mini portfolio nannicha 2015
DESCRIPTION
mini portfolio all about my work in this year 2015TRANSCRIPT
GRAPHIC DESIGN
CREATIVE ACTIVITY
MY FACENANNICHA’ TYPOGRAPHY
RO TAO TEE TANG PAK(Chiang Mai busstop)
illustration
SOUND INSTALLATION
AS I LAY DYINGTHE SOUND AND THE FFURRYTO THE LIGHT HOUSE
AS((EAR) )N
illustration
AS I LAY DYINGภาพประกอบหน้าปกวรรณกรรมแปล เรื่อง AS I LAY DYING ( กว่าจะสิ้น
ลมหายใจ ) ของสำานักพิมพ์ lighthouse
THE SOUND AND THE FURY
ภาพประกอบหน้าปกวรรณกรรมแปล เรื่อง The sound and the furry
( ความเดือดดาลในกระแสเสียง ) ของสำานักพิมพ์ lighthouse
TO THE LIGHTHOSEภาพประกอบหน้าปกวรรณกรรมแปล เรื่อง The sound and the furry (
ความเดือดดาลในกระแสเสียง ) ของสำานักพิมพ์ lighthouse
GRAPHIC DESIGN
FACE # 1ผลงานภาพกราฟิกการดัดแปลงรูปทรงใบหน้าของตนเอง ให้อยู่ในการทำางาน
แบบลดทอนรูปร่าง รูปทรง เป็นเส้น รูปร่างเหลี่ยม ให้มีความน่าสนใจ
FACE # 2ผลงานภาพกราฟิกการดัดแปลงรูปทรงใบหน้าของตนเอง โดยใช้แนวคิดการ
แยกชิ้นส่วนของโครงสร้างของร่างกายเป็นชั้นๆ ให้เป็นในแบบเกินจริงหรือ
เป็นไปตามจิตนาการของ
NANNICHA TYPOG-RAPHY DESIGN
การออกแบบตัวอักษร ในรูปแบบโครงสร้างตามจิตนาการ ให้ออกมามีความ
สนุกสนาน สลับสับเปลี่ยนชั้นและรูปทรงเดิมของ font ARIAL BLACK
CREATIVE ACTIVITY
RO TAO TEE TANG PAKโครงการสื่อศิลปะเชิงวิภาค รอเท้าที่ทางพัก บนพื้นที่สื่อออนไลน์
http://busstop.mediaartsdesign.orghttps://www.facebook.com/cmbusstop
โครงงานเรื่อง รอเท้าที่ทางพัก เป็นโครงงานที่เข้าไปเล่นและตั้งคำาาถามให้กับ
ตัวพื้นที่ที่มีอยู่แล้วนั่นคือ ป้ายรอรถของเชียงใหม่ ที่เป็นโครงการที่ถูกสร้าง
ขึ้นมาเพ่ือตอบสนองประชาชนในด้านความสะดวกสบายในการรอรถหรือถูก
สร้างมาเพื่อสร้างพื้นที่ โฆษณา ของภาคเอกชน? ก่อนหน้านี้ตัวเมืองเชียงใหม่
ไม่มีป้ายรอรถ การสัญจรของผู้คนท่ี่ใช้ขนส่งสาธารณะอย่างรถสี่ล้อแดง คน
ส่วนใหญ่สามารถโบกได้ทุกที่ ทุกเวลา ต่างจากวิธีคิดแบบป้ายรอรถที่ถูกสร้าง
ขึ้นในปัจจุบัน ที่ตัวป้ายรอรถมันถูกสร้างบน พื้นที่ของรัฐและมีป้ายโฆษณา
ที่เป็นของเอกชนทั้งคู่ทำาางานร่วมกันในการเข้าไปเปลี่ยนความหมายใหม่ให้
กับพื้นที่ทางเท้า แต่ วิถีชีวิตการโบกรถของคนเชียงใหมที่ไม่ได้สอดรับกับ
ประโยชน์ใช้สอยของป้ายรอรถ ดั่งที่ผู้สร้างคาดหวงั เอาไว้ทำาาให้ป้ายที่ไม่มี
ใครสนใจ ป้ายที่ไม่เอื้อต่อการนั่งรอรถ เพราะตั้งบนทางขาวแดง ทางกลับรถที่
เป็นจุดอันตราย แสงแดดสาดส่องอยู่ตลอดเวลา จนในท้ายที่สุดตัวพื้นที่ก็หมด
ความหมายไป กลับกลายเป็นแค่สิ่งก่อสร้างที่ดูเหมือนจะสร้างประโยชน์ แต่
กลับไม่ตอบโจทย์ การใช้งานจริงของพื้นที่ได้
โครงงาน “รอเท้าที่ทางพัก” ได้ไปสร้างความหมายใหม่ให้ป้ายผ่านผ่านบริบท
ต่างๆทำาาให้ตัวพื้นที่หรือตัวป้ายถูกพูดถึงและ เป็นประเด็นให้สะท้อนความ
เป็นอยู่ของตัวปัจเจกกับตัวพื้นที่ที่พบเห็นทุกวันและเมินเฉยกับมันให้ผุดราก
เหง้าของมันขึ้นมา ไม่ว่าจะสะท้อนด้วยความตลกโปกฮา บ้าบิ่น หรือจริงจัง
นั่นหมายความว่าตัวปัจเจกสนใจบริบทที่เกิดขึ้นของมันแล้ว
SOUND INSTALLA-TION
“AS((EAR))N”นิทัศการ ประสบการณ์หูสู่อาเซี่ยนจัดโดยมิวเซี่ยมสยาม กรุงเทพฯ 2015
นิทรรศการส่วนนี้มีชื่อว่า (ถูก) ปิดหู - (ถูก) ปิดตา: พหุเสียงที่ชายแดน มี
ความตั้งใจที่จะนำาเสนอความหลากหลาย ของเสียงและถ้อยสำาเนียงต่างๆ ใน
อาณาบริเวณชายแดนผ่าน รูปแบบที่เรียกว่า “การนิพนธ์เรื่องราวผ่านเสียง”
(Sound Ethnography) พวกเรามีความเชื่อว่า เสียง คือภาษารูปแบบหนึ่ง
ซึ่งเป็นพื้นที่ของอุดมการณ์ครอบงำา, การต่อต้าน ตลอดจน สิ่งที่สะท้อนถึง
รูปแบบของลีลาในการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันไป ในแต่ละวัฒนธรรม ดังนั้น การ
นิพนธ์เรื่องราวผ่านเสียงจึงเป็น การนำาเสนอและพรรณนาถึงความเหมือน
และความแตกต่าง ทางวัฒนธรรมระหว่างผู้รับฟังกับผู้คนและสิ่งแวดล้อม
ที่ให้กำาเนิด เสียงต่างๆ กระบวนนำาเสนอเช่นนี้เองอาจเป็นส่วนหนึ่งของการ
ทำาความเข้าใจความคิดอันละเอียดอ่อนหรือความรู้สึกที่ยากบรรยาย ออกมา
เป็นตัวอักษรและภาษาพูดได้ การนิพนธ์เรื่องราวผ่านเสียง จึงเป็นส่วนหนึ่ง
ของกระบวนการรื้อมายาคติที่เกิดขึ้นในสังคมไทย
“AS((EAR))N” - SOUND OF ASEAN EXHIBITION 22.08.15 - 20.12.15
MUSEUM SIAM BANGKOK
