mytikas 1837 nikos mitsis

12
«Περί του παραλίου Μύτικα εν έτει 1837». Γράφει ο Νίκος Θεοδ. Μήτσης. Διαβάζοντας πρόσφατα στα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα, την κατά πλειοψηφία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξηρομέρου και που αφορά την « έναρξη μελέτης πολεοδομικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη παραθεριστικής κατοικίας » στο παράλιο τμήμα της Δημοτικής Ενότητας Αλυζίας [περιοχές Τριπολιάς, Παλιομάγαζα, Λύσιμος, Παλιόβαρκα], μου ήρθε στο νου μία απόφαση του Βασιλικού Οικονομικού Επιτρόπου Ακαρνανίας (ο Οικονομικός Έφορος εκείνης της εποχής) την οποία και φέρνω στο φως της δημοσιότητας, επειδή αφορούσε την ανάπτυξη του παράλιου Μύτικα εν έτει 1837, του τόπου μου και που παρότρυνε εισηγούμενος ο Έφορος στο υπουργείο Οικονομικών, ο κάμπος της περιοχής μας, να φυτευτεί με σταφιδαμπελώνες (η σταφίδα τότε ήταν εξαγώγιμο ελληνικό προϊόν) και στον νεοϊδρυθέντα τότε Μύτικα να ιδρυθούν ξύλινα εργαστήρια κ.λπ. οικονομικές δραστηριότητες (τρόπον τινά σημερινές μικρές βιοτεχνίες). Για δε το Μύτικα ο τότε Οικονομικός Έφορος της Ακαρνανίας είχε προβλέψει ότι, αν αναπτυχθεί σωστά η περιοχή, υπάρχει μέλλον για να οικοδομηθεί και αναπτυχθεί ο Μύτικας φθάνοντας - αναφέρει ο Έφορος - σε μια μικρή πόλη! Ως γνωστόν τόσον ο Μύτικας όσον και ο Αστακός Ξηρομέρου αναπτύχθηκαν αλματωδώς απ΄ το 1832 και μετά, με αποτέλεσμα η έδρα του τ. Δήμου Σολλίου απ΄ τη Ζάβιτσα (Αρχοντοχώρι) πού ήταν αρχικώς , να μεταφερθεί το 1838 στο Μύτικα και η έδρα του Δήμου Αστακού απ΄ το χωριό Δραγαμέστο που ήταν απ΄το 1835 να μεταφερθεί το 1841 στον παράλιο και αλματωδώς αναπτυσσόμενο Αστακό. Το θέμα της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ξηρομέρου για την ανάπτυξη της προαναφερθείσας περιοχής, ως πρόταση, αναντίρρητα είναι θετική. Η υλοποίηση της όμως είναι το αποτέλεσμα . Και ως προς την υλοποίηση, για να υπάρξει αποτέλεσμα, ταπεινή μου άποψη είναι ότι έχει χαθεί ….αρκετός χρόνος. Η έναρξη Μελέτης πολεοδομικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη παραθεριστικής κατοικίας στην περιοχή μας , εκτός της πολύπλοκης νομοθεσίας και πολλών Προεδρικών Διαταγμάτων που άπτονται αυτών των περιπτώσεων, δυστυχώς θα βρει μπροστά της πολλές γραφειοκρατικές δυσκολίες και εγγενείς αδυναμίες (περιουσίες, απαλλοτριώσεις, αποζημιώσεις κ.λπ.) που σε παρόμοιες περιπτώσεις θα μακρυχρονίσουν πάρα πολύ την υλοποίηση της υπόθεσης και το ό,ποιο θετικό αποτέλεσμα που όλοι μας επιθυμούμε, θα αργήσει να πραγματοποιηθεί, ενώ θα έπρεπε να ήταν ήδη υλοποιήσιμο.

Upload: vasisoulas

Post on 26-Oct-2014

1.049 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

Page 1: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

«Περί του παραλίου Μύτικα εν έτει 1837». Γράφει ο Νίκος Θεοδ. Μήτσης.

Διαβάζοντας πρόσφατα στα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα, την κατά πλειοψηφία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξηρομέρου και που αφορά την « έναρξη μελέτης πολεοδομικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη παραθεριστικής κατοικίας » στο παράλιο τμήμα της Δημοτικής Ενότητας Αλυζίας [περιοχές Τριπολιάς,

Παλιομάγαζα, Λύσιμος, Παλιόβαρκα], μου ήρθε στο νου μία απόφαση του Βασιλικού Οικονομικού Επιτρόπου Ακαρνανίας (ο Οικονομικός Έφορος εκείνης της εποχής) την οποία και φέρνω στο φως της δημοσιότητας, επειδή αφορούσε την ανάπτυξη του παράλιου Μύτικα εν έτει 1837, του τόπου μου και που παρότρυνε εισηγούμενος ο Έφορος στο υπουργείο Οικονομικών, ο κάμπος της περιοχής μας, να φυτευτεί με σταφιδαμπελώνες (η σταφίδα τότε ήταν εξαγώγιμο ελληνικό προϊόν) και στον νεοϊδρυθέντα τότε Μύτικα να ιδρυθούν ξύλινα εργαστήρια κ.λπ. οικονομικές δραστηριότητες (τρόπον τινά σημερινές μικρές βιοτεχνίες). Για δε το Μύτικα ο τότε Οικονομικός Έφορος της Ακαρνανίας είχε προβλέψει ότι, αν αναπτυχθεί σωστά η περιοχή, υπάρχει μέλλον για να οικοδομηθεί και αναπτυχθεί ο Μύτικας φθάνοντας - αναφέρει ο Έφορος - σε μια μικρή πόλη! Ως γνωστόν τόσον ο Μύτικας όσον και ο Αστακός Ξηρομέρου αναπτύχθηκαν αλματωδώς απ΄ το 1832 και μετά, με αποτέλεσμα η έδρα του τ. Δήμου Σολλίου απ ́ τη Ζάβιτσα (Αρχοντοχώρι) πού ήταν αρχικώς , να μεταφερθεί το 1838 στο Μύτικα και η έδρα του Δήμου Αστακού απ΄ το χωριό Δραγαμέστο που ήταν απ΄το 1835 να μεταφερθεί το 1841 στον παράλιο και αλματωδώς αναπτυσσόμενο Αστακό. Το θέμα της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ξηρομέρου για την ανάπτυξη της προαναφερθείσας περιοχής, ως πρόταση, αναντίρρητα είναι θετική. Η υλοποίηση της όμως είναι το αποτέλεσμα . Και ως προς την υλοποίηση, για να υπάρξει αποτέλεσμα, ταπεινή μου άποψη είναι ότι έχει χαθεί ….αρκετός χρόνος. Η έναρξη Μελέτης πολεοδομικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη παραθεριστικής κατοικίας στην περιοχή μας , εκτός της πολύπλοκης νομοθεσίας και πολλών Προεδρικών Διαταγμάτων που άπτονται αυτών των περιπτώσεων, δυστυχώς θα βρει μπροστά της πολλές γραφειοκρατικές δυσκολίες και εγγενείς αδυναμίες (περιουσίες, απαλλοτριώσεις, αποζημιώσεις κ.λπ.) που σε παρόμοιες περιπτώσεις θα μακρυχρονίσουν πάρα πολύ την υλοποίηση της υπόθεσης και το ό,ποιο θετικό αποτέλεσμα που όλοι μας επιθυμούμε, θα αργήσει να πραγματοποιηθεί, ενώ θα έπρεπε να ήταν ήδη υλοποιήσιμο.

Page 2: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Γνώμη μου είναι ότι η περιοχή μας έπρεπε να ήταν προ πολλού στην τροχιά της παραγωγικής ανάπτυξης (π.χ. όπως η Ναύπακτος, η Πάλαιρος , το Μενίδι Αμφιλοχίας) και όχι στις σκέψεις για έναρξη μελέτης σχεδιασμού. Όμως μια παροιμία λέει, « κάλιο αργά παρά ποτέ». Και με αυτό το πνεύμα φρονώ ότι πρέπει να είμαστε κατ΄ αρχάς όλοι μας θετικοί. Προς επίρρωση όμως της πρότασης του Βασιλικού Οικονομικού Επιτρόπου της Ακαρνανίας, προς το τότε υπουργείο Οικονομικών, ας αφήσουμε τα έγγραφά του να μας μιλήσουν, έγγραφα των οποίων διατηρούμε την ορθογραφία και το ύφος των, όπως αυτά έχουν καταγραφεί προ 175 περίπου χρόνων, βγάζοντας παράλληλα τα όποια συμπεράσματα μας, αλλά και να δούμε και τους πρώτους κατοίκους του Μύτικα που πρωτοκατοίκησαν στην περιοχή, όπως αυτοί καταγράφηκαν από τον Οικονομικό Έφορο της Ακαρνανίας το έτος 1837. Ιδού και το σχετικό έγγραφο περί ανάπτυξης του παραλίου Μύτικα.

«Εν Βονίτση την 4η Μαΐου 1837

Προς την επί των Οικονομικών Βασιλικήν Γραμματείαν

της Επικρατείας Εις την θέσιν Μύτικα λεγομένη, ήδη καταστηθείσα κέντρον του Δήμου Σολίου, μετά την αποκατάστασιν της ελευθέρας Ελλάδας οικοδομήθησαν εκεί διάφορα οικήματα και εργαστήρια ξύλινα, εκτός όμως δύω ή τριών λιθόκτιστων οικιών. Αυτό το παράλιον μέρος του αυτού Δήμου δια την θέσιν του και το υγιεινό του κλήμα, αν οι αυτόχθονες ως βάρβαροι δεν επέμεναν εις το να μην παραχωρηθούν εις όσους ήδη κατοικούν και ήθελον κατοικήσουν αναλογον μέρος δια οικόπεδον και εργαστηρότοπον, ήθελε αποκαταστηθεί βέβαια, εν μέρος της Ακαρνανίας εξεπορικόν και με την πρόοδον του καιρού και οι εντός του Δήμου ορφανοί κάτοικοι να μεταβώσιν εκεί να συνοικήσουσιν και επομένως να πολιτοσθώσιν και να ημεροίσωσιν, και πολλοί εκ των πλησίον Ιονικών Νησίων, ήθελαν αποκατασταθώσιν, και η εκτεταμένη πεδιάς της να στολιστεί από σταφιδαμπελώνας, και να αποκαταστηθεί ένας καλός περίβολος, και τούτο αρχίζει να φαίνεται, διότι μία οικογένεια Τανταραίοι επονομαζόμενοι, εύπαλεις μετοικισμένοι εις Ιθάκην, έχοντες όμως ιδιοκτησίας κατά κληρονομίαν γαίας τινάς το αυτό μέρος, έκτισαν μιαν οπωσούν λαμπράν οικίαν, και εφέτος άρχισαν να φυτεύουν υπέρ τα εξήκοντα στέμματα σταφιδαμπελώνας. Η θέση όπου κείτε τα αυτά οικήματα των και εργαστήρια είναι όλως διόλου αμώδης, και γέμισμα της θαλάσσης ανήκον βέβαια κατά Νόμον εις το Δημόσιον, η δε έκτασις του κατά μάκρος επέκεινα των χιλίων Γαλλικών μέτρων, και μέτρα 22 περίπου πλάτος, έως εκεί οπού φαίνονται Γαίες χρήσιμοι δια καλλιέργειαν και όπου φύεται χόρτον.

Page 3: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Οι κτήσαντες έκτοτε αυτά τα οικήματα και εργαστήρια εσυμφώνησαν φαίνεται και επλήρωσαν έν Νόβελον εις τους φαινομένους ιδιοκτήτας. Προ καιρού αναφέρθησαν και ηδε εξελθών εις περιοδείαν μετέβην έκεί, όπου συγκαλέσας τους φανταζομένους ιδιοκτήτας, τους απέδειξα έμπροσθεν του Δημάρχου και Δημοτικού του Συμβουλίου, ότι αυτό το μέρος ως γέμισμα της θαλάσσης ανοίκει εις το Δημόσιον, και αν είχον διακατοχήν, την είχαν βέβαια επί των ακάρπων Γαιών, τους συμβούλευσα τους απέδειξα πόση ωφέλεια ήθελεν προκύψει εις αυτούς τους ιδίους ιδιοκτήτας εκείνων των Γαιών, και επομένως η αποκατάστασις μιας μικράς πόλεως, αλλά η αμάθειά των και το μέχρι τούδε στάδιον της ζωής των, τους βαστά τετυφλωμένους και δεν αισθάνονται το συμφέρον τους. Διο και κατά χρέος καθυποβάλλω υπόψιν της Βασιλικής ταύτης Γραμματείας, δέομαι όπως με φωτίσει, αυτά εκ της θαλάσσης γεμίσματα εν γένει πρέπει να τα θεωρώ ως ανήκοντα εις το Δημόσιον, διότι και ο εν ενεργεία Νόμος του Αρμενοπούλου, κάθι ομιλεί περί τούτου, επομένως αν εγκρίνει, επειδή ο σκοπός και του υποφαινομένου και της Διοικήσεως αποβλέπει εις το να αποκατασταθεί εκεί μικρά πόλις εμπορική, και ωφέλιμος δι΄ όλους τους σκοπούς της Κυβερνήσεως, να παραχωρηθεί εις ανά έκαστον, εις μικρά τεμάχια ανάλογα δι εργαστηρότοπον το αυτόν παράλιον, εις τους οικοδομήσαντας προ χρόνων ήδη τα ξύλινα αυτά οικήματα κατ΄ εκτίμησιν, καθώς και εις όσους εκει ήθελον συνηκοίσουσιν κατ΄εκτίμησιν, με υποχρέωσιν εντός ενός έτους να οικοδομήσωσιν λιθόκτιστα τα αυτά οικήματα των, διότι το μέρος αυτό το ανήκον εις το Δημόσιον καίτι ασήμαντον, θέλει επιφέρει όμως καλόν αποτέλεσμα δια την αναμόρφωσίν του.

Ευπειθέστατος Ο Βασιλικός Οικονομικός Επίτροπος Ακαρνανίας

Γεώργιος Λέλης .»

Η προαναφερθείσα επιστολή εστάλη από τον Οικονομικό Έφορο Γεώργιο Λέλη στις 4 Μαΐου 1837 στο τότε υπουργείο Οικονομικών και ο τότε υπουργός κ. Γ.Ν. Μπότασης απάντησε αμέσως στις 15 Μαΐου 1837, δηλαδή σε διάστημα 10 ημερών, με τις ακόλουθες παρατηρήσεις του, στις οποίες κρατάμε το ύφος και την ορθογραφία του κειμένου.

«Όσοι αξιώνουν ότι είναι ιδιοκτησία των το παράλιο μέρος του Μύτικα, θέλουν προσκαλέσει αυτούς και σας παρουσιάσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας των δια να τους διευθύνετε εις ημάς να τους θεωρήσωμεν. Προς τούτοις θέλετε μας φανερώσει.

Page 4: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

1) Η γή η οποία συνορεύει αμέσως με το ριθέν παράλιον αν είναι εθνική ή ιδιοκτησία ή είναι περιοχή χωριού τινός; Αν το χωρίον είναι εθνικως ιδιόκτητον. 2).Εάν οι έχοντες οικήματα εις το παράλιον αυτό πληρώνωσιν όλοι νόβελον και εις ποίους; 3) Εάν η γη η οποία συνορεύει αμέσως με το παράλιον, καλλιεργείται; Αν εισπράττονται φόροι επικαρπίας.

Αθήνα τη 15 Μαΐου 1837 Ο Γραμματεύς

Ν. Γ. Μπότασης.»

Πέρασαν τα χρόνια, κάπου 175 στο σύνολό τους, ο κάμπος του Μύτικα δεν φυτεύτηκε ποτέ με σταφιδαμπελώνες, όπως εισηγούνταν προς το υπουργείο Οικονομικών ο τότε Οικονομικός Έφορος της Ακαρνανίας (Ξηρόμερο, Βόνιτσα, Βάλτος), αλλά φυτεύτηκε με ελιές και μάλιστα μετά το 1940, στο δε Μύτικα δεν δημιουργήθηκαν ποτέ εργαστηριότοποι (βιοτεχνίες) κ.λ.π. οικονομικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα ο Μύτικας να παραμείνει ένα μικρό παράλιο χωριό με όλα τα χαρακτηριστικά ενός επαρχιακού χωριού κι όχι μία μικρή πόλη που προέβλεπε ο ανώτερος τότε κρατικός υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών. Και εν έτει 2012 ΕΜΕΙΣ διαβουλευόμεθα δια την σύνταξη μιας Μελέτης που θα περιγράφει τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη της παραθεριστικής οικίας στο χώρο ενδιάμεσα του εθνικού δρόμου και της θαλάσσιας περιοχής ( Μύτικας – Παλιόβαρκα ). Ενός χώρου που για όσους δεν γνωρίζουν, το ελληνικό δημόσιο έχει αποζημιώσει όλους τους ιδιοκτήτες χωραφιών από τον Μύτικα ως την Παλιόβαρκα και σε πλάτος 15-20 μέτρων από τον αιγιαλό, καθότι πριν γίνει ο σημερινός δρόμος, η διέλευσή του προβλέπονταν να γίνει παραλιακώς. Μετέπειτα και, μετά από τοπικές παρεμβάσεις, χαράχτηκε στη σημερινή του γνωστή τοις πάσι διέλευση. Μήπως είδατε εσείς κανέναν ελεύθερο χώρο στα παράλια κτήματα που υπάρχουν δίπλα και κατά μήκος της θαλάσσης στη γνωστή παραλιακή απόσταση των 5 περίπου χλμ απ΄το Μύτικα ως την Παλιόβαρκα; Ουδέν. Όλα καταπατήθηκαν και περιφράχτηκαν από τους ιδιοκτήτες των παραλίων χωραφιών ασχέτως αν έχουν αποζημιωθεί γι αυτά τα χωράφια επί Χούντας (1967-1974). Συνεπώς, δύναται κάποιος να αναφωνήσει, για ποια ανάπτυξη μιλάμε όταν ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι έχουμε «ραδιουργήσει » στην όποια καλή – από χρόνια - πρόθεση του Κράτους; Ακολουθούν φωτοτυπίες των επίσημων εγγράφων από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ.).

Page 5: Mytikas 1837 Nikos Mitsis
Page 6: Mytikas 1837 Nikos Mitsis
Page 7: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Η πρόταση του Βασιλικού Οικονομικού Επιτρόπου της Ακαρνανίας Γεωργίου Λέλη προς το υπουργείο

Οικονομικών που αφορούσε την ανάπτυξη του Μύτικα εν έτει 1837.

Page 8: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Κατάλογος των πρώτων οικιστών στο Μύτικα υπογεγραμμένος στις 14 Ιουνίου 1837 από τον τότε

Οικονομικό Έφορο της Ακαρνανίας, Γεώργιο Λέλη, όπου αναφέρονταν οι 45 πρώτοι κάτοικοι του Μύτικα, καθώς και η αντίστοιχη προς το Κράτος καταβολή των φόρων (Νόβολος) τους.

Page 9: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Οι δε 45 οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν στο Μύτικα απ΄ το 1828 μέχρι και το 1837 που γράφτηκε η έκθεση του Οικονομικού Επιτρόπου Ακαρνανίας είναι οι ακόλουθες. 1. Νικόλαος Ζέρβας (1828). Σουλιώτης, ο αδελφός του ο Σπύρος έμεινε στη Ζάβιτσα και

πρίν το 1940 κατέβηκαν και αυτοί στο Μύτικα. 2. Αθανάσιος Μουρκούσης και Γ. Καφής (1833). Κατάγονταν από τη Ζάβιτσα 3. Νικόλαος Δ. Κουβαράς (1830). 4. Καρούσος Ζαβογιάννης (1828). Από Ζάβιτσα (ονομασθείσα το 1927 σε Αρχοντοχώρι). 5. Δημήτριος Ιωαννίδης (1829). 6. Αντρέας Παπαδόπουλος (1829). Ζάβιτσα. 7. Ιωάννης Κουκές (1829). 8. Ανδρέας Βαρδομπίζας (1834). 9. Γεώργιος Χρυσικός Καλαμίδας (1829). 10. Ανδρέας Αχυριάτης (1829). Αχυρά Ξηρομέρου. 11. Θεόδωρος Παπανικόλας (1832). 12. Αναγνώστης Σιδηρωμένος (1832). Ζάβιτσα. 13. Γιαννάκης Καραπάνος (1836). Ζάβιτσα. 14. Ιωάννης Φραγκογιάννης (1828). Ζάβιτσα. 15. Δημήτριος Μαγκλάρας (1836). 16. Φούρναρης (1835) [Δεν αναφέρεται το όνομα. Απλώς προσδιορίζεται το επάγγελμα]. 17. Γιάννης Τατζής (1830). 18. Γιάννης Γιαταγάνας (1832). Κανδήλα. Ανθυπολοχαγός Βασιλικής Φάλαγγος. 19. Λίλας (1828) . Κανδήλα. 20. Κωνσταντίνος Μάης (1835). 21. Γιώτης Βαρνακιώτης (1835). Βάρνακας. Αντισυνταγματάρχης Βασιλικής Φάλαγγος. 22. Καραγιάννης (1830). 23. Γεώργιος Τριπολιάς (1828). 24. Νικόλαος Καρπούζης (1836). Βάρνακας. Λοχαγός Βασιλικής Φάλαγγος. 25. Γεώργιος Λιάκας (1830). Ζάβιτσα. 26. Γιάννης Μακρυστάθης (1836). Υπολοχαγός Βασιλικής Φάλαγγος. 27. Ευστάθιος Κατζίκης (1830). 28. Χήρα Μούτενα (1835). Ζάβιτσα. Γυναίκα του Θανάση Μούτου, πρώτου θύματος στη

μάχη του Βραχωρίου στις 10 Ιουνίου 1821. 29. Βασίλης Τρικαλιώτης (1833). 30. Ιερώνυμος Μπέος (1835). 31. Αθανάσιος Καρδάρας (1830). Κανδήλα. Υπολοχαγός Βασιλικής Φάλαγγος. 32. Γεώργιος Καρύπης (1829).

Page 10: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

33. Κωνσταντίνος Κουφής (1828). 34. Νικόλαος Τανταρίας (1836). Ιθάκη 35. Κοσμάς Τανταρίας (1835). Ιθάκη. 36. Δημήτριος Γεωργαλής (1832). Βάρνακας. 37. Νικόλαος Παπάς (1834). 38. Χρήστος Κοντούκης (1836).

39. Γαλάνης Ζαβογιάννης (1827). Ζάβιτσα. Ήταν ο πρώτος Δήμαρχος (1835-1837) του τ.

Δήμου Σολλίου με πρωτεύουσα τη Ζάβιτσα και απ΄το τέλος του 1837 και εφεξής η έδρα μετεφέρθη στο Μύτικα. Ως γνωστόν ο Μύτικας υπήρξε Πρωτεύουσα του Δήμου Σολλίου ως το 1912, χρόνος, που καταργήθηκαν πανελλαδικά οι Δήμοι και έγιναν Κοινότητες με τον Νόμο ΔΝΖ/ΦΕΚ261/31-8-1912 επί Ελευθερίου Βενιζέλου

40. Γιάννης Καρλέπης (1830). 41. Γιαννάκης Καραπάνος (1830). Ζάβιτσα .Τελώνης του Δήμου Σολλίου. 42. Σταμούλης Καρπούζης (1830). Βάρνακας . Ταγματάρχης Βασιλικής Φάλαγγος. 43. Νικόλαος Κόπελος (1835). Βάρνακας. Ταγματάρχης Βασιλικής Φάλαγγος. 44. Κωνσταντίνος Μάης (1837). 45. Γεώργιος Ταμπουράς Υψηλάντης (1829). Ζάβιτσα. Δήμαρχος Σολλίου (1837-1840).

Page 11: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Έγγραφο υπογεγραμμένο την 19ην Ιουλίου 1840 από τον τότε Δήμαρχο Γεώργιο Ταμπουρά–Υψηλάντη ο

οποίος ως και το 1865 ήταν πολιτογραφημένος στα δημοτολόγια της Ζάβιτσας.

Page 12: Mytikas 1837 Nikos Mitsis

Έγγραφο του Ορκωτικού Δικαστηρίου του τ. Δήμου Σολλίου υπογεγραμμένο στις 25 Ιουνίου 1855 από τον

τότε Δήμαρχο Παναγιώτη Τανταρία και μετέπειτα Βουλευτή Ξηρομέρου (1857-1859).