kunstenaars & ateliers

Kunstenaars & Ateliers 1

2 Kunstenaars & Ateliers

Proefdruk juni 2010

© 2010 Maurits den Held

http://www.maurits.denheld.net/

Grafische vormgeving en fotografie door Maurits den Held

‘Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een

geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere

manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van reprografische verveelvoudigingen uit deze uitgave is toegestaan

op grond van artikel 16 h Auteurswet 1912 dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoedingen te voldoen aan de Stichting Reprorecht (postbus 3060, 2130

KB Hoofddorp, www.reprorecht.nl). Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet

1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten Organisatie, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).’


Kunstenaars & Ateliers


Inhoudsopgave

Inleiding Regina van Oosten Marijn Freeve

Matthijs van der VeerProces Studio de Pudio

8 Schilder12

Saxofonist24

Aduio artiest18

Hoe dit boekje ontstaan is9

Atelier van Regina van Oosten, Matthijs van der Veer en Marijn Freeve28


Jouke Anema Salustiano Martha Bedankt!

NawoordLucius

Schilder30

Beeldhouwer48

59

58Schilder40


Hallo, mijn naam is Maurits den Held, je leest op dit moment mijn meesterproef (eindexamen) voor de

specialisatie grafische vormgeving van de opleiding Multimedia Design aan het Alfa-college. Ik ben

verantwoordelijk voor alle tekst, fotografie en vormgeving.

Als opdracht heb ik bedacht een boekje over kunstenaars en ateliers te maken. Het boekje is bedoeld om je

op een beeldende manier te laten zien hoe uiteenlopend (de ateliers van) kunstenaars zijn. Daarbij laat ik de

kunstenaars aan het woord. In het proces zul je lezen hoe dit boekje gemaakt en ontstaan is, verder zal je meer

over verschillende schilders, musici, een beeldhouwer en hun ateliers te weten komen.

Inleiding


Proces

Beste kunstenaar,

Voor mijn eindexamen (grafische vormgeving) maak ik een boek over kunstenaars en hun ateliers, hierin maak ik

met een interview en foto’s een portret van kunstenaars en hun ateliers. Graag zou ik een afspraak met je willen

maken, om een interview af te nemen en foto’s te maken van jou, je werk en atelier.

Alvast bedankt!

Met vriendelijke groet,

Maurits den Held

P.S. Ik heb je e-mail adres via Carex.

De eerste stap was kunstenaars opzoeken. Aangezien veel kunstenaars anti-kraak of -leegstand een atelier heb-

ben, heb ik anti-leegstand organisatie Carex benaderd. Ik heb van Carex 40 e-mail adressen gekregen.

Ik heb alle kunstenaars deze e-mail gestuurd:

Zeven e-mailadressen waren niet meer in gebruik, van 14 kunstenaars kreeg ik reactie dat ze geïnteresseerd

waren. Met acht kunstenaars heb ik een afspraak gemaakt en heb ik een interview afgenomen door middel van

een open gesprek met een vragenlijstje erbij, om gevarieerde portretten te maken met een rode draad.


Regina van OostenSchilder

Regina tekende op jonge leeftijd al veel en was

van plan om kunstacademie te doen, maar na de

overtuiging van een leraar dat ze daar geen geld

mee zou kunnen verdienen is ze verpleegkunde gaan

doen. Hier werd ze echter niet gelukkig van en ging

daarna toch kunstacademie doen. “Het hoort echt bij

me. Als ik al die tijd in een studie geneeskunde had

gestoken, had ik heel veel geld en geen zorgen, maar

dan was ik niet gelukkig geweest. Ik moet schilderen,

daar word ik heel blij van. Misschien is het ook een

beetje dwangmatigheid van mezelf, ook hoe ik werk.

De meeste mensen zouden bij tien rondjes schilderen

afhaken, in mijn schilderijen zijn er wel duizenden!”

Regina haalt inspiratie uit textiel, zoals kant,

Oosterse kunst, Jugendstil en veel uit modebladen;

het is niet alleen haar handschrift, maar het zijn

ook de onderwerpen; Regina is veel bezig met het

schoonheidsideaal, kijkt ook veel in bladen van

vroeger, wat toen het modebeeld was, ook van heel

vroeger, zoals barok.

Detailfoto van drieluik op volgende pagina.


“Voor mij is iets kunst als hetgene wat ik gemaakt heb

een mens prikkelt. Zodra iemand er een gevoel bij

heeft: mooi, of lelijk, of: is dit nou kunst?! Ja! Want je

vraagt het je af! Los van de kwaliteit. Over kwaliteit kun

je maar heel weinig zeggen. Theoretisch is dan alles

kunst, maar daar is mijn gevoel het niet mee eens.”

Regina hoopt dat ze in de toekomst nog steeds

schildert, “Eén keer in de zoveel tijd zit ik in een

periode van rekeningen en rekeningen”, en niet over

gaat in een ‘full time bijbaan’.


Matthijs van der VeerAudio artiest

Op jonge leeftijd is Matthijs begonnen met orgel

spelen. Hij was toen nog zo jong dat hij nog niet

helemaal bij de pedalen kwam. Daarna kwam hij

al snel van de muziekschool in een bandje terecht.

Toen al begon hij met de nummers voor het bandje

te componeren.

“Als naïeve puber had ik de studie Tropisch

Landgebruik gekozen. Ik had het gevoel dat ik wat

voor de wereld kon betekenen en de tropen spraken

mij wel aan. Maar na een paar praktijklessen in een

grote kas, kwam ik er achter hoe heet dat wel

niet was. En als ik dan eenmaal klaar zou zijn,

zou ik waarschijnlijk een functie in een heel groot

project krijgen. Dat zou gewoon een kantoorbaan

betekenen.”

In de eerste week van de studie zat Matthijs al in

een bandje, waarmee ze in de finale van De Grote

Prijs van Nederland kwamen met een optreden

in de Melkweg, prijsgeld wonnen en een cd op

konden nemen.


Uiteindelijk is er niet zo veel van studeren terecht

gekomen maar wel heeft hij heel veel muziek gemaakt.

“Ik kon maar beter wat anders gaan doen, daar

was het conservatorium uitgekomen.” Dit heeft hij

afgerond, waarna hij vier jaar als freelancer heeft

gewerkt en daarna zijn Master conservatorium-

filmregiseur heeft gehaald.

Nu freelancet Matthijs weer verder. Hij maakt veel

muziek voor films en documentaires, waarin hij zo veel

mogelijk akoestische instrumenten zelf speelt in plaats

van software te gebruiken.

Hij laat zich inspireren door klanken in allerlei vormen,

“dat kan het geluid van een heipaal zijn of een

piepende rem, maar ook de manier van spelen op een

instrument.” Ook luistert hij veel naar andere artiesten.

“De kunst van het muziek maken is communicatie;

een verhaal vertellen door middel van geluid.” Hiermee

onderscheidt hij zich ook van de andere componisten.

“Bij mij is het verhaal belangrijker dan de muziek”.


Matthijs verzamelt allerlei instrumenten.


Marijn FreeveSaxofonist

Marijn Freeve’s kunst is het bespelen van de saxofoon, wat hij al vanaf zijn 14e doet. Hij verdient

zijn geld met muziekles geven aan de Stedelijke Muziekschool Groningen en heeft met zes andere

muziekdocenten zelf een muziekschool opgericht met de naam Studio 15 of gewoon Muziekles

Groningen(.nl) in het MON (Muziek Organisatie Noord).

Ook speelt Marijn vaak met optredens van verschillende bands mee, of andersom. Op den duur wil

Marijn zich alleen bezighouden met zelf componeren, minder les geven en een goede CD uitbrengen!

Marijn haalt zijn inspiratie uit Studio de Pudio (zie pagina 30) Hij is een echte doener: “gewoon

doorwerken!” en heeft ook altijd een plan voor de lange termijn, wat nog wel eens wisselt; “Ik moet een

plan maken om er van af te wijken, zo is het in het hele leven, ik moet doelen stellen, dan kan ik altijd nog

beslissen om er van af te wijken. Ik moet mijn doelen stellen, anders ben ik doelloos. Maar als ik alleen

naar mijn doel kijk ben ik stijf.”


“Ik moet een plan makenom er van af te wijken”


Studio de PudioRegina, Matthijs en Marijn hebben samen met nog drie

kunstenaars een atelier, genaamd “Studio de Pudio”.

Ze zijn net naar een nieuw pand verhuisd, een oude

middelbare school en delen hier één grote ruimte,

iedereen heeft zijn eigen hoekje. Matthijs en Marijn

hebben er ook nog een kleine studio bij.


SchilderJoukeAnema


Jouke heeft altijd een fascinatie voor rechthoekige

vormen, architectuur ruimte en perspectief gehad. Hier

is hij dieper op ingegaan op Kunstacademie Minerva.

Eerst op de opleiding Docent beeldende kunst &

vormgeving, waar hij te weinig vrijheid had, waarna hij

Autonome beeldende kunst ging doen, waar hij een

fascinatie voor verf kreeg. Verf in zijn eigen vorm, hier

experimenteert hij in zijn laatste jaar op Minerva nog

steeds mee.

Midden in zijn atelier staat een grote bak met aarde en

plassen verf. Ook een experiment van Jouke, dat hij

ooit nog eens in het groot wil uitvoeren: verf over een

stuk land laten vloeien als monument. Hij onderzoekt

nog of het op milieuvriendelijke wijze kan.


Jouke huurt zijn atelier samen met zes andere

kunstenaars. Ze vormen een groep vrienden

en kennen elkaar voornamelijk van Minerva en

waren op zoek naar wat groters dan de ruimte

in Minerva; “We hebben nu veel ruimte, ik hoef

niet te struikelen over mijn eigen potjes en

pannetjes. In mijn eentje is het niet te betalen,

als ik vast zit, een interessant gesprek wil of

gewoon slap wil lullen met een biertje erbij, is er

altijd wel iemand.”

Het pand, Mondriaan college, een oude

middelbare vmbo praktijkschool, stond leeg

omdat de stookkosten te hoog werden. De

ateliers worden nu tot 15 graden verwarmd.

“In de winter is het nog wel vrij fris, maar voor

het opdrogen van de verf is het warm genoeg.

In ons vorige atelier moesten we eerst drie

weken wachten tot de verf eindelijk droog was.”


Jouke onderzoekt verder, over 10 jaar wil hij zeker 20

stappen verder zijn in zijn denken en doen, meer over

zichzelf, zijn fascinaties en materialen weten. “En wat

ik er mee kan doen om niet zo veel rekening meer hoef

te houden hoe ik me ga manifesteren, maar gewoon

mijn ding kan doen.”

Jouke verzamelt allerlei soorten verf, vaak restpartijen bij groothandels.


Detailfoto


LuciusSchilder

Lucius is schilder, hij werkt altijd met twee basismotieven of

tegenstellingen: gevoel en verstand. Dit zie terug in de strakke lijnen

en organische vormen.

Dit is ontstaan toen Lucius Piet Mondriaan’s werk ging omkeren, wit

werd zwart, blauw werd geel, geel werd blauw, maar rood bleef rood

“omdat groen, de complementaire kleur van rood, een mengkleur

is en geen primaire kleur. Ik wilde mij wel houden aan Mondriaan’s

uitgangspunten.”


Lucius gebruikt schilderstape om de strakke lijnen de schilderen.


“De kleuren op een zwart vlak werden sprekender.

De kleuren komen er knallend uit, terwijl wit kleuren

flets maakt. En toen dacht ik: Daar heb ik iets!

Toen heb ik een aantal eigen composities gemaakt,

maar die bleven heel strak.”

De gevoelskant vond Lucius bij de Aboriginals.

Toen ging er een wereld voor mij open, want de

kunst van de Aboriginals heeft ook mengkleuren.”

De kunst van Mondriaan en de Aboriginals

blijven grote inspiraties. Ook wordt hij dagelijks

geïnspireerd door wolkenluchten, een Twents

landschap of vrouwenbenen in panty met strakke

lijnen. “Als je eenmaal een stijl hebt, kun je alle

onderwerpen er in vertalen.”

Volgens Lucius is kunst het laatste domein wat

nog vrij is, “of eigenlijk vrij behoort te zijn” het wordt

steeds minder toegankelijk door curatoren en rijke

mensen zoals Charles Saatchi. Het gaat vaak via

een commissie die bepaalt of het wel of niet gezien

wordt.

Lucius wil altijd blijven schilderen “Ik ga gewoon

door, maar er van leven blijft lastig.” Hij is het eens

met Armando die eens heeft gezegd: “Kunst is een

heilig moeten en het is niet leuk.”

Hij zou wel in het buitenland willen exposeren,

maar wil niet beroemd of een hype worden.


BeeldhouwerSalustiano

Martha


Salustiano is opgegroeid in Seru Fortuna, Curaçao.

In de jaren 70 was er in Curacao weinig werk, “Er

was een geest tussen de jongeren gekomen, je

kunt het vergelijken met de jaren 60 hier.”

Jongeren kozen een plek uit die zij schoon en mooi

gingen maken. “Toen heb ik mijn creativiteit ontdekt

en heb een onderzoek naar allerlei materialen

gedaan, zoals kalk, zand en klei.”

Toen heeft Salustiano een atelier gebouwd, van

drijfhout. Hij maakte in die tijd gebruiksvoorwerpen

zoals borden en schotels van klei. Ook maakte hij

relatiegeschenken o.a. in opdracht van Shell.

In de periode van 1981 t/m 1986 ging het met

de economie in Curacao slechter en is Salustiano

met zijn gezin naar Nederland gekomen. Vanaf

2007 heeft hij een atelier in de oude Trefkoel

in Groningen. Hier geeft hij nu cursussen aan

wijkbewoners, maar beeldhouwt ook nog voor

zichzelf verder. In al zijn werk is iets van respect,

vertrouwen of samenhorigheid verwerkt.


Salustiano werkt aan het monument “Samen”, een

monument van 5,4 meter hoog en 5,2 meter lang,

gemaakt van ijzer, brons, keramiek op een houten

platvorm van 100 vierkante meter. “Het monument

is een ontwerp geïnspireerd door en voor de

samenleving” Het monument zal eerst zeven jaar

rondreizen en op verschillende plekken komen te

staan, dan zal het een vaste plek krijgen.

De bedoeling van het monument is om mensen

bewust te maken dat wij elkaar nodig hebben om

samen stil te staan bij een vredige toekomst in

harmonie in wederzijds respect door openheid,

solidariteit, verbondenheid, troost en vertrouwen van

eenheid.


Salustiano hergebruikt al zijn materiaal.


“In de toekomst hoop ik dat ik net zo gelukkig ben als

nu. De rest van mijn leven wil ik dingen doen waar mijn

hart ligt, zoals beeldhouwen en reizen. Aan een droom

heb ik niets. Als ik het dan bereikt heb, wat dan? Kan

ik dan pas genieten?”

“Aan een droom heb ik niets.

Kan ik dan pas genieten?”Als ik het dan bereikt heb, wat dan?


NawoordIk heb met veel plezier aan het boekje gewerkt. Ik wilde eigenlijk 15 portretten van kunstenaars en hun ateliers

maken, maar dat was iets te veel om in acht weken te doen. Ik heb acht kunstenaars geïnterviewd, waarvan er zes in

dit boekje zijn gekomen, puur door gebrek aan tijd. Lotte Bosman en Joachim Nieuwhof, toch bedankt!

Zoals ik al wel had verwacht, waren alle kunstenaars en hun ateliers een beetje ‘anders’. Wat heel leuk opmerkelijk

is. Zo schildert Regina wel duizenden rondjes op één schilderij, laat Jouke de verf zijn eigen leven leiden, is al

Salustiano’s werk gebaseerd op respect en harmonie en wil Lucius zich zonder zijn achternaam profileren. Eén ding

hebben ze wel gemeen, geen van allen wil beroemd worden.

Hoe dan ook, of ze eerst Psychologie, Nederlands, Tropisch landgebruik of Geneeskunde studeerden, ze werden van

kunst maken allemaal gelukkig.


Bedankt!Jouke Anema

Lucius Bloemen

Lotte Bosman

Gerio van Dam

David Disberg

Marijn Freeve

Tom van Gelder

Joachim Nieuwhof

Jan Oomen

Regina van Oost

Catharina Pool

Salustiano Martha

Ruben Stellingwerf

Frank van der Veen

Matthijs van der Veer

Raymond Versteijnen

Marijke Wartena

Jandaan Westhof

kunstenaars & ateliers

Documents