nieuwsbrief rigpa nederland (fragmenten)

nieuwsbrief

juni 2010 jaargang 22 nr. 2

Rigpa NB - juni 2010 - omslag:Rigpa NB - 3 column, facing pages 16-06-10 06:46

Inhoud | juni 2010

Beste nieuwsbrieflezers,De Dharma spoort ons aan om ons leven te ver-eenvoudigen. Er zijn mensen die dat lukt. Maar zezijn nog steeds in de minderheid. Activiteiten enagenda’s regeren ons leven. De tijd dringt en hoemeer we doen en de dagen vol plannen hoe harderde tijd vliegt. Want als dagen louter dienen omeen doel te bereiken, ben je nooit in het momentzelf. Dan is dus ook deze zomer weer voorbij voorje het weet. Dat zou toch echt jammer zijn.

In deze Nieuwsbrief wordt in verschillende artike-len gesproken over het temmen of trainen van degeest. Door de geest te temmen, kun je meer inhet moment leven. Misschien kunnen we dat dezezomer eens proberen. Wij wensen alle lezers eeneindeloze zomer toe en hopen dat deze Nieuws-brief daarbij als inspiratie mag dienen.

Namens de redactie, Rob Chrispijn

Rigpa nieuwsbrief | juni 2010 3

25 Strip: De avonturen vanEgo

26 Meiretraite Rigpé Yeshé

28 Beste vrienden

29 Nieuwe huisvestingRigpa-centrum

30 Retraites met SogyalRinpoche

31 Gebeden voor zieken enoverledenen enMantra accumulaties

32 Rigpa Programma

34 Vele handen, licht werk

14 Het temmen van de geest

19 Gedicht

20 Rigpa geschiedenis

22 Column

23 Werken voor Rigpa alsonderdeel van het Pad

4 De ontwikkeling van hetonderricht van deBoeddha en hoe boed-dhistische en westersewetenschap elkaar ont-moeten

8 Retraiteverslag Kirch-heim 2009/2010

10 Dagboek Retraite Hailey-bury 2010

12 Over zeehonden en uilen

Rigpa NB - juni 2010 - binnenwerk:Rigpa NB - 3 column, facing pages 16-06-10 07:48 Page 3

14 Rigpa nieuwsbrief | juni 2010

Het temmen van de geestMei-retraite 2010 in Amsterdam

Sogyal Rinpoche was te gast in Nederland. Vijf dagen mochten wij genieten van zijn on-derricht op de inmiddels voor velen vertrouwde lokatie: Amstelborgh in AmsterdamZuid-Oost. Rob Chrispijn legde de sfeer vast, per dag vertellen retraitanten over hun be-levenissen.

Foto’s: Jeroen Top

Rinpoche loopt bij de zegening door het publiek


15Rigpa nieuwsbrief | juni 2010

schrijven… dat is pas echt loslaten voor mij! Want ik schrijfaltijd alles op! Wil niets missen en hier zegt Sogyal Rinpo-che concentreer je om je te herinneren, luister met je hart,met je geest, met je ogen en met je hele lichaam. En ikvoelde dat hij gelijk heeft, want dan is er plaats voor 'erva-ringsleren', voorbij de conceptuele geest. Dan kan er over-dracht plaatsvinden, met de ogen als poorten van de ziel.Dus heb ik mijn pen weggelegd en ben écht gaan Luisteren.Wat heb ik ervan genoten. Sogyal Rinpoche voelt voor mijals een vriend voor het leven. Daardoor voel ik me ook ver-bonden met jullie, als de sangha. Dus tot ziens in Amster-dam!”

Dag 2Rinpoche zegt dat de Drie-jaar-retraite het landschap vanRigpa heeft veranderd en het onderricht heeft verdiept. Als ie-mand mocht denken dat hij het onderricht over een bepaaldonderwerp al eens gehoord heeft, wordt hem aangeraden re-cente video’s te bekijken om te zien dat Rinpoche zo’n onder-werp nu op een andere manier benadert.Hij maant ons om onze ogen te gebruiken en echt naar hemte kijken, want dat helpt om een bepaalde staat van geest opte roepen. Meteen daalt er een stilte over de zaal. Als we Rin-poche kunnen zien als een Boeddha betekent dit dat wij onzealledaagse geest overwonnen hebben en zo de zegen krijgenvan een Boeddha. Rinpoche voegt er aan toe dat hij voor zich-zelf wel weet dat hij geen Boeddha is, maar waar het om gaatis om het zuiveren van onze waarneming, het temmen vanonze geest!

Nini Kossen, donderdag, 6 mei“Als student in de Zen-traditie was het leerzaam de vijf-daagse retraite met Sogyal Rinpoche te kunnen meemaken.Het was voor mij niet helemaal nieuw, want een paar jaargeleden bezocht ik ook al eens een weekend met Sogyal Rin-poche. Mijn belangstelling en behoefte nog een keer deel tenemen kwamen voort uit een soort nieuwsgierigheid naareventuele overeenkomsten en verschillen tussen de Zen- ende Rigpa school.

Dag 1Zodra Sogyal Rinpoche het podium opkomt, blijkt dat hij ineen uitstekende stemming is. Hij maakt grapjes als een con-ferencier die het publiek op z’n gemak stelt en meteen bij devoorstelling betrekt. Maar de dharma is daarbij natuurlijknooit ver weg, bijvoorbeeld als hij zegt dat alle 500 bezoekershier niet zozeer zijn om iets te halen, maar om iets kwijt teraken: concepten, obsessies, vooroordelen, remmingen... ‘Oh,nee’, verbetert hij zich, ’Hollanders kennen geen remmingen.’Onze landsaard zal deze vijf dagen nog vaker op de hak wor-den genomen. Na nog wat meer grapjes en uitweidingen, zegthij dat deze lange introductie betekent dat hij zich met ons opz’n gemak voelt. Nu is het tijd om het belangrijkste onderwerpvan deze retraite aan te snijden: Hoe kunnen we onze eigengeest trainen. Want de geest is het universele ordenend prin-cipe en daarmee de schepper van geluk en de schepper vanlijden. Als je je geest goed gebruikt, wordt ze een bron van ver-lichting.

Irma Kloet, woensdag 5 mei“Ik was hier op de mei-retraite doordat ik van Rigpa eenmailtje kreeg om mij er aan te herinneren dat deze retraiteer aan zat te komen. Daarbij dacht ik meteen terug aan hetevenement in de RAI met de Dalai Lama in 2009 waar ikSogyal Rinpoche voor het eerst hoorde. Zijn Tibetaanse boekvan Leven en Sterven kende ik al, en die middag in de RAIwas ik verrast door zijn duidelijke Engels en ik heb er gela-chen en geleerd.Via de website van Rigpa vond ik de nodige informatie enalles klopte zo mooi: het viel in mijn vakantie, het was dicht-bij, ik kon ’s avonds naar huis, het was vriendelijk geprijsd,dus doen. En wat een goede beslissing is dat geweest. Meteen glimlach werd ik deze woensdagochtend ontvangen.Door de plattegronden was alles snel duidelijk en ging iknaar de zaal. Die zag er zo mooi uit dat ik me pas later reali-seerde dat het normaal een tennishal is. Op een stoel geze-ten voelde ik de vreugdevolle afwachting van de groep. Hetbegon gelijk voor mij met een bijzonder warm weerzien: viamijn buurvrouw heb ik een heel goede vriendin van 20 jaargeleden weer ontmoet die nog vlakbij m blijkt te wonen ook. Wat mij op de eerste retraite-dag het meeste raakte, was hetcontact met Sogyal Rinpoche en het idee van ‘loslaten’, ofte-wel niet krijgen maar loslaten. Ook zijn advies om niet te

Rinpoche, de babyfluisteraar, in gesprek met moeders. De kindjes zijn opeens helemaal stil.



Dag 3Van de 500 deelnemers aan deze retraite hebben 150 mensennooit eerder een retraite van Sogyal Rinpoche meegemaakt.Een van die 150 nieuwkomers verwijt Rinpoche dat als hij,zoals gisteren, zo met zijn naaste studenten bezig is, de re-traite op een werkbijeenkomst gaat lijken. Daar gaat Rinpocheeens goed voor zitten. Hij vertelt dat zijn opmerkingen be-doeld zijn als een les aan ons allen. Hij heeft geweldige stu-denten, maar ze handelen soms teveel vanuit een te nauw,conceptueel kader, in plaats van vooral oplettend en gewaar tezijn. Misschien lijkt hij autoritair, maar anders zou er chaosontstaan. ‘My bark is worse than my bite’ zegt hij en bedanktdegene die deze opmerking maakte heel hartelijk.

Jaco Friedrich, vrijdag 7 mei“Rinpoche had het vandaag over het belang van dankbaar-heid. Dankbaarheid voor de wijsheid die hij aan ons over-draagt en dankbaarheid voor de authentieke bronnen dieook Rinpoche inspireren. Toen ik dit tot me liet doordrin-gen, voelde ik een gevoel van dankbaarheid in me opwellenen ik merkte dat dit me opende. Opende om het onderrichtook werkelijk in me te laten doordringen. Ik merk dat hetme een fijn gevoel van bevrijding geeft als ik dankbaarheidvoel. Vervolgens begonnen we met de instructies voor de juistemeditatiehouding. Eerst uiterlijk, daarna innerlijk. In eenvan de stappen stelden we ons voor dat Rinpoche of demeester in licht voor ons verschijnt. Vervolgens voelen wede wens om net zulke mooie kwaliteiten te ontwikkelen alshij en dan het licht en de geest van de meester met die vanons te laten versmelten. Ik voel het licht bij me naar binnen-stromen en elke cel in mijn lichaam aanraken. Ze juichenen ik voel ze roepen ‘dank je wel’, ga zo door, Jaco!’. Zo roeptde ene dankbaarheid de andere op. Een belangrijk deel van de ochtend besteedt Rinpoche aanhet ‘werken’ met zijn team van directe studenten. Daar hoorik niet bij, maar het is wel heel leerzaam om mee te maken.Rinpoche vraagt door en geeft ongezouten feedback. On-danks dat het pittig is, voel ik dat het liefde is die hij geeft.‘Tough love’, zoals iemand uit het publiek het later ver-woordde, maar wel liefde en oneindige betrokkenheid. Eninderdaad, wat hebben de studenten eraan dat Rinpochehun maar wat aan laat rommelen. Niks. Iemand noemt in

Al de eerste dag voelde ik me thuis bij de woorden van So-gyal Rinpoche toen hij wees op het belang van het temmenvan de geest. De plaatjes en teksten die het temmen van deos (geest) uitleggen, zijn me ook vertrouwd vanuit de Zen.Het zijn tekeningen waarbij een in dit geval, Japans manne-tje zijn uiterste best doet het dier onder contrôle te krijgen,net zolang totdat er geen os, geen 'os-fluisteraar' en geenweg meer bestaat. Alles blijkt leeg te zijn, opgelost. Zoekenis zien geworden.Maar ja, heb ik iets werkelijk binnen laten komen bij dezenieuwe, oude beelden? Jawel, op de tweede dag van de re-traite, want toen kon ik niet in de beschouwingen blijvenhangen en sloeg de schrik me om het hart bij wat SogyalRinpoche zei. Hij sprak toen over de twee aspecten van degeest. Hij hief één hand als de essentie omhoog en de an-dere hand als de verschijningen van de geest. Hij voegde eraan toe dat een getemde geest - die zich niet meer vast-klampt aan de manifestaties van de geest, zoals gedachtenen emoties - de leegte ervaart. Op één of andere manier keek ik bij die woorden recht indie leegte en sloeg de schrik toe. In plaats van rustig door teademen schoot ik meteen in mijn angst voor het niets en dieleegte. Beter bang dan een plons in het niets! Dat ook dezeroerselen een illusie zijn, is makkelijk gezegd, maar eenwaarheid die ik toch maar moeilijk accepteer.Maar ondanks mijn taaie gehechtheid aan alle ballast kon ik,al ademend, opnieuw iets van die angst loslaten. En ikvoelde me dankbaar voor de onthutsende les van Sogyal Rin-poche. Er zullen ongetwijfeld nogal wat verschillen zijn tussenRigpa en Zen, maar van veel groter belang bleek voor mijopnieuw de overeenkomst: het ombuigen van de neuroti-sche aandacht voor de oneindige stroom van gedachten engevoelens, terug naar de vraag van waar het echt om gaat enwat de essentie is van mijn bestaan.Het waren mooie dagen die me wezen op het belang van debeoefening en deze vol te houden. Zitten en zie naar bin-nen! “

Sherab en Gisela Prager geven uitleg Hoofdzaal Amstelborgh



Jesse, Yara en Coosje, zaterdag 8 mei, “Zaterdag deden wij, de tieners, de hele dag mee met hetprogramma van de volwassenen. We mochten vooraan zit-ten bij het onderricht en we hielpen later mee met het uitde-len van de tsok. Sogyal Rinpoche herhaalde in de teaching vaak het zinnetjeover het water dat vanzelf helder wordt als je er niet in roert.Dit kenden wij natuurlijk al, maar door de herhaling onthiel-den wij het veel beter en weten wij het nu nog steeds. Watwe verder opgestoken hebben van de teaching op zaterdag ishoe je je geest kan leren kennen en begrijpen. Het was ge-weldig om vooraan te zitten. Rinpoche keek ons heel vaakaan, en we vonden het erg fijn dat hij ons begeleidde in demeditatie. Dit alles gaf ons een warm gevoel van geluk. De tsok was niet alleen erg lekker, maar het was ook een bij-zondere ervaring om het uit te delen. Het was lastig om ie-dereen even veel te geven en bij sommigen viel het ook nogwel eens op de grond, maar het was toch mooi om dit instilte zo te doen. Ook het bijwonen van de hele ceremonieen de gebeden was voor ons erg leuk. We probeerden welmee te bidden maar dat was toch wat lastig. Tijdens de zegening vonden we het fijn dat Rinpoche langsons liep en dat wij niet in de rij hoefden te staan. De foto diewe kregen bij de zegening was erg mooi en staat nu op hetaltaar in mijn kamer. Deze is nu helemaal in orde want wehebben er van alles over geleerd van Richard en Pieter. Over de retraite als geheel kunnen we nog zeggen dat wij alstieners dit keer erg diep in de dharma zijn gedoken. Wijwaren dan ook elke dag bij de teaching. Dit heeft ons erg ge-raakt en ons gestimuleerd om meer te gaan beoefenen inhet dagelijks leven. We vonden het erg fijn om te merken datRinpoche er altijd voor je is. Ook al heb je de grootste pro-blemen, hij is er voor je. We vonden het mooi dat Rinpocheons leerde over mededogen, compassie en het temmen vanje geest. Daar kunnen wij ook veel mee in het dagelijksleven. Al met al was de hele retraite gewoon een super vetteervaring.”

dit verband de Engelse uitdrukking: ‘The devil is in the de-tails.’ Het inspireert me om op dat moment de zaken die ikmoet doen ook goed te doen. En ook om er voor te zorgendat het later geen extra problemen oplevert.Het punt waar het in de retraite steeds weer om gaat, is hettemmen van de geest. Rinpoche vertelt dat dit vooral ookonder moeilijke omstandigheden van groot belang is. Hijheeft het over Tibetanen, die misschien technisch niet zovergevorderd zijn, maar wel goed voor hun geest kunnenzorgen. Dat hebben wij westerlingen nog te leren. En ikdenk ‘ja, dit gaat over mij’. Want dit jaar had ik met moei-lijke persoonlijke omstandigheden te maken. Ik merk dathet echt van minuut tot minuut van belang is om mezelf,mijn geest, in de gaten te houden en te zorgen dat ik meniet te veel laat afleiden, vertier ga zoeken, zorgen ga maken,toegeef aan verleidingen, angstig wordt… Het helpt me im-mens om Rinpoche konstant in gedachten te hebben enmijn geest liefdevol maar duidelijk naar binnen te keren,richting de wijsheid van de natuurlijke geest. Als dat lukt -en ik ben mega dankbaar dat het af en toe lukt - zijn mijnzorgen in één klap weg. Dan ben ik weer thuis en is alles ok.Wat een zegen.”

Dag 4Rinpoche praat vaak met ons alsof we familie van hem zijn.Daarmee creëert hij een sfeer van vertrouwelijkheid waarinweerstanden minder kans maken. Vanavond vliegt hij naarLonden om daar zondagochtend vroeg het vliegtuig naar Bhu-tan te nemen. Daar zal hij aanwezig zijn bij de ceremoniesom te gedenken dat honderd jaar geleden Dilgo Khyentse Rin-poche werd geboren. Sogyal Rinpoche vertelt dat was overwo-gen om zijn vertrek nog even geheim te houden, zodat ermorgen geen deelnemers weg zouden blijven omdat hij erniet bij zou zijn. Maar volgens Rinpoche zijn we volwassengenoeg om te weten dat het ook morgen heel erg de moeitewaard zal zijn, met weer heel bijzonder, recent onderricht. Vandaag vindt de zegening plaats. Er worden gangpaden tus-sen de rijen deelnemers gemaakt, zodat Rinpoche er makke-lijk langs kan. Hoe lang zo’n zegening ook duurt, Rinpochegeeft elke deelnemer het gevoel dat er alle tijd is. Bij sommigemensen die ziek zijn of het anderszins moelijk hebben, staathij nog wat langer stil.

Axel Westra bedankt Rinpoche Kutsab



hem te zijn! Hij was heel vriendelijk en vroeg onze namenen wenste mijn vriendin veel geluk met haar zwangerschap.Ik vertelde hem dat de meditatiecursus zo inspirerend is endoor zulke fijne, kundige mensen gegeven wordt. Dat ik zodankbaar was hem hier te ontmoeten en of hij me als stu-dent wil aannemen. Hij zei dat dat goed was maar dat ik danwel moest proberen om naar de retraite te komen. Zo-doende dus. Ik heb wel eens mensen horen vertellen overeen visioen van de Boeddha. Ik had het geluk van een totaalonverwachte ontmoeting met een Boeddha van vlees enbloed in hartje Amsterdam. Anders had ik hem ook nooitkunnen waarnemen, haha!Op de laatste dag van de retraite heb ik een veel diepere laagvan mezelf mogen ervaren. In de prachtige lezing in de pa-rallelruimte over Bodhicitta voelde ik de intentie en het ver-langen naar verlichting omwille van alle wezens echt in mijnhart ontluiken.Hiervoor ben ik ontzettend dankbaar. Omdat Sogyal er nietfysiek bij was - en ik me dus niet bezig hield met wanneeren hoe lang hij er zou zijn - heb ik me erg kunnen richtenop het onderricht zelf en werd het een fantastische dag.Ik wil graag alle mensen bedanken die hebben meegeholpendeze retraite mogelijk te maken. Vooral ook de mensen diede nieuwkomers hebben begeleid. Deze extra aandacht in deparallelruimte heb ik als zeer positief ervaren. Hartelijkdank!”

Dank u wel RinpocheZondagmiddag eindigt de mei-retraite met dankbetuigingenen veel applaus voor al die vrijwilligers die deze retraite weertot een succes hebben gemaakt Ook wordt er nog een grappigfilmpje vertoond van twee Australische surfers aan een schit-terend strand die met een zwaar Australisch accent wetens-waardigheden uitwisselen over de Myall Lakes-retraite.Al meteen aan het begin van deze retraite had Sogyal Rinpo-che het over het begin van een nieuwe traditie: een vijfdaagseretraite in Holland. Voor zijn vertrek zei Rinpoche tegen desangha dat ze hem niet – zoals traditioneel gebruikelijk is –hoefden te verzoeken om volgend jaar toch alstublieft opnieuwnaar Nederland te komen, omdat hij dat allang besloten heeft.Dus dat is een mooi vooruitzicht en goed nieuws voor allendie geïnteresseerd zijn in het temmen van de geest en zich zo-doende bevinden op het pad naar bevrijding!

Dag 5Terwijl Sogyal Rinpoche op weg is naar Bhutan komen wijvandaag voor de laatste keer bij elkaar. Op een video van eenbijeenkomst voor Australische zakenmensen horen we Rin-poche zeggen dat als je heel erg probeert om te veranderen jelangzaam ook wel wat verandert, maar de grootste veranderingvindt plaats als je je geest de kans geeft om werkelijk tot rustte komen. Loslaten dus, en zo zijn we weer terug bij waar Rin-poche deze mei-retraite mee begon, namelijk dat we niet zo-zeer gekomen zijn om iets te halen, maar om iets kwijt teraken.

Iris Frederix, zondag, 9 mei“De laatste dag van de retraite....een licht gevoel van melan-cholie dat het straks alweer voorbij is en dat Sogyal Rinpo-che vandaag niet meer fysiek aanwezig is. Hoewel ik weetdat de meester er altijd is ook al is zijn lichaam elders, tochzal ik niet ontkennen dat ik het een beetje jammer vondtoen hij gister zijn vertrek aankondigde. Maar dan denk ikaan wat Sogyal Rinpoche gister zei: 'Morgen zullen er be-langrijke teachings gegeven worden, want als ik er ben danverhinder ik dat alleen maar, haha.'We krijgen deze dag prachtige lezingen waarin hij ook de ba-sisdingen zo liefdevol en geduldig uitlegt dat ik me ergdankbaar en ontroerd voel. Zijn aanwezigheid is sterk voel-baar, vooral als hij tijdens een geleide meditatie zegt 'Andnow look at me'. Wat een zegening! En wat een zegen dat wein een tijd leven met zulke technische mogelijkheden! Op zo'n groot scherm oogcontact maken met de leraar maakt datvoor mij Sogyal Rinpoche juist heel sterk aanwezig is.Oorspronkelijk was ik niet van plan naar deze retraite tekomen. Wel was het een vurige wens van me om Sogyal Rin-poche persoonlijk te ontmoeten, maar het ging me dit keerniet lukken. Een vriendin vroeg me om met haar de stad inte gaan. Ik ben kunstenaar en omdat ik een opdracht afmoest hebben, moest ik nee zeggen. Maar op het laatste mo-ment besloot ik in een impuls om toch te gaan. Bij de Muntzag ik iemand lopen die verdacht veel op Sogyal Rinpocheleek. Ik zei tegen m’n vriendin: Het moet niet veel gekkerworden nu ik mijn verlangen om Sogyal Rinpoche te zien,ga projecteren op een eenvoudige toerist!Maar voor de zekerheid liep ik toch even naar hem toe om tevragen of hij misschien Sogyal Rinpoche was. Het bleek

Daan Meerburg luidt de gong



Fiji

Fiji is een eilandengroep in de Stille Zuidzee. Vroeger was het een Engels protectoraat. Als kind vanacht spaarde ik postzegels van Engeland en koloniën. Ik droomde weg bij een mooie zegel van Fiji: exo-tisch en onbereikbaar. Onbereikbaar is het allang niet meer, maar de kans dat ik er ooit voet aan wal zalzetten is klein. Tegenwoordig gebruik ik Fiji wel eens voor een klein gedachtenexperiment, op grijzedagen wanneer mijn oplettendheid weer eens wat te wensen overlaat. Dan stel ik me voor dat ik ineensnaar Fiji wordt getransporteerd. Zoals in de science fiction-serie Star Trek, waarin de commandant re-gelmatig tot zijn boordwerktuigbouwkundige via de intercom de magische woorden sprak: “Beam meup, Scotty!”. En net zo makkelijk als in die serie sta ik opeens op het strand van Fiji. Ik kijk naar de pal-men, het witte zand en de schuimende golven. Geen detail ontgaat me. Op de boulevard zie ik elkevoorbijganger, de straatventers, de chauffeurs in hun auto. Ik denk niet wat heeft die vrouw een opzich-tige bloemetjesjurk aan of waarom laat die dikke chauffeur mij niet rustig oversteken. Het is zonde vanmijn tijd om boos of sacherijnig te worden. Ik ben hier immers maar even. Zonder veel afleidende ge-dachten ben ik helemaal aanwezig.Daar stopt dit gedachtenexperiment meestal. Het heeft z’n werk gedaan: de routine van alledag is evendoorbroken. Interessant zou zijn om het experiment nog wat voort te zetten: het wordt later, de zongaat onder en ik zie voor het eerst – en waarschijnlijk voor het laatst – de zon in de Stille Oceaan zak-ken. Ik zit op een bank en kijk hoe het nachtleven op gang komt. Ik ruik de geur van varkensvlees datop traditionele wijze in hete as in een gat in de grond wordt gegaard. Alles is droomachtig en wonder-baarlijk. Mensen rond het vuur lachen naar mij en ik lach terug. Ik begin me wel af te vragen hoe langik hier nog mag blijven. Met de euro’s in mijn zak huur ik een kamer. Dan ga ik op het balkon zittenen staar naar de sterrenhemel tot ik omrol van de slaap. Als ik de volgende ochtend m’n ogen openslaben ik tot mijn verrassing nog steeds op Fiji. Wauw! Ik spring m’n bed uit, neem een douche, loop dedeur uit en doe m’n Ngöndro op een bank in het park. Terwijl de eerste toeristen het strand opzoeken,overvalt me de gedachte: wat als ik helemaal niet meer wordt teruggehaald? Hoe lang zal het dan durenvoor ook Fiji weer gewoon begint te worden? Er bestaat een mooi, dun boekje, dat uitgaat van precies deze vraag: “The strange life of Ivan Osokin”,geschreven door de Russische filosoof P.D. Ouspensky, vriend en volgeling van de Georgische mysti-cus G.I. Gurdjieff. De roman gaat over een jonge officier die van zijn leven zo’n puinhoop heeft ge-maakt dat hij zich vertwijfeld wendt tot een tovenaar die hem na enig aandringen terug in de tijdbrengt, naar het militaire internaat dat hij als kind bezocht. Daar wordt hij wakker uit een diepe slaap.Hij is weer acht en ligt opgetogen in zijn bed. Want het is gelukt, hij kan zijn leven overdoen en nu zalalles anders worden. Tijd om daar lang bij stil te staan heeft hij niet. Een vriendje schreeuwt dat hijnaar het washok moet. Ondanks de strenge tucht zijn de eerste dagen fantastisch. Helder herinnert hijzich zijn vroegere leven en weet de rust te bewaren om oude valkuilen te vermijden. Maar de druk vanhet alledaagse leven eist zijn tol. Heel geleidelijk wordt het internaat de werkelijkheid van alledag enbegint zijn vroegere leven te vervagen tot een droom. Halverwege het boek wordt de lezer bevangendoor het onrustbarende gevoel dat er geen uitweg is en dat er geen trucs bestaan om je karma te ontlo-pen zonder zelf te veranderen. Het enige wat we kunnen doen is om op elk moment zo helder en zowakker mogelijk proberen te zijn. Of dat nou op een Russisch internaat is, in Vledderveen of op Fiji!

Rob Chrispijn

Column


nieuwsbrief rigpa nederland (fragmenten)

Documents