dunker maart 2014

24

Upload: cedricgiants

Post on 26-Mar-2016

229 views

Category:

Documents


0 download

DESCRIPTION

Port of Antwerp Giants Fanclub Dunker editie maart 2014

TRANSCRIPT

Page 1: Dunker maart 2014
Page 2: Dunker maart 2014
Page 3: Dunker maart 2014

Voorwoord

Beste supporters,

Met de uitschakeling in de EuroChallenge sluiten we een hoofdstuk af binnen dit seizoe. Voor de fanclub is

dit het ideale moment om een nieuwe dunker te publiceren, waarin de Europese reisverslagen van enkele

die hards de rode draad vormen.

Europees mogen we spreken van een mooie prestatie. Groepswinnaar in de eerste ronde, en in de final 16

nipt het onderspit moeten delven tegen een stevig Tartu dat geweldig teamspel brengt en de kwaliteiten

van de topspelers van Samara. We zijn dus tevreden met de Europese prestatie en kunnen nu de focus

leggen op de competities in eigen land, want daar liep het iets minder.

De 2e ronde in de Ethias League liep voor ons beneden verwachtingen. Met slechts 2 wins tegen de twee

nieuwkomers in de league, Brussel en Willebroek, deden we een erg slechte zaak in het klassement. Of dit

nu vermoeidheid of gebrek aan concentratie of iets anders is kan voorlopig niemand zeggen. Wat we wel

weten is dat we ons ondertussen herpakt hebben en alles zullen geven om nog zoveel mogelijk plaatsen

goed te maken.

In de beker deden we een gouden zaak door in het Aalstse Forum te gaan winnen met 12 punten. In

principe moeten we dit 18 maart in eigen huis afmaken maar Aalst blijft een gevaarlijke tegenstander, zeker

in de bekercompetitie. Ze zijn recent bij ons komen winnen met 10 punten. Bij deze dus een oproep aan

iedereen om deze match zeker onze Giants te komen aanmoedigen zodat we in het paasweekend naar de

Heizel kunnen gaan voor de Final 4 van de Belgische beker.

De club en de fanclub zullen nog enkele initiatieven nemen om de Lotto Arena dinsdag 18 maart vol te

krijgen met een nooit geziene steun voor onze spelers. Het motto blijft “NOT IN OUR HOUSE”!

Indien we ons kwalificeren voor de Final Four van de “Base Cup” in het paasweekend (19 en 21 april) zullen

we alle informatie die u nodig hebt op onze website www.giantsfan.be publiceren. Deze info zal ook terug

te vinden zijn op onze Twitter (@AGiantsFanclub) of onze Facebook groep (Antwerp Giants fanclub).

Naast een interview met Leo De Rycke en een verslag van de kidsdag bevat deze dunker ook informatie

over de trainingen van het supporterstoernooi.

Veel leesplezier namens de Port of Antwerp Giants Fanclub

Foto cover: Walter Saenen.

Page 4: Dunker maart 2014

Fans in Tartu

Twee Giantsfans maakten de EuroChallenge trip naar het ijskoude Tartu in Estland, hier is hun verslag:

Om 4 uur ‘s ochtends werden we uit ons bed gezet voor wat een lange koude trip zou gaan worden.

Renee bracht ons naar het Centraal station van Antwerpen, waar we de trein namen naar onze Nationale

luchthaven. Met een vlucht van Finnair vertrokken we naar Helsinki om daar een overstap te maken op

Flybe naar Tartu.

De luchthaven van Tartu was bijzonder klein, hier landen amper 6 vluchten per … week.

Met de taxi ging het dan richting ons hotel dat in de oude stad lag, geloof het of niet maar wij waren de

enige gasten in het hotel.

Na een korte inspectie van onze kamer besloten we een wandeling in de stad te maken om onze beentjes

wat los te gooien na het lange stilzitten (het was ondertussen al 14h30), om alles een beetje te verkennen

en eens op zoek te gaan naar de Arena van Tartu, kwestie om te zien hoeveel tijd we nodig hadden om daar

te geraken.

Die wandeling sloeg al dik tegen, want met enkel een jeans, een trui en een jas aan kregen we het al snel

bijzonder koud bij een temperatuur van -15 graden.

We besloten ons even op te warmen in een brasserie met een bord warme soep en een klein snackje.

Terug op temperatuur gekomen raapten we onze moed bijeen om verder op zoek te gaan naar de Arena,

deze lag vlak naast de Emajögi, zeg maar de Schelde van Tartu. Deze rivier was volledig dicht gevroren, niet

moeilijk dat wij het zo koud hadden.

Na een klein kwartiertje stappen kwamen we aan de Arena van Tartu, dit was een geweldig complex met 2

verdiepingen aan fitnesszalen, een volledige indoor atletiekpiste, een trainings basketzaal zonder tribunes

en de basketarena zelf. We zijn het hele complex eens rond gewandeld en aan de achterkant zagen we

kantoorruimtes met daarin de sportieve staf van Tartu die een wedstrijd van onze Giants op video zaten te

analiseren.

De Arena was dus gevonden, voor ons het sein om ons terug te gaan opwarmen in ons hotel.

Het Raekoja plats (stadhuisplein) van Tartu.

Page 5: Dunker maart 2014

Tegen acht uur ‘s avonds zijn we op zoek gegaan naar een restaurant, deze keer hadden we toch maar ons

thermisch ondergoed aangedaan en dat was al veel aangenamer, alhoewel. We kwamen terecht in de Meat

Market Steak & Cocktail. Het eten inclusief de bediening was bijzonder lekker en aangezien het zo koud was

en dit restaurant ook over een bar beschikte, zijn we niet op zoek gegaan naar het nachtleven in Tartu maar

hebben we hier maar ineens de nodige cocktails achterover geslagen.

Na een korte nachtrust en een stevig ontbijt trotseerden we opnieuw de koude om aan sightseeing te

doen.

Opvallend was dat er enorm veel standbeelden in Tartu zijn, buiten al die beelden gingen we ook een kijkje

nemen aan Tartu Saint George the Martyr Church, Tartu Town Hall, Town Hall Square, Tartu University,

Tommemagi, Angels Bridge en de Devils Bridge.

Om ons terug op te warmen was het de bedoeling om ook het Estonian Sports Museum te doen, echter dit

was gesloten op maandag en dinsdag. Dan maar de koude verbijten en doorstappen naar het Ahhaa

Science Centre waar we ons wel konden opwarmen. Daarna werd het hoog tijd om iets te gaan eten en ons

klaar te maken voor de wedstrijd.

Anderhalf uur voor aanvang van de wedstrijd waren we reeds aanwezig in de Arena, dit gaf ons de tijd om

de indrukwekkende trofeeënkast van Tartu Rock te bekijken en een bezoekje te brengen aan de mooie

fanshop van de club. We mochten dankzij Roger Renders gratis binnen en achter onze spelersbank

plaatsnemen, gingen eerst nog onze gekende vlag ophangen die we steeds meenemen op Europese

verplaatsingen. Even later kwamen we bestuursleden Patrick en Marc tegen die naast ons kwamen zitten,

nu waren we met 4 supporters tegen zowat 1500 Esten.

Onze Giants namen een aarzelende start, pas na bijna 3min konden we voor het eerst scoren, toen had

Tartu al een 5-0 voorsprong op zak. We kwamen dichterbij maar tegen het einde van kwart 1 stonden we

toch achter met 23-17.

In kwart 2 waren we goed bij de zaak, onze achterstand werd omgezet in een voorsprong maar toch kwam

Tartu nog terug met een 38-38 ruststand.

Tijdens de rust mogen we dankzij onze sportief manager Leo, mee naar de VIP-ruimte voor een gratis hapje

en een drankje. Bedankt hiervoor Leo, Patrick en Marc.

We missen de start van kwart 3 compleet en kunnen pas na 3’30″ onze eerste fieldgoal scoren, halverwege

dit kwart sluipen we terug dichterbij, maar Tartu loopt opnieuw uit. We moeten kwart 4 beginnen met een

64-53 achterstand.

Tartu maakt er zelfs nog een 14 puntenkloof van, maar onze Giants vechten zich terug in de wedstrijd met

een geweldige teamspirit. 2 minuten voor tijd is alles nog mogelijk, coach Vervaeck werkt een geweldige

play uit, Pearson komt alleen onder de ring om terug te komen tot op 2 puntjes maar hij laat de bal

ongelukkig door z’n handen glippen. Tartu kan opnieuw uitlopen en dit is het breekpunt voor onze

giganten, in de laatste minuut scoren we niet meer en verliezen de wedstrijd met 82-74.

We hebben een zeer goede wedstrijd gezien met een sterk Tartu en zeer goede Giants die meermaals uit

een verloren positie zich terug in de match knokten. De teleurstelling bij onze Giants was groot, maar ze

mogen met opgeheven hoofd terug richting België keren.

Na de wedstrijd maakten onze spelers nog even tijd om met ons op de foto te gaan en ons te bedanken

voor deze verre trip te maken.

Dit was opnieuw een leuke Europese trip, op naar de volgende, richting Roemenië.

Page 6: Dunker maart 2014
Page 7: Dunker maart 2014

Interview met Leo De Rycke

Na de wedstrijd in het koude Russische Samara maakte teammanager Leo even wat tijd vrij voor een

interview.

Leo is sinds seizoen 2009-2010 onze teammanager en bij het thuispubliek ook gekend door bij de wedstrijden

regelmatig op de reclamepanelen te kloppen. Leo heeft in zijn actieve spelerscarrière bij een hele resem clubs

als guard gespeeld.

Leo, overloop om te beginnen eens je spelerscarrière.

Ik ben begonnen in Merksem, na de jeugdjaren heb ik daar 4 jaar in de eerste ploeg gespeeld maar dan is

Merksem failliet gegaan en werd ik eigendom van Mechelen. Dan heb ik een half jaar niet gespeeld en ben

ik in tweede nationale gaan spelen bij Racing Antwerp, vervolgens trok ik naar Willebroek, zowel tweede als

eerste nationale. Daarna ging ik voor drie jaar naar Leuven en ten slotte geëindigd bij Antwerp Giants (toen

noemden ze nog niet de Giants) waar ik twee jaar als prof speelde. Dan heb ik vijf jaar niet meer gespeeld

maar toch weer terug begonnen in landelijke bij Makeba en later bij Ticino en op mijn 42ste ben ik dan

gestopt in derde nationale bij Aartselaar met Peldic als coach.

Bij Leuven heb je ook nog Europees gespeeld dacht ik?

Inderdaad, bij Leuven, Merksem en Antwerpen heb ik Europees gespeeld.

Hoe ben je eigenlijk teammanager geworden bij de Giants?

Dat was puur toeval want ik was volledig uit het basket verdwenen en op een gegeven moment belde Eddy

Casteels mij op dat ze dringend iemand nodig hadden en of ik geïnteresseerd was, ik viel compleet uit de

lucht en Eddy heeft mij in contact gebracht met de voorzitter die ik eigenlijk alleen kende van op televisie.

Op een tweetal weken was alles geregeld en vanaf dan ben ik sportief manager geworden bij Antwerpen.

Page 8: Dunker maart 2014

Wat is nu eigenlijk de functie van een sportief manager? Want de mensen zien u wel mee op de spelersbank

zitten tijdens de wedstrijd.

Tijdens de wedstrijden is er voor mij weinig werk, als ex-sporter is dat voor mij zeer frustrerend omdat je u

niet kan afreageren, vandaar dat ik af en toe op die reclamepanelen klop, een coach staat nog te coachen en

een speler kan nog iets doen, ik ga naar huis na de wedstrijd en kon niets doen.

Maar al de rest gebeurt dag en nacht, de ploeg samenstellen doe je samen met de coach, dat gebeurt een

heel jaar door en wil zeggen dat je spelers moet volgen in heel Europa en ook in College, spelers screenen en

wedstrijden in het buitenland volgen wat ik zeer veel doe.

Ik wil elke speler zelf bezig gezien hebben en ook liefst gesproken hebben voor ik ze aantrek. Vorig seizoen

was dat gemakkelijk omdat Paul nog coach was bij Fleurus en die had veel vrije tijd dus konden we dat samen

doen. Dit jaar doe ik dat terug alleen en geef alles door aan de coach, hij beslist dan of hij gaat mee als dat in

zijn schema past. De voorbije weken was het redelijk druk.

Er zit ook nog een hele logistieke organisatie achter waarbij het secretariaat een grote hulp is,

appartementen, auto’s die voor spelers moeten geregeld worden e.d..

Soms domme dingen die gebeuren, ik ben ook iemand die graag de handen uit de mouwen steekt.

Ik kan er niet tegen als er een speler belt met een platte band om die dan in de kou te laten staan, dat is dan

meestal nog op de meest onmogelijke momenten en dan rij ik daar naartoe en vervang zijn band. Ik heb

spelers leren koken op een keramische plaat.

En natuurlijk zijn er de Europese trips, wedstrijden die je moet voorbereiden, zien dat alles rond draait.

Moet je dan al die vluchten ook zelf vastleggen?

Vluchten vastleggen niet, ik zoek wel op voorhand de mogelijkheden op en geef dat door aan het secretariaat,

zij hebben een reisbureau die dan de vluchten zoekt en wij beslissen dan of het goed is of niet, of kan er niet

iets anders, het is ook altijd afwegen met de prijs / kwaliteit. Als je alleen gaat kan je al eens wat duurder

nemen, maar als je met een groep van 20 onderweg bent dan loopt dat wel op.

Wat is voor u eigenlijk het beste moment geweest van de Giants?

Ik zou als grap zeggen de bekerfinale.

Wel dat hebben we eigenlijk al van verschillende spelers gehoord, de bekerfinale, behalve het einde.

Ja behalve het einde dan toch. Ik denk dat het een heel andere boost aan de club had gegeven als we de

beker hadden gewonnen, dat was eigenlijk een keerpunt voor de groep die er toen was vrees ik, zo zijn er

altijd ‘turning points’ in een seizoen.

Voor ons was het hoogtepunt de wedstrijd in Chalon.

Ja de wedstrijd in Chalon was van een geweldig hoog niveau, maar de wedstrijden in het sportpaleis vind ik

ook ongelofelijk, zelfs de Amerikanen vinden dat tof.

Ik weet nog de sportpaleismatch tegen Luik, toen stond ik in het midden van het veld samen met Eddy

Casteels en wij zagen dat volk binnenstromen, dat was geweldig.

Maar ook deze Europese campagne is een hoogtepunt ook voor deze groep, we hebben tot in het derde

kwart meegedaan tegen een echte topploeg van een ander niveau, als je hier wil winnen moet echt iedereen

top zijn en als je wint … dat is ook het probleem van mijn functie, win je dan is er weer veel werk, het volgende

seizoen is voor mij al lang bezig.

Stel dat je deze job in het buitenland zou kunnen doen, bij welke club zou je dit dan willen doen?

Dat is wel heel hypothetisch denk ik, ik weet het niet, ik heb daar nog nooit over nagedacht. Ik ben daar nogal

realistisch in en ben iemand die met zijn voeten op de grond blijft. Ik vind de Port of Antwerp Giants al een

heel grote club, als ik die vergelijk met veel andere clubs, heel professioneel. Ik weet dat ook van de jongens

dat die verstelt staan van hoe alles georganiseerd is, maar alles kan beter dat weet ik ook.

Ook onze jeugd is heel belangrijk, dat is voor mij een van de prioriteiten, als wij een jeugdspeler een contract

kunnen geven is dat voor mij een kippenvel moment. Mij hebben ze dat nooit kunnen geven als jeugdspeler

en ik weet dat als je van uw hobby uw beroep kan maken en nog studeren, dan is dat chapeau, ik hoop dat

iedereen dat respecteert.

Page 9: Dunker maart 2014

Ik probeer als ik kan ook al eens een match van de tweede ploeg te zien maar heb zelf ook nog twee sportende

kinderen waar ik ook voor moet zijn. Maar ik zie onze toppers ook bezig op training en die gasten zijn heel

belangrijk voor ons.

Het enige probleem is dat wij resultaten moeten halen en met die jongens op een terrein te zetten is dat

soms moeilijk.

Wat vinden de spelers er eigenlijk van dat er ook op verre Europese verplaatsingen fans meegaan?

Die vinden dat tof, ongelofelijk en onwaarschijnlijk, dat zijn de commentaren die we krijgen. Als ze jullie in

Zaventem weer zagen aankomen was het, zijn die hier nu weer, gaan die weer helemaal mee? Die leven in

hun eigen wereldje, maar ze weten nu wel dat jullie een job hebben en dat jullie voor hen vakantiedagen

opnemen en dat vinden ze ongelofelijk.

Bedankt voor dit interview Leo.

Graag gedaan.

Medibib is een gratis online farmaceutische gids waar u terecht kan voor informatie, nieuws, en discussies. Op http://www.medibib.be vindt u informatie over alle producten uit een apotheek. Bovendien kan u met één klik een online (wetenschappelijke) bijsluiter raadplegen van het gewenste medicijn. Het is ook mogelijk om op Medibib geneesmiddelen in uw persoonlijke (fictieve) medicijnenkast te zetten. Hierin kan u dus bepaalde medicijnen in opslaan, samen met een opmerking. Dit is enorm handig om de geneesmiddelen die u neemt in bij te houden en gemakkelijk terug te vinden. Het is mogelijk om deze lijst af te drukken of te e-mailen, zodat u altijd toegang heeft tot een overzicht van uw medicatie.

Page 10: Dunker maart 2014

Reis naar Medias

Opnieuw stonden onze Port of Antwerp Giants er niet alleen voor in hun vijfde Europese uitwedstrijd van dit seizoen, vier ‘die hard’ Giants fans steunden onze spelers in Roemenië. Karoline, Patrick, Cédric en Michel moesten maandagochtend om 05h30 al uit de veren om tijdig hun vlucht van Zaventem naar Boekarest te halen. De vlucht met Blue Air vertrok met een half uur vertraging en zat voor 95% gevuld met Roemenen, waarvan diegenen die rondom ons zaten niet al te fris roken. De steward en stewardessen waren zuurpruimen eerste klasse en vragen van passagiers werden steevast met een hap en een snauw beantwoord. Als dit de voorbode was voor wat ons in Roemenië te wachten stond, dan beloofde dit niet veel goeds. Na een vlucht van 2h40min stonden we veilig op het tarmac van Otopeni in Boekarest, de luchthaven was zeer modern en buiten alle verwachtingen zelfs zeer proper. De paspoortcontrole was bijzonder grondig, maar we geraakten hier allen zonder problemen doorheen. Eerste werk was nu onze Euro’s wisselen voor Roemeense Leu’s, het Roemeense geld voelde zeer raar aan, het was geen papieren geld maar een soort plastiek. Vervolgens trokken we naar buiten op zoek naar een taxi, er stonden onder een aangenaam zonnetje een hele rij taxi’s te wachten, maar we mochten er niet in. We moesten eerst terug naar binnen een (gratis) taxi-ticket gaan halen. Enkel met dit ticket mochten we instappen. Na een rit van 40min met de nodige files kwamen we aan bij ons hotel, de taxi werd betaald en achteraf zou blijken dat we het viervoudige van de normale prijs betaald hadden. Ons Ibis hotel lag recht tegenover het Parlementspaleis, het tweede grootste gebouw ter wereld (het is 270 bij 240m, 86m hoog en 92m diep). De kamers waren ruim, maar de ramen konden niet worden opengezet. We lieten al eens wat water lopen in de badkamer, want je weet hier nooit en ja hoor, er kwam geel water uit! Gelukkig werd de kleur na het een tijdje te laten lopen wel normaal. Hoog tijd om de stad te verkennen, Boekarest is een moderne stad geworden met prachtige en indrukwekkende gebouwen en in het verkeer hebben de Trabantjes plaatsgemaakt voor BMW’s, Audi’s en andere Mercedessen. De enige Trabantjes die we vonden, stonden als decoratie of herinnering in voortuintjes. We hebben een hoop foto’s getrokken van het Parlementspaleis, Opera- , Universiteits- en andere indrukwekkende gebouwen. Tijd voor een aperitiefje en dat vonden we in de leuke brasserie Old City waar de prijzen in vergelijking bij ons, toch wel veel lager liggen. Vervolgens gingen we op zoek naar een goed (lees: betrouwbaar) restaurantje. Onderweg werden we aangesproken door een Roemeen die een gids bleek te zijn. Hij wou ons tegen vergoeding een rondleiding geven, maar wij hadden geen interesse, hetgeen we wel hadden was honger. Hij raadde ons aan te gaan eten bij Caru’ Cu Bere, het beste restaurant wat Roemenië te bieden heeft, als we het niet zagen zitten raadde hij ons aan om alleen maar een kijkje te gaan nemen want het zou echt wel de moeite zijn. Dit maakte ons nieuwsgierig en aangezien het niet zo ver stappen was, besloten we toch maar eens een kijkje te gaan nemen. Onze mond viel open van verbazing, dit was idd een prachtig restaurant, het telde twee verdiepingen. Beneden was voor rokers en boven konden de niet rokers plaatsnemen. Na controle van de prijzen besloten we toch naar binnen te gaan. Hier liep een massa aan personeel rond, netjes gekleed, inclusief strikje en witte handschoenen aan. Het eten was bovendien nog lekker en goedkoop ook. We kwamen ogen te kort om dit prachtige restaurant volledig te bekijken en het duurde niet lang voor de fototoestellen werden bovengehaald. Op een gegeven moment was er wat rumoer, stond iedereen rondom ons recht en begonnen in hun handen te klappen, wij wisten niet wat er aan de hand was maar toen we dan ook maar rechtstonden en rondkeken, zagen we dat al het personeel bij elkaar stond en aan een dansje begon. Dit was een leuk etentje, als iemand ooit naar Boekarest trekt, is dit restaurant wel een aanrader.

Page 11: Dunker maart 2014

Het parlement in Boekarest. Buikjes zijn gevuld, tijd voor een afzakkertje. Veel verwachtingen hadden we niet want het was tenslotte maandagavond en we zaten in Roemenië. Maar zelfs de straten waren op dit late uur nog goed gevuld, we hoorden dat er van ergens zeer luide maar wel zeer goede muziek kwam, we gingen op ons gehoor af en vonden de schuldige, Freddo een bar & lounge club. Wij naar binnen en het was daar vollen bak. Dit was een mooi ingerichte club met allemaal feestende Roemenen, de drank was er spotgoedkoop en raar maar ook hier mocht binnen nog gerookt worden. Het publiek zag er goed uit en er kwamen zelfs podium danseressen in lingerie aan te pas. Hier hebben we ons geweldig geamuseerd, met steengoede muziek en vele songs hebben we geshazamed tegen 3h30 ’s ochtends trokken we terug naar ons hotel, de club zat toen nog steeds afgeladen vol en dat op een maandag! Na een korte nachtrust namen we een stevig ontbijt en deden onder een stralend zonnetje een ochtend wandeling op zoek naar nog wat moois van Boekarest. Om 11h moesten we terug in het hotel zijn want dan zou onze huurauto aankomen voor onze trip naar Medias. Na het invullen van allerhande papierwerk voor de huurauto gingen we ons klaarmaken voor de trip naar de wedstrijd. Om 18h plaatselijke tijd zou de wedstrijd beginnen, we wilden er een uur op voorhand zijn en volgens Google Maps moesten we 4h10min rijden. We spraken af om om 12h te vertrekken, dan konden we onderweg nog ergens stoppen voor te eten en zouden we zeker een uur voor aanvang aanwezig zijn. In Giants outfit vertrokken we richting Medias, de eerste problemen doken al snel op. De GPS kende de straat niet waar de Arena was, de huurauto bleek langs geen kanten op te trekken en hij bleek ook niet volgetankt te zijn, er zat nog maar een kwart tank in. Hoe verder we reden des te sneller de stand van de benzine daalde, dit konden we niet vertrouwen dus besloten we maar aan het eerste het beste tankstation deze bak vol te tanken. Eens volgetankt kregen we de sleutel niet meer van de benzinestop, met 3 man aan het proberen en Karoline maar lachen natuurlijk, dit moest op de gevoelige plaat vastgelegd worden. Uiteindelijk na veel wringen kregen we de sleutel eraf en kon onze eigenlijke trip beginnen. Het duurde meer dan een half uur voor we uit het centrum van Boekarest waren, verkeerslichten werkten niet, met enorme files aan kruispunten tot gevolg, we gingen ons niet laten doen en wrongen ons overal tussendoor, met het nodige getoeter van de Roemenen naar ons toe, maar dat trokken we ons niet aan.

Page 12: Dunker maart 2014

Eindelijk zitten we op de autostrade, met heel veel moeite haalt ons bakje 120km/h en geloof het of niet maar op de autostrade komen we zelfs … fietsers tegen. Lang hebben we hier niet van kunnen genieten want na 90km is de autostrade afgelopen en moeten we onze weg verderzetten op gewone wegen en dit voor de volgende 220km. De wegen gaan van kwaad naar erger want we moeten de bergen in, ons bakje heeft moeite om deze op te rijden, vrachtwagens hangen al in ons ‘gat’ en we komen de ene haarspeldbocht na de andere tegen. Als we op onze klok kijken, wordt het duidelijk dat we een eten-stop kunnen vergeten als we op tijd willen aankomen. We besluiten wel even halt te houden aan een benzinestation om toch maar een broodje of zo mee te nemen. Maar dat kennen ze hier blijkbaar niet, het enige wat kan gekocht worden zijn olie, drank en chips of koekjes. Daar moeten we het dus mee doen, we pakken wat chips en koekjes om toch maar iets in onze lege magen te krijgen. De dorpjes die we door moesten was wel héél triestig, de tijd heeft hier 100 jaar stilgestaan. Hoe verder we reden hoe meer vieze rook er boven de dorpjes hing en natuurlijk kwamen we regelmatig paard en kar tegen. Tijd is nu in ons nadeel want bij gebrek aan het vinden van de juiste straatnaam op de GPS, hadden we hem ingesteld naar de ‘stad’ Medias en daar zouden we om 17h45 aankomen, dus een kwartier voor de match begint en we moesten de Arena zelf nog zoeken. Eenmaal Medias bereikt probeerden we met onze GSM en via Google de juiste weg naar de Arena te vinden. Gelukkig lag deze niet ver van de hoofdbaan (als je dat al een hoofdbaan kan noemen) af. We hebben nog 10 minuten overschot als we aan de aftandse Arena aankomen, maar de parking is volzet! Vlug nog een plaatsje zoeken en maken dat we binnen zijn. Na een rit van 6 uren door bergen en dorpjes zijn we er eindelijk geraakt, OEF! We komen aan de ingang en worden tegengehouden, we hebben geen tickets en komen er niet in. We proberen uit te leggen dat we de bezoekende fans zijn (we hebben Giantsgerief aan maar deze man wil dat niet zien denk ik) en dat we van hun manager gratis binnen mochten. Het is duidelijk dat deze kerel ons niet begrijpt, gelukkig was er net een dame binnengekomen die ons verhaal gehoord had en ons wel verstond, ze legde de man alles uit in hun taal en plots was hij de vriendelijkheid zelve. We moesten hem volgen naar een andere ingang en via wat gangen werden we naar onze plaatsen achter onze spelersbank gebracht. Net op tijd voor de opworp! Nog vlug onze vlag ophangen en we zijn er klaar voor, pffttt dit was een stresserende dag maar we hebben het gehaald. Over de wedstrijd zelf kon er in de media al gelezen worden, het kwam erop neer dat we van bij het begin onze focus hadden en we snel enkele punten uitliepen. We bleven de volledige wedstrijd controleren, enkel de laatste 2 minuten kwam Medias dichterbij en werd het nog spannend door hun gelukte wanhoopspogingen. De winst on the road is binnen en spelers en staf kwamen ons allen een hand schudden en ons bedanken voor de steun na deze lange tocht. Er werd dankzij de medewerking van Leo De Rycke nog een foto genomen en achteraf nog wat met de spelers gepraat over deze tocht en ze wensten ons een veilige terugrit toe. We wuifden de spelersbus nog uit en onze terugtocht kon beginnen, echter met een nieuw gegeven, nu was het aardsdonker om terug richting hotel te keren. Donkere wegen vol putten en bulten zouden ons opnieuw 6 uren gefocust houden, maar er was meer. Honden die losliepen en zomaar de baan op renden, we zijn er liefst 5 onderweg tegengekomen waarvan we er eentje maar nipt konden ontwijken, ook een vos zijn we tegengekomen en in het midden van die bergen een defecte vrachtwagen die een wiel verloren had, dat lag in het midden van de baan, gelukkig stond de chauffeur er voor met een fluo hesje aan zodat we hem in het donker tijdig opmerkten.

Page 13: Dunker maart 2014

Een groepsfoto na de wedstrijd Op de terugweg in een wat grotere stad vonden we dan toch nog iets om te eten en we zijn zonder ongelukken om 02h00 ’s nachts terug aangekomen in ons hotel, opnieuw voor een korte nachtrust want om 05h30 moesten we er terug uit om naar de luchthaven te vertrekken. Dit was een zeer vermoeiende trip maar toch zeker de moeite waard om mee te maken, bovendien keerden we terug met een overwinning op zak en dit maakt van onze volgende Europese verplaatsing naar Samara dan weer een alles beslissende wedstrijd. Ook dan zullen we met 3 fans weer aanwezig zijn. Karoline, Patrick, Cédric en Michel.

Page 14: Dunker maart 2014

Verslag kidsdag

Naast de vaste Fandag, organiseert de Fanclub ook jaarlijks de Kidsdag. Deze dag staat volledig in het teken

van onze allerkleinste. De afgelopen jaren trok de Fanclub met de bus en de kleinste supportertjes naar een

uitwedstrijd. Op de bus werden ze dan verwend met een tombola, verrassingen, films, etc…

Om dan gratis een echte wedstrijd te gaan bekijken van hun Port of Antwerp Giants.

Dit jaar werkte de Fanclub een nieuw concept uit en kozen ze voor onze eigen basketbaltempel, de Lotto

Arena. Doch om het feest helemaal compleet te maken trok de Fanclub met 85 kinderen eerst richting de

grote broer, het Sportpaleis. Ofwel het huis van de Sint met het blauwe dak!

Eerst kregen ze een begeleide rondleiding door deze historische sport en muziektempel. Zo konden ze

achter de schermen kijken waar de grote muziekgoden der aarde zich voorbereiden op hun concert. De

oogjes gingen allemaal open toen ze in de kleedkamer stonden waar ook hun helden Madonna, Justin

Bieber, Rihanna of Byoncé zich hebben omgekleed.

De ouders en grootouders die hun kinderen mee begeleide konden dan weer smullen van historische

verhalen. Het gebouw dateert van 1933 en heeft dus een oorlog overleeft met de V1- en V2-

bombardementen. Het kende succes als wielerpiste en zijn ”zesdaagse” met Ockers, Merckx, Van Looy etc…

Of wat dacht u van het Nationaal zangfeest. Een rondleiding voor jong en oud dus!

Na deze rondleiding was het tijd om de speurneuzen op te zetten en moesten de kinderen opzoek gaan

naar 3 Antwerp Giants Fans in het Sportpaleis. Eens die gevonden waren kregen zij een stempel en dan was

het hollen naar de ingang waar een verrassingspakket voor elk kind klaarlag!

Een zak vol gadgets, speelgoed, boeken, drank en …. fruit! De sportieve snack van de Fanclub.

De kids die een haag gaan vormen waar de spelers doorlopen.

Dan naar de wedstrijd Port of Antwerp Giants – Aalst waar de kinderen de Giants Mascotte naar harte

konden knuffelen. Om dan als klap op de vuurpijl aan de hand van de spelers op het terrein te lopen bij de

voorstelling van hun favoriete ploeg!

Aangemoedigd door alle Giants supporters stonden ze van trots te blinken in de middencirkel.

Page 15: Dunker maart 2014

Basketball is een familiesport en dat is waaraan de Antwerp Giants Fanclub hun steentje aan wil bijdragen.

Met gans de familie naar het Basketball en genieten van de sport, de sfeer en de randanimatie.Alle

kinderen met een gelukzalige glimlach naar huis! Opdracht volbracht.

De kidsdag werd mogelijk gemaakt danzij onze

sponsor HEAVY.

Marco Spica komt het veld op met 2 kids.

Page 16: Dunker maart 2014
Page 17: Dunker maart 2014

Supporterstoernooi

We zijn er weer, de vierde editie van het befaamde supporterstoernooi. Deze maal zijn het de ajuinen uit

Aalst die zich hebben aangeboden als gaststad voor deze onderneming.

Regels of specifieke informatie is er nog niet, wel kunnen we u meedelen dat het toernooi plaatsheeft op

zaterdag 5 juli 2014. Het begint om 9u ‘s ochtends en eindigt waarschijnlijk rond 7 u ‘s avonds.

Net zoals de vorige jaren heb ik daarvoor een team van 12 supporters nodig, die bereid zijn 3-4-5

wedstrijden te spelen van telkens 20-25 minuten. Geen intensief en hoogstaand basketbal, maar wel een

gezellige, aangename en sportieve sfeer waarin we de degens kruisen met de sympathieke supporters van

de andere clubs uit de Ethias League.

De eerste training is gepland op zondag 16 maart, van 17:30 tot 19:30, sporthal de Luchtbal (op de

Noorderlaan, schuin tegenover de Brico en Metropolis)

IEDEREEN WELKOM!

*kosten van de zaal worden gedeeld door het aantal aanwezigen. Meestal rond de 2 euro p.p., per training.

Interesse? Stuur mij u naam, geboortedatum, mail, telefoonnr, en alle andere info die u kwijt wil.

Contacteer Kevin Verrept, kapitein en organisator van de Fantwerp Giants.

[email protected]

0478/41.59.49

Kom tijdens een thuiswedstrijd langs de Fanclub Fantoog, achter het fanvak.

Grijp mij vast tijdens 1 van de wedstrijden, thuis of uit (die grote met nr 22 op de foto)

Page 18: Dunker maart 2014

Wedstrijd in Samara

Al de gehele Europese campagne genieten onze Giants in het buitenland steun van enkele ‘die hard fans’.

Ook nu weer in het verre en koude Russische Samara, op amper 200km van de grens met Kazachstan,

waren drie Giantsfans aanwezig. U kan hier hun reisverslag lezen:

Het was al snel duidelijk dat een tripje naar Samara niet goedkoop zou worden, we bookten een heenvlucht

voor zondagavond en een terugvlucht voor woensdagavond. Op de FIBA-site vonden we enkele goede

hotels, waarvan er twee op wandelafstand waren van de MTL-Arena. Uiteindelijk besloten we voor het 5

sterrenhotel Rainessance te gaan op 7 minuutjes stappen van de Arena. Alles lag vast en nu was het

wachten op de papieren uit Rusland om in orde te geraken voor ons visum.

Na lang wachten en nog steeds zonder papieren hebben we talloze mails en telefoontjes moeten plegen

naar Rusland om uiteindelijk de nodige papieren te ontvangen en dat was niets te vroeg want ons

uiteindelijke visum kregen we amper 2h voor onze deadline. Dit was zenuwslopend en zeer spannend want

we zagen bijna onze reeds betaalde trip door onze neus geboord!

Zondagavond 20h30 was het verzamelen geblazen om richting Zaventem te trekken, op de luchthaven

kwamen we ook onze spelers en staf tegen, we zaten dus op dezelfde vlucht. Na iedereen een hand

geschud te hebben gingen we ergens anders zitten wachten op onze vlucht zodat we de spelers zeker niet

stoorden, onze vlucht met Aeroflot vertrok om 23h35 naar Moskou.

In de immense Sheremetyevo Airport kwamen we aan om 06h00 daar moesten we een overstap maken

voor een vlucht naar Samara. We moesten een stevige wandeling maken in deze geweldig grote luchthaven

van Terminal F naar Terminal D, waar in de eerste Terminal de spelers hun reistassen moesten oppikken en

deze vervolgens meeslepen naar de andere Terminal om daar opnieuw in te checken. Aan de boarding was

het een drukte van jewelste en constant waren ze vanalles aan het afroepen. Een ‘powernapje’ in de tijd

tussen de twee vluchten door, zat er door al dat kabaal niet in. Om 09h00 hadden we dan onze

aansluitende vlucht naar Samara waar we om 10h40 maandag ochtend landden.

De aankomsthal van Samara Airport zag er niet uit, een vloer van ruwe beton met een paar zitbankjes,

amper één loopband om de koffers op te pikken en ook amper één (jawel ’1′) toilet. Die super kleine

aankomsthal stond dan nog eens vol met uitermate opdringerige zogenaamde taxichauffeurs, maar taxi’s

zelf zagen we niet staan.

We waren er al niet meer gerust in, gelukkig kwam teammanager Leo ons vragen of we mee wilden rijden

met de spelersbus, want hij wist dat ons hotel op wandelafstand was van het spelershotel.

Dat lieten we natuurlijk geen twee keer zeggen. We lieten eerst de spelers, staf en pers opstappen en

namen vervolgens plaats op de nog vrije zitjes van deze aftandse bus die binnenin vol slijk hing met ook nog

eens langs de binnenkant bevroren ramen, zo koud was het hier dus (-20 graden).

Het werd een lange rit van zowat 50 minuten in een krakende bus met een wilde chauffeur, het was

duidelijk dat de psychologische oorlogsvoering begonnen was want als je een team kan betalen met ex-NBA

spelers en verschillende Internationals, dan weet je dat die hun verplaatsingen nooit met deze bus en/of

chauffeur zouden afleggen. Na drie bijna aanrijdingen kwamen we bij het spelershotel, dit lag recht

tegenover de MTL-Arena. Ons eerste gedacht was, dit hebben ze dan toch goed gedaan, onze spelers

moeten maar de straat oversteken om te trainen en spelen. Achteraf zou blijken dat ook dit weer een grote

oorlogsvoering was.

Onze spelers waren binnen en wij trokken te voet met onze koffer voor een wandeling van 7 minuten over

ijs naar ons hotel in een temperatuur van -20°C. Voor eentje van ons gedrieën was dit een ware martelgang

want: handschoenen vergeten thuis! Het was al 13h00 toen we aankwamen aan ons Rainessance hotel.

Page 19: Dunker maart 2014

Ons hotel zag er prachtig uit, er waren winkeltjes, een sauna, een grote fitnessruimte, een zwembad, een

Spa, een bowlingzaal en zeer ruime kamers waar de temperatuur op liefst 30° stond ingesteld!

Na inspectie van de kamers en de thermostaat wat lager gedraaid te hebben, doken we met twee de bar in

en eentje ging een uurtje of twee rusten aangezien we toch al een dag, een nacht en nog een halve dag

wakker waren.

We bestelden aan de receptie een taxi om de stad te gaan verkennen, die zou er binnen 5 minuutjes zijn

maar na een half uur stonden we nog steeds te wachten, hoewel we zeker een twintigtal taxi’s zagen

passeren. Uiteindelijk meldde zich iemand aan de receptie en dat bleek onze chauffeur te zijn, echter niet

met een taxi maar een gewone wagen. We spraken een prijs af en vertrokken voor een rit van dik 20

minuten richting het westen van stadcentrum Samara.

We hadden thuis al een route uitgestippeld met bezienswaardigheden, maar de zogenaamde taxi zette ons

op een verkeerde plaats af. We probeerden onze weg te zoeken tussen die Russische straatnamen echter

zonder succes, met de weg vragen aan de plaatselijke bewoners kwamen we ook van een kale reis terug

want er was niemand die Engels verstond. We gingen dan maar een kijkje nemen naar de volledig bevroren

Wolga en versteven van de koude gingen we op zoek naar een restaurant om onze lege buikjes te vullen en

vooral ook om ons terug op te warmen.

Ook hier in het restaurant was er weer een taal probleem, een menukaart in een andere taal dan Russisch

was er niet en Engels verstonden ze niet. We probeerden hun geschrift te ontcijferen en duiden iets aan op

de kaart in de hoop dat het goed zou komen. Gelukkig was het eten zeer lekker.

We bestelden opnieuw een taxi en kregen een briefje mee met daarop het merk van een auto en drie

cijfers, die cijfers doelden op een deel van de nummerplaat. Ze wezen ons waar we moesten gaan staan en

we keken uit naar het desbetreffende automerk. Maar er kwam niets want we zagen dat de plaats waar we

moesten wachten dat die straat volledig was afgesloten, er stond een hoop politie en ambulances en een

deel was met veiligheidslint afgesloten. Hier was duidelijk iets gebeurd en er zou zeker geen taxi tot bij ons

geraken. We trokken terug naar het restaurant en probeerden met veel gebaren en het woord politie

duidelijk te maken dat er iets aan de hand was en er geen auto’s doormochten. Gelukkig begrepen ze ons

en werd er opnieuw vervoer geregeld met het gekende briefje en een andere straat waar we naartoe

moesten. Deze keer lukte het wel en opnieuw was dit geen echte taxi maar een gewone auto.

Hoog tijd om ons bedje in te kruipen want we waren al 2 dagen wakker.

Zonsondergang aan het strand van de bevroren Wolga.

Page 20: Dunker maart 2014

Dinsdag om 09h00 spraken we af om te ontbijten, er was onwaarschijnlijk veel keuze aan een buffet van

wel 30 meter lang, alles maar dan ook echt alles kon je krijgen tot zelfs champagne toe.

Na het ontbijt ondernamen we een nieuwe poging om de stad te ontdekken, we kregen van de receptie

een stadsplan met daarop de bezienswaardigheden mee en na veel geduld hadden we weer vervoer, wel

opnieuw geen echte taxi maar we waren vertrokken.

Deze keer vonden we met de hulp van het plannetje onze weg wel en bovendien was onder een

aangenaam zonnetje de temperatuur al veel draaglijker. We bezochten oa Samara Academic Gorky Drama

Theater, Stalin’s Bunker, Chapaev Monument, Samara Philharmonic Hall en Kubychev Square. Aan de ‘Meir

van Samara’ vonden we weer een gezellig restaurantje waar we opnieuw met veel gebaren moesten

duidelijk maken wat we wilden eten.

Vervolgens trokken we nog naar het Samara in Space Museum and Exhibition Center waar buiten aan de

ingang een Sojoezraket stond.

Hier bestelden we vervoer naar ons hotel want het werd tijd om ons klaar te maken voor de beslissende

wedstrijd tegen Krasnye Krylia Samara.

Een mooie kerk in Samara.

We trokken te voet over het ijs naar de MTL-Arena en kwamen daar Marc van GVA tegen die ons meenam

voorbij de security zodat we niet moesten wachten tussen al die rare Russen in de inkomhal.

De MTL-Arena sloeg dik tegen, hier hadden we meer van verwacht. Er was slechts 1 tribune aan de lange

zijde, achter de spelersbank was enkel een muur en achter de basket waren amper 4 rijen zitjes. We

besloten achter de basket te gaan zitten, dicht bij onze spelersbank. Onze vlag konden we niet ophangen

maar we deden ze toch maar eens open en zagen Spica lachen toen hij zag dat ook zijn Servische vlag nu

aan onze grote vlag was vastgemaakt. Ellen en Tom van ATV, onze teammanager Leo en verzorger Steven

kwamen ons begroeten.

Page 21: Dunker maart 2014

Ellen kwam vragen of we het zagen zitten om een klein interview af te nemen voor ATV, wat voor ons geen

probleem was. Na dit interview gingen we op zoek naar de fanshop van Samara, ook dit was een

teleurstelling want het waren gewoon twee tafels tegen elkaar geschoven met daarop wat sjaaltjes en t-

shirts. Uiteindelijk kochten we een pin en dan was het bijna tijd voor de wedstrijd.

Ondertussen hadden we al van de pers vernomen dat het spelershotel een ramp was, dat onze spelers

onvoldoende eten kregen en dat ze na een training het hotel niet binnen konden omdat ze de toegang

gesloten hadden en onze spelers in de vrieskou moesten wachten tot iemand kwam opendoen. Ook het

douchen in het hotel was beneden alle peil, met wat geluk hadden ze een beetje lauw water. Een echte

schande dus en weer een sterk staaltje van psychologische oorlogsvoering.

De cheerleaders van Samara mochten er best wel zijn.

De wedstrijd dan, onze Giants moesten niet onder doen voor deze Europese topploeg, we wonnen zelfs het

eerste kwart maar moesten Samara in het tweede kwart wat laten uitlopen mede door enkele dubieuze

beslissingen van het scheidsrechterlijke trio. In kwart drie kwamen we volledig terug, bij 54-54 dropte

Samara enkele bommen en moesten we opnieuw achtervolgen, ook de refs staken de thuisploeg een

handje toe en het vierde kwart liet Samara zien dat het echt wel een topploeg was. Twee minuten voor tijd

was de wedstrijd beslist en gunde coach Vervaeck onze youngsters wat Europese speelminuten.

We zijn tot het eindsignaal blijven supporteren want ook onze jonge gasten verdienden wat steun.

Eindstand 87-67 Europees avontuur voorbij, maar onze Giants mogen terecht trots zijn en met opgeheven

hoofd Europa verlaten. Ze hebben een schitterend parcours afgelegd, werden groepswinnaar in de eerste

ronde en wonnen 3 wedstrijden in de tweede ronde. Bovendien haalden we het hoogste 3-punts

percentage van alle ploegen in deze EuroChallenge.

Na de wedstrijd kwamen alle spelers ons nog de hand drukken, dit was wel een tof gebaar omdat bij de

spelers de teleurstelling toch groot was na de uitschakeling en ze toch ook aandacht schenken aan de fans.

We vroegen aan Leo of we geen interview konden afnemen van hem en ook dat was geen probleem, hij

nodigde ons uit in het spelershotel om het daar te doen.

Page 22: Dunker maart 2014

Ook voor ons als fans zit het Europese avontuur er op, we hebben alle Europese verplaatsingen

meegemaakt dit seizoen met voor ons als sportieve uitschieters de winst bij de Franse topper JDA Dijon, dat

in Frankrijk op een gedeelde eerste plaats staat. En de kleine nederlaag in Tartu waar we tot de laatste

minuut zicht hadden op de zege, ook Tartu is de leider in hun League in Estland.

De zwaarste verplaatsing voor ons als fans was zonder twijfel die naar het Roemeense Medias en de

mooiste kwa bezienswaardigheden was Estland met de mooie steden Tallinn en Tartu.

Nu kunnen we misschien weer eens uitkijken om een ex-Giant te gaan bezoeken, even de speelkalenders

van de Giants naast die van Mejri, Hopkins, Vaughn of Black leggen om te zien wat nog mogelijk is dit

seizoen.

Cédric, Patrick en Michel.

Page 23: Dunker maart 2014
Page 24: Dunker maart 2014