38 42,001 N 005 26 425 E—San Antonio

11

Week 11; 9 sept—15 sept

Het lijkt allemaal wel zon, zee en zaligheid op de middellandse zee, maar dat kan natuurlijk niet. Dat is goed te zien op de foto op de voor-kant. Gelukkig hebben we niet vaak van dat soort weer en hebben we vaker het weer zoals op de foto op deze pagina. Heerlijk blauw luchtje en af en toe een wolkje. Afgelopen week hebben we Formentera ver-kend. Vervolgens zijn we doorgevaren naar Ibiza. Voor mij is en blijft het een magisch eiland!

38 42,001 N 005 26 425 E—San Antonio

Zondag 9 september

Nog steeds hebben we windstilte. Af en toe waait het een knoop of twee mee, maar daar kunnen we geen snelheid mee maken. De motor draait geweldig. Onophoudelijk gaat hij 1600 keer per minuut rond. Al meer dan 48 uren al, helaas.

De genua heb ik de afgelopen dagen vaak uitgerold voor een half uurtje en dan viel de wind weer volkomen weg.

Onze verstekeling, de vogel, is weer op krachten. Als hij opgeschrikt wordt, dan vliegt hij een rondje en gaat dan op het reddingsvlot zitten. De tweede keer vliegt Sterrefladder er definitief vandoor.

Wanneer de kinderen wakker worden gaan we ontbijten, rommelen wat en uiteindelijk gaan we met school beginnen. De kinderen slapen als ro-zen op het motorgeluid, dus ze hebben zin in hun school en doen hun best. Kathelijn leest erg goed en Frederique zit druk met mij te rekenen. Het gaat erg goed. De meiden passen zich ook erg goed aan de om-standigheden aan.

Na school doet ieder weer waar hij/zij zin in heeft. De meiden gaan nog even voorop spelen, want zowel binnen als in de kuip is het ook wel erg klein. Marieke en ik lezen deze reis heel veel. Het is fijn om te lezen en eindelijk wat boeken uit te krijgen nu we weer de tijd hebben. Frederique komt in de middag naar Marie-ke. Ze wil lezen want dan heeft ze morgen meer tijd op het strand, slim he.

Ergens in de middag maken we een flessenpost. De kin-deren maken een mooie teke-ning. Liedewij mag hem deze keer overboord gooien. Zullen we ooit nog iets van deze fles horen?

Als er een vijf in de klok zit doen we een lekker borreltje. Meteen een goed moment, nog minder dan 100 mijl te gaan.

Het blijft bijzonder om te ervaren hoeveel leven er om ons heen in dat water is. De schildpadden zijn nu verdwenen en we hebben vandaag een paar keer tussen de jagende dolfijnen gevaren. Je ziet ze rustig gaan en dan ineens springen ze vooruit. De laatste keer zag Marieke een grote tonijn/vis proberen de dans te ontspringen door de dezelfde tactiek toe te passen. Oftewel uit het water springen. Deze vis was bijna net zo groot als de jager. Ook zie ik nog een vliegende vis een meter of 40 over het water scheren.

Na het eten gaan de meiden naar bed en als alles opgeruimd is en er weer rust heerst zet-ten Marieke en ik nog een film op. Heerlijk. Tijdens de film worden we op-geschrikt door een doffe dreun. Hebben we iets geraakt? We kijken om ons heen, doen lampen aan, maar zien niks. Dan bedenken we dat de watertank vol zit. De watermaker heeft de tank weer gevuld en de tank geeft altijd een bons als hij vol is. Gelukkig maar! Na de film gaan we lekker slapen!

Weer: strak blauwe lucht. , Temperatuur: 30 C

Wind: 2 knopen

Rond middernacht kan ik de motor uitzetten. We zakken terug van 6,7 knoop naar 5,3 knoop. Daar kan ik mee leven. Wat een stilte! Na al die tijd duurt het even voor mijn oren accepteren dat het geluid weg is. Het is ineens stil en je hoort het water. Geweldig. Na twee uur kan de motor weer aan. De wind is weer bijna weg en er blijven een krappe drie kno-pen over. De motor gaat weer aan en we hobbelen weer met een ruime vijf en een halve knoop verder. Om vier uur neemt Marieke het van me over een kan ik prinsheerlijk op de bank in de kajuit. Ik slaap als een os tot Liedewij me om acht uur wakker maakt dat haar knuffeltje zoek is.

De rest is ook al wakker en we drinken lekker een bak koffie en de mei-den chocomel. Langzaam komt Formentera in zicht en beginnen de te-lefoons weer tot leven te komen. De Maestro van Rogier is ook onder-weg naar de Balearen en wil contact over de SSB. Jammer dat we dit nu pas horen anders hadden we ergens afgesproken. Naar Mallorca is een slordige 80 mijl verder/terug/om en dat kunnen we de meiden niet aandoen. Het is tijd voor strandjes en dat is al sinds Capo lo San Vito.

De eerste aanblik van Formentera is prachtig, mooie rotsen en grotten. Ik hoop wel dat er strandjes zijn, want we zitten niet alleen op schitte-rende rotspartijen te wachten. Marieke voelt mij aan want ze vroeg of we wel naar strandjes gingen. In de pilot heb ik een mooie baai uitge-kozen. Marieke leest erover in de Capitool reisgids en zegt dat de plaats die ik heb uitgekozen vol met naturisten zit! We zullen zien, er zijn in ieder geval wel stranden.

Maandag 10 September Formentera

Om twaalf uur valt het anker in Spaans zand. Het water is heel mooi azuur. We gaan lekker het water in achter de boot. Een feestje op zich. Daarna eten we wat en houden we een soort siësta. We maken alles klaar voor het strand en weg zijn we. Marieke zetten we af op een kade, want ze wil graag even de benen strekken. Wij gaan naar een strandje. Marieke heeft het snel gezien en komt weer lekker bij ons. Het aantal naturisten valt erg mee.

De meiden vermaken zich opperbest. Ze zien onder meer zwarte piet, want onder het zand ligt soms een dikke modder/klei en mensen smeren zich daar helemaal mee in en laten dat dan inwerken op hun huid. Het duurt even voordat de kinderen doorhebben dat er een paar mensen geen kleren aan hebben. Kathe-lijn is ook helemaal aan het gniffelen, want ze ziet een verdwaalde nudist lopen... Iemand zonder bikini op het strand, dat kan toch niet!

We spelen met zijn allen in het water met een bal en gaan rond zes uur naar de boot. We kle-den ons aan en pakken geld om nog bood-schappen te gaan doen voor vanavond. Alles gaat weer in het Spaans en we kopen lekker wat spullen voor tapas.

Terug op de boot genieten we van de tapas met muziek op de achtergrond van de strand-tent. hoor muziek die ik in april al bij Giel hoor-de. Hoezo party eilanden, hoezo hip?

De meiden zijn melig en het is heel gezellig. Dat maakt deze reis zo waardevol. Deze mo-menten.

Weer: strak blauwe lucht. , Temperatuur: 30 C

Wind: 3 Beaufort

Dinsdag 11 september

Wat is het leven toch mooi! In mijn ogen kan een mens zich niet meer wensen! Ik zit nu in de kajuit, benen op de bank. Op de achtergrond hoor ik Blof zingen. Ik hoor de golven en dans zelf mee op de deining die de baai in loopt.

Op tafel staan kaarsjes en als ik naar boven kijk zie ik heel, heel veel sterretjes. Hier voel ik mij goed, hier voel ik mij fijn, hier ben ik thuis. Dit is mijn wereld.

Bas legt de meiden, uiteraard weer veel te laat, in bed. Ik hoor hun stemmetjes, maar versta niet wat ze zeggen. Ik laat ze begaan en ben blij dat ik even kan schrijven. Schrijven over vanavond, over vandaag.

Ik had, voordat we gingen BBQ’en niet het idee dat we zo zouden eindi-gen! Wat hebben we vandaag eigenlijk allemaal gedaan? We zijn be-gonnen met school. Frederique had het er moeilijk mee. Ze is moe en is erg sloom. Na een standje van mij gaat ze tijdens het rekenen huilen. Ze mist Thomas heel erg! Wat vind ik het sneu om haar te zien huilen. Ik voel met haar mee.

De andere twee hebben binnen ondertussen school en dat gaat gelukkig erg goed. Frederique ploetert ondertussen gelukkig door. Wat dat betreft is het een bikkeltje.

Na school lunchen we lekker. Bas heeft Sangria meegebracht en we drinken samen een glas. Een verra-derlijk glaasje voor mij, want ik voel het meteen en krijg er hoofdpijn van. De meisjes spelen ondertussen om ons heen. Ook al is school afgelopen, zij knutselen er vrolijk op los. Ze zijn bezig met de vouwblaadjes.

We besluiten in de loop van de dag naar een andere baai te varen. Dus anker op en zonder dat we de motor starten zeilen we weg. Lang geleden dat we gezeild hebben. Heerlijk gevoel zo zonder de motor op pad. We lopen eerst rond de. 4.5 knopen. Hier zouden we voor gete-kend hebben tijdens de oversteek naar Spanje. Helaas ook nu is het weer voor korte duur.

Weer: zonnig. Temperatuur: 30C Wind: 3-1 Beaufort

Na 20 min zakt de wind echt helemaal weg en moet de motor aan. Jam-mer. Ik lees ondertussen binnen iets over Marokko en dan hoor ik Bas om hulp roepen. Hij krijgt het grootzeil niet ingerold. Hoe kan dat nu? Ik ga snel naar boven en zie het gelukkig het euvel. Het grootzeil is naar beneden gezakt. Hoe dat kan? Nou onze meiden gebruiken de lieren als uitkijktoren dus het touw is wat losgedraaid. Hmmm even opletten in het vervolg dus!

Lijn en Liedje gaan binnen nog even met de barbies spelen. Frederique leest ondertussen een boek. Als ze besluit dat ze mee wil spelen ziet ze dat Lijn een barbie heeft die zij van Daan heeft gekregen. Lijntje wil deze niet afgeven, hoeft ze van mij ook niet, en Frederique flipt helemaal. Hui-len, tranen met tuiten. Ze is volgens mij gewoon te moe. Ze moet van mij voorin gaan liggen en ik ga lekker bij haar liggen om haar te troos-ten. Het is haar gewoon even te veel. Ik zing na na na van Woezel en Pip en herinner me hoe vaak ik dat voor haar heb gezongen toen ze een baby was. Ik vergeet het deuntje nooit meer. Zou denken dat ze het niet fijn zou vinden, maar ze kruipt helemaal tegen mij aan en rolt zich hele-maal op. Ik beloof haar dat we straks even samen op pad gaan.

Als we ankeren in de volgende baai, besluiten we om lekker naar het strand te gaan. Bas gaat met Liedje en Lijn naar het strand en Frederi-que en ik gaan een rondje lopen. Heerlijk lekker samen een beetje strui-nen door de straten. Het is gezellig om samen even op pad te zijn. Ik merk aan haar dat ze het heel fijn vindt om met z’n tweeën te zijn.

Ik kan het me wel voorstellen, want we zijn altijd met ons vijven! Denk dat we een uurtje lopen. We kletsen wat, kijken in winkeltjes en tutten wat door. Ik merk dat het tempo lager is dan ik bij dit soort tochtjes zou willen, maar het gezelschap maakt dat gelukkig goed.

Als we terug zijn bij het strand zijn de anderen er wel klaar mee. We gaan lekker terug naar de boot. We gaan BBQ’en. Ik douche me snel met zout water en spoel me af met zoet. Ik voel me een deserteur, want de andere doen het niet. Ik knap er wel lekker van op.

Het BBQ’en is geweldig, super! We genieten er alle vijf van. Kathelijn vindt het vlees geweldig. We kletsen over van alles en nog wat. Op een gegeven moment wordt het zelfs serieus en gaat het over pleegkinderen. Geen idee hoe we op het onderwerp zijn gekomen. Het is bijzonder om zo’n gesprek met je kinderen te heb-ben, het voelt speciaal, open en vertrouwd. Iedereen zegt er haar/zijn ding over. Kathelijn wil als er ooit zo’n kindje bij ons zou wonen zelfs haar centjes aan hem/haar geven. Het is heel fijn om te zien dat ze alle drie bereid zijn om te delen met de kinderen die het minder goed hebben.

Hmmmm wat zijn we rijk met deze meiden. Frederique vindt ons ook rijk, want we hebben zelfs een BBQ op de boot! We leggen haar uit dat rijk zijn niet in spulletjes zit, niet in bezit, maar in heel andere dingen. In samen zijn, gezondheid, liefde en plezier. Ik denk dat ze het wel snapt. Bij Kathelijn is haar gevoel goed zegt ze. Ze vindt dat het fijn voelt. Nou meissie, ik ook! Ik geniet ervan, met volle teugen!

Daarna hebben we het over later, groot worden en beroepen. Dat is een thema dat Frederique nu met taal heeft. Later als ze groot is wil ze graag zangeres of kapster worden. Dat heeft ze samen met Fleur en Fenna afgesproken. Kathelijn wil graag piloot, politie, kapster en paardrijmeisje worden. Liedewij wil ballerina, make up-meisje of kapster worden.

Liedje is moe en komt met haar hoofdje op mij schoot liggen. Ik woel met mijn han-den door haar lieve haartjes. Als er iets wordt gezegd, waar ze op wil reageren schiet ze omhoog en zegt haar zegje en legt dan haar hoofdje weer in mijn schoot. Hmmm. Lijntje kruipt tegen mij aan. Bas bbqt ondertussen lekker verder. Na het eten wil Lijntje ook bij mij op schoot, dat voelt zo fijn als zij dat wil. Ze komt hele-maal bij mij liggen en zegt dat ze op mijn borst in slaap kan vallen. Fijn, fijn fijn…..Welterusten meisje!

Woensdag 12 september; Es Pujols

Na onze fijne avond met de meiden zijn we wel in een wat onrustige nacht beland. We liggen te hobbelen op de deining en het klotst flink onder de kont. Van tijd tot tijd botst de rubberboot tegen de zwemtrap en daar word ik steeds weer wakker van. Marieke wordt wakker gehouden door de muggen en is een paar keer gebeten. Verkreukeld beginnen we dus aan de nieuwe dag.

Ik ga met de rubberboot naar de kant voor brood en ter-wijl het brood op de kassa ligt bedenk ik me dat de por-temonnee nog aan boord ligt. Ik ga weer terug en uitein-delijk kom ik toch met brood aan boord. We ontbijten en daarna is het weer school. Ondanks dat de kinderen laat naar bed zijn gegaan gaat het goed.

Om half een gaan we de wal op om voor de siësta nog wat dingetjes kopen. Marieke heeft gisteren hier een paar winkels gezien met leuke spullen. Als we de winkel in gaan lopen we recht het hippie-tijdperk in. Formentera staat nog steeds bekend als hippie eiland en die sfeer proef je overal.

Er is een leuk winkeltje met hippie prullaria en later ko-men we er nog meer van tegen. We winkelen, de mei-den krijgen mooie bloemen voor in hun haren en Marie-ke vindt eindelijk die strandblouse die ze al lang aan het zoeken is. Daarna gaan we even bij de VVV langs voor informatie over het natuurpark tussen Formentera en Ibiza. De meiden spelen even in het kleine speeltuintje in de buurt, maar zijn zo uitgekeken op het iniminie -speeltuintje,. Het is saai en ze vragen wanneer we terug naar de boot gaan

De Balearen hebben op verschillende plaatsen op de ei-landen beschermde natuurreservaten ter bescherming van het zeegras. Het project heet Baleares Life Posido-nia.

Weer: Zonnig Temperatuur: 30 C Wind: 5-10 knopen

De baai waar wij naartoe willen, Espalmador maakt onderdeel uit van dit na-tuurreservaat.

In deze natuurreservaten mag je niet met je eigen anker ankeren. De over-heid heeft allemaal moorgins neergelegd. Je moet je bij het project aanmel-den en daarna kun je deze moorings reserveren.

Nu blijkt dat je minimaal 24u van te voren moet reserveren, hmmm dat gaat niet meer lukken. We besluiten de gok toch naar te nemen, het echte zomer-seizoen is nu wel voorbij. We eten nog een ijsje op de terugweg en gaan naar de boot. We halen het anker op en varen de ruim 7 mijl naar Cala de Espalmador.

Als we er bijna zijn komt er een dikke patser met een grote grijze motorboot van een dikke 20 meter op 10 meter vlak langs scheuren met zo maar een dertig knopen of meer. Wat een stuk asociaal!

Ik kan nog net het gas er af gooien en tegen de golven in sturen anders was de rubberboot omgeslagen en ik weet niet wat nog meer van zijn plek geko-men. De schade blijft beperkt tot een kleine hoeveelheid water wat naar bin-nenkomt via raampjes in de opbouw, dus welgemoed vervolgen we de trip.

Wanneer we er bijna zijn proberen we ons te melden via de telefoon en mari-foon. Niemand reageert dus we kiezen een vrije mooring en na een paar po-gingen lukt het vast te maken. Er staat vrij veel wind (6) en wat golven dus het valt niet mee. Marieke’s vingers komen nog even in de verdrukking tus-sen railing en meertouw, maar gelukkig loopt alles goed af. We zijn verbaasd over het mooie uitzicht dat we hier hebben. Het is echt een heel mooie baai.

Daarna is het etenstijd en moeten de meiden maar eens mooi op tijd naar bed, gisteren was voor iedereen te laat. We halen zoals altijd de buiten-boordmotor omhoog en hangen hem aan de railing. We borgen de rubber-boot met kabel en slot. We willen niet in de ochtend achter de boot kijken om dan te ontdekken dat de rubberboot met motor er niet meer zijn.

Terwijl we in de kuip zitten komen er nog jachten binnen in het donker en met onze schijnwerper lichten we ze wat bij om de moorings te vinden. Een geschreeuwde gracias is de beloning.

Donderdag 13 sept.: Espalmador

Na een onrustige nacht met veel wind en regen worden we wakker gemaakt door Frederique. We hadden de kinderen ver-teld dat we om zes uur op gingen staan om naar het strand te varen en het eiland

te verkennen. Papa, Papa we hebben ons verslapen, en waarom lig jij in de kajuit? We zouden toch gaan lopen? Waar heeft ze het over, o ja, we gaan naar het strand met de meiden. Ik leg haar uit dat het van-nacht hard heeft gewaaid, de windmeter in de mast gaf 25 knopen aan. Later werd het windstil en begon het even later weer hard te regenen. We starten vandaag heel rustig op en de kinderen spelen al voor het ontbijt met de barbies. Hele verhalen verzinnen ze. Het is nog flink be-wolkt dus de wandeling verschuift naar de middag. We hebben geen haast.

Al tijdens het ontbijt begint het goed. Als Frederique met haar broodje loopt te stoeien en ik haar vraag of ik haar kan helpen, komt wijsneus Liedewij tussen beide en zegt zuchtend: “ze is geen baby hoor”!

Na het ontbijt beginnen we met school. Voor iedereen is het een vast ritueel geworden. Het is ook goed voor de kinderen om nuttig bezig te zijn. Wel hoop ik dat de ze in de klas niet altijd doen zoals ze bij ons op de zeeschool doen, want dan heeft de juf haar handjes vol!

Na school lunchen we wat en vervolgens gaan we met de rubberboot naar het strand. Eerst de motor weer achter de boot hangen en daarna alle spullen die de kin-deren mee willen hebben naar het strand in de boot stoppen. Er gaat dus genoeg mee om voor een klein klasje aan kinderen voor ver-maak te zorgen. Marieke zet haar snorkel op en zwemt lekker naar het strand.

Weer: eerst regen later zonnig

Temperatuur: 28 C Wind: 13 knopen

Het is een meter of driehonderd en dan kan ze wat energie kwijt. De kinderen en ik varen rustig naar het strand en wij gaan alvast bij het stand zwemmen. Het vuilnis van de afgelopen dagen deponeren we in een vuilnisbak. Het gaat erg snel wat je aan vuilnis opspaart, Er zijn zoveel din-gen ´goed´ verpakt zodat we iedere dag zo´n 30 liter afval produceren. We gooien dus niets overboord op wat etenswaar na.

Toen we langs de schildpadden voeren gooiden we sla en snijafval van bloem-

kool, want dat eten ze.

Het hagelwitte strand is schitterend. Het is uitgestrekt, rustig, prachtig zand en bijna verlaten. De kinderen vinden het heerlijk om weer op het strand te zijn. Ze krijgen er nooit genoeg van.

Marieke komt ook aangezwommen en belangstellend vraag ik of ze mooie dingen onderwater gezien heeft. Niet echt, alleen zeegras. Hier is ook het hele natuurpark voor ingesteld, het zeegras.

Marieke heeft engelengeduld met Liedewij. Ze is veel met Liedewij aan het zwemmen. Althans aan het oefenen. Vandaag dreef ze dan voor het eerst op haar rug zonder bandjes! Weliswaar heel kort, maar toch. Wat fijn dat ze dit durft. Dit is weer een grote stap om te leren zwemmen. Ze heeft vandaag voor het eerst haar kurkjes aan en geen bandjes meer om. Het is leuk om te zien hoe ze met dit vernieuwde evenwicht omgaat. We blijven dicht bij haar in de buurt, maar na een kwartier heeft ze de smaak te pak-ken.

Als we even uit gezwom-men zijn gaan we een stuk langs het strand lo-pen. We gaan heerlijk strandjutten en de meiden komen met de mooiste voorwerpen aan.

We lopen naar de andere kant van het eiland en daar komt ook de wind vandaan. De zee is behoorlijk ruw en er staan prachtige gol-ven. De meiden rennen langs de vloedlijn en zijn onder de indruk van de golven. Ze vinden natuurlijk weer veren en ze moeten alle drie natuurlijk op de foto met hun gevonden schatten.

Espalmador ligt net boven Formentera. Het lijkt wel een soort van schiereiland, want tussen de eilanden is het zo ondiep dat je er bij laagtij overheen kunt lopen. Volgens de borden is het verboden in verband met de sterke stroming.

We gaan weer terug naar ons strand en zwemmen nog en spelen met zand. Kathelijn wil scheppen maar als ik met water en zand to-rentjes druip dan doet ze meteen mee. Het doet met denken aan El-len, die dit vroeger ook altijd deed. Marieke en Frederique sluiten aan. Liedewij doet niet mee, want die zit lekker voor zich uit te sta-ren op haar handdoekje. Ze is moe van al het spelen. Als de zon be-gint te zakken varen we terug naar de boot. Nog even lekker eten en dan heerlijk naar bed.

Vrijdag 14 september; Espalmador en Cala Badelle

De lucht is weer helemaal blauw als we wakker worden. Gelukkig zo zijn we het gewend. De kinderen zijn ook al wakker en we komen snel op gang om op tijd aan school te beginnen. Vandaag willen we naar het eiland Ibiza en we weten dat de meiden heel graag naar het strand gaan. Met goede moed beginnen we aan school. Frederi-que doet een rekentoets, Liedewij maakt een oefenboekje en Kathe-lijn gaat met mij lezen. Na drie kwartier veranderen we van onder-werp en zo zijn we druk tot twaalf uur. Ondertussen heb ik de boot klaar gemaakt om weer te varen. We gaan naar Ibiza, wat we hier vandaan zien liggen. We moeten een 15 mijl varen tot de baai waar we naar toe willen gaan. Om kwart over twaalf zijn we los en de om-standigheden zijn super! Mooi weer, mooie wind en een lekkere af-stand. Marieke neemt een foto van me en ik zet deze op facebook met de tekst: ik kan weer lachen, eindelijk zeilen en niet de motor aan. Er waren een aantal mensen blij voor mij maar heel lang mag de vreugde niet duren, na een uur staat de wind echt verkeerd en gaat de motor aan. Het is wel heel jammer maar als ik echt wil zeilen dan komen we te laat aan voor het strand en dat gaat niet gebeuren. Onderweg hebben we super goed internet. Marieke kan zo mooi de flessenpost voor de meiden versturen en de nodige mailtjes ver-sturen.

Weer: zonnig

Temp.

30 C

Wind: 15 knopen

Na een tijd komen we voorbij een kaap en knip, het internet is weg! Marieke had een hele berg nieuwe foto’s op de blog niet opgeslagen dus wij draaien met gang om en gelukkig kunnen we alles nog opslaan en aanpassen zodat er weer nieuwe foto’s op de site staan.

We varen tussen mooie hoge rotsen door en rond half vier draaien we de baai in. Wat een mooie baai! Het ligt al-lemaal een beetje verborgen omdat het strand achter de rotsen verscholen ligt.

Er liggen maar vier jachten en verder al-leen lokale visbootjes. Er is een mooi strand en verder zijn er wat bars en res-taurants en wat appartementen. We ma-ken vast aan een mooring en drinken nog wat in de kuip voordat we naar het strand gaan. Marieke en ik zwemmen en de meiden zitten in de rubberboot zonder motor. We trekken hen mee naar het strand zodat wij al lekker wat bewe-ging hebben gehad.

Het strand is heerlijk en de meiden spelen lekker in het water. Ik ga nog op zoek naar de supermarkt om beweging hebben gehad en om te zien hoe het er hier uitziet. Het strand is heerlijk en de meiden spelen lekker in het water. Als ik terugkom ligt Lie-dewij heerlijk te slapen naast Marie-ke.

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 31 C Wind: 10 kno-pen

Marieke gaat met Kathelijn ook rondlopen en naar de supermarkt om te zien of ze vlees hebben voor de BBQ. Ondertussen spelen Frederique en ik in het water, erg leuk. Ze kan er geen genoeg van krijgen maar op een bepaald moment krijg ik het te koud en ga weer lekker in de zon zitten. Frederique speelt verder met zand en schep-jes, nooit te moe om te spelen.

Marieke en Kathelijn komen terug en het menu is omgegooid naar pizza, zelf te maken. Het vlees van de supermarkt was op! We gaan terug naar de boot, Liedewij en ik roeien en Marieke, Kathelijn en Frederique zwemmen. Het is 200 meter en alle drie zwemmen ze zo naar de boot.

Aan boord gaan we meteen de pizza’s maken. De kinderen vinden het erg leuk om te doen en we maken twee mooie pizza’s.

Na het eten is het tanden poetsen en naar bed, ze slapen zo. Als ik klaar ben met de afwas en naar buiten wil gaan schrik ik met kapot, de buurman schuin voor ons ligt nu bij onze spiegel op een ruime meter afstand! Ik roep Marieke en samen met de voor-/achterbuurman zorgen we dat de boot goed komt liggen

Hij heeft gezien hoe het werkt met deze moorings want er is buiten de mooring met ankerketting ook nog een touw voor de achterkant van het schip. Na een hoop gedoe hebben we twee moorings en een reser-ve. We liggen nu in elk geval met de kop in de deining.

Zaterdag 15 september de rust is ver

te zoeken op de Balearen

We zijn nu vijf dagen op de Balearen en ik heb er nog geen nacht normaal gesla-pen. Het is maar goed dat ik tijdens de oversteek zoveel geslapen heb, dat ik erg uitgerust was, want momenteel voel

ik me een.....! Ach eigenlijk voel ik me niet veel slechter dan ik me thuis voel qua vermoeidheid, dus eigenlijk ben ik het wel gewend. De heerlijke baai van gisteren is vannacht waardeloos gebleken. We begrijpen nu dat je zowel voor als achter een mooring nodig hebt! De baai is een heel mooi diepe inham en van twee kanten komen er golven instromen. De toestroom van water is dermate dat het hoge golven ver-oorzaakt en dat zowel van bakboord als van stuurboord. En worden dus alle kanten op geslingerd en ik slaap helemaal niet. Om vier uur van-nacht gaat er een andere boot nog weg. Die houdt het hier voor gezien. Wij willen, mede omdat we nu aan drie moorings liggen en er heel veel rotsen onder water liggen, nu niet weg en wachten tot het licht is buiten. Liedewij komt bij ons achter liggen en ik besluit naar de kajuit te verhui-zen. Het scheelt wel iets, maar zorgt niet dat ik in slaap kan kom. Ik ga op de I-pad een potje dammen, maar mijn concentratie is zo laag dat ik aan alle kanten word ingemaakt. Dat is dus ook niet motiverend. Rond vijven val ik in een lichte slaap. De meiden zijn echter op tijd wak-ker en het duurt niet lang voordat ze aan mijn geïmproviseerde bed

staan en vragen of ik een jurkje van Barbie wil strikken. Op dat soort mo-menten .... 's morgens wordt het rollen gelukkig iets minder en slaap ik nog een uurtje. Om negen uur heeft Bas een nieuwe route in de C90 gezet, starten we de motor en zijn we er weg van. We gaan het hogerop zoeken aan de westkust van het eiland. We gaan naar San An-tonio.

Het is na Ibiza stad de tweede stad op het eiland en ligt in een heel grote baai. Het eerste stuk moeten we he-laas weer op de motor. De meiden spelen binnen en wij proberen wakker te worden. Het lijkt wel alsof we alle twee een echte kater te pakken hebben.

Bas zet een heerlijk muziekje op, de wind komt lekker in de zeilen te staan en na een heerlijke cappuccino zijn we afgelopen nacht alweer vergeten. Zo snel kan het geluk-kig verkeren. We zeilen heerlijk met 15 knopen halve wind. Zo wil ik wel naar de overkant.......

De baai is erg groot en wij zijn beduusd van het toerisme. Dit zijn we niet meer gewend. Alles draait om excursies per boot, the beach en het nachtleven. Het is er erg druk, maar wel gezellig. We ankeren aan de noordkant van de baai. We ruimen snel de boot op, ontbijten wat en daarna snel boodschappen doen, omdat ze dadelijk vast siësta heb-ben. We vragen naar een grote supermarkt, want het hoogtijd om onze voorraad aan te vullen. Ik vind het niet fijn om geen fruit aan boord te hebben. Gelukkig is de su-permarkt niet ver weg en we laden de kar goed vol. De meiden en ik brengen Bas terug naar de bijboot. Hij gaat alles opruimen op de boot, lekker klusje, en wij gaan ondertussen de speeltuin in. Er is een heel mooie speel-tuin aan de boulevard. De meiden spelen er op los en sa-men met Liedewij schommel ik lekker. Als Bas terug is picknicken we in de speeltuin. Daarna ga ik naar het bus-station om te kijken hoe laat de bussen morgen naar Ibiza gaan. Vervolgens loop ik door om een wifi kaartje voor vanavond te kopen. Ik verbaas me over het publiek. Het is hier helemaal hot om je te laten bodypainten. Mensen staan er letterlijk voor in de rij.

Ook heeft bijna iedereen hier een of meerdere tattoos. Bas vindt het een hoog oh oh cherso gehalte hebben. On-dertussen vermaken bas en de meiden zich op het strand en ik voeg me snel weer bij hun. Heerlijk even spelen en chillen

Bas doet lekker even zijn ogen dicht en ik krijg de meest lekkere soepen van de kinderen voorgeschoteld. Zo krijg ik heerlijke noodlesoep. Het zeegras doet dienst als noodles. Heerlijk. Daarna ga ik met Liedewij een toren maken. De zandtoren moet tot haar schouders komen. Ze groeit goed, dus dat is hoog! We scheppen heel dapper. Kathelijn helpt heel dapper mee. Frederique vindt het te veel werk en is snel verveeld en gaat lekker in het water spelen. Het is leuk om zo samen met de meiden te spelen en bezig te zijn. Er loopt op het strand een enge man rond. Hij roept de hele tijd dat hij Jezus is. Hij is stomdronken of in een trip blijven hangen. Ik hoop zo dat hij niet deze kant op komt......

Als Bas wakker wordt gaat helpt hij met de toren. Liedewij is helemaal verdrietig, want dat was niet de bedoeling. Ze is heel boos en is niet te stoppen. Ik ga lek-ker even zoet met haar afspoelen, maar dat helpt niet heel veel. Ook de anderen douchen zich zoet en daarna gaan we terug naar de boot. Liedje gaat bij ons achter liggen slapen. Fredrique pakt een boek en Lijntje gaat ook lezen, wat is ze trots.Bas en ik ruimen ondertussen op en bereiden de bbq voor. Het is erg re-laxed zo. Met zijn viertjes begint de bbq. Frederique en Kathelijn willen het graag doen en bas leert ze bbq-en. We horen Liedje wakker worden en ze komt er gezellig bij. Op de achtergrond hebben we Adele opgezet. Heel fijn zo. Dan horen we vanaf de kant de eerste disco en later horen we een animatieteam de vogeltjesdans kwekken, hoezo hip eiland? Als ik iets tegen Kathelijn zeg, zegt ze " jullie kwatsen "... Ohhh, maar het komt er wel gezellig uit We barbeque-en tot negen uur en dan gaan de kinderen naar bed. Bas en ik zet-ten een serie op de laptop aan en gaan lekker tv kijken. De boot ligt eindelijk rus-tig. Zouden we nu een goede nachtrust krijgen?

Weer: weer de hele dag blauw Temperatuur: 28 C Wind: 10 knopen

• Startpunt: middellandse zee • Eindpunt: San Antonio • Aantal NM: 300 nm

De week na het bezoek van Emmy, Bart en Beau is alles anders gelopen dan we hadden verwacht. We hebben verwaait gelegen en leuke dingen gedaan, die we anders niet hadden gedaan. Ook de rust voor vertrek was prima. Waren de omstandigheden ideaal geweest was het best om te va-ren maar moeten bikkelen als je daar niet klaar voor bent is geen pretje en niet noodzakelijk genoeg.

Ondertussen varen we al weer drie dagen op de motor naar Formentera. De wind is helemaal afwezig. De motor draait de hele dag door en dat geeft zowel luxe als ongemak. Luxe omdat we tank goed vol kunnen hou-den met de watermaker en dat alles opgeladen blijft. En ongemak vanwe-ge het monotone geluid. Je went er aan maar zonder motor zeilen is toch meer je van het. Morgen komen we aan op Formentera, we zijn vol ver-wachting.

Tot slot: de Balearen