polytexneio julia

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

36 χρόνια μετά

36 χρόνια πριν

Η Ελλάδα στο «γύψο» (21-4-1967)

Τα χρόνια της δικτατορίας

Τα χρόνια της δικτατορίας1967-1974

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι…αμέτρητες φορές οι εχθροί

μου…

Το Σφαγείο Μίκης Θεοδωράκης –Αλέκος

Παναγούλης

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώείμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο σήμερα εσύ αύριο εγώ

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Αντρέα…

«Είχαμε ειδοποιήσει τον Ανδρέα να φύγει, γιατί μας είχε έλθει πληροφορία ότι είχε δοθεί ειδική εντολή σε ομάδα ασφαλιτών να τον βρουν και να τον τσακίσουν. Εκείνος όμως αρνήθηκε. Και 10 λεπτά αργότερα έγινε ακριβώς αυτό: 6-8 χαφιέδες τον εντόπισαν, τον ξεμονάχιασαν και τον έλιωσαν κυριολεκτικά… Έμεινε επί 4 ή 5 μέρες σε κώμα στον Ευαγγελισμό. Και, μεταξύ άλλων, είχε υποστεί και ρήξη της σπλήνας. Έκτοτε, ποτέ δεν ήταν πια εντελώς καλά ο Ανδρέας».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/11/2007

Αντρέας Λεντάκης

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανόΜύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό

Η Συγκέντρωση ανάβει … κι όλα είναι συνειδητά

Η πλατεία ήταν γεμάτη , με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές. Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές

και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου, κι ήσουν φως μου , κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή,

σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή

Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια , σαν σκυλί, με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί


στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους, και ζητώ πληροφορίες και υλικό, να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες , στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,


Τετάρτη 14-11-1973

Τετάρτη 14-11-1973

Οι φοιτητές της Αθήνας καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο.

Τετάρτη 14-11-1973

«Σαν βροχή έπεσε σ’ όλους η επιθυμία για λευτεριά». (Θ. Κολοκοτρώνης)

Τετάρτη 14-11-1973

Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τετάρτη 14-11-1973

Επιβάλλεται έλεγχος στα ανεύθυνα συνθήματα από τη Συντονιστική Επιτροπή

Τετάρτη 14-11-1973

Λειτουργεί μικρός πομπός…

Τετάρτη 14-11-1973

Στους δρόμους, τριγύρω από το Πολυτεχνείο…

Τετάρτη 14-11-1973

…χιλιάδες αδούλωτοι Έλληνες συμπαραστέκονται

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύνταξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση…

Οδυσσέας Ελύτης

Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι σφόδρα ταράχθηκαν.

Οδυσσέας Ελύτης

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.Μια στιγμή αν ξεχαστείς,αύριο οι άνθρωποι θα χάνονταιστη δίνη του πολέμου,έτσι και σταματήσειςγια μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειραθα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σουαν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης

Πάλης ξεκίνημα…νέοι αγώνες

Πάλης ξεκίνημα

Πέμπτη 15-11-1973

Πέμπτη 15-11-1973

Φοιτητές, εργάτες, μαθητές, λαός….

Πέμπτη 15-11-1973

Κάτω η Χούντα...

Πέμπτη 15-11-1973

Εδώ Πολυτεχνείο…

Πέμπτη 15-11-1973

Το πρώτο μήνυμα

Πέμπτη 15-11-1973

Δραματική και ραγισμένη η φωνή της εκφωνήτριας και των δύο εκφωνητών σκορπούσε ρίγη συγκίνησης στο λαό της Αθήνας

Πέμπτη 15-11-1973

Πέμπτη 15-11-1973

Εργάτες από όλες τις συνοικίες καταφτάνουν…

Πέμπτη 15-11-1973

Ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές

Πέμπτη 15-11-1973

1050 χιλιόκυκλοι….

Παρασκευή 16-11-1973

Κι ο λαός άκουσε, ο λαός πείστηκε, ο λαός ενθουσιάστηκε και κατέβηκε στους δρόμους.

150.000 άνθρωποι ενώνουν τις φωνές τους με τους φοιτητές


Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί η λαοθάλασσα


Συλλήψεις…


…τραυματίες…

…οι πρώτοι νεκροί…


…οδοφράγματα…

Στρατός και τανκς σε επίκαιρες θέσεις


Ανώτατες Σπουδές



Λαέ απόψε σκοτώνουν τα παιδιά σου

Κυκλαδινό κυκλάμινο

Κυκλαδινό κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδαπού βρήκες χρώματα κι ανθείςπού μίσχο και σαλεύεις

Μέσα στο βράχο σύναξατο γαίμα στάλα στάλαμαντήλι ρόδινο έπλεξακι ήλιο μαζεύω τώρα

Σάββατο 17-11-1973

Σάββατο 17-11-1973

Τα τανκς πλησιάζουν…

Σάββατο 17-11-1973

ο ήχος της φρίκης…

Σάββατο 17-11-1973

Σάββατο 17-11-1973

αδέρφια μας φαντάροι…

«Σκοτώστε τους, ήθελαν να ζουν λεύτεροι». (Νίκος Καζαντζάκης)

Σάββατο 17-11-1973

Είμαστε άοπλοι…

Είμαστε άοπλοι…Είμαστε άοπλοι…

Σάββατο 17-11-1973

αδέρφια μας φαντάροι…

Σάββατο 17-11-1973

το τανκ…γκρεμίζει την πόρτα…

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή.Σε γνωρίζω από την όψη που με βια μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα αντρειωμένοι, Χαίρε, ω, χαίρε Ελευτεριά!

Διονύσιος Σολωμός

κι ας είναι πάνω στα κιγκλιδώματα φοιτητές …

Σάββατο 17-11-1973

Ο οδηγός του τανκ…. (μαρτυρία) ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ

HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».

Σάββατο 17-11-1973

"Μεταξύ των φονευθέντων , είναι οΔιομήδης Κομνηνός, ετών 17, με

βεβαρυμένον παρελθόν".

Σάββατο 17-11-1973

Βεβαίως,είχε βεβαρημένο παρελθόν ο Διομήδης.

Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα τουφώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,

δέκα χρονών, ξυπόλυτος,με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,

βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.

Στα δέκα επτάμ' ένα πλακάτ στο χέρι:

ψωμί - παιδεία - ελευθερία.

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες….

Σάββατο 17-11-1973

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.

Γιάννης Ρίτσος

Σαν τον αητό φτερούγαγεστη στράτατον καμαρών' η γειτονιάστα παραθύριαμε χαμηλά τα μαύρα του τα μάτιαλεβέντης εροβόλαγε.Στα μάτια του ένα σύννεφομες στη καρδιά του σίδερο.Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιοκαι ο χάρος εροβόλαγε.

Σάββατο 17-11-1973

Λεβέντης…εροβόλαγε

Σφαλούν τα μάτια και οι καρδιέςσφαλούν τα παραθύριαμετά χυμάει ο χάροντας καβάλακαι κείνος χαμογέλαγε.Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;Ποιον κουβεντιάζ' η γειτονιά καιανανταριάζει;Γιατί βουβαίνονται βουνά και κάμποι;Λεβέντης εροβόλαγε.

Σάββατο 17-11-1973

17 Νοέμβρη

Τότε…

Τώρα…

Πάντα…

Σάββατο 17-11-1973

Μικρός τύμβος

Σάββατο 17-11-1973

Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοέμβρη

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα

κείτεται-δεκαοχτώ χρονώ ήτανε δεν

ήτανε-για να έχω εγώ πουλιά-

φτερά στα χέρια μου,και συ στο σπιτάκι σου,μια γλάστρα με βασιλικό στο

πεζουλάκικαι τα παιδιά μας ξένοιαστα

να χτίζουνε το μέλλον.

Σάββατο 17-11-1973

«Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους

μπορεί νάναι κι από αίμα όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι

αίμα»

Γιάννης Ρίτσος

Αυτοί που έπεσαν αγωνιζόμενοι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΜΟΥΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΜΕΛΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΤΟΡΙΛ ΜΑΡΓΚΡΕΤΕ ΕΓΚΕΛΑΝ (Νορβηγίδα

φοιτήτρια) ΑΛΕΚΟΣ ΣΠΑΡΤΙΔΗΣ ΜΑΡΚΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΕΚΙΑΡΗ ΜΙΧΑΗΛ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΗΣ ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΡΑΚΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΜΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΜΠΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΙΤΣΙΔΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Η επόμενη μέρα

Σάββατο 17-11-1973


…λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες…


Άρματα μάχης έζωσαν την Αθήνα


Η αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974)

Ένα χρόνο μετά μάθαμε την αλήθεια…

ΦΟΒΑΜΑΙ…Φ ο β ά μ α ι τους

ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρούν λεκέδες στη δική σου.

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντουρη και έχουν και "απόψεις".

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.

Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακομη περισσότερο

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973


17 Νοέμβρη 2007

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΖΕΙ!!!

17 Νοέμβρη 2007

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!!!

polytexneio julia

Documents