mi ultimo adios (3 language)

8/7/2019 mi ultimo adios (3 language)

1/7

My Last Farewell

Farewell, dear Fatherland, clime of the sun caress'd,Pearl of the Orient seas, our Eden lost!

Gladly now I go to give thee this faded life's best,And were it brighter, fresher, or more blest,

Still would I give it thee, nor count the cost.

On the field of battle, 'mid the frenzy of fight,

Others have given their lives, without doubt or heed;

The place matters not--cypress or laurel or lily white,Scaffold of open plain, combat or martyrdom's plight,

'Tis ever the same, to serve our home and country's need.

I die just when I see the dawn break,Through the gloom of night, to herald the day;

And if color is lacking my blood thou shalt take,

Pour'd out at need for thy dear sake,To dye with its crimson the waking ray.

My dreams, when life first opened to me,My dreams, when the hopes of youth beat high,

Were to see thy lov'd face, O gem of the Orient sea,

From gloom and grief, from care and sorrow free;

No blush on thy brow, no tear in thine eye

Dream of my life, my living and burning desire,

All hail! cries the soul that is now to take flight;All hail! And sweet it is for thee to expire;

To die for thy sake, that thou mayst aspire;

And sleep in thy bosom eternity's long night.

If over my grave some day thou seest grow,

In the grassy sod, a humble flower,

Draw it to thy lips and kiss my soul so,While I may feel on my brow in the cold tomb below

The touch of thy tenderness, thy breath's warm power.

Let the moon beam over me soft and serene,

Let the dawn shed over me its radiant flashes,

Let the wind with sad lament over me keen;And if on my cross a bird should be seen,


2/7

Let it trill there its hymn of peace to my ashes.

Let the sun draw the vapors up to the sky,

And heavenward in purity bear my tardy protest;

Let some kind soul o'er my untimely fate sigh,And in the still evening a prayer be lifted on high

From thee, O my country, that in God I may rest.

Pray for all those that hapless have died,

For all who have suffered the unmeasur'd pain;

For our mothers that bitterly their woes have cried,

For widows and orphans, for captives by torture tried;And then for thyself that redemption thou mayst gain.

And when the dark night wraps the graveyard around,

With only the dead in their vigil to see;Break not my repose or the mystery profound,

And perchance thou mayst hear a sad hymn resound;'Tis I, O my country, raising a song unto thee.

When even my grave is remembered no more,Unmark'd by never a cross nor a stone;

Let the plow sweep through it, the spade turn it o'er,

That my ashes may carpet thy earthly floor,

Before into nothingness at last they are blown.

Then will oblivion bring to me no care,As over thy vales and plains I sweep;

Throbbing and cleansed in thy space and air,

With color and light, with song and lament I fare,

Ever repeating the faith that I keep.

My Fatherland ador'd, that sadness to my sorrow lends,

Beloved Filipinas, hear now my last good-by!

I give thee all: parents and kindred and friends;For I go where no slave before the oppressor bends,

Where faith can never kill, and God reigns e'er on high!

Farewell to you all, from my soul torn away,

Friends of my childhood in the home dispossessed!

Give thanks that I rest from the wearisome day!Farewell to thee, too, sweet friend that lightened my way;

Beloved creatures all, farewell! In death there is rest!


3/7

HULING PAALAM NI JOSE RIZALIsinalin sa Pilipino ni Agapito M. Joaquin

Paalam, Inang Bayang mahal, lupaing kasuyo ng araw,Perlas ng dagat sa silangan, paraiso naming pumanaw,

Malugod akong maghahandog ng aba at nalantang buhay,Na kahit naging sariwa pa, mabulaklak man o makulay,

Ipagkakaloob ko pa ring sa ikabubuti mo'y alay.

Sa larangan ng paghahamok, ng pagkahibang ay sapupo,

Ang iba'y naghain ng buhay na ang isipa'y di-nagtalo,

Hindi mahalaga ang pook: maging sipres, laurel o lirio,Bibitayan o parang, kamay ng kaaway o ng berdugo,

Iisa, kung tahana't Inang Bayan ang humihiling dito.

Aalis akong sa langit mo'y nababanaag na ang hudyat,Na ang hinintay na umaga ay papalit na sa magdamag,

Ang kulay ng madaling araw, kung kapos sa ikaririlag,

Dugo kong sa tumpak na oras ay ibibigay nang maluwag,Kuni't nang sa ikapupula ng liwayway ay maparagdag!

Pangarap ko noong bata pang bago pa lang nagkakaisip,Pangarap ko nang magbinatang kasiglahan ang diwa't bisig,

O, Hiyas ng Dagat-Silangan ay makita kang walang hapis,

Walang luha sa mga mata, noo'y nakataas, malinis,

Walang bahid ng kahihiyan, ng lungkot o ng pagkalupig!

Pangarapin ng aking buhay, marubdob na nasa ng dibdib,

Nagpupugay sa iyo itong kaluluwa kong papaalis!A, kay gandang magpakalugmok upang ikaw ay maitindig,

Mamatay nang mabuhay ka, sa silong ng langit mo'y mapikit,

At sa binalaning lupa mo'y walang katapusang maidlip!

Sa aking puntod, isang araw, kung mayroon kang mapupuna,

Isang maliit na bulaklak na sa karawaga'y bumuka,Ilapit mo sa labi, hagka't yaon ay aking kaluluwa,

Kahit sa hukay na malamig, sa init ng iyong hininga,Ay madarama ko pang muli ang nag-aalab mong pagsinta!

Patanglawan ako sa buwang sinag ay malamlam, marahan,

Papaliguan ng liwanag ng liwayway na sumisilang,

Hayaang madampian ako ng humihibik na amihan,At kung sa krus ng aking puntod ay may isang ibong dumalaw,


4/7

Ang ipahuni mo sa kaniya ay awit ng kapayapaan.

Hayaang higupin ng araw at dalhin sa langit ang ulan,

Sa dalisay na tubig, naiwang pagtutol ko'y ilalakbay;

Hayaang isang kaibiga'y saglit muna akong iyakan,At kung sa paglubog ng araw, may luluhod sa pagdarasal,

Ipanalangin mo rin ako, upang sa Diyos ay mahimlay.

Ipagdasal mo rin ang lahat ng kapus-palad na nasawi,

Yaong nangagtiis ng dusang wala nang makakasing-hapdi,

Mga inang nagsisitangis sa dinaranas na pighati,

Ang mga ulila at balo, ang mga bilanggong lupagi,At saka ang iyong sarili, nang ang laya mo ay ngumiti!

Sa gabi, kapag ang libingan ay ulila at tahimik na,

At mga patay lang ang doo'y tumatanod sa pag-iisa,H'wag ipapukaw ang hiwaga, h'wag gambalain ang pahinga;

At kung may himig na mapanglaw, o huning mauulinig ka,Tinig ko yaon, o Bayan ko, dinggi't inaawitan kita!

At kung sa tagal ay limot na ang puntod kong kinasadlakanWalang krus o panandang bato na doo'y mapagkikilanlan,

Hayaang ito ay mabungkal, at mapahalo na sa linang,

Nang bago muna ang abo ko ay mapabalik sa kawalan,

Magpakapal man lang sa lupang maaari mong matuntungan.

Sa gayon, di na mahalaga kung ako ma'y ganap nang limot,Sa himpapawid mo at parang, malaya akong maglilibot,Sa pandinig mo ay magiging tumataginting akong tunog,

Sa samyo, liwanag at kulay, sa higing, sa awit at lamyos,

Buod ng paninindigan ko'y muli't muling ipatatalos!

Sintang Bayan ko, o tiisin ng lahat kong mga tiisin!

Minamahal kong Pilipinas, paalam ko ay ulinigin!

Iiwan ko nang lahat: mga magulang at mahal sa akin,Sa patutunguhan ko'y walang maniniil, walang alipin,

Paniwala'y di pumapatay, Diyos lamang ang nagtuturing!

Paalam, magulang, kapatid, kapilas nitong kaluluwa,

Mga kaibigan sa kamusmusan sa tahanang inaba,

Pasalamat kayo't ang pagod ng maghapon ay natapos na!Paalam, dayuhang magiliw, katuwaan ko, aking sinta,

Paalam, mga minamahal! Mamatay ay pagpapahinga!


5/7

Mi Ultimo Adios

Adis, Patria adorada, regin del sol querida,

Perla del mar de oriente, nuestro perdido Edn!

A darte voy alegre la triste mustia vida,Y fuera ms brillante, ms fresca, ms florida,

Tambin por ti la diera, la diera por tu bien.

En campos de batalla, luchando con delirio,

Otros te dan sus vidas sin dudas, sin pesar;

El sitio nada importa, ciprs, laurel o lirio,

Cadalso o campo abierto, combate o cruel martirio,Lo mismo es si lo piden la patria y el hogar.

Yo muero cuando veo que el cielo se coloraY al fin anuncia el da tras lbrego capuz;

si grana necesitas para teir tu aurora,

Vierte la sangre ma, derrmala en buen horaY drela un reflejo de su naciente luz.

Mis sueos cuando apenas muchacho adolescente,

Mis sueos cuando joven ya lleno de vigor,Fueron el verte un da, joya del mar de oriente,

Secos los negros ojos, alta la tersa frente,

Sin ceo, sin arrugas, sin manchas de rubor

Ensueo de mi vida, mi ardiente vivo anhelo,

Salud te grita el alma que pronto va a partir!Salud! Ah, que es hermoso caer por darte vuelo,

Morir por darte vida, morir bajo tu cielo,

Y en tu encantada tierra la eternidad dormir.

Si sobre mi sepulcro vieres brotar un da

Entre la espesa yerba sencilla, humilde flor,

Acrcala a tus labios y besa al alma ma,Y sienta yo en mi frente bajo la tumba fra,

De tu ternura el soplo, de tu hlito el calor.

Deja a la luna verme con luz tranquila y suave,

Deja que el alba enve su resplandor fugaz,

Deja gemir al viento con su murmullo grave,Y si desciende y posa sobre mi cruz un ave,


6/7

Deja que el ave entone su cntico de paz.

Deja que el sol, ardiendo, las lluvias evapore

Y al cielo tornen puras, con mi clamor en pos;

Deja que un ser amigo mi fin temprano lloreY en las serenas tardes cuando por m alguien ore,

Ora tambin, oh Patria, por mi descanso a Dios!

Ora por todos cuantos murieron sin ventura,

Por cuantos padecieron tormentos sin igual,

Por nuestras pobres madres que gimen su amargura;

Por hurfanos y viudas, por presos en torturaY ora por ti que veas tu redencin final.

Y cuando en noche oscura se envuelva el cementerio

Y solos slo muertos queden velando all,No turbes su reposo, no turbes el misterio,

Tal vez acordes oigas de ctara o salterio,Soy yo, querida Patria, yo que te canto a ti.

Y cuando ya mi tumba de todos olvidadaNo tenga cruz ni piedra que marquen su lugar,

Deja que la are el hombre, la esparza con la azada,

Y mis cenizas, antes que vuelvan a la nada,

El polvo de tu alfombra que vayan a formar.

Entonces nada importa me pongas en olvido.Tu atmsfera, tu espacio, tus valles cruzar.

Vibrante y limpia nota ser para tu odo,

Aroma, luz, colores, rumor, canto, gemido,

Constante repitiendo la esencia de mi fe.

Mi patria idolatrada, dolor de mis dolores,

Querida Filipinas, oye el postrer adis.

Ah te dejo todo, mis padres, mis amores.Voy donde no hay esclavos, verdugos ni opresores,

Donde la fe no mata, donde el que reina es Dios.

Adis, padres y hermanos, trozos del alma ma,

Amigos de la infancia en el perdido hogar,

Dad gracias que descanso del fatigoso da;Adis, dulce extranjera, mi amiga, mi alegra,

Adis, queridos seres, morir es descansar.


7/7

mi ultimo adios (3 language)

Documents