RACHO, MICHELLE L. BS ARCHITECTURE 5-1

MI ULTIMO ADIOS

Ang Mi Ultimo Adios o Huling Paalam ay isang tulang isinulat ng ating pambansang bayani na si Dr. Jose Rizal sa Fort Santiago noong Disyembre 30, 1896. Ito ang huling gabi nya bago siya pinatay ng mga Kastila. Ang papel na pinagsulatan ay nakatago sa isang lamparilla at iningatan ng kaniyang kapatid na babae.

Sa tulang ito inilarawan ni Rizal kanyangpagpapahalaga sa Pilipinas, sa mga mamamayan at sa mga kulturanito. Ipinakita nya ang kanyang pagmamahal dito sa kaniyang mga hulingsandali. Sa kanyang pagbabalik tanaw nakita nya kung ano ang naging silbi nyabilang taong pinagkalooban ng Diyos ng buhay, at ng isang magaling na utak. Bukod pa rito, inilarawan niya kung paano niya ninais na balang araw ay makikita nya ang bayannyang malaya at payapa. Sinasalamin ng tula ang kanyang wagas na pag-aalay sa kanyang buhaypara sa kalayaan ng ating bansa kahit pa buhay pa iya ang maging kapalit nito. Malinaw itong nagpapakita ng kaniyang kadakilaan mula noong siya ay namulat sa mundo at sa lipunan. Ito angkanyang panghuling mensahe sa kapwa Pilipino ukol sa paghahangad ng kasarinlan,pakikipaglaban para sa kapayapaan at kung ito ma'y makamit ay pangangalagaan ngkahit pa pagbubuwis ng sariling buhay.

Inihalintulad ni Rizal ang Pilipinas sa hardin ng Eden bilang simbolo ng pagiging dalisay nito. Ramdam sa tula ang matinding pagmamahal sa bayan mi Rizal noong siya ay nabubuhay pa. pagmamahal na kahit sarili niyang buhay ay kaya niyang ibuwis para lamang rito. Hindi niya inalintana ang sakit pagdurusa, sakripisyo at lahat ng bagay na nawala sa kaniya dahil sa pakikipaglaban niya sa mga Kastila. Ang kaniyang pagmamahal sa bayan ay nagmula nang kaniyang natuklasan at nasaksihan ang pagiging martir ng tatlong pari na GomBurZa. Naisip niya rin kung sakaling pumanaw na siya at tuluyan na siyang makalimutan ng lipunan. Ang tanging hiling niya lamang ay huwag maglaho ang mga prinsipyo na kaniyang pinaglaban at ang kapalit ng kaniyang buhay. Nais niya na sa kaniyang pagpanaw ay hindi pa rin maglaho ang mga bagay na kaniyang ninais na makamit para sa ating bansang Pilipinas. Wala man siya dito sa mundo,mananatili pa rin ang buhay ang kaniyang alaala at mga pinaglaban niya para sa bayan. Isa pa sa hiling niya na sanay isama natin siya sa ating mga panalangin na kahit nasa kabilang buhay na siy ay maalala natin siyang ipagdasa. Mga dasal ito upang magkaroon siya ng katahimikan at hustisiya sa kabilang buhay. Noong una ay natakot siya sa kamatayan ngunit naisip niya na kung para sa bayan ang kaniyang ggawin at paglalaanan ng kaniyang buhay ay mararapat lamang na kaniya itong ibuwis kahit na wala siyang sala na nagawa. Dahil dito, bilang pasasalamat, hinilin niya na ang patuloy na pagdarasal sa kaniyang kaluluwa. Kahit na siya ay namayapa na, panatilihin nawa natin an gating pagmamahal sa bayan at ipagpatuloy ang mga prinsipyo na kaniyang ipinaglaban para sa pagmamahal niya sa ating bansang Pilipinas.