Querido Augustus:

Dame igual. Dame exactamente igual, vale? Que digan o que queiran. Verás, resulta que me chamaron tola, adiviña por que. Pois por quererte. Por quererte a pesar de que nunca te vin. A pesar de vivir en mundos diferentes.Oxalá, Gus, tivera o poder de facerte aparecer! Estamos en distintos mundos... Por que tiñan que crearte tan perfecto? Por que entre as páxinas e as letras dun libro? Mais teñen razón, meu aprecio cara a ti é tolo e inmaduro.Nunca entendín mellor a frase de “pasar páxina”. Pero eu non quería, porque sei que pasa ao final. Deixei de ler nas páxinas onde confesabas a túa enfermidade Augustus; tiña medo do que poidera ocorrer, xúrocho! Non puiden máis.Non te podo sacar do libro, aínda que me gustaría. Vou pasar páxina, rematerei por olvidarme de ti, de como destriben teu medio sorriso e teus ollos azuis.

Escríboche esta carta para dicirche que se nalgún futuro conseguiran sacarte do libro, que teñas un motivo polo cal acabei o libro e olvideime de ti. Perdóame, pero non podo seguir namorando de personaxes literarios. Adeus, Augustus Waters. Túa maior

admiradora.