Stock Photos That Keep On SellingDECEMBER 09, 2010 by David Walker

Photo Gallery The shelf life for most stock images expires within a few years because wardrobe, hairstyles, technology, and photographic styles go quickly out of date. But some images beat the odds, and continue to sell for years. We asked Corbis, Getty, Masterfile and Alamy for examples of those rare images that endure. Here is a portfolio of the selections they pulled from their files. Each agency explained some of the factors that make these images perennial sellers, and the photographers also shared their insight, along with their recollections about creating the images. Iceberg

Photography by Ralph Clevenger, Santa Barbara, CaliforniaSubmitted to Westlight (now Corbis) around 1998 Among stock images that continue to sell year after year, this iceberg image may be in a class by itself. Photographer Ralph Clevenger says it has so far generated more than $800,000 in gross sales. The record for a single sale, he says, was about $35,000. “It still brings in some hefty money,” he says. “It still sells several times every month.” Its durability is attributable to several factors. Nature images don’t go out of style, for one thing. But more importantly, this shot illustrates a concept—the tip of the iceberg—so often used in many contexts, and it does so in a compelling and unusual way. Also, Westlight “promoted the heck out of it” when it was new, Clevenger says. It is perhaps the only stock image to have spawned an urban legend. The story that circulated on the Internet for some time was that an oil rig worker saw the iceberg float by, and jumped off the rig to take the picture, Clevenger explains. He spent a lot of time trying to dispel the myth before it finally died down, he says. Of course, it’s physically impossible to actually photograph an iceberg like this. It’s necessarily a digital composite. And the idea for it came from Craig Aurness, founder of Westlight, who died in 2004. “He was a brilliant tactician with regard to stock photography,” Clevenger says, explaining that Aurness always challenged contributors to think in terms of concepts. “He called me up one day and said, ‘Let’s do an iceberg,” Clevenger continues. “He figured there was nothing out there like it. He knew it would be very successful and that it would be hard for people to copy it.” Clevenger, who photographs nature and subjects related to eco tourism, says he did a lot of research to figure out what an iceberg would look like in terms of color, size, and shape. He worked with Aurness to sketch out executions, then sifted through his archives to come up with elements required. Two of the images included a blue sky, and an underwater image, both of which Clevenger shot around Santa Barbara, where he lives. The

third was an exposed iceberg in Antarctica—that became the top of the iceberg in the composite. The fourth was an exposed iceberg in Alaska, which was turned upside down to create the underwater portion of the iceberg in the composite. Westlight’s technicians combined the images from digital scans of transparencies. “This was at the beginning of the digital revolution,” Clevenger says. Aurness then plastered the image everywhere: in catalogs, on Rolodex cards, in magazine ads. Painters, illustrators, and other photographers have attempted to copy it, but those efforts only seem to promote Clevenger’s original. “When anyone comes close to copying it, people just recognize it as a copy of the real version,” Clevenger says. Fortunately for Clevenger, Westlight never claimed any ownership rights to the image. “Craig was generous that way. It was not untypical of him to do things like that [provide ideas and support] for his photographers.” Dog KissShot by Carl Valiquet, Montreal, Quebec Submitted to Masterfile in 1998 This image has sold all over the world, especially in Europe, the US and Canada, says Masterfile VP of Content Management Susan Morissette. It has been used for packaging, postcards, greeting cards, posters, point-of-purchase displays, Web sites, PowerPoint presentations, trade show displays, and calendars by clients in just about every major industry: banking, real estate, telecomm, insurance, pharmaceuticals, hospitality, and retail—including pet stores, of course. The appeal is obvious: People love endearing, humorous pictures of animals. Those images never go out of style, Morissette says. And this dog—a Boston terrier--isn’t just another cute face. In fact, he’s on the homely side, but that gives him personality and lends irony to the humor, and sets it apart from the legions of saccharine animal pictures. “It’s not easy to get a really good, humorous animal photo,” Morissette observes.

She enumerates other factors that make this image a perennial seller: the dog makes good eye contact with the camera, and the image is open to various interpretations, “which means you can add different types of copy to the image,” Morissette says. The composition leaves plenty of room for ad copy. And it’s easy to close-crop. So what’s the story behind it? Montreal photographer Carl Valiquet says the dog was Boris. “He was sort of the studio pet,” and easily coaxed with dog biscuits to pose for the camera, the photographer says. “I was always trying to find ways to photograph this dog. He had an amazing face,” Valiquet says. He made this particular image of Boris in early 1998 for a Valentine’s Day promotion. “My assistant Louise Brown put red lipstick on, kissed Boris on the forehead, and that was it,” he says. “I sent it to Masterfile and it has sold ever since. Alas, Boris died five or six years ago. But he lives on in images such as this one, and Valiquet says, “Boris brought in a lot of money a while back.” He recalls licenses for image that sold for $1,000 or more. But the passage of time, and the collapse of stock photo prices have taken their toll. Recently, Valiquet saw that image had sold again—for $75, he says. Terrified ChildShot by Roger Bamber, LondonSubmitted to Alamy in 2004 Roger Bamber’s image illustrating child abuse continues to sell five or six times per year because it has all the elements of a timeless photograph. “It is easy to read, works on both a literal and conceptual level and has a Hitchcockian style drama that enhances the implied horror and psychology of the situation," says Alexandra Bortkiewicz, Alamy’s director of photography. She notes that the image also has little in the way of clothes, props or styling to date it. The negative connotations of the image have limited appeal for advertisers. But it has been re-sold consistently for use in textbooks, newspapers and consumer magazines, Bortkiewicz says. It's a shot that reflects Bamber’s signature style as a newspaper photographer. For decades, he contributed to The Guardian and

other publications. One of his specialties was devising creative ways to illustrate stories about social issues such as smoking, alcoholism, gasoline shortages, and the like. “I’d come up with daft ideas,” he says. "I look for ways to say it without being ordinary." Toward the end of his newspaper career, a fellow photographer suggested he apply those skills as a contributor to Alamy. This particular image was the result of an idea he pitched to some neighbors with small children. Bamber explains that he doesn’t use professional models. “They’re too stiff,” he says. But asking neighbors to enact child abuse for the camera is a delicate matter. Bamber says he was able to do it because he has taken so many happy-family images of these particular neighbors, and given them prints. They have become friends. And they trusted him. “Of course, you can’t photograph [actual] abuse. I thought it would be a good picture if I used the shadow of the father and one of his two children” to suggest abuse, Bamber says. The father was game. His two kids were less keen about it. The older boy flatly refused. When the father told the younger son to stand against the wall, the boy reacted by putting his hands in front of his face. Bamber shot three frames really fast, having set up a halogen light to cast a blurry shadow of the father in a threatening pose against the wall. “It took less than five minutes,” he says. Bamber says he hasn’t made any great fortune from the image. In fact, sales are sometimes for small amounts. But, he says, “It’s still money for nothing, if that makes sense.” He also says he enjoys having his images in print, “even if I’m not going to see them.” Running CheetahPhotographed in 1994 by Tom Brakefield, Hendersonville, TennesseeDistributed by Corbis since 1996 This dramatic image of a cheetah from the Masai Mara National Reserve in Kenya has sold more than 100 times to a variety of clients, including technology, consulting, financial services, automotive, consumer goods and media and publishing companies.

“It’s the type of image that sells well to clients who want to say they can do something fast,” photographer Tom Brakefield says. Dan Perlet, director of communications at Corbis, adds that because the subject of the image is nature, it has a long shelf life as a stock image. “Shots of people and urban places quickly become more dated,” he says. Brakefield, now 73 and retired, shot the image more than 15 years ago during a three-week trip to Kenya. “I’ve pretty well shot all the bega fauna in the world,” he says. “Tigers, pandas, orcas…” He was in Kenya to photograph lions and cheetahs chasing down prey. “This was the last image I got on the trip. The driver miscalculated the chase. She [the cheetah] came blowing by, too close, and I couldn’t get her with the animal she was chasing. So I shot her as an also-ran, not realizing until I got home that it was a great shot, with all four of her leg beats off the ground. It happened so fast I didn’t realize I had her perfectly framed. “I’ve made a lot of money off of it over the years,” Brakefield continues, though he’s not certain how much. “I just cash the checks.” Business MeetingPhotographed around 1988 by Greg Pease, Baltimore, MarylandSubmitted to Tony Stone Images (now Getty) This image has rarely fallen off the list of top sellers at Getty images since Baltimore photographer Greg Pease shot it more than 20 years ago, says Andrew Delaney, head of content for the North American region of Getty Images. The image was originally with Tony Stone Images, which was acquired by Getty 15 years ago. Delaney describes the image as “a classic rendition of the international business meeting.” It is enduring for that reason, and for several others: the production values are high, the models are multi-cultural, and the business attire is anonymous—and seen at enough distance to obscure any styling that might date the image. Likewise, there are no computers, cell phones or other technology to date the image.

“Compositionally, it lends itself to a number of effective crops including astriking panoramic,” Delaney says. “We have seen our customers license this image over the years for everything from business to business advertising to annual report front covers to editorial pieces." Pease originally shot the image on assignment for a Philadelphia-based real estate developer in the business of leasing office space to companies with international presence. The developer, now long out of business, wanted the images for a capabilities brochure. Pease says he kept all rights to such assignments, and asked clients for model releases, so he could later distribute his images as stock. (The client in this case had a one-year exclusive to the image before Pease was able to re-license it. Pease did all of the art direction and styling himself. Putting the world map on the wall is a quaint cliché now, but at the time, it was a novel idea and a clean, simple way to convey the then-hot concept of global business presence. The image ended up in Getty’s collection through the acquisition of Tony Stone Images, Pease’s original distributor. “I remember being told at some big Tony Stone meeting that the only image that sold better than mine was NASA’s [satellite image] of the earth,” Pease says. Some sales were for as much as $10,000. Art directors were calling him to pick his brain about how he shot the image. To protect his cash cow, he says, “I would put them off." Sales aren’t as numerous as they once were, but they are still steady. And Pease says he recently received a sales report showing the image had sold for $7,000. He surmises that the image is selling in some of Asia’s emerging markets, where it hasn’t had the exposure it has had in the Americas and Europe. Pease rarely shoots assignments anymore, but he’s still shooting stock. “You’re always looking for that next one,” he says, referring to images like the business meeting shot that generate income for years. “I’m still looking.” Question MarkPhotographed about 1997 by Adri Berger, London

Distributed by Getty Images Adri Berger shot this image on assignment for Getty in the late 1990s, when the agency began commissioning photographers to work with its art directors on big productions. Berger says he worked frequently Getty art director Darren Robb, and for this particular production, “He came up with the idea of arranging people in various shapes and forms” to express different business concepts, Berger explains. The image sold well from the start, and continues to sell, says Andrew Delaney, head of content for Getty’s North American region. “It is an arresting original interpretation of the concept of the question mark and has often been used to illustrate uncertainty in business to business [advertising], particularlyaround recruitment.” Finding a location for the shoot was a challenge, Berger recalls. “We needed a lot of space, and we needed a platform to shoot from,” he says. Unable to find a rental studio that was large enough, he started looking at rehearsal spaces. The English National Ballet had the perfect space: as big as a gymnasium, with a balcony to shoot from at one end, and banks of windows along both sides. Berger and Robb did the casting themselves. Because it was a low-budget shoot, they called in “friends of friends of friends” to find 17 or 18 models. “We looked for a good cross section of the population,” Berger says. Delaney observes in hindsight that Berger “treated the models models as anonymous members of a team and layered it with a graphic technical approach, which has kept the image relevant over the years." The blurring of the models obscures any styling that might otherwise date them. Berger says that was achieved by asking the models to move, while he used a slow shutter speed, and a slight amount of zoom. The hue of the image is the result of lith printing, a black-and-white printing technique that Berger was experimenting with at the time. Although his techniques were driven by creative considerations, Berger says the shelf life of all the images he produced was at the back of his

mind. And he observers, “The stock industry was going from strength to strength at the time. It was growing so fast. Everyone was expecting this image to sell for the next 100 years.” It’s now been 13 years, and counting. Stay tuned.

10 foto-bestsellersoverzicht fotobureau Hollandse Hoogtetekst Arjen Ribbens beeld Hollandse Hoogte

Achtergrond | Zaterdag 27-11-2010 | Sectie: Overig | Pagina: M16 | Arjen Ribbens

Fotobureau Hollandse Hoogte, dat 25 jaar bestaat, beheert

7,5 miljoen foto's. Directeur Louis Zaal becommentarieert de 10 best verkochte foto's van het afgelopen decennium.1 Topcrimineel Klaas Bruinsma (vermoord in 1991) bij het politiebureau Lijnbaansgracht in Amsterdam. Foto uit 1989 van Willem Middelkoop.

Hollandse Hoogte verkocht deze foto79 keer, vaak aan televisiezenders en 23 keer aan buitenlandse media, vooral in Duitsland. De bedragen die in rekening worden gebracht, variëren sterk, van 25 euro voor gebruik op een website tot soms duizenden euro's bij commercieel gebruik voor bijvoorbeeld een advertentie of brochure. Het gemiddelde bedrag voor eenmalig gebruik is 90 euro. Hoogste bedrag dat Hollandse Hoogte voor deze Bruinsma-foto in rekening bracht: 482 euro aan persbureau Burafo. Louis Zaal: Dat deze oude foto de afgelopen jaren nog zo goed is verkocht, komt door de veronderstelde liefdesrelatie tussen Klaas Bruinsma en Mabel Wisse Smit. Vergeleken met twintig jaar geleden zie je dit soort harde nieuwsfoto's nauwelijks meer in kranten. Echte nieuwsfotografen heb je amper meer. Ja, op een site als nu.nl zie je wel foto's van branden en ongelukken, maar die zijn toch vaak door amateurfotografen gemaakt. 2 Internetcafé EasyEverything in Amsterdam. Foto uit 2002 van Jiri Buller. 30 keer verkocht, vooral aan tijdschriften, van Vrij Nederland tot Cosmopolitan, maar ook aan TNO Corporate Communicatie. Louis Zaal: Van de 7,5 miljoen beelden in ons digitale archief hebben we er vorig jaar zo'n 30.000 verkocht. Dus van iedere 250 foto's verkopen we er slechts eentje. De kracht van ons bureau is dat we een breed aanbod hebben. Nieuwsfoto's én illustratieve foto's, die overduidelijk in Nederland zijn gemaakt. Dit is op zich niet een heel bijzondere foto. Maar voor ons wel een makkelijke foto, eentje die voor diverse doeleinden toepasbaar is. Bijvoorbeeld bij verhalen over communicatie of computers. De foto is neutraal. Ook belangrijk: niemand op de foto is herkenbaar.

3 Ayaan Hirsi Ali, Tweede Kamerlid voor de VVD. Foto uit 2004 van Merlijn Doomernik. 24 keer verkocht, aan kranten en tijdschriften in binnen- en buitenland, van NRC Handelsblad tot Onze Wereld en van Corriere della Sera Magazine tot Time Magazine. Elsevier betaalde het hoogste bedrag: 530 euro. Louis Zaal: Samen met een foto van Victor Bergen-Henegouwen, die Hirsi Ali met een witte Zeeuwse kap op portretteerde, is dit het mooiste portret van haar. Indringend en afwijkend. Juist bij buitenlandse media was hier veel behoefte aan. 4 Jongen in Kameroen met een mobiele telefoon van klei. Foto uit 2001 van Reinout van den Bergh. 22 keer verkocht, waarvan 11 keer aan Duitse media. Meest lucratieve verkoop: 805 euro aan het vakblad Technology Review. Louis Zaal: Een foto met een knipoog, goed te gebruiken bij verhalen over infrastructuur en technologische ontwikkelingen in de Derde Wereld. Toen deze foto binnenkwam, wisten we meteen: dit wordt een topper. Sommige fotografen begrijpen heel goed wat kranten en tijdschriften willen: illustratieve beelden, niet geënsceneerd. Van alle driehonderd bij ons aangesloten fotografen houden we bij hoeveel procent van hun foto's jaarlijks wordt verkocht. Het gemiddelde percentage is 6 procent. Maar we vertegenwoordigen ook fotografen die 12 procent halen. Zij hebben een fijne neus waar fotoredacties om verlegen zitten. 5 Huis te koop. Foto uit 2003 van Herman van Heusden. 17 keer verkocht, vooral aan tijdschriften, van FEM Business tot Opzij. De gezondheidszorgorganisatie VVAA Groep betaalde 3.000 euro voor het gebruik van deze foto. Louis Zaal: Deze toptien weerspiegelt de tijdgeest. De afgelopen jaren gebeurde er veel op de huizenmarkt. Dit is een echt goede stockbureaufoto. Veel beter dan de clichébeelden van een Te koop-bord, of een echtpaar dat met een makelaar in gesprek is.6 Schoonmaakster aan het werk. Foto uit 2003 van Joost van den Broek/de Volkskrant. 17 keer verkocht, vooral aan tijdschriften, van Quest tot het blad van FNV Bondgenoten. Bestbetaald: 1.845 euro

voor gebruik in een brochure van de Postbank. Louis Zaal: Artikelen over zwart werken zijn moeilijk te illustreren. Dat is een onderwerp waar we maar weinig keus kunnen bieden. Af en toe organiseren we voorlichtingsavonden voor fotografen. Dan vertellen we welke onderwerpen in ons archief ondervertegenwoordigd zijn, zoals mobiliteit, gezondheidszorg en pensionering. Aan de hand van voorbeelden leg ik uit naar wat voor soort foto's vraag is. Dus voor pensionering niet het zoveelste bejaarde stel wandelend door een herfstbos. Verbeelding, graag. En hoe meer aangrijpingspunten, hoe liever. Dus liever niet een foto van een file met alleen stilstaande auto's. Kansrijker is een foto van een file naast een spoorlijn waarover net een trein voorbij rijdt. Of zoek een snelweg waar het verkeer aan één kant van de weg rijdt en aan de andere kant stil staat. Als je daar in het donker vanaf een viaduct een tijdopname van maakt, heb je kans op een veelgebruikte foto. 7 De Alblasserwaard met midden onder de Tiendwegse Molen. Foto uit 2003 van Siebe Swart. 12 keer gebruikt, vooral in brochures. Maar ook voor een achterwand op een stand en een cd-hoesje. Louis Zaal: Een ander beeld van Nederland-waterland. Mede dankzij dit soort goed verkopende foto's kunnen wij het ons als bureau permitteren om een documentaire fotograaf als Piet den Blanken op pad te sturen naar een vluchtelingenkamp in El Salvador. Dat levert een reportage op die misschien niet vaak verkoopt, maar waarvan we als bureau vinden dat we die ook moeten brengen. 8 De Erasmusbrug in Rotterdam gezien vanaf de Euromast. Foto uit 2007 van Rob Huibers. 12 keer verkocht, onder meer aan een schoolboekenuitgever, een hypotheekverstrekker en een advocatenkantoor. Louis Zaal: Dit is ook zo'n bread-and-butterfoto voor ons bureau. De beeldbepalende brug in Rotterdam met het juiste licht gefotografeerd. Deze foto is alleen voor commerciële doeleinden te gebruiken als er niet in wordt gesneden en er geen tekst over de brug wordt gezet. Want als je dat doet, kom je aan het auteursrecht van Ben van Berkel, de architect van de brug. Rechtenkwesties, daar ben ik de laatste jaren veel tijd mee kwijt. De gevechten om portretrecht worden steeds steviger. We hebben als bureau al een paar keer voor de rechter gestaan. Het kostte een paar centen,

maar tot nu toe hebben we nog geen zaak verloren. Om de kans op problemen te verkleinen, vragen we fotografen te werken met een model release. Als mensen herkenbaar in beeld komen, vragen we ze zo'n vrijwaringsbriefje te tekenen. 9 In de Amersfoortse nieuwbouwwijk Vathorst bekijkt een jong stel hun in aanbouw zijnde woning. Foto uit 2007 van Goos van der Veen. 11 keer verkocht. Gebruikt in schoolboeken, het NS jaarverslag, advertenties van de Rabobank en Consumentbond. Louis Zaal: Dat deze foto in de toptien staat is te danken aan de problemen in de bouwsector. Bij crisisverhalen past deze foto perfect.10 Oranje-supporters bij Euro 2000. Foto van Pim Ras. 10 keer verkocht, vooral voor commerciële toepassingen, zoals mailings van Albert Heijn en KPN en een flyer van het Reumafonds. Louis Zaal: Deze foto past niet alleen bij voetbalverhalen maar ook bij artikelen over het oranjegevoel. Wat zeker bijdraagt aan het succes is dat het hier gaat om een amorfe massa. Daardoor is het portretrecht niet in het geding en leent deze foto zich voor commerciële toepassingen. 'Vergeleken met twintig jaar geleden zie je nauwelijks harde nieuwsfoto's meer in kranten' 'Gevechten om portretrecht worden steeds steviger. We hebben al een paar keer voor de rechter gestaan' 'Wat zeker bijdraagt aan het succes is dat het hier gaat om een amorfe massa' Willem Middelkoop: 'Niet wachten op persalarm' Als Willem Middelkoop (48) iets aanpakt, wil hij het beter en sneller doen dan anderen. Dat is zijn houding nu als beheerder van het grondstoffenfonds Gold&Discovery Fund (sinds de oprichting op 1 juli 2008 goed voor een spectaculair rendement van 94,9 procent) en dat was in een vorig leven ook zijn houding als nieuwsfotograaf. Al twaalf jaar is Willem Middelkoop geen fotograaf meer. En toch is hij niet verbaasd als hij wordt gebeld voor een artikel over de foto die fotobureauHollandse Hoogte het afgelopen decennium het best heeft verkocht. Mijn Bruinsma-foto uit 1989 zeker? vraagt hij op zelfverzekerde toon. Slim zijn, ontwikkelingen sneller zien, zó maakte Middelkoop van 1989 tot 1998 naam als fotograaf. Een grote brand, een liquidatie op straat, een neergestort vliegtuig, niet zelden waren de spectaculairste foto's van hem. Een echte newsgetter, zegt hij, wacht niet tot de politievoorlichter een persalarm uitvaardigt.

Dan ben je per definitie te laat, zegt hij. Dat Middelkoop bij calamiteiten vaak als eerste journalist ter plekke was, dankte hij aan zijn goed onderhouden netwerk van radioamateurs die naar de politieradio luisterden. In zijn eigen auto had hij ook een scanner voor het mobilofoonverkeer van de politie laten inbouwen. Op een zomerdag in augustus 1989 reed Middelkoop door Amsterdam-Zuid toen hij hoorde, dat na een overval een verdachte in een rode Ferrari was aangehouden. Een agent pochte tegen collega's: De bekende Klaas B., we brengen hem naar het bureau. Middelkoop: Klaas B.? Klaas B.? Opeens herinnerde ik me een opzienbarend artikel in Het Parool. Ene Klaas B. werd daarin geportretteerd als de koning van de onderwereld. Een mythische figuur, waarvan geen foto's bestonden. Op de politieradio was sprake van 'code 3', geheimtaal voor het bureau aan de Lijnbaansgracht, wist Middelkoop. Ik racete erheen. En omdat die Klaas B. volgens de verhalen zo schichtig was, stelde ik me verdekt op. Toen even later uit een politieauto een geboeide, slungelachtige jongen werd gehaald, stapte ik tevoorschijn. Ik riep 'Klaas' en hij draaide zich om. Het is de enige journalistieke foto waar Bruinsma levend op staat. Wat is HH? Hollandse Hoogte, in fotocredits vaak afgekort tot 'HH', is de grootste Nederlandse fotoleverancier aan kranten en tijdschriften. Het in Amsterdam gevestigde bureau vertegenwoordigt 300 fotografen en zo'n honderd internationale fotobureaus, onder andere het befaamde Magnum Photos uit Parijs. Op de website (hollandse-hoogte.nl) kan in de 7,5 miljoen foto's tellende beeldbank worden gezocht. Peter Hilz: 'Mooie foto's verkopen niet' Met mooie foto's verdien je geen geld. Dat zegt Peter Hilz (50), sinds jaar en dag de fotograaf met de hoogste omzet bij Hollandse Hoogte. Mooi, inhoudelijk goed beeld, dat geeft een kick. Daar ben je fotograaf voor geworden, zegt Hilz. Maar als je spannende foto's al gepubliceerd krijgt, dan alleen in kranten of opiniebladen. Dat is tientjeswerk. Geld verdien je als fotograaf vaak met foto's die iedereen kan maken. Bijvoorbeeld van een bierflesje waarop het logo van de brouwer duidelijk te zien is. Daar betaalt een bedrijfsblad een paar honderd euro voor. Hilz stuurt wekelijks zo'n veertig nieuwe foto's naar Hollandse Hoogte. Binnenkort beheert het bureau 33.000 foto's van hem. Ik stuur veel meer dan anderen en ben breder georiënteerd. Van de inkomsten heeft hij jarenlang goed kunnen leven. Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.