Adaptacje (ekranizacje) literatury

fantasy. Porównaj literackie i

filmowe sposoby

budowania świata przedstawionego.

Ursula K. Le Guin:

„Czarnoksiężnik z Archipelagu”

„Grobowce Atuanu”

„[…] które

w przed mitycznych czasach[…]”.

wyspy Ziemiomorza,

Segoy wydźwignął z głębin

„Segoy wydźwignął wyspy świata zMorza Otwartego”

„Uczyły się świętych pieśni i świętych tańców, historii

Wysp Kargadu i sekretów bogów, którym służyły:

Boga-Króla, panującego w Awabath, albo Boskich

Braci, Atwaha i Wuluaha. Z nich wszystkich

jedynie Arha poznawała rytuały Bezimiennych,

nauczana przez Thar, Najwyższą Kapłankę

Bliźniaczych Bóstw.”

„będąc ciemną kobietą pośród ciemnego ludu ”

„mieszkańcy wysp to barbarzyńcy o białej

skórze i żółtych włosach”

„- A czy są jakieś smoki w Atuanie?

- Od wielu wieków już nie, ani na Karego-At. Ale na

waszej północnej wyspie, Hurat- Hur, podobno żyją

jeszcze w górach wielkie smoki.

W Wewnętrznych Krainach smoki żyją na zachodzie, w

dalekiej Zachodniej Rubieży, na wyspach, gdzie nie

mieszka nikt z ludzi i niewielu tylko dociera.”

„- Czy ludzie w naszych miastach nie rozpoznali w tobie

człowieka Zachodu? Twoja skóra, twój język...

- Och, łatwo jest oszukać ludzi - odparł niedbale. - Wystarczy znać

odpowiednie sztuczki.[...] A wy tutaj, w krajach Kargadu, nie

macie czarnoksiężników ani magów. To dziwne. Wypędziliście ich

dawno temu i zakazaliście praktykowania Sztuki Magii, a teraz

prawie w nią nie wierzycie.”

„Nie mogliśmy rozmawiać. Wtedy nie znałem jeszcze mowy kargijskiej,

a oni żadnego spośród języków Archipelagu, a i własny dość słabo.”

„Dawna Mowa to język, którym mówią smoki, język, którym mówił Segoy,

ten, co stworzył wyspy świata, język naszych ballad i pieśni, zaklęć, czarów

i wezwań. Jego słowa spoczywają ukryte i zmienione, pomiędzy

naszymi hardyckimi słowami. Nazywamy pianę fal sukien: to słowo

utworzone jest z dwu słów Dawnej Mowy, suk, pióropusz i inien, morze. Pióropusz morza – to piana. Ale nie można zaczarować piany

nazywając ją sukien; trzeba użyć jej prawdziwego imienia w Dawnej

Mowie, które brzmi bessa.”

„-Jak wygląda ten lud czarowników? - zapytała. - Czy

naprawdę są cali czarni i mają białe oczy?

- Są czarni i ohydni. Nigdy żadnego nie widziałam -

oświadczyła z satysfakcją Kossil.”

„mieszkańcy wysp to barbarzyńcy o białej skórze i żółtych

włosach, dzicy, rozmiłowani w widoku krwi i swądzie

płonących miast.”

Stroje: „Ogion dał mu porządne gontyjskie pludry, koszulę i kaftan ze

skóry i płótna, mające zastąpić strojny osskilski przyodziewek”

Praca: „Wraz z gromadką innych wiejskich dzieci pasał kozy na

spadzistych łąkach ponad rzecznymi źródłami; a gdy był już

wystarczająco silny, aby poruszać miechami kowalskimi, ojciec

zatrudnił go, jako pomocnika w kuźni”

Domy: „Jego ojciec był w swoim czasie dość zamożnym kupcem

morskim; dom był przestronny i wsparty na mocnych belkach, z

mnóstwem domowego dobytku w postaci glinianych naczyń,

cienkich tkanin oraz naczyń z brązu i mosiądzu na rzeźbionych półkach i

skrzyniach. W jednym kącie głównej komnaty stała wielka harfa

taonijska, w innym zaś – warsztat Yarrow do tkania gobelinów, z

wysoką ramą krosien inkrustowaną kością słoniową.

Środki transportu: „Gdy znaleźli się daleko od przybrzeżnej płycizny,

wciągnął wiosła i postawił maszt. Ged wciągnął żagiel. Osprzętu używano

najwyraźniej od dawna i w ciężkich warunkach, choć czerwony żagiel

połatano z wielką starannością, a łódź była czysta i oporządzana. „

Pieśni: „pozostał w wiosce jeszcze jeden dzień, aby nauczyć

miejscowego młodego pieśniarza „ Czynów Morreda” i „Pieśni z Havnoru”.

Do brzegów Dłoni bardzo rzadko przybijał jakiś statek z Archipelagu:

pieśni ułożone przed stu laty były dla tych wieśniaków nowością, łaknęli więc

słuchania opowieści o bohaterach.”

Władcy: „Od kiedy zaginęła, w Havnorze nie było wielkich królów. Byli

książęta i tyrani, były kłótnie i wojny między krajami Ziemiomorza.”

„- Mówią, że był panem smoków. Ty twierdzisz, że też

nim jesteś. Kto to jest pan smoków?

Zawsze mówiła szyderczym tonem, a on

odpowiadał prosto i szczerze, jakby

przyjmował jej pytania za dobrą monetę.

- Ktoś, z kim smoki rozmawiają - wyjaśnił.”

Robert Lieberman

„Ziemiomorze” cz. 1 i 2

PółzbliżeniaPlany ogólnePlany totalne

Wizja Geda

Mrok – zabarwienie emocjonalne

Średniowieczne otoczenie

Charakteryzacje i kostiumy

Charakteryzacje i kostiumy

Gebbeth

Gra aktorska

Lewis Carroll

„Alicja w Krainie Czarów”

„Alicja po Drugiej Stronie Lustra”

„Monarchini biegała po całym polu, tupiąc i

wrzeszcząc mniej więcej raz na minutę: „Ściąć go!”

albo „Ściąć ją!” Alicja czuła się w tym otoczeniu

coraz gorzej. Nie miała jeszcze co prawda

zatargu Królową, wiedziała jednak, że może to

nastąpić lada chwila. „A wtedy co by się ze mną

stało? - pomyślała.

-Skazywanie na śmierć stanowi tu widać ich

najulubieńszą rozrywkę. Cud, że ktoś pozostał

jeszcze w ogóle przy życiu!”

„Na to Kapelusznik otworzył oczy jeszcze szerzej i zapytał:

- Jaka jest różnica miedzy kciukiem a piórnikiem?”

„Pierwszy przerwał milczenie Zwariowany Kapelusznik pytaniem: -

Którego dziś mamy? - zwróconym do Alicji. Jednocześnie wyjął z

kieszeni kamizelki zegarek i potrząsnął nim na wszystkie strony,

przykładając go czasem do ucha. Alicja pomyślała chwilę, po czym

odpowiedziała: - Czwartego.

- Spóźnia się o dwa dni - westchnął Kapelusznik. A nie mówiłem ci, że

masło nie nadaje się do smarowania mechanizmów? - dodał patrząc

ze złością na Szaraka. […] Ostatnie zdanie Kapelusznika wydawało się już zupełnie niezrozumiałe”

„Zauważyła tylko, że Zwariowany Kapelusznik i Szarak Bez Piątej

Klepki usiłowali wsadzić Susła do dzbanka z herbatą.”

Tim Burton

„Alicja

w Krainie

Czarów”

Dualizm świata

Półzbliżenia

Plany ogólne

Plan daleki

Oświetlenie i kolorystyka - las

Elementy groteski

Średniowiecze i gry w

jednym

Dźwięki/muzyka