Met een zucht ploft Chloé naast haar huiswerk op de grond. Op de basisschool had ze gedacht dat ze veel huiswerk had, met het af en toe dertig woordjes leren, maar nu lachte ze haar vroegere zelf uit. Alsof dat veel was, wat ze nu kreeg was veel meer.

Nee, op geen enkele manier was de middelbare voor haar leuk gebleken. Haar klasgenoten staarden naar haar, in de klas zat ze alleen en als ze met iemand praatte, dan was dat omdat het rooster aan haar gevraagd werd. Wat deed ze toch verkeerd, wat was er mis gegaan?

Soms zei iemand dat ze leuke kleren aanhad, maar dat vond Chloé behoorlijk sarcastisch klinken. Misschien was dat het. Misschien was er iets mis aan haar uiterlijk, of misschien deed ze iets verkeerd, was ze te lief en niet grof genoeg voor de oversekste pubers. Elora had ze ook niet meer gesproken. Die denkt vast ook dat ze gek is.

In een geïrriteerde beweging gooit Chloé haar potlood op de grond en pakt ze haar drumstokken uit de kast. De enige –naast haar broertje dan, maar die telde niet- die er voor haar was, was haar drumstel. Dat was tenminste iets wat ze niet fout deed.

En verdieping omlaag luistert Liam naar het gebons van Chloés pedaal. Hij vind het echt rot dat ze het niet kan vinden met haar klasgenoten, als er maar iets was dat hij voor haar kon doen.

‘Wat vind jij, Pipi?’ vraagt Liam aan zijn beer. ‘Overdrijf ik.’ Uiteraard hoeft hij geen antwoord te verwachten van Pipi. ‘Je hebt gelijk, dat zijn natuurlijk haar zaken.’ ‘Liam, Chloé, kom eens?!’ roept Noëlle van beneden. Liam springt op.

Hij rent de gang op, glijd van de reling van de trap af, raakt net de muur niet en beland met een lenige sprong op de vloer. ‘Waar is de draak?’ roept hij dapper uit. Chloé komt grinnikend op haar gemak de trap afgelopen.

Noëlle en Daniël staan in de woonkamer op ze te wachten. ‘Nou,’ begint Noëlle, ‘We hebben gemerkt dat we de laatste tijd allemaal behoorlijk moe zijn, dus we denken erover om met zijn allen een weekendje naar Drie Meren te gaan. We zouden nu meteen weg kunnen gaan, als jullie dat willen.’

Liam vliegt haast naar Chloé toe en knuffelt haar. ‘Zou dat niet leuk zijn Klo? Dat wil jij toch ook wel?’ Met puppyoogjes staart hij haar aan. Chloé lacht. ‘Stop maar, slijmbal, het lijkt mij ook heel erg leuk.’ Meteen laat Liam los. ‘Gelukkig,’ lacht hij.

De koffers zijn al snel gepakt, en zodra de taxi naar het vliegveld voor het huis stopt, staat iedereen buiten om in te stappen.

Chloé en Liam ploffen achterin de taxi. ‘En Liam, heb je er zin in?’ Enthousiast beweegt Liam met zijn benen. ‘Echt wel,’ grijnst hij. De taxi rijd de straat uit, weg van Nottingham.

Chloé schuift de taxi deur open. Een vochtige lucht, gevuld met de geur van dennenbomen komt haar in een windvlaag tegemoet. Ze stapt uit en ademt de onmiskenbare frisse buitenlucht diep in.

Ook Noëlle is meteen verliefd op de frisse buitenlucht. Ze kijkt over de bomen, naar de bergen, en van de bergen naar het hotel. Alles is zo prachtig, en zo anders dan de stad.

Ze lopen naar binnen om in te checken. Ze nemen twee kamers, want er is geen enkele kamer die vier bedden heeft, en eigenlijk is het ook wel zo makkelijk. ‘Goed, kunt u dan hier en hier tekenen?’ De man achter de balie wijst twee plekken aan en draait het gastenboek daarna naar Daniël toe.

Liam houd Daniël tegen. ‘Altijd eerst lezen voor je tekent, pap,’ merkt hij wijs op. Daniël lacht en geeft hem een klopje op zijn hoofd. ‘Bij een vakantiebedrijf zit dat meestal wel goed, maar je hebt toch gelijk hoor.’ Trots kijkt Liam toe hoe Daniël tekent.

Zodra alle koffers zijn uitgepakt en alle bedden opgedekt, verhuist het gezin naar het pleintje dat in het midden ligt. Chloé ploft neer op een ligstoel bij het zwembad en sluit haar ogen, genietend van het waterige zonnetje.

Liam daarentegen kan zijn zwembroek niet snel genoeg aanhebben. Hij rent naar de duikplank toe, en wiebelt onstabiel heen en weer als hij er eenmaal op staat. ‘Klo, kom ook zwemmen, toe?’ smeekt hij. Chloé lacht. ‘Goed, ik zal me ook om gaan kleden,’ grinnikt ze.

Liam lacht tevreden mee en springt van de duikplank af. Hij klapt met zijn buik op het water, maar negeert de pijn compleet als hij naar boven zwemt.

Chloé loopt de duikplank op, en kijkt ongemakkelijk toe als hij naar voren buigt. ‘Liam, weet je dit zeker, straks spring ik mis ofzo,’ aarzelt ze. Liam lacht. ‘Spring gewoon, Klo’

Chloé zet af en maakt een bommetje. Met een luide plons valt ze in het water.

Noëlle zit in het bubbelbad naar haar kinderen te kijken, die druk bezig zijn blind tikkertje te spelen. ‘Mag ik erbij komen zitten?’ Noëlle kijkt op en ziet Daniël het bubbelbad inklimmen. ‘Tuurlijk,’ grinnikt ze.

Daniël slaat een arm om haar heen. ‘We zijn wel goede ouders,’ Noëlle glimlacht. ‘Met de geweldigste kinderen van de wereld,’ Daniël knikt. ‘Dat zeker.’

Die avond, als iedereen in pyjama is, zegt de familie elkaar goede nacht. ‘Dus, als er iets is, als jullie bang zijn ofzo, wij zitten gewoon naast jullie,’ herhaalt Daniël nogmaals. Chloé rolt met haar ogen. ‘Daar ben ik juist bang voor, ik hoef niet echt te weten wat jullie in de slaapkamer doen.’ Noëlle heeft haar een vriendschappelijke stomp. ‘Chloé!’ ze lacht. ‘Welterusten allemaal.’

.

‘Ik neem dit bed!’ roept Liam uit, terwijl hij op het rechter bed op en neer springt. Chloé lacht. ‘Sure,’ Ze ploft op het andere bed neer.

De volgende ochtend is Liam vroeg wakker. Hij knippert even met zijn ogen en kijkt de kamer door. Het duurt even voordat hij weer weet waar hij is, maar als dat eenmaal bevestigt is, zet hij zijn voeten op de koude houten vloer. ‘Klo? Ben je al wakker?’

Chloé komt omhoog uit haar bed. ‘Nou, nu wel,’ lacht ze. ‘Nee hoor, ik was al een tijdje wakker.’ grijnst ze daarna toch. Liam grinnikt en wiebelt heen en weer op de vloer. ‘En nu? Ik bedoel, het is zes uur ofzo, wat valt er dan te doen?’

Chloé pakt zijn handen en wiegt hem heen en weer. ‘Nou…’ begint Chloé. ‘We zouden gewoon naar buiten kunnen gaan, een ochtendduik nemen, of de sauna ingaan,’ lacht ze, ‘Hoewel, ik denk niet dat de mensen die er nu nog zijn echt… onze bezigheden hebben.’ Liam grijnst. ‘Niet zo geil, zusje.’

Chloé grijnst en laat hem achterover zakken. Liam giert het uit en kijkt paniekerig naar de grond onder hem. ‘Sorry, sorry, dat meende ik niet,’ gilt hij. Chloé giechelt en zet hem weer rechtop. ‘Heb je honger?’

‘Uuh, sure,’ twijfelt hij. ‘Zijn de mensen van de roomservice er nu al wel, dan?’ Chloé haalt haar schouders op. ‘Die zullen wel vanaf 6 uur aanwezig zijn denk ik, hoewel ze niet blij zullen zijn.’ Liam grijnst breed. ‘Boeiend.’

Chloé pakt de telefoon op en luistert naar het slaperige praatje van de receptionist. ‘Liam, wat wil jij, pannenkoeken, omeletten of vruchtengebak?’ Liam denkt eventjes na. ‘Pannenkoeken natuurlijk.’ Chloé knikt goedkeurend. ‘Twee keer pannenkoeken graag.’

Ze gaan vast aan tafel zitten. ‘Is het niet evil, ze zo uit bed bellen?’ vraagt Liam zich af. Chloé haalt haar schouders op en trekt haar wenkbrauw omhoog. ‘Zijn wij niet evil dan?’ Liam grijnst gemeen. ‘Oh, natuurlijk wel.’

Er word op de deur geklopt. Het is de roomservice. Liam leunt naar achteren en maakt de deur voor hem open. De man gaapt en zet de pannenkoeken op tafel. ‘Is er een volwassene waarbij ik kan afrekenen?’ vraagt hij, als hij ziet wie zijn klanten zijn.

Liam grijnst breed naar hem. ‘Neuh. Zet het maar op de rekening van onze ouders.’ Chloé knikt en geeft Liam een klopje op zijn hoofd. ‘Ik heb hem wel goed opgevoed, vind u ook niet?’ De man glimlacht twijfelend. ‘Op welke naam moet ik het zetten?’

‘Op, eh, familie van Straten,’ glimlacht Liam onschuldig. Chloé lacht. ‘Liam! Op de familie de Groot, graag.’ De man schijft iets op zijn kladblokje en knikt. ‘Als jullie nog iets nodig hebben, zeg het maar.’ Hij loopt de deur uit. Zodra hij goed en wel weg is barsten Liam en Chloé in lachen uit.

Ook Noëlle en Daniël zijn al wakker. ‘En, heeft de schoonheid lekker geslapen?’ glimlacht Daniël. Noëlle lacht. ‘Hoe denk je anders dat ik zo mooi blijf dan?’ Daniël grijnst. ‘Daar zit wat in.’

Daniël pakt haar hand vast en drukt een kus op. ‘En, wilde de schoonheid mee gaan eten? Of kan ze dat niet hebben voor haar figuur?’ Noëlle rolt met haar ogen. ‘Het is eten, dúh, dat gaat er altijd in.’

In de kamer van hun kinderen zien ze echter twee vuile borden op tafel staan, terwijl Chloé en Liam druk zijn in de badkamer. Noëlle lacht. ‘Oke… Een boterham dan?’ Chloé wijst met een handdoek om haar lichaam naar de kledingkast. ‘We hebben nog wat overgelaten, zo sociaal zijn we wel.’

De volgende ochtend, na een uitgebreide wandeling, komt het gezin terug aan bij het hotel. –Maar alleen om de koffers te halen, want het weekendje weg is voorbij.

‘En Liam, heb je een leuk weekend gehad?’ vraagt Chloé opgewekt. Liam staart voor zich uit, alsof hij twijfelt. ‘Nou…’ Chloé begint hem te kietelen. ‘Ja,’ giert Liam ‘Ja, ik heb het heel leuk gehad, stop je nou?’ lacht hij. Chloé stopt. ‘Dat antwoord voldoet wel.’ grijnst ze.

Eenmaal terug in Nottingham wacht Chloé en Liam een grote verrasing. ‘M-mam? Wat is er met het huis gebeurt?’ aarzelt Liam. Noëlle grinnikt. ‘We dachten dat we de verbouwing net zo goed meteen konden doen, gezien we toch weg waren.’

Paadje aan de zijkant van het huis.

Achtertuin

Woonkamer

Keuken

Verlengstuk woonkamer/studeerkamer

Overloop

Badkamer

Liam’s kamer

Chloé’s kamer

Note: Foto van de mainbedroom vergeten, maar dat zie je wel op de plattegrond, right? :G