sbb buszrem

SPIS TREŚCIINWESTOR 2System Budownictwa Buszrem – nowoczesny system prefabrykacji budowlanej 2

PROJEKTANT 7Keramzyt – lekkie kruszywo budowlane 8

Beton z kruszywem keramzytowym – nowoczesny materiał budowlany 9

Naturalna radioaktywność materiałów budowlanych 10

Akustyka ścian wykonanych z betonu keramzytowego 11

Odporność ogniowa ścian z betonu keramzytowego 12

Parametry termiczne betonu na kruszywie keramzytowym 13

Ogólna charakterystyka linii technologicznej fi rmy Buszrem 14

Obliczenia statyczne konstrukcji wykonanych z betonu keramzytowego 15

Analiza konstrukcji prefabrykowanych 16

Usztywnienie przestrzenne budynku 16

Złącza i podparcia elementów prefabrykowanych 17

Ogólne zasady projektowania i konstruowania złączy 17

Zakres specyfi kacji wykonawczej 18

Tolerancje geometryczne 18

WYKONAWCA ROBÓT BUDOWLANYCH 22Transport elementów prefabrykowanych 22

Rozładunek 23

Składowanie 23

Montaż 24

Wykaz norm, przepisów prawa i literatury 26

RYSUNKI 27Złącze pionowe ściana-ściana (typ 1) 27

Złącze pionowe ściana-ściana (typ 2) 28



Złącze poziome ściana-strop (góra i dół) 31

Połączenie ściany żelbetowej ze ścianą murowaną 32

Połączenie ściany żelbetowej ze ścianą warstwową 33

Mocowanie ściany w płaszczyźnie słupa 34

Połączenie ściany ze słupem żelbetowym 35

Połączenie ściany ze słupem stalowym 36

Oparcie ściany jednowarstwowej na wsporniku słupa 37

Oparcie ściany wielowarstwowej na wsporniku słupa 38

Detal wykończenia fugi na połączeniu dwóch ścian (typ 1) 39

Detal wykończenia fugi na połączeniu dwóch ścian – naroże (typ 2) 40

BUSZREM S.A. 2013

2

Firma BUSZREM S.A., którą mam przyjemność reprezentować jako Prezes

Zarządu, działa na polskim rynku od ponad 24 lat. Obszarem aktywności fi rmy

jest sektor budownictwa. Działalność na rynku rozpoczynaliśmy od generalnego

wykonawstwa, by w kolejnych latach wejść również w działalność produkcyjną.

Jesteśmy cenionym i uznanym producentem kostki brukowej i płyt tarasowych

(produkcja roczna wynosi ponad 2 mln m2). Zaangażowaliśmy się również

w działalność deweloperską, budując w makroregionie warszawskim kilkaset lokali

mieszkaniowych i użytkowych rocznie.

Zdobyte wieloletnie doświadczenie, zrozumienie potrzeb rynku i trendów

nowoczesnego budownictwa, zaowocowało zakupieniem linii technologicznej do

produkcji wielkogabarytowych prefabrykatów betonowych. Materiałem, z którego

wytwarzamy elementy prefabrykowane, jest beton na kruszywie keramzytowym

– lekki materiał o bardzo dobrych parametrach izolacyjnych i akustycznych,

szeroko stosowany w wielu miejscach Europy, szczególnie zaś doceniony w krajach

Skandynawii i w Niemczech.

Jesteśmy przekonani, że budownictwo wielorodzinne z prefabrykatów jest

odpowiedzią na duże potrzeby mieszkaniowe młodych ludzi. Łączy ono bowiem

dedykowaną użytkownikom wysoką jakość wykonawstwa z efektywnością

ekonomiczną inwestycji służącą inwestorowi.

Przekazujemy na Państwa ręce katalog Systemu Budownictwa Buszrem (SBB),

który stanowi kompendium wiedzy w zakresie naszej technologii.

Jesteśmy do Państwa dyspozycji, oferujemy doradztwo i pomoc na każdym etapie

procesu inwestycyjnego. Mamy nadzieję, że zaufacie nam Państwo, tak

jak zaufało już wiele tysięcy dotychczasowych klientów, kupujących

nasze produkty i korzystających z naszych usług.

Zapraszamy do współpracy,

Prezes Zarządu

Jarosław Buszewski

1

S Y S T E M B U D O W N I C T W A B U S Z R E M

System Budownictwa Buszrem – nowoczesny system prefabrykacji budowlanejPrefabrykacja budowlana to przyszłość nowoczesnego budow-

nictwa – taką tezę potwierdzają doświadczenia

w zastosowaniu prefabrykacji w krajach Unii

Europejskiej i na całym świecie. Prefabrykacja,

w różnym zakresie, stosowana jest we

wszystkich gałęziach budownictwa. Dotyczy

to zarówno konstrukcji stalowych, betonowych,

jak i drewnianych. Nie istnieje dziedzina budow-

nictwa nie objęta większym lub mniejszym

zakresem prefabrykacji.

Dlaczego prefabrykacja jest tak szeroko stosowana?

Prefabrykacja odpowiada na potrzeby współczesnego

budownictwa poprzez:

uniezależnienie się lub znaczne ograniczenie wpływu warun-

ków atmosferycznych na tempo przebiegu procesu budowla-

nego – większość elementów budynku jest dostarczana na

budowę z wytwórni i montowana „z kół”;

optymalizację elementów konstrukcyjnych – duża dokładność

wykonania elementów prefabrykowanych, zastosowanie

materiałów o ściśle kontrolowanych parametrach, optymaliza-

cja wielkości przekrojów elementów konstrukcyjnych, kontrola

jakości materiałów, możliwość wykonania skomplikowanych

technicznie elementów konstrukcji o wysokich walorach

estetycznych;

oszczędność czasu i nakładów pracy – zmechanizowanie

i zautomatyzowanie procesów produkcyjnych oraz montażo-

wych, zoptymalizowanie zużycia materiałów, ograniczenie

zastosowania deskowań i innego wyposażenia niezbędnego

przy tradycyjnych sposobach wznoszenia budynków;

zwiększenie tempa prowadzenia procesu budowlanego –

prowadzenie robót budowlanych w większości ogranicza się

do montażu gotowych, wielkogabarytowych elementów

układu konstrukcyjnego budynku (ścian, płyt stropowych etc.).

INWESTOR

– siedziba fi rmy

– zakład produkcyjny

– skład fabryczny

2

Współczesne budownictwo poszukuje rozwiązań efektywnych ekonomicznie

i atrakcyjnych pod względem zastosowanych materiałów. Materiałem o dobrych

parametrach zarówno wytrzymałościowych, jak i w zakresie izolacyjności termicznej

i akustycznej jest beton keramzytowy.

System Budownictwa Buszrem SBB to system prefabrykacji budowlanej z betonu keramzytowego o szerokim

obszarze zastosowań – budownictwo wielorodzinne, jednorodzinne, użyteczności publicznej, przemysłowe

i rolnicze.

SBB jest systemem indywidualnie dobranym do potrzeb inwestora.

Asortyment produkcji obejmuje:

– wielkogabarytowe elementy ścian zewnętrznych typu sandwich (nośne i samonośne), składające się

z trzech warstw: wewnętrznej betonowej, warstwy izolacji termicznej, oraz zewnętrznej okładzinowej

betonowej o dowolnej fakturze oraz kolorze;

– wielkogabarytowe elementy jednowarstwowych ścian nośnych zewnętrznych i wewnętrznych;

– prefabrykowane elementy okładzinowe;

– prefabrykowane ściany klatek schodowych oraz inne elementy (biegi schodowe, cokoły attyki, ściany

piwnic);

– inne elementy konstrukcyjne, np. stopy fundamentowe, słupy, belki, stropy.

3


W trakcie podejmowania decyzji o wyborze prefabrykacji, Inwestor może liczyć na wszechstronne wsparcie

i pomoc fi rmy Buszrem S.A.

System budownictwa SBB to PRODUKT + USŁUGA. Firma Buszrem S.A. towarzyszy Inwestorowi nie tylko

w podjęciu decyzji o wyborze prefabrykacji, ale również w trakcie przebiegu całego procesu inwestycyjnego.

Wspólnym celem jest uzyskanie jak najwyższej efektywności ekonomicznej inwestycji. Opracowując System

Budownictwa Buszrem, fi rma oparła się przede wszystkim na własnym doświadczeniu inwestorskim. Uspraw-

nienie przebiegu procesu inwestycyjnego, analiza ryzyka z nim związanego, jak również kryteriów podejmowa-

nia decyzji, bezpośrednio przekłada się na konkretne rezultaty. Aby osiągnąć sukces, konieczne jest, na każdym

etapie procesu inwestycyjnego, podejmowanie właściwych decyzji, w szczególności dotyczących przyjęcia

rozwiązań technologicznych i technicznych. Ten sam obiekt można zbudować w różnych technologiach,

uzyskując różne efekty ekonomiczne.

Tab. 1. Przebieg procesu inwestycyjnego

Etapy realizacji inwestycji Sekwencja działań Rezultaty

Etap I

Wybór lokalizacji Analiza uwarunkowań prawno--ekonomicznych

Analiza uwarunkowań przestrzenno--planistycznych

Decyzja dotycząca zakresu inwestycji

Etap II

Opracowanie koncepcji architektonicznej obiektu

Wybór i optymalizacja parametrów technicznych obiektu

Koncepcja inwestycji efektywnej ekonomicznie

Etap III

Opracowanie dokumentacji technicznej

Opracowanie projektu budowlanego

Opracowanie projektu wykonawczego

Kosztorys inwestorski inwestycji

Kompleksowe ujęcie optymalnie dobranych rozwiązań technicznych i technologicznych

Etap IV

Budowa obiektu Wysoka jakość materiałów i wykonawstwa

Szybki proces wznoszenia

Sukces inwestora

4

INWESTOR

System Budownictwa Buszrem tworzy swoisty „parasol ochronny” nad działaniami

Inwestora. SBB odpowiada na indywidualnie zdefi niowane potrzeby Inwestora.

Krok I – wybór lokalizacji – decyzja o wyborze lokalizacji

inwestycji jest jedną z kluczowych. Warunki lokalizacji inwestycji

w dużej mierze determinują jej zakres. Defi niując zakres inwesty-

cji należy wziąć pod uwagę dwa podstawowe obszary, uwarun-

kowania przestrzenno-planistyczne i prawno-ekonomiczne.

Wsparcie SBB – w trakcie analizy uwarunkowań prawno-

-ekonomicznych, dokonując wyboru sektora inwestycyjnego,

bardzo ważny jest właściwy dobór rozwiązań technologicznych

i technicznych, maksymalizujący efekt ekonomiczny inwestycji.

Doradcy fi rmy Buszrem opracowują wstępną propozycję

rozwiązań technologicznych w zakresie prefabrykacji budowla-

nej. Na tym etapie Inwestor, po uzyskaniu wszystkich niezbęd-

nych informacji, podejmuje decyzję dotycząca wyboru SBB.

Krok II – opracowanie koncepcji architektonicznej obiektu

– uszczegółowienie w zakresie konkretnych propozycji

rozwiązań technicznych, indywidualnie dobranych do

potrzeb inwestora, odbywa się w trakcie przygotowania

architektonicznego projektu koncepcyjnego.

Wsparcie SBB – fi rma Buszrem, we współpracy z Inwesto-

rem i architektem, poszukuje optymalnych rozwiązań

w zakresie parametrów technologicznych i technicznych

obiektu (zakresu prefabrykacji, gabarytów elementów

prefabrykowanych etc.) w taki sposób, żeby uzyskać

zakładane przez Inwestora efekty ekonomiczne i funkcjo-

nalne inwestycji. Rezultatem pracy wykonanej w tym

etapie inwestycyjnym będzie gotowa koncepcja architek-

toniczna obiektu, obejmująca niezbędne wytyczne

projektowe w zakresie prefabrykacji.

5


Krok III – opracowanie dokumentacji technicznej

– wielobranżowa dokumentacja techniczna w zakre-

sie wymaganym do uzyskania pozwolenia na

budowę, dokumentacja wykonawcza do projektu

budowlanego, kosztorys inwestorski m.in. niezbędny

do przeprowadzenia procedury przetargowej na

wykonanie robót budowlanych.

Wsparcie SBB – w trakcie prac nad wielobranżową

dokumentacją techniczną fi rma Buszrem wspiera

zespół projektowy specjalistycznym doradztwem,

szczególnie w zakresie projektowania układów

konstrukcyjnych obiektu i elementów prefabrykowa-

nych. Wsparcie udzielone zespołowi projektowemu

dotyczy wszystkich zagadnień technicznych związa-

nych z zastosowaniem systemu prefabrykacji.

Krok IV – budowa obiektu – krótki okres wznoszenia

obiektu, wysoka jakość materiałów budowlanych.

Wsparcie SBB – doradcy fi rmy Buszrem uczestniczą

zarówno w procesie montażu prefabrykowanych

elementów SBB, jak i w radach budowy. Ponadto

aktywnie wspierają fi rmę wykonawczą, inspektora

nadzoru budowlanego i projektantów.

SBB to zrozumienie i wszechstronna analiza

potrzeb Inwestora, począwszy od etapu

podejmowania decyzji o zakresie inwestycji,

do zakończenia robót budowlanych i oddania

obiektu do użytkowania.

6

INWESTOR

System SBB opiera się na znanych i cenionych w wielu

krajach europejskich rozwiązaniach w zakresie zastosowa-

nia prefabrykacji z betonu lekkiego na kruszywie keram-

zytowym.

Projektując obiekty budowlane z prefabrykatów, należy

pamiętać przede wszystkim o wysokich standardach wy-

konania elementów prefabrykowanych i wysokich reżimach

montażowych. Prefabrykacja to więcej niż technologia – to

sposób myślenia o budynku w kategoriach geometrii układu,

optymalnych gabarytów elementów, układu konstrukcyjnego,

technologii montażu obiektu. W trakcie projektowania syste-

mów prefabrykowanych należy uwzględnić wiele zagadnień,

w tym związane z produkcją, transportem i montażem,

a przede wszystkim:

ograniczenia związane z liniami produkcyjnymi

– maksymalne gabaryty prefabrykowanych elementów,

ograniczenia związane z transportem – dopuszczalne

wielkości i ciężary przewożonych elementów,

ograniczenia związane z montażem – udźwig, zasięg

i wysokość użyteczna urządzeń montażowych.

Bardzo ważnym czynnikiem, decydującym o efektywności

ekonomicznej budownictwa prefabrykowanego, jest stopień

integracji systemu polegający na unifi kacji poszczególnych

elementów prefabrykowanych. System zintegrowany nie ozna-

PROJEKTANT

cza, że jest to system zamknięty. Integracja

systemu oznacza stosowanie standardów

prefabrykacji w zakresie materiałowym

i w zakresie rozwiązań konstrukcyjnych (np.

złącza). Każdy obiekt budowlany analizowa-

ny jest pod kątem indywidualnych potrzeb

klienta. Kierunek i zakres prefabrykacji

obiektu ustalany jest w ścisłej współpracy z

zespołem doradców fi rmy Buszrem. Unifi -

kacja w zakresie analizowanego projektu

umożliwia uzyskanie optymalnych korzyści

ekonomicznych co oznacza, że liczba typów

elementów prefabrykowanych układu

konstrukcyjnego powinna być tak dobrana,

aby osiągnąć pożądany kompromis, czyli

swobodę kształtowania bryły obiektu przy

jednoczesnym ograniczeniu liczby typów.

Przekłada się to bezpośrednio na obniżenie

kosztu inwestycji, ponieważ im mniejsza

jest liczba typów elementów prefabryko-

wanych, tym bardziej efektywna ekono-

micznie jest inwestycja.

MONTAŻ

TRANSPORT

PRODUKCJA

powtarzalność, typizacja

optymalne dobrane kształty prefabrykatów

(prostota kształtów)

wytrzymałość i odporność na uderzenia i wstrząsy,

stateczność własna

typizacja styków i złączy montażowych, łatwość

wykonania połączeń

udźwig i zasięg urządzeń przeładunkowych

dopuszczalne wielkości i ciężary

przenoszonych elementów

udźwig, zasięg i wysokość użyteczna

urządzeń montażowych

wielkość i rodzaje linii produkcyjnych

Rys. 1. Ogólne zasady dotyczące konstrukcji, gabarytów i ciężaru elementów

prefabrykowanych

7


System Budownictwa Buszrem i wieloletnie doświadczenie

fi rmy Buszrem S.A. w prowadzeniu inwestycji i w wyko-

nawstwie budowlanym to...

bezpieczeństwo:– utrzymania parametrów nośności elementów konstrukcyjnych,

– wysokiej termoizolacyjności przegród budowlanych i całego

budynku,

– wysokiej stateczności cieplnej przegród budowlanych –

ograniczenie wychładzania, niedopuszczenie do przegrzania

– wysokiej odporności ogniowej przegród budowlanych (REI 120),

– wysokiej izolacyjności akustycznej przegród budowlanych,

– rozwiązań ekologicznych – przyjazny środowisku

naturalnemu materiał budowlany,

– prowadzenia robót budowlanych – mniejsza liczba osób na

budowie w trakcie ciężkich robót budowlanych.

oszczędność:– kosztu wzniesienia 1 m2 powierzchni budynku – główne

składniki kształtujące koszt 1 m2 budynku to: cena materiału,

czas realizacji, mały udział robocizny,

– powierzchni użytkowej – zoptymalizowanie grubości ścian

systemu SBB (nośnych i działowych) zwiększa efektywną

powierzchnię użytkową lokali,

– kosztów utrzymania obiektu – dobre parametry

termoizolacyjne, niska wilgotność wbudowywanych

elementów prefabrykowanych bezpośrednio przekłada się na

oszczędność energii w trakcie użytkowania budynku,

– kosztów budowy – System Budownictwa Buszrem pozwala

na efektywne wykorzystanie materiałów, a ponadto

umożliwia uniezależnienie się od warunków pogodowych,

– powierzchni placu budowy – prefabrykacja jest niezastąpiona

na małych placach budowy (np. w centrach miast),

– powierzchni na potrzeby składowisk – montaż „z kół”,

– czasu wznoszenia budynku – czas budowy jest znacznie

krótszy w porównaniu do metod tradycyjnych.

estetyka:– wysoki standard wykończenia powierzchni elementów

prefabrykowanych,

– wysoka precyzja wykonania budynku,

– szeroka gama faktur ściennych (duży wybór kolorów),

– ukryte węzły konstrukcyjne, złącza dylatacyjne.

Keramzyt – lekkie kruszywo budowlane

Surowcem do produkcji keramzytu są skały ilaste o zróżnicowanej

strukturze – łupki skał ilastych, iły i ciężkie gliny. Pod wpływem

wysokiej temperatury glina ilasta pęcznieje, tworząc porowatą,

zawierająca wewnątrz pęcherzyki powietrza, strukturę ceramiczną.

Surowiec wypalany jest w piecach obrotowych w temp. 1000÷1250 ºC.

Keramzyt jest kruszywem mineralnym, ceramicznym, przyjaznym

człowiekowi i jego otoczeniu. Dzięki porowatej strukturze jest ma-

teriałem lekkim i ciepłym. Do głównych zalet keramzytu należy:

– wysoka odporność ogniowa,

– odporność na niskie temperatury,

– wysoka wytrzymałość,

– mała nasiąkliwość,

– łatwość obróbki mechanicznej.

Keramzyt jest materiałem obojętnym chemicznie, bez zapachu,

odpornym na działanie pleśni, grzybów i gryzoni. Używany jest

do produkcji lekkich betonów, zapraw ciepłochronnych oraz

wyrobu pustaków ściennych i stropowych, a także wielkowymia-

Tab. 2. Klasy wytrzymałości na ściskanie betonu lekkiego wg. EN 206-1

Klasa wytrzymałości

na ściskanie

Minimalna wytrzymałość charakterystyczna

oznaczona na próbkach walcowych

fck,cyl [N/mm2]

Minimalna wytrzymałość charakterystyczna

oznaczona na próbkach sześciennycha)

fck,cube [N/mm2]

LC8/9

LC12/13

LC16/18

LC20/22

LC25/28

LC30/33

LC35/38

LC40/44

LC45/50

LC50/55

LC55/60

LC60/66

LC70/77

LC80/88

8

12

16

20

25

30

35

40

45

50

55

60

70

80

9

13

18

22

28

33

38

44

50

55

60

66

77

88

a) Można przyjmować inne wartości, jeżeli ustali się z wystarczającą dokładnością oraz udokumentuje zależność między tymi wartościami i odpowiednią wytrzy-małością założoną na walcach.

8

PROJEKTANT

rowych elementów prefabrykowanych. Stosowany jest również jako materiał izolacyjny (izolacje cieplne) i do

wykonywania drenaży, jako zasypka izolacyjna na stropy czy posadzki. W budownictwie znany jest od początku

XX wieku. Używany jest także poza budownictwem, np. w ogrodnictwie.

Zalety keramzytu doceniono na całym świecie, również w Polsce. Keramzyt doskonale znosi wymagające warun-

ki klimatyczne. Materiał ten jest szczególnie popularny w Skandynawii, gdzie stosowany jest do produkcji domów

i budowli przemysłowych.

Kruszywo keramzytowe jest materiałem, którym warto się zainteresować w trosce o solidny, bezpieczny i ener-

gooszczędny dom.

Beton z kruszywem keramzytowym – nowoczesny materiał budowlany

Beton keramzytowy to beton lekki, w którym zamiast żwiru użyto kruszywa keramzytowego, jego specyfi kacja

powinny być zgodna z normą EN 206-1.

Beton lekki jest to beton o gęstości w stanie suchym nie mniejszej niż 800 kg/m3 i nie większej niż 2000 kg/m3.

Beton lekki produkowany jest z zastosowaniem wyłącznie lub częściowo kruszywa lekkiego.

Kruszywo lekkie jest to kruszywo pochodzenia mineralnego o gęstości ziaren w stanie suchym ≤ 2000 kg/m3, ozna-

czonej zgodnie z normą EN 1097-6, lub gęstości nasypowej w stanie luźnym suchym ≤ 1200 kg/m3, oznaczonej

zgodnie z normą EN 1097-3.

Firma Buszrem produkuje elementy prefabrykowane z betonu lekkiego z kruszywem keramzytowym klasy

LC 16/18.

Tab. 3. Klasyfi kacja betonu lekkiego pod względem gęstości dokonuje się na podstawie tablicy 9, EN 206-1Klasa gęstości D1,0 D1,2 D1,4 D1,6 D1,8 D2,0

Zakres gęstości [kg/m3] ≥ 800 i ≤ 1000 > 1000 i ≤ 1200 >1200 i ≤ 1400 > 1400 i ≤ 1600 > 1600 i ≤ 1800 > 1800 i ≤ 2000

Firma Buszrem produkuje elementy prefabrykowane z betonu lekkiego z kruszywem keramzytowym o gęsto-

ści > 1400 i ≤ 1600 (D1,6).

Tab. 4. Do celów projektowych należy posługiwać się klasami gęstości i odpowiadającym im gęstościom obliczeniowym podanymi w tabl. 11 normy EN-1992-1-1

Klasa gęstości 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 2,0

Gęstość [kg/m3] 801-1000 1001-1200 1201-1400 1401-1600 1601-1800 1801-2000

Gęstość [kg/m3]

Beton niezbrojony 1050 1250 1450 1650 1850 2050

Beton zbrojony 1150 1350 1550 1750 1950 2150

9


Naturalna radioaktywność materiałów budowlanych

Tab. 5. Radioaktywność materiałów budowlanych

Lp. Materiał budowlany f1 < 1,2 f2 <240 Bq/kg

1. Silikaty 0,16 20

2. Beton komórkowy piaskowy 0,16 20

3. Beton zwykły 0,22 24

4. Beton keramzytowy 0,36 32

5. Ceramika 0,54 70

6. Beton komórkowy popiołowy 0,56 80

Wartości podane w tabeli zestawiono na podstawie badań przeprowadzonych przez ICIMB, CEBET i CLOR, „Przegląd budowlany 708, 2012.”

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady kwalifi kowania materiałów pod względem promieniotwór-

czości naturalnej, stosowanych w dużych ilościach w budownictwie mieszkaniowym, jest rozporządzenie Rady

Ministrów z dnia 2 stycznia 2007 w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych izotopów potasu K-40,

radu Ra-226 i toru Th-228 w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi

i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie, oraz kontroli zawarto-

ści tych izotopów.

Zgodnie z § 2.1 ww. rozporządzenia, zawartość naturalnych izotopów promieniotwórczych potasu K-40, radu

Ra-226 i toru Th-228 w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi lub

inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie ustala się za pomocą:

1) wskaźnika aktywności f1, który określa zawartość naturalnych izotopów promieniotwórczych, oraz

2) wskaźnika aktywności f2, który określa zawartość radu Ra-226.

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia, wartość wskaźnika aktywności f1 i f2 nie może przekraczać o więcej niż 20 %

wartości:

f1 = 1 i f2 = 200 Bq/kg w odniesieniu do surowców i materiałów budowlanych stosowanych w budynkach

przeznaczonych na pobyt ludzi lub inwentarza żywego.

Przytoczone powyżej analizy wskaźników

aktywności promieniotwórczej pozwalają na

jednoznaczną ocenę betonu keramzytowego jako

materiału bezpiecznego pod względem

promieniotwórczości naturalnej.

10

PROJEKTANT

Akustyka ścian wykonanych z betonu keramzytowego

Ściany wykonane z betonu keramzytowego charakteryzują się bardzo dobrymi parametrami akustycznymi.

Tabela 6 przedstawia wartości Rw dla ścian z betonu keramzytowego, zależne od ich grubości oraz gęstości

objętościowej.

Oceny izolacyjności akustycznej przegród budowlanych dokonuje się w oparciu o wymagania zawarte

w normie PN-B-02151-3:1999:

– do oceny izolacyjności przegród zewnętrznych od dźwięków powietrznych

R’A2 = R’w + Ctr = (Rw + K) + Ctr

– do oceny izolacyjności przegród wewnętrznych od dźwięków powietrznych, wskaźnik oceny izolacyjności

akustycznej właściwej R’A1 lub wskaźnik oceny wzorcowej różnicy poziomów DnT, A1, przy czym:

R’A1 = R’w + C= (Rw + K) + C

DnT, A1 = (DnT, w +K) +C

R’w – wskaźnik ważony izolacyjności akustycznej właściwej przybliżonej (dB)

Rw – wskaźnik ważony izolacyjności akustycznej właściwej wg normy EN ISO 717-1 (dB),

K – oznacza poprawkę przenoszenia bocznego dla odpowiedniej przegrody w budynku (dB),

C – widmowy wskaźnik adaptacyjny 1 według normy EN ISO 717-1 (dB),

Ctr – widmowy wskaźnik adaptacyjny 2 według normy EN ISO 717-1 (dB),

Wartości wskaźników C i Ctr należy obliczać zgodnie z zasadami podanymi w normie PN EN ISO 717-1:1999

R’A1, R’A2 – wskaźniki oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej,

DnT, w – wskaźnik ważony wzorcowej różnicy poziomów,

DnT, A1 – wskaźnik oceny wzorcowej różnicy poziomów.

Tab. 6. Parametry akustyczne ścian z betonu keramzytowego

Lp. Grubość ściany [cm]

Klasa betonu

Gęstość objętościowa [kg/m3]

Masa powierzchniowa [kg/m2]

Izolacyjność akustyczna Rw [dB]

1. 10 LC 16/18LC 16/18

14001600

140160

38,5 40,7

2. 12 LC 16/18LC 16/18

14001600

168192

41,4 43,6

3. 15 LC 16/18LC 16/18

14001600

210240

45,1 47,2

4. 16 LC 16/18LC 16/18

14001600

224256

46,1 48,3

5. 18 LC 16/18LC 16/18

14001600

252288

48,1 50,2

6. 20 LC 16/18LC 16/18

14001600

280320

49,8 51,9

7. 24 LC 16/18LC 16/18

14001600

336384

52,7 54,9

Wartości izolacyjności akustycznej Rw obliczono na podstawie normy EN 12354-1

11


Odporność ogniowa ścian z betonu keramzytowego

Tab. 8. Minimalne wymiary i odległości osiowe dla żelbetowych ścian nośnych

Standardowa odporność

ogniowa

Minimalne wymiary [mm] Grubość ściany/odległość osiowa dla

µfi =0,35 µfi = 0,7

Ściana nagrzewana z jednej strony

Ściana nagrzewana z dwóch stron

Ściana nagrzewana z jednej strony

Ściana nagrzewana z dwóch stron

REI 30 100/10* 120/10* 120/10* 120/10*

REI 60 110/10* 120/10* 130/10* 140/10*

REI 90 120/20* 140/10* 140/25 170/25

REI 120 150/25 160/25 160/35 220/35

REI 180 180/40 200/45 210/50 270/55

REI 240 230/55 250/55 270/60 350/60

* zwykle decydująca jest otulina wymagana przez EN 1992-1-1 Uwaga: Defi nicję µfi podano w punkcie 5.3.2 normy EN 1992-1-2

Odporność ogniowa jest to zdolność elementu budynku do

spełnienia określonych wymagań w warunkach odwzorowu-

jących przebieg pożaru. Miarą odporności ogniowej jest

wyrażony w minutach czas od momentu rozpoczęcia pożaru,

do chwili osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech

granicznych kryteriów:

– nośności ogniowej R,

– szczelności ogniowej E,

– izolacyjności ogniowej I.

Klasa odporności ogniowej, której jednostką miary jest czas

podawany w minutach, określa odporność ogniową poszcze-

gólnych elementów budynku poprzez dwa lub trzy kryteria:

nośność ogniową R, szczelność ogniową E, izolacyjność og-

niową I.

Klasa odporności pożarowej budynku. Ustanowione jest

pięć klas odporności pożarowej budynku oznaczonych lite-

rami w kolejności: A, B, C, D i E. Poszczególnym elementom

budynku, zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności

pożarowej, odpowiadają warunki w postaci wymaganej od-

porności ogniowej, jak również warunki w zakresie stopnia

rozprzestrzeniania się ognia. Klasy odporności pożarowej

budynku podane są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury

z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych,

jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

W tabeli 7 podano, zgodnie z normą EN 1992-1-2, minimal-

ne grubości ścian działowych dla których spełnione są wy-

magane kryteria w zakresie izolacyjności ogniowej I

i szczelności E.

Tab. 7. Minimalna grubość ścian nienośnych (działowych)

Standardowa odporność ogniowa

Minimalna grubość ściany [mm]

EI 30 60

EI 60 80

EI 90 100

EI 120 120

EI 180 150

EI 240 175

W przypadku ścian monolitycznych nośnych, można przyjąć,

że nośne ściany monolityczne wykazują należytą odporność

ogniową, jeżeli odpowiadają danym zestawionym w tabeli 8

i podanym poniżej regułom:

– minimalne grubości ścian podane w tab. 8 stosuje się

również do ścian z betonu (EN 1992-1-1, rozdział 12)

– w celu uniknięcia nadmiernej deformacji termicznej

i wynikającej stąd utraty szczelności pomiędzy ścianą

a stropem, stosunek wysokości ściany w świetle do

grubości ściany nie powinien przekraczać 40.

12

PROJEKTANT

Parametry termiczne betonu na kruszywie keramzytowym

Współczynnik przewodzenia ciepła λ10,dry , µ współczynnik dyfuzji pary wodnej, c – ciepło właściwe

Tab. 9. Przewodność cieplna betonu (wg EN 1745:2000). Beton na kruszywie z glin spęcznianych

Gęstość materiału

[kg/m3]

Współczynnik przewodzenia ciepłaλ10,dry [W/mK]

Współczynnik dyfuzji pary wodnej

µ

Ciepło właściwec

[kJ/kgK]P = 50 % P = 90 %

800 0,22 0,25 5/15 1,0

900 0,26 0,28 5/15 1,0

1000 0,30 0,32 5/15 1,0

1100 0,34 0,36 5/15 1,0

1200 0,39 0,41 5/15 1,0

1300 0,43 0,46 5/15 1,0

1400 0,48 0,51 5/15 1,0

1500 0,53 0,56 5/15 1,0

1600 0,60 0,63 5/15 1,0

1700 0,67 0,70 5/15 1,0

fu = 4 kg/kg, jeśli gliny spęczniane są kruszywem dominującymfu = 2,6 kg/kg, jeśli gliny spęczniane są jedynym kruszywem

λ10,dry – współczynnik przewodzenia ciepła w stanie suchym w średniej temperaturze 10 °C [W/mK]

P – kwantyl [%]

µ – współczynnik dyfuzji pary wodnej [1]

c – ciepło właściwe [kJ/kgK]

fu – współczynnik przeliczeniowy wyrażany jako ułamek masowy [kg/kg]

Z powyższego zestawienia wynika, że beton keramzytowy posiada bardzo dobre parametry w zakresie izolacyjno-

ści termicznej.

Izolacyjność termiczna to zdolność do stawiania oporu przepływowi ciepła z ośrodka cieplejszego do chłodniejszego.

Miarą izolacyjności jest współczynnik przenikania ciepła U. Im grubsza jest izolacja termiczna ścian, tym lepszą mają one

izolacyjność termiczną, czyli tym mniejsza jest wartość U tych przegród (i tym większy opór R).

Akumulacyjnością przegrody nazywa się jej zdolność do gromadzenia ciepła. Jest ona tym większa, im większa jest masa

przegrody, stąd budynki ze ścianami z betonu keramzytowego mają zdecydowanie większą akumulacyjność niż lekkie

budynki szkieletowe.

W zależności od masy i rodzaju materiału, nieróżniące się izolacyjnością termiczną przegrody zewnętrzne mogą mieć różną

akumulacyjność cieplną. Dlatego też „ciepłe”, dobrze izolowane budynki szkieletowe stygną stosunkowo szybko po wyłą-

czeniu ogrzewania. W podobnie ocieplonych budynkach ze ścianami z betonu keramzytowego temperatura wewnętrzna

spada wolniej.

13


Od akumulacyjności przegród i ich izolacyjności zależy stateczność cieplna budynku, czyli czas, w jakim

utrzymuje się w nim stała temperatura wewnętrzna, mimo zmian warunków zewnętrznych (np. wystąpienia

silnego mrozu albo porywistego wiatru) lub wyłączenia ogrzewania.

Stateczność cieplną przegród defi niuje się jako zdolność zachowania względnej stałości temperatury, przy

wahaniach natężenia strumienia cieplnego oddziałującego na przegrodę.

Projektowanie pod względem stateczności cieplnej przegród budowlanych ma na celu:

– ograniczenie wychładzania się przegród i pomieszczeń w czasie przerw ogrzewania lub jego osłabienia, jak

również przy spadku temperatury zewnętrznej,

– niedopuszczenie do przegrzania się pomieszczeń, głównie pod wpływem nasłonecznienia.

Jedną z cech przegrody budowlanej związanej z akumulacyjnością cieplną jest pojemność cieplna powierzch-

niowa wyrażana wzorem:

Cp = c × ρ × d, J/m2 K,

gdzie: c – ciepło właściwe,

ρ – gęstość materiału

d – grubość warstwy

Im gęstszy i bardziej masywny jest materiał, tym większa jest jego zdolność akumulacyjna.

Ogólna charakterystyka linii technologicznej fi rmy Buszrem

Firma Buszrem posiada profesjonalną linię technologiczną do

produkcji elementów prefabrykowanych w cyklu potokowym. Linia

technologiczna wyposażona jest w komorę do przyśpieszania

procesu dojrzewania betonu (w komorze mieści się około 40 sto-

łów ze ścianami o standardowych gabarytach). Stoły do produkcji

prefabrykowanych elementów ściennych mają wymiary

3,2 m × 6,2 m. Uchylny mechanizm, w jaki wyposażone są stoły,

pozwala na sprawne i bezpieczne zdjęcie prefabrykowanej ściany

ze stołu. W trakcie zdejmowania ścian stoły produkcyjne można

ustawić w pozycji prawie pionowej. Zakład produkcyjny wyposażo-

ny jest również w platformy umożliwiające produkcję prefabryka-

tów o ponadstandardowych wymiarach w zakresie szerokości,

długości i grubości elementu. Platforma do produkcji elementów

o wymiarach ponadstandardowych nie jest wyposażona w mecha-

nizm uchylny i prefabrykaty podnoszone są w pozycji horyzontal-

nej. Produkcja elementów o ponadstandardowych gabarytach jest

prowadzona w sytuacjach realizacji wyjątkowych projektów.

Dokumentacja projektowa takich prefabrykatów musi uwzględniać

ograniczenia produkcyjne związane m.in. z podnoszeniem elemen-

tów z platform.

14

PROJEKTANT

Projektując budynki prefabrykowane szczególną uwagę należy poświęcić geometrii budynku i poszczególnych

elementów prefabrykowanych. Wszystkie elementy prefabrykowane powinny być zaprojektowane i wykonane

z wysoką dokładnością wymiarów. Każdy element prefabrykowany ma ściśle określone miejsce w obiekcie bu-

dowlanym. Wykonując rysunki wykonawcze poszczególnych prefabrykatów należy kontrolować przestrzenny

układ geometryczny budynku.

Obliczenia statyczne konstrukcji wykonanych z betonu keramzytowego

Projektowanie konstrukcji z betonu keramzytowego należy prowadzić zgodnie z rozdziałem 11 normy Eu-

rokod 2 – EN 1992-1-1, dotyczącym konstrukcji z lekkich betonów kruszywowych. Lekki beton kruszywowy jest

betonem o strukturze zwartej i gęstości nie większej 2200 kg/m3, którego składnikiem jest sztuczne lub naturalne

kruszywo lekkie z ziaren o gęstości mniejszej niż 2000 kg/m3. W większości wszystkie punkty normy Eurokod 2

mają zastosowanie do projektowania konstrukcji z betonów lekkich, o ile w wymienionym rozdziale 11, nie po-

dano specyfi cznych wymagań dotyczących tego materiału.

Projektowanie konstrukcji z betonu powinno być zgodne z ogólnym zasadami podanymi w EN 1990.

W konstrukcjach z betonu podstawowe wymagania podane w rozdziale 2 EN 1990 uważa się za spełnione wtedy,

gdy spełnione są wszystkie poniższe wymagania:

– zastosowano koncepcję stanów granicznych w połączeniu z metodą współczynników częściowych

zgodnie z EN 1990;

– oddziaływania przyjęto zgodnie z EN 1991;

– nośność, trwałość i użytkowalność określono zgodnie z normą EN 1992-1-1:2004+AC:2008.

W rozdziale 10 normy EN 1992-1-1:2004+AC:2008 podane są dodatkowe reguły dotyczące elementów i konstruk-

cji prefabrykowanych.

Obliczając i konstruując betonowe elementy i konstrukcje prefabrykowane należy szczególną uwagę zwrócić na:

– sytuacje przejściowe,

– podpory tymczasowe i stałe,

– połączenia i złącza między prefabrykatami.

Sytuacje przejściowe w betonowych konstrukcjach prefabrykowanych obejmują:

– rozformowanie,

– transport na miejsce składowania,

– składowanie (warunki podparcia i obciążenia),

– transport na budowę,

– wznoszenie (podnoszenie),

– budowę (montaż).

15


Analiza konstrukcji prefabrykowanych

Postanowienia ogólne

W obliczeniach konstrukcji prefabrykowanych należy wziąć pod uwagę:

– zachowanie się elementów konstrukcyjnych we wszystkich stadiach wznoszenia konstrukcji, stosując

w każdym stadium odpowiednie dane dotyczące geometrii, właściwości elementów oraz ich

współdziałania z innymi elementami (np. współdziałanie z betonem układanym na budowie, z innymi

elementami prefabrykowanymi);

– zachowania się systemu konstrukcyjnego w zależności od zachowania się połączeń między elementami, ze

szczególnym uwzględnieniem rzeczywistych odkształceń i wytrzymałości połączeń;

– niepewności wpływające na stopień zamocowania i przekazywania sił między elementami, wynikające

z odchyłek geometrii oraz usytuowania elementów i podpór.

Pierwszym etapem projektowania konstrukcji prefabrykowanych jest określenie układu konstrukcyjnego

i wybór schematu statycznego, który odwzorowuje prace tego układu. Następnym działaniem jest dobór

wymiarów poszczególnych elementów konstrukcji, ich ukształtowania i sposobu połączenia. Wymiary i kształty

elementów prefabrykowanych zależą w dużej mierze od wymagań użytkowych – akustyka, odporność

ogniowa, izolacyjność termiczna.

Przy projektowaniu ścian prefabrykowanych rozróżniamy:

– ściany konstrukcyjne – uwzględniane w modelu pracy budynku. Ściany konstrukcyjne dzieli się zazwyczaj

na ściany nośne – przenoszące obciążenia od stropów i ściany samonośne – nie przejmujące tych obciążeń,

– ściany niekonstrukcyjne – spełniające głównie rolę przegród wewnętrznych bądź zewnętrznych.

W układzie statycznym budynku ściany

niekonstrukcyjne przenoszą na elementy konstrukcji

budynku swój ciężar własny i obciążenia

bezpośrednio oddziałujące na te ściany.

Usztywnienie przestrzenne budynku

Ogólną zasadą zapewnienia sztywności przestrzennej

budynków wielokondygnacyjnych jest stosowanie ścian

usztywniających. Ściany usztywniające sytuuje się

w budynku w kierunku podłużnym i poprzecznym.

Podłużne i poprzeczne ściany usztywniające można łączyć

ze sobą tworząc zespoły przestrzenne.

Stropy, współpracując ze ścianami usztywniającymi,

spełniają funkcję przepon (tarcz) poziomych zapewniają-

cych równomierny udział ścian usztywniających, odpo-

wiednio do ich sztywności na zginanie, w przejmowaniu Rys. 2. Usztywnienie budynku za pomocą ścian, obciążenie tarczy

stropowej siłami poziomymi

16

PROJEKTANT

sił poziomych. Tarcze stropowe są elementami przekazującymi i rozdzielającymi

obciążenia poziome budynku na ściany usztywniające.

Sprawdzenie sztywności przestrzennej budynku jest bardzo ważnym etapem

obliczeń statycznych.

Złącza i podparcia elementów prefabrykowanych

Materiały stosowane w złączach konstrukcji prefabrykowanych powinny być:

– stabilne i trwałe w okresie użytkowania konstrukcji,

– chemicznie i fi zycznie zgodne,

– zabezpieczone przed niekorzystnymi wpływami chemicznymi i fi zycznymi,

– odporne na działanie ognia w stopniu zgodnym z wymaganą odpornością

ogniową konstrukcji.

Ogólne zasady projektowania i konstruowania złączy

Złącza powinny być zdolne do przeniesienia efektów oddziaływań zgodnych

z założeniami projektu, dostosowania się do koniecznych odkształceń oraz zapewnie-

nia właściwego zachowania się konstrukcji.

Do kształtowania złącz konstrukcji prefabrykowanych fi rmy Buszrem rekomendowa-

ne są rozwiązania techniczne fi rmy Jordahl & Pfeifer, czyli pętle kotwiące typu VS.

Przykłady typowych złączy zamieszczono na stronach 27-40.

Tab. 10. Zadania i pożądane cechy złączy w ścianach prefabrykowanych

Lp. Czynniki działające na złącze Zadania i pożądane cechy złączy

1. Siły w budowli Przejęcie sił i przeniesienie naprężeń

2. Parcie wiatru z jednoczesnym opadem deszczu

Zapewnienie szczelności połączenia i ochrona przed penetracją wody

3. Zmiany temperatury Swoboda odkształcenia się i zapewnienie odpowiedniej izolacji termicznej uniemożliwiającej powstawanie mostków cieplnych

4. Hałas Zapewnienie odpowiedniej izolacyjności akustycznej

5. Destrukcyjne czynniki atmosferyczne Odporność na korozję chemiczną i biologiczną

6. Ogień Odporność ogniowa, bariera przed przenoszeniem się ognia

17


Zakres specyfi kacji wykonawczej (zgodnie z załącznikiem A, EN13670:2009)

Zaleca się, aby specyfi kacja wykonawcza zawierała:

1. Opis wszystkich wyrobów, które mają być zastosowane, łącznie z wymaganiami odnośnie ich stosowania (informacja na

rysunkach i/lub w opisie technicznym);

2. Specyfi kację projektu, która opisuje klasy wykonania jakie należy stosować, specjalne tolerancje. Zaleca się, aby opis

techniczny zawierał również wszystkie wymagania dotyczące prowadzenia robót: kolejność prowadzenia robót, podpory

tymczasowe, procedury robocze etc.);

3. Rysunki konstrukcyjne zawierające m.in.:

– geometrię konstrukcji,

– ilości i rozmieszczenie zbrojenia,

– w przypadku elementów prefabrykowanych z betonu, uchwyty, ciężary, wkładki itp.;

4. Specyfi kację montażową dotycząca elementów prefabrykowanych z betonu, tam gdzie jest wymagana, zawierającą:

– rysunki montażowe, w tym rzuty i przekroje pokazujące lokalizację połączenia elementów w całej konstrukcji obiektu,

– dane montażowe wraz z niezbędnymi właściwościami materiałów stosowanych na miejscu montażu i niezbędnymi

kontrolami,

– instrukcję montażu z koniecznymi danymi dotyczącymi transportu, składowania, montowania, dopasowania,

połączeń i robót wykończeniowych.

W zakresie prowadzenia robót budowlanych z zastosowaniem elementów prefabrykowanych należy określić:

1. Wymagania w zakresie transportu, składowania zabezpieczenia.

2. Wymagania dotyczące identyfi kacji wyrobu.

3. Wymagania dotyczące montażu, w tym dopuszczalnych technologii specjalnych.

4. Szczegóły i wymagania dotyczące połączeń konstrukcyjnych.

Tolerancje geometryczne

Wykonana konstrukcja budowlana powinna spełniać wymagania w zakresie dopuszczalnych odchyłek. Zachowanie

określonych normą EN 13670:2009 tolerancji geometrycznych pozwala unikać niepożądanych efektów dotyczących:

1. Nośności i stabilności w warunkach wykonania i w warunkach użytkowania;

2. Zachowania użyteczności podczas eksploatacji budynku;

3. Zgodności montażowej pomiędzy konstrukcją a jej niekonstrukcyjnymi elementami.

Wg EN 13670:2009 tolerancja geometryczna w odniesieniu do prefabrykowanych elementów z betonu dzieli się następująco:

1. Tolerancje produkcyjne zdefi niowane w normach wyrobu;

2. Tolerancje montażowe, tj. tolerancje geometryczne dotyczące usytuowania, relacji do pionu, relacji do poziomu lub

innych charakterystyk układu konstrukcyjnego;

3. Tolerancje konstrukcyjne, tj. tolerancje geometryczne, które są połączeniem tolerancji produkcyjnej, tolerancji

z wykonania na placu budowy i tolerancji montażowej.

18

PROJEKTANT

Tab. 11. Dopuszczalne odchyłki pionowe dla słupów i ścian

Nachylenie słupa lub ściany na każdym poziomie w jedno- lub wielopiętrowym budynku

h – swobodna wysokość

h ≤ 10 mh > 10 m

Odchyłka między osiami

Krzywizna słupa lub ściany między sąsiednimi poziomami

Położenie słupa lub ściany na dowolnym piętrze, względem linii pionowej przechodzą-cej przez projektowany środek w poziomie posadowienia w konstrukcji wielopiętrowej

n jest liczbą pięter, gdzie n > 1

Σhi – suma wysokości rozpatrywanych pięter

Rodzaj odchyłki Opis Dopuszczalna odchyłka ∆

Klasa tolerancji 1

Większa z wartości

15 mm lub h/400

25 mm lub h/600


t/30

lub

15 mm

ale nie więcej niż 30 mm


h/300

lub

15 mm


Mniejsza wartość z

50 mm

lub

Σhi /(200 n1/2)

19


Tolerancja jest wartością bezwzględną, jednak zwykle wyrażaną jako „odchyłka dopuszczalna”, więc jednostka

tolerancji jest taka jak wartość, której dotyczy.

Na rysunkach podano rodzaje odchyłek geometrycznych związanych z konstrukcjami budowlanymi (odchyłki

konstrukcyjne). Podane wartości dotyczą tolerancji konstrukcyjnych, tj. tolerancji, które mają wpływ na bezpie-

czeństwo konstrukcji. Jeżeli w specyfi kacji wykonawczej nie stwierdzono inaczej, stosuje się klasę tolerancji 1.

Klasa tolerancji 1 określona jest jako tolerancja normalna, która spełnia założenia projektowe EN 1992 i wyma-

gany poziom bezpieczeństwa oraz odnosi się do częściowych materiałowych współczynników bezpieczeństwa

podanych w EN 1992-1-1:2004. Klasa tolerancji 2 przeznaczona jest do stosowania przy zmniejszonych materia-

łowych współczynnikach bezpieczeństwa według EN 1992-1-1:2004, załącznik A.

Większa z wartości*± 20 mm lub ± l/600


± 25 mm

± 25 mm

Położenie w płaszczyź-nie słupa względem linii drugorzędnych

Położenie w płaszczyź-nie ściany względem linii drugorzędnych

Wolna przestrzeń między przyległymi słupami lub ścianami


Klasa tolerancji 1

* UWAGA! Dokładniejsze tolerancje mogą być wymagane w przypadku słupów i ścian podpierających elementy prefabrykowane z betonu w zależności od tolerancji względem długości podpartych elementów i wymaganej długości podparcia

1 – osie centralne podparcia (przekrój poziomy)

y – linie drugorzędne w kierunku y

x – linie drugorzędne w kierunku x

Tab. 12. Zalecenia dotyczące tolerancji geometrycznych. Dopuszczalne odchyłki położenia słupów i ścian, przekroje poprzeczne

y – linia drugorzędna w kierunku y

20

PROJEKTANT

W przypadku przenoszenia sił pomiędzy elementami poprzez całkowity docisk między powierzchniami

elementów, tolerancje dotyczące takich powierzchni powinny być podane w specyfi kacji wykonawczej.

W przypadku nakładania się wymagań w zakresie dopuszczalnych odchyłek geometrycznych stosuje się

najmniejszą tolerancję.

Tolerancje położenia w płaszczyźnie poziomej odnoszą się do linii drugorzędnych poziomej siatki projektowej.

Tolerancje położenia w płaszczyźnie pionowej odnoszą się do pionowej siatki projektowej, np. przeniesiony

reper. Wymagania dotyczące linii drugorzędnych siatki projektowej powinny być podane w specyfi kacji

wykonawczej.

9 mm4 mm

15 mm6 mm


± a/25 mm lub ± b/25

ale nie więcej niż

± 30 mm

Płaskośćl = 2,0 ml = 0,2 m

l = 2,0 ml = 0,2 m

Asymetria przekroju poprzecznego

Prostoliniowość krawędziDla długości:

l < ± 1 ml > 1 m


Klasa tolerancji 1

powierzchnia deskowana lub wygładzona:ogólnielokalnie

powierzchnia nieformowana:ogólnielokalnie

Tab. 13. Dopuszczalne odchyłki dotyczące powierzchni i prostoliniowości krawędzi

± 8 mm± 8 mm/m,ale nie więcej niż ± 20 mm

21


System prefabrykacji Buszrem składa się z elementów prefabrykowanych produkowa-

nych zgodnie z opracowaną indywidualnie techniczną specyfi kacją projektową.

Istotnymi składnikami specyfi kacji technicznej są projekty wykonawcze elementów

prefabrykowanych uwzględniające wszystkie fazy (produkcji, transportu i montażu), jak

również harmonogram dostaw prefabrykatów opracowywany indywidualnie na

potrzeby każdej budowy. Wznoszenie obiektów z prefabrykatów wymusza efektywną

organizację robót. Często montaż elementów prefabrykowanych prowadzony jest „z kół”

co oznacza, że elementy przywożone są na budowę tuż przed wbudowaniem. Rygory-

styczne przestrzeganie procedur i zaleceń pozwoli nie tylko uniknąć błędów montażo-

wych, zapewni również krótki czas realizacji inwestycji, co bezpośrednio wiąże się

z obniżeniem kosztów budowy.

Roboty budowlane z zastosowaniem prefabrykowanych elementów z betonu powinny

być prowadzone z uwzględnieniem wymagań dotyczących operacji budowlanych

zawartych w normie EN 13670:2009 i innych normach powiązanych oraz z obowiązujący-

mi przepisami prawa.

WYKONAWCA ROBÓT BUDOWLANYCH

Transport elementów prefabrykowanychElementy prefabrykowane ścienne transportowane są

w pozycji wbudowania. Elementy prefabrykowane

wyposażone są w haki montażowe służące do

przenoszenia elementów w czasie transportu

i montażu.

Zalecenia normy EN 13670:2009) w zakresie transpor-

tu i przechowywania:

1. Elementy prefabrykowane należy transportować,

przechowywać i zabezpieczać zgodnie ze

specyfi kacją wykonawczą.

2. Powinna być znana masa całkowita każdego

prefabrykowanego elementu.

3. Na każdym elemencie prefabrykowanym

powinno znajdować się oznakowanie

umożliwiające identyfi kację wyrobu, a także, jeśli

jest to wymagane w specyfi kacji wykonawczej,

określające właściwe umiejscowienie każdego

elementu prefabrykowanego w konstrukcji

obiektu.

22

dobrze

źle

maksymalny kąt

rozwarcia zawiesi

Rys. 3. Podwieszanie elementu na hakach i zawiesiach

Rozładunek

W trakcie rozładunku środków transportu należy zapewnić:

– odpowiednią stateczność elementu

prefabrykowanego,

– warunki bezpiecznego poruszania się załogi

montażowej na pojeździe w trakcie przygotowania

elementów prefabrykowanych do rozładunku,

– prawidłowe zaczepienie elementów na zawiesiach,

– sprawdzenie i zabezpieczenie drogi przenoszenia

ładunku do miejsca składowania lub wbudowania.

Składowanie

Instrukcje składowania elementów prefabrykowanych

powinny określać pozycję podczas składowania oraz

dopuszczalne miejsca podparcia, maksymalną wysokość

stosu (jeżeli prefabrykaty składowane są w stosach), a także

powinny być określone środki zabezpieczające i wymagania

w zakresie zachowania stateczności (jeżeli zachodzi taka

konieczność).

Zasady transportu i składowania elementów prefabrykowa-

nych:

1. Prefabrykowane elementy budynku (oprócz słupów,

biegów schodowych i podobnych elementów układu

budynku) powinny być transportowane i składowane

w położeniu odpowiadającym ich projektowanemu

wbudowaniu.

2. Teren, na którym będą składowane prefabrykowane

elementy budynku powinien być zniwelowany

i utwardzony, należy zapewnić sprawne

odprowadzenie wód opadowych.

3. Nie jest dopuszczone sytuowanie stanowisk pracy,

składowisk wyrobów i materiałów, maszyn

oraz urządzeń budowlanych bezpośrednio pod

napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi lub

w odległościach od nich mniejszych niż podane

w § 55.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia

6 lutego 2003 r. (Dz.U. 2003 r. nr 47, poz. 401) w sprawie

bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania

robót budowlanych.

4. Składowisko elementów prefabrykowanych powinno

być zlokalizowane w zasięgu pracy maszyn

montażowych.

5. Składowanie elementów prefabrykowanych powinno

uwzględniać kolejności ich wbudowania w obiekt.

6. Wykonawca robót budowlanych powinien posiadać

schemat podnoszenia prefabrykatów z określeniem

punktu zawieszenia, wielkości siły oraz ustawienia

systemu podnoszenia, a tam gdzie to niezbędne,

schemat uzupełniony być powinien o przepisy

specjalne.

23


Montaż

Montaż konstrukcji prefabrykowanych powinien odbywać się

zgodnie z opracowanym projektem (specyfi kacją) montażu kon-

strukcji prefabrykowanej. Projekt montażu powinien podawać

szczegółowo przebieg procesu montażu; powinien składać się

z części rysunkowej i opisowej, która zawierać powinna informa-

cje dotyczące rozmieszczenia podpór, niezbędnych metod pod-

parcia i, o ile to będzie konieczne, zasad dotyczących tymczaso-

wego zapewnienia stateczności. Podczas montażu należy

kontrolować właściwe położenie elementów prefabrykowanych,

dokładność wymiarową podpór, stan złączy oraz stan całego

układu konstrukcyjnego.

Połączenia elementów prefabrykowanych powinny być wykonane

zgodnie z dokumentacją wykonawczą i instrukcją producenta.

Warunki w zakresie bezpieczeństwa montażu prefabrykowanych

elementów wielkowymiarowych zawarte są w rozporządzeniu

Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. (Dz.U. 2003 r. nr 47,

poz. 401) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas

wykonywania robót budowlanych.

Wykonawca przed przystąpieniem do wykonywania robót bu-

dowlanych jest obowiązany opracować instrukcję bezpieczeństwa

ich wykonywania i zaznajomić z nią pracowników w zakresie

wykonywanych przez nich robót.

Przebieg robót montażowych (wg Dz.U. 2003 r. nr 47, poz. 401)

1. Roboty montażowe konstrukcji stalowych

i prefabrykowanych elementów wielkowymiarowych mogą

być wykonywane, na podstawie projektu montażu oraz

planu bioz, przez pracowników zapoznanych z instrukcją

organizacji montażu oraz rodzajem używanych maszyn

i innych urządzeń technicznych.

2. Urządzenia pomocnicze, przeznaczone do montażu,

powinny posiadać wymagane dokumenty.

3. Stan techniczny narzędzi i urządzeń pomocniczych

sprawdza codziennie osoba, o której mowa w § 5 ww.

rozporządzenia.

4. Przebywanie osób na górnych płaszczyznach ścian, belek,

słupów, ram lub kratownic oraz na dwóch niższych

kondygnacjach, znajdujących się bezpośrednio pod

kondygnacją, na której są prowadzone roboty montażowe,

jest zabronione.

5. Prowadzenie montażu z elementów wielkowymiarowych

jest zabronione:

a) przy prędkości wiatru powyżej 10 m/s;

b) przy złej widoczności o zmierzchu, we mgle i w porze

nocnej, jeżeli stanowiska pracy nie mają wymaganego

przepisami odrębnymi oświetlenia.

6. Punkty świetlne przy stanowiskach montażowych powinny

24

WYKONAWCA

Rys. 4. Strefa niebezpieczna podczas montażu

być tak rozmieszczone, aby zapewniały równomierne

oświetlenie, bez ostrych cieni i olśnień osób.

7. Przed podniesieniem elementu konstrukcji stalowej lub

żelbetowej należy przewidzieć bezpieczny sposób:

a) naprowadzenia elementu na miejsce wbudowania;

b) stabilizacji elementu;

c) uwolnienia elementu z haków zawiesia;

d) podnoszenia elementu, po wyposażeniu

w bezpieczne dojścia i pomosty montażowe, jeżeli

wykonanie czynności nie jest możliwe bezpośrednio

z poziomu terenu lub stropu.

8. Elementy prefabrykowane można zwolnić

z podwieszenia, po ich uprzednim zamocowaniu

w miejscu wbudowania.

9. W czasie zakładania stężeń montażowych,

wykonywania robót spawalniczych, odczepiania

elementów prefabrykowanych z zawiesi

i betonowania styków należy stosować wyłącznie

pomosty montażowe lub drabiny rozstawne.

10. W czasie podnoszenia elementów prefabrykowanych

należy:

a) stosować zawiesia odpowiednie do rodzaju

elementu;

b) podnosić na zawiesiu elementy o masie

nieprzekraczającej dopuszczalnego nominalnego

udźwigu;

c) dokonać oględzin zewnętrznych elementu;

d) stosować liny kierunkowe;

e) skontrolować prawidłowość zawieszenia elementu na

haku po jego podniesieniu na wysokość 0,5 m.

11. W czasie montażu, w szczególności słupów, belek

i wiązarów, należy stosować podkładki pod liny zawiesi,

zapobiegające przetarciu i załamaniu lin.

12. Podnoszenie i przemieszczanie na elementach

prefabrykowanych osób, przedmiotów, materiałów lub

wyrobów jest zabronione.

13. Podanie sygnału do podnoszenia elementu może

nastąpić wyłącznie po usunięciu osób ze strefy

niebezpiecznej.

25


Wykaz norm, przepisów prawa i literatury

1. Normy

– EN 206-1 Beton,

– EN 1992-1-1:2004+AC:2008 (Eurokod 2) Projektowanie konstrukcji z betonu,

– EN 1991-1-1:2002 Oddziaływania na konstrukcje,

– EN 1990 Eurokod – Podstawy projektowania konstrukcji,

– PN-EN 13369:2004 Wspólne wymagania dla prefabrykatów betonowych,

– PN-B- 02151-3 Ochrona przed hałasem w budynkach – Izolacyjność

akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów

budowlanych,

– EN 12354-1 Akustyka budowlana – Określenie właściwości akustycznych

budynków na podstawie właściwości elementów – Część 1: Izolacyjność od

dźwięków powietrznych między pomieszczeniami,

– EN 13670:2009 – Wykonanie konstrukcji z betonu,

– PN-ISO 7976-2 Tolerancje w budownictwie. Metody pomiaru budynków

i elementów budowlanych. Usytuowanie punktów pomiarowych.

2. Przepisy prawa

– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie

bezpieczeństwa i higieny pracy podczas robót budowlanych,

– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie

warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich

usytuowanie.

3. Literatura

– „Konstrukcje budynków z prefabrykatów wielkopłytowych”. Zasady

projektowania z przykładami obliczeń, COBPOB, Warszawa 1993 r.

– „Budownictwo ogólne i uprzemysłowione”. Mieczysław Rydlewski, Monografi a

167, Politechnika Krakowska

26

Złącze pionowe ściana-ściana (typ 1) źródło: JORDAHL & PFEIFER

27


Złącze pionowe ściana-ściana (typ 2)źródło: JORDAHL & PFEIFER

28


29



30

Złącze poziome ściana-strop (góra i dół)źródło: JORDAHL & PFEIFER

31


Połączenie ściany żelbetowej ze ścianą murowanąźródło: JORDAHL & PFEIFER

32

Połączenie ściany żelbetowej ze ścianą warstwowąźródło: JORDAHL & PFEIFER

33


Mocowanie ściany w płaszczyźnie słupaźródło: JORDAHL & PFEIFER

34

Połączenie ściany ze słupem żelbetowymźródło: JORDAHL & PFEIFER

35


Połączenie ściany ze słupem stalowymźródło: JORDAHL & PFEIFER

36

Oparcie ściany jednowarstwowej na wsporniku słupaźródło: JORDAHL & PFEIFER

37


Oparcie ściany wielowarstwowej na wsporniku słupaźródło: JORDAHL & PFEIFER

38

Detal wykończenia fugi na połączeniu dwóch ścian (typ 1)źródło: JORDAHL & PFEIFER

39


Detal wykończenia fugi na połączeniu dwóch ścian – naroże (typ 2)źródło: JORDAHL & PFEIFER

40

Siedziba fi rmy Zakład Prefabrykacji Sochaczew

BUSZREM S.A.97-300 Piotrków Trybunalskiul. Żwirki 9tel./fax: 44 647 63 45e-mail: [email protected]

96-502 Sochaczewul. Inżynierska 32tel.: 46 863 98 28tel./fax: 46 863 98 29e-mail: [email protected]

www.buszrem.pl

Zobacz nasz nowy katalogKOSTKA BRUKOWA PŁYTY TARASOWEKatalog produktów 2013

sbb buszrem

Documents