Os dous monstros

David McKee

Hai un monstro que vive tranquila-mente nacara oeste dunha montaña.

Na cara este da montaña vive outro monstro.

Algunhas veces os monstros falan entre eles a través dun burato da montaña.

Pero nunca se ven un ao outro.

Unha tarde, o primeiro monstro di polo burato:

“Podes ver que bonito é? O día está rematando”.

“O día está rematando?-di o segundo monstro-. Quererás dicir que a noite esta empezando, so tonto!”.

“Non me chames tonto, ou enfadareime”, responde o primeiro monstro. Síntese tan enfadado que non pode durmir.

O outro monstro séntese moi anoxado e tamén durme moi mal.

A mañá seguinte, o primeiro monstro séntese fatal, despois dunha noite tan mala. Grita polo burato:“Esperta tarugo, a noite está rematando!

“Non sexas estúpido, cerebro de mosquito! –responde o segundo-. É o día que está comezando”. Colle unha pedra e tíraa por riba da montaña.

“Un tiro pésimo, vaca burra!”, di o primeiro monstro cando a pedra non lle acerta. Colle unha pedra máis grande e tíraa de volta.

Esa pedra tamén falla. “Inútil! pasmón, peludo,narigón!” berra o segundo monstro, e tira de volta unha roca que despega o cumio da montaña.

“Non es máis que un vello e estúpido papamoscas! -grita o primeiro monstro e lanza un penedo que rompe outro anaco da montaña.

E ti es un noxento carballo vello e retorcido! Contesta o segundo monstro. Nesta ocasión patea unha roca enorme.

Segundo vai pasando o día, as pedras van sendo cada vez máis grandes, e os insultos máis longos.

Os dous monstros seguen a salvo, pero a montaña vai quedando reducida a anacos.

“Es un zoquete peludo, cabeza oca e abusón! grita o primeiro monstro mentres lanza un penedo enorme.

“Ti es unha noxenta torta de crema esmagada e cheirona” -berra o segundo monstro, tirando unha roca aínda maior.

Esa roca acaba co último resto da montaña e os monstros vense por primeira vez o un ao outro.

Iso acontece xusto ao comezo dunha nova posta do sol.

“Incrible!” -di o primeiro monstro, soltando a roca que está cargando-. “A noite está comezando. Tes razón”.

“Alucinante!”-di o segundo monstro soltando o seu penedo-. “Tes razón, o día está rematando”.

Camiñan cara o centro do desastre que organizaran e contemplan –xuntos- o comezo da noite e o final do día.

“Foi divertido”, di o primeiro monstro.“Si, é verdade -di o segundo-pobre montaña!”.