exostis 959

εξώστηςT. 500+459 11.04.13ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

3εξώστης. 11 - 17 Aπριλίου 2013

Το μίσος, τελικά, είναι πολύ περισσότερο, πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι το υπολογίσαμε. Μα και πώς να υπολογίσεις τα συναισθήματα, που απέχουν από τη λογική όσο ο Παράδεισος από την πραγματικότητα; Και ποιο είναι τάχα το πιο ανατριχιαστικό σε όλο αυτό που ζούμε: το ψυχωτικό παρουσιαστικό όλων αυτών των καρικατούρων που έχουν στοιχειώσει τις ζωές μας, ο αντίλογος των ανεξέλεγκτων κραυγών, οι ακρότητες των δύο άκρων αυτής της πολιτικής σκηνής που εμείς δια-μορφώσαμε και εμείς αναδείξαμε; Μιλάμε συνέχεια για την αγάπη, για τη δεδομένη αξία της ισότητας, για την αντιρατσιστική μας φύση, για την υποχρέωση που έχουμε απέναντι σε κάθε μορφή ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη, αλλά το μίσος έχει εκμη-δενίσει την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά,

κάθε μέρα μια νέα άποψη ξεφυτρώνει, μια καινούργια γνώμη, κάθε μέρα ανακυκλώνουμε με όση προχειρότητα μας χαρακτηρίζει τις ίδιες ειδήσεις, τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες αξίες. Πριμοδοτήσαμε τη βία με βουλευτικές θέσεις, και παρασυρθήκαμε από το ποτάμι της ιστορίας. Και το πιο τρομακτικό είναι πως ο δρόμος για τον πάτο είναι μακρύς ακόμα, η κατηφόρα είναι μεγάλη, και οι αντιστάσεις μας βρίσκονται σε καταστολή. Κι εμείς μνημονεύουμε ακόμα εκείνο το παράλληλο σύμπαν, εκεί όπου αλλάζουμε ζωή…

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

• Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονο-

μική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης •

IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης,

Παναγιώτης Κουντουράς, Ιωάννης Moody Λαζάρου, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Άρης Κιορ-

πές, Μαρίνα Μπίκου, Γιώτα Κωνσταντινίδου, Λάζαρος Αλληλόμης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Νέλη Σταθακίδου, Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης

• Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς

• Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 • [email protected]

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προ-ηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Περιεχόμενα

Στήλες 04 Mind The Art 05 Lou’s Favs 10 Εξώστης Θ 15

Αθηναϊκές Πινακίδες, Θεσσαλονίκη επιτόπου 16 Μεθυ-

σμένο παραμύθι 16 Υπεραστικό κορίτσι 18 Fahrenheit 451

19 Bookstand 23 Ρετρό 26 Street Tales 27 Urbanities. 29

Rita Van Shangay 30 The Zodiac.

Θέματα: 17 Wind Running - συνέντευξη Ντορέττα Πα-

παδημητρίου 20 Συνέντευξεις: Γιώτα Καπανίδου 22 Los

Mujeros 24 Ανδριάνα Μπάμπαλη.

COVERΤίτλος: (μέρος της ζωγραφικής εγκατάστασης) Mostly Polished and PaintedKωνσταντίνα Καπανίδου - MA Fine Artwww.wix.com/eikonografhsh/konstantinakapanidouwww.kapanidou.co.uk

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης σας στέλνει στα καλύτερα events της Θεσσαλονίκης μέσα απο διαγωνισμούς που γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αναλυτικές πληροφορίες και όροι συμμετοχής στη σελίδα http://www.exostispress.gr/Home/ShowAllBlogs και στο fb page του Εξώστη.


Mind The ArtΑπό την Αλεξάνδρα Μποζίνη

Το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ) παρατείνει μέχρι και τις 2 Ιουνίου, μετά από την μεγάλη προσέλευση των επισκεπτών, την έκθεση «Η Δύση της Ανατολής, ο αιώνας που διαμόρφωσε τη Θεσσαλονίκη του 1912». Ένας μεγάλος αριθμός καρτ-ποστάλ, από τις συλ-λογές του Άγγελου Παπαϊωάννου και του Ελληνι-κού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ) του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέ-ζης, είναι το βασικό υλικό της έκθεσης, το οποίο μας ξεναγεί πίσω στη Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ο αιώνα. Είναι η χρονική στιγμή του μετα-

σχηματισμού της, με την παράδοση να υποδέχεται τη νεοτερικότητα, τον παλιό κόσμο να παραχωρεί τη θέση του στον νέο. Είναι η στιγμή που η Ανατο-λή χάνει τη μάχη με τη Δύση, ο ανατολίτικος τρό-πος ζωής ξεθωριάζει, για να αντικατασταθεί από μια στάση ζωής που συνδέεται περισσότερο με τα δυτικά πρότυπα. Η αλλαγή αυτή δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά ήταν το αποτέλεσμα μιας σειράς αλλαγών που συνέβησαν σταδιακά και διήρκησαν περίπου έναν αιώνα, δηλαδή από τις αρχές του 19ου αιώνα ως την οριστική απελευθέρωσή της πόλης μας, το 1912.

Κατά τον 18ο αιώνα, η κατάσταση που επικρατού-σε στα Οθωμανικά εδάφη ήταν πολύ άσχημη. Οι Έλληνες χαρακτήριζαν «οπισθοδρομικούς» τους Τούρκους σε σχέση με τις εξελίξεις που λάμβαναν χώρα στην Ευρώπη. Τα τελευταία 80 χρόνια και μέχρι την απελευθέρωση της Μακεδονίας, κατά τη διάρκεια δηλαδή της διακυβέρνησης των τελευ-ταίων σουλτάνων, επιχειρείται ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας και του κράτους. Η Θεσσαλονίκη γνωρίζει ένα διαφορετικό Οθωμανικό προσωπείο, αυτό του εκσυγχρονισμού και της εφαρμογής καινοτόμων μέτρων και φυσικά αποτελεί η ίδια το

Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ο αιώνας που διαμόρφωσε τη Θεσσαλονίκη του 1912

25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Μια παλιά φωτογραφία της Θεσσαλονίκης απεικονίζει δύο εβραίες γυ-ναίκες να περπατούν η μία σε συνοδεία της άλλης. Η μία εκ των δύο, η γηραιότερη, η μάνα, είναι ντυμένη με μια παραδοσιακή ενδυμασία. Η άλλη, η νεότερη, η κόρη, είναι ντυμένη με την ευρωπαϊκή μόδα της επο-χής. Οι δύο γενιές, οι δύο κόσμοι πορεύονται μαζί. Δεν προηγείται, ούτε ακολουθεί κανένας από τους δύο. Ο παλιός κόσμος που φεύγει, ο κόσμος της παράδοσης, της Τουρκοκρατίας και ο νέος που έρχεται, ο σύγχρονος, ο εξευρωπαϊσμένος. Το αποτέλεσμα αυτής της «συμπόρευσης» είναι η Θεσ-σαλονίκη του τώρα.

κατάλληλο πεδίο για την εφαρμογή των καινοτομιών. Το πολυπολιτισμικό της πρόσωπο διευκόλυνε τους πειραματισμούς σε σύγκριση με τη συντηρητική Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια, η Θεσσαλονίκη της Belle Époque, παρά τις δύσκολες συνθήκες, καταφέρνει να εισέλθει δυναμικά στην νέα εποχή και με ταχείς ρυθμούς να απαγκιστρωθεί από τις δυσμορφίες του παρελθόντος και να εκσυγχρονιστεί σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα. Η άνοδος της οικονομίας και του εμπορίου, ο μετασχηματισμός του αστικού χώρου, η ανανέωση των ηθών και η ανατροπή της πληθυσμιακής σύστασης με την έλευση των προσφύγων και την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την μικρασιατική καταστροφή, είναι μερικά από τα γεγονότα που επιδρούν κατα-λυτικά στην μετεξέλιξή της και στη δημιουργία του σημερινού της προσώπου.

Κοιτώντας τα παλιά καρτ-ποστάλ της πόλης με τα μάτια του σήμερα, δια-πιστώνω πως τα χρώματα της ανατολής δεν έχουν ξεθωριάσει τελείως. Η ανατολή δεν έδυσε οριστικά, αλλα συνεχίζει να πορεύεται μαζί μας, μπορεί να μην πρωταγωνιστεί πλέον στη φωτογραφία, αλλά είναι κάπου εκεί να προσδώσει τη μαγεία της στη δυτικότροπη πλεόν πόλη μας.

Παράλληλα με την έκθεση παρουσιάζεται, ένα δρώμενο εμπνευσμένο από τις ενδυμασίες των τελών του 19ου - αρχών 20ού αιώνα, το οποίο επαναλαμβάνεται κάθε Τετάρτη.Ωράριο Λειτουργίας: Τρίτη 9:00-16:00,Τετάρτη & Πέμπτη 14:00-21:00, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00 (Δευτέρα κλειστά)Ελεύθερη είσοδος για το κοινόΣε ομαδικές επισκέψεις προηγείται συνεννόηση με το ΜΙΕΤ, τηλ. 2310 295.170-1.

ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣΓια τους μήνες Απρίλιο και Μάιο οι ξεναγήσεις θα γίνονται κάθε Τετάρτη και κάθε Παρασκευή στις 18:00. Τις ξεναγήσεις πραγματοποιεί ο επιμελητής της έκθεσης. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό αλλά, λόγω της παλαιότητας του κτιρίου, ο αριθμός των επισκεπτών σε κάθε ομάδα είναι περιορισμένος. Για να δηλώσετε συμμετοχή, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με τη γραμ-ματεία του Κέντρου, καθημερινά 9:00 – 15:00, στα τηλέφωνα: 2310 295.170 και 2310 295.171.

25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΙΕΤΒΙΛΛΑ ΚΑΠΑΝΤΖΗ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΟΛΓΑΣ 108


Aβρäαμaκης -->@avraamakis Έστειλε mail το Πλαίσιο «Έρχεται το νέο Galaxy S4!». Απάντησα «Παιδιά θα το έπαιρνα αλλά με βολεύει το Nokia 3210». Μην με πουν και γύφτο.

AddicteD -->@N_Gardelis Ζητείται κοπέλα για σοβαρό σεξ

Alex Woo -->@axlg Παίρνεις θάρρος μέσα στη σουρα σου στέλνεις

μήνυμα “μου λείπεις», σε 5 λεπτά έρχεται απάντηση «κοιμησου όμως

τώρα, ξύπνησες τον πατέρα σου»

DiVetto-->@DiVetto Ρε μη λέτε ότι πέθανε η Θάτσερ. Μερικοί δεν έχουμε δει τη ταινία ακόμα

la_cookaracha -->@La_cookaracha Δυο πραγματα δεν γουσταρω

να μενει η κοπελα μου. Εγκυος και γλυφαδα

Νιό νιος -->@Nio_nios Όταν έρθει στην μόδα το ελαφρώς αραιωμένο μαλλί, την έχετε γαμήσει.

Sertico -->@serticos ζητείται νευρικός με υπερένταση στο πόδι, να μου κάνει αέρα με βατραχοπέδιλο

Απομινάρισμα -->@Mits_F Ιταλοί, Ιρλανδοί, Έλληνες μεταναστεύ-ουν. Πάλι ταινία θα γυρίσει ο Σκορτσέζε

psarianot -->@psarianot θέλετε να τοποθετηθώ για Κωνσταντοπούλου ή το’χετε;

Hatori γάντζο -->@Dimos1234 Σκουπίζω πιο γρήγορα κι από αθλητή του κέρλινγκ.

OoTM -->@OoTM84 Στα αρχεία των καναλιών έχει σέξιον με

ταινίες, «ΧΛΑΜΥΔΕΣ ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΣΧΑ».

Ντίμαργκ -->@dimmarg Ευτυχώς φέτος το παγωτό Λάκυ Μπόυ δίνει παιχνίδια Σπάιντερμαν, πέρυσι ξενέρωσα που έδινε εκείνες τις τάπες λες και ήμασταν τίποτα πιτσιρίκια

meteoritis -->@meteoritis -Απο πού μας παιρνετε; -Απ’το skype -Ωωω πολλα φιλια στο ομορφο σκάιπ.


Mind The Art

Σάββατο 13/4

Bullets ζωντανά στο Whole Note Pub με rock ‘n’ roll επι-τυχίες κι όχι μόνο…Ώρα έναρξης: 22.30Είσοδος ελεύθερηΤηλ κρατ. 2310 518150Ανδρέου Γ. 56 Μύλος

Παρασκευή 12/4

Οι Εκδόσεις Εντευκτηρίου και ο συγγραφέας Γιάννης Δ. Μοσχόπουλος σας προσκα-λούν στην παρουσίαση του βιβλίουΤο Ρουμλούκι (Καμπανία)κατά την πρώιμη και μέση οθωμανοκρατία (14ος αι-ώνας - 1830) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Ιστορίας ΘεσσαλονίκηςΜέγαρο Μπίλλη - πλατεία Ιπ-ποδρομίουώρα 19.30 μ.μ.Θα προβληθούν οι εικόνες του βιβλίου


ΟΥ-ΤΟΠΙΑ: Έκθεση Ζωγραφικής των Ανδρέα Τσορτανίδη & Γιάννη ΜαβίδηΒαφοπούλειο Πνευμ. Κέντ.Η έκθεση ‘Ου-τοπία’ παρου-σιάζει τοπία ανύπαρκτα στη φύση.Τοπία-αποτύπωμα της ψυχικής διάθεσης των δύο ζωγράφων για τον κόσμο γύρω τους. Τοπία που πε-ριμένουν την ανάγνωση, σε μια γλώσσα που εξυπηρε-τείται από τη φύση. Γ. Βαφό-πουλου 3, Τ: 2310424132-3

Κυριακή 14/4 ο Σύλλογος Οικογενει-ών για τη Ψυχική Υγεία Θεσσαλονίκης (ΣΟΨΥ) διοργανώνει και σας προ-σκαλεί στη Γιορτή «ΨΥΧ αγωγήσου» πολυχώρος πολιτισμού Block 33 μία γιορτή ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε θέ-ματα ψυχικής υγείας, μέσα από τις τέχνες, τη δημι-ουργία και την καλλιτεχνι-κή έκφραση.Έναρξη Γιορτής 17.00 • Εί-σοδος Γιορτής : 5ευρώΜηδενικό εισιτήριο σε ανέργους, πολύτεκνους, ΑΜΕΑ, ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, παιδιά κάτω των 15 ετών.Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για την οι-κονομική ενίσχυση και τις δράσεις του Συλλόγου.

Κυριακή 14/4 & 21/4

Οι «ΝΟ ΜΠΑΤΖΕΤ» πα-ρουσιάζουν «THE LOVE STORY» Μια μουσικοθεα-τρικοχορευτικολάϊβ παρά-σταση με διαδραστικό χαρα-κτήρα, η οποία απευθύνεται στο ανοιχτόμυαλο κοινό της χώρας μας που επιθυμεί να γεμίζει το βράδυ τηςΚυριακής του με χαρά, κέφι και ζωντάνια συμβολική τιμή εισιτηρίου 4υρ, Εθνικής Αντι-στάσεως 16, Καλαμαριά.Ώρα προσέλευσης 20:30

Δευτέρα 15/4

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, «Post-Byzantine Musical Manuscripts as Source for Oriental Secular Music (15th to Early 19th Century)»

στο Αμφιθέατρο του Τελ-λογλείου και ώρα 19:00


200 χρόνια από τη γέννηση του Τζουζέπε Βέρντι. Η ΚΟΘ ερμηνεύει το γαλήνιο «Κοντσέρτο για φλάουτο» του Λόουελ Λίμπερμαν, υπό τον εκλεκτό αρχιμουσικό Λεονάρ-ντο Γκασπαρίνι και με σολίστ έναν ταλαντούχο νέο μουσι-κό, τον Όθωνα Γκόγκα. Το Κοντσέρτο πλαισιώνεται από τα εξπρεσιονιστικά «Τέσσερα θαλασσινά Ιντερλούδια» του Μπέ-ντζαμιν Μπρίττεν, καθώς και από τα «Τέσσερα Θρησκευτικά Κομμάτια» του Τζουζέπε Βέρντι, με τα οποία ο τελευταίος επι-στρέφει στη λιγότερο γνωστή πτυχή του, αυτή ως συνθέτης θρησκευτικής μουσικής. Συμμετέχει η Μικτή Χορωδία Θεσσα-λονίκης, υπό τη διεύθυνση της Μαίρης Κωνσταντινίδου. Αίθουσα Φίλων της Μουσικής (Μέγαρο Μουσικής Θεσσα-λονίκης), στις 21.00.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: Τιμές εισιτηρίων: 9ευρώ - 14ευρώ - 18ευρώ, Μει-ωμένο 9ευρώ Ειδικό εισιτήριο 5ευρώ. Οικογενειακό 18ευρώ - 28ευρώ - 36ευρώ.Ισχύει Ευρωπαϊκή Κάρτα Νέων

aΔευ. 15 και Τρι. 16/4

Σεμινάριο ΣωματικούΘεάτρο υ και Φωνής «το σώμα, η φωνή και η ευ-χαρίστηση» Πολυχώρος «Εκτ6ς»Ερμού 11 & Ι.ΔραγούμηΏρες: Παρ.5-10μμ / Σαβ & Κυρ. 11πμ.- 4.30μμ

Τρίτη 16/4

Το «Τρίο Θεσσαλονίκης» στηρίζει τις Ελληνικές Μουσικές γιορτέςΤο «Τρίο Θεσσαλονίκης» ιδρύθηκε το 1994 από τους Εύη Δελφινοπούλου, βιολί, Δημήτρη Πάτρα, βιολοντσέ-λο και Μαριλένα Λιακοπού-λου, πιάνο. Στη συγκεκριμένη συναυλία θα ερμηνεύσουν έργα των Μανώλη Καλομοίρη, Νί-κου Σκαλκώτα και Χρήστου Σαμαρά προσφέροντας σε όλους μια αξέχαστη μουσική βραδιά. Αίθουσα Εκδηλώ-σεων του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης «Μελίνα Μερ-κούρη» (Φράγκων 15)

H είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό.


Mind The Art

Σάββατο 13/4 - Στέγη Γραμμάτων & ΤεχνώνΣαβίνα Γιαννάτου «Πλανόδιες Ιστορίες»Ήχοι από την Ανατολή και τη Δύση, αναγεννησιακές, μεσογειακές μελωδίες και live electronics συναντούν πραγματικές ιστορίες μεταναστών.Η Σαβίνα Γιαννάτου σε ένα μουσικό ταξίδι όπου συνεντεύξεις με μετανάστες και αποσπά-σματα επιστολών, συνδιαλέγονται με μουσικούς και ηλεκτρονικούς ήχους και μελωδίες από διαφορετικές εποχές και τόπους.Ένα μουσικό κείμενο εμπνευσμένο από το ταξίδι, το παρελθόν και τη ζωή μεταναστών, όπου ο προφορικός λόγος γίνεται η πρώτη ύλη για τη μουσική. Θέμα η μετανάστευση, η περιπλάνηση και η επικοινωνία.Στη σπονδυλωτή αυτή μουσική παράσταση, το σύγχρονο κοντραμπάσο συνδιαλέγεται με την αναγεννησιακή βιόλα ντα γκάμπα, το ανατολικά τροπικό νέυ με το δυτικά συ-γκερασμένο πιάνο, η ιστορική πολίτικη λύρα με τον ηλεκτρονικό ήχο, η σύνθεση με τον αυτοσχεδιασμό.Η Σαβίνα Γιαννάτου είναι από τα λίγα πρόσωπα που μπρούν να εντάξουν δημιουργικά τόση διαφορετικότητα στην ίδια ομάδα. Με εξαιρετικούς μουσικούς συνεργάτες (Μιχά-λης Σιγανίδης, Σωκράτης Σινόπουλος κ.ά.), η ίδια αναλαμβάνει τη σύνθεση ενός μουσι-κού κειμένου με πρώτη ύλη τις αφηγήσεις με τη συνεργασία του Μανώλη Μανουσάκη στην ηλεκτρονική επεξεργασία. Το σχήμα πλαισιώνεται από την Τυνήσια τραγουδίστρια Λάμια Μπεντίουι, τον Γιάννη Δεσποτάκη στα φωνητικά και την Κλεοπάτρα Κοραή στο video animation. Τιμές εισιτηρίων: 18 - 25 - 32 ευρώ | Μειωμ. 10 - 12 - 15ευρώΤιμές Φίλων της Στέγης: 20 - 14 - 8 ευρώ

aΤετ. 17 & Πέμ. 18/4

ΜΙΝΩΣΈνα ροκ μιούζικαλ Μουσική: Νικίας Φονταράς – Κώστας Ευαγγέλου Σενάριο: Γιώργος και Νικίας Φονταράς Ζωντανά στο Γαία LiveGaiaLive Δόξης 5, ΛαδάδικαΕίσοδος 7ευρώ. Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.30 Έναρξη 21.30

aΣυνεχίζεται έως Κυρ. 14/4Με 2 έκτακτες εμβόλιμες απογευματινές παραστάσεις στις 19:00 το Σάββατο 13/4 και την Κυριακή 14/4/2013 Γιοι και Κόρες μια παράσταση για την ανα-ζήτηση της ευτυχίαςΘέατρο ΑυλαίαΑπαραίτητη η κράτηση θέ-σεων στο 2310237700

aΠΑΡΑΤΑΣΗ Έως Κυρ.14/4

«ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ή ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ» Απόδοση: Θανάσης Παπα-θανασίου - Μιχάλης Ρέππας, 2ος ΧΡΟΝΟΣ Στο Θέατρο Εγνατία Πατριάρχου Ιωα-κείμ 1 - Πλ. Αγ. Σοφίας, Τηλ.: 2310-225172 Γενική είσοδος 20ευρώ, Φοιτητικό - μαθητι-κό - ανέργων 16ευρώ Παρα-σκευή 21:15, Σάββατο 18:00 & 21:15, Κυριακή 19:30

aΠέμπτη 18/4

Οι One Drop Forward διοργανώνουν (3) τρία μο-ναδικά reggae sessions στο Eightball Club με special guests από την εγ-χώρια Reggae / Dub σκηνή.Πίνδου 1 - ΛαδάδικαΈναρξη: 21:30Είσοδος: 5 euro www.eightballclub.grmail:[email protected]

ATHENS CALLING

aΣυνεχίζονται κάθε Σάβ. & Κυρ.

Θέατρο Αυλαία, Κτίριο ΧΑΝΘ, «Ο Πέτρος και ο Λύκος»Του Σεργκέι Προκόφιεφ, Χο-ροθέατρο για παιδιάΕισιτήρια: Γενική είσοδος 10€, παιδικό 5ευρώΠληροφορίες: 2310237700, στις 17:00 Γενική είσοδος 10ευρώ,παιδικό 5ευρώ


Mind The Art - ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΖΕΝΤΑ

από 11/4 – 18/4 ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 832060): “LOL”. Σκη-

νοθεσία: Αστέρης Πελτέκης. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30 (Εώς 7/5)

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 229249): Το Πάρκο. Σκην. επιμελεια: Νίκος Σακαλίδης.

Παίζει: Θωμάς Βελισσάρης Παρασκεύη - Κυριακή, 21.15μμ

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Γίοι και Κόρες”. Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβρια-

νού. Τετάρτη – Παρασκεύη: 21.00, Σάββατο - Κυριακή: 19.00 - 21.00.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): «Ο Επιθεωρητής έρχεται» του Τζων Πρίσλεϊ

Σκην: Γρηγόρης Βαλτινός. Κάθε Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο (6.15 μμ) &

Κυριακή.

ΒΙΛΑ ΚΑΠΑΝΤΖΗ (2310 860708/2310 295170): «Βυσσινόκηπος» του Α.Τσέ-

χοφ από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Σκηνοθεσία: Χ. Χατζηβασιλεί-

ου. Παίζουν: Ε. Σταμούλη, Στ. Μαυρόπουλος, κ.α. Κάθε Πέμπτη - Σάββατο

στις 9 μ.μ., Κυριακή στις 7 μ.μ.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310-458591): «Όσο μπορείς…» Σύλληψη – Χορογραφία: Κατερίνα Αντωνιάδου. Από την ομάδα

χορού Κιναίσθηση. 19, 20, 21 Απριλίου στις 21:00

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 42 80 27): “Να ζει κανείς ή να μη ζει?”. Απόδοση - σκηνο-

θεσία: Θανάσης Παπαθανασίου - Μιχάλης Ρέππας. Παιζουν: Κ. Δανδουλάκη,

Π. Χαικάλης, Κ. Μπαλανίκα, κ.α. Πέμπτη - Παρασκευή 21:15, Σάββατο - Κυ-

ριακή 18:00 & 21:15. (Παράταση εως 14/4)

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (τηλ.2310 232 799): α) «Πίσω από τις Κλειστές Πόρτες» των

Α. Ψαλτόπουλου - Ν. Κοντελετζίδου. Σκηνοθεσία: Αχιλλέα Ψαλτόπουλου.

Παίζουν: Δ. Αντωνιάδου, Χ. Γεωργίου, Α. Ψαλτόπουλος, κ.α. Παρασκεύη

- Δευτέρα στις 9 μ.μ. β) «Αγαμνένων» του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθεσία:

Δημήτρης Βάγιας. Παίζουν: Δ. Βάγιας, Αμ. Στρινοπούλου, Β. Ισσόπουλος, Α.

Ντουμούζη. Παρασκευή - Δευτέρα στις 9.15μμ (Απο 22/3)

ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : α) “Ο Γύρος του Θανάτου”.

Σκηνοθεσία: Ν. Μαστοράκης. Παίζουν: Β. Ευταξόπουλος, Ρ. Παντελίδου, Κ.

Γιαμαλή, Α. Κορτσαρίδου, Δ. Κολοβός, Β. Σεϊμένης, Γ. Σιαμσιάρης, Φ. Μπα-

ξεβάνη. Τε -Κυ στις 19.00, Πέ - Πα στις 21.00, Σά 18.00 & 21.00 (εώς 28/4)

β) “Τζόρνταν” Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης. Παίζει η Μαρίνα Ασλά-

νογλου. Τετάρτη 19.00, Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 18.00 ΕΜΣ: “Χρόνια Πολλά κε Τσέχωφ”. Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος. Παίζουν: Τάσος

Πανταζής, Λουκία Βασιλείου, Λευτέρης Λιθαρής. ΓΑΙΑ live : ΜΠΑΝΤΑ-ρισμέ-νοι, P.I.G.S. Revolution. Σκηνοθετική επιμέλεια: Εύη Σαρμή, Χρήστος Πα-

παδημητρίου. Τρίτη & Κυριακή στις 22.00 (εως 28/4)

ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ (2310 510081): α) “Ο Άμλετ στην Θύρα 4”. Κείμενο-σκη-

νοθεσία: Κώστας conie Ισαακίδης. Κάθε Δευτέρα & Τρίτη του Απρίλη στις

17.00 β) “REDSKOUFITSA ….. the true story”. Κάθε Τετάρτη στις 21.00

ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ (6982031199): “Φόβος”. Σκηνοθεσία: Δουμανίδου Βαρ-

βάρα Παίζουν: Αργυροπούλου Ευρώπη, Δεσιοπούλου Ανδρομάχη, Ράπτη

Μαρία, Σαλταφερίδη Περπέτουα, Δουμανίδου Βαρβάρα, κ.α.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (6944-948.629 & 6944-134.004): “Fake Time” Κάθε

Σάββατο & Κυριακή στις 8.30 μ.μ.Για όλα τα Σαββατοκύριακα του Απριλίου.

ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ (2310-819153/824970): “Caveman”. Σκηνοθεσία - Διασκευή :

Αναστασία Παπαστάθη. Με τον Βλ. Κυριακίδη

ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (τηλ. 2310823444): “Άμλετ”. Σκηνοθεσία: Ν. Βουδού-

ρης. Κάθε Δευτέρα - Τετάρτη στις 21.00

Studio ΚΟΙΤΩΝΕΣ (6945 260308 (Vodafone) 6985 858932 (Cosmote): “Το σφαγείο” του Ιλάν Χάντσορ απο την ομάδα Μικρός Βορράς. Σκηνοθεσία:

Τάσος Ράτζος. Παίζουν: Χρήστος Γκουτσίδης, Αλέξανδρος Νικολαϊδης, Νί-

κος Τσολερίδης. Παρ- Κυρ, 21.00 (εως 28/4)

Studio Νέμεση (2310-326230): “Ονειροβάτης”. Σκηνοθεσία: Τίνα Στεφανο-

πούλου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Αντωνιάδης, Νίκος Νικολαΐδης, Καλ-

λιόπη Σαβρανίδου. Κάθε Σάββατο 9:00 μμ & Κυριακή 7:00 μμ

Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Τηλ: 2310 21 65 67): “Κάθε Παρασκεύη και ένα έγκλημα” Σκηνοθεσία Μόνα Κιτσοπούλου – Γιώργος Γκασνάκης. Κάθε Πα-

ρασκεύη, 21.00

ΠΑΙΔΙΚΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από

την θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε Κυρ.,

11.30 π.μ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του

Ο. Ουαϊλντ. Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα

Γεργιάδου. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Η Μικρή Γορ-γόνα”του Μάϊκ Κένι. Σκηνοθεσία: Θωμά Μοσχόπουλου. Παίζουν: Χριστίνα

Γαρμπή & Γιώργος Κισσανδράκης ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (τηλ.2310-424132-3): «Ο Ποιητιτής και το μυστικό της Εντροπίας», από την ομάδα παιδικού θε-

άτρου Σκοινί Κορδόνι. Σκηνοθεσία: Λένα Πετροπούλου. Κάθε Κυριακή του

Απριλίου, στις 12:00. ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή»

Κείμενο - σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγγέρη. Κάθε Κυρ. στις 11:30 & 15:00

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99) : «Πετάει-Πετάει το παλτό;» Κουκλοθέατρο.

Κάθε Κυρ., 11.30πμ ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ (2310 81 20 00): “Η γάτα που κλώ-σαει αυγά” της Καρίνας Ιωαννίδου. Σκηνοθ.: Γρηγόρης Μήττας. Κάθε Κυ-

ριακή στις 11:30 ΚΘΒΕ (2315 200000) : α) ΕΜΣ : “Μικρός Ήρωας” σκην:

Γιάννης Ρήγας. Κάθε Κυριακή 11.00πμ β) Βασιλικό Θέατρο: “Ο Μορμόλης”

Σκηνοθεσία: Φ. Μπαξεβάνη. Κάθε Κυρ. 11.00πμ ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996):

”Το νησί των θησαυρών” του Robert Louis Stevenson, Κυριακή στις 11:30

το πρωί. Καθημερινές παραστάσεις για σχολεία «ΑΛΑΝΤΙΝ» Σκηνοθεσία Τα-

μίλλα Κουλίεβα, Διασκευή Φώτης Σπύρος. ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Κυ-

ριακή 14/4 στις 4:30 το απόγευμα. Καθημερινές παραστάσεις για σχολεία.•


Οι προσωπικές ιστορίες παππούδων και γιαγιάδων αποτέλεσαν το υλικό για τη δημιουργία μιας παράστασης που, όπως δηλώνεται από τον υπότιτλό της έχει σαν στόχο την αναζήτηση της ευτυχίας. Πέντε ηθοποιοί συνάντησαν νέ-ους αλλοτινών εποχών και ο Γιάννης Καλαβριανός συνέθεσε ένα σπονδυλω-τό κείμενο που με άπλετη τρυφερότητα ενσωματώνει την ατομική εμπειρία στη συλλογική ιστορική συνείδηση. Εικόνες από την Κατοχή, τον εμφύλιο, τη δικτατορία, τις εκλογές του ΄81, ζωντανεύουν επί σκηνής με έναν πλούσιο δραματουργικά, αλλά λιτό και κα-θαρό σκηνικά, τρόπο. Η μυρωδιά του θανάτου που κατακλύζει τα καταφύ-για στην Ελλάδα του ΄40, φωτίζεται από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα που νιώθουν οι, εγκλωβισμένοι στα καταφύγια, νέοι και οι νέες. Ο έρωτας δύο φτωχών Ελλήνων φοιτητών ριζώνει και ανθίζει δίπλα στα θεμέλια του τείχους του Βερολίνου. Το κείμενο, αλλά και η παράσταση -ένα θέατρο ντοκουμέντο ιδωμένο μέσα από πρίσμα σημερινό- δραματουργικά έχει την εξής σπουδαία αρετή: επιχειρεί μια βουτιά στην Ιστορία με έναν τρόπο απογυμνωμένο από εθνικο-πατριωτικές κορώνες και ηθικοπλαστικές φιοριτούρες, που κατακλύζουν τις τηλεοπτικές -και όχι μόνο- συζητήσεις των καιρών μας. Η προσοχή στρέφε-ται στις τρυφερές φωνές των ανώνυμων, μικρών ψηφίδων που προσπαθώ-ντας να προσεγγίσουν την πληρότητα και την ευτυχία, ενώνονται και απο-τελούν την Ιστορία, την αδιαίρετη κοινή μοίρα και ταυτότητα ενός έθνους. Οι πέντε εξαιρετικοί ηθοποιοί-«πολυεργαλεία», (Ελεφάντη, Μπεζίκη, Ντέλλας, Παπαπαύλου, Πουλοπούλου), περνούν επιδέξια από την αφήγη-ση, -τον κύριο ιστό ανάπτυξης της θεατρικής πλοκής- στον διάλογο και στο σωματικό θέατρο. «Μεταμορφώνονται» διαδοχικά από παππούδες και για-γιάδες σε γιους και κόρες (χωρίς να αλλάξουν κοστούμια ή τρόπο εκφοράς λόγου), παίζουν σε ένα θεατρικό παιχνίδι με έναν τρόπο ειλικρινή, που έχει εκλείψει σε μεγάλο βαθμό από το σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Η Ιστορία συναντά την ιστορία, το φορτισμένο ηλεκτρικό πεδίο που διαχέεται από τη σκηνή στην πλατεία σκορπά ρίγη συγκίνησης και η πικρή φράση «θα μεγαλώσει μια γενιά στην Ελλάδα χωρίς το βουλοκέρι της Ιστο-ρίας πάνω της;» που ακούγεται επανειλημμένα από την ηχογραφημένη φωνή μιας γυναίκας, σε συντροφεύει φεύγοντας, καθώς αφήνεις πίσω σου μια από τις πιο σπουδαίες παραστάσεις της φετινής χρονιάς. •

Mind The ArtΤου Κορνήλιου Ρουσάκη

Δύο παραστάσεις σε περιοδείαΜια τρυφερή προσέγγιση της Ιστορίας

Γιοι & κόρες, σε κείμενο & σκηνοθεσία

Γιάννη Καλαβριανού, στο θέατρο Αυλαία.

«Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος είναι ο πατέρας ενός παιδιού». Η φράση από το έργο του Στρίντμπεργκ πυροδοτεί μια ανελέητη μάχη, ανοί-γει τον ασκό των υποψιών που μετατρέπονται σταδιακά σε αμφιβολίες και σαν σαράκι αρχίζουν να διαλύουν τη λογική σκέψη. Ο Στρίντμπεργκ αποδο-μεί τα σαθρά θεμέλια ενός γάμου, φέρνοντας στην επιφάνεια τις ανθρώπι-νες αδυναμίες και σκιαγραφώντας απόκρυφες επιθυμίες που έρχονται στο φως και προκαλούν εντάσεις. Δεν περιορίζεται στην απεικόνιση ενός νατου-ραλιστικού δράματος. Οδηγεί τον ομώνυμο χαρακτήρα του έργου του σε μια υπαρξιακή καταβύθιση, σε ένα ταξίδι στα άδυτα της ψυχής και του μυαλού, οπλίζοντας την δραματουργική φαρέτρα του έργου με όλες τις εκφάνσεις του φάσματος της προδοσίας, του φόβου, της απόρριψης, του μισογυνι-σμού, της σύγκρουσης. Όλα τα παραπάνω δεν μένουν σε μια εξωτερική, ρεαλιστική απεικόνιση, αλλά τοποθετούνται σε ένα δεύτερο επίπεδο εσωτε-ρικότητας και αναζήτησης.

Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης (συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρού-μελης) εκείνα που το κείμενο επιτρέπει και επιβάλλει περνούν σε ένα δεύτε-ρο, τρίτο επίπεδο. Η, χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, κλασική και επίπεδη σκηνο-θετική ανάγνωση της Μελεμέ μοιάζει να δίνει προβάδισμα στην ερμηνεία του πατέρα-Γιάννη Φέρτη, αγνοώντας τα υπόλοιπα στοιχεία που συγκροτούν τη θεατρική πράξη και αφήνοντας μια αίσθηση έλλειψης σκηνικής συνοχής και λειτουργίας στον «αυτόματο πιλότο».Ο Φέρτης είναι ένας «πατέρας» που βιώνει το δράμα του με έναν τρόπο επιφανειακό και εξωτερικό που συχνά ρέπει προς το μελόδραμα. Μια υπερ-προσπάθεια απεικόνισης της πορείας προς τη διάλυση, που στηρίζεται στις έντονες χειρονομίες και στην στομφώδη εκφορά του λόγου, που μοιάζει ξένη με την παράλυση, το μούδιασμα, την παραφορά που επιφέρει στον αν-θρώπινο νου μια πορεία προς το παράλογο, όπως είναι αυτή που παρουσιά-ζεται στο έργο. Είναι μια ερμηνεία «παλαιάς κοπής» που δεν πείθει. •

Υπερτονισμένα συναισθήματα

Ο Πατέρας του Αύγουστου Στρίντμπεργκ,

σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, στο Αθήναιον.

Ένας κασκαντέρ ανακαλύπτει πως έχει έναν μι-κρό γιο, γεγονός που τον οδηγεί να σταματήσει τις περιοδείες του και να μείνει κοντά σε αυτό που θεωρεί πλέον οικογένειά του. Ψάχνοντας εύκολα και γρήγορα, ληστεύει τράπεζες και έρ-χεται αντιμέτωπος με αστυνομικό που παλεύει και αυτός να δώσει στον γιο του ένα καλύτερο μέλλον. Η σύγκρουσή των δύο θα αλλάξει για πάντα το μέλλον τους, αλλά και το μέλλον των παιδιών τους.

Ο Σίανφρανς έκανε αρκετά χρόνια για να υλοποι-ήσει τελικά το Blue Valentine, όχι τόσο για οι-κονομικούς λόγους, αλλά γιατί προσπάθησε να βιώσει περισσότερο χρόνο ως σύζυγος πρώτα και ως πατέρας αργότερα, καταθέτοντας τελικά στο σενάριο ένα μέρος από τις φοβίες του που είχαν να κάνουν με την αποτυχία σε αυτούς τους ρόλους. Το νεύρο στη σκηνοθεσία του άλλωστε πρόδιδε αυτή την ανάγκη να ξορκίσει τις φοβί-ες, να δείξει στο κοινό πράγματα για τα οποία θα ευχόταν να μην του τύχουν ποτέ, σαν ένα είδος ψυχανάλυσης. Εκεί πάντως αφιέρωσε το μεγαλύ-τερο κομμάτι του φιλμ πάνω στη συζυγική αποτυ-χία. Στο Τέλος του Δρόμου, οι φοβίες του αφο-ρούν κυρίως το θέμα της πατρότητας.Εδώ οι δύο ήρωες, που είναι ταυτόχρονα και γονείς, αντιλαμβάνονται πως ο ρόλος τους στον κόσμο αλλάζει και πως πρέπει να παρέχουν κάτι (που στην αρχή μοιάζει γενικό, αόριστο και μάλ-λον άγνωστο) στα πρόσωπα αυτών που βλέπουν

πλέον ως διαδόχους τους. Η ανάγκη αυτή της παροχής είναι που τους οδηγεί σε βιαστικές αποφάσεις που σχετίζονται με το χρήμα ή την κοινωνική ανέλιξη, θεωρώντας πως με αυτό ικα-νοποιείται μερικώς το συναίσθημα της ευθύνης. Η απόφαση του Σίανφρανς να τραβήξει την ιστο-ρία ως την επόμενη γενιά, δείχνει μερικώς και το σφάλμα αυτής της επιλογής, όπως επίσης και τις αληθινές φοβίες του ίδιου. Ότι δηλαδή η πα-τρότητα γεννά ταυτόχρονα ανησυχίες όπως το τί χαρακτήρα παραδίδει κάποιος μετά από χρόνια στην κοινωνία (ειδικότερα στην περίπτωση που το παιδί είναι γιος και λειτουργεί περισσότερο ως προέκταση του πατέρα) και ποια σχέση θα έχει μαζί του με το πέρασμα των χρόνων. Βέ-βαια η πλοκή που επιλέγεται ακροβατεί ανάμεσα στην ηθικολογία και την αρχαία τραγωδία, όμως η οπτική του σκηνοθέτη στο τελευταίο κομμάτι γέρνει την ιστορία του προς το δεύτερο σκέλος, προσδίδοντας διαχρονικότητα στα ζητήματα που σχολιάζει.Αυτό πάντως που λειτουργεί περισσότερο υπέρ του φιλμ είναι πως δε προσπαθεί να ορίσει ξεκά-θαρα το σωστό και το λάθος, κοιτώντας με συ-μπάθεια τους δυο πρωταγωνιστές του, που με το πέρασμα των χρόνων παίρνουν το ρόλο και του ήρωα και του αντιήρωα. Ένας συνεχής κύκλος δηλαδή, σαν αυτούς που κάνει ο Γκόσλινγκ με τη μηχανή του στη διάσημη πλέον εναρκτήρια σκη-νή της ταινίας, που τελικά λέει πολλά περισσότε-ρα απ’ ότι νομίζουμε στην αρχή. •

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μaθήματα ζωής

Από καρδιάς εξομολόγηση εμφανώς κατατονι-κών χαρακτήρων στο τέλος μιας εποχής, υπνω-τιστικά σκηνοθετημένη από τον Τόνι Κέι («Μαθή-ματα αμερικάνικης ιστορίας»), που φανερώνει τη σκοτεινή πλευρά της εκπαίδευσης, όταν ο δάσκαλος, πέραν των διδακτικών του μελημά-των πάνω στο εκάστοτε γνωστικό αντικείμενο, καλείται να υποκαταστήσει το ρόλο του γονέα, να γίνει «θηριοδαμαστής» και να λειτουργεί ως επιχειρηματικά ωφέλιμος υπάλληλος (π.χ. να φέρνει έμμεσα επενδύσεις στον τόπο που διδά-σκει) σε μια απαιτητική αλληλουχία λήψης απο-φάσεων υπό πίεση.Στο επίκεντρο αυτής της συρραφής θραυσμά-των από επώδυνες ιστορίες, ο Χένρι Μπάρθ, ένας αναπληρωτής καθηγητής που θα διδάξει για ένα μήνα σε ένα κακόφημο σχολείο, όπου οι εκρήξεις βίας και οι, γενικότερα, άσεμνες συ-μπεριφορές αποτελούν καθημερινή πραγματι-κότητα. Κουβαλώντας τους δικούς του δαίμονες από την παιδική ηλικία, θα προσπαθήσει να τους τιθασεύσει αποτολμώντας να διαπαιδαγωγήσει δύσκολες περιπτώσεις μαθητών.Αποφεύγοντας μεν τις σεναριακές ευκολίες μιας «Ασυμβίβαστης Γενιάς» (1995), ο Κέι -παρά τα ευπρόσδεκτα εμβόλιμα animated κομμάτια και τις ντοκιμαντερίστικες καταγραφές- παραδίδει μια υπερβολικά καταθλιπτική και τελικώς, μο-νότονη ταινία που επιχειρώντας να θίξει αρκετά κακώς κείμενα της κοινωνίας, στην πορεία πλα-τειάζει και χάνει τον προσανατολισμό της. •

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Στο Τέλος του Δρόμου (The Place Beyond the Pines) Δράμα, 2012, ΗΠΑ, 140 λεπτά

(3/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Ντέρεκ Σίανφρανς

Παίζουν: Ράιαν Γκοσλινγκ,

Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόουζ Μπερν,

Εύα Μέντες, Ρέι Λιότα

***

Κοινωνικό δράμα, 2011, Η.Π.Α., 100 λεπτά

(2/5)Κριτική: Ιωάννης Moody ΛαζάρουΣκηνοθεσία: Τόνι Κέι

Παίζουν: Άντριεν Μπρόντι, Κριστίνα Χέντρικς,

Τζέιμς Κάαν, Λούσι Λιου.

**


Εξώστης Θήτα

Nεαρή διαγωνιζόμενη τηλεπαιχνιδιού μαγειρι-κής για ανήλικους αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον της ψυ-χολόγου της εκπομπής.

Η «σοβαρή» στροφή στην καριέρα της ιδιαίτε-ρης δημιουργού Όλγας Μαλέα, η οποία κατά κάποιο τρόπο ξεκίνησε με το αλήστου μνήμης Λουκουμάδες με Μέλι, ολοκληρώνεται με την Ματζουράνα, ένα ψυχολογικό δράμα δίχως ίχνος (ηθελημένου) χιούμορ. Τα καλά νεά για την Ματζουράνα είναι πως, σε σχέση με τους υπόλοιπους «μαγειρικούς» τίτλους της φιλμο-γραφίας της (Ριζότο και οι προαναφερθέντες Λουκουμάδες) είναι υποφερτή, διαθέτει ατμο-σφαιρικό score από τον Γιώργο Κουμεντάκη και μια προσγειωμένη ερμηνεία από την Γιούλικα Σκαφιδά. Τα καλά νέα όμως σταματούν εδώ.

Το φιλμ ξεκινά με το ανταγωνιστικό τηλεπαιχνίδι και την καταπιεστική μάνα, στρέφεται αυθαίρε-τα στο τραύμα, μετά την «μεγάλη» αποκάλυψη κάνει μια μικρή στάση στο νοσοκομειακό δράμα, για να επιστρέψει τελικά στο τηλεπαιχνίδι. Ακό-μα κι αν παραβλέψεις την έλλειψη δραματουργι-κής συνοχής, ακόμα κι αν αγνοήσεις τις διαλο-γικές αδυναμίες και τις επιμέρους κακοτεχνίες, είναι δύσκολο να χωνέψεις την αντίφαση μιας ταινίας που, ενώ μιλά για μεγάλους που στερούν από τα παιδιά την παιδικότητα τους, παράλληλα απαιτεί από την ανήλικη πρωταγωνίστριά της να συμμετάσχει σε σκηνές, που θα μπορούσαν να έχουν ανάλογες συνέπειες για την ίδια. •

ΜατζουράναΔράμα, 2013, Ελλάδα, λεπτά

(1/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Όλγα Μαλέα

Παίζουν: Μαρία Ρισκάκη, Ναταλία Δραγούμη,

Γιούλικα Σκαφιδά,

*

Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ιταλούς σκηνοθέτες αποφασίζει να μεταφέρει στην οθόνη μια εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία, που ξεσήκωσε έντονες πολιτικές και συνταγμα-τικές αντιπαραθέσεις στη γείτονα χώρα. Μιλάμε για την υπόθεση της Ελουάνα Ενγκλάρο, μιας νεαρής κοπέλας, η οποία μετά από ένα αυτο-κινητικό ατύχημα έπεσε σε κώμα το 1992. Ο πατέρας της κοπέλας για περισσότερο από μια δεκαετία ζητούσε την ευθανασία της κόρης της, το δικαίωμα της σε ένα αξιοπρεπές θάνατο. Η τραγωδία της Ελουάνα, η οποίο έφυγε από τη ζωή το 2009, μετατράπηκε σε ένα μείζον εθνικό ζήτημα με το δικαστικό σύστημα να βρίσκεται αντιμέτωπο με την πληθωρική παρουσία του Σίλ-βιο Μπερλουσκόνι και το Βατικανό να εναντιώ-νεται απέναντι σε μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Ο βιρτουόζος Ιταλός auteur Μάρκο Μπελόκιο («Η Κρυφή Ερωμένη», «Καλημέρα, Νύχτα») ενάντια σε θεούς και δαίμονες που προσπάθη-σαν να σταματήσουν την ολοκλήρωση της ται-νίας κατάφερε να εκπληρώσει το προσωπικό του κινηματογραφικό όραμα: Να ολοκληρώσει με επιτυχία ένα δυνατό υπαρξιακό δράμα που ξεπερνά τα στενά όρια της βιογραφικής ταινίας και της απλής παράθεσης των τραγικών γεγονό-των, αποτυπώνοντας το πολύχρωμο καμβά της σύγχρονης ιταλικής πραγματικότητας. Έχοντας την πολύκροτη υπόθεση της Ελουάνα στο φό-ντο, ο Ιταλός σκηνοθέτης αφηγείται μικρές ιστο-ρίες θανάτου που σχετίζονται άμεσα και έμμεσα μ’ αυτήν. •


Η Ωραία Κοιμωμένη(Dormant Beauty/ Bella Addormentata)

Δράμα, 2012, Ιταλία/ Γαλλία, 110 λεπτά

Σκηνοθεσία: Μάρκο ΜπελόκιοΠαίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Τόνι Σερβίλο

Eξωγήινα όντα έρχονται στη Γη και καταλαμβά-νουν τα σώματα και το μυαλό των ανθρώπων. Μια κοπέλα, από τους τελευταίους επιζώντες του πλανήτη, αν και φαίνεται καταδικασμένη, μάχεται να κρατήσει την ψυχή μέσα στο σώμα της, παράλληλα με την εξωγήινη ψυχή που έχει μπει πλέον μέσα σε αυτό.

Η Στέφανι Μέγιερ που έγραψε αρχικά το βιβλίο και αργότερα το συγκεκριμένο σενάριο, είναι η συγγραφέας των Twilight, που ακόμη και αν δε θέλει κάποιος να του επιτεθεί, μπορεί να παρα-τηρήσει την εμφανή έλλειψη ουσιαστικού περιε-χομένου. Το βλέπει κανείς εύκολα στις ταινίες, το περιεχόμενο δεν ήταν αρκετό ούτε καν για τις μισές και όλα συνεχώς επαναλαμβάνονται, ώστε να δικαιολογείται ο φιλμικός χρόνος. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και εδώ, το σενάριο του The Host πιθανά να έφτανε για ένα φιλμ μι-κρού μήκους. Γεμάτο απλοποιημένα διλήμματα, προσπαθεί να ενώσει την επιστημονική φαντα-σία με ένα ανέμπνευστο love story, μιλώντας συ-νεχώς για το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης γύρω από ένα τοπίο που μόνο το αντίθετο μπο-ρεί να αποδείξει. Με ένα υποτιθέμενα ανθρωπι-στικό μήνυμα που κραυγάζει από το πρώτο δευ-τερόλεπτο, σε σημείο να γυρίζει μπούμερανγκ από ένα σημείο και έπειτα, αλλά και με μια ιδι-ότροπη ιστορία αγάπης τεσσάρων καρδιών σε τρία σώματα που συνοδεύεται από κείμενα τα οποία την περικλείουν με περίσσεια γελοιότητα, είναι το ναδίρ της ως τώρα καριέρας του Νίκολ (Gattaca, In Time). •

Το Σώμα(The Host) Φαντασίας, 2013, ΗΠΑ, 125 λεπτά

(1/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Άντριου Νίκολ

Παίζουν: Σαουάρς Ρόναν, Νταϊάν Κρούγκερ,

Τζέικ Άμπελ, Γουίλιαμ Χαρτ

*

εξώστης. 11 - 17 Aπριλίου 201311



ΠΡΟΣΕΧΩΣ

• ΤΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ

• ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

• ΚΡΟΥΝΤΣ

• ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ

• OBLIVION

Δεκατρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώ-του «Scary Movie», η κλασσική πλέον σειρά κω-μικών ταινιών τρόμου, εξακολουθεί να διακωμω-δεί και να αποδομεί τις καλύτερες – αλλά και τις χειρότερες - στιγμές του Χόλιγουντ με τον πιο εξωφρενικό τρόπο! Το «Scary Movie 5» δεν είναι απλά μια συνέχεια της θεότρελης κινηματογρα-φικής τάσης αλλά μια πρωτοφανής παρωδία που με το συγκλονιστικό της χιούμορ και την πιο ευ-χάριστη διάθεση για κριτική έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα της σατιρικής ψυχαγωγίας. Στο στό-χαστρο του παραγωγού και σεναριογράφου Ντέ-ιβιντ Ζούκερ, ο οποίος επιστρέφει και ενώνει τις δυνάμεις του με τον σκηνοθέτη Μάλκολμ Λι, μπαί-νουν, αυτή τη φορά, πολλές ταινίες που έχουν προβληθεί πρόσφατα στον κινηματογράφο, όπως «Paranormal Activity», «Black Swan», «Inception», «Sinister» και πολλές ακόμα. •


Scary Movie 5 Σκηνοθεσία: Μάλκολμ Ντ. Λι

Πρωταγωνιστούν: Τσάρλι Σιν, Λίντσεϊ Λόχαν,

Τζέρι Ο’ Κόνελ, Χέδερ Λόκλιαρ, Μόλι Σάνον,

Κρις Έλιοτ

STARlightEXPRESS

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Γ.Βασιλείου

Γ.Γκροσδάνης

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Σ. Ζήκος(City)

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld) Π. Κουντουράς

Ι. Moody Λαζάρου

T. Μελεμενίδης Σακκάς Ν. Π.Τράγος(Movieworld)

Στο τέλος του δρόμου *** **1/2 ***

Μαντζουράνα * 0 *

Μαθήματα ζωής ** ** **1/2Το Σώμα *1/2 *1/2 *

Ξέχασε το ** **1/2 ** *

Τζακ Κυνηγός Γιγάντων *1/2 ** ** *1/2

Η γευση της εκδίκησης **1/2 * ** **1/2 **1/2 ** **1/2

Συγχαρητήρια στους αισιοδοξους ** **1/2 * * *1/2 **

Το ολοκαύτωμα της μνημης **1/2 **1/2

Stoker **1/2 ***1/2 *** **1/2

Ωραία Κοιμωμένη ***Για την αποκατάσταση

του μαύρου: Κατερίνα Γώγου

** ***1/2 ** ** ***1/2 *1/2 ** ***1/2


Εξώστης Θήτατης Ελένης Μητσιάκη (kinetophone.com) • Φωτό: Bαγγέλης Πατσιάλος - epatsialos.gr

Μια συνομιλία με τον Αλεξάντερ Ντεσπλά

Βλέπεις τον προσωπικό μουσικό σου μύθο, νιώ-θεις τρομερή συγκίνηση και ρίγη που θα του μιλή-σεις και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η σεμνότητα και γλυκύτητά του -και τα άψογα ελληνικά του- σε κάνουν να ξεχνάς ποιον έχεις απέναντι σου!

Η συνομιλία μας στο φουαγιέ του κινηματογρά-φου Δαναός, όπου παραβρέθηκε ως Πρόεδρος του 14ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογρά-φου, εκπροσωπώντας ταυτόχρονα την ταινία του Gilles Bourdos “Renoir”, ήταν απροσδόκητη. Ξε-κίνησε ως χειραψία, για να καταλήξει σε μια ζε-στή κουβέντα για τη μουσική που συνέθεσε για το “Renoir” (επέλεξε να κάνει ελάχιστη χρήση μου-σικής, αφήνοντας τους ήχους της φύσης και κυ-ρίως το θρόϊσμα του αέρα να εναρμονίζονται με τους πίνακες του Renoir και τις εικόνες της Κυα-νής Ακτής), το ατελείωτο φλερτ με τα Όσκαρ, την αγάπη του για την Ελλάδα και την βαθειά γνώση της ελληνικής μουσικής και κουλτούρας κι ένα μι-κρό κουτσομπολιό για τον Hans Zimmer και τον Shigeru Umebayashi, που χρησιμοποιούν πλειά-

δα ενορχηστρωτών, μιας και οι ίδιοι δεν γράφουν παρτιτούρα.

Έχοντας ένα φρενήρες πρόγραμμα δουλειάς και κινούμενος μεταξύ Παρισιού, Λονδίνου και Λος Άντζελες, είναι αυτή τη στιγμή ο υπερπαραγωγι-κότερος συνθέτης μουσικής για τον κινηματογρά-φο (η φιλμογραφία του μετράει περισσότερες από 100 ταινίες), κινούμενος ως χαμαιλέοντας σε διαφορετικά φιλμικά είδη.

Στην ερώτηση πως καταφέρνει να ανταποκρίνεται με τόση μαεστρία σε 10 περίπου ταινίες τη χρο-νιά, γνωρίζοντας πως έχει ελάχιστους βοηθούς ενορχηστρωτές, η απάντηση είναι το πάθος, η εντατική δουλειά, η ευελιξία του να κινείται τόσο στο Χόλιγουντ όσο και στην Ευρώπη, η βαθιά γνώση της ιστορίας της κινηματογραφικής μου-σικής, η ικανότητά του να επικοινωνεί με τους σκηνοθέτες κερδίζοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στη σύνθεση ενός σάουντρακ και κυρίως η αγάπη για την κάθε ταινία.

“Και το Όσκαρ; Γιατί δεν ήρθε;”. Χαμογελά. “Όταν έχεις την απάντηση, θα ήθελα πολύ να την μάθω”, μου απαντά.

Ο Αλεξάντρ Ντεσπλά είναι ένας ποταμός μουσι-κών και λόγου. Όταν του μιλάς για τα δύο πάθη του, όπως λέει, τη μουσική και τον κινηματογρά-φο, νιώθεις πως είναι αστείρευτος. Αυτήν ακρι-βώς την αίσθηση κράτησα, γνωρίζοντας πως το καλοκαίρι πιθανολογείται πως θα έρθει για μια με-γάλη συναυλία στην Ελλάδα, μαζί με την υπόσχε-σή του να συνεχίσουμε τότε την κουβέντα μας.

Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει τη μουσική για δύο ση-μαντικές ταινίες: το “The Grand Budapest Hotel” του Γουές Άντερσον και το “Venus in Furs” του Ρομάν Πολάνσκι, για το οποίο με ιντρίγκαρε λέ-γοντάς μου πως θα έχει ελληνικότατο ήχο με τη χρήση μπουζουκιού και μπαγλαμά! •

Αν και η κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα ευτυχώς κάποιοι θεσμοί συνεχίζονται και έτσι συμβαίνει για 14η χρονιά με τη συνεργασία μεταξύ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Το πρόγραμμα σίγουρα δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με προηγούμενες χρονιές αλλά σε κάθε περίπτωση οι θεατές θα έχουν για μια εβδομάδα, από τις 11 έως τις 17 Απριλίου 2013, την ευκαιρία να δουν, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, και για τις παιδικές προβολές που απευθύνονται σε σχολεία από 11 έως 25 Απριλίου, στην αίθουσα Αλλατίνη-Ντασώ του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης (κατόπιν συνεννόησης), μερικές απο τις καλύτερες στιγ-μές της πρόσφατης γαλλόφωνης παραγωγής.

Στο πρόγραμμα που θα προβληθεί στην Θεσσα-λονίκη σίγουρα ξεχωρίζουν οι ταινίες Ombline του Stephane Cazes με την Μελανί Τιερί στον ρόλο μιας νεαρής γυναίκας που αν και φυλακι-σμένη ανακαλύπτει την έννοια της μητρότητας, το βιογραφικό δράμα Couleur de peau: Miel των Laurent Boileau και Jung Henin, το La vierge, les Coptes et Moi του Namir Abdel Messeeh μια εξαιρετική κωμωδία που αγαπήθηκε από το κοινό της Berlinale και κινείται ισορροπιστικά μεταξύ ντοκιμαντέρ, αυτοβιογραφίας και φαντασίας, για τις ρίζες, τα πιστεύω… και το σινεμά και τέλος το Le Rêve de Marika της Βobbi Jo Hart, μουσικό ντοκιμαντέρ για την Καναδή με ελληνικές ρίζες πιανίστρια Μαρίκα Μπουρνάκη

Επίσης, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, τη Δευτέρα 15/4, στις 22.00 θα προβληθεί το γαλλικό μικρού μήκους φιλμ Le gardien de son frère του ελληνικής καταγωγής Γάλλου σκηνοθέτη, ερευνητή και καθηγητή Βα-σίλη Δογάνη. Ο σκηνοθέτης θα δώσει το παρών στην προβολή, μετά την οποία θα ακολουθήσει σύντομη συζήτηση.

Πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείτε να βρεί-τε στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ Θεσσα-λονίκης αλλά και στο www.exostispress.gr. •

Γιάννης Γκροσδάνης

Γαλλοφωνία και σινεμά στον Παύλο Ζάννα

Βαγγέλης Πατσιαλός & Elafini

XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 233 665): Αιθουσα 1: Συγ-χαρητήρια στους αισιόδοξους (19.00)/ Παρε-νέργειες (20.30 - 22.30) Αιθουσα 2: Οδηγός αισιοδοξίας (18.15 - 20.30) / Passion (22.30) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310-834-996): Περηφάνεια και Προκατάληψη (18.00) / Ο έρωτας της βασί-λισσας (20.00) / Ακάλυπτος (22.00) ΜΑΚΕΔΟΝΙ-ΚΟΝ (τηλ. 2310-261-727): Μαθήματα ζωής (19.00 – 21.00 – 23.00 ) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310 37840): Ματζουράνα (19:00- 21:00– 23:00 & Παρασκευή 12/11: 19:00 & 21:00 & Σάββατο 13/11: 21:00 & 23:00)/ Αφιέρωμα στο Γαλλόφωνο κινηματογρά-φο (20:00 – 22:00) / Για την αποκατάσταση του μαύρου: Κατερίνα Γώγου Κυριακή (14/4 : 18:00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (τηλ. 2310 508398 ) Αίθουσα ΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η κινηματογραφική ζωή της ζωγραφικής (Πέμπτη11/4 & Παρασκευή 12/4: 21:30, Σάββατο 13/4 και Κυριακή 14/4: 19:00 & 21:30) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 960063): Το Ολο-καύτωμα της Μνήμης (του Στέλιου Κούλογλου) (Προβολές:18.30) Εκτός Κυριακής/ Η Ωραία Κοιμωμένη (Προβολές: 20.15 - 22.30), Κυριακή (Προβολές: 20.45 - 22.45), Δευτέρα (Προβολές: 22.45)/ Δευτ. 15/4 Κινηματογραφική Λέσχη Θεσ-σαλονίκης: Ο τέλειος κύκλος (Προβολές: 21.00)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon.gr Αίθουσα 1: OI KΡΟΥΝΤΣ (3D)(ΜΕΤΑΓ.) ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 15.00, 17.10 / ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30, 22.00 Αίθουσα 2: STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50, 20.00, 22.10 Αίθουσα 3: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΑΡ,ΣΑΒ, ΚΥΡ: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.00, 18.10 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (3D)(ΥΠΟΤΙΤΛ.) ΠΑΡ,ΣΑΒ, ΚΥΡ: 20.20 / ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 / Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.40, ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: και 20.10 Αίθουσα 4: ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.20 / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.40,

22.30 Αίθουσα 5: SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30, 20.30, 22.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.30, 18.30, 20.30, 22.30 Αίθουσα 6: ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙ-ΓΑΝΤΩΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.40, 23.10 Αί-θουσα 7: ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.40, 20.15, 22.50 Αίθουσα 8: ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00, 21.00, 23.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00, 19.00, 21.00, 23.00

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πω-λήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20-22.30-00.40 / ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20-18.20 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.20-14.20-16.20-18.20 μεταγλ. Αίθουσα 2: STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.10 / ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30-18.50, ΚΥΡ: 12.30-14.40-16.30-18.50 / ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.15 Αίθουσα 3: ΟΖ: ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟ-ΔΥΝΑΜΟΣ ΚΥΡ: 12.40-15.20 / ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10-20.40-23.10 Αίθουσα 4: BARBIE: Η ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ (ΜΕ-ΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 μεταγλ. / Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.30-22.00-00.30, ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 22.00-00.30/ ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ) 3D ΠΑΡ έως ΣΑΒ: 17.50 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 11.50-13.50-15.50-17.50 με-ταγλ. (3D) / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΥΠΟΤΙΤΛ) 3D ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 20.00 υποτιτλ. (3D) Αίθουσα 5: Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.30-00.10 / ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.50-19.10 (3D), ΚΥΡ: 12.10-14.30-16.50-19.10 (3D) Αίθουσα 6 - VMAX COSMOTE SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-21.50-23.50 / TAD Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕΡΕΥ-ΝΗΤΗΣ (ΜΕΤΑΓ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.40-13.40-15.40-17.40 με-ταγλ. Αίθουσα 7: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜ-ΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΚΥΡ: 11.10-13.00-15.00 μεταγλ. / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.10-20.00-22.50 Αίθουσα 8: ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕ-ΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.30-13.30-15.30-17.30

μεταγλ. / ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.40-22.10-00.30 Αίθουσα 9 - COMFORT: ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00-22.50 Αίθουσα 10 - COMFORT: SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-21.50-23.50

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατή-σεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ 3D ( ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 14:20, 16:20 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ 3D ( ΥΠΟΤ) Παρ - Κυρ: 18:20 / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Πεμ - Τετ: 20:20/ ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ 3D Πεμ - Τετ: 23:00, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:00, 23:00 Αίθου-σα 2: SCARY MOVIE 5 Σαβ - κυρ: 13:10, 15:10, 17:10, 19:10, 21:10, 23:10 Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:10, 21:10, 23:10 Αίθουσα 3: ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ Σαβ - κυρ: 14:50, 17:00, 19:20, 21:30, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:20, 21:30, 23:20 Αίθουσα 4: STOKER Σαβ - Κυρ: 15:00, 17:20, 19:40, 21:45, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:40, 21:45, 23:50 Αίθουσα 5: ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ Σαβ - Κυρ: 14:40, 16:45, 18:45, 20:45, 22:45, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:45, 20:45, 22:45 Αίθουσα 6: ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ Σαβ - Κυρ: 13:40, 15:50, 18:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00 / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ Πεμ - Τετ: 20:15, 22:30 Αί-θουσα 7: BROKEN CITY Σαβ - Κυρ: 14:10, 16:40, 19:00, 21:20, 23:40, Πεμ - Παρ & δευ - Τετ: 19:00, 21:20, 23:40 Αίθουσα 8: ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙ-ΓΑΝΤΩΝ Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:20, 17:40, 20:00, 22:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 20:00, 22:20 Αίθου-σα 9: SCARY MOVIE 5 Σαβ: 14:00, 16:10, 18:10, 20:10, 22:10, 00:10, Κυρ: 14:00, 16:10, 18:10, 20:10, 22:10, Παρ: 18:10, 20:10, 22:10, 00:10, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:10, 20:10, 22:10 Αίθουσα 10: ΤΟ ΣΩΜΑ Σαβ - Κυρ: 13:30, 16:00, 18:30, 21:00, 23:30, Πεμ - παρ & Δευ - Τετ: 18:30, 21:00, 23:30 Αίθουσα 11: BARBIE ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:00, Πεμ - & Δευ - Τετ: 18:00 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ 3D ( ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 17:30 / TO ΣΩΜΑ - THE HOST Παρ - Σαβ: 19:30, 00:30, Πεμ & Κυρ - Τετ: 19:30 •

CINE AΤΖΕΝΤΑΑπό Πέμπτη 11 Απριλίου έως Τετάρτη 17 Απριλίου 2013



Είπες Απρίλη πως θα ρθείς...Ναι ξέρω, ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός… γι’ αυτό θυμήθηκα ένα όμορφο τραγούδι από τους «Μετανάστες» του Μαρκόπουλου, του 1972. Ήταν φρικτή χούντα κι εμείς φορτώσαμε το Ρενό-κατρέλ με τρεις βαλίτσες και φύγαμε οδικώς για Βερολίνο… σαράντα χρόνια μετά τα παιδιά μας εί-ναι -εδώ και χρόνια- στο Βερολίνο, το Παρίσι, το Λονδίνο, το Πεκίνο…τότε δεν είχαμε μεταπτυχιακά ακόμα, ούτε παιδιά… αλλά κανείς δεν ήξερε ότι είκοσι μήνες μετά θα γινόταν το Πολυτεχνείο, η μεταπολίτευση, κι εμείς θα γυρίζαμε καβάλα στο τεράστιο κύμα απελευθέρωσης, που κράτησε μερικά χρόνια, μέχρι το 1980 περίπου. Να και μια αισιόδοξη σκέψη, η φρίκη κάπο-τε τελειώνει, δεν γίνεται να μας κοροϊδεύουν συνέχεια, δόξα και τιμή στον πλοίαρχο Νίκο Παππά.

Τα «μπρασελέ» των επιόρκων... Στον προηγούμενο ΕΞΩΣΤΗ, λόγω χώρου και μικρών στοιχείων, αλλά και πρεσβυωπίας, δεν πέτυχα να αναπτύξω όλη την ιδέα για προκήρυξη της χώρας μας σε διεθνή χώρο «πλάκας» ασυνέπειας και επιόρκων με τελετές όπου επίορκοι θα κατονομάζονται για λίγο και μετά θα εξαφανίζονται με ελικόπτερα, και μετά θα φορούν «μπρασελέ» οι βαρυποινίτες όταν παίρ-νουν νόμιμες άδειες και μετά επιστρέφουν για να αποδράσουν...ενώ η αντι-πολίτευση θα υπερασπίζεται το δικαίωμα προσφυγής στον Άρειο πάγο, τα προσωπικά δεδομένα των παιδεραστών και το πάθος για ελευθερία των βαρυποινιτών δολοφόνων...όσο είναι αντιπολίτευση, μετά αλλάζουν ρό-λους με την εκάστοτε κυβέρνηση. Ένα Φεστιβάλ δηλαδή σε όλη τη χώρα, σε ωραίους χώρους με χιλιάδες τουρίστες, η χώρα της διατηρητέας ξε-φτίλας...για τουριστικούς θεατρικούς λόγους...αρκεί να μειώσουμε το ΦΠΑ εστίασης στο 5% για τις μπύρες και τα σουβλάκια μετά τις παραστάσεις αυτές. Έτσι θα μετατρέψουμε σε έσοδο και πλεονέκτημα, το ότι 5 χρόνια τώρα, ενώ η χώρα σφαδάζει, δεν μπόρεσε κανείς να λύσει το κάπνισμα, το θέμα των ταξί, να απολύσει έστω και 100 ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ στο δημόσιο, να μαζέψει φόρο από τους «έχοντες».

οι «μαϊμού» συνταξιούχοι...και εδώ πεδίον δόξης λαμπρόν...φίξιον ή ορίτζιναλ συντάξιουχοι σε εναλ-λαγή ρόλων, μαζί με επίορκους υπαλλήλους, και τον αστυνόμο Χαρίτο, ή το «παιδί Θαύμα» και τον Σπίθα, για να χουμε και αντί-Μέρκελ αιχμές, σε αρχαιολογικούς χώρους ή σε χώρους φυλακών παλαιών και νέων με ανα-στενάρια κατά περίπτωση του υπόλοιπου πληθυσμού, με νεκραναστάσεις σικέ συνταξιούχων, με αναφορές σε Δράκουλα και Νοσφεράτου. Θα επι-τρέπεται η βιντεοσκόπηση σε όλους και η δωρεάν διαφήμιση για την επό-μενη σεζόν τουρισμού και θεατρικών αναπαραστάσεων.

Το «εντιτό» της Athens Voice...Αισθάνομαι την υποχρέωση να στείλω τη βαθειά μου εκτίμηση και συμ-φωνία με τα εξαίρετα ΕΝΤΙΤΟ της -ότι καλύτερο διάβασα τελευταία- για την έρημη χώρα μας. Πραγματικά μας κοροϊδεύουν, έχετε δίκιο, αλλά ως πότε…. πότε θα πούμε ακόμα τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, είπες Απρίλη πως θα ρθείς… •

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Η Αθήνα έχει ζωή. – Πρώτη σκέψη. Θέλω να φύγω από την Αθήνα (από την Ελλάδα, εδώ που τα λέμε). Δε θέλω κάτι εξωτικό. Νά, εκεί στη Στοκχόλμη, που ερωτεύτηκα 8-9 χρόνια πριν, να μετακόμιζα. – Δεύτερη σκέψη. Καλεσμένος της κρατικής τους βότκας (το αλκοόλ, μέχρι πρότινος, ήταν κρατική περιουσία εκεί, το ξέρατε; και οι περιορισμοί στην κατανάλωση και η έλλειψη ήλιου δεν εμπόδισαν τη Σουηδία να είναι επισήμως στην 3η θέση της λίστας με τους «Πιο Ευτυχισμένους Κατοίκους»), έζησα τρεις από τις ομορφότερες μέρες της ζωής μου. Όχι κάτι που υπερέβαινε το αυτονόη-το της καθημερινότητας των ανθρώπων εκεί. Απλώς η ευφορία, το αβίαστο χαμόγελο, η ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του οτιδήποτε, η αρμονία, ο αλληλοσεβασμός, κάτω από τον δειλό ήλιο που ζέσταινε μαυλιστικά όπως άραζες με τα πόδια κρεμασμένα στην προκυμαία κάπου στη Strömgatan, αν δεν κάνω λάθος, μου μέθυσαν τον εγκέφαλο. Θα μου πείτε, για την Αθήνα δεν πρέπει να μας γράψεις; Τι να σας πω – για τις μοσχοβολιστές νεραντζιές, τις μοβ γιακαράντες (ή τζακαρά-ντες) του Ζαππείου και της Νέας Σμύρνης που στρώνουν το ανοιξιάτικο σε-ντόνι της πόλης; για τα ζεστά κουλούρια και τα βουτυράτα κρουασάν που αγοράζω σπρώχνοντας τα γεμάτα από φρεσκοφουρνισμένα ψωμιά τρέιλερ για να φτάσω στο ταμείο, στο φούρνο της Τάκη στις 4 το πρωί, βγαίνοντας μετά από μια νύχτα με ποτά και κοκτέιλ από τα χέρια του Αχιλλέα στο Tikki Athens, εκεί στην πλάτη του Μουσείου της Ακρόπολης; για τα καυτερά κάρι της Areerat στο Tamarind, στο Μεταξουργείο, τα σχεδόν νεοϋορκέζικα μπέρ-γκερ και τις πίτσες του Κολίμπρι, πίσω από το Καλλιμάρμαρο, τον τελειότερο καπουτσίνο που μπορείς να πιεις εκτός Ιταλίας στο Harvest, στο Taf και στο Tailor Made; Ίσως σας αποπλανούσα λίγο με μερικά «παλιομοδίτικα» κοκτέιλ του Κο-ροβέση στο Osterman, ή του Κιάκου και του Κυρίτση στο Gin Joint. Αφού θα είχαμε φάει τηγανητά σε ελαιόλαδο μπιφτέκια-αμβροσία, σε μια ταράτσα στο Σύνταγμα, και μια tarte tatin με καραμελωμένα αχλάδια και παγωτό βα-νίλια-όνειρο στο Cucina Povera. Και εκατοντάδες άλλα. Γεύσεις, μυρωδιές, στέκια, ποτά, σεργιάνια απρογραμμάτιστα με φίλους, έρωτες, πόθους και «αδέρφια». Τη Λίλυ, την Chiana, τη Ρενέ, τον Μανώλη, τον Νίκο, τον Χρήστο, τον Γιάννη, τον Νίκο (όταν δεν είναι μεταξύ Νέας Υόρκης και Κωνσταντινού-πολης), την Ευτυχία, πόσους –και τόσους– ακόμα. Να σας πω κάτι όμως; Όχι εδώ, όχι σε αυτό το περίγραμμα, σ’ αυτό το κάδρο. Είναι (μου είναι) πολύ «ακριβοί» για να τους χαραμίζω. Προτιμούσα αυτούς να τους κερνάω κρύα βότκα πάνω σε ένα ξύλινο πλοιάριο στο Σκαν-διναβικό Αρχιπέλαγος, γιορτάζοντας το μακροβούτι του ήλιου. Και αρκετούς από εσάς. Ίσως. •

O Θύμιος Βούλγαρης είναι δημοσιογράφος, σύμβουλος επικοινωνίας και φωτογράφος.

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθή-να (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογρά-φος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γρά-φει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα ο Θύμιος Βούλγαρης


Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

«Οικίας, περιβάλλον, κέντρων, συνοικίαςπου βλέπω κι όπου περπατώ· χρόνια και χρόνια.Σε δημιούργησα μες σε χαρά και μες σε λύπες:με τόσα περιστατικά, με τόσα πράγματα.Κ’ αισθηματοποιήθηκες ολόκληρο, για μένα»Στένεψε η πόλη πάνω μου. Με πνίγουν τα πρωινά, τα βράδια περισσεύουν, με σφίγγουν τα απογεύματα- ακόμη και τώρα που μεγάλωσαν, σαν να μεγά-λωσα κι εγώ μαζί τους. Τι κάνεις λοιπόν όταν δεν σε χωράει ο τόπος; Ίσως δοκιμάζεις να τον ξεχειλώσεις. Τραβάω με τρένο το δεξί μανίκι, μεγάλωσε 6ωρο σχεδόν κι όμως ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Οι ραφές γίνηκαν ράγες, κι εκείνη η τρύπα η ξηλωμένη από παλιά, παράθυρο με εν κινήσει θέα πράσινη και μπλε. Αποσκευές τα ουφ, τα αχ, τα βαχ που πότισαν ύφασμα κουρασμένο.Έφτασα σε άνοιξη λίγο πιο καλοκαίρι. Λίγο πιο κοντομάνικη, ξυπόλυτη, πιο γκρίζα, μα ανθισμένη. Η άνοιξη στην Αθήνα μυρίζει άνθη νεραντζιάς και ούρα. Μεγάλοι δρόμοι, μεγάλα κτίρια, μεγάλες αποστάσεις, μεγάλες αντι-φάσεις. Μόνο τα βήματά μου γίναν πιο μικρά, μελετηρά και λαίμαργα. Δεν βιάζομαι, θέλω να καταβροχθίσω, να προλάβω να φωτογραφίσω, να αγα-πήσω μια στιγμή να την κουβαλήσω σπίτι, να γίνει εικόνα και σταθμός, να καταλάβω πού βρίσκομαι, πού βλέπω να πηγαίνω.Πήγα. Σε μια έκθεση ζωγραφικής1. Οικίας περιβάλλον. Ένιωσα. Συγγενής εξ αίσθησης, εκ χρώματος, εκ μιας ιδέας. Ζωγραφισμένη σκέψη μου στον τοίχο. Ξεχασμένη μνήμη μου στον πίνακα. Η άγνωστη πόλη έγινε πιο δική μου. Κι η γνωστή εγώ πιο αιχμάλωτή της.Πήγα. Σε μια θεατρική παράσταση2. Οικίας περιβάλλον. Μεγάλο κτίριο. Με-γάλη σκηνή. Μεγάλο έργο. Μεγάλη η πείνα μου να δω κάτι μεγάλο. Ιστορίες άλλων κι όμως να καθρεφτίζουνε εμένα. Τη χώρα μου, το σπίτι μου, τη λέξη μου, τη λεηλασία της. Την προσπάθεια μου να βρω διέξοδο και στίχους μες σε τοίχους και αδιέξοδο. Ένιωσα. Συγγενής εξ ονείρου, εκ πόνου, εκ μιας θλίψης: να μην μπορείς να βρεις πλέον καταφάσεις, μόνο ερωτηματικά, θαυ-μαστικά. Κι αποσιωπητικά...Πήγα. Σε μια παράσταση με μουσική, σάτιρα, γέλιο, κλάμα κι ιστορία3. Κι εδώ οικίας περιβάλλον. Με είδα στα βίντεο, στα σχόλια, στις γκάφες, στα αθυρόστομα τραγούδια. Με είδα κρυμμένη κάτω από μπούρκα, μα από μέσα μου γυμνή. Με είδα νάνο- να μεγαλώνω με την μικρή μου παρουσία το πεδίο των θεατών. Με είδα αμήχανη, ευαίσθητη, ευφυή, ροκ και λυπημένη. Κι εδώ ένιωσα. Συγγενής εκ κούρασης κι εξ απελπισίας.Είδα και φίλους. Σαν να άνοιξα το σπίτι μου μπαίνοντας στο δικό τους. Σαν να ξεχείλωσα τον τόπο μου για να χωρέσει η δική τους φιλοξενία- στα βλέμ-ματα, στα χέρια, στους καφέδες, τα ποτά, στις κουβέντες επιτέλους ζωντα-νές, στη σκέψη τους, στο χρόνο τους, μέσα στη ζωή τους. Είμαστε συγγε-νείς. Εξ αγάπης και ανάγκης για επαφή, μοίρασμα και κουράγιο.Ξαναμπήκα στο μανίκι μου κι επέστρεψα 6 ώρες μετά. Στον εδώ πλανήτη έβρεχε, σαν να ξέπλενε τα ουφ, τα αχ, τα βαχ που πότισαν ύφασμα κουρα-σμένο. Δεν άλλαξε το μέγεθός του. Μα σαν να χωρούσαν ξαφνικά κι όλοι οι συγγενείς μου. Λες τελικά να μην ήθελα χώρο, μα παρέα; •1. Far East - Εικόνες του ρευστού κόσμου, Θοδωρής Λάλος, ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ

2. Κύκλοι/Ιστορίες του Joel Pommerat, θίασος Κανιγκούντα, ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ

3. Τζίμης Πανούσης, ΤΡΟΪKA club

Ποιοι μας πήραν την πόλη.Έχουμε φτιάξει μία πόλη με μπετόν, που κλείνουμε τις μικρές μας ζωές σε κουτάκια- διαμερίσματα, και ζούμε μόνοι ανάμεσα σε εκατομμύρια. Ζούμε με όσα μπορεί να δει το μάτι μας αν σηκώσουμε το βλέμμα. Εμείς, ο εαυτός μας, το τετράγωνό μας, το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, η δου-λειά μας, ο έρωτάς μας, δύο φίλοι.Οι πόλεις είναι έτσι φτιαγμένες που δεν σε βοηθούν να ονειρευτείς. Οι πολυκατοικίες εξαφανίζουν τον ουρανό, ρίχνουν σκιά σε ό,τι κι αν σκε-φτείς.Περπατάμε με σκυφτό κεφάλι γρήγορα, για να φτάσουμε στον προο-ρισμό μας. Κάποιοι άλλοι ζουν για λογαριασμό μας, αλλά ποιοι; Ποιοι ζουν τη ζωή που θέλουμε, ποιοι διασκεδάζουν στην πόλη μας, ποιοι την καταστρέφουν κάθε μέρα; Ποιοι αν όχι εμείς; •

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική

του Θοδωρή ΛάλουΟ ίδιος χώρος

Ντορέττα ΠαπαδημητρίουWIND Running Team – ΜέλισσαΗ Ντορέττα Παπαδημητρίου είναι μια καταξιωμένη ηθοποιός και ιδιαίτερα αγαπητή στο ευρύ κοινό.

Λίγες ημέρες πριν συμμετάσχει στον 8ο Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος» που θα πραγματο-

ποιηθεί την Κυριακή 21/4 έκανε μια στάση στον Eξώστη για να μας μιλήσει για την αξία του εθελοντι-

σμού και τα επαγγελματικά της σχέδια.

Πείτε μας λίγα λόγια για την επαγγελματική σας δραστηριότητα αυτόν τον καιρό.Εμφανίζομαι για πρώτη φορά σε live μουσική σκηνή μαζί με τους onirama και την Σοφία Στρατή στο Gotham City Stage, μέχρι το Πάσχα και το καλοκαίρι θα βρίσκομαι στο Θέατρο Αθηνά, με τον Πάνο Μουζουράκη, τον Πέτρο Λα-γούτη και τον Μάριο Αθανασίου στο έργο ‘’Hangover 4 Καλαμάτα-Αθήνα’’, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα.

Πώς και συμμετέχετε στην ομάδα δρομέων της εταιρείας WIND; Ποιά η εμπειρία σας από τη WIND Running Team;Με το που μου έγινε η πρόταση, την αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά, και γιατί ο αθλητισμός είναι μέσα στην ζωή μου, αλλά κυρίως γιατί θεωρώ πολλή σπουδαία την βοήθεια που θα προσφέρουμε όλοι οι συμμετέχοντες στο ορ-φανοτροφείο θηλέων “Μέλισσα”. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε κάτι τέτοιο και είμαι πολύ ενθουσιασμένη!

Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης. Μια συμμετοχή με τη WIND Running Team για καλό σκοπό. Τι προσδοκάτε;Εύχομαι να έχει μεγάλη συμμετοχή για να προσφέρουμε όσα περισσότερα χρήματα γίνεται στο ορφανοτροφείο ¨Μέλισσα”, αλλά και γιατί είναι πολύ όμορφο να ενώνονται άνθρωποι κάθε ηλικίας, σε μια αθλητική δραστηριό-τητα, χωρίς ανταγωνισμούς και αγωνίες! Μόνο με την χαρά της άθλησης!

Πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός στη ζωή σας και πώς θα προ-τρέπατε άλλους συναδέλφους σας να συμμετάσχουν ενεργά σε κάποια φιλανθρωπική δράση;Νομίζω ότι ειδικά στις μέρες που ζούμε όλοι μας, η βοήθεια σε συνανθρώ-πους μας που το έχουν ανάγκη, είναι πιο σημαντική από ποτέ! Όποτε μου

δίνεται η ευκαιρία να κάνω το οτιδήποτε που μπορεί να βοηθήσει κάποιους, είμαι πάντα εκεί με καλή διάθεση και μεγάλη χαρά! Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με παιδιά, είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη, ως μαμά! Ο καθένας από εμάς μπορεί να βρει τρόπο να βοηθήσει όπως μπορεί και να δώσει λίγη χαρά!

Πώς μπορείτε και συνδυάζετε τις επαγγελματικές σας υποχρεώσεις με τον αθλητισμό; Πώς βρίσκετε τον χρόνο να προπονείστε;Με ένα σωστό πρόγραμμα και καλή οργάνωση όλα γίνονται. Οι πρωινές ώρες που τα παιδιά μου είναι στο σχολείο και δεν δουλεύω, είναι οι πιο κατάλληλες. Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής για μένα. Χωρίς άγχος και πίεση, καταφέρνω να διατηρούμαι σε καλή κατάσταση και σωματικά και ψυ-χολογικά.

Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί στην κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της τηλεόρασης και του θεάτρου στην Ελλάδα σήμερα;Τίποτα δεν είναι τέλειο και πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Δεν θα ήθελα να κρίνω την κατάσταση όπως είναι σήμερα, γιατί βρίσκεται όλη η χώρα σε μια βαθιά κρίση και αυτό επηρεάζει τα πάντα. Γίνονται όμως προ-σπάθειες για να υπάρχουν και στην τηλεόραση και στο θέατρο δουλειές που αποδεικνύουν ότι ακόμα και κάτω από δύσκολες συνθήκες και χωρίς πολλά χρήματα, μπορούν να γίνουν καλές και αξιοπρεπείς δουλείες που να σέβο-νται τον θεατή. Γιατί μην ξεχνάμε ότι όλα καταλήγουν στον θεατή.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;Ας έχουμε την υγεία μας και από εκεί και πέρα ετοιμάζονται όμορφα πράγ-ματα για τα οποία θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα! Πάνω απ όλα υγεία, για μας, για τα παιδιά μας και για όλο τον κόσμο! •


Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και ερ-γαστήρια για ενηλίκους με άξο-να το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, πα-ρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προ-βολές ταινιών, αφιερώματα σε βι-βλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygono-metaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη ΚαντάθΑιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. ΓούναρηΤ.Κ 546 21Τ: 2310 227010, 229060F: 2310 229060www.kadath.gr • [email protected]Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιο-πωλείο του Φανταστικού στη Θεσ-σαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνι-κα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και δια-κοσμητικά αντικείμενα που θα γο-ητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 [email protected]://www.facebook.com/profile.php?id=100001029814880Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατί-νη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρου-σιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

Ένας δημοκράτης που δε ζούσε απ’ τη Δημοκρατία

Είμαστε όλοι παιδιά του Τύπου, εκεί κερδίσαμε τα πρώτα γαλόνια μας. Η δημοσιογραφία δάμασε το ύφος μας και μας προμήθευσε τα περισσότερα στοιχεία μας. Χρειάζεται απλώς να διαθέτει κανείς αρκετά καλά νεφρά ώστε να χρησιμοποιεί τον Τύπο αντί να χρησιμοποιείται από αυτόν. Πρέπει να βρει την προσωπικότητά του. Πρόκειται άλλωστε για πρακτικά μαθήματα που οι πιο ενεργητικοί πληρώνουν πολύ ακριβά. Μιλάω για μένα τον ίδιο, που έχω συχνά καταραστεί τη δημοσιογραφία –τόσο τσουχτερές είναι οι πληγές της. Πόσες φορές δεν υιοθέτησα χωρίς να το ξέρω τις κατηγορίες των πρεσβυτέρων μου! Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι η έσχατη κατάντια· καλύτερα να μαζεύει κανείς τη λάσπη απ’ τους δρόμους ή να σπάζει πέτρες, παρά να επιδίδεται σε δουλειές τόσο χυδαίες και ρυπαρές. Οι μομφές αυτές μου ξανάρχονταν κάθε φορά που η αηδία μού ανέβαινε στο λαιμό, μπροστά σε κάποια βρωμιά που ανακάλυπτα. Στον Τύπο, συμβαίνει να πέφτουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο σε τέλματα ηλιθιότητας και κακοπιστίας. Είναι η άσχημη και αναπόφευκτη πλευρά. Βρωμίζεσαι, πληγώνεσαι, κατασπαράζεσαι, χωρίς να μπορείς να πεις ακριβώς αν πρέπει να τα βάλεις με τη βλακεία ή με την ηλιθιότητα των ανθρώπων. Η δικαιοσύνη, κάτι τέτοιες μέρες, σου φαίνεται οριστικά νεκρή· ονειρεύεσαι να αυτοεξοριστείς στο βάθος ενός ερμητικά κλειστού γραφείου, όπου δεν θα εισβάλλει κανένας εξωτερικός θόρυβος κι όπου θα γράφεις εν ειρήνη, μακριά από ανθρώπους, ανιδιοτελή έργα. Αλλά η οργή και η αηδία περνάνε, ο Τύπος παραμένει παντοδύναμος. Ξαναγυρνάμε σ’ αυτόν όπως στις παλιές μας αγάπες. Είναι η ζωή, η δράση, ό,τι πιο μεθυστικό και θριαμβικό. Όταν το εγκαταλείπουμε δεν μπορούμε να ορκιστούμε πως θα’ ναι για πάντα, γιατί συνιστά μια δύναμη της οποίας η ανάγκη διατηρείται μέσα μας, απ’ τη στιγμή που προσμετρήσαμε το μέγεθός της. Όσο κι αν σ’ έχει σύρει στη λάσπη, όσο βλακώδης και αναξιόπιστος κι αν είναι συχνά, παραμένει μολοντούτο ένα απ’ τα πιο κοπιώδη και αποτελεσματικά εργαλεία του αιώνα μας κι όποιος τεθεί με γενναιότητα στην υπηρεσία της σύγχρονης εποχής, όχι μόνο δεν του κρατά μνησικακία, αλλά ξαναγυρίζει σ’ αυτόν για να του ζητήσει όπλα, κάθε φορά που χρειάζεται να αγωνιστεί.

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το άρθρο με το οποίο αποχαιρετούσε όχι μόνο τους αναγνώστες του αλλά και τη μαχόμενη δημοσιογραφία. Είχε ήδη συμπληρώσει δεκαπέντε χρόνια δουλειάς σε διάφορες εφημερίδες της πρω-τεύουσας και ασφαλώς είχε περάσει από όλα τα προβλεπόμενα πόστα: από τις αγγαρείες, τις μικρές αγγελίες, την αλληλογραφία της Βουλής ως το καθημερινό χρονογράφημα. Τώρα πια, τον Σεπτέμβριο του 1881 και καθώς πλησίαζε στην ηλικία των σαράντα ενός ετών, αισθάνθηκε πως η συνεργασία του με την εφη-μερίδα Figaro είχε πια ολοκληρωθεί. Σκοπός του ήταν να αφοσιωθεί στη μεγάλη του αγάπη, τη λογοτεχνία. Πράγματι, υπήρξε ένας από τους πιο παραγωγικούς και πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς της εποχής του, που μπορούσε να επι-βιώνει από τα βιβλία του. Όπως ο ίδιος περιέγραφε τον εαυτό του, ήταν ένας δημοκράτης που δε ζούσε απ’ τη Δημοκρατία. Απ’ τη στιγμή που μας διακατέχει κάποια ανάγκη ή φιλοδοξία, ανήκουμε στον πρώτο τυχόντα. Αν κρίνετε με πάσα ειλικρίνεια ορισμένα πολιτικά πρόσωπα, κλείνετε όλες τις πόρτες μπροστά σας· αν τολμήσετε να φωτίσετε την αλήθεια σε οποιοδήποτε ζήτημα, έρχεστε αντιμέτωπος με κάποιο ισχυρό κόμμα. Απ’ τη στιγμή όμως που δεν τρέφεις καμιά φιλοδοξία, δεν έχεις ανάγκη κανένα για να επιβιώσεις, αυτομάτως τα χαλινάρια πέφτουν, πορεύεσαι ελεύθερα, όπως σου κάνει κέφι, δεξιά, αριστερά, με τη γαλήνια χαρά της ξανακερδισμένης ατομικότητάς σου. Όμως το Νοέμβριο του 1897, δεκαέξι χρόνια και δεκατέσσερα βιβλία μετά την αποχώρησή του από τη Figaro, επανήλθε με τρία αλλεπάλληλα εβδομαδιαία δημοσιεύματα. Αφορμή για την επάνοδό του στην αρθρογραφία στάθηκε η ιστορική πλέον υπόθεση Ντρέιφους, την αθωότητα του οποίου υποστήριζε με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και η ίδια η διεύθυνση της εφημερίδας. Ωστόσο, η ραγδαία πτώση κυκλοφορίας της Figaro –καθώς άρχισε να χάνει μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού της από τους σοβινιστικούς, αντισημιτικούς κύκλους της εποχής– τον υποχρέωσε να δημοσιεύσει το τελικό του άρθρο στη L’Aurore του Ζορζ Κλεμανσό, ο οποίος το δημοσίευσε εξάστηλο στην πρώτη σελίδα, δίνοντάς του τον τίτλο «Κατηγορώ». Τον έλεγαν Εμίλ Ζολά.

Emile Zola «Μισώ –Οι Παθογένει-ες της Δημοκρατίας»Μετφ. & Προλεγόμενα: Αλέξανδρος Βέλιος (“Ροές”, Αθήνα 2009 )


Bookstand Επιμέλεια: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Οι παιδικές μου βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν πια μετά από μετακομίσεις, θανάτους και καινούρ-γιες μετακομίσεις. Εξάλλου, το 1999 το σπίτι μου κάηκε: τα περισσότερα βιβλία μου έγιναν στάχτη, ενώ μερικά καταστράφηκαν από το νερό της Πυροσβεστικής. Ξανάρχισα σχεδόν από το μηδέν: αγόρασα πλήθος βιβλίων αλλά όχι τα παιδικά αναγνώσματα – εκτός από ένα γαλλικό μυθιστόρημα που είχε ελληνικό τίτλο “Το σπουρ-γιτάκι” το οποίο βρήκα, τυχαία, σ’ ένα παλαιοπω-λείο εδώ στο Παρίσι. Ήταν από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα. Όσο για τον Αστερίξ, όπως πολλοί άνθρωποι της ηλικίας μου, τον ξέρω απ’ έξω. Ομοίως, τον Λούκι Λουκ.Εμείς οι μανιακοί της ευταξίας διατηρούμε ψυ-χαναγκαστικά συστήματα. Θεματικές ενότητες, γλωσσικές ενότητες. Τα βιβλία πάντως δεν πολ-λαπλασιάζονται: χαρίζω πολλά, χάνω μερικά… Διαβάζω όλο και λιγότερη μυθοπλασία, όλο και περισσότερα δοκίμια. Έχω επιστρέψει σε μια παλιότερη εποχή όπου δεν διάβαζα καθόλου

μυθιστορήματα – υπήρξα για πολλά χρόνια σπουδάστρια ιστορίας και ακολουθούσα τον δρόμο της ιστορίας. Κάμποσα βιβλία τα αφήνω πριν από την 30ή σελίδα. Τα περισσότερα σύγ-χρονα γαλλικά μυθιστορήματα τα αφήνω στη δεύτερη σελίδα.Δεν βρομίζω τα βιβλία, τα προσέχω. Αλλά δεν είμαι από εκείνους που δεν ανέχονται να τσακί-ζουν τη ράχη ή να σημειώνουν και να υπογραμ-μίζουν. Χρησιμοποιώ ένα μολυβάκι. Και στα ηλεκτρονικά κείμενα δημιουργώ ένα παράλληλο έγγραφο σημειώσεων. Αλλά, με το πέρασμα του χρόνου, γίνομαι όλο και πιο χαζή. Όταν ανοίγω βιβλία που διάβασα σε ηλικία 14-15 ετών, οι σημειώσεις στο περιθώριο με μικρά παιδικά γράμματα μαρτυρούν ότι η εξέλιξή μου υπήρξε αμφίβολη. Ήξερα περισσότερα απ’ όσα ξέρω. Ακούγεται παραδοξολογία… Πέντε βιβλία από τη βιβλιοθήκη μου: του Μορίς Μπλανσό, του Κίρκεγκορ, του Τόμας Μπέρνχαρτ, του Επίκτητου, του Σελίν.

Η Κασσάνδρα είναι Καρκίνος. Επάρατη νόσος. Κατακλύζει το σώμα που γέννησε. Το γέννημα είναι Αιγόκερως. Δίχως τα κέρατα – ήταν τα πρώτα που έπεσαν εξαιτίας της νόσου. Και έχουν σχέση καρμική. Που θα πει σχέση εξάρτησης. Που θα πει ότι μόνη σωτηρία είναι ο θάνατος. Κάποιος θάνατος.Η Κασσάνδρα είναι ένα πολύ μικρό κορίτσι. Που γεννάει ένα εξίσου μικρό αγόρι. Και τότε, ξαφνικά, γίνεται μεγάλη. Γιατί έτσι πρέπει. Συχνά, βέβαια, το είναι της, το διχασμένο, δεν συγκρατείται και αποκαλύπτεται. Η συναι-σθηματική ανωριμότητα λυγίζει τα γόνατα, χαμηλώνει, κάθεται στο χαλί και

Η Σώτη Τριανταφύλλου μας ξεναγεί στη βιβλιοθήκη της

«Τα ορφανά» του Αύγουστου Κορτώ

Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση

παίζει με τα παιδικά παιχνίδια, θυμώνει παράλογα, ζηλεύει παράλογα και κυρίως εξαρτάται, με τρόπο ζωτικό.Η σχέση που αναπτύσσει η Κασσάνδρα με το σπλάχνο της είναι μια σχέση που πατάει σε ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο. Όλοι οι ρόλοι της, οι πολλαπλές ταυτότητες που φέρει ως άνθρωπος, εξαντλούνται στη σχέση της με τον γιο της, τον Πέτρο. Τα τσιγάρα που μοιράζεται η μάνα με τον γιο, το δάγκωμα της σάρκας της καθηγήτριας που τον μαλώνει, το χαϊδολόγημα των γεν-νητικών του οργάνων… όλες είναι εικόνες που στην πραγματικότητα μας σοκάρουν μόνο και μόνο ακριβώς γιατί δεν μας αποκαλύπτουν την προβλη-ματική ψυχολογία ενός άλλου, παρά αναδεικνύουν εικόνες του δικού μας υποσυνειδήτου. Στιγμές ντροπής και τρόμου που διαχειριστήκαμε, στιγμές ανοίκειες που τους αφεθήκαμε, στιγμές άβολες που όλες εκείνες οι ψυχα-ναλυτικές “αηδίες” δεν μας επέτρεπαν να τις απορρίπτουμε πια.Στην Κασσάνδρα βρίσκουμε στοιχεία από τον ψυχαναλυτικά αποδομημένο εαυτό μας. Δεν ανάβουμε μήπως στα χείλη ενός παιδιού το τσιγάρο όταν παραπονιόμαστε, ας πούμε, για “τα καμώματα του πατέρα του”; Έτσι που να γίνεται το παιδί ο φίλος και ο προστάτης μας, εκείνος που θα διεκδική-σει το δίκιο μας, ή που, άλλες φορές, θα ενδυθεί χίλια ψέματα, για να μας προστατέψει κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει. Γιατί κι ο Πέτρος, εδώ στα «Ορφανά», ξέρει ότι η μαμά πίνει. Ξέρει ακόμα ότι η μαμά δεν έχει κανέναν για να βγει. Και προσποιείται πως δεν ξέρει. Την προστατεύει. Προστατεύει την Κασσάνδρα από τη συντριπτική απογοήτευση της αποτυχίας. Γιατί έτσι κάνουν τα παιδιά, προστατεύουν μπαίνοντας πρόθυμα στο “θεατρικό” που τους στήνουμε. Και ας νομίζουμε συνήθως πως τα χειριζόμαστε, πως εμείς είμαστε που τα προστατεύουμε με κατασκευές από μια σκληρή πραγματικό-τητα. Έτσι, τους φορτώνουμε ρόλους που δεν τους ανήκουν, που δεν τους αρμόζουν, ρόλους βαρείς κι ασήκωτους.

Γεωργία Μανάφη

Αύγουστος Κορτώ

Σώτη Τριανταφύλλου



Inside View Από την Γιώτα Κωνσταντινίδου

Ανάμεσα σε δυο Ευρωπαϊκές πόλεις, ασχολείται με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και την εικονογράφηση.

Τη συναντάς στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, Ελ. Βενιζέλος όπου φιλοξενούνται έργα της. Σου μιλάει για

έναν καλλιτέχνη που τροφοδοτεί το κοινό με σκέψεις, συναισθήματα, διαπραγματεύοντας κάθε φορά δια-

φορετικά όρια αλλά ζώντας με αναγκαίο βάθος και πάθος.

Kωνσταντίνα Kαπανίδου

www.kapanidou.co.ukwww.wix.com/eikonografhsh/KonstantinaKapanidou


Η ζωγραφική σε ωθεί να ζεις με ιδιαίτερο τρόπο; Μάλλον λίγο αντίστροφα πάει αυτό. Δηλαδή ίσως ο τρόπος που μπορεί να βλέπω/βιώνω τις καταστάσεις γύρω μου με οδήγησαν στο να γίνω καλλιτέχνης και το μέσο που μου ταίριαξε ήταν η ζωγραφική. Για μένα η τέχνη δεν είναι μια επιλογή, αλλά μια ξεκάθαρη ανάγκη κι ο πιο ολοκληρωμένος τρόπος να εκφράσω ένα σύνολο από ανησυχίες, ερωτήσεις, απόψεις και συναισθήματα.

Διχασμένη ή γοητευμένη από δυο ευρωπαϊκές πόλεις; Η Θεσσαλονίκη δίνει την έμπνευση του παρελθόντος και το Λονδίνο τις εξελίξεις; Τυχερή πραγματικά που έχω και τα δυο, ακόμη και σε επίπεδο των Σχολών Καλών Τεχνών. Δη-λαδή η Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου μου έδωσε καλές βάσεις και άπλετο χρόνο (5 χρόνια σχολή!) για να εξελίξω το σχέδιο και τις ζωγραφικές μου δεξιότητες, ενώ στο Master στο University of East London έμαθα να δίνω ‘βαρύτητα’ στη δουλειά μου γνωρίζοντας σε βάθος σύγχρονες κριτικές θεωρίες και συνδυ-άζοντας τις πιο κατάλληλες στο σκεπτικό των έργων μου. Σίγουρα η όλη εμπειρία του να ζεις Λονδίνο και με τα χρόνια να γίνεσαι κι εσύ λίγο ντόπιος, να βλέπεις εξαιρετική παλαιότερη και σύγχρονη τέχνη όποια στιγμή επιθυμείς, να παρακολουθείς πρωτοποριακές θεατρικές παραστάσεις, να ζεις μέσα στις εξελίξεις κτλ, σε βοηθούν να ανοίξει το μυαλό σου και να κάνει νέους δημιουργικούς συνδυασμούς που είναι ότι καλύτερο για έναν καλλιτέχνη. Αλλά η συντηρητική Ελλάδα μου, μου έμαθε να μπορώ να ορίζω το χάος της δημιουργικότητας και των πολλαπλών εικαστικών ερεθισμάτων, δίνοντας μου ένα ξεκάθαρο σημείο αναφοράς, σαν ένα φίλτρο μέσα από το οποίο περνούν όλες οι πλη-ροφορίες που λαμβάνω.

Έργα σας φιλοξενούνται στο Διεθνή Αερολι-μένα Αθηνών, Ελ. Βενιζέλος. Αδηφάγα μάτια θεατών απ’ όλο τον κόσμο. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό; Super! Η τέχνη για μένα είναι επικοινωνία. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι από όλον τον κόσμο έχουμε πολύ περισσότερα κοινά απ’ ότι νομί-ζουμε. Χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε την ίδια γλώσσα ή να έχουμε την ίδια εκπαίδευση, χωρίς να χρειάζεται να μοιραζόμαστε την ίδια κουλτού-ρα, θρησκεία, πολιτικές πεποιθήσεις ή κοινωνικό

status. Οι σκέψεις, οι ανησυχίες, οι εμπειρίες, τα συναισθήματα, οι γνώσεις ενός ανθρώπου αποτυπώνονται σε ένα έργο στο οποίο ο κάθε θεατής μπορεί να βρει κάτι από τον εαυτό του σ’ αυτό, αρκεί να σταθεί μπροστά στο έργο χωρίς προσδοκίες, άγχος άγνοιας της ιστορίας της τέχνης και κυρίως χωρίς καμία προκατάληψη.

Στο έργο σας η γυναικεία οντότητα αποδομεί-ται, χαρακτηρίζεται και πρωτοστατεί. Τι θέλει να δηλώσει; “Alternatively, and at a deeper level we are somehow inherently disgusting, and have to be deodorised, depilated, polished and painted into the delicacy appropriate to our sex” . Lisa Tickner. Εναλλακτικά και σε ένα βαθύτερο επίπεδο είμαστε κάπως κληρονομικά αηδιαστικές και πρέπει να αρωματιζόμαστε, να κάνουμε αποτρίχωση, να γυαλιζόμαστε και να βαφόμαστε στο επίπεδο λεπτότητας που ταιριάζει στο φύλο μας’ (ελεύθερη μετάφραση Κ.Κ.). Αυτή είναι μια φράση της Lisa Tickner, μιας εξαιρετικής θεωρητικού, της οποίας παραπάνω φράση ενέπνευσε τη δουλειά μου σε μεγάλο βαθμό. Αν είχε κάτι να δηλώσει θα ήταν αυτό. Αλλά δεν είναι δηλώσεις που θέλω να κάνω με τα έργα μου. Ούτε με ενδιαφέρει να κάνω άλλους να συμφωνήσουν μαζί μου με το πως βλέπω τα πράγματα σε αυτό το θέμα. Αυτό που με ενδια-φέρει κυρίως είναι τα έργα μου να προκαλέσουν κάποιο προβληματισμό. Να μην τοποθετηθούν σε κάποιο κουτάκι αμέσως, αλλά να βασανίσουν το μυαλό των θεατών κι αφότου φύγουν από την έκθεση και να κάνουν τις δικές τους δηλώσεις για το τι μπορεί να θέλει να πει ο ποιητής! Και πιο συγκεκριμένα, θέλω τα έργα μου να προκαλούν σε πρώτη φάση την ανακούφιση του κοινού ότι βλέπει μια αναγνωρίσιμη εικόνα, μια κι οι εικόνες μου προέρχονται από περιοδικά που όλοι μας έχουμε ‘καταναλώσει’ οπτικά, αλλά σε δεύτερο χρόνο βλέποντας την πιθανή παραμόρφωση της γυναικείας μορφής, το λιώσιμο ή το μουτζού-ρωμα της, να προβληματιστεί. (ελπίζω μόνο ο προβληματισμός τους να μην είναι αν ξέρω να ζωγραφίζω!). Κι έχει πολύ ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικά σχόλια μπορεί να ακούσω από άντρες και γυναίκες θεατές.

Παιδική εικονογράφηση, τι χρειάζεται να δουν τα παιδιά για να συνδυάσουν αρμονικά κείμενο και εικόνα; Αρχικά εικόνες που ανταποκρίνονται

στο κείμενο και μεταφέρουν σωστά τα οπτικά στοιχεία που δίνει (δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις ξανθό έναν ήρωα που ο συγγραφέας πε-ριγράφει ως μελαχρινό), αλλά με μια καλή δόση φαντασίας από τον εικονογράφο. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι ως ενήλικας όταν κάνεις εικόνες για παιδιά. 1 κι 1 δεν κάνουν μόνο 2, μπορεί να κάνουν κι 25, και 30 και 19 για ένα παιδί, άρα αν το κείμενο λέει ότι ο ήρωας είναι ένα αγοράκι που αγαπούσε τις σοκολάτες για παράδειγμα, μπορεί να τον ζωγραφίσεις να τρώει μια σοκο-λάτα, αλλά μπορεί να τον βάλεις να κοιμάται σε κρεβάτι σε σχήμα αυγού kinder, να φοράει ρούχα ΙΟΝ Παυλίδη κι η μύτη του να είναι ένα kinder bueno! Πάλι είσαι εντός θέματος αλλά και λίγο πιο έξω από τις απλές καθημερινές εικόνες ενός ενήλικα.

Τελευταίες σας εκθέσεις’’ (Ξε)Περνώντας τα όρια’’, ‘’Surprise’’. To κοινό έχει ξεπεράσει τα όρια και δέχεται εκπλήξεις;Κοίτα, εξαρτάται το κοινό. Άλλοι και όρια έχουν ξεπεράσει και πεθαίνουν για εκπλήξεις στην τέχνη, άλλοι πάλι έχουν πολύ δρόμο ακόμη. Η τέχνη όμως σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι οφείλει να δρα σαν μια ώθηση να ξεπεραστούν τα όρια μας. Για μένα ο καλλιτέχνης είναι ο άν-θρωπος που φιλτράρει τον κόσμο γύρω του ως μέλος κι αυτός του ίδιου κοινωνικού συνόλου, με παρόμοιες εμπειρίες κι ανησυχίες και δημιουρ-γεί έργα που εκφράζουν αυτές τις εμπειρίες κι ανησυχίες αλλά με κάτι παραπάνω. Παραπάνω ένταση; Νωρίτερα από ότι το ευρύτερο κοι-νωνικό σύνολο μπορεί να έχει αντιληφθεί; Πιο ξεκάθαρα; Δεν πιστεύω ότι είναι εκεί για να κάνει διδασκαλία, αλλά να επικοινωνήσει με τον θεατή και να του προκαλέσει σκέψεις, συναισθήματα και να αγγίξει τις αισθήσεις του με νέους, δια-φορετικούς τρόπους. Το αν θα γίνει αυτό έχει να κάνει πολύ με το πόσο θα αφήσει ο θεατής να συμβεί. Εγώ είμαι αισιόδοξη πάντως!

Growing up to be? Tα παιδιά μεγαλώνουν με εικόνες από βιβλία, εμείς τροφοδοτούμαστε με εικόνες. Μεγαλώνουμε, εξελισσόμαστε με σκοπό; Να ζήσουμε σε βάθος, με πάθος, κι αν είμαστε τυχεροί, με αγάπη κι ευτυχία. •

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο site του περιοδικού www.exostispress.gr

LOS MUJEROS


Επιμέλεια: Λάζαρος Αλληλόμης

Πώς δημιουργήθηκε το συγκρότη-μα; Ήσασταν μια παρέα φίλων που γνωριστήκατε και μαζευτήκατε στη Θεσσαλονίκη ή προϋπήρχε κάτι;Το συγκρότημα ξεκίνησε το 2007 στην Πτολεμαΐδα και στην Κοζάνη όπου ζούσαμε ως μαθητές και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Θεσ-σαλονίκη - με τον ερχομό μας για σπουδές.

Από τι εμπνέεστε για να κάνετε αυτό που κάνετε; Το κυριότερο κίνητρο για τα τραγούδια και τις μουσικές μας είναι το ένστικτο και η ανάγκη να μιλήσουμε για καταστάσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας με τον τρόπο που τις αντιλαμβα-νόμαστε. Έτσι, αυτό εξελίσσεται και ωριμάζει μαζί μας.

Από πού αρχίζουν οι επιρροές για τη μουσική σας; Μεγαλώσαμε σε σπίτια και αυτοκίνητα που έπαιζαν Χατζιδάκι, ρεμπέτικο-σμυρναίικα, Άκη Πάνου, Μανώλη Χιώτη, Καλδά-ρα, σε γιορτές και πανηγύρια με την Μπάντα της Φλώρινας των Αδερφών Βαλκάνη και σε ωδεία με Piazzola και Chopin. Σίγουρα αυτές οι επιρροές υπάρχουν με τον τρόπο τους στη μουσική μας.

Έχετε ήδη συνεργαστεί με κάποιους καλλιτέχνες, όπως ο Νικήτας Κλιντ, ο οποίος συμμετέχει και στο cd σας. Τι «πήρατε» από αυτές τις συνεργα-σίες; Τόσο με το Νικήτα, όσο και με τον Vassiliko, που συμμετέχουν και οι δύο στον πρώτο μας δίσκο, αλλά και με τον Mc Yinka, που κάναμε ένα live το χειμώνα, οι συνεργασίες μας δεν έγιναν με το κριτήριο της δυναμικής και του sold out, αλλά με αυτό της μουσικής επιρροής που έχει ασκή-σει ο καθένας απ’ αυτούς σ’ εμάς.

Χατζιδακική μελαγχολία δια χειρός Βασσιλικού, αφρικάνικο γκρουβ και πηγαία διάθεση δια χειρός Mc Yinka και λυρικός βανδαλισμός αλά Kλιντ είναι τρία απ’ τα χαρακτηριστικά που μας ώθησαν σ’ αυτές. Καθένας τους μας είχε δώσει πολλά πριν ακόμα συνεργαστούμε.

Είναι εύκολο να επιβιώσει μουσικά κανείς στη χώρα -συνθέτης, τραγου-διστής ή στιχουργός; Δεν το γνωρί-ζουμε γιατί δεν αντιμετωπίζουμε τη μουσική μας βιοποριστικά. Όσα χρή-ματα βγάζουμε από αυτήν, επενδύο-νται σ’ αυτήν. Πάντως, σαν φοιτητής μουσικός, σίγουρα δεν είναι.

Τι να περιμένουμε στo live σας στο GAIA; Το live μας στις 19 Απρι-λίου στο Gaia είναι ένα party-live-παρουσίαση δίσκου για να γιορτά-σουμε την πραγματοποίηση του πρώτου μας δίσκου, με πολλούς παλιούς και νέους φίλους, ανάμεσα στους οποίους και ο Νικήτας Κλιντ. Θα ακουστούν επίσης καινούρια τρα-γούδια μας -που δεν υπάρχουν στο δίσκο- για πρώτη φορά και μετά το live αναλαμβάνει ο Νικήτας σε ρόλο DJ για να κλείσει αυτή η γιορτή όπως πρέπει.

Ποια είναι τα δικά σας σχέδια για το μέλλον ή, μάλλον, το μουσικό σας όνειρο; Προς το παρόν, ένα καλοκαί-ρι γεμάτο μουσική, νέους φίλους και αλκοόλ. Από Σεπτέμβρη θα ξεκινή-σουμε να δουλεύουμε νέο υλικό για τον 2ο δίσκο. Το μουσικό μας όνειρο είναι να ταξιδεύουμε, να γνωρίζουμε νέα μέρη και νέους ανθρώπους και να γράφουμε μουσική προσπαθώ-ντας να αποτυπώσουμε κάποιες από αυτές τις στιγμές. •

Οι Los Mujeros υποδέχονται την άνοιξη με τον 1ο τους δίσκο, που

έχει τίτλο «Sun After Rain». Τα τραγούδια του αποτυπώνουν το πο-

λυσυλλεκτικό ύφος της μουσικής κολεκτίβας. Συνεργοί στο όμορ-

φο ταξίδι των ηχογραφήσεων σε δύο από τα κομμάτια, o Νικήτας

Κλιντ και o Vassilikos. Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει στο Gaia

Live με καλεσμένο το Νικήτα Κλιντ σε μια ανατρεπτική εμφάνιση.


Ρετρό ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης

Ε: [email protected]

Μικρές ιστορίες της πόλης- μέρος 2ο…Βροχή- ήλιος- σκόνη απ’ τη Σαχάρα και τούμπαλιν. Έτσι πάει τελευταία. Can you feel it now that spring has come. And it’s time to live in the scattered sun. Waiting for the Sun. Στο λεωφορείο όλοι κοιτάνε τα πόδια τους. Αθλητικά παπούτσια γνωστής εταιρίας. «Αμερικανιά». Όχι όπως παλιά- πιτσιρικάδες- που λέγαμε «πατάει Strike και καρφώνει» ή το άλλο που φορούσε ο Γκάλης και νόμιζες ότι άμα το πάρεις θα «περπατάς» και συ στον αέρα… Που- παρεμπιπτόντως- αυτό με τον Γκάλη είναι καταπληκτικό. Απ’ όπου περνάει στην πόλη, σηκώνεται κόσμος και χειροκροτεί! Και θυμάσαι εκείνες τις Πέμπτες με Μπαρτσελόνα, Γιουγκοπλάστικα και Μακάμπι και λες «πως πέρασε ο καιρός…». Και πιάνεις τον εαυτό σου να σηκώνεται όταν περνάει ο Νικόλας από μπροστά σου, να του φωνάζεις «στις 7 Μαΐου, Νικ!» κι αυτός να γυρίζει χαμογελώντας και να υψώνει στον αέρα τη γροθιά του. Όπως τότε. Γιατί οι θρύλοι δεν υπάρχουν πια κι αν υπάρχουν είναι ελάχιστοι. Και θες να κρατάς το μύθο ζωντανό. Μέσα σου. Γιατί έχεις ανάγκη να πιστέ-ψεις σε κάτι, σε κάποιον. Ειδικά στους σημερινούς ψεύτικους καιρούς. You make me throw away mistaken misery,Make me free.Τα βράδια της Κυριακής, την ώρα που γράφεται το εν λόγω κείμενο, παραμένουν με-λαγχολικά. Κοιτάς συνέχεια έξω απ’ το παράθυρο. Ησυχία. Ο Μόρισον τραγουδά απ’ το πικάπ: “I found my own true love was on a blue SundayShe looked at me and told meI was the only one in the worldNow I have found my girlMy girl waits for me in tender timeMy girl is mine, she is the worldShe is my girl…” Τι στίχοι. Τρίβεις τα μάτια σου απ’ την κούραση της οθόνης του υπολο-γιστή, ενώ από μέσα ακούγεται το σήμα της Αθλητικής Κυριακής. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Δυναμώνεις την ένταση του βινυλίου. Κι αναπολείς τους χαμένους σου έρωτες… I’m a spy in the house of love, I know the dream, that you’re dreaming of, I know the word that you long to hear, I know your deepest, secret fear…Συνεχίζεται… •

The DoorsMorrison Hotel (1970, Elektra)

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συν-δυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…

Ανδριάνα Μπάμπαλη


Lights on Από την Μαρίνα Μπίκου

Είναι ένα κορίτσι που όταν τη βάζω στο νου μου έχει έντονο το γαλάζιο χρώμα στην αύρα της. Χρώμα της αλήθειας, της αρμονίας, της ηρεμίας και της ελπίδας. Ναι, αυτό μου βγάζει η Ανδριάνα. Ένα κορίτσι «αέρινο», με φωνή ταξιδιάρικη… Πόσες φορές οδηγούσες βράδυ στην Εγνατία, έπαιζε στο ράδιο το «Δες καθα-ρά» κι έπιασες τον εαυτό σου να το σιγοτρα-γουδάει με μία τζούρα νικοτίνης στα σωθικά σου; Ή το «Μοίρα μου έγινες», ή το «Δεν είναι

αργά για θαύματα». Η Ανδριάνα Μπάμπαλη βρίσκεται στα μουσικά δρώμενα της χώρας εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια και μου φαίνε-ται απίστευτο… Κι αυτό επειδή πίστευα πως η φρεσκάδα κι η αγνότητα φθείρεται με το χρόνο. Ε λοιπόν, μας τα ανατρέπει όλα! Το ίδιο φρέσκια και πιο δυναμική από ποτέ θα έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε στη Θεσσα-λονίκη, αυτόν τον Απρίλη. Αλλά πριν απ’ αυτό… μια μικρή «ανάκριση» επιβάλλεται!


Ανδριάνα, καλησπέρα! Διανύεις αισίως τον 15ο χρόνο σου στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας. Μίλησέ μου γι’ αυτά τα χρόνια. Τι γεύση σου έχουν αφήσει;Είναι ένα ταξίδι, που νιώθω πως αυτή τη στιγμή είναι κάπου στη μέση του. Πέρασα όμορφα, άσχημα, δύσκολα, συγκινητικά, έζησα εκπλήξεις ευχάριστες και δυσάρεστες, έκανα φίλους, με άλλους χαθήκαμε με άλλους όχι, φτιάξαμε, γκρεμίσαμε κ.λ.π. Όλες αυτές οι εμπειρίες με δυνάμωσαν και με άλλαξαν, σιγά-σιγά βρίσκω και μια ισορροπία. Πάντως τα πράγματα είναι περί-που όπως επιλέγεις να τα δεις, κι εγώ προσπαθώ να τα βλέπω απ’την καλή τους πλευρά αλλιώς δεν προχωράει το πράγμα.

Θα σε γυρίσω πολύ πίσω. Πώς τρύπωσε το μι-κρόβιο της μουσική στη ζωή σου; Ποιές είναι οι επιρροές σου;Από πιτσιρίκι με εντυπωσίαζαν πάντα κάποιες περιπτώσεις που μου φαίνονταν πιο εσωστρεφείς και όχι ιδιαίτερα καλλίφωνοι. Μου άρεσε ο Bob Dylan και μετά ο Tom Waits, η Suzanne Vega και η Αρλέτα που τραγουδούσαν σαν σπουργίτια, αλλά είχα και μια μεγάλη αδυναμία στο χορό και τους χορευτές. Γι’αυτό μου άρεσε και η Madonna κυρίως επειδή χόρευε και προσπαθούσα να ξε-πατικώσω τις χορογραφίες. Αργότερα κατά τα 20 αγάπησα και την Joni Mitchell, τη Sade, αλλά και

την Μελίνα Κανά.Γενικά οι επιρροές είναι αλλοπρόσαλλες με μια κλίση στο φολκ.

Πώς ήρθε η επιτυχία στην επαγγελματική σου πορεία; Ήρθε με τον καιρό, σταδιακά ή ήταν κάτι που ήρθε αναπάντεχα νωρίς;Ήρθε σιγά σιγά και δεν ήταν ποτέ τεράστια. Με μικρά βήματα υπάρχω και συνεχίζω 15 χρόνια χωρίς τεράστιες επιτυχίες αλλά και αποτυχίες και χωρίς να εξαφανιστώ. Απλά πρέπει να ψάξεις λίγο να με βρεις. Με ενδιαφέρει όμως να εξελίσω αυτό που κάνω και να πηγαίνω παρακάτω. Το δημιουρ-γικό κομμάτι όμως είναι αυτό που με ιντριγκάρει περισσότερο.

Με όλη αυτή την πολιτικο-οικονομική και ηθική κρίση που μας πλήττει, βρίσκει η Ανδριάνα ένα μέρος στη ζωή της για ρομαντισμό, έρωτα, αγάπη;Τώρα κι αν έχουμε ανάγκη από αγάπες κι έρωτες. Δεν βλέπεις που ο κόσμος τώρα κάνει ξαφνικά παιδιά ? Χώρος για αγάπη υπάρχει περισσότερο όταν τα συμφέροντα διαλύονται και δεν έχεις τίποτα να μοιράσεις ή να χωρίσεις. Εκεί ανθίζουν οι αγάπες και είναι και πιο αληθινές.

Πέραν της μουσικής, έχεις σπουδάσει οικονομι-κά και έχεις ασχοληθεί και με το θέατρο. Σε ποιο

επίπεδο τα έχεις αναπτύξει; Ασχολείσαι ακόμη με αυτά στην καθημερινότητά σου;Διαχειρίζομαι τα του οίκου μου και τα πάω καλά. Δεν ξέμεινα ποτέ γιατί ποτέ δεν έκανα υπερβο-λές, ούτε και τσιγκουνιές. Όταν είχα ξόδευα, όταν δεν είχα μαζευόμουν. Δεν είχα και δεν έχω κάρτες και δάνεια. Δεν μου αρέσει να χρωστάω ούτε 1 ευρώ. Ζω με ότι έχω απλά.Όσο για το θέατρο, έχω πάρει μέρος σε παράστα-ση ως τραγουδίστρια όχι ως ηθοποιός και πέρασα τέλεια. Έκανα κάποια μαθήματα θεάτρου αλλά προς θεού, ούτε κατά διάνοια δεν είμαι ηθοποι-ός! Απλά έκανα ένα περασματάκι το 2008 στην Άπνοια, αυτό μόνο.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Θα τα πού-με κι από κοντά λίαν συντόμως, μιας που θα σε απολαύσουμε ζωντανά στη Θεσσαλονίκη στις 20 Απριλίου. Με τι διάθεση μας έρχεσαι; Τι θα δούμε όσοι σε απολαύσουμε live;Θα δείτε 3 γελαστούς τύπους, τον Θεσσαλονικιό Άκη Κατσουπάκη στο πιάνο, τον Παναγιώτη Τσε-βά στο ακκορντεόν, κι εμένα. Θα παίξουμε κομ-μάτια απ’τη δισκογραφία μου όπως Δες καθαρά, Μοίρα μου έγινες, Είσαι συ ο ανθρωπός μου κλπ αλλά και αγαπημένα ματζόρε του Χατζιδάκι και τραγούδια γυναικών τραγουδοποιών όπως Τανά-γρη, Γαλάνη, Αλεξίου, Αρλέτα, Νικολακοπούλου και άλλες αγαπημένες ηρωίδες! •

H Aνδριάνα Μπάμπαλη θα εμφανιστεί στο club του Μύλου, Σάββατο 20 Απριλίου


ΚΛΕΙΣΤΟ SKATE PARK ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ…NORTHPARK SKATEPARKΑπό τα μέσα της δεκαετίας του ’80, μέχρι και πριν λίγα χρόνια... ίσως μή-νες, κάθε φορά που μιλούσα με τους φίλους μου για πατίνι (skateboard), το μόνο μέρος που μας ερχότανε στο νου στη Θεσσαλονίκη, ήταν το πάρκο του Φωκά! Εκεί, μπορούσες να τσουλήσεις με το skateboard, με τα rollers ή ακόμα και με ποδήλατα. Παιδιά έμπαιναν στο πάρκο και περνούσαν πολλές ώρες, συνδυάζοντας παιχνίδι και άθληση ταυτόχρονα. Δυστυχώς, το πάρ-κο του Φωκά γκρεμίστηκε πριν λίγους μήνες κι έμειναν μόνο αναμνήσεις. Κακώς!Γίνανε κάποιες προσπάθειες για δημιουργία νέου δημόσιου πάρκο για skate, άλλα κατάφεραν να αγγίξουν μόνο τη μετριότητα. Παράλληλα, σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, που φυσικά σέβονται τον εναλλακτικό αθλητισμό και επενδύουν σε αυτόν, σχεδόν σε κάθε πόλη, μικρή ή μεγάλη, υπάρχει ένα skatepark. Κλειστό, ανοιχτό, δημόσιο ή ιδιωτικό, τέλος πάντων υπάρχει ένα

μέρος, καλοφτιαγμένο, που ξέρεις πως θα πας να κάνεις αυτό που αγαπάς και να το εξελίξεις, αν θέλεις και σε επίπεδο πρωταθλητισμού! Το skateboard, τα inline skates και το bmx (ποδήλατο) είναι εναλλακτικός αθλητισμός, κι άμα επενδύσεις σωστά σε αυτό, θα έχεις και ανάλογα απο-τελέσματα! Δυστυχώς, οι κρατικοί φορείς, πραγματικά δε το καταλαβαίνουν αυτό. Ίσως να ‘ναι το γεγονός πως συνδέουν αυτά τα hobbies, ας τα πούμε στη γλώσσα τους, με μικρής ηλικίας άτομα, ανήλικα, επομένως δίχως δυνα-τότητα ψήφου ….αχρείαστοι δηλαδή γι’ αυτούς! Ίσως πάλι, να μη θέλουν να το καταλάβουν! Ο αθλητισμός, δε βλέπει ηλικίες!!!Σε αυτό το σημείο, τρία παλικάρια από την πόλη μας, ο Νίκος, ο Βάϊος και ο Άκης, επίσης αθλητές του εναλλακτικού αθλητισμού, αποφάσισαν να φτιάξουν το πρώτο κλειστό πάρκο στην Θεσσαλονίκη και σε ολόκληρη την Ελλάδα, το NORTHPARK skate park!Βρήκαν λοιπόν, τον χώρο, ανατολικά της Θεσσαλονίκης, απέναντι από το Magic Park (περιοχή COSMOS) και ξεκίνησαν τη μελέτη. Συνεργαζόμενοι με κορυφαίους επαγγελματίες στη κατασκευή skate park, την εταιρεία TECH RAMPS από την Πολωνία, κατάφεραν σε λίγους μήνες, να στήσουν μια κα-τάσταση που παρόμοια δε μπορούσαμε να φανταστούμε για την πόλη μας! Στον εσωτερικό χώρο υπάρχουν διαφορετικών ειδών ράμπες και κλίσεις, για

προχωρημένους, αλλά και για αρχάριους, προκαλώντας τη φαντασία σου να τσουλήσεις κάθε ράμπα με διαφορετικό κόλπο! Στον εξωτερικό χώρο και περιφερειακά του πάρκου, φτιάχτηκαν χωμάτινες ράμπες, με διαδρομές, για αυτούς που το ποδήλατο δεν είναι απλά μισή ώρα ποδηλατάδα στην παραλι-ακή και σπίτι, αλλά η αδρεναλίνη είναι ανάγκη! Ταυτόχρονα, υπάρχει και το αναψυκτήριο σε στυλ βουνίσιου chalet, όλο ξύλινο, με πολύ χώρο για όποιον θέλει απλά να πιει ένα καφέ, κι ένα μαγαζάκι με αναλώσιμα εξαρτήματα, που θα χρειαστείτε όσο τσουλάτε, κι άλλα είδη προστασίας. Φυσικά θα πέσεις και θα χτυπήσεις, αλλά γι΄ αυτό, θα προμηθευτείς το ανάλογο κράνος, δίχως χρέωση! Ναι, υπάρχει χρέωση για να τσουλήσεις στο πάρκο, δεν φτιάχνεις κάτι τέτοιο για την ψυχή της μάνας σου. Υπάρχουν και προσφορές που βολεύουν σε πολλούς, γι αυτό, πριν το κρίνετε, ρωτήστε και μάθετε! Ούτε εμένα μου αρέσει να πληρώνω, αλλά μου αρέσει να τσουλάω, κι επειδή,

όντας 35, δεν υπάρχει κουράγιο να βγω στους δρόμους της Θεσσαλονίκης με το πατίνι… πες το κόμπλεξ, πες το ανασφάλεια με τα αυτοκίνητα, πες το γηρατειά… παίρνω τα αμαξάκι μου, το πατίνι μου, παρκάρω ακριβώς απ’ έξω και όταν βαρεθώ, φεύγω! Στο Northpark, λειτουργούν ακαδημίες skate, inline και bmx! Το ευχάριστο είναι, πως νέοι γονείς πιστέψανε στο πάρκο και πλέον φέρνουν τα παιδιά τους σε μικρή ηλικία να μάθουν και να παίξουν με αθλητές του χώρου που χαίρονται να μεταδίδουν τις γνώσεις τους σε μικρούς και γιατί όχι, μελλο-ντικούς πρωταθλητές! Επίσης, συχνά, διοργανώνονται διαγωνισμοί (skate, bmx, inline skates) με συμμετοχή πολύ καλών αθλητών απ’ όλη την Ελλάδα, κι εκεί, το θέαμα είναι ικανοποιητικό και υψηλών προδιαγραφών. To ακατόρθωτο έγινε, κάποιος βρέθηκε επιτέλους να φτιάξει κάτι πάρα πολύ καλό, με γνώση επαγγελματιών και ειδικών και τώρα πια η πόλη μας έχει το δικό της skate park, ικανό να φιλοξενήσει, τόσο πρωτάρηδες, όσο και καταξιωμένους παγκοσμίως αθλητές του χώρου, τους οποίους θα δούμε αργά ή γρήγορα να επισκέπτονται το skate park της πόλης μας, είτε για απλή επίδειξη ή και για συμμετοχή στους σχετικούς διαγωνισμούς! Η Θεσσαλονίκη έχει πια δικό της κλειστό skate park και αξίζει να το επισκε-φθείς, γιατί και ο εναλλακτικός αθλητισμός είναι ζωή! •http://www.facebook.com/northpark.gr

Street talesΑπό τον Άρη Κιορπέ - ΜΧ crew - www.xbalance.gr

27

Urbanities.Γράφει η Νέλη Σταθακίδου - Φώτο: Γιώργος Σοφτάς

Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα τελικά. Οι ημέρες τρέχουν, τις διαδέ-χονται νέες εβδομάδες, νέοι μήνες. Και εσύ, δίχως να έχεις καταλάβει τα όσα πέρασαν, κάθεσαι και τα παρατηρείς, σαν θεατής, σαν να σου έχουν βάλει μια ταινία, που όμως θα παίζει επ άπειρον. Άλλοτε, κρίνεις, αναθε-ωρείς, ομολογείς και αποδέχεσαι τα λάθη σου. Άλλοτε συγχαίρεις τον εαυτό σου και νιωθείς ωραία για τα καλά που έπραξες.

Δεν ξέρω, αλλά κάτι τέτοιες μέρες με συννεφιά νομίζω πως φτιάχτηκαν για σκέψεις, φτιάχτηκαν για τον εαυτό μας, για εκείνες τις ατελείωτες και κάποιες φορές, δίχως νόημα συζητήσεις, με το εσωτερικό μας. Τις ημέρες με ήλιο, δεν σου επιτρέπεται να μελαγχολείς, είναι κανόνας. Τότε, απλά ονειροπολείς, σαν παιδί, δεν φοβάσαι να σπαταλίσεις τις ώρες σου στο τίποτα και αφήνεσαι στις ζεστές ακτίνες.Μια τέτοια μέρα, που θύμιζε καλοκαίρι, βρεθήκαμε εκεί, απέναντι από τον Λευκό Πύργο, στον Καφεναί, της Εθνικής Αμύνης. Έχω να σου διηγηθώ μια πολύ ωραία ιστορία για αυτόν τον χώρο. Που λες, από την αρχή της δημιουργίας του, το μαγαζί αυτό λειτούργουσε σαν καφενείο, πολλά χρό-νια πριν, δεκαετίες φαντάσου, από εκείνες που είχαμε βασιλιάδες. Μια παρέα λοιπόν, σαν αυτές που μαζεύονται στα καφενεία, υποστηρικτές της Εθνικής Άμυνας, ήταν αυτοί που έδωσαν στο δρόμο, τη σημερινή του

ονομασία, γράφοντας πάνω στον τοίχο της οδού, Εθνική Άμυνα και είναι οι ίδιοι, για τους οποίους λέει το γνωστό άσμα «της Αμύνης τα Παιδιά». Και αφού σου έκανα την πρέπουσα ιστορική αναδρομή, σε φέρνω πάλι στο παρόν και σε βάζω σε ένα χώρο, ενός παλιού, αστικού καφενείου, με σύγ-χρονη όμως ματιά. Ένας χώρος ουδέτερος, ιδανικός για όλους, κάτι που αντιλαμβάνεσαι παρατηρώντας τις παρέες τριγύρω σου. Στο ένα τραπέζι, κυριλέ τύποι, με τις γαρβάτες και τους χαρτοφύλακες, λίγο παραδίπλα, κάτι φοιτητές, με τα σκισμένα σταράκια τους, να καπνίζουν και να γελούν. Και εσύ, πλάι στο μεγάλο παράθυρο, να κοιτάς έξω, τα ζευγράκια που περνούν, τα πολύχρωμα αυτοκίνητα, τον κόσμο,που πάει πάνω κάτω. Τε-λικά, οι ημέρες της άνοιξης είναι οι καλύτερες. Ακόμα και ο αέρας μυρίζει πιο ωραία, τον ευχαριστιέσαι, σε κάνει να νιώθεις καλά, έτσι, χωρίς λόγο. Το μαγαζί άνοιξε τον Ιούνιο του 2007, είναι εξ ολοκλήρου διαμορφωμένο από τους ιδιοκτήτες του και σου προσφέρει ότι τραβάει η όρεξη σου, από καφέ, μέχρι τσίπουρα και μεζέδες. Και να σου πω και κάτι τελευταίο? Αυτό το πράγμα με τη μοιρά και την τύχη, είναι μεγάλη υπόθεση τελικά! Keep that in mind. •

Καφενές - Εθνικής Αμύνης 6


28εξώστης. 13 - 19 Δεκεμβρίου 2012

εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201229


Υπάρχει ένα όριο.Το όριο της πόλης που βρίσκομαι καθορίζεται παραχρήμα από τις φωνές της εξαγριωμένης Κινέζας στη δύσμοιρη σερβιτόρα για άγνωστο λόγο. Βλέπετε, για να γράψω αυτό το κείμενο, έφτασα ένα όριο που δεν περί-μενα, να ψάχνω πρόσβαση στο ίντερνετ περπατώντας ώρα σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, ανάμεσα σε ξενοδοχεία χιλιοστής κατηγορίας με σεντόνια χρησιμοποιημένα, τουαλέτα κοινή, στράγγισμα του βρεγμένου δέρματος ελλείψει πετσέτας, ζωή σε τέσσερα τετραγωνικά. Και βέβαια, ήρθα Ταντζίν με την μαγνητική υπερταχεία από Σαγκάη, η χλιδή όμως τελείωσε μόλις βγήκα από το ταξί για να εγκατασταθώ προσωρινά για πενθήμερη εργασία. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να αναζητώ το όριο της ευτυ-χίας. Αλλά στη μετανάστευση, όταν ζεις την ανάγκη, βάζεις το προσκεφάλι στην ποδιά του αφεντικού και κάνεις τζίρο για να σου δώσει ψίχουλα. Αυτό, ο εξευτελισμός μου έχει γίνει η καθημερινή μαζοχιστική μου σταθερά.Η ευτυχία είναι ένα πρωινό ξύπνημα με τη δυνατότητα ψησίματος καφέ. Κάπου εκεί τελειώνει η αυταπάτη. Δεν γκρινιάζω, έμαθα να κουβαλάω μαζί μου παντού ένα ατομικό ηλεκτρικό μάτι 9 εκατοστών βάσης, μια μηχανή μόκα και δέκα κουταλιές καφέ εσπρέσο για να αγαπήσω την κούπα και να ζήσω μια ημέρα ακόμα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η μητέρα μου θα κλάψει, ο πατέρας θα πει κάτι σχετικά με το ιδανικό της ζωής στην Ελλάδα, εγώ τώρα τελευταία θα κλάψω δίχως πλέον να ξέρω τον λόγο. Θα πάω να φάω ένα μαρούλι γιατί κινδυνεύω να πεθάνω από κάποια γρίπη ζώων, 14.000 χοίρων σε ποτάμι ή 20.000 πτηνών σε γενοκτονία, καταλή-γοντας τεθνεώς από ανορεξία. Θα κάνω να μιλήσω μέρες στους δικούς μου ανθρώπους, έχοντας την απορία γιατί ένα εκθεσιακό κέντρο χιλιάδων ανθρώπων δεν διαθέτει ασύρματο δίκτυο ενώ η Κίνα θεωρείται αναπτυσ-σόμενη. Προσπαθώ να επαναφέρω το αίμα από το κεφάλι στο υπόλοιπο σώμα όταν ο φύλακας μου ζητά να περπατήσω 1 χιλιόμετρο για να μπω στο εκθεσιακό κέντρο από την κεντρική είσοδο μετά το τρίλεπτο τσιγάρο μου στην πλαϊνή. Είναι η στιγμή που θολώνω. Και ενώ ψάχνω για φως αντικρίζω μονάχα ένα σταθερό γκρι από τη μόλυνση. Με κουράζουν όλες αυτές οι λεπτομέρειες. Στον Εξώστη θα έγραφα για χαρά και πολλά άλλαξαν. Τουλάχιστον είναι ακόμα το σπίτι μου, έστω και για δέκα αράδες γράμματα κάθε Πέμπτη. Κανονικό σπίτι δεν έχω, δεν ξέρω που να γυρίσω και η ψυχολογία μου είναι σκατά. Έχετε νιώσει ποτέ αυτό που είναι σαν να σταματάει η αναπνοή? Κάποτε το πάθαινα από έρωτα, τώρα συμβαίνει τα βράδια πριν κλείσω τα μάτια για να έρθει απλά η επόμενη ημέρα. Και να περάσω ένα ακόμα όριο. Μαρία, η κόπωση δεν κρύβεται πια. Kαληνύχτα. •

La Tia Rita Van ShangayΓράφει η θεία Ρίτα

Πετραδάκια για ιθαγενείς

exostis 959

Documents