filip peeters

6
D S M 18102008 34JRG 16 Special Design Filip Peeters & Loft 10 om te zien op Interieur 08 De speelvogel in Jaime Hayón De Panton Chair en andere sixties-iconen Ara Starck , dochter van maandag 22:02:13

Upload: christophe-de-schauvre

Post on 22-Mar-2016

269 views

Category:

Documents


5 download

DESCRIPTION

Loftstory over Filip Peeters en zijn voorliefde voor design. Tien adresjes in Antwerpen die er volgens hem echt toe doen.

TRANSCRIPT

Page 1: Filip Peeters

DS M

1 8 1 0 200834JRG 16

SpecialDesignFilipPeeters&Loft

10omtezienopInterieur08Despeelvogel inJaimeHayón

DePantonChairenanderesixties-iconenAraStarck,dochtervan

maandag 22:02:13

Page 2: Filip Peeters

maandag 22:04:46

14

Met Filip Peeters op designtoer in Antwerpen

Ook café De Duifkes

is designIn de film Loft speelt Filip Peeters de architect Vincent, een man die een

zwak heeft voor design en elegante looks. Dat geldt ook voor de acteur zelf. Al heeft Peeters nogal eigenzinnige opvattingen over wat design is. Dat kan gaan van een tafel van Maarten Van Severen en handschoenen van

Ganterie Boon tot tafelen in het Antwerpse sterrenrestaurant Dôme of een boterham in volkscafé De Duifkes. ‘Design is zoveel meer dan esthetiek’,

zegt hij. _ door christophe de schauvre, foto’s koen bauters

Café De Duifkes op de Graanmarkt is onze plek van afspraak. ‘Ook dat is voor mij design’, zegt Filip Peeters, met een verlek-kerde blik op zijn dik gesmeerde boterham. ‘Net zoals dit café design is. Het lijkt een doodgewone bruine kroeg, maar het is tege-lijk een van de meest authentieke cafés van Antwerpen. Het plein maakt hier het café en omgekeerd. Design is meer dan esthetiek. Ik hou van de authenticiteit van deze plek. En van zijn ziel.’ Peeters valt een beetje op met zijn vooroor-logse Duitse haarcoupe. Terwijl hij druk bezig is met de promotie rond Loft, is hij alweer een andere film in Duitsland aan het draaien, zo blijkt. En toch vindt hij nog tijd voor een rondgang langs zijn favoriete designplekken in Antwerpen. Het wordt geen banale shoppingtocht langs trendy interieurwinkels. Design mag dan al een containerbegrip zijn, de acteur ziet het vooral als een cultuur van begrijpen. De waardering voor design neemt toe naarmate je er meer kennis over vergaart.‘En daarbij heb ik veel te danken aan deze man hier, mijn Italiaanse schoonbroer Giuseppe Farris. Guiseppe is architect en al sinds een jaar of acht in Antwerpen actief. Onlangs heeft hij samen met Stefan Schöning, de ‘Designer van het Jaar’, de competitie voor de renovatie van de loket-tenzaal in het Vlaams Parlement gewonnen. Zelf ben ik altijd wel geïnteresseerd geweest in vormgeving, maar hij heeft me veel geleerd. Wat maakt dat we iets mooi vinden, en hoe is de maker erin geslaagd om zoveel schoonheid te bereiken? Hulp krijgen van een beroepsestheet is erg leerrijk. Guiseppe is dan ook mijn architect des huizes.’ (lacht)Ook letterlijk, zo blijkt, want Giuseppe

Farris heeft zich bekommerd om de oude boerderij in Sint-Martens-Lennik waar Filip samen met echtgenote Ann Miller en zijn twee dochters Lou en Leonce woont. Het pand behoorde ooit toe aan de groot-moeder van Miller. ‘In de jaren 1970 was er al eens een renovatie gebeurd, maar we hebben er opnieuw een boerderij van gemaakt’, vertelt Giuseppe Farris enthousiast, terwijl hij enkele foto’s uit zijn tas opdiept. ‘We wilden de hoeve eerder renoveren dan moderniseren. De ingrepen zijn dus puur functioneel geble-ven. Niets is weggemoffeld. De gevel draagt de sporen van de verbouwingen en dat mag ook, zo krijg je zicht op de geschiedenis. Het huis ziet er nog steeds uit als een boerderij, terwijl het binnenin wel strak en modern

oogt. Er zijn veel warme natuurlijke mate-rialen gebruikt, waardoor het strakke ook aangenaam aanvoelt. Zo hebben we het woongedeelte helemaal open gemaakt, met veel ramen die licht binnen laten en een uitkijk op de weilanden geven. En we heb-ben de open haard een centrale plaats in huis gegeven, ook al was dat architecturaal een waagstuk, omdat de schouw in het dak moest opgehangen worden. Maar zo hoort het: ook in vroeger tijden was de haard de motor van het hele huishouden.’

EurekaFilip Peeters en Guiseppe Farris hebben duidelijk nachtenlang gediscussieerd over de filosofie van de verbouwing. ‘Vaak wordt design of moderne architectuur herleid tot witte, kille interieurs’, zegt Filip. ‘Dat zijn futuristisch ogende plaatjes, maar daar zou ik niet in kunnen wonen. Ik vind warmte en bezieling te belangrijk.’‘Het zijn de details die het doen’, doceert Giuseppe. ‘In Filips boerderij hebben we bijvoorbeeld deuren laten maken uit eiken spoorbielzen die ook verzaagd nog een zwart geteerde patina hebben.’‘Vanochtend had ik nog een aha-erlebnis inzake design’, bekent Filip. ‘Ik stond te douchen en opeens werd ik overvallen door de vanzelfsprekende schoonheid van mijn eigen douche.’ Hilariteit alom, ook bij Peeters zelf. Wat dan precies dat eurekagevoel veroorzaakte? ‘Wel, de mozaïektegels. Die hebben een gouden schijn. Vooraf had ik daar zo mijn bedenkin-gen bij, maar ik ben heel erg tevreden over het resultaat.’‘Bisazza mosaico!’, roept Giuseppe met een

groots gebaar, zoals alleen Italianen dat kunnen. ‘Ja, dat is fantastisch.’‘Het moet dan wel in de juiste dosering gebeuren’, voegt Filip er snel aan toe. ‘Gouden tegels zijn mooi, maar er zijn Russen die daarmee een heel huis laten bezetten en dan wordt het kitsch.’Of Filip zich nog het moment herinnert toen de schoonheid van de dingen zich voor het eerst aan hem openbaarde? ‘Jazeker’, antwoordt hij. ‘Dat was in Porto. Toen ik als kleine jongen de Ponté Dom Luís I-brug zag, een ontwerp van Gustave Eiffel. Ik wilde nog maar één ding: bouwkundig ingenieur worden om zulke monumentale constructies op te trekken. Het is helaas bij één maquette gebleven. Ik herinner me dat ik ooit voor de lessen geschiedenis een Romeins aquaduct heb gebouwd in catapak, dat is van dat geperst piepschuim waarmee architecten hun maquettes maken. Ik had er zelfs bergen bij gemaakt met kalk en zo. Loodzwaar was dat ding.’

GastronomieIn 1980 ging Filip Peeters evenwel aan het werk als kok en nog later, in 1986, trok hij naar Studio Herman Teirlinck. Een heel andere lotsbestemming. Maar ook in koken – én in acteren – zit een streven naar schoonheid verscholen. ‘Ook in gastrono-mie speelt design’, meent Peeters. ‘Het gaat om een gevoelsmatige appreciatie. Je voelt dat functie en vorm op een wonderlijke manier met elkaar in balans zijn gebracht.’ Als de voedingswaarde van eten het functi-onele gegeven is, dan uit het creatieve pro-ces zich in nieuwe combinaties van smaak, kleur en vorm. ‘De juiste presentatie van

Toen ik als kleine jongen de brug van Gustave Eiffel in

Porto zag, wilde ik nog maar één ding:

bouwkundig ingenieur worden

om ook zulke monumentale constructies

op te trekken. Het is helaas bij één maquette gebleven

Page 3: Filip Peeters

een gerecht laat toch niemand onberoerd? Smaak is belangrijk, maar het oog wil ook wat. Design is de erkenning van het mees-terschap dat eraan voorafgaat.’ Het doet denken aan een uitspraak die archi-tect Bob Van Reeth onlangs liet optekenen dat ‘de schoonheid van objecten, in tegen-stelling tot die van vrouwen, met begrijpen te maken heeft’. Filip wikt even zijn woor-den en geeft Van Reeth daarna met de hem eigen gulle lach gelijk.

‘Weet je wat het is met design, je moet het driedimensionaal benaderen. Een fantas-tisch mooie zetel betekent een meerwaarde voor een kamer, tenminste als je de ruimte begrijpt. Maar als zo’n huis al bulkt van de designobjecten kan dat ook averechts werken. Helaas gebeurt dat te vaak. Zo’n Lounge Chair van Eames, dat is een echte klassieker. Daar droom ik van, alleen het budget is een probleem. En die tafel van Maarten Van Severen. Magnifiek! En ze eet

zelfs heel goed.’ (schaterlach) Discussiëren over een designobject is niet interessant, zei de Franse designgoeroe Philippe Starck ooit, je kan hooguit zeggen wat je ervan vindt of praten over de herin-neringen die je eraan hebt. Die uitspraak indachtig, ontspint zich een gesprek over culturele opvoeding en de plaats van design en architectuur daarin. ‘Het is niet dat ik mijn dochters attent maak op design en zo, maar ik denk wel dat je onbewust toch din-

gen meegeeft’, zegt Peeters. ‘Je doet je kin-deren toch ook kleren aan die je zelf mooi vindt en dan hoop je dat het zal meespelen in de ontwikkeling van hun smaak. Dat ze zelf ook neigen naar een bepaalde stijl omdat je als ouders, al dan niet bewust, een referentiekader meegeeft waaraan je kinde-ren hun eigen keuzes zullen aftoetsen. Als je opgegroeid bent in een interieur waarin zware Mechelse eik de toon zet, is de kans groot dat je andere interieurideeën zal heb-ben dan wanneer je opgroeit in een moder-nistisch wit interieur. Smaak is iets wat zich ontwikkelt.’ Peeters ziet wel wat in de vergelijking tus-sen het leren appreciëren van design en het savoureren van wijn of jazzmuziek: het vergt allemaal tijd en enige maturiteit. ‘Zelf hebben mijn ouders twee keer gebouwd, tel-kens met een architect met naam, wat voor die tijd vrij uitzonderlijk was. Vooral hun eerste huis was een toonbeeld van moder-nisme in de stijl van de jaren 1960. In mijn herinnering is dat altijd een erg mooi huis gebleven, maar zeven jaar geleden ben ik er eens terug geweest en wat een teleurstelling. Het leek zo klein. Zo gaat het wel vaker met herinneringen, vrees ik: de jaren vertekenen het beeld.’

15DSM M A G A Z I N E 18 oktober 2008

C O V E R

Wie is Filip Peeters?• Geboren op 2 december 1962 in Anderlecht.• Werd in Vlaanderen bekend door zijn rol als speurneus in de TV1-advocatenserie Recht op recht (1998-2002) aan de zijde van Veerle Dobbelaere.• Speelde onder meer in de films Team Spirit 1 en 2 (2000-2003), De zaak Alzheimer (2003), De indringer (2005). Hoofdrol samen met Axel Daeseleire in De hel van Tanger (2006).• Een van de enige Vlaamse acteurs die ook in buitenlandse films speelt, vooral in Duitsland en Oostenrijk, zoals Die Frau von Checkpoint Charlie (2007).

Ook in gastronomie speelt design. De juiste

presentatie van een gerecht laat toch

niemand onberoerd

maandag 22:04:46

Page 4: Filip Peeters

maandag 22:05:04BOSE_LS48_375x275_dsm.indd 1BOSE 9/12/08 8:57:13 AM

3

1TIENDESIGNPLEKKEN

16

Ganterie BoonLombardenvest 2-4De handschoenenwinkel in de Lombardenvest lijkt een relict uit lang vervlogen tijden. Hij bestaat al sinds 1884 toen twee Italianen er hun atelier opstartten en werd in 1910 overgeno-men door Arthur Boon. Niet alleen het interieur is sinds 1929 vrijwel ongewijzigd gebleven, ook de manier van werken is nog steeds dezelfde. ‘Een handschoen passen is een ritueel bij Boon’, zegt Filip Peeters. ‘Vooraf wordt hij altijd met behulp van een knijper soepel gemaakt. Een soort houten pincet gaat in de handschoen, die vinger na vinger wordt opengetrokken. De rituele kracht die daarvan uitgaat, dat instrument dat al decennia meegaat én dan het vakwerk van de handschoenen zelf. Het is een ongelooflijk gevoel van welbehagen!’

Ganterie Boon, tel.: 03-232.33.87, [email protected]

Veronique BranquinhoNationalestraat 73‘Ik geef flink wat geld uit aan kleren’, bekent Filip Peeters. ‘Ontwerpers als Dries Van Noten en vooral Veronique Branquinho zitten me als gegoten. Al moet ik toegeven dat ik vooral stukken koop tijdens hun stockverkopen, want ik moet me echt bedwingen als ik hun winkel binnenstap.’ Dat hij de winkel van Branquinho aanbeveelt, heeft ook te maken met het interieur. De modeontwerpster stootte op de leegstaande juwelierszaak uit de jaren 1960 en vroeg het bureau B-Architecten om het interieur aan te pakken. Het bruine hout, de witgelakte bakstenen, de glasdallen, de witte wenteltrap en de vide op de eerste etage met de herenkleding: het past allemaal perfect in de mysterieuze poëtische wereld van Branquinho. ‘Dit is stof geworden verfijning’, aldus Peeters. ‘Voor de film Loft heb ik zelf voorgesteld kleren van Branquinho te dragen. De stylist was meteen akkoord. We zijn naar hier gekomen om te passen en daaruit zijn vijf silhouetten voorge-komen.’

Veronique Branquinho, tel.: 03-233.66.16.

2Boekenwinkel CopyrightNationalestraat 28aBinnen het ModeMuseum is boekenwinkel Copyright een stijlvolle oase van rust. ‘Het interieur is onder handen geno-men door Vincent Van Duysen en hij is erin geslaagd het interieur vrijwel ondergeschikt te maken aan de boeken’, looft Peeters. Copyright is in 2001 van een kleine ruimte in de Haarstraat verhuisd naar de toplocatie in de Nationalestraat, waar de meer dan 6.000 boeken volledig tot hun recht komen. ‘Niet alleen het decor is de moeite, het is ook de ideale plek om kennis te maken met boeken over kunst, fotografie, archi-tectuur, design en mode. Je merkt er ook hoe belangrijk de vormgeving van een boek kan zijn.’

www.copyrightbookshop.be

Filip Peeters en zijn

Page 5: Filip Peeters

maandag 22:05:24

wwwsizeco

mmun

icationco

m

181008

4

18

Politietoren Renaat BraemOudaan 5‘Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar de politietoren van bouwmeester Renaat Braem is architecturaal erfgoed’, zegt Filip Peeters. ‘Let op de trapleuning in de inkomhal bijvoor-beeld. Of de vorm van de pilaren die ook terugkomt in de span-ten. Geen enkel detail is aan het toeval overgelaten.’

Wouters & HendrixCallensstraat 39‘De juwelen van Wouters & Hendrix heb ik leren kennen via mijn vrouw’, zegt Filip Peeters. ‘Ze maken speelse juwelen die tegelijk erg verfijnd zijn. Achteraf heb ik ontdekt dat ik ooit nog met Karen op zomerkamp ben geweest.’ Katrin Wouters en Karen Hendrix studeerden samen aan de Antwerpse Academie en zijn sindsdien partners in edel-smeedkunst. De geschiedenis wil dat ze samen met de fameuze Zes van Antwerpen op de London Fashion Week werden ontdekt, wat hen veel bijval en een trouw cliënteel opleverde. De goud-collectie van Wouters & Hendrix heeft zijn eigen winkeltje, terwijl de andere juwelen op eigenzinnige wijze worden gepresenteerd in het aanpalende pand. De vitrinekastjes zijn ontworpen door de bekende beeldende kunstenaar Philip Aguirre.

www.wouters-hendrix.com, www.philipaguirre.be

56Slagerij Roger Buysse en zonenKaasrui 2Op minder dan vijftig meter van de kathedraal ligt de piepkleine slagerij van Roger Buysse, die hij samen met zijn zonen runt. ‘Je moet echt goed kijken, want je loopt er zo voorbij’, waarschuwt Peeters. ‘De slagerij is sinds 1957 nau-welijks veranderd en je krijgt er vlees dat nog echt vlees is. Als je daar een bief-stuk haalt, dan komen ze met een karkas op de schouder af om het ter plekke te snijden.’ Niet alleen de kwaliteit van de waar is onberispelijk. Wat Peeters betreft zou deze slagerij deel moeten uitmaken van het Antwerpse culinaire erfgoed. Zo wordt er nog met een oeroude snij-machine van van Berkel vlees versneden tot broodbeleg.

Page 6: Filip Peeters

maandag 22:05:40

9

8

20

Dôme sur MerArendstraat 1Het visrestaurant Dôme sur Mer, schuin tegenover het koepelrestaurant Dôme, heeft een andere kaart en een andere stijl. Van buiten ziet er erg wit en strak uit, maar binnenin voelen designliefheb-bers zich al snel als een vis in het water. ‘Prachtig toch hoe ze die aquariums ach-ter de spiegel hebben ingewerkt’, roept Giuseppe Farris, de zwager van Filip Peeters. ‘En let even op de eettafels. Daarin zit een ingenieuze gleuf waarin ze de zeevruchtenschotels vastklikken zodat ze een eindje boven de tafel zweven.’ Dat je in de open keuken de chef kan gade-slaan, zal ook menigeen bekoren.

www.domeweb.be

DomesticSteenbokstraat 37De bakkerij Domestic, intussen uitgegroeid tot een echte buurtbakkerij in de Zurenborgwijk, hanteert dezelfde hoge eisen van de Dôme-restaurants. ‘Onze Franse chef wil vers Frans brood, dus moesten we dat zelf bakken’, licht uitbaat-ster Sophie Verbeke toe. ‘De bakkerij-kruidenier is vorig jaar opengegaan en je vindt er echte botercroissants en taartjes, en zelfs charcuterie en confituren.’ De inrichting sluit met zijn verfijnd minimalisme en een kamerhoog etalagerek aan bij de Franse bobostijl.

www.domeweb.be

7Restaurant DômeGrote Hondstraat 2Alle goeie dingen bestaan uit drie. Dat geldt ook voor het restaurant Dôme, een pareltje in de Antwerpse Zurenborg-wijk waar Filip Peeters lange tijd woonde. Dôme is een van de drie Antwerpse restaurants met een Michelin-ster, en een architecturaal pareltje. ‘En de sommelier is naar mijn bescheiden mening de allerbeste van het land’, zegt Peeters, met een verwijzing naar Steve Bette, samen met de Franse chef Julien Burlat de smaakmaker van Dôme. ‘Het restaurant Dôme huist in een historisch pand dat in 1893 gebouwd werd door Jos Bascourt, de architect die heel wat art nouveau-huizen in de Cogels-Osylei op zijn palmares heeft’, vertelt uitbaatster Sophie Verbeke. De cir-kelvormige koepelzaal werd in ere hersteld en heeft prach-tige moulures. Let ook op de gevel met zijn opgelegde voe-gen, een zeldzaam detail.

www.domeweb.be

10deSingelDesguinlei 25deSingel heeft als cultuurpaleis en architecturale baken een bijna iconi-sche waarde in Antwerpen. ‘Iedereen kent het witte gebouw van Léon Stynen’, zegt Giuseppe Farris. ‘Het is tijdloos, transparant en functioneel.’ Dat bij deSingel momenteel een uit-breiding van architect Stéphane Beel gebouwd wordt, doet geen afbreuk aan het originele bouwwerk maar lijkt het eerder te beklemtonen. ‘Straks krijgen we er nog een café-restaurant, een ten-toonstellingsruimte, een multimedia-ruimte met artshop en nog wat studio’s en repetitieruimtes bij. Benieuwd hoe dat er gaat uitzien’, aldus Filip Peeters.

www.desingel.be