Κυβέρνηση, ΜΜΕ, τρόικα, με καθημερινές

δηλώσεις, δημοσιεύματα και «αναλογιστικές μελέτες», προετοιμάζουν το έδαφος για την αποδοχή μιας τεράστιας αντιδραστικής τομής στην ασφάλιση! Καλλιεργούν την άποψη ότι το ασφαλιστικό

σύστημα είναι «δαπανηρό, σπάταλο, μη βιώσιμο», ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου «δεν υπάρχουν πόροι», «η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση», «λείπουν οι επενδύσεις» και πρέπει να «αποπληρώνουμε το χρέος». Αυτή η φιλολογία αντιμετωπίζει την ασφάλιση

ως οικονομικό και όχι ως κοινωνικό ζήτημα, υποβάλλει την ιδέα της μείωσης της ασφαλιστικής προστασίας, παρακάμπτει το πώς και γιατί το ασφαλιστικό σύστημα είναι ελλειμματικό! Αποκρύβει συνειδητά τη λεηλασία των

αποθεματικών των ταμείων από κράτος, τράπεζες, εργοδότες, τις απώλειες από το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο, από τα δομημένα ομόλογα και από το PSI, το «σκούπισμα» των αποθεματικών για να πληρωθούν οφειλές στο ΔΝΤ.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Τι «ετοιμάζει» λοιπόν, το κουαρτέτο της δυστυχίας, ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, τράπεζες, μαζί με την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο;

Με ποιους τρόπους λεηλατήθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία;

Ποια είναι τα σύγχρονα δικαιώματα που οφείλει να διεκδικεί κάθε εργαζόμενος και άνεργος;

Μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση;

Όλα τα τεκμηριωμένα στοιχεία για το ασφαλιστικό, που παρουσιάζονται παρακάτω, στο μεγαλύτερο μέρος τους αντλήθηκαν από το Πόρισμα της Επιτροπής για το ασφαλιστικό και την απόφαση του υπουργείου εργασίας για τα νέα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Νέα κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης φέρνει η κυβέρνηση>

Νέες μειώσεις στις συντάξεις και νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης

Κατακραυγή ξεσηκώθηκε τόσο από τη συνέντευξη του υπ. Εργασίας στην εκπομπή "Στον Ενικό" στις 19/10/2015 όσο και από τις συνεχιζόμενες δημόσιες τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες του που ουσιαστικά εξαγγέλλουν και επίσημα την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, κατάργηση των επικουρικών συντάξεων, νέες μειώσεις στις συντάξεις και νέα όρια συνταξιοδότησης. Οι επόμενες δηλώσεις εκπροσώπων της κυβέρνησης που προσπάθησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, απλά επιβεβαίωναν τις προφανείς προθέσεις. Η «μετάφραση» όλων των δηλώσεων-ανακοινώσεων σε «απλά ελληνικά», είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εξαγγείλει σχέδιο για την άμεση κατεδάφιση κάθε έννοιας Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το χρονοδιάγραμμα και το πλαίσιο

Στα μέσα Οκτώβρη, δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της Επιτροπής για το Ασφαλιστικό, η οποία συγκεκριμενοποίησε τις προτάσεις για τις νέες «μεταρρυθμίσεις». Μέσα στον Νοέμβριο, θα δοθεί στη δημοσιότητα το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης, που θα υιοθετεί (σύμφωνα με τον Υπ. Εργασίας) μεγάλο μέρος των προτάσεων της Επιτροπής των λεγόμενων Σοφών.

Θα πραγματοποιηθεί ένας δήθεν κοινωνικός διάλογος (διαβούλευση) 15 ημερών και θα ακολουθήσει η ψήφιση του νέου ασφαλιστικού από τη μνημονιακή πλειοψηφία της Βουλής.

Η επιχειρηματολογία για τη νέα αντιμεταρρύθμιση, στηρίζεται σε ένα απλό, αναμασημένο, αλλά πάντα χυδαίο επιχείρημα: «Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν… Δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν συντάξεις… Ευθύνες γι αυτό έχουν οι προηγούμενοι-όχι η σημερινή κυβέρνηση… Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν... Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα… Χρήματα δεν έχουμε, αντίθετα, έχουμε μνημονιακές υποχρεώσεις να διαχειριστούμε… Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;», αυτές είναι οι πιο συνηθισμένες εξηγήσεις της κυβέρνησης. Η αφήγηση του υπ. Εργασίας λέει περίπου τα εξής: «Τώρα λοιπόν, εμείς που είμαστε κυβέρνηση με κοινωνική ευαισθησία, θα κάνουμε μια δίκαιη μεταρρύθμιση. Αυτό θα το προτείνουμε στην τρόικα σαν ισοδύναμο, αντί να κάνουμε νέες οριζόντιες μειώσεις». Ποιες είναι όμως οι προθέσεις της κυβέρνησης;

Το πόρισμα της Επιτροπής των λεγόμενων σοφών

Το περιεχόμενο του Πορίσματος δεν πρέπει να εκπλήσσει. Είναι οι γνωστές νεοφιλελεύθερες προτάσεις που «πατώντας» στα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, ενσωματώνουν τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου. Στο πόρισμα υιοθετείται η προώθηση του ατομικού κεφαλαιοποιητικού συστήματος, με πλήρη ανταποδοτικότητα μεταξύ εισφορών και παροχών, πρόκειται για θεσμοθέτηση της αρχής των συγκεκριμένων εισφορών (και αβέβαιων παροχών), την ενοποίηση κύριας, επικουρικής σύνταξης και εφάπαξ, την αύξηση των χρόνων εργασίας και τη χορήγηση εθνικής σύνταξης βάσει εισοδηματικών κριτηρίων. Το τελικό ποσό της σύνταξης θα διαμορφώνεται με βάση το προσδόκιμο ζωής και το συνολικό αριθμό ετών ασφάλισης του εργαζόμενου. Ακόμη, προτείνεται ο επανυπολογισμός των συντάξεων που δίνονται σήμερα, με βάση τα δεδομένα του νέου συστήματος με αδιευκρίνιστο ποσοστό αναπλήρωσης. Η κυβέρνηση υιοθετώντας –σε μεγάλο βαθμό- το πόρισμα της Επιτροπής, σκοπεύει να νομοθετήσει τα παρακάτω:

Νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης

Η ΝΕΑ σύνταξη θα αποτελείται από δύο μέρη: την εγγυημένη από το κράτος εθνική ή κοινωνική σύνταξη, η οποία θα είναι σύνταξη πείνας και δεν θα δίνεται σε όλους, και την αναλογική ή ανταποδοτική.

Η εθνική σύνταξη πείνας Δεν θα είναι σταθερή. Θα είναι συνδεδεμένη με το λεγόμενο «κατώφλι κινδύνου φτώχειας», που ορίζεται ως το 60% του μέσου εισοδήματος. Σήμερα, όπως είπε ο Γ. Κατρούγκαλος αυτό υπολογίζεται περίπου στα 390 ευρώ. Δεν θα είναι για όλους. Η Πρόταση της Επιτροπής (σελ.16), είναι να χορηγείται με εισοδηματικό κριτήριο: «Το ποσό της εθνικής σύνταξης, στο οποίο θα έχουν δικαίωμα όλοι οι συνταξιούχοι, θα κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος της αναλογικής σύνταξης και τα μέλη οικογένειας. Έτσι, η εθνική/ κοινωνική σύνταξη θα πρέπει να μειώνεται προοδευτικά, όχι μόνο όταν αυξάνει η αναλογική σύνταξη, αλλά κι όταν αυξάνει το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα του δικαιούχου…» Θα μειώνεται όταν δεν εκπληρώνονται οι δημοσιονομικές δεσμεύσεις των μνημονίων, όπου θα μπαίνουν σε λειτουργία οι λεγόμενοι «αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές». Θα χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό – στην ουσία από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων που εισφέρουν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών εσόδων. Η αναλογική-ανταποδοτική σύνταξη θα στηρίζεται στη σύνδεση εισφορών-παροχών. Στη χρηματοδότησή της δεν συμμετέχει η πολιτεία. Το ύψος της στηρίζεται στις εισφορές όλου του ασφαλιστικού βίου. Δηλαδή, η αναλογική σύνταξη θα διαμορφώνεται από τις εισφορές που θα καταβάλλει ο εργαζόμενος σε όλο τον εργασιακό του βίο. Οι εισφορές αυτές θα συσσωρεύονται σε έναν ατομικό λογαριασμό, ο οποίος φυσικά θα είναι εικονικός, μιας και από τα χρήματα αυτά θα παρέχονται οι συντάξεις στους τωρινούς συνταξιούχους. Όπως αναφέρει το Πόρισμα της Επιτροπής (σελ 14), «ο εργαζόμενος συσσωρεύει σ’ έναν ατομικό λογαριασμό όλες τις εισφορές της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Οι ασφαλιστικές εισφορές που συγκεντρώνονται στην ατομική μερίδα του ασφαλισμένου, τοκίζονται με το παραπάνω εκάστοτε εικονικό επιτόκιο και σχηματίζουν το συνταξιοδοτικό κεφάλαιο. Είναι το κράτος εκείνο που εγγυάται τη λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος. Τον επενδυτικό κίνδυνο από την αξιοποίηση των εισφορών δεν φέρει ο ίδιος ο ασφαλισμένος, κάτι που

θα συνέβαινε αν το σύστημα ήταν αμιγώς κεφαλαιοποιητικό. Ως εικονικό επιτόκιο συνήθως επιλέγεται ένα μέγεθος που συνδέεται με μακροοικονομικές παραμέτρους (ποσοστιαία μεταβολή των αποδοχών των ασφαλισμένων ή ποσοστιαία μεταβολή του ΑΕΠ).» Το ύψος της δεν είναι σταθερό. Εξαρτάται από το κεφάλαιο που έχει συσσωρευτεί στο λογαριασμό του εργαζόμενου τη στιγμή της αποχώρησής του από την εργασία. Το ύψος του κεφαλαίου αυτού εξαρτάται από το εικονικό επιτόκιο με το οποίο τοκίζονται οι εισφορές του. Αυτό, θα είναι συνδεμένο με τη μεταβολή του ΑΕΠ, δηλαδή, σε περιόδους ύφεσης και αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης το κεφάλαιο του ασφαλισμένου θα μειώνεται.

Το κεφάλαιο δεν είναι ασφαλές. Το «αποθεματικό» αυτό, και πάλι θα «αξιοποιηθεί» σε διάφορα χρηματοπιστωτικά προϊόντα -όπως σαφέστατα προτείνει το Πόρισμα. Και φυσικά υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω μείωσης της σύνταξης αν αυτή η επένδυση αποβεί ζημιογόνα. Γι’ αυτό και οι «σοφοί» δεν υπόσχονται ένα εγγυημένο από το κράτος ύψος αναλογικής σύνταξης, αλλά λένε απλώς ότι «τον επενδυτικό κίνδυνο από την αξιοποίηση των εισφορών δεν φέρει ο ίδιος ο ασφαλισμένος» και μιλούν γενικά για «εγγύηση της λειτουργίας ενός τέτοιου συστήματος από το κράτος».

Το ύψος της σύνταξης θα είναι διαφορετικό για τον καθένα, με ένα σύστημα που μοιάζε με αυτό των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών: Το Πόρισμα της Επιτροπής (σελ. 14) είναι αποκαλυπτικό: «Η σύνταξη είναι αναλογιστικά δίκαιη (actuarially fair), αφού το κεφάλαιο που σχηματίζεται (ατομικά) από τις συσσωρευμένες εισφορές του ασφαλισμένου, μετατρέπεται σε ισόβια σύνταξη, με βάση ένα συντελεστή μετατροπής (ράντα) ο οποίος εξαρτάται και από το προσδόκιμο ζωής της γενεάς του ασφαλισμένου. Λαμβάνεται δηλαδή υπόψη, κατά τον υπολογισμό του ποσού της σύνταξης, το προσδόκιμο όριο ζωής (unisex life expectancy)». Δηλαδή, το κεφάλαιο διαιρείται με τα (υπόλοιπα) χρόνια μέχρι το προσδόκιμο ζωής και από αυτό προκύπτει η σύνταξη. Αν ανέβει το προσδόκιμο ζωής, ή χειροτερέψει η οικονομική κατάσταση, τότε αυτόματα, θα περικόπτονται οι συντάξεις, αφού, το σύστημα θα έχει ενσωματωμένους «αυτόματους σταθεροποιητές για την περίπτωση αρνητικών εξελίξεων σε δημογραφικές ή οικονομικές παραμέτρους»! Δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα ούτε το ποσοστό συμμετοχής των εργοδοτών. Είναι αποκαλυπτική η περιγραφή της ίδιας της Επιτροπής για την πρότασή της!

Παραθέτουμε την περιγραφή της ίδιας της επιτροπής για τα μειονεκτήματα της πρότασης που η ίδια κάνει (σελ. 18): «ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ -Χωρίς την εισαγωγή της εθνικής σύνταξης, το σύστημα θα ήταν αυστηρά αναλογικό. Ο τονισμός της σύνδεσης παροχών και εισφορών επιτείνει τις ανισότητες μεταξύ πλήρους και επισφαλούς απασχόλησης. Το μελλοντικό συνταξιοδοτικό σύστημα θα αποβεί σε βάρος κυρίως όσων απασχολούνται με ατυπικές μορφές απασχόλησης και γενικά χαρακτηρίζονται από χαμηλή απασχολησιμότητα. Η ασυνέχεια στην απασχόληση λόγω μεσοδιαστημάτων ανεργίας θα οδηγεί στις ελάχιστες (κοινωνικού χαρακτήρα) παροχές. Για το λόγο αυτό, το σύστημα συμπληρώνεται με την εθνική

σύνταξη, που λειτουργεί αναδιανεμητικά και προστατεύει όσους δεν έχουν σταθερό εργασιακό βιογραφικό. -Οι αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές που ενσωματώνονται από ένα τέτοιο σύστημα, μεταφέρουν το βάρος της βιωσιμότητας (δημογραφική γήρανση, μείωση ρυθμών ανάπτυξης) από το κράτος στα άτομα. Οι μειώσεις θα επέρχονται αυτόματα και δεν θα εξαρτώνται από δύσκολες πολιτικές αποφάσεις (it takes the politics out of pensions). Για το λόγο αυτό, προτείνεται η δημιουργία του ταμείου για την κάλυψη των ελλειμμάτων. -Το NDC δεν είναι μακροχρόνια δοκιμασμένο. Όμως, μια σειρά χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει τις κατευθύνσεις του. Γενικά, στο χώρο των συνταξιοδοτικών πολιτικών θεωρείται μια καλή πρακτική. -Απαιτείται μακρά μεταβατική περίοδος, για την πλήρη απόδοση του συστήματος. -Το νέο σύστημα δεν προχωρά σε διαφοροποίηση των κοινωνικο-οικονομικών ομάδων που υπάγονται σε αυτό. Λόγω του ότι το προσδόκιμο της επιβίωσης είναι υψηλότερο για τους πλουσιότερους, η χρήση ενός ενιαίου προσδόκιμου επιβίωσης για όλους τους συνταξιούχους, ουσιαστικά οδηγεί σε μια αντίστροφη αναδιανομή. -Οδηγούμαστε σ’ ένα εξατομικευμένο σύστημα, όπου το τελικό ποσό της σύνταξης είναι αβέβαιο. -Ο ισχυρισμός ότι οι εικονικοί λογαριασμοί ανοσοποιούν πολιτικά το σύστημα δεν ευσταθεί, γιατί η επιλογή των παραμέτρων (σ.σ. πχ επιτόκιο) (του συστήματος) καθορίζονται νομοθετικά και άρα εισέρχονται στην πολιτική αρένα. -Δεν επιλύεται το ζήτημα της απασχόλησης. Το προτεινόμενο σύστημα δημιουργεί κίνητρα για την παραμονή στην αγορά εργασίας. -Θα πρέπει το σύστημα να συμπεριλάβει ειδικές προβλέψεις για όσους ανήκουν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και για τις συντάξεις αναπηρίας και επιζώντων». -Αλλά και ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΑ, στην επιτροπή, «Διατυπώθηκε η άποψη της εισαγωγής του νέου συστήματος χωρίς θεσμοθέτηση της λεγόμενης «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος». Οι μηχανισμοί αυτόματης σταθεροποίησης (automatic balancing mechanism) αφορούν φυσιολογικές οικονομικές περιόδους. Κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν αντίστροφα, δηλαδή ως «αποσταθεροποιητές της οικονομίας» (automatic destabilizers). Γι’ αυτό έχει ανοίξει διεθνώς η συζήτηση για την καταλληλότητά τους. Από τον ΟΟΣΑ προτείνεται η περιορισμένη εφαρμογή τους. Γενικά, δεν θα πρέπει να οδηγούν στη μείωση του επιπέδου των παροχών κάτω από ένα αποδεκτό όριο. Η αλήθεια είναι ότι οι αυτόματοι σταθεροποιητές εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος, όχι όμως την επάρκεια των παροχών».

Δε χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Τα είπαν όλα μόνοι τους!

Χρειάζεται όμως να επισημανθεί, ότι, πρέπει να θεωρηθεί μάλλον δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα πάρει τα χειρότερα δυνατά στοιχεία από αυτό το πόρισμα, χωρίς καν τις ελάχιστες πρόνοιες που προτείνονται. Η τοποθέτηση του Γ. Κατρούγκαλου, για την περίπτωση της εθνικής σύνταξης πείνας και η εξαρχής εξαγγελία του ότι δεν θα είναι για όλους, είναι σαφές δείγμα προθέσεων!

Αυτό δεν είναι το άμεσο μέλλον, είναι το άθλιο παρόν!

Ήδη, με την ψήφιση του Μνημονίου 3, αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης και «απαγορεύονται» με δραματική αύξηση των «πέναλτι» οι λεγόμενες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, εγκλωβίζοντας δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους που πίστεψαν ότι η κυβέρνηση τουλάχιστον δεν θα υλοποιούσε μια νέα αντιμεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό (βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ 1&2). για τα νέα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στις τελευταίες σελίδες του ενημερωτικού.

Όμως, αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει άμεσα να περικοπεί το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος. Σύμφωνα με τον υπ. Εργασίας, αυτό αντιστοιχεί σε περικοπές 740 εκατομμυρίων ευρώ εντός του 2016. Όμως, το μνημόνιο περιλαμβάνει δέσμευση για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης για φέτος κατά 1% του ΑΕΠ. Γι αυτό, προετοιμάζοντας για το μέγεθος των περικοπών που έρχονται, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε ότι το "άνοιγμα" του ασφαλιστικού ξεπερνά το 3% με 4% του ΑΕΠ…

Έτσι, ο υπ. Εργασίας, διευκρίνισε –προς αποφυγή παρεξηγήσεων- ότι άμεσα, και αξιοποιώντας το πόρισμα της Επιτροπής, θα καταργηθούν οι επικουρικές συντάξεις μέσω της ενοποίησής τους με την κύρια. Το ίδιο θα γίνει και με το ΕΚΑΣ. Θα μείνει λοιπόν, μία σύνταξη, κύρια, χωρίς κανένα επιπλέον βοήθημα. Αυτό, προφανώς και δεν θα σημαίνει άθροιση των ποσών αυτών αλλά θα οδηγήσει άμεσα σε μείωση των συντάξεων, αφού θα μειωθεί το ποσοστό αναπλήρωσης. Θα καταργηθούν επίσης και οι διαφορετικοί τρόποι υπολογισμού των συντάξεων που ίσχυαν έως τώρα στο δημόσιο και στα ειδικά ταμεία. Η εξομοίωση θα είναι σαφώς προς τα κάτω.

Εκτός των άλλων, η τοποθέτηση του Υπουργού Εργασίας ήταν, ότι θα διαφοροποιηθεί το ποσοστό αναπλήρωσης ανάλογα με την αμοιβή, δηλαδή σε «απλά ελληνικά», να μπει πλαφόν, οροφή, στο ύψος της σύνταξης που θα πάρει ο εργαζόμενος, ανεξάρτητα από τις εισφορές τις οποίες καταβάλλει και ανεξάρτητα από το μισθό τον οποίο παίρνει. (Επισημάνθηκε ήδη-σωστά-ότι αυτό το μέτρο θα αυξήσει την εισφοροδιαφυγή στα υψηλά εισοδήματα, αφού δεν θα έχουν συμφέρον να δηλώνουν μισθούς και να πληρώνουν εισφορές πάνω από το πλαφόν).

Ποιο θα είναι το ΝΕΟ ποσοστό αναπλήρωσης; Ή αλλιώς: πόσο θα μειωθούν οι συντάξεις;

Σήμερα η αναπλήρωση είναι κατά ΜΟ στο 70% για 35 χρόνια ασφάλισης. Σύμφωνα με το Πόρισμα της Επιτροπής (σελ.8), το ποσοστό αναπλήρωσης για κύρια και επικουρική σύνταξη μαζί, πρέπει να περιοριστεί. Δεν προτείνεται ποσοστό, προτείνονται όμως «καλές πρακτικές» άλλων χωρών όπως η Λετονία, όπου το ποσοστό αναπλήρωσης είναι 50% των αποδοχών προ φόρου. Επιπλέον, επειδή όλες οι μέχρι σήμερα οριζόντιες μειώσεις έχουν γίνει υπολογιζόμενες στο αρχικό ποσόν των συντάξεων και πριν τις μνημονιακές κρατήσεις, οι πρώτες αναλύσεις δείχνουν ότι ο λεγόμενος επανακαθορισμός με βάση μειωμένους συντελεστές αναπλήρωσης, αν θα γίνει στο αρχικό ποσό πριν από τις μνημονιακές περικοπές, θα οδηγήσει σε μειώσεις συντάξεων και των σημερινών συνταξιούχων έως και 30%.

Η κυβέρνηση αποδέχεται τη λογική της «παθογένειας» και της «μη βιωσιμότητας»

Οι «σοφοί» αποδίδουν παθογένειες στο υπάρχον ασφαλιστικό μοντέλο.

Η αρχική –αξιωματικού χαρακτήρα-παραδοχή είναι ότι δεν είναι βιώσιμο. (σελ.3). Η μη βιωσιμότητά του αποδίδεται στην πίεση των συνδικαλιστικών-επαγγελματικών οργανώσεων, στον κατακερματισμό του συστήματος και τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των ταμείων, στο πελατειακό σύστημα που οδηγούσε σε «επίμονη τάση διόγκωσης των δαπανών», στην έλλειψη ισότητας μεταξύ των γενεών και εντός της ίδιας γενεάς, στη σύγχυση μεταξύ ασφάλισης και αλληλεγγύης-πρόνοιας κ.λπ. (σελ. 5).

Είναι φανερό, ότι οδηγός είναι η αντίληψη: «ότι φαγώθηκε-φαγώθηκε, τώρα να δούμε τι θα κάνουμε» η οποία είναι ντυμένη με μεγάλα λόγια περί «νέου κοινωνικού συμβολαίου», για ένα «μεγάλο εθνικό σχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση» κλπ, για να προτείνει την ενοποίηση προς τα κάτω.

Ενοποίηση προς τα κάτω της ασφαλιστικής προστασίας και προς τα πάνω της ασφαλιστικής επιβάρυνσης των εργαζομένων. Τα προτεινόμενα πχ ενιαία ποσοστά εισφορών οδηγούν από τη μια σε τριπλασιασμό της εισφοράς ορισμένων κατηγοριών (π.χ. αγρότες) και, από την άλλη, σε

«ανακαθορισμό» -στα απλά ελληνικά, μείωση- των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων στη βάση των νέων κανόνων του συστήματος.

Βασικός κανόνας του νέου συστήματος είναι ότι το μεγαλύτερο αν όχι όλο το βάρος της ασφαλιστικής προστασίας και δαπάνης πρέπει να φορτωθεί στους ίδιους τους εργαζόμενους, έμμεσα ή άμεσα. Η κυβέρνηση αποδέχεται αυτή τη λογική. Θέλει να ξεχάσουμε και να διαγράψουμε όλα όσα έχουν κλαπεί διαχρονικά από τα Ταμεία

Το χρονικό της λεηλασίας

1. Τα άτοκα αποθεµατικά

Από το 1950, τα αποθεµατικά των ασφαλιστικών ταµείων δεσµεύονταν σε άτοκους λογαριασµούς στην Τράπεζα της Ελλάδος. Με αυτά τα κεφάλαια χρηµατοδοτούνταν µε πολύ χαµηλά επιτόκια οι επιχειρήσεις. Αντίθετα, τα ταµεία δανείζονταν µε επιτόκιο 30%! Με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηµατίες έκλεβαν τα χρήµατα των ασφαλιστικών ταµείων. Αυτή η πρώτη κλοπή υπολογίζεται σε 70 περίπου δις ευρώ!

2. Το τζογάρισμα των αποθεματικών

Το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσµοθέτησε τη δυνατότητα να επενδύουν τα ασφαλιστικά ταµεία το 20% των αποθεµατικών τους σε επισφαλείς επενδύσεις (χρηµατιστήριο, τραπεζικά προϊόντα υψηλού κινδύνου κ.λπ.), το ποσοστό αυτό αυξάνεται το 1999 από την κυβέρνηση Σηµίτη για να φτάσει στο 70% το 2002 με το νόμο Ρέππα. Οι απώλειες των ταµείων λόγω του τζογαρίσματος ξεπερνούν τα 4 δις!

3. Το κούρεμα του PSI

Το 2012 επιβάλλεται το «κούρεμα» των αποθεματικών των Ταμείων, με αποτέλεσμα να χαθούν σε μια νύχτα πάνω από 13 δισ. Ευρώ!

4. Τα χρέη των εργοδοτών

Δεκάδες είναι τα δις που χρωστάνε κράτος και εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα από απλήρωτες εισφορές ή από την ανασφάλιστη εργασία

5. Τα μνημόνια

Τα Μνημόνια έδωσαν τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό σύστημα. Την εποχή των μνημονίων τα ασφαλιστικά ταμεία στερούνται πόρους πολλών δις!

Καταλαβαίνουμε ότι η κλοπή ξεπερνά τα 100 δις. Αν τα χρήματα επιστρέφονταν στα ταμεία, τότε τα ταμεία θα μπορούσαν να αποδώσουν πολύ μεγαλύτερες συντάξεις από αυτές του 2009 και οι εργαζόμενοι να συνταξιοδοτούνται πολύ νωρίτερα!

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η απάντηση της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, του κεφαλαίου, και όλων των κομμάτων που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο επιδεινώνει την κατάσταση γιατί δεν αγγίζει το πρόβλημα της εκτίναξης της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, την ραγδαία μείωση των μισθών, τις «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης και τα πεντάμηνα των ΕΣΠΑ, την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης προς τα Ταμεία, τις διαρκείς μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών, τη μνημονιακή ασφυξία των Ταμείων Επικουρικής Ασφάλισης με την κατάργηση των κοινωνικών πόρων, την έκρηξη της ανασφάλιστης και «μαύρης» εργασίας.

Σήμερα η κυβέρνηση, έχει υιοθετήσει το ρόλο του διαχειριστή της αναδιανομής της φτώχειας. Κυβέρνηση-Τρόικα, «ελέω» μνημονιακών υποχρεώσεων, ετοιμάζονται για την τελική επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση.

Για ένα πλαίσιο σύγχρονων ασφαλιστικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων

Η διαβίωση με όρους ασφάλειας είναι δικαίωμα και ανάγκη κάθε ανθρώπου -νέου, εργαζόμενου ή συνταξιούχου- και υποχρέωση της κοινωνίας απέναντί του.

Ένα δικαίωμα που πρέπει να καλύπτεται από την κοινωνία συνολικά αλλά και από ιδιαίτερους θεσμούς κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.

Μια ανάγκη που μπορεί και πρέπει να καλύπτεται πλήρως, με προτεραιότητα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων και όχι στους ψυχρούς οικονομικούς δείκτες.

Με βάση αυτά τα κριτήρια απαιτούμε:

1. Όλοι οι πολίτες μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους να ασφαλίζονται αυτόματα και αυτοδίκαια. 2. Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, μακριά από τη λογική του «κόστους-ωφέλειας», της «ανταποδοτικότητα» και της αγοράς. 3. Το κόστος της ασφάλισης να βαρύνει τους εργοδότες και την πολιτεία τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ανέργους (νεοεισερχόμενους ή απολυμένους). Να καταργηθούν τα «ασφαλιστικά» κίνητρα προς τους εργοδότες (μείωση, απαλλαγή ή επιδότηση από το δημόσιο των εργοδοτικών εισφορών, ρυθμίσεις οφειλών κ.ά.). 4. Σύνταξη στα 60 ή στα 30 χρόνια εργασίας. Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». 5. Καμιά σύνταξη κάτω από 900 ευρώ. Διασφάλιση όλων των συντάξεων/εφάπαξ που τα υπερβαίνουν. 6. Ενιαίος φορέας ασφάλισης για όλους τους μισθωτούς ή ανέργους, με εξίσωση προς το υψηλότερο επίπεδο προστασίας και ενοποίηση κύριας κι επικουρικής ασφάλισης. 7. Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

Για να κατοχυρωθεί ένα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής προστασίας απαιτείται: * Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις που προωθήθηκαν την πενταετία των μνημονίων. * Να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου για την ασφάλιση. * Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα και το «κούρεμα» του PSI, αλλά και τα δις που αρπάχτηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν αγωνιστούμε να απαλλαγεί η κοινωνική ασφάλιση και η ζωή μας απ’ ό,τι εμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών μας:

* Από τη μηχανή του χρέους, που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε και τα αποθεματικά των ταμείων. Γι’ αυτό απαιτούμε: πλήρης διαγραφή του χρέους.

* Από τους «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», στο βωμό των οποίων θυσιάζονται οι κοινωνικές δαπάνες κι οι ασφαλιστικές ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε: αύξηση των κοινωνικών δαπανών με επιβάρυνση της εργοδοτικής πλευράς και όχι των μισθών.

* Από τους νόμους των αγορών και των τραπεζών, που εξανεμίζουν τα αποθεματικά των ταμείων στο όνομα της υψηλότερης «απόδοσης». Γι’ αυτό απαιτούμε: έξω οι τράπεζες και οι αγορές από τα ταμεία, έξω τα ταμεία από το χρηματιστηριακό τζόγο.

* Από τις απαιτήσεις των εργοδοτών, των «επενδυτών» και της «ανάπτυξης», που θέλουν μια τυπικά ή ουσιαστικά ανασφάλιστη εργασία, με τη μείωση της εισφοράς τους ή κάλυψή της από το κράτους (δηλ. απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας).

* Από τη μέγγενη του ευρώ και της ΕΕ, που βρίσκονται -χρόνια τώρα, αλλά και στην εποχή των μνημονίων- πίσω από κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο. Γι’ αυτό απαιτούμε: μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών κατευθύνσεων της ΕΕ. Ρήξη/έξοδο από ευρώ και ΕΕ.

* Από τα τρία μνημόνια και κάθε κυβέρνηση ή μηχανισμό που τα προωθεί.

Το εργατικό κίνημα, θα πρέπει να σηκώσει το γάντι

Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και όλων των κεκτημένων δικαιωμάτων μας, είναι ζήτημα ζωής για όλους τους εργαζόμενους. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους κυβερνώντες να την κατεδαφίσουν στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους και της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης υπέρ της ολιγαρχίας του πλούτου.

Ο αγώνας για δικαιώματά, μας βρίσκει όλους στην ίδια πλευρά: εργαζόμενους και άνεργους, νέους και ενήλικους, ελαστικά απασχολούμενους και συνταξιούχους, μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, Έλληνες και μετανάστες. Ας τον δώσουμε ενωμένοι, με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα. Είναι ο μόνος τρόπος να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα και το μέλλον όλων μας.

Απέναντι στα νέα δεσμά που ετοιμάζονται για τον κόσμο της εργασίας, πρέπει να συγκροτηθεί ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα διεκδικεί ξανά τον χαμένο πλούτο, θα προβάλλει και θα διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του/παύση πληρωμής του, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη ρήξη και έξοδο με το ευρώ και την ΕΕ, θα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση και ρήξη με την ολιγαρχία του πλούτου, των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και του πολιτικών εκφραστών τους. Αυτό προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή μας σε όλες τις διαδικασίες του κινήματος, ως τη μόνη ελπίδα, τη μόνη εγγύηση ότι θα βγάλουμε τη θηλιά του χρέους και των μνημονίων και θα κερδίσουμε τη ζωή που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

Πλήρης σύνταξη Όριο ηλικίας: 62 Από ισχύος του νόμου έως 31-12-2015

2015 2016 2017 2018 Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδ. 50 55 50 56 50 57 50 58 51 55 51 56 51 57 51 58 52 55 52 56 52 57 52 58 53 55 & 11 μην. 53 56 & 9 μην 53 57 & 8 μην. 53 58 & 6 μην. 54 55 & 11 μην. 54 56 & 9 μην 54 57 & 8 μην. 54 58 & 6 μην. 55 55 & 11 μην. 55 56 & 9 μην 55 57 & 8 μην. 55 58 & 6 μην. 56 56 & 9 μην. 56 57 & 6 μην 56 58 & 3 μην. 56 59 57 57 & 8 μην. 57 58 & 3 μην 57 58 & 11 μην. 57 59 & 6 μην. 58 58 & 6 μην. 58 59 58 59 & 6 μην. 58 60 59 59 & 5 μην. 59 59 & 9 μην 59 60 & 2 μην. 59 60 & 6 μην. 60 60 & 3 μην. 60 60 & 6 μην 60 60 & 9 μην. 60 61 61 61 & 2 μην. 61 61 & 3 μην 61 61 & 5 μην. 61 61 & 6 μην. 62 62 62 62 62 62 62 62 2019 2020 2021 2022 Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης 50 59 50 60 50 61 50 62 51 59 51 60 51 61 51 62 52 59 52 60 52 61 52 62 53 59 & 5 μην. 53 60 & 3 μην. 53 61 & 2 μην. 53 62 54 59& 5 μην. 54 60& 3 μην. 54 61& 2 μην. 54 62 55 59& 5 μην. 55 60& 3 μην. 55 61& 2 μην. 55 62 56 59& 9 μην. 56 60& 6 μην. 56 61& 3 μην. 56 62 57 60 & 2 μην. 57 60& 9 μην. 57 61& 5 μην. 57 62 58 60 & 6 μην. 58 61 58 61& 6 μην. 58 62 59 60 & 11 μην. 59 61 & 3 μην. 59 61& 8 μην. 59 62 60 61 & 3 μην. 60 61 & 6 μην. 60 61& 9 μην. 60 62 61 61 & 8 μην. 61 61 & 9 μην. 61 61& 11 μην. 61 62 62 62 62 62 62 62 62 62

ΠΙΝΑΚΑΣ 2 Πλήρης σύνταξη Όριο ηλικίας: 67 Από ισχύος του νόμου έως 31-12-2015

2015 2016 2017 2018 Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης 50 55 50 56 & 9 μην 50 58 & 5 μην 50 60 & 2 μην 51 55 51 56 & 9 μην 51 58 & 5 μην 51 60 & 2 μην 52 55 52 56 & 9 μην 52 58 & 5 μην 52 60 & 2 μην 53 56 & 6 μην 53 58 53 59 & 6 μην 53 61 54 56 & 6 μην 54 58 54 59 & 6 μην 54 61 55 56 & 6 μην 55 58 55 59 & 6 μην 55 61 56 57 & 5 μην 56 58 & 9 μην 56 60 & 2 μην 56 61 & 6 μην 57 58 & 3 μην 57 59 & 6 μην 57 60 & 9 μην 57 62 58 59 & 2 μην 58 60 & 3 μην 58 61 & 5 μην 58 62 & 6 μην 59 60 59 61 59 62 59 63 60 60 & 11 μην 60 61 & 9 μην 60 62 & 8 μην 60 63 & 6 μην 61 61 & 9 μην 61 62 & 6 μην 61 63 & 3 μην 61 64 62 62 & 8 μην 62 63 & 3 μην 62 63 & 11 μην 62 64 & 6 μην 63 63 & 6 μην 63 64 63 64 & 6 μην 63 65 64 64 & 5 μην 64 64 & 9 μην 64 65 & 2 μην 64 65 & 6 μην 65 65 & 3 μην 65 65 & 6 μην 65 65 & 9 μην 65 66 66 66 & 2 μην 66 66 & 3 μην 66 66 & 5 μην 66 66 & 6 μην 67 67 67 67 67 67 67 67 2019 2020 2021 2022 Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης Ηλικία Ηλικία

συνταξιοδότησης 50 61 & 10 μην 50 63 & 7 μην 50 65 & 3 μην 50 67 51 61 & 10 μην 51 63 & 7 μην 51 65 & 3 μην 51 67 52 61 & 10 μην 52 63 & 7 μην 52 65 & 3 μην 52 67 53 62 & 6 μην 53 64 53 65 & 6 μην 53 67 54 62 & 6 μην 54 64 54 65 & 6 μην 54 67 55 62 & 6 μην 55 64 55 65 & 6 μην 55 67 56 62 & 11 μην 56 64 & 3 μην 56 65 & 8 μην 56 67 57 63 & 3 μην 57 64 & 6 μην 57 65 & 9 μην 57 67 58 63 & 8 μην 58 64 & 9 μην 58 65 & 11 μην 58 67 59 64 59 65 59 66 59 67 60 64 & 5 μην 60 65 & 3 μην 60 66 & 2 μην 60 67 61 64 & 9 μην 61 65 & 6 μην 61 66 & 3 μην 61 67 62 65 & 2 μην 62 65 & 9 μην 62 66 & 5 μην 62 67 63 65 & 6 μην 63 66 63 66 & 6 μην 63 67 64 65 & 11 μην 64 66 & 3 μην 64 66 & 8 μην 64 67 65 66 & 3 μην 65 66 & 6 μην 65 66 & 9 μην 65 67 66 66 & 8 μην 66 66 & 9 μην 66 66 & 11 μην 66 67 67 67 67 67 67 67 67 67