‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐2015‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐ 

 Verwelkomingswoordje  Instrumentaal orgel:  Christus, der uns selig macht ‐ BWW 620 J S Bach Het moet een zeer speciaal iemand zijn geweest; iemand waarvan we zouden zeggen: “die man heeft iets te vertellen”.  Het moet een man zijn geweest die zich in de ander kon verplaatsen; iemand die met je kon meevoelen, die zou begrijpen wat je meemaakt… Iemand met empathie, met een warm hart.  Er wordt verteld dat hij het leven anders zag: hij zag de schoonheid, hij zag het mooie in mensen en dat moedigde hij ook aan.  Hij zei: “kijk naar de bloemen op het veld, de vogels in de lucht,…” en hij zei: “zalig zij die arm zijn en die vervolgd worden”…  De mensen hingen aan zijn lippen.  Hij had aandacht voor de zwakkeren en de zieken… Hij zei dat we mekaar moeten liefhebben.  Zo wordt verteld…  Koor: Ubi caritas  Hij leefde in een tijd dat het volk werd onderdrukt en leed onder het strenge bewind van de Romeinse overheerser.  Maar hij sprak over een nieuw land en een nieuw leven…  Het moet allemaal wel zeer overtuigend hebben geklonken want er kwamen altijd maar meer en meer mensen naar hem luisteren.  En hij vertelde ook over zijn vader die ieder mens liefheeft… en dat wij hem ook onze vader mogen noemen.  Zo wordt gezegd…  Koor: Otce Nash  Hij moet tegen de dertig geweest zijn, toen hij verhuisde naar Jeruzalem. En zijn faam was hem al vooruitgesneld, want toen hij de stad binnenkwam stonden honderden en honderden mensen al 

juichend langs de straten hem op te wachten. Met palmtakken waaiden ze hem koelte toe toen hij passeerde. Want iedereen wou wel een nieuw land en een nieuw leven… zonder verdrukking en tiranie. Hij werd door het volk op handen gedragen; men verwachtte van hem dat hij hen redden zou van de tiranie en de verdrukking.  Zo wordt verteld…  Koor en Tom: Jesu bleibet meine Freude  Maar toen liep het mis. Hij schopte de tafels van de kooplieden overhoop in de tempel en de geldstukken rolden alle kanten op… Hij maakte zich zeer kwaad omdat hij vond dat ze maar ergens anders hun koopwaren moesten gaan verhandelen! Want de tempel, zo zei hij, moest een heilige plek zijn; een plek voor bezinning en rust.  Zijn razernij, toen in de tempel, viel uiteraard wel op bij de autoriteiten.  Ook de volkstoeloop die hij teweeg bracht, telkens opnieuw, viel op bij de autoriteiten. En dat zinde hen niet… Stel je voor dat het volk in opstand zou komen; dat het volk voor hem zou kiezen…  Tegen het Paasfeest liep het helemaal fout!  Hij zat met zijn leerlingen – want hij was leraar – in een gezellige zaal aan tafel voor het feestmaal. Hij brak het brood en deelde het met hen; en hij gaf de wijn door aan hen.  Hij moet het hebben geweten, dat één van hen hem – voor wat geld ‐ zou gaan verklikken bij de autoriteiten. Hij moet het hebben geweten dat dit zijn laatste feestmaal zou zijn…  Koor: God be in my head  Toen ze gegeten hadden, gingen ze naar een mooie, rustige tuin.  Hij moet het geweten hebben, dat ze hem daar gingen oppakken… want hij was er niet gerust in, zegt men.  Ze vielen in slaap, zijn leerlingen. Hij moet zich daar toen zeer eenzaam en angstig hebben gevoeld.  En weet je wat zo “sterk” is? Hij sloeg er niet voor op de vlucht maar bleef trouw aan zijn visie en aan wat hij al die jaren aan de mensen had verteld.  De autoriteiten wilden hem het zwijgen opleggen. Iemand die teveel aandacht krijgt; iemand die het volk teveel inzicht verschaft in wat fout loopt in een land, en hoe het beter zou kunnen, zo iemand moest ook in die tijd de mond worden gesnoerd… Dat is op vele plaatsen nu nog altijd zo…  En toen kwam Judas, een van zijn vrienden, hem in die tuin opzoeken. Hij kwam naar hem toe om hem te verraden, omringd door zwaar bewapende soldaten.  Koor & Tom: O salutaris hostia  De soldaten hebben hem meegenomen alsof hij een misdadiger was. Zijn leerlingen, zijn beste vrienden, bleven zwaar aangeslagen achter. Ze waren bang om zelf ook opgepakt te worden. Hoe zou je nu zelf zijn?...  Een van hen volgde het groepje soldaten van op afstand; maar hij werd herkend en vluchtte weg…  De openbaar aanklagers hebben hem vanalles en nog wat in zijn schoenen proberen te schuiven. Maar hij bleef trouw aan zijn visie en aan wat hij al die jaren aan de mensen had geleerd. Waarom zou hij nu plots andere ideeën gaan veinzen?  De rechtzaak tegen hem was een lachertje… Het moet een schijnvertoning zijn geweest en hij werd van de ene jurisdictie naar de andere gestuurd. Want geen enkele gezagsdrager durfde het aan om hem te veroordelen… Het volk moest zo maar eens in opstand komen!  Ze hebben hem bespuwd en bespot!  Ze hebben hem gefolterd!  Ze hebben hem gegeseld!  Ze hebben een kroon gevlochten van doorntakken en die op zijn hoofd geklopt met stokken!  Het bloed moet van zijn gelaat zijn gelopen… zo wordt verteld…  Koor & Tom: O Haupt vol Blut und Wunden  En toen werd hij veroordeeld tot de dood.  Een terechtstelling in die tijd, werd meestal voltrokken door de veroordeelde op een houten kruis vast te binden totdat de dood volgde.  Ach…  Hij heeft zelf zijn zware houten kruis gedragen door de straten.  

Het moet zeer moeilijk geweest zijn,… hij viel er zelfs een paar keer mee op de grond.  En toen hebben ze hem op dat kruis vastgemaakt door nagels te slaan doorheen zijn handen en voeten.  En nog bleven de soldaten de spot met hem drijven…  En nog heeft hij hen niets verweten…  Hij zei: “vergeef het hen”… zo wordt verteld.  Instumentaal orgel: Choralvorqpiel "O Haupt voll Blut und Wunden Koor & Tom & Soli: O come and mourn  Zijn moeder…  Ach…  Hoe moet zij hebben geleden! Te moeten toekijken zonder hem te kunnen helpen. Wat een wanhoop moet het zijn geweest.  En toen heeft hij zelfs nog in zijn laatste minuten aan haar gedacht, door aan Johannes ‐ zijn beste vriend ‐ te zeggen dat die maar goed voor haar moest zorgen.  Koor & Tom: Altijd moeder  Hij zei: “het is volbracht”  En toen is hij gestorven.  …… stilte……..  Koor en Tom: Nu valt de nacht  Het moet een zeer speciaal iemand zijn geweest. Iemand van wie we zouden zeggen: “die man heeft iets te vertellen”… Iemand die aandacht had voor anderen, voor de zwakkeren en de zieken. Iemand die de mensen hoop gaf en hen een goed gevoel bezorgde.  Zijn vrienden, zijn moeder, zij weenden hun smart uit…  Ze legden hem in een graf. Dat was in die streek een grot met een grote steen ervoor; zo wordt gezegd…  Soli & Tom : Ach grosser König  En drie dagen na zijn dood…  Ja… hoe zou ik het zeggen?  Het graf bleek leeg en de steen weg.  Sommigen zeggen dat ze hem levend voor zich zagen verschijnen. Sommigen zeggen dat hij is verrezen en dat de hemel waarover hij het de ganse tijd had, echt bestaat.  Sommigen zeggen dat hij daar naartoe was geroepen; dat hij daar op ons wacht…  (Tekst: Greet Duerinckx)  

Instrumentaal orgel: Nr. 6 uit de 6 Short preludes and postludes ‐ opus 101 Deel 2  Koor, soli, orgel: Paasmis van Frans Demeyer  

 

Mijn ontslag bij het koor.  Op de bestuursvergadering van vrijdag 17 april kondigde ik mondeling mijn ontslag aan. Ik gaf mezelf nog enkele dagen de tijd om na te denken voor ik dit schriftelijk zou doen maar reeds op zondag 19 april was het zover:  

Beste Allemaal,  Negenendertig jaar Jubilate hebben me heel wat mooie momenten opgeleverd, ook slapeloze nachten maar vooral veel vrienden.  Als een hobby je echter meer stress dan vreugde bezorgt dan is het geen hobby meer. Hoewel het me spijt lijkt het me beter, in het belang van het koor, dat ik me onmiddellijk en volledig terug trek.  Het koor Jubilate wens ik het allerbeste toe.  Guy 

 Hierop kreeg ik enkele reacties.  Guy, Dat mag je zeker niet doen! Ik neem aan dat het voorval op de vergadering van vrijdag de aanleiding is voor je beslissing. Zoiets moet toch uitgepraat geraken, want jullie zijn allebei redelijke mensen, die af en toe botsen omwille van andere karakters, maar anderzijds nog veel belangrijker dingen met elkaar delen: de liefde voor Jubilate, de liefde voor muziek, de vriendschap die jullie voelen voor elkaar (meerdere malen duidelijk gevoeld), de manier waarop jullie samenwerken rond partituren, affiches … Veel te veel mooie dingen die jullie met elkaar verbinden, om kapot te laten gaan door 1 botsing. En dan heb ik het vooral over de band tussen jullie beiden, allebei mensen die me nauw aan het hart liggen, en pas in tweede instantie over het effect op Jubilate. Ik hoop dat jullie nog een poging doen om dit uit te praten … Christel

   

Guy  Sommige mensen hebben dit zien aankomen blijkbaar, maar voor mij was het een donderslag bij klaar heldere hemel. Ik had graag nog een tijdje met jou samengewerkt in het koor, want Jubilate is Guy en Guy is Jubilate. Maar we zullen elkaar nog wel in andere omstandigheden ontmoeten.   groetjes   Luc 

    

Beste Guy,   Ik heb je nieuws wat laten bezinken en hoewel ik na de vergadering al een vaag voorgevoel had, was het toch wel even schrikken.  Maar ik begrijp je redenering, hoewel we je wel gaan missen (en den Bart al helemaal!). Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je de komende maanden mag genieten van een stressloze zomertijd.  

Hopelijk lopen we elkaar zo af en toe nog eens tegen het lijf.     Veel liefs, Joke 

  

Guy, Jammer, een beetje ziel van het koor verdwijnt zo wellicht … Ik hoop dat je vooral de goede momenten van het koor de voorbije (vele) jaren bijhoudt en wie weet later … Tot als we elkaar nog eens tegenkomen ergens te Kumtich of omgeving Groet van Piet

  

Hallo Guy en Lieve, Ik heb gisteravond op de repetitie vernomen dat jullie niet meer komen! Ik dacht dat jullie op vakantie waren. Wat er gebeurd is weet ik niet, ( heb het gevraagd aan verschillende personen waarom , maar men zwijgt ....) Ik vind het zo spijtig dat jullie er niet meer bij zijn en begrijp het ook niet goed. Guy, je was er toch van in het begin bij en een steunpilaar voor Jubilate! Hart en ziel, zou ik zeggen. Eigenlijk wou ik gisteravond meteen naar jullie bellen of mailen, maar helaas heeft mijn 23 jaar oude auto het begeven in Kumtich toen ik vertrok na de repetitie en men heeft mijn oud karretje nog om 11 u ' s nachts afgesleept naar een garage. Ik zal jullie erg missen bij Jubilate, ben door jullie erbij geraakt, hè. Hopelijk zien we mekaar nog eens voor een babbel, Lieve groeten van Ilse