόνου, τηςλήθης, της λησμονιάς, μέσα από όλ’ αυτά… και κυ-ρίως μέσα από την αγάπη. Πράγματι, η Καιομένη, ηΑγγλίδα ερωμένη της Ντιράς και το Μέσα από τονΚαθρέφτη του Μπέργκμαν αποτελούν μια τριλογία.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα και πώς την προσεγγί-σατε;

Ο ηθοποιός, όσο μελετά το ρόλο, ψάχνεται –ψά-χνει το κείμενο και τον εαυτό του. Έχει ελευθερία

να δοκιμάσει πολλά αλλά έχει και συγκεκριμένοστόχο: να βρει το ρόλο. Για κάθε ρόλο ανακύπτουνσυγκεκριμένα ερωτήματα που πρέπει να απαντή-σεις. Κάθε φορά αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα άλλοπρόσωπο που το ακολουθώ και το παρακολουθώγια να το μάθω… πώς αισθάνεται, πώς ντύνεται,πώς μιλάει, πώς σκέπτεται, ποια συναισθήματαέχει… Χρησιμοποιώ τα πάντα γύρω μου: κείμενο,φαντασία, ένας άνθρωπος στο δρόμο, ένα γλυπτό…Ένας ηθοποιός παίρνει ερεθίσματα από παντού.∆ούλεψα αυτή τη γυναίκα με καρδιά και συναί-σθημα: έχει ζήσει μια απλή αλλά ουσιαστική ζωή,γιατί αγάπησε. Ο έρωτάς της δεν ήταν μυθιστορη-ματικός, αλλά έδωσε στον αγαπημένο της τα πάντακαι αυτή είναι η ουσία της ζωής της.

Και αυτός που στοιχειώνει τη σκέψη της ποιοςείναι;

Η Σίγκνα ζει σε ένα σπίτι που είναι γεμάτο από τημνήμη του. Κάθε μέρα ζει την ιστορία της σχέσηςτους, τον ανακαλεί και τον αναπολεί κάθε μέρα,αναρωτιέται… Μπαίνει στη σκέψη του και γυρνάδιαρκώς σε μια δύσκολη μέρα που ο καιρός ήτανάσχημος κι αυτός χάθηκε στη θάλασσα.

Στο έργο παίζει μεγάλο ρόλο ο χρόνος, ίσως ναπούμε η διάρκεια…

∆εν διαθέτουμε το χρόνο που πρέπει στις σχέσειςμας. Πολλές φορές από φόβο. Η Σίνγκα όμως επεν-δύει στο χρόνο, στην αγάπη, στη μνήμη και υπ’ αυτήτην έννοια η στάση της αποτελεί και μια πρότασηγια τις σχέσεις.

Στο Σημείο φέτος ανοίγεστε για πρώτη φορά καισε ένα ακόμα τομέα, στο εφηβικό θέατρο. Ποιοςείναι ο στόχος αυτής της απόφασης;

Μιλάτε για την Ερωφίλη. Είναι μια παραγωγή τουΣημείου σκηνοθετημένη από τον ∆ημήτρη Αδάμη,που γνωρίζει πολύ καλά το είδος αυτό του θεάτρου,σε σκηνικά της Μαγδαληνής Αυγερινού, μιας πολύταλαντούχας σκηνογράφου και μουσική του Γιάννη

Χαρούλη, πολύ αγαπητού μουσικού. Κάνουμεάνοιγμα στο εφηβικό κοινό, πρώτη φορά με πολλήσυστολή αλλά αποφασισμένοι . Οι έφηβοι πρέπεινα μάθουν από νωρίς να γίνουν καλοί θεατές. Θέ-λουμε να εκπαιδεύσουμε τους εφήβους να αποκτή-σουν πραγματική θεατρική κριτική ματιά.

Επίσης, σε λίγες μέρες ανεβαίνει το «Under», μιαπαράσταση με θέμα την μετανάστευση. Το κείμενο,που το φτιάξαμε ο Νίκος ∆ιαμαντής και όλοι μαζίγενικά, καταγράφει τις απάνθρωπες εξευτελιστικέςσυνθήκες ζωής των μεταναστών που φτάνουν εδώγια να γλυτώσουν από τις καταστάσεις που ζουνστις πατρίδες τους, προσδοκώντας καλύτερο αύριο.Στηρίζεται σε πρωτογενές υλικό συγκεντρωμένοαπό την ∆ιεθνή Αμνηστία, τους Γιατρούς Χωρίς Σύ-νορα και άλλες οργανώσεις, προσωπικές μαρτυ-ρίες, συνεντεύξεις, ενώ έχουν γραφεί ειδικά μερικάταχυδράματα από τη νέα γενιά συγγραφέων (Πέτσα,Χριστόπουλος, Αγγελάκος, Κατσού). Σε συνεργασίαμε το δήμο Αθηναίων παρουσιάζουμε, συνήθως με-σημέρια, μικρά αποσπάσματα από την παράσταση,σαν παράσταση βαλίτσα, σαν street event, σε ευαί-σθητες περιοχές της Αθήνας, όπως η Κυψέλη και οΆγιος Παντελεήμονας. Κάθε Πέμπτη εδώ στο θέα-τρο άνεργοι και μετανάστες δεν θα πληρώνουν ει-σιτήριο.

Είναι εύκολο να συνεργάζονται τόσοι πολλοί καιτόσο διαφορετικοί μεταξύ τους καλλιτέχνες σε έναχώρο, έστω κι αν δουλεύουν σε διαφορετικές πα-ραστάσεις;

Το Σημείο είναι ένα όμορφο και ζωντανό θέατρο.Όλοι όσοι δουλεύουμε εδώ νοιαζόμαστε ο ένας γιατις δουλειές του άλλου και για το σύνολο των πα-ραστάσεων που παρουσιάζονται. ∆ιαλέγουμε κεί-μενα και παραστάσεις με γνώμονα το ενδιαφέρονκαι την ανάταση που προκαλούν πρώτα σε μας. Καιλειτουργούμε με συλλογικό πνεύμα. Κέντρο του ρε-περτορίου μας είναι ο άνθρωπος και βασικός άξο-νας ο ουμανισμός και η πνευματικότητα, που στη-ρίζουν τον άνθρωπο και την ελπίδα. Οι άνθρωποιπερισσότερο από πριν ζητάνε ανθρωπιά, τόλμη καιπνευματικότητα. Νομίζω ότι γι’ αυτό το λόγο ητέχνη είναι για την περίοδο της κρίσης, δίνει στονάνθρωπο ανάταση. Και εμείς οι καλλιτέχνες επι-στρέφουμε στην ουσία του θεάτρου.

Μαρώ Τριανταφύλλουmaro33@otenet.gr

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

Η

Για μένα, η τέχνη ήταν πάντασυνδεδεμένη με αυτή τη σχεδόν μηανθρώπινη φωνή, μέσα από τονκαθημερινό λόγο. Και εκείνο που είναιπαράδοξο είναι το ότι αυτή η φωνήβρίσκεται εκεί, χωρίς να λέει τίποτα.Είναι μια βουβή φωνή. Μια φωνή πουμιλάει σωπαίνοντας.

Γιον Φόσε

“

Η αγάπη μέσααπό τη ματιά της γυναίκαςΗ Ιωάννα Μακρή μιλά για την παράσταση «Καιόμενη» του Γιον Φόσε, στο θέατρο «Σημείο»

Ταυτότητα παράστασηςΣκηνοθεσία: Νίκος ∆ιαμαντής, εικαστική επι-μέλεια: Γιώργος Πάτσας, μετάφραση: ΑντώνηςΓαλέος, ερμηνεύει η Ιωάννα Μακρή, χορεύει οΓρηγόρης Γαϊτανάρος. Συμμετέχουν οι: Σταύ-ρος Γιαννακόπουλος και Φρεντερίκα Σαντα-ρέλι. Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, στις9.30μ.μ. και Κυριακή στις 7.30μ.μ., στο ΘέατροΣημείο [Χαριλάου Τρικούπη 4, πίσω από τοΠάντειο, τηλ. 210 9229579, 6976494351(semio-theatre.blogspot.gr)]. Ελεύθερη είσοδοςγια τους ανέργους.

Η Καιομένη του Γιον Φόσε ανέβηκε πρόσφατα στο θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία Νίκου ∆ιαμαντή, με την Ιωάννα Μακρή στοβασικό ρόλο, στην καλύτερη ίσως μέχρι τώρα ερμηνεία της. Eίναι ο μονόλογος μιας γυναίκας που σκέφτεται και θυμάταιένα αγαπημένο άντρα. Χωρίς μια συγκεκριμένη ιστορία και με κέντρο την έννοια της αγάπης, ο συγγραφέας ψάχνει τηνψυχή αυτής της γυναίκας και τον τρόπο που βιώνει το ζευγάρι. Αν τα τελευταία χρόνια το θέατρο ερευνά τη σχέση του μετην αφήγηση, δραματοποιώντας έργα πεζογραφικά κυρίως, εδώ έχουμε να κάνουμε με το αντίθετο: ένα θέατρο πουαφηγηματοποιεί το δραματικό έργο.

Γιάννης Κοντός«Μυστικά τοπία.Κείμενα για πρόσωπα,για τη ζωγραφική,για το θέατρο, για βιβλία.»Εκδόσεις ΤόποςΑπρίλιος 2014

Στο “αυτάκι” του βιβλίου, ο ΓιάννηςΚοντός, σε φωτογραφία του ∆ημή-τρη Γέρου, με εκείνο το χαρακτηρι-

στικό χαμόγελο, όλο γλύκα, αλλά συνά-μα, μια ιδέα ειρωνικό, μάλλον περιπαι-κτικό. Σε υποδεχόταν καθισμένος στογραφείο του, στον πέμπτο όροφο Γ. Γεν-ναδίου 3, χωρίς τυπικότητες, με μια θερ-μή οικειότητα, που σε έκανε να νιώθειςπως είσαι και συ άνθρωπος του χώρου.Το βιογραφικό, χωρίς ημερομηνία γεννή-σεως. Όχι γιατί την κρύβει, έτσι κι αλ-λιώς, σφύζει από νεανικότητα, με ταφουλάρια και τα φοβερά κασκόλ του ναανεμίζουν. Αλλά γιατί αρέσκεται παιχνι-διάρικα να δηλώνει, ότι γεννήθηκε ότανδημοσιεύτηκε το πρώτο του ποίημα, το1965. Ή, όταν εκδόθηκε το πρώτο τουβιβλίο, το 1970. Άλλωστε, ήδη από τηνπρώτη εντύπωση, δημιουργείται η βε-βαιότητα πως παρόμοιος άνθρωπος μό-νο ποιητής θα μπορούσε να είναι. Περισ-σότερο ακριβή βιογραφικά, τον θέλουννα σπουδάζει οικονομικά, να εργάζεταιως ασφαλιστής, μετά να λοξοδρομεί ωςβιβλιοπώλης, γωνία Σόλωνος και Ομή-ρου. Το όνομα του καταστήματος «Ηνίο-χος», με τον ίδιο να παραμένει ηνίοχοςμόνο στην ποίηση και στα περί αυτήν“μυστικά τοπία”.

Πέρυσι, επετειακά, συγκέντρωσε σε έ-ναν τόμο “το έχει του”, 14 ποιητικές συλ-λογές, που είναι “το στάρι” σαράντα χρό-νων, 1970-2010. Εφέτος, εκδίδει το τρίτοβιβλίο του, με κείμενα βιωματικά, πουγια εκείνον σημαίνει κείμενα για την τέ-χνη, με πρώτη την τέχνη του λόγου, καιτους ανθρώπους της. Είναι το τρίτο οδό-σημο μετά το δίτομο «Τα ευγενή μέταλ-λα». Αυτές οι εκδόσεις, άτυπης απογρα-φής φίλων και εμμονών, τοποθετούνταιανά δεκαετία: 1994, 2005, 2014. Παρό-μοια με τα βιβλία-οδόσημα της συγγρα-φικής πορείας, που εκδίδει ο ΜένηςΚουμανταρέας. Τα καινούρια κείμενα εί-ναι γραμμένα στο διάστημα της ενδιάμε-σης δεκαετίας και ταξινομούνται σε πέ-ντε ενότητες, με δυο ποιήματα, ως εισα-γωγή και ως επίμετρο. Ο κοινός τίτλοςτων δυο προηγούμενων βιβλίων ήταν ε-μπνευσμένος από τον τίτλο ποιητικήςσυλλογής του Ζήση Οικονόμου, «Η επο-ποιία των αγενών μετάλλων». Μόνο πουη απαισιόδοξη οπτική του παλαιότερουποιητή, εδώ ανατρέπεται σε αισιόδοξηκατάφαση. Από τον ίδιο τίτλο είχαμεφτιάξει και εμείς την επιγραφή της βι-βλιοπαρουσίασης του πρώτου τόμου, τομακρινό 1994. «Εποποιία ευγενών μετάλ-λων», ήταν ο δικός μας τίτλος, με υπέρ-τιτλο, “πολυχρωμία της όρασης και τηςμνήμης”. Τότε, για τα βιβλία που μας ά-ρεσαν, γράφαμε με ενθουσιασμό. Στηνενδιάμεση εικοσαετία, η ανθυγιεινή ενα-σχόληση με την βιβλιοκριτική τον κού-ρεψε δραστικότερα και από τα επί Τρόι-κας οικονομικής φύσεως κουρέματα.Θύμα ή θήτης ο κριτικός είναι και θέμαοπτικής γωνίας. Ο Κοντός γράφει, “Αχ,αυτοί οι κριτικοί, αυτοί οι νεκροθά-φτες”, αποδίδοντας τη φράση στον Να-πολέοντα Λαπαθιώτη. Ωστόσο, παρόλοπου ουδείς αγαπά τους νεκροθάφτες, ό-λοι μάλλον συμφωνούν ότι είναι απαραί-τητοι. Αλλά και δύστυχοι, καθώς τουςβδελύσσονται, ιδιαίτερα όταν κάνουνκαλά τη δουλειά τους.

Στη δεύτερη ενότητα του καινούριούτου βιβλίου, όπου συγκεντρώνει τα δη-μοσιευμένα κείμενα για βιβλία, ο ίδιοςσχολιάζει ως ομότεχνος έργα φίλων. Στα25 κείμενα, τα 12 αφορούν βιβλία ποιη-τών της γενιάς του, κυρίως ποιητικά (Ν.Χατζιδάκι, ∆. Ποταμίτη, Κ. Μαυρουδή,Π. Παμπούδη, Γ. Μαρκόπουλου, Κ. Πα-παγεωργίου, Γ. Βαρβέρη), ακόμη μυθι-στόρημα του Γ. Μανιώτη και τέσσερα βι-βλία ευρέος φάσματος του στενότερου

από τους φίλους, του Θ. Θ. Νιάρχου. Φι-λεταιρικά είναι και τα κείμενα για μεγα-λύτερους (Κ. Μουρσελά, Γ. Μιχαηλίδη,Λ. Παπαδόπουλο) ή και νεότερους (Ν.∆αββέτα, ∆. Κοσμόπουλο). Σε όλα, έναςκριτικής διάθεσης αναγνώστης θα εύρι-σκε ότι περισσεύει ο ενθουσιασμός. Θαπρόσθετε πως έτσι ο έπαινος αποδυνα-μώνεται. Αυτή, όμως, είναι συνήθης αβα-ρία του θετικού σκέπτεσθαι. Όπως καινα έχει, σε κάθε περίπτωση, ο τρόποςγραφής πείθει ότι πρόκειται για έναν εν-θουσιασμό ανόθευτα πηγαίο. Από τηνάλλη, είναι εμφανές πως ο ποιητής απο-δίδει καλύτερα ως αισθητής σε υψηλούςτόνους. Την ομάδα των φίλιων προσώ-πων συμπληρώνουν, όπως και στουςπροηγούμενους τόμους, οι “μεγάλοι” α-πό τους παλαιότερους, όπως ο “φίλος”

Ρίτσος, οι δυο Νομπελίστες και ο Καβά-φης.

Ο Κοντός, από τα “ευγενή μέταλλα”μέχρι τα “μυστικά τοπία”, διατηρεί ακέ-ραια την καθαρότητα των αισθημάτων.Με την ίδια προσήλωση, συμπληρώνει ταεκθέματα μνήμης. Όπως ο Τάκης Σινό-πουλος τοποθετούσε πέτρες, ακροκέρα-μα, αστερίες στην αυλή του. Ο Πύργειοςποιητής είναι, ακόμη μία φορά, από τουςπρώτους που αναφέρονται, στο πρώτοκείμενο, το αφιερωμένο στη Νανά Καλ-λιανέση και τον αλλοτινό «Κέδρο». Τονεκδοτικό οίκο, που ίδρυσε ο Νίκος Καλ-λιανέσης, μαζί με τη σύζυγό του ΝανάΣταματίου, το 1954, άρτι αφιχθείς στηνΑθήνα από τον “παραθερισμό” του στονΑϊ-Στράτη. Τέλη του 1976, του ζήτησε ηΝανά να εργαστεί για τον «Κέδρο». ΤονΜάιο, είχε αποβιώσει ο Νίκος. Το 1988,έφυγε και η Νανά. Από παιδί για την“λάντζα”, όπως γράφει αυτοσαρκαζόμε-νος, αφού στα πρώτα χρόνια της Μετα-πολίτευσης οι “μεγάλοι” – Ρίτσος, Τσίρ-κας, Σινόπουλος, Λειβαδίτης, Κοτζιάς –διάβαζαν τα χειρόγραφα, πρότειναν,συμβούλευαν, κατέληξε στυλοβάτης τουοίκου. Κυρίως για τις εκδόσεις ελληνι-κής λογοτεχνίας, που παραμένει ως σή-μερα ο βασικός τομέας του «Κέδρου». ΟΚοντός συμπλήρωσε 33 έτη στη σκιά του«Κέδρου», αποχωρώντας το 2009. Πιθα-νώς, το αποχωρώ να μην αποδίδει την ό-

ποια κατάσταση δημιουργήθηκε, όταν ηδυναμική Κάτια Λεμπέση χρειάστηκε νααπουσιάσει. Όπως και να έχει, ήταν έναςπολιτισμένος χωρισμός, που έμεινε μα-κριά από τον διψαλέο Τύπο. Απώλειαγια τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο, αλ-λά και γενικότερα, για τον εκδοτικό χώ-ρο, καθώς η μετοικεσία του σε έτερο οί-κο, φαίνεται πως δεν ευοδώθηκε.

Εικονοπλάστης ο Κοντός, όπως ο σκη-νοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του ο-ποίου την αυτοβιογραφία συστήνει στοναναγνώστη “να την διαβάσει με πάθος”,η ζωγραφική είναι μέρος της ζωής του,αλλά και “όλοι μαζί ποιητές, μουσικοί,καλλιτέχνες... η δεύτερη κατάσταση τουκόσμου”. Η τρίτη ενότητα του βιβλίου εί-ναι αφιερωμένη στους ζωγράφους. “Απόπολύ νέο τον τραβούσε η ζωγραφική”

και συνεχίζει για σαράντα χρόνια “ναγράφει κείμενα (ουσιαστικά ποιήματα)για ζωγράφους”. Ορισμένους, τους φί-λους, τους ακολουθεί στην περιπέτειατης διαδρομής τους. Η εικαστική σοδειάμετράει κείμενα για 17 ζωγράφους, μίαγλύπτρια, την Ναταλία Μελά, έναν ποιη-τή, τον Ελύτη. Ξεκινώντας από τον πρε-σβύτη Γιάννη Μόραλη, για την τελευταίαέκθεσή του, Νοέ.-∆εκ. 2006, με τους δέ-κα καινούριούς του πίνακες. Ήταν η δε-κάτη ατομική του έκθεση, τρία χρόνιααργότερα, 20 ∆εκεμβρίου 2009, απεβίω-σε. Και τον αειθαλή Παναγιώτη Τέτση,που κολυμπάει στη θάλασσα της Σίφνουκαι την απαθανατίζει. Μέχρι τη νεότερηΚρητικιά Ελένη Καλοκύρη και τα καρά-βιά της.

Ένας άλλος κόσμος, αυτός του θεά-τρου, ζωντανεύει στα κείμενα της τέταρ-της ενότητας. Το ζωντανεύει, δεν είναισχήμα λόγου, αλλά γεγονός. Όπως ο Κο-ντός δεν γράφει για τη λογοτεχνία ωςκριτικός, ούτε για τη ζωγραφική ως τε-χνοκριτικός, παρομοίως, δεν σχολιάζειμία θεατρική παράσταση ως κριτικός,αλλά με τον ιδιότυπο τρόπο του άμεσα ε-μπλεκόμενου συναισθηματικά. Συχνά ξε-κινάει σαν να κουβεντιάζει ένα θέμα γε-νικότερου ενδιαφέροντος. Για παράδειγ-μα, το κείμενο για το θεατρικό του Βασί-λη Κατσικονούρη, «Το γάλα», αρχίζει μεδιακήρυξη αρχών: “Είναι γνωστές οι θέ-

σεις μου για το νεοελληνικό έργο. Αγω-νίζομαι, το πιστεύω και είμαι κοντάστους ανθρώπους του.” Ενώ, στο «∆ια-μάντια και μπλουζ», δηλώνει: “Από πά-ντα ήμουνα θαυμαστής του θεάτρου τηςΛούλας Αναγνωστάκη. Την έβλεπα σεφωτογραφίες, την παρακολουθούσα, μέ-χρι που γνωρστήκαμε (1972) και δεν χω-ρίσαμε ποτέ.” Σε άλλες παραστάσεις, ηέμφαση δίνεται στον σκηνοθέτη. Γίνεταιλόγος για “τον μάγο Λευτέρη Βογιατζή”ή για “τον μάγο Ευαγγελάτο”. Ακόμη,πολλαπλή αναφορά στον Γιώργο Μιχαη-λίδη και τις παραστάσεις Τσέχωφ.

Άνθρωπος της πόλης ο Κοντός, ποιη-τής και πεζοπόρος, μακράν του πλήθουςτων εποχούμενων, παρατηρεί στο πεζο-δρόμιο “σε μια σταλίτσα χώμα”, «Έναφυτό του δρόμου», όπως είναι ο τίτλοςτου εισαγωγικού ποιήματος. Πράγματι,πόσες φορές δεν στέκεις απορημένος“για την αντοχή του, την επιμονή του καιτέλος πάντων που βρίσκει τον αέρα καιαναπνέει”. Είναι ένα αισιόδοξο “άνοιγ-μα”, όπως ταιριάζει σε ένα αγαπησιάρι-κο βιβλίο. Αντιθέτως, το “κλείσιμο” εί-ναι πένθιμο, «Ο σκουπιδιάρης ή το πρω-τογενές πλεόνασμα της οικονομίας»: “Ηνύχτα προχωρά... Πώς περνούν οι ώρες;”“∆ώδεκα και μισή” θα μπορούσε να είναιμία καβαφική συνέχεια.

Η πέμπτη ενότητα τιτλοφορείται «Μο-νόλογοι». Συνολικά δεκατέσσερις, γραμ-μένοι στο αναμεταξύ Αθήνας και Μετα-ξοχωρίου, όχι Ηρακλείου, αλλά ΑγιάςΛάρισας. Εξομολογητικοί, γεμάτοι νο-σταλγία, από κάποιον που ενέδωσε νω-ρίς “στην αμαρτία της ποιήσεως”. “Όλαάρχισαν στα δέκα με έντεκά μου από κά-τι σπασμένες παιδικές εικόνες που βγαί-νανε από τα κλασικά εικονογραφημέ-να...”, εξομολογείται. Μικρές φράσειςκατορθώνουν και αφηγούνται όσα χρειά-ζονται σελίδες για να εκφραστούν. Ο Κο-ντός ακολουθεί τη συμβουλή του Γιώρ-γου Χειμώνα: “Γιάννη, οι συγγραφείς δενπρέπει να κάνουν ψυχανάλυση.” Αφήνε-ται στη λεκτική μετωνυμία, ξεδιπλώνο-ντας τις εικόνες που αυτή δημιουργεί.“Σε μια ακροθαλασσιά καθόμουνα καιφοβόμουνα να μπω στη θάλασσα. Μετάαπό λίγο μπήκα γυμνός για πάντα καιμάλιστα περπάτησα επί των υδάτων.”Αυτοί οι μονόλογοι, που θα μπορούσαννα γραφούν σε στίχους, αλλά δόθηκανπεζόμορφοι, “δρουν σαν οξύ πάνω στοσυναίσθημα” του παραλήπτη τους. Ο Κο-ντός κοιτάζει αυτά που γίνονται γύρωτου - “τη μαύρη σακούλα” σκουπιδιών,τον “άνθρωπο στα σκουπίδια”, τον νε-κροθάπτη που “χάθηκε μια νύχτα στοδάσος” – και βγάζει, για μια ακόμη φο-ρά, “κραυγή διαμαρτυρίας”.

Ωστόσο, τα αναμνηστικά κείμενα τηςαρχικής ενότητας για τις πρώτες γνωρι-μίες του ποιητή, πιο εκτενή και πιο αφη-γηματικά, προεξάρχουν. Αναφέρονται σεγνωστούς δημιουργούς, που γνωρίζουμεμέσα από το έργο τους. Εδώ τα κείμενατου Κοντού δίνουν εντυπώσεις από πρώ-το χέρι, καθώς αυτά τα πρόσωπα σκια-γραφούνται κατά την εποχή της ακμήςτους. Υπάρχουν και δυο κείμενα για τονΚαρυωτάκη. Τον ποιητή που αγάπησεπολύ η γενιά του Κοντού. Με μία πρότα-ση αποδίδει το πώς τον είδαν: “αλώβη-το, ερωτικό, ένα γέρο-παιδί, έναν πρω-τοπόρο, έναν μοναχό των λέξεων και τωνιδεών, έναν άνθρωπο με τρομερό χιού-μορ, έναν λυπημένο, έναν υπάλληλο τουφόβου, έναν πελιδνό μέσα στη ζωή, έναναπέλπιδα, ρομαντικό και αυτόχειρα.”Σαν να θέτει σε εφαρμογή τον καταλη-κτικό στίχο της δεκάτης εβδόμης ποιη-τικής του συλλογής, «Η στάθμη του σώ-ματος», Οκτώβριο 2010, υπακούονταςσε παρότρυνση του τεθνεώτος, “Φύσηξετον πηλό μου να ξαναγίνω άνθρωπος”.Μένουμε με την παλαιότερη απορία μας,κατά πόσο θα ήταν μέσα στις δυνατότη-τες του ποιητή το “γύρισμα” όλου αυτούτου αναμνηστικού πλούτου σε καθαρή α-φήγηση.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1072 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 2277ΒΙΒΛΙΟ

Ευ γε νή, α νε μπό δι στα, ποιη τι κά

2288 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Στη Βιένη τωνΧριστουγέννων

ΟΣύλλογος «Οι Φίλοι τηςΜουσικής» προσκαλεί καιπάλι το διάσημο

συγκρότημα Johann StraussEnsemble και τον βιολονίσταΡάσελ Μακ Γκρέγκορ για ναεγκαινιάσουν το εορταστικό κλίματων Χριστουγέννων στην Αθήνα.Η ορχήστρα έχει επιλέξει για τιςσυναυλίες στην Αθήνα ταωραιότερα βαλς, τις πόλκες καιτους λαϊκούς χορούς τηςβιενέζικης μουσικής παράδοσης,γραμμένα από τους συνθέτες τηςοικογένειας των Στράους αλλάκαι των συγχρόνων τους, για να«ταξιδέψουν» με τη μουσική τουςτο αθηναϊκό κοινό στηχριστουγεννιάτικη Βιένη! Οιχορευτές Silvia Schreger καιBernhard Bluel, σολίστ από τοΜπαλέτο της Όπερας της Βιένηςπου θα χορέψουν τα αέρινα βαλςτων Στράους.Η Ορχήστρα ∆ωματίου JohannStrauss Ensemble της Βιέννηςιδρύθηκε το 1985 από τουςεξαιρετικούς μουσικούς τηςαυστριακής ΟρχήστραςΜπρούκνερ και πολύ γρήγορααπέκτησε διεθνή φήμη μεπεριοδείες σε όλες τις μεγάλεςπόλεις της Ευρώπης. Από το 2003διευθυντής της ορχήστρας είναι οβιολονίστας Ράσελ ΜακΓκρέγκορ. Χαρακτηριστικό τωνσυναυλιών του Johann StraussEnsemble είναι η ερμηνεία τηςβιενέζικης μουσικής με τον τρόποπου ο σπουδαίος συνθέτης καιβιολονίστας Γιόχαν Στράουςπρώτος καθιέρωσε, καθώς ήτανσυγχρόνως ο σολίστ και οδιευθυντής της ορχήστραςενθουσιάζοντας το κοινό με τηχορευτική και μελωδική μουσικήτου! Σάββατο 6 και Κυριακή 7∆εκεμβρίου, στις 8.30 μ.μ., στοΜέγαρο Μουσικής Αθηνών,αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.Τιμές εισιτηρίων: 18, 28, 38 και48 ευρώ. 10 ευρώ (φοιτητικά,νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι,65+). [Επειδή τα εισιτήρια τωνδύο βραδινών συναυλιώνεξαντλήθηκαν θαπραγματοποιηθεί και έξτρααπογευματινή συναυλία, τηνΚυριακή 7 ∆εκεμβρίου, στις4.30μ.μ.

•

Aφιέρωμα στον Κώστα Γιαννίδη

Οι δύο συναυλίες με τίτλο «Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώ» αποτελούν φόρο τιμής στον Κώστα Γιαννίδη, από το θά-νατο του οποίου συμπληρώνονται φέτος 30 χρόνια. Πέντε αγαπημένοι τραγουδιστές όπως ο Χάρης Ανδρια-νός, ο Γιάννης Κότσιρας, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, η Γιώτα Νέγκα και ο Άγγελος Παπαδημητρίου υπόσχονται

ερμηνείες ξεχωριστές σε μια επιλογή από τα πιο όμορφα και αγαπημένα τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη. Τραγούδιαπου συνδέθηκαν με διάσημες φωνές του παρελθόντος και άφησαν εποχή, όπως εκείνες της ∆ανάης (Στρατηγοπού-λου), της Ρένας Βλαχοπούλου, της Νίτσας Μόλυ, της Στέλλας Γκρέκα, της Νανάς Μούσχουρη, του Τώνη Μαρούδα,του Σώτου Παναγόπουλου, της Σοφίας Βέμπο και πολλών άλλων. Τα συνδετικά αφηγηματικά μέρη του αφιερώμα-τος «Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώ» έχει αναλάβει να παρουσιάσει ο τραγουδιστής, ηθοποιός και εικαστικός δημιουργόςΆγγελος Παπαδημητρίου, ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια υπογράφει ο ∆αυίδ Ναχμίας, o οποίος έχει κάνει και τιςενορχηστρώσεις των τραγουδιών. Ο σπουδαίος συνθέτης Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984), που υπέγραφε τατραγούδια του ως Κώστας Γιαννίδης, προέρχεται από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη. Μια πολύπλευρη προσωπικότηταμε βαθιά μόρφωση. Τις λεπτοδουλεμένες μελωδίες του Κώστα Γιαννίδη, που δουλεύτηκαν σε μία εποχή όπου συνυ-πήρχαν η οπερέτα με την ξένη χορευτική μουσική και τις καντάδες της παλιάς Αθήνας, θα αναδείξουν οι μουσικοί:∆αυίδ Ναχμίας (πιάνο), Μαρί Χασάπη (μπάσο), Τάσος Μισερλής (τσέλο), Βασιλική Μαζαράκη (βιολί), Μιγκέν Σελμάνι(βιόλα), Αγγελική Κουφού (ακορντεόν), Άγγελος Τζαμαριάς (τρομπόνι), Βαγγέλης Κατσαρέλης (τρομπέτα) και Μερ-κούρης Καραλής (κλαρινέτο). Στα φωνητικά η Καίτη Πάντζαρη και ο Αλέξανδρος Σιγαλός.

Τετάρτη 3 και Πέμπτη 4 ∆εκεμβρίου, στις 8.30 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.Τιμές εισιτηρίων: 14, 25, 35και 50 ευρώ. Ειδικές τιμές: 7,5 (φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ) και 9,5 ευρώ (65+, πο-λύτεκνοι).

Η Μποέμ του ΠουτσίνιΗ Εθνική Λυρική Σκηνή επιστρέφει σε μία από τις παλαιότερες παρα-

γωγές της που αγαπήθηκαν από το κοινό, τη Μποέμ του Πουτσίνι, στησκηνοθετική εκδοχή της από τη διάσημη ιταλίδα σκηνοθέτρια Λίνα Βερ-τμίλερ, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και με ένα εξαιρετικόκαστ πρωταγωνιστών. Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασικά και δημο-φιλή έργα του οπερατικού ρεπερτορίου και θα παρουσιαστεί κατά τη διάρ-κεια της Χριστουγεννιάτικης. Η υπόθεση αφορά τον έρωτα ανάμεσα στονποιητή Ροντόλφο και στη ράφτρα Μιμή με φόντο το παγωμένο χριστου-γεννιάτικο Παρίσι, από τη στιγμή που συναντιούνται έως το θάνατο τηςκοπέλας από φυματίωση. Η Μποέμ συνδυάζει υπέροχο θέαμα, συγκινη-τική ιστορία, ακραία συναισθήματα και μοναδική μουσική. Ο Πουτσίνι μετη μουσική του περιγράφει, μεταφέροντας με τρόπο συγκλονιστικό στονθεατή, όλη την παλέτα των συναισθημάτων -από τον μεγάλο έρωτα έωςτην απόγνωση.

Στα σκηνικά και τα κοστούμιατου Ενρίκο Γιομπ επιχειρείταιμια υπέροχη αναβίωση της παρι-ζιάνικης μποέμικης ατμόσφαι-ρας του Καρτιέ Λατέν στα τέλητου 19ου, αρχές του 20ού, μεεπιρροές από την εικονογραφίατου Τουλούζ - Λοτρέκ. Η όπεραβασίζεται στη νουβέλα «Σκηνέςαπ’ την μποέμικη ζωή» (1845/8,1851) του Ανρί Μιρζέρ και στοθεατρικό «H μποέμικη ζωή»(1849), το οποίο εμπνεύστηκεαπό αυτήν ο Τεοντόρ Μπαριέρ.Το ποιητικό κείμενο είναι τωνΤζουζέπε Τζακόζα και ΛουίτζιΊλικα.

Ο διακεκριμένος αρχιμουσι-κός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Λουκάς Καρυτινός θα διευθύνει την Ορ-χήστρα και την Χορωδία της ΕΛΣ, ενώ στην διανομή συναντούμε πολλούςκαι διακεκριμένους Έλληνες και ξένους μονωδούς. Στο ρόλο της Μιμήςη Τσέλια Κοστέα και η νεαρή Άννα Στυλιανάκη, ενώ στο ρόλο του Ρον-τόλφο ο Λουτσάνο Γκάντσι, που είχαμε απολαύσει στην πρόσφατη Μαν-τάμα Μπατερφλάι του Ηρωδείου, και ο Γιάννης Χριστόπουλος. Τον Μαρ-τσέλο θα ερμηνεύσουν εναλλάξ οι ∆ιονύσης Σούρμπης και Κύρος Πατσα-λίδης, ενώ την Μουζέτα ερμηνεύουν η Μαρία Μητσοπούλου, η ΒασιλικήΚαραγιάννη και η Κάτια Πάσχου. Αναβίωση σκηνοθεσίας Κατερίνα Πε-τσατώδη.

Συμμετέχει η Ορχήστρα, η Χορωδία και μέλη της Παιδικής Χορωδίαςτης ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής. ∆ιεύθυνση Χο-ρωδίας: Aγαθάγγελος Γεωργακάτος. ∆ιεύθυνση Παιδικής Χορωδίας:Μάτα Κατσούλη

Στο Θέατρο Ολύμπια. Στις 6, 7, 10, 12, 13, 14, 28, 30, 31 ∆εκεμβρίου, στις 8μ.μ. (στις 31.12,

ώρα έναρξης 6.30μ.μ.). Τιμές εισιτηρίων: 20, 30, 40, 50, 60, 65 ευρώ.Παιδικό & φοιτητικό 15 ευρώ. Θέσεις περιορισμένης ορατότητας 10, 15,20, 30 ευρώ.

Μουσικό σύνολο“Κίθαρις”

Tο μοναδικό για τα κιθαριστικά δεδομέναμουσικό σύνολο «Κίθαρις» ιδρύθηκε από τοδιακεκριμένο σολίστα Ιάκωβο Κολανιάν το2011 και αποτελείται από δώδεκα ταλαντού-χους σολίστες κιθάρας (Κωνσταντίνος Ανα-πολιτάνος, Γιώργος Γεωργάτος, Χάρης Καμ-πύλης, Ιάκωβος Κολανιάν, Νίκος Μανιταράς,Τριαντάφυλλος Μπαταργιάς, ΚωνσταντίναΝτοκούζη, ∆ημήτρης Παππάς, Μαρία Πέγκα,Τηλέμαχος Πουλιάσης, Παναγιώτης Σκαβά-ρας, Γιώργος Τοσικιάν). Το σύνολο έχει υπο-δεχθεί η ελληνική κιθαριστική οικογένεια, τοκοινό και οι κριτικοί με εξαιρετικά ευμενήσχόλια για τις άρτιες και υψηλού επιπέδουερμηνείες του. Πολλοί, μάλιστα, συνθέτεςέσπευσαν να γράψουν έργα αφιερωμένα σεαυτό που θα ακουστούν στη συναυλία όπως το«Litle Life» του Άγγελου Παπαφιλίππου και το«Delos» (Ritual, Dance) του Κώστα Γρηγορέα.Το σύνολο θα παρουσιάσει επίσης έργα των:AugustinBarrios, Νίκου Σκαλκώτα, Astor Piaz-zolla, Dizzy Gillespie και Γιώργου ∆ούση. Εν-διάμεσα θα ερμηνεύσει τέσσερις αριστουργη-ματικές, ευαίσθητες, αρμονικές και ντελικά-τες μελωδίες, γραμμένες από τον Μίκη Θεο-δωράκη: «Όμορφη πόλη» και «Χάθηκα» (σεστίχους του αδελφού του, Γιάννη Θεοδωράκη,από τον κύκλο τραγουδιών «Λιποτάκτες»,1952) και τον Μάνο Χατζιδάκι (1925-1994): «Ημπαλάντα του Ούρι (Αχ, ουρανέ!)» και «Η μικρήΡαλλού» (σε στίχους Νίκου Γκάτσου). Σολίστστα τραγούδια των Μ. Χατζιδάκι και Μ. Θεο-δωράκη είναι η Αμαλία Τάτση. Συμμετέχειεπίσης ο γνωστός φλαουτίστας ∆ημήτρηςΦωτόπουλος. ∆ιευθύνει ο Ι. Κολανιάν.

Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στις 6μ.μ., στηνΑίθουσα συναυλιών του Φιλολογικού Συλλό-γου Παρνασσός (Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύ-τση 8).

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Το Λάντλοου ήταν μια μικρή πόληστο Κολοράντο των ΗΠΑ. Σή-μερα είναι μια πόλη φάντασμα

όπου μόνον ένα μνημείο θυμίζει τηνύπαρξή της και το τι είχε συμβεί εκείπριν από 100 χρόνια.

Εκείνα τα χρόνια, που το κάρβουνοήταν πολύτιμο για να κινείται η βιομη-χανία, το Λάντλοου ήκμαζε χάρη στακοιτάσματα άνθρακα που κρύβονταν στασπλάχνα του. Στις επιχειρήσεις, πουανήκαν κυρίως στον Ροκφέλερ, εργαζό-ταν 13.000 ανθρακωρύχοι, ανάμεσά τουκαι κάμποσοι Έλληνες. Οι εργάτες δού-λευαν κάτω από άθλιες συνθήκες, οι

αμοιβές του ήταν πολύ χαμηλές ενώ ταεργατικά ατυχήματα, πολλά από ταοποία θανατηφόρα, ήταν καθημερινό-τητα.

Εκεί, λοιπόν, στις 13 Σεπτεμβρίου1913, ξεκίνησε μια μεγάλη απεργία, επι-κεφαλής της οποίας ήταν ο Τζον Λόζονκαι ο έλληνας Λούης Τίκας, που το 1906σε ηλικία 20 ετών μετανάστευσε στιςΗΠΑ, από την Κρήτη. Ο Τίκας (πραγμα-τικό όνομα, Ηλίας Σπαντιδάκης) φτά-νοντας στη νέα του πατρίδα, αποφάσισενα αφομοιωθεί και να διεκδικήσει το δι-καίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή. Στηναρχή εργάστηκε σε χαλυβουργείο, το1910 πήρε την αμερικανική υπηκοότητακαι άνοιξε καφενείο στο Ντένβερ. Εκεί

ήρθε σε επαφή με τους ΒιομηχανικούςΕργάτες του Κόσμου και σύντομα ξεχώ-ρισε ανάμεσα στους συμπατριώτες του.Το 1912 έκλεισε το καφενείο και έγινεανθρακωρύχος, με έντονη συνδικαλι-στική δράση. Ο Τίκας σύντομα απέκτησετην εμπιστοσύνη των εργαζομένων έγινεγνωστός ως «Λούης ο Έλληνας» (Louisthe Greek) ή ο «Λίο ο Κρητικός» (Leo theCretan).

Έτσι βρέθηκε στο επίκεντρο της απερ-γίας στο Λάντλοου, στην οποία τα αιτή-ματα των εργατών ήταν να μπορούν ναψωνίζουν από όποιο κατάστημα ήθελανκαι όχι από τα καταστήματα της εται-ρείας, να επιλέγουν τους γιατρούς τους,να αναγνωριστεί το συνδικάτο τους, νακαθιερωθεί το οχτάωρο, να εφαρμο-στούν οι πολιτειακοί νόμοι για τηνασφάλεια των ορυχείων και των εργαζό-μενων και να καταργηθεί η φύλαξη τωνεργατικών καταυλισμών από φρουρούςτης εταιρείας.

Η εταιρεία αφού έκανε έξωση στουςεργάτες από τους καταυλισμούς πουτους στέγασε προχώρησε στην πρόσ-ληψη απεργοσπαστών. Όμως, εκείνοιέστησαν σκηνές σε σημεία τέτοια πουεμπόδιζαν τους απεργοσπάστες να φτά-σουν στα ορυχεία. Πεντακόσιοι άνδρες,τριακόσιες πενήντα γυναίκες και τετρα-κόσια πενήντα παιδιά ήταν ο πληθυσμόςαυτής της μικρής πόλης των αγωνιζομέ-νων ανθρακωρύχων.

Σύντομα ο Ροκφέλερ ζήτησε τη βοή-θεια της Εθνοφρουράς, ο κυβερνήτηςσυμφώνησε, άρχισαν οι συγκρούσεις.Στις 20 Απριλίου 1914, δεύτερη μέρα τουελληνικού Πάσχα, η εθνοφρουρά επιτέ-θηκε με αφορμή την άρνηση του Τίκα να

παραδώσει δύο ιταλούς συνδικαλιστές.Κι όταν ο κρητικός συνδικαλιστής κρα-τώντας λευκή σημαία ζήτησε να συναν-τήσει τον επικεφαλής για να διαπραγμα-τευτεί μαζί του, εκείνος τον χτύπησε στοκεφάλι με την καραμπίνα του. Αυτόπτεςμάρτυρες λένε πως το χτύπημα ήταντόσο δυνατό που μαζί με το κεφάλι τουΛούη Τίκα έσπασε και η καραμπίνα.Μετά από αυτό οι δυνάμεις της τάξης ει-σέβαλαν στον καταυλισμό, έδιωξαν τουςαπεργούς και άφησαν πίσω τους 18 νε-κρούς, από τους οποίους οι 10 ήτανμικρά παιδιά.

Μετά από τη βάρβαρη αυτή επίθεση,ξέσπασαν συγκρούσεις σε όλη την πολι-τεία, οι οποίες τερματίστηκαν όταν οπρόεδρος Γουίλσον έστειλε το στρατόγια να επιβάλει την τάξη. Αποτέλεσμα:69 νεκροί, 400 συλλήψεις συνδικαλι-στών από τους οποίους οι 332 παραπέμ-φθηκαν για φόνο.

Το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Πα-λικάρι. Ο Λούης Τίκας και η σφαγή τουΛάντλοου», είχαμε τη χαρά να το δούμετον περασμένο Μάρτιο στο ΦεστιβάλΝτοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Αποτέλε-σμα μιας πολύ επίπονης έρευνας για τησυλλογή στοιχείων, ήταν αυτή η εξαιρε-τική ταινία που σκηνοθέτησε ο ΝικόλαςΒεντούρας με τη δημοσιογράφο Λαμ-πρινή Θωμά στην παραγωγή αλλά καιστην έρευνα. Μια πολύ καλή δουλειάπου αξίζει την προσοχή του κοινού καιειδικότερα των αναγνωστών αυτής τηςεφημερίδας.

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

«ΠΑΛΙΚΑΡΙ. Ο ΛΟΥΗΣ ΤΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΝΤΛΟΟΥ»

Μια ηρωική σελίδατου εργατικού κινήματος

«Τα θαύματα» (La meraviglie) τηςΆλις Ρορβάχερ: Ένα ασυνήθιστο κα-λοκαίρι, σε ένα χωριό κάπου ανά-μεσα στο Λάτσιο και την Τοσκάνη.Ένα αγόρι που είναι σε πρόγραμμαεπανένταξης, ο Μάρτιν και η συμμε-τοχή της τοπικής κοινότητας σεέναν τηλεοπτικό διαγωνισμό, ανα-τρέπουν καταστάσεις. Μια οικογέ-νεια, ο πατέρας και η αγάπη του γιατις δυο του κόρες, η εξοχή, τα ζώα,οι πολυπολιτισμικές οικογένειεςσυνθέτουν μια ταινία ενηλικίωσης.Η ταινία τιμήθηκε με το ΜεγάλοΒραβείο της Επιτροπής στο Φεστι-βάλ των Κανών.

«Samba» των Ερίκ Τολερανό καιΟλιβιέ Νακάς: Ο Σαμπά ήρθε από τηΣενεγάλη στη Γαλλία. Η Αλίς έχειπαρατήσει την καριέρα της ως στέ-λεχος επιχειρήσεων και δουλεύειγια μια εθελοντική οργάνωση. ∆υοάνθρωποι που προσπαθούν ναβρουν ο καθένας το δρόμο του συ-ναντιούνται και έρχονται κοντά. Χι-ούμορ και συγκίνηση σε μια ταινίαμε φόντο τα σύγχρονα κοινωνικάπροβλήματα.

«Πρόμαχος»(Promakhos) των Κέρ-τες και Τζον Βόρχες: Μια ομάδα ελ-λήνων δικηγόρων ξεκινά δικαστικόαγώνα για την επιστροφή των ελγί-νειων. Το βρετανικό δικαστήριοαποφαίνεται πως δεν μπορεί αναποφασίσει το 2014 για μια υπό-θεση του 19ου αιώνα. Τότε οι δικη-

γόροι καταφεύγουν στο δικαστήριοτης Χάγης.

«Οι πιγκουΐνοι της Μαδαγασκάρης»(The penguins of Madagascar) τωνΈρικ Νταρνέλ και Σάιμον Τζ. Σμιθ:Μια ξεκαρδιστική ιστορία κινουμέ-νων σχεδίων με ήρωες τους πιγ-κουΐνους κατασκόπους.

«Αφεντικά για σκότωμα 2» (Horriblebosses 2): του Σον Άντερς: Ο Νικ, οΝτέιλ κι ο Κουρτ αποφασίζουν ναανοίξουν τη δική τους επιχείρησηγια να γλυτώσουν από τα αφεντικά.Όμως ένας επενδυτής τους εξα-πατά κι αυτοί για να επανακτήσουντον έλεγχο της εταιρείας τους ορ-γανώνουν την απαγωγή του γιουτου. Μέτρια κωμωδία.

«Drive hard» του Μπράιαν ΤρένσαρντΣμιθ: Η μυστηριώδης απαγωγή ενόςπρώην οδηγού αγώνων βάζει τοντελευταίο στο μάτι της αστυνομίαςκαι της μαφίας.

«Ouija, Πίνακας πνευμάτων» τουΣτάιλς Γουάιτ: Μετά την αυτοκτο-νία της Λέιν, οι φίλοι της προσπα-θούν να επικοινωνήσουν με τοπνεύμα της. Απευθύνονται στον πί-νακα πνευμάτων Ouija και τότε αρ-χίζουν να εμφανίζονται μια σειράαπό σκοτεινά μυστικά. Μεταφυσικόθρίλερ.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ

ΗΜα ρία εί ναι πα ντρε μέ νη με τον Γιάν νη, ο ο ποίος εί ναι ναυ τι κός, και έ χουντρία παι διά. Όταν α να κα λύ πτει πως η μη τέ ρα της χρω στά πολ λές χι λιά δεςευ ρώ σε τρά πε ζες, προ σπα θεί να βρει τρό πο για να ε ξο φλή σει. Με τον ά ντρα

της που εί ναι ναυ τι κός να τα ξι δεύει, με τρία παι διά να φρο ντί σει, με μια α δελ φή πα -ντρε μέ νη με χρυ σαυ γί τη και κα τα χρεω μέ νη, η Μα ρία δεν θα αρ γή σει να φτά σει σταό ριά της, στην έ κρη ξη. Κι ύ στε ρα θα α να ζη τή σει τη δια φυ γή και την προ σω πι κή τηςα πε λευ θέ ρω ση.

Ο Σύλ λας Τζου μέρ κας, το έ χω ξα να γρά ψει, εί ναι έ νας τα λα ντού χος σκη νο θέ της.Με την «Έκρη ξη», το ε πι βε βαιώ νει. Ο σκη νο θε τι κός του ρυθ μός εί ναι θαυ μά σιος, οιγω νίες λή ψης και τα πλα να ρί σμα τα γο η τευ τι κά, οι διά λο γοί του ζω ντα νοί κι α λη θι -

νοί. Η α φή γη ση ξε κι νά α πό μια με γά -λη φω τιά που έ χει ξε σπά σει σε κά -ποια δα σι κή έ κτα ση, για να ξε τυ λί ξειέ να οι κο γε νεια κό δρά μα και να κα τα -λή ξει σε μια προ σω πι κή τρα γω δία.Όλα αυ τά μέ σα στο σκη νι κό μιας χώ -ρας σε κρί ση και αν θρώ πων που έ -χουν ο δη γη θεί στο α διέ ξο δο.

Πα ρό λα αυ τά έ χω κά ποιες εν στά -σεις στο σε νά ριο το ο ποίο -κα τά τηγνώ μη μου- α φή νει με ρι κές α σά φειες.Πά ντως, α κό μη και με αυ τές τις μι -κρές α δυ να μίες, θεω ρώ πως «Η έ κρη -ξη» εί ναι μια α πό τις κα λύ τε ρες ελ λη -

νι κές ται νίες της σε ζόν. Μιας σε ζόν σχε δόν α πο γο η τευ τι κής αν πά ρου με υ πό ψη ό -σες προ βλή θη καν στο πρό σφα το Φε στι βάλ Κι νη μα το γρά φου Θεσ σα λο νί κης.

Στο σκη νο θε τι κό του ση μείω μα, ο Σύλ λας Τζου μέρ κας, γρά φει: «Μέ σα στα πυ ρε -τώ δη χρό νια της κα τάρ ρευ σης της ελ λη νι κής οι κο νο μίας, η Έκρη ξη μι λά για το τιση μαί νει να σε δια ψεύ δουν και να κά νεις κά τι γι’ αυ τό. Η Μα ρία ξε κι νά την ε νή λι κηζωή της με τις κα λύ τε ρες προ θέ σεις. ∆έ κα χρό νια με τά, ό που κι αν κοι τά ξει γύ ρωτης, ό λα έ χουν ρα γί σει. Απρό θυ μη να συμ φι λιω θεί με τη χα μέ νη της α ξιο πρέ πεια,την έλ λει ψη φρο ντί δας και τη νι κη μέ νη της α γά πη για τη ζωή, η Μα ρία ε πι τί θε ται.Επι τί θε ται στον ε αυ τό της, στο πα ρελ θόν της και τους α γα πη μέ νους της, στη χώ ρατης και στην α ντί λη ψη των άλ λων για το φύ λο της, σε έ ναν ά γριο α γώ να για την α -λή θεια μέ σα της και γύ ρω της».

Στρα. Κερ.

«Η ΕΚΡΗΞΗ»Η κρίση, η έκρηξη κι η δραπέτευση

3300 Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014ΘΕΩΡΙΑ

Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Ηκρίση του πολιτικού γίνεται ευ-ρέως αντιληπτή ως απο-δημο-κρατικοποίησή του ή ως αυξα-

νόμενη αδυναμία του να κυβερνήσει ήως αναποτελεσματικότητά του να επι-λύσει συγκρούσεις, να διασφαλίσει τηνκοινωνική πρόνοια, να εκπροσωπήσειτη λαϊκή βούληση διατηρώντας τις συμ-βατικές του λειτουργίες. Γίνεται αντι-ληπτή και ως απονομιμοποίηση του πο-λιτικού ως τέτοιου και όχι μόνο κά-ποιας ορισμένης εξουσίας, κάποιου θε-σμού, κόμματος, ηγέτη ή προέδρου.Συχνά αυτή η κρίση -και έχω στο μυαλόμου τη Γαλλία- γίνεται αντιληπτή ωςαπορία, ως γρίφος που όχι μόνο δενμπορεί να λυθεί, αλλά ούτε και να δια-τυπωθεί με λογικούς όρους, όπως γιαπαράδειγμα η ερώτηση «τι να κάνουμετώρα στην πολιτική; Πώς να ασκή-σουμε πολιτική;» ακόμα και «γιατί ναασκήσουμε πολιτική;»

Ίσως είναι έμφυτο στην ίδια τηνουσία του πολιτικού το να βρίσκεται σεκρίση. Κυρίως στην ουσία της δημο-κρατικής πολιτικής. Αλλά υπάρχει καικάποιο συγκεκριμένο χαρακτηριστικόπου πρέπει να αναζητήσουμε στην τρέ-χουσα κρίση, που από πολλές πλευρέςδίνει την εντύπωση καταπόνησης τωνπολιτικών μορφών, ιδεών και πρακτι-κών, πράγματα που είναι συστατικάστοιχεία αυτού που αποκαλούμε νεωτε-ρικότητα ή σύγχρονο συνταγματικό σύ-στημα στη δύση. Κάποια από αυτά εν-τοπίζονται σε ακόμα παλιότερες παρα-δόσεις πολιτικής δράσης, εκπροσώπη-σης, της ίδιας της διαρρύθμισης του δη-μόσιου χώρου ως χώρου συγκρούσεωνπου υπόκεινται σε κανόνες, διαβουλεύ-σεων και αποφάσεων.

Η κρίση του πολιτικού

Φυσικά, δεν υπάρχει τρόπος να ανα-γάγουμε την ερμηνεία της κρίσης τουπολιτικού, αν υπάρχει τέτοια κρίση, σεένα συσχετισμό με τη βία και τηνακραία βία. Αυτό θα στερούσε στουςπολιτικούς και μεταπολιτικούς μαςσυλλογισμούς πολλές από τις πρακτι-κές τους αναφορές και προοπτικές.Όμως, κατά την άποψή μου, είναι αδύ-νατο να αποφύγουμε την εξέταση τηςσύνδεσης αυτής της κρίσης με νέα μο-τίβα και νέες κατανομές της ακραίαςβίας που χαρακτηρίζουν ή δείχνουν ναχαρακτηρίζουν τον παγκοσμιοποιημένοκόσμο, τον σημερινό μας οικονομικό,πολιτικό, πολιτισμικό, διανοητικό ορί-ζοντα. Γιατί;

Πρώτον, επειδή ποτέ δεν έχει υπάρ-ξει θεσμός του πολιτικού που να μη θε-σμοθετεί ταυτόχρονα τη δική του εσω-τερική σχέση με τη βία αλλά και την αν-τίδραση ή το σύνολο αντιδράσεών τουστην πιθανότητα, τη χρησιμότητα καιτις επιπτώσεις της ακραίας βίας. Η αν-τίδραση αυτή μπορεί να έχει τη μορφήνόμων ή κράτους ή από την άλληπλευρά επαναστάσεων.

∆εύτερον, επειδή αυτό που αποκαλώεδώ κατανομή της βίας, που σημαίνει μεάλλα λόγια διάκριση ανάμεσα στη νό-μιμη και τη μη νόμιμη βία, την ορατήκαι την αόρατη βία -φυσικά εξαρτάταιγια ποιον-, τη βία που υπόκειται σε κα-νόνες και ρυθμίσεις και την ανεξέλεγ-κτη βία -που και πάλι εξαρτάται γιαποιον-, την προστατευτική ή και δημι-ουργική βία και την καταστροφική ήμηδενιστική βία -δεν είμαι καν σίγουροςαν υπάρχει σαφές όριο ανάμεσα σε αυτά

τα δύο σε τομείς όπως η τέχνη ή οι επα-ναστατικές πρακτικές- και τέλος τη δια-φορετικών ειδών βία και ακραία βία,αυτή η κατανομή, λοιπόν, υπόκειται σεμια τοπογραφία, που θα την αποκαλέσωτοποθεσία, καθώς η βία χωρικά κάπουτοποθετείται, όπως και ο πολιτισμός.

Ας πούμε ότι η ακραία βία ορίζεταιχωρικά, αφού υπάρχουν για παράδειγμαζώνες θανάτου, κάποιες από τις οποίεςείναι αόρατες ή καλά κρυμμένες ενώάλλες γίνονται πολύ ορατές με διάφο-ρους τρόπους. Η Συρία σήμερα είναιζώνη θανάτου. Τα τρία κράτη της δυτι-κής Αφρικής που πλήττονται από τονέμπολα σχηματίζουν μια ζώνη θανάτου.Η Μεσόγειος θάλασσα γύρω από τονησί Λαμπεντούζα -που κάποτε το γνω-ρίζαμε μόνο από τη λογοτεχνία- είναιζώνη θανάτου για τους μετανάστεςκ.ο.κ. Και επιτρέψτε μου να επισημάνωότι, αν και η τοπογραφία της κατανομήςτης βίας και των τοποθεσιών της πρέ-πει εξορισμού να εξετάζεται με μια το-πική οπτική, ένα επιτόπιο πρίσμα, ένααυτόχθονο βλέμμα, είναι πάντα μέροςενός παγκόσμιου ή κοσμοπολίτικου μο-τίβου.

Αυτό δεν είναι καινούργιο. Πάντα έτσιήταν. Τουλάχιστον από την αρχή τωννεότερων χρόνων, που δημιούργησαναυτό που ο φίλος μου ο Ιμάνουελ Γουό-λερσταϊν αποκαλεί «καπιταλιστικό παγ-κόσμιο σύστημα». Το γεγονός είναι ότιαυτό που ονομάζουμε σήμερα παγκο-σμιοποίηση είναι μια ποιοτική μετα-βολή της κατανομής. Όχι τόσο επέ-κταση εμπορικών ή στρατιωτικών σχέ-σεων και ρυθμίσεων ως την άκρη τουκόσμου, κάτι που έχει επιτευχθεί εδώκαι καιρό, αλλά ένα νέο μοτίβο σχέσεωνκυριαρχίας, αποκλεισμών και μη απο-κλεισμών, συγκρούσεων, χρησιμοτήτωνκαι αποβλήτων (άχρηστων πραγμάτων)και θα επανέλθω σε αυτό.

Έτσι, τρίτον, η τοπική και παγκόσμιακατανομή της βίας και της ακραίαςβίας, για παράδειγμα οι ζώνες ζωής καιοι ζώνες θανάτου, επηρεάζουν τις πολι-τικές συνθήκες όσον αφορά τη δυνατό-τητα ή όχι της ύπαρξής τους. ∆ηλαδή ηπολιτική, αν θέλετε η δημοκρατική πο-λιτική, είναι δυνατή εδώ, σε μία τοπο-θεσία, αλλά αδύνατη εκεί, σε μια άλλητοποθεσία, εκτός αν επαναδημιουργή-σει τον εαυτό της, αν εφεύρει το πολι-τικό, αυτό που εγώ αποκαλώ πολιτο-φροσύνη. Οι ίδιες συνθήκες είναι πι-θανό να οδηγήσουν σε κατάρρευση τουπολιτικού, ακόμα και σε αυτοκατα-στροφή του πολιτικού με τη μορφή τηςβαρβαρότητας, μιας πολιτικής που

είναι εσωτερικά βάρβαρη και αντι-πολι-τική.

∆εν ισχυρίζομαι ότι η κρίση του πολι-τικού, αν υπάρχει τέτοια κρίση, κυρίωςμε τη μορφή της από-δημοκρατικοποί-ησης και της καταπόνησης των δημο-κρατικών θεσμών, μπορεί να αναχθείστις συνέπειες και τα χαρακτηριστικάτων νέων μοτίβων της ακραίας βίας πουσχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση.Ισχυρίζομαι, όμως, ότι αυτά τα δύο δενμπορούν να απομονωθούν το ένα απότο άλλο.

Η πολιτική ως βίακαι ως αντι-βία

Πιστεύω ότι γνωρίζουμε όλοι τις δύοθεωρίες που διαπερνούν ολόκληρη τηνιστορία της σύγχρονης δυτικής σκέψης-λέω δυτική, αλλά υποψιάζομαι ότιυπάρχουν αντιστοιχίες και σε άλλουςπολιτισμούς. Η μία θεωρεί την πολιτικήκαι τη βία αντιθετικές, επειδή η πολι-τική ως οικοδόμημα νομιμοποιημένωνθεσμών που η εξουσία τους αναγνωρί-ζεται από τα άτομα και τις τάξεις, ή κα-λύτερα τους πολίτες, και την πολιτικήως διαφωνία, ανταγωνισμό ή και σύγ-κρουση για τη διαχείριση και τον έλεγχοαυτών των εξουσιών άρα προϋποθέτειότι η βία έχει περιθωριοποιηθεί καιεξουδετερωθεί ή μειωθεί σε επίπεδα καιμορφές που την καθιστούν υποφερτήκαι διαχειρίσιμη από τους θεσμούς πουδημιουργεί μια πολιτεία ειδικά για αυτότο σκοπό. Όμως, ο θεσμός είναι η έν-νοια που μας επιτρέπει να περάσουμεκαι στην αντίθετη θέση, την άποψη ότιδεν υπάρχει πολιτική χωρίς βία. Και τε-λικά στην άποψη ότι η πολιτική δενείναι παρά μια διαδικασία επεξεργασίαςτης βίας ή ένα παιχνίδι ανάμεσα σε πα-ράγοντες που διαπραγματεύονται τη με-τάβαση ανάμεσα σε άμεση, ανοιχτή βίακαι έμμεση, διαμεσολαβημένη ή συμβο-λική βία. Αυτό συμβαίνει επειδή, σύμ-φωνα με αυτή τη δεύτερη κλασσική θε-ωρία, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευ-κτες και οι ίδιοι οι θεσμοί είναι υποκεί-μενα συγκρούσεων, είτε το παραδέχον-ται είτε όχι. Επειδή έχουν ανάγκηπρώτα να δημιουργηθούν, να επιβλη-θούν και να νομιμοποιηθούν και έπειτανα διατηρηθούν και να ενισχυθούν καιαυτές οι αναγκαιότητες περνάνε μέσααπό τη χρήση βίας, έστω τη συμβολικήςή ιδεολογικής βίας, που την αποκα-λούμε κάποιες φορές αρχή και που δενπρέπει να τη θεωρούμε λιγότερο βίααπό τη σωματική βία, ειδικά αν σκε-φτούμε τις υποσυνείδητες πλευρές της.

Ο Ετιέν Μπαλιμπάρ αυτόν τονκαιρό πραγματοποιεί διαλέξειςμε θέμα«Επαναπροσδιορίζοντας τη βία,τον πολιτισμό και τηνπολιτική». ∆ημοσιεύουμεσήμερα εκτενές απόσπασμα απότην πρώτη από τις δύοδιαλέξεις που πραγματοποίησεστο Χάρβαρντ, η οποία είχε ωςτίτλο «Υπάρχουν κριτήρια στηνακραία βία;». Όπως εξηγεί ο Ε.Μπαλιμπάρ το αντικείμενό τουσε αυτες τις διαλέξεις είναι «ησχέση της ακραίας βίας με τοπολιτικό, δηλαδή τους θεσμούς,και αντίστροφα η σχέση τηςπολιτικής, δηλαδή της πράξης,με την ακραία βία. Πιοσυγκεκριμένα, είναι η σχέσηαπό τη μία πλευρά της κρίσηςτου πολιτικού, που πιστεύω ότιβιώνουμε σήμερα με όρουςπρακτικής και λειτουργίας τωνθεσμών του, κυρίως τωνδημοκρατικών θεσμών, τωνθεσμών διεθνούς δικαίου αλλάκαι της ίδιας της μορφής τουκράτους, και από την άλληπλευρά μιας αλλαγής μορφής,μιας μετάλλαξης, σίγουρα μιαανακατανομής της βίας,κοινωνικά, γεωγραφικά καιπολιτισμικά. Και κυρίως τωνπεριπτώσεων που η βία γίνεταιακραία, που γίνεταιβαρβαρότητα.»

Η σχέση της ακραίας βίας με το πολιτικό και αντίστροφα∆ιάλεξη του γάλλου φιλοσόφου για τη βία, τον πο λιτισμό και την πολιτική

ΕΕΤΤΙΙΕΕΝΝΜΜΠΠΑΑΛΛΙΙΜΜΠΠΑΑΡΡ

Η ΕΠΟΧΗ 30 Νοεμβρίου 2014 3311ΘΕΩΡΙΑ

Τελικά όμως δεν μπορούμε να θεω-ρήσουμε ότι και οι δύο θέσεις, οι δύοαντιλήψεις της πολιτικής, η μία που τηνορίζει ως το αντίθετο της βίας και ωςαποκλεισμό της βίας, τουλάχιστον γιακάποιο χρονικό διάστημα και μέσα σεκάποια όρια ή μέσω κάποιων θεσμών ήμετα-θεσμών και η άλλη που ορίζει τηνπολιτική ως συνέχεια της βίας, που εμ-περιέχει την αδιάκοπη άσκησή τηςώστε να δημιουργήσει ζώνες ή περιοχέςστο απυρόβλητό της και την μετατροπήτης σε μια σειρά θεσμών και πρακτικώνπου την αναβάλλουν, αυτές οι δύο αντι-λήψεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ότιέχουν ισάξια αναλυτική αξία. Η δεύτερηείναι πιο πειστική και πρέπει να επι-κρατήσει.

Θα μπορούσε να ισχύει η άποψη ότι ηπολιτική είναι ριζικά αντίθετη στη βία,αν κάθε μορφή βίας που αντιμετωπίζειή χρησιμοποιεί το πολιτικό τελικά μπο-ρούσε να εξουδετερωθεί ή να μετατρα-πεί σε νόμο, θεσμούς, ειρηνικές σχέ-σεις, αναγνώριση με την εγελιανή καιμετα-εγελιανή έννοια. Όμως αυτό δενισχύει. Ακόμα και σε συνθήκες κανονι-κότητας, νομιμότητας και ευημερίαςυπάρχουν μορφές βίας μη μετατρέψι-μες, που ξεπερνούν τη διαλεκτική εξά-λειψης της βίας ή ακόμη την αντιστρέ-φουν στο ακριβώς αντίθετο.

Ο ίδιος ο νόμος είναι μια πολιτικήφόρμα με μια μη-πολιτική πίσω όψη.∆ηλαδή, η επιβολή του νόμου αλλά καιη νομοθεσία, ακόμα και η δημοκρατικήνομοθεσία, φέρουν μια σκοτεινήπλευρά καταστολής, διακρίσεων και θε-σμικού σαδισμού -σκεφτείτε τις πτέρυ-γες θανατοποινιτών στις φυλακές ή τιςφυλακές γενικά. Αλλά και ο ίδιος ο πο-λιτισμός είναι μια εξαιρετικά βίαιη δια-δικασία, ή αυτό γίνεται φανερό συχνάεκ των υστέρων. Το σύνολο της μετα-αποικιοκρατικής κριτικής έχει κάνειφανερή τη μη-πολιτική διάσταση τουπολιτισμού, που αφήνει πίσω του πολ-λές μη-πολιτικές, τραυματικές συνέ-πειες που μεταφέρονται από γενιά σεγενιά και δε μετατρέπονται μέσω τωνδιαδικασιών της ιστορίας και της θε-σμικής μνήμης, αλλά επιστρέφουν συ-νεχώς για να τροφοδοτήσουν μίσος,αγανάκτηση και αυτοκαταστροφικές βι-αιότητες, κυρίως βέβαια αν ανατροφο-δοτούνται από άλλες μορφές σύγχρο-νης βίας.Παρομοίως, έχουμε μάθει νααμφισβητούμε τις μεγαλύτερες αντιθέ-σεις που η πολιτική θεωρία και ο πολι-τικός λόγος συνεχώς χρησιμοποιούνστη δυτική μας παράδοση για να εγγυη-θούν τη μετατρεψιμότητα της βίας σενόμο, τάξη και πολιτισμό, άρα και τηναπομόνωση της πολιτικής από τη μη-πολιτική της διάσταση ή τη σκοτεινήτης πλευρά. Η μία είναι η αντίθεση πο-λιτικής και πολέμου. Η άλλη είναι η αν-τίθεση κράτους και επανάστασης.

Η διάκριση πολέμου και ειρήνης,

έστω κι αν γίνεται μόνο τοπικά και πε-ριστασιακά, επιτρέπει στην πολιτική νακερδίσει το βασίλειο της ειρήνης καιστον πόλεμο να γίνει (με τα γνωστάλόγια του Κλάουζεβιτς) «συνέχεια τηςπολιτικής με άλλα μέσα», δηλαδή ναπετύχει πολιτικούς στόχους -συμφέ-ροντα, κατακτήσεις, πόροι, εδάφη- καινα μη γίνει κάτι το απόλυτο που κατα-βροχθίζει κάθε ζωή και κάθε θεσμό που

βρίσκεται μπροστά του. Η διάκρισηαυτή είναι εύθραυστη και αμφίβολη πε-ρισσότερο από ποτέ τη σημερινή εποχή,που εμφύλιοι πόλεμοι, κοινωνικοί πό-λεμοι, θρησκευτικοί πόλεμοι, εξολο-θρευτικοί πόλεμοι που χαρακτηρίζονταιειρηνευτικές διαδικασίες κατά την ορ-γουελιανή παράδοση, είναι εξαιρετικάσυχνοί.

Κράτος και επανάσταση

Έτσι περνάμε στην άλλη αντίθεση,αυτή του κράτους και της επανάστασης.Οι επαναστάσεις γίνονται πράγματι αν-τιληπτές από τα κράτη ως ακραίες μορ-φές παράνομης βίας που διαρρηγνύουντην έννομη τάξη, ακόμα κι αν η προ-έλευσή τους ανάγεται σε κάποιο θρυ-λικό επαναστατικό κίνημα. Για να το θέ-σουμε με όρους του Μπέντζαμιν, οι επα-ναστάσεις αντιμετωπίζουν τον εαυτότους ως μεσσιανικές στιγμές, στιςοποίες η θεϊκή βία ή η βία των αγνώνμέσων θα δώσει τέλος στον κύκλο τήςεκμετάλλευσης και της καταπίεσης που

προκαλεί αδικίες και μίσος εδώ και αι-ώνες. Όμως, δεν γνωρίζουμε καμίαεπανάσταση που να μην έχει μολυνθείμε τραγικό τρόπο από την ίδια μορφήσυντηρητικής βίας που προσπαθούσενα εξουδετερώσει. Και κάποιες την ξε-πέρασαν σε βαρβαρότητα. Και αυτήείναι μια από τις βασικότερες μορφέςπου έχει πάρει η επιστροφή του μη-πο-λιτικού στη διάρθρωση της πολιτικήςτον 20ο αιώνα.

∆εν ισχυρίζομαι ότι με τα παραπάνωέχω αποδείξει κάτι, αφού μπορεί ναυπάρξει αντίλογος, αλλά υποστηρίζωτην απλή θέση ότι η πολιτική και η βίαδεν μπορούν να διαχωριστούν, επειδήυπάρχει μη-μετατρέψιμη βία καιακραίες εκφάνσεις βίας που η πολιτικήδεν μπορεί να διαχειριστεί. Η προϋπό-θεση να είναι δυνατό το πολιτικό θέτεικάποια όρια και ό,τι το καθιστά αδύ-νατο είναι πέρα από τα όρια. Όμωςποια είναι αυτά τα όρια;

Μετάφραση:Ματίνα Καραγιαννίδου Σταμπουλή

Η

διά κρι ση πο λέ μου και ει ρή νης εί ναι εύ θραυ στη καιαμ φί βο λη πε ρισ σό τε ρο α πό πο τέ τη ση με ρι νή ε πο χή,που εμ φύ λιοι πό λε μοι, κοι νω νι κοί πό λε μοι, θρη- σκευ τι κοί πό λε μοι, ε ξο λο θρευ τι κοί πό λε μοι που χα- ρα κτη ρί ζο νται ει ρη νευ τι κές δια δι κα σίες κα τά τηνορ γουε λια νή πα ρά δο ση, εί ναι ε ξαι ρε τι κά συ χνοί.

“Η σχέση της ακραίας βίας με το πολιτικό και αντίστροφα∆ιάλεξη του γάλλου φιλοσόφου για τη βία, τον πο λιτισμό και την πολιτική

Το πρώτο κριτήριο είναι η αδυναμία αντίστασης με οποι-αδήποτε μορφή, δηλαδή ατομική ή συλλογική, σωματικήή ηθική/ πνευματική δυνατότητα να αντισταθεί κανείς

στη βία, στον εξαναγκασμό, στην κυριαρχία στη βαρβαρότητα.Όμως το κάνω σαφές ότι όλες αυτές οι διακρίσεις είναι σχε-τικές. ∆εν υπάρχει ατομική αντίσταση χωρίς βοήθεια από άλ-λους, αλληλεγγύη, συμπόνοια. Ακόμα και στα στρατόπεδασυγκέντρωσης αυτό συνέβαινε και υπάρχουν ωραίες ιστο-ρίες για αυτό το θέμα από τα ναζιστικά στρατόπεδα και ταγκουλάγκ. Ακόμα κι αν πρόκειται για φανταστική αλληλεγγύη,μια ελπίδα ότι θα έρθει βοήθεια σε μια κατάσταση απελπισίας.Και δεν υπάρχει συλλογική αντίσταση που να μη βασίζεταιστο ένστικτο της επιβίωσης ή την αξιοπρέπεια του ατόμου ήκαι τα δύο. Παρομοίως και τα όρια της υλικής αντίστασηςορίζονται συνήθως ηθικά, ενώ η ηθική δύναμη των ατόμωνέχει τις ρίζες της στα σώματά τους. Το θέμα είναι πιο περί-πλοκο από ό,τι φαίνεται. Όταν ένα υποκείμενο υποτάσσεταισε έναν αφέντη, συνήθως εγχώριο, έναν τύραννο, αυτό δε ση-μαίνει ότι η αντίσταση έχει εξαλειφθεί. Εδώ θα πρέπει να αγ-γίξουμε το άβολο ζήτημα της ηθελημένης υποταγής και ναπραγματευτούμε τους διαφορετικούς τρόπους να επιλέγεικανείς το θάνατο ή να τον δέχεται.

Αυτό ακριβώς μας οδηγεί στο δεύτερο κριτήριο, που τοονομάζω διείσδυση του θανάτου στη ζωή. Τη πρόωρη εμπει-ρία του θανάτου ή, για να χρησιμοποιήσω μια γνωστή έκ-φραση, τους «χίλιους θανάτους», την «εντατικοποίηση τουθανάτου» ή τους «πολλαπλούς θανάτους» μέσα στην ίδια τηζωή. ∆ηλαδή μια ζωή που δεν είναι βιώσιμη, αλλά μια ζωήπέρα από το θάνατο, μια ζωή που την έχει αρπάξει ο θάνατος.Φυσικά η εμπειρία που συσχετίζω με αυτό το κριτήριο είναιτα βασανιστήρια. Επειδή τα βασανιστήρια είναι η κατάστασηόπου τα υποκείμενα αισθάνονται ότι ο θάνατος θα ήταν προ-τιμότερος. Και υπάρχουν πολλά είδη βασανιστηρίων.

Το τρίτο κριτήριο σίγουρα συνδέεται με τα άλλα δύο αλλάμπορεί να μας δείξει μια άλλη κατεύθυνση προς την οποία μεενέπνευσαν αναλύσεις κυρίως της Χάνα Άρεντ και του Ζίγκ-μουντ Μπάουμαν σχετικά με τη παράλογη λογική της εξολό-θρευσης των Εβραίων, των Τσιγγάνων και των ατόμων μεδιανοητικές αναπηρίες από τους ναζί, που χρησιμοποιήθηκανως αντικείμενα για ψευδοεπιστημονικά πειράματα in vivo καισίγουρα υποβαθμίστηκαν από άνθρωποι σε πράγματα. Είναι το

κριτήριο της μη-χρησιμότητας. Οι οικονομολόγοι διαθέτουντην έννοια «μη-χρησιμότητα», που δηλώνει το αντίθετο μιαςχρήσιμης λειτουργίας, αν υποθέσουμε ότι η χρησιμότητα μπο-ρεί να μετρηθεί. Εδώ το χρησιμοποιώ με μια πιο ριζοσπαστικήέννοια, ως τη δυναμική αντιστροφή των σκοπών, από την πα-ραγωγή στην καταστροφή ή από την αντίληψη της αξίας τηςχρησιμότητας στην αντίληψη της περιττής ύπαρξης. Εξετά-ζοντας την έννοια της χρησιμότητας και τις διαδικασίες υπο-λογισμού της στον καπιταλισμό θα αναφερθώ στην κατηγο-ρία του αναλώσιμου ανθρώπου, στην παραγωγή αναλώσιμωνανθρώπων.

Θέλω να επιμείνω σε δύο παραμέτρους αυτού του τρίτουκριτηρίου. Η πρώτη είναι ότι η καταστροφή και ο αφανισμόςανθρώπων μπορούν να οργανωθούν με τον ίδιο βιομηχανικότρόπο όπως η παραγωγή, η αξιοποίηση υπηρεσιών, εργατικούδυναμικού και δεξιοτήτων για παραγωγικές λειτουργίες. Φυ-σικά αυτή είναι η διεστραμμένη όψη του τυπικού ρασιοναλι-σμού, στην οποία έχει δώσει έμφαση η Σχολή της Φρανκ-φούρτης και με τον τρόπο του ο Μισέλ Φουκώ. Υπάρχει καιμια δεύτερη παράμετρος που την ονομάζω υπερ-καντιανή.∆εν έχει να κάνει μόνο με την ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν αντι-μετωπίζονται ως άνθρωποι αλλά ως πράγματα ή ως μέσα γιατην εκπλήρωση κάποιων υπολογίσιμων στόχων, πράγμα πουόπως ξέρουμε από την καντιανή οπτική είναι ανήθικο αλλάκαι πολύ κοινότυπο, ακόμα και απαραίτητο για τη ζωή και τονπολιτισμό –πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε και να προοδεύ-σουμε πολιτισμικά αν δε χρησιμοποιούσαμε τους άλλους ωςμέσα; Συμβαίνει όμως οι άνθρωποι να μη χρησιμοποιούνταιούτε καν ως εργαλεία ή μέσα, επειδή είναι, έχουν γίνει ή θε-ωρούνται άχρηστοι. Υπάρχουν άχρηστοι άνθρωποι, που δεχρησιμεύουν στους άλλους και που με αυτή την έννοια μπο-ρούμε να τους ξεφορτωθούμε ή ιδανικά δε θα έπρεπε ναυπάρχουν; Αυτό είναι το πιο άβολο βιοπολιτικό, βιοοικονο-μικό, ηθικοοικονομικό και οικονομικό ερώτημα, στο οποίοανάλογα με τον κώδικα που υιοθετούμε μπορούμε να απαν-τήσουμε είτε με ένα εμπειρικό αποφασιστικό «ναι, υπάρχουνάχρηστοι, αναλώσιμοι άνθρωποι, υπήρχαν υπάρχουν και θαυπάρχουν» είτε με ένα ηθικό «όχι», γεμάτο αγανάκτηση, πουόμως απαιτεί διευκρινίσεις για τους όρους διατύπωσής του.

Τα κριτήριατης ακραίαςβίας

Ηλιακοί δρόµοιπρος ένα διαφορετικό µέλλονΤο όραμα του Σκοτ Μπρουσάο γίνεται πράξη στην Ολλανδία

Πριν λίγα χρόνια, όταν συστηματοποι-ήθηκε η τρομοκρατία για την επικείμενηκαταστροφή της γης λόγω βιοκλιματι-κών αλλαγών, έπεσαν στο τραπέζι πολ-λές ιδέες προώθησης οικολογικών προ-ϊόντων και ιδρύθηκαν πολλοί οργανισμοίκαι επικερδείς επιχειρήσεις. Τα πιο δη-μοφιλή οικολογικά και οικονομικά συ-στήματα παραγωγής ενέργειας ήταν ηκατασκευή φωτοβολταϊκών πάνελς, κυ-ρίως για ιδιωτική ή επιχειρησιακήχρήση. Ο Μπρουσάο και η γυναίκα τουεξέτασαν την πιθανότητα τοποθέτησηςαυτών των συστημάτων σε ευρύτερεςεπιφάνειες, όπως ένας δρόμος, με στόχοτην αύξηση της παραγόμενης ενέργειας,παράλληλα με κάποιους επιπλέον ενσω-ματωμένους μηχανισμούς, οι οποίοιεπρόκειτο να προσφέρουν κάποιες πρω-τοφανείς ιδιότητες στους δρόμους. Έτσιίδρυσαν τη δικιά τους επιχείρηση με τοόνομα «Solar roadways».

Οι ηλιακοί δρόμοι αρχικά προσφέρουνενέργεια. Αποτελούνται από ειδικά αυ-τόνομα πάνελς (πινακάκια) που ενώνον-ται μεταξύ τους. Αυτά τα πινακάκια δια-χωρίζονται σε τρία στρώματα. Το επιφα-νειακό στρώμα αποτελείται από ένα ει-δικό κράμα ανθεκτικού γυαλιού, το με-σαίο ενσωματώνει την τεχνολογία και ηβάση είναι κατασκευασμένη από ανακυ-κλώσιμα υλικά. Αυτά τα πινακάκια μετον πρωτοποριακό σχεδιασμό εφαρμό-ζουν μια τεχνολογία που δεσμεύει τιςακτίνες του ηλίου και την μετατρέπει σεηλεκτρική ενέργεια με τρόπο φιλικόπρος το περιβάλλον.

Ανακυκλώσιμα, ασφαλή υλικά

Ο Μπρουσάο όμως δεν σταμάτησεεκεί. Η επιλογή του υλικού του γυαλιού

για το ανώτατο στρώμα, δεν ήταν τυχαίααλλά προέκυψε έπειτα από πολλή με-λέτη. ∆εν πρόκειται για το συνηθισμένογυαλί, αλλά ένα ειδικό ανθεκτικό υλικό.Σκεφτείτε, λέει ο ίδιος, ότι έχει εφευρε-θεί αλεξίσφαιρο και γυαλί που αντέχειτις εκρήξεις, συνεπώς δεν είναι παρά-λογο να εφευρεθεί και ένα που να αντέ-χει τα μεγάλα βάρη, να ανταποκρίνεταιστις καιρικές συνθήκες και να δημιουρ-γεί μια ανθεκτική θήκη για το σύστημα,όπως ακριβώς κάνει και το μαύρο κουτίστα αεροπλάνα. Επιπλέον το γυαλί δια-θέτει επιφάνεια φιλική για ένα θερμαν-τικό μηχανισμό, όπως ακριβώς και ταπαρμπρίζ των αυτοκινήτων. Πλέον δενθα χρειάζονται ειδικές εκχιονιστικέςαποστολές, ούτε θα καλύπτεται η επιφά-νεια από επικίνδυνο πάγο, ο δρόμος θακαθαρίζεται από μόνος του, ιδιότηταεξαιρετικά χρήσιμη, ειδικά στις πιο βό-ρειες χώρες. Επίσης, η επιστημονικήομάδα φρόντισε η επιφάνεια να είναι αν-τιολισθητική. Λύνοντας το πρόβληματης κρυστάλλωσης του νερού, προέκυψετο θέμα της διευθέτησης των υδάτωνπου θα απομακρύνονται από το δρόμο,γι’ αυτό έχει σχεδιαστεί στις πλευρές τουδρόμου ειδικό φρεάτιο χωρισμένο σεδύο μέρη. Το ένα καθιστά το νερό ικανόγια άρδευση και το διοχετεύει σε επιλεγ-μένες περιοχές μακριά από το δρόμο καιτο άλλο περιέχει καλώδια, οπτικές ίνεςκαι άλλους μηχανισμούς που μεταφέ-ρουν το ρεύμα αντικαθιστώντας τα κα-λώδια και τις κολώνες που μπορούν ναείναι επικίνδυνες λόγω οποιασδήποτεπιθανής βλάβης, με επιπρόσθετο πλεο-νέκτημα την κάλυψη των νεκρών περιο-χών (όσον αναφορά το σήμα στις κινητέςσυσκευές) και την προσφορά δικτύουγια ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο

από το δρόμο. Επιπλέον πλεονέκτημαείναι η δυνατότητα επαναφόρτισης τωνκαινούριων ηλεκτρικών αυτοκινήτωντόσο κατά τη στάθμευση όπως επίσηςκαι κατά την κίνηση απευθείας από τοδρόμο, τεχνολογία βέβαια ακόμα προςσχεδίαση που απαιτεί τη συνεργασία γιαέρευνα με τις αντίστοιχες αυτοκινητιστι-κές βιομηχανίες.

∆ρόμοι που «αισθάνονται»

Η πρωτοπορία όμως δεν σταματάειεκεί. Σε αυτά τα πινακάκια έχουν ενσω-ματωθεί και φωτάκια LED όπως επίσηςκαι αισθητήρες βαρύτητας. Έτσι, όταντυχόν πέφτουν βράχια στο δρόμο ή περ-νάνε ζώα, ο δρόμος θα το «αισθάνεται»και θα ειδοποιεί τον οδηγό με μηνύματαγραμμένα στην επιφάνειά του (χρήσιμαφωτάκια) ώστε να μειώσει ταχύτητα. Ταφωτάκια αυτά είναι βολικά και για τηνύχτα, αφού είναι προφανώς πιο ευδιά-κριτα από τα παραδοσιακά διαχωριστικάανεξαρτήτως συνθηκών. Για το λόγοαυτό η τεχνολογία των ηλιακών δρόμωνέχει κερδίσει το ενδιαφέρον αερολιμέ-νων για την κάλυψη των επιφανειών τωνδρόμων τους ώστε να γίνονται εύκολααντιληπτοί από τον ουρανό. Οι φωτισμοίLED έχουν επίσης τη δυνατότητα να αλ-λάζουν την κατάταξη του δρόμου ή οποι-ασδήποτε επιφάνειας δημιουργώνταςθέσεις πάρκιγκ, η επιπλέον γραμμήςανάλογα με τις ανάγκες. Τέλος, σε περί-

πτωση καταστροφής κάποιου πίνακα,λόγω του αυτόνομου σχεδιασμού και τουασύρματου δικτύου, ο δρόμος θα ειδο-ποιεί σε πραγματικό χρόνο τις αρμόδιεςυπηρεσίες για την άμεση αντικατάστασήτου με τις ακριβείς συντεταγμένες.

Συνεισφορά στην οικονομία

Πέρα από τη φιλικότητά τους προς τοπεριβάλλον, λόγω της αξιοποίησης τωνανακυκλώσιμων υλικών, οι ηλιακοί δρό-μοι είναι φιλικοί και για την τσέπη, αφούπαράγουν δωρεάν ενέργεια, από ανακυ-κλώσιμες πηγές. Ο Μπρουσάο κατέληξεότι αν όλοι οι δρόμοι της Αμερικής κα-λυφθούν με αυτά τα πάνελς, μόνο οιδρόμοι της θα παράγουν τρεις φορές πε-ρισσότερη ενέργεια από αυτήν που κα-ταναλώνει. Κάπως έτσι κέρδισε χορηγίααρκετών εκατομμυρίων για την έρευνάτου από το αμερικανικό κράτος. Φυσικάαν η τεχνολογία αυτή αξιοποιηθεί συ-στηματικά θα δημιουργήσει χιλιάδεςνέες θέσεις εργασίας σε πάρα πολλέςχώρες για εκατοντάδες ειδικότητες.Μπορεί το κόστος αυτού του νέου δρό-μου να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τοσυμβατικό, ωστόσο σε πολύ σύντομοχρονικό διάστημα επιστρέφει τα λεφτάστο κράτος και μακροπρόθεσμα υπόσχε-ται να είναι εξαιρετικά κερδοφόρος.

Kωνσταντίνα Ζούνη

Ο Σκοτ Μπρουσάο εξέτασε τηνπιθανότητα τοποθέτησηςφωτοβολταϊκών πάνελ σεεπιφάνειες, όπως ένας δρόμος, μεστόχο την αύξηση της παραγόμενηςενέργειας, παράλληλα με κάποιουςεπιπλέον ενσωματωμένουςμηχανισμούς, οι οποίοι προσφέρουνπρωτοφανείς ιδιότητες στουςδρόμους.

“Στην Ολλανδία εγκαινιάστηκαν πριν λίγες μέρες, δοκιμαστικά, μετη μορφή ποδηλατοδρόμων οι πρώτοι ηλιακοί δρόμοι που θαενώνουν τα προάστια Κρόμενι και Γουόρμερβιρ του Άμστερνταμ.Με αφορμή την κατασκευή αυτού του πρότυπου έργου γίνεται πιογνωστό στο ευρύ κοινό το όραμα του Σκοτ Μπρουσάο, που πλέονέγινε πράξη, για την κατασκευή ειδικών δρόμων που υπόσχονταινα βοηθήσουν την καταστολή του φαινομένου του θερμοκηπίου.