R e l o a d e d

EDITO

Μια από τις φράσεις που δεν μου αρέσει να ακούω είναι ότι, όπως σε βρει η αλ-λαγή του χρόνου, έτσι θα πάει όλη η χρονιά. Αφενός επειδή μου φαίνεται μια πε-ριττή γενίκευση, αφετέρου επειδή παραδοσιακά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, έχοντας συσσωρεύσει πλήθος από μικρά βάρη όλου του «παλιού του χρόνου», δεν νιώθω ποτέ σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Για παράδειγμα, φέτος η χρονιά τελεί-ωσε και άρχισε ως εξής: ο υπολογιστής μου στο σπίτι είναι χαλασμένος και δυ-σκολεύομαι να δουλέψω, το κινητό μου τηλέφωνο δεν καλεί (φταίω βέβαια, έριξα ζεστό καφέ επάνω του) και το παράθυρο του οδηγού στο αυτοκίνητο δεν ανοίγει, δίνοντας μια κλειστοφοβική αίσθηση στις καθημερινές διαδρομές. Αλλά δεν παρα-πονιέμαι, αυτά τα μικροπροβλήματα (θεμελιώδη βέβαια στο δυτικό πρότυπο ζωής) είναι ό,τι λιγότερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον για να νιώθει εγκλωβισμένος. Το 2010 ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές για την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά και πιθανότατα το 2011 να μην είναι καθόλου καλύτερο. Οι άνθρωποι λογικά θα συνεχίσουν να νιώθουν εγκλωβισμένοι, θα συνεχίσουν να εντοπίζουν αδιέξοδα και θα συνεχίσουν να δυσκολεύονται να συντάξουν καλοδιατυπωμένα όνειρα. Ενας φίλος μου που βρέθηκε στην Ελλάδα για τις γιορτές μού είπε ότι «δεν μπορεί να μην βγει τίποτα καλό από αυτή την ιστορία». Λέγοντας «αυτή την ιστο-ρία» περιελάμβανε το ότι αναγκάζεται να ζει στο εξωτερικό για να έχει δουλειά, ότι οι γονείς του χάνουν τα επιδόματα από τις δουλειές τους, ότι οι φίλοι του επιστρέ-φουν στα πατρικά τους σπίτια γιατί δεν μπορούν να αντέξουν το ενοίκιο. Επειδή ακόμα και ο πιο αρνητικός άνθρωπος είναι κατά βάθος αισιόδοξος (αυτή είναι η φύση της ζωής), δεν μπορεί να δεχτεί ότι δεν θα έρθουν καλύτερες μέρες. Οσο τις περιμένουμε, ας βάλουμε λίγη καλή διάθεση και ας λύσουμε πρώτα τα μικρά. Να κάνουμε φορμάτ στο χαλασμένο υπολογιστή, να πάρουμε καινούργιο κινητό που να δουλεύει, να φτιάξουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου, στο επόμενο ποτό που θα βγούμε να πιούμε να μην γκρινιάξουμε επί παντός. Μικρά πράγματα, εύκολα. Για το παρόν έντυπο, η χρονιά ξεκινάει με κάποιες αλλαγές στη δομή και την

ύλη, ακολουθώντας τη θεωρία ότι «ένα καινούργιο κοστούμι θα

σε κάνει να νιώσεις καλύτερα».

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 l Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης l Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς l Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καρα-γιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Γιολάντα Περ-ρή, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βάσια Τζα-νακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντά-κη l Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου l Εμπορικός Διευθυντής: Πάνος Πατρίκης l Διαφήμι-ση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη l Φωτογραφίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Actionimages,

AFP, ΕUROKINISSI Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

metropolis@metropolisnews.gr

INDEX

17

23

34

39

46

4

6

- «Η ευρεία κοινότητα των αναγνωστών μας θα είναι πάντα πιο έξυπνη από μια ελάχιστη ομάδα συντακτών».

Με αυτήν τη γενναία δήλωση, το περιοδικό Forbes προ-λογίζει το κεντρικό του θέμα στο εορταστικό τεύχος του Δεκεμβρίου, το οποίο τιτλοφορείται ως “You Told Us:

The names we need to know in 2011”. Πρόκειται ακρι-βώς για ό,τι αναφέρει ο Λιούις Ντβόρκιν στο εντιτόριάλ του, ότι δηλαδή «βάζουμε τη δημοσιογραφία στο κέντρο των social media». Ο,τι δηλαδή στην Ελλάδα θεωρείται

αντιδημοσιογραφικό, αναξιόπιστο και φρικτά εναλλακτι-κό, στο εξωτερικό στηρίζει και εξυπηρετεί ομαλά τις πα-ραδοσιακές δημοσιογραφικές δομές. Επειδή τα γράμμα-τα αναγνωστών καμιά φορά μπορεί να μην αντιστοιχούν

απλά σε ερωτικές απορίες ή εσωστρεφή παράπονα. ρ ς ρ ς ρ φ ρ

REALITY BITES

- Παραμένοντας στον εορταστικό χαρακτήρα των ημε-ρών, διαβάζοντας την καλλιτεχνική ανασκόπηση της Telegraph για τη χρονιά που πέρασε, στάθηκα συ-γκεκριμένα στη λίστα των δέκα ανδρών και των δέκα γυναικών που ξεχώρισαν το 2010. Οι επιλογές στις πρώτες θέσεις με ξένισαν λίγο. Ειδικά στους άνδρες, όπου επελέγη ο Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ, φιλειρηνιστής αργεντινοϊσραηλινός πιανίστας και συνθέτης, ο οποίος βρέθηκε στις επιλογές της εφημερίδας για την ερμη-νεία του σε πέντε κομμάτια του Μπετόβεν πριν από ένα χρόνο στο Λονδίνο και το Μπέρμιγχαμ. Μια επιλογή με όλον το στόμφο της ποιότητας της βρετανικής κουλ-τούρας και του σνομπισμού του εμπορικού κόσμου. Στις γυναίκες, πρώτη ήταν η 25χρονη Κάρι Μάλιγκαν. Πιο mainstream επιλογή δηλαδή, αλλά σίγουρα απρό-βλεπτη. Αν δεν σας λέει κάτι το όνομά της, πρόκειται για τη μελαχρινή ηθοποιό που πρωταγωνίστησε πέρυ-σι στο An Education και το Never Let Me Go και που, όπως αναφέρεται, «πρόσφατα κέρδισε την πιο επιθυ-μητή δουλειά στο Tinseltown (aka Hollywood), τον εξαιρετικό ρόλο της Νταίζη Μπιουκάναν δίπλα στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στον αναμενόμενο ‘Μεγάλο Γκάτσμπι’ του Μπαζ Λούρμαν». Το βρετανικό σύστημα, λοιπόν, προωθεί άλλη μία Κίρα Νάιτλι και μας οδηγεί στο (βολικό) συμπέρασμα ότι όλες οι Αγγλίδες είναι μικροκαμωμένες και γοητευτικές, φυσιογνωμίες βγαλ-μένες από βιβλία της Τζέιν Οστιν.

- Υπάρχουν πολλοί λόγοι και πολλοί τρόποι να γράψει κανείς ένα κείμενο από το τίποτα. Ο Ντάνιελ Ρουίθ Τιζόν μας διηγείται πώς και γιατί στα 38 του έκοψε για πρώτη φορά τα μαλλιά του κοντά. Αυτό που θα μπορούσε να είναι το πιο αδι-άφορο κείμενο της εβδομάδας γίνεται, όντας καλά γραμμένο, μια ενδιαφέρουσα και χιουμο-ριστική ιστορία, για να συνο-δεύσει άριστα τον πρωινό καφέ. Το βρήκαμε στην, ως συνήθως, εξαιρετική διαδικτυακή εφημε-ρίδα Sabotage Times.

7

Ιντερνετικό ραδιόφωνο radiobubble, παραμονή πρωτοχρονιάς, εκπομπή «Ο άρρωστος είναι βαριά». Ο Σπύρος Πα-παδόπουλος (το βυτίο) έχει καλέσει στο στούντιο τον αρχισυντάκτη της Καθημερι-νής (και μπλόγκερ) Νίκο Ξυδάκη, καθώς και τον μπλόγκερ sraosha. Το ενδιαφέρον της συζήτησης παρουσιάζει ολικό μέγιστο (που θα έλεγε και ο μαθηματικός), όταν στη συζήτηση εμφανίζεται ο όρος «ελληνι-κή οικογένεια». Οι απόψεις διαφέρουν. Ο sraosha μιλάει για την ψυχολογική και ιδεολογική βία της ελληνικής οικογένειας. Για την εξουσία των γονιών πάνω στους νέους. Για τις μα-μάδες που σου σιδερώνουν τα πουκάμισα και που αφήνουν το φαγητό στο φούρνο, να το βρεις όταν γυρίσεις. Που σου επιβάλ-λουν το ποιον θα παντρευτείς. Ο sraosha μιλάει και για τους νέους που εγκλωβίζο-νται και που γνωρίζουν πως κανένα κρά-τος δικαίου δεν θα στηρίξει την επιθυμία ανεξαρτησίας τους. Ο Ξυδάκης τονίζει την ατομική ευθύνη του ενηλίκου. Λέει ότι για το στρίμωγμα από την Ελληνίδα μάνα, φταίει και ο στριμωγ-μένος γιος. Οι Ελληνες νέοι είναι παρα-χαϊδεμένοι. Από τη μία δέχονται την οι-κονομική υποστήριξη της οικογένειας και από την άλλη γκρινιάζουν για καταπίεση. Αφού τελειώσουν τις σπουδές, σκίζονται να κάνουν καριέρα. Στα 40 θυμούνται να κάνουν παιδί. Δεν καταλαβαίνουν πως ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις από τη φτερού-γα της καταγωγικής οικογένειας είναι το να κάνεις οικογένεια ο ίδιος.

Η εκπομπή διατίθεται για ασύγχρονες ακροάσεις: http://radiobubble.gr/el/audio/8134/sraosha

Διαβάστε το μπλογκ του Νίκου Ξυδάκη στο http://vlemma.wordpress.com/, το μπλογκ του sraosha στο http://sraosha2.blogspot.com/ και το μπλογκ του βυτίου στο http://tovytio.wordpress.com/.

Χρήστος Χαντζής

RADIO SOCIALE

- Ο,τι καλύτερο πάντως έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό ήταν η τελευταία σελίδα του TIME στο τεύχος που κυκλοφόρη-σε με εξώφυλλο το πρόσωπο του Ζούκερμπεργκ ως «πρόσωπο της χρονιάς». Εκεί λοιπόν, ο Ζόελ Στάιν παρωδεί με εξαιρετι-κό τρόπο όλα αυτά τα αφιερώματα περί προσώπων της χρο-νιάς και αποφασίζει να αναδείξει μέσα από το κείμενό του τον, όπως χαρακτηρίζει “Joel Stein Presents: the coolest person of the year”. Τελικά διαλέγει τον Τζέιμς Φράνκο, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αντιθέτως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ένα περιοδικό καταφέρνει να αυτοσαρκάζεται και αυτό να γίνεται αντιληπτό και ενδιαφέρον σε μια άλλη χώρα και σε μια άλλη γλώσσα. Αλλά τι να λέμε τώρα.

- «Τι θα σας έκανε χαρούμενους; Ποια είναι τα πιο σημαντικά

πράγματα στη ζωή;» ρωτάει μεταξύ πολλών άλλων η Τρέισι Μακ Βέι

του Observer έξι νεαρά παιδιά που αποδεικνύουν μεταξύ άλλων το αλη-

θές του τίτλου του κομματιού: No country for young people. Μεταξύ

απαντήσεων που κινήθηκαν στα όρια του προβλέψιμου, απαντήσεις

περί οικογένειας, καριέρας, πα-γκόσμιας ειρήνης και άλλα τέτοια,

ξεχώρισα ένα σχόλιο που έκανε η 22χρονη Έιμι από το Σέφιλντ, η οποία είπε: «Δεν νομίζω ότι οι

φιλοδοξίες αλλάζουν με τις γενιές. Εχουμε παρόμοιες ελπίδες με αυτές των γονιών μας. Απλώς βρισκόμα-

στε σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, με διαφορετικές μάχες να δώσουμε, αλλά με ισχυρά ιδανικά που θα δη-μιουργήσουν ένα καθαρό, υγιές και

πιο δίκαιο μέλλον». Σπάνια μέλη μιας γενιάς ταυτίζονται σε οποιοδή-

ποτε σημείο με την προηγούμενη. Εδώ όμως ήταν μια αρκετά ειλικρι-

νής κατάθεση, που σημαίνει ότι στη δύσκολη φάση της ενηλικίωσής της, η περίφημη Generation Y απενοχο-

ποιεί τις ρίζες της. Ενδιαφέρον.

Θυμάστε μια εποχή που ο Tricky ήταν ο σκοτεινός άγγελος του trip hop; Αν ναι, τότε ξέρετε τι να περιμένετε στο Gagarin 205, στις 22 του μήνα. Αν όχι, ευκαιρία να ανακαλύψετε.

Εκλεισε και το Δίφωνο, ακολουθώντας το Ποπ+Ροκ και το Οασις, που ανήκαν στον ίδιο όμιλο, αφήνοντας άστεγους από πλευράς περιοδικού Τύπου τους Ελληνες δημιουργούς, τους οποίους στή-ριζε επί 15 ολόκληρα χρόνια, και άνεργους ανθρώπους που δούλευαν στο περιοδικό από την πρώτη του ημέρα. Οσοι δε θεωρούν αξιοπρεπές να ειρωνεύονται την «ιστορικότητα» του περιοδικού ή να χαίρονται με το κλείσιμο, διότι το περιοδικό δεν τους εξέφραζε/κάλυπτε/ικανοποιούσε, ας σκεφτούν ότι, όταν κλείνει ένα έντυ-πο, πάντοτε ακολουθούν και άλλα, και ας κρατήσουν το προφίλ τους χαμηλά και το στόμα τους κλειστό.

Στο metal μέτωπο, η εμφά-νιση των Helloween μαζί με τους Stratovarius αναμένεται να τραβήξει το πιο πιστό μουσικό κοινό της πό-λης στο Fuzz, την 21η Ιανουαρίου.

Ο Στάθης Δρογώσης έβγαλε καινούργιο δίσκο. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να είναι είδηση. Στην προκειμένη περίπτωση όμως είναι η μισή είδηση. Γιατί τον δίσκο «Ομορφη ζωή» μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο. Η παραγωγή είναι της ANTELMA MUSIC, της ανεξάρτητης εταιρείας του τραγου-δοποιού και μέσω της ιστοσελίδας http://antelmamusic.com μπορείς να τον κατεβάσεις δωρεάν, ή με μια πολύ μικρή συνεισφορά. Ο δίσκος αποτελείται από δέκα καινούργια τραγούδια σε στίχους και μουσική του τραγουδοποιού, ο οποίος θα επιστρέψει στο τέλος του μήνα στα παλιά του λημέρια. Στις 23 Ιανουαρίου θα βρεθεί και πάλι στο club του Σταυρού του Νότου για λίγες μόνο Κυριακές.

Για πρώτη φορά με full band οι Active Member θα εμφανιστούν στον Ελληνικό Κόσμο στην κε-ντρική χειμερινή τους συναυλία. O B.D.Foxmoor και η Sadahzinia μετά από αρκετό διάστημα θα εμ-φανιστούν και πάλι για να παρου-σιάσουν ένα τρίωρο πρόγραμμα με κομμάτια απ’ όλη τη δισκογραφία τους και τραγούδια από το νέο τους δίσκο «Από της Φτιάξης μας τα Λά-θια», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το ανεξάρτητο label 8ctagon.

Ο αινιγματικός παραγω-γός Sillyboy μπήκε στη ζωή μας πριν από λίγο καιρό με το στίχο “I oftern listen to Ziggy and get undressed” και το τραγούδι “Time

is all mine”. Το τελευταίο χαρακτη-ρίστηκε τραγούδι του μήνα από το Jumping Fish και έκανε τον Sillyboy, που πήρε το όνομα του από το “Silly Boy Blue” του Bowie, ένα από τα πρόσωπα που θα μας

απασχολήσουν το 2011. Για να μπορείτε να υπερηφανεύεστε ότι τον έχετε δει ζωντανά, πηγαίνετε στο City Cocktail Bar την Κυριακή 23 Ιανουαρίου.

Για μια μόνο βραδιά ο Από-στολος Ρίζος θα βρεθεί στη σκηνή του Ρυθμού Stage σήμερα (14/1), για να παρουσιάσει τραγούδια από την καινούργια του δισκογραφική δουλειά «Τι είδες που δεν είδα» και όχι μόνο. Μαζί με την μπάντα του ο Απόστο-λος Ρίζος, που γνωρίσαμε μέσα από τις δημιουργίες του Νίκου Ζούδια-ρη, εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερη φωνή του και τις απρόσμενες ενορ-χηστρώσεις του. Με βιμπράφωνο, μπάσο, κρουστά και φυσαρμόνικα στη σκηνή, όσοι βρεθούν στο Ρυθ-μό θα ταξιδέψουν μέσα σε κλίμα ονείρου και παραζάλης.

Τα HMV, τα μεγαλύτερα καταστήματα μουσικής στη Βρετανία, ανακοί-νωσαν το κλείσιμο 60 καταστημάτων τους με αιτιολογία τις δυσκολίες που παρουσιάζει το εμπόριο αυτή την εποχή, αλλά και την πτώση της μετοχής της εταιρείας. Η κρίση από ό,τι φαίνεται πλήττει και την κατεξοχήν χώρα κατανάλωσης μουσικής.

Τα πράγματα όμως για την ποι-οτική ελληνική μουσική δεν είναι θεοσκότεινα. Ενα νέο site, το music paper (www.musicpaper.gr), είναι μια φι-λόδοξη προσπάθεια νέων αν-θρώπων με πολύ καλή σχε-δίαση, ενδιαφέροντα θέματα, αποκλειστικότητες και πλη-θώρα γνωστών συνεργατών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρου-σιάζει η στήλη «Ντοκουμέντα», όπου παρουσιάζεται σπάνιο υλικό από τον Τύπο περασμέ-νων δεκαετιών.

Τελείωσαν οι γιορτές, όχι και τόσο εορταστικά, χωρίς στολισμούς και τυμπανοκρουσίες, αλλά αντίθετα με low-key οικογενειακές στιγ-μές, συνοδευόμενες από το περσινό χριστουγεννιάτικο άλμπουμ του Bob Dylan. Η χρονιά μάς άφησε για άλλη μια φορά με λίστες με τους καλύτερους δίσκους, του 2010 εν προκειμένω -προσωπικά, κρατάω τον Raul Malo με τις μαριάτσι κιθάρες του και τους «Αμαρτωλούς και Αγίους» του-, αλλά και με blogoψηφίσματα, που ανέδειξαν νικη-τές της χρονιάς τους Arcade Fire με τους National να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής. Λίστες, δηλαδή, για όσους δεν πρόλαβαν να ασχοληθούν πέρυσι -μια άχρωμη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, χρονιά από πλευράς κυκλοφοριών- με το ευγενές σπορ της μουσικής και τρέχουν τώρα να προλάβουν. Για τη νέα χρονιά προβλέπονται και έχουν ήδη προγραμματιστεί αλλεπάλληλα live (Big Sexy Noise, Steve Wynn, Black Mountain, Kyuss, Roxette και φυσικά Bon Jovi), που απαιτούν αμείλικτες επαγωγικές μεθόδους για να καταλήξεις σε ποιο από όλα θα πας. Οσο για τις κυκλοφορίες που περιμένουμε το 2011, δύο κυρίες έχουν όλα τα φώτα στραμμένα επάνω τους: η Nicole Atkins με το Mondo Amore και η Polly Jean Harvey με το Let England Shake. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι παλιοί αγαπημένοι γνώριμοι που ακούν στα ονόματα Mogwai, DeVotchKa, Dears και Drive-by Truckers, που διατηρούν τη λάμψη τους και επιστρέφουν για να φέρουν στις μέρες μας το χαμένο τους χρώμα.

“ ”

Την πρώτη της συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Βερολίνου κέρδισε η Αλβανία με την ταινία «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι. Η ταινία, που θα συμμετάσχει στο τμήμα Φόρουμ, έχει χρηματοδοτηθεί από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογρά-φου, το Αλβανικό Κέντρο Κινημα-τογράφου και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Eurimages.

Πέντε σελίδες αντί σεναρίου χρειάστηκαν ο Αργύρης Παπαδη-μητρόπουλος (Bank Bang) και o Jan Vogel, για να γυρίσουν την ταινία τους Wasted Youth και να ανεβά-σουν την αυλαία του 40ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.

Μέχρι τις 31 Ιανουαρίου θα δέχεται αιτήσεις συμμετοχής το 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας. Η διεξαγωγή του επανα-φέρεται την άνοιξη (5-8 Μαΐου), ύστερα από μία περυσινή φθινοπω-ρινή βόλτα.

Πρόσωπο των ημερών έχει αναδειχθεί η γοητευτική Charlize Theron, καθώς εκτός από την πρόταση που της έγινε να πρωταγω-νιστήσει στο πλευρό του DiCaprio στη νέα ταινία του Eastwood, την «διεκδικεί» και η 20th Century Fox για το πρίκουελ του Alien. Τι και αν ο Ridley Scott επιμένει στην Noomi Rapace (βλέπε «Κορίτσι με το τατου-άζ»); Η Fox θέλει στον πρωταγωνι-στικό ρόλο ηθοποιό μεγαλύτερου βεληνεκούς.

Το γεγονός επιβεβαιώθηκε και από επίσημα χείλη. Ο Τζέιμς Μποντ θα βρεθεί και πάλι στο πανί το Νοέμβριο του 2012, όπως δήλωσαν εκπρόσωποι της εταιρείας MGM. Παρά τα οικονομικά προβλήματα, ο μυστικός πράκτορας θα επιστρέψει με τον Daniel Craig στον πρωταγω-νιστικό ρόλο και τον οσκαρικό Sam Mendes στη σκηνοθεσία.

Οταν η Ενωση Σκηνοθετών Taylor Hackford ανακοινώνει το νικητή για το βραβείο σκηνοθεσίας, είναι σαν να ξέρεις και το νικητή των Oscar. Παραδοσιακά οι νι-κητές συμπίπτουν, όπως άλλωστε συμπίπτει και η λίστα με τις υπο-ψηφιότητες της Ενωσης με αυτή των Χρυσών Σφαιρών. Υπομονή, λοιπόν, μέχρι το Σάββατο 29 Ια-νουαρίου, για να δούμε αν ο Darren Aronofsky (Black Swan), o David Fincher (The Social Network), o

Tom Hooper (King’s Speech), ο Christopher Nolan (Inception) ή o David O. Russell (The Fighter) θα αρχίσουν να μαζεύουν βραβεία.

Το Bullitt έμεινε στην ιστορία για την κλασική σκηνή της 10λε-πτης περίπου καταδίωξης στις ανηφόρες και τις κατηφόρες του Σαν Φρανσίσκο, με τον Στιβ Μακ Κουίν (ως Bullitt) να οδηγεί μια πράσινη Ford Mustang, παραδίδο-ντας μαθήματα ρεαλιστικής περιπέ-τειας. Η ταινία έκανε γνωστό και τον ως τότε σχετικά άσημο σκηνοθέτη Πήτερ Γέιτς, μια στιγμή που όμως αποτέλεσε και το απόγειο της δόξας και της δημιουργικότητάς του, παρά κάποιες υποψηφιότητες για Οσκαρ που μάζεψε μέσα από τα χρόνια για τα πολύ καλά Breaking Away και Dresser. Ο Βρετανός σκηνοθέτης πέθανε προ ημερών, στις 9 του μήνα στο Λονδίνο, σε ηλικία 81 ετών, φέρνοντας στο μυαλό μας ει-

κόνες από ένα εντελώς διαφορετικό σινεμά. Αυτό που μένει ίδιο είναι ότι για πολλά χρόνια ακόμα, κάθε κινηματογραφική αυτοκινητιστική καταδίωξη θα συγκρίνεται με αυτή που σκηνοθέτησε ο ίδιος πριν από 42 χρόνια.

Αγαπητοί αναγνώστες, καλή χρονιά! Είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχετε ξεχάσει το ρα-ντεβού μας με το βίντεο κλαμπ και ότι θα αναρωτιέστε ποια παγκόσμια ημέρα θα γιορτά-σουμε αυτή τη φορά. Η απά-ντηση είναι καμία! Και αυτό γιατί πρέπει πρώτα να γιορτά-σουμε ΤΗΝ παγκόσμια ημέρα: την Πρωτοχρονιά. Αν και κα-θυστερημένα λοιπόν, αυτή την εβδομάδα βλέπουμε την ταινία «Το Πολικό Εξπρές» (2004) του Ρόμπερτ Ζεμέκις, σε μια ακό-μη συνεργασία του με τον Τομ Χανκς. Στην ταινία, ένα αγορά-κι που δεν πιστεύει στον Αγιο Βασίλη (απαράδεκτο για παιδί) μπλέκει με ένα τρένο που πη-γαίνει προς το Βόρειο Πόλο και συνειδοτοποιεί πως τα πάντα είναι δυνατά. Μια ταινία για όσους διαδίδουν στα παιδιά ψευτιές πως ο Αγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Και μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά!

Το περίφημο βιβλίο του Πέτρου Τατσόπουλου «Η Καρδιά του Κτή-νους» μεταφέρει στο πανί ο Ρένος Χαραλαμπίδης, στην τρίτη του ταινία (2005). Ο εγωιστής, πολυσπουδαγμένος και εν δυνάμει μπον βιβέρ Στέφανος Τζουτζές (Ρένος Χαραλαμπίδης) οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο έγκλημα. Συνοδηγοί του στην ένοπλη ληστεία τράπεζας, ο παλιός του συμμαθητής Νίκος (τον ενσαρκώ-νει ο πάντα ξεχωριστός Γιώργος Βουλτζάτης), αλλά και το εφηβικό του ίνδαλμα, ο Αρης (Μάνος Βακούσης). Η ταινία αρχίζει με την απόλυση του Στέφανου από το στρατό και τον επαναπατρισμό του στην Αθήνα, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Από το νεκροταφείο στου Ζωγράφου, όπου ο Στέφανος επισκέπτεται την μητέρα του, στη γιορτινή ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας: η πλημμυρισμένη από ανθρώπους Ερμού, το τελευταίας μόδας πολύχρωμο καρουζέλ της πλατείας Συντάγματος κλειστό και έρημο, τα φωτεινά αστέρια του δήμου που διαπερνούν τους μεγάλους δρόμους, τα στολισμένα μα-γαζιά, το εντυπωσιακό ξενοδοχείο με τους μπλε φωτισμούς Athens Plaza. Κάπου εκεί όμως σταματάει ο ρομαντισμός, και ο Στέφανος από το ροζ πέπλο του κέντρου της Αθήνας θα καταλήξει στα άγρια χρώματα της Τρούμπας του Πειραιά, και συγκεκριμένα στο «μπαρ» Μπραζίλ, απόγονος μιας άλλης εποχής, όπου ο Νίκος στήνει τα σχέδιά του. Αντανακλάσεις σε καθρέπτες και τζάμια λεωφορείων, επεισόδια σε διόδια, ληστεία σε τράπεζα, διαφυγή με αμάξι στους δρόμους της Αθήνας και στοπ. Πορεία διαδηλωτών κλείνει το μι-κρό στενάκι της Ιωάννου Φωκιανού και αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα. Στο τέλος της ταινίας, ο Στέφανος θα παντρέψει τον Νίκο στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, στην καρδιά της Αθήνας, στην οδό Ευριπίδου και θα θυμίσει σε όλους μας πως στην καρδιά κάθε εγκλήματος κρύβεται μια κωμωδία.

Εκατό χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη κλείνουν φέτος το Νοέμβριο και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου θα το γιορτάσει όπως ταιριάζει. Οι εκ-δηλώσεις βρίσκονται ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού, αλλά ανα-μένουμε διαλέξεις για το έργο του ποιητή από μελετητές του εξωτερι-κού, παρουσιάσεις του έργου του σε σχολεία, εκθέσεις των παιχνιδιάρι-κων κολλάζ του και την έκδοση λευ-κώματος όπως είχε γίνει παλαιότερα για τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Νίκο Καζαντζάκη και τον Γιάννη Ρίτσο. «Εξω χαλάει ο κόσμος, καίγονται τα σύμπαντα», λέει η Μαρία Νεφέ-λη, αλλά «όταν κινάει να βρέχει/ ας γδυνόμαστε και ας λάμπουμε σαν το τριφύλλι», απαντά ο Αντιφωνητής. Δηλαδή αξίζει να γιορτάζουμε τον Ελύτη, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες.

Το κλασικό μυθιστόρημα του ανατρεπτικού Μαρκήσιου Ντε Σαντ κυκλοφόρησε σε μετάφραση του Δημήτρη Γκινοσάτη από τις Εκδό-σεις Νεφέλη. Το «Ζυστίν ή οι δυστυ-χίες της αρετής», που οδήγησε τον Σαντ στη φυλακή και ο Ναπολέων φέρεται να το αποκάλεσε ως «το πιο αποκρουστικό που είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, γέννημα της πιο αρρωστημένης φαντασίας», αφηγεί-ται την ιστορία της δωδεκάχρονης και άπορης Ιουστίνης. Το κορίτσι ζει μέσα στο βίτσιο και την κακο-ποίηση, αφού η φαυλότητα έχει κυ-ριεύσει. Ο στόχος, όμως, ακριβώς

αντίθετος από όσα περιγράφονται είναι, αφού μέσα από αυτό το σκό-τος ο Ντε Σαντ θέλησε το φως να αναδείξει, και μέσα από τον άκρατο ερωτισμό μάθημα ηθικής να κάνει.

Τρεις ήρωες του συγγραφέα του «Μόμπυ Ντικ», τρεις χαμένοι στη Νέα Υόρκη του 19ου αιώνα. Ο Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς, ο ανώνυμος Βιολιστής και ο ξεπεσμένος οικονο-μικά και κοινωνικά Τζίμυ Ρόουζ. Με-λαγχολικοί και μόνοι, από την πένα ενός κλασικού συγγραφέα. Ψηφίδες της αμερικανικής μητρόπολης του προπερασμένου αιώνα στην ανα-θεωρημένη μετάφραση του Μένη Κουμανταρέα. Οι «Τρεις Απόκλει-ροι» του Χέρμαν Μέλβιλ κυκλοφο-ρούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, δημιούργημα της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, εδώ και πέντε χρόνια προσφέρει ενδιαφέροντες κύκλους μαθημάτων σε θέματα που δυστυ-χώς δεν διδάσκονται σε ακαδημαϊ-κές αίθουσες. Στον 13ο κύκλο μα-θημάτων περιλαμβάνεται και μία σειρά για τον Νίκο Καζαντζάκη. Σε τρεις από τις συναντήσεις θα προ-βληθούν σπάνιες ταινίες για τον μεγάλο Κρητικό από το Αρχείο Σγουράκη. Χαρά στο κουράγιο των ομιλητών πάντως. Τι να διδάξεις για τον Καζαντζάκη; Εδώ καλά-καλά δεν κυκλοφορεί το magnum opus του, η Οδύσσεια. Ας γίνουν αυτά τα μαθήματα έστω μια αφορμή ανά-γνωσης του πιο πολυδιαβασμένου στο εξωτερικό Ελληνα λογοτέχνη.

Οι «Εννέα Ιστορίες» του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (δεν) είναι ένα καινούργιο βιβλίο. Για την ακρίβεια είναι ένα βιβλίο που άργησε να έρθει στην Ελλάδα 62 χρόνια. Επιτέλους μετα-φράστηκε (εξαιρετικά) από τον Αχχιλέα Κυριακίδη και τις Εκ-δόσεις Καστανιώτη και μπορέ-σαμε να διαβάσουμε στη γλώσ-σα μας την περίφημη «Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα» και να μάθουμε το τέλος του υπέροχου Σίμορ. Στο ύφος του «Φύλακα στη Σίκαλη» και του «Φράνι και Ζούι», οι ιστορίες του Σά-λιντζερ δόθηκαν στο ελληνικό κοινό ένα χρόνο μετά τον θά-νατό του και λίγους μήνες μετά την επίσης πολυαναμενόμενη έκδοση του «Ψηλά σηκώστε στέγη, ξυλουργοί» - «Σίμορ, συ-στατικά στοιχεία». Πλέον όλοι ελπίζουμε ότι ο ιδιόρρυθμος Αμερικανός έχει αφήσει μερι-κά κρυμμένα αριστουργήματα στην αποθήκη του.

Ποια λουκέτα; Εκδοτι-κοί οίκοι κλείνουν, αλλά νέοι ανοίγουν. Κόσμος πάει κι έρχε-ται δηλαδή. Μια νέα εκδοτική προσπάθεια με έδρα τα Γιάννε-να έβγαλε τα πρώτα της βιβλία μέσα στις γιορτές. Οι Βορειο-δυτικές Εκδόσεις και ο εκδότης τους, Γιάννης Πλιώτας έχουν εντοπίσει τις προσπάθειές τους στο σύγχρονο ελληνικό μυθι-στόρημα. Στο ιστολόγιο http://voreiodytikes.blogspot.com διαθέτουν διαδικτυακά τα δύο μέχρι τώρα βιβλία τους σε ηλε-κτρονική μορφή. Μπορεί ο κα-θένας να τα κατεβάσει δωρεάν, και έπειτα να τα αγοράσει από τα βιβλιοπωλεία Πρωτοπορία. Στο «Καλημέρα κι Αντίο» η γεν-νημένη μόλις το 1988 Αγγελική Σχοινά αφηγείται την ιστορία της Ζωής και του Φίλιππου. Δύο νέα παιδιά που θέλησαν να θέσουν όρια στα συναισθή-ματά τους, αλλά κατέληξαν να ζουν τη μια βραδιά για πέντε έτη συναπτά. Η Ζωή προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή της στο Παρίσι, ενώ ο Φίλιππος μένοντας πίσω χάνει το χρόνο του σε επουσιώδη. Πού θα κα-ταλήξει ετούτο το απροσδόκη-το ειδύλλιο; Διάλογοι γεμάτοι ζωντάνια, γραμμένοι απλά και ρεαλιστικά. Ταξιδιάρικη γραφή, ένα Παρίσι όχι εξιδανικευμένο, αλλά λαχταριστά «φοιτητικό». Το μυθιστόρημα έχει πλοκή έντονη, θέλεις να μάθεις τι γί-νεται στο τέλος. Αποφεύγει την επιτήδευση και τον κούφιο συ-ναισθηματισμό, ενώ η συγγρα-φέας και δασκάλα απέχει πα-ρασάγγας από την ιντερνετίλα αρκετών σημερινών μυθιστο-ρημάτων. Την επόμενη φορά το άλλο «φοιτητικό» μυθιστόρημα των εκδόσεων.

To αγαπημένο Trainspotting του Irvine Welsh θα ανεβάσει η ομάδα Trout-Physical Theater στις 21 Φεβρουαρίου στο θέατρο Χυτήριο. Η παράστα-ση θέτει στο επίκεντρό της το ζήτημα των εξαρτή-σεων πάσης φύσεως και παρουσιάζει στην Αθήνα του 2011 την ιστορία του σκωπτικού Μαρκ Ρέντον (Χρήστος Μαλάκης) και της θρυλικής παρέας του.

Μετά τις παραστάσεις «Οταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα» και «Ρέκβιεμ», η Γεωργία Μαυραγάνη παρουσιάζει, για δεύτερη χρονιά, την παράσταση «Εύθραυστο - Ενας Απολογισμός» στο νεοκλασικό του ελculture (μέχρι τις 29/1). Προ-σωπικές μαρτυρίες, ντοκουμέντα της καθημερινό-τητας, γραπτά κείμενα κάθε είδους, ακόμα και τα ίδια τα σώματα των ανθρώπων «επιστρατεύονται», για να μπορέσει αυτή η συνεύρεση να μετατραπεί σε μια δυνατή -κοινή- εμπειρία.

Ετοιμη για το «Διάδρομο Απογείωσης» είναι σήμερα η ομάδα Osmosis με το θέαμα «Αυτό δεν Είναι μία Πίπα». Η νέα πρωτοβουλία του Εθνικού Θεάτρου, να δώσει χώρο σε θεατρικές ομάδες της πρωτεύουσας -αίθουσα εκδηλώσεων στον πρώτο όροφο του κτιρίου Τσίλλερ- συνεχί-ζεται κάθε Παρασκευή μέχρι τέλος του μήνα στις 6 το απόγευμα και με γενική είσοδο 5 ευρώ. Τις άλλες δύο Παρασκευές η σκυτάλη περνά στις ομάδες Nova Melancholia (21 Ιανουαρίου του

2011) με το θέαμα «Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου: Μια παράσταση για το έθνος» και Mkultra (28 Ιανουαρίου του 2011) με το θέαμα «Εορτασμοί σε πρώτο ενικό».

Βασισμένο στα πάθη του νεαρού Βέρθε-ρου είναι η παράσταση, που ανεβάζει η ομάδα Bijoux de Kant στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, «Βέρθερος». Το έργο του Γκαίτε που του χάρισε πανευρωπαϊκή επιτυχία εν μία νυκτί, έμελλε να γίνει για τον ίδιο τον δημιουργό δεύ-τερη φύση. Από σήμερα (14/1) έως την Κυριακή 30 Ιανουαρίου.

Η κλασική ιστορία του Robert Bloch, γνωστό-τερη από την κινηματογραφική μεταφορά της από

τον Alfred Hitchcock, η οποία κλείνει φέτος 50 χρόνια από την προβολή της, γίνεται η έμπνευση για το έργο «Ψυχώ/σεις». Από την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου, στο BETON7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) ο Block θα κάνει την εμφάνισή του και θα προ-σπαθήσει να εμβαθύνει στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του.

Ο πολυπράγμων Αγγελος Παπαδημητρίου εν μέσω των Γασκόνων σε μία σκηνή της παράστα-σης «Συρανό ντε Μπερζεράκ» που σκηνοθετεί και παίζει ο Νίκος Καραθάνος.

Μπορεί η παράσταση «Ως το τέλος» να μην βρίσκεται πια στο ελculture κάθε Δευτέ-ρα και Τρίτη, αλλά τα μεσάνυχτα της Πα-ρασκευής ο μυστήριος τύπος με τη βαλίτσα θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα από το 100 την ώρα που έξι νέοι θα προσπαθούν να θυμηθούν την πιο ισχυρή ανάμνηση της ζωής τους. Η παράσταση ανήκει στο θέατρο της επινόησης, αλλά λίγη σημασία έχουν τέτοιες λεπτομέρειες, όταν προσπαθείς και εσύ μαζί με τους ηθοποιούς να σκανάρεις το παρελθόν σου και να ξεχωρίσεις στιγμές, εικόνες, αναμνήσεις. Και όταν ξεχωρίσεις εκείνη τη στιγμή που θα μπορούσε να σε σώσει, εκείνη την εικόνα που σου έχει τυπωθεί τόσο έντονα στο μυαλό, εκείνη την ανάμνηση που περιγράφεις μετά από τόσα χρόνια σαν να ήταν χθες, τότε η σωτηρία δεν είναι βέβαιη. Υπάρχει πάντα σε μια γω-νιά του νεοκλασικού ο Σαμψών Φύτρος, για να πει ένα απλό «65» και να βάλει το μυαλό σου πάλι σε τροχιά αναζήτησης.

Απλώς, μία σύμπτωση; Μία σύμπτωση από πρόθεση; Σχεδιασμένη ενέργεια εξαρχής; Οποια εκδοχή απάντησης και αν επιλέξετε, το σίγουρο είναι ότι ένα διήμερο (Παρασκευή απόγευ-μα, Σάββατο βράδυ) το «πέρασα» στο κτίριο Τσίλλερ, στα χαμηλά της Ομόνοιας –στο Εθνικό Θέατρο. Την πρώτη ημέρα, νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής 7 Ιανουαρίου, βρέθηκα στο «Διάδρομο Απογείωσης» που για τις ανάγκες της νέας πρωτοβουλίας της διοίκησης του κρατι-κού θεατρικού οργανισμού είχε εγκατασταθεί στο φιλόξενο χώρο της Αίθουσας Εκδηλώσεων του πρώτου ορόφου του εμβληματικού κτιρίου. Την επομένη, η επίσκεψη στο Εθνικό ήταν αφιερωμένη στην παράσταση του Νίκου Καραθάνου -σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής -στο «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόν Ροστάν. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά. Κάτω από το γενικό τίτλο «Διάδρομος Απογείωσης» υλοποι-είται μια θαρραλέα, και πιθανότατα καινοτομική, πρωτοβουλία της σημερινής διοίκησης του Εθνικού να δοθεί χώρος -χώρος δράσης μαζί με βήμα επικοινωνίας- σε νεανικές θεατρικές ομάδες. Επιλέχθηκαν τέσσερις με κριτήριο -όπως ανακοινώθηκε- τον απολογισμό της δρα-στηριότητας τους. Την πρώτη Παρασκευή -όταν βρέθηκα και εγώ σε αυτήν τη μεγαλόπρεπης γυμνότητας Αίθουσα Εκδηλώσεων- ο κλήρος της παρουσίασης έπεσε στην ομάδα ΑΣΙΠΚΑ με το θέαμα «Στοές». Θα πάω ξανά και ξανά… Ο λόγος; Ενας και πολύ απλός. Η πρωτοβουλία του Εθνικού χρει-άζεται στήριξη –τη στήριξη όλων ημών- για να πολλαπλασιαστούν αυτής της μορφής και έκτασης ενέργειες και δράσεις. Η Αίθουσα των Εκδηλώσεων –με τα μεταμεσονύκτια θεάματα αλλά και το «Διάδρομο Απογείω-σης»- μπορεί να μετατραπεί σύντομα σε ένα ζωντανό κύτταρο δημιουργικής έκφρασης μέσα στο ιστορικό κτίριο του Τσίλλερ, ένα σημείο αναφοράς σε καιρούς γενικευμένης απαξίωσης. Φέτος, όμως, το Εθνικό είναι σημείο αναφοράς και για τις παραστάσεις του, μεταξύ των οποίων διακριτή αλλά και προβεβλημένη θέση κατέχει η δουλειά του Νίκου Καραθάνου (με τον δεξιοτέ-χνη Αγγελο Παπαδημητρίου στο πλευρό του) στο «Συρανό ντε Μπερζεράκ». YΓ: Tο εισιτήριο εισόδου στο «Διάδρομο Απογείωσης» είναι 5 ευρώ. Οποτε καλό θα ήταν να μην υπάρχουν προσκλήσεις για επώνυμους και άλλους παρατρεχά-μενους της ντεμέκ διανόησης του τζάμπα…

� Τις πόρτες της στο κοινό άνοιξε από χθες η έκθεση «Εμμονές και οικειότητα: Το σώμα στο σύγχρονο αυστριακό σχέδιο

- Από τον Alfred Kubin στην Birgit Jürgenssen». Θέμα της -τι άλλο;- το ανθρώπινο σώμα και οι τρόποι με τους οποίους το αποτυπώνουν 13 σύγχρονοι Αυστρι-ακοί avant-garde καλλιτέχνες όπως οι Alfred Kubin,

Maria Lassnig, Alfred Hrdlicka και Birgit Jürgenssen. Δες την στο ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή 10:00 με 18:00 και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή 10:00 με 21:00.

� Εχοντας ως βασικό υλικό την πέτρα και με σκοπό να σχολιάσει την πολιτική της εποχής μας, ο Νίκος Αρβανίτης παρουσιά-ζει τη δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο “Stones, politics”. Ανακάλυψέ τον στην

γκαλερί a.antonopoulou.art, Αριστοφάνους 20 στου Ψυρρή, μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου. Ανοιχτά κάθε Τρίτη με Παρασκευή 12:00 με 20:00 και κάθε Σάββατο 12:00 με 16:00.

� Η αίθουσα τέχνης The Apartment, «εγκαινιάζει» τη συνεργασία της με τον ζωγράφο Κώστα Τσώλη την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου, στις 20:00. Την ίδια ημέρα, η αίθουσα τέχνης K-art παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Γιώργου Τσεριώνη με

τίτλο “Native Land”. Θα εκτεθούν έργα ζω-γραφικής και γλυπτικής, φιλοτεχνημένα την τελευταία τριετία.

� Πάντα υπάρχει ή πρέπει να υπάρ-χει χρόνος για μια σημαντική έκθεση, όπως αυτή που φιλοξενείται στους χώ-ρους του Μουσείου Μπενάκη επί της Πειραιώς και αναφέρεται στο ζωγραφι-κό και αρχιτεκτονικό έργο του Δημήτρη Πικιώνη.H έκθεση «Δημήτρης Πικιώνης 1887- 1968» -που συνεχίζεται μέχρι τις 13 Μαρτίου του 2011- παρουσιάζει το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου έρ-γου του, το οποίο έχει περιέλθει στην κατοχή του Μουσείου Μπενάκη, από τη σημαντική δωρεά της οικογένειας Πικιώνη. Στο πρώτο μέρος της έκθεσης παρου-σιάζεται το ζωγραφικό του έργο στις ενότητες που ο ίδιος είχε προσδιορί-σει: Από τη Φύση, Αναμνήσεις από το Παρίσι, Αρχαία, Βυζαντινά, της Φα-ντασίας, Λαϊκά. Η ζωγραφική για τον Δημήτρη Πικιώνη αποτελούσε μάλλον προσωπική του υπόθεση και αφορούσε στη δική του καλλιτεχνική πορεία προς την ωρίμαση. Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης παρου-σιάζεται το σύνολο του αρχιτεκτονικού του έργου, μελέτες του για την αρχι-τεκτονική της Ζαγοράς και της Κα-στοριάς, τμήμα της μελέτης του για τη Λαϊκή Αρχιτεκτονική της Χίου, τεύχη του περιοδικού «Το 3ο μάτι» (στην σύνταξη του οποίου συνεργάστηκαν οι: Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Στρατής Δούκας, Σπύρος Παπαλουκάς, Σωκρά-της Καραντινός, Τάκης Παπατσώνης, Μιχάλης Τόμπρος, Αγγελος Θεοδω-ρόπουλος), καθώς και τεκμήρια των σχέσεών του με ανθρώπους, όπως ο Giorgio de Chirico, ο Μπουζιάνης, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Γιάν-νης Τσαρούχης, ο Αγγελος Σικελιανός, ο Walter Gropius, ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης κά.

� Ο δημοσιογράφος και κριτικός Νίκος Ξυδάκης και ο αρχιτέκτονας και καθηγητής του ΑΠΘ Λόης Παπαδόπουλος ανέλαβαν την ευθύνη να συντονίσουν τις εργασίες ενός συνεδρίου που οργανώνει ο Οργανισμός Life Strategies σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, και που προσπαθεί να συνδυάσει ή να «παντρέψει» τη συμβολή της αρχιτεκτονικής, του ντιζάιν και της τέχνης στο δύσκολο αλλά ενδιαφέρον εγχείρημα της διαμόρφωσης κοινωνικής και οικολογικής συνείδησης στο πλαίσιο των δράσεων Against All Odds. Το συνέδριο με τον τίτλο Ethics-Aesthetics θα φιλοξενηθεί στο αμφιθέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών -Πειραιώς 256, Ταύρος- το διήμερο Τετάρτη 19 και Πέμπτη 20 Ιανουαρίου του 2011. Οι εργασίες του συνεδρίου -στο οποίο έχουν κληθεί να συμμετάσχουν σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο της αρχιτεκτονικής, του ντιζάιν, της τέχνης, της κοινωνιολο-γίας και της φιλοσοφίας από την Ελλάδα, τις άλλες ευρω-παϊκές χώρες και τις ΗΠΑ αρχίζουν στις 6 το απόγευμα. Μάλιστα, μεταξύ των ομιλητών περιλαμβάνονται ο Maurice Benayoun, καθηγητής, συνιδρυτής και καλλι-τεχνικός διευθυντής του ερευνητικού κέντρου CITU του Πανεπιστημίου Paris 8 και new media artist, ο Ole Bouman, γενικός διευθυντής του Ολλανδικού Ινστι-τούτου Αρχιτεκτονικής (NAI) του Ρότερνταμ, ο David Cottington, καθηγητής της Ιστορίας Μοντέρνας Τέχνης στο Τμήμα Καλών Τεχνών, Ντιζάιν και Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Kingston του Λονδίνου, η Lydia Matthews, κοσμήτορας Ακαδημαϊκών Προγραμμάτων και καθηγήτρια Οπτικού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Parsons The New School for Design της Νέας Υόρκης, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης, αναπληρωτής καθηγητής Σχο-λής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και η Λίνα Στεργίου, εντεταλμένη καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας, γενική επιμελή-τρια των δράσεων AAO.

Πόσο αντέχει σήμερα η ατάκα του Χριστό-φορου Παπακαλιάτη «Πάμε πλατεία;» και πόσο μπορούν οι νέοι του 2011 και της οικονομικής κρίσης να ταυτιστούν μαζί της; Αυτή την απορία θα είχε πιθανότατα όποιος άνοιξε την τηλεόρασή του το βράδυ της Τρίτης και έψαξε να βρει το Αλ Τσαντίρι. Γιατί μπορεί Αλ Τσαντίρι να μην βρήκε, αλλά βρήκε τον Λάκη Λαζόπουλο στους γνωστούς Μήτσους του. Το επεισόδιο που προβλήθηκε είναι το ίδιο που έχει προβληθεί κατ’ επανάλη-ψη από το κανάλι σε αντίστοιχες περιπτώσεις «ξηρασίας» και ένα μείγμα από τα best που κατά καιρούς πρόβαλλε το Mega. Η συμπεθέρα με το «οσονούπω» της, το «όργανο» με τα ερωτικά ποι-ήματα και ο Τζίμης που προτείνει μια βόλτα σε σούπερ-μάρκετ «για να χαζέψουμε μουστάρδες» είναι ικανά να κάνουν -ακόμα και σήμερα- τον Ελληνα τηλεθεατή να γελάσει;

Οι Ρομά, η μεγαλύτερη και πιο ευάλωτη μειονότητα της Ευρώπης που εκδιώχθηκε από το γαλλικό κράτος το 2010 και επιστρέφει και πάλι πίσω στη Ρουμανία, ήταν το θέμα του «Εξάντα» αυτή την εβδομάδα. «Χωρίς καμία πατρίδα», ο τίτλος του χρονικού ενός λαού που βρίσκεται υπό διωγμό, και πολύ αξιόλογη η παρουσίασή του από την εκπομπή της ΝΕΤ.

Οπως θα διαπιστώσατε, την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήταν και πολύ συνεπές το πρόγραμ-μα της τηλεόρασης. Παρόλο που έχουν περάσει ήδη πάνω από δέκα ημέρες από την αλλαγή του νέου χρόνου, τα κανάλια επέλεξαν τη σίγουρη λύση της επανάληψης, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ετσι, το «Νησί» προβάλλεται από την

αρχή, για όσους δεν κατάφεραν να το δουν ήδη, το ίδιο και η «Γενιά των 592 ευρώ» και η «Πολυ-κατοικία». Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως;

Η Μάρω Λύτρα φιλοξενήθηκε στον Καφέ με την Ελένη και ήταν άκρως αποκαλυπτική. Ανάμεσα σε άλλα ενημέρωσε τους φίλους της ότι αποχωρεί από το Facebook εξαιτίας κάποιων πρόστυχων μηνυμάτων που της έστειλαν άγνω-στοι. Απόφαση της τραγουδίστριας είναι να δη-μιουργήσει ένα καινούργιο λογαριασμό μόνο με πραγματικούς της φίλους. Κρίμα. Θα στεναχωρη-θούν ιδιαίτερα οι μόλις 600 που είχαν προστεθεί στο μέχρι τώρα λογαριασμό της.

Πιστή στα υψηλά νούμερα τηλεθέασης και αυτή την εβδομάδα η σειρά «Μυστικά της Εδέμ». Η συνταγή των σεναριογράφων να μπλέκουν συνεχώς πρωταγωνιστές και καταστάσεις αποδίδει και φέτος, δίνοντας πάνω από 40% στην παρέα της φεγγαρό-πετρας. Και επειδή δεν προβλέπεται να μά-θουμε έτσι εύκολα την μαμά του Λουκά και της Εριέττας ούτε την πραγματική προσω-πική ιστορία του Λευτέρη, τα νούμερα θα κρατηθούν στην κορυφή για αρκετό καιρό ακόμα.

Οσοι προσπαθήσατε να βρείτε την εβδομάδα που μας πέρασε την Ξένια στη μικρή σας οθόνη, για να διαπιστώσετε αν είναι ακόμα στην έπαυλη ή στη φυλακή, πιθανώς να αποτύχατε. Ο λόγος είναι η απόφαση του καναλιού να μην προβάλει σε καθημερινή βάση τη σειρά «Η ζωή της άλλης», για να μην τραβηχτεί και άλλο (από τα μαλλιά) η υπόθεση. Οπως έχουμε μάθει, η ελληνική εκδοχή της πανούργας Ξένιας έχει «φουσκώσει» κατά 200 επεισό-δια από το αρχικό σενάριο, με αποτέλεσμα να παρατηρούμε φαινόμενα «Λάμψης». Ο ένας ήρωας, δηλαδή, να λέει με στόμφο κάτι στον άλλο και με τη σειρά του ο άλλος να το λέει σε έναν τρίτο, ο οποίος με τη σειρά του το λέει σε έναν τέταρτο. Αποτέλε-σμα: βλέπουμε όλες και όλες δύο σκηνές στα μόλις 40 λεπτά που κρατάει το επει-σόδιο και δεν προχωράει πολύ γρήγορα η δικαίωση της καημένης της Ελπίδας.

19

Δύο χρόνια εργασιών, 1.200 νέα δέ-ντρα, 50.000 ανθόφυτα, 7.500 θά-μνοι, 2.500 τριανταφυλλιές, 9 χλμ. χλοοτάπητα, 8 στρέμματα με φυτά εδαφοκάλυψης, 8.800 τ.μ. μαρμα-ροκυβόλιθων, 3.800 τ.μ. γρανιτο-κυβόλιθων, συντριβάνια, φωτισμός και συνολικό κόστος 9.663.990 ευρώ συνθέτουν το νέο «πρόσωπο» του μεγαλύτερου πάρκου της πρω-τεύουσας.

Το αποτέλεσμα είναι όντως εντυπωσιακό, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς την προηγούμενη θλιβερή ει-κόνα του. Οι Αθηναίοι σπεύδουν να το δουν και να το χαρούν αφήνοντας μόνο θετικά σχόλια για το αποτέλε-σμα. Δεδομένης της «ταλαιπωρημέ-νης» ιστορίας της πόλης με τα πάρ-κα της, ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά η όαση της Λ. Αλεξάνδρας θα δια-τηρηθεί σε καλή κατάσταση και δεν θα καταλήξει σύντομα σε χωματερή. Ιδωμεν!

20

Back RoomΤο γνωστό κεντρικό μπαρ Booze Cooperativa της οδού Κολοκοτρώ-νη επεκτάθηκε εδώ και λίγο καιρό ανοίγοντας στο πίσω μέρος του το λεγόμενο -όπως είναι γνωστό με-ταξύ των θαμώνων- Back Room, με «ενημερωμένη» μπάρα, μουσική και ατμόσφαιρα. Είναι πάντα γεμάτο με ωραίες φάτσες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις, ενώ ακριβώς απ’ έξω, φιλοξενεί τραπέζια, θερμάστρες και καθίσματα στη μικρή «αυλή». Από το διάδρομο με τους πολυελαίους δεξιά ή ακολουθείστε τον κόσμο που χά-νεται στο βάθος.

Dear(est) QuentinΑν στις βραδινές διαδρομές της Αθήνας δεν έχεις συναντήσει και ακούσει τον Dear Quentin, έναν από τους πιο αντισυμβατι-κούς djs της πόλης, τότε δεν μπορείς ακό-μα να ισχυριστείς ότι τα έχεις δει όλα. Ο Quentin συμπληρώνει και απογειώνει τον «ακουστικό» ρόλο του dj με τη θεατρικότη-τα της παρουσίας του, αποδεικνύοντας έτσι πως πίσω από τα decks μπορούν -και πρέ-πει- να δίνονται απλά μαθήματα συμπαντι-κής φιλοσοφίας. Μετά από τα πρώτα του παιδικά ακούσματα μέσω των Olympians, Boney M., Raffaella Carra και Beethoven, ανακάλυψε τη ροκ ακαδημαϊκότητα των Smiths, Lou Reed και Cure. Εκανε σπουδές στις καλές τέχνες στην Αθήνα, γραφιστική και night life στο Λονδίνο και έγινε μέλος των New Athens Dolls. Mad Club, Kinky και «τραγούδια συναισθηματικής εκτόνω-σης» στο δρόμο για το ραντεβού με «ένα τρα-γούδι που θα σε κάνει να πεις ‘σ’ αγαπάω’». Σήμερα, είναι art-director σε διαφημιστική εταιρεία, ενώ δίνει το μουσικό του παρόν κάθε Παρασκευή στο 7 Jokers και σχεδόν κάθε Σάββατο στο Key Bar. Τον συναντάμε και στοwww.dearquentin.net. Fabulous!

Παρά την «εθνική» μας κατάθλιψη, όπως τουλάχιστον αναφέρουν τελευ-ταία τα ΜΜΕ, μια βόλτα στους δρό-μους της πόλης κρύβει μικρά και πολύ χαριτωμένα ευτράπελα, τα οποία είναι αρκετά για να σου φτιάξουν το κέφι και να σε κάνουν να σκάσεις ένα χαμόγελο. Ως γνωστόν, το χιούμορ σώζει ζωές και ενίοτε ακόμη και οι-κονομίες: η εικόνα αυτή μιλάει από μόνη της. «Τιμές αυτοκτονίας» λοι-πόν, προκειμένου να διασώσουμε αν όχι το πορτοφόλι μας, τουλάχιστον την καλή μας διάθεση. Αντίδοτο στην κατήφεια και τη μουρτζουφλιά που μας απειλεί από παντού, ένα μικρό αστείο, μια ανάλαφρη κουβέντα, εί-ναι αρκετή να σβήσει, έστω και προς στιγμή, τα σύννεφα του γενικευμέ-νου ντουβρουτζά που μονοπωλούν τον ουρανό μας. Οσο διατηρούμε το χιούμορ μας δεν κινδυνεύουμε. Φτου ξελευτερία πατριώτες…

21

Hellenic Motor Museum

Η πόλη αποκτά ένα νέο εν-διαφέρον μουσείο, αφιερω-μένο στον ίλιγγο των 4 τρο-χών! Στη συμβολή των οδών Γ Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού, ανοίγει τις πύλες του (μέσα στον ερχόμενο Μάρτιο) το Hellenic Motor Museum (Ελ-ληνικό Μουσείο Αυτοκινή-του) με παλιά, ιστορικά μο-ντέλα αυτοκινήτων, που σί-γουρα θα κόψουν την ανάσα στους λάτρεις της glamorous ταχύτητας. Το εντυπωσιακό hi-tech κτίριο, στους έξι ορό-φους του, που συνδέονται με-ταξύ τους με έναν ελικοει-δή διάδρομο που θυμίζει μι-κρογραφία του Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, φιλοξενεί επίσης καταστήμα-τα, κινηματογράφο, αίθριο και μπαρ. Τα βλέμματα των περαστικών στρέφονται ήδη επάνω του με μεγάλο ενδια-φέρον.

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση ξεκίνησε τους εικαστικούς διαλόγους της με την πόλη, μέσα από έναν… αναπάντεχο χώρο: το υπαίθριο πάρκινγκ της πλατείας Κλαυθμώ-νος. Δίπλα στα πολύβουα μπαράκια της γειτονι-κής πλατείας Καρύτση και πάνω από τα παρκαρι-σμένα αυτοκίνητα, προβάλλεται τις νύχτες το έργο Plague of Fantasy (2010) του Αγγελου Πλέσ-σα, κάνοντας όσους το βλέπουν (και το ακούν) να σταματούν για να μάθουν περισσότερα γι’ αυτή την κίνηση. Η Αθήνα μας έχει πραγματικά ανάγκη από ανάλογες πρωτοβουλίες.

22

«Αυτή η παράσταση με γυρίζει πίσω στα παιδικά μου χρόνια στο χωριό μου στην Πάρο. Επειδή έμενα κοντά στην εκκλησία και το νεκροταφείο, όποτε χτυπούσε η καμπάνα νεκρικά, με έστελνε η μάνα μου να ρωτήσω ποιος πέθανε. Ο παπάς που χτυπούσε την κα-μπάνα μου έλεγε: ‘Θεμιστοκλή, εσύ που είσαι καλό παιδί θα έρθεις να κρατήσεις ένα εξαπτέ-ρυγο;’ και εγώ από ντροπή πήγαινα. Αυτό με τον καιρό μου άρεσε και μετά πήγαινα από μό-νος μου. Ηθελα να είμαι δίπλα στο φέρετρο για να βλέπω τη σωρό και μετά μάλιστα έτρεχα να πάω στο σκαμμένο λάκκο για να μην χάσω τη στιγμή που θα τον βάλουν μέσα, θα του ρίξουν χώμα και λάδι και θα του κλείσουν το καπάκι! Και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, ήρθαν αυτά τα ποιήματα, των οποίων την ύπαρξη αγνοού-σα πλήρως, να με γυρίσουν πίσω στο χρόνο».

«Αν και η παράσταση ‘Graveyard Café Band/IN EXTREMIS’ που ανεβάσαμε πέρυ-σι, η οποία βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη, αγκαλιάστηκε από κοι-νό και κριτικούς, η ομάδα μας έλαβε αρνητι-κή απάντηση από τη γνωμοδοτική επιτροπή του ΥΠ.ΠΟ, για επιχορήγηση. Αρκετά οξύμω-ρο. Τελικά, γιατί πρέπει τα λιγοστά χρήματα που διαθέτουν για το θέατρο να δίνονται ρου-σφετολογικά σε ανθρώπους που διαθέτουν θέατρο δικό τους και έχουν κατά έναν τρόπο εδραιωθεί στο χώρο; Με τι κριτήρια δόθηκαν τα χρήματα αν όχι με καλλιτεχνικά;»

«Ο λόγος των ποιητών μπορεί να επι-κοινωνήσει με το σήμερα. Οχημα για αυτή την επικοινωνία σε πρώτο επίπεδο είναι η μου-σική του Κ. Δαλακούρα, ο οποίος έχει δανει-στεί ποπ στοιχεία από μουσικές όλου του προ-ηγούμενου αιώνα».

«Θεωρώ ότι αυτή η μετωπιαία σύ-γκρουση με το θάνατο είναι περισσότερο επί-καιρη από ποτέ! Σήμερα, λοιπόν, νομίζω πως μόνον ο θάνατος μπορεί να σώσει το γεωγρα-φικό χώρο που λέγεται Ελλάδα και τους κα-τοίκους του που μιλούν την ελληνική γλώσ-σα. Πρέπει να ισοπεδωθούν όλα και να ξα-ναγεννηθούν, να εξελιχθούν φυσιολογικά και από την αρχή. Εχουμε όμως το θάρρος για μια βουτιά στο θάνατο;»

«Στην Αθήνα μετακόμισα το καλοκαί-ρι του 2004. Τότε, όλο το κλίμα που επικρα-τούσε σου έδινε υποσχέσεις για μια ωραία ζωή σε μία πόλη αναμορφωμένη, ανθρώπινη, καθαρή και πολλά άλλα παρόμοια κλισέ, που θα ήταν τέλεια αν είχαν γίνει και πράξη. Τα πρώτα χρόνια μου άρεσε γιατί ανακάλυπτα μία καινούργια πόλη και ζούσα μία ζωή που δεν είχα ζήσει ως παιδί.

Αυτή η φάση πέρασε και τώρα το μόνο που πραγματικά με κρατάει στην Αθήνα είναι η συνεργασία μου με τους συντελεστές της πα-ράστασης αυτής αλλά και οι σπουδές μου, που τελειώνουν τον Ιούνιο. Δυστυχώς, κάθε μέρα πιάνω τον εαυτό μου να ψάχνει για κάτι που να του αρέσει στην Αθήνα και δεν μπορεί πλέ-ον να βρει! Κάτι έχω πάθει μάλλον. Αντί να με σηκώνει ψηλά το κλίμα και ο αέρας της πόλης, με ρίχνει στα πατώματα και προσπαθώ να ση-κωθώ και να το σηκώσω κι εγώ. Βαρύ φορτίο! Αλλοι φυσικά μπορούν και τα βλέπουν διαφο-ρετικά. Ο Καμίνης; Τι να σου κάνει ένας Κα-μίνης;»

«Ενας νέος ηθοποιός δεν μπορεί να βιοποριστεί από το θέατρο, πρέπει να κάνει και μία άσχετη δουλειά για να βγάζει χρήματα και να ζει».

Στο μικρό χώρο του 6 d.o.g.s. συνα-ντήσαμε τον Θεμιστοκλή Καρπο-

δίνη λίγο μετά το τέλος της παρά-στασης Alive που πρωταγωνιστεί. Οι εμμονές των ρομαντικών ποιη-τών είναι και δικές του, όπως φαί-

νεται τόσο στην παράσταση όσο και στις απόψεις του που μοιρά-

στηκε μαζί μας.

n.mastorakou@metropolisnews.gr

Ο Γιώργος Νανούρης είχε την πρωτοβουλία των κινή-σεων. Πρότεινε στον Γιώργο Καραμίχο και την Ανδρι-άνα Μπάμπαλη να κατέβουν από κοινού στο υπόγειο πάρκινγκ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης και να παρουσιάσουν μια διαφορετική επιθεώρηση στα μέτρα της συγκυρίας: τo «Γκρης Ηλέβεν».

24

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής κατέβηκα δει-λά δειλά στο υπόγειο πάρκινγκ του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Και λέω δειλά δειλά, γιατί πριν ανοίξω την πόρτα που σε οδηγεί στο παρκινγκ, άκουσα έναν άντρα να τραγουδάει. Χωρίς όργανα, χωρίς μικρόφωνο. Μόνη, γυμνή, μια ανδρική φωνή. Ο Γιώργος Κα-ραμίχος -«η ανδρική φωνή»- καθισμένος σε ένα σκαμπό απολάμβανε την ακουστική του χώρου και κατέθετε την ψυχή του. Η σκηνή (που δυστυ-χώς ελάχιστα πρόλαβα να παρακολουθήσω) ανή-κει στην παράσταση «Γκρης Ηλέβεν» του Γιώργου Νανούρη, στην οποία εκτός από τον ίδιο και τον Γιώργο Καραμίχο παίζει και τραγουδάει η Ανδρι-άνα Μπάμπαλη.

Αμέσως μετά, το κλίμα στην -αποκαλούμενη- σκηνή αλλάζει τελείως. Το σκοτάδι διαδέχεται άπλε-το φως και ο χώρος γεμίζει από την παρουσία 18 νέων ηθοποιών -εθελοντές από δραματικές σχολές της πρωτεύουσας που κρατούν στα χέρια πλαστι-κές σακούλες που έγραφαν GREECE, σαν καθαρό-αιμοι τουρίστες στα σοκάκια της Πλάκας.

Μπροστά από το νεανικό χορό, οι δύο ηθο-ποιοί χορεύουν ρυθμικά στο άκουσμα των στίχων «τα λεφτά είναι δανεικά, χέρια αλλάζουν τακτικά» και ανάμεσα τους η Ανδριάνα Μπάμπαλη τραγουδά

και συμμετέχει στη γιορτή που έχει ήδη αρχίσει… Η ομάδα συνεχίζει να λικνίζεται στους ξέφρε-

νους ρυθμούς και οι πλαστικές σακούλες καταλή-γουν από τα κεφάλια τους στο σχοινί της μπουγά-δας που παραμονεύει… Μια σκηνή που παραπέ-μπει σε ταινία του Δαλιανίδη, που η δράση της τοποθετείται σε μια εσωτερική αυλή του κέντρου της πρωτεύουσας. Μόνο που αντί για κήπο αυτό το γλέντι γίνεται στο πιο φημισμένο πια υπόγειο (καλλιτεχνικό μη συμβατικό) χώρο της πόλης. Ή όπως θα έλεγε και ο Σαββόπουλος «να μας έχει ο θεός καλά, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφα-ντώνουμε, με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς».

Η παράσταση «Γκρης Ηλέβεν», όμως, δεν εί-ναι μόνο γλέντι. Οπως λέει γελώντας ο Γιώργος Κα-ραμίχος: «Ούτε εμείς ξέρουμε ακριβώς τι είναι». Για

την ακρίβεια, πρόκειται για εννέα σκηνές και πέντε τραγούδια, όπως μας ενημερώνει ο σκηνοθέτης. «Οι εννιά αυτές ιστορίες πιστεύουμε ότι δείχνουν το αίσθημα που έχουμε ζώντας στην Ελλάδα του 2011. Οι ιστορίες δεν έχουν συνοχή, είναι ουσια-στικά αυτόνομες χωρίς κάποιο συγκεκριμένο δέσι-μο». Από την πλευρά του ο Γιώργος Καραμίχος θε-ωρεί απαραίτητο να διευκρινίσει ότι ο βασικός κορ-μός του θεάματος είναι οι ανθρώπινες καταστάσεις έτσι όπως αυτές προκύπτουν και εξελίσσονται μέσα στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας.

Ετσι, κάθε κατάσταση και μια ιστορία. Κάθε ρήμα και ένα μονόπρακτο. «Περιμένω, θέλω, είδα, αγαπώ». Τι έχουν καταλήξει να σημαίνουν αυτές οι λέξεις για εμάς σήμερα; Αυτή τη βασική απάντηση καλείται να δώσει η παράσταση.

Πριν δοθεί οποιαδήποτε απάντηση, σπεύ-δω να ρωτήσω: «Eπιθεώρηση;» Η απάντηση είναι άμεση και έρχεται από τον Γιώργο Καραμίχο: «Μια σύγχρονη επιθεώρηση. Απλώς αντί για καθαρόαι-μα θεατρικά σκετσάκια, εδώ παρουσιάζονται ιστο-ρίες που έχουν φιλτράρει μια ολόκληρη συνθήκη και έχουν κρατήσει την ουσία της».

Συνεχίζω τις ερωτήσεις. «Και η Ανδριάνα τι κάνει στην παράσταση;» κοιτάζοντας προς το μέ-ρος του Γιώργου Νανούρη. «Τραγουδάω και παί-

25

ζω κατά κάποιο τρόπο», απαντάει εκείνη με χαρά. «Ουσιαστικά κανείς δεν παίζει ακριβώς», διορθώ-νει ο Νανούρης και διευκρινίζει: «Δεν υπάρχουν ρόλοι ακριβώς, εμφανιζόμαστε στην αρχή της πα-ράστασης εμείς και συστηνόμαστε στο κοινό με τα ονόματά μας». Από την άλλη, ο Γιώργος Καραμί-χος παραδέχεται πως κάποιες φορές αναγκαστικά μπαίνουν σε μια συνθήκη ρόλου γιατί τα κείμενα δεν είναι δικά τους. «Για την ακρίβεια, και δικά μας να ήταν τα κείμενα, από τη στιγμή που μπαί-νει το κοινό διευρύνεται το πρόσωπο αλλά και η ταυτότητα. Μιλάς με ένα μόνο μέρος της, αυτό που αφορά τον κόσμο και όχι με όλη την προσωπικό-τητά σου. Αρα, πάντα υπάρχει ένας ρόλος, απλώς όχι με τη συνέπεια ενός θεατρικού έργου που έχει ένα συγκεκριμένο ιστορικό».

Η συζήτησή μας επιτέλους έφτασε στα… κεί-

26

μενα του έργου. Ζητώ περισσότερες λεπτομέρει-ες. «Τα περισσότερα είναι δικά μου», απαντά ο Να-νούρης. «Ενα το έχει γράψει ο Καραμίχος και ένα μας έχει χαρίσει η Ολια Λαζαρίδου. Ακόμα, υπάρ-χει ένα απόσπασμα από τις ‘Αγγελίες’ της Κικής Δημουλά και ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβά-φη». Η σκυτάλη στη συνέχεια περνά στην Ανδρι-άνα Μπάμπαλη που με ενημερώνει για το μουσι-κό μέρος. «Υπάρχει Χατζιδάκις αλλά και Σέμσης. Τραγούδια που έχω ξαναπεί, κάποια που λέω για πρώτη φορά και κάποια που λέμε όλοι μαζί».

Επιστρέφω στο αρχικό ερώτημα και στον Γιώργο Νανούρη: «Πώς προέκυψε όμως το ‘Γκρης Ηλέβεν’;» Καταγράφω την απάντησή του: «Ο λόγος που ξεκίνησα ήταν γιατί ήθελα κάτι να πω για όλο αυτό που γίνεται γύρω μας. Πάντα όταν σκηνοθε-τώ για αυτό το κάνω. Γιατί κάτι με έχει τσιγκλήσει. Και ο μόνος τρόπος είναι αυτός. Δεν έχω ούτε λε-φτά να μοιράσω, ούτε κάποια δύναμη να βγω στα κανάλια και να φωνάζω. Ο μόνος τρόπος που έχω να πω αυτό που αισθάνομαι για αυτό που συμβαί-νει στην πόλη μου και στη χώρα μου είναι τούτος εδώ και μόνο. Οπότε αυτό μπορώ και αυτό κάνω».

Και ο Γιώργος Νανούρης συνεχίζει: «Από τον Ιούλιο που δουλεύω αυτή την ιδέα είχα στο μυα-λό μου τους συγκεκριμένους συντελεστές. Είμαι πολύ ευτυχής που τελικά δέχτηκαν και όλα έγιναν όπως έπρεπε. Εχει μεγάλη σημασία για το αποτέ-

λεσμα να είμαι με ανθρώπους που εμπιστεύομαι». Σε αυτό το σημείο παρεμβαίνει ο Γιώργος Καρα-μίχος και γελώντας συμπληρώνει πως δέχθηκαν να συμμετάσχουν πριν καν υπάρξει ολοκληρωμέ-νο κείμενο για την παράσταση. Ο ίδιος, πάντως, είναι ακριβοδίκαιος: «Η σύλληψη και η υλοποίηση της ιδέας αλλά και το κείμενο ανήκουν στον Γιώρ-γο (Νανούρη). Δεν πρόκειται για devised theater. Υπήρχε κορμός, απλώς ο Γιώργος (Νανούρης) εί-ναι πολύ ανοιχτός και έτσι στις πρόβες έγιναν κά-ποιες προσαρμογές αντίστοιχες με αυτές που γίνο-νται σχεδόν σε όλες τις παραστάσεις».

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει διαφορά μεταξύ μιας τέτοιας παράστασης και ενός ανεβάσματος κλασι-κού έργου με συγκεκριμένο κείμενο. «Ενα κείμενο έχει συγκεκριμένου είδους συγκρότηση, ενώ εδώ οφείλεις να δουλέψεις για τη συγκρότηση της ίδιας της παράστασης. Δεν ξέρω αν είναι πιο δύσκολο ή πιο εύκολο, γιατί κάθε φορά που πρέπει να εκτε-

θείς μπροστά σε κοινό οφείλεις πάντα να είσαι στο 100% της παρουσίας και της δυναμικότητας σου», δηλώνει σχετικά ο Γιώργος Καραμίχος.

Με την κουβέντα παρ’ όλιγον να ξεχάσω πως εκτός από τους 3 πρωταγωνιστές συμμετέχουν στην παράσταση και 18 νέοι ηθοποιοί. «Πρόκει-ται για νέους ανθρώπους, κάποιοι εκ των οποί-ων έχουν τελειώσει πρόσφατα κάποια δραματι-κή σχολή και κάποιοι άλλοι είναι ακόμα φοιτη-τές, οι οποίοι συμμετέχουν εθελοντικά», με κατα-τοπίζει ο Γιώργος Νανούρης και συνεχίζει: «Είναι πολύ σημαντικό ότι αυτά τα παιδιά βρίσκονται εδώ με όλο τους το είναι, σαν κανονικοί επαγγελματίες. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι λειτουργούν σαν ένα είδος σύγχρονου χορού».

Λίγο πριν αποχωρήσω από το υπόγειο παρ-κινγκ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, ρωτώ για την επιλογή του χώρου. «Η επιλογή έγι-νε καθαρά με γνώμονα την αισθητική. Οταν είδα το χώρο -και αυτό έγινε πολύ πριν συμμετάσχω στο Low Budget- αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω εδώ. Ταιριάζει απόλυτα το υπόγειο με το ύφος της παράστασης και με την αίσθηση που θέλω να βγάλω».

Το ρολόι μου δείχνει περασμένα μεσάνυχτα όταν βγαίνω στην πολύβουη Πειραιώς, μια εμβλη-ματική παρουσία στα δρώμενα της νέας αθηναϊκής urban culture σκηνής.

27

ας. Εφηβεία, φίλοι, κορίτσια και ένας «ξεχωριστός» διευθυντής. Επίσης, προτείνουμε το Misfits, που θέτει την ερώτηση του τι μπορεί να συμβεί αν μια καταιγίδα χαρίσει υπερδυνάμεις σε ομάδα όχι και τόσο καλών παι-διών. Θα τις αξιοποιήσουν για να γί-νουν τιμωροί του κακού και της αδικί-ας ή θα τις εκμεταλλευτούν για το δικό τους συμφέρον και μόνο; Καταπληκτι-κοί διάλογοι και γρήγορες εναλλαγές θα σας κρατήσουν μπροστά στην τηλε-όραση ή την οθόνη σας για ώρες. Και αν σας περισσέψει χρόνος, ρίξτε μια ματιά και στο Louie με το ιδιαιτέρως κυνικό και σαρκαστικό χιούμορ του!

Αν τώρα είστε του δράματος και του μυστηρίου, και πάλι υπάρχουν αξιόλογες σειρές για να κολλήσετε. Μπορεί οι απόψεις να διίστανται -περί ορέξεως ουκ εστί φιλονικία-, ωστόσο υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζουν. Το V για παράδειγμα, όπου για άλλη μια φορά οι εξωγήινοι βρίσκονται ανάμε-σά μας, καμουφλαρισμένοι -μην σας ξεγελά η αγγελική μορφή τους, πε-ριμένετε να τους δείτε πώς είναι κα-νονικά και θα καταλάβετε- και περι-μένουν την κατάλληλη στιγμή για να μας ξεπαστρέψουν. Το The Event εί-ναι ένα θρίλερ συνομωσίας με στοι-χεία από 24 και Lost -το περιμέναμε και το υποδεχτήκαμε μετά βαΐων και κλάδων-, ενώ το Skins είναι μια νεα-νική βρετανική σειρά με έντονη δρά-ση και υπαρξιακούς προβληματισμούς -αν και διανύει την πέμπτη χρονιά φέτος, μην διστάσετε να το ξεκινήσε-τε από την αρχή αν έχει διαφύγει της προσοχής σας. Το Spartacus: Blood and Sand είναι ένας συνδυασμός Xena και Hercules με Rome -ίντριγκες, δο-λοπλοκίες και δράση από το παρελ-θόν. Το Τhe Walking Dead δεν χρειά-ζεται σχόλια, ο τίτλος τα λέει όλα. Εύ-φημος μνεία και στο αγαπημένο από τα παλιά Primeval, που ξεκίνησε ξανά για τέταρτη φορά. Και πολλά ακόμα βεβαίως, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, τα οποία περιμένουν κάπου στο ίντερνετ να τα ανακαλύψετε.

Στις 23 Μαΐου του 2010 προβλήθηκε το τελευταίο επεισόδιο Lost και όλοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό -ανεξαρ-τήτως αν μας άρεσε το τέλος. Για λίγο καιρό επικράτησε ένα μικρό χάος. Τι γίνεται τώρα; Σε ποια σειρά θα αφι-ερωθούμε με πάθος; Κι εκτός αυ-τού, Heroes, Prison Break και Flash Forward κατέβασαν και αυτά ρολά, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότε-ρο την επιλογή μας. Βεβαίως, εξακο-λουθούν να παίζονται τα κλασικά πλέ-ον True Blood (υπομονή μέχρι τον Ιούνιο για καινούργια επεισόδια), Fringe, Supernatural, Dexter, Grey’s Anatomy, House MD και Desperate Housewives, αρκετά εκ των οποίων όμως βρίσκονται στην τελευταία τους σεζόν, έχοντας σχεδόν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Σκούρα τα πράγμα-τα… Κάπως έτσι, από στόμα σε στόμα και από προφίλ Facebook σε προφίλ Facebook ξεκίνησε η αναζήτηση των νέων Lost.

Ευτυχώς, τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν -ακόμα- φρέσκιες σειρές και μάλιστα οι επιλογές είναι αρκε-τές και καλύπτουν όλες τις προτιμή-σεις. Αν προτιμάτε κωμωδίες, δύο μεγάλοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σας. Αμερικανικό ή αγγλικό χιούμορ; Στην πρώτη περίπτωση προτείνου-με το Glee, όπου συναντάμε τα παι-διά μιας χορωδίας σε ένα Λύκειο, που χαρίζουν άπλετα πολύ τραγούδι, πολ-λή μουσική και φυσικά όλα τα κλισέ της εφηβικής Αμερικής -υπέροχο σά-ουντρακ που ακούγεται ξανά και ξανά και ξανά. Διαλέγουμε και το Pushing Daisies, όπου το ξεχωριστό χάρισμα του πρωταγωνιστή ανασταίνει κυρι-ολεκτικά ακόμα και νεκρούς -αν και για λιγότερο από ένα λεπτό τις περισ-σότερες φορές. Αν προτιμάτε το αγ-γλικό χιούμορ, προτείνουμε το The Inbetweeners, που πραγματεύεται το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι, όντας μαθητής Λυκείου, να μετακομίζεις και να αλλάζεις σχολείο -από το πανάκρι-βο ιδιωτικό στο δημόσιο της περιο-χής- λίγο μετά την έναρξη της χρόνι-

LOSTΚαι μετά το Lost τι; Δύσκολη ερώτηση. Η νέα φουρ-νιά αμερικανικών τηλεοπτικών σειρών κονταροχτυ-πιέται για μία θέση στον ήλιο. Ποιος θα καλύψει το

κενό στο θρόνο; Ποιος θα είναι ο νικητής;

28

Τον τελευταίο καιρό, έχω συχνά την αίσθηση πως όλη αυτή η οικονομική κατάσταση και η μίζερη διά-θεση δίνει ώθηση στην καλλιτεχνική δραστηριότη-τα. Οι νέοι καλλιτέχνες ξέρουν τι θέλουν, τολμούν να επιλέξουν και αρνούνται να συμβιβαστούν με τη μιζέρια της κρίσης. Αποπνέουν φρεσκάδα και ζω-ντάνια, ακόμα και όταν ασχολούνται με κάτι που θα μπορούσε να θεωρείται ξεπερασμένο, όπως κάλλι-στα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το σουίνγκ. Αν τύχει να βολτάρετε καμιά καθημερινή στο Μονα-στηράκι ή στου Μακρυγιάννη, στον Κεραμεικό ή ακόμα στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο Περιστέρι ή στην Πετρούπολη και παρακολουθήσετε live τους Penny & The Swingin’ Cats με το μπρίο και τη ρετρό διά-θεσή τους, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.

«Η μπάντα ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα τον Ιανουάριο του 2009, σαν ακουστικό σχήμα απαρ-τιζόμενο από εμένα, την Πέννυ και ένα φίλο που έπαιζε πιάνο και σαξόφωνο», μου λέει ο 28χρο-νος Γιώργος Ζερβός, που παίζει ηλεκτρική κιθάρα. «Εν συνεχεία, την περυσινή χρονιά αποφασίσαμε να διευρύνουμε το σχήμα με την προσθήκη νέων

μελών και να καταλήξουμε πλέον στην υπάρχου-σα σύνθεση, η οποία είναι και η πιο ολοκληρωμέ-νη». Τον ρωτάω γιατί επέλεξαν αυτό το ρετρό ύφος και όχι κάτι άλλο. «Το αισθητικό κομμάτι είναι κάτι που προκύπτει από τον τρόπο που προσεγγίζου-με όλοι μαζί ως σύνολο τα κομμάτια που παίζουμε. Δεν γίνεται επιτηδευμένα. Απλά συμβαίνει! Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει πως δεν παίζουν το ρόλο τους τα κοινά ακούσματα και οι επιρροές».

Οταν τους βλέπεις επί σκηνής, νομίζεις πως έχουν γεννηθεί μόνο για αυτό. Το live. Αν και στα άμεσα σχέδιά τους είναι και το πρώτο τους βήμα στη δισκογραφία. Ολα τα μέλη του γκρουπ εργάζο-νται ως μουσικοί και ζουν αποκλειστικά από αυτό. Ο Γιώργος Βεντουρής παίζει κοντραμπάσο, ο Ορέ-στης Γράβαρης τύμπανα, ο Μάριος Βαληνάκης τε-νόρο σαξόφωνο και ο Γιώργος Ζερβός ηλεκτρι-κή κιθάρα. Η «γατούλα του σουίνγκ», όπως συχνά αποκαλείται στα social media, Πέννυ Μπαλτατζή τραγουδάει και παίζει καζού. Σχετικά με τη γενι-κότερη τάση προς το ρετρό, οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι αυτό είναι το στοίχημα που καλούνται να κερ-

Τραγουδούν, χορεύουν, τσαλακώνονται και αισιοδοξούν λέγοντας όχι στα live με εισιτήριο. Οι Penny & The Swingin’ Cats είναι μια χαρακτηριστική περίπτω-ση που επιβεβαιώνει ότι το σουίνγκ έχει μια θέση στην Αθήνα του 2010.

29

δίσουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι νέοι καλλιτέχνες. Προσωπικά, δεν θα το ονόμαζα αναβίωση, αλλά μάλλον ανασύνθεση, επαναπροσέγγιση και επανα-διατύπωση. Το αποτέλεσμα δεν είναι μίμηση, εί-ναι μία νέα δημιουργία με γερές βάσεις. Ρωτάω αν θα ήθελαν να ζουν τη δεκαετία του ’30 στην Αμε-ρική ή αν νιώθουν πως ανήκουν στην Αθήνα του 2010, και μου απαντούν το δεύτερο. Για την Πέννυ Μπαλτατζή, τη φωνή του γκρουπ, «το γεγονός ότι συμμερίζεσαι σε μεγάλο βαθμό αισθητικά παλαι-ότερες εποχές δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάς αυτό που ζεις εδώ, τώρα». Και το πιστεύω, είναι αδιαμ-φισβήτητα παιδιά της εποχής τους.

Τον περασμένο Μάρτιο άνοιξαν το πρόγραμ-μα του Mark Almond στο Gagarin και πριν από δύο εβδομάδες συμμετείχαν στο event The Swing Thing, πριν από τους Αμερικανούς υπεύθυνους της αναβίωσης της swing μόδας παγκοσμίως, τους Royal Crown Revue. Μετρούν ήδη δύο σπουδαίες συμμετοχές κοντά σε μεγάλα ονόματα και βρίσκο-νται μόνο στην αρχή. Είναι πέντε παιδιά γύρω στα τριάντα, που κάνουν αυτό που θέλουν και προ-σπαθούν να ζήσουν από αυτό και μόνο. Αυτό που θα θέλαμε να επιτύχουμε όλοι μας δηλαδή. Πόσο απλό μπορεί να είναι; Οχι πως δεν καταλήγουν πολλές φορές σε συμβιβασμούς. Είναι όμως αισι-όδοξοι και γεμάτοι αγάπη για τη μουσική τους και για όσα έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής.

«Σίγουρα, η χαώδης καθημερινότητα πέντε διαφορετικών επαγγελματιών είναι από μόνη της πρόβλημα. Οι πρόβες και οι ζωντανές εμφανίσεις είναι δύσκολο να συντονιστούν. Υπάρχουν σοβα-

ρά θέματα με τον ήχο και τον εξοπλισμό που δια-θέτει κάθε μαγαζί, το οποίο δυσκολεύει τις συνθή-κες εργασίας μας. Κατά τα άλλα, υπάρχει μια ομα-λή τάση προς το καλύτερο, μια και τα live μας είναι πολύ επιτυχημένα από πλευράς προσέλευσης κό-σμου», εξηγεί η Πέννυ. Ετσι, επιλέγουν να παίζουν αρκετά συχνά για το κοινό τους, το οποίο τους ακο-λουθεί πιστά και συνεχώς αυξάνεται. Δεν φοβού-νται μην κουραστεί ο κόσμος, γιατί η θετική αντα-πόκρισή του στα «γατοκαλέσματα» δεν τους αφήνει τέτοια περιθώρια. «Βέβαια, εμείς οι μουσικοί πρέ-πει να προλαβαίνουμε καταστάσεις και να φροντί-ζουμε να ανανεωνόμαστε, πριν πάρουμε την κατι-ούσα», παρατηρεί ο Γιώργος Ζερβός.

Παράλληλα, και σε συνάρτηση με τις συχνές εμφανίσεις, επιλέγουν και κάτι ακόμα. Κάτι που δείχνει πως πρόκειται για μια μπάντα με χαρακτή-ρα και, προσωπικά, ελπίζω να επικρατήσει ως γε-

νικότερη τάση. Δεν θέλουν να βάζουν είσοδο στις συναυλίες τους. Θέλουν να μπορούν να έρχονται όλοι τους οι φίλοι, χωρίς να χρειαστεί να πληρώ-σουν για να μπουν στο μαγαζί, και έτσι γίνεται. «Εί-ναι απλό», λένε, «ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Η οικονομική συγκυρία είναι άθλια για την πατρίδα μας. Πολλοί έχουν αισχροκερδίσει σε όλους τους τομείς της οικονομίας, πόσο μάλλον στη διασκέδα-ση». Θα ήθελαν να δουν και άλλους να ακολουθούν την ίδια πολιτική. Και εμείς το ίδιο, νομίζω. «Καλό είναι να προσέχουν όλοι τις απαιτήσεις τους. Ακό-μα και σε συναυλίες-υπερθεάματα καλλιτεχνών παγκόσμιου βεληνεκούς, τα αντίστοιχα ελληνικά εισιτήρια είναι διπλάσια και κάποιες φορές τρι-πλάσια από αυτά σε γείτονες χώρες, όπως η Ιταλία ή η Βουλγαρία. Μήπως κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει; Και μήπως και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες πρέπει να μεριμνήσουν για αυτό;»

Swing (eng. verb): κουνιέμαι, αιωρούμαι. Ο χορός πήρε το όνο-μά του ακριβώς λόγω της ευθυμίας και της ρυθμικότητας της μουσικής, που απαιτούσε έντονη κίνηση.

To swing ως χορευτική τάση εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1920 στην Αμερική και αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέ-μου παράλληλα με την swing jazz μουσική. Το πιο διαδεδομένο είδος χορού swing είναι το Lindy Hop.

Από το 1930 και μετά, η εξέλιξή του οδήγησε σε χορούς όπως το boogie woogie, το bee-bop, το jive και το rock’n’roll.

Το swing, και κατά συνέπεια τα συγγενικά με αυτό είδη χορού και μουσικής, έχουν τις ρίζες τους τόσο στο Charleston, όσο και στην αφροαμερικανική και δυτικοαφρικανική παράδοση. Το στοιχείο που έκανε το swing επαναστατικό ρεύμα ήταν πως στις ορχήστρες συνυπήρχαν μαύροι και λευκοί μουσικοί. Κά-πως έτσι, η jazz σταμάτησε να θεωρείται αποκλειστικά μουσική των μαύρων.

Με τον Benny Goodman να ηγείται του νέου swing jazz ρεύμα-τος, οι χορευτές εισήγαγαν τις κλακέτες και τα βήματα της jazz στο νέο χορό. Το 1940 το swing ήταν παντού· στο δρόμο, στους δια-γωνισμούς χορού, στα clubs, στο σινεμά, προέλαυνε πανηγυρικά και νικούσε τις διακρίσεις.

Eνα βράδυ του 1927, ενώ ο Charles Lindbergh είχε μόλις πραγ-ματοποιήσει την πρώτη του -σχεδόν 34ωρη- πτήση από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, γινόταν ένας χορός στην αίθουσα χορού Savoy, που ένα χρόνο νωρίτερα είχε ανοίξει τις πόρτες του καθι-ερώνοντας το νέο jazz χορευτικό τρόπο στο αμερικανικό κοινό. Ενας ρεπόρτερ πλησίασε τον χορευτή “Shorty George” Snowden και τον ρώτησε τι χορός είναι αυτός που χορεύουν τα ζευγάρια. Ο Snowden κοίταξε μια εφημερίδα που ήταν ξεχασμένη δίπλα του.

Το πρωτοσέλιδο, που αναφερόταν σαφώς στο σπουδαίο γεγονός της πτήσης του Lindbergh, έγραφε “Lindy Hops the Atlantic”. Η απάντηση του Snowden στην ερώτηση του ρεπόρτερ ήταν “Lindy Hop”. Το νέο είδος χορού είχε πια όνομα και ταυτότητα.

Η ταινία «Τα παιδιά του swing», σκηνοθετημένη από τον Τόμας Κάρτερ το 1993, αφηγείται την ιστορία μιας παρέας παιδιών στη ναζιστική Γερμανία, που αγαπά την αμερικανική swing μουσική. Ο διχασμός τους ξεδιπλώνεται, ξεπερνώντας τα όρια του συμ-βολισμού, ανάμεσα στην ελευθερία της μουσικής και τις επιτα-γές του συστήματος. Το swing ήταν συνυφασμένο με αυτή την αί-σθηση της ανάγκης για ελευθερία και ανεμελιά που χαρακτήρι-ζε τη μεσοπολεμική νεολαία. Η ταινία τιμήθηκε με το American Choreography Award του 1994 για τις χορογραφίες του Otis Sallid.

Ταινίες με ιστορικές σκηνές χορού swing από κορυφαί-ους χορευτές: “A Day at the Races” (1937) - Marx Brothers, “Hellzapoppin” (1941) - H.C. Potter, “Sugar Hill Masquerade” (1942), “Killer Diller” (1948) - Josh Binney.

Μια συλλογή με πρώτες ελληνικές σουίνγκ απόπειρες μπορεί-τε να ακούσετε στο δίσκο «Το ελληνικό Σουίνγκ ηχογραφήσεις 1946-1950», που θα βρείτε σε ηλεκτρονικά μουσικοπωλεία, όπως το mygreek.com και music-bazaar.com. Εκεί συμμετέχουν ονόματα όπως η Μαίρη Λω, ο Τώνης Μαρούδας, η Σμαρούλα Γι-ούλη, κ.ά.

Στην Αθήνα, Lindy Hop μπορείτε να διδαχθείτε με κέφι από την ομάδα Athens Swing Cats, τη χορευτική ομάδα που σχηματί-στηκε το 2008 στην Αθήνα και από τότε είναι συνεχώς παρούσα στην πόλη με μαθήματα και events, για τους retromaniacs - και όχι μόνο.

30

Μισεί τον Λουίς Φίγκο και θέλει να φορέσει το κόκκινο καπέλο του στο κε-φάλι του Μουρίνιο. Ο Jimmy Jump βρίσκει τον τρόπο να τρυπώνει παντού και νιώθει ελεύθερος. Τον βρήκαμε και του μιλήσαμε για τις καλύτερες στιγ-μές και τις επόμενες κινήσεις του.

SALTA

SALTA!

31

Ιούλιος 2004 και όλη η Ελλάδα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τον τελικό του ευρωπαϊ-κού πρωταθλήματος με αντίπαλο την Πορτογαλία. Κάποια στιγμή, κοντά στο 85ο λεπτό του αγώνα και ενώ οι Πορτογάλοι πιέζουν με όλες τους τις δυνάμεις για να φτάσουν στην ισοφάριση, συμ-βαίνει ένα ακόμα από τα «θαύματα» που συνόδευ-αν την Εθνική μας σε εκείνη τη διοργάνωση. Ο πιο γνωστός σαλταδόρος των γηπέδων, ο Jimmy Jump, μπαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τρίβει τη φανέλα της Barcelona στα μούτρα του Λουίς Φί-γκο και με ένα ανεπανάληπτο σπριντ μπαίνει γκολ στο τέρμα του Αντώνη Νικοπολίδη, παγώνοντας οριστικά το ρυθμό του παιχνιδιού. Οσοι δεν τον ήξεραν, τον έμαθαν για τα καλά. «Ηταν το σημαντι-κότερο πήδημα της καριέρας μου», μου λέει με τα τσάτρα πάτρα αγγλικά του. «Οι εισβολές μου στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νότια Αφρι-κή αλλά και στον τελικό του Champions League στην Αθήνα το 2007 ήταν εξίσου σημαντικές,

αυτή όμως του 2004 έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ηρθατε σαν αουτσάιντερ και παίξα-τε σαν μαχητές, σαν πραγματικοί Σπαρτιάτες. Σας αγαπάω πάρα πολύ εσάς τους Ελληνες».

Η πρώτη φορά που μπήκε σε γήπεδο ήταν το 2002 στο Camp Nou. «Ξεκίνησα να το κάνω επειδή ήθελα να γίνω διάσημος. Τώρα όμως έχει αποκτήσει συμβολικό χαρακτήρα για μένα, νιώθω πως με αυτό τον τρόπο είμαι ελεύθερος. Απλά... Salta salta». Η τρέλα του, ωστόσο, δεν τον κρά-τησε μόνο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Μπήκε σε αγώνες τένις, πόλο, ακόμα και στο φετινό τελικό της Eurovision κατά τη διάρκεια του τραγουδιού της Ισπανίας. Πολλοί μάλιστα δεν τον αναγνώρι-σαν, καθώς νόμιζαν πως είναι τμήμα της χορογρα-φίας! «Θα το ξανάκανα ευχαρίστως. Ονειρό μου όμως είναι να μπω μία φορά σε ομιλία του Ομπά-μα και στα Οσκαρ. Είναι ο στόχος της ζωής μου!»

Η συζήτηση δεν αργεί να περάσει στο ποδό-σφαιρο και στη μεγάλη του αγάπη, την Barcelona.

«Εχουμε την καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ολοι το ξέρουν και το βλέπουν αυτό. Και στην ομάδα αυτή δεν χωρούν προδότες όπως ο Φίγκο, που τον λατρέψαμε και πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ηταν προδότης και δεν πρόκειται ποτέ να τον συγχωρέ-σουμε», λέει αποδεικνύοντας πως, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, στην Καταλονία ο Πορτογάλος είναι ακόμα κόκκινο πανί. Οταν μάλιστα του ζητάω να κάνει ένα σχόλιο για τη Ρεάλ, είναι απολαυστι-κός: «Δεν έχουν καμία ελπίδα. Θα τακτοποιήσω και τον Μουρίνιο σύντομα. Θα του φορέσω και αυτού στο κεφάλι το κόκκινο καπέλο μου (σσ. το σήμα κατατεθέν του)». Οσο για τα σχέδιά του για το μέλλον: «Είναι άκρως απόρρητα, αλλά, εντάξει, θα σου πω. Μάλλον φέτος στο Copa America θα με δείτε πάλι».

Ο Clay Shirky, καθηγητής που εξιδι-κεύται σε θέματα νέων τεχνολογιών, ανέλυσε στο διεθνούς φήμης περιο-δικό Foreign Affairs, το ρόλο των social media. Οχι αυτόν που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε, τον ψυ-χαγωγικό. Αλλά ένα νέο, που σχετί-ζεται με την ικανότητα που εμφανί-ζουν πλέον τα επιμέρους κοινωνικά μέσα στο να διαμορφώνουν και να κατευθύνουν πολιτικές συμπεριφο-ρές, στο να ενδυναμώνουν διαδικα-σίες πολιτικής κοινωνικοποίησης, καθώς επίσης και στο να μετατοπί-ζουν σημαντικό μέρος της ισχύος από το -άλλοτε μονοπωλιακό- κρατι-κό επίπεδο στο αντίστοιχο τεχνολο-γικό-διαδικτυακό.

Οι νέες τεχνολογίες έχουν δι-εισδύσει σε τέτοιο βαθμό στη δη-μόσια σφαίρα του «παγκόσμιου χω-ριού», ώστε να αποτελούν πλέον τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο σύμμαχο της ενεργής κοινωνίας των πολιτών όταν αυτή έρχεται αντιμέ-τωπη με την κρατική αυθαιρεσία.

Μέσα από προωθήσεις μηνυ-

μάτων σε κινητά και e-mails ή χρη-σιμοποιώντας δημοφιλέστατα κοι-νωνικά δίκτυα όπως το Facebook, το Twitter και το YouTube, συλλο-γικότητες χωρίς ιεραρχία και οργα-νωτικές δομές, καταφέρνουν και κι-νητοποιούν άμεσα, αποτελεσματικά και δίχως δαπάνες εκατοντάδες χι-λιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια αν-θρώπων που μοιράζονται τις ίδιες κοινωνικοπολιτικές ευαισθησίες.

Η χώρα μας, η οποία βρίσκε-ται στην πλέον δεινή θέση μεταπολι-τευτικά, δεν έχει γνωρίσει ακόμα μια δυναμική (οργανωμένη από τα κάτω) αντιστασιακή πρωτοβουλία ορμώμε-νη από τα λεγόμενα «νέα μέσα». Για τα δεδομένα των πρωτοφανών αρ-νητικών επιπτώσεων στην καθημε-ρινότητά μας, αυτή η (μη) εξέλιξη φαντάζει οξύμωρη. Συνεχίζουμε να αγνοούμε τα στοιχεία του αυθορμητι-σμού και της ακομμάτιστης αντίδρα-σης. Μια ματιά στα διεθνή γεγονό-τα της περασμένης δεκαετίας, όμως, αποδεικνύει πως στο εξωτερικό μυ-ριάδες ανθρώπων έχουν κατεβεί

Οι αγώνες κερδίζονται στο δρόμο, λέγαμε. Μήπως οι νέο δρόμοι πια στα σοκάκια του ίντερνετ;

στους δρόμους κατά καιρούς μέσα από καλέσματα, των οποίων η πα-τρότητα δεν ανάγεται σε επιμέρους συνδικαλιστικούς φορείς, αλλά στην εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Τα παραδείγματα απλώνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.

Το 2001 στις Φιλιππίνες περί-που ένα εκατομμύριο άνθρωποι κα-τάφεραν να συγκεντρωθούν μέσα από την προώθηση μηνυμάτων σε κινητά τηλέφωνα και να διαδηλώ-σουν στους δρόμους της Μανίλα κατά του τότε προέδρου της χώρας Joseph Estrada.

Το 2004 με παρόμοιο τρόπο οι Ισπανοί στράφηκαν ενάντια στον πρωθυπουργό της χώρας Jose Maria Aznar, ενώ το 2009 το κομμουνιστι-κό κόμμα της Μολδαβίας έχασε την εξουσία μετά από μαζικές συγκε-ντρώσεις που οργανώθηκαν μέσω Facebook, Twitter και μηνυμάτων σε κινητά τηλέφωνα. Και ας μην ξε-χνάμε τις διαδηλώσεις ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη Χιλή το 2006, τα δημοσιευμένα βί-ντεο στο YouTube από τους Ιρανούς αντιπολιτευτικούς του «Πράσινου Κινήματος» το 2009, το κίνημα των Red Shirts της Ταϋλάνδης την ίδια χρονιά ή ακόμα και την πρωτοφα-νή άνοδο του Tea Party προσφάτως στις ΗΠΑ.

Σε καθεμία από τις παραπάνω

κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα μέσα από ηλεκτρονικές πρωτοβου-λίες, μπορεί να συναντήσει κανείς ένα σημαντικό κοινό γνώρισμα: η χρήση των νέων τεχνολογιών δεν υποκατέστησε την πραγματική συλ-λογική δράση. Δεν επρόκειτο δηλα-δή για «επαναστάσεις του πληκτρο-λογίου», όπως συνηθίζουμε να απο-καλούμε την αντίδραση δίχως πραγ-ματικό αντίκρισμα. Αντίθετα, οι νέες αυτές τεχνολογίες χρησίμευσαν στο να οργανωθούν και να τελειοποιη-θούν συνεργατικές κινήσεις ενερ-γών πολιτών άμεσα και ανέξοδα.

Απέναντι σε όλα αυτά, ενδιαφέ-ρον παρουσιάζουν οι κινήσεις αμη-χανίας τις οποίες εμφανίζουν οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις, οι αποδέ-κτες δηλαδή των διαμαρτυριών αυ-τών των «ηλεκτρο-κινημάτων».

Τα παραδοσιακά μέτρα της κρα-τικής καταστολής δεν μπορούν να τους χρησιμεύσουν προκειμένου να ελέγξουν το χαοτικό διαδικτυακό κόσμο. Ως εκ τούτου, προσπαθούν με όσα μέσα διαθέτουν να περιο-ρίσουν τη διάχυση της πληροφορί-ας και την πολιτική ζύμωση που συ-ντελείται μέσα στον κυβερνοχώρο, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους για την κρατική τους «αυθεντία». Η χαοτική δομή του τε-λευταίου, ωστόσο, ελάχιστα μπο-ρεί να τους φανεί χρήσιμη σε αυτήν τους την προσπάθεια.

-

-

-

-

--

36

Τα όσα εξήγγειλε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυ-σοχοΐδης, πριν από μερικές ημέρες σχετικά με την ανέγερση φράχτη στην περιοχή του Εβρου, έφεραν στο προσκήνιο της δημόσιας συζή-τησης της χώρας έναν εντονότατο διάλογο, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από το τρίπτυχο: Μετανάστευση-Ασφάλεια-Ανθρώπινα Δικαι-ώματα. Οι υπέρμαχοι μιας τέτοιας κίνησης θεωρούν απαραίτητο ένα κατασταλτικό μέτρο που θα είναι σε θέση -εάν όχι να εξαλείψει πλή-

ρως- να μειώσει τουλάχιστον τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές εισ-ροές από τη συγκεκριμένη περιοχή. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται όλοι εκείνοι που θεωρούν πως η δημιουργία φράχτη στα χερσαία σύ-νορα με την Τουρκία παραβιάζει το πνεύμα των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου, των οποίων συμβεβλημένο μέρος αποτελεί και η Ελλάδα. Η Metropolis δίνει χώρο σε ορισμένα από τα σημεία αυτού του διαλόγου.

Κωστής Παπαϊωάννου, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώμα-τα του Ανθρώπου

Φοβάμαι ότι κατασκευάζοντας ένα τείχος-φράχτη λαμβάνουμε εν γνώσει μας ένα μέτρο αναποτελεσματικό ως προς την ανάσχεση των μεγάλων μεταναστευτικών ροών, αλλά αποτελε-σματικό ως προς την εξατομικευμένη εξοντω-τική εφαρμογή του. Οι μεγάλες ροές θα βρουν άλλους δρόμους και οι διακινητές θα βρουν τρόπο να κερδίσουν ακόμα περισσότερα χρή-ματα. Οι μεμονωμένοι «φτωχοδιάβολοι» είναι εκείνοι που θα πέσουν στα σύρματα. Ανάμεσα στους «παράνομους μετανάστες» -όπως κακώς τους αποκαλεί συλλήβδην ο κ. Παπουτσής- πε-ριλαμβάνονται πρόσφυγες, οικογένειες, ασυ-νόδευτοι ανήλικοι. Εχουμε αποφασίσει να κα-ταργήσουμε την πρόσβαση στο πολιτικό άσυλο; Είμαστε διατεθειμένοι να θέσουμε σε κίνδυνο τις ζωές των πιο ευάλωτων;

Εθελοτυφλεί όποιος παραγνωρίζει το κοι-νωνικό κόστος της μεγάλης παράτυπης μετανά-στευσης. Ομως, η ανέγερση του τείχους αποτε-λεί περισσότερο κίνηση εντυπωσιασμού παρά ουσίας. Το τείχος δείχνει προς τις δημοσκοπή-σεις και οι μεγαλόστομες δηλώσεις, όπως το «δεν θα μείνει κανένας παράνομος», σηματο-δοτούν την προσαρμογή στο δοκιμασμένο σχή-μα που θέλει την ασφάλεια φάρμακο διά πάσα νόσο. Υιοθετείται το τεχνητό δίλημμα «θέλου-με μια χώρα ασφαλή ή ξέφραγο αμπέλι;» για να αποσπαστεί η προφανής, αλλά απλουστευ-τική απάντηση. Ετσι, η έννοια της ασφάλειας συρρικνώνεται σε μια μιντιακή ασπιρίνη για τη γενικευμένη οικονομική και κοινωνική αποδι-άρθρωση. Το τείχος συμβολικά περιφράσσει το τοπίο της κρίσης. Συνεπάγεται μεγάλη ηθι-κή ήττα η κυβερνητική θεώρηση της χώρας ως οικοπέδου και του μετανάστη ως εξωτερικού εχθρού-καταπατητή. Κάτι τέτοιο δείχνει διολί-σθηση προς αξίες του αμερικανικού Νότου. Το τείχος, ένα μέτρο λογικής Σάρα Πέιλιν, αποτε-λεί σύμβολο έκπτωσης.

Γεώργιος Π. Ντόλιος, Υφυπουργός Εσωτερικών

Τα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων κινού-νταν μέχρι τώρα ανάλογα με τη συγκυρία. Αλ-λοτε ήταν επιβαρυμμένος ο νομός μας, ο Εβρος, άλλοτε οι λαθρομετανάστες εισέρχονταν στη χώρα μέσω θαλάσσιων διόδων. Ο κ. Παπου-τσής, πολύ άμεσα, μόλις έγινε υπουργός, συ-γκάλεσε μια σύσκεψη για το ζήτημα στον Εβρο, όπου ήμασταν παρόντες όλοι, οι βουλευτές του νομού αλλά και οι δήμαρχοι. Ηταν η πρώτη εκτεταμένη και λεπτομερής σύσκεψη που πραγ-ματοποιήθηκε για το θέμα και η πρόταση του συρματοπλέγματος προέκυψε από τους δημάρ-χους. Αμεσα ετέθη και το ζήτημα της μετακίνη-σης της Frontex στον Εβρο. Πριν από αυτό, η κατάσταση ήταν πραγματικά απελπιστική, με τα ποσοστά της διέλευσης των παράνομων μετα-ναστών από το νομό μας να είναι πολύ υψηλά.

Αυτά περιορίστηκαν σαφώς χάρη στη δρά-ση της Frontex, αλλά δεν εξαλείφθηκαν. Ετσι, ο κ. Παπουτσής έθεσε ευθέως το ζήτημα να χρησιμοποιηθεί όποιο προσφορότερο μέσο υπάρχει για να αποτρέψουμε τη λαθραία είσο-δο. Με το φράχτη λοιπόν, ο οποίος προορίζε-ται να μπει στο κομμάτι του Εβρου όπου τα σύ-νορα είναι χερσαία, σίγουρα θα δυσκολέψει η διέλευση.

Οπως τόνισε και ο υπουργός πάντως, εί-ναι καιρός να σταματήσει η υποκρισία από τις διάφορες πλευρές, καθώς είναι αναμφισβήτη-τη ευθύνη ενός κράτους να φυλάει τα σύνο-ρά του, αλλά και επειδή με τη φύλαξη των συ-νόρων μας προστατεύονται παράλληλα και οι ίδιοι οι άνθρωποι που παρανόμως επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα μας. Μια χώρα που δεν μπορεί να τους δεχτεί πια και στην οποία εξω-θούνται, δυστυχώς, σε άθλιες συνθήκες διαβί-ωσης.

Anneliese Baldaccini, Διοικητικό στέλεχος σε θέματα ασύλου και μετα-νάστευσης, Διεθνής Αμνηστία-Γραφείο Ευρωπαϊ-κών Θεσμών

Οι πρόσφατες δηλώσεις της Ελλάδας σχετικά με το ενδεχόμενο κατασκευής ενός τείχους 12 χλμ. κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνό-ρων στην περιοχή του Εβρου εγείρουν σοβα-ρές ανησυχίες. Αναγνωρίζουμε την ανθρωπι-στική κρίση που επί του παρόντος αντιμετωπί-ζει η Ελλάδα, καθότι αποτελεί κύριο σημείο ει-σόδου αιτούντων άσυλο και μεταναστών στην Ευρώπη. Ωστόσο, η οικοδόμηση τειχών σπα-νίως επιλύει το πρόβλημα των μεταναστευτι-κών πιέσεων, καθώς οι μετανάστες είναι πιθα-νό να δοκιμάσουν εναλλακτικές, πιο επικίνδυ-νες οδούς, που περιλαμβάνουν την ολοένα αυ-ξανόμενη προσφυγή σε εμπόρους ανθρώπων.

Οπως τεκμηριώνεται από τη Διεθνή Αμνη-στία, η οικοδόμηση τειχών είναι σταθερά συν-δεδεμένη με ανείπωτες κακουχίες και εμπειρί-ες τρομερής βίας, καθώς και σοβαρές παραβι-άσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μέτρα που εμποδίζουν αδιακρίτως τις αφίξεις παραβιά-ζουν επίσης κατάφωρα το δικαίωμα στο άσυ-λο. Οι περισσότεροι από εκείνους που έρχο-νται στην Ελλάδα μέσω της Τουρκίας προέρχο-νται από το Ιράν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Σομαλία και ενδέχεται να χρήζουν προστασίας. Η ΕΕ πρέπει να μοιραστεί την ευθύνη για αυ-τούς τους ανθρώπους.

Γκλε-Τσεεε Γκεβάρα, θα τραγουδάνε στο εξής οι κάτοικοι του μικρού γαλατικού χωριού της Στυ-λίδας. Αναμένεται να σηκωθεί ανδριάντας στο «Πάρκο του Λαού», συναυλία συμπαράστασης στο θέατρο «Μαρία Κάλλας» (τα ονόματα είναι αληθι-νά), ενώ πλέον ο Απόστολος Γκλέτσος θέτει υπο-ψηφιότητα ισόβιου δημάρχου.

Την απόφαση της κυβέρνησης να παρέμβει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στη διαμάχη Γερμανίας και Ιταλίας για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, και συγκεκρι-μένα εκείνων που αφορούν τη σφαγή του Διστό-μου, ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, λίγο πριν εκπνεύσει η τελική προθεσμία. Πάλι θα αγορά-σουμε υποβρύχια;

Με ποικίλες αντιδράσεις έγινε δεκτή η πρό-ταση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη για τη δημιουργία τείχους στα σύνορα του Εβρου. Ο Χρήστος Παπουτσής δηλώνει αποφασισμένος να παραμείνουν στην Ελλάδα μόνον οι νόμιμοι μετανάστες. Η έναρξη των εργασιών θα αποτελέ-σει αφορμή για την επανένωση των Pink Floyd (όσων είναι εν ζωή) και την κυκλοφορία του νέου τους remix: The Wall in Evros.

Με 65 βουλευτές και 12 εξωκοινοβουλευτι-κούς και τεχνοκράτες ολοκληρώθηκε η σκιώδης κυβέρνηση της ΝΔ. To καινούργιο; Η δημιουρ-γία Γραμματείας ΜΚΟ με επικεφαλής την όμορ-φη Βορειοελλαδίτισσα Ελενα Ράπτη. Αναπληρώ-τρια είναι η επανακάμψασα εκ του εξωτερικού Ελενα Κουντουρά. Ολόκληρη η ομορφιά σε μία Γραμματεία!

Και για να μην είμαστε άδικοι με το ανδρι-κό δυναμικό της παράταξης, σημαντικό είναι το comeback του Αρη. Και προφανώς, μιλάμε για τον

Αρη Σπηλιωτόπουλο που επιστρέφει στα γνώριμα για αυτόν «θρανία» του Τομέα Παιδείας. Εκεί, που θα έχει να κονταροχτυπηθεί με την καλή του φίλη, Αννα Διαμαντοπούλου. Επειδή όμως η πολιτική δεν είναι πασαρέλα ή πιάτσα, αναμένουμε σκληρή αντιπολίτευση από τον πρώην υπουργό Παιδείας.

Τελικά, λεφτά υπάρχουν. Απλά κάποιοι έχουν πρόβλημα με τη διαχείρισή τους. Δεν εξη-γείται αλλιώς πως μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε δύο παραιτήσεις γενικών γραμματέων σε υπουρ-γεία για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Μετά τον Αχιλ-λέα Μητσό και ο Δημήτρης Δασκαλάκης άφησε τη θέση του εξαιτίας της διαφωνίας του με τον τρόπο διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων.

Να μην επιβαρύνουν τον απλό πολίτη με τις κινητοποιήσεις τους, κάλεσε τους εργαζομένους στις συγκοινωνίες ο υπουργός Υποδομών Μετα-φορών και Δικτύων, Δημήτρης Ρέππας, με δη-λώσεις του. Αν και οι κινητοποιήσεις του ΗΣΑΠ κρίθηκαν παράνομες, εντούτοις οι εργαζόμενοι σκέφτονται να προχωρήσουν σε απεργία διαρ-κείας. Η ταλαιπωρία συνεχίζεται... Εβδομάδα παθών μέχρι το Πάσχα;

Οι κακές γλώσσες που ήθελαν τον Πρωθυ-πουργό να παρερμηνεύει το Ερζερούμ με Γιου-σουρούμ δεν επαληθεύτηκαν. Ο Γιώργος Παπαν-δρέου έκανε την πιο επι-κριτική, ίσως, ομιλία Ελληνα πολιτικού πάνω σε τουρκικό έδαφος.

Από την εβδομάδα που μας πέρασε στις με-ταβιβάσεις όλων των σπιτιών άνω των 50 τετ.μ. πρέπει να υπάρχει και το Πιστοποιητικό Ενερ-γειακής Απόδοσης. Χρήσιμο θα είναι. Αρκεί να μην «καούμε».

Quiz: ποιοι είναι οι τέσσερις (μαζί με την Ντόρα) της Δημοκρατικής Συμμαχίας;

Ετοιμάζομαι να συμμετάσχω στο κίνημα των διοδίων. Θα πάω αύριο να αγοράσω αυ-τοκίνητο. Εάν γίνει και κίνημα κατά των ημιυπαίθριων, να μου το πείτε να αγοράσω και σπίτι!!!

38

Φωκίωνος Νέγρη: ένας από τους ωραιότερους και ιστορικότερους πε-ζόδρομους της Αθήνας με glamorous παρελθόν από τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70.

Μπροστά στο μηχάνημα ανακύ-κλωσης του δήμου που βρίσκεται στη διασταύρωσή της με την οδό Δροσο-πούλου, μεγάλοι και μικροί συνωστί-ζονται καθημερινά, προκειμένου να αφήσουν τα ανακυκλώσιμα απορρίμ-ματά τους, με αντάλλαγμα εκπτωτικά κουπόνια τα οποία στη συνέχεια μπο-ρούν να εξαργυρώσουν σε κοντινό σούπερ-μάρκετ. Λίγους μήνες πριν από την «επίσημη» έλευση της οικο-νομικής κρίσης στη ζωή μας, η προ-σέλευση του κόσμου στο εν λόγω μη-χάνημα ήταν μικρή. Σήμερα, όμως, με την κατάσταση που επικρατεί, το σημείο αυτό έχει μετατραπεί σε ένα μικρό «μελίσσι» με δεκάδες κατοί-κους που φτάνουν κουβαλώντας με-γάλες τσάντες γεμάτες ανακυκλώσιμα είδη. Κυριολεκτικά, όλη σχεδόν την ημέρα είναι αδύνατον να περάσεις και να μην δεις κάποιους μπροστά στο μηχάνημα.

Το γεγονός αυτό, αναφορικά του-λάχιστον με το ρόλο της ανακύκλω-

σης, είναι πολύ ενθαρρυντικό αφού έστω εξαιτίας της κρίσης πολλοί ανα-κάλυψαν την… άμεσα ανταποδοτική πλευρά της σωστής διαχείρισης των απορριμμάτων. Από την άλλη, η νέα πραγματικότητα σε αυτό το σημείο της πόλης είναι ενδεικτική των αλλαγών

που σημειώνονται στις γειτονιές της. Το παλιό glamour δίνει τη θέση του στη σημερινή αναγκαιότητα που από μόνη της έχει μια άλλη «λάμψη», ένα ιδιαίτερο ρόλο και σκοπό. Πριν από 20-30 χρόνια μια ανάλογη εικόνα θα ήταν αδιανόητη για τους «σνομπ»

κατοίκους της Φωκίωνος. Τώρα είναι απόλαυση να τους βλέπεις να έχουν υιοθετήσει τις νέες συνήθειες και να τις έχουν εντάξει στις ζωές τους. Super cool!

Βαλκάνια, θέατρο επαναστάσεων και ταραχών. Πέρα από τα βόρεια σύ-νορά μας, έζησε ο Καραγιώργης. Ο πρωτεργάτης της πρώτης σερβικής προσπάθειας για αυτονόμηση. Στον γεννημένο Γκέοργκε Πέτροβιτς, οι Οθωμανοί κόλλησαν το παρατσού-κλι «καρά» (θα πει μαύρος στα τούρ-κικα), για να τονίσουν την αγριάδα και την ταπεινή καταγωγή του. Αρ-γότερα, θα τους έβγαζε αληθινούς. Σε μεγάλους μπελάδες τούς έβαλε. Η επανάσταση του 1804 κράτησε εννέα χρόνια. Και ήταν η πρώτη 10ετία που οι Σέρβοι έχουν να λένε ότι έζησαν αυτόνομοι μετά από αιώ-νες. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ήρωάς τους δολοφονήθηκε από ομοεθνείς του. Τι πρωτότυπο. Στο βαλκανικό ταμπεραμέντο ταιριάζει ο αλληλο-σκοτωμός. Λίγο πριν είχε προλά-βει να έρθει σε επαφή με τη Φιλι-κή Εταιρεία. Αυτό το επικό κομμάτι ιστορίας μνημονεύεται στην ομώνυ-

μη οδό. Εγώ όμως δεν μπορώ να το απολαύσω. Η Καραγιώργη Σερβίας θα είναι πάντα ο δρόμος που μου έκοψαν κλήση για παράνομο παρ-κάρισμα για πρώτη φορά. Στις 4 η ώρα το πρωί. Γιατί, όταν το ελληνικό κράτος θέλει να μαζέψει απεγνωσμέ-να λεφτά, μπορεί.

Δεν υπήρχε κόσμος, ούτε καφετέρι-ες, πλανόδιοι πωλητές και ασφυκτι-κά παρκαρισμένα μηχανάκια. Ακό-μα και το 2000, ένα χρόνο αφού είχε ανοίξει η Τεχνόπολις -το πα-λιό εργοστάσιο φωταερίου που με-τατράπηκε σε πολυχώρο, αφιερω-μένο στον Χατζηδάκι- υπήρχαν μόνο δύο-τρία καφενεία, παιδιά που έτρεχαν στους δρόμους και κά-ποιοι παππούδες σε καρέκλες στην άκρη του δρόμου. Μετά από πέντε χρόνια ήρθε το μετρό. Φύσηξε άλ-λος αέρας στον Κεραμεικό. Οι ταρά-τσες, από όπου έριχνες κλεφτές μα-τιές στην Ακρόπολη, γέμισαν χρώ-μα και διάθεση και οι παππούδες με τα άσπρα φανελάκια κρύφτη-καν. Εδώ κάποτε βρισκόταν το νε-κροταφείο της αρχαίας Αθήνας, νέ-κρα. Στα μέσα του 1800, οι εγκατα-στάσεις φωταερίου. Μετά το Γκαζο-χώρι, τα θηλυκά με τα διάφανα νε-γκλιζέ και τα πόδια έξω, ύστερα οι

οικογένειες, τα σπίτια με τις αυλές. Το 1999 άρχισε η αναβάθμιση και μαζί και τα όργανα. Μπαρ, φώτα, τα-βερνάκια, σουβλάκια, τακούνια και βρουμ-βρουμ. Τελικά, το Σάββατο η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. «Δεν ξαναπατάω στον Κεραμεικό, έσπασαν τον Ταρζάν», μου είπε προ-χθές η Αγγελική. Μιλάμε για ένα αυ-τοκίνητο ιερό, που μετρά δεκαετίες και ούτε το ντουλαπάκι δεν ανοίγει. «Ως εδώ ήταν», της είπα και εγώ.

39

Από την Κρήτη στην Αθήνα ήρθα όταν ήμουν δύο χρονών. Συνεπώς δεν ήρθα, με έφεραν. Μπορεί να μην το θυμάμαι, αλλά με έφεραν σί-γουρα μέσα σε ένα πορτ μπεμπέ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, σε ένα σπίτι στην Ανθούπολη, στο Περι-στέρι. Σε αυτό το σπίτι λοιπόν μεγάλωσα, εκεί κο-ντά πήγα στο νηπιαγωγείο που συστεγαζόταν με το δημοτικό σχολείο και ήταν λίγα στενά παρακάτω, αργότερα στο γυμνάσιο που συστεγαζόταν με το λύκειο και ήταν ακόμα πιο κοντά, ίσως τρία μόνο στενά από το σπίτι. Με την κολλητή μου μοιράζα-με την απόσταση ανάμεσα στα σπίτια μας, έχοντας σημείο συνάντησης μια παλιά πιτσαρία -από αυτές που κατά καιρούς ανοίγουν και κλείνουν στις γει-τονιές- που ονομαζόταν «Τοξότης».

Απέναντι σχεδόν από το σχολείο βρισκόταν -και βρίσκεται ακόμα- το νεκροταφείο του Αγίου Βασιλείου. Το λύκειο έχει πια μεταφερθεί σε άλλο κτίριο, στην κάτω πλευρά του νεκροταφείου. Ποτέ δεν μπόρεσα να τακτοποιήσω στο μυαλό μου την ύπαρξη του νεκροταφείου τόσο κοντά στα σπίτια και τα σχολεία. Ακόμα και τώρα, κάτι κλωτσάει. Στα χωριά, τα νεκροταφεία βρίσκονται έξω από την κατοικημένη περιοχή, στην αρχαία Αθήνα το νεκροταφείο του Κεραμεικού βρισκόταν έξω από τα σύνορα της πόλης, μετά το Δίπυλο. Αντίθετα, εγώ είχα συμμαθητές που από τα μπαλκόνια τους έβλεπαν τα μνήματα. Μια φορά, θυμάμαι, ο καθη-γητής των Θρησκευτικών στη Β΄ λυκείου μάς πήρε από την τάξη, περάσαμε όλοι μαζί τον κεντρικό δρόμο και πήγαμε εκδρομή στο νεκροταφείο. Παι-διά 16 χρόνων που εκδράμουν στο κοντινό νε-κροταφείο. Και γύρω σπίτια. Κάτι κλωτσάει.

Σε γενικές γραμμές, μιλάμε για μια συνηθι-σμένη γειτονιά. Εχει πλατείες, πολλές ωραίες μο-

νοκατοικίες με αυλές, λεμονιές και νεραντζιές στα πεζοδρόμια, έχει συνοικιακή αγορά και περιμένει το μετρό να φτάσει κοντά της μέσα στους επόμε-νους μήνες. Εχει μια ακόμα πλατεία που δεν εί-ναι πλατεία καθόλου, είναι απλώς μία διασταύρω-ση που ονομάζεται πλατεία Δέγλερη. Εκεί υπάρχει ένα μπαρ από άλλη εποχή, το ημιυπόγειο «Γρανά-ζι», που σερβίρει αμέτρητες ετικέτες μπύρας, κα-θαρά ποτά και παίζει κυρίως βινύλια. Ο κόσμος βγαίνει για τις βραδινές του βόλτες στις πλατεί-ες -και τις κατ’ ευφημισμόν τέτοιες- και τις γεμίζει τους περισσότερους μήνες του χρόνου, υπάρχει κάπου σε όλο αυτό μια αχνή αίσθηση επαρχίας.

Προσωπικά, είμαι λάτρης του κέντρου της Αθήνας. Επέστρεψα στην Ανθούπολη πέρυσι και βλέπω μια γειτονιά με όλα τα χαρακτηριστικά αυτής, με τις αντιφάσεις της, είκοσι λεπτά με τα πόδια από το κέντρο του Περιστερίου, άλλα δέκα λεπτά από το περίφημο Μπουρνάζι με τα clubs, τα σκυλάδικα και τα -γεμάτα με ηχεία- κραυγαλέα αυτοκίνητα, συνορεύει με συνοικίες που λέγονται Κηπούπολη, Χρυσούπολη, Πετρούπολη. Η Αθή-να επαναλαμβάνεται συνεχώς σαν μικρογραφία της Ελλάδας, το κέντρο είναι η πρωτεύουσα και οι γύρω περιοχές η περιφέρεια. Και μικρότερα κέ-ντρα και μικρότερες περιφέρειες.

Το κέντρο καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις γειτονιές. Η πόλη συνθέτει το μωσαϊκό της με αυτό τον τρόπο. Είμαι σίγουρη πως το μέρος όπου μεγαλώνει κανείς -όσο και να μην το εκτιμά- αν επιστρέψει κάποια στιγμή, θα το δει με άλλη μα-τιά, θα το δει πιο καθαρά ίσως. Και αυτό ισχύει για όλες τις γειτονιές, τις πρωτεύουσες και τις πε-ριφέρειες του κόσμου.

40 21

Η δικαιολογία για να αγοράσεις ένα iPhone και να το φέρεις γλυκά στη γυναίκα σου η οποία μόλις γέννησε το παιδί σας βρέθη-κε και λέγεται Smart Baby Monitor. Πρόκει-ται για μία θαυματουργή συσκευή με κάμε-ρα 3 Megapixel και μικρόφωνο που μπαίνει στο δωμάτιο του μωρού και μπορείς να ελέγ-χεις ανά πάσα στιγμή αν αναπνέει και αν είναι καλά. Επιπλέον, μπορείς να τσεκάρεις τη θερ-μοκρασία και την υγρασία στο χώρο του κα-θώς και οποιαδήποτε άλλη κίνηση μέσα στο δωμάτιο. Αν μάλιστα είναι βράδυ και το μωρό κλαίει, αλλά σου είναι δύσκολο να σηκωθείς από το κρεβάτι, τότε μπορείς να του τραγου-δήσεις ένα νανούρισμα από το κινητό, αφού το γκάτζετ έχει και ενσωματωμένο ηχείο. www.withings.com

Ο θόρυβος που έχει προκαλέσει το TRON: Legacy, η ταινία επιστημονικής φαντασίας της Disney που διαδραματίζεται μέσα σε ένα ψη-φιακό σύμπαν, δεν θα μπορούσε να μην δώ-σει στην αγορά μία σειρά από φουτουριστικά γκάτζετ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λάμπα-κύλινδρος με το όνομα Ring του Ιταλού σχεδι-αστή Loris Bottello, η οποία μοιάζει να βγήκε απευθείας από τα κινηματογραφικά στούντιο. Το ξεχωριστό της ντιζάιν την κάνει απαραίτη-το αξεσουάρ για το δωμάτιο κάθε video gamer που σέβεται τον εαυτό του, ενώ ο τρόπος λει-τουργίας της είναι εξίσου μοναδικός με την ένταση του φωτός της να αυξάνεται ή να μει-ώνεται περιστρέφοντας το δίσκο. Αν πάντως τη θέλεις κολασμένα, θα πρέπει να περιμένεις για λίγο καιρό, αφού ακόμα δεν έχει βγει στην παραγωγή.

www.designboom.com

Θυμάσαι την TDK; Είναι η εταιρεία που έφτιαχνε άδειες κασέ-τες την εποχή που τα κασετόφωνα ήταν απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε πάρτι και κάθε ώμο. Φέτος αποφάσισε να επιστρέψει δυ-ναμικά, συνδυάζοντας εξαιρετικά τα συστατικά ντιζάιν, τεχνολο-γία και ρετρό. Τρανό παράδειγμα το TDK 3-speaker boombox, το στερεοφωνικό που είναι εφοδιασμένο με ένα subwoofer και δύο ηχεία 6 ιντσών, αποδίδοντας ήχο εξαιρετικής ποιότητας. Μπορεί να συνδεθεί με το iPod και το iPhone σου, με USB φλασάκια και εξωτερικούς δίσκους αλλά και κάθε συσκευή που έχει 3,5 χιλ. audio jack. Ο σχεδιασμός του τραβάει αμέσως τα βλέμματα, βασικό, ωστόσο, μειονέκτημα είναι η τροφοδοσία του που γίνεται σαν τον παλιό... κακό καιρό, με 12 μπαταρίες D στο πίσω μέρος της συσκευής. Σίγουρα μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία Li-ion θα ταίριαζε καλύτερα στα νέα δε-δομένα, ακόμα και έτσι όμως παραμένει εξαιρετική πρόταση.

www.tdkperformance.com

Αφού κατέκτησαν τα smartphones όλου του κόσμου, ξεπερνώντας τα 40 εκατ. (!) κατεβάσματα μέσα σε ένα χρόνο, τα Angry Birds πλέον θα εμφανίζονται και σε PC, PlayStation 3 και PSP. Πρόκειται για ένα φαινομενικά απλό παιχνίδι, στο οποίο ο χρήστης εκτοξεύει πουλιά για να καταστρέψει τα αντί-παλα γουρούνια. Η τεράστια όμως επιτυχία του έκανε τη φινλανδική εταιρεία που το αναπτύσσει, τη Rovio Mobile, να το κυκλοφορήσει και σε άλλες πλατφόρμες στη λογική τιμή -για το είδος του παι-χνιδιού- των 4 ευρώ. Η αγορά θα συμπεριλαμβάνει αναβαθμίσεις και επιπλέον επίπεδα παιχνιδιού, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την έκδοση για smartphone. Αυτό που παρουσιάζει όμως το μεγαλύ-τερο ενδιαφέρον είναι η πορεία των πωλήσεών του, αφού τυχόν επιτυχία δεν αποκλείεται να στρέ-ψει και άλλες εταιρείες σε παρόμοιες κινήσεις. Οπως έχει αποδειχτεί εξάλλου και με τα παιχνίδια του Facebook, τα πιο απλά είναι και τα πιο δημοφιλή.

www.angrybirds.com

Ποιος είπε ότι τα μικρόφωνα για υπολογιστές δεν δικαιούνται να έχουν στιλ; Σίγουρα όχι η Samson, και με το που θα δεις το Meteor Mic θα καταλάβεις το γιατί. Το νέο της USB μικρόφωνο διαθέτει εξαιρετικό σχεδιασμό, μοιάζει σαν να βγήκε από ραδιοφωνικό σταθ-μό της δεκαετίας του ’50 και διεκδικεί επάξια μία θέση πάνω στο ντι-ζαϊνάτο γραφείο σου. Δεν περιορίζεται όμως εκεί, αφού η ποιοτική του κατασκευή σου επιτρέπει να ηχογραφήσεις μουσική, να παίξεις με ακρίβεια παιχνίδια φωνητικών εντολών και να συνομιλήσεις στο Skype ή στο Msn χωρίς παράσιτα. Κοστίζει 77 ευρώ και θα κυκλο-φορήσει στις 15 Απριλίου, οπότε καλά θα κάνεις μέχρι τότε να ξυ-πνήσεις τον Lary King που κρύβεις μέσα σου.

www.samsontech.com

41

Οταν είσαι το Macbook Air δεν φοβάσαι τον ανταγωνισμό. Ή μήπως όχι; Η Samsung θέλει να μάθει την απάντηση και το Φεβρουάριο θα

κυκλοφορήσει το Series 9, έναν εξαι-ρετικά ελαφρύ και λεπτό υπολογι-στή στις 13,3 ίντσες. Συγκεκριμέ-

να, θα ζυγίζει λιγότερο από 1,35 κιλά και θα έχει πάχος περίπου 16 χιλιοστά.

Η LED-backlit οθόνη του θα διαθέτει αντί-θεση 100.000:1 και ανάλυση 1366x768, τη στιγμή που στο εσωτερικό του θα φιγουράρει ένας επεξεργαστής Intel Core i5-2537M χρο-νισμένος στα 1,4GHz, 4GB DDR3 μνήμη RAM

και SSD δίσκος στα 128GB. Η τιμή του αναμένεται στα 1.599 δολάρια και

μένει να δούμε κατά πόσο μπο-ρεί να τα βγάλει πέρα απένα-ντι στον κυρίαρχο της κατη-

γορίας, το Air.

www.samsung.com

Πιστή στην κυκλοφορία πρωτοπο-ριακών κινητών, η HTC ανακοίνω-σε στην έκθεση CES το λανσάρισμα του Thunderbolt, το οποίο υπο-στηρίζει την τεχνολογία 4G. Το νέο πρότυπο είναι ο διάδοχος του 3G και, προτού δυσανασχετήσεις λέγο-ντας «ακόμη μια άχρηστη τεχνολο-γία», μάθε πως προσφέρει τρομερά γρήγορες ταχύτητες πρόσβασης στο ίντερνετ, 1 Gbit/s όταν είσαι ακί-νητος και 100 Mbit/s όταν τρέχεις (πχ. μέσα σε αυτοκίνητο ή σε τρέ-νο). Το Thunderbolt είναι επίσης εφοδιασμένο με οθόνη 4,3 ιντσών, δύο κάμερες και επεξεργαστή Snapdragon στο 1 GHz, ενώ υποστηρίζει και το Skype για να μπορείς να μιλάς με τις επα-φές σου σε όλο τον κόσμο σε πιο προσιτές τιμές. Προς το παρόν είναι διαθέσιμο μόνο στην Αμερική, δεν αποκλείεται όμως να το δούμε σύντομα να έρχεται προς τα μέρη μας.

www.htc.com

agiannopoulos@metropolisnews.gr

Τα μεγάλα δωμάτια θέλουν και μεγάλες τηλεοράσεις. Με αυτή τη λογική κινήθηκε η LG και κατασκεύασε τη μεγαλύτερη LED-backlit LCD 3D οθόνη στον κόσμο με διαγώνιο που φτάνει τις 72 ίντσες! Η LZ9700, όπως είναι το όνομά της, υπόσχεται να προσφέρει εικόνα με τρομερή ευκρίνεια χάρη στην τεχνολογία TruMotion 400Hz. Ειδικά στις τρισδιάστατες εικόνες τα αποτελέσματα ανα-μένονται εντυπωσιακά, ενώ η USB 2.0 θύρα της θα προσφέρει άμεση πρόσβαση σε περιεχόμενο κατεβασμένο από το διαδίκτυο. Κάνε χώρο, λοιπόν, στο σαλόνι σου και ξεκίνα να μαζεύεις λεφτά από τώρα, γιατί, όταν με το καλό κυκλοφορήσει, μόνο προσιτή δεν πρόκειται να είναι η τιμή της. Α, και κράτα και μερικά χρήματα στην άκρη, μπορεί να χρειαστούν για να αγοράσεις Depon από τη ζαλάδα του 3D...

www.lg.com

Η Nike, θέλοντας να σε βοηθήσει να το πάρεις απόφαση και να βγεις για τρέξιμο, κυκλοφόρησε το ρολόι Nike+ SportWatch σε συνεργασία με την εταιρεία TomTOM GPS, το οποίο σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να κάνεις τζόκινγκ και σε ενθαρρύνει όταν τα πας καλά. Είναι σαν ένας προ-σωπικός γυμναστής, τον οποίο κουβαλάς στον καρπό σου και αναλαμβάνει να σε προσέχει. Επιπλέον, με το ενσωμα-τωμένο του GPS μπορείς να βλέπεις σε ποια σημεία τρέχεις μέσα στην πόλη και να κρατάς αρχείο με τις διαδρομές σου. Συνδέεται και με τον υπολογιστή και μέσα από το nikeplus.com προσφέρει μια σειρά από έξτρα λειτουργίες που κάνουν την υπόθεση γυμναστική λιγότερο βαρετή.

www.nikerunning.nike.com

Αν υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν να φυλά-νε καλύτερα από τον καθένα μας τα πάσης φύσεως πολύτιμα αντικείμενα, αυτοί είναι σίγουρα οι Ελβετοί. Οταν μάλιστα πρόκει-ται για ρολόγια, τότε μιλάμε για την ειδικό-τητα και μάλλον το φετίχ τους. Τρανή από-δειξη η θήκη της φωτογραφίας, κατασκευ-ασμένη εξ ολοκλήρου από ατσάλι και πλε-ξιγκλάς για να προστατεύει το ρολόι που εσωκλείει. Εμπνευσμένη από το θρυλικό ατμόπλοιο SS Delphine, περιέχει υδραυ-λικό μηχανισμό, ο οποίος μπαίνει σε λει-τουργία μόλις ανοίξει το καπάκι της θήκης και φέρνει στην επιφάνεια το πολύτιμο πε-ριεχόμενό της. Ετσι, δεν χρειάζεται να ανη-συχείς το βράδυ για το πού θα κρύψεις με ασφάλεια το χρυσό σου Rolex. Το πρόβλη-μα βέβαια είναι που θα φυλάξεις το ίδιο το κουτί, μια και, αν ήμουν κλέφτης, το πρώτο που θα ήθελα θα ήταν αυτό.

www.ochdesign.com

42

Η Wikipedia, η διάσημη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, κλείνει τα δέκα της χρόνια και το γιορ-τάζει με μία σειρά από εκδηλώσεις. Η πρώτη από αυτές θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών δίνοντας την ευκαιρία για μία βιωματική εμπειρία στην ελληνική έκδοση της Wikipedia, τη Βικιπαίδεια. Η εκδήλωση διοργανώνεται από το Εθνικό Δί-κτυο Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελεύθερου Λογισμικού/Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα (ΕΕΛ/ΛΑΚ), το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ) και τους συ-ντάκτες της Βικιπαίδειας. Στόχος των δράσεων είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και η εξοικείωση με τη Βικιπαίδεια, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για την εκπαίδευση και την καθημερινή ζωή της ελληνικής κοινωνίας.

Μειωμένες χρεώσεις μέχρι και 19,8% έχουν πλέον όσοι οικιακοί πελάτες και επι-χειρήσεις χρησιμοποιούν τα πακέτα χρόνου του ΟΤΕ για κλήσεις προς κινητά. Τα πακέ-τα αυτά απευθύνονται τόσο σε νοικοκυριά όσο και σε επιχειρήσεις και προσφέρουν κάθε μήνα έως και περίπου 8,5 ώρες χρόνο ομιλίας από σταθερό τηλέφωνο ΟΤΕ προς εθνικά κινητά όλων των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Για να ενημερωθείς και να εγγραφείς στο πακέτο που σε ενδιαφέρει, μπορείς να καλέσεις δωρεάν το 13888, να επισκεφθείς το εκτεταμένο δίκτυο καταστη-μάτων του Ομίλου ΟΤΕ (Oteshop-Cosmote-Γερμανός), να επισκεφθείς τη διεύθυνση www.oteshop.gr είτε, τέλος, να καλέσεις στο 13818, το ΟΤΕ Business Customer Service, το οποίο είναι αρμόδιο για επιχει-ρήσεις.

Τον υπολογιστή-ταμπλέτα ZTE Light έφε-ρε στην Ελλάδα για τους πελάτες της η Wind σε μία προσπάθεια να αυξήσει τη χρήση του mobile internet στη χώρα. Τα τεχνικά του χαρακτηριστικά δεν περνούν απαρατήρητα, καθώς είναι εξοπλισμένος με οθόνη αφής 7 ιντσών, κάμερα 3 μεγαπίξελ, λειτουργικό σύστημα Android και δυνατότητα σύνδεσης στο ίντερνετ μέσω 3G/HSDPA ή Wi-Fi, τη στιγμή που το βάρος του δεν ξεπερνά τα 350 γραμμάρια και οι διαστάσεις τα 190x110x13 χιλ. Μπορείς μάλιστα να τον αποκτήσεις δωρεάν, αν επιλέξεις να συνδεθείς στο πρόγραμμα WIND ONE XL, το οποίο συνδυάζει κινητή και σταθερή τηλεφωνία και προσφέρει μεταξύ άλλων απεριόριστα αστικά και υπεραστικά από σταθερό και κινητό, 600 λεπτά προς κινητά και ίντερνετ Broadband ADSL έως 24Mbps με πάγιο 99,90 ευρώ το μήνα. Χωρίς συμβόλαιο, τον αγοράζεις στα 349 ευρώ και παίρνεις δώρο 7 ημέρες WIND Mobile Broadband με κάρτα.

«Θέλω να διαχειρίζομαι καλύτερα τα οικονομικά μου, αλλά δεν ξέρω πώς»: αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προέκυψε μέσα από έρευνα της ING σε δέκα χώρες σε Ευρώπη, Β. Αμερική, Λατινική Αμερική και Ασία με 5.000 συμμετέχοντες. Η έρευνα κατέδειξε ότι το 63% των συμμετεχόντων κατανα-λωτών έχει μια πολύ βασική γνώση των οικονομικών, αφού δυσκολευόταν με βασικά οικονομικά στην πράξη, όπως στην αποταμίευση για τη συνταξι-οδότηση ή για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης οικονομικής ανάγκης. Επι-πλέον, λιγότερο από το 60% των συμμετεχόντων στην έρευνα δήλωσε ότι αποταμιεύει για τη συνταξιοδότησή του. Τώρα η εταιρεία ευελπιστεί πως με τα αποτελέσματα που έχει στα χέρια της θα καταλάβει καλύτερα τις οικονομικές συμπεριφορές των καταναλωτών και θα μπορέσει να προσαρμόσει την πλη-ροφόρηση, τις συμβουλές και τις εκπαιδευτικές της πρωτοβουλίες πάνω στις ανάγκες των καταναλωτών.

-ηη Τα ούν ς με ίξελ,ότητα ή Wi-

ερνά ταx110x13ς δωρεάν, αμμα WIND

Σε αυτές τις εκπτώσεις δεν χρειάζεται να ψά-ξεις για να βρεις τις καλύτερες τιμές. Είναι όλες συγκεντρωμένες στο Athensheart, αφού από 15 Ιανουαρίου έως και το τέλος Φεβρουα-ρίου προσφέρει μειώσεις τιμών που φτάνουν μέχρι και το -70%. Εκεί θα βρεις μία μεγάλη ποικιλία σε είδη για το σπίτι, την ένδυση – υπόδηση, τον αθλητισμό και την τεχνολογία επιλέγοντας ανάμεσα σε 80 επώνυμα κατα-στήματα. Και αν κουραστείς από τα ψώνια μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το φαγητό σου στο 3ο επίπεδο του εμπορικού κάτω από την ξεχωριστής αισθητικής οροφή του αλλά

και να κάνεις πατινάζ στο ειδικά διαμορφω-μένο παγοδρόμιο 800 τετ.μ. Ολα αυτά στην καρδιά της Αθήνας, στη διεύθυνση Πειραιώς 180, με άνετο parking 750 θέσεων.

43

Αν είσαι συνδρομητής της Vodafone, από τις 13 Ιανουαρίου έχεις τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς τον ενσωματωμένο όγκο δεδομένων σου (mobile internet) σε όλα τα συνεργαζόμενα δίκτυα σε Αγγλία, Αυ-στρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Μάλτα, Ολλαν-δία, Ουγγαρία, Πορτογαλία, Ρουμανία και Τσεχία. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται σε όλους τους συνδρομητές των προγραμ-μάτων Mobile Internet Unlimited και Vodafone Unlimited 175 χωρίς καμία μηνιαία επιβάρυνση. Οσοι πάλι είναι συν-δρομητές των προγραμμάτων Vodafone Unlimited 15 έως και Vodafone Unlimited 125, μπορούν να την επιλέξουν με μηνι-αίο πάγιο 5 ευρώ συμπεριλαμβανομένου

ΦΠΑ 23%. Σε περίπτωση που καταναλω-θεί ο ενσωματωμένος όγκος δεδομένων, η χρέωση περιαγωγής γίνεται σύμφωνα με το ημερήσιο πρόγραμμα περιαγωγής δε-δομένων μέσω κινητού.

Ενας από τους πιο έξυπνους και οικονομικούς τρόπους για να πραγματοποιείς τις αγορές σου είναι οι επισκέψεις σε Bazaar. Επομένως, φρόντισε να μην χάσεις το Σάββατο 29 Ιανουαρίου από τις 11:00 το πρωί μέχρι τις 18:00 το από-γευμα το bazaar στο Nektario, Δαφνομήλη 5 στο κέντρο της Αθήνας. Λεοπάρ γάντια, μικροσκοπικά και μακριά φορέ-ματα, λαχανί φούστες, κασκόλ, πλεκτές ζακέτες και ζεστά παλτό, όλα με τιμές που κυμαίνονται από 5 ευρώ (για τα stock κομμάτια) μέχρι 35 ευρώ (τα παλτό). Μην το χάσεις.

Τη δυνατότητα να ψωνίζεις από το Πλαίσιο και να συμμετέχεις στο πρόγραμμα επιβράβευσης «Επιστροφή» της Eurobank θα έχεις στο εξής, αφού οι δύο εταιρείες ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους. Ο τρόπος λειτουργίας του είναι απλός, καθώς κάθε φορά που αγοράζεις με την πιστωτική σου κάρτα ένα προϊόν σε κάποιο από τα 21 καταστήματα του Πλαισίου, αυτόματα σου επιστρέφεται το 1% της αξίας των αγορών σου. Το ποσό αυτό μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στις επόμενες αγορές σου σε οποιαδήποτε από τις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Για την πλήρη λίστα με τις εταιρείες που παίρνουν μέρος στο πρόγραμμα καθώς και για τα αντίστοιχα ποσοστά συμμε-τοχής τους, μπορείς να ενημερωθείς μέσω της ιστοσελίδας www.epistrofi-eurobank.gr.

44

Σταθερά τα τελευταία χρόνια μας απασχολού-σε όλο και λιγότερο για τις ποδοσφαιρικές του επιδόσεις. Πλέον δεν θα μας απασχολεί σχε-δόν καθόλου. Ο Ροναλντίνιο τα μάζεψε και γύρισε στη Βραζιλία, όπου θα φοράει τη φα-νέλα της Φλαμένγκο. Κρίμα. Ακόμα και αρ-γός, βαριεστημένος και παχουλός, κάθε του επαφή με την μπάλα ήταν ένα στοίχημα. Συ-νήθως βέβαια χαμένο.

Πριν από χρόνια, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν και πάλι σε δι-οικητικό και αγωνιστικό χάλι, είχε αναρτηθεί στο ΟΑΚΑ ένα πανό που έλεγε «πάλι δεν φταίει κανείς, φταίει ο Χατζηπε-τρής». Είναι ένα από τα ευφυέστερα που έχω δει σε ελληνι-κό γήπεδο. Εχει έρθει η ώρα να αναρτηθεί ξανά. Αν δεν έχεις πρόεδρο δεν ξέρεις και ποιος φταίει. Ζητείται πρόεδρος λοι-πόν και, επειδή νιώθω ότι στην ΠΑΕ είναι κάπως απελπισμέ-νοι, λογικά θα δούμε σύντομα αγγελία στην εφημερίδα, όπου προϋπόθεση θα είναι μόνο η γνώση της αγγλικής.

Την εποχή των παχιών αγε-λάδων του ελληνικού ποδο-σφαίρου, το να δώσεις 1 δις δραχμές (ή αλλιώς 3 εκατ. ευρώ) για να φέρεις τον Ζίζι Ρόμπερτς από τον Πανιώνιο στον Ολυμπιακό δεν ήταν και σπουδαία υπόθεση. Ετσι, το καλοκαίρι του 2001 ο Σω-κράτης Κόκκαλης πλήρω-σε αδρά τον Αχιλλέα Μπέο για να αποκτήσει τον 22χρο-νο τότε επιθετικό από τη Λι-

βερία που είχε για διαπιστευ-τήριο το γκολ στο 0-1 των «πανθήρων» επί του Πανα-θηναϊκού. Στην ομάδα του Πειραιά, ωστόσο, δεν κατά-φερε να πιάσει, μετρώντας 8 συμμετοχές και 5 γκολ σε όλη τη σεζόν. Αποτέλεσμα ήταν να φύγει για την Αμερι-κή και τους Colorado Rapids, στους οποίους αγωνίστηκε μέχρι το 2005 αντιμετωπίζο-ντας όμως διαρκώς προβλή-

ματα τραυματισμών. Αποτέ-λεσμα ήταν η μεταγραφή του στην Coalisland της Βόρειας Ιρλανδίας, στην οποία ωστό-σο δεν αγωνίστηκε ούτε λε-πτό, με αποτέλεσμα να πά-ρει την απόφαση να σταμα-τήσει το ποδόσφαιρο στα 27 του! Σήμερα ασχολείται με το Gaelic Football, ένα άθλη-μα που μοιάζει με κάτι ανά-μεσα σε μπάσκετ και ποδό-σφαιρο...

Μου έχει λείψει...

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Το σαλόνι του Τσάβι Ερνάντεθ δεν είχε χώρο για τη Χρυσή Μπάλα. Αν την κέρδιζε, λογικά θα την πέταγε στην αποθήκη του. Ή θα την έδινε στον Πέ-δρο ή τον Βίγια που έχουν ανάγκη για επιβεβαί-ωση. Αυτός ο περήφανος Καταλανός αλτρουιστής νοιάζεται έτσι κι αλλιώς μόνο για τους συμπαίκτες του. Οπως λέει, «χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν τίπο-τα». Αυτό που πιθανόν να μην καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος και που σίγουρα δεν το κατα-λαβαίνει η FIFA, είναι ότι χωρίς αυτόν δεν θα ήταν τίποτα οι συ-μπα ί κ τ ε ς του.

Ο άνθρωπος πάνω στον οποίο χτίστηκε το θαύμα της Μπαρτσελόνα και της πρωταθλήτριας Ευρώπης και κόσμου Ισπανίας, θα συνεχίσει να έχει στο σα-λόνι του μόνο ομαδικά μετάλλια. Οι αφύσικες τε-χνικές αρετές του Λιονέλ Μέσι είναι περισσότερο σημαντικές για το ποδοσφαιρικό μάρκετινγκ. Να

σας πω την αλήθεια, πίστευα ότι το βραβείο θα το έπαιρνε ο Ινιέστα, χάρη στο γκολ που πέτυχε στον τελικό του Μουντιάλ.Οχι πως έχουν την παραμικρή σημασία όλα αυτά. Να είχαμε να λέγα-

με μέχρι να ξαναρχίσει το Τσάμπιονς Λιγκ.

Συχνά βλέπουμε εξαιρετικά γήπεδα ομάδων στις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας και σκε-φτόμαστε πόσο κρίμα είναι που οι δικές μας στην πρώτη εθνική παίζουν σε κάτι χωρά-φια. Πολύ φοβάμαι πως αν του χρόνου (από κάποιο φοβερό λάθος) ένας Αγγλος παρα-κολουθήσει το πρωτάθλημα της Β΄εθνικής (Football League, σόρι) θα πει κάτι αντίστοι-χο για το γήπεδο της Λάρισας...

Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά πολύ σημα-ντική είναι κάτι που ο Κριός καλά θα κάνει να θυμάται αυτή την εβδομάδα κάθε φορά που θα πνίγεται σε ένα τσουνάμι υποσχέσε-ων. Πολλά θέλει, αλλά λίγα μπορεί να πραγ-ματοποιήσει αν αφεθεί στην παγίδα της έλ-λειψης προγραμματισμού στην οποία συχνά πυκνά πέφτει σαν αιώνιος πρωτάρης. Συγκε-ντρώσου, λοιπόν, Κριέ, ειδικά τώρα που κά-ποιος θεός σε λυπήθηκε δίνοντάς σου μερι-κές καλές ευκαιρίες.

Αντιθέτως, ο αγαπητός Ταύρος φαίνεται να έχει στρέψει τις κεραίες του επάνω στο σω-στό στόχο για την επόμενη, καθοριστική βολή. Ως εδώ καλά. Ομως, όλο αυτό μπορεί εύκολα να καταρρεύσει αν κάνει το λάθος να σπαταλή-σει την ενέργειά του σε κινήσεις ψυχανεμισμού και λογικής. Ναι, στέκεται γερά στα πόδια του, αρκεί όμως να μην βρίσκονται βουτηγμένα στο τσιμέντο ταχείας πήξεως.

Οι Δίδυμοι από την άλλη κωφεύουν στο σύμπαν που τους φωνάζει «έλεος, πάρτε επιτέ-λους μια απόφαση». Τους καλεί, δηλαδή, να αφήσουν τα προβλήματα των άλλων και να κα-ταπιαστούν με τα του οίκου τους. Τυχαίο; Κα-θόλου, αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι οι ατέρ-μονοι εσωτερικοί διάλογοι μπορούν να τους ωθήσουν σε ένα ωραιότατο αδιέξοδο.

Μιλώντας για αδιέξοδα, φίλτατε Καρκίνε, θυμήσου πως οι δυσοίωνες σκέψεις που κά-νεις αυτές τις ημέρες αναζητώντας τρόπους να πάρεις το αίμα σου πίσω, δεν πρόκειται να σε στείλουν πολύ πιο μακριά από το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Το να περπατάς στο δρόμο με ένα οπλισμένο καλάσνικοφ παραμάσχαλα, δεν είναι και το καλύτερο, ειδικά σε μια επο-χή που τα νεύρα όλων βρίσκονται απλωμένα σε ένα φυτίλι. Αν χρειάζεσαι εκτόνωση, υπάρ-χει και το σεξ.

Μερικοί σκέφτονται την εκδίκηση και άλ-λοι, όπως οι Λέοντες, ανακαλύπτουν ότι μερι-κές φορές είναι καλύτερα να προσέχουμε τι ευ-χόμαστε. Οταν ένας Λέων κάνει σχέδια, κάνει μεγάλα και πολλά. Οταν όμως αυτά αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά το ένα μετά το άλλο, πανικοβάλλεται, αδυνατώντας να τα βά-λει σε μια σειρά, με κίνδυνο να στραφεί προς οτιδήποτε μεταφυσικό θα μπορούσε να τον σώσει από τον ίδιο τον εαυτό του.

Τα αστέρια έχουν φροντίσει ώστε οι Παρ-θένοι να διαθέτουν τις απαραίτητες ικανότητες για να προφυλάξουν το σπίτι τους πριν πάρει

φωτιά. Είναι προσεκτικοί, υπερ-αναλυτικοί και δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, ακόμα και όταν μερικές φορές θα έπρεπε. Με τα οικονο-μικά τους να πηγαίνουν καλύτερα, έχουν και έναν παραπάνω λόγο να σταματήσουν για λίγο την γκρίνια.

Τι να πει και ο Ζυγός, που έχει τον Κρό-νο στο κεφάλι του; Η εβδομάδα αυτή είναι μεν κουραστική, αλλά του δίνει και την ικανοποίη-ση ότι εκείνο που λάμπει στο βάθος του τούνελ δεν είναι τα φώτα από το συνεργείο της Νικο-λούλη, αλλά η λάμψη της ελπίδας. Συμβαίνουν πολλά, αλλά με όπλο την γοητεία της Αφροδί-της, δεν τον φοβόμαστε. Είναι σαν τις κατσα-ρίδες που επιβιώνουν ακόμα και τον πυρηνι-κό όλεθρο!

Ανάλογες ικανότητες επιβίωσης έχει και ο Σκορπιός, που φαίνεται σαν να ψιλοβγαίνει σώος από τη βόλτα με το τρενάκι του τρόμου στο οποίο είχε πρόσφατα επιβιβαστεί. Στο ερ-γασιακό περιβάλλον, κάθε πρόταση καλό είναι να εξεταστεί σε βάθος, αν δεν θέλει να καταλή-ξει στην άβυσσο του Ειρηνικού παρέα με τα τέ-ρατα των ευθυνών.

Πολλή δουλειά, όμως, έχουν αυτή την εβδομάδα και οι συμπαθέστατοι Τοξότες, και εννοούμε ότι μόνο αν η ημέρα είχε 134 ώρες θα προλάβαιναν. Δεν έχουν χρόνο ούτε για παράπονα. Ο ένας στόχος εμφανίζεται μετά τον άλλο, όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν πρόκει-ται πάντα για δικές τους επιλογές.

Οι Αιγόκεροι, πρέπει να κάνουν υπομο-νή μέχρι το Μάρτιο, προκειμένου να δοθούν λύσεις σε μερικά μεγάλα θέματά τους. Αυτή την εβδομάδα, καλό είναι να αποφύγουν μια αλλαγή πλεύσης. Ενας θεός ξέρει για τι είναι ικανός ένας Αιγόκερως όταν αποφασίζει να αλλάξει τα πράγματα γύρω του.

Δεν είναι όμως ο μοναδικός. Υπάρχει και ο Υδροχόος, που το ’χει και στο αίμα του. Τα-ξίδια, αλλαγή διεύθυνσης, σχεδίων, εργασίας, εραστών… Basta, σιγά σιγά, φίλοι Υδροχόοι, διότι από τον Ιούνιο και μετά θα τρέχετε ούτως ή άλλως. Υπάρχουν τρόποι να βελτιωθεί η κα-τάσταση, χωρίς ακρότητες.

Παραδειγματιστείτε από τους Ιχθείς που βρίσκουν καταφύγιο στην Τέχνη, δίνοντας έτσι διέξοδο στους προβληματισμούς τους. Οταν ένας Ιχθύς γίνεται δημιουργικός, μαζί του ομορφαίνει και ολόκληρος ο κόσμος, και έτσι περνούν αυτοί καλά, κι εμείς γλιτώνουμε τα χειρότερα!

Την είδηση για τους υποψήφιους της ελληνικής εκπροσώπησης στην Eurovision. Στο τέλος του Φεβρουαρίου, η Αντιγόνη Ψυχράμη, η Βαλάντω Τρύ-φωνος, τα Κόκκινα Χαλιά, ο Λούκας Γιώργας, η Νίκκη Πόντε και το Τριημιτόνιο θα διαγωνιστούν, και το κοινό μαζί με τη γνωστή κριτική επιτροπή θα αναδεί-ξει το νικητή που θα ταξιδέψει μέχρι τη Γερμανία το Μάιο. Κάτι σε εποχές προ Antique μου θύμισε η είδηση, αλλά πριν προλάβω να το πολυσκεφτώ είχα ήδη βάλει στο Google το όνομα της Νίκκης Πόντε, μια και δεν μου θύμιζε τίποτα. Συμμετέχει και αυτή, όπως έμαθα, στο X-Factor που προβάλλεται φέτος το χει-μώνα. Είδες για μην βλέπω τηλεόραση Παρασκευή βράδυ;

Τη σκέψη μου για τις συνεχιζόμενες απεργί-ες των Μέσων Μαζική Μεταφοράς, εξαιτίας χιουμοριστικού status που ανέβασε φίλος στο Facebook. Δυστυχώς, δεν μου επιτρέπει να το αναπαραγάγω, αλλά αν κοιτάξετε λίγο καλύτερα στα news feeds σας, όλο και κάτι θα βρείτε. Από σχόλια για την απόδοση του Απόστολου Γκλέτσου ως ηθοποιού έως και την ταύτισή του με τον επαναστάτη Che. Και φυσικά, την αφίσα με τη χαρακτηριστική γροθιά που αναγράφει «Λευτεριά στον αναρχικό Απόστολο Γκλέτσο».

Την ανάγνωση των Μητροπολιτικών Ιστοριών που κυκλοφόρησαν στις αρχές του μήνα. Κατάφερα να διαβάσω μόλις τρεις ιστορίες προτού φτάσει το τρένο στο σταθμό της Καλλιθέας και από τότε το τεύχος απλώς διακοσμεί την τσάντα μου. Κάτι με τις απεργίες του ΗΣΑΠ, κάτι με το άγχος της δουλειάς, δεν κατάφερα ακόμα να διαβάσω τις υπόλοιπες. Ελπίζω οι φίλοι που γράφουν να μην με παρεξηγήσουν, άλλωστε έχω ακόμα δύο μήνες μέχρι να βγει το επόμενο τεύχος. Ευτυχώς!

Την παρακολούθηση της παρουσίασης του Γιάννη Γιανναράκη στο συνέδριο TEDxAthens που έχει ήδη ανέβει στο διαδίκτυο. Με αφορμή τα δέκα χρόνια της Wikipedia, ο Γιάννης Γιανναράκης ξεκίνησε την προσπάθεια εμπλουτισμού της Βικιπαίδειας, που σήμερα έχει πάνω από 58.500 λήμματα. Μόλις έμαθα τις απαραίτητες πληροφορίες, έσπευσα να βρω τρόπο να βοηθήσω στην ελληνική μεταφορά της Wiki. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσω.

Την είδηση ότι ο αντικαπνιστικός νόμος θα τροποποιηθεί. Σύμφωνα με την είδηση, θα επιτρέπεται το κάπνισμα σε χώρους όπου σερβίρεται αλκοόλ, με μόνη προϋπόθεση την καταβολή μηνιαίου φόρου. Αφού ούτως ή άλλως κανείς δεν έδωσε σημασία σε αυτόν το νόμο, τι νόημα έχει να μαθαίνουμε κάθε τόσο τις τροποποιήσεις του;

Τη διευκρινιστική φράση προς την Τιτίνα «Στο 107», όταν κατεβαίνοντας τη Συγγρού αναρωτιόταν σε ποιο σημείο είναι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνά-ση. Πριν προλάβουμε να ασχοληθούμε με την αρίθμηση της λεωφόρου, το εντυπωσι-ακό φωτεινό κτίριο πρόβαλε μπροστά μας. Λίγο αργότερα βρισκόμασταν στο ταμείο του Ιδρύματος και χαζεύαμε το καινούργιο πολιτιστικό στολίδι τις Αθήνας.