Wat de vorige keer gebeurde:

Groeide Sem op naar kind;Groeide Carly op naar peuter;

Werd Sven gedegradeerd maar direct daarna weer gepromoveerd;

Kreeg Sven de griep;En werd Julie gepromoveerd.

En nu op naar de komende drie dagen

Om twee uur s`nachts is het licht aan in Carly`s kamertje. Even gaat Carly staan, en kijkt jammerend naar de deur. Ze is wakker en wil aandacht. Maar helaas voor haar, slapen haar ouders en haar broertje, en dus moet ze zich zelf gaan vermaken. Even rammelt ze aan haar wiegje en barst uit in een klagelijk gehuil. Maar dan laat ze zich vallen op haar kont, en geeft het op.

Ze stopt haar hand in haar mond, en sabbelt op haar vingers. De hele tijd blijft ze een liedje zingen, en om de zoveel minuten kijkt ze hoopvol naar de deur. Maar er gebeurt niets, en het wordt al langzaam licht. Carly trekt zich weer op aan haar wiegje, en zet het op een brullen. “PAPA,” roept ze, en ze trekt nog eens hard aan haar wiegje. “MAMA,” brult ze er achter aan.

Maar haar ouders horen haar niet, en die worden rond half zes wakker. Slaperig staan ze op, een drukke dag komt hen tegemoet. “Ga jij bij Carly kijken? Dan ga ik douchen en ontbijt maken,” vraagt Julie, die in haar ogen wrijft. “Is goed, schat.” Sven staat op, en blijft even staan om te gapen. Dan loopt naar de kamer van Carly.

Langzaam loopt Sven naar boven, en dan hoort hij hoe Carly haar roept. Snel loopt Sven naar haar kamer, en meteen kijkt Carly stralend naar hem. “Papa,” kraait ze, en ze valt op haar kontje. “Brulaap, maak toch niet eens zo lawaai,” zegt Sven, en hij pakt Carly uit haar wiegje. “Hoe lang ben je al wakker?” vraagt Sven. “Lang,” roept Carly uit. “Papa kwam niet,” zegt ze dan pruilend, en Sven lacht.

“Maar, meisje toch,” zegt Sven, en ondertussen zet hij Carly op het potje, “Papa en mama moeten ook slapen. Dan moet jij ook slapen.” “Ik was niet moe,” zegt Carly, en ze doet een plasje. “Maar nu ben je wel moe,” constanteert Sven, als hij ziet dat Carly gaapt. “Nu naar bed toe,” zegt Sven als Carly klaar is met plassen.

Sven pakt Carly op, en legt haar direct in haar wiegje. “Ga nu maar goed slapen. Je hebt straks je energie nodig, als je gaat opgroeien,” zegt Sven, en hij zoent Carly. “Ik ben jarig,” roept Carly uit, maar langzaam valt ze in slaap. Sven aait Carly over haar hoofd, en kijkt uit het raam, het is nu helemaal licht, en dan gaat Sven de kamer uit.

Als Julie en Sem zijn vertrokken naar het werk en school, kleedt Sven zich aan, en ruimt het huis op. Als alles klaar is, kan hij zich goed concentreren op het behalen van de nodige vaardigheden voor een promotie. Hij werkt verder aan zijn schilderij, wat hij een beetje kinderachtig vind, maar met plezier werkt hij eraan.

Als hij na een paar uurtjes zijn schilderij af heeft, gaat hij boven kijken bij zijn meisje. Zachtjes neuriënd speelt Carly met een knuffel in haar wieg, maar als ze haar vader hoort, kijkt ze op, en lacht haar tandjes bloot. “Papa,” zegt ze, en ze steek haar handjes uit naar haar vader, die haar op pakt, en haar een zoen geeft. “Wie heeft er honger?” vraagt hij, en het meisje roept ‘Ik!’. “Dat dat ik ook al,” lacht Sven.

Sven neemt Carly mee naar de keuken, en zet haar in het stoeltje. Als ze voorzien is van een flesje, pakt Sven een bord spaghetti uit de koelkast, en gaat aan tafel zitten. Genietend eet hij zijn spaghetti op, en komt tot de conclusie dat spaghetti koud zeker te eten is. Als het op is, ruimt hij het bord op, samen met het flesje. Dan tilt hij Carly uit haar stoeltje, en gaat met haar op de grond zitten.

“Wie is er vandaag jarig?” vraagt Sven lachend. “Ik! Ikke ben jarig!” roept Carly meteen, en ze klapt met haar handjes. “Ja, jij bent jarig. Straks gaan we voor je zingen, en krijg je een stuk taart. En daarna groei je een stukje, en dan krijg je van papa en mama een cadeau.” “Ik wil het cadeau nu,” roept Carly meteen, en Sven lacht. “Nee, kleine meid, eerst wachten tot mama en Sem thuis zijn.”

Carly pruilt even, maar haar vader weet haar op te vrolijken met een spelletje. “Waar is Carly?” roept hij, en lachend verstopt Carly zich achter haar handjes. “Papa weet niet waar ik ben,” roept ze lachend, en Sven kijkt trots naar zijn meisje. Hij kan moelijk beseffen dat ze vanavond al een kind wordt. En Sem nadert de puberteit ook al langzaam, als Sven daar al aan denkt, voelt hij zich oud.

Als Julie rond drie uur in de middag thuis komt, voelt ze zich jeugdig en vrolijk. Met energieke stappen komt ze uit de auto. Ze zwaait nog vrolijk naar haar collega in de auto, voor ze de deur dicht gooit. Daarna lacht ze vrolijk, en loopt naar binnen toe, naar haar mannetje en haar jongste kindje. “Ik ben er weer,” roept ze vrolijk. Vanuit haar ooghoeken ziet ze de schoolbus aan komen.

Julie loopt alvast naar binnen om zich om te kleden. Sem stapt uit de bus, en zwaait naar zijn vriendjes in de bus. “Tot morgen,” zegt hij blij, en dan rijdt de bus weg. Hij pakt zijn rapport, en bekijkt het snel. Dan juicht hij hard, en met zijn rapport in zijn hand, rent hij naar binnen. “Kijk, papa! Mama!” roept hij.

Sem ziet zijn vader in de keuken staan, als hij het huis binnenrent, en springt op zijn vader af. “Papa! Kijk! Moet je eens kijken! Een tien! EEN TIEN!” roept hij door het dolle. “Ik heb een tien gehaald op mijn rapport, moet je eens zien!” Sven lacht door het enthousiasme en bekijkt het rapport. “Geweldig, Sem,” zegt hij, en hij knuffelt zijn zoon. “En ga nu maar even tv kijken, dan ga ik je zusje halen voor haar verjaardag.”

Sven loopt naar boven, en maakt Carly wakker. “Wakker worden, liefje. Mama en je broertje zijn thuis. Nu is het tijd voor je taart en je cadeautjes.” Sven pakt een slaperige Carly op, en zoent haar zachtjes. Met slaperige oogjes kijkt Carly toe haar Sven haar omkleedt, en als ze naar onder lopen, wordt ze echt wakker. “Taart,” roept ze de hele tijd op de trap, en als ze de taart ziet, begint ze te stralen.

“Kijk, papa!” zegt Carly tegen haar vader, als ze bij haar verjaardagstaart staan. “Een echte taart,” zegt Sven, “Voor jou, jarige.” Stralend lacht Carly naar haar vader, en kijkt dan weer naar haar taart. Ze heeft nog nooit zo`n grote taart gezien, en er branden wel vier kaarsjes voor haar. “Voor mij,” kraait Carly, en Sven lacht. Hij gaat het missen om peuters in huis te hebben. “Zullen we de kaarsjes gaan uitblazen?” vraagt hij.

Samen met Julie en Sem zingt Sven een paar verjaardagsliedjes. “Happy birthday to you,” zingen ze in koor, en ze maken veel lawaai met toeters en ratels. “Kom op, liefje,” roept Julie als ze uitgezongen zijn, “Blaas die kaarsjes maar uit.” “Je hoort je moeder,” zegt Sven. “Kom op, zusje!” roept Sem er tussen door, en hij laat zijn ratel horen. “Blazen! Kom op, blazen, liefje,” moedigt Julie Carly aan.

Sven buigt zich over de taart, en hij maakt aanstalten om te blazen. Carly grijpt naar de taart met haar handje, en Sven lacht. “Nee, je moet blazen, meid,” zegt hij, en hij doet voor hoe het moet, zonder de kaarsjes uit te blazen. “En nu goed,” zegt Sven, en samen blazen ze. Dan zijn de kaarsjes uit, en juichen Sem en Julie heel hard. Sven zet Carly neer. “Nu moet jij nog het laatste doen,” zegt hij, en hij zet een stap naar achter.

Carly gaat meteen op haar voetjes staan, en kijkt even naar haar familie. Dan kijkt ze verbaasd naar beneden, en voelt tintelingen in haar voetjes. Meteen komen er lichtjes om haar heen, en vrolijk probeert ze die te grijpen. Dan springt ze, onder luide aanmoedigingen, en meteen voelt ze een grote groeispurt. Als ze weer terecht komt op haar voeten, merkt ze meteen dat ze anders is.

“Jippie!” roept Carly meteen, en ze klapt in haar handen, en springt. “Ik ben groot!” brengt ze uit, en bekijkt zichzelf van alle kanten. “Wil je nog taart, of hoe zit dat?” lacht Julie, en ze deelt taart uit aan iedereen. Carly pakt haar stuk aan, en rent enthousiast naar de tafel. “Kijk uit!” roept Julie waarschuwend, als het stuk taart langzaam naar de rand van het bord schuift.

Vlug zet Carly haar bord neer op tafel, en gaat zitten. Als iedereen aan tafel zit, heeft ze haar stuk taart al op, en babbelt vrolijk over haar cadeautjes die ze gaat krijgen. “En papa heeft gezegd dat ik een cadeautje krijg als ik opgegroeid ben. Eerst zou ik taart krijgen, maar dat is nu op. Dus het is tijd voor het cadeau!” zegt Carly, en haar ouders lachen. “Trek maar eerst nieuwe kleren aan, meisje, ze liggen in de kast,” zegt Julie.

Nieuwsgierig kijkt Carly een minuutje later in de kast van haar ouders, en vindt een leuk setje. Ze trekt het aan, en loopt dan naar de badkamer. Ze verandert haar haarkleur, dat nu heel licht bruin is, in haar oude, het donkere bruine haar. Ze houdt haar staartjes, ze vindt het zeker bij haar passen, zoals haar moeder al zag. Tevreden lacht ze in de spiegel, en huppelt dan terug naar de eettafel.

“En nu is het tijd voor mijn cadeau,” zegt Carly als ze weer aan de tafel zit, die ondertussen is opgeruimd. “Goed, je krijgt je cadeau. We hebben het net gekocht, het is ook voor Sem, omdat hij zo`n goed rapport had. Het staat in de tuin,” zegt Sven, en voordat hij is uitgesproken, staat Carly al naast haar stoel. “Heb ik ook een cadeautje?” vraagt Sem verbaasd, en Julie knikt.

“Ga maar kijken,” zegt Sven, en meteen stuift Carly weg. Lachend kijkt Sem zijn enthousiaste zusje na. Hij is heel erg blij met zijn cadeau, maar heeft geen zin om te rennen. Hij loopt rustig naar de buitendeur, en hoort Carly al vrolijk roepen en gillen. “Whoehoe,” roept ze, en Sem wordt nieuwsgieriger. Wat zal het cadeau zijn?

Hij ziet twee schommels staan, en rent er naar toe. Hij gaat zitten, loopt naar achter, en zet zich af. “Kijk eens hoe hoog ik kom!” roept Carly uit, en ze schommelt nog harder. Sem schommelt ook steeds hoger, en stoot allerlei kreten uit. “Ik kom hoger dan jou,” roept Sem, en Carly roept: “Nietes! Ik kom hoger!” Lachend proberen ze steeds hoger te komen dan de ander.

Als het langzaam donker wordt, hebben Sven en Julie een romantisch momentje. “Ik ben trots op onze kinderen,” zegt Julie, en ze wrijft met haar hand over die van Sven. “Ze worden al groot. Binnenkort zullen we met hen moeten gaan praten over de challenge, die ik ben aangegaan,” zegt Sven, en hij trekt een somber gezicht. “Ik ben benieuwd wie het wil overnemen.” “Maak je geen zorgen, het komt goed,” zegt Julie.

Als Sven gerustgesteld is, gaat Julie naar Carly toe. Ze gaat op de lege schommel zitten, Sem is zijn huiswerk gaan maken, en Carly maakt nog steeds rare geluidjes. “Heb je een leuke verjaardag?” vraagt Julie aan haar dochter, die heftig haar hoofd schudt. “Ja, echt wel, mama,” roept Carly, en ze remt af. “De schommel is echt leuk.” En na dat gezegd te hebben, begint Carly weer te schommelen.

“Kom op, mama! Doe mee!” roept Carly, en ze probeert haar moeder mee te trekken. Lachend begint Julie ook te schommelen, en na een paar minuten maken moeder en dochter de raarste geluidjes. “Ik was totaal vergeten hoe leuk dit was,” roept Julie tegen Carly, en ze zet zich harder af. “Whie,” roept Carly, die nog geen zin heeft om te stoppen.

Na een half uurtje stopt een lichtelijk hijgende Julie met schommelen, en gaat naar het schaakbord, wat ook nieuw is. Ze zet alle schaakspullen neer, en begint te oefenen. Voor een promotie is Inzicht een vereiste, en fanatiek zoals ze is, begint Julie meteen te werken aan een promotie. Met haar tong uit haar mond schuift ze allerlei stukken over het bord. “Schaakmat,” zegt ze triomfantelijk tegen haar tegenstander, haarzelf.

Carly is ook maar eens gestopt met schommelen, nu iedereen in huis druk bezig is met werken aan promoties of school. Ze gaat naar haar kamer, die verbouwd is om een kind te huisvesten. “Wauw,” roept Carly uit, als ze haar kamer binnenkomt. Ze kan het niet weerstaan, en springt meteen op haar bed. “Joepie,” zegt Carly, en ze springt op het matras, dat lekker veert.

Helaas komt Sven met de boodschap dat het tijd is om naar bed te gaan, en na een nachtzoen, trekt Carly haar pyjama aan. Ze stapt in bed, en voor ze in slaap valt, kijkt ze nog eens goed door haar nieuwe kamer. ‘Het was een geweldige verjaardag,’ denkt ze, en daarna valt ze met een glimlach op haar gezicht in slaap.

Het is al elf uur, als Julie in bed kruipt. Helaas gaat ze in haar eentje naar bed. Sven heeft weer nacht dienst, en daar baalt Julie van. Ze vind het heerlijk om samen met Sven wakker te worden, niet dat hij naar bed gaat, als zij wakker wordt. Als Julie in slaap valt, is het hele huis stil. Zij en de twee kinderen zijn diep in slaap, en pas tegen zes uur in de ochtend is er weer activiteit in huis.

Sven, die van elf uur s’avonds tot 6 uur s’ochtends werkt, komt rond half zes thuis. Vanwege een goede vlucht met al het geld, werd Sven gepromoveerd door zijn baas. Hij werkt nu s’middags en s’avonds, wat een stuk fijner is. Alleen zit er één nadeel aan. Hij zal een tijdje zijn kinderen niet meer zien, als hij werkt, zijn ze thuis, en als hij thuis komt, slapen ze.

In de slaapkamer van Sven en Julie gaat het licht aan, en versuft wrijft Julie in haar ogen. Ze had een auto gehoord, en was wakker geworden. “Sven?” vraagt ze slaperig, en ze staat op. Ze loopt naar de voordeur, en ziet net dat Sven binnenloopt. “Ik heb promotie,” zegt hij trots, en Julie glimlacht. “Geweldig,” zegt ze, en ze zoent Sven. “Tijd voor ontbijt?” vraagt ze lachend.

Rond zeven uur heeft de hele familie zich verzameld in de eetkamer, en zijn voorzien van een kom havermoutpap. “Heb je zin in je eerste schooldag?” vraagt Sven aan Carly. “Mwah, valt best mee,” zegt Carly met haar mond vol pap. “Het is echt superleuk op school,” zegt Sem, en hij knikt vrolijk. “Je hebt rekenen, en taal, en geschiedenis, super leuk allemaal.” Julie lacht.

“Volgens mij wordt jij net als je vader later een kennissim,” zegt Julie. “Dat is toch geweldig,” lacht Sven, en hij kijkt trots naar Sem. “En ik?” vraagt Carly. “Jij lijkt veel meer op je moeder, allebei zijn jullie mooi en zelfverzekerd,” zegt Sven, en hij kijkt naar zijn vrouw. “Wat voor een wens heb jij, mama?” vraagt Carly nieuwsgierig aan Julie, en Julie glimlacht. “Familiewens. Ik wou twee lieve kinderen, en die heb ik ook gekregen.”

Na het ontbijt arriveert de schoolbus, en toch stapt Carly de bus in met een glimlach. Stilletjes overdenkt ze de woorden van haar moeder, en komt tot de conclusie dat zij later ook een groot gezin wilt, net als haar moeder. “Kom hier zitten,” roept Sem, en hij wenkt zijn zusje. Carly gaat zitten. “Maar eerst school overleven,” fluistert ze tegen haarzelf, en de schoolbus vertrekt naar school.

Sven en Julie staan met z`n tweetjes in de keuken, en houden elkaar vast. “Ik loog echt niet, je bent nog steeds mooi en zelfverzekerd, vrouwtje van me,” zegt Sven, en hij zoent zijn vrouw. “Bedankt,” glimlacht Julie verlegen. “En nu mag je gaan slapen, husband,” lacht Julie, en na een laatste zoen laten ze elkaar los, en gaan ze hun eigen weg voor die dag.

En zo gezegd, zo gedaan. Sven kruipt doodmoe in bed, en valt als een blok in slaap. Julie besluit, nadat ze de afwas heeft gedaan, om eerst aan haar promotie te werken, en daarna verder te gaan met haar huishoudelijke klusjes. Ze leest het boek over handige tips voor technische vaardigheden goed door. Als ze op de helft van het boek is, stopt ze ermee.

Ze maakt alle bedden op, maakt de toiletten schoon. En dan komt ze een goede kans tegen om haar techniek te oefenen, als ze ziet dat de douche lekt. “Oké,” mompelt ze tegen haar zelf, “Deze schroef aandraaien, de kraan dichtdraaien, en de doucheknop vast zetten.” En het lukt haar ook meteen. “Yes,” zegt ze, en ze feliciteert haar zelf. Ze test of de douche het doet, en haar werk wordt bekroond met een goede douche.

In de slaapkamer, die aan de badkamer grenst, wordt Sven wakker. En dat is maar goed ook, want de auto staat voor, en hij hoort de toeter. Vlug wast hij zijn gezicht, om een frisse indruk te maken, en trekt zijn werkkleding aan. Haastig loopt hij naar buiten, zoent Julie vlug, en stapt dan in de auto naar het werk.

En nog geen half uurtje later komt de schoolbus de straat inrijden, en stopt voor de deur. Meteen als de deur opengaat, stapt Carly uit, met haar huiswerk voor die dag in haar hand. Ze loopt naar binnen en legt haar huiswerk direct weg. Sem, daarentegen, zwaait vrolijk naar de chauffeur, en pakt zijn huiswerk in de hand. Met een grijns op zijn gezicht wacht hij tot een vriendje is uitgestapt, en dan rennen ze naar binnen.

Hoewel Carly haar eerste schooldag tegen vond vallen, heeft ze wel een vriendinnetje meegenomen, en samen spelen ze Diefje met Verlos. Haar broer en zijn vriendje Jasper spelen ook Diefje met Verlos, en grinnikend rennen ze achter elkaar aan door het huis. “Kom Aafke, laten we op de schommel gaan,” zegt Carly, als ze genoeg heeft van het spelletje. “Jaa,” roept Aafke, en samen rennen ze naar de schommels.

Juichend en gillend zitten Carly en Aafke op de schommel, en ze proberen te kijken wie het hoogste kan komen, maar tot nu toe staan ze gelijk. Binnen zijn Sem en Jasper aan het spelen op de Wii met het spelletje SSX3. “Kom op,” roept Sem, en hij drukt onnodig harder op de knopjes.

Als avondeten heeft Julie voor iedereen soep gemaakt, en smikkelend zitten ze met z`n vijven aan tafel. Jasper heeft nog maar net een hap genomen, als hij de tijd ziet. “Sjips,” roept hij, en hij springt overeind. “Ik had allang thuis moeten zijn!” Haastig neemt hij afscheid van Sem en bedankt ‘Mevrouw Ackermans’ voor de soep. Daarna rent hij snel naar huis.

Als Jasper weg is, eet iedereen van zijn soep, en vertelt Sem aan Julie wat ze vandaag op school gedaan hebben. “En hoe vond jij het, Carly?” vraagt Julie, en Carly haalt haar schouders op. “Ontzettend leuk vind ik het niet, de pauzes zijn heel leuk. En ze hebben mooie speeltoestellen op school.” “Maar de lessen zijn toch leuk?” zegt een verontwaardige Sem, en Carly schudt haar hoofd. “School is niet geweldig volgens mij.”

Als het eten op is, neemt Carly afscheid van Aafke. “Het was superleuk,” zegt Carly, en ze knuffelt Aafke. “Morgen ga je met mij mee naar huis,” zegt Aafke, en na ‘Mevrouw Ackermans’ te hebben bedankt, net als Jasper, vertrekt ze naar huis, voor het donker wordt. “Mama?” vraagt Carly, als Julie de spullen op aan het ruimen is. “Wil je me helpen met het huiswerk?” vraagt ze.

“Tuurlijk meisje,” zegt Julie, en als het aanrecht blinkt, gaat Julie met Carly naar boven, om haar te helpen met haar huiswerk. Carly slaat haar boekje open, en leest voor wat ze moet doen. “Dat is niet moeilijk,” zegt Julie, “Als je maar weet wat je moet doen.” En Julie legt uit hoe Carly alles moet vermenigvuldigen en vertelt over de tafeltjes. “Probeer het nu eens zelf,” moedigt Julie aan.

Sem heeft op zijn kamer ook problemen met zijn huiswerk. De juf heeft hem moeilijkere sommetjes gegeven, omdat hij al bijna naar de middelbare school gaat, en ze weet zeker dat hij het aankan. Maar op dit moment snapt Sem het niet meer. Hij bladert terug naar de uitleg, en na het grondig bestudeerd te hebben, snapt Sem de sommetjes, en vult ze allemaal in.

Ook Carly heeft haar huiswerk af, dankzij haar moeder, en dankbaar omhelst ze haar. “Dank je, mama,” zegt ze. “Graag gedaan, meid. Nu snap je het beter, en wordt alles makkelijker. Als je nu je best doet, hoef je het later niet in te halen,” zegt Julie, en ze zoent dan Carly. “Maar het is al laat, en je kunt nu beter gaan slapen. Iedereen heeft een goede nachtrust nodig.”

“Oké, mama,” zegt Carly, en ze trekt haar pyjama aan. Dan stapt ze in bed, en terwijl haar moeder de kamer uit gaat, en het licht uitdoet, valt Carly in slaap.

Niet veel later zoekt Sem ook zijn bed op. Julie controleert of de kinderen slapen, daarna kan ze zelf ook naar bed. Ze kruipt onder de dekens, en kijkt op de klok. Nog één uurtje, en dan komt Sven thuis. Dan valt ze in slaap, en is het rustig en donker in het huis van de familie Ackermans.

Om elf uur komt Sven inderdaad thuis, na een vermoeiende werkdag. Het had weinig gescheeld, of zijn team was in de kraag gevat door de politie. Hij zegt gedag tegen de chauffeur, en loopt dan naar binnen voor een snelle douche. Helaas heeft hij geen tijd om naar bed te gaan, hij moet nog werken aan zijn vaardigheden, als hij een promotie in de wacht wil slepen.

En na die douche, die toch wat langer was geworden dan Sven had gedacht, gaat hij aan de slag met zijn schilderij. Nog steeds is hij bezig met dezelfde, en hij schildert verder aan de onderkant van de lama. Na een uurtje veegt hij zijn handen schoon, en bekijkt het schilderij. Nog niet af, maar voor vandaag, of vannacht, heeft hij genoeg geschilderd.

Daarna trekt hij weer eens zijn sportkleren aan, en gaat aan de slag. Al heel lang geleden heeft hij niet meer getraind, en dat voelt hij meteen. Hijgend trapt Sven verder, terwijl hij langzaam voelt hoe de slaap over hem heen komt. “Even doorzetten,” hijgt Sven, en hij zet het niveau een tandje hoger om sneller zijn punt te halen.

Pas als hij zijn punt heeft, zal hij tevreden zijn. Maar helaas komt het niet zover. In een moment voelt Sven hoe zijn ogen dichtvallen, en zijn hoofd zakt naar voren. Dan schrikt hij weer wakker, en schudt zijn hoofd, in een poging om wakker te worden. “Genoeg voor vandaag,” zegt hij, en hij stapt af. Met loodzware benen sjokt Sven naar de slaapkamer, en laat zich op het bed vallen.

Hij trekt zijn kleren uit, en gaat in bed liggen. Hij slaat zijn armen om Julie heen, en valt dan als een blok in slaap. Jammer genoeg voor Sven, staat Julie nog geen twee uur later op, om weer een drukke dag tegemoet te zien. Julie ziet haar man diep in slaap, en schudt lachend haar hoofd. “Weer een halve nacht doorgehaald, zeker,” mompelt Julie, en ze trekt haar gewone kleding aan.

Ook Sem is vroeg in de ochtend wakker geworden, en hij staat meteen op. Weer heeft hij lekker gedroomd, en gaat meteen naar zijn schildersezel. Hij spuit wat verf op zijn palet, en begint te schilderen. Hij trekt wat strepen, en als hij de goede vorm heeft, kleurt hij het in met de verf. Hij gaat helemaal op in zijn werk, en merkt niet dat iedereen langzaam gaat douchen en eten.

Pas als het ochtendlicht door zijn raam naar binnen valt, kijkt Sem op, en ziet de klok. Hij heeft nog maar een uurtje voor de schoolbus komt. Haastig zet hij de laatste strepen, en legt dan zijn kwast en palet neer. Vlug trekt hij zijn kleding aan, en wast zich. Hij stormt naar beneden, en eet snel zijn ontbijt, terwijl Carly al bijna klaar is.

Gelukkig is hij op tijd klaar, en samen met zijn zusje stapt hij in de schoolbus. Nog maar een paar dagen, en hij gaat naar de middelbare school.

Als Julie de ontbijtspullen heeft opgeruimd, gaat ze weer verder met een potje schaken, om haar promotie veilig te stellen. Ze speelt weer tegen haarzelf, wat een groot voordeel is, en al snel, sneller dan de vorige keer, zet ze haarzelf schaak, en doet alsof haar tegenstand, zijzelf dus, haar feliciteert. “Ik wordt steeds beter,” grijnst Julie tegen haarzelf, en ze lacht. Ze weet zeker dat ze er belachelijk uit ziet, zoals ze nu doet.

Als Sven wakker is, ontbijt hij vlug, maar gaat dan weer verder met waar hij gebleven was. Het zweet komt al snel op zijn voorhoofd te staan, en puffend en hijgend trapt hij verder. “God, dit is zwaar,” hijgt hij, terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd wist. Maar hij kan zichzelf feliciteren als hij een punt heeft, en stapt af. “Zo, en nu een lekkere lange douche,” grinnikt Sven, en hij loopt naar de badkamer.

Als Julie naar buiten loopt, om de post uit de brievenbus te halen, treft ze een verrassing aan. “Wat is dit? Een wenslamp?” vraagt ze zich af, en ze bekijkt het gele voorwerp. “Zeg, mevrouw, weet u wat dit is?” vraagt ze dan als iemand langs loopt. De vrouw haalt haar schouders op, en loopt vlug verder. “Als dit echt een wenslamp is, dan moet je over de hals wrijven, zoals in de film,” mompelt ze.

Als Sven langsloopt, om naar het werk te gaan, ziet hij hoe zijn vrouw de lamp aan het schoon wrijven is. “Succes liefje,” grijnst hij, wenslampen zijn een mythe, vindt hij. Maar als hij net weg is, verschijnt er een paarse wolk uit de hals van de wenslamp, en opeens verschijnt er een paarse geest. “Wie waagt het om mij, de paarse wensgeest, wakker te maken?” zegt hij, en Julie slikt.

“Uh, ik meneer,” stamelt Julie, en de geest draait zich verbaasd om. “Wat kan ik voor u doen, mevrouw?” zegt de geest, en hij buigt diep. “Hoe bedoelt u?” vraagt Julie vriendelijk, maar ze is een beetje bang. “U krijgt drie wensen die ik voor u vervul. Wat wenst u?” vraagt de geest, en hij gaat klaar staan voor een wens. “Wat? Mag ik een wens doen? Drie zelfs?” Julie is verbaasd.

“Ja, u mag drie wensen doen,” zegt de geest, ietwat geïrriteerd. “Wat wenst u?” Julie denkt diep na, maar dan weet ze het. “Nou, we zouden wat geld kunnen gebruiken. Binnenkort groeit de oudste op, en dan hebben we het idee dat we het huis gaan verbouwen. Maar daar moeten we wel geld voor hebben,” zegt Julie, en de geest glimlacht. Eindelijk mag hij een wens doen.

“U wenst rijkdom,” buldert hij, en hij zwaait zijn arm omhoog. “U krijgt rijkdom,” roept hij, en hij zwaait met zijn armen in de lucht, over Julie heen, en laat wat paars poeder vallen. “Voila,” roept hij. Julie kijkt vragend om haar heen. “Staat het geld op de bank?” vraagt ze, en de geest schudt zijn hoofd. “U kunt beter een stapje achter uit zetten, tenzij u graag geplet wordt door geld.”

En Julie heeft nog maar net een stap achteruit gezet, of een enorme zak geld valt aan haar voeten. Met een sprongetje stapt Julie nog meer achteruit, en kijkt dan met grote ogen naar de zak. “Als u nog meer wensen heeft, hoor ik het wel. En ik raad u aan om vandaag een beetje op te letten. Er kunnen meer zakken komen.” Na die woorden verdwijnt de geest in de fles, en Julie zet de 10.000 simdollars op hun rekening.

Die middag heeft Julie nog geen last gehad van vallende zakken geld, maar ze blijft alert. Om drie uur stappen Carly en Sem vrolijk uit de bus. Ze hadden vandaag allebei een proefwerk, Sem haalde zoals gewoonlijk een tien, maar Carly had ook een tien gehaald. Carly springt uit de bus, en rent dan met haar proefwerk in de hand naar binnen, en ziet haar moeder zitten.

“Mama!” roept Carly als ze binnen is. “Ik heb een tien gehaald voor mijn proefwerk!” Juichend springt Carly op en neer voor de tv, en lachend zet Julie de tv uit. “Laat eens zien,” zegt ze, en ze pakt het proefwerk aan. “Geweldig meisje, geweldig gedaan,” zegt Julie als ze vlug het proefwerk heeft bekeken. “Het was makkelijk, zoals jij al zei,” zegt ze, en ze legt haar huiswerk neer.

Als Sem binnen komt, daagt Carly hem uit voor een potje tikkertje, en nog geen minuut later zit Carly achter haar broer aan. Lachend rent Sem weg, maar Carly haalt hem in. “Jij bent hem,” roept ze, en ze stuift weg. Omdat ze een grote tuin hebben, hebben ze genoeg ruimte om heen en weer te rennen, en hijgend staan ze dan ook even later bij de schommels. “Zullen we gaan schommelen?” hijgt Sem, en Carly knikt lachend.

De schommel biedt gelukkig een manier om bij te komen, en al weer proberen ze om te kijken wie het hoogste komt. “Niet waar!” roept Carly als Sem gilt dat hij hoger komt. Steeds proberen ze elkaar te verbeteren, maar op een punt komen ze niet hoger, net als de vorige keren.

Als Carly geen zin meer heeft om te schommelen, gaat ze schaken. Ze ontdekt dat het een leuk spelletje is, ook al speelt ze tegen haar zelf. Ze leert, door te spelen, hoe ze het beste naar voren kan met haar pionnen, en hoe ze de koning schaak moet zetten. Ze stopt pas als haar moeder haar roept voor het avond eten, en ze laat alles staan, zodat ze later verder kan.

Voor dat Julie Sem en Carly riep voor het avond eten, was ze bezig met het snijden van de salade, en werd twee keer onderbroken door geldzakken die uit de lucht vielen. “Jeetje, hoeveel komen er nog?” vroeg ze zich verbaasd af, en ze ging verder met de salade.

Als de salade klaar is, zet ze het op tafel, en meteen gaan Sem en Carly aan tafel zitten. Julie zet de salade terug op het aanrecht, en hoort gesuis. Vlug springt ze naar achter, en een grote zak geld belandt weer voor haar voeten. “Mama? Wat was dat?” vraagt Sem verbaasd en Julie legt uit over de wenslamp en haar wens. Daarna int ze het geld, en gaat aan tafel zitten.

“Mogen wij ook een wens doen?” vraagt Carly, en Julie schudt haar hoofd. “Je moet voorzichtig omgaan met de wensen, en we hebben er nog maar twee,” vertelt Julie. “Misschien dat we ze gaan gebruiken voor meer geld. Jullie gaan tuurlijk studeren, en dan kan extra geld voor jullie geen kwaad.” Sem knikt, en eet verder. “Als we gaan studeren, kun je elke cent gebruiken,” zegt Sem wijs tegen Carly.

Na het eten gaan Sem en Carly hun huiswerk maken, en deze keer helpt Julie Sem, die steeds moelijkere opgaven krijgt. Carly zit rustig in haar kamer, en gelukkig snapt ze meer van spelling dan van rekenen. Vlug vult ze alle woordjes correct in, en dan kan ze haar huiswerk weg leggen. Sem heeft weer rekensommetjes gekregen, aangezien dat zijn sterkste kant is.

Als alle sommetjes zijn gemaakt, en alle woordjes correct ingevuld, stuurt Julie Sem en Carly naar bed. Na een nachtzoen kruipen ze in bed, en vallen snel in slaap. Julie zelf gaat onder zitten op de bank, en ze besluit op Sven te wachten, hij zal snel thuis komen. En rustig kijkt ze tv, terwijl het langzaam elf uur wordt.

En Sven komt rond elf uur thuis, de chauffeur zwaait vrolijk naar hem. “Tot snel,” zegt Sven, en dan loopt hij snel naar binnen. Het licht brandt nog, en hij heeft Julie veel te vertellen. “Ik heb promotie,” zegt hij tegen Julie, en hij zoent haar.

En na een zoenpartij gaan Sven en Julie naar bed. Het was een lange dag, en morgen moet ze allebei gaan werken. “Welterusten,” fluistert Julie blij, nu ze eindelijk weer met haar man naar bed kan, al is het maar één keer. “Welterusten, liefste vrouw,” zegt Sven.

En dan is het rustig in het huis van de familie Ackermans…