hoofdstuk 1.10

156

Upload: marieke-

Post on 29-Nov-2014

632 views

Category:

Sports


0 download

DESCRIPTION

 

TRANSCRIPT

Page 1: Hoofdstuk 1.10
Page 2: Hoofdstuk 1.10

"Hoi mam, hoi pap! We zijn er weer." zegt Milan vrolijk.

"Dat zien we. Hoe was het?" vraagt Esmay.

Challengefields 3

Page 3: Hoofdstuk 1.10

"Het was super! We hebben in de speeltuin achter het huis gespeeld. Ze hebben een klimrek en een

rad en een glijbaan en schommels. En we hebben ook Ruben gezien. Hij is nog wat kleiner, maar

wel lief." ratelt Milan achter elkaar door.

"Ilse, vond jij het ook wel leuk? Je bent zo stil." zegt Kristof bezorgd.

"Ja, ik vond het leuk, maar ik ben moe."

"Dan zullen we nu eerst maar eens Lis en Sil laten opgroeien."

Page 4: Hoofdstuk 1.10

En al snel staan Kristof en Esmay met de jongste tweeling bij de taarten. Eerst vliegt de oudste van de

twee, Lis, de lucht in.

Page 5: Hoofdstuk 1.10

"Wow, je lijkt wel heel erg op je zus." zegt Esmay als ze Lis weer opvangt. Al snel wordt Lis gevolgd door

haar broertje.

"Jij lijkt evenveel op Milan als Lis op Ilse." zegt Kristof tegen een opgegroeide Sil. "Het is dat je een ander

kapsel hebt."

Page 6: Hoofdstuk 1.10

Kristof neemt Sil meteen mee naar zijn nieuwe kamer en doet hem een andere outfit aan. "Zo, dit is

beter dan dat nette pak. Nu kan je tenminste gewoon spelen."

Maar spelen zal voor Sil moeten wachten tot een ander moment, want hij is uitgeput en wordt dus

direct in bed gestopt.

Page 7: Hoofdstuk 1.10

Esmay heeft ondertussen Lis andere kleding en een ander kapsel gegeven. In tegenstelling tot haar

tweelingbroertje is Lis nog helemaal niet moe. Esmay geeft haar een flesje breinmelk. Dan zet ze Lis

op het potje. Lis kijkt haar moeder even vragend aan, maar dan begint ze te snappen wat de

bedoeling is.

Page 8: Hoofdstuk 1.10

"Zal ik het van je overnemen?" vraagt Kristof als hij de kamer van Lis inloopt.

"Graag." zegt Esmay. "Ik moet zelf ook heel nodig. Het kleintje is mijn blaas als trampoline aan het

gebruiken."

Lachend kijkt Kristof hoe Esmay zich de kamer uithaast. Dan richt hij zich weer op Lis, die inmiddels van

het potje af is. "Zal ik jou meteen maar leren lopen?"

Page 9: Hoofdstuk 1.10

Na een paar pogingen doet Lis haar eerste stapjes. Trots laat Kristof Lis naar zich toelopen. "Apa, ikke

loop!"

"Ja, je loopt! Goed zo!"

In de kamer naast die van Lis haalt Esmay Sil uit bed. Hij is alweer helemaal uitgerust.

Page 10: Hoofdstuk 1.10

Nadat ze Sil een flesje breinmelk heeft gegeven, wordt ze tegengehouden door Kristof.

"Geef hem maar aan mij. Je bent doodop, ontken het maar niet. Dus jij gaat nu slapen."

Dankbaar geeft Esmay de kleine aan Kristof. Dan stapt ze haar bed in, waar ze al heel snel in slaap

valt.

Page 11: Hoofdstuk 1.10

"Hé Marnix, hoe was het bij Lily thuis?"

"Leuk, heel leuk! We hebben gespeeld en gekletst en we hebben ook even met Ruben gespeeld. En

opa is heel aardig en Christine ook, ze is niet mijn oma zoals ze de oma van Lily, Ilse en Milan is,

maar ze doet wel lief tegen me, alsof ik ook haar kleinzoon ben."

Challengefields 4

Page 12: Hoofdstuk 1.10

"Daar ben je zo te horen erg blij mee."

"Ja, ik hoor er helemaal bij, zelfs al heb ik niet dezelfde oma."

Dan gaat de bel.

"Ik ga wel." zegt Cisko. "Dat zal het schoolhoofd wel zijn."

Page 13: Hoofdstuk 1.10

En inderdaad, het schoolhoofd staat er. "Komt u toch binnen." Eerst krijgt het schoolhoofd een

rondleiding door het huis. Dan gaan ze dineren, waar Larissa op tijd voor thuis is.

Marnix heeft geen zin om bij het gepraat van de volwassenen te zitten en gaat dus verder met zijn

schilderij. Maar dat maakt het schoolhoofd niks uit, of misschien is hij juist onder de indruk van

Marnix' schilderkunsten. Het schoolhoofd laat Marnix in ieder geval toe tot de particuliere school.

Page 14: Hoofdstuk 1.10

"Zo, dat ging best makkelijk." zegt Larissa als het schoolhoofd de deur uit is.

"Volgens mij herinnert hij zich hoe goed jij het op school deed. Dan is het niet gek dat hij nog zo'n

leerling wilt."

Page 15: Hoofdstuk 1.10

"Misschien klopt dat wel."

"Dat klopt gewoon." zegt Cisko vol zelfvertrouwen. Op fluistertoon voegt hij er aan toe: "En het kan

natuurlijk geen kwaad dat onze zoon zo'n knappe moeder heeft." Cisko laat meteen merken dat

hij die laatste woorden meent. Marnix ziet vanuit zijn ooghoeken wat er gebeurt en zucht.

"Kunnen jullie dat niet ergens anders doen?"

Page 16: Hoofdstuk 1.10

Blijkbaar niet. "Oké, ik ben hier weg. Welterusten." zegt Marnix en hij loopt hoofdschuddend zijn kamer

in. Maar Larissa en Cisko hebben niet eens door dat er tegen ze gepraat wordt.

Al luisteren ze uiteindelijk toch en verplaatsen ze hun bezigheden naar hun slaapkamer. Maar slapen is

iets waar ze nog niet eens aan denken.

Page 17: Hoofdstuk 1.10

Vroeg op de ochtend zit Ilse in haar eentje te schaken. Maar het alleen zitten vindt ze niet erg. Ze vindt

de rust juist wel fijn. Milan daarin tegen is beneden bij Sil en Lis gaan zitten. Gedrieën zitten ze

gezellig samen te spelen. Totdat Esmay roept.

“Milan, Ilse, het ontbijt is klaar!”

Page 18: Hoofdstuk 1.10

De tweeling is al snel bij Esmay om te eten. “Mam?”

“Wat is er, Ilse?”

“Waarom willen jij en papa zoveel kinderen?”

“Uhm…” Esmay kijkt haar dochter verbaast aan. “Nou, ik heb altijd al een groot gezin gewild. Ik ben

opgegroeid met Luuk en dat was best gezellig, maar ik had graag nog meer broertjes en zusjes

gehad. Maar mijn ouders wilden die niet. En nu heb ik zelf wel een groot gezin.”

Page 19: Hoofdstuk 1.10

Daar denkt de tweeling even over na. Dan zegt Ilse: “Nou, ik weet niet of ik wel kinderen wil. Het is altijd

heel erg lawaaierig en die stinkluiers… Bah!”

“Ik ben het met je eens, zusje.” zegt Milan. “Ik vind Lis en Sil lief, maar zelf kinderen? Nee, ik denk het

niet.”

Page 20: Hoofdstuk 1.10

*Baf*

*Baf*

Tamara heeft besloten dat ze van de extra pondjes, die ze tijdens haar zwangerschappen heeft

verzameld, af wil.

*Baf*

Challengefields 1

Page 21: Hoofdstuk 1.10

En het trainen heeft al snel resultaat. „Dat is beter. Met twee kinderen is huis moet ik wel wat kunnen

hebben.‟

Als ze na een verfrissende douche de badkamer uit komt, blijft Tamara plotseling verbaasd staan

luisteren. „Ze wordt al best wel goed.‟

Page 22: Hoofdstuk 1.10

Ze hoort Lily namelijk op de viool spelen. En ook al klonk het eerst helemaal nergens naar, daar is nu

flink verandering in gekomen. Maar Lily is niet iemand die lang met iets bezig kan zijn. Binnen de

kortste keren heeft ze haar opa gestrikt om haar te helpen met de midgetgolf.

Page 23: Hoofdstuk 1.10

Luuk hangt ondertussen aan de telefoon. Voor de verandering niet met een van zijn zussen. Nee, hij

belt met het schoolhoofd om hem uit te nodigen voor een diner, zodat ook Lily naar de

particuliere school kan. Dan gaat hij naar boven om Ruben uit bed te halen. Luuk kleedt de kleine

om en wil een tijdje met hem gaan spelen. Maar daar krijgt hij de kans niet voor. Oma Christine

heeft Ruben al snel in haar armen voor een dikke knuffel.

Page 24: Hoofdstuk 1.10

“Mama, ik heb een vraagje.”

“Wat wil je weten?”

“Waarom heb ik geen broertjes of zusjes?”

Challengefields 4

Page 25: Hoofdstuk 1.10

“Nou, je vader en ik zijn dol op jou, vergis je daar niet in. Wij vonden 1 kind gewoon genoeg.”

“Maar je hebt zelf wel zussen en een broer.”

“Dat is waar. Ik kan het ook best goed vinden met Luuk en Esmay. Maar met Ann en Nikki heb ik nooit

echt een goede band gehad. Het was ook je oma die me belde om te zeggen dat ze nog een

keer oma wordt, Nikki heeft niet eens zelf gebeld. Het is dus niet altijd leuk om broertjes of zusjes te

hebben…”

Page 26: Hoofdstuk 1.10

“Dus jij en papa willen niet nog een kind?”

“Nee knul, wij hebben genoeg aan jou. Vind je dat erg?”

“Nee hoor, mam. Ik kan altijd met Milan, Ilse en Lily spelen.” zegt Marnix kalm. Dan staart hij even voor

zich uit. “Mag mijn haar een andere kleur?”

Page 27: Hoofdstuk 1.10

“Hoezo?” vraagt Larissa, verrast door het opeens veranderde onderwerp.

“Nou, mijn haar is nu licht van kleur, haast blond, maar jij en papa hebben allebei een donkerdere

kleur haar. Het klopt nu gewoon niet.”

Page 28: Hoofdstuk 1.10

Daar heeft Larissa geen probleem mee. Ze is allang blij dat hij niet teleurgesteld is over dat hij geen

broertje of zusje zal krijgen.

“Is het zo beter?”

“Ja! Nu klopt het gewoon meer.” En blij met zijn nieuwe haarkleur stapt Marnix in bed.

Page 29: Hoofdstuk 1.10

“Moet je daar eens kijken!” roept Ilse. Nieuwsgierig draait Milan zich om. Maar hij kijkt op tijd terug om

te zien dat zijn zus twee stukken wilde omdraaien.

“Ilse!”

“Ik deed niets!”

Challengefields 3

Page 30: Hoofdstuk 1.10

“Ilse, je bent al beter in dit spel dan ik, dan hoef je niet vals te spelen.”

“Sorry… Het ging gewoon vanzelf…”

Page 31: Hoofdstuk 1.10

“Tamara van Velds, aangenaam. Kom binnen.” zegt Tamara tegen het schoolhoofd. Tamara geeft de

man een rondleiding door het huis. En Christine heeft een lekker diner gemaakt. Natuurlijk is het

schoolhoofd onder de indruk van alles en Lily wordt direct toegelaten tot de particuliere school,

net als haar nichtje en neefjes.

Challengefields 1

Page 32: Hoofdstuk 1.10

“Dodo!” roept Ruben enthousiast wanneer hij de kat ziet. “Kom Dodo, knuffelen!”

“Mrauw!?” Voordat Dodo ook maar iets kan doen, heeft Ruben hem al beet. Gelukkig is Dodo een erg

vriendelijke kat en hij laat Ruben rustig met hem knuffelen.

Page 33: Hoofdstuk 1.10

Maar Dodo is wel erg blij dat Tamara hem komt verlossen uit Ruben‟s armen om hem een liedje te

leren. Ruben vindt het liedje erg leuk en zingt als snel mee. Nadat Ruben het liedje helemaal kan

zingen, is het voor iedereen tijd om te gaan slapen.

Page 34: Hoofdstuk 1.10

“Je bent zo mooi als je zwanger bent. Je straalt gewoon.”

“Ja, en mijn buik is zo rond als de zon.” lacht Esmay.

Kristof geeft Esmay een zoen op haar wang. “Maar in dat zonnetje zit wel een prachtig kindje.”

“Of twee kindjes.” zegt Esmay. “Want volgens mij hebben we hier twee tweelingen rondwandelen.”

“Dat is waar.”

Challengefields 3

Page 35: Hoofdstuk 1.10

Dan laat Esmay Kristof los en staat ze op. “Wat is er? Is het al tijd?”

“Ja, we weten zo of we een derde tweeling krijgen!”

“Rustig ademhalen, lieverd, rustig blijven.” probeert Kristof zijn vrouw te steunen. En even later…

“Hallo, kleine meid. Een beetje afwisseling, jij hebt niet mijn oogkleur en huidskleur. Jij lijkt meer op je

broers.”

Page 36: Hoofdstuk 1.10

“We hebben weer een dochter?”

“Ja. En zo te voelen is het deze keer maar 1 kleintje.”

“Hallo meid. Wie is papa‟s kleinste meisje?”

“Wat is er aan de hand? Ik hoorde jullie schreeuwen.” vraagt Ilse, die op al het geluid is afgekomen.

Dan ziet ze de baby in haar moeders armen. “Oh, de baby is er. Hoe hebben jullie deze

genoemd?”

Page 37: Hoofdstuk 1.10

Esmay en Kristof kijken elkaar kort aan. Dan zegt Esmay: “Nou, je zusje heeft nog geen naam. Zou jij

haar een naam willen geven?”

“Ik? Mag dat echt?”

“Ja, dat mag.”

“Uhm… Is Kelsi een goede naam?”

“Ja, die naam is prima.”

Page 38: Hoofdstuk 1.10

“Oké. Hallo Kelsi, ik ben Ilse, je grote zus. Je hebt nog een zus en twee broers, maar ik ben de oudste.

Dus als er iets is, kom je naar mij toe, oké?”

Kelsi brabbelt vrolijk als antwoord.

Wanneer Ilse wegloopt, zegt Kristof: “Dat was een goeie, lieverd. Ze is nu veel blijer met haar jongste

zusje.”

Page 39: Hoofdstuk 1.10

Marnix slaakt een zucht. 'Die nanny is echt saai. En haar pannenkoeken zijn lang zo lekker niet als die

mama en papa maken.'

Challengefields 4

Page 40: Hoofdstuk 1.10

Gelukkig kan hij zich prima in zijn eentje vermaken. Bijvoorbeeld in de tuin, waar hij probeert de andere

kant van het rek te halen. Maar dat is toch een stuk moeilijker dan het lijkt...

Page 41: Hoofdstuk 1.10

Na het nog een paar keer geprobeerd te hebben, besluit Marnix dan ook om maar iets anders te

doen; Bellen met zijn klasgenootjes.

Page 42: Hoofdstuk 1.10

"Wil jij even in de speelstoel zitten?" vraagt Esmay aan Kelsi. Vrolijk drukt Kelsi een tijdje op de knopjes,

die dan geluid geven.

Challengefields 3

Page 43: Hoofdstuk 1.10

Maar al snel is ze moe en valt ze in slaap. En dus legt Esmay Kelsi in bed, waar ze rustig kan slapen.

Page 44: Hoofdstuk 1.10

Esmay maakt daarna het huis aan kant. Wanneer ze zich omdraait na de borden in de vaatwasser te

hebben gezet, wordt ze echter tegengehouden door Kristof.

"Ook als je niet zwanger bent, zie je er geweldig uit. Kom, dan laat ik je zien hoe mooi ik je vind..."

Page 45: Hoofdstuk 1.10

"Kristof, de kinderen..."

"Sil, Lis en Kelsi slapen. Milan en Ilse zitten aan hun huiswerk. Er is niemand die ons zal storen." zegt Kristof

en hij trekt Esmay mee naar hun slaapkamer.

Page 46: Hoofdstuk 1.10

"Ruben, weet je wat er straks is?"

Ruben kijkt even naar zijn zus. "Wat is straks?"

"Jouw verjaardag. Dan wordt je even groot als ik en dan kan je veel meer!"

"Ik groot worden!" roept Ruben enthousiast.

Challengefields 1

Page 47: Hoofdstuk 1.10

"Opa, ik ga groot worden!" roept hij tegen Joey, die de kamer in komt lopen.

"Ja, dat wordt je zeker. Kom, dan gaan we naar de taart."

Al snel staat de hele familie in de keuken om de jongste van Velds toe te juichen.

Page 48: Hoofdstuk 1.10

In de armen van zijn opa blaast Ruben de kaarsjes uit. Dan moet Ruben het zelf doen. Maar dat is

geen probleem. Zo snel mogelijk springt hij de lucht in.

Page 49: Hoofdstuk 1.10

"Ik ben inderdaad net zo groot als jij, Li!" is het eerste wat Ruben zegt wanneer hij is opgegroeid.

Nadat ze een stukje taart hebben gegeten zegt Lily: "Jij mag nu ook helemaal boven slapen. Zullen we

naar je kamer gaan kijken?"

"Ja!" roept Ruben en hij is meteen onderweg naar boven.

Page 50: Hoofdstuk 1.10

Hij rent alle trappen op en racet zijn kamer binnen. "Wow, gaaf zeg!"

"Hé, je hebt een surfkamer!"

"Ja, gaaf hè, Li?"

"Zeker! Maar waarom noem je me Li? Je kan nu toch gewoon Lily zeggen?"

Page 51: Hoofdstuk 1.10

"Ja, maar nu gebruik ik Li als bijnaam voor je. Als je dat niet erg vindt."

Lily denkt even na. "Nee hoor. Jij bent mijn broertje, dus jij mag me Li noemen."

Na nog even gekletst te hebben gaat Lily naar haar eigen kamer en Ruben doet zijn pyjama aan. En

dan stapt hij zijn bed in. Uitgeput van alle nieuwe indrukken valt hij in slaap.

Page 52: Hoofdstuk 1.10

De volgende morgen zitten Lily en Ruben al vroeg aan de speeltafel te spelen. “Li?”

“Wat is er?”

“Is het leuk op school?”

“Ja, natuurlijk!” zegt Lily terwijl ze rustig verder tekent. “Je leert allemaal nieuwe dingen en je kan veel

nieuwe vrienden maken.”

“Zullen ze wel lief zijn?”

Page 53: Hoofdstuk 1.10

“Ja hoor.” zegt Lily. Maar als ze opkijkt, ziet ze Ruben‟s bezorgde gezicht. “Het is echt leuk. En in de

pauze zien we elkaar. We zitten dan nog niet op dezelfde school, maar in de pauze mogen we

allemaal naar het park, van allebei de scholen. Dus als iemand gemeen tegen je doet, kom je in

de pauze gewoon naar mij toe. En dan zal ik samen met Ilse, Milan en Marnix naar ze toe gaan.”

Dat stelt Ruben wat gerust en dus stapt hij even later zonder zorgen de schoolbus in.

Page 54: Hoofdstuk 1.10

“Oef, dit voelt niet goed…” mompelt Esmay als ze zich weer misselijk voelt. „Nou, dit kan maar twee

oorzaken hebben. Of ik heb iets verkeerds gegeten, of ik ben weer zwanger…‟

Challengefields 3

Page 55: Hoofdstuk 1.10

Maar ook al is ze misselijk, er zijn wel kinderen die aandacht nodig hebben. En dus drinkt Esmay even

een glas water en dan haalt ze de kinderen uit bed, die gezellig gaan spelen.

En dus kan Esmay toch haar rust nemen en met een boek op de bank gaan zitten.

Page 56: Hoofdstuk 1.10

“Joey, staart niet zo naar mijn achterste.”

“Doe ik niet!” roept Joey met een onschuldig stemmetje.

“Dat deed je wel en door jou heb ik gemist.” zegt Christine en ze draait zich om. Dan houdt Joey een

roos voor haar neus.

“Maakt dat het een beetje goed?”

“Oh Joey, wat lief! Hij is prachtig!”

Challengefields 1

Page 57: Hoofdstuk 1.10

“Jij bent nog mooier…” zegt Joey voor hij Christine in zijn armen neemt en haar passievol zoent. Niet

veel later zitten Joey en Christine in het bubbelbad te zwijmelen. Ze hebben alleen maar oog voor

elkaar en hebben daardoor niet in de gaten dat er naar ze gekeken wordt.

Page 58: Hoofdstuk 1.10

„Zelfs na al die jaren zijn ze nog dol op elkaar.‟ denkt Luuk, die door het raam staat te kijken. „Ik kan

alleen maar hopen dat Tamara en ik ook nog zo van elkaar houden op die leeftijd.‟

Dan gaat de telefoon.

Page 59: Hoofdstuk 1.10

“Met Luuk.”

“…”

“Hè Laris.”

“…”

“Pap aan de telefoon? Nou, dat gaat nu niet…”

Page 60: Hoofdstuk 1.10

“…”

“Hij is nogal bezig...”

Page 61: Hoofdstuk 1.10

Ilse en Milan zijn samen boven aan hun vaardigheden aan het werken. Milan is aan het schaken en Ilse

staat aan de barre. Maar eigenlijk doen ze het vooral omdat ze het leuk vinden. “Ik snap nog

steeds niet hoe je dat nou laatst deed, me schaakmat zetten binnen een paar minuten.”

Ilse krijgt een grote glimlach op haar gezicht. “Dat is ook de bedoeling. Zo kan ik je blijven inmaken.”

Challengefields 3

Page 62: Hoofdstuk 1.10

“Nou, ik krijg het heus wel door. Wacht maar.”

“Ik wacht. En wacht. En ik zal nog heel lang wachten.” zegt Ilse plagend.

Page 63: Hoofdstuk 1.10

Beneden krijgt hun moeder een grote glimlach op haar gezicht. „Dus toch. Er is nog een kleintje

onderweg.‟

Blij gaat ze naar Kristof toe. Zijn ogen worden groot bij het zien van Esmay‟s buik. “Je bent weer

zwanger!”

“Ja, we krijgen nog een kleintje. Nummer zes wordt dat.”

Page 64: Hoofdstuk 1.10

“Precies het aantal wat we wilden.”

“Nou, aangezien dit dan de laatste keer zal zijn, moeten we er maar extra van genieten, nietwaar?”

“Dat is een goed idee.” zegt Kristof en hij legt zijn hand op Esmay‟s buik. “Dus je moet wel lief zijn,

kleintje. Wees maar net zo lief als je mama.”

Page 65: Hoofdstuk 1.10

“Maar je vind het dus echt niet erg dat je geen broertjes of zusjes hebt?” vraagt Cisko aan Marnix als

ze samen in de tuin werken.

“Nee hoor, pap. Ik snap het wel. Kinderen kunnen leuk zijn, maar hebben ook veel aandacht nodig.

Dat hoor ik vaak van Ilse en Milan. En met maar 1 kind heb je ook geen geruzie in huis.”

“Weet je, je bent een slimme knul.”

Challengefields 4

Page 66: Hoofdstuk 1.10

“Hmm, misschien.” zegt Marnix en hij haalt zijn schouders op.

“Ik meen het.” zegt Cisko. Hij geeft Marnix meteen een knuffel. “Ik denk dat je geen slechte Kennissim

zou zijn.”

“Hmm...” is de enige reactie van Marnix daarop.

Page 67: Hoofdstuk 1.10

“Opa, opa! Kijk, ik heb een tien!”

“Goed zeg! Heel goed gedaan, Lily.”

“De juf was ook heel trots! En ik ga nu mijn huiswerk doen, want ik wil nog meer goede cijfers halen!”

roept Lily, waarna ze de trap opstormt.

Dan draait Joey zich om naar Ruben. “Hoe vond je het op school?”

Challengefields 1

Page 68: Hoofdstuk 1.10

“Heel leuk. Lily had gelijk, het is heel gezellig, allemaal nieuwe vrienden maken.”

“Mooi, dat is fijn om te horen.”

“Maar opa, kan je me helpen met mijn huiswerk?”

“Ik wil je wel helpen, maar dan straks. Zo meteen komt er een schoolhoofd van Lily‟s school langs. Of wil je niet op dezelfde school komen?” vraagt Joey met een plagende ondertoon.

“Jawel! Dat wil ik wel! Help je me dan straks wel?”

“Natuurlijk jongen.”

Page 69: Hoofdstuk 1.10

Niet veel later staat inderdaad het schoolhoofd voor de deur. Even kletst Joey met de man. Dan gaan

ze al door naar het diner wat Tamara heeft klaargemaakt. Want eigenlijk is het meer een

formaliteit en Ruben wordt al snel toegelaten tot de particuliere school.

Page 70: Hoofdstuk 1.10

En zoals beloofd, gaat Joey wanneer het schoolhoofd weer weg is naar boven om Ruben te helpen

met zijn huiswerk.

Page 71: Hoofdstuk 1.10

"Kom op, Lis en Sil! Blaas ze uit!" roept Milan enthousiast. Ilse giechelt zachtjes om haar tweelingbroertje

voor ze verder gaat met ratelen.

Lis en Sil luisteren wel meteen naar Milan en blazen tegelijk de kaarsjes uit. Beide wiebelen een tijdje op

hun benen voor ze de lucht in springen.

Challengefields 3

Page 72: Hoofdstuk 1.10

En beide komen ze als vrolijke kinderen weer neer. "Wow! We zijn groot zeg!" roept Sil enthousiast.

"Inderdaad." reageert Lis. Dan draait Lis zich om en geeft ze Sil een knuffel.

"Jullie kamers zijn nu ook veranderd." zegt Esmay. De tweeling stormt meteen naar hun kamers toe.

Page 73: Hoofdstuk 1.10

Beiden zijn ze erg blij met hun kamers. Lis met haar 'niet kinderachtige' meidenkamer. En Sil met zijn

stoere autokamer.

Page 74: Hoofdstuk 1.10

Maar lang blijven ze niet in hun kamers. Want ook Kelsi is jarig en zij moet nog opgroeien. Vlak na het

uitblazen van de kaarsjes vliegt ze de lucht in.

Page 75: Hoofdstuk 1.10

En Esmay vangt een schattige peuter op. Kelsi lijkt duidelijk erg veel op haar broers. En net als Sil toen hij

een peuter werd, moet Kelsi meteen haar bed in. Ze is doodop.

Page 76: Hoofdstuk 1.10

De volgende morgen zit Ilse met de jongere tweeling aan het ontbijt. Die vragen de oren van haar

hoofd over school. 'Verdomme Milan, kom onder die douche vandaan.'

Helaas voor Ilse wil Milan niet opschieten. En dus zit er niets anders op dan de vragen te

beantwoorden. "Ja, de pauzes zijn het leukst en nee, zo moeilijk is het niet."

Page 77: Hoofdstuk 1.10

Ilse is maar wat blij als Milan er eindelijk is, zodat hij antwoord kan geven op de vragen van Lis en Sil. En

even later lopen ze alle vier naar de schoolbus.

Page 78: Hoofdstuk 1.10

Voor ze naar school moet zit Lily rustig piano te spelen. Al snel komt Ruben bij zijn zus staan. "Dat klinkt

goed, Li!"

Lily knikt en speelt verder. Ruben blijft rustig naar de muziek staan luisteren. Tenminste... Tot ze beiden

opschrikken van de toeterende schoolbus. Even kijken ze elkaar geschrokken aan. Dan schieten ze

in de lach en giechelend stappen ze de bus in.

Challengefields 1

Page 79: Hoofdstuk 1.10

Een tijdje later zitten Joey en Christine samen op de bank te knuffelen. Maar met twee romantieksims

blijft het natuurlijk niet bij alleen knuffelen.

Page 80: Hoofdstuk 1.10

"Uhm... Mam, pap, moet dat hier? Jullie hebben ook een eigen kamer." zegt Luuk aarzelend wanneer

hij beneden komt. Als zijn ouders geen van beiden een reactie geven loopt Luuk hoofdschuddend

de keuken in.

"Gelukkig doen ze dit niet wanneer de kinderen thuis zijn." mompelt Luuk terwijl hij het voerbakje van

Dodo vult.

Page 81: Hoofdstuk 1.10

Wanneer de kinderen weer thuis zijn vraagt Lis al snel haar moeder om hulp bij haar huiswerk. En Sil strikt

niet veel later zijn vader voor hetzelfde werkje.

Challengefields 3

Page 82: Hoofdstuk 1.10

Ilse is als eerste klaar met haar huiswerk en gaat bij haar zusje zitten.

"Ils, kijk, uisjes!" roept Kelsi op een moment.

Ilse kijkt op. "Ja, inderdaad, je hebt huisjes gemaakt." Dan valt pas het kwartje. "Hé, je zei mijn

naam! Goed zo, Kelsi!"

"Ils lief!"

"Jij bent ook lief, Kelsi." zegt Ilse trots.

Page 83: Hoofdstuk 1.10

Milan gaat na zijn huiswerk schilderen. Hij is er best goed in en heeft duidelijk het talent van zijn moeder.

Nadat Sil zijn huiswerk snapt gaat Kristof achter de computer. Hij heeft genoeg van zijn kantoorbaan.

'Gamen... Hmm, dat lijkt me wel wat!'

Page 84: Hoofdstuk 1.10

"Hé Ilse, met mij!"

"..."

"Ik heb zo'n zin in morgen, jij ook?"

"..."

Challengefields 1

Page 85: Hoofdstuk 1.10

"Weet jij al welke wens je gaat kiezen?"

"..."

"Ja, ik denk dat ik het wel weet. Marnix weet helemaal zeker wat hij gaat kiezen, maar hij wil het nog

niet zeggen."

"..."

Page 86: Hoofdstuk 1.10

"Milan weet het ook al zeker? Nou, ik twijfel toch nog een beetje... Maar gelukkig kan ik er nog even

over nadenken."

"..."

"Oké, ga maar naar Kelsi toe. Ik zie je morgen!"

Page 87: Hoofdstuk 1.10

Nadat ze heeft opgehangen, gaat Lily naar beneden. Daar gaat ze met haar moeder schaken.

"Hoe weet je of je een goede wens kiest?" vraagt Lily.

"Dat weet je in het begin niet. Maar je moet gewoon kiezen waar jij je het prettigste bij voelt."

"Oké, dat zal ik doen." zegt Lily blij.

Page 88: Hoofdstuk 1.10

Dan roept Luuk opeens. "Hé, ik heb een leuke baan gevonden. In de Showbusiness."

"Is dat wel wat voor jou?" vraagt Tamara.

"Nou, ik wil het wel proberen. En ik heb behoefte aan iets nieuws."

"Dan doe je het toch gewoon?" zegt Tamara.

"Ja, ik doe het." zegt Luuk.

Tamara kijkt even op naar Lily. "Nu zie je van wie je dat twijfelachtige hebt." fluistert ze, waar Lily van moet giechelen.

Page 89: Hoofdstuk 1.10

Lily stapt die avond vroeg haar bed in. Ze kan niet wachten tot de volgende dag.

Page 90: Hoofdstuk 1.10

"Marnix, word je wakker?"

"Jaah!" roept Marnix duf naar zijn moeder. Dan beseft hij welke dag het is en opeens is hij klaarwakker.

Vrolijk stapt Marnix uit bed en hij kleedt zich snel om.

Page 91: Hoofdstuk 1.10

"Goeiemorgen mam. Wat ben je aan het doen."

"Ik ben op zoek naar een nieuwe baan. Ik ben toe aan iets nieuws." Op zachtere toon voegt ze eraan

toe: "En ik heb het idee dat jij een wens kiest waardoor je jezelf wel bezighoudt."

Marnix glimlacht alleen maar voor hij zich omdraait.

Page 92: Hoofdstuk 1.10

"Zo, vanavond mag je opgroeien. Heb je er zin in?" vraagt Cisko wanneer Marnix naast hem is komen

zitten.

"Ja, best wel."

"Ik eigenlijk ook. Je wordt al zo groot. En ik weet zeker dat je mij en je moeder trots zal maken."

Marnix is blij dat hij niet veel later naar school mag. 'Waarom snapt hij niet dat ik niet precies zoals hem

ben?'

Page 93: Hoofdstuk 1.10

"Voor een Kennissim kan je soms best dom zijn." zegt Larissa wanneer ze aan tafel is gaan zitten.

Verbaasd kijkt Cisko op. "Wat bedoel je daar nou weer mee?"

"Precies wat ik zeg. Het lijkt wel alsof je ervan uitgaat dat Marnix de Kenniswens kiest. Wat als hij dat nou

niet wil?"

Page 94: Hoofdstuk 1.10

"Wil hij geen Kennissim zijn? Heeft hij dat gezegd?"

"Nee. Maar er zijn meerdere mogelijkheden om je leven te leiden. Marnix zou ook voor een andere

manier dan wij kunnen kiezen."

Cisko zucht. "Ben ik erg vervelend tegen hem geweest?"

"Best wel." zegt Larissa eerlijk. "Maar ik denk dat je het goed kan maken door gewoon zijn keuze te

accepteren, wat die ook mag zijn."

Page 95: Hoofdstuk 1.10

Alle kinderen zijn al vroeg op en druk bezig. Ilse en Kelsi spelen aan de speeltafel, Lis speelt piano, Sil is

aan het schaken en Milan schildert.

Challengefields 3

Page 96: Hoofdstuk 1.10

Esmay zit dan ook alleen aan het ontbijt. Maar dat vindt ze niet erg, want tijd om te praten heeft ze

niet. Ze werkt haar ontbijt in hoog tempo naar binnen, want ze heeft enorme honger. Even later

staat Ilse voor haar. "Mam, mag ik aan je buik voelen?"

"Natuurlijk." zegt Esmay, blij dat Ilse niet zo negatief is over een nieuw broertje of zusje.

"O, de baby schopt!" roept Ilse enthousiast.

Page 97: Hoofdstuk 1.10

"Dus je vind het niet erg dat je nog een broertje of zusje krijgt?"

"Nou... Ik vind het niet supergeweldig, want we zijn al met genoeg, vind ik. Maar ik vind het ook niet

erg. Want Kelsi is lief en Lis en Sil vallen ook wel mee."

"Nou, dank je." zegt Lis plagend vanaf de piano.

Page 98: Hoofdstuk 1.10

"Li?" zegt Ruben wanneer hij samen met Lily tv kijkt.

Lily slaat haar ogen op en zegt: "Ja, ik zal nog met je blijven spelen als ik ben opgegroeid. Je bent mijn

broertje en 1 van mijn beste vrienden. Dat verandert niet door mijn verjaardag."

"Hoe wist je wat ik wilde vragen?" vraagt Ruben verbaast.

"Ik ken je een beetje." zegt Lily met een glimlach.

Challengefields 1

Page 99: Hoofdstuk 1.10

Wanneer de kinderen naar school vertrekken kijkt Luuk ze na. Dan draait hij zich om, naar Tamara, die

net de trap afkomt.

"Niet te geloven. Vanavond wordt ons kleine meisje al een tiener!"

"Zo klein is ze dus niet meer."

"Ja, daar heb je gelijk in."

"Ik heb altijd gelijk." plaagt Tamara en ze zoent Luuk.

Page 100: Hoofdstuk 1.10

"Oma!"

"Hallo knul. Wat ben je al groot. En zo wordt je nog groter."

"Ja! En we mogen taart eten!"

"Heel belangrijk, de taart." lacht Ellen.

Challengefields 4

Page 101: Hoofdstuk 1.10

"Nou, misschien niet zo heel belangrijk, maar wel lekker!"

"Dat is waar. Nou, misschien moet je de kaarsjes maar eens gaan uitblazen, dan kunnen we taart

eten."

Dat vindt Marnix een goed idee en binnen de kortste keren staat hij bij de taart. "Ja, allemaal in 1 keer

uit!"

Page 102: Hoofdstuk 1.10

Dan springt Marnix, onder luid gejuich van zijn ouders en oma, de lucht in. Wanneer hij neerkomt kijkt

Marnix even verdwaast voor zich uit.

"Wow, dat voelt vreemd."

"Wat voor wens heb je gekozen?" vraagt Cisko.

Page 103: Hoofdstuk 1.10

"Romantiek." zegt Marnix met een glimlach. Dan kijkt hij naar beneden. "En nu wil ik wat anders aan."

Page 104: Hoofdstuk 1.10

'Nice.' denkt hij wanneer hij zijn verbouwde kamer inloopt. Dan trekt hij snel wat anders aan.

"Dat is beter."

Page 105: Hoofdstuk 1.10

"En wat is nu je levenswens?" vraagt Cisko, die de eerste schok te boven is, wanneer Marnix zijn kamer

uitkomt.

"Uhh..." Marnix raakt in lichte paniek. 'Hoe vertel je aan je ouders en oma dat je doel is om 20

verschillende meiden je bed in te krijgen?'

Gelukkig voor hem gaat op dat moment de telefoon. 'Gered door de bel. Nou ja, ringtone, in dit

geval.'

Page 106: Hoofdstuk 1.10

"Met Larissa."

"..."

"Hé Luuk, hoe is het?"

"..."

"Wat? O hemel. Gaat het wel?"

"..."

"Ja. Natuurlijk, we komen eraan."

Page 107: Hoofdstuk 1.10

"Mama, mama, is er al taart?" vraagt een overenthousiaste Milan terwijl hij op de bank springt.

"Oef, Milan, stop daarmee."

"Oh, sorry mam." zegt Milan en hij springt op de grond.

"En ja, er is al taart. Maar ga eerst maar eens je huiswerk maken."

Challengefields 3

Page 108: Hoofdstuk 1.10

Met een pijnlijke buik loopt Esmay naar de babykamer. Met een zucht gaat ze op de stoel zitten. 'Hier

heb ik tenminste even rust.' Afwezig wrijft Esmay over haar buik.

'Nou kleintje, jij bent de laatste. Dan is het volgende doel om iedereen te laten trouwen. Nu maar

hopen dat er niemand besluit een romantieksim te worden.'

Dan voelt ze steken in haar buik die niet van schopjes alleen komen. Snel staat Esmay op.

Page 109: Hoofdstuk 1.10

"Auw... Verdomme Kristof, waar ben je wanneer ik je nodig heb!"

Op die woorden komt Kristof de kamer binnen gestormd.

"Ik ben er al lieverd! Rustig maar."

Page 110: Hoofdstuk 1.10

Niet veel later houdt Esmay haar zesde kindje in haar armen. "Hallo ventje. Hé, jij bent geen

dubbelganger van iemand."

"En hij is een stuk donkerder dan de anderen."

"Kijk William, dit is je vader. Let maar niet op zijn rare pak, dat draagt hij gelukkig niet altijd."

"Het zit anders wel lekker." mompelt Kristof. Dan ziet hij Esmay's gezicht. "O oh. Alweer?"

Page 111: Hoofdstuk 1.10

Esmay knikt. "Ja, er komt nog een kleintje. En een meisje. Hé, jij hebt het bruine haar van mijn moeder,

net als Lily!"

"Dat is nieuw hier." lacht Kristof. "Tweelingen niet." voegt hij eraan toe.

Page 112: Hoofdstuk 1.10

"Nee, tweelingen niet, hè Lindsay?" Lindsay brabbelt kort naar haar moeder. "Inderdaad." Dan kijkt ze

naar Kristof. "Nu hebben we zeven kinderen."

"Zo, is het schreeuw en pijn gedeelte over?" vraagt Ilse, die de kamer binnenkomt. "Want Lis en Sil zitten

samen bang op Sil's kamer en Milan is Kelsi aan het geruststellen. Maar dat doet hij vooral om hier

niet naar binnen te hoeven. Hé, weer een tweeling? Hoe heten ze?"

"William en Lindsay." zegt Esmay lachend.

Page 113: Hoofdstuk 1.10

"Will en Lin, oké." zegt Ilse. Dan draait ze zich om en roept: "Oké, de kust is veilig! We hebben een

broertje en een zusje! Nu is het tijd voor taart!"

Nadat iedereen de baby's even heeft bewonderd is het inderdaad tijd voor taart. En de ongeduldige

Milan blaast als eerste zijn kaarsjes uit.

Page 114: Hoofdstuk 1.10

"Hé, ik ben de oudste!" roept Ilse verontwaardigd nadat ze haar kaarsjes heeft uitgeblazen.

"En ook de langzaamste." zegt Milan en hij springt de lucht in.

Page 115: Hoofdstuk 1.10

"Hmm, niet gek." zegt hij als hij weer is neer gekomen. "Maar die broek is niks..."

"Wat is je wens?" vraagt Esmay.

Page 116: Hoofdstuk 1.10

"Genot!"

"Dat maakt een vader trots!" zegt Kristof met een brede glimlach. "En je levenswens?"

"Dates. Veel dates. 50, met 50 verschillende Sims. Dus 50 eerste dates!"

Page 117: Hoofdstuk 1.10

"Hé, nu ik nog." zegt Ilse om de aandacht te krijgen. Dan springt ook zij de lucht in. "Wow,

verschrikkelijke outfit. Is daar een prijs voor? Die win ik makkelijk!" lacht Ilse.

"Nou, mijn outfit was ook niet geweldig toen ik tiener werd." zegt Esmay. "Maar wat is je wens?"

Page 118: Hoofdstuk 1.10

"Rijkdom."

"Mooie keuze." zegt Esmay. "En levenswens?"

"Levende legende worden, top van de Sport!"

Milan en Ilse kijken elkaar even aan. Dan roepen ze in koor: "Kledingkast!"

Page 119: Hoofdstuk 1.10

Milan doet snel een leuk shirt en een spijkerbroek aan. Ilse neemt iets meer tijd voor haar outfit en haar

make-up. Maar dan racet ook zij naar beneden, voordat de taart op is.

Page 120: Hoofdstuk 1.10

Wanneer iedereen aan de taart zit, gaat de telefoon. Esmay neemt op. "Met Esmay."

"..."

"Wat is er, Luuk?"

"..."

"Nee." Esmay doet een paar stappen achteruit. "Nee, nee!" Ze laat de telefoon uit haar hand vallen.

Page 121: Hoofdstuk 1.10

Dan laat ze zich huilend op haar knieën vallen. "Nee! Dat mag niet!"

Kristof staat snel op. "Nee, blijf hier." zegt hij tegen Ilse en Milan, die ook wilden opstaan.

"Esmay, lieverd, wat is er?"

Maar Esmay kan geen zinnig woord uitbrengen.

Page 122: Hoofdstuk 1.10

En dus pakt Kristof de gevallen telefoon op. "Luuk? Wat is er? Waarom is Esmay zo van streek?"

"..."

"Oh..."

"..."

"Ja, natuurlijk, we komen zo snel mogelijk."

Page 123: Hoofdstuk 1.10

"Vanavond worden onze oudste kleinkinderen al weer tieners..." zegt Joey met een zucht.

"Ja, ze worden zo snel groot. Voor je met je ogen kan knipperen zijn die schattige kleintjes al zelfstandig

en bijna volwassen."

Joey grinnikt even. "Moet je ons nou horen. We lijken wel twee Familiesims in plaats van Romantieksims!"

Challengefields 1

Page 124: Hoofdstuk 1.10

"Daar kunnen we verandering in brengen."

"Waar denk je aan?"

"Dans met me."

"Hier? Maar er is geen muziek."

"Alsof dat je ooit iets heeft uitgemaakt. Of ben je gewoon bang dat je niet meer zo goed bent? Ben je

te stijfjes geworden?" vraagt Christine plagend.

Page 125: Hoofdstuk 1.10

"Stijfjes? Moi? Volgens mij laat ik je nog regelmatig merken dat ik nog genoeg kan." zegt Joey

veelbetekenend voordat hij Christine vastpakt om te dansen.

Page 126: Hoofdstuk 1.10

"Dat doe je zeker." lacht Christine. Dan wordt haar blik serieuzer. "Weet je nog wanneer we voor het

eerst samen dansten?"

"Ja, dat weet ik nog goed. Op deze kavel stond toen een hutje wat niet eens een aparte badkamer

had. Maar toen jij daar was maakte me dat niks meer uit. Ik was alleen maar gelukkig, omdat jij bij

me was."

"En je huisje maakte ook mij niks uit. Sinds we elkaar ontmoet hadden wilde ik alleen maar bij je zijn. En

bij je in bed belanden. Nou, dat heeft niet lang geduurd voordat dat gebeurde!"

Page 127: Hoofdstuk 1.10

Even schieten ze in de lach. Dan zegt Joey: "En nu ben je de moeder van mijn kinderen en

grootmoeder van mijn voetbalteam aan kleinkinderen. Wie had dat ooit gedacht?"

"Ik niet. Ik wilde niet eens aan een vaste relatie denken voordat ik jou leerde kennen."

"Ik ook niet. Maar jou kon ik gewoon niet laten lopen. Ik vond je onweerstaanbaar. En dat vind ik nog

steeds."

Page 128: Hoofdstuk 1.10

"Je mag er zelf anders ook nog steeds wezen." zegt Christine en ze geeft Joey een zoen.

Joey laat haar daarop achterover vallen in zijn armen voor hij haar terugzoent.

Page 129: Hoofdstuk 1.10

Met een beetje afwezige blik laat Christine Joey los. Ze laat alleen haar hand op zijn schouder liggen.

"Joey, vergeet nooit hoe veel ik van je hou en hoeveel ik vanaf het eerste moment van je heb

gehouden."

"Ik hou ook van jou, lieverd." Dan ziet hij Christine's ogen droevig worden. "Wat is er?"

Page 130: Hoofdstuk 1.10

Christine doet een paar stappen achteruit. Dan voelen Joey en Christine beiden een onheilspellende,

koude rilling.

"Dat is er." zegt Christine zachtjes.

Joey kijkt Christine ongelovig aan. "Nee. Nee, dit mag niet."

"Onthoud het, Joey. Ik hou van je. Nu en voor altijd."

Page 131: Hoofdstuk 1.10

"CHRISTINE VAN VELDS. HET IS TIJD."

"Ja, ik weet het..." zegt Christine met een zucht.

Joey barst in huilen uit. "Nee, dit klopt niet!"

Christine slikt een brok in haar keel weg. Dan vraagt ze aan Magere Hein: "Kan ik niet nog heel even

blijven? Mijn kleinkinderen zijn jarig..."

Page 132: Hoofdstuk 1.10

"NEE." zegt Magere Hein meteen. "TIJD IS TIJD, WAT ER OOK IS. DAAR IS NIKS AAN TE VERANDEREN."

"Dat dacht ik al..." zegt Christine teleurgesteld. Dan gaat de achterdeur open, de anderen komen op

de stem van Magere Hein af.

"O nee, de kinderen... Neem me maar mee, ik wil niet dat ze dit moeten aanzien."

"OKÉ, HIER, NEEM JE DRANKJE AAN. DAN KAN JE GAAN."

"Dank je." zegt Christine. Dan richt ze zich tot Joey.

Page 133: Hoofdstuk 1.10

"Lieverd, het is moeilijk, ik weet het. Maar dit is niet het einde. Ik zal op je wachten tot het ook jou tijd is.

En haal er zoveel mogelijk uit, uit die tijd. Het leven gaat verder en we zullen al veel te snel weer bij

elkaar zijn." Weer moet ze even slikken. "Ik hou van je, Joey."

En dan is ze weg...

Page 134: Hoofdstuk 1.10

Wanneer de rest van het gezin dichterbij komt, staat er alleen nog maar een grafsteen. Lily en Tamara

beginnen allebei meteen te huilen. Luuk staart ongelovig naar het graf van zijn moeder. "Mam..."

Dan lopen ook bij hem de tranen over zijn wangen.

Ruben stampt boos op de grond. "Nee, het mag niet! Oma mag niet weg!"

"Ruben..." zegt Tamara zachtjes.

"Nee!" Gefrustreerd draait Ruben zich om en loopt hij naar binnen.

Page 135: Hoofdstuk 1.10

Door de reactie van haar broertje moet Lily nog harder huilen. "Oma..."

"Pap." Snikkend kijkt Joey op naar Luuk. "Kan ik iets voor je doen?"

Joey schudt zijn hoofd. "Nee, jongen. Het... Het is gewoon niet goed. Ik ben de oudste, ik zou als eerste

moeten gaan. Het is niet eerlijk."

Page 136: Hoofdstuk 1.10

"Soms blijkt het leven niet eerlijk te zijn." zegt Luuk droevig. "Ik ga Esmay en Larissa bellen..." Luuk wil zich

omdraaien, maar dan bedenkt hij zich en geeft hij zijn vader een stevige knuffel voor hij naar

binnen gaat.

Page 137: Hoofdstuk 1.10

Lily is inmiddels naar binnen gegaan, naar haar kamer. "Waarom precies nu?" mompelt ze. "Nu mist ze

het opgroeien. Daar had ze zich zo op verheugd. Als ze maar een uurtje extra had gehad..."

Een tijdje staart ze voor zich uit. 'Ik heb nu helemaal geen zin in gezelligheid. Ik hoef nu geen aandacht,

geen taart.' Dan neemt ze een besluit. Ze springt meteen de lucht in.

Page 138: Hoofdstuk 1.10

Dan kijkt ze even naar buiten, naar de grafsteen van haar oma, die nog steeds op dezelfde plaats

staat.

'Wees gerust, oma. Ik heb geen Familiewens gekozen, zoals papa en tante Esmay. Nee, ik heb

Populariteit gekozen.'

Page 139: Hoofdstuk 1.10

Dan kijkt ze naar haar kleding en een klein glimlach vormt zich op haar gezicht. 'Oma zou hier heel

hard om gelachen hebben.' Meteen loopt Lily naar de kledingkast en doet ze wat anders aan. Als

ze daarna in de spiegel kijkt, denkt ze: 'En oma zou ook zeggen dat ik te oud ben voor die

vlechtjes.' Dus gaat ze aan haar make-up tafel zitten. Rustig werkt Lily aan haar kapsel en make-

up. Tot haar verbazing merkt ze dat het heel kalmerend werkt. Even later kijkt ze lichtelijk verbaast

in de spiegel. 'Ben ik dat?' Een tijdje staart ze naar haar spiegelbeeld.

"Lily, kom je naar beneden?" roept haar moeder dan plots.

Page 140: Hoofdstuk 1.10

Met een zucht staat Lily op.

"Ik kom, mam."

Page 141: Hoofdstuk 1.10

Tamara kijkt verbaast wanneer ze haar dochter ziet. "Lily? Ben je al opgegroeid?"

"Ja." zegt Lily zachtjes. "Ik had nu geen zin in gedoe. En ik denk eigenlijk dat niemand daar nu voor in

de stemming is."

"O meisje, het spijt me. Je had je zo verheugd op je verjaardag."

"Het geeft niet, mam." zegt Lily geruststellend. "Het is goed zo."

Tamara kijkt nadenkend naar haar dochter. Als ze ziet dat Lily het meent, zegt ze: "Oké... Maar kom,

we moeten gaan."

Page 142: Hoofdstuk 1.10

"Mam... Hier heb je je eigen plekje. Je hebt het nog niet eerder gezien, maar het is heel mooi. Er is een

meer en grote bomen..." Luuk zwijgt even, beseffend dat hij afdwaalt. "Mam, je bent een

geweldige moeder geweest. Je was er voor mij en Esmay en voor je kleinkinderen. Eigenlijk was je

alleen maar een Romantieksim als je met pap was en jullie niet van elkaar af konden blijven."

Luuk kijkt even naar Joey, die bemoedigend knikt, en naar Esmay, die nog steeds zachtjes staat te

huilen.

"Mam, we zullen je allemaal heel erg missen. We hielden van je, dat doen we nog steeds. Maar we

zullen niet bij de pakken neerzitten. We zullen je trots maken."

Challengefields

Kerkhof

Page 143: Hoofdstuk 1.10

Joey stapt een stukje naar voren.

"Luuk heeft gelijk Christine. Je zal trots kunnen zijn. Ik zal luisteren naar wat je tegen me zei."

Esmay houdt op met huilen en ze fluistert: "Mam, Lindsay heeft jouw haarkleur. Je jongste kleindochter

heeft als enige van mijn kinderen jouw haarkleur." Even kijkt Esmay naar het graf. Dan draait ze

zich om, om zich door Kristof te laten knuffelen.

Page 144: Hoofdstuk 1.10

"Sst, stil maar." fluistert Kristof tegen Esmay terwijl hij zachtjes over haar rug wrijft. Esmay doet een stapje

achteruit.

"Ik mis haar zo..."

"Dat is begrijpelijk." zegt Kristof en hij streelt haar wang. "Maar je moeder kennende wil ze dat je sterk zal

zijn en verder gaat met je leven."

"Ja. Ze zou niet willen dat iedereen te lang verdrietig om haar blijft."

Page 145: Hoofdstuk 1.10

Larissa gaat voorzichtig naar haar vader.

"Pap?"

"Larissa." zegt Joey en hij geeft zijn dochter een knuffel.

"Ik wou dat ik iets kon doen om dit makkelijker te maken."

Page 146: Hoofdstuk 1.10

"Dat doe je al door hier te zijn."

"Als je er even uit wil, je weet dat je altijd bij me langs mag komen."

"Bedankt, Laris."

Page 147: Hoofdstuk 1.10

Ruben is bij het meer gaan zitten. Hij wil het graf van zijn oma niet meer zien. 'Het is gewoon niet eerlijk..'

Plots schrikt hij op van een stem achter zich.

"Gaat het wel?" vraagt Lis. Snel staat Ruben op.

Page 148: Hoofdstuk 1.10

"Het.. Het gaat wel." mompelt Ruben.

"Ruben, denk eens wat oma nu zou zeggen. Zou ze het goed vinden dat je zo zit te treuren?"

"Nee... Maar het is niet eerlijk. Ik wil niet dat ze weg is."

"Ik ook niet. Ik denk oma zelf ook niet. Maar we kunnen er niets aan doen. En oma zou nu zeggen dat

we niet verdrietig moeten zijn. En als ze hier nu was, zou ze zich daarna omdraaien en opa gaan

zoenen." zegt ze met een vies gezicht.

Ruben moet daar toch een beetje om lachen. "Dank je, Lis."

Page 149: Hoofdstuk 1.10

Wanneer het tijd is om te vertrekken, blijft Joey nog even bij het graf staan.

"Ik zal je missen, Christine. En ik zal altijd van je blijven houden."

Page 150: Hoofdstuk 1.10
Page 151: Hoofdstuk 1.10

-~-~-

Christine van Velds (Fuchsia)

74 dagen geworden

Romantiek/Rijkdom

Levenswensen gehaald: 1

- Sterrenkok worden

Stier - 5/5/3/8/4

Man: Joey van Velds

Kinderen:

- Esmay Dekker

- Luuk van Velds

Kleinkinderen:

- Lily en Ruben van Velds

- Ilse, Milan, Lis, Sil, Kelsi, William en Lindsay Dekker

-~-~-

Vaarwel, Christine.

-~-~-

Page 152: Hoofdstuk 1.10

Terug thuis gaat het hele gezin op de bank zitten. Op de paar mooie herinneringen die opgehaald

worden, zitten ze in stilte. Tot Ruben zegt: "Ik ga maar eens naar bed."

Lily besluit meteen met hem mee te gaan.

Challengefields 1

Page 153: Hoofdstuk 1.10

"Ik wil eigenlijk ook mijn bed in." zegt Tamara niet veel later. "Ga je mee?" vraagt ze aan Luuk.

Luuk kijkt even naar zijn vader. "Vind je dat niet erg, pap?"

Joey schudt zijn hoofd. "Nee, ga maar naar boven. Het gaat wel."

Boven trekt Luuk Tamara bij zich op bed. Tamara kijkt Luuk een beetje onzeker aan.

"Luuk, wil je niet gewoon gaan slapen? Het is een zware en lange dag geweest."

Page 154: Hoofdstuk 1.10

Luuk neemt Tamara stevig in zijn armen.

"Ik... Ik wil nu gewoon van jou houden. Vandaag heeft me echt doen beseffen dat ik niet zonder jou

kan. Ik heb je nodig. Je bent mijn hele leven."

"O Luuk..."

"Alsjeblieft. Ik wil nu alleen maar van je houden en aan niets anders meer denken."

En hoewel Tamara liever zou gaan slapen, na die woorden laat ze Luuk zijn gang gaan.

Page 155: Hoofdstuk 1.10

Pas veel later, wanneer iedereen slaapt, staat Joey voor de deur van zijn slaapkamer. Een paar

momenten staart hij naar de deur. Dan slaakt hij een zucht en grijpt hij naar zijn hoofd. 'Ik wil nog

niet naar binnen. Ik kan het niet.'

En dus gaat hij weer naar beneden om daar uitgeput op de bank in slaap te vallen.

Page 156: Hoofdstuk 1.10

- Einde Hoofdstuk 1.10 -