exostis 948

εξώστηςT. 500+448 24.1.13ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

3εξώστης. 24 - 30 Ιανουαρίου 2013

COVERΤο εξώφυλλο επιμελήθηκε ο Στέφανος Μιχαηλίδηςwww.behance.net/atmosphair3

Περιεχόμενα

Στήλες 05 Lou’s Favs 06 Mind The Art 11 Εξώστης Θ 17 Μεθυ-

σμένο παραμύθι 17 Υπεραστικό κορίτσι 21 Αθηναϊκές Πινακί-

δες 21 Θεσσαλονίκη επιτόπου 22 Fahrenheit 451 23 Bookstand

26 Ρετρό 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay 30 The Zodiac.

Θέματα: 04 Mind The Art: Γιάννης Αδαμάκος 09 Σίμος Κακά-

λας 14 Κινιματογραφικές Λέσχες της Θεσσαλονίκης 18 Θέμα:

Στην άλλη μεριά της λεπτής γραμμής 24 Συνέντευξη: Gavlyn

Επιστρέψαμε. Αργήσαμε, αλλά επιστρέψαμε. Και μαζί μας επέστρεψαν κι όλα τα παράλογα, όπως τα είχαμε συνηθίσει. Ή, αν θέλετε, ούτε εμείς λείψαμε ποτέ, ούτε εκείνα. Σ’ αυτή την παλιά αυλή, είμαστε όλοι μονίμως παρόντες.

Μέσα στον προσφιλή παραλογισμό της νέας χρονιάς, έρχεται και πάλι να μας θυμίσει ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε ο αθάνατος λεβεντοσυνδικαλισμός, η αδιανόητη δολοφονία του Σαχτζάτ, και η ανήθικη πρόταση της βουλευτού Γιαταγάνα για επαναφορά της θανατικής ποινής. Πόσο ακριβά θα πληρώ‑σουμε την εκλογή αυτών των χρυσών εξαρτημένων Ελλήνων στη βία και το ατέλειωτο μίσος;

Κι έπειτα, είναι κι αυτός ο στραβός, περίεργος, παράλογος χειμώνας, που τα κάνει να φαίνονται όλα πιο δύσκολα.

Και είναι πιο δύσκολα.

Κι εκεί έξω η μοναξιά, κατά το συνήθειό της, μεγαλώνει, και ο δρόμος μοιά‑ζει ακόμα πιο μακρύς κι ακόμα πιο δύσβατος.

Όλοι δικαιούμαστε ένα σπίτι. Για πολλούς από εμάς θα είναι ο Εξώστης.

Mαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης

Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης

Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος

διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Θούλη Μισιρλόγλου, Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα,

Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Παναγιώτης Κουντουράς, Ιωάννης Moody Λαζάρου, Αλέξης Γκάτσης, Δημήτρης Μπούρας, Κυριάκος Αθανασιάδης, Γιώργος

Φ. Φωτιάδης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Αλέξανδρος Μέλης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Rita Van dengayged,

Σπύρος Κουζέλης • Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι.

Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 • [email protected]

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προ-ηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης προσφέρει 4 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα. Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα, αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο [email protected]. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.


Mind The ArtΑπό την Θούλη Μισιρλόγλου

ΘΜ: Κύριε Αδαμάκο, ένας καλλιτέχνης τόσο αφοσιωμένος στη ζωγραφική όσο εσείς τι προσ-δοκά σήμερα από αυτήν; Έχουν αλλάξει οι προσδοκίες σας στη διάρκεια του χρόνου και της εμπειρίας σας μέσα στο καλλιτεχνικό πεδίο;ΓΑ: Η ζωγραφική είναι πάντα για μένα ό,τι μπο‑ρώ να εκφράσω. Προσδοκώ με προσήλωση να ζωγραφίσω την εικόνα που θα περιέχει όλα όσα αναζήτησα στην ζωή μου και αν τα καταφέρω τότε θα θεωρήσω ότι έχω φτιάξει ένα αριστούργημα. Κάθε ζωγράφος αυτό προσπαθεί.

ΘΜ: Η σχεδόν αφηρημένη ζωγραφική σήμερα, την οποία υπηρετείτε πολλά χρόνια, λειτουργεί ως ένας «ενδιάμεσος χώρος»; Ποια είναι η σχέση της με τον σύγχρονο, πληθωρικό οπτικό πολιτισμό, δεδομένου ότι έτσι κι αλλιώς αντι-στέκεται στην εικονογράφηση; Ανταγωνιστική, ξένη ή άλλη;ΓΑ: Κι όμως οι εικόνες μου είχαν φιγούρα συνε‑χώς. Figuratif εξπρεσιονισμός είναι καλύτερος χαρακτηρισμός για τον ζωγραφικό μου τρόπο. Ενδιάμεσος χώρος είναι σχεδόν όλη η τέχνη. Δη‑

λαδή ο χώρος που αντιστέκεται στον πληθωρικό οπτικοακουστικό μας πολιτισμό. Η εικονογράφηση του περιβάλλοντος δεν ενδιαφέρει σήμερα, δεν είναι αυτό το πρόβλημα, ούτε ανταγωνιστικό μπορεί να είναι το περιβάλλον. Η ζωγραφική, και η δική μου μαζί, είναι η διαφορετική οπτική της ει‑κονογράφησης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που μετράει είναι το πόσο καλά διαφοροποιείται από την δημοφιλή τρέχουσα εικόνα. Και κυρίως τι διαφορετικό μπορεί να αναδείξει. Αυτό όλο είναι ο ενδιάμεσος χώρος.

ΘΜ: Τι σας διαφοροποιεί από τους νεότερους ζωγράφους, που έχουν μεγαλώσει μέσα στον εικονικό, διαδικτυακό χώρο και τον ψευδαισθη-σιασμό της εικόνας;ΓΑ: Κάθε καλλιτέχνης που έχει επιλέξει τη ζωγρα‑φική σήμερα έχει διαφοροποιηθεί ήδη από τα υπό‑λοιπα μέσα έκφρασης και φτιάχνει εικόνες. Αυτό που θα μπορούσε να με διαφοροποιήσει από τους νεώτερους είναι πως η ζωγραφική είναι η τέχνη των γέρων, όπως λέει και ο Πικάσσο. Η άσπρη επιφάνεια θέλει χρόνια να κατανοηθεί και πολύ

δουλειά για να μεταμορφωθεί. Η σχέση μας με το υλικό είναι σημαντική για την γενιά μου, εμάς το υλικό που πλάθαμε μας έπλασε κι κείνο. Τα έχω δει και νιώσει αυτά τα πράγματα. Η ταχύτητα και η αγοραία ποιότητα της εφήμερης σύγχρονης εικονογράφησης, απ’ όπου κι αν προέρχεται, διαφοροποιεί αυτόματα το έργο ενός ζωγράφου από όποιο εικονογραφικό τέχνασμα βλέπουμε γύρω μας.

ΘΜ: Η έκθεση «9 Lumen» είναι ένας φόρος τιμής στο φως στη ζωγραφική ή και μία προσ-δοκία μεταφυσικού και συμβολικού φωτός σε ζοφερούς καιρούς; Ποιες είναι οι βασικές, εσωτερικές σας αναφορές στα έργα που παρου-σιάζετε στο Μουσείο Μπενάκη;ΓΑ: Είναι και τα δύο. Από τη μία το φως είναι το αξίωμα της ζωγραφικής και μάλιστα ο τίτλος της έκθεσης σημαίνει τη δύναμη του ελάχιστου φωτός -του κεριού-, όπως την αντιλαμβάνεται το ανθρώ‑πινο μάτι. Και ασφαλώς όπως την χειρίζομαι στην ενότητα των έργων αυτής της έκθεσης. Αλλά από την άλλη μεριά συμβολίζει και την ελπίδα της ανα‑

Αντιθέσεις μορφών και χρωμάτων, φως και σκοτάδι, η παράσταση και η αφαί-ρεση, το πλαστικό και το ζωγραφικό, η κίνηση και η στάση, τελικά η σχέση του ζωγραφικού χώρου, της φιγούρας και του φωτός επανεξετάζονται σε όλη τη διάρκεια της δημιουργικής πορείας του Γιάννη Αδαμάκου (γεν. 1952) και επα-νέρχονται στη νέα έκθεσή του στην Αθήνα.

Καλή χρονιά! Και ζωγραφική! Ο Γιάννης Αδαμάκος μας ξανασυστήνεται με αφορμή την έκθεσή του «9 Lumen» στο Μουσείο Μπενάκη.

*Lumen: Είναι η μονάδα της φω‑τεινής ροής που μετρά τη δύναμη του φωτός όπως γίνεται αντιλη‑πτό από το ανθρώπινο μάτι.


αλεμάους -->@figios γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης ψυχανα-γκαστικών.για να συνεχίσετε παρακαλώ πατήστε το 1, 11 φορές.

Andreas ο Σονικ -->@sonicable Μπορεί να έχασα στα χαρτιά,αλλά κέρδισα 2 κινητά όταν δεν κοιτούσαν.

Suffragette_ -->@Suffragette_ Ενα καθαρό σπιτι είναι σημάδι χαλα-σμένου υπολογιστή

αντινοος -->@_andinoos -τουίταρα κύριε πρόεδρε -αθώος

beatBukowski -->@beatBukowski και τι ήταν ο Ωνάσης στην τελική; Άλλος ένας επιχειρηματίας που πηδούσε μια τραγουδιάρα. ο Στηβ Κακέτσης της Νιου Γιόρκ.

Ο ντιμ, ο ογδόντας -->@dim80 Τι σαδισμός είναι αυτός με τους καθρέφτες στα γυμναστήρια; Βάλτε και ζυγαριά στο χαλάκι της εισόδου.

autokrator o megas -->@MegasAutokrator Όταν πήγες να ζητησεις την καλή σου απο τον πατερα της σε γαμο, ετσι οπως σε κοιταγε αυτός,δεν σου ερχόταν να του πεις»τι κοιτας ρε μαλακα?»

Βαλεντίβα -->@Lazy_Val Μου ρχετε ντιεμ, the fastest way to lose weight. Εγω το μονο τουλουζ που ξερω ειναι ο Λοτρεκ.

Guru Αδάμ -->@pappous_adam Θα γραφα και γω τραγούδια για τα

γκομενικά μου, αλλά δεν πουλάει η ορχηστρική μουσική

imbos -->@imbos2 είχαμε ένα περιπτερά στην Σπάρτη τόσο φα-σίστα που σχεδόν τον λυπάμαι που πέθανε και δεν πρόλαβε το Πρώτο ΘΕΜΑ.

Τι άλλα; -->@theodoulos Είμαι κι εγώ ανάμεσα στους Έλληνες, που πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά. Γιατί έχουμε ιστορία, έχουμε θέ-ληση, έχουμε υπομονή, έχουμε πιει

Cinnamonellis -->@Cinnamonellis Όποιος μπαίνει στο μετρό, τον παίρνει τηλέφωνο ο μ’ακούς

Άννα Νικόλ -->@Myth_2 Στο τσακ γλίτωσα το τρακάρισμα πριν εξαιτίας ενός ηλίθιου. Καλά ρε δε ξέρεις ότι δε σταματάνε απότομα μπροστά στην άλλη ενώ βάζει μάσκαρα?

Jim Adams -->@niatskas Τη μία βδομάδα ο ΠΑΟ,την άλλη η ΑΕΚ..Το ΟΑΚΑ έχει να δει τόσο θέαμα μαζεμένο απ΄τα 70’s που ήταν αλάνα κ κυνηγιόντουσαν οι κότες μεταξύ τους

γέννησης του πολιτισμού μας, γιατί πιστεύω πως ζούμε έναν μεσαίωνα του πνεύματος πολύ χειρότερο από κάθε παρακμιακή περίοδο της ιστορίας.

ΘΜ: Οι Θεσσαλονικείς έχουν δει έργα σας σε γκαλερί της πόλης, στη συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης: έχετε αντιλη-φθεί διαφορετική υποδοχή του έργου σας στους διάφορους τόπους εκθέσεών σας;ΓΑ: Η σχέση που ήθελα πάντα να δημιουργείται ανάμεσα στο έργο μου και τους θεατές με έχει στηρίξει και στη Θεσσαλονίκη. Ξέρετε, η ζωγραφική έχει το καλό να μην χρειάζεται συστάσεις και ερμηνείες του μέσου και της τεχνικής. Έτσι έχω πολλούς θεατές και οι περισσότεροι από αυτούς με έχουν τιμήσει με την αποδοχή και τα αισθήματά τους για τη δουλειά μου.

ΘΜ: Λειτουργεί απολογιστικά μια μεγάλη έκθεση, όπως αυτή που πα-ρουσιάζετε στο Μουσείο Μπενάκη; ΓΑ: Να σας πω, απολογισμό κάνουμε συνήθως στις μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις, εκεί που ξεδιπλώνεται η πορεία ενός καλλιτεχνικού έργου. Η έκθεσή μου στο Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την τελευταία μου δου‑λειά, αλλά η ευκαιρία να δείξει κανείς σε ένα μεγάλο Μουσείο λειτουργεί απολογιστικά με την έννοια πως ένα νέος καλλιτέχνης χωρίς την εκθεσια‑κή δραστηριότητα τόσων ετών, θα ήταν δύσκολο να είχε ποτέ αυτήν την ευκαιρία. •

Ο Γιάννης Αδαμάκος


Mind The Art

Έως 31/3ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ & ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ «Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ»ο αιώνας που διαμόρ-φωσε τη Θεσσαλονίκη του 1912»

στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (Βίλα Καπαντζή, Βασιλίσ-σης Όλγας 108)

Κυριακή 27/1

Αφήγηση παραμυθιών εμπνευσμένη από την έκθε-ση του Λούβρου στο Τελλό-γλειο με την Ανθή Θάνου «Μια εικόνα ένας μύθος»επιλέγει έργα, μετουσιώνει τις εικόνες σε ιστορίες και ο Παναγιώτης Κούλελης τις επενδύει μουσικά παίζο-ντας νέι, ούτι, κιθάρα και μικρά κρουστά οργανάκια.στις 5 το απόγευμα, στον 1ο όροφο του ΤελλογλείουΕισιτήρια: 5 ευρώΑγίου Δημητρίου 159Α

Σάββατο 26/1Principal Club theater / ΜύλοςΗ εταιρία Θεάτρου ΧώροςΠαρούσιαζει την παρά-σταση «Γκόλφω»στις 21.30. ΕΙΣΟΔΟΣ: 15,00 ευρώ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣ. / 10,00 ευρώ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ, ΑΝΕΡΓΩΝ, ΑΤΕΛΕΙΕΣ Σ.Ε.Η.ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ public – ΤσιμισκήΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 6978 165269 / 6939 401170

Σάββατο 26/1

ΟΞΥΓΟΝΟ «Πετάει πετάει το παλτό;» Παράσταση κουκλοθέατρουΜια ιστορία βασισμένη στο Παλτό του Νικολάι Γκόγκολ και στο βραβευμένο με το διεθνές βραβείο Άντερσεν έργο της Μαρίας Γκρίπε Λόελλα, Η κόρη του Μπαμπά Μπέρτα στις 12:30 το μεσημέρι Ολύμπου 81Απαραίτητη η κράτηση θέσης. Θα τηρηθεί σειρά προτε-ραιότητας. Τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ.

Η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο Όρα κάθε Κυριακή στις 11:30 το πρωί και τις καθημερινές μεταφέ-ρεται στα σχολεία, κατόπιν συνεννόησης με το Θέατρο (2310 232799, 6986803477).

Κυριακή 27/1

Στις 27 Ιανουαρίου ολοκληρώνεται η διοργάνωση «Έργα τέχνης από το Λούβρο στη Θεσσαλονίκη» που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από την Κίνηση των 5 Μουσείων της Θεσσαλονίκης.Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο της διοργάνωσης, παρουσιάζει την έκθεση, Scopophilia της Nan Goldin, σε επιμέλεια Marie-Laure Bernadac (Γενική Επιμελήτρια, Επιμελήτρια εκθέσεων στο Μουσείο του Λούβρου) και Ντένη Ζαχαρόπουλου (Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης).

ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΝΟΗΣΙΣ

Γνωρίστε τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της Επιστήμης και της Τεχνολογίας.Ζήστε μοναδικές εμπειρίες και μάθετε τα μυστικά του πλανήτη μας και του Διαστήματος

ΠΡΟΒΟΛΕΣ• Πλανητάριο – σφαιρική οθόνη• Κοσμοθέατρο – κινηματογράφος με γιγαντοοθόνη (3D)• Προσομοιωτής – προσομοίωση εικόνας και κίνηση του θεατή (3D)

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ• Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία• Τεχνοπάρκο • Εκθετήριο Αυτοκινήτων ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ• Τρίτη – Παρασκευή: 10.30–14.30• Σάββατο: 13.00-21.00• Κυριακή: 11.00-19.00

ΝΟΗΣΙΣ6ο χμ Θεσσαλονίκης – ΘέρμηςΤηλέφωνο: 2310 483 000www.noesis.edu.grwww.facebook.com/NoesisScienceCenter


Mind The Art

Μία από τις μεγαλύτερες καινοτόμες μουσικές κοινότητες της Ευρώπης εκ-πέμπει από το Πήλιο: γνωρίστε την στη Στέγη μ’ ένα τριήμερο φεστιβάλ.

Το Μουσικό Χωριό στον Άγιο Λαυρέντιο Πη-λίου είναι μία από τις μεγαλύτερες μουσι-κές κοινότητες στην Ευρώπη, ένας θεσμός ελεύθερης ανταλλαγής μουσικών ιδεών και πρωτότυπων εκπαιδευτικών μοντέλων δια-μέσου της μουσικής πράξης.

Το πρόγραμμά του είναι ανοιχτό, καινοτό-μο και πολυσυλλεκτικό, χαρακτηριστικά που δένουν απόλυτα με τη Στέγη η οποία επέλεξε να στηρίξει αυτή τη μουσική κοινό-τητα φιλοξενώντας ένα εκρηκτικά δυναμικό τριήμερο φεστιβάλ ήχων από τον Μεσαίω-να μέχρι το αύριο, με συναυλίες, διαλέξεις, προβολές και εργαστήρια, με τη συμμετοχή δεκάδων μουσικών.

Ενημερωθείτε για το πλήρες πρόγραμμα από τη σελίδα μας www.exostispress.gr

Poster for tomorrow 2013

Η διοργάνωση “Poster for tomorrow” ανακοινώνει την 5η έκδοση του ετήσιου διαγω-νισμού αφίσας κοινωνικού design. Κάθε χρόνο η διοργάνωση “Poster for tomorrow”, επιλέγει να προβάλει ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Στη συ-νέχεια, καλείται η παγκόσμια γραφιστική κοινότητα να σχεδιάσει αφίσσες για το θέμα αυτό, οι οποίες εκτίθενται σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Ημέρας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου). Η ιδέα πίσω από αυτή την ενέργεια είναι ότι μία αφίσσα είναι μια αρχή, αλλά εκατό, χίλιες αφίσες, αποτελούν ένα κίνημα που τραβά πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, προβάλλοντας έτσι το σκοπό του. Ο διαγωνισμός, που λειτουργεί από το 2009, έχει φέτος ως θέμα του το δικαίωμα στη στέ-γαση (right to housing).Η λέξη σπίτι, σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώ-πους. Είναι ο τόπος που μεγαλώσαμε, ο τόπος που ζούμε αυτή τη στιγμή, ο τόπος που πηγαίνουμε για να χαλαρώσουμε ή για να υποδεχθούμε τους φίλους μας μετά τη δουλειά. Αλλά για πάρα πολλούς ανθρώπους η έννοια σπίτι δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα απόμακρο όνειρο. Ένα μέρος στο οποίο προσβλέπουν την ώρα που προσπαθούν να επιβιώσουν σε κάποιο πρόχει-

ρο κατάλυμα, ή σε έναν υπαίθριο χώρο όπου βρίσκονται επειδή δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε.Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου σε ένα μέρος για να ζει. Όχι απλά ως ένα καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης, αλλά ως ένα μέρος όπου θα ζει με ασφάλεια και αξι-οπρέπεια.Η μεθοδολογία με την οποία θα προσεγγίσει το θέμα του το Poster for tomorrow φέτος είναι διαφορετικής. Θα υπάρχει μεν ένα κεντρικό brief (το καθολικό δικαίωμα στη στέγαση) αλλά από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιού-νιο, θα εκδίδεται κάθε μήνα ένα διαφορετικό brief που θα προσεγγίζει μια διαφορετική πτυχή του θέματος: τα αίτια, τα γεγονότα, τις συνέπειες και τις λύσεις.Ο διαγωνισμός αφίσας είναι ανοικτός για υποβολές έως τις 10 Ιουλίου. Οι καλύτερες αφίσες, που θα επιλεγούν από την κριτική επιτροπή, θα δημοσι-ευθούν σε κατάλογο και θα εκτεθούν σε όλο τον κόσμο στις 10 Δεκεμβρίου.

www.posterfortomorrow.orgΠηγή: www.designmag.gr

Athens Calling / Στέγη Τεχνών και Γραμμάτων Παρασκευή 25/1 έως Κυριακή 27/1


Mind The ArtΑπό τον Γιάννη Γκροσδάνη • Φωτό: Γιώργος Χρυσοχοϊδης

Δύο νέες παραστάσεις ανεβαίνουν στο ΚΘΒΕ αυτές τις μέρες. Η πρώτη αφορά ένα αγαπημένο παιδικό έργο τον «Μορμόλη» του Ράινερ Χάχφελντ, σε σκηνοθεσία της Φωτεινής Μπαξεβάνη και μουσική Γιάννη Σπανού. Οι περιπέτειες του Μορμόλη, ενός πολυαγαπημένου έργου μικρών και με‑γάλων ζωντανεύουν στην σκηνή του ΚΘΒΕ, σε μια ευφάνταστη και τρυφερή παράσταση με ζωντανή μουσική, χορό και τραγούδι που γοητεύει τα παιδιά, απελευθερώνει τη φαντασία τους και τα κάνει να τραγουδούν με μια φωνή «Ο Μορμόλης, ο Μορμόλης είναι το στοιχειό της πόλης»!

Το έργο θα παρουσιαστεί στο Βασιλικό Θέατρο από την Παιδική Σκηνή του ΚΘΒΕ, από την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013.Επίσης το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει, σε σκηνοθεσία Γιάν‑νη Ρήγα, το έργο «Το Κύμα» του Ρον Τζόουνς, στο νέο Υπερώο της Eταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, από την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013.

Το Κύμα βασίζεται σε ένα πραγματικό πείραμα που διεξήγε με τους δεκαπε‑ντάχρονους μαθητές του ο συγγραφέας Ρον Τζόουνς, ως καθηγητής ιστο‑ρίας στο Λύκειο Κάμπερλι, στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια το 1967. Ένα πείραμα που, διερευνώντας τον φασισμό, είχε ως στόχο να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται εύκολα σε όχλο που μπορεί να χειραγωγηθεί. Ένα παιχνίδι ρόλων, που γρήγορα έλαβε τεράστιες διαστάσεις ξεφεύγοντας από κάθε έλεγχο…

Το πείραμα του «Τρίτου κύματος» αποτέλεσε το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας Το Κύμα (Die Welle), του ντοκιμαντέρ Lesson Plan, καθώς και του μυθιστορήματος του Τοντ Στράσερ, «Το Κύμα», το οποίο έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει σε 23 γλώσσες και έχει προταθεί ως κείμενο ανάγνωσης σε σχολεία της Γερμανίας και του Ισραήλ. Ο Ρον Τζόουνς, μεταφέροντας την προσωπική εμπειρία του από το πείραμα, έγραψε το αντίστοιχο θεατρικό κείμενο, το οποίο παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ.

Τηλέφωνα κρατήσεων και πληροφορίες για τις παραστάσεις του ΚΘΒΕ: 2315 200200 & 2310 223785

Το Κύμα & ο Μορμόλης στην σκηνή

του ΚΘΒΕ

εξώστης. 24 - 30 Ιανουαρίου 20139

Mind The ArtΑπό τον Γιάννη Γκροσδάνη

Η Γκόλφω είναι ένα σχέδιο που σας απασχολεί απο την αρχή της αυτό-νομης πορείας σας. Όντως. Ήταν η αφορμή για να ξεμυτίσουμε θεατρικά. Μας είχε απασχολήσει πολύ η ιδέα του μπουλουκιού και της στρούγκας μέσα στο θεάτρο. Με την σημερινή Γκολφω νιώθω πως ολοκληρώνω έναν κύκλο που κράτησε σχεδόν 10 χρόνια. Μαζί με το “Erofili Synopsis” είναι η ολοκλήρωση της ασχολίας μας με την θεατρική παράδοση μας και τον 15σύλλαβο στίχο.

Και τι ακολουθεί; Θέλουμε να ασχοληθούμε πλέον με νέους Έλληνες συγ‑γραφείς και ίσως να δοκιμάσουμε να προχωρήσουμε και σε κάποια δικά μας κείμενα.

Μια τέτοια δοκιμή δεν ήταν το ανέβασμα του “Λιωμένου Βούτυρου” ;Με αυτό το δεδομένο θέλουμε να δοκιμάσουμε πλέον πιο σοβαρά αυτή την προοπτική. Νιώθω πως είναι και ανάγκη της εποχής.

Πρωτοανεβάσατε την Γκόλφω σε μια εποχή που αυτή η ψευδαίσθηση που αναφέρετε ήταν κοινή συνισταμένη. Ακριβώς. Ήταν η εποχή των Ολυ‑μπιακών Αγώνων και ενός κομπασμού που είχαμε για τα πάντα. Όμως μετά από αυτό το “απόγειο” ξεκίνησε μια κατηφόρα απο την οποία δεν σηκώσαμε ποτέ κεφάλι. Και σίγουρα δεν μπήκαμε ποτέ στην διαδικασία να σκεφτούμε τι έφταιξε για να φτάσουμε εδώ. Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος κανενός αλλά αν ήθελε κάποιος να κάνει κάτι είναι ελεύθερος να το κάνει. Αλλά απ’ ότι διαφαίνεται δεν έχουμε τέτοια πρόθεση. Θα φορτωθούμε μερικά δάνεια ακόμα αλλά δεν έχω ιδέα αν έχουμε την πρόθεση να αλλάξουμε κάτι. Και

έτσι φτάνουμε να χάσουμε και την ελπίδα μας. Τελικά όμως χάνοντας κανείς την ελπίδα του μπορεί και να οδηγηθεί στην ελευθερία. Είναι ίσως η εποχή μας τέτοια που να μας βάζει σε μια τέτοια διαδικασία. Ζούμε πλέον χωρίς ψευδαισθήσεις.

Δεν αμφιβάλλω πως η εποχή μας διακρίνεται απο απαισιοδοξία. Και απο ψευδαισθήσεις. Έχω την εντύπωση ότι πάντα περιμένουμε κάποιον άλλο να μας πει μια καλή κουβέντα, να ασχοληθεί μαζί μας και να μας επιβραβεύσει για ότι κάνουμε, ακόμη κι αν αυτό είναι λάθος.

Σας προβληματίζει όταν ακούτε για το λουκέτο στο ΕΚΕΒΙ ή στα θέα-τρα της Μονής Λαζαριστών; Σαφώς και με προβληματίζουν. Είναι τραγι‑κά πράγματα. Θα ‘θελα ο πολιτισμός, η υγεία και η παιδεία να είναι στην κορυφή των προτεραιότητων ενός κράτους. Κι όμως είναι τα πρώτα που καρατομούνται. Από την άλλη όμως, αν ένας λαός δε νιώθει την ανάγκη να αφουγκραστεί την τέχνη καταλαβαίνουμε όλοι πως φτάσαμε ως εδώ. Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε την άποψη ότι ο πολιτισμός τελειώνει στα ερείπια ενός Παρθενώνα και ότι δεν αφορά όσα γίνονται σήμερα.

Ας το δούμε όμως και διαφορετικά: Κάποια στιγμή είχαν ρωτήσει τον Όρσον Γουέλς να σχολιάσει το γκρέμισμα ενός θεάτρου. Και αυτός είπε ότι δεν γκρεμίζεται ο πολιτισμός απλά ένα κτήριο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κόσμος που αναζητάει τον καλλιτέχνη αλλά και ο καλλιτέχνης ψάχνει τους θεατές του. Ακόμη και αν αυτο γίνεται στο δρόμο...•

Σίμος Κακάλας “Μήπως το χάσιμο της ελπίδας

οδηγεί τελικά στην ελευθερία;”Η Ερωφίλη του αποτέλεσε ένα σημαντικά θεατρικά γεγονότα του 2012. Όλα όμως ξεκίνησαν πριν 9 χρόνια με την Γκόλφω του Περεσιάδη. Ο Σίμος Κακάλας επιστρέφει εκεί και παρουσιάζει την τελευταία και τελική εκδοχή της παράστασης « Golfo directors cut», που έρχεται να επισφραγίσει με τα πιο μαύρα χρώματα αυτό που ξεκίνησε πριν χρόνια ως μια ματιά πάνω στην ελληνικότητα και το φολκλορ της στρούγκας. Οι manga χα‑ρακτήρες των προηγούμενων παραστάσεων ζουν πλέον σε μια σκοτεινή εποχή όπου το νερό δεν είναι καθαρό, το τυρί δεν είναι λευκό και τα πρόβατα έχουν εξαφανιστει. Ένα τελευταίο πάρτυ λοιπόν για όλους αυτους που πίστεψαν και έχασαν αλλα συνεχίζουν να ελπίζουν.....

Info:

«Golfo directors cut»Σάββατο 26/1 στο Principal Club TheatreΈναρξη στις 19.00 με παρουσίαση κομικ, gothic music live και dj sets. Η παράσταση ξεκινάει στις 21.00. Σκηνοθεσία - Σκηνικό - Κίνηση: Σίμος Κα‑κάλαςΠαίζουν: Σίμος Κακάλας, Δήμητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου Εισητήρια: 10,00 euro (προπώληση) και 15,00 euro στο ταμείο του Principal / 10,00 euro φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες ΣΕΗ Προπώληση: Public – Τσιμισκή

Mind The Art

ΘΕΑΤΡΟ από 24/1 – 31/1ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 22 92 49): “Οι Καιόμενοι” της Δέσποινας Καλαϊ-

τζίδου. Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο

και Κυριακή στις 9.15μμ

ΑΝΕΤΟΝ (6942 841714): «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ από

την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Σκηνοθεσία: Δήμητρα Χουμέτη.

Τετάρτη ως Σάββατο στις 9 μ.μ., την Κυριακή στις 7 μ.μ.

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Μαράν Αθά”. Σκηνοθεσία Δήμος Αβδελιώ-

δης. Παίζει η Γιασεμί Κηλαηδόνη. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη 21.00. Εώς

5/2

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): «Σ`αγαπάω, αλλά…» των Γιώρ-

γου Βάλαρη και Στέλιου Παπαδόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Βά-

λαρη. Παρασκευή: 21.15 Σάββατο: 18.15 & 21.15 Κυριακή: 19.30

ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (2310-424132-3): «Η απαγωγή της Σμαράγδως» του

Μιχάλη Κουνελάκη από την Θεατρική Ομάδα Μηχανιώνας του Τμήμα-

τος Πολιτισμού του ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. Δήμου Θερμαϊκού. 26-27/1 στις

20.00.

ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (2310 21 03 08 & 6974 39 77 44): “Μήδεια”

του Ευρυπίδη. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Απόστολος Αποστολίδης. Κάθε

Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, 21.15 μμ.

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99): «Η Βεγγέρα» του Ηλία Καπετανάκη Σκη-

νοθεσία:Λίλια Λύτρα . Πα- Σά:21.00 και Κυ: 19:00.

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25): «Παί-ζουμε??» σε σκηνοθεσία Τά-

σου Ράτζου. Παίζουν: Νικολέτα Παπαδοπούλου, Αγγελική Παρδαλί-

δου, Γιώργος Τσάμης. Πα-Σά: 21:00 και Κυ: 20:00

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (6972 70 28 70): “Έξι Πρόσωπα και μια Γαλο-

πούλα αναζητούν δολοφόνο” Σάββατο 15 & Κυριακή 16 Δεκεμβρί-

ου, 21:30 Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης

ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): α) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : “Το Μεγάλο μας Τσιρ-

κο”. Σκηνοθεσία: Σωτ. Χατζάκης. Κυ στις 18.00, Πέ - Πα στις 21.00,

Τετ & Σά 18.00 & 21.00 β) ΕΜΣ : “Κατά Φαντασίαν Ασθενής” του

Μολιέρου. Σκην: Σωτ. Χατζάκης. Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη

& Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00. γ) ΝΕΟ ΥΠΕΡΩΟ ΕΜΣ:

«Το Κύμα» του Ρον Τζόουνς. Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας. Τετάρτη &

Κυριακή 19.00, Πέμπτη & Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ(2310285452-2310272909-6974195079 ): “Δις

Μαργαρίτα”. Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Μ. Μπαλτατζή

ARK BAR (2310 28 75 77): “Τι ήθελα να γίνω”. Κάθε Παρασκευή στις

22.30. Σκηνοθεσία: Δέσποινα Παπαδοπούλου.

C FOR CIRCUS (6977669535 για Vodafone, 6985755832 για what’s up)

: “Μάθημα Ανατομίας” του Α. Σαμαράκη απο την ομάδα Επιπόλαιος

Φρεντ. Σκηνοθεσία: Γ. Σφυρής. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή

στις 21.30

Mamisio (6987 118 555): “Exit, μια ζωή σε εξέλιξη”. Σκηνοθεσία:

Νίκος Πολοζιάνης. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Studio ΚΟΙΤΩΝΕΣ (6975 12 66 77) : «Εικόνες του πατέρα μου που κλαί-

ει…» από την Ομάδα Oberon. Σκηνοθεσία: Ντιάνα Ζαχαροπούλου.

Παρασκευή-Δεύτερα στις 21:00.

Studio ΝΕΜΕΣΗ (2310 32 62 30): “Πάπισσα Ιωάννα” σε διασκευή-σκη-

νοθεσία: Αφρούλη Μπέρσου. Κάθε Σάββατο στις 21:00 μ.μ. και Κυρια-

κή στις 19:00 μ.μ.

Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Τηλ: 2310 21 65 67): α) “Δημόσιος Κίνδυνος” απο

το Θέατρο In Vitro. Σκηνοθεσία: Μόνα Κιτσοπούλου, Κώστας Ταρπα-

τζής. Κάθε Τρίτη στις 9:00 μ.μ. β) “Ρωμύλος ο Μέγας” του Friedrich

Dürrenmatt. Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Μόνα Κιτσοπούλου. Κάθε

Σάββατο και Κυριακή στις 9μμ

Studio VIS MOTRIX (6974 41 31 21) : «Το Μαύρο Νερό» (African Gothic)

της Ρεζά Ντε Βετ από το eclipses group theater. Σκηνοθεσία: Ε. Αϊβα-

ζίδου. Πέμπτη - Κυριακή στις 21:00.

ΠΑΙΔΙΚΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από

την θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε

Κυριακή, 11.30 π.μ.

ΑΝΑΤΟΛΗ (2310 32 20 94): “Πινόκιο”. Διασκεύη – Σκηνοθεσία: Κατερί-

να Σαββοπούλου. Κάθε Σάββατο 18.00 μ. μ.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51) : “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του Ο. Ου-

αϊλντ. Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα

Γεργιάδου. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Η Μικρή Γοργόνα” του Μάϊκ Κένι. Σκηνο-

θεσία: Θωμά Μοσχόπουλου. Παίζουν: Χριστίνα Γαρμπή και Γ. Κισσαν-

δράκης

ΔΗΜ. ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310 458 591-2): «Ένα

σπίτι παραμύθια» της Λίνας Νικολακοπούλου και του Σταμάτη Κρα-

ουνάκη. Σκηνοθεσία – χορογραφία: Τατιάνα Μύρκου. Κάθε Κυριακή:

12μμ

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθε-

σία: Κάρμεν Ρουγγέρη. Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99) : «Πετάει-Πετάει το παλτό;» Κουκλοθέα-

τρο. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25): “Το Πέταγμα του Ίωνα”. Σκηνοθε-

σία: Παυλίνα Χαρέλα. Κάθε Κυριακή στις 11:30

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (6972 70 28 70): “Μαγική απειλή στο Τρου-

φοχώρι”

των Αλ. Ροβέρτου και Μ. Μυλωνά. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ.

ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ (2310 81 20 00): “Η γάτα που κλώσαει αυγά” της

Καρίνας Ιωαννίδου. Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Μήττας. Κάθε Κυριακή

στις 11:30

ΚΘΒΕ (2315 200000): α) ΕΜΣ : “Μικρός Ήρωας” σκην: Γιάννης Ρήγας.

Κάθε Κυριακή 11.00πμ β) Βασιλικό Θέατρο: “Ο Μορμόλης” Σκηνοθε-

σία: Φ. Μπαξεβάνη. Κάθε Κυριακή 11.00πμ

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 83 49 96): “Αλαντίν”. Σκηνοθεσία: Ταμίλα Κουλίε-

βα. Κάθε Κυριακή 11.30 π.μ

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 22 22 99): «Το Όνειρο του Σκιάχτρου» του Ευγένιου

Τριβιζά. Σκηνοθεσία – χορογραφίες: Ισίδωρου Σιδέρη. Κάθε Κυριακή

στις 11.30 το πρωί.

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΡΜΟΥ (6945 260308): “Η Μυλωνού” από το θεατρικό

σχήμα Μικρός Βορράς. Σκην: Τ. Ράτζος. Κάθε Κυριακή, 10.30&11.30

π.μ.

ΦΙΞ IN ART (2310 50 00 34): «Στη χώρα των Ονείρων» της Εύας Ιε-

ροπούλου. Σκηνοθεσία: Αστέρης Πελτέκης. Κάθε Κυριακή στις 12.00

NODO JUNIOR (2310 749230): “Ο μικρός Πρίγκηπας”. Κάθε Κυριακή

στις 11.30 το πρωϊ.


Δύο κορίτσια, η Βοϊτσίτα και η Αλίνα, μεγάλωσαν μαζί σε ορφανοτροφείο. Όταν ενηλικιώθηκαν, η πρώτη βρήκε καταφύγιο σε ένα ορθόδοξο μονα-στήρι ασπαζόμενη την καλογερική, ενώ η δεύτε-ρη μετανάστευσε στη Γερμανία (στοχοποιημένο σύμβολο του δυτικού τρόπου) προς άγραν εργα-σίας. Τα δυο κορίτσια ανταμώνουν ξανά. Η Βοϊ-τσίτα θα φιλοξενήσει προσωρινά την Αλίνα στο μοναστήρι με ολέθρια κατάληξη.

Η Αλίνα διεκδικεί απεγνωσμένα την επανασύνδε‑ση με τη φίλη της, κινούμενη στα όρια της εξάρ‑τησης, αποκύημα ενός προδομένου έρωτα, ενώ η Βοϊτσίτα έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με το δίλημμα: Πίστη ή Έρωτας (με το πρώτο σκέλος να φαντάζει εξ’ αρχής υπερέχον στην ηθική της). Τότε είναι που η Αλίνα θα οδηγηθεί σε υστερι‑κές κρίσεις τις οποίες η σκοταδιστική μοναστική κοινότητα θα εκλάβει ως σημάδια δαιμονισμού και θα φτάσει στην ύστατη λύση της σταύρωσης. Σταύρωσης που δεν παραλληλίζεται άμεσα με το περιεχόμενο αυτής του Ιησού (αφού ο δεύτε‑ρος θυσιάστηκε για να σώσει τους άλλους, ενώ η Αλίνα -ως πιο ανθρωπινή φιγούρα- παραδομέ‑νη στην ερωτική της εξάρτηση), μα συνδέεται αλληγορικά με τις δομές και τις συνθήκες [το περιβάλλον ενός αυστηρού, απάνθρωπου (και υποκριτικού, προσθέτω εγώ), καθεστώτος περι‑θωριοποιεί αυτόν που αποκλίνει της επιβεβλημέ‑

νης κανονικότητας και τον εξοντώνει όταν ο επι‑κίνδυνος στασιαστής θελήσει να συμπαρασύρει και άλλους στην «ανομία» του]. Παρά το γεγονός πως ο Μουντζίου καταγράφει με σαφή αποστασιοποίηση τα τεκταινόμενα –αποφεύγοντας να τα χρωματίσει με υποκειμενι‑κές πεποιθήσεις-, περιβάλλει ακόμη και τις πιο λεπτές υφάνσεις της ψυχογραφίας των ηρώων του με μια τελετουργική ατμόσφαιρα πρωτόγο‑νης δυναμικής στην οποία υποβόσκει μια εξόχως αγωνιώδης δραματοποίηση, επιβεβαιώνοντας πως διαθέτει τον απόλυτο έλεγχο του κινημα‑τογραφικού μέσου, αλλά και του πολυεπίπεδου σεναρίου του. Κι αν η διέξοδος από το μοναστήρι πίσω από τους λόφους, ύστερα από ένα δίωρο συναισθηματικού εγκλεισμού, μπορεί να φαντά‑ζει ως μπουκάλα οξυγόνου, ο Μουντζίου επιση‑μαίνει στην τελευταία σκηνή πως στον εγκόσμιο βίο επικρατεί μια άλλης φύσεως παραφροσύνη, εξίσου απεχθής όμως, κλείνοντας το φιλμ με ένα πλάνο αστικού περιβάλλοντος, όπου η βρώμικη λάσπη καλύπτει το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, του οπτικού μας πεδίου δηλαδή. Εγκαταλείποντας μας χωρίς αχτίδα φωτός. Κι αυτό είναι που στερεί στην ταινία να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Βλέπετε, έχουν γυριστεί ταινίες και σε άλλες περιόδους έντονης κρίσης. Μόνο που τότε, π.χ. οι Ιταλοί νεορεαλιστές, κρα‑τούσαν πάντα ζωντανή την ελπίδα. •

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Παίζοντας με την Αγάπη (Playing for Keeps)

Ρομαντική Κωμωδία, 2012, ΗΠΑ, 105 λεπτά

(1.5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Γκάμπριελ Μουτσίνο

Παίζουν: Τζέραλντ Μπάτλερ, Τζέσικα Μπίλ,

Ούμα Θέρμαν, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Ντένις Κουέιντ

*1/2

Πρώην πετυχημένος ποδοσφαιριστής, χωρίς λεφτά και με ένα διαζύγιο στην πλάτη του, ξε-κινάει μια νέα ζωή ως προπονητής της παιδικής ομάδας που αγωνίζεται ο γιος του. Εκεί γίνεται πόλος έλξης για τις μητέρες των υπόλοιπων παι-διών και προσπαθεί να βρει την ισορροπία ανά-μεσα στις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται και στην αφοσίωση που έχει υποσχεθεί στον γιο του.

Όσο δύσκολο θα ήταν να βλέπαμε μια ενδιαφέ‑ρουσα ευρωπαϊκή ταινία για το μπέιζμπολ, άλλο τόσο είναι να δούμε κάτι αντίστοιχο για το ποδό‑σφαιρο στις ΗΠΑ. Βέβαια το Παίζοντας με την Αγάπη δεν είναι ακριβώς ταινία για το ποδόσφαι‑ρο αλλά κάτι χειρότερο, μια χωρίς έμπνευση ιδέα που όταν βαριέται το ποδόσφαιρο γίνεται κομεντί όψιμης ενηλικίωσης και όταν ξεμένει από τρικ ξαναγυρνά στο ποδόσφαιρο. Σαν ένα μείγμα που δε δένει ποτέ, που μετουσιώθηκε όμως σε φιλμ χάρη στην πέραση που έχει πιθανά ο Μουτσίνο, που έφερε αρκετό γνωστό κόσμο στο καστ, αλλά και στην αυταρέσκεια που δίνει στον πρωταγω‑νιστή και συμπαραγωγό Μπάτλερ ο ρόλος του σέξι βετεράνου αθλητή. Ελάχιστη συγκίνηση στις δραματικές σκηνές, το μίνιμουμ των προσδοκιών στις κωμικές. •

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Πίσω απο τους λόφους(Beyond the hills/Dupa dealuri)

Δράμα, 2012, Ρουμανία, 150 λεπτά

(4/5)Κριτική: Ιωάννης Moody ΛαζάρουυΣκηνοθεσία: Κριστιάν Μουντζίου

Παίζουν: Κοσμίνα Στρατάν, Κριστίνα Φλουτούρ,

Βαλέριου Αντριούτα.

****



Εξώστης Θήτα

Οι Διώκτες του Εγκλήματος (Gangster Squad) Περιπέτεια, 2013, ΗΠΑ, 113 λεπτά

(2/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Ρούμπεν Φλάισερ

Παίζουν: Τζος Μπρόλιν, Ράιαν Γκόσλινγκ,

Σον Πεν, Έμμα Στόουν, Νικ Νόλτε

**

Tο Λος Άντζελες του 1949 διοικείται ουσιαστικά από τον Μίκυ Κόεν, μαφιόζο που εξαγοράζοντας αστυνομικούς και πολιτικούς αποκομίζει τεράστια κέρδη από παράνομες δραστηριότητες. Μια ομά-δα χαμηλόβαθμων αστυνομικών αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει.

Αν οι Αδιάφθοροι (1987) προσπάθησαν να είναι όσο περισσότερο γήινοι στην αφήγηση του χρο‑νικού της σύλληψης του Αλ Καπόνε στο Σικάγο, οι Διώκτες του Εγκλήματος από τη στιγμή που αναφέρονται στην πόλη του αμερικανικού κινημα‑τογράφου, φτιάχνουν κυρίως ένα φιλμικό σύμπαν και αψηφούν όσο γίνεται την πραγματικότητα. Οι υποθέσεις των δυο ταινιών έχουν ομοιότητες (στελέχη της αστυνομίας, στήνουν ένα μυστικό σώμα κατά του οργανωμένου εγκλήματος), όμως η διαφορά τους, όπως και των εποχών που γυρί‑στηκαν, είναι πως ο Φλάισερ ασχολείται περισσό‑τερο με το πιστολίδι, θέλοντας να δώσει ένα πολύ πιο θορυβώδες αποτέλεσμα, που μοιάζει βγαλμέ‑νο από ιστορία κόμικ, παρά από μια αληθινή. Αν και το χρονικό σημείο(λίγο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) δίνει έδαφος για τα κί‑νητρα των αστυνομικών και η υπερβολική χρήση βίας γίνεται σημείο εσωτερικής αντιδικίας, η αμη‑χανία των κρίσιμων σκηνών και οι φτωχοί διάλογοι εμποδίζουν την όποια εξέλιξη στην ταινία, που πα‑ραμένει ως το τέλος μια δευτεροκλασάτη περιπέ‑τεια. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η καλλιτεχνική διεύθυνση, και αυτή βέβαια πάντα προς εξυπηρέ‑τηση της pulp φιλμικής ατμόσφαιρας, παρά της αληθοφάνειας. •

Oι τελευταίοι τέσσερις μήνες της ζωής ενός από τους πιο σημαντικούς προέδρους της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν. Η σύγκρουση ανάμεσα στον πρόεδρο και τους ισχυρούς άνδρες του υπουρ-γικού συμβουλίου του, στην προσπάθειά του να τερματίσει την πιο αιματοβαμμένη σύγκρουση της χώρας, τον Εμφύλιο Πόλεμο, και ν’ αλλάξει τον ρου της ιστορίας βάζοντας τέλος στη δουλεία και επα-ναφέροντας την Ένωση της Αμερικής.

Αν το Πορφυρό Χρώμα (1985) ήταν η κατάθεση της συντριπτικής μικροϊστορίας μέσα απο τα μά‑τια μιας νεαρής Αφροαμερικάνας στις αρχές του 20ου αιώνα και το Άμισταντ κουβαλάει την ηθικοδι‑δακτική κιβωτό των φιλελεύθερων αρχών του, στο Λινκολν ο Σπηλμπεργκ βλέπει την ίδια ιστορία στο υψηλότερο πεδίο τριβής, αυτό της εξουσίας και της διεκδίκησης. Με το Λινκολν νιώθεις πως ένας σημαντικός κύκλος ολοκληρώνεται για τον σκηνο‑θέτη. Μέσα στην δυομισι ωρών ταινία του και χάρη στην βοήθεια του έξοχου σεναριογράφου του, Τόνι Κού‑σνερ, η επιλογή που κάνει ο Σπήλμπεργκ είναι σα‑φής: η πολιτική εκτός απο τέχνη του εφικτού (όπως σωστά την όρισε ο Βίσμαρκ) είναι πάνω απ’ όλα μια διαλεκτική παράσταση ρόλων και διαρκών προ‑κλήσεων, κοινώς μια “βρώμικη” δουλειά. Και παρά την υψηλή ιδιότητα του ο πρόεδρος Λινκολν είναι θνητός, ένας οικογενειάρχης με έγνοιες. Πέρα απο τις λεπτομέρειες και την ενδελεχή καταγραφή της ιστορίας, με την λεπτοδουλειά που έγινε σε τεχνικό επίπεδο (κουστούμια, σκηνικά, φωτογραφία, μου‑σική) με σκοπό να συνεπάρει τον θεατή αλλά και τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών (και το μεγάλο στοίχημα είναι πλέον αν ο Λουις, που υπο‑δύεται τον Πρόεδρο εκπληκτικά, μπορεί να φτάσει στο τρίτο Όσκαρ), ο Λινκολν είναι μια ταινία από‑λυτα ρεαλιστική που αναφέρεται κατά βάθος στην ίδια την εποχή μας. Βλέπετε, ο Πρόεδρος Λινκολν ήταν η αφορμή για να φτάσουμε σήμερα στον Πρό‑εδρο Ομπάμα. Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά αξίζει τις 12 υποψηφιότητες αλλά και την προσοχή σας ως θεατές.•

Λινκολν(Lincoln)

Βιογραφία/Ιστορικό δράμα, 2012, ΗΠΑ, 156 λεπτά

(3.5/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Στήβεν Σπήλμπεργκ

Παίζουν: Ντάνιελ Ντει Λουις, Σάλλυ Φιλντ, Τομι Λι Τζο-

ουνς, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Ντέιβιντ Στράθερν

***1/2

ΠΡΟΣΕΧΩΣ• Αγάπησα ενα Ζόμπι

• Μετά τη Λουτσία

• Οδηγός Αισιοδοξίας

Breath of the Gods:

A Journey to the Origins

of Modern Yoga Ντοκιμαντερ, 2011, Γερμανία/ Ινδία, 105 λεπτά

Σκηνοθεσία: Γιαν Σμιντ Γκαρ

Η ιστορία της Γιόγκα χάνεται στους αιώνες, όμως η σύγχρονη Γιόγκα των αρχών του 20ού αιώνα είναι πνευματικό παιδί του Ινδού σοφού T. Krishnamacharya. Ο σκηνοθέτης Jan Schmidt-Garre ερευνά τη ζωή και τη διδασκαλία του Krishnamacharya, πραγματοποιώντας ένα ταξίδι που τον οδηγεί από τους μαθητές και την οικογέ‑νεια του Ινδού δασκάλου ως τις πηγές της σύγ‑χρονης Γιόγκα και το παλάτι του Μαχαραγιά της Μυσώρης. Ένα ντοκιμαντέρ για όσους θέλουν να μυηθούν στα μυστικά της γιόγκα. •

Εξώστης - Θήτα



Άλλοθι (Arbitrage) Θρίλερ, 2012, ΗΠΑ, 107 λεπτά

(3.5/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Νίκολας Τζαρέκι

Πρωταγωνιστούν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Μπριτ Μάρλινγκ,

Τιμ Ροθ, Σούζαν Σάραντον

***1/2

Δεν γυρίζονται πολλές ταινίες σαν το Arbitrage πια. Yπόδειγμα αφηγηματικής οικονομίας και υπνωτιστικής ατμόσφαιρας – ας όψονται και οι ambient ήχοι του Cliff Martinez-, ετούτο το συναρ‑παστικό παλιομοδίτικο θρίλερ θα μπορούσε να έχει γυριστεί στα 70’s υπό τις οδηγίες του Πακού‑λα, με την (σημαντική) διαφορά ότι εδώ δεν έχου‑με έναν άνθρωπο απέναντι στο Σύστημα, αλλά έναν άνθρωπο του Συστήματος, που πασχίζει να διατηρήσει την υψηλή θέση του μέσα σ’ αυτό.

Πρόκειται για έναν χαρακτήρα αρνητικό, που κερ‑δοσκοπεί σε βάρος των άλλων στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς και συγκεντρώνει στο πρό‑σωπο του όλες εκείνες τις ιδιότητες που κάνουν τον νεοφιλελευθερισμό απωθητικό (την ασυδο‑σία, τον αδυσώπητο ανταγωνισμό, τον ακραίο ατομικισμό). Έναν χαρακτήρα που δύσκολα θα μπορούσες να ακολουθήσεις στην περιπέτεια που εμπλέκεται , αν δεν τον υποδυόταν κάποιος με τον μαγνητισμό του Ρίτσαρντ Γκιρ. Ο οποίος εδώ πραγματοποιεί μια tour de force εμφάνιση, από εκείνες που σε άλλες εποχές θα του χάριζαν μια θέση στις υποψηφιότητες των βραβείων της Ακαδημίας. Αλλά δεν βραβεύονται πολλές ταινίες σαν το Arbitrage πια. •

Μέσα στη δίνη της κρίσης που νιώθει η παγκόσμια οικονομία ο Κώστας Γαβράς θέλησε να παρουσιά‑σει στο Κεφάλαιο μια πτυχή αυτού του αδηφάγου τέρατος που ονομάζεται αγορές. Υπερφιλόδοξος και φιλοχρήματος ο πρωταγωνιστής του, ο Μάρκ Τουρνεϊγ, καταφέρνει να αναρριχηθεί στην κορυ‑φή ενός σημαντικού χρηματοπιστωτικού γαλλικού ομίλου. Σύντομα θα κληθεί να αναμετρηθεί με τα αρπακτικά των αμερικάνικων hedge funds και το ανήθικο παιχνίδι εξουσίας στο οποίο οι περίφημες αγορές και τα golden boys των αγορών έχουν πλέ‑ον τον πρώτο λόγο έναντι των μοιραίων και άβου‑λων πολιτικών, που ακολουθούν ως μαριονέτες τους μετάμοντέρνους στρατηλάτες της εποχής σε μια μάχη με θύματα τους φτωχούς εργαζόμενους και θύτες τους πλούσιους τραπεζίτες.

Κυνική όπως και ο κόσμος που περιγράφει η ταινία του 70άρη Γαβρά έχει το τσαγανό και την αντοχή ενός 20χρονου. Με στοιχεία νεονουάρ αλλά και με‑ταμοντέρου γουέστερν, σφιχτή αφήγηση, γρήγορο και κοφτό ρυθμό, σαρκασμό μέχρι που εκεί που δεν πάει. Κοντολογίς μια αρκετά άρτια κινηματογραφι‑κή κατασκεύη. Παρά όμως το σφιχτό και δεμένο αποτέλεσμα η πυκνότητα και ο καταιγισμός της δράσης και της αλληλουχίας των γεγονότων είναι τέτοιος που παρασύρει τον Γαβρά σε μια αφήγηση προφανών καταστάσεων. Ναι, οι αγορές διψάνε για χρήμα. Στο μεταφορντικό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον, που χτίστηκε από το ‘80 και μετά, ο κόσμος κινείται με τον “αέρα” των αγορών. Το Κε-φάλαιο είναι η μισή αλήθεια. Η ουσιαστική πραγμα‑τικότητα κρύβεται στο Τσεκούρι, ταινία του Γαβρά που παρουσιάζει τον σύγχρονο και άδικο κόσμο της ασύδωτης ανταγωνιστικότητας και ανεργίας. •

Το Κεφάλαιο(Le Capital)

Κοινωνική, 2012, Γαλλία, 120 λεπτά

(3/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς

Παίζουν: Γκαντ Ελμαλέχ, Γκάμπριελ Μπέρν,

Νατάσα Ρενιέ, Πολ Μπαρνιέ

***

Άννα Καρένινα (Anna Karenina)Ρομαντικό δράμα/Εποχής, 2012, Μεγ. Βρετανία/ Γαλλία, 135 λεπτά

(3/5)Κριτική: Παναγιώτης ΚουντουράςΣκηνοθεσία: Τζο Ράιτ

Παίζουν: Κίρα Νάιτλι, Τζουντ Λο, Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον,

Kέλι ΜακΝτόναλντ, Έμιλι Γουάτσον, Αλίσια Βικάντερ

***

Στην τσαρική Ρωσία της δεκαετίας του 1880, η Άννα Καρένινα παρατάει τον πλούσιο σύζυγο της και το παιδί της για την αγκαλιά ενός όμορφου αξιωματικού, του κόμη Βρόνσκι. Αυτός έρχεται να ζήσει στην Αγία Πετρούπολη, για να είναι κοντά της. Κι ενώ περνούν ευτυχισμένα, οι κοινωνικές συμβάσεις δεν τους θέλουν μαζί.

Δεν μπορείς να ρωτάς γιατί η αγάπη και τα μυ‑θιστορήματα εποχής αναμφίβολα συνιστούν αγα‑πημένο αντικείμενο προσέγγισης για τον βρετανό Τζό Ράιτ. Η Κίρα Νάιτλι εξακολουθεί να επιβεβαι‑ώνει στην ορθή εμμονή του σκηνοθέτη στο πρό‑σωπό της. Αξιοποιεί μία γκάμα συναισθημάτων σε μία ηρωίδα που αναγκάζεται να συμβιώνει με τους κανόνες και τα πρέπει του κύκλου της. Το ίδιο εξαιρετικός, όπως πάντα, και ο Τζουντ Λο, που κερδίζει άμεσα τη συμπάθεια του θεατή.

Τι δεν λειτουργεί τελικά στην Καρένινα; Συνολικά εμπνευσμένη απόδοση με σκηνοθετική σύμβαση που αιφνιδιάζει. Τα καλλιτεχνικά φόντα υπάρχουν και θέτουν γόνιμες βάσεις στη λυρική ατμόσφαι‑ρα της ταινίας. Η φιγουρατζίδικη διάθεση υπερι‑σχύει απέναντι στην εφευρετική παρ’όλα αυτά αφήγηση και το φιλμ παραμένει σε δραματουργι‑κή επιφάνεια. Η θεατρική σκηνή συνιστά αφορμή για την υποδειγματική σκηνογραφία που σφραγί‑ζει μικρές ανοιχτές πληγές του σκηνοθέτη. Κοντο‑λογίς ο Τζό Ράιτ γίνεται για μία ακόμη φορά θύμα των ίδιων του των τεχνασμάτων. Φτάνει ένα βήμα πριν το μεγαλείο και δίνει ξανά τροφή στις προσ‑δοκίες μας. •

Κινηματογραφικές Λέσχες στη Θεσσαλονίκη: Κλασικές ταινίες για φανατικούς σινεφιλ

Πλούσιο πρόγραμμα παρουσιάζουν οι κινηματογραφικές λέσχες της Θεσ‑σαλονίκης. Ταινίες με αφορμή αφιερώματα σε σπουδαίους δημιουργούς του παγκόσμιου κινηματογράφου αλλά και κλασικές ταινίες που το κινη‑ματογραφόφιλο κοινό μπορεί να παρακολουθήσει είτε με ελέυθερη είσοδο είτε με εισητήριο σε αρκετά ελκυστικές τιμές. Ας δούμε μαζί τι πρόγραμμα ετοιμάζουν μερικές απο τις λέσχες της πόλης:

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης αφιερώνει αυτή την εβδομάδα σε έναν σπου‑δαίο δημιουργό, τον Λουίς Μπουνιουέλ, και προβάλει μια εξαιρετική επιλογή απο το σύνολο της φιλμογραφίας του (Βιριδιάνα, Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, Το φάντασμα της ελευθερίας, Η εγκληματική ζωή του Αρτσιμπάλντο δε λα Κρους) ενώ τις επόμενες εβδομάδες ακολουθούν αφι‑ερώματα στους Καρλ Ντράγιερ, Ίνγκμαρ Μπέργμαν, κλασικές ευρωπαϊκές ταινίες αλλά και ένα αφιέρωμα στον ιαπωνικό κινηματογράφο. Οι προβολές γίνονται κάθε Πέμπτη – Κυριακή στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (τηλ. 2310 508 398)

Η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις προβολές της και αυτή την Δευτέρα 28/1 προβάλει στον κινηματογραφο Φαργκάνη την ταινία Πέντε Βράδια του Νικίτα Μιχάλκοφ. Για πληροφορίες και εγγραφές μπορεί‑τε να απευνθείτε στα τηλ 6945 552017 και 6947 992220.

Οι Τρίτες στο Οξυγόνο (2310 260085) είναι σινεφιλ χάρη στην επιμέλεια των Cinedogs. Η ομάδα του κινηματογραφικού site παρουσιάζει κάθε Τρίτη στο πατάρι του αγαπημένου χώρου, που έχουν στήσει οι εκδόσεις Μεταίχμιο, μια επιλεγμένη ταινία πάνω σε ένα θεματικό αφιέρωμα. Ο Ιανουάριος πχ ήταν αφιερωμένος στο θέμα Όταν η πόλη σκοτεινιάζει. Η είσοδος στις

προβολές είναι ελεύθερη για το κοινό.

Δύο δυναμικά θεματικά αφιερώματα παρουσιάζει η Κινηματογραφική λέσχη Solaris στο Θέατρο 90 Μοιρών (Φιλίππου 36, τηλ. 6974123481 και 2310274567). Το πρώτο έχει τίτλο “Μια ματιά στην κρίση” και εξετάζει μέσα απο έναν κύκλο ταινιών τα αποτελέσματα της οικονομικής ύφεσης πάνω στην κοινωνία. Οι προβολές γίνονται κάθε Τετάρτη στις 8μμ. Το δεύτερο αφιέρωμα αφορά το Δέος και τη Λαγνεία και είναι ένας κύκλος μεταμεσονύ‑κτιων προβολών κάθε Παρασκεύη. Η κάρτα για τα μέλη της λέσχης κοστίζει 20 εύρω για 6 προβολές και 10 ευρώ για φοιτητές και ανέργους ενώ για τα μη μέλη το εισητήριο τιμάται στα 4 εύρω.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2310 82 12 31) και η Κινηματογραφική Λέσχη του προβάλουν κάθε Παρασκεύη στις 8μμ επιλεγμένες ταινίες απο τον γαλλικό κινηματογράφο και όχι μόνο. Με αφορμή Το Κεφάλαιο, τη νέα ταινία του Κώστα Γαβρά το ΓΙΘ αφιερώνει τον Ιανουάριο στον σημαντικό σκηνοθέτη και προβάλει, αυτή την Παρασκεύη 25/1, Το Στίγμα της Προδο-σίας. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Τέλος στον Κινηματογράφο του Δήμου Ευόσμου – Κορδελιού (τηλ. 2310 70 66 68) η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου συνεχίζει τις δράσεις και τις προβολές της με ένα πρόγραμμα ταινιών Α προβολής. Αυτή την εβδομάδα προβάλλεται η ταινία Αν... του Χρ. Παπακαλιάτη. Το εισητήριο κοστίζει 5 ευρώ για τους ενήλικους, 4 ευρώ για μαθητές, 3 ευρώ για πολύτεκνους ενώ για τα ΑΜΕΑ και τα ΚΑΠΗ η είσοδος είναι ελεύθερη. •

ΓΓ


Βιριδιάνα

Γη και Ελευθερία


Εξώστης Θήτατου Γιάννη Γκροσδάνη

STARlightEXPRESS

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Γ.Βασιλείου

Γ.Γκροσδάνης

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Ζήκος(City)

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld) Π. Κουντουράς

Ι. Moody Λαζάρου

T. Μελεμενίδης Π.Τράγος(Movieworld)

Πίσω απο τους λόφους ***1/2 *** **** **** **** *****

Λινκολν ***1/2 ***1/2 ****1/2 **1/2 **** ***Παίζοντας με την

αγάπη *1/2 *Οι Διώκτες του

Εγκλήματος **

Επιχείρηση Αργώ ** **** **** *** ** **** ****1/2 ***1/2 ***1/2

Άλλοθι ** ***1/2 ***1/2 *** *** **1/2 ***1/2 ***Django: Ο

Τιμωρός *** **1/2 **1/2 *** *** **** *** ** ****

Το κεφάλαιο **1/2 *** *** ** **1/2 ***1/2

Μπουένος Αϊρες σ'αγαπώ ** **1/2 *** **1/2 **1/2

Η ζωή του Πι **** **** ****1/2 ****1/2 *** **** **** **** **** ****

Επίτιμος Διδάκτορας του ΑΠΘ ο Κώστας ΓαβράςΕπίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τε‑χνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), θα αναγορευθεί ο Κώστας Γαβράς για την προσφορά και το έργο του στην κινηματογραφική τέχνη. Η τελετή αναγόρευσης θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 28 Ιανουα‑ρίου στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ και θα πλαισιωθεί από την προβολή της ταινίας του Κώστα Γαβρά, «Το τσεκούρι». Επίσης, την Τρίτη 29 Ιανουαρίου στις 11 το πρωί, στην αίθουσα προβολών του Τμήμα‑τος Κινηματογράφου, στη Σταυρούπολη, ο Κώστας Γαβράς θα συναντήσει αποκλειστικά τους φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ όπου θα τους παραδώσει ένα masterclass. Θα μιλήσει για πιο ειδικά θέματα που αφορούν στον τρόπο δουλειάς του, την προσωπική του μεθοδολογία και την κινηματογραφική του «γλώσσα». Επίσης, θα απαντήσει σε ερωτήματα των φοιτητών.

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα απο την ξαφνική απώλεια του Θόδω‑ρου Αγγελόπουλου. Ο διάσημος Έλληνας δημιουργός έφυγε απο την ζωή απο δυστυχημα στην Περιφερςιακή οδό Δραπετσώνας κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Η άλλη Θάλασσα. Με αφορμή αυτή την πένθιμη επέτειο της απουσίας του Θ. Αγγελόπουλου θα προβληθεί η πλήρης φιλμο‑γραφία του διάσημου Έλληνα σκηνοθέτη θα προβληθεί στη μνήμη του, σε δέκα κινηματογράφους σε ολόκληρη την Αθήνα, αλλά και σε αίθουσα της Θεσσαλονίκης και της Λάρισας.

Το πρόγραμμα προβολών θα διαρκέσει από τις 24 έως τις 30 Ιανουαρίου και οι κινηματογραφικές αίθουσες που θα προβάλουν τις ταινίες θα τροποποιή‑σουν αυτή την εβδομάδα το πρόγραμμά τους και θα συμπεριλάβουν μέρος του αφιερώματος στις προβολές τους. Οι αίθουσες είναι: Δαναός, Μικρόκο‑σμος, Ταινιοθήκη της Ελλάδας, Gazarte, Νανά, Ατλαντίς, Πτι Παλαί, Τιτάνια, Cine Παράδεισος και το Αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου (Αθήνα), Ster (Θεσσαλονίκη), Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο (Λάρισα).

Ειδικά για την Θεσσαλονίκη οι προβολές που θα γίνουν αφορούν την ταινία Η Σκόνη του Χρόνου και θα γίνουν στον πολυκινηματογράφο Ster Cinemas σήμερα Πέμπτη 24/1 και αύριο Παρασκεύη 25/1 στις 22.10. Για το αναλυτικό πρόγραμμα των προβολών μπορείτε να ενημερωθείτε στην φωτο αλλά και στην επίσημη ιστοσελίδα που αφορά το έργο του Θ. Αγγελόπουλου http://www.theoangelopoulos.com/main.htm •

Κινηματογραφικός μαραθώνιος προβολών στη μνήμη του Θ. Αγγελόπουλου


XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 23 36 65): Αιθουσα 1: Django (18.30 – 21.30) Αιθουσα 2: O άνθρωπος που γελά (18.30 – 20.15) / H ζωή του Πι (22.00 ) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Άννα Κα-ρένινα (17.30 – 20.00 – 22.15) / Οι Πέντε Θρύ-λοι (μεταγλ.) (Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 16.00) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27) The master (18.30) / Μπουένος Άϊρες σ’ αγαπώ (21.10 - 23:00) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310 37 84 04): Το Κεφάλαιο (18:15 - 20:45 – 23:00)/ Breath of god: a journey to the origins of modern yoga (17:10) / Πέρα από τους λόφους (19:10 – 22:00)Μουσείο Κινηματογράφου-Ταινιοθήκη Θεσσα-

λονίκης (τηλ. 2310 508398): Πέμπτη 24/1 έως Κυ‑ριακή 27/1 Λουίς Μπουνιουέλ: το βλέμμα ξυράφι Ώρες Προβολών 18:45 & 21:00 ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο (18.45, Εκτός Κυριακής) / Το μερίδιο των αγγέ-λων (20.45 – 22.30, Δευτέρα μόνο στις 23.00) / Κι-

νηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης Δευτέρα 28/1: Πέντε βράδια (21.00)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon.gr Αίθουσα 1: ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.00, 20.00, 23.00 Αίθουσα 2: ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕ-ΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10 / ΑΝ… ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20 / ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.40 / Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΙΟΝΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.50 Αίθουσα 3: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10 / DJANGO, Ο ΤΙΜΩ-ΡΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20, 22.40 Αίθουσα 4: ΞΕ-ΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.00 / ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50 / DJANGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50, 23.10 Αίθουσα 5: ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40, 21.00, 23.15 Αίθουσα 6: H ZΩΗ ΤΟΥ ΠΙ ΠΕΜ έως TET: 17.30 / THE IMPOSSIBLE ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10, 22.40 Αίθουσα 7: ΟΙ ΔΙΩ-ΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.40, 20.00, 22.30 Αίθουσα 8: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθου-σα 1: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ., ΚΥΡ : 11.40-13.40-15.40-17.40 μεταγλ. / PLAYING FOR KEEPS ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-22.00-00.10Αίθουσα 2: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.40 μεταγλ. / THE IMPOSSIBLE ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.20 / ΑΝ... ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40-21.00 / ΧΟΜΠΙΤ: ΕΝΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΥΡ: 12.15‑15.30 Αίθουσα 3: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ARGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10-21.50-00.20 / Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20, ΚΥΡ: 11.20-13.50-16.20 Αίθουσα 4: ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.15-21.15-00.15 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕ-ΝΗ ΠΙΣΤΑ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ,

ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.10 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 11.00-13.00 μεταγλ. (3D) / ΧΟΜΠΙΤ 3D 48fps ΚΥΡ: 15.00 (3D) Αίθουσα 5: DJANGO Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30-22.40 / ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΕΜΟ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 11.20-13.20-15.20-17.20 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 6: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.50 (3D), ΚΥΡ: 11.50-14.20-16.50 (3D) / ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20-21.40-00.00 Αίθουσα 7: DJANGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.30-23.40 / ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30-18.30 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.30-14.30-16.30-18.30 με‑ταγλ. Αίθουσα 8: ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗ-ΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00-22.20-00.40 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.00-18.00 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.00-14.00-16.00-18.00 μεταγλ. Αίθου-σα 9 - COMFORT: ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.15‑21.15‑00.15 Αίθουσα 10 - COMFORT: ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20-21.40-00.00

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσε-ων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατή-σεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΨΑ-ΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ 3D GR Σαβ - Κυρ: 13:30, 15:30, 17:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:40 / ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Παρ - Σαβ: 19:40, 22:00, 00:20, Πεμ & Κυρ - Τετ: 19:40, 22:00 Αί-θουσα 2: ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Σαβ - Κυρ: 13:40, 16:10, 18:40, 21:00, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:10, 18:40, 21:00, 23:20 Αίθουσα 3: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:00, 16:00, 18:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 18:00/ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO Πεμ - Τετ: 20:00, 22:20 Αίθουσα 4: ΣΑΜΜΥ 2 Σαβ - Κυρ: 12:40, 14:40, 16:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40 ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ Πεμ - Τετ: 18:45, 20:50, 23:00 Αίθουσα 5: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ Σαβ - Κυρ: 12:15, 14:45, 17:15, 19:45, 22:10, Πεμ - Παρ: 17:15, 19:45, Δευ - Τετ: 17:15, 19:45, 22:10 / ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Πεμ - Παρ : 22:10 Αίθουσα 6: DJANGO Ο ΤΙΜΩΡΟΣ Σαβ - Κυρ: 13:10, 16:20, 19:30, 22:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 19:30, 22:40 Αίθουσα 7: ΡΑΛΦ Η ΕΠΟΜΕ-ΝΗ ΠΙΣΤΑ (MEΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 12:30, 14:30, 16:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30 / DJANGO Ο ΤΙΜΩΡΟΣ Πεμ - Τετ: 18:30, 21:40 Αίθουσα 8: ΑΛΛΟΘΙ Σαβ - Κυρ: 12:50, 15:00, 17:10, 19:20, 21:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:10, 19:20, 21:30 / THE IMPOSSIBLE Πεμ - Τετ: 23:50 Αίθουσα 9: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:00, 17:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:00/ ΑΝ… Πεμ - Τετ: 19:00 / ΕΠΙΧΕΙΡΗ-ΣΗ ARGO Πεμ - Τετ: 21:10, 23:40 Αίθουσα 10: LINCOLN Σαβ: 12:20, 15:20, 18:20, 21:20, 00:10, Κυρ: 12:20, 15:20, 18:20, 21:20, Παρ: 18:20, 21:20, 00:10, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:20, 21:20 Αίθου-σα 11: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ 3D Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:40, 18:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00 / ΑΛΛΟΘΙ Παρ - Σαβ: 20:20, 22:30, 00:40, Πεμ & Κυρ - Τετ: 20:20, 22:30 •

CINE AΤΖΕΝΤΑΑπό Πέμπτη 24 Ιανουαρίου έως Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013



Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Μέρα πανέμορφη. Κι ας μην ήπιαμε σαλέπι στο πάρκο. Ούτε είχε καμιά ται‑νία της προκοπής. Ούτε ξέρω πού βρίσκεται ο ζωολογικός κήπος. Ούτε ταΐ‑σαμε έστω κανένα αδέσποτο. Πάντως μέρα πανέμορφη. Κάπου μέσα ήσουν κι εσύ. Διάλεξε:Από χθες το βράδυ ακόμα. Η κόρη του έγινε 18 χρονών. Βγήκε έξω με τις φίλες της. Ο πατέρας έκανε βόλτες στην άδεια Βαλαωρίτου. Περίμενε να τις γυρίσει σπίτι. Άκουσε Lou Reed, Bach, Μπακιρτζή και μπήκε. Ήπιε ένα κρα‑σί. «Πού τα βρίσκεις και τα βάζεις;» με ρώτησε. Σε λίγο ήρθε και το 18χρο‑νο πλέον μπουμπούκι. «Άντε μπαμπά έχω σχολείο αύριο». Της αφιέρωσα τον Αλκίνοο να λέει... τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χράτσα... μεγαλώνωωω. «Ό,τι επιθυμείς κορίτσι μου», είπα σαν μεγάλη. «Αυτό που επιθυμώ είναι να γίνω φοιτήτρια και τίποτα άλλο», είπε. Κι όμως τα μπουμπούκια ακόμη ονει‑ρεύονται...σκέφτηκα… είναι κι αυτό κάτι.Κι όμως την άλλη μέρα το’ χα κιόλας ξεχάσει.Ο φωταγωγός πάντως από νωρίς ξερνούσε φωνές. «Είμαι ο Νικήτας». «Και ο Νικήτας είναι εντάξει». «Είμαι η Μαρία…», «..ο Γιώτης», «..η Βιβή», «..ο Χρή‑στος», «..ο Πάνος» …όλοι εντάξει. «Καλή χρονιά», ξεφώνισα κι εγώ μέσα από σαπουνάδες. «Ποια είσαι;», αντιτσίριξε ο φωταγωγός. Δε μίλησα. Συνέχισα ατάραχη το μπάνιο μου. Φοβήθηκα μην με πείσουν οι δυνατές φωνές τους πως κι εγώ εντάξει είμαι κι άντε μετά να στύψεις το εντάξει να το κάνεις λέξεις, πράξεις, ύφος. Άντε μετά να το υπερασπιστείς.Στέγνωσα τα μαλλιά, πασαλείφτηκα με κρέμες, κολόνιες, κασκόλ, άγχος κι επιφύλαξη και βγήκα στον κόσμο.Μέρα ασήμαντη. Σχεδόν. Κλάδεψαν τα δέντρα κι ο ουρανός ακκίζεται συνε‑χώς. Και να τα γαλάζια, τα μαβιά, τα μπλε γκρι… τα ελαφρά πορτοκαλιά, τα βαριά κόκκινα. Κάνω πως δε βλέπω. Βιάζομαι λέμε.Στο ταχυδρομείο έχει κόσμο. Κοιταζόμαστε και περιμένουμε. Καπνίζουμε, βοηθάμε έναν παππού ν’ ανέβει τη σκάλα, κλέβουμε ευχές, τσαλακώνουμε τα χαρτάκια μας. Μέγιστος χρόνος αναμονής: 7 λεπτά πριν. Και να το θείο δώρο: ένα νούμερο λιγότερο, ένα νούμερο σε λίγο… τρυπώνει σχεδόν κρυ‑φά στο χέρι μου. Πάω, η υπάλληλος γελάει (;!) δίνω το γράμμα, κολλάω το γραμματόσημο, φεύγω. Μέρα καλύτερη.Πολύ. Μια χειραψία πιο κει, τρία γεια παραπέρα, 1,5 χαμόγελο στο φούρ‑νο, ένα τσίπουρο στο τραπεζάκι απ’ έξω, καυτερή πιπεριά- γιατί όχι, λίγο χιούμορ στο μανάβη, στο σούπερ μάρκετ μια κυρία ρωτάει πώς γίνονται οι φουσκάλες στον καφέ, μια άλλη παινεύεται για τις καλές της πίπες (μπορεί ν’ άκουσα και λάθος)- αναθάρρησα.Μέρα υποσχόμενη. Κάτι όμορφο πήρα και βιάζομαι να το ανταποδώσω. Χαι‑ρετάω πρώτη. Στέκομαι. Θέλω να μάθω. Τι κάνεις; «Πεθαίνει η ανιψιά μου, 11 χρονών, όγκος στο κεφάλι. Οι γονείς τη μαλώνουν γιατί κάθεται στραβά. Ένα χυμένο σκιαχτράκι στην καρέκλα. Άμυνα, δε λέω, αλλά δεν θέλω το πλασματάκι μου να φύγει έτσι. Συγγνώμη. Σου μαύρισα την ψυχή;» Όχι βέ‑βαια… μου θύμισες τα χρώματά της. Τότε είδα πίσω από τα κλαδεμένα δέντρα τον ουρανό. Τις αποχρώσεις μιας καθημερινότητας τόσο ασήμαντης μα τόσο σπουδαίας. Έτρεξα γρήγορα σπίτι. Άνοιξα το παραθυράκι του μπάνιου και φώναξα με δύναμη, λαχανια‑σμένη και υγρή: ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ. ΠΟΛΥ.Ελπίζω αύριο να το θυμάμαι ακόμα. •

Απλώς φτάσαμε στο τέλος του πάρτιΒλέπω τους φίλους μου, είναι στα χαμένα. Να μείνω; Να φύγω; Να δια‑λέξω αυτή τη δουλειά ή χαραμίζομαι; Να με νοιάξει το ενοίκιο ή η αξι‑οπρέπειά μου; Εγώ με τόσα πτυχία να πάω σε μια δουλειά που δεν με εκφράζει; Να αφήσω το σπίτι μου και να γυρίσω στους δικούς μου; Να παντρευτούμε ή να το αφήσουμε για αργότερα; Ήμασταν καλομαθημένοι και μας πέταξαν στα δύσκολα. Ήμασταν αισιό‑δοξοι για το μέλλον μας, τα καλύτερα ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Είχαμε βάλει τα καλά μας.

Kαι βρεθήκαμε στο τέλος του πάρτι, όχι όταν έσβηναν τα κεράκια, όταν έτρωγαν την τούρτα, ούτε όταν χόρευαν όλοι ζαλισμένοι, αλλά την ώρα που άναψαν τα φώτα.

Και ήρθε η ώρα του συμμαζέματος.«Παραλάβαμε χάος», και αναρωτιέμαι τι θα παραδώσουμε. •

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Ιωάννας Σπανάκη

Perfect Day

Ο ήλιος παραμένει κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα και η υγρασία φτάνει

μέχρι το κόκκαλο. Περπατάμε με δυο ζεστούς καφέδες μηχανής στα χέρια,

ενώ αφήνουμε πίσω μας το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου βρεθήκαμε και μιλά-

με. Δυο άνθρωποι διαφορετικά ντυμένοι μεταξύ χιλιάδων άλλων διαφο-

ρετικών ανθρώπων, δυο διαφορετικές πραγματικότητες μεταξύ χιλιάδων

άλλων πραγματικοτήτων. Πηγαίνουμε δυτικά κατά μήκος της Εγνατίας.

Από τον Αλέξη Γκάτση

Φωτογραφίες: Δημήτρης Μπούραςwww.facebook.com/dbouras1


Προορισμός μας ο ναός των Αγίων Πάντων. Εγώ προσπαθώ να καταλά-

βω, να δικαιολογήσω, να κατηγορήσω, να διώξω ενοχές. Ο διπλανός μου

θέλει άπλα να ικανοποιήσει την πείνα του. Πολλές φορές κατά μήκος του

δρόμου ένιωσα κουραστικός ενώ έψαχνα να βρω τις κατάλληλες λέξεις

που δε θα προσβάλουν, δε θα κάνουν το διπλανό μου να αισθανθεί άσχη-

μα. Όμως αρκετά με τα δικά μου συναισθήματα και λόγια …



«Όλα ξεκίνησαν όταν απολύθηκα από μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων όπου δούλευα πριν δυόμιση χρόνια. Η κρίση χτύπησε πρώτα τον κλά-δο των αυτοκινήτων κι έτσι βρέθηκα άνεργος στα 38 μου. Δεν είμαι από Θεσσαλονίκη. Ήρθα εδώ μετά το στρατό από μια πόλη κατά πολύ μικρότερη από τη δική σας. Βρήκα σχετικά εύκολα δουλειά, νοίκιασα σπίτι και άρχισα να χτίζω τη ζωή μου. Αν με ρωτήσετε σήμερα, θα σας πω ότι τα όνειρα που είχα γι’ αυτή τη ζωή ήταν παράλογα μεγάλα για τα κυβικά μου, αλλά και ανούσια. Κοινώς ήθελα να βγάζω λεφτά, αδιαφορώντας για χιλιάδες άλλα πράγματα που μόνο όταν τα έχασα εκτίμησα.

Η απόλυση μου, ήταν ένα σοκ για μένα, όχι τόσο οικονομικό εκείνη τη στιγμή, όσο ψυχολογικό. Ένιωσα απροστάτευτος, με κυρίευαν ανασφάλειες. Κατάλαβα ότι όλα αυτά για τα οποία καμάρωνα μέχρι τότε, ολόκληρος ο τρόπος ζωής μου, ήταν τόσο ψεύτικος που μπο-ρούσε από τη μια στιγμή στην άλλη να διαλυθεί. Μη νομίζεις ότι πριν ένα χρόνο θα μπορούσα να σου μιλήσω έτσι. Ζώντας στο δρόμο έχω πολύ ελεύθερο χρόνο και πλέον νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω και να εκφράσω τα συναισθήματα μου. Άσε που ο περσινός χειμώνας ήταν τόσο κρύος που μόνο στη βιβλιοθήκη του γαλλικού ινστιτούτου έβρι-σκες ζέστη.

Το πρώτο διάστημα μετά την απόλυση μου ήμουν σχετικά καλά από οικονομικής απόψεως. Είχα λεφτά στην άκρη, συνέχιζα να νοικιάζω το σπίτι που είχα και που και που έκανα περιστασιακές δουλειές. Όμως όσο περνούσε ο καιρός ο φόβος μου μεγάλωνε. Ξεκίνησα το ποτό, το «κινο», λίγο το στοίχημα και άλλα που δε θέλω να σου πω. Κακή κίνηση. Έχασα λεφτά, τη φίλη μου και πάνω απ’ όλα την ηρεμία μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έκραζα τους άλλους για όλα όσα μου συνέ-βαιναν. Από εκείνη τη στιγμή όμως μαζί με όλα τα άλλα άρχισα να νιώθω και ενοχές για όλα όσα είχαν συμβεί. Έφυγα γύρισα στη μάνα μου. Χάρηκε προς στιγμήν μιας και είναι μόνη εδώ και χρόνια. Ο πατέ-ρας μου έχει πεθάνει και η αδερφή μου μένει στην Αθήνα. Μετά όμως εκτός από τα λεφτά της, αρχίσαμε να μοιραζόμαστε και την κατάθλι-ψη μου. Όσο το έβλεπα αυτό τόσο χειρότερα γινόμουν. Της είπα ψέ-ματα ότι βρήκα δουλειά εδώ στη Θεσσαλονίκη και επέστρεψα. Ήμουν σίγουρος ότι κάνω το σωστό και ότι θα βρω δουλειά στα καπάκια. Όμως φίλε αντί για δουλειά, πέρασα τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη πραγματικότητα στην οποία ζουν οι περισσότεροι με αυτή που ζω τώρα. Να ξέρεις ότι όταν την περάσεις αυτή τη γραμμή δεν το κατα-λαβαίνεις. Νομίζεις ότι ανά πάσα στιγμή μόλις σου δοθεί η ευκαιρία θα επιστρέψεις και δε θα τρέχει τίποτα. Μπούρδες! Όσο μπορείς να ελέγξεις την ηρωίνη άλλο τόσο μπορείς να γυρίσεις από το περιθώριο της κοινωνίας όποτε το επιλέξεις.

Τώρα πλέον είμαι στο δρόμο. Το χειμώνα μένω σε δημόσιους χώρους. Το καλοκαίρι σε εγκαταλειμμένα κτίρια. Καθημερινά προσπαθώ να πείσω την αστυνομία ότι δεν έχω κλέψει, δεν είμαι ξένος, δεν είμαι “junkie”. Ο κάθε αστυνομικός όταν με αντικρίζει βλέπει μπροστά του αυτό που αντιπαθεί περισσότερο. Μόνο τσιγγάνο δε με λένε λόγω παρουσιαστικού. Ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με το φαγητό. Από τις πρώτες μέρες είχα μάθει για το συσσίτιο στην εκκλησία των Αγίων Πά-ντων. Δεν ντρέπομαι να παίρνω φαγητό από την εκκλησία. Από αλλού δεν θέλω, ούτε στη ζητιανιά έχω βγει γιατί να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν έδωσα ελεημοσύνη σε κανέναν. Αισθάνομαι άσχημα να ζητώ από τους άλλους να κάνουν αυτό που δεν έκανα ποτέ εγώ. Το εικοσιτετράωρο περνάει δύσκολα βαριέμαι πολλές φορές μέσα στη μέρα, τη νύχτα τη συνήθισα και πλέον δε φοβάμαι. Σκλήρυνα! Πιστεύω ότι άμα με αφήσεις σε ένα δάσος γεμάτο λύκους ούτε καν θα με πλησιάσουν. Ένα πράγμα συνεχίζω να φοβάμαι, αλλά αυτό το φοβόμουν και πριν φτάσω σε αυτή τη κατάσταση… Τη μοναξιά!» •

Για μια καλύτερη χρονιά...Ναι το ξέρω σας λείψαμε και μας λείψατε αγαπητοί κι αγαπητές και διακρί‑νω μάλιστα κι ένα στερητικό σύνδρομο ελαφρύ...ας ξεκινήσουμε λοιπόν ήπια την καινούρια διαδρομή μας με μια σωστή ευχή...ούτε ότι ποθείτε...που λέγαμε παλιά...ούτε γκρίνιες και κατάρες...ούτε καλή χρονιά ...αίσιον και ευτυχές το 2013...κλπ.

Για μια καλύτερη χρονιά, αυτή είναι η ευχή και η προσπάθεια μας για φέτος,τώρα που οι μέρες σιγά-σιγά άρχισαν να μεγαλώνουν μέχρι να ισοφαρίσουν τις νύχτες στις 21 του Μάρτη, τώρα που τα νερά σπάσανε τους πάγους κι αρχίσανε να ποτίζουν την έρημη γη...Και θα είναι καλύτερη -η χρονιά- μόνο αν κάνουμε κάτι κι εμείς ...για τον πόνο των άλλων...κι οι άλλοι για τον πόνο τον δικό μας,κι αν τραβήξουμε μια γραμμή με τη θύελλα που ζούμε τρία -τέσσερα χρόνια τώρα,κρατώ‑ντας ότι καλό και όμορφο οι καταστάσεις μας έκαναν να θυμηθούμε...Περάσαμε μια ιδιόμορφη πρωτοχρονιά με νέα ήθη και νέα πράγματα, με δωράκια φτηνά, αυτοσχέδια, με φαγητά σπιτικά, ζεστά με σπιτική ατμό‑σφαιρα ,με τους ξενιτεμένους μας μαζί, με κόψιμο πίτας κι αγάπη και φιλιά, και κόκκινο κρασί απ’ το χωριό ή από κάποιον φίλο...Λείπανε φέτος τα ακριβά ντελικατέσεν,τα φουλ καλοριφέρ,οι γαλλικές σα‑μπάνιες, τα εξωτικά σαλέ και οι εκδρομές και τα ρεβεγιόν, τα ‘’καγιέν’’ και τα χαβιάρια. τα πανάκριβα δώρα...όμως δεν κλαίμε γι’ αυτό, ίσα-ίσα που η αγάπη, η ζεστασιά κι η αλληλεγγύη λες και περίσσεψαν φέτος κάνοντας κόντρα στην άσκοπη χλιδή του παρελθόντος ...χλιδή με δανεικά...που τώρα χρωστάμε...και όλοι μαζί -δεν τα φάγαμε βέβαια-...αλλά ανεχτήκαμε να τα φάνε πολλοί άλλοι...ή να τα βγάλουν στο εξωτερικό, αφήνοντας σε μας μόνο ένα στικάκι συλλεκτικό, αλλά χωρίς πρίντερ, χωρίς δημοσιότητα και κυρίως χωρίς έσοδα από τους φοροφυγάδες...Φανταστείτε το φρικάρισμα της κυρίας Λαγκάρντ με τη συμπεριφορά μας...Είναι αλήθεια ότι μπήκα πολλές φορές στον πειρασμό να γράψω ένα πιο χαρούμενο και υπερβολικά αισιόδοξο κείμενο για την αρχή της χρονιάς, μα στεκόμουνα σκεφτικός...όλα αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα έξω στους δρόμους και μέσα στα σπίτια και στα βλέμματα των ανθρώπων με απέτρε‑παν...Αυτά που όλοι βλέπουμε και ζούμε καθημερινά. Όμως θέλει αυτοσυ‑γκέντρωση, ισορροπία και θέληση για να βγούμε από αυτήν την καταστρο‑φή...Και αυτό είναι αισιόδοξο, το μόνο ρεαλιστικά αισιόδοξο...

Για μια καλύτερη χρονιά, λοιπόν και να μην υποτιμάμε το μικρό,το λίγο και το τίποτα, είναι πολύ καλύτερα από την καταστροφή –που απο‑φύγαμε παρά τρίχα- και το μείον και τα μεγάλα που κόντεψαν να μας κα‑ταστρέψουν...Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ρόκ συγκρότημα...

Για μια καλύτερη χρονιά, άλλωστε είμαστε μινιμαλιστές, σ’ αυτό τον κόσμο τον μικρό, τον μέγα... ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε...όπως οι παστίλιες για τον πόνο των άλλων ή και άλλες ιδέες συμπόνιας και αξιοπρε‑πούς επιβίωσης...και ένα κάποιο χαμόγελο... •

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Το Μινιόν δεν είχε ακόμα καεί και η μαμά μου, που δεν είχε συνήθως πού να με αφήσει, με έπαιρνε πάντα μαζί της στις σαββατιάτικες δουλειές της στο κέντρο της Αθήνας. Ανεβοκατεβαίναμε τη Στουρνάρη, κάναμε πάντα μια στάση στο Μινιόν για να βουτήξω μέσα σ’ αυτή την τεράστια πισίνα από πλαστικές χρω‑ματιστές μπάλες που είχε στον τελευταίο όροφο, περνούσαμε οπωσδήποτε από την Πρωτοπορία, συνεχίζαμε στη Σταδίου, πηγαίναμε να δούμε τη φίλη της που δούλευε και τα Σάββατα στο δικηγορικό γραφείο του κυρίου Τέλη και τελικά καταλήγαμε εκεί κοντά στην πλατεία Ασωμάτων να χαζεύουμε τους πλανόδιους και να πίνουμε πάντα το ίδιο ποτό. Εκείνη ένα μπουκάλι νερό στο χέρι, εγώ μια πορτοκαλάδα με ανθρακικό. Η επιβράβευση του Σαββατοκύρια‑κου καθώς το πρόγραμμα στο σπίτι ήταν εναντίον κάθε αναψυκτικού.

Μέναμε πάντα μακριά από το κέντρο της πόλης, ζούσαμε όμως μέσα του. Πηγαίναμε στο θέατρο ανελλιπώς, δε χάναμε παράσταση στη Λυρική Σκηνή, ανεβοκατεβαίναμε στην Ακρόπολη μόνο και μόνο για να αναπνεύσουμε από ψηλά. «Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο», όπως πρόσταζε το θεατρικό του Γιάννη Ξανθούλη τότε. Ανεβαίναμε και το αγγίζαμε το σύννεφο. Όταν με‑γάλωσε λίγο η αδερφή μου, την παίρναμε και αυτή μαζί. Θυμάμαι η μαμά μου μας κρατούσε και τις δυο, η μια από το ένα, η άλλη από το άλλο χέρι, προσπα‑θώντας να ισορροπήσει πάνω στις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων. Δεν πτοήθηκε ποτέ. Μάς τραβολογούσε στην Αγίου Μάρκου για να βρούμε κου‑μπιά. Στεκόμασταν στην Ευριπίδου για να διαλέξουμε μπαχάρια. Βολτάραμε στα Πετράλωνα και στον Νέο Κόσμο. Αναρωτιόμουν πάντα γιατί οι άνθρωποι στον Νέο Κόσμο έμοιαζαν ακριβώς ίδιοι με τους υπόλοιπους από εμάς που ζούσαμε στον «παλιό κόσμο». Πίναμε καφέ με την κυρία Μαίρη στο Κουκάκι, η οποία πάντα μού εξηγούσε από πού πήρε το όνομά της η περιοχή. Τρώγαμε λουκουμάδες στο Αιγαίον. Ρεβίθια στο Δίπορτο. Σταματούσαμε στο Κλεοσάλ, το μαγαζί του Κλεόβουλου στην Αθηνάς, όπου μας έστελνε συστημένες ο παπ‑πούς να του αγοράσουμε πάντα κάποιο παράξενο εργαλείο. Χανόμασταν μέσα σε υφάσματα στη Μητροπόλεως και στην Καπνικαρέα. Ύστερα, επιστρέφαμε στη Σόλωνος και δεν αφήναμε βιβλιοπωλείο σε ησυχία. Εγώ έτρεχα και στα τυπογραφεία και έψαχνα το πιο απαλό χαρτί για να γράψω μια ιστορία. Στη Σόλωνος επίσης χάζευα τα παιδιά στη Νομική. Στα παιδικά μου μάτια, φάντα‑ζαν ήρωες μιας φανταστικής, ανατρεπτικής καθημερινότητας. Θυμάμαι πως σα μαθήτρια ήθελα να γίνω δικηγόρος μόνο και μόνο για περπατάω εκεί κάτω. Μεγάλη φασαρία το «εκεί κάτω». Συνήθως γίνονταν έργα στο δρόμο. Πολλά έργα στο δρόμο. Αν με βάλεις σήμερα να αναπολήσω εκείνες τις βόλτες στην Αθήνα και να θυμηθώ τον ήχο των παιδικών μου χρόνων, θα σου πω ότι το μυαλό μου έχει δι‑απεράσει ένα συνεχόμενο τρυπάνι που ο διακεκομμένος του ήχος χοροπηδάει σα βάτραχος μέσα του. Ξέρεις κάτι; Δε μ’ ένοιαξε ποτέ να γίνει πρίγκιπας. Τον αγάπησα αυτόν το βάτραχο ακριβώς έτσι όπως ήταν.

Η Αλεξάνδρα Μπουτοπούλου εργάζεται ως σύμβουλος media/digital-media στο χώρο της διαφήμισης.

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανο‑ούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματί‑ας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώ‑στη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα, η Αλεξάνδρα Μπουτοπούλου


Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και ερ‑γαστήρια για ενηλίκους με άξο‑να το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, πα‑ρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προ‑βολές ταινιών, αφιερώματα σε βι‑βλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygono-metaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη ΚαντάθΑιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. ΓούναρηΤ.Κ 546 21Τ: 2310 227010, 229060F: 2310 229060www.kadath.gr • [email protected]Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιο‑πωλείο του Φανταστικού στη Θεσ‑σαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνι‑κα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και δια‑κοσμητικά αντικείμενα που θα γο‑ητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 [email protected]://www.facebook.com/profile.php?id=100001029814880Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατί‑νη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρου‑σιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

«Λίγοι μείναμε»Πριν από μερικές μέρες έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του αγαπημένου μου φίλου Θανάση Φωτιάδη. Το

όνομά του ήταν Φώτης Φωτιάδης, όπως ακριβώς και το όνομα του δικού μου πατέρα, ο οποίος έχει πεθάνει

εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ναι, φαντάζομαι τι θα πεις· τίποτα άλλο πέρα από συνωνυμίες και συμπτώσεις.

Από την άλλη, στην «Πατρική κληρονομιά» («Πόλις, Αθήνα 2012) ο Φίλιπ Ροθ αφηγείται τη μάχη του δικού

του γερασμένου πατέρα με την αρρώστια και εν τέλει με τον θάνατο. Και πέρα απ’ όλα τα αληθινά, σκληρά

αλλά κι ευτράπελα περιστατικά που περιγράφει, καταλήγει πως για εκείνον η πατρική κληρονομιά που

έχει αποκομίσει από τη ζωή με τον δικό του πατέρα είναι να είσαι ολόκληρος μνήμη, αν ένας άνθρωπος

δεν είναι ολόκληρος μνήμη δεν είναι τίποτα. Να μην ξεχνάς τίποτα.

Κι αν είναι πράγματι καθήκον (ή και κατάρα;) όσων μένουν πίσω να μην ξεχνούν αλλά να θυμούνται τα

πάντα, τότε οι στίχοι του αγαπημένου μου Θανάση Φωτιάδη, που τόσο όμορφα μελοποίησε η Δήμητρα

Τρυπάνη και ερμήνευσε ο Τάσος Μισυρλής σε χρόνο ανύποπτο, γίνονται απαραίτητο σάουντρακ για τις

μέρες που ζεις. Ψάξε στο YouTube να το ακούσεις.

Philip Roth«Πατρική κληρονομιά»μετφ. Τάκης Κιρκής«Πόλις», Αθήνα, 2012

Στην ομίχλη του που σεργιανάμια σκέψη βαριά και θλιμμένη μα η καρδιά είναι πάντα αναμμένη στις παλιές τις στιγμές σα γυρνά.

«Λίγοι μείναμε» πάλι θα πεις κι ένα ακόμη θ’ ανάψεις τσιγάροίσως θα ’πρεπε πια να μπαρκάρω για ταξίδια μεγάλης σιωπής.

Και περνάς από σπίτια παλιά κι η ματιά ξαστοχά και γυρεύει μια φιγούρα που πια δε χορεύει στων χαμένων νησιών τα σκαλιά.

Σ’ έναν δρόμο γνωστό από πάντα μια στροφή σε ματώνει και κλαις «Λίγοι μείναμε» πάλι θα λες σαν θυμάσαι σκιές στα σαράντα.


Bookstand Επιμέλεια: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος γράφει για το βιβλίο του Σάντρο Πέννα «Ο σκονισμένος ποδηλάτης, ποιήματα 1928-1976»,μτφ Ερρίκος Σοφράς, εκδ. Το Ροδακιό

Όταν ρώτησαν κάποτε τον Νίκο Καρούζο πώς περνάει τις ελεύθερες ώρες του, εκεί‑νος απάντησε: «Πίνοντας καφέδες και χαζεύοντας πίσω απ’ τα τζάμια των καφενείων τους καταναλωτές, που πάνε κι έρχονται στον δρόμο». Ό,τι ακριβώς θα μπορούσε να είχε απαντήσει και ο Σάντρο Πέννα σε μια τέτοια ερώτηση, με τη μόνη ίσως διαφορά πως ο ιταλός ποιητής δεν θα παρατηρούσε με τον ίδιο τρόπο, αόριστα και αδιάφορα, τους διαβάτες που θα περνούσαν από μπροστά του, αλλά θα αναζητούσε την ομορφιά και το θάλπος στα πρόσωπα, στα σώματα και στις κινήσεις των νέων αγοριών. Γιατί – κρίνοντας από τα ποιήματά του – τίποτε άλλο δεν φαίνεται να έκανε στη ζωή του αυτός ο ποιητής από το να περιφέρεται στους δρόμους και να ατενίζει, να ποθεί, να ερωτεύεται και να πονά για έναν όμορφο νέο. Μα και η μελέτη της βιογραφίας του επιβεβαιώνει, σε μεγάλο βαθμό, αυτή την εικόνα. Γεννημένος στην Περούτζια το 1906 ο Σάντρο Πέννα θα εγκατασταθεί στα είκοσι δύο του χρόνια στη Ρώμη και θα περάσει τα υπόλοιπα χρόνια του, ώς τον θάνατό του το 1977, ζώντας σε μεγάλη ένδεια, δοσμένος απόλυτα στις μέρες της σχόλης και του έρωτα, μέρες που γράφεται η ποίηση, όπως καίρια αναφέρει ο ικανότατος μεταφραστής Ερρίκος Σοφράς. Αδιαφορώντας για κάθε είδους σταδιοδρομία και επιτυχία, γυρνώντας την πλάτη του στην κατανάλωση και στην επίδειξη, θα παρα‑μείνει σταθερός στη γραμμή που από νέος χάραξε και θα αποτυπώσει με θεματική και εκφραστική τόλμη εικόνες και ήχους, περιστατικά και στιγμιότυπα μιας ζωής που κάθε ηθικολόγος θα σπεύσει να καταδικάσει, μα κάθε ανοιχτόμυαλος αναγνώστης δεν μπορεί παρά να επικροτήσει και να απολαύσει. Ηθικολόγοι, λέει ο ποιητής, «ο κόσμος που σας φαίνεται από αλυσίδες / είναι όλος υφασμένος με αρμονίες βαθιές».

Η Εύη Καρκίτη γράφει για τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τα βιβλία που θα διαβάσουμε και τα βιβλία που δεν θα διαβάσουμε.

Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν πίστευε ότι τα «βιβλία που κρατάμε και τα βιβλία που πετάμε, αυτά που αποφασίζουμε να διαβάσουμε και αυτά που τελικά δεν διαβάζουμε, λένε κάτι γι’ αυτό που είμαστε». Στα βιβλία βρίσκονται τα γούστα, τα ενδιαφέροντα και οι συνήθειες του ιδιοκτήτη τους. Και κάτι παραπάνω από αυτό. Τρέφοντας ο Μπένγιαμιν μια απεριόριστη εκτίμηση στο γραπτό λόγο και κυρίως στην έντυπη μορφή του θεω‑ρούσε πως μπορούν να φωτίσουν σε προσωπικό επίπεδο τον κόσμο μας και επιπλέον να κάνουν την πολιτιστική σύνδεση μιας γενιάς με την επόμενη. Ο αναγνώστης κυκλοφορεί μέσα σε ένα συγκριμένο πολιτιστικό περιβάλλον που έχει ιστορία, ανησυχίες, αναζητήσεις, πειραματισμούς και φυσικά αγωνίες. Στο περιβάλ‑λον αυτό αναφέρονται βιβλία, έργα δηλαδή της ανθρώπινης δημιουργικότητας τα οποία τελικά αναγνωρίζονται ως σπουδαία και θέλει κάποιος να τα έχει στις πνευ‑ματικές αποσκευές του. Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια πόσο πολύ είχε ενοχλήσει η φράση μιας κυρίας που έγραψε ένα μπεστ σελερ της σειράς και δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία της: «Έχω διαβάσει Κάφκα, αλλά δεν μου αρέσει». «Πώς μπορεί να μην της αρέσει ο Κάφκα» είναι το εύλογο ερώτημα που προκύπτει ή ακόμη χειρότερα «Ποια είναι αυτή που θα μας πει ότι δεν της αρέσει ο Κάφκα;». Ο δεύτερος πόλος που αναδεικνύει η θέση του Μπένγιαμιν είναι εκείνη της προσωπι‑κής επιλογής των βιβλίων είτε ως διεξόδου από την προσωπική αγωνία είτε ως επιβε‑βαίωσης. Σπάνια το ομολογούμε δημόσια όμως θέλουμε τα βιβλία που διαβάζουμε να είναι κοντά σε αυτά που σκεφτόμαστε. Είναι λυτρωτικό και ανακουφιστικό. Ακόμη και αν διαβάσουμε βιβλία που μας φέρνουν τα πάνω-κάτω είναι γιατί εμείς ήμασταν έτοι‑μοι να κάνουμε «θερινό» το διανοητικό μας σπίτι. Διαφορετικά δεν θα τα διαβάζαμε καθόλου και αν τα επιλέγαμε θα τα αφήναμε να μας κοιτούν από τις βιβλιοθήκες μας.

Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση Η Βιβλιοθήκη του Λονδίνου βομβαρδισμένη κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο

Ο Σάντρο Πέννα με τον Πιερ Πάολο Παζολίνι


Αναλογική ΛογικήΑπό τον Αλέξανδρο Μέλη


Η Gavlyn, μια από τις πιο φρέσκες παρουσίες της διεθνούς Hip Hop σκη‑νής, έρχεται από το Los Angeles της California για πρώτη φορά στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου στο συναυλιακό χώρο Gaia live, με την υποστήριξη του Εξώστη. Μαζί της δύο εκλεκτά μέλη του Organized Threat Movement, ο Poetic Death και ο DJ Mike Steez.

Τη βραδιά θα ανοίξει η “μεγάλη κυρία” του ελληνικού Hip Hop, Dogmother με τον DJ X-lib των City BloxX. Το εισιτήριο κοστίζει 10€ και οι πόρτες ανοί‑γουν στις 21.00. Ήρθαμε σε επαφή με την Gavlyn για μια σύντομη αλλά περιεκτική συνέντευξη, ενώ βρισκόταν στο Μόναχο, λίγο πριν την πρώτη συναυλία του ευρωπαϊκού της tour.

Είναι η πρώτη σου περιοδεία στην Ευρώπη. Έχεις επισκεφτεί την Ευρώ-πη στο παρελθόν; Πώς νιώθεις γνωρίζοντας ότι έχεις κοινό στην άλλη άκρη του ωκεανού;Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ευρώπη και νιώθω υπέροχα που θα έχω επαφή με το κοινό μου, καθώς αυτό είναι που μου δίνει την έμπνευση να γράφω. Η Ευρώπη είναι υπέροχο μέρος και ήθελα πολύ να την επισκεφτώ!

Είσαι αρκετά νέα, μόλις 23 χρονών και κατάφερες να κάνεις τη διαφορά. Πώς νιώθεις; Πιστεύεις ότι η ευκαιρία αυτή ήταν μοναδική και δεν θα σου ξαναδοθεί;Είναι πράγματι μια μοναδική ευκαιρία αλλά δεν αγχώνομαι καθώς δεν θα σταματήσω ποτέ να κάνω μουσική.

Πες μου λίγα λόγια για το άλμπουμ “From The Art”. Τι αντιπροσωπεύει για σένα;Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε όταν ήμουν μεταξύ 17 και 18 χρονών. Αντιπρο‑σωπεύει αυτή την περίοδο της ζωής μου, όσον αφορά το Hip Hop.

Ποια ήταν η πρώτη επαφή σου με το Hip Hop; Τι έχει αλλάξει από τότε;Η πρώτη μου επαφή με το Hip Hop ήταν στα 15. Πιστεύω ότι το μόνο που άλλαξε από τότε είναι η αυτοπεποίθηση μου και το γεγονός ότι πλέον γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου.

Τα κομμάτια σου διακατέχονται από ένα συγκεκριμένος ύφος. Τι είναι αυτό που σε έχει εμπνεύσει σχετικά με τη μουσική σου;Οι γονείς μου ήταν μεγάλη επιρροή στο θέμα της μουσικής. Με έχουν εμπνεύσει πολύ τα ακούσματα τους και αυτό φαίνεται στον ήχο μου.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες;Jean Grey, Μos Def, Eminem, Amy Whinehouse, Gorillaz

Θες να μοιραστείς μαζί μας μερικά από τα μελλοντικά σου σχέδια;Ίσως κάποια μικρή αλλαγή κατεύθυνσης όσον αφορά τη μουσική, δοκι‑μάζοντας και κάποια καινούρια πράγματα, με αφορμή το δεύτερο μου άλμπουμ. Θα ήθελαν να πειραματιστώ με μερικά θέματα αλλά κάνοντας μικρά βήματα, αφού δεν θα ήθελα να αλλάξω τον ήχο μου.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στο κοινό της Ελλάδας;Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξη και μια υπόσχεση ότι θα συ‑νεχίσω να κάνω καλή και ποιοτική μουσική. Το κοινό είναι η έμπνευσή μου!


Ρετρόακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης

Ε: [email protected]

THE JESUS AND MARY CHAIN“Psychocandy” (1985, Blanco Y Negro)

Στήλη ρομαντική, αναρχική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλ-λοτινών εποχών…

Χαμένοι στη μετάφραση. Μοναξιά. Φώτα από νέον, ξενόγλωσσες ταμπέ‑λες που σφυροκοπούν το μυαλό σου. Βιτρίνες με άψυχες κούκλες να σε κοιτούν ειρωνικά. Πολύβουοι δρόμοι που σε παρασέρνουν εκεί όπου δεν υπάρχει γυρισμός. Ουρανοξύστες να υψώνουν το ανάστημά τους στο γαλάζιο τ’ ουρανού. Ή σ’ αυτό που ονομαζόταν κάποτε ουρανός. Χιλιάδες ομιλίες, λόγια χωρίς σημασία. Πρόσωπα άγνωστα, άσχημα, αδιάφορα. Άστεγοι που κοιμούνται σε χαρτόκουτα, έχοντας ως φόντο ένα γκρίζο αστικό τοπίο. Ο Θεός φτύνει στην ψυχή μου, υπάρχει κάτι νεκρό μέσα μου…Η τηλεόραση παίζει στη διαπασών. Όλη η υφήλιος είναι καθηλωμένη μπροστά της. Η καλύτερη ώρα είναι αργά το βράδυ, όταν τα προγράμματα τελειώνουν κι έχουν «χιόνι». Τότε βάζεις τη μουσική δυνατά στ’ ακουστικά κι αφήνεσαι στο προσωπικό σου σάουντρακ. Η πόλη έξω κοιμάται κι ονει‑ρεύεται λόττο, στοίχημα, γκόμενες με πλαστικά βυζιά, γρήγορα αμάξια. Walk away you empty head, your razor’s edge is blunt…Αλλιώς σου τα ’χαν μάθει. Οι κιθάρες γίνονται πιο γρήγορες, οι στίχοι ακούγονται βιομηχανοποιημένοι, φτύνουν αίμα κι απομόνωση. Και τι έγινε που σου τα ’παν αλλιώς; The wind is screaming around the trees for my psychocandy…Πονάει το στομάχι σου. Αρχίζει και σε κόβει κρύος ιδρώτας. I feel quick in my leather boots, my jacket’s on and I’m in love with myself…Και είναι πάντα εκείνη η αγκαλιά που σε ηρεμεί, όσο δύσκολη κι αν είναι η βόλτα που κάνεις. Της ψιθυρίζεις στ’ αυτί. Χαμογελάει γλυκά. Just like honey…Τίτλοι τέλους.•


27

Urbanities.Γράφει ο Kωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Σελίδες Εξώστη. Το χαρτί μυρίζει δάσος και το μελάνι σβήνει το παρελθόν. Τελευταία μέρα στο σχολείο με συνάχι - ξεκινάει το ταξίδι στη βροχή. Φιλιά αναμνήσεων κι ένα μεγάλο σ’ αγαπώ. Καλημέρα Λονδίνο.

Είναι κάποιες μέρες που κάθομαι στην κάμαρα με τους μενεξέδες [που έλεγε κι ο Τάσος ο Λειβαδίτης] με έναν καφέ από την Αιθιοπία και συλλο‑γιέμαι τα ταξίδια. Τις βόλτες εκείνες τις μακρινές που σε φέρνουν κάπου στη ζωή και σου αφήνουν μια στοίβα φωτογραφίες κι έναν έρωτα. Γουλιά γουλιά τον καφέ, κάτι αεροπλάνα πηγαινοέρχονται και μουγκρίζουν κου‑ρασμένα - εσύ είσαι μακριά - το ίδιο και οι εραστές. Οι καρτ ποστάλ τσα‑λακωμένες και μερικές κάρτες επιβίβασης χαράζουν την πορεία που ίσως να ξέχασες, μία ζωή σε έναν τοίχο, ο κισσός θεριεύει, τα λεωφορεία κάνουν στάσεις και η ζωή συνεχίζεται - στο ίδρυμα λίγο πιο κάτω προσφέρουν δείπνο στις 7 - είναι πιο εύκολο το σούρουπο έτσι - δεν είσαι ποτέ μόνος. Νιώθω πως είμαι διαρκώς σε ένα αεροπλάνο, δεν έχω βρει τη στεριά μου ακόμα, ταξιδεύω για να βρω την αγάπη. Είναι όμορφη η ζωή αυτή, η αλ‑λαγή σε ωριμάζει, σκληραίνει το πετσί σου και γεμίζει το hard drive σου. Στο σημειωματάριο γράφεις και σβήνεις επιθυμίες, έξω αναβοσβήνουν τα φώτα του ουρανού, βάζεις ένα «τικ» στα όνειρα και γυρνάς φύλλο.

Κι όμως εδώ ρίζωσα.

Στον τόπο τούτο ερωτεύτηκα, αγαπήθηκα κι έγραψα για τις βόλτες μου με την ευφυέστατη Μιμή, το fabulous μου poodle, τα ξενύχτια με το Μήτσο και τα τραπέζια του Χρήστου. Σου μίλησα για το φλερτ, εσύ διάβαζες κι εγώ ήμουν ντροπαλός, άνοιξα τα δεφτέρια μου και τα σημείωσα όλα, έβαλες μουσική [Erik Satie] και στα εξιστόρησα. Στο φόντο μας η μουσική, υπό‑τιτλοι για ένα soundtrack που έγινα εγώ κι εσύ. Στην πόλη αυτή έκλαψα τα βράδια σιωπηλά αλλά εσύ με άκουσες την επόμενη μέρα σαν ξημέρωνε, εκείνη την αυγή που μύριζε κανέλα - σου έστειλα χαιρετισμούς από πόλεις μαγικές κι εσύ βρήκες εισιτήριο για να’ ρθεις να με βρεις. Στον Εξώστη έγραψα τα πρώτα μου παράπονα, γκρίνιαξα λίγο για να μη με λες συνέχεια ερωτευμένο [δεν είναι καθόλου κακό να έχεις το κεφάλι στα σύννεφα και πεταλούδες στο στομάχι, που λένε κι οι Άγγλοι] και σε έστειλα να δειπνήσεις σε κουζίνες γεμάτες μεράκι. Είχα την τύχη να γνωρίσω τους πιο γλυκείς ανθρώπους, κοσμάκης απλός που μάχεται ακόμα να βάλει ένα ωραίο τραπεζομάντηλο στο κεντρικό τραπέζι, να δώσει ένα άρωμα στο σιδερωμένο του πουκάμισο και να σερβίρει τσικουδιά από την Κρήτη. Μαγειρεία με ατμό, παχουλές ιδιοκτήτριες και δώρα λέξεις - ευχαριστώ κυρίως - έκανα και κάτι χειραψίες που κλείδωσαν στιγμές μέσα τους. Η

αρχισυνταξία με αγάπησε πολύ, μου έδωσε την καλύτερη «δουλειά» κι εγώ έτρεχα σαν πιστός στο εικονοστάσι. Ξενυχτήσαμε κάποιες φορές, μιλήσαμε γλυκά για το κουράγιο και οι αποτυχίες μίλησαν στα μάτια των άλλων. Θυμάμαι τότε που ξεκινούσαμε - η αρχισυντάκτρια με είχε γνωρίσει στη Ζεύξιδος με μπίρες - δηλώσαμε ερωτευμένοι επί τόπου και θεωρήσαμε τιμή μας να αναζωογονήσουμε το καμάρι μας, το παιδί αυτό. Τα τηλέφωνα κουδούνιζαν με μανία τις Κυριακές, εμείς όλοι στις βόλτες [«κυρία μου έφαγε ο σκύλος την εργασία και τέτοια»] και η Μαρία να θέλει το Κείμενο - η Ρίτα [κορίτσι πράμα] με έμαθε να επαναστατώ κατά της εξουσίας και να βλέπω μια ζωή αλλιώτικη. Την ευχαριστώ.

Δίνοντας τη σκυτάλη της στήλης Urbanities δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα - αυτή η χρονιά δεν ήταν an easy affair άλλωστε. Η στήλη ήταν η επιβεβαίωση μου και οι καταθέσεις μου στην Τράπεζα της Αγάπης - οι λέξεις ήταν μηνύματα σε εραστές και μαχητές κι εγώ ο αγγελιοφόρος τους. Σήμερα με βρίσκεις στο Λονδίνο, δουλεύω για το μεροκάματο και πίνω τσάι με «χυμό» αγελάδας δίπλα στον Τάμεση - earl grey διότι δεν θέλω να με αφήσω να σε ξεχάσω. Αν ποτέ ταξιδέψεις προς τα χωριά αυτά πάρε τσουρέκι σοκολάτας, ένα βιβλίο του Λειβαδίτη κι ένα γαρύφαλλο από τον Κήπο της Ανθέων κι έλα. Θα σε τρατάρω scones και τσάι μετά τις τέσσερις και θα μου πεις τα νέα της πατρίδας.

Δεν ήθελα να γίνω γραφικός με τις τελευταίες λέξεις ή να μουσκέψω τις σελίδες του Εξώστη αλλά θέλω να σου ζητήσω να κάνεις κάτι για εμένα. Πρέπει να αγαπάμε, να ανοίγουμε συνεχώς παραθύρια και μπαλκονόπορ‑τες να παίρνει αέρα η καρδιά - μη δυστυχήσεις άλλο, μην τους αφήσεις να σου πάρουν τον ανώτερο Εαυτό. Δώσε πολλή αγάπη, δώσε τη θέση σου στο λεωφορείο, άνοιξε την πόρτα στους άλλους και χάρισε λουλούδια. Πες ευχαριστώ, βάλε την καλή σου κολώνια και ερωτεύσου. Προς θεού - ερωτεύσου όσο πιο βαθιά μπορείς - μη μένεις μόνος τα κρύα βράδια, μην τρως μόνος τις Κυριακές. Βρες τη στεριά σου και στήσε το σπιτικό σου. Πιάσε το χέρι του αλλουνού, βάλτο στην καρδιά σου, στείλτου ένα γράμμα με σκόρπιες στιγμές και θύμισε του καθημερινά πόσο τον αγαπάς. Αγάπησε πολύ.

Εγώ μόνο έτσι μπόρεσα να γράφω.

Till I see you again ol’ chap!Θα μου λείπεις πολύ.

28εξώστης. 13 - 19 Δεκεμβρίου 2012

εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201229

εξώστης. 29 Νοεμβρίου - 5 Δεκεμβρίου 2012

Μάλιστα.Αφού διάβασα την είδηση ‘Τι έκανε χτες ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος μαζί με την Μπιγιονσέ;’, μπορώ να γράψω απερίσπαστη ένα κείμενο, για σας αναγνώστες μου. Ιδέα δεν έχω και έμπνευση να αντλήσω δεν μπορώ, έγιναν τόσα πολλά από την τελευταία φορά. Η αρχισυντάκτρια γέννησε ένα τεκνό, εγώ πήγα Βιετνάμ και πήρα όλα τα τεκνά, σε καμιά δεκαπε‑νταριά χρόνια θα πάρω και αυτό της αρχισυντάκτριας. Θα έγραφα για το βύζαγμα αλλά με ανησυχεί το νοητικό άλμα αθώων κορασίδων προς το μητρικό γάλα. Θα έγραφα για το καλό σεξ που είχα όλο το δεκαήμερο των εορτών, αλλά μου το χαλάει το αναπαραγωγικό κόνσεπτ με κρεσέντο τοκετού. Με λίγα λόγια, αρχισυντάκτρια, μου πήδηξες τη λίμπιντο. Και το γράψιμο για τεκνά.Επανέρχομαι στο θέμα που αφήσαμε ασχολίαστο. Γιατί η αρχισυντάκτρια μου, μια κατά τα λοιπά καλοκάγαθη κορασίδα αναρχοαυτόνομων πεποι‑θήσεων, σαλονικιά χίπισσα στα αλώνια, δημιουργικό πνεύμα και καυτή γκόμενα –μεγαλύτερη από μένα βεβαίως, ειδάλλως δεν θα ήτο αφεντικό μου- βρίσκει το ιδανικό σπέρμα, το κρατάει ζεστό έντεκα χρόνια και φέρνει στον κόσμο ένα ποτένσιαλ γκομενικό της Ρίτας, στο άνθος της ηλικίας μου, μόλις είκοσι δύο ετών και νιώθω αξάφνου κατάτι ραμολιμέντο, έτοιμη να εντοιχιστώ στον καταψύκτη του γείτονα;Δεν χωρεί αμφιβολία. Η αρχισυντάκτρια δεν άφησε το δίμετρο τεκνό της για να τρέχει ξεβράκωτη στη χώρα των κίτρινων κοντών κομμουνιστών. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να μάθει να γράφει σαν μόγγολο τη φράση ‘γουό μέι γιόου ντιάν, τζάι ναρ μάι ντιάν φέι ινγουέι γουό ντε κώλος χεν λεν’*, ούτε να πλένει 5 ώρες κομπινεζόν και σώβρακα στο χέρι γιατί η κουλή κίτρινη κοντή κομμουνίστρια πλυντηριαντζού αποφάσισε να φύγει για το κωλοχώρι της στην κεντρική Κάτω Μογγολία είκοσι μέρες πριν το έτος του φιδιού, μαύρο φίδι που σε έφαγε κοντή αξύριστη ανοργασμικιά! Πώς να μην πιάσεις παιδί όταν σε ταΐζουν γύρο πίτα χτυπητή απόλα με μπουγάτσα τυρόπιτα κρέμα και σε αντιδιαστολή βράζεις ρύζι, να, και μόνο που έγραψα ‘γύρο’ νιώθω αυτόν το οργασμό που πρέπει να έχεις όταν το ωάριο κάνει το υπερσιβηρικό από βορρά προς τον ζεστό νότο για μπάνια παρέα με τον κουνιστό μεταλλαγμένο ξάδερφο με ουρά. Ρίτα, βάλε την ουρά στα σκέλια και άσε απόξω μόνο τα μπούτια, να τα βλέπουν οι Κινέζοι, η αφεντικίνα σου τα έδειχνε στο παλικάρι της και ανακηρύχθηκε αναπαραγωγικιά γκόμενα, το ’13 μου μέσα! Τι κατάλαβα; Πήγα Βιετνάμ βέβαια, και ερωτεύτηκα τριάντα τρεις φορές ανά εικοσάλεπτο, ήπια και λίγο καφέ της προκοπής, έκανα και τη φιλάν‑θρωπο το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, αυτό το τελευταίο ήταν τάμα, μοί‑ραζα κουβερτάκια σε άστεγους όλη νύχτα, κάπως έπρεπε να ξεπληρώσω στους Βιέτ αυτό το έθιμο να με κρατούν ζεστή συνεχώς. Αλλά επειδή όλα τα ωραία διαρκούν λίγο, το βραστό αυγό σε σόγια επέστρεψε για να μου κάνει το ριάλιτι Αυτοκρατορία των Αισθήσεων. Αρχισυντάκτρια, αν βρεις κάτι σε καλό σπέρμα για μένα, κράτα το, με Κινέζο θα μου βγουν κοντά και άτριχα, σε θηλυκό δεν είναι κακό, φαντάσου να είναι όμως τεκνό με αυτή τη δυσαναλογία μεγέθους ηβικό τρίχωμα – αναπαραγωγικό εργαλείο, δεν θα το αντέξω. Να μου πουν εμένα το γιόκα μου ‘μακρυμάλλη’?*’δεν έχω ρεύμα γελοίε κοντέ κίτρινε, που σκατά να πάω να πληρώσω την κομμουνιστική παροχή κάρβουνου γιατί ο κώλος μου νιώθει παλουκωμένος σε παγοκολόνα;’

La Tia Rita Van ShangayΓράφει η θεία Ρίτα

Κινέζα μάνα ρέηβερ

exostis 948

Documents