dÍa da paz 2012 textos ies lagoa de antela

12
DÍA DA PAZ 2012 IES LAGOA DE ANTELA IES LAGOA DE ANTELA IES LAGOA DE ANTELA

Upload: carmen-gomez

Post on 07-Mar-2016

220 views

Category:

Documents


1 download

DESCRIPTION

DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

TRANSCRIPT

Page 1: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

DÍA DA PAZ 2012

IES LAGOA DE ANTELAIES LAGOA DE ANTELAIES LAGOA DE ANTELA

Page 2: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

CELEBRAMOS O DÍA DA PAZ

Celebramos o aniversario da morte de Mathama Ghandi, un pacifista, unha vítima do fanatismo e a

violencia que combatía non só co seu discurso senón tamén co seu comportamento.

Non hai camiño para a paz, a paz é o camiño.

Ollo por ollo e todo o mundo acabará cego.

A violencia é o medo aos ideais dos demais.

Case todo o que realice será insignificante pero é moi importante que o faga.

HOMENAXE A WANGARI MAATHAI

Wangari Maathai, premio nobel da paz falecida o ano pasado foi unha activista política e ecolo-

xista keniana. Licenciada en Bioloxía, a súa traxectoria en pro da liberdade, a loita contra a discri-

minación da muller e o medio ambiente tiveron repercusión e recoñecemento e en 2004 recibiu o

Premio Nobel da Paz ( por «as súas contribucións ao desenvolvemento sostible, á democracia e á

paz»). Foi a primeira muller africana que recibe este galardón. A doutora Maathai foi ademais

membro electa no parlamento e ministra de Medio Ambiente e Recursos Naturais dentro do go-

berno presidido por Mwai Kibaki.

En 1977 fundou o Movemento Cinto Verde, especie de lobby ecoloxista responsable da plantación

de máis de 30 millóns de árbores por todo o país, para evitar a erosión do chan, e así mellorar a

calidade de vida das mulleres que o levaban a cabo. Isto fíxolle merecer o apelativo afectuoso de

Muller Árbore («Tree Woman»). Desde entón, converteuse nunha muller moi activa en temas am-

bientais e a favor das mulleres.

Baixo o réxime do presidente Daniel Arap Moi, foi a prisión diversas veces e foi atacada de forma

violenta por esixir eleccións con pluralidade de partidos e o fin da corrupción e das políticas tri-

bais. Grazas a ela, salvouse o Parque Uhuru de Nairobi en 1989 ao parar a construción dun comple-

xo urbanístico promovido polos asociados do presidente Moi.

Page 3: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

ABRAZOS POLA PAZ

QUE BENEFICIOS NOS PROPORCIONA UN ABRAZO?

Un abrazo é un antídoto contra o medo, un alivio emocional, una maneira de

comunicación, reduce o estrés, produce benestar, infunde seguridade, trans-

mite confianza, proporciona fortaleza, é fonte de saúde e xera autoestima.

Se todas as persoas se abrazasen con maior frecuencia sentiríase máis co-

nectado á humanidade e á terra e sería máis feliz, transformaríase en ener-

xía positiva a agresividade, o rancor…

PARAUGAS POLA PAZ

Esta iniciativa do departamento de Plástica únese ao proxecto artístico mun-

dial de Lamb pola Paz que implica a pintura e decoración de paraugas por ne-

nas e nenos e persoas adultas. Os participantes deseñan artisticamente pa-

raugas que representan os seus valores persoais de paz mundial, seguido dun

desfile polas súas veciñanzas ou escolas. Esta é unha manifestación do esfor-

zo individual para levar paz ao redor do mundo onde vive.

http://www.the-lamb-umbrellas-for-peace.org/spanish/index.htm

Page 4: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

Imaxina - John Lennon (Imagine)

Imagine there’s no heaven

It’s easy if you try

No hell below us

Above us only sky

Imagine all the people

Living for today...

Imagine there’s no countries

It isn’t hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people

Living life in peace...

You may say I’m a dreamer

But I’m not the only one

I hope someday you’ll join us

And the world will be as one

Imagine no possessions

I wonder if you can

No need for greed or hunger

A brotherhood of man

Imagine all the people

Sharing all the world...

You may say I’m a dreamer

But I’m not the only one

I hope someday you’ll join us

And the world will live as one

Imaxina que non hai paraíso,

É fácil se o intentas,

Ningún inferno baixo nós,

Encima, soamente ceo,

Imaxina toda a xente

Vivindo ao día...

Imaxina que non hai países,

Non é difícil facelo,

Nada polo que matar ou morrer,

Nin relixións tampouco,

Imaxina toda a xente

Vivindo a vida en paz.

Ti podes dicir que son un soñador,

Pero non son o único,

Espero que algún día te unas a nós,

E o mundo vivirá como un só.

Imaxina que non hai propiedades,

Pregúntome se podes,

Ningunha necesidade de cobiza ou fa-

me,

Unha irmandade de persoas,

Imaxina toda a xente

Compartindo todo o mundo...

Ti podes dicir que son un soñador,

Pero non son o único,

Espero que algún día te unas a nós,

E o mundo vivirá como un só.

Page 5: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

Había un xardín - Georges Mous-

taki (Il y avait un jardin)

(Parlé)

C’est une chanson pour les enfants

Qui naissent et qui vivent entre l’acier

Et le bitume entre le béton et l’asphalte

Et qui ne sauront peut-être jamais

Que la terre était un jardin

(Chanson)

Il y avait un jardin qu’on appelait la terre

Il brillait au soleil comme un fruit défendu

Non ce n’était pas le paradis ni l’enfer

Ni rien de déjà vu ou déjà entendu

Il y avait un jardin une maison des arbres

Avec un lit de mousse pour y faire l’amour

Et un petit ruisseau roulant sans une vague

Venait le rafraîchir et poursuivait son cours.

Il y avait un jardin grand comme une vallée

On pouvait s’y nourrir à toutes les saisons

Sur la terre brûlante ou sur l’herbe gelée

Et découvrir des fleurs qui n’avaient pas de

nom.

Il y avait un jardin qu’on appelait la terre

Il était assez grand pour des milliers d’enfants

Il était habité jadis par nos grands-pères

Qui le tenaient eux-mêmes de leurs grands-

parents.

Où est-il ce jardin où nous aurions pu naître

Où nous aurions pu vivre insouciants et nus,

Où est cette maison toutes portes ouvertes

Que je cherche encore et que je ne trouve

plus.

(Intro recitada)

Esta é unha canción para os nenos

que nacen e viven entre o aceiro,

o alcatrán, o formigón e o asfalto,

e que poida que nunca saiban

que a Terra era un xardín.

(Canción)

Había un xardín que chamaban a Terra,

brillaba ao sol como unha froita prohibida.

Non era o Paraíso nin o Inferno,

nin nada xa visto ou xa escoitado

Había un xardín, a casa das árbores

cun leito de musgo para facer o amor nel

e un pequeno regato que corría sen unha onda,

refrescábao e seguía o seu curso.

Había un xardín grande como un val.

Podíase comer en calquera estación,

sobre a terra ardente ou a herba xeada

e descubrir flores que non tiñan nome.

Había un xardín que chamaban a Terra,

suficientemente grande para miles de nenos.

Habitábano, outrora, os nosos avós

que o herdaron, á súa vez, dos seus avós.

Onde está ese xardín no que poderiamos na-

cer,

onde poderiamos vivir, despreocupados e espi-

dos.

Onde está esa casa, toda portas abertas,

que busco aínda e que xa non encontro.

Page 6: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

IRMAUS, CELSO EMILIO FERREIRO

Camiñan ao meu rente moitos homes.

Non os coñezo. Sonme estranos.

Pero ti, que te alcontras alá lonxe,

máis alá dos desertos e dos lagos,

máis alá das sabanas e das illas,

coma un irmáu che falo.

Si é túa a miña noite,

si choran os meus ollos o teu pranto,

si os nosos berros son igoales,

coma un irmau che falo.

Anque as nosas palabras sean distintas,

e ti negro i eu branco,

si temos semellantes as feridas,

coma un irmau che falo.

Por enriba de tódalas fronteiras,

por enriba de muros e valados,

si os nosos soños son igoales,

coma un irmau che falo.

Común temos a patria,

común a loita, ambos.

A miña mau che dou,

coma un irmau che falo.

Page 7: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

Quero…, Jorge Bucay

Quero que me oias sen xulgar

Quero que opines sen aconsellarme

Quero que confíes en min sen esixirme

Quero que me axudes sen intentar decidir por min

Quero que me coides sen anularme

Quero que me mires sen proxectar as túas cousas en min

Quero que me abraces sen asfixiarme

Quero que me sosteñas sen facerte cargo de min

Quero que me protexas sen mentiras

Quero que te achegues sen invadirme

Quero que coñezas as cousas miñas que máis che desgusten

Quero que as aceptes e non pretendas cambialas

Quero que saibas... que hoxe podes contar comigo...

Sen condicións.

Page 8: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

Que é a paz?

Un mundo sen violencia.

Que é a violencia?

A violencia é un muro construído sobre moitos muros, violencia é facer dano,

explotar, discriminar, oprimir, torturar, infundir medo, morrer de fame, facer

a guerra.

Violencia tamén é unha falta de respecto, un insulto, un empurrón, un engano,

unha mentira, o silencio cómplice, a falta de conciencia.

Que queremos?

Nós queremos paz, queremos un mundo sen muros, sen fame, sen guerras, sen

insultos, sen mentiras, sen dores innecesarias, sen balas de odio, sen dardos de

rancor, sen desexos de vinganza.

Queremos un mundo sen fronteiras, queremos un xesto de ánimo, unha mirada

de confianza, un abrazo, un beixo, outro beixo, mil abrazos.

Page 9: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

La cigarra, Elena Walsh

Tantas veces me mataron,

tantas veces me morí,

sin embargo estoy aquÍ

resucitando.

Gracias doy a la desgracia

y a la mano con puñal

porque me mató tan mal,

y seguí cantando.

Cantando al sol como la cigarra

después de un año bajo la tierra,

igual que sobreviviente

que vuelve de la guerra.

Tantas veces me borraron,

tantas desaparecí,

a mi propio entierro fui

solo y llorando.

Hice un nudo en el pañuelo

pero me olvidé después

que no era la única vez,

y seguí cantando.

Cantando al sol como la cigarra

después de un año bajo la tierra,

igual que sobreviviente

que vuelve de la guerra.

Tantas veces te mataron,

tantas resucitarás,

cuántas noches pasarás

desesperando.

Y a la hora del naufragio

y la de la oscuridad

alguien te rescatará

para ir cantando.

Cantando al sol como la cigarra

después de un año bajo la tierra,

igual que sobreviviente

que vuelve de la guerra.

Cantando al sol como la cigarra

después de un año bajo la tierra,

igual que sobreviviente

que vuelve de la guerra.

.

Page 10: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

Lo grito aquí: ¡Paz!

Lo grito aquí: ¡Paz! Y lo grito

llenas de llanto las mejillas.

¡Paz, de pie! ¡Paz! ¡Paz, de rodillas!

¡Paz hasta el fin del infinito!

No otra palabra, no otro acento

ni otro temblor entre las manos.

¡Paz solamente! ¡Paz, hermano!

Amor y paz como sustento.

Rafael Alberti

Desganas

Si cuarenta mil niños sucumben diariamente

en el purgatorio del hambre y de la sed

si la tortura de los pobres cuerpos

envilece una a una a las almas

y si el poder se ufana de sus cuarentenas

o si los pobres de solemnidad

son cada vez menos solemnes y más pobres

ya es bastante grave

que un solo hombre

o una sola mujer

contemplen distraídos el horizonte neutro

pero en cambio es atroz

sencillamente atroz

si es la humanidad la que se encoge de hombros.

Mario Benedetti

Page 11: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

ELA SÉNTESE A VECES…

Ela séntese a veces

como cousa olvidada

no rincón escuro da

casa

como froito devorado

dentro

polos paxaros rapaces,

como sombra sen rostro

e sen peso.

A súa presenza é apenas

vibración leve

no aire inmóbil.

Sente que a traspasan

as miradas

e que se volve néboa

entre os torpes brazos

que tentan circundala.

Quixera ser sequera

unha laranxa xugosa

na man dun neno

-non cortiza baleira-

unha imaxe que brilla

no espello

-non sombra que se esfuma-

e unha voz clara

-non pesado silencio-

algunha vez escoitada.

Alaide Foppa, poeta guatemalteca. Foi

asasinada nos primeiros anos da década dos 80. É

autora de varios libros.

DESAPARECIDOS

Qué extraño ser es ese

que no entiende

por qué escribo desapareció cuando alguien muere.

Que me enseñe la lista de sus muertos.

Todos en la cama, por supuesto

y a respetable edad.

Mire esta mía: cortados prematuros

pisoteados, maltrechos.

A mí no me tocó la suerte

de cerrarles los ojos ni rezar nueve días.

Fueron uno tras otro. Y por el miedo

y el dolor

y la angustia

no tuve tiempo de investigar

cómo

quién

ni por qué.

Pero me consta que desaparecieron.

Ana Mª Rodas, poeta guatemalteca

Page 12: DÍA DA PAZ 2012 TEXTOS IES LAGOA DE ANTELA

LAS FURIAS

a María Elena Moyano

Prohibida de posar sus ojos sobre libro alguno

Sor Juana halló el universo en un metro cuadrado de su cel-

da

y al languidecer las campanas cada tarde

explicaba a las asombradas novicias

el misterio de los astros flotando alrededor de los conventos

el titilar de las estrellas en el enorme cielo

del desfalleciente siglo diecisiete,

intuitiva y gloriosa, sumaba y restaba

el manso rumor de la sangre

sobre el polvo acumulado de su celda.

A las mujeres incas emancipadoras, sin embargo,

les arrancaron la vida

de cuajo

por abandonar sus quehaceres anhelando fundar naciones.

Siento en mis mejillas sus pies sangrantes

bajando desde el Cuzco, encadenadas y cubiertas de escupi-

tajos,

muriendo una tras otra en la larga caminata hacia la costa.

Mujeres excelsas arden sobre mis pupilas

cuerpos y almas devorados por las lenguas de fuego

miembro tras miembro

pétalo tras pétalo

por leer árboles y descifrar hojas

plumas

espinas

turbulencias en una vasija llena de agua

males y temores en los ojos tristes y enormes de los sapos,

atrevidos faroles que iluminaron con su ciencia

siglos tenebrosos obscurecidos por el temor y la envidia,

cabelleras y labios en la hoguera

intentando volverlas invisibles y de humo...

Miro por la ventana y llegan hasta mí sus maltratadas pieles

el eco de sus gritos como un mordisco en la memoria,

mi corazón se estremece y me devuelve a mi propio cuerpo

recipiente plagado de nubes

me devuelve a mi habitación donde cada mañana

Gabriela Mistral me dice al oído: «todas

íbamos a ser reinas...», y llora junto a mí

cuando abrimos los diarios y volvemos a descubrir la menti-

ra;

me devuelve a mi celda donde también encuentro el univer-

so.

Pero tu muerte me arrodilla otra vez.

Hay penas que no se reconcilian con el calendario

que no quieren negociar con las palabras,

penas como furias, imposibles de domar

¿existe acaso alguna palabra que pueda doblegar las furias?

Valientes y frágiles, todas escribimos las historias

como espadas de carne y hueso

como flores abiertas mirando hacia el sol

como tú, María Elena.

A ti te mataron porque nunca predicaste sobre la blancura

de la cal

sino construir con la arena castillos de igualdades.

A ti te mató el oscuro corazón de la envidia

ese mismo turbio corazón que despedaza en cada época

toda fe, todo amor

sobre ti se descargó su ira

porque organizaste piedras, pensamientos, huracanes.

A ti te mataron porque domaste la arena,

esa misma arena que ahora cubre tu sepulcro

como un inmenso cielo gris suspendido para siempre

sobre tu mirada.

Doris Moromisato, poeta peruana

A veces penso

Que xa me mataron sen facelo.

Mª Elena Moyano (poeta peruana asasinada

polo seu activo compromiso na loita polos dereitos da

muller e contra a pobreza e a marxinación)